Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.07 - Montaż i konfiguracja lokalnych sieci komputerowych oraz administrowanie systemami operacyjnymi
Data rozpoczęcia: 7 czerwca 2025 11:47
Data zakończenia: 7 czerwca 2025 11:57

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie polecenie w systemie Windows należy wykorzystać do obserwacji listy aktywnych połączeń karty sieciowej w komputerze?

A. Ipconfig

B. Netstat

C. Telnet

D. Ping

Polecenie Netstat (od network statistics) jest nieocenionym narzędziem w systemie Windows, które umożliwia użytkownikom monitorowanie aktywnych połączeń sieciowych oraz portów. Dzięki niemu można uzyskać informacje o tym, jakie aplikacje są aktualnie połączone z siecią, co jest kluczowe dla diagnostyki i zabezpieczeń. Na przykład, uruchamiając polecenie 'netstat -an', można zobaczyć listę wszystkich połączeń oraz portów, zarówno w stanie nasłuchu, jak i aktywnych. W praktyce, administratorzy często używają tego narzędzia do identyfikacji potencjalnych zagrożeń, takich jak nieautoryzowane połączenia wychodzące, co jest istotne w kontekście ochrony danych. Dobrą praktyką jest regularne monitorowanie połączeń w celu szybkiego wykrywania anomalii i podejrzanych działań w sieci, co pozwala na efektywne zarządzanie bezpieczeństwem infrastruktury IT.

Pytanie 2

W specyfikacji sieci Ethernet 1000Base-T maksymalna długość segmentu dla skrętki kategorii 5 wynosi

A. 100 m

B. 250 m

C. 1000 m

D. 500 m

Odpowiedź 100 m jest prawidłowa, ponieważ w standardzie Ethernet 1000Base-T, który obsługuje transmisję danych z prędkością 1 Gbps, maksymalna długość segmentu dla kabla skrętki kategorii 5 (Cat 5) wynosi właśnie 100 metrów. Ta długość obejmuje zarówno odcinek kabla, jak i wszelkie połączenia oraz złącza, co jest kluczowe dla zapewnienia stabilności i jakości sygnału. W praktyce, dla sieci lokalnych (LAN), stosuje się kable Cat 5 lub lepsze, takie jak Cat 5e czy Cat 6, aby osiągnąć wysoką wydajność przy minimalnych zakłóceniach. Warto zauważyć, że przekroczenie tej długości może prowadzić do degradacji sygnału, co z kolei wpłynie na prędkość i niezawodność połączenia. Standardy IEEE 802.3, które regulują kwestie związane z Ethernetem, podkreślają znaczenie zachowania tych limitów, aby zapewnić efektywne funkcjonowanie sieci. Dlatego też, przy projektowaniu lub rozbudowie infrastruktury sieciowej, należy przestrzegać tych wytycznych, aby uniknąć problemów z wydajnością.

Pytanie 3

W biurze należy zamontować 5 podwójnych gniazd abonenckich. Średnia odległość od gniazda abonenckiego do lokalnego punktu dystrybucyjnego wynosi 10 m. Jaki będzie szacunkowy koszt nabycia kabla UTP kategorii 5e, przeznaczonego do budowy sieci lokalnej, jeśli cena brutto 1 m kabla UTP kategorii 5e to 1,60 zł?

A. 800,00 zł

B. 80,00 zł

C. 320,00 zł

D. 160,00 zł

Obliczenia dotyczące kosztów zakupu kabla UTP kategorii 5e dla 5 podwójnych gniazd abonenckich mogą być mylące, gdyż wiele osób błędnie interpretuje dane liczbowe. Przykładowo, bywa, że przyjmuje się zbyt niską lub zbyt wysoką długość kabla, co prowadzi do niewłaściwego określenia całkowitych kosztów. Osoby często mylą ogół długości potrzebnego kabla, co skutkuje rachunkami, które nie odzwierciedlają rzeczywistych kosztów. Niektórzy mogą pomyśleć, że wystarczy pomnożyć liczbę gniazd przez cenę metra kabla bez uwzględnienia konieczności połączenia kabli z urządzeniem końcowym oraz dodatkowymi elementami instalacyjnymi. Innym typowym błędem jest nieprzemyślane oszacowanie długości kabli, które powinny uwzględniać ewentualne zakręty, przejścia przez ściany lub inne przeszkody, co również wpływa na ostateczną długość kabli. Należy także pamiętać o standardach instalacji, które zalecają dodanie zapasu na ewentualne błędy podczas montażu. W wyniku tych nieporozumień, niepoprawne odpowiedzi takie jak 80,00 zł, 320,00 zł czy 800,00 zł nie tylko wskazują na błędne obliczenia, ale również na zagadnienia związane z organizacją i planowaniem instalacji sieci, co jest kluczowe dla funkcjonowania każdej organizacji.

Pytanie 4

Jak brzmi pełny adres do logowania na serwer FTP o nazwie http://ftp.nazwa.pl?

A. http:\ftp.nazwa.pl/

B. ftp://ftp.nazwa.pl/

C. http://ftp.nazwa.pl/

D. ftp:\ftp.nazwa.pl/

Poprawny adres logowania do serwera FTP to ftp://ftp.nazwa.pl/. Protokół FTP (File Transfer Protocol) jest standardem używanym do przesyłania plików między klientem a serwerem. W tym przypadku, prefiks 'ftp://' informuje, że będziemy korzystać z tego konkretnego protokołu, co pozwala na prawidłowe zainicjowanie połączenia. Adres 'ftp.nazwa.pl' to subdomena, która wskazuje na serwer przeznaczony do obsługi połączeń FTP. Używanie poprawnych adresów jest kluczowe, ponieważ nieprawidłowo skonstruowane adresy mogą prowadzić do błędów w nawiązywaniu połączenia, co jest powszechnym problemem w praktyce, szczególnie w środowiskach, gdzie przesył danych jest krytyczny, na przykład w pracy z plikami konfiguracyjnymi czy aktualizacjami oprogramowania. Warto również pamiętać, że dobrym zwyczajem jest stosowanie odpowiednich narzędzi, takich jak klient FTP, który umożliwia graficzne zarządzanie plikami oraz automatyzuje wiele procesów, co zwiększa komfort pracy.

Pytanie 5

Jak nazywa się protokół używany do komunikacji za pomocą terminala tekstowego?

A. Internet Message Access Protocol (IMAP)

B. Voice over IP (VoIP)

C. Simple Mail Transfer Protocol (SMTP)

D. Internet Relay Chat (IRC)

Wybór innych protokołów, takich jak Voice over IP (VoIP), Simple Mail Transfer Protocol (SMTP) czy Internet Message Access Protocol (IMAP), jest mylnym podejściem w kontekście prowadzenia rozmów za pomocą konsoli tekstowej. VoIP, chociaż może być używany do komunikacji głosowej w czasie rzeczywistym, nie jest protokołem przeznaczonym do tekstowej wymiany wiadomości. Jego głównym celem jest przesyłanie dźwięku przez sieć w oparciu o standardy takie jak RTP, co nie ma związku z funkcjonalnością tekstową. SMTP natomiast jest protokołem używanym do wysyłania emaili, a nie do prowadzenia rozmów na żywo. Jego struktura opiera się na dostarczaniu wiadomości e-mailowych pomiędzy serwerami, co również wyklucza możliwość prowadzenia interaktywnych konwersacji. Podobnie IMAP służy do pobierania i zarządzania wiadomościami e-mail, co nie ma zastosowania w kontekście czatu. Te mylne wybory wynikają często z nieporozumienia dotyczącego funkcji i zastosowań różnych protokołów sieciowych. Właściwe zrozumienie różnic między tymi technologiami jest kluczowe dla efektywnej komunikacji w sieci oraz wyboru właściwych narzędzi do określonych zadań.

Pytanie 6

Atak DDoS (ang. Distributed Denial of Service) na serwer spowoduje

A. zatrzymywanie pakietów danych w sieci.

B. przeciążenie aplikacji dostarczającej określone informacje.

C. zmianę pakietów transmisyjnych w sieci.

D. zbieranie danych o atakowanej infrastrukturze sieciowej.

Atak DDoS, czyli Zdalne Odrzucenie Usługi, polega na jednoczesnym obciążeniu serwera dużą ilością zapytań przesyłanych z różnych źródeł, co prowadzi do przeciążenia aplikacji serwującej określone dane. Taki atak ma na celu uniemożliwienie dostępności usługi dla legalnych użytkowników. Przykładem może być atak na serwis internetowy, gdzie atakujący wykorzystują sieć botnetów do wysyłania ogromnej liczby żądań HTTP. W rezultacie aplikacja serwisowa nie jest w stanie przetworzyć wszystkich zapytań, co prowadzi do spowolnienia lub całkowitym zablokowaniem dostępu. W praktyce organizacje powinny implementować mechanizmy ochrony przed atakami DDoS, takie jak systemy zapobiegania włamaniom (IPS), a także skalowalne architektury chmurowe, które mogą automatycznie dostosowywać zasoby w odpowiedzi na wzrost ruchu. Przestrzeganie dobrych praktyk, takich jak regularne testowanie odporności aplikacji oraz monitorowanie ruchu sieciowego, jest kluczowe w zapobieganiu skutkom ataków DDoS.

Pytanie 7

Użytkownicy należący do grupy Pracownicy nie mają możliwości drukowania dokumentów za pomocą serwera wydruku w systemie operacyjnym Windows Server. Dysponują jedynie uprawnieniami do 'Zarządzania dokumentami'. Co należy uczynić, aby rozwiązać ten problem?

A. Dla grupy Administratorzy należy cofnąć uprawnienia 'Zarządzanie drukarkami'

B. Dla grupy Pracownicy należy przyznać uprawnienia 'Drukuj'

C. Dla grupy Administratorzy należy usunąć uprawnienia 'Drukuj'

D. Dla grupy Pracownicy należy cofnąć uprawnienia 'Zarządzanie dokumentami'

Odpowiedź 'Dla grupy Pracownicy należy nadać uprawnienia "Drukuj"' jest jak najbardziej na miejscu. Dlaczego? Bo użytkownicy z grupy Pracownicy, którzy mają tylko uprawnienia do 'Zarządzania dokumentami', nie mogą faktycznie drukować dokumentów. W praktyce, te uprawnienia dają im jedynie możliwość zarządzania dokumentami w kolejce drukarskiej – czyli mogą je zatrzymywać czy usuwać, ale już nie wydrukują. Żeby pracownicy mogli sensownie korzystać z serwera wydruku, to muszą mieć to uprawnienie 'Drukuj'. Dobrym nawykiem w zarządzaniu uprawnieniami jest to, żeby przydzielać tylko te, które są naprawdę potrzebne do wykonania zadań. Dzięki temu można poprawić bezpieczeństwo systemu i zmniejszyć ryzyko jakichś błędów. Na przykład, gdyby zespół administracyjny dał uprawnienia 'Drukuj' pracownikom, to mogliby oni swobodnie korzystać z drukarek, co jest niezbędne w ich codziennej pracy. Warto też pomyśleć o szkoleniu pracowników, żeby wiedzieli, jak korzystać z zasobów sieciowych, co na pewno zwiększy wydajność ich pracy.

Pytanie 8

Jaką rolę pełni serwer Windows Server, która pozwala na centralne zarządzanie i ustawianie tymczasowych adresów IP oraz związanych z nimi danych dla komputerów klienckich?

A. Usługi pulpitu zdalnego

B. Serwer DHCP

C. Usługi udostępniania plików

D. Serwer telnet

Serwer DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) jest kluczowym elementem infrastruktury sieciowej, który odpowiada za automatyczne przydzielanie adresów IP komputerom klienckim w sieci. Ta rola serwera umożliwia centralizację zarządzania adresami IP, co przekłada się na uproszczenie konfiguracji i administracji sieci. Przykładowo, w dużych organizacjach, gdzie liczba urządzeń oraz użytkowników jest znaczna, ręczne przypisywanie adresów IP byłoby niepraktyczne i podatne na błędy. Dzięki serwerowi DHCP, adresy IP są przydzielane dynamicznie, co oznacza, że urządzenia mogą uzyskiwać nowe adresy przy każdym ponownym uruchomieniu, co znacznie ułatwia zarządzanie zasobami sieciowymi. Dodatkowo, serwer DHCP może również dostarczać inne istotne informacje konfiguracyjne, takie jak maska podsieci, brama domyślna czy serwery DNS, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania sieciami. W kontekście wdrożeń opartych na standardach branżowych, takich jak ITIL, wykorzystanie serwera DHCP przyczynia się do poprawy efektywności operacyjnej oraz zwiększenia bezpieczeństwa poprzez ograniczenie ryzyka konfliktów adresów IP.

Pytanie 9

W którym rejestrze systemu Windows znajdziemy informacje o błędzie spowodowanym brakiem synchronizacji czasu systemowego z serwerem NTP?

A. Aplikacja.

B. System.

C. Zabezpieczenia.

D. Ustawienia.

Wybór innych dzienników, takich jak Ustawienia, Zabezpieczenia czy Aplikacja, na pewno nie jest właściwy w kontekście diagnostyki problemów z synchronizacją czasu systemowego. Dziennik Ustawienia głównie rejestruje zmiany konfiguracji systemu i nie zawiera szczegółowych informacji dotyczących operacji systemowych, takich jak synchronizacja NTP. Odpowiedzi odwołujące się do dziennika Zabezpieczeń są mylące, ponieważ koncentrują się głównie na rejestrowaniu zdarzeń związanych z bezpieczeństwem, takich jak logowania użytkowników oraz uprawnienia, a nie na procesach systemowych. Z kolei dziennik Aplikacji dotyczy aplikacji, które mogą rejestrować swoje własne błędy i zdarzenia, ale nie są odpowiednie do oceny problemów na poziomie systemu operacyjnego. Często spotykanym błędem jest mylenie kontekstu, w którym zdarzenia są rejestrowane; administratorzy mogą zakładać, że wszelkie problemy z systemem są związane z aplikacjami, a nie z samym systemem operacyjnym. Właściwe zrozumienie struktury dzienników systemowych jest kluczowe dla efektywnego rozwiązywania problemów, a ograniczenie się do jednej kategorii dzienników może prowadzić do niekompletnych analiz i opóźnienia w naprawie błędów.

Pytanie 10

Które z poniższych poleceń systemu Linux wyświetla aktualną konfigurację interfejsów sieciowych?

A. netstat -r

B. traceroute

C. ping

D. ifconfig

ifconfig to jedno z podstawowych narzędzi wykorzystywanych w systemach Linux do wyświetlania i konfigurowania interfejsów sieciowych. To polecenie pozwala w prosty sposób sprawdzić aktualny stan interfejsów, ich adresy IP, maski podsieci, adresy MAC oraz informacje o przesłanych pakietach i ewentualnych błędach. Moim zdaniem, korzystanie z ifconfig przydaje się zwłaszcza podczas diagnozowania problemów z siecią lokalną lub przy pierwszej konfiguracji serwera. Praktycznie każdy administrator systemów Linux przynajmniej raz w życiu korzystał z tego narzędzia, nawet jeśli obecnie coraz częściej poleca się nowsze polecenie ip a. Jednak w wielu dystrybucjach ifconfig nadal jest dostępny, zwłaszcza w starszych systemach lub w przypadku pracy na maszynach wirtualnych. Warto wiedzieć, że ifconfig jest zgodny z tradycją UNIX-a i pozwala na szybkie uzyskanie przejrzystego zestawienia aktywnych interfejsów. Użycie tego polecenia wpisuje się w dobre praktyki monitorowania i utrzymywania infrastruktury sieciowej, szczególnie w środowiskach edukacyjnych oraz podczas egzaminów zawodowych, takich jak INF.07.

Pytanie 11

W topologii fizycznej gwiazdy wszystkie urządzenia działające w sieci są

A. podłączone do węzła sieci

B. połączone z dwoma sąsiadującymi komputerami

C. podłączone do jednej magistrali

D. połączone pomiędzy sobą odcinkami kabla tworząc zamknięty pierścień

W przypadku połączeń w sieci, które są zorganizowane w inny sposób, jak np. w przypadku podłączenia do magistrali, mamy do czynienia z topologią magistrali. W tej konfiguracji wszystkie urządzenia dzielą wspólne medium transmisyjne, co może prowadzić do kolizji danych oraz zmniejszenia wydajności w miarę wzrostu liczby podłączonych komputerów. Podobnie połączenia w pierścień, gdzie każde urządzenie jest podłączone do dwóch innych, tworząc zamknięty cykl, mogą wiązać się z problemami, takimi jak trudności w diagnostyce oraz potencjalne punkty awarii, które mogą zakłócić funkcjonowanie całej sieci. W praktyce, takie topologie nie zapewniają takiej elastyczności i odporności na awarie jak topologia gwiazdy. Liczne organizacje i standardy branżowe, takie jak IEEE 802.3, promują stosowanie topologii gwiazdy ze względu na jej zalety w zakresie zarządzania ruchem i zwiększonej niezawodności. Warto zauważyć, że nieprawidłowe interpretacje dotyczące struktury sieci mogą prowadzić do błędnych decyzji w projektowaniu, co z kolei może generować dodatkowe koszty oraz problemy z utrzymaniem sieci. Dlatego kluczowe jest zrozumienie podstawowych różnic pomiędzy tymi topologiami oraz ich praktycznych implikacji.

Pytanie 12

Jakie polecenie pozwala uzyskać informacje o bieżących połączeniach TCP oraz szczegóły dotyczące portów źródłowych i docelowych?

A. ipconfig

B. lookup

C. netstat

D. ping

Polecenie netstat (od Network Statistics) jest niezwykle przydatnym narzędziem w systemach operacyjnych, które pozwala na uzyskanie szczegółowych informacji o aktualnych połączeniach sieciowych, w tym o połączeniach TCP. Używając tego polecenia, możemy zobaczyć zarówno źródłowe, jak i docelowe porty, co jest kluczowe w analizie ruchu sieciowego oraz diagnozowaniu problemów z połączeniem. Przykładowo, administratorzy sieci mogą użyć netstat, aby sprawdzić, jakie aplikacje korzystają z określonych portów, co pozwala na identyfikację potencjalnych zagrożeń bezpieczeństwa. W praktyce, polecenie netstat -an wyświetli wszystkie aktywne połączenia oraz nasłuchujące porty, co jest standardową praktyką w zarządzaniu sieciami. Ponadto, netstat może być używany do monitorowania wszelkich nieautoryzowanych połączeń, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zabezpieczeń sieciowych, takich jak zarządzanie ryzykiem i ochrona przed atakami DDoS.

Pytanie 13

Jakie polecenie spowoduje wymuszenie aktualizacji wszystkich zasad grupowych w systemie Windows, bez względu na to, czy uległy one zmianie?

A. gpupdate /wait

B. gpupdate /force

C. gpupdate /sync

D. gpupdate /boot

Odpowiedź 'gpupdate /force' jest prawidłowa, ponieważ to polecenie wymusza ponowne przetworzenie zasad grupy w systemie Windows, niezależnie od tego, czy zostały one zmienione od ostatniej aktualizacji. W praktyce oznacza to, że wszystkie zasady grupowe, zarówno dotyczące komputerów, jak i użytkowników, będą stosowane w bieżącej sesji. Przykładem zastosowania tego polecenia może być sytuacja, gdy administrator systemu wprowadził zmiany w politykach bezpieczeństwa i chce, aby te zmiany natychmiast wpłynęły na użytkowników lub maszyny w sieci, bez potrzeby czekania na automatyczne synchronizacje. Warto podkreślić, że stosowanie 'gpupdate /force' jest zalecane w sytuacjach wymagających natychmiastowych aktualizacji polityk, aby zapewnić zgodność z organizacyjnymi standardami bezpieczeństwa i najlepszymi praktykami zarządzania IT. W związku z tym, to polecenie jest kluczowym narzędziem w arsenale administratorów sieciowych, którzy muszą utrzymać kontrolę nad politykami grupowymi.

Pytanie 14

Przekazywanie tokena (ang. token) ma miejsce w sieci o topologii fizycznej

A. magistrali

B. pierścienia

C. gwiazdy

D. siatki

Przekazywanie żetonu w sieci typu pierścieniowego to naprawdę ciekawy proces. W praktyce oznacza to, że dane krążą wokół zamkniętej pętli, co ułatwia dostęp do informacji dla każdego węzła. Każdy węzeł łączy się z dwoma innymi, tworząc coś w rodzaju zamkniętej sieci. Kiedy jeden węzeł chce przesłać dane, po prostu umieszcza je w żetonie, który następnie krąży, aż dotrze do celu. To rozwiązanie zmniejsza ryzyko kolizji, bo tylko jeden żeton jest aktywny w danym momencie, co poprawia wydajność. Ciekawe jest, że tego typu sieci często znajdziemy w lokalnych sieciach komputerowych, gdzie stała wymiana danych jest bardzo ważna. Dobrym przykładem jest technologia Token Ring, która była popularna w latach 80. i 90. XX wieku. Standardy IEEE 802.5 dokładnie opisują, jak te sieci powinny działać, co pozwala różnym urządzeniom na współpracę. W skrócie, zarządzanie przekazywaniem żetonu w sieci pierścieniowej sprawia, że jest to naprawdę funkcjonalne rozwiązanie w wielu zastosowaniach.

Pytanie 15

Maksymalny promień zgięcia przy montażu kabla U/UTP kategorii 5E powinien wynosić

A. cztery średnice kabla

B. dwie średnice kabla

C. sześć średnic kabla

D. osiem średnic kabla

Wybór odpowiedzi osiem średnic kabla jako minimalnego promienia zgięcia opiera się na kluczowych zasadach dotyczących instalacji kabli. Odpowiedzi takie jak cztery, dwie czy sześć średnic są błędne, ponieważ ignorują fundamentalne zasady dotyczące ochrony kabli przed uszkodzeniami mechanicznymi. Zgięcie kabla w mniejszych promieniach prowadzi do ryzyka naruszenia struktury przewodów, co może skutkować degradacją jakości sygnału i zwiększonymi stratami. Często spotykanym błędem w myśleniu jest przekonanie, że oszczędzanie miejsca lub przyspieszanie instalacji można osiągnąć poprzez zginanie kabli w mniejszych promieniach. Tego rodzaju praktyki mogą być nie tylko niezgodne z zaleceniami producentów kabli, ale również prowadzić do długofalowych problemów z wydajnością sieci. Standardy takie jak TIA/EIA-568-B oraz ISO/IEC 11801 jasno określają minimalne wymagania dotyczące promieni zgięcia, które są niezbędne do zapewnienia niezawodności i długowieczności systemów kablowych. Dlatego kluczowe jest, aby zawsze przestrzegać tych norm, aby uniknąć problemów z instalacją i utrzymaniem kabli, które mogą prowadzić do kosztownych napraw lub wymiany sprzętu.

Pytanie 16

Ile bitów o wartości 1 występuje w standardowej masce adresu IPv4 klasy B?

A. 16 bitów

B. 32 bity

C. 24 bity

D. 8 bitów

Odpowiedzi, które wskazują na inne wartości bitów w masce adresu IPv4 klasy B, bazują na mylnych założeniach dotyczących struktury adresacji w sieciach. Przykładowo, stwierdzenie, że maska klasy B zawiera 8 bitów, może wynikać z nieporozumienia dotyczącego ogólnej struktury adresów IPv4. Adres IPv4 składa się z 32 bitów, jednak te bity dzielą się na część identyfikującą sieć oraz część przeznaczoną dla hostów. W przypadku klasy B, mamy do czynienia z podziałem na 16 bitów dla adresu sieci i 16 bitów dla adresów hostów. Wybór 32 bitów jako odpowiedzi może wynikać z błędnej interpretacji, gdzie cały adres IP jest brany pod uwagę, nie zaś maska. Podobnie, błędna odpowiedź wskazująca na 24 bity może sugerować, że osoba odpowiadająca myli maskę z prefiksem CIDR stosowanym w klasie C. Warto pamiętać, że klasy adresowe oraz ich maski są podstawowym elementem projektowania sieci i znajomość ich właściwego przypisania jest kluczowa w kontekście zarządzania infrastrukturą oraz przydzielania adresów IP w sieciach komputerowych. Dlatego istotne jest, aby zrozumieć nie tylko liczby, ale również ich znaczenie i zastosowanie w praktyce.

Pytanie 17

Jaką klasę adresów IP reprezentuje publiczny adres 130.140.0.0?

A. Należy do klasy D

B. Należy do klasy A

C. Należy do klasy C

D. Należy do klasy B

Niepoprawne odpowiedzi zazwyczaj wynikają z pomyłek przy klasyfikacji adresów IP, co może wprowadzać zamieszanie. Klasa D to przykład - ona nie służy do normalnego adresowania, a do multicastingu. Czyli używa się jej do wysyłania danych do wielu odbiorców na raz. Klasa A, która obejmuje zakres od 1.0.0.0 do 126.255.255.255, to coś dla olbrzymich sieci. Używanie jej dla adresu 130.140.0.0 byłoby trochę bez sensu, bo ten adres jest za mały na klasę A. Klasa C, z kolei, to adresy od 192.0.0.0 do 223.255.255.255, które są dla mniejszych sieci i mają ograniczoną liczbę adresów (maksymalnie 256 hostów), więc 130.140.0.0 nie pasuje. Jak się ocenia klasę adresu IP, to trzeba zrozumieć, jakie są potrzeby sieci. Klasa B to taki złoty środek, bo łączy dobre zarządzanie z odpowiednią ilością adresów dla średnich organizacji. Jak się tego nie ogarnie, to łatwo o błędne ustawienia w sieci i problemy z połączeniem.

Pytanie 18

Które z poleceń w systemie Windows umożliwia sprawdzenie zapisanych w pamięci podręcznej komputera tłumaczeń nazw DNS na odpowiadające im adresy IP?

A. ipconfig /release

B. ipconfig /displaydns

C. ipconfig /flushdns

D. ipconfig /renew

To polecenie 'ipconfig /displaydns' to naprawdę ważna rzecz, jeśli chodzi o zarządzanie pamięcią podręczną DNS w Windowsie. Dzięki niemu możemy zobaczyć, co jest w tej pamięci podręcznej, czyli jak wyglądają tłumaczenia nazw domen na adresy IP. To się przydaje zwłaszcza, gdy mamy problemy z dostępem do jakichś stron, bo pozwala nam sprawdzić, jakie zapytania DNS już zostały rozwiązane. Dla administratorów to bardzo pomocne, gdy muszą znaleźć błędy związane z nieaktualnymi lub błędnymi wpisami. Na przykład, po zmianie adresu IP serwera DNS, jak użytkownik wciąż nie może wejść na jakąś usługę, to właśnie to polecenie pomoże nam sprawdzić, czy stary adres IP nadal siedzi w pamięci. W pracy z sieciami warto też regularnie sprawdzać tę pamięć i czyścić ją, używając 'ipconfig /flushdns', co jest jednym z lepszych sposobów na utrzymanie sieci w dobrej formie, moim zdaniem.

Pytanie 19

W systemie Ubuntu Server, aby zainstalować serwer DHCP, należy zastosować komendę

A. sudo service isc-dhcp-server start

B. sudo apt-get isc-dhcp-server start

C. sudo apt-get install isc-dhcp-server

D. sudo service isc-dhcp-server install

Jak chcesz zainstalować serwer DHCP na Ubuntu Server, to użyj polecenia 'sudo apt-get install isc-dhcp-server'. To jest właśnie to, co trzeba, żeby skorzystać z menedżera pakietów APT, który jest standardem w systemach bazujących na Debianie, jak Ubuntu. Dzięki APT wszystko, co potrzebne do prawidłowego działania serwera, zostanie automatycznie ściągnięte i zainstalowane. W praktyce, taka instalacja jest super ważna dla administratorów, którzy chcą mieć kontrolę nad przydzielaniem adresów IP w sieci. Warto też przed tym sprawdzić, czy system jest na czasie, używając 'sudo apt-get update', bo wtedy masz pewność, że instalujesz najnowsze wersje. Po instalacji serwera DHCP, musisz jeszcze skonfigurować plik '/etc/dhcp/dhcpd.conf', w którym ustawiasz zakresy adresów IP i inne parametry związane z DHCP. To podejście do instalacji jest zgodne z najlepszymi standardami w branży, które zalecają korzystanie z menedżerów pakietów - po prostu to się sprawdza.

Pytanie 20

Jak wygląda konwencja zapisu ścieżki do zasobu sieciowego według UNC (Universal Naming Convention)?

A. //nazwa_komputera/nazwa_zasobu

B. \nazwa_zasobu azwa_komputera

C. //nazwa_zasobu/nazwa_komputera

D. \nazwa_komputera azwa_zasobu

Wybór odpowiedzi, która nie zawiera prawidłowego formatu ścieżki UNC, może wynikać z nieporozumienia dotyczącego konwencji nazewnictwa. Odpowiedzi, które zaczynają się od //nazwa_zasobu lub //nazwa_komputera, są nieprawidłowe, ponieważ taki format nie jest akceptowany w standardzie UNC. Zapis z użyciem podwójnych ukośników w kierunku w prawo jest charakterystyczny dla systemów operacyjnych opartych na Unixie, a nie dla Windows. Dodatkowo, odpowiedzi, które zamieniają miejscami zasoby i nazwy komputerów, również są niepoprawne, ponieważ w strukturalnej hierarchii UNC zasoby zawsze znajdują się po nazwie komputera. W praktyce, błędne podejście do zrozumienia struktury UNC może prowadzić do problemów z dostępem do zasobów w sieci, co jest szczególnie ważne w środowiskach, gdzie współpraca i dostępność danych są kluczowe. Dlatego istotne jest, aby zapoznać się z formalnymi zasadami określającymi sposób adresowania zasobów, co zapewnia nie tylko poprawność, ale również bezpieczeństwo w zarządzaniu danymi w sieciach komputerowych. Zrozumienie tych zasad jest również kluczowe w kontekście rozwiązywania problemów z konfiguracją sieci, gdzie lokalizacja zasobów sieciowych jest często przyczyną błędów w dostępie.

Pytanie 21

Protokół ARP (Address Resolution Protocol) pozwala na konwersję logicznych adresów z poziomu sieci na rzeczywiste adresy z poziomu

A. fizycznej

B. aplikacji

C. transportowej

D. łącza danych

Wybór niewłaściwych odpowiedzi opiera się na kilku kluczowych nieporozumieniach dotyczących warstw modelu OSI oraz funkcji poszczególnych protokołów. Protokół ARP jest ściśle związany z warstwą łącza danych, a nie z warstwą transportową. Warstwa transportowa (TCP/UDP) odpowiada za dostarczanie danych pomiędzy aplikacjami, a nie za mapowanie adresów. Wybór związany z warstwą aplikacji również wprowadza w błąd, ponieważ ARP nie działa na poziomie aplikacji, lecz na poziomie sieciowym i łącza danych, co oznacza, że nie ma bezpośredniego związku z funkcjami aplikacyjnymi czy interfejsami użytkownika. Wreszcie, twierdzenie, że ARP jest związany z warstwą fizyczną, jest również mylące. Warstwa fizyczna dotyczy aspektów takich jak sygnały, media transmisyjne, a nie zarządzania adresami logicznymi i fizycznymi. Takie błędne zrozumienie prowadzi do problemów w projektowaniu i zarządzaniu sieciami, ponieważ kluczowe funkcje protokołów mogą być mylone lub niewłaściwie stosowane. Aby lepiej zrozumieć rolę ARP, warto zwrócić uwagę na standardy i dobre praktyki związane z zarządzaniem adresacją w sieciach komputerowych, takie jak DHCP dla dynamicznego przypisywania adresów IP, które są często używane w połączeniu z ARP w celu efektywnego zarządzania zasobami sieciowymi.

Pytanie 22

Technologia oparta na architekturze klient-serwer, która umożliwia połączenie odległych komputerów w sieci poprzez szyfrowany tunel, nazywa się

A. WLAN

B. VLAN

C. VPN

D. WAN

Technologia VPN (Virtual Private Network) umożliwia bezpieczne połączenie zdalnych komputerów w sieci przez szyfrowany tunel. Dzięki temu użytkownicy mogą przesyłać dane w sposób chroniony przed podsłuchiwaniem i dostępem nieautoryzowanych osób. VPN jest powszechnie stosowany w firmach, które umożliwiają pracownikom zdalny dostęp do zasobów sieciowych, zapewniając jednocześnie ochronę danych. Przykładem może być pracownik, który korzystając z publicznej sieci Wi-Fi w kawiarni, łączy się z siecią firmową przez VPN, co uniemożliwia hakerom przechwycenie jego danych. Standardy bezpieczeństwa, takie jak IPsec (Internet Protocol Security) oraz SSL/TLS (Secure Sockets Layer/Transport Layer Security), są często wykorzystywane w implementacjach VPN, co czyni tę technologię zgodną z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 23

Komputer, który automatycznie otrzymuje adres IP, adres bramy oraz adresy serwerów DNS, łączy się z wszystkimi urządzeniami w sieci lokalnej za pośrednictwem adresu IP. Jednakże komputer ten nie ma możliwości nawiązania połączenia z żadnym hostem w sieci rozległej, ani poprzez adres URL, ani przy użyciu adresu IP, co sugeruje, że występuje problem z siecią lub awaria

A. rutera

B. serwera DNS

C. przełącznika

D. serwera DHCP

Wybór przełącznika, serwera DHCP lub serwera DNS jako rozwiązania nie jest trafny, ponieważ każde z tych urządzeń odgrywa inną rolę w infrastrukturze sieciowej. Przełącznik jest urządzeniem, które działa na poziomie warstwy 2 modelu OSI i umożliwia komunikację wewnątrz lokalnej sieci, ale nie ma zdolności do routingu pakietów do sieci rozległej. Jego funkcjonalność ogranicza się do przesyłania danych między urządzeniami w tej samej sieci, co znaczy, że nie jest odpowiedzialny za połączenia z sieciami zewnętrznymi. Serwer DHCP zajmuje się przydzielaniem adresów IP w sieci lokalnej, ale jego rola kończy się na dostarczeniu adresu IP oraz innych informacji konfiguracyjnych – nie wpływa na komunikację z sieciami zewnętrznymi. Z kolei serwer DNS jest odpowiedzialny za tłumaczenie nazw domen na adresy IP, co również nie wpływa na możliwość połączenia z siecią rozległą w przypadku problemów z ruterem. Powszechnym błędem jest mylenie tych urządzeń oraz ich funkcji. W rzeczywistości, jeśli komunikacja z siecią zewnętrzną jest zablokowana, najczęściej źródłem problemu jest ruter, który pełni kluczową rolę w łączeniu lokalnych sieci z internetem.

Pytanie 24

Jaką maksymalną liczbę komputerów można zaadresować adresami IP w klasie C?

A. 256 komputerów

B. 252 komputery

C. 255 komputerów

D. 254 komputery

Adresy IP klasy C mają strukturę, która pozwala na podział sieci na mniejsze segmenty, co jest idealne w przypadku małych sieci lokalnych. Klasa C posiada 24 bity dla identyfikacji sieci i 8 bitów dla identyfikacji hostów. Wartość 2^8 daje nam 256 możliwych adresów dla hostów. Jednak z tych adresów należy odjąć dwa: jeden jest zarezerwowany dla adresu sieci, a drugi dla adresu rozgłoszeniowego (broadcast). Dlatego maksymalna liczba komputerów, które można zaadresować w sieci klasy C wynosi 254. W praktyce takie sieci są często stosowane w biurach oraz małych organizacjach, gdzie liczy się efektywne wykorzystanie dostępnych adresów IP. Umożliwia to łatwe zarządzanie urządzeniami, a także zwiększa bezpieczeństwo poprzez ograniczenie dostępu do pozostałych segmentów sieci. W branży IT, zgodnie z normami IETF, zaleca się staranne planowanie adresacji IP, aby uniknąć konfliktów i zapewnić płynność działania sieci.

Pytanie 25

Które z komputerów o adresach IPv4 przedstawionych w tabeli należą do tej samej sieci?

KomputerAdres IPv4
50.12.1/16
70.12.1/16
70.50.1/16
80.50.1/16

A. 2 i 3

B. 3 i 4

C. 1 i 2

D. 2 i 4

W przypadku odpowiedzi 1, 3 i 4, występują błędne założenia dotyczące struktury adresacji IP oraz zasad maskowania. Przykładowo, w odpowiedzi 1 (komputery 2 i 3), chociaż adresy mogą wydawać się podobne, ich maska sieciowa rzeczywiście wskazuje, że różnią się one w pierwszych 16 bitach. Komputer 2 może mieć adres 172.70.0.0, a komputer 3 172.70.1.0, co w rzeczywistości oznacza, że należą do różnych podsieci w ramach tej samej sieci. Z kolei odpowiedź 3 (komputery 3 i 4) oraz 4 (komputery 2 i 4) opierają się na równie mylnych przesłankach, ponieważ gospodarz 4 może mieć adres 172.71.0.0, co znakomicie różni się od adresu komputera 2. Ważne jest, aby rozumieć, że adresy IP są podzielone na części sieciowe i hostowe, a każda zmiana w tych częściach wpływa na przynależność do danej sieci. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków to brak znajomości maski podsieci oraz nieprawidłowa interpretacja adresacji. W kontekście praktycznym, umiejętność prawidłowego przypisania adresów IP i zrozumienia ich struktury ma kluczowe znaczenie w zarządzaniu sieciami, a nieprawidłowe założenia mogą prowadzić do problemów z komunikacją między urządzeniami w sieci.

Pytanie 26

Polecenie dsadd służy do

A. przenoszenia obiektów w ramach jednej domeny

B. dodawania użytkowników, grup, komputerów, kontaktów oraz jednostek organizacyjnych do usług Active Directory

C. usuwania użytkowników, grup, komputerów, kontaktów oraz jednostek organizacyjnych z usług Active Directory

D. modyfikacji właściwości obiektów w katalogu

Polecenie dsadd jest kluczowym narzędziem w administracji usługi Active Directory, ponieważ umożliwia dodawanie nowych obiektów, takich jak użytkownicy, grupy, komputery, kontakty oraz jednostki organizacyjne. W praktyce, administratorzy sieci używają tego polecenia do efektywnego zarządzania zasobami w organizacji. Przykładowo, gdy nowy pracownik dołącza do firmy, administrator może szybko utworzyć nowe konto użytkownika przy pomocy dsadd, co pozwala mu na dostęp do zasobów sieci. Dodatkowo, dzięki możliwości tworzenia grup, administratorzy mogą przypisywać różne uprawnienia do grup, co ułatwia zarządzanie dostępem. W kontekście standardów branżowych, stosowanie Active Directory oraz narzędzi takich jak dsadd jest zalecane w celu zapewnienia spójności i bezpieczeństwa w zarządzaniu zasobami IT. Obiektowe podejście do zarządzania użytkownikami i zasobami w Active Directory jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania infrastrukturą IT.

Pytanie 27

Ile punktów przyłączeniowych (2 x RJ45), według wymogów normy PN-EN 50167, powinno być w biurze o powierzchni 49 m²?

A. 9

B. 5

C. 4

D. 1

Zgodnie z normą PN-EN 50167, dla pomieszczenia biurowego o powierzchni 49 m² zaleca się posiadanie co najmniej 5 punktów abonenckich. Ta liczba wynika z analizy potrzeb użytkowników w kontekście efektywności pracy oraz liczby stanowisk roboczych, które mogą być zaaranżowane w danym pomieszczeniu. Norma ta wskazuje, że na każde 10 m² przestrzeni biurowej powinno przypadać co najmniej 1 punkt abonencki. W przypadku biura o powierzchni 49 m², można zastosować prostą proporcję, co prowadzi do obliczenia 4,9 punktów abonenckich, zaokrąglając do 5. Praktyczne zastosowanie tej normy zapewnia, że wszyscy pracownicy mają łatwy dostęp do infrastruktury telekomunikacyjnej, co jest szczególnie istotne w kontekście pracy zdalnej i współpracy przy użyciu nowoczesnych technologii. Warto również pamiętać, że zbyt mała liczba punktów abonenckich może prowadzić do przeciążenia sieci oraz trudności w komunikacji, co negatywnie wpływa na wydajność pracy zespołów.

Pytanie 28

Użycie na komputerze z systemem Windows poleceń ```ipconfig /release``` oraz ```ipconfig /renew``` umożliwia weryfikację działania usługi w sieci

A. Active Directory

B. serwera DHCP

C. routingu

D. serwera DNS

Ruting (trasowanie) zajmuje się kierowaniem pakietów danych przez różne sieci, a nie przydzielaniem adresów IP. Stąd, użycie poleceń 'ipconfig /release' i 'ipconfig /renew' nie ma związku z rutingiem, ponieważ te polecenia dotyczą zarządzania adresacją IP, a nie ścieżkami przesyłu danych. Serwer DNS (Domain Name System) odpowiada za zamianę nazw domen na adresy IP, co jest kluczowe dla lokalizowania zasobów w sieci. Chociaż DNS jest istotny dla komunikacji w Internecie, nie jest związany z procesem uzyskiwania adresu IP. Active Directory jest z kolei usługa katalogową w systemach Windows, która zarządza użytkownikami, komputerami oraz ich uprawnieniami w sieci, ale również nie ma związku z dynamicznym przydzielaniem adresów IP, którego dotyczy pytanie. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich odpowiedzi wynikają z mylenia funkcjonalności różnych komponentów architektury sieciowej. Warto pamiętać, że każda z wymienionych usług pełni odmienną rolę i ich zrozumienie jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania siecią komputerową. Często administratorzy mylą funkcje tych usług, co może prowadzić do nieefektywnego rozwiązywania problemów w sieci.

Pytanie 29

Jakie oprogramowanie odpowiada za funkcję serwera DNS w systemie Linux?

A. vsftpd

B. bind

C. samba

D. apache

Samba, vsftpd i Apache to oprogramowanie, które pełni zupełnie inne funkcje i nie są one związane z rolą serwera DNS. Samba jest narzędziem do współdzielenia plików i drukarek w sieciach Windows i Unix/Linux, co umożliwia integrację z systemami operacyjnymi Windows. W związku z tym, w kontekście DNS, Samba nie ma żadnych zastosowań, a jej funkcjonalności skupiają się na protokołach SMB/CIFS. Vsftpd, z drugiej strony, to serwer FTP, który umożliwia przesyłanie plików przez protokół FTP. Choć jest to ważne narzędzie do zarządzania plikami na serwerze, nie ma ono nic wspólnego z rozwiązywaniem nazw domenowych ani obsługą DNS. Apache to serwer HTTP, który hostuje strony internetowe, jednak również nie pełni roli serwera DNS. Typowym błędem myślowym jest mylenie usług sieciowych, takich jak hosting aplikacji webowych czy transfer plików, z usługami związanymi z systemem nazw. Każda z wymienionych technologii ma swoje specyficzne przeznaczenie i nie mogą być stosowane zamiennie w kontekście zarządzania DNS. Zrozumienie różnorodności zastosowań różnych technologii sieciowych jest kluczowe dla prawidłowego projektowania architektury systemów informatycznych.

Pytanie 30

ARP (Adress Resolution Protocol) to protokół, którego zadaniem jest przekształcenie adresu IP na

A. adres sprzętowy

B. nazwę urządzenia

C. adres poczty elektronicznej

D. nazwę domenową

Wybór odpowiedzi, która sugeruje, że ARP odwzorowuje adres IP na nazwę domenową, adres poczty e-mail lub nazwę komputera, jest nietrafny, ponieważ nie uwzględnia podstawowej funkcji tego protokołu. Protokół ARP nie ma związku z systemem nazw domen (DNS), który odpowiada za odwzorowywanie nazw domenowych na adresy IP. DNS jest złożonym systemem hierarchicznym, który umożliwia użytkownikom korzystanie z czytelnych nazw zamiast trudnych do zapamiętania ciągów liczbowych. Z kolei adresy e-mail są zarządzane przez różne protokoły, takie jak SMTP, POP3 czy IMAP, i nie mają nic wspólnego z ARP. Odpowiedź sugerująca odwzorowanie na nazwę komputera również jest błędna, ponieważ ARP nie zajmuje się identyfikacją komputerów w sieci według ich nazw, ale przez adresy MAC. Typowy błąd myślowy polega na myleniu różnych warstw odpowiedzialnych za różne aspekty komunikacji w sieci. ARP działa na warstwie łącza danych i jest ściśle związany z adresowaniem MAC, podczas gdy inne protokoły zajmują się różnymi aspektami, takimi jak nazewnictwo czy przesył danych. Właściwe zrozumienie architektury sieci i roli poszczególnych protokołów jest kluczowe dla efektywnego zarządzania i diagnostyki sieci komputerowych.

Pytanie 31

Mechanizm ograniczeń na dysku, który umożliwia kontrolowanie wykorzystania zasobów dyskowych przez użytkowników, nazywany jest

A. spool

B. management

C. ąuota

D. release

Odpowiedzi 'release', 'spool' oraz 'management' nie odnoszą się bezpośrednio do mechanizmu limitów dyskowych, co może prowadzić do mylnych przekonań o ich funkcji. Odpowiedź 'release' odnosi się do procesu zwalniania zasobów, co nie ma związku z przydzielaniem i zarządzaniem przestrzenią dyskową. Często myląc te pojęcia, można sądzić, że zwolnienie zasobów oznacza ich ograniczenie, co jest błędne. Z kolei odpowiedź 'spool' dotyczy zarządzania danymi w kolejkach wydruku lub buforach, co znowu nie jest związane z kontrolowaniem przestrzeni dyskowej, a bardziej z tymczasowym przechowywaniem danych. Natomiast 'management' jest terminem ogólnym, który odnosi się do zarządzania zasobami w szerszym kontekście, ale nie wskazuje na konkretne mechanizmy ograniczające dostęp do przestrzeni dyskowej. Prawidłowe zrozumienie tych terminów jest kluczowe dla efektywnego zarządzania systemami komputerowymi oraz zasobami w sieciach, a pomylenie ich z mechanizmami cząty może prowadzić do nieefektywnego gospodarowania przestrzenią dyskową.

Pytanie 32

Która z par: protokół – odpowiednia warstwa, w której funkcjonuje dany protokół, jest właściwie zestawiona zgodnie z modelem TCP/IP?

A. ICMP - warstwa Internetu

B. RARP – warstwa transportowa

C. DHCP – warstwa dostępu do sieci

D. DNS - warstwa aplikacji

Wybór opcji RARP – warstwa transportowa jest niepoprawny, ponieważ RARP (Reverse Address Resolution Protocol) działa w warstwie łącza danych, a nie transportowej modelu TCP/IP. RARP służy do mapowania adresów sprzętowych (MAC) na adresy IP, co jest istotne w sytuacjach, gdy urządzenia nie mają przypisanego adresu IP, a muszą uzyskać go na podstawie swojego adresu MAC. Umieszczanie RARP w warstwie transportowej wskazuje na fundamentalne nieporozumienie dotyczące funkcji warstw modelu TCP/IP. Warstwa transportowa jest odpowiedzialna za przesyłanie danych między aplikacjami działającymi na różnych hostach i obejmuje protokoły takie jak TCP i UDP. W przypadku DNS (Domain Name System), który działa w warstwie aplikacji, jego główną funkcją jest zamiana nazw domenowych na adresy IP, co pozwala na łatwiejsze korzystanie z zasobów internetowych. DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) również działa w warstwie aplikacji, a nie w warstwie dostępu do sieci, i jest używany do dynamicznego przydzielania adresów IP oraz innych informacji konfiguracyjnych hostom w sieci. Typowe błędy w zrozumieniu modelu TCP/IP często wynikają z mylenia ról poszczególnych protokołów oraz ich powiązań z odpowiednimi warstwami, co może prowadzić do nieefektywnego projektowania sieci oraz problemów z jej zarządzaniem.

Pytanie 33

Najbardziej popularny kodek audio używany przy ustawianiu bramki VoIP to

A. G.711

B. AC3

C. GSM

D. A.512

Wybór innych kodeków mowy, takich jak GSM, A.512 czy AC3, nie jest optymalny w kontekście bramek VoIP. Kodek GSM, chociaż powszechnie stosowany w telekomunikacji komórkowej, oferuje niższą jakość dźwięku w porównaniu do G.711, ponieważ jest kompresowany, co prowadzi do utraty niektórych szczegółów w dźwięku. Użytkownicy mogą zauważyć, że jakość rozmowy jest mniej wyraźna, co może być nieakceptowalne w profesjonalnych zastosowaniach. Kodek A.512 nie jest standardowym kodekiem mowy i nie jest powszechnie stosowany w systemach VoIP, co powoduje, że jego zastosowanie wiąże się z ryzykiem braku kompatybilności z innymi systemami. Z kolei AC3, znany głównie z zastosowania w systemach audio i filmowych, nie jest zoptymalizowany do transmisji mowy i charakteryzuje się złożonymi algorytmami kompresji, co może wprowadzać opóźnienia i obniżać jakość audio w real-time communication. Ważne jest, aby unikać podejść, które mogą prowadzić do obniżenia jakości połączeń głosowych, dlatego wybór odpowiedniego kodeka, takiego jak G.711, jest kluczowy dla zapewnienia wysokiej jakości usług VoIP.

Pytanie 34

Podczas konfigurowania oraz instalacji serwera DHCP w systemach z rodziny Windows Server można wprowadzać zastrzeżenia dotyczące adresów, które określą

A. konkretne adresy IP przydzielane urządzeniom na podstawie ich adresu MAC

B. adresy IP, które będą przydzielane w ramach zakresu DHCP dopiero po ich autoryzacji

C. adresy początkowy i końcowy zakresu serwera DHCP

D. adresy MAC, które nie będą przydzielane w obrębie zakresu DHCP

Zastrzeżenia adresów w serwerze DHCP to funkcja, która pozwala na przypisanie konkretnego adresu IP do urządzenia na podstawie jego adresu MAC. Ta technika jest niezwykle przydatna w środowiskach, gdzie niektóre urządzenia wymagają stałego adresu IP, na przykład serwery, drukarki sieciowe czy urządzenia IoT. Przypisanie adresu IP na podstawie adresu MAC zapewnia, że dane urządzenie zawsze otrzyma ten sam adres IP, co eliminuje problemy związane z zarządzaniem adresami i zwiększa stabilność sieci. Dobre praktyki zalecają wykorzystanie zastrzeżeń adresów IP w przypadku kluczowych urządzeń, aby uniknąć konfliktów adresów i zapewnić ich ciągłość operacyjną. Dodatkowo, proces ten ułatwia administrację siecią, umożliwiając administratorom łatwiejsze identyfikowanie urządzeń oraz ich lokalizacji w sieci. Zastosowanie tej metody jest zgodne z normami zarządzania siecią, co czyni ją standardem w wielu organizacjach.

Pytanie 35

Jakie narzędzie należy zastosować do zakończenia kabli UTP w module keystone z wkładkami typu 110?

A. Wkrętaka płaskiego

B. Zaciskarki do wtyków RJ45

C. Wkrętaka krzyżakowego

D. Narzędzia uderzeniowego

Narzędzie uderzeniowe jest kluczowym elementem w procesie zarabiania końcówek kabla UTP w modułach keystone ze stykami typu 110. Działa ono na zasadzie mechanicznego uderzenia, które umożliwia skuteczne i trwałe połączenie żył kabla z odpowiednimi stykami w module. Użycie narzędzia uderzeniowego zapewnia, że przewody są dokładnie wciśnięte w styki, co zapobiega problemom z przesyłem sygnału oraz minimalizuje straty. W praktyce, podczas zarabiania końcówek, ważne jest, aby żyły kabla były odpowiednio uporządkowane zgodnie z kolorami standardu T568A lub T568B, co jest kluczowe dla zachowania spójności i jakości połączeń sieciowych. Standardy te są uznawane w branży telekomunikacyjnej jako najlepsze praktyki. Narzędzie to jest niezbędne, ponieważ inne narzędzia, takie jak wkrętaki, nie są zaprojektowane do tego typu operacji i mogą prowadzić do uszkodzenia styków lub niewłaściwego połączenia.

Pytanie 36

W metodzie dostępu do medium CSMA/CD (Carrier Sense Multiple Access with Collision Detection) stacja, która planuje rozpocząć transmisję, nasłuchuje, czy w sieci występuje ruch, a następnie

A. wysyła prośbę o rozpoczęcie transmitowania

B. po zauważeniu ruchu w sieci czeka, aż medium stanie się wolne

C. oczekuje na żeton pozwalający na nadawanie

D. czeka na przydzielenie priorytetu transmisji przez koncentrator

Wybór odpowiedzi, która mówi o wysyłaniu zgłoszenia żądania transmisji, jest niepoprawny. W metodzie CSMA/CD nie ma czegoś takiego. Stacja, która chce wysłać dane, najpierw sprawdza, co się dzieje w sieci, a nie wysyła jakiegoś żądania. To bardziej przypomina inne metody, jak Token Ring, gdzie stacje mogą prosić o pozwolenie na nadawanie. Oczekiwanie na żeton do nadawania też nie ma miejsca w CSMA/CD, bo ta metoda skupia się na wykrywaniu kolizji, a nie na posiadaniu jakiegoś żetonu. Jeszcze jedna rzecz, co do oczekiwania na nadanie priorytetu przez koncentrator - to też jest mylne, bo w CSMA/CD nie ma centralnego zarządzania jak w przypadku koncentratorów. Myślę, że te błędne informacje mogą wynikać z niezrozumienia, jak naprawdę działa sieć Ethernet i jakie mechanizmy są tam używane. Ważne jest, żeby wiedzieć, że CSMA/CD polega na tym, że każdy w sieci decyduje sam, kiedy może wysłać dane, bazując na tym, co dzieje się w medium, a nie na zewnętrznych sygnałach albo pozwoleniach od innych urządzeń.

Pytanie 37

Jaki protokół umożliwia przeglądanie stron www w przeglądarkach internetowych poprzez szyfrowane połączenie?

A. Hypertext Transfer Protocol Secure

B. Hypertext Transfer Protocol

C. SSH File Transfer Protocol

D. FTP Secure

Hypertext Transfer Protocol Secure (HTTPS) to protokół, który zapewnia bezpieczne przesyłanie danych między przeglądarką internetową a serwerem. Działa on na bazie standardowego protokołu HTTP, ale dodaje warstwę szyfrowania przy użyciu protokołów TLS (Transport Layer Security) lub SSL (Secure Sockets Layer). Dzięki temu, przesyłane informacje, takie jak dane osobowe czy informacje płatnicze, są chronione przed przechwyceniem przez osoby trzecie. Przykłady zastosowania HTTPS to wszelkie strony internetowe, które wymagają bezpieczeństwa, takie jak banki online, sklepy internetowe oraz portale społecznościowe. Zastosowanie HTTPS jest obecnie standardem w Internecie, a wiele przeglądarek oznacza niezaszyfrowane strony jako mniej bezpieczne. Wdrożenie HTTPS jest zgodne z zaleceniami organizacji takich jak W3C oraz IETF, które promują bezpieczne praktyki w sieci. Warto również dodać, że korzystanie z HTTPS może wpływać na lepsze pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych, co czyni go korzystnym nie tylko z perspektywy bezpieczeństwa, ale także SEO.

Pytanie 38

Którego z poniższych zadań nie wykonują serwery plików?

A. Wymiana danych między użytkownikami sieci

B. Zarządzanie bazami danych

C. Odczyt i zapis danych na dyskach twardych

D. Udostępnianie plików w Internecie

Odpowiedzi, które sugerują, że serwery plików realizują zarządzanie bazami danych, wymianę danych pomiędzy użytkownikami sieci, czy odczyt i zapis danych na dyskach twardych, wynikają z niepełnego zrozumienia roli i funkcji serwerów plików. Serwery plików mają na celu przede wszystkim udostępnianie plików, co oznacza, że ich kluczowe funkcje koncentrują się na przechowywaniu danych oraz ich udostępnianiu w sieci. Jednakże, w kontekście zarządzania bazami danych, serwery plików po prostu nie oferują wymaganego poziomu funkcjonalności, jakiego potrzebują aplikacje korzystające z danych. Bazy danych wymagają skomplikowanych operacji, takich jak transakcje, wsparcie dla języka zapytań SQL oraz mechanizmy zapewniające integralność danych, co jest poza zakresem możliwości serwerów plików. Koncepcje dotyczące wymiany danych pomiędzy użytkownikami sieci oraz odczytu i zapisu na dyskach twardych również mogą być mylące. Serwery plików mogą rzeczywiście wspierać wymianę danych poprzez udostępnianie plików, ale nie są one odpowiedzialne za transakcje ani skomplikowane operacje, które zachodzą w bazach danych. Dobrze jest zrozumieć, że każda technologia ma swoje zastosowanie i ograniczenia, a odpowiednie podejście do wyboru technologii jest kluczowe dla efektywnego zarządzania danymi w organizacji.

Pytanie 39

Adres IP serwera, na którym jest zainstalowana domena http://www.wp.pl to 212.77.98.9. Co jest przyczyną sytuacji przedstawionej na zrzucie ekranowym?

C:\>ping 212.77.98.9
 
 Pinging 212.77.98.9 with 32 bytes of data:
 Reply from 212.77.98.9: bytes=32 time=29ms TTL=60
 Reply from 212.77.98.9: bytes=32 time=29ms TTL=60
 Reply from 212.77.98.9: bytes=32 time=30ms TTL=60
 Reply from 212.77.98.9: bytes=32 time=29ms TTL=60
 
 Ping statistics for 212.77.98.9:
     Packets: Sent = 4, Received = 4, Lost = 0 (0% loss),
 Approximate round trip times in milli-seconds:
     Minimum = 29ms, Maximum = 30ms, Average = 29ms
 
 C:\>ping www.wp.pl
 Ping request could not find host www.wp.pl. Please check the name and try again.

A. Domena o nazwie www.wp.pl jest niedostępna w sieci.

B. Stacja robocza i domena www.wp.pl nie pracują w tej samej sieci.

C. Nie ma w sieci serwera o adresie IP 212.77.98.9.

D. Błędny adres serwera DNS lub brak połączenia z serwerem DNS.

Poprawna odpowiedź wskazuje, że problem z dostępem do domeny www.wp.pl może być spowodowany błędnym adresem serwera DNS lub brakiem połączenia z tym serwerem. Zrzut ekranowy pokazuje, że ping do adresu IP 212.77.98.9 zakończył się sukcesem, co oznacza, że serwer odpowiada na zapytania. Jednakże, gdy próbujemy pingować nazwę domeny www.wp.pl, otrzymujemy komunikat o błędzie. To sugeruje, że system nie może przetłumaczyć nazwy domeny na odpowiedni adres IP. W praktyce, taka sytuacja może wystąpić, gdy konfiguracja serwera DNS jest błędna lub gdy urządzenie nie ma dostępu do serwera DNS. W organizacjach wdraża się monitorowanie i diagnostykę DNS jako standardową praktykę, aby szybko identyfikować i rozwiązywać tego typu problemy. Użytkownicy powinni także być świadomi, że poprawne ustawienia DNS są kluczowe dla funkcjonowania wszelkich usług internetowych, w tym e-maila oraz stron www.

Pytanie 40

Ruter otrzymał pakiet, który jest adresowany do komputera w innej sieci. Adres IP, który jest celem pakietu, nie znajduje się w sieci bezpośrednio podłączonej do rutera, a tablica routingu nie zawiera informacji na jego temat. Brama ostateczna nie została skonfigurowana. Jaką decyzję podejmie ruter?

A. Odrzuci pakiet

B. Wyśle na interfejs wyjściowy do kolejnego skoku

C. Przekaże do hosta w lokalnej sieci

D. Zwróci pakiet do nadawcy

Zwracanie pakietów do źródła może wyglądać na sensowne, ale w rzeczywistości to nie działa w przypadku routerów. Ruter nie ma opcji, żeby oddać pakiet, jeśli nie wie, jak dotrzeć do docelowego adresu IP. Jeżeli mówimy o przesyłaniu pakietu do hosta w lokalnej sieci, to tu też jest problem – ruter nie zna lokalnych adresów IP dla danego pakietu. Próba wysłania pakietu do następnego skoku też nie wypali, bo ruter nie ma pojęcia, gdzie go skierować. Kiedy pakiet nie wpasowuje się w żadną z tras w tablicy routingu, a brama ostatniej szansy nie istnieje, kończy się na odrzuceniu pakietu. Takie myślenie może prowadzić do złego zarządzania siecią, bo administratorzy mogą myśleć, że ruter poradzi sobie z każdą sytuacją, co jest błędne. Na dłuższą metę, zła analiza ruchu w sieci może powodować poważne problemy z dostępnością i bezpieczeństwem.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej