Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Terapeuta zajęciowy
Kwalifikacja: MED.13 - Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej
Data rozpoczęcia: 12 maja 2025 13:36
Data zakończenia: 12 maja 2025 13:50

Egzamin zdany!

Wynik: 37/40 punktów (92,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Podopieczny z umiarkowaną niepełnosprawnością intelektualną, który porusza się samodzielnie, powinien możliwie jak najczęściej uczestniczyć

A. w terapii Snoezelen

B. w chromoterapii

C. w grach i zabawach ruchowych

D. w treningach interpersonalnych

Odpowiedź, że otyły podopieczny z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym powinien jak najczęściej brać udział w grach i zabawach ruchowych, jest zgodna z najlepszymi praktykami w pracy z osobami z niepełnosprawnościami. Aktywność fizyczna w formie gier i zabaw ma kluczowe znaczenie nie tylko dla poprawy kondycji fizycznej, ale również dla rozwoju umiejętności społecznych, koordynacji ruchowej oraz poczucia własnej wartości. Zajęcia te można dostosować do indywidualnych możliwości uczestników, co umożliwia ich aktywne uczestnictwo i zabawę. Przykładem mogą być proste gry zespołowe, które promują współpracę, komunikację oraz zaangażowanie. Regularne uczestnictwo w zajęciach ruchowych wspiera także zdrowie psychiczne, redukując stres i poprawiając nastrój. Zgodnie z wytycznymi WHO dotyczącymi aktywności fizycznej dla osób z niepełnosprawnościami, angażowanie ich w ruch i zabawę jest kluczowe dla ich ogólnego rozwoju oraz integracji społecznej.

Pytanie 2

Aby wspierać terapię mowy u osoby po udarze mózgu, zaleca się stosowanie

A. silwoterapii

B. hilaroterapii

C. estetoterapii

D. biblioterapii

Biblioterapia, jako forma wspomagania terapii mowy, polega na wykorzystaniu literatury i tekstów pisanych w celu poprawy zdolności komunikacyjnych pacjentów. U osób po udarze mózgu, które często doświadczają zaburzeń mowy i języka, biblioterapia może okazać się nieocenionym narzędziem. W ramach tej metody, terapeuta może dobierać odpowiednie książki, opowiadania czy wiersze, które są dostosowane do poziomu umiejętności pacjenta. Przykłady zastosowania obejmują wspólne czytanie i omawianie treści, co sprzyja nie tylko poprawie artykulacji, ale także rozwijaniu słownictwa oraz zdolności rozumienia tekstu. Biblioterapia wspiera również aspekt emocjonalny, oferując pacjentom możliwość identyfikacji z bohaterami literackimi, co może prowadzić do zwiększenia ich motywacji do terapii. W kontekście rehabilitacji neurologicznej, podejście to zyskuje uznanie w literaturze fachowej jako skuteczna forma wsparcia, zgodna z zaleceniami standardów terapii logopedycznej, które podkreślają potrzebę holistycznego podejścia do pacjenta.

Pytanie 3

Felinoterapia to terapia z udziałem jakiego zwierzęcia?

A. konia

B. psa

C. kota

D. osła

Felinoterapia, to jest coś super, bo głównym bohaterem w tej terapii jest kot. Te zwierzaki mają w sobie coś wyjątkowego, co sprawia, że ludzie czują się lepiej. Wiesz, koty potrafią w niesamowity sposób wpływać na nasze emocje, co jest mega ważne dla osób, które borykają się z różnymi problemami, jak depresja lub lęki. Kiedy ludzie spędzają czas z kotem, często czują ulgę i radość, co naprawdę może poprawić ich samopoczucie psychiczne. I fajnie, że koty są dużo łatwiejsze w opiece niż inne zwierzęta, więc idealnie nadają się do miejsc, takich jak domy opieki czy szpitale. Felinoterapia jest zgodna z najlepszymi praktykami w wykorzystaniu zwierząt w terapii, bo wiadomo, że kontakt ze zwierzętami wpływa pozytywnie na nasz stan zdrowia psychicznego i fizycznego. Co więcej, badania pokazują, że koty mogą pomóc obniżyć stres i ciśnienie krwi, więc naprawdę mają terapeutyczne właściwości.

Pytanie 4

Która z poniższych metod jest typowo stosowana w terapii zajęciowej do poprawy zdolności manualnych?

A. Medytacja

B. Origami

C. Karaoke

D. Aerobik

Origami jest jedną z technik często stosowanych w terapii zajęciowej, szczególnie w celu poprawy zdolności manualnych i precyzji ruchów dłoni. Dzięki tej metodzie pacjenci mogą rozwijać swoje umiejętności motoryczne, koncentrację oraz wyobraźnię przestrzenną. Jest to forma sztuki, która wymaga precyzji, cierpliwości i skupienia, co czyni ją skutecznym narzędziem terapeutycznym. W terapii zajęciowej, origami pomaga w rehabilitacji pacjentów po urazach lub udarach, wspomagając odbudowę zdolności motorycznych poprzez skoordynowane ruchy palców. Co więcej, origami nie tylko rozwija umiejętności manualne, ale również wpływa pozytywnie na psychikę pacjenta – redukuje stres i poprawia samopoczucie. Wiele badań potwierdza korzyści płynące z tej metody, polecając ją jako jedną z technik wspierających procesy terapeutyczne w różnych grupach wiekowych. Warto zatem rozważyć origami jako wartościowy element w programach terapeutycznych, szczególnie dla osób wymagających pracy nad zdolnościami manualnymi oraz koordynacją ruchową.

Pytanie 5

Osobie z środowiskowego domu samopomocy, która samodzielnie dojeżdża do ośrodka i wykazuje wysoki poziom niezależności w codziennych czynnościach, powinno się umożliwić korzystanie z różnych form wsparcia przez

A. kształtowanie nawyków efektywnej aktywności

B. przeniesienie do innej pracowni terapeutycznej

C. odpowiednie formy rehabilitacji zawodowej

D. zastosowanie nowatorskich technik terapii zajęciowej

Odpowiednie formy rehabilitacji zawodowej są kluczowym elementem wsparcia osób, które osiągnęły wysoki poziom samodzielności w czynnościach życia codziennego. W kontekście uczestnika środowiskowego domu samopomocy, rehabilitacja zawodowa ma na celu nie tylko rozwijanie umiejętności zawodowych, ale również zwiększenie integracji społecznej i zawodowej w lokalnym środowisku. Przykładem może być uczestnictwo w kursach zawodowych, które są dostosowane do indywidualnych potrzeb i możliwości uczestnika. Takie podejście wspiera nie tylko jego samodzielność, ale także zwiększa jego szanse na zatrudnienie w przyszłości, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie wsparcia osób z niepełnosprawnościami. Ponadto, rehabilitacja zawodowa może obejmować również doradztwo zawodowe, co pozwala na lepsze zrozumienie rynku pracy oraz wymagań pracodawców. Tego rodzaju działania są fundamentem procesu reintegracji społecznej i zawodowej, przyczyniając się do zwiększenia jakości życia uczestników.

Pytanie 6

Mieszkanka ośrodka wsparcia społecznego z reumatoidalnym zapaleniem stawów odczuwa intensywny ból, któremu towarzyszą sztywność oraz obrzęki stawów obu rąk. Jakiego rodzaju aktywności należałoby zaproponować w tym czasie choroby?

A. Wyszywanie na kanwie haftem krzyżykowym

B. Czytanie powieści obyczajowej i dyskusja nad nią

C. Przesadzanie i pielęgnacja kwiatów doniczkowych

D. Granie na prostych instrumentach perkusyjnych

Czytanie powieści obyczajowej oraz dyskusja nad nią to forma aktywności, która jest niezwykle korzystna dla osób z reumatoidalnym zapaleniem stawów, zwłaszcza w okresach nasilenia objawów chorobowych. Tego typu zajęcia angażują umysł, pozwalają na relaks i stanowią formę społecznej interakcji, co jest kluczowe dla zdrowia psychicznego. Podczas gdy stawy są obolałe, ograniczenie aktywności fizycznej może być niezbędne, co czyni czytanie idealnym rozwiązaniem. Dodatkowo, dyskusje na temat przeczytanej lektury mogą stymulować myślenie krytyczne oraz umiejętności komunikacyjne. Warto również zauważyć, że literatura obyczajowa może być źródłem emocjonalnego wsparcia, pomagając osobom zmagającym się z chorobą poczuć się mniej osamotnionymi w swoich zmaganiach. W ramach dobrych praktyk w opiece nad osobami starszymi zaleca się włączenie aktywności umysłowych i społecznych, co sprzyja poprawie jakości życia i samopoczucia.

Pytanie 7

Jaką metodę aktywnego słuchania wykorzystał terapeuta zajęciowy, kierując do podopiecznego zdanie: Co masz na myśli, mówiąc, że to zadanie jest zbyt trudne?

A. Wyjaśnienie

B. Odbicie

C. Streszczenie

D. Parafrazowanie

Klaryfikacja to technika aktywnego słuchania, która polega na zadawaniu pytań mających na celu wyjaśnienie lub zrozumienie wypowiedzi drugiej osoby. W kontekście pytania, terapeuta zajęciowy zwraca się do podopiecznego z pytaniem: 'Co masz na myśli, mówiąc, że to zadanie jest zbyt trudne?'. To pytanie wskazuje na potrzebę uzyskania dodatkowych informacji, co jest kluczowe w procesu terapeutycznym. Klaryfikacja pomaga w zrozumieniu emocji i myśli podopiecznego, umożliwiając mu lepsze wyrażenie swoich odczuć. W praktyce, terapeuci często stosują tę technikę, aby upewnić się, że są na tej samej stronie z podopiecznymi, co prowadzi do efektywniejszej terapii. Poprzez klaryfikację terapeuta może również zidentyfikować konkretne obszary, gdzie podopieczny może potrzebować wsparcia, a także zbudować zaufanie, co jest niezbędne w relacjach terapeutycznych. Dobrą praktyką jest stosowanie klaryfikacji zarówno w sytuacjach indywidualnych jak i grupowych, co może znacząco wpłynąć na dynamikę grupy i poprawić skuteczność interwencji.

Pytanie 8

Rejestrowanie faktów oraz zdarzeń w zgodności z rzeczywistością, niezależnie od osobistych przekonań, opinii i oczekiwań, stanowi cechę właściwej obserwacji, którą określamy jako

A. metodyczność

B. obiektywność

C. spostrzegawczość

D. intencjonalność

Obiektywność to naprawdę ważna rzecz, jeśli chodzi o obserwacje. Chodzi o to, żeby zauważyć fakty i zdarzenia takimi, jakie są, bez wpływu swoich emocji czy osobistych przekonań. W badaniach naukowych to szczególnie istotne, bo dzięki temu można uzyskać wiarygodne dane, które inni też mogą sprawdzić. Na przykład, w psychologii, jak chcemy obserwować, jak się ludzie zachowują, to musimy korzystać ze standaryzowanych metod, żeby uniknąć subiektywnych interpretacji. Dobrze jest pamiętać, że obiektywność pomaga w analizie danych, co sprawia, że wyniki są bardziej wiarygodne. Tak samo w dziennikarstwie, musimy przedstawiać fakty w sposób bezstronny, żeby ludzie mogli sami wyciągać wnioski i podejmować decyzje na podstawie przekazanych informacji.

Pytanie 9

Terapeuta zauważył u pacjenta w domu pomocy społecznej trudności w zapinaniu guzików, wynikające z dołokciowego skrzywienia palców oraz ich deformacji w formie łabędziej szyi, co sugeruje zmiany charakterystyczne dla

A. stwardnienia rozsianego

B. dystrofii mięśniowej Duchenne'a

C. choroby Parkinsona

D. reumatoidalnego zapalenia stawów

Reumatoidalne zapalenie stawów, to poważna sprawa. To choroba, która nie tylko atakuje stawy, ale też może skutkować ich deformacjami. Objawy, takie jak dołokciowe odchylenie palców czy zniekształcenie w postaci 'łabędziej szyi', są naprawdę charakterystyczne dla tego schorzenia. W praktyce, to niestety może utrudniać codzienne życie – nawet zapinanie guzików staje się wyzwaniem. Dlatego tak ważne jest, by jak najszybciej zauważyć te objawy i zacząć działać, np. przez odpowiednią rehabilitację czy leczenie. Myślę, że projektowanie terapii zajęciowej, która bierze pod uwagę ograniczenia pacjentów, ma sens. Dzięki temu mogą oni lepiej funkcjonować na co dzień. Właściwe rozpoznanie i postępowanie według standardów, jak wytyczne EULAR, naprawdę mogą poprawić jakość życia osób z RZS.

Pytanie 10

Zaburzenia i zniekształcenia, które występują w trakcie przekazywania informacji pomiędzy terapeutą a jego podopiecznymi, spowodowane hałasami dochodzącymi z ruchliwej drogi, to

A. sprzężenia zwrotne

B. szumy informacyjne

C. dekodowanie

D. zakłócenia emocjonalne

Szumy informacyjne to pojęcie odnoszące się do wszelkich zakłóceń, które mogą wpłynąć na proces komunikacji, w tym przypadku między terapeutą a podopiecznym. W kontekście terapii, szumy informacyjne mogą obejmować nie tylko dźwięki z zewnątrz, jak hałas uliczny, ale także inne czynniki, które mogą rozpraszać uwagę, takie jak emocjonalne zawirowania, stres czy niewłaściwe warunki otoczenia. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być stworzenie odpowiednich warunków do terapii, takich jak wybór cichego pomieszczenia z minimalnym zakłóceniem dźwiękowym. Dobre praktyki wskazują, że terapeuci powinni być świadomi wpływu szumów informacyjnych na jakość komunikacji i starać się je eliminować, co jest niezbędne do efektywnej pracy terapeutycznej. Szumy informacyjne mają również znaczenie w szerszej perspektywie komunikacji interpersonalnej, co podkreślają standardy etyczne w zawodach związanych z pomocą psychologiczną.

Pytanie 11

W trakcie interakcji międzyludzkiej stosowane są elementy paralingwistyczne, do których zalicza się

A. zapach, rumieńce, łzawienie oczu

B. wyraz twarzy

C. cechy temperamentu

D. ton głosu, tempo mowy, chrząknięcia

W komunikacji międzyludzkiej czynniki paralingwistyczne są naprawdę ważne, bo mówią nam sporo o tym, co czuje i myśli osoba, z którą rozmawiamy. Odpowiedź "ton głosu, tempo mowy, chrząknięcia" jest na miejscu, bo to właśnie te rzeczy wchodzą w skład paralingwistyki. Przykładowo, ton głosu może pokazywać różne emocje - od radości po złość, a jego modulacja wpływa na to, jak my odbieramy daną wiadomość. Tempo mowy też ma znaczenie; jeśli ktoś mówi szybko, to może być podekscytowany albo zdenerwowany, natomiast wolniejsze tempo może sugerować, że się nad czymś zastanawia lub nie jest pewny. Te chrząknięcia czy inne dźwięki, które wydajemy podczas mówienia, mogą też oznaczać, że ktoś się zastanawia nad tym, co mówi, albo nie jest do końca przygotowany. Z mojego doświadczenia mogę powiedzieć, że umiejętność zauważania i rozumienia tych sygnałów może naprawdę pomóc w lepszej komunikacji, szczególnie w pracy, gdzie zrozumienie emocji innych jest kluczowe do budowania dobrych relacji i rozwiązywania problemów. Dlatego warto zwracać uwagę na te szczegóły, żeby być bardziej empatycznym w kontaktach z innymi.

Pytanie 12

Praworęczny uczestnik zajęć w pracowni rękodzielniczej ma nałożony gips na palec prawej dłoni. Jaką cechę powinien mieć indywidualny plan terapii, aby w tej sytuacji możliwe było osiągnięcie zaplanowanych celów terapeutycznych?

A. Elastyczność

B. Komunikatywność

C. Skuteczność

D. Terminowość

Elastyczność w indywidualnym planie terapii jest kluczowym elementem, szczególnie w przypadku uczestników z ograniczeniami, takimi jak opatrunek gipsowy na palcu. Taki plan powinien być dostosowywany do zmieniających się potrzeb pacjenta, a także uwzględniać jego aktualne możliwości i ograniczenia. Przykładem może być dostosowanie ćwiczeń manualnych do funkcji pozostałych palców oraz rąk, co pozwala na kontynuację terapii pomimo kontuzji. Elastyczność w tym kontekście oznacza również gotowość do wprowadzania zmian w celu zwiększenia efektywności terapii. Zgodnie z zasadami terapii zajęciowej, takie podejście sprzyja nie tylko osiąganiu konkretnych celów terapeutycznych, ale też zwiększa motywację pacjenta, co jest kluczowe dla sukcesu terapeutycznego. Warto podkreślić, że elastyczność w planowaniu terapii jest zgodna z najlepszymi praktykami w dziedzinie rehabilitacji, gdzie zawsze należy brać pod uwagę stan pacjenta oraz jego potrzeby.

Pytanie 13

Podczas przeprowadzania treningu terapeuta zajęciowy powinien wykorzystać metodę zegarową (identyfikowania przedmiotów w przestrzeni) oraz techniki: ręce na ręce, ręce pod ręce

A. prania odzieży dla osoby z problemami psychicznymi

B. mycia rąk dla podopiecznego z niepełnosprawnością intelektualną

C. samodzielnego spożywania posiłków przez osobę niewidomą

D. ubierania dziecka z autyzmem

Odpowiedź dotycząca samodzielnego spożywania posiłku dla osoby niewidomej jest prawidłowa, ponieważ zastosowanie metody zegarowej oraz technik 'ręce na ręce' i 'ręce pod ręce' jest kluczowe w przypadku pracy z osobami z dysfunkcjami wzrokowymi. Metoda zegarowa pozwala na precyzyjne określenie lokalizacji jedzenia na talerzu, co jest istotne dla osób niewidomych, które nie mają możliwości zobaczenia, gdzie znajduje się jedzenie. Techniki 'ręce na ręce' oraz 'ręce pod ręce' umożliwiają terapeucie bezpośrednie prowadzenie pacjenta w procesie jedzenia, poprawiając jego samodzielność oraz pewność siebie. Przykładem praktycznego zastosowania jest nauczanie pacjenta lokalizacji jedzenia oraz prawidłowego posługiwania się sztućcami, co znacząco wpływa na jakość jego życia oraz poziom niezależności. W kontekście standardów branżowych, ważne jest, aby terapeuci dostosowywali metody pracy do indywidualnych potrzeb i możliwości pacjentów, co jest zgodne z podejściem person-centered, które kładzie nacisk na aktywne uczestnictwo pacjenta w procesie terapeutycznym.

Pytanie 14

Terapeuta powiedział do swojego podopiecznego: Czuję się nieswojo, gdy używa Pan wulgaryzmów podczas moich zajęć. Proszę, aby Pan to zaprzestał. Jaką postawę wyraził terapeuta w tej wypowiedzi?

A. asertywną

B. agresywną

C. uległą

D. unikającą

Wybór odpowiedzi asertywnej jest naprawdę dobry, bo terapeuta wyraża, jak się czuje i jakie ma granice, które są dla niego ważne. Asertywność to umiejętność mówienia o swoich emocjach, potrzebach i oczekiwaniach w sposób szczery, ale z szacunkiem dla drugiej osoby. W terapii to bardzo istotne, bo buduje zaufanie i pozwala na otwartą komunikację. W tym przypadku terapeuta mówi o swoim dyskomforcie, co może skłonić podopiecznego do głębszej refleksji nad swoim zachowaniem. Asertywność naprawdę pomaga w efektywnej komunikacji, bo ułatwia zrozumienie i rozwiązywanie konfliktów. Na przykład, kiedy terapeuta prosi podopiecznego o zmianę zachowania, ale jednocześnie jest otwarty na rozmowę, to tworzy przestrzeń do szukania wspólnych rozwiązań. Takie podejście jest zgodne z tym, co najlepsze w terapii, gdzie ważne jest, żeby każdy mógł swobodnie wyrażać swoje myśli i emocje.

Pytanie 15

Metoda radzenia sobie z konfliktami, polegająca na osiągnięciu rozwiązania poprzez częściowe ustępstwo ze swoich potrzeb na rzecz odpowiednich kompromisów ze strony drugiej osoby, nazywana jest

A. współpracy

B. rywalizacji

C. unikaniu

D. kompromisu

Kompromis jest stylem rozwiązywania konfliktów, który polega na osiągnięciu porozumienia, gdzie obie strony rezygnują częściowo ze swoich potrzeb i oczekiwań. W praktyce oznacza to, że każda ze stron może zyskać coś, ale także musi zaakceptować pewne ustępstwa. Przykładem może być sytuacja w zespole projektowym, gdzie dwóch członków ma różne wizje dotyczące podejścia do zadania. Zamiast trwać w sporze, decydują się połączyć swoje pomysły, tworząc nową, lepszą koncepcję, która w pełni zaspokaja ich obie potrzeby. Kompromis jest szczególnie efektywny w sytuacjach, gdzie czas jest ograniczony, a szybkie osiągnięcie porozumienia jest kluczowe. W literaturze przedmiotu, takim jak modele rozwiązywania konfliktów Thomasa-Kilmann, kompromis jest uznawany za jedną z pięciu głównych strategii, obok rywalizacji, unikania, współpracy i dostosowania. Dobrą praktyką w zastosowaniu kompromisu jest dążenie do zrozumienia drugiej strony, co może prowadzić do lepszych wyników i zwiększenia satysfakcji z rozwiązania konfliktu.

Pytanie 16

Zidentyfikowanie problemów, potrzeb, możliwości oraz preferencji osoby wspieranej stanowi etap diagnozy, który

A. ma miejsce jednocześnie z nawiązywaniem kontaktu terapeutycznego z osobą wspieraną

B. następuje po ustaleniu celów terapeutycznych dla osoby wspieranej

C. wyprzedza ustalanie celów terapeutycznych dla osoby wspieranej

D. wyprzedza przeanalizowanie dostępnej dokumentacji oraz zrealizowanych obserwacji i wywiadów

Dokładne określenie problemów, potrzeb, możliwości i preferencji podopiecznego jest kluczowym etapem w procesie diagnozowania, który wyznacza fundamenty dla dalszej pracy terapeutycznej. Poprzedza on definiowanie celów terapeutycznych, ponieważ umożliwia zrozumienie unikalnej sytuacji każdego podopiecznego. W praktyce terapeutycznej, na przykład w psychoterapii, ważne jest, aby terapeuta zbierał szczegółowe informacje o doświadczeniach, emocjach oraz wartościach podopiecznego. Dzięki temu można opracować cele, które są realistyczne, osiągalne i dostosowane do indywidualnych potrzeb. W zgodzie z najlepszymi praktykami w psychologii i terapii, taki krok pozwala na stworzenie przestrzeni do efektywnej współpracy pomiędzy terapeutą a podopiecznym, co zwiększa szansę na sukces terapeutyczny. W kontekście standardów etycznych, takich jak te zawarte w kodeksach postępowania, istotne jest, aby proces diagnozowania był przeprowadzany z pełnym poszanowaniem podmiotowości podopiecznego oraz jego autonomii."

Pytanie 17

Dokumentacja działań związanych z terapią zajęciową ma na celu

A. identyfikację zainteresowań podopiecznego

B. spełnienie oczekiwań rodziców

C. śledzenie procesu terapeutycznego

D. ocenę umiejętności terapeuty

Dokumentowanie działań z zakresu terapii zajęciowej jest kluczowym elementem monitorowania procesu terapeutycznego. Regularne zapisywanie postępów, interwencji oraz reakcji podopiecznego pozwala terapeucie na bieżąco oceniać efektywność podejmowanych działań. Taki dokument może zawierać szczegółowe informacje o zastosowanych technikach, wykorzystanych materiałach oraz zachowaniach pacjenta podczas sesji. Praktyczne zastosowanie dokumentacji obejmuje także identyfikowanie zmian w zachowaniu i umiejętnościach podopiecznego, co daje możliwość dostosowania strategii terapeutycznej do ich indywidualnych potrzeb. Dobre praktyki w tym zakresie wskazują na konieczność prowadzenia dokumentacji zgodnie z obowiązującymi standardami, w tym zgodności z RODO, co zabezpiecza dane osobowe podopiecznych. Współczesne standardy pracy w terapii zajęciowej akcentują również znaczenie współpracy interdyscyplinarnej, gdzie dokumentowanie działań może być cennym źródłem informacji dla innych specjalistów zaangażowanych w proces rehabilitacji.

Pytanie 18

Terapeuta zajęciowy zastosował zmysł węchu oraz zapach olejku eterycznego z lawendy, aby uspokoić uczestników po intensywnym wysiłku fizycznym i emocjonalnym w czasie zajęć dramowych. Zaproponował im udział

A. w chromoterapii

B. w silwoterapii

C. w aromaterapii

D. w talasoterapii

Aromaterapia to metoda terapeutyczna, która wykorzystuje naturalne olejki eteryczne w celu poprawy zdrowia fizycznego i psychicznego. W przypadku wykorzystania lawendowego olejku eterycznego, jego działanie relaksacyjne jest dobrze udokumentowane, co czyni go idealnym narzędziem do wyciszenia uczestników po intensywnym wysiłku. Lawenda ma właściwości łagodzące napięcie, redukujące stres oraz wspomagające zasypianie, co jest niezwykle istotne w kontekście terapii zajęciowej. Przykłady zastosowania aromaterapii obejmują sesje, w których uczestnicy są zachęcani do głębokiego oddychania, co pozwala na lepsze wchłanianie aromatów olejków eterycznych. Warto również wspomnieć o standardach praktyki aromaterapeutycznej, które podkreślają znaczenie dobrego jakościowo olejku oraz odpowiednich technik aplikacji, co zapewnia bezpieczeństwo i skuteczność terapii.

Pytanie 19

Które z poniższych działań jest kluczowe w pracy terapeuty zajęciowego z dziećmi z autyzmem?

A. Utrzymywanie wyłącznie indywidualnych sesji bez interakcji z rówieśnikami

B. Stworzenie bezpiecznego i przewidywalnego środowiska

C. Zmuszanie do uczestnictwa w zajęciach grupowych

D. Unikanie wszelkich bodźców sensorycznych

Stworzenie bezpiecznego i przewidywalnego środowiska jest kluczowe w pracy terapeuty zajęciowego z dziećmi z autyzmem, ponieważ dzieci te często mają trudności z przystosowaniem się do zmian i nieznanych sytuacji. Zapewnienie bezpiecznej przestrzeni, w której dziecko czuje się komfortowo, jest fundamentem efektywnej terapii. W takim środowisku dzieci z autyzmem mogą lepiej się rozwijać, nawiązywać relacje i uczyć się nowych umiejętności. Przewidywalność daje im poczucie kontroli nad otoczeniem, co redukuje stres i lęk, umożliwiając większą koncentrację na zadaniach terapeutycznych. Terapeuci zajęciowi powinni dążyć do stworzenia stabilnego harmonogramu zajęć, który jest regularnie komunikowany dzieciom. Przykładem może być użycie wizualnych harmonogramów, które pomagają dzieciom zrozumieć i przewidzieć, co się wydarzy. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w terapii zajęciowej i wspiera holistyczny rozwój dziecka, umożliwiając mu stopniowe wprowadzanie nowych elementów do swojego codziennego życia.

Pytanie 20

Jakie z poniższych źródeł informacji umożliwiają terapeucie zrozumienie sytuacji rodzinnej jego pacjenta?

A. Dokument o wysokości dochodów

B. Zaświadczenie z ZUS

C. Historia medyczna

D. Wywiad środowiskowy

Wywiad środowiskowy to kluczowe narzędzie w pracy terapeutycznej, które umożliwia zrozumienie sytuacji rodzinnej podopiecznego w kontekście jego problemów. Dzięki temu procesowi terapeuta ma możliwość zbadania relacji między członkami rodziny, dynamiki interakcji oraz różnych czynników społecznych, które mogą wpływać na funkcjonowanie jednostki. Wywiad środowiskowy może obejmować rozmowy z członkami rodziny, sąsiadami, nauczycielami, a także z samym podopiecznym. Przykładowo, w sytuacji, gdy klient zmaga się z problemami emocjonalnymi, terapeuta może dowiedzieć się o trudnościach w relacjach rodzinnych, co może być istotnym elementem w terapii. Zgodnie z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, przeprowadzanie wywiadów środowiskowych jest niezbędne do uzyskania pełnego obrazu sytuacji życiowej pacjenta, a także do formułowania odpowiednich interwencji terapeutycznych, co podkreśla znaczenie holistycznego podejścia w terapii.

Pytanie 21

Metoda radzenia sobie z konfliktem, w której jedna strona stara się zdominować przeciwnika, wykorzystując wszelkie możliwe środki do wzmocnienia swojej pozycji, określana jest mianem

A. unikania

B. ulegania

C. walki

D. współpracy

Strategia walki w kontekście rozwiązywania konfliktów odnosi się do sytuacji, w której jedna ze stron dąży do osiągnięcia swoich celów kosztem przeciwnika, starając się zyskać przewagę za pomocą różnych środków. Tego rodzaju podejście jest często stosowane w sytuacjach, gdzie interesy są sprzeczne, a zasoby ograniczone. Na przykład, w negocjacjach handlowych, jedna strona może przyjąć strategię walki, aby wynegocjować bardziej korzystne warunki umowy, co może obejmować stanowcze domaganie się lepszej ceny lub warunków dostawy. W ramach dobrych praktyk zarządzania konfliktami, strategia ta jest wskazana w sytuacjach, gdy nie ma możliwości kompromisu, jednak jej stosowanie wymaga ostrożności, aby nie pogłębiać negatywnych relacji. Warto również zaznaczyć, że nadmierne poleganie na strategii walki może prowadzić do eskalacji konfliktów oraz utraty zaufania pomiędzy stronami. Dlatego w wielu przypadkach wskazane jest równoważenie walki z innymi strategiami, takimi jak współpraca, aby osiągnąć długoterminowe korzyści.

Pytanie 22

Osoba, która doświadczyła silnych traum związanych z przemocą w rodzinie, zapomina o swojej tożsamości oraz o wybranych zdarzeniach z przeszłości. Pojawienie się takich symptomów oznacza amnezję

A. psychogenną

B. globalną

C. następową

D. słowną

Amnezja psychogenna, znana również jako amnezja dysocjacyjna, to forma utraty pamięci, która jest często wynikiem silnych przeżyć emocjonalnych, takich jak trauma. W tym przypadku podopieczna doświadczyła przemocy domowej, co mogło wywołać reakcję obronną organizmu, prowadząc do zapomnienia zarówno o tożsamości, jak i o konkretnych zdarzeniach. Ta forma amnezji jest często związana z mechanizmami obronnymi, które mają na celu ochronę jednostki przed psychicznym bólem związanym z traumatycznymi wspomnieniami. W praktyce terapeutycznej, kluczowe jest zrozumienie, że pacjent nie jest świadom swoich lęków i wspomnień, co wymaga zastosowania delikatnych i empatycznych metod leczenia, takich jak terapia poznawczo-behawioralna czy terapia EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing). Takie podejścia są zgodne z aktualnymi standardami w psychologii i psychiatrii, które uznają znaczenie pracy z traumą oraz jej wpływu na pamięć.

Pytanie 23

Który z podanych zestawów materiałów edukacyjnych jest najbardziej użyteczny w przeprowadzaniu zajęć aktywizujących pamięć u seniorów?

A. Kalendarze, zegary, listy, krzyżówki

B. Telewizor, komputer, projektor

C. Gry planszowe, masy plastyczne, bierki

D. Płyty CD, radioodtwarzacz, mikrofon

Wybór zestawu kalendarzy, zegarów, list oraz krzyżówek jako najbardziej przydatnych narzędzi do realizacji treningów pamięci z seniorami jest trafny z kilku powodów. Przede wszystkim, te pomoce dydaktyczne są skoncentrowane na codziennych umiejętnościach oraz aktywności intelektualnej, co jest szczególnie istotne w kontekście utrzymania sprawności umysłowej osób starszych. Kalendarze i zegary pomagają seniorom w orientacji w czasie, co jest kluczowe dla zachowania poczucia kontroli nad własnym życiem. Ponadto, listy oraz krzyżówki pobudzają myślenie analityczne oraz kreatywność, co sprzyja aktywizacji neuronów oraz stymulowaniu pamięci. Wykorzystanie takich materiałów wspiera również integrację społeczną, gdyż seniorzy mogą pracować w grupach, co sprzyja wymianie doświadczeń oraz emocjonalnemu wsparciu. Zastosowanie tych narzędzi w praktyce może obejmować organizowanie sesji edukacyjnych w domach seniora, gdzie uczestnicy mogą ćwiczyć czytanie kalendarzy, organizować quizy związane z datami czy rozwiązywać krzyżówki, co w naturalny sposób umacnia umiejętności pamięciowe oraz interakcyjne. Dobrze zaplanowane treningi pamięci oparte na tych pomocy dydaktycznych są zgodne z obecnymi standardami w pracy z seniorami, które kładą nacisk na holistyczne podejście do zdrowia, w tym zdrowia psychicznego.

Pytanie 24

Mieszkanka domu pomocy społecznej stwierdziła: Nie chcę jechać na tę wycieczkę, ponieważ ostatnio nie jestem w stanie tak dużo chodzić. Która z wypowiedzi terapeuty stanowi parafrazę komunikatu tej mieszkanki?

A. Rozumiem, że nie chce Pani brać udziału w tej wycieczce z powodu obniżonej kondycji

B. Proszę mi powiedzieć, jakie dokładnie trudności odczuwa Pani podczas chodzenia

C. Dlaczego Pani narzeka? Z Panią kondycją nie jest źle, a aktywność fizyczna jest korzystna

D. Proszę się nie martwić, w trakcie tej wycieczki nie będzie potrzeby dużo chodzić

Odpowiedź "Rozumiem, że nie chce Pani jechać na wycieczkę z powodu spadku kondycji" jest poprawna, ponieważ w sposób dokładny parafrazuje obawy wyrażone przez podopieczną. Terapeuta w tej sytuacji potwierdza uczucia podopiecznej oraz uznaje jej ograniczenia fizyczne. Takie podejście jest zgodne z zasadami aktywnego słuchania, które są kluczowe w pracy z osobami w potrzebie. Praktyczne zastosowanie takiej umiejętności pozwala na budowanie zaufania i empatycznej relacji, co jest istotne w kontekście terapii i wsparcia. Dzięki parafrazowaniu, terapeutka nie tylko pokazuje zrozumienie sytuacji, ale również otwiera przestrzeń do dalszej rozmowy o ewentualnych obawach związanych z kondycją fizyczną, co może być istotne w planowaniu aktywności. W kontekście standardów pracy z osobami starszymi, ważne jest, aby terapeuci uznawali indywidualne ograniczenia swoich podopiecznych i dostosowywali programy do ich potrzeb.

Pytanie 25

Faza poszukiwania rozwiązań w negocjacjach między stronami powinna koncentrować się przede wszystkim na

A. przekształceniu stanowisk na potrzeby

B. dokładnym zdefiniowaniu tematu sporu

C. analizie zaproponowanych koncepcji

D. tworzeniu różnych koncepcji

Odpowiedzi, które koncentrują się na zamianie stanowisk na interesy, jasnym określeniu przedmiotu sporu oraz ocenie zaproponowanych pomysłów, przedstawiają niepełny obraz procesu negocjacji. Zamiana stanowisk na interesy, choć istotna w kontekście zrozumienia realnych potrzeb stron, nie może stanowić głównego celu etapu poszukiwania rozwiązań. To narzędzie, które powinno być wykorzystywane w trakcie analizy, a nie w fazie kreatywnej. Jasne określenie przedmiotu sporu jest również ważne, lecz to zdefiniowanie, co jest przedmiotem dyskusji, należy przeprowadzić na wcześniejszym etapie negocjacji, zanim dojdzie do generowania rozwiązań. Ocena zaproponowanych pomysłów, choć może wydawać się sensowna, powinna odbywać się po ich wytworzeniu, a nie równolegle. Typowym błędem w myśleniu o procesie negocjacyjnym jest postrzeganie go jako liniowego, podczas gdy jest to cykliczny proces, który wymaga elastyczności i otwartości na różne rozwiązania. Ignorowanie etapu burzy mózgów ogranicza możliwość odkrywania nowych opcji, które mogą być korzystne dla wszystkich stron. Dlatego kluczowe jest, aby w czasie negocjacji koncentrować się na wytwarzaniu różnych pomysłów, co może prowadzić do bardziej owocnych i zrównoważonych rezultatów.

Pytanie 26

Terapeuta zajęciowy w pracowni zajęć rekreacyjnych zauważył sytuację, w której jedna z jego podopiecznych bez pytania przeszukuje plecak koleżanki. Zwrócił się do niej słowami: Widzę, że przeszukujesz plecak Ani. Nie jest to w porządku, ponieważ są to jej osobiste przedmioty. Chcę, aby wszyscy czuli się komfortowo i szanowani w naszej pracowni. Jaką metodę zastosował terapeuta?

A. informację zwrotną.

B. komentarz.

C. naganę.

D. aktywne słuchanie.

Terapeuta zastosował informację zwrotną, co jest kluczowym elementem pracy z podopiecznymi w kontekście terapii zajęciowej. Informacja zwrotna polega na dostarczeniu konkretnych, zrozumiałych i konstruktywnych uwag dotyczących zachowania, co pozwala na zwiększenie świadomości podopiecznych o ich działaniach oraz wpływie tych działań na innych. W tym przypadku terapeuta jasno wyraził swoje zaniepokojenie sytuacją, pokazując, że zaglądanie do plecaka koleżanki narusza jej prywatność. Tego typu podejście nie tylko promuje szacunek do osobistych rzeczy innych osób, ale także wspiera budowanie atmosfery bezpieczeństwa i empatii w grupie. W praktyce informacja zwrotna może przyjmować różne formy, takie jak bezpośrednia rozmowa, wykorzystanie technik takich jak „ja” komunikaty, które skupiają się na odczuciach i obserwacjach terapeuty, co sprzyja lepszemu zrozumieniu sytuacji przez podopiecznego. Dobre praktyki w tym zakresie rekomendują, aby feedback był nie tylko krytyczny, ale także wspierający, co ułatwia rozwój osobisty i społeczny.

Pytanie 27

Uczestnictwo pacjentów w spotkaniach społeczności terapeutycznej na oddziale psychiatrycznym stanowi realizację zasady

A. optymalnej stymulacji

B. partnerstwa

C. stopniowego zwiększania trudności

D. wieloaspektowości

Udział pacjentów w zebraniach społeczności terapeutycznej na oddziale psychiatrycznym jest istotnym wyrazem zasady partnerstwa, która odnosi się do współpracy i współdziałania między pacjentami a personelem medycznym. Partnerstwo w terapii oznacza, że pacjenci są aktywnymi uczestnikami procesu leczenia, co przyczynia się do ich lepszego samopoczucia oraz efektywności terapii. W praktyce, organizowanie takich spotkań umożliwia pacjentom wyrażenie swoich potrzeb, opinii oraz doświadczeń, a także wspieranie się nawzajem. Przykładem może być sytuacja, w której pacjenci dzielą się swoimi postępami w terapii, co nie tylko motywuje innych, ale także pozwala na wymianę cennych wskazówek dotyczących radzenia sobie z trudnościami. W ramach standardów opieki psychiatrycznej, takich jak te określone przez Światową Organizację Zdrowia, promuje się aktywne uczestnictwo pacjentów w procesie terapeutycznym, co potwierdza znaczenie zasady partnerstwa w tworzeniu wspierającego środowiska terapeutycznego.

Pytanie 28

Jaką metodę aktywnego słuchania zastosował terapeuta zajęciowy, mówiąc do podopiecznej: Rozumiem, co Pani odczuwa, na pewno też bym tak się poczuł w Pani sytuacji. Zgadzam się z Panią i w pełni podzielam Pani punkt widzenia.?

A. Streszczenie.

B. Wyjaśnianie.

C. Odzwierciedlenie.

D. Parafraza.

Odzwierciedlenie jest techniką aktywnego słuchania, która polega na wyrażeniu zrozumienia emocji i stanów psychicznych drugiej osoby. Kiedy terapeuta zajęciowy mówi do podopiecznej: "Rozumiem co Pani czuje, też bym się tak poczuł na Pani miejscu", wykazuje empatię oraz odnosi się bezpośrednio do odczuć podopiecznej. Dzięki temu buduje zaufanie i otwartą atmosferę, co jest kluczowe w relacji terapeutycznej. Ta technika pozwala podopiecznemu poczuć się zrozumianym i akceptowanym, co sprzyja postępom w terapii. Przykładem zastosowania odzwierciedlenia w praktyce może być sytuacja, w której pacjent wyraża swoje lęki związane z terapią; terapeuta może odpowiedzieć, podkreślając emocjonalny wymiar tych obaw, co pozwala na głębsze zrozumienie i szczere otwarcie się pacjenta. W kontekście terapeutyk zajęciowych, odzwierciedlenie wspiera również proces samodzielnej refleksji klienta, umożliwiając mu lepsze zrozumienie własnych uczuć oraz potrzeb. Dobre praktyki w tym zakresie sugerują, aby terapeuci regularnie stosowali tę technikę, co przynosi korzyści zarówno pacjentom, jak i samym specjalistom w pracy terapeutycznej.

Pytanie 29

Pacjent oddziału ortopedycznego po wypadku drogowym uczy się poruszać na wózku inwalidzkim. Jaką grupę przeszkód powinno się jako pierwszą usunąć z jego otoczenia, aby ułatwić mu niezależność w codziennych czynnościach?

A. Społecznych

B. Architektonicznych

C. Kulturowych

D. Edukacyjnych

Odpowiedź na to pytanie wskazuje na kluczową rolę barier architektonicznych w procesie rehabilitacji osób z ograniczeniami ruchowymi, szczególnie w kontekście przystosowania się do korzystania z wózka inwalidzkiego. Barierami architektonicznymi są przeszkody fizyczne w otoczeniu, takie jak schody, wąskie przejścia czy brak ramp, które utrudniają lub uniemożliwiają osobom z niepełnosprawnościami poruszanie się. Usunięcie tych barier powinno być priorytetem, ponieważ zapewnia to możliwość samodzielnego przemieszczania się i wykonywania codziennych czynności. Na przykład, montaż ramp, szerokich drzwi oraz wind w budynkach użyteczności publicznej znacząco poprawia dostępność. Zgodnie z normami budowlanymi, takimi jak PN-EN 16584, zaprojektowane przestrzenie muszą być dostosowane do potrzeb osób z ograniczeniami ruchowymi. Dobrą praktyką jest także angażowanie osób z niepełnosprawnościami w proces projektowania, co pozwala lepiej zrozumieć ich potrzeby i ograniczenia.

Pytanie 30

Osobie, która z powodu urazu czaszkowo-mózgowego ma problemy z zapamiętywaniem i przywoływaniem informacji, powinno się zorganizować udział w treningu

A. mowy

B. myślenia

C. pamięci

D. uwagi

Udział w treningu pamięci jest kluczowy dla podopiecznego, który doświadcza trudności w przechowywaniu i odtwarzaniu informacji w wyniku urazu czaszkowo-mózgowego. Trening pamięci ma na celu poprawę zdolności zapamiętywania, co jest niezbędne w codziennym funkcjonowaniu oraz w rehabilitacji. W praktyce, techniki takie jak mnemotechniki, ćwiczenia związane z przypominaniem sobie informacji oraz strategie organizacyjne (np. tworzenie list, używanie kalendarzy) mogą znacząco wspierać procesy pamięciowe. Dobre praktyki w terapii pamięci obejmują również dostosowanie ćwiczeń do indywidualnych potrzeb pacjenta oraz systematyczne monitorowanie postępów. W kontekście neurorehabilitacji, istotne jest również włączenie elementów multisensorycznych, co może zwiększać zaangażowanie pacjenta oraz efektywność treningu. Warto również podkreślić, że wiele badań wskazuje na pozytywne efekty neuroplastyczności w treningu pamięci, co oznacza, że odpowiednie podejście może prowadzić do rzeczywistych zmian w strukturze i funkcji mózgu.

Pytanie 31

Specjalista, który zamierza zaprezentować uczestnikom nowo powstałej pracowni ich prawa i obowiązki oraz obowiązujące zasady bhp, powinien w tym celu skorzystać z

A. regulaminu

B. harmonogramu

C. statutu

D. kodeksu

Regulamin jest dokumentem, który precyzyjnie określa zasady funkcjonowania instytucji, w tym prawa i obowiązki jej uczestników oraz szczegółowe przepisy dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy (bhp). Jako narzędzie zarządzania, regulamin powinien być dostępny dla wszystkich pracowników oraz uczestników, co zapewnia przejrzystość i zgodność z obowiązującymi przepisami prawa. Przykładowo, w regulaminie mogą być zawarte informacje dotyczące organizacji pracy, zasad postępowania w sytuacjach awaryjnych czy wymagania dotyczące używania odzieży ochronnej. W kontekście nowo otwartej pracowni, dobrze sformułowany regulamin stanowi fundament dla budowania kultury bezpieczeństwa oraz odpowiedzialności w miejscu pracy. Warto również podkreślić, że regulamin powinien być zgodny z wewnętrznymi standardami oraz regulacjami krajowymi, co podnosi jego wiarygodność i skuteczność jako narzędzia komunikacji z pracownikami.

Pytanie 32

Jakie szkolenie powinno być przeprowadzone dla pacjenta z chorobą wieńcową, który doświadcza dużego stresu i towarzyszącego mu napięcia emocjonalnego?

A. asertywności

B. relaksacyjny

C. kompetencji interpersonalnych

D. aktywnego słuchania

Odpowiedź "relaksacyjny" jest prawidłowa, ponieważ osoby z chorobą wieńcową, które przeżywają silny stres, znajdują się w sytuacji, gdzie ich zdrowie fizyczne jest bezpośrednio zagrożone przez czynniki psychiczne. Stres może prowadzić do zwiększonego ryzyka incydentów sercowo-naczyniowych, dlatego techniki relaksacyjne są niezwykle istotne. Przykłady takich technik obejmują medytację, głębokie oddychanie oraz trening autogenny. Wdrożenie programu relaksacyjnego w codziennej rutynie pacjenta może pomóc w redukcji objawów lękowych oraz poprawie ogólnego samopoczucia. Standardy opieki zdrowotnej, takie jak wytyczne American Heart Association, wskazują na znaczenie holistycznego podejścia do leczenia chorób serca, które obejmuje nie tylko interwencje medyczne, ale także elementy psychologiczne. W praktyce, wprowadzenie sesji relaksacyjnych do terapii pacjentów z chorobą wieńcową może również zwiększyć ich zaangażowanie w proces rehabilitacji kardiologicznej, co prowadzi do lepszych wyników zdrowotnych.

Pytanie 33

Na jakim etapie dokonuje się analizy wyników badań przeprowadzonych u osoby zamieszkującej dom pomocy społecznej w kontekście kompleksowej oceny geriatrycznej?

A. uzyskania informacji o podopiecznym z wywiadów, obserwacji oraz dostępnej dokumentacji

B. określenia celów terapeutycznych dla podopiecznego

C. nawiązania kontaktu terapeutycznego z podopiecznym

D. ustalenia problemów, potrzeb i możliwości podopiecznego

Odpowiedzi związane z etapami analizy wyników badań, takie jak zbieranie informacji o podopiecznym, wyznaczanie celów terapeutycznych czy nawiązywanie kontaktu terapeutycznego, są nieprawidłowe, ponieważ nie odnoszą się bezpośrednio do konkretnego etapu oceny geriatrycznej. Zbieranie informacji, chociaż fundamentalne, jest jedynie wstępem do procesu oceny. Faza ta koncentruje się na gromadzeniu danych, ale nie prowadzi do konkretnej analizy. Wyznaczanie celów terapeutycznych może być efektywne tylko wówczas, gdy wcześniej zrozumie się problemy i potrzeby pacjenta, co jest kluczowe dla ich realności i skuteczności. Nawiązywanie kontaktu terapeutycznego, choć istotne w relacji z podopiecznym, nie jest etapem analizy wyników, lecz częścią procesu interakcji, który powinien mieć miejsce równolegle z poznawaniem potrzeb pacjenta. Te błędne koncepcje wynikają często z myślenia o procesie oceny jako o liniowym podejściu, podczas gdy w rzeczywistości wymaga ono złożonej i iteracyjnej analizy, gdzie każdy z etapów wpływa na pozostałe. Właściwe zrozumienie procesu geriatrycznej oceny holistycznej, zgodnie z aktualnymi standardami, podkreśla znaczenie analizy w kontekście problemów i potrzeb pacjenta, co pozwala na skuteczniejsze planowanie interwencji.

Pytanie 34

Rodzaj negocjacji, w którym stara się osiągnąć osobiste cele i dążenia, z jednoczesnym wykluczeniem lub ograniczeniem możliwości spełnienia jakichkolwiek potrzeb drugiej strony, określa się mianem

A. rywalizacji

B. unikania

C. kompromisu

D. dominacji

Styl dominacji w negocjacjach to podejście, w którym jedna strona dąży do osiągnięcia swoich celów kosztem drugiej strony. Osoby wykorzystujące ten styl mogą stosować różne techniki, aby uzyskać przewagę, takie jak silne argumenty, presja czasowa, a nawet manipulacja emocjonalna. Przykładowo, w kontekście sprzedaży, sprzedawca może skupić się na maksymalizacji swojego zysku, ignorując przy tym potrzeby klienta, co może prowadzić do krótkotrwałych korzyści, ale negatywnie wpłynąć na długoterminowe relacje biznesowe. W praktyce, dominacja może być skuteczna w sytuacjach rywalizacyjnych, gdzie jedna strona ma wyraźną przewagę, jednak zazwyczaj skutkuje ona narastaniem konfliktów i frustracji. W standardach prowadzenia negocjacji, takich jak te określone przez organizacje ISO, preferuje się podejścia bardziej współpracy, które uwzględniają interesy obu stron, co prowadzi do bardziej zrównoważonych i trwałych rozwiązań.

Pytanie 35

Terapeuta, który zwrócił się do podopiecznego słowami: Widzę, że czujesz się smutny z powodu braku możliwości wzięcia udziału w konkursie plastycznym, wykorzystał technikę aktywnego słuchania nazywaną

A. potwierdzeniem

B. klarifikowaniem

C. odzwierciedleniem

D. parafrazowaniem

Technika aktywnego słuchania, zwana odzwierciedleniem, polega na tym, że terapeuta potrafi uchwycić i nawiązać do emocji podopiecznego, co w tym przypadku dotyczy smutku związane z brakiem możliwości udziału w konkursie plastycznym. Odzwierciedlenie jest jednym z kluczowych elementów w relacji terapeutycznej, gdyż pozwala klientowi poczuć się wysłuchanym i zrozumianym. Dzięki temu rozwija się zaufanie i bezpieczeństwo w relacji, co jest niezbędne dla skutecznego procesu terapeutycznego. Przykład praktyczny: terapeuta, słysząc o zmartwieniu podopiecznego, może powiedzieć: „Rozumiem, że czujesz się przygnębiony z powodu tego, że nie możesz wziąć udziału w tym konkursie.” Tego typu odpowiedź nie tylko odzwierciedla uczucia klienta, ale również zachęca go do dalszego dzielenia się swoimi myślami i emocjami. Zgodnie z najlepszymi praktykami w psychoterapii, takie techniki są fundamentem skutecznej komunikacji, umożliwiając głębsze zrozumienie problemów, z jakimi zmaga się klient, i wspierając jego proces autoterapii.

Pytanie 36

W trakcie terapii zajęciowej realizowanej z osobą dotkniętą reumatoidalnym zapaleniem stawów, wybór zajęć dla podopiecznego zależy głównie od

A. etapu choroby i miejsca zamieszkania podopiecznego

B. etapu choroby i wykonywanego przez podopiecznego zawodu

C. zdolności podopiecznego i możliwości finansowych terapeuty

D. stopnia zaawansowania choroby i pasji podopiecznego

Wybór odpowiednich zajęć w terapii zajęciowej dla podopiecznych z reumatoidalnym zapaleniem stawów powinien być uzależniony od zaawansowania choroby oraz indywidualnych zainteresowań pacjenta. Zaawansowanie choroby ma kluczowe znaczenie, ponieważ różne etapy reumatoidalnego zapalenia stawów wiążą się z różnym poziomem sprawności fizycznej i zdolności do wykonywania codziennych aktywności. Na przykład, w początkowej fazie choroby pacjenci mogą bardziej angażować się w aktywności wymagające większej sprawności, natomiast w późniejszych etapach, kiedy ból i sztywność stawów są bardziej nasilone, zajęcia muszą być dostosowane do ich ograniczeń. Zainteresowania podopiecznego również odgrywają znaczącą rolę, ponieważ terapia, która jest zgodna z ich pasjami, zwiększa motywację i zaangażowanie. Przykładem może być organizacja warsztatów plastycznych dla osób, które czerpią radość z malowania, co może także przynieść ulgę w bólu poprzez zachętę do ruchu i poprawę nastroju. W praktyce terapeuci zajęciowi stosują zindywidualizowane plany działania, które uwzględniają profile funkcjonalne pacjentów oraz ich życiowe cele, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie rehabilitacji.

Pytanie 37

Pacjent na oddziale psychiatrycznym od dwóch tygodni codziennie informuje terapeutę o odczuwaniu ulatniającego się gazu. W budynku nie ma żadnej instalacji gazowej. U pacjenta występuje zaburzenie o charakterze

A. urojeń

B. konfabulacji

C. halucynacji

D. amnezji

Halucynacje to zjawiska percepcyjne, które występują bez rzeczywistego bodźca zewnętrznego. W przypadku pacjenta zgłaszającego odczucie ulatniającego się gazu, mamy do czynienia z halucynacją węchową. Osoby doświadczające halucynacji mogą czuć zapachy, które nie są obecne w rzeczywistości, co może prowadzić do znacznego dyskomfortu i lęku. Halucynacje węchowe są często związane z zaburzeniami psychicznymi, takimi jak schizofrenia, ale mogą też występować w innych stanach, jak depresja czy zaburzenia afektywne. W praktyce klinicznej ważne jest, aby terapeuci rozpoznawali i rozumieli te zjawiska, co pozwala na lepsze ukierunkowanie terapii oraz interwencji. Przykładowo, terapia farmakologiczna może być rozważana w przypadku intensywnych halucynacji, a techniki terapeutyczne, takie jak terapia poznawczo-behawioralna, mogą pomóc pacjentom w radzeniu sobie z tymi objawami oraz ich interpretacją.

Pytanie 38

Warsztaty terapii zajęciowej powinny być realizowane w oparciu o indywidualny program rehabilitacji oraz terapii, który jest przygotowywany dla każdego uczestnika przez

A. radę programową

B. fizjoterapeutę

C. terapeutę zajęciowego

D. radę plenarną

Rada programowa ma kluczową rolę w przygotowywaniu indywidualnych programów rehabilitacji i terapii dla uczestników warsztatów terapii zajęciowej. Odpowiedzialność ta wynika z szerokiego zrozumienia potrzeb uczestników oraz możliwości terapeutów zajęciowych i innych specjalistów w zespole. Rada programowa, składająca się z terapeutów, psychologów, fizjoterapeutów oraz innych specjalistów, jest odpowiedzialna za opracowywanie i aktualizację programów, które są dostosowane do indywidualnych potrzeb uczestników, mając na celu ich maksymalne wsparcie w rozwoju umiejętności życiowych oraz społecznych. Przykładowo, w praktyce może to oznaczać, że dla osoby z niepełnosprawnością ruchową program może zawierać elementy terapeutyczne ukierunkowane na rozwijanie siły mięśniowej oraz koordynacji, podczas gdy dla osoby z trudnościami w komunikacji program będzie zawierał ćwiczenia związane z komunikowaniem się. Takie podejście jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi terapii zajęciowej, które podkreślają znaczenie spersonalizowanego wsparcia, aby zapewnić jak największe korzyści dla uczestników.

Pytanie 39

Przekazywanie negatywnej informacji zwrotnej, które polega na formułowaniu wypowiedzi składającej się z trzech elementów, a mianowicie: pozytywnego, negatywnego i pozytywnego, jest typowe dla

A. modelu Pendeltona

B. zasady jestem słoniem

C. metody kanapki

D. metody zacznij, przestań, kontynuuj

Techniki udzielania informacji zwrotnej są różnorodne, jednak nie każda z nich jest dostosowana do skutecznego zarządzania relacjami w zespole. Na przykład, technika zacznij, przestań, kontynuuj, choć przydatna, skupia się na konkretnych działaniach, a nie na całościowym obrazie komunikacji. Z kolei model Pendeltona, który koncentruje się na wspólnym ustalaniu celów i oczekiwań, jest bardziej złożoną metodą, która niekoniecznie polega na strukturze pozytyw-negatyw-pozytyw. Zasada jestem słoniem, która odwołuje się do metafory, jest jeszcze bardziej niejasna i niekonwencjonalna w kontekście udzielania informacji zwrotnej, co może wprowadzać w błąd w praktycznych zastosowaniach. Typowym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie metody są równie efektywne w każdej sytuacji. W rzeczywistości, skuteczność technik zależy od kontekstu i specyficznych potrzeb komunikacyjnych. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi metodami oraz ich zastosowanie w odpowiednich okolicznościach jest kluczowe dla efektywnej komunikacji, a wybór odpowiedniego podejścia powinien być przemyślany, oparty na praktycznych doświadczeniach i aktualnych standardach komunikacyjnych w organizacji.

Pytanie 40

Część procesu komunikacji osobistej, w której odbiorca okazuje swoją reakcję na przekaz, nazywana jest

A. szum komunikacyjny

B. dekodowanie

C. sprzężenie zwrotne

D. kodowanie

Odpowiedź "sprzężenie zwrotne" jest poprawna, ponieważ odnosi się do kluczowego elementu w procesie komunikacji interpersonalnej. Sprzężenie zwrotne to reakcja odbiorcy na przekaz nadawcy, która pozwala na ocenę efektywności komunikacji. Przykładem może być sytuacja, w której nauczyciel przekazuje wiedzę uczniom, a ich pytania i komentarze są odzwierciedleniem zrozumienia lub braku zrozumienia materiału. Taki feedback pozwala nauczycielowi dostosować sposób przekazywania informacji, co jest zgodne z zasadami efektywnej komunikacji. W kontekście standardów komunikacyjnych, sprzężenie zwrotne jest niezbędne do utrzymania dialogu, a także do poprawy relacji interpersonalnych. W praktyce, skuteczne wykorzystanie sprzężenia zwrotnego może prowadzić do lepszego zrozumienia i współpracy w zespołach, co jest wspierane przez różne metody pracy, takie jak metoda 360 stopni w ocenach wydajności.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej