Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
Data rozpoczęcia: 31 maja 2025 15:53
Data zakończenia: 31 maja 2025 16:17

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Przechowywanie mięsa na krótki czas powinno odbywać się w następujących warunkach:

A. temperatura od 0 °C do + 2 °C, wilgotność względna 60%

B. temperatura od 0 °C do + 2 °C, wilgotność względna 80%

C. temperatura od +4 °C do + 8 °C, wilgotność względna 60%

D. temperatura od +4 °C do + 8 °C, wilgotność względna 80%

Przechowywanie mięsa w niewłaściwych warunkach, takich jak temperatura od +4 °C do +8 °C, z wilgotnością względną 60% lub 80%, może prowadzić do poważnych konsekwencji dla jakości i bezpieczeństwa żywności. W zakresie temperatury powyżej 2 °C, mięso staje się bardziej podatne na rozwój bakterii, co zwiększa ryzyko skażenia i chorób przenoszonych przez żywność. Z kolei wilgotność względna 60% jest zbyt niska, co może powodować wysychanie mięsa, a tym samym obniżenie walorów smakowych oraz teksturalnych produktu. Przykłady takich błędów myślowych obejmują nieprawidłowe postrzeganie temperatury jako jedynego czynnika wpływającego na trwałość produktów mięsnych, podczas gdy wilgotność jest równie istotnym parametrem. W przypadku wilgotności 80% istnieje ryzyko kondensacji pary wodnej, co może sprzyjać rozwojowi pleśni w warunkach pojemników oraz opakowań. Niezrozumienie interakcji między temperaturą a wilgotnością prowadzi do nieprawidłowych praktyk przechowywania, co jest szczególnie niebezpieczne w kontekście przemysłu spożywczego, gdzie standardy sanitarno-epidemiologiczne są niezwykle ważne. Dlatego kluczowe jest stosowanie się do wytycznych i norm w zakresie przechowywania mięsa, aby zapewnić jego jakość oraz bezpieczeństwo dla konsumentów.

Pytanie 2

Jaką część mięsa należy użyć do przygotowania befsztyku tatarskiego?

A. Karkówkę

B. Łopatkę

C. Antrykot

D. Polędwicę

Polędwica jest najczęściej wykorzystywanym mięsem do przygotowania befsztyku tatarskiego ze względu na swoje wyjątkowe walory smakowe oraz teksturę. Jest to mięso pochodzące z części tuszy zwierzęcia, które nie pracuje zbyt intensywnie, co skutkuje jego delikatnością i miękkością. W kontekście befsztyku tatarskiego, surowe mięso powinno być najwyższej jakości, a polędwica spełnia te wymagania. W praktyce, przed przygotowaniem dania, polędwicę należy bardzo starannie oczyścić z błon i żyłek, a następnie posiekać na drobne kawałki lub zmielić. Właściwe przygotowanie surowego mięsa to klucz do uzyskania idealnej konsystencji oraz smaku dania. Warto również zauważyć, że jako surowe danie, befsztyk tatar wymaga szczególnej uwagi w zakresie bezpieczeństwa żywności, dlatego ważne jest, aby mięso było świeże i pochodziło z pewnego źródła. W przypadku befsztyku tatarskiego, często podaje się go z dodatkami takimi jak cebula, ogórek kiszony czy żółtko jaja, co podkreśla jego wyjątkowy smak. Takie podejście do przygotowania dania jest zgodne z najlepszymi praktykami kulinarnymi oraz standardami HACCP.

Pytanie 3

Kluczowym punktem, który powinno się nadzorować podczas przygotowywania udek faszerowanych pieczarkami oraz papryką, jest temperatura

A. duszenia pieczarek

B. pieczenia udek

C. smażenia cebuli

D. blanszowania papryki

Prawidłowa odpowiedź to temperatura pieczenia udek, ponieważ jest to kluczowy element, który należy monitorować, aby zapewnić bezpieczeństwo żywności. Temperatura wewnętrzna drobiu powinna wynosić co najmniej 75°C, co pozwala na zabicie potencjalnych patogenów, takich jak Salmonella. W przypadku udek faszerowanych, należy również zwrócić uwagę na temperaturę farszu, który powinien osiągnąć tę samą minimalną temperaturę, aby zminimalizować ryzyko zakażeń. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy polega na używaniu termometru kuchennego do pomiaru temperatury w najgrubszej części mięsa. Dobre praktyki w gastronomii podkreślają znaczenie ścisłego monitorowania temperatury potraw, aby spełniać normy sanitarno-epidemiologiczne. Ponadto, odpowiednie pieczenie udek zapewnia również właściwą konsystencję i smak potrawy, co jest istotne w kontekście jakości kulinarnej.

Pytanie 4

Korzystając z danych zamieszczonych w tabeli, określ wartość energetyczną 1 porcji kotleta z ziemniaków.

Surowce do produkcji Kotletów z ziemniaków	Zużycie surowca na 1 porcję	Wartość energetyczna 100 g surowca
ziemniaki	300 g	60 kcal
jaja	25 g	138 kcal
tłuszcz	30 g	900 kcal
cebula	30 g	28 kcal
bułka tarta	25 g	362 kcal

A. 276,5 kcal

B. 583,4 kcal

C. 1434 kcal

D. 717,2 kcal

Niepoprawne odpowiedzi mogą wynikać z kilku błędnych założeń dotyczących obliczania wartości energetycznej potraw. Często osoby próbujące oszacować kaloryczność danego dania nie biorą pod uwagę proporcji składników oraz ich rzeczywistej wartości energetycznej na 100 g. Na przykład, jeżeli ktoś poda wartość 717,2 kcal, może to wynikać z zawyżenia ilości kalorii przypisanych do poszczególnych składników poprzez niepoprawne interpretacje tabel wartości odżywczych, co prowadzi do błędnych wniosków. Inny typowy błąd to pomijanie niektórych składników lub stosowanie uśrednionych wartości kalorycznych, które nie odpowiadają rzeczywistym proporcjom użytych produktów. Również zbyt duża generalizacja przy ocenie wartości energetycznej potraw, bez uwzględnienia ich specyfiki, może prowadzić do poważnych różnic w obliczeniach. Warto pamiętać, że dokładność obliczeń wartości energetycznej jest kluczowa w kontekście zarządzania dietą, a błędy w obliczeniach mogą prowadzić do nieodpowiedniego planowania posiłków, co w dłuższym czasie wpływa na zdrowie i samopoczucie. Zrozumienie tych zagadnień i umiejętność prawidłowego obliczania wartości energetycznej potraw jest fundamentalne dla każdej osoby, która chce świadomie zarządzać swoim żywieniem.

Pytanie 5

Obiekt gastronomiczny działający bez obsługi kelnerskiej, serwujący popularne dania bezmięsne oraz ciepłe i zimne napoje bezalkoholowe, które nie są przygotowywane na indywidualne życzenie klienta. Opis ten odnosi się do

A. jadłodajni

B. karczmy

C. baru mlecznego

D. coktail baru

Bar mleczny to typ zakładu gastronomicznego, który charakteryzuje się serwowaniem potraw typowych dla polskiej kuchni, w tym dań bezmięsnych, w przystępnych cenach. W odróżnieniu od restauracji, w barze mlecznym nie ma obsługi kelnerskiej, a potrawy są często przygotowywane z myślą o szybkim serwowaniu. Przykładowo, mogą to być zupy, pierogi, czy naleśniki, które są dostępne dla konsumentów w trybie samoobsługowym. Bar mleczny często oferuje również napoje gorące, takie jak herbata czy kawa, oraz zimne napoje bezalkoholowe, co wpisuje się w przedstawiony opis. Tego rodzaju lokale są zgodne z normami sanitarno-epidemiologicznymi i regulacjami dotyczącymi żywności, co zapewnia bezpieczeństwo i jakość serwowanych potraw. Warto zauważyć, że bary mleczne odgrywają ważną rolę w polskiej kulturze gastronomicznej, oferując tradycyjne jedzenie w przystępny sposób.

Pytanie 6

Suflet owocowy do spożycia powinien być serwowany

A. na talerzyku deserowym

B. w kompotierce

C. w kokilce

D. w szklanym pucharku

Odpowiedź 'w kokilce' jest prawidłowa, ponieważ suflet owocowy jest delikatnym deserem, który wymaga odpowiedniego podania, aby zachować jego teksturę oraz estetykę. Kokilki są idealne do serwowania sufletów, gdyż ich kształt pozwala na równomierne pieczenie oraz eleganckie prezentowanie dania. W gastronomii kokilki są uznawane za standard w serwowaniu potraw, które wymagają pieczenia w formie, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiedniej konsystencji. Dodatkowo, dzięki materiałowi, z którego są wykonane (najczęściej ceramika lub szkło), kokilki dobrze przewodzą ciepło, co pomaga w uzyskaniu idealnego 'wzniesienia' sufletu. Przykładowo, w renomowanych restauracjach często podaje się suflet owocowy w kokilkach, co wpływa na postrzeganą jakość dania oraz jego walory wizualne. Dbałość o detale w podaniu potrawy jest istotnym aspektem gastronomii, który wpływa na całokształt doświadczenia kulinarnego.

Pytanie 7

Podczas serwowania potraw nie mogą się krzyżować ścieżki

A. porcjonowania oraz wydania gotowych potraw

B. produktów z czystymi narzędziami do pracy

C. wyprodukowanych potraw z czystym nakryciem stołowym

D. serwowania dań z odbiorem brudnych naczyń

Odpowiedź 'wydawania potraw z odbiorem brudnych naczyń' jest poprawna, ponieważ w procesie wydawania potraw istotne jest, aby drogi pracy były odpowiednio zorganizowane, aby uniknąć kontaminacji krzyżowej. W branży gastronomicznej kluczowe jest utrzymanie wysokich standardów higieny, co obejmuje oddzielanie procesów przygotowywania, serwowania i sprzątania. W momencie, gdy potrawy są wydawane, ważne jest, aby odbiór brudnych naczyń odbywał się w sposób, który nie koliduje z wydawaniem czystych potraw. Na przykład, w restauracjach, gdzie stosuje się systemy wyspowe do serwowania, brudne naczynia powinny być zbierane w odrębnych miejscach, a personel powinien być przeszkolony, aby unikać przechodzenia z brudnymi naczyniami w strefach, gdzie wydawane są potrawy. Takie praktyki zwiększają bezpieczeństwo żywności oraz minimalizują ryzyko zakażeń pokarmowych, co jest zgodne z wytycznymi HACCP (Analiza Zagrożeń i Krytyczne Punkty Kontroli). Przykładem może być zastosowanie odrębnych tacy na naczynia czyste i brudne, co pozwala na zachowanie porządku i skuteczniejsze zarządzanie procesem serwowania.

Pytanie 8

W strefie higienicznej obiektu gastronomicznego przeprowadza się

A. porcjowanie potraw

B. organizowanie towarów w magazynach

C. selekcję naczyń w zmywalni

D. wstępną obróbkę surowców

Obróbka wstępna surowców odbywa się w strefie brudnej, gdzie surowce są myte i przygotowywane do dalszej obróbki, a nie w strefie czystej. W tej ostatniej można jedynie pracować na produktach już przetworzonych, co ma na celu uniknięcie potencjalnych zanieczyszczeń krzyżowych, które mogłyby prowadzić do zagrożeń zdrowotnych. Sortowanie naczyń stołowych w zmywalni również nie ma miejsca w strefie czystej, ponieważ naczynia, które wracają z serwisu, muszą być najpierw dokładnie umyte i zdezynfekowane w strefie brudnej. Układanie towarów w magazynach odbywa się w zupełnie innym kontekście, gdzie nie ma bezpośredniego kontaktu z przygotowywanymi potrawami. Te błędne odpowiedzi wskazują na nieporozumienie dotyczące organizacji przestrzeni w zakładzie gastronomicznym. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że każda strefa ma swoje ściśle określone funkcje i zasady operacyjne, które mają na celu zapewnienie higieny oraz bezpieczeństwa żywności. Niezrozumienie różnicy między strefami może prowadzić do poważnych błędów w procesie przygotowywania jedzenia, co może zagrażać zdrowiu konsumentów oraz prowadzić do strat finansowych dla restauracji.

Pytanie 9

Potrawy takie jak zupa żółwiowa, ogonowa, pudding oraz zapiekanka "pie" są typowe dla kuchni

A. greckiej

B. angielskiej

C. arabskiej

D. chińskiej

Odpowiedzi wskazujące na kuchnię grecką, chińską oraz arabską są niepoprawne, ponieważ potrawy wymienione w pytaniu mają głęboko zakorzenioną tradycję w kuchni angielskiej. Kuchnia grecka jest znana z dań takich jak souvlaki czy tzatziki, które opierają się na świeżych składnikach, ziołach i oliwie z oliwek, a nie na potrawach takich jak zupa żółwiowa czy zapiekanka 'pie'. Podobnie, kuchnia chińska charakteryzuje się różnorodnością składników oraz technik, takich jak smażenie czy gotowanie na parze, z potrawami jak dim sum czy kurczak w sosie słodko-kwaśnym, które są całkowicie odmienne od angielskich specjałów. Z kolei kuchnia arabska, bogata w przyprawy i techniki grillowania, oferuje potrawy takie jak kebab czy hummus. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że potrawy z jednej kultury mogą być łatwo przypisane do innej na podstawie jedynie ich nazwy czy wyglądu. Ważne jest, aby przy ocenie kuchni uwzględniać kontekst kulturowy, historyczny oraz regionalny, co pozwala na lepsze zrozumienie różnorodności i unikalności każdej z nich.

Pytanie 10

Farsz do kołdunów tworzy się

A. z surowego mięsa i cebuli

B. z soczewicy i boczku

C. z kaszy jaglanej oraz kwaszonej kapusty

D. z ziemniaków oraz sera

Wybór farszu do kołdunów z kaszy jaglanej i kapusty kwaszonej, soczewicy i boczku, czy ziemniaków i sera jest niewłaściwy, ponieważ te składniki nie są typowe dla tradycyjnych receptur. Kasza jaglana i kapusta kwaszona, choć mogą być używane w innych potrawach, nie oddają charakterystycznego smaku, jaki nadaje surowe mięso. Prawidłowy farsz powinien bazować na mięsie, które dostarcza nie tylko odpowiednich wartości odżywczych, ale także tekstury i smaku. Użycie soczewicy w kontekście farszu do kołdunów jest mylnym podejściem, gdyż soczewica ma zupełnie inną konsystencję i aromat, co może prowadzić do zubożenia smakowego dania. Podobnie, boczek, mimo że może być smacznym dodatkiem w wielu potrawach, nie jest składnikiem typowym dla kołdunów, a jego tłustość może zdominować delikatniejszy smak mięsa. Ziemniaki i ser, będące podstawą wielu potraw regionalnych, w kontekście kołdunów są równie nietypowe, ponieważ skupiają się na innych aspektach kulinarnych. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych wyborów mogą wynikać z pomylenia różnych regionalnych potraw oraz ich składników lub chęci innowacji w kuchni, która w przypadku tradycyjnych dań wymaga jednak zachowania pewnych kanonów.

Pytanie 11

Do roślin warzywnych z jadalnymi ogonkami liściowymi możemy zaliczyć

A. rabarbar

B. fenkuł

C. szparagi

D. kukurydzę

Fenkuł, czyli Foeniculum vulgare, to roślina, której jadalne części to bulwy i liście, nie ogonki liściowe. Jego charakterystyczny smak anizowy sprawia, że często wykorzystuje się go w kuchni śródziemnomorskiej, ale nie pasuje do kategorii warzyw, które mają jadalne ogonki. Szparagi to też wartościowe warzywo, ale ich jadalną częścią są pędy. Kukurydza natomiast ma jadalne kolby, też nie ogonki. Widać, że doszło do pomyłki w rozumieniu terminologii w ogrodnictwie i kulinariach. Ludzie czasem mylą różne części roślin, co prowadzi do błędnych wniosków. Ważne, żeby wiedzieć, które części roślin można jeść, bo to jest kluczowe zarówno dla zdrowego żywienia, jak i wykorzystywania produktów rolnych w kuchni.

Pytanie 12

Jak nazywa się zakąska przygotowywana z surowego mięsa?

A. befsztyk tatarski

B. befsztyk po angielsku

C. Boeuf Stroganow

D. turnedos "a la Rossini"

Pozostałe wymienione potrawy nie są zakąskami z surowego mięsa, co jest kluczowe dla właściwego zrozumienia tego pytania. Turnedos "a la Rossini" to danie składające się z kawałka wołowiny, zwykle podawanego z dodatkiem foie gras oraz sosu. Jest to potrawa, która wymaga obróbki cieplnej, co wyklucza ją z kategorii surowych zakąsek. Boeuf Stroganow to klasyczne danie kuchni rosyjskiej, w którym mięso wołowe jest duszone w sosie na bazie śmietany oraz cebuli. Znowu, ta potrawa również wymaga obróbki cieplnej, co sprawia, że nie może być uznana za surową zakąskę. Z kolei befsztyk po angielsku, mimo że może być przygotowywany z wysokiej jakości mięsa, zazwyczaj jest serwowany jako danie główne, a nie zakąska. Warto zauważyć, że mylenie potrawy surowej z tymi, które wymagają gotowania, może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, zwłaszcza w przypadku spożycia nieodpowiednio przygotowanego mięsa. Dlatego tak ważne jest, aby w kontekście kulinarnym znać różnice między tymi potrawami. Zrozumienie, które dania mogą być podawane na surowo, a które muszą być gotowane, jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa żywności i jakości potraw.

Pytanie 13

Jaką biologiczną metodę konserwacji żywności wykorzystuje się do produkcji

A. koncentratu pomidorowego

B. owoców liofilizowanych

C. ogórków kiszonych

D. grzybów suszonych

Biologiczna metoda utrwalania żywności, jaką jest kiszenie, opiera się na fermentacji mlekowej, która jest procesem naturalnym. Kiedy ogórki są poddawane fermentacji w solance, mikroorganizmy, takie jak bakterie kwasu mlekowego, przekształcają cukry zawarte w warzywie w kwas mlekowy. Ten kwas nie tylko konserwuje ogórki, ale również nadaje im charakterystyczny smak i aromat. Standardy dotyczące kiszenia ogórków wskazują, że powinny być one przechowywane w odpowiednich warunkach, aby zachować ich jakość i bezpieczeństwo. Przykładem może być stosowanie słoików szklanych z pokrywkami, które zabezpieczają produkt przed zanieczyszczeniami, a także zapewniają kontrolowany dostęp powietrza, co jest kluczowe dla prawidłowego przebiegu fermentacji. Kiszone ogórki są nie tylko smacznym dodatkiem do potraw, ale również źródłem probiotyków, które wspierają zdrowie układu pokarmowego. To podejście do konserwacji żywności jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie biologicznych metod przechowywania żywności.

Pytanie 14

Który z produktów jest znaczącym źródłem witaminy E oraz NNKT w diecie ludzkiej?

A. Ser twarogowy

B. Olej słonecznikowy

C. Masło

D. Jaja

Masło, ser twarogowy i jaja to małe skarbnice białka i wapnia, ale jeśli chodzi o witaminę E i nienasycone kwasy tłuszczowe, nie są najlepszymi wyborami. Masło głównie dostarcza tłuszcze nasycone i cholesterol, co może w przyszłości zwiększyć ryzyko chorób sercowo-naczyniowych, szczególnie gdy jest go za dużo. Chociaż masło ma swoje zalety, to witaminy E tam nie znajdziesz w dużych ilościach, więc nie jest to najlepszy wybór w kontekście jej dostarczania. Ser twarogowy z kolei jest pyszny i zawiera sporo białka, ale też witaminy E ma jak na lekarstwo, a NNKT to już w ogóle. Jaja są fajne, bo dają nam białko i witaminy z grupy B, ale ich zawartość witaminy E oraz NNKT jest bardzo ograniczona. Często ludzie myślą, że te produkty mogą zastąpić olej słonecznikowy w diecie, a tak nie jest. Dlatego warto wiedzieć, co w nich jest, żeby podejmować mądre decyzje dotyczące zdrowego odżywiania.

Pytanie 15

Zamieszczony wykaz produktów do sporządzenia kawy po irlandzku należy uzupełnić

Produkty do sporządzenia kawy po irlandzku
Cukier trzcinowy
Napar kawowy
?
Bita śmietana

A. o whisky.

B. o imbir.

C. o mleko.

D. o czekoladę.

Kawa po irlandzku to klasyczny napój, który łączy w sobie kilka istotnych składników, a whisky jest jednym z nich. Poprawność odpowiedzi "o whisky" odnosi się do faktu, że to właśnie whisky nadaje kawie po irlandzku charakterystyczny smak oraz alkoholowy akcent, który wyróżnia ten napój na tle innych kaw. W tradycyjnym przepisie na kawę po irlandzku znajdują się: świeżo zaparzona kawa, cukier, whisky, a całość zwieńczona jest bitą śmietaną. Zastosowanie whisky nie tylko podnosi walory smakowe, ale także wpływa na teksturę napoju, sprawiając, że staje się on bardziej kremowy i pełen głębi. Warto zaznaczyć, że wybór odpowiedniej whisky, zwykle szkockiej lub irlandzkiej, ma kluczowe znaczenie dla końcowego efektu. Użycie dobrej jakości alkoholu może znacząco wpłynąć na doświadczenie smakowe. Przygotowując kawę po irlandzku, mając na uwadze standardy branżowe, należy zawsze stosować się do proporcji oraz jakości składników, aby uzyskać optymalny efekt wizualny i smakowy.

Pytanie 16

Jakie danie wigilijne jest tradycyjnym elementem polskiej kuchni?

A. żurek z białą kiełbasą

B. paszteciki z mięsem oraz grzybami

C. kluski z makiem

D. pieczony indyk

Paszteciki z mięsem i grzybami, indyk pieczony oraz żurek z białą kiełbasą to potrawy, które choć popularne w polskiej kuchni, nie są tradycyjnie związane z wieczerzą wigilijną. Kluczowym aspektem jest zrozumienie, że Wigilia w Polsce ma swoją specyfikę, a przygotowywane potrawy mają głębsze znaczenie symboliczne i kulturowe. Paszteciki, często serwowane w różnych okazjach, nie mają tak silnego związku z tradycjami wigilijnymi, jak kluski z makiem. Z kolei indyk pieczony jest bardziej związany z uroczystościami świątecznymi, takimi jak Boże Narodzenie, ale nie jest typowym daniem wigilijnym. Żurek z białą kiełbasą, chociaż popularny w polskiej kuchni, również nie jest daniem wigilijnym, lecz raczej wielkanocnym. Przyczyną błędnych wyborów może być brak znajomości lokalnych tradycji kulinarnych oraz mylenie potraw związanych z różnymi świętami. Kluczowe dla zrozumienia tego zagadnienia jest dostrzeganie różnic w potrawach oraz ich kontekście kulturowym, co pozwala lepiej zrozumieć bogactwo polskiej tradycji kulinarnej.

Pytanie 17

Jakie sztućce są odpowiednie do serwowania musów?

A. Widelczyk.

B. Łyżeczkę.

C. Łyżeczkę koktajlową.

D. Dużą łyżkę.

Łyżeczka jest odpowiednim sztućcem do serwowania musów, ponieważ jej mały rozmiar i kształt idealnie nadają się do delikatnego nabierania i spożywania tego rodzaju potraw. Musy, które często mają gładką, kremową konsystencję, wymagają odpowiedniego narzędzia, które umożliwi cieszenie się ich smakiem i aromatem. Dodatkowo, użycie łyżeczki sprzyja estetyce serwowania, co jest szczególnie ważne w kontekście gastronomii fine dining. W praktyce, łyżeczki są stosowane zarówno w restauracjach, jak i w domowych warunkach, aby podkreślić elegancję podawanych deserów. Warto również zwrócić uwagę, że zgodnie z zasadami savoir-vivre, serwowanie musów łyżeczką jest zgodne z normami kulinarnymi, co zwiększa komfort spożycia oraz satysfakcję gości. Ponadto, łyżeczki koktajlowe, chociaż również mogą być stosowane w pewnych okolicznościach, są zazwyczaj przeznaczone do podawania bardziej złożonych deserów, takich jak koktajle owocowe, a nie do musów. Dlatego wybór łyżeczki do musów jest nie tylko praktyczny, ale i zgodny z zasadami sztuki kulinarnej.

Pytanie 18

Sprzętem używanym do przygotowywania koktajlu mleczno-owocowego jest

A. blender.

B. kuter.

C. młynek.

D. ubijarka.

Blender to naprawdę super urządzenie do robienia koktajli mleczno-owocowych. Jego budowa i funkcje sprawiają, że nie ma sobie równych. Te wirujące ostrza kręcą się szybko, więc łatwo miksują owoce, mleko oraz jogurt, co daje nam gładką konsystencję napoju. To jest mega ważne, bo w końcu smak i tekstura koktajlu się liczą! Poza tym, blender jest uniwersalny; można go wykorzystać nie tylko do koktajli, ale też do zrobienia zup, sosów, czy smoothie. Podczas zakupu warto spojrzeć na moc i materiał dzbanka – to naprawdę wpływa na trwałość urządzenia i jakość tego, co robimy. W profesjonalnych kuchniach blender to po prostu must-have, co pokazuje, jak bardzo jest doceniany w branży kulinarnej.

Pytanie 19

Posypanie ugotowanej marchwi mąką pszenną z dodatkiem cukru to technika zagęszczania przez

A. glazurowanie

B. oprószanie

C. zasmażanie

D. zacieranie

Oprószanie to technika kulinarna polegająca na posypywaniu potrawy suchymi składnikami, w tym przypadku mąką pszenną z dodatkiem cukru, co ma na celu zagęszczanie sosów lub innych potraw. Zastosowanie mąki w tej formie pozwala na równomierne rozprowadzenie składnika zagęszczającego, co sprzyja uzyskaniu pożądanej konsystencji. W praktyce, oprószanie jest często stosowane w przygotowywaniu sosów oraz zup, gdzie mąka pełni rolę emulgatora i stabilizatora. Warto pamiętać, że do skutecznego zagęszczania poprzez oprószanie, składnik suchy powinien być dodawany stopniowo, aby uniknąć powstawania grudek. Praktyka ta jest zgodna z zasadami kulinarnej sztuki, które podkreślają znaczenie odpowiedniego przygotowania i techniki w procesie gotowania. W kontekście zdrowego odżywiania, ważne jest także dostosowanie ilości mąki do charakterystyki potrawy, aby nie zwiększać nadmiernie kaloryczności potrawy. Oprószanie może być także wykorzystywane w innych kontekstach, na przykład w przygotowywaniu mięs do smażenia, gdzie mąka tworzy chrupiącą skorupkę, poprawiając teksturę i smak potrawy.

Pytanie 20

Jakie urządzenie jest wykorzystywane do smażenia pączków oraz racuchów?

A. dołkownica

B. griddle-grill

C. naleśnikarka

D. frytkownica

Griddle-grill, dołkownica oraz naleśnikarka nie są urządzeniami odpowiednimi do smażenia pączków czy racuchów, mimo że mogą być używane w kuchni do innych celów. Griddle-grill, czyli płyta grzewcza, służy głównie do przygotowywania potraw w stylu grillowanym, takich jak burgery czy warzywa. Jego konstrukcja i sposób działania nie pozwalają na osiągnięcie odpowiedniej temperatury oleju, co jest kluczowe dla smażenia potraw w głębokim tłuszczu. Dołkownica, choć może być używana do formowania ciasta, nie jest przeznaczona do smażenia, a jej zastosowanie ogranicza się raczej do innych procesów kulinarnych, takich jak gotowanie na parze. Z kolei naleśnikarka, zaprojektowana do smażenia cienkich naleśników, nie jest w stanie wygenerować wysokiej temperatury oleju, co jest niezbędne do efektywnego smażenia pączków. Użycie tych urządzeń do smażenia pączków może prowadzić do nieodpowiednich rezultatów, takich jak zbyt tłuste lub niedosmażone wypieki. Wybór niewłaściwego urządzenia często wynika z błędnego zrozumienia procesów smażenia i ich wymagań, co może prowadzić do frustracji w kuchni oraz niezadowolenia z końcowych efektów kulinarnych.

Pytanie 21

Aby przygotować 5 porcji sznycla ministerskiego, potrzebne jest 500 g cielęciny bez kości. Jaką ilość mięsa należy wykorzystać do sporządzenia 25 porcji tego dania?

A. 2,25 kg

B. 1,50 kg

C. 2,50 kg

D. 2,00 kg

Aby obliczyć ilość cielęciny potrzebnej do przygotowania 25 porcji sznycla ministerskiego, możemy skorzystać z proporcji. Z treści zadania wynika, że do produkcji 5 porcji potrzeba 500 g mięsa. Oznacza to, że na jedną porcję przypada 100 g cielęciny (500 g / 5 porcji = 100 g na porcję). Zatem, aby przygotować 25 porcji, musimy pomnożyć 100 g przez 25, co daje 2500 g, czyli 2,50 kg. Tego rodzaju kalkulacje są powszechnie stosowane w gastronomii, gdzie precyzyjne obliczenie składników jest kluczowe dla zachowania standardów jakości potraw. Dobrze opracowane receptury oraz umiejętność przeliczania porcji są niezbędne w pracy kucharza, co wpływa na efektywność procesu produkcji oraz kontrolę kosztów. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce jest tworzenie menu w restauracjach, gdzie szef kuchni musi oszacować ilości składników na podstawie przewidywanej liczby gości, co pozwala na zminimalizowanie strat i utrzymanie rentowności lokalu.

Pytanie 22

Aby uzyskać puszystość sufletu, należy używać

A. piany z białek

B. namoczonej bułki

C. sody oczyszczonej

D. przesianej mąki

Soda oczyszczona, przesianą mąkę oraz namoczoną bułkę można spotkać w różnych recepturach, jednak nie są one odpowiednie do spulchniania sufletu. Soda oczyszczona działa jako środek spulchniający, ale jej zastosowanie w sufletach nie jest właściwe, ponieważ nie wprowadza powietrza w sposób, w jaki robi to piana z białek. W sufletach kluczowe jest uzyskanie lekkości poprzez wprowadzenie powietrza, a soda oczyszczona, mimo że może powodować wzrost ciasta, nie ma tej samej funkcji. Przesiana mąka, z kolei, jest stosowana w celu usunięcia zanieczyszczeń i poprawienia struktury ciasta, ale sama w sobie nie ma zdolności do spulchniania. Ponadto, namoczona bułka również nie jest odpowiednia w kontekście sufletów, ponieważ jej główną funkcją jest nawilżenie, co nie wspiera efektu lekkości. Właściwe zrozumienie, dlaczego piana z białek jest preferowana, pozwala na uniknięcie błędów w przygotowywaniu bardzo delikatnych potraw, gdzie struktura i tekstura odgrywają kluczową rolę. Użycie niewłaściwych składników prowadzi do ciężkich i zbitych wypieków, co jest sprzeczne z oczekiwaniami dotyczącymi sufletów.

Pytanie 23

Z wykorzystaniem mąki pszennej, masła, mleka, żółtek oraz przypraw należy przygotować sos

A. remoulade

B. beszamelowy

C. holenderski

D. winegret

Chociaż inne sosy wymienione w odpowiedziach mają swoje unikalne składniki i zastosowania, nie są one odpowiednie do przygotowania sosu z mąki pszennej, masła, mleka i żółtek. Sos holenderski, na przykład, jest emulsją przygotowywaną z żółtek i masła, wzbogaconą sokiem z cytryny, co sprawia, że jego konsystencja i smak są zupełnie inne niż beszamelu. Kluczowe w sosie holenderskim jest utrzymanie stałej temperatury, aby uniknąć koagulacji żółtek, co czyni go bardziej wymagającym w przygotowaniu. Z kolei sos remoulade to zimny sos, często na bazie majonezu, z dodatkiem różnych przypraw i ziół, służący głównie jako dip lub dodatek do dań rybnych. Nie obejmuje on mąki pszennej ani mleka, co czyni go nieodpowiednim w kontekście wymagań pytania. Sos winegret jest zaś prostą emulsją oleju i octu, z dodatkiem ziół i przypraw, używaną głównie do sałatek, przez co również nie ma zastosowania w kontekście podanego zadania. Mylące dla niektórych może być skojarzenie różnych rodzajów sosów, jednak kluczowe dla zrozumienia jest, że różne sosy bazują na różnych technikach kulinarnych i składnikach. Właściwe rozpoznawanie składników i technik kulinarnych jest podstawowym elementem umiejętności kulinarnych oraz wiedzy gastronomicznej.

Pytanie 24

Do sprzętów magazynowych zalicza się:

A. zamrażarkę skrzyniową oraz komorę chłodniczą

B. zamrażarkę skrzyniową oraz kostkarkę do lodu

C. witrynę chłodniczą oraz kostkarkę do lodu

D. witrynę chłodniczą oraz komorę chłodniczą

Zamrażarka skrzyniowa oraz komora chłodnicza to urządzenia magazynowe, które odgrywają kluczową rolę w przechowywaniu produktów spożywczych w odpowiednich warunkach temperaturowych. Zamrażarka skrzyniowa jest idealna do długotrwałego przechowywania żywności, ponieważ może osiągać bardzo niskie temperatury, co minimalizuje rozwój mikroorganizmów i enzymów psujących, a tym samym wydłuża trwałość produktów. Przykładem zastosowania zamrażarki skrzyniowej są zakłady gastronomiczne, które muszą przechowywać duże ilości mrożonych produktów, takich jak mięso czy warzywa. Komora chłodnicza natomiast jest bardziej uniwersalnym rozwiązaniem, które utrzymuje temperaturę w zakresie 0-5°C, co jest odpowiednie dla przechowywania świeżych produktów, takich jak owoce, warzywa, nabiał czy wędliny. Zastosowanie tych urządzeń zgodnie z normami HACCP zapewnia bezpieczeństwo żywności i jakości przechowywanych produktów, co jest kluczowe w branży spożywczej.

Pytanie 25

Aby przygotować sos "tzatziki", konieczne jest wykorzystanie

A. oleju, żółtek oraz soku z cytryny

B. majonezu, ogórków oraz grzybów konserwowych

C. oleju, warzyw oraz przecieru pomidorowego

D. jogurtu, czosnku i świeżych ogórków

Sos tzatziki jest tradycyjnym, greckim sosem, który charakteryzuje się świeżym smakiem i kremową konsystencją. Jego głównymi składnikami są jogurt naturalny, czosnek oraz świeże ogórki, co sprawia, że jest on nie tylko smaczny, ale również zdrowy. Jogurt dostarcza białka i probiotyków, co wspomaga zdrowie układu pokarmowego. Czosnek nadaje sosowi intensywności oraz właściwości przeciwbakteryjnych, a ogórki wnoszą do kompozycji świeżość i chrupkość. W kontekście kulinarnym, tzatziki są często serwowane jako dip do warzyw, pita lub jako dodatek do mięs grillowanych. Można go także wykorzystać jako sos do sałatek. Warto pamiętać, że prawidłowe przygotowanie sosu polega na starannym odsączeniu ogórków z nadmiaru wody, co zapobiega rozrzedzeniu konsystencji sosu. Znajomość tego przepisu jest niezbędna w kuchni śródziemnomorskiej, a umiejętność jego przygotowania może znacząco wzbogacić ofertę dań serwowanych na różnego rodzaju imprezach i spotkaniach towarzyskich.

Pytanie 26

Suflet powinien być serwowany

A. gorący

B. zimny

C. ognisty

D. schłodzony

Suflet to wyjątkowy rodzaj dania, które wymaga podania w odpowiedniej temperaturze, aby zachować swoją delikatną strukturę i niepowtarzalny smak. Podawany gorący suflet charakteryzuje się puszystą konsystencją, która wynika z wprowadzenia powietrza do masy jajecznej podczas ubijania białek. Kluczowym momentem w przygotowaniu sufletu jest jego pieczenie – w temperaturze około 180-200°C, co pozwala na uzyskanie idealnego wyrośnięcia i zrumienienia na wierzchu. Przykładowo, suflet serowy lub czekoladowy powinien być serwowany prosto z piekarnika, aby zachować swoją lekkość i aromat. W praktyce kulinarnej podawanie schłodzonego sufletu skutkuje zjawiskiem opadania, co całkowicie zmienia teksturę dania i neguje jego właściwości organoleptyczne. Zgodnie z normami kulinarnymi, gorące suflet najlepiej komponuje się z delikatnymi sosami, co dodatkowo podnosi walory smakowe potrawy, podkreślając jej finezyjność i wyrafinowanie.

Pytanie 27

Aby przygotować kruszonkę, obok cukru, co należy dodać?

A. mąki ziemniaczanej oraz białka

B. mąki ziemniaczanej oraz masła

C. mąki pszennej oraz białka

D. mąki pszennej oraz masła

Kruszonka to popularny dodatek do wielu wypieków, a jej podstawowymi składnikami są mąka pszenna, masło i cukier. Mąka pszenna dostarcza struktury i pozwala na połączenie wszystkich składników w jednorodną masę, podczas gdy masło nadaje kruszonce charakterystyczną kruchą teksturę. W procesie przygotowania, masło powinno być zimne, pokrojone w kostkę i szybko wymieszane z mąką oraz cukrem, co pozwala na uzyskanie pożądanej konsystencji. Dzięki temu kruszonka po upieczeniu staje się chrupiąca i złocista. Ważne jest, aby unikać nadmiernego wyrabiania ciasta, co może prowadzić do powstania gładkiej konsystencji, a nie kruszonki. Kruszonka jest wykorzystywana jako posypka do ciast, owoców pieczonych oraz innych deserów, co czyni ją wszechstronnym dodatkiem w kuchni. Standardy kulinarne podkreślają, że proporcje składników powinny być zachowane, aby uzyskać optymalny efekt końcowy, a dopełnieniem mogą być różnorodne przyprawy, jak cynamon czy wanilia, które wzbogacają smak.

Pytanie 28

Jaką czynność obróbki wstępnej ryby należy wykonać podczas przygotowywania "ryby na niebiesko"?

A. Umyć sokiem z cytryny

B. Umyć starannie, aby usunąć z niej śluz

C. Umyć gorącą wodą

D. Umyć delikatnie, aby nie pozbawić jej śluzu

Odpowiedź 'Umyć delikatnie, aby nie usunąć z niej śluzu' jest prawidłowa, ponieważ podczas obróbki wstępnej ryby do przygotowania 'ryby na niebiesko' kluczowe jest zachowanie naturalnej otoczki śluzu, która pełni istotną rolę w procesie gotowania. Śluz, który pokrywa rybę, nie tylko chroni ją przed bakteriami, ale także wpływa na teksturę i smak gotowego dania. Przygotowując rybę w tym stylu, należy delikatnie umyć ją pod bieżącą wodą, aby usunąć ewentualne zanieczyszczenia, nie naruszając przy tym naturalnego śluzu. W praktyce oznacza to, że ryba powinna być traktowana z szacunkiem, aby nie uszkodzić jej struktury. Ważne jest, aby przestrzegać standardów higieny i bezpieczeństwa żywności, co przyczynia się do zachowania jakości produktów rybnych. Należy również pamiętać, że ryby na niebiesko często przygotowuje się z wykorzystaniem octu, co dodatkowo podkreśla ich smak. Umiejętność prawidłowego mycia ryb jest niezbędna w kuchni i świadczy o profesjonalizmie kucharza.

Pytanie 29

Obniżenie wilgotności powietrza w przechowalni ziemniaków do wartości 60-70% prowadzi do

A. pochłaniania pary wodnej przez ziemniaki

B. znacznych strat naturalnych ziemniaków

C. rozkładu skrobi obecnej w ziemniakach

D. wzrostu stężenia witaminy C w ziemniakach

Spadek wilgotności powietrza w magazynie ziemniaków do poziomu 60-70% prowadzi do znacznych strat w ilości przechowywanych bulw. Ziemniaki są organizmami żywymi, które w procesie przechowywania absorbują i wydzielają wodę, co jest kluczowe dla ich kondycji. Przy niskiej wilgotności, ziemniaki mogą tracić wodę w sposób nadmierny, co skutkuje ich wysychaniem i zmniejszeniem masy. Standardy przechowywania ziemniaków zalecają utrzymanie wilgotności na poziomie 85-90% w celu zminimalizowania tych strat. Praktyczne podejście do przechowywania ziemniaków powinno obejmować monitorowanie zarówno temperatury, jak i wilgotności powietrza. Odpowiednie warunki przechowywania wpływają na jakość ziemniaków oraz ich czas trwałości. Utrzymanie właściwych parametrów nie tylko redukuje straty naturalne, ale również zachowuje walory organoleptyczne, co jest kluczowe dla rynku spożywczego.

Pytanie 30

Aby uniknąć niekorzystnych zmian podczas przygotowywania surówki, warzywa powinny być

A. pokrojone i doprawione tuż przed podaniem

B. pokrojone, doprawione i przechowywane w lodówce

C. pokrojone po umyciu i przykryte

D. dokładnie umyte i umieszczone w zimnej wodzie

Podejścia zaproponowane w niepoprawnych odpowiedziach mogą prowadzić do niekorzystnych zmian w warzywach oraz obniżenia jakości surówek. Oczyszczanie i moczenie warzyw w zimnej wodzie, mimo że są to praktyki stosowane w kuchni, mogą powodować utratę cennych składników odżywczych, takich jak witaminy rozpuszczalne w wodzie. Ponadto, długotrwałe moczenie może sprzyjać namnażaniu się bakterii, co stanowi zagrożenie dla zdrowia. Drugie podejście, sugerujące rozdrobnienie po opłukaniu i przykrycie, także nie jest optymalne. Przykrycie nie powstrzyma procesu utleniania, a pokrojone warzywa mogą szybko tracić swoje walory smakowe i teksturalne. W przypadku surówek, kluczowe jest, aby zachować świeżość składników, co wymaga ich właściwego przygotowania. Natomiast przechowywanie surówki w chłodni po doprawieniu może prowadzić do zmiany struktury i smaku, zwłaszcza w przypadku warzyw, które szybko tracą chrupkość. Ostatecznie, najważniejszym błędem jest myślenie, że preparacja surówki może odbywać się z wyprzedzeniem bez konsekwencji dla jakości, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami kulinarnymi, które nakładają nacisk na świeżość i odpowiednią obróbkę składników.

Pytanie 31

Osoba zraniona, której rany są zanieczyszczone ziemią lub kurzem, powinna bezwzględnie

A. zażyć tabletki aspiryny

B. otrzymać surowicę przeciwtężcową

C. otrzymać surowicę przeciwbłoniczą

D. zażyć krople uspokajające

Podanie surowicy przeciwbłoniczej w przypadku ran zanieczyszczonych ziemią czy kurzem jest niewłaściwe, ponieważ błonica i tężec to różne choroby, a podawanie surowicy przeciwbłoniczej nie ma zastosowania w kontekście zapobiegania tężcowi. Surowica przeciwtężcowa jest dedykowana wyłącznie przypadkom ryzyka tężca, co wynika z charakterystyki działania bakterii Clostridium tetani. Przyjmowanie tabletek aspiryny lub kropli uspokajających w takich okolicznościach jest całkowicie nieadekwatne, ponieważ te leki nie mają żadnego związku z zapobieganiem ani leczeniem zakażeń tężcem. Aspiryna jest lekiem przeciwbólowym i przeciwzapalnym, który może być stosowany w bólu, ale nie ma wpływu na patogeny odpowiedzialne za tężec. Użycie kropli uspokajających w kontekście rany zanieczyszczonej jest również błędnym podejściem, ponieważ nie adresuje to rzeczywistego problemu medycznego związanego z ryzykiem zakażenia. Najczęstsze błędy w myśleniu w takich przypadkach wynikają z błędnego utożsamiania różnych szczepionek i surowic, a także z nieświadomości, że odpowiednie postępowanie medyczne w przypadku ran zanieczyszczonych jest kluczowe dla zdrowia pacjenta.

Pytanie 32

Lesco (leczo) to znane danie

A. niemieckie

B. litewskie

C. włoskie

D. węgierskie

Udzielając odpowiedzi, która wskazuje na niemiecką, włoską lub litewską kuchnię, można natknąć się na kilka powszechnych nieporozumień związanych z pochodzeniem potraw. Niemiecka kuchnia, mimo że ma swoje charakterystyczne dania, takie jak kiełbasy czy kapusta, nie jest znana z potraw opartych na papryce i pomidorach w formie leczo. Wiele osób myśli, że potrawy jednogarnkowe są typowe tylko dla kuchni niemieckiej, jednak leczo zyskało swoje korzenie w tradycji węgierskiej i nie ma bezpośrednich odpowiedników w Niemczech. Podobnie, kuchnia włoska, choć bogata w aromatyczne dania, także nie definiuje leczo. Włosi są znani z takich potraw jak ratatouille czy różnorodne sosy pomidorowe, które mogą przypominać leczo, ale nie są tym samym. Z kolei litewska kuchnia ma swoje własne tradycje, takie jak cepeliny czy chłodnik, które różnią się znacznie od węgierskiego leczo. Typowe błędy w myśleniu prowadzące do niepoprawnych wniosków mogą obejmować uogólnienia dotyczące pochodzenia potraw na podstawie składników czy przygotowania. Warto zrozumieć, że każda kuchnia ma swoje unikalne cechy i tradycje, które definiują potrawy, a ich błędne przyporządkowanie może prowadzić do zniekształcenia kulinarnego dziedzictwa. Dlatego niezwykle istotne jest, aby pamiętać o kontekście kulturowym, w którym powstało dane danie, oraz o regionalnych różnicach w przygotowaniu potraw.

Pytanie 33

Temperatura w zakresie 0°C ÷ 4°C powinna być utrzymywana

A. w pomieszczeniu o niskiej temperaturze

B. w spichlerzu ziemniaków

C. w magazynie artykułów suchych

D. w chłodni

Odpowiedzi "w komorze niskotemperaturowej", "w magazynie ziemniaków" oraz "w magazynie produktów suchych" nie są właściwe z kilku powodów związanych z wymaganiami przechowywania w odpowiednich warunkach. Komora niskotemperaturowa, chociaż również może zapewniać niskie temperatury, zazwyczaj jest używana do znacznie niższych zakresów temperatur, które są nieodpowiednie dla wielu produktów spożywczych, szczególnie tych wrażliwych na niskie temperatury, jak owoce i warzywa. Z kolei magazyn ziemniaków powinien utrzymywać temperaturę w zakresie 4°C do 10°C, co nie jest zgodne z wymaganym zakresem 0°C do 4°C. Magazyn produktów suchych z kolei nie powinien być wykorzystywany do przechowywania produktów wymagających chłodzenia; suche magazyny służą do przechowywania artykułów, które nie wymagają niskich temperatur, co może prowadzić do psucia się produktów, które powinny być w chłodnych warunkach. Właściwe przechowywanie żywności jest kluczowe dla zapewnienia jej jakości i bezpieczeństwa, dlatego ważne jest, aby znać specyfikacje dotyczące przechowywania różnych kategorii produktów. Ignorowanie odpowiednich wymagań temperaturowych może prowadzić do nieprawidłowego przechowywania, co zwiększa ryzyko wystąpienia chorób przenoszonych przez żywność i wpływa negatywnie na jakość produktów.

Pytanie 34

Jakie warzywa zaliczają się do grupy liściastych?

A. kapustę pekińską i jarmuż

B. cykorię sałatową i szczypiorek

C. sałatę głowiastą i seler naciowy

D. kapustę głowiastą i pietruszkę naciową

Wśród zaproponowanych odpowiedzi znajdują się warzywa, które nie należą do grupy liściastej, co może prowadzić do mylnych wniosków w kontekście ich zastosowania w diecie. Cykoria sałatowa oraz szczypiorek, choć są składnikami wielu potraw, to cykoria jest bardziej klasyfikowana jako warzywo korzeniowe, a szczypiorek jako zioło. Nie zawierają one liści w charakterystyczny dla warzyw liściastych sposób i nie przejawiają takich właściwości odżywczych. Podobnie, kapusta głowiasta i pietruszka naciowa, mimo że są często wykorzystywane w kuchni, nie klasyfikują się jako warzywa liściaste w tradycyjnym rozumieniu tego terminu. Kapusta głowiasta jest jednym z warzyw kapustnych, a pietruszka, pomimo że ma liście, jest bardziej znana jako przyprawa niż jako pełnoprawne warzywo sałatkowe. Zrozumienie różnorodności warzyw oraz ich klasyfikacji jest kluczowe dla zdrowego stylu życia oraz świadomego odżywiania. Osoby, które nie mają pełnej wiedzy na temat tych zagadnień mogą łatwo popełnić błąd w kategoryzacji warzyw, co prowadzi do ograniczenia różnorodności diety oraz pominięcia cennych składników odżywczych. Prawidłowe zrozumienie, jakie warzywa są liściaste, pozwala na lepszy dobór składników w potrawach oraz korzystniejsze dla zdrowia nawyki żywieniowe.

Pytanie 35

Kucharze pracujący w placówkach zbiorowego żywienia, według aktualnego rozporządzenia Ministra Zdrowia, powinni poddawać się regularnym badaniom lekarskim co

A. 4 miesiące

B. 12 miesięcy

C. 10 miesięcy

D. 6 miesięcy

Odpowiedź 12 miesięcy jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia, kucharze zatrudnieni w zakładach żywienia zbiorowego są zobowiązani do wykonywania okresowych badań lekarskich co 12 miesięcy. Badania te mają na celu zapewnienie, że pracownicy są w dobrym stanie zdrowia oraz nie mają chorób zakaźnych, które mogłyby wpłynąć na bezpieczeństwo żywności. Regularne badania są także istotne z perspektywy higieny pracy, co jest zgodne z zasadami HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points), mającymi na celu identyfikację i kontrolę zagrożeń zdrowotnych w procesie produkcji żywności. Przykłady badań obejmują ogólne badania lekarskie, analizy laboratoryjne, a także konsultacje z specjalistami, co w praktyce przyczynia się do redukcji ryzyka wystąpienia chorób zawodowych oraz poprawy jakości świadczonych usług gastronomicznych.

Pytanie 36

Czyste zupy, takie jak barszcz czerwony, podaje się w

A. bulionówkach

B. wazach

C. talerzach

D. filiżankach

Zupy czyste, jak barszcz czerwony, zazwyczaj serwuje się w bulionówkach. Te naczynia są naprawdę super, bo mają odpowiedni kształt i pojemność, co ułatwia jedzenie zupy. Fajnie, że mają uchwyty, bo można je łatwo trzymać. Serwując zupę w bulionówkach, dbamy nie tylko o estetykę, ale też o smak. Z mojego doświadczenia, to świetnie wygląda, gdy mamy ładne porcelanowe bulionówki, czasem zdobione w różne wzory. To połączenie tradycji i funkcjonalności w kuchni naprawdę robi wrażenie!

Pytanie 37

Który z produktów jest niedozwolony podczas przygotowywania posiłków dla osoby z cukrzycą?

A. Olej słonecznikowy

B. Polędwica wieprzowa

C. Chudy twaróg

D. Dżem truskawkowy

Dżem truskawkowy jest produktem, który zawiera znaczną ilość cukru, co czyni go nieodpowiednim dla osób na diecie cukrzycowej. Osoby z cukrzycą muszą ściśle monitorować spożycie węglowodanów, szczególnie tych prostych, które szybko podnoszą poziom glukozy we krwi. Dżemy, w tym dżem truskawkowy, często są słodzone dodatkowymi cukrami, co zwiększa ich kaloryczność i indeks glikemiczny. Zamiast dżemu, lepiej stosować świeże owoce lub niskosłodzone przetwory, które mają korzystniejszy wpływ na poziom cukru we krwi. W praktyce, w kuchni osoby z cukrzycą można wykorzystywać także substytuty cukru, które nie wpływają na poziom glukozy i mogą być używane do przygotowania deserów. Standardy żywieniowe dla diabetyków wskazują na unikanie produktów z wysoką zawartością cukru, a także na konieczność konsultacji z dietetykiem w celu opracowania indywidualnego planu żywieniowego. Wiedza o składzie żywności oraz umiejętność czytania etykiet jest kluczowa w zarządzaniu dietą cukrzycową.

Pytanie 38

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli określ, ile tłuszczu dostarczy spożycie II śniadania składającego się z 50 g chleba razowego, 5 g masła roślinnego, 10 g szynki wędzonej i 100 g ogórka.

Produkt	Zawartość tłuszczu w 100g produktu [g]
chleb razowy	1,2
masło roślinne	83
szynka wędzona	33
ogórek	0,1

A. 8,15 g

B. 4,85 g

C. 5,25 g

D. 3,55 g

Wybierając odpowiedzi inne niż 8,15 g, można zauważyć typowe nieporozumienia związane z obliczaniem zawartości tłuszczu w produktach spożywczych. Często pojawiają się błędy w interpretacji danych zawartych na etykietach produktów lub niewłaściwe użycie jednostek miary podczas obliczeń. Na przykład, przy obliczaniu tłuszczu w chlebie razowym, mogą występować zbyt wysokie lub zbyt niskie założenia dotyczące jego zawartości tłuszczu. Użytkownicy mogą również mylić całkowitą ilość spożytego produktu z ilością tłuszczu, co prowadzi do błędnych wniosków. Ważne jest, aby, przed przystąpieniem do jakiejkolwiek analizy, dokładnie zrozumieć, co oznaczają podane wartości na etykietach oraz jakie są standardowe proporcje składników. Wartości te mogą się różnić między producentami, co także może wprowadzać w błąd. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy składnik wnosi inną ilość tłuszczu, dlatego niezbędne jest dokładne przeliczenie, a nie opieranie się na ogólnych założeniach. Dobrą praktyką jest korzystanie z tabel wartości odżywczych oraz aplikacji do analizy żywności, które umożliwiają precyzyjne obliczenia i planowanie diety, uwzględniając konkretne potrzeby żywieniowe.

Pytanie 39

W placówce gastronomicznej, niezależnie od typu i kategorii, serwowanie dań powinno następować w ustalonej kolejności:

A. zupa -> danie zasadnicze -> zakąska zimna -> deser

B. danie zasadnicze -> zupa -> deser -> zakąska zimna

C. deser -> zakąska zimna -> zupa -> danie zasadnicze

D. zakąska zimna -> zupa -> danie zasadnicze -> deser

Serwowanie potraw w odpowiedniej kolejności jest kluczowe dla zapewnienia optymalnego doświadczenia gastronomicznego. Właściwa sekwencja serwowania potraw to zakąska zimna, zupa, danie zasadnicze, a na końcu deser. Taki porządek wynika z tradycyjnych zasad gastronomicznych, które mają na celu stopniowe prowadzenie gościa przez różnorodność smaków i tekstur. Zakąski zimne, takie jak sałatki czy przystawki, pobudzają apetyt i przygotowują podniebienie na dalsze dania. Zupa, często podawana jako danie rozgrzewające, wprowadza płynne elementy do posiłku. Danie zasadnicze stanowi kulminację doświadczenia kulinarnego, podczas gdy deser, serwowany na końcu, ma za zadanie zakończyć posiłek słodką nutą. Taki porządek jest zgodny z dobrymi praktykami w gastronomii, które rekomendują, aby smakowitość i różnorodność potraw były stopniowo wprowadzane, co przyczynia się do lepszej percepcji każdego dania. Ważne jest, aby pamiętać, że odpowiednia kolejność serwowania wpływa na satysfakcję klienta oraz ogólną ocenę usług gastronomicznych.

Pytanie 40

Jakim skrótem określa się system zapewnienia bezpieczeństwa żywności?

A. PZH

B. GMO

C. ISO 9001

D. HACCP

HACCP, czyli Analiza Zagrożeń i Krytyczne Punkty Kontroli, to system zarządzania bezpieczeństwem żywności, który skupia się na identyfikacji i kontroli zagrożeń związanych z bezpieczeństwem żywności na każdym etapie produkcji, od surowców po gotowy produkt. Główne założenia HACCP opierają się na prewencji, co oznacza, że system ten jest projektowany w celu zapobiegania potencjalnym zagrożeniom, zanim staną się one problemem. Przykładem zastosowania HACCP jest przemysł spożywczy, gdzie firmy implementują ten system, aby zapewnić, że ich produkty są wolne od zanieczyszczeń biologicznych, chemicznych i fizycznych. Zgodność z zasadami HACCP jest często wymagana do uzyskania certyfikatów jakości i bezpieczeństwa żywności, co jest kluczowe dla zaufania konsumentów i utrzymania konkurencyjności na rynku. Dobre praktyki branżowe związane z HACCP obejmują regularne szkolenia pracowników, bieżące monitorowanie procesów produkcyjnych oraz ciągłą ewaluację i dostosowywanie systemu w odpowiedzi na nowe zagrożenia czy zmiany w technologii produkcji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej