Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 10 czerwca 2025 11:25
Data zakończenia: 10 czerwca 2025 11:29

Egzamin niezdany

Wynik: 14/40 punktów (35,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie urządzenie umożliwia certyfikację proofa?

A. Skaner.

B. Spektrofotometr.

C. Ekspozytory.

D. Kolorymetr.

Naświetlarka, kolorymetr oraz skaner to urządzenia, które pełnią różne funkcje, ale nie są odpowiednie do certyfikacji proofa. Naświetlarka, choć używana w procesach graficznych, nie dostarcza precyzyjnych pomiarów optycznych wymaganych do analizy kolorów. Działa głównie na zasadzie aplikacji światła na materiał, co nie pozwala na określenie specyfikacji kolorystycznych zgodnych z międzynarodowymi standardami. Kolorymetr, z drugiej strony, jest przydatny do pomiaru kolorów, jednak jego dokładność i zakres pomiarowy są ograniczone w porównaniu do spektrofotometru. Kolorymetry często korzystają z modeli percepcyjnych, co może prowadzić do błędów w interpretacji wyników, szczególnie przy złożonych wzorach kolorystycznych. Skaner również nie nadaje się do certyfikacji proofa, ponieważ koncentruje się na digitalizacji materiałów, a nie na dokładnym pomiarze parametrów optycznych. Często dochodzi do błędnych założeń, że urządzenia te mogą zastąpić spektrofotometr, co prowadzi do nieprecyzyjnych wyników i braku zgodności z wymaganiami branżowymi. W rezultacie, stosowanie tych urządzeń zamiast spektrofotometru w kontekście certyfikacji proofa jest mylne i może prowadzić do poważnych problemów z jakością produktów.

Pytanie 2

Aby przeprowadzić automatyczną impozycję użytków na arkuszu, wymagany jest plik wyjściowy w formacie

A. PDF

B. TIFF

C. FLA

D. PNG

Wybór formatu PDF jako pliku wyjściowego dla automatycznej impozycji użytków na arkuszu jest uzasadniony z kilku powodów. PDF (Portable Document Format) jest standardowym formatem pliku, który zapewnia wysoką jakość reprodukcji oraz zachowuje integralność dokumentu niezależnie od platformy, na której jest wyświetlany. Umożliwia to użytkownikowi uzyskanie pewności, że przygotowane materiały będą wyglądać identycznie zarówno na ekranie, jak i w druku. W praktyce, PDF jest szeroko stosowany w branży graficznej, ponieważ pozwala na osadzenie czcionek, grafiki wektorowej oraz bitmapowej, a także metadanych, co jest kluczowe podczas procesu impozycji. Dodatkowo, wiele programów do druku oraz oprogramowania do DTP (Desktop Publishing) korzysta z plików PDF jako formatu roboczego, co sprawia, że jest on zgodny z wieloma standardami branżowymi, takimi jak PDF/X, który jest zoptymalizowany do drukowania. Przykładem zastosowania może być przygotowanie katalogu lub broszury, gdzie kluczowe jest utrzymanie jakości oraz spójności wizualnej, co PDF zapewnia. Używając tego formatu, można mieć pewność, że każdy detal projektu zostanie wiernie odwzorowany w finalnym produkcie.

Pytanie 3

W programie Adobe Acrobat funkcja "podgląd wyjściowy" przed naświetlaniem formatek drukarskich umożliwia ocenę poprawności

A. wymiarów netto dokumentu

B. rozdzielczości bitmap

C. separacji barwnych do druku

D. zamiany tekstu na krzywe

Odpowiedź dotycząca separacji barwnych do druku jest poprawna, ponieważ narzędzie 'podgląd wyjściowy' w Adobe Acrobat odgrywa kluczową rolę w ocenie, czy dokument jest prawidłowo przygotowany do druku. Separacja barw polega na rozdzieleniu poszczególnych kolorów w dokumentach, co umożliwia ich poprawne odwzorowanie na papierze. Przygotowanie do druku wiąże się z użyciem modelu kolorów CMYK, gdzie każdy kolor jest reprezentowany przez osobną separację. Narzędzie to pozwala na wizualizację, jak kolory będą wyglądać po naświetleniu, co jest niezbędne do zapewnienia wysokiej jakości druku. W praktyce, sprawdzenie separacji barw pozwala zidentyfikować potencjalne problemy, takie jak nadmiarowe kolory, które mogą prowadzić do zniekształceń lub niezgodności kolorystycznych. Poprawne przygotowanie i weryfikacja separacji barwnych są zgodne z najlepszymi praktykami w branży poligraficznej, które zalecają przeprowadzanie dokładnych kontroli przed oddaniem materiałów do druku.

Pytanie 4

Który z kolorów w graficznym projektowaniu jest najbardziej energiczny i najbardziej przyciąga uwagę widza?

A. Brązowy

B. Pomarańczowy

C. Żółty

D. Zielony

Pomarańczowy jest kolorem, który w projektowaniu graficznym wyróżnia się wysoką dynamiką oraz zdolnością do przyciągania uwagi. Jest to kolor ciepły, który łączy cechy energii czerwonego z radością żółtego, co sprawia, że jest często wykorzystywany w reklamach oraz materiałach promocyjnych. Na przykład, wiele marek spożywczych i napojów wybiera pomarańczowy, aby wskazać na świeżość i przyjemność. Ponadto, w kontekście psychologii kolorów, pomarańczowy kojarzy się z entuzjazmem, kreatywnością i ciepłem, co czyni go idealnym wyborem w komunikacji wizualnej, mającej na celu stymulację interakcji z klientem. W praktyce, projektanci często wykorzystują pomarańczowy w przyciskach „call to action”, aby zwiększyć klikalność, a także w logo, aby wyróżnić markę na tle konkurencji. Dobrą praktyką jest również stosowanie pomarańczowego w połączeniu z innymi kolorami, co może dodatkowo podkreślić jego dynamiczny charakter i wzbogacić kompozycję wizualną.

Pytanie 5

Jakiego typu spacji używa się przed symbolami interpunkcyjnymi, takimi jak: kropka, przecinek, średnik, dwukropek?

A. Justującą

B. Półfiretową

C. Firetową

D. Żaden

Wielu użytkowników może mieć wątpliwości co do stosowania spacji przed znakami interpunkcyjnymi, co prowadzi do błędnych przekonań o tym, jak powinna wyglądać poprawna typografia. Odpowiedzi sugerujące umieszczanie różnych rodzajów spacji, takich jak firetowa, półfiretowa czy justująca, są nieadekwatne w kontekście polskich zasad typograficznych. Firetowa, znana jako spacja, która jest szersza od standardowej, ma zastosowanie w niektórych językach lub specyficznych sytuacjach typograficznych, ale nie jest przeznaczona do użycia przed znakami interpunkcyjnymi. Półfiretowa, choć również używana w pewnych kontekstach, nie znajduje zastosowania w polskiej interpunkcji, ponieważ nie ma uzasadnienia w standardach typograficznych. Justująca spacja, stosowana w celu wyrównania tekstu w blokach, także nie ma nic wspólnego z umieszczaniem jej przed interpunkcją. Typowe błędy myślowe, prowadzące do tego rodzaju przekonań, mogą wynikać z wpływu obcych języków lub nieznajomości reguł typograficznych. Zastosowanie błędnych spacji może skutkować nieczytelnością tekstu oraz jego nieprofesjonalnym wyglądem, co jest szczególnie istotne w kontekście dokumentów formalnych oraz publikacji profesjonalnych.

Pytanie 6

Ile maksymalnie elementów o wymiarach 190 x 330 mm można umieścić na arkuszu papieru formatu B1?

A. 10 użytków

B. 9 użytków

C. 8 użytków

D. 12 użytków

Odpowiedź 10 użytków jest poprawna, ponieważ umożliwia maksymalne wykorzystanie powierzchni arkusza B1, który ma wymiary 1000 x 707 mm. Użytki o wymiarach 190 x 330 mm zajmują na arkuszu 190 mm szerokości i 330 mm wysokości, co oznacza, że w kierunku szerokości arkusza zmieści się 5 użytków (1000 mm / 190 mm = 5,26) oraz w kierunku wysokości 2 użytki (707 mm / 330 mm = 2,14). Mnożąc liczbę użytków w obu kierunkach (5 x 2), otrzymujemy 10 użytków. Taka analiza jest istotna w kontekście optymalizacji produkcji w drukarniach, gdzie kluczowe jest minimalizowanie odpadów materiałowych. W praktyce, odpowiednia kalkulacja ułatwia zlecanie produkcji oraz wpływa na koszty jednostkowe zleceń, co jest niezwykle ważne w branży poligraficznej. Dobrą praktyką jest także stosowanie programów do optymalizacji układów użytków na arkuszu, co przyczynia się do efektywności produkcji.

Pytanie 7

Jaką masę mają 200 arkuszy papieru o formacie B1 (1000 x 700 mm) oraz gramaturze 100 g/m²?

A. 64 kg

B. 14 kg

C. 20 kg

D. 10 kg

Wyniki 20 kg, 10 kg i 64 kg są wynikiem błędnych obliczeń i nieporozumień dotyczących podstawowych zasad obliczania masy papieru. Odpowiedź 20 kg pojawia się w wyniku pomylenia liczby arkuszy z ich gramaturą, co prowadzi do nadestymowania masy. Kluczowe jest zrozumienie, że masa każdego arkusza wynika z jego gramatury oraz powierzchni, a nie tylko z liczby arkuszy. W przypadku 10 kg, błąd może wynikać z niepełnego przeliczenia lub złego oszacowania powierzchni, co jest powszechnym problemem wśród osób, które nie uwzględniają pełnych wymiarów formatu B1. Odpowiedź 64 kg jest całkowicie nieadekwatna, ponieważ sugeruje, że każdy arkusz waży znacznie więcej niż wynika to z podanej gramatury, co jest sprzeczne z podstawowymi zasadami fizyki materiałów. W przemyśle papierniczym i drukarskim, gdzie precyzyjne obliczenia mają kluczowe znaczenie dla efektywności produkcji, ważne jest, aby unikać typowych błędów myślowych, takich jak oszacowywanie masy bez uwzględnienia gramatury oraz powierzchni. Właściwe zrozumienie tych zasad jest niezbędne, aby móc poprawnie zarządzać materiałami oraz kosztami.

Pytanie 8

Ile arkuszy papieru w formacie A1 jest potrzebnych do wydrukowania 1 000 plakatów w formacie A2 z uwzględnieniem 10% naddatku technologicznego?

A. 550

B. 850

C. 350

D. 250

Wybór błędnej liczby arkuszy A1 może wynikać z różnych nieporozumień dotyczących obliczeń związanych z formatami papieru i naddatkiem technologicznym. Na przykład, ktoś mógł policzyć, że 1000 plakatów A2 wymaga 1000 arkuszy A1, co jest błędem, ponieważ nie uwzględnia faktu, że na jednym arkuszu A1 można zmieścić przynajmniej dwa arkusze A2. Inna możliwość to błędne oszacowanie naddatku technologicznego; osoby mogą myśleć, że dodanie 10% do 1000 arkuszy oznacza 1100 arkuszy, co jest mylną interpretacją, ponieważ naddatek odnosi się do liczby już obliczonej, a nie do pierwotnej liczby arkuszy potrzebnych na plakaty. Ważne jest, aby w takich obliczeniach dokładnie zrozumieć, jak formaty papieru ze sobą współpracują oraz jakie są standardowe praktyki obliczeniowe w druku. Niewłaściwe rozumienie naddatku technologicznego, a także niewłaściwe przeliczenie arkuszy, prowadzi do błędnych konkluzji. W druku, bardzo istotne jest precyzyjne obliczanie, ponieważ każdy błąd może generować dodatkowe koszty oraz marnotrawstwo materiałów, co jest niepożądane w profesjonalnym podejściu do produkcji. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla efektywnego planowania i zarządzania zasobami w branży poligraficznej.

Pytanie 9

Jak długo zajmie wydrukowanie 50 banerów o wymiarach 5 x 9 m, gdy prędkość drukowania plotera wynosi 45 m²/h?

A. 55 h

B. 45 h

C. 40 h

D. 50 h

Odpowiedź 50 h jest prawidłowa, ponieważ aby obliczyć czas potrzebny na wydrukowanie 50 banerów o wymiarach 5 x 9 m, należy najpierw obliczyć całkowitą powierzchnię do wydrukowania. Całkowita powierzchnia jednego banera to 5 m * 9 m = 45 m². Zatem dla 50 banerów całkowita powierzchnia wynosi 50 * 45 m² = 2250 m². Następnie, mając prędkość drukowania plotera równą 45 m²/h, możemy obliczyć czas potrzebny na wydrukowanie tych 2250 m². Czas ten obliczamy dzieląc całkowitą powierzchnię przez prędkość: 2250 m² / 45 m²/h = 50 h. Przykład ten ilustruje, jak ważne jest precyzyjne podejście do obliczeń w procesie produkcji graficznej, które jest kluczowe w branży reklamowej oraz druku wielkoformatowego. Zastosowanie tego typu obliczeń jest niezbędne do efektywnego zarządzania czasem i zasobami w projektach drukarskich, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 10

Jakie są wymiary plakatu w formacie A0?

A. 500 x 707 mm

B. 595 x 841 mm

C. 841 x 1189 mm

D. 707 x 1000 mm

Format A0 to taki podstawowy rozmiar w systemie ISO 216, co znaczy, że to coś, co definiuje, jak mają wyglądać różne formaty papieru, no i są jeszcze formaty B i C. Wymiary A0 to 841 na 1189 mm, czyli mamy tu prawie 1 metr kwadratowy. Często używa się go do druku plakatów, grafik czy prezentacji, bo ma naprawdę dużo miejsca na różne pomysły i informacje. A0 jest jak taka bazowa wersja dla innych formatów serii A, bo każde kolejne to tak jakby cięcie poprzedniego na pół wzdłuż krótszej krawędzi, co sprawia, że proporcje się zgadzają. Przykładowo A1 ma 594 na 841 mm, a A2 to 420 na 594 mm. W sumie, znajomość tych formatów jest mega ważna dla projektantów, architektów czy marketerów, bo często muszą dostosowywać swoje prace do wymogów druku czy prezentacji. Fajnie też wiedzieć, że te standardy są używane na całym świecie, co ułatwia współpracę i wymianę materiałów między różnymi krajami i branżami.

Pytanie 11

Skład materiałów do druku offsetowego z uwzględnieniem wszystkich znaków typograficznych powinien być zrealizowany w oprogramowaniu

A. Fireworks

B. Photoshop

C. Print.NET

D. InDesign

InDesign to super program do składu publikacji. W branży graficznej i poligraficznej jest naprawdę popularny. Dzięki niemu można łatwo ogarniać układ stron, typografię czy znaki drukarskie – to wszystko jest mega istotne, zwłaszcza przy druku offsetowym. Obsługuje różne formaty plików, a do tego pozwala precyzyjnie ustawić marginesy, kolumny i inne elementy graficzne. Na przykład, jak projektujesz magazyn, to InDesign pozwala stworzyć szablon, który można wykorzystać na wszystkich stronach. Dzięki temu wszystko wygląda spójnie. No i nie zapominajmy o tym, że możesz eksportować pliki w PDF, co jest standardem w tym świecie. A te funkcje preflight i pakietów? To świetna sprawa, bo pomagają wyeliminować błędy przed wysłaniem do druku, co jest niezbędne w profesjonalnej roboty. Więc jak chodzi o skład publikacji do druku offsetowego, to InDesign to strzał w dziesiątkę i naprawdę warto go używać.

Pytanie 12

Jaki format należy wybrać, aby przenieść plik graficzny CDR do aplikacji z pakietu Adobe?

A. WAV

B. DOC

C. EPS

D. DAT

Wymienione formaty plików, takie jak DOC, WAV oraz DAT, nie są odpowiednie do przenoszenia grafiki wektorowej z CorelDRAW do programów Adobe. DOC to format plików tekstowych, najczęściej używany w edytorach tekstu, takich jak Microsoft Word. Jego zastosowanie w kontekście grafiki jest ograniczone, ponieważ nie zachowuje on informacji o wektorach czy kolorach, co czyni go niewłaściwym wyborem do transferu plików graficznych. WAV to format audio, który służy do przechowywania danych dźwiękowych. W przypadku projektowania graficznego nie ma zastosowania, ponieważ nie zawiera żadnych informacji wizualnych. Z kolei DAT to ogólny format plików danych, używany głównie do przechowywania różnych typów informacji, ale nie jest standardem w grafice komputerowej, ani nie wspiera typowych właściwości wymaganych do przenoszenia plików graficznych. Wybór niewłaściwego formatu przy przenoszeniu plików graficznych może prowadzić do utraty jakości, a także do problemów z kompatybilnością, co jest kluczowym błędem myślowym. Aby prawidłowo przenieść plik graficzny, należy zrozumieć, jakie formaty są odpowiednie do danej dziedziny pracy, co pozwoli uniknąć frustracji i problemów związanych z przetwarzaniem grafik.

Pytanie 13

Jaką techniką można zadrukować powierzchnie kuliste?

A. rotograwiurowa

B. fleksograficzna

C. tampondrukowa

D. typooffsetowa

Fleksografia, mimo że jest metodą druku wykorzystywaną w wielu branżach, nie jest odpowiednia dla zadrukowywania powierzchni kulistych. Ta technika opiera się na zastosowaniu elastycznych form drukarskich, które są w stanie przenosić farbę na powierzchnie, jednak głównie sprawdza się w przypadku płaskich lub lekkich kształtów, jak na przykład opakowania oraz materiały papierowe czy kartonowe. Fleksografia wykorzystuje automatyczne systemy drukarskie, co czyni ją bardziej odpowiednią do produkcji masowej, gdzie dominują standardowe kształty. Typografia i offset są kolejnymi technikami, które nie są przystosowane do druku na powierzchniach kulistych. Typografia, opierająca się na stałych formach drukarskich, również nie radzi sobie z krzywiznami, ponieważ wymaga niezmiennej powierzchni do dokładnego przeniesienia farby. Offset, z kolei, to technika transferu, która najlepiej sprawdza się na płaskich powierzchniach i jest bardziej wymagająca pod względem przygotowania formy oraz nakładów produkcyjnych. Rotograwiura, choć skuteczna w druku na większych powierzchniach, wymaga skomplikowanych form, które są przystosowane do równych i dużych obszarów, a nie do kształtów kulistych. Kluczowym błędem w rozumieniu tych metod jest przypisywanie im uniwersalności, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków o ich zastosowaniu w kontekście druku na nierównych powierzchniach.

Pytanie 14

Kolorowe, niepożądane wzory na wydrukach, które pojawiają się w wyniku użycia niewłaściwych kątów rastra, to

A. spadek

B. błysk

C. rozetka

D. mora

Wybór rozety jako odpowiedzi wskazuje na powszechne nieporozumienie dotyczące terminologii druku oraz zjawisk związanych z reprodukcją kolorów. Rozeta to efekt optyczny, powstający w wyniku niewłaściwego zestawienia dwóch lub więcej wzorów, które mają podobne, ale nie identyczne parametry, co prowadzi do powstania nowych, złożonych wzorów wizualnych. Z kolei blik to zjawisko odbicia światła, które może wystąpić w druku, ale ma zupełnie inny charakter i nie jest związane z niewłaściwymi kątami rastra. Spad to termin odnoszący się do obszaru, który znajduje się poza krawędzią finalnego wydruku, który jest zwykle dodawany w celu uniknięcia białych krawędzi po obcięciu. Wybór tych odpowiedzi może być wynikiem błędnego zrozumienia podstawowych koncepcji związanych z techniką druku oraz braku znajomości standardowych praktyk w branży. Warto zauważyć, że unikanie mor jest kluczowe dla jakości druku, a stosowanie odpowiednich kątów rastra oraz zrozumienie pojawiających się zjawisk optycznych jest podstawą pracy w dziedzinie poligrafii. Dlatego też fundamentalne jest, aby drukarze i projektanci dążyli do ciągłego podnoszenia swoich kwalifikacji i znajomości technologii druku, aby zapewnić jak najwyższą jakość swoich produktów.

Pytanie 15

Ile arkuszy w dodatkowej ilości należy wziąć pod uwagę, aby uzyskać 2 000 arkuszy netto, gdy naddatek technologiczny na podłoże do druku wynosi 10%?

A. 120 arkuszy

B. 100 arkuszy

C. 200 arkuszy

D. 140 arkuszy

Wybierając incorrect feedback, można zauważyć, że niektóre z odpowiedzi bazują na błędnych założeniach dotyczących obliczeń naddatku technologicznego. Zrozumienie, jak działa naddatek, jest kluczowe w kontekście druku, gdzie dokładność obliczeń ma bezpośredni wpływ na efektywność kosztową produkcji. Wiele osób może pomylić pojęcie naddatku z pojęciem odpadu. Naddatek technologiczny nie jest po prostu ilością arkuszy, które mogą zostać uznane za odpady, ale jest to również przewidywana ilość materiału, która zostanie wykorzystana do zrealizowania zamówienia. Osoby, które obliczają dodatkowe arkusze, często nie biorą pod uwagę, że naddatek technologiczny powinien być określany na podstawie całkowitych kosztów produkcji oraz specyfiki materiałów. Istnieje tendencja do przypisywania zbyt małych wartości naddatku, co prowadzi do niedoborów i dodatkowych kosztów wynikających z konieczności powtórzenia drukowania. Przykładowo, wybierając 120 arkuszy, można sądzić, że naddatek jest zbyt niski w stosunku do rzeczywistych strat, co może prowadzić do ogromnych strat finansowych. W praktyce, aby uniknąć błędów w zamówieniach, warto przyjąć większe marginesy naddatku, zwłaszcza w przypadku nowych procesów technologicznych lub nieznanych materiałów. Aby zapewnić spójność i jakość druku, ważne jest również, aby wszystkie obliczenia opierały się na danych historycznych oraz doświadczeniu branżowym.

Pytanie 16

Jaki symbol odpowiada rozmiarowi gazety o wymiarach 353 × 500 mm?

A. A4

B. B4

C. B3

D. A5

Wybór formatu A5, A4 lub B4 nie jest poprawny w kontekście wymiarów 353 × 500 mm, co prowadzi do nieporozumień dotyczących standardów formatów papieru. Format A5, który ma wymiary 148 × 210 mm, odpowiada małym notatnikom i ulotkom, a jego zastosowanie w kontekście dużych publikacji, jak gazety, jest niewłaściwe. Z kolei format A4, o wymiarach 210 × 297 mm, jest najczęściej wykorzystywany w biurach do dokumentów i pism, lecz również nie spełnia wymogów dla przeciętnej gazety, która potrzebuje większej powierzchni do druku. Natomiast format B4, mający wymiary 250 × 353 mm, może być użyty w większych publikacjach, lecz nadal nie osiąga wymaganej szerokości dla gazety w formacie B3. Kluczowym błędem myślowym jest brak zrozumienia różnicy między formatami A i B, które są zdefiniowane przez międzynarodowe standardy ISO 216. Format B3 jest optymalny dla wydawnictw, które wymagają większej powierzchni druku, co ułatwia umieszczanie tekstów i grafik w sposób estetyczny i funkcjonalny. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego stosowania formatów w praktyce poligraficznej, co przekłada się na efektywność produkcji oraz jakość finalnego produktu.

Pytanie 17

Kolor reprezentowany przez wartości C0, M100, Y100, K0 w druku to

A. pomarańczowy

B. różowy

C. czerwony

D. zielony

Różowy, zielony i pomarańczowy to kolory, które mogą być mylone z czerwonym w kontekście druku, jednak nie oddają one prawidłowego wyniku dla podanych wartości CMYK. Różowy kolor często uzyskuje się poprzez dodanie większej ilości Cyan do Magenty, co nie ma miejsca w przypadku C0, M100, Y100, K0. To zrozumienie zależności pomiędzy składnikami kolorów jest kluczowe, aby uniknąć błędów w projektowaniu i druku. Z kolei zielony jest efektem połączenia Cyan i Yellow w równych proporcjach, co również nie znajduje zastosowania w podanych wartościach, a jako taki nie może być uzyskany z podanych parametrów CMYK. Pomarańczowy kolor powstaje poprzez kombinację Magenty i Yellow, jednak wymaga on również obecności Ciana w odpowiednich ilościach, aby zbalansować ton. Często błędne odpowiedzi są wynikiem niepełnego zrozumienia interakcji między kolorami w modelu CMYK. Aby uniknąć takich nieporozumień, ważne jest, aby projektanci i osoby zajmujące się drukiem mieli solidne zrozumienie teorii kolorów oraz praktycznych aspektów ich miksowania. Znajomość standardów branżowych, takich jak Pantone, a także standardów druku, może znacznie poprawić jakość wyników i zminimalizować ryzyko błędów w procesach produkcyjnych.

Pytanie 18

Przy ustalaniu parametrów technologicznych papieru do opakowań należy brać pod uwagę:

A. typ podłoża, technologię druku, rozmiar punktów rastrowych

B. typ maszyny drukarskiej, szczególne właściwości podłoża, rozmiar spadów

C. gramaturę, metodę druku, anizotropowość, rozmiar zalewek

D. format, typ podłoża, gramaturę, liczbę zadrukowanych kolorów

Wybór niewłaściwych parametrów technologicznych papieru na opakowania może prowadzić do istotnych problemów w produkcji oraz użytkowaniu gotowych wyrobów. Na przykład, gramatura, technika drukowania, anizotropia i wielkość zalewek to pojęcia, które nie są ze sobą bezpośrednio powiązane w kontekście określania kluczowych cech papieru. Gramatura, choć jest istotnym parametrem, nie powinna być analizowana w oderwaniu od innych aspektów, takich jak rodzaj podłoża czy format. Technika drukowania, mimo że wpływa na jakość finalnego produktu, nie powinno być uznawane za podstawowy parametr przy wyborze papieru, ponieważ to właśnie podłoże i jego właściwości wpływają na kompatybilność z różnymi technikami druku. Dodatkowo, anizotropia, choć jest ważnym czynnikiem w kontekście zachowania papieru po drukowaniu, nie jest bezpośrednio związana z jego parametrami technologicznymi, co może prowadzić do błędnych wniosków. Ostatecznie, wielkość zalewek, będąca bardziej specyfiką procesu drukarskiego, nie ma kluczowego znaczenia dla wyboru papieru na opakowanie. Kluczowe jest zrozumienie, że każde z wymienionych parametrów powinno być uwzględniane w kontekście całościowego procesu projektowania opakowania i nie można ich analizować w izolacji od siebie.

Pytanie 19

Jakie podłoże powinno być użyte do produkcji opakowania typu Bag-in-Box dla soku?

A. Folię matową PVC o gramaturze 180 g/m2

B. Karton powlekany 230 g/m2

C. Tekturę laminowaną 700 g/m2

D. Papier niepowlekany 120 g/m2

Tektura laminowana 700 g/m2 to najlepszy wybór do produkcji opakowania typu Bag-in-Box na sok ze względu na swoje właściwości mechaniczne i barierowe. Tego typu podłoże charakteryzuje się wysoką odpornością na uszkodzenia mechaniczne oraz doskonałą odpornością na wilgoć, co jest kluczowe w przypadku przechowywania płynnych produktów. Laminowanie dodatkowo zwiększa trwałość i zabezpiecza zawartość przed wpływem czynników zewnętrznych, takich jak światło czy tlen. W praktyce stosowanie tektury laminowanej pozwala na wydłużenie okresu przydatności do spożycia soku, co jest korzystne zarówno dla producentów, jak i konsumentów. W branży opakowań, zgodnie z normami ISO 22000, ważne jest, aby opakowania zapewniały nie tylko atrakcyjny wygląd, ale także bezpieczeństwo żywności, co tektura laminowana odpowiednio spełnia. Dodatkowo, zastosowanie tektury o takiej gramaturze umożliwia łatwe formowanie opakowań oraz ich estetyczne wykończenie, co jest istotne w kontekście marketingu.

Pytanie 20

Kwadrat stanowi jednostkę typograficzną równą

A. 4 punktom typograficznym

B. 48 punktom typograficznym

C. 12 punktom typograficznym

D. 16 punktom typograficznym

Odpowiedź, że jeden kwadrat odpowiada 48 punktom typograficznym, jest prawidłowa, ponieważ w typografii kwadrat to jednostka miary szerokości, która jest równoważna 48 punktom. Wartość ta wynika z konwencji typograficznych, które są powszechnie stosowane w druku oraz projektowaniu graficznym. Przykładem zastosowania tej jednostki jest określenie odległości między wierszami (interlinii) lub marginesów w dokumencie. W standardach typograficznych, takich jak TeX czy Adobe InDesign, kwadrat jest często wykorzystywany do precyzyjnego ustawienia rozmiarów czcionek i layoutów. Użycie kwadratów w projektowaniu pozwala na zachowanie spójności i harmonii wizualnej. Zrozumienie tej jednostki jest istotne dla każdego projektanta, który musi umiejętnie łączyć tekst i grafikę, aby uzyskać estetyczne i funkcjonalne rezultaty. W praktyce, znajomość konwersji jednostek typograficznych, w tym kwadratów, jest kluczowa, aby móc efektywnie komunikować się z drukarniami oraz innymi specjalistami.

Pytanie 21

Pocztówka w formacie A6, zakładając, że wszystkie spady wynoszą 3 mm, ma wymiar brutto

A. 108 x 148 mm

B. 105 x 154 mm

C. 111 x 54 mm

D. 105 x 148 mm

Wybór innych wymiarów może wynikać z nieporozumień odnośnie do standardów formatów papieru i spadów. Na przykład odpowiedź 108 x 148 mm, choć wydaje się większa, nie bierze pod uwagę spadu, przez co końcowe wymiary mogą być całkiem inne. Myślę, że taka odpowiedź może być mylona z A6, ale w praktyce to nie jest poprawny wymiar. Z kolei 105 x 154 mm to błąd, bo dodaje za dużo długości i nie pasuje do A6 po dodaniu spadu. Odpowiedź 111 x 54 mm to już totalna pomyłka, bo nie ma takiego formatu w A6, a jeden wymiar jest zbyt krótki. Typowe błędy, które mogą do tego prowadzić, to niepełne zrozumienie spadów czy mylenie wymiarów brutto z netto. W poligrafii kluczowe jest, żeby dobrze znać wymagania formatów, by nie mieć później problemów w druku i w projekcie.

Pytanie 22

W jakiej przestrzeni kolorów powinno się stworzyć projekt graficzny przeznaczony do wydruku na kartonowym opakowaniu?

A. CMYK

B. LAB

C. HSL

D. RGB

Wybór RGB, LAB i HSL do projektowania rzeczy do druku to duże nieporozumienie, jeśli chodzi o procesy druku i kolory w różnych mediach. RGB (Red, Green, Blue) jest stosowane głównie w urządzeniach, jak monitory czy telewizory, gdzie kolory tworzymy przez mieszanie światła w różnych proporcjach. Niestety, RGB nie sprawdzi się w druku, bo nie oddaje tego, jak tusze się mieszają. LAB to inna sprawa, bo jest bardziej uniwersalne, ale nie jest standardem w druku. Można go używać w obróbce kolorów, ale znowu, przy druku musisz zmieniać na CMYK, co może prowadzić do problemów z kolorami. HSL (Hue, Saturation, Lightness) także ma swoje plusy, ale do druku się nie nadaje. HSL jest bardziej o tym, jak postrzegamy kolory, niż o fizycznym mieszaniu barw, więc to złe podejście, gdy się robi grafikę do druku. W sumie, wybór złej przestrzeni barwnej na początku projektu może dać sporo problemów z jakością kolorów w finalnym produkcie, co często zdarza się projektantom, którzy nie widzą różnicy między mediami elektronicznymi a drukowanymi.

Pytanie 23

W jednym z projektów klient wymaga, aby plik graficzny mógł być bezstratnie skalowany do różnych rozmiarów bez utraty jakości. Jakiego typu grafiki należy użyć?

A. Mapy bitowej 8-bitowej

B. Animowanego pliku GIF

C. Grafiki wektorowej

D. Grafiki rastrowej

Grafika wektorowa to jedyny rodzaj grafiki, który pozwala na swobodne skalowanie bez żadnej utraty jakości czy pikselizacji. Wynika to z jej matematycznej struktury – obrazy wektorowe są opisywane przez krzywe, linie i kształty zapisane w postaci równań matematycznych, zamiast sztywno określonych pikseli. Dzięki temu, niezależnie od tego, czy wydrukujesz taki obraz na małej wizytówce, czy na wielkim billboardzie, linie i kształty pozostaną zawsze ostre i wyraźne. W praktyce grafiki wektorowe są wykorzystywane w projektowaniu logotypów, ikon, infografik oraz wszędzie tam, gdzie wymagana jest elastyczność rozmiaru bez kompromisów w jakości. Przykładowe formaty to SVG, AI czy EPS. W branży graficznej przyjmuje się zasadę, że elementy, które mogą być powiększane lub pomniejszane, zawsze powinny być tworzone w wektorze – to znacznie ułatwia późniejszą pracę i daje swobodę w przygotowywaniu publikacji na różne media. Moim zdaniem, każdy profesjonalny grafik powinien dobrze zrozumieć różnice między grafiką rastrową a wektorową, bo to naprawdę kluczowa sprawa w codziennej pracy przy przygotowaniu materiałów do druku i do publikacji cyfrowych.

Pytanie 24

Jak nazywa się ostatni wiersz akapitu umiejscowiony na startowej linii kolumny?

A. Szewc

B. Sierota

C. Bękart

D. Krawiec

Odpowiedzi 'Szewc', 'Sierota' i 'Krawiec' są niepoprawne, ponieważ odnoszą się do pojęć, które nie mają zastosowania w kontekście typografii i układu tekstu. Termin 'Sierota' odnosi się do sytuacji, w której ostatni wiersz akapitu znajduje się na końcu strony, a reszta akapitu przeniesiona jest do następnej strony, co wpływa na estetyczne wrażenia czytelnika. Z kolei 'Szewc' i 'Krawiec' nie mają żadnego znaczenia w kontekście typograficznym i są terminami, które mogą wprowadzać w błąd. Typowym błędem myślowym jest mylenie pojęć typograficznych z codziennymi użyciami słów, co prowadzi do niewłaściwego zrozumienia zasad edytorskich. W nowoczesnym designie typograficznym, ważne jest, aby stosować właściwe terminologie, aby zapewnić nie tylko czytelność, ale i estetykę. W dobie cyfrowej typografia odgrywa kluczową rolę w projektowaniu graficznym, a zrozumienie pojęć takich jak bękart i sierota jest niezbędne do tworzenia dobrze zorganizowanych i profesjonalnych dokumentów. Używanie niewłaściwych terminów może prowadzić do nieporozumień w komunikacji między projektantami a klientami, co może skutkować nieefektywnymi i nieestetycznymi produktami końcowymi.

Pytanie 25

Strona publikacji poligraficznej, która nie jest zadrukowana, określana jest jako

A. kontrą

B. kolumną

C. składką

D. wakatem

W odpowiedziach jak 'składka', 'kontra' czy 'kolumna' jest coś nie tak. Każdy z tych terminów ma swój własny znaczenie w poligrafii. Na przykład składka dotyczy zestawu stron, które układa się razem, na przykład w broszurze. To skupia się na tym, jak składać materiały drukowane w spójną całość, a nie na niezadrukowanej przestrzeni. Kontra natomiast oznacza drugą stronę arkusza, gdzie mamy zupełnie inną treść, co też się nie zgadza z tematem. Kolumna to jednostka tekstu, oddzielona od innych, która pomaga w organizacji treści w publikacji. Te niepoprawne odpowiedzi mogą wynikać z mylenia terminów, co często prowadzi do zamieszania. Ważne, żeby rozumieć, że te słowa mają swoje unikalne miejsce w branży, a mylenie ich z wakatem może wprowadzać zamieszanie w projektach.

Pytanie 26

Co oznacza operacja łamania w kontekście technologii poligraficznej?

A. Składaniem arkuszy lub wstęgi papieru od 2 do 4 razy

B. Formatowaniem tekstu na stronie oraz integrowaniem go z grafiką

C. Krojeniem stosów papieru o grubości powyżej 70 mm

D. Modyfikacją kątów rastra w rozbarwieniu typu CMYK

Zrozumienie operacji łamania tekstu w kontekście technologii poligraficznej jest kluczowe dla efektywnego przygotowania materiałów do druku. Nieprawidłowe odpowiedzi często wynikają z mylenia operacji łamania z innymi procesami w produkcji poligraficznej. Na przykład, zamiana kątów rastra w rozbarwieniu typu CMYK jest procesem związanym z kolorystyką, a nie z formatowaniem tekstu. Takie podejście prowadzi do błędnych wniosków, ponieważ operacja łamania koncentruje się na układzie tekstu i grafiki, a nie na zamianie kątów rastra. Również składanie arkuszy lub wstęgi papieru odnosi się do fizycznego przetwarzania materiałów, a nie do ich cyfrowego formatowania. Operacje te są istotne, ale nie mają związku z samym procesem łamania tekstu. Analogicznie, krojenie stosów papieru powyżej 70 mm jest procesem końcowym, który zajmuje się obróbką papieru, a nie jego wcześniejszym przygotowaniem do druku. Błędy w myśleniu o procesach graficznych często prowadzą do pominięcia kluczowych kroków w ich realizacji, co może skutkować niską jakością końcowego produktu. Zrozumienie różnicy między tymi operacjami jest istotne dla każdej osoby pracującej w branży poligraficznej.

Pytanie 27

Wyróżnione na rysunku symbole umieszczone na szkicu wydawniczym oznaczają

A. wielkość wysunięcia spadu.

B. numer ramki tekstowej.

C. ilość łamów na kolumnie.

D. szerokość marginesów wewnętrznych.

Poprawność odpowiedzi dotyczącej szerokości marginesów wewnętrznych wynika z analizy przedstawionych symboli na rysunku. Symbole '< 10 mm' w kontekście wydania graficznego bezpośrednio wskazują na maksymalną szerokość, jaką powinny mieć marginesy wewnętrzne. W projektowaniu materiałów drukowanych, odpowiednie marginesy mają kluczowe znaczenie dla estetyki oraz funkcjonalności dokumentu; wpływają na czytelność tekstu oraz umożliwiają zachowanie estetycznej harmonii w układzie graficznym. Standardy branżowe, takie jak ISO 12647 dotyczące jakości druku, podkreślają znaczenie odpowiednich marginesów dla zachowania integralności projektu. Ponadto, praktyka wskazuje, że marginesy wewnętrzne nie powinny być zbyt małe, aby uniknąć problemów związanych z odcinaniem tekstu w procesie druku. Warto również zauważyć, że różne typy publikacji mogą wymagać różnych szerokości marginesów, co powinno być uwzględnione na etapie projektowania.

Pytanie 28

W trakcie przygotowań do drukowania broszury ośmiostronicowej, w etapie procesów wstępnych (prepress) dokonuje się

A. graficznej obróbki plików, naświetlania płyty, impozycji oraz narzędzia drukarskiego

B. technicznej adiustacji, graficznej obróbki plików, łamania i impozycji

C. przygotowania pliku PDF, formy drukowej oraz łamania

D. zalewkowania, technicznej adiustacji, barwnej korekty i narzędzia drukarskiego

W analizowanych odpowiedziach można dostrzec wiele nieprawidłowych koncepcji związanych z przygotowaniem do druku. Na przykład, zalewkowanie, które pojawia się w jednej z niepoprawnych odpowiedzi, odnosi się do procesu nanoszenia farby na elementy drukarskie, jednak nie jest to standardowy etap przygotowania pliku do druku. Narząd drukarski to termin, który nie odnosi się bezpośrednio do fazy prepress, a raczej do samego procesu drukowania. W kontekście modernizacji technologii druku, kluczowe jest, aby zrozumieć, że etapy takie jak korekta barwna czy naświetlanie płyty są realizowane na późniejszych etapach produkcji, a nie w fazie przygotowawczej. Dodatkowo, przygotowanie pliku PDF, o którym mowa w innej odpowiedzi, jest wynikiem pracy już wykonanej w ramach obróbki graficznej oraz adiustacji technicznej, a nie początkiem procesu. Istotnym błędem myślowym wśród osób z mniejszym doświadczeniem w drukarstwie jest mylenie etapów przygotowania z etapami wykonania samego druku. Właściwe zrozumienie i zastosowanie terminologii branżowej oraz sekwencji działań pozwala uniknąć nieporozumień i zwiększa efektywność całego procesu produkcji materiałów drukowanych.

Pytanie 29

W trakcie realizacji wysokiej jakości druku na podłożach powlekanych, wartość liniatury rastra na formie drukowej powinna wynosić

A. 100 lpi

B. 600 lpi

C. 170 lpi

D. 900 lpi

Wybór liniatury rastra w druku musi być starannie przemyślany, ponieważ niewłaściwie dobrana wartość może znacząco wpłynąć na jakość końcowego produktu. Na przykład, liniatura 900 lpi jest ekstremalnie wysoka i w większości zastosowań przekracza wymogi detali, prowadząc do zjawiska zwanego moiré, które jest niepożądane w druku. Wysoka liniatura nie zawsze przekłada się na wyższą jakość, zwłaszcza na papierach powlekanych, gdzie zbyt gęsty rastr może ograniczać przepuszczalność atramentu, co z kolei prowadzi do nieestetycznych efektów. Z kolei liniatura 100 lpi, będąca zbyt niską, może skutkować utratą detali oraz niewyraźnym obrazem, szczególnie w przypadku bardziej skomplikowanych grafiki. Ostatnia z proponowanych wartości, 600 lpi, podczas gdy może być użyteczna w wyspecjalizowanych zastosowaniach, również nie jest odpowiednia dla większości standardowych prac drukarskich, gdzie 170 lpi stanowi uniwersalne rozwiązanie. Wybór niewłaściwej liniatury często wynika z nieporozumień dotyczących technologii druku oraz efektywności zastosowanych materiałów, co prowadzi do błędnych założeń o ich wydajności czy jakości. Dlatego kluczowe jest zrozumienie specyfiki danego projektu oraz technologii druku, aby dokonać najlepszego wyboru w kontekście uzyskania optymalnego efektu wizualnego.

Pytanie 30

W jakiej przestrzeni barwnej powinny być tworzone materiały graficzne przeznaczone do naświetlania form drukarskich oraz procesu druku offsetowego?

A. CMYK

B. RGB

C. L*a*b*

D. HSB

Odpowiedź CMYK jest prawidłowa, ponieważ jest to przestrzeń barwna, która najlepiej odzwierciedla proces drukowania offsetowego. Model CMYK, czyli Cyan, Magenta, Yellow i Key (Czarny), jest standardem w branży poligraficznej. Używa się go do przygotowywania materiałów graficznych przeznaczonych do druku, ponieważ opiera się na subtraktywnym mieszaniu kolorów, które jest zgodne z rzeczywistym procesem nakładania tuszy na papier. Drukując w systemie CMYK, kolory powstają poprzez odejmowanie od białego światła, co odzwierciedla sposób, w jaki tusze łączą się na papierze. Przykładem zastosowania CMYK może być projektowanie broszur, plakatów czy etykiet, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów jest kluczowe. W praktyce przygotowanie plików graficznych w tej przestrzeni barwnej pozwala na osiągnięcie optymalnych rezultatów w druku offsetowym, co jest zgodne z normami ISO 12647, dotyczących zarządzania jakością w procesach drukowania.

Pytanie 31

Jaki program należy wykorzystać do przeprowadzenia impozycji broszury liczącej 48 stron w formacie A5?

A. ACDSee Photo Manager

B. FastStone Image Viewer

C. IrfanView

D. PuzzleFlow Organizer

IrfanView, ACDSee Photo Manager oraz FastStone Image Viewer to programy, które głównie koncentrują się na przeglądaniu i edytowaniu zdjęć, a nie na impozycji materiałów drukowanych. Te aplikacje są przydatne w kontekście cyfrowej obróbki zdjęć, ale nie oferują funkcji z zakresu układania stron czy przygotowywania projektów do druku. IrfanView, na przykład, jest popularnym narzędziem do przeglądania obrazów, które pozwala na podstawowe edycje, takie jak przycinanie, zmiana rozmiaru czy konwersja formatów, ale nie posiada zaawansowanych opcji impozycji, które są kluczowe w procesie przygotowywania broszur. ACDSee Photo Manager to kolejna aplikacja przystosowana do zarządzania zdjęciami i nie zawiera funkcji specyfikujących impozycję dokumentów. Podobnie FastStone Image Viewer, choć oferuje bogaty zestaw narzędzi do pracy z obrazami, nie jest zaprojektowany do kompleksowego zarządzania procesem druku, co czyni go niewłaściwym wyborem w kontekście przygotowywania broszury. Użytkownicy mogą błędnie sądzić, że jakiekolwiek oprogramowanie do edycji zdjęć wystarczy do zaprojektowania materiałów drukowanych, co prowadzi do nieefektywnej pracy oraz niskiej jakości końcowego produktu. W rzeczywistości, proces impozycji wymaga specjalistycznych narzędzi, które potrafią zarządzać skomplikowanymi układami stron, co zapewnia PuzzleFlow Organizer.

Pytanie 32

Który typ pliku jest używany jako wyjściowy do realizacji automatycznej impozycji użytków na arkuszu?

A. TIFF

B. PDF

C. PNG

D. FLA

FLA to format pliku używany głównie w oprogramowaniu Adobe Flash, które obecnie traci na znaczeniu, ponieważ technologia ta została wycofana z użytku. Pliki FLA nie są przeznaczone do drukowania ani do automatycznej impozycji, co sprawia, że są nieodpowiednie w kontekście przygotowywania materiałów do druku. W przypadku PNG, jest to format rastrowy, który choć może być używany do przechowywania obrazów o wysokiej jakości, nie zawiera informacji o rozkładzie kolorów i czcionek w sposób, który jest niezbędny w procesach drukarskich. Pliki PNG nie są w stanie zintegrować złożonych danych wymaganych do automatycznej impozycji. TIFF to format, który może być stosowany w druku, jednak jego głównym przeznaczeniem jest przechowywanie obrazów wysokiej jakości, a nie zarządzanie całymi projektami graficznymi. Pliki TIFF nie obsługują warstw i informacji o układzie stron w takim stopniu, jak PDF, co ogranicza ich użyteczność w kontekście automatycznej impozycji. W rezultacie, wybór niewłaściwego formatu pliku do tego celu może prowadzić do wielu problemów, takich jak zniekształcenie grafiki, utrata jakości druku, a także opóźnienia w procesie produkcji. Zrozumienie różnic między tymi formatami jest kluczowe dla każdego profesjonalisty w branży graficznej i drukarskiej.

Pytanie 33

Jakie jest porównanie kosztu jednostkowego wydruku ulotki w maszynie 4-kolorowej o kolorystyce 4 + 4 metodą odwracania przez margines boczny do jednostkowego kosztu drukowania z 8 form drukowych?

A. większy od 1

B. większy lub równy 1

C. mniejszy od 1

D. równy 1

Stosunek kosztu jednostkowego wydrukowania ulotki na maszynie 4-kolorowej metodą odwracania przez margines boczny do kosztu drukowania z 8 form drukowych jest mniejszy od 1, ponieważ metoda ta pozwala na wykorzystanie mniejszych nakładów na materiały eksploatacyjne oraz optymalizację procesu drukowania. W technice druku offsetowego, gdzie stosuje się zasadę odwracania przez margines, uzyskuje się lepsze wykorzystanie farby, a także zmniejsza się ilość odpadów. Przykładowo, w przypadku druku ulotek w dużych nakładach, wykorzystując maszyny 4-kolorowe, można zredukować liczby form oraz kosztów związanych z ich produkcją, co w rezultacie wpływa na niższy koszt jednostkowy. Standardy branżowe, takie jak ISO 12647, podkreślają znaczenie efektywności procesów produkcyjnych, a optymalizacja technik druku jest kluczowa dla uzyskania konkurencyjnych cen w branży poligraficznej. Dlatego też, techniki, które minimalizują koszty przy zachowaniu wysokiej jakości, są niezwykle ważne.

Pytanie 34

Wielkość wcięcia akapitowego wynika z rozmiaru zastosowanej czcionki oraz szerokości składu i zazwyczaj wynosi

A. 1,0 firet

B. 2,0 firety

C. 0,5 fireta

D. 3,0 firety

Odpowiedź 1,0 firet jest poprawna, ponieważ głębokość wcięcia akapitowego powinna wynosić 1,0 fireta, co jest zgodne z typowymi standardami typograficznymi w przemyśle wydawniczym. Firet jest jednostką miary stosowaną w poligrafii, która pozwala na precyzyjne określenie wielkości wcięcia. Wcięcia akapitowe są stosowane, aby wizualnie oddzielić paragrafy, co poprawia czytelność tekstu. W praktyce, wcięcie o wielkości 1,0 fireta jest często wybierane do publikacji literackich oraz dokumentów formalnych, ponieważ zapewnia odpowiednią równowagę między estetyką a funkcjonalnością. Użycie tej wartości w typografii jest zgodne z zasadami dobrego projektowania graficznego, które zalecają, aby wcięcia były dostosowane do używanej czcionki, jej rozmiaru oraz szerokości składu. Przykładowo, w przypadku czcionek o dużej wysokości x, mniejsze wcięcia mogą być stosowane w celu zachowania spójności wizualnej tekstu.

Pytanie 35

Ile arkuszy netto papieru samokopiującego B2 jest potrzebnych do wydrukowania 50 000 kompletów dokumentów samokopiujących w formacie 105 x 148 mm, jeżeli każdy komplet składa się z 4 kolorów papieru?

A. 3 125 arkuszy

B. 25 000 arkuszy

C. 6 250 arkuszy

D. 12 500 arkuszy

Kiedy analizujemy błędne odpowiedzi, kluczowym aspektem jest zrozumienie błędnych założeń przyjętych w obliczeniach. Wiele osób może pomylić ilość potrzebnych arkuszy A6 z ilością arkuszy B2, co prowadzi do znacznych nieporozumień. Przyjmowanie błędnych wymiarów arkuszy lub nieuwzględnienie, że jeden arkusz B2 można podzielić na wiele arkuszy A6, skutkuje znacznymi różnicami w obliczeniach. Ponadto, nie uwzględnienie ilości kolorów w komplecie prowadzi do pominięcia kluczowego czynnika, który drastycznie zwiększa potrzebną liczbę arkuszy. Osoby nieznające specyfiki druku samokopiującego mogą również założyć, że każdy arkusz A6 jest produktem końcowym, podczas gdy w rzeczywistości to tylko fragment większego procesu produkcyjnego, który wymaga większej ilości materiałów na skompletowanie gotowych zestawów. Istotne jest także, aby nie zatrzymywać się na poziomie prostych obliczeń, lecz w pełni rozumieć procesy logistyczne w produkcji, które mogą wpłynąć na końcowe decyzje dotyczące zamówień. W poligrafii, efektywność i dokładność obliczeń wpływają na jakość i koszt produkcji, dlatego każdy krok w procesie musi być dokładnie przemyślany.

Pytanie 36

Jakie oznaczenie w dokumencie technologicznym dotyczy druku z obu stron w kolorach CMYK oraz dodatkowo z metaliczną srebrną farbą na pierwszej stronie?

A. 5 + 0

B. 4 + 4

C. 5 + 4

D. 4 + 1

Wybór odpowiedzi 5 + 0 nie uwzględnia faktu, że projekt powinien być zadrukowany z obu stron. Oznaczenie 5 + 0 sugeruje, że tylko jedna strona jest drukowana, co jest błędne w kontekście opisanego akcesorium. Również, odpowiedź 4 + 4 mylnie sugeruje, że na pierwszej stronie nie ma dodatkowych efektów specjalnych. Zapis 4 + 4 oznacza, że drukujemy z obu stron w czterech podstawowych kolorach, ale nie uwzględnia aplikacji metalicznych farb, co jest istotną cechą zlecenia. Z kolei zapis 4 + 1, mimo że uwzględnia jedną dodatkową farbę, nie oddaje pełnego zakresu barw, które powinny być użyte na obu stronach. Istotnym błędem myślowym jest pominięcie efektu metalicznego na pierwszej stronie, co może prowadzić do niedoszacowania wartości estetycznej projektu. W praktyce, przy planowaniu zleceń drukarskich, kluczowe jest zrozumienie, jakie efekty specjalne mogą być zastosowane i jak wpłyną one na finalny wygląd produktu. Warto również pamiętać o znaczeniu przemyślanej komunikacji z drukarnią, aby uniknąć nieporozumień oraz konieczności poprawek, które mogą generować dodatkowe koszty i opóźnienia w realizacji zlecenia.

Pytanie 37

Format o wymiarach 320 x 450 mm jest oznaczany symbolem

A. RA3

B. C3

C. SRA3

D. A3

Wybór innych opcji, takich jak A3, C3 czy RA3, opiera się na niewłaściwym zrozumieniu klasyfikacji formatów papieru. Format A3, choć popularny w druku, ma wymiary 297 x 420 mm, co jest znacząco mniejsze niż wymagane 320 x 450 mm. Użycie A3 do oznaczenia tego formatu prowadzi do niedopasowania i problemów w realizacji projektów, które wymagają precyzyjnych wymiarów. C3 jest również błędnym wyborem, ponieważ odnosi się do formatu kopert, a nie papieru. Natomiast RA3 to również inny format, który jest przeznaczony do druku, ale jego wymiary to 305 x 430 mm, co również nie odpowiada wymaganym wymiarom 320 x 450 mm. Typowe błędy myślowe w takich przypadkach obejmują utożsamianie formatów z ich przeznaczeniem, a także mylenie standardów papieru ISO z innymi specyfikacjami. Zrozumienie, że każdy z tych formatów ma swoje konkretne zastosowania i wymiary, jest kluczowe dla skutecznej pracy w branży graficznej i druku. Wiedza na temat właściwego formatu papieru jest niezbędna, aby uniknąć problemów w produkcji, jak również zapewnić odpowiednie przygotowanie materiałów do druku.

Pytanie 38

Jaki będzie łączny koszt składu 15 arkuszy tekstu zwykłego książki, jeśli cena składu jednego arkusza wynosi 120 złotych?

A. 1 800 zł

B. 2 100 zł

C. 1 200 zł

D. 1 500 zł

Czasem można pomylić się w kalkulacjach przez nieporozumienia z podstawowymi zasadami obliczeń. Na przykład, jeśli wybierzesz odpowiedź 1500 zł, to może wynikać z błędnego zrozumienia, jak liczby się ze sobą łączą. Może myślałeś, że koszt dotyczy mniejszej liczby arkuszy, ale to w ogóle nie ma sensu. Odpowiedź 1200 zł mogła się wziąć z błędnego założenia, że koszt jednego arkusza jest niższy, co też jest sprzeczne z prawdą. A jeśli ktoś zaznacza 2100 zł, to może dodał jakieś nadmiarowe koszty, bo nie do końca zna zasady zarządzania budżetem. Wydaje mi się, że często wynika to z brakującej wiedzy o jednostkowych kosztach i przeliczaniu ich na cały projekt. Warto więc zawsze dokładnie sprawdzać dane, na których opieramy nasze decyzje. Podstawy rachunkowości i kosztorysowania są naprawdę ważne, gdy się wydaje książki lub prowadzi inne projekty w tej branży.

Pytanie 39

Jakie formaty są najczęściej wykorzystywanymi formatami e-booków?

A. EPUB, MOBI

B. RTF, BAT

C. HTML, XLS

D. JPG, MPEG

Odpowiedzi zawierające formaty takie jak JPG, MPEG, RTF czy BAT wskazują na nieporozumienie dotyczące typów plików używanych w kontekście e-booków. Format JPG to format graficzny, służący do przechowywania obrazów statycznych, a MPEG to standard kompresji wideo, co czyni je nieodpowiednimi do tworzenia publikacji tekstowych, jakimi są e-booki. RTF (Rich Text Format) to format dokumentów tekstowych, choć bardziej uniwersalny niż inne, nie posiada on zaawansowanych możliwości, jakie oferują EPUB czy MOBI, a jego wsparcie dla multimediów i interaktywności jest ograniczone. Format BAT, będący skryptem uruchamianym w systemie Windows, również nie ma zastosowania w kontekście e-booków. Kluczowym błędem w myśleniu jest nieodróżnianie formatów przeznaczonych do różnych typów treści. Przy wyborze formatu e-booka ważne jest, aby kierować się jego funkcjonalnością oraz wsparciem dla różnych urządzeń i platform. Stosowanie niewłaściwych formatów prowadzi do ograniczeń w dostępności i użyteczności publikacji, a także może utrudnić dystrybucję, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami w branży wydawniczej.

Pytanie 40

Jakie będą wydatki na zadrukowanie 15 000 arkuszy przy użyciu maszyny drukarskiej, która ma wydajność 5 000 ark./h, jeżeli koszt roboczogodziny wynosi 300 zł?

A. 1 200 zł

B. 600 zł

C. 1 500 zł

D. 900 zł

Zrozumienie kosztów związanych z procesem druku wymaga analizy nie tylko samej wydajności maszyny, ale również dokładnego obliczenia czasu pracy i kosztów robocizny. Odpowiedzi, które wskazują na zbyt niskie kwoty, takie jak 600 zł czy 900 zł, sugerują nieprawidłowe założenia dotyczące czasu potrzebnego na drukowanie. Przykładowo, jeśli ktoś obliczyłby koszt na podstawie mylnych danych o wydajności maszyny lub nie uwzględniłby całkowitego czasu drukowania, mógłby dojść do błędnych wniosków. Wydajność maszyny jest kluczowym czynnikiem, jednak to czas operacyjny i stawka roboczogodziny decydują o ostatecznym koszcie. Na przykład, podzielając 15 000 arkuszy przez 5 000 ark./h, otrzymujemy 3 godziny pracy, co przy stawce 300 zł za godzinę daje 900 zł. Dlatego błędne odpowiedzi wynikają z pominięcia krytycznych kroków w kalkulacji. W kontekście drukarstwa, kluczowe jest nadzorowanie całego procesu, aby unikać błędnych kalkulacji i zapewnić efektywność finansową projektu. Właściwe podejście do obliczeń kosztów oraz znajomość wydajności maszyn są podstawowymi umiejętnościami, które powinny charakteryzować specjalistów w branży.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej