Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik teleinformatyk
  • Kwalifikacja: INF.07 - Montaż i konfiguracja lokalnych sieci komputerowych oraz administrowanie systemami operacyjnymi
  • Data rozpoczęcia: 8 czerwca 2025 21:20
  • Data zakończenia: 8 czerwca 2025 21:34

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Narzędzie z grupy systemów Windows tracert służy do

A. śledzenia ścieżki przesyłania pakietów w sieci
B. nawiązywania połączenia zdalnego z serwerem na wyznaczonym porcie
C. wyświetlania oraz modyfikacji tablicy trasowania pakietów sieciowych
D. uzyskiwania szczegółowych informacji dotyczących serwerów DNS
Narzędzie tracert (traceroute) to naprawdę fajne i przydatne narzędzie, kiedy chodzi o diagnostykę w sieciach komputerowych. Pozwala nam śledzić, jak pakiety danych przemieszczają się przez różne routery. Działa to tak, że wysyła pakiety ICMP echo request, a potem monitoruje odpowiedzi z każdego przeskoku. Dzięki temu możemy zobaczyć, gdzie mogą być opóźnienia albo jakieś problemy na trasie do celu. Na przykład, administratorzy sieci mogą używać tracert do znajdowania problemów z łącznością, co jest super ważne w dużych sieciach (WAN) albo w sytuacjach, kiedy użytkownicy skarżą się na problemy z dostępem do stron. Warto regularnie sprawdzać trasy w sieci i analizować wyniki, żeby poprawić wydajność sieci, to naprawdę działa!
Pytanie 2

Jakie polecenie w systemie Windows pokazuje tablicę routingu hosta?

A. netstat -n
B. netstat - r
C. ipconfig /renew
D. ipconfig /release
Polecenie 'netstat -r' w systemie Windows jest używane do wyświetlania tabeli routingu, która zawiera informacje o dostępnych trasach sieciowych, jakie komputer wykorzystuje do komunikacji z innymi urządzeniami w sieci. To polecenie dostarcza przede wszystkim informacji o lokalnych interfejsach sieciowych, ich adresach IP, maskach podsieci oraz bramach domyślnych. W praktyce, administratorzy sieci korzystają z tego narzędzia do diagnozowania problemów z połączeniami sieciowymi, monitorowania tras przesyłania danych oraz weryfikacji poprawności konfiguracji sieci. Znajomość tabeli routingu jest kluczowa dla efektywnego zarządzania ruchem sieciowym oraz dla zapewnienia, że dane są kierowane prawidłowo do odpowiednich docelowych adresów. Dodatkowo, w standardach branżowych, takich jak TCP/IP, zarządzanie trasami jest jednym z fundamentalnych aspektów, który wpływa na wydajność i niezawodność komunikacji w sieci.
Pytanie 3

Jak nazywa się topologia fizyczna, w której wszystkie urządzenia sieciowe są połączone z jednym centralnym urządzeniem?

A. gwiazdy
B. pierścienia
C. siatki
D. drzewa
Topologia gwiazdy to jedna z najpopularniejszych architektur sieciowych, w której wszystkie urządzenia, takie jak komputery i drukarki, są połączone z centralnym urządzeniem, zazwyczaj przełącznikiem lub hubem. Taki układ zapewnia łatwą konserwację i diagnozowanie problemów, gdyż ewentualne awarie jednego z węzłów nie wpływają na funkcjonowanie pozostałych urządzeń. Przykładem zastosowania topologii gwiazdy może być lokalna sieć komputerowa w biurze, gdzie wszystkie stacje robocze są podłączone do jednego przełącznika. Standardy takie jak Ethernet oraz protokoły sieciowe, takie jak TCP/IP, zostały zaprojektowane z myślą o pracy w takich strukturach. Zastosowanie topologii gwiazdy ułatwia także skalowanie sieci – wystarczy dodać nowe urządzenie do centralnego przełącznika, co czyni ją elastyczną i odpowiednią dla rozwijających się środowisk biurowych.
Pytanie 4

Podstawowy protokół wykorzystywany do określenia ścieżki i przesyłania pakietów danych w sieci komputerowej to

A. PPP
B. SSL
C. RIP
D. POP3
PPP (Point-to-Point Protocol) to protokół stosowany do bezpośredniego połączenia dwóch komputerów, a nie do wyznaczania tras w sieciach. Jego główną funkcją jest zapewnienie ramki dla przesyłania danych oraz uwierzytelnianie użytkowników. Nie jest on w stanie wymieniać informacji o trasach między wieloma routerami, co czyni go niewłaściwym wyborem dla pytania dotyczącego protokołów trasowania. SSL (Secure Sockets Layer) to protokół używany do zabezpieczania połączeń internetowych przez szyfrowanie, a nie do wyznaczania tras pakietów. Umożliwia on bezpieczne przesyłanie danych między klientem a serwerem, ale nie ma zastosowania w kontekście trasowania w sieciach komputerowych. POP3 (Post Office Protocol 3) to protokół odpowiedzialny za odbieranie wiadomości e-mail z serwera do klienta. Jego funkcjonalność koncentruje się na zarządzaniu pocztą elektroniczną, a nie na wyznaczaniu tras w sieciach. Błędem w myśleniu jest mylenie funkcji protokołów, które są zaprojektowane do różnych celów. Wiele osób może pomylić różne protokoły, uważając, że jeśli są one związane z komunikacją w sieci, to mogą pełnić podobne funkcje. W rzeczywistości jednak każdy z tych protokołów ma swoje specyficzne zastosowania i nie można ich używać zamiennie. Kluczowe jest zrozumienie, które protokoły są odpowiednie dla trasowania, a które służą innym celom w infrastrukturze sieciowej.
Pytanie 5

Jakie urządzenie powinno być użyte do połączenia komputerów, aby mogły działać w różnych domenach rozgłoszeniowych?

A. Mostu
B. Rutera
C. Koncentratora
D. Regeneratora
Podłączenie komputerów do mostu, regeneratora lub koncentratora w celu pracy w różnych domenach rozgłoszeniowych jest podejściem, które nie uwzględnia podstawowych różnic w funkcjonowaniu tych urządzeń. Most, operujący na warstwie łącza danych, ma za zadanie łączenie dwóch segmentów tej samej sieci, co oznacza, że nie jest w stanie oddzielić ruchu danych pomiędzy różnymi domenami rozgłoszeniowymi. Działa on na zasadzie analizy adresów MAC i nie oferuje funkcjonalności potrzebnej do zarządzania ruchem między różnymi podsieciami. Regenerator z kolei, jest urządzeniem, które służy do wzmocnienia sygnału w sieciach, ale nie ma zdolności do kierowania ruchu na podstawie adresów IP, co jest kluczowe dla rozdzielania ruchu w różnych domenach. Koncentrator natomiast, operując na tej samej warstwie co most, po prostu przekazuje dane do wszystkich portów, co prowadzi do zatorów sieciowych i nieefektywnego przesyłania danych. Typowe błędy myślowe związane z tymi odpowiedziami wynikają z nieodróżniania funkcji poszczególnych urządzeń sieciowych oraz braku zrozumienia, jak różne warstwy modelu OSI wpływają na sposób, w jaki urządzenia komunikują się ze sobą. Aby skutecznie zarządzać różnymi domenami rozgłoszeniowymi, kluczowe jest stosowanie ruterów, które oferują nie tylko routing, ale również zaawansowane funkcje zarządzania ruchem, często zgodne z normami i najlepszymi praktykami branżowymi.
Pytanie 6

Do właściwości pojedynczego konta użytkownika w systemie Windows Serwer zalicza się

A. maksymalna objętość pulpitu użytkownika
B. numer telefonu, na który serwer ma oddzwonić w przypadku nawiązania połączenia telefonicznego przez tego użytkownika
C. maksymalna objętość profilu użytkownika
D. maksymalna objętość pojedynczego pliku, który użytkownik może zapisać na dysku serwera
Odpowiedź dotycząca numeru telefonu, pod który ma oddzwonić serwer w przypadku nawiązania połączenia telefonicznego przez użytkownika, jest poprawna, ponieważ jedno z zadań systemu Windows Serwer to zarządzanie połączeniami użytkowników, w tym obsługa połączeń telefonicznych w ramach funkcji komunikacyjnych. W praktyce, szczególnie w środowiskach korporacyjnych, administratorzy mogą skonfigurować systemy, które umożliwiają użytkownikom nawiązywanie połączeń telefonicznych z serwerem poprzez VoIP (Voice over Internet Protocol), co wymaga zdefiniowania numerów telefonów w profilu użytkownika. Dobre praktyki w zarządzaniu kontami użytkowników sugerują, że każdy profil powinien być dokładnie skonfigurowany, aby odpowiadał potrzebom użytkowników, co może obejmować również integrację z systemami telefonicznymi. Warto wiedzieć, że w systemach opartych na Windows Serwer, takie funkcje są często zintegrowane z Active Directory, gdzie profile użytkowników można łatwo zarządzać i dostosowywać do wymogów organizacyjnych.
Pytanie 7

Jaką funkcję pełni protokół ARP (Address Resolution Protocol)?

A. Zarządza grupami multicastowymi w sieciach działających na protokole IP
B. Nadzoruje przepływ pakietów w obrębie systemów autonomicznych
C. Określa adres MAC na podstawie adresu IP
D. Wysyła informacje zwrotne dotyczące problemów w sieci
Protokół ARP (Address Resolution Protocol) jest kluczowym elementem komunikacji w sieciach komputerowych, odpowiedzialnym za ustalanie adresów MAC (Media Access Control) na podstawie adresów IP (Internet Protocol). Działa on na poziomie drugiego poziomu modelu OSI (warstwa łącza danych), umożliwiając urządzeniom w sieci lokalnej zamianę logicznych adresów IP na adresy fizyczne, co jest niezbędne do skutecznej wymiany danych między urządzeniami. Przykładowo, gdy komputer chce wysłać dane do innego urządzenia w sieci, najpierw potrzebuje znaleźć jego adres MAC. W tym celu wysyła zapytanie ARP do sieci, a odpowiedź zwrotna zawiera poszukiwany adres MAC. Dzięki temu procesowi, komunikacja w ramach lokalnych sieci Ethernet staje się możliwa. Standard ARP jest opisany w RFC 826 i stanowi podstawę dla wielu protokołów komunikacyjnych. Umożliwienie tej zamiany adresów jest kluczowe dla funkcjonowania protokołów wyższych warstw, takich jak TCP/IP, co jest podstawą działania Internetu.
Pytanie 8

Zestaw zasad do filtrowania ruchu w routerach to

A. MMC (Microsoft Management Console)
B. ACPI (Advanced Configuration and Power Interface)
C. NNTP (Network News Transfer Protocol)
D. ACL (Access Control List)
Dobra robota z odpowiedzią na ACL! To jest naprawdę trafne, bo ACL, czyli Access Control List, to zbiór reguł, które naprawdę mają duże znaczenie w sieciach. Dzięki nim można decydować, co można przesyłać do i z urządzeń, takich jak ruter. To działa na poziomie pakietów, co daje adminom możliwość kontrolowania ruchu sieciowego za pomocą adresów IP, protokołów i portów. Fajnym przykładem, jak można to wykorzystać, jest ograniczenie dostępu do niektórych zasobów czy też zezwolenie tylko zaufanym adresom IP. To naprawdę pomaga w zwiększeniu bezpieczeństwa sieci. W branży często mówi się o tym, żeby stosować ACL jako część większej strategii bezpieczeństwa, obok takich rzeczy jak firewalle czy systemy wykrywania włamań. Nie zapomnij też, że warto regularnie przeglądać i aktualizować te reguły, bo środowisko sieciowe ciągle się zmienia, a dostęp do ważnych zasobów trzeba minimalizować tylko do tych, którzy naprawdę go potrzebują.
Pytanie 9

Urządzenie sieciowe, które umożliwia dostęp do zasobów w sieci lokalnej innym urządzeniom wyposażonym w bezprzewodowe karty sieciowe, to

A. panel krosowy
B. punkt dostępu
C. przełącznik
D. koncentrator
Punkt dostępu, czyli access point, to mega ważny element każdej sieci bezprzewodowej. Dzięki niemu urządzenia z bezprzewodowymi kartami mogą się łączyć z siecią lokalną. W praktyce, to taki centralny hub, gdzie wszyscy klienci mogą znaleźć dostęp do różnych zasobów w sieci, jak Internet czy drukarki. Z mojego doświadczenia, punkty dostępu świetnie sprawdzają się w biurach, szkołach i miejscach publicznych, gdzie sporo osób potrzebuje dostępu do sieci naraz. Standardy jak IEEE 802.11 mówią o tym, jak te punkty powinny działać i jakie protokoły komunikacyjne wykorzystują. Żeby dobrze zamontować punkty dostępu, trzeba je odpowiednio rozmieszczać, tak by zminimalizować martwe strefy i mieć mocny sygnał, co jest istotne dla wydajności naszej sieci bezprzewodowej.
Pytanie 10

Aplikacja, która pozwala na przechwytywanie pakietów oraz analizowanie aktywności w sieci, to

A. skaner Wifi
B. skaner sieci
C. firewall
D. oprogramowanie antywirusowe
Skaner sieci to narzędzie, które umożliwia przechwytywanie pakietów i monitorowanie ruchu w sieci, co czyni je niezwykle przydatnym w zarządzaniu bezpieczeństwem i diagnostyką sieci. Działa na zasadzie analizy transmisji danych, co pozwala na identyfikację potencjalnych zagrożeń, wykrywanie nieautoryzowanych urządzeń w sieci oraz monitorowanie wydajności. Przykładem zastosowania skanera sieci jest analiza ruchu w celu identyfikacji ataków DDoS, co pozwala na szybką reakcję i wdrożenie środków zaradczych. Dobre praktyki w branży rekomendują regularne korzystanie z takich narzędzi w celu zapewnienia integralności i bezpieczeństwa infrastruktury sieciowej. Skanery sieci są również kluczowe w procesie audytu bezpieczeństwa, gdzie umożliwiają ocenę podatności systemów oraz działanie zgodnie z normami takimi jak ISO 27001, które wskazują na potrzebę skutecznego monitorowania i zarządzania ryzykiem. Znalezienie odpowiedniego skanera sieciowego, który spełnia wymogi organizacyjne i techniczne, jest istotne dla efektywnej ochrony przed zagrożeniami.
Pytanie 11

Po zainstalowaniu roli usług domenowych Active Directory na serwerze Windows, możliwe jest

A. automatyczne przypisywanie adresów IP komputerom w sieci
B. centralne zarządzanie użytkownikami oraz komputerami
C. współdzielenie plików znajdujących się na serwerze
D. udostępnienie użytkownikom witryny internetowej
Centralne zarządzanie użytkownikami i komputerami jest kluczową funkcjonalnością roli usług domenowych Active Directory (AD DS) na serwerach Windows. Dzięki tej roli administratorzy mogą tworzyć, modyfikować i usuwać konta użytkowników oraz urządzeń w zorganizowany sposób, co znacząco ułatwia zarządzanie dużymi środowiskami IT. W praktyce, AD DS pozwala na wdrażanie polityk bezpieczeństwa i grupowych, co umożliwia określenie, jakie zasoby i aplikacje są dostępne dla poszczególnych użytkowników oraz grup. Na przykład, administrator może przydzielić dostęp do określonej aplikacji tylko pracownikom działu finansowego. Dodatkowo, dzięki integracji z innymi usługami Microsoft, takimi jak Exchange czy SharePoint, AD DS wspiera efektywne zarządzanie infrastrukturą IT w organizacji, umożliwiając centralizację procesów uwierzytelniania i autoryzacji. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania tożsamością i dostępem, co przyczynia się do zwiększenia bezpieczeństwa i efektywności operacyjnej w środowiskach korporacyjnych.
Pytanie 12

Który z poniższych dokumentów nie wchodzi w skład dokumentacji powykonawczej lokalnej sieci komputerowej?

A. Plan rozmieszczenia sieci LAN
B. Lista użytych nazw użytkowników oraz haseł
C. Dokumentacja materiałowa
D. Dokumentacja techniczna kluczowych elementów systemu
Wykaz zastosowanych nazw użytkowników i haseł nie należy do dokumentacji powykonawczej lokalnej sieci komputerowej, ponieważ nie jest to dokument techniczny ani planistyczny, a raczej informacja dotycząca bezpieczeństwa. Dokumentacja powykonawcza ma na celu przedstawienie szczegółowych informacji o zrealizowanej infrastrukturze sieciowej, obejmując takie dokumenty jak specyfikacja techniczna głównych elementów systemu, która zawiera opis zastosowanych urządzeń, ich parametrów oraz sposobu integracji w sieci. Specyfikacja materiałowa dostarcza informacji o użytych komponentach, co jest istotne dla przyszłych napraw czy modernizacji. Schemat sieci LAN ilustruje fizyczną lub logiczną strukturę sieci, co ułatwia zrozumienie jej działania oraz ewentualne rozwiązywanie problemów. Wykaz użytkowników i haseł może być traktowany jako poufna informacja, której ujawnienie w dokumentacji powykonawczej mogłoby narazić sieć na nieautoryzowany dostęp. Dlatego takie dane powinny być przechowywane w bezpiecznych miejscach, zgodnie z zasadami ochrony informacji i standardami bezpieczeństwa sieciowego, takimi jak ISO/IEC 27001.
Pytanie 13

W ustawieniach haseł w systemie Windows Server aktywowana jest opcja hasło musi spełniać wymagania dotyczące złożoności. Ile minimalnie znaków powinno mieć hasło użytkownika?

A. 12 znaków
B. 10 znaków
C. 6 znaków
D. 5 znaków
Hasło użytkownika w systemie Windows Server musi składać się z co najmniej 6 znaków, aby spełniać wymagania dotyczące złożoności. Złożoność hasła ma na celu zwiększenie bezpieczeństwa systemu, redukując ryzyko nieautoryzowanego dostępu. Wymaganie minimalnej długości hasła to jedna z podstawowych praktyk w zarządzaniu bezpieczeństwem, która pomaga zabezpieczyć konta użytkowników przed atakami typu brute force. Przykładowo, stosując hasła o długości 6 znaków, zaleca się użycie kombinacji wielkich i małych liter, cyfr oraz znaków specjalnych, co znacznie podnosi poziom ochrony. Dla porównania, hasła składające się z zaledwie 5 znaków są mniej bezpieczne, ponieważ łatwiej je złamać przy użyciu odpowiednich narzędzi. Zgodnie z wytycznymi NIST (National Institute of Standards and Technology), złożoność haseł oraz ich długość są kluczowe dla ochrony danych, a stosowanie haseł o minimalnej długości 6 znaków jest powszechnie przyjętą praktyką w branży IT.
Pytanie 14

W systemie Windows narzędzie do zarządzania skryptami wiersza poleceń, które pozwala na przeglądanie lub zmianę konfiguracji sieciowej komputera, który jest włączony, to

A. nslookup
B. netsh
C. ipconfig
D. netstat
Wybór 'ipconfig' jest dość częstym błędem. To narzędzie, co prawda, pokazuje, jakie mamy aktualne ustawienia IP, ale nie da się nimi zarządzać, co może być mylące. Ludzie często myślą, że skoro widzą konfigurację, to mogą ją modyfikować, ale to nie tak działa. Z drugiej strony, 'netstat' to narzędzie do monitorowania połączeń, które jest fajne do diagnostyki, ale też niczego nie zmieni. I jeszcze 'nslookup' – to służy głównie do sprawdzania nazw domen, ale też nie ma opcji modyfikacji. Ważne, żeby zrozumieć, do czego służą te narzędzia, bo jak się pomyli, to można narobić sobie kłopotów i to może być frustrujące. Przy wyborze narzędzi trzeba brać pod uwagę ich funkcje, bo to podstawa w administrowaniu systemami.
Pytanie 15

Jak nazywa się protokół, który pozwala na ściąganie wiadomości e-mail z serwera?

A. POP3
B. SMTP
C. FTP
D. DNS
Pojęcie związane z pozostałymi odpowiedziami na to pytanie jest mylące, ponieważ każdy z wymienionych protokołów pełni inną funkcję niż pobieranie poczty e-mail. DNS, czyli Domain Name System, jest odpowiedzialny za tłumaczenie nazw domenowych na adresy IP, co jest kluczowe dla funkcjonowania Internetu, ale nie ma bezpośredniej relacji z pobieraniem wiadomości e-mail. FTP (File Transfer Protocol) jest protokołem stosowanym do przesyłania plików pomiędzy komputerami w sieci, co również nie ma związku z e-mailami. SMTP (Simple Mail Transfer Protocol) z kolei jest protokołem używanym do wysyłania wiadomości e-mail do serwera pocztowego, a nie do ich pobierania; pełni on rolę w procesie dostarczania wiadomości, ale nie odbierania ich. Wybór niewłaściwego protokołu, jak np. SMTP lub FTP, często wynika z niezrozumienia ich specyficznych funkcji i zastosowań. Aby skutecznie zarządzać pocztą elektroniczną, ważne jest, aby znać różnicę między protokołami odpowiedzialnymi za wysyłanie a tymi, które służą do odbierania wiadomości. To zrozumienie jest kluczowe dla efektywnego korzystania z technologii e-mail oraz zapewnienia właściwego zarządzania danymi.
Pytanie 16

Protokół TCP (Transmission Control Protocol) funkcjonuje w trybie

A. sekwencyjnym
B. połączeniowym
C. hybrydowym
D. bezpołączeniowym
Protokół TCP (Transmission Control Protocol) działa w trybie połączeniowym, co oznacza, że przed przesłaniem danych ustanawia połączenie między nadawcą a odbiorcą. W trakcie tego procesu używany jest mechanizm tzw. trójfazowego uzgadniania, znanego jako 'three-way handshake', który polega na wymianie komunikatów SYN i ACK. Dzięki temu możliwe jest zapewnienie, że dane są przesyłane poprawnie, a w przypadku utraty pakietów, protokół TCP gwarantuje ich retransmisję. To podejście jest szczególnie ważne w aplikacjach wymagających niezawodności, takich jak transfer plików (FTP) czy przeglądanie stron internetowych (HTTP). Połączeniowy charakter TCP sprawia, że protokół ten jest w stanie zarządzać wieloma sesjami jednocześnie, co jest istotne w kontekście współczesnych sieci komputerowych, gdzie wiele urządzeń komunikuje się ze sobą w tym samym czasie. TCP wprowadza także mechanizmy kontroli przepływu oraz kontroli błędów, co czyni go jednym z najważniejszych protokołów w komunikacji internetowej i standardem de facto dla przesyłania danych w Internecie.
Pytanie 17

NAT64 (Network Address Translation 64) to proces, który przekształca adresy

A. prywatne na publiczne adresy
B. adresy IPv4 na adresy IPv6
C. adresy IPv4 na adresy MAC
D. adresy MAC na adresy IPv4
Pierwsza odpowiedź sugeruje, że NAT64 mapuje adresy prywatne na publiczne, co jest mylnym założeniem. NAT64 nie jest stworzony do konwersji adresów prywatnych (np. z zakresu 192.168.x.x) na publiczne, ale do transformacji adresów IPv4 na adresy IPv6. Proces translacji adresów, jakim jest NAT, ma na celu umożliwienie komunikacji między różnymi rodzajami adresacji, a nie ich zamiany w kontekście prywatności czy publiczności. Z kolei odpowiedź dotycząca translacji adresów IPv4 na adresy MAC jest również niepoprawna. Adresy MAC są przypisane do interfejsów sieciowych na poziomie warstwy 2 (łącza danych) w modelu OSI, podczas gdy NAT64 operuje na warstwie 3, czyli warstwie sieciowej. Oznacza to, że NAT64 nie ma bezpośredniej interakcji z adresami MAC, a jego funkcjonalność koncentruje się wokół translacji między protokołami adresowymi, a nie adresami sprzętowymi. Ostatnia odpowiedź dotycząca translacji adresów MAC na IPv4 również zawiera błędne zrozumienie tego procesu. Adresy MAC nie są mapowane na adresy IPv4, ponieważ pełnią zupełnie inną rolę w architekturze sieciowej. Adresy MAC są wykorzystywane do komunikacji lokalnej w sieci Ethernet, podczas gdy adresy IPv4 są używane do komunikacji w większych sieciach, w tym Internecie. Kluczowym błędem w tych odpowiedziach jest nieodróżnienie różnych warstw modelu OSI i niewłaściwe powiązanie funkcji NAT64 z innymi procesami sieciowymi.
Pytanie 18

Użytkownicy należący do grupy Pracownicy nie mają możliwości drukowania dokumentów za pomocą serwera wydruku w systemie operacyjnym Windows Server. Dysponują jedynie uprawnieniami do 'Zarządzania dokumentami'. Co należy uczynić, aby rozwiązać ten problem?

A. Dla grupy Administratorzy należy cofnąć uprawnienia 'Zarządzanie drukarkami'
B. Dla grupy Pracownicy należy przyznać uprawnienia 'Drukuj'
C. Dla grupy Administratorzy należy usunąć uprawnienia 'Drukuj'
D. Dla grupy Pracownicy należy cofnąć uprawnienia 'Zarządzanie dokumentami'
Odpowiedź 'Dla grupy Pracownicy należy nadać uprawnienia "Drukuj"' jest jak najbardziej na miejscu. Dlaczego? Bo użytkownicy z grupy Pracownicy, którzy mają tylko uprawnienia do 'Zarządzania dokumentami', nie mogą faktycznie drukować dokumentów. W praktyce, te uprawnienia dają im jedynie możliwość zarządzania dokumentami w kolejce drukarskiej – czyli mogą je zatrzymywać czy usuwać, ale już nie wydrukują. Żeby pracownicy mogli sensownie korzystać z serwera wydruku, to muszą mieć to uprawnienie 'Drukuj'. Dobrym nawykiem w zarządzaniu uprawnieniami jest to, żeby przydzielać tylko te, które są naprawdę potrzebne do wykonania zadań. Dzięki temu można poprawić bezpieczeństwo systemu i zmniejszyć ryzyko jakichś błędów. Na przykład, gdyby zespół administracyjny dał uprawnienia 'Drukuj' pracownikom, to mogliby oni swobodnie korzystać z drukarek, co jest niezbędne w ich codziennej pracy. Warto też pomyśleć o szkoleniu pracowników, żeby wiedzieli, jak korzystać z zasobów sieciowych, co na pewno zwiększy wydajność ich pracy.
Pytanie 19

Który ze standardów opisuje strukturę fizyczną oraz parametry kabli światłowodowych używanych w sieciach komputerowych?

A. ISO/IEC 11801
B. RFC 1918
C. IEEE 802.11
D. IEEE 802.3af
Wiele osób może kojarzyć IEEE 802.11 z sieciami komputerowymi, ale ten standard dotyczy wyłącznie bezprzewodowych sieci LAN, czyli popularnego Wi-Fi. Nie ma tam mowy o przewodach, a tym bardziej o światłowodach – to zupełnie inna kategoria technologii. Podobnie IEEE 802.3af odnosi się do Power over Ethernet, czyli przesyłania zasilania wraz z danymi po kablach sieciowych, lecz tylko miedzianych. Światłowody nie przewodzą prądu w ten sposób i nie są ujęte w tym standardzie. RFC 1918 natomiast to dokument dotyczący adresacji prywatnej w sieciach IP – konkretnie przydziela zakresy adresów, które nie są routowane w Internecie. Dotyczy to wyłącznie warstwy sieciowej modelu TCP/IP, nie zaś fizycznych mediów transmisyjnych. Typowym błędem jest mylenie tych standardów, bo ich numery pojawiają się często w materiałach edukacyjnych czy konfiguracji urządzeń, ale w praktyce dotyczą one różnych aspektów działania sieci. Żaden z tych dokumentów nie omawia struktury fizycznej kabli światłowodowych ani ich parametrów – to domena wyłącznie norm takich jak ISO/IEC 11801. Z mojego doświadczenia wynika, że zrozumienie rozdziału kompetencji i zakresu poszczególnych standardów jest kluczowe, żeby unikać chaosu przy projektowaniu czy diagnozie sieci. W skrócie: tylko ISO/IEC 11801 odpowiada na pytanie o światłowody i ich budowę.
Pytanie 20

Jakie znaczenie ma zapis /26 w adresie IPv4 192.168.0.0/26?

A. Liczba bitów o wartości 0 w masce
B. Liczba bitów o wartości 0 w adresie
C. Liczba bitów o wartości 1 w adresie
D. Liczba bitów o wartości 1 w masce
Ta odpowiedź jest jak najbardziej trafna, bo zapis /26 oznacza, że w masce podsieci adresu IPv4 192.168.0.0 mamy 26 bitów o wartości 1. W skrócie, maska podsieci jest bardzo ważna, bo pozwala nam określić, która część adresu to sieć, a która to urządzenia. Kiedy mamy maskę /26, to pierwsze 26 bitów to właśnie bity maski, a zostałe 6 bitów (32 minus 26) możemy użyć do adresowania hostów. To w praktyce znaczy, że w takiej podsieci możemy mieć maks 64 adresy IP, z czego 62 będą dostępne dla urządzeń, bo musimy usunąć adres sieci i adres rozgłoszeniowy. Taka maska przydałaby się w małej sieci biurowej, gdzie nie ma więcej niż 62 urządzenia, więc zarządzanie adresami IP jest łatwiejsze. Dobrze jest pamiętać, że odpowiednie wykorzystanie maski podsieci może znacznie poprawić ruch w sieci oraz efektywność wykorzystania zasobów.
Pytanie 21

Z powodu uszkodzenia kabla typu skrętka zanikło połączenie pomiędzy przełącznikiem a komputerem stacjonarnym. Jakie urządzenie pomiarowe powinno zostać wykorzystane do identyfikacji i naprawy usterki, aby nie było konieczne wymienianie całego kabla?

A. Reflektometr TDR
B. Spektrum analizer.
C. Urządzenie do pomiaru mocy.
D. Wielofunkcyjny miernik.
Reflektometr TDR (Time Domain Reflectometer) to urządzenie, które pozwala na lokalizację uszkodzeń w kablach, w tym w kablach typu skrętka. Działa na zasadzie wysyłania impulsów elektrycznych wzdłuż kabla i analizy echa tych impulsów, które powracają po napotkaniu na różne impedancje, takie jak uszkodzenia lub połączenia. Dzięki temu można dokładnie zlokalizować miejsce awarii, co pozwala na szybkie podjęcie działań naprawczych bez konieczności wymiany całego kabla. W praktyce, reflektometr TDR jest niezwykle przydatny w sytuacjach, gdy występują problemy z połączeniem, ponieważ oszczędza czas i koszty związane z wymianą infrastruktury. Tego rodzaju urządzenia są standardem w branży telekomunikacyjnej i IT, gdzie utrzymanie ciągłości działania sieci jest kluczowe. Użycie TDR jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie diagnostyki sieci i pozwala na efektywne zarządzanie zasobami. Warto również zauważyć, że reflektometry TDR są w stanie dostarczyć dodatkowe informacje o kondycji kabla, co może pomóc w zapobieganiu przyszłym awariom.
Pytanie 22

Protokół, który komputery wykorzystują do informowania ruterów w swojej sieci o zamiarze dołączenia do określonej grupy multicastowej lub jej opuszczenia, to

A. Internet Message Access Protocol (IMAP)
B. Internet Group Management Protocol (IGMP)
C. Interior Gateway Protocol (IGP)
D. Transmission Control Protocol (TCP)
Protokóły takie jak Internet Message Access Protocol (IMAP), Transmission Control Protocol (TCP) oraz Interior Gateway Protocol (IGP) mają odmienne cele i funkcje w kontekście komunikacji sieciowej. IMAP jest protokołem używanym głównie do zarządzania pocztą elektroniczną. Pozwala użytkownikom na dostęp do wiadomości e-mail przechowywanych na zdalnym serwerze, co jest zgoła innym zadaniem niż zarządzanie grupami multicastowymi. TCP to protokół transportowy, który zapewnia niezawodność przesyłania danych pomiędzy urządzeniami sieciowymi, ale nie ma zastosowania do zarządzania członkostwem w grupach multicastowych. Z kolei IGP odnosi się do protokołów rutowania używanych wewnątrz autonomicznych systemów, ale także nie dotyczy zarządzania grupami multicastowymi. Typowym błędem myślowym jest mylenie protokołów zarządzających różnymi aspektami komunikacji w sieciach komputerowych. Kluczowym różnicą jest to, że IGMP koncentruje się na kwestiach związanych z multicastem, natomiast inne wymienione protokoły operują w różnych domenach. Zrozumienie różnic między tymi protokołami oraz ich zastosowań jest niezbędne dla efektywnego projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi, zwłaszcza w kontekście rosnących potrzeb dotyczących wydajności i zarządzania ruchem w sieciach.
Pytanie 23

Najbardziej popularny kodek audio używany przy ustawianiu bramki VoIP to

A. G.711
B. GSM
C. AC3
D. A.512
Kodek G.711 jest jednym z najczęściej stosowanych kodeków mowy w systemach VoIP. Jego główną zaletą jest wysoka jakość dźwięku, która osiągana jest dzięki zastosowaniu niekompresowanego formatu PCM (Pulse Code Modulation). G.711 działa na częstotliwości próbkowania 8 kHz i oferuje przepływność 64 kbps, co zapewnia bardzo dobrą jakość rozmów. W praktyce, kodek ten jest powszechnie wykorzystywany w zastosowaniach wymagających minimalnych opóźnień i wysokiej jakości audio, takich jak rozmowy telefoniczne oraz wideokonferencje. G.711 jest standardem ITU-T, co oznacza, że jest uznawany na całym świecie i zapewnia interoperacyjność między różnymi urządzeniami i systemami VoIP. Warto również wspomnieć, że G.711 ma dwie wersje: G.711 A-law, wykorzystywaną głównie w Europie, oraz G.711 μ-law, popularną w Ameryce Północnej. Wybór G.711 jako kodeka w bramkach VoIP jest zgodny z najlepszymi praktykami branżowymi, ponieważ pozwala na utrzymanie wysokiej jakości połączeń głosowych, co jest kluczowe dla satysfakcji użytkowników.
Pytanie 24

Jak wiele punktów rozdzielczych, według normy PN-EN 50174, powinno być umiejscowionych w budynku o trzech kondygnacjach, przy założeniu, że powierzchnia każdej z kondygnacji wynosi około 800 m2?

A. 1
B. 4
C. 2
D. 3
Zgodnie z normą PN-EN 50174, która reguluje wymagania dotyczące planowania i instalacji systemów telekomunikacyjnych w budynkach, liczba punktów rozdzielczych w obiekcie zależy od kilku kluczowych czynników, takich jak powierzchnia kondygnacji oraz ilość kondygnacji. W przypadku 3-kondygnacyjnego budynku o powierzchni każdej kondygnacji wynoszącej około 800 m², norma wskazuje na konieczność zainstalowania trzech punktów rozdzielczych. Każdy punkt rozdzielczy powinien być strategicznie rozmieszczony, aby maksymalizować efektywność sieci telekomunikacyjnej oraz zapewnić łatwy dostęp do infrastruktury. Praktyczne zastosowanie tej zasady sprawdza się w obiektach o dużej powierzchni użytkowej, gdzie odpowiednia liczba punktów rozdzielczych ułatwia zarządzanie siecią, a także minimalizuje ryzyko awarii. Zastosowanie normy PN-EN 50174 w projektowaniu sieci telekomunikacyjnych jest istotne dla zapewnienia nieprzerwanego dostępu do usług, co jest kluczowe w obiektach komercyjnych oraz publicznych.
Pytanie 25

Administrator zamierza zorganizować adresację IP w przedsiębiorstwie. Dysponuje pulą adresów 172.16.0.0/16, którą powinien podzielić na 10 podsieci z równą liczbą hostów. Jaką maskę powinien zastosować?

A. 255.255.192.0
B. 255.255.128.0
C. 255.255.224.0
D. 255.255.240.0
Odpowiedź 255.255.240.0 jest poprawna, ponieważ ta maska podsieci (znana również jako /20) umożliwia podział puli adresów 172.16.0.0/16 na 16 podsieci, z których każda ma 4096 adresów (w tym 4094 adresy hostów). Aby uzyskać 10 równych podsieci, administrator powinien wybrać maskę, która zapewni wystarczającą ilość adresów. Maska 255.255.240.0 dla podsieci /20 jest odpowiednia, ponieważ pozwala na stworzenie 16 podsieci (2^4), gdzie każda podsieć ma 4094 hosty (2^(32-20)-2). Takie rozwiązanie jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu adresacją IP, ponieważ zapewnia elastyczność w przyszłych rozbudowach sieci. Umożliwia to także efektywne wykorzystanie dostępnych adresów IP oraz ułatwia zarządzanie ruchem sieciowym.
Pytanie 26

W systemie Ubuntu Server, aby zainstalować serwer DHCP, należy zastosować komendę

A. sudo service isc-dhcp-server install
B. sudo apt-get install isc-dhcp-server
C. sudo apt-get isc-dhcp-server start
D. sudo service isc-dhcp-server start
Instalowanie serwera DHCP na Linuksie to kwestia znajomości procedur. Często się zdarza, że ludzie korzystają z błędnych poleceń i przez to mają problemy. Na przykład, polecenie 'sudo service isc-dhcp-server install' jest niewłaściwe, bo 'service' używasz do zarządzania już działającymi usługami, a nie do ich instalacji. Prawidłowe instalowanie powinno odbywać się przez menedżera pakietów, a nie przez uruchamianie usług. Jeszcze jedno, polecenie 'sudo service isc-dhcp-server start' próbuje uruchomić usługę, której jeszcze nie masz, więc to też się nie uda. Bez wcześniejszej instalacji, to polecenie się nie powiedzie, bo system nie zobaczy tej usługi. I ostatnie, 'sudo apt-get isc-dhcp-server start', jest błędne, ponieważ 'apt-get' nie działa z komendą 'start', tylko z takimi jak 'install', 'remove' czy 'update'. Takie nieporozumienia wynikają najczęściej z tego, że nie rozumie się, jak działa zarządzanie pakietami i różnice między poleceniami do instalacji a tymi do zarządzania usługami. Dobrze jest po prostu znać składnię, ale jeszcze lepiej zrozumieć, jak działa cały system i co się z tym wiąże, bo to jest kluczowe do właściwego zarządzania serwerami.
Pytanie 27

Podczas konfigurowania oraz instalacji serwera DHCP w systemach z rodziny Windows Server można wprowadzać zastrzeżenia dotyczące adresów, które określą

A. adresy początkowy i końcowy zakresu serwera DHCP
B. adresy IP, które będą przydzielane w ramach zakresu DHCP dopiero po ich autoryzacji
C. adresy MAC, które nie będą przydzielane w obrębie zakresu DHCP
D. konkretne adresy IP przydzielane urządzeniom na podstawie ich adresu MAC
Zastrzeżenia adresów w serwerze DHCP to funkcja, która pozwala na przypisanie konkretnego adresu IP do urządzenia na podstawie jego adresu MAC. Ta technika jest niezwykle przydatna w środowiskach, gdzie niektóre urządzenia wymagają stałego adresu IP, na przykład serwery, drukarki sieciowe czy urządzenia IoT. Przypisanie adresu IP na podstawie adresu MAC zapewnia, że dane urządzenie zawsze otrzyma ten sam adres IP, co eliminuje problemy związane z zarządzaniem adresami i zwiększa stabilność sieci. Dobre praktyki zalecają wykorzystanie zastrzeżeń adresów IP w przypadku kluczowych urządzeń, aby uniknąć konfliktów adresów i zapewnić ich ciągłość operacyjną. Dodatkowo, proces ten ułatwia administrację siecią, umożliwiając administratorom łatwiejsze identyfikowanie urządzeń oraz ich lokalizacji w sieci. Zastosowanie tej metody jest zgodne z normami zarządzania siecią, co czyni ją standardem w wielu organizacjach.
Pytanie 28

Zarządzanie uprawnieniami oraz zdolnościami użytkowników i komputerów w sieci z systemem Windows serwerowym zapewniają

A. zasady zabezpieczeń
B. ustawienia przydziałów
C. zasady grupy
D. listy dostępu
Zasady grupy to mechanizm stosowany w systemach operacyjnych Windows, który umożliwia centralne zarządzanie uprawnieniami i dostępem do zasobów sieciowych. Dzięki zasadom grupy administratorzy mogą definiować, które ustawienia dotyczące bezpieczeństwa, konfiguracji systemów i dostępów do aplikacji oraz zasobów mają być stosowane w obrębie całej organizacji. Przykładem zastosowania zasad grupy jest możliwość wymuszenia polityki haseł, która określa minimalną długość haseł oraz wymagania dotyczące ich złożoności. W praktyce, zasady grupy mogą być przypisywane do jednostek organizacyjnych, co pozwala na elastyczne i dostosowane do potrzeb zarządzanie uprawnieniami. Wspierają one również dobre praktyki branżowe, takie jak zasada najmniejszych uprawnień, co oznacza, że użytkownicy oraz komputery mają dostęp tylko do tych zasobów, które są niezbędne do wykonywania ich zadań. Efektywne wykorzystanie zasad grupy przyczynia się do zwiększenia bezpieczeństwa sieci oraz uproszczenia zarządzania tymi ustawieniami.
Pytanie 29

Jakie kanały powinno się wybrać dla trzech sieci WLAN 2,4 GHz, aby zredukować ich wzajemne zakłócenia?

A. 3, 6, 12
B. 1,3,12
C. 2, 5,7
D. 1,6,11
Wybór kanałów 1, 6 i 11 dla trzech sieci WLAN 2,4 GHz jest optymalnym rozwiązaniem, ponieważ te kanały są jedynymi, które są od siebie wystarczająco oddalone, aby zminimalizować zakłócenia. W paśmie 2,4 GHz, które jest ograniczone do 14 kanałów, tylko te trzy kanały nie nachodzą na siebie, co pozwala na skuteczną separację sygnałów. Przykładowo, jeśli używamy kanału 1, to jego widmo interferencyjne kończy się w okolicach 2,412 GHz, co nie koliduje z sygnałami z kanału 6 (2,437 GHz) i 11 (2,462 GHz). W praktyce, zastosowanie tych kanałów w bliskim sąsiedztwie, na przykład w biurze z trzema punktami dostępowymi, zapewnia nieprzerwaną komunikację dla użytkowników i redukcję zakłóceń. Warto również pamiętać, że zgodnie z zaleceniami IEEE 802.11, stosowanie tych trzech kanałów w konfiguracji nie tylko poprawia jakość sygnału, ale także zwiększa przepustowość sieci, co jest szczególnie ważne w środowiskach o dużej gęstości użytkowników.
Pytanie 30

Wskaż właściwy adres hosta?

A. 128.128.0.0/9
B. 192.169.192.0/18
C. 192.168.192.0/18
D. 128.129.0.0/9
Pozostałe odpowiedzi są niepoprawne z różnych powodów, które wynikają z zasadności przydzielania adresów IP i klasyfikacji sieci. Adres 192.168.192.0/18 to adres prywatny, który należy do klasy C, a jego zakres często używany jest w lokalnych sieciach komputerowych. Jednak w przypadku tego pytania, który dotyczy publicznych adresów IP, nie jest to właściwy wybór. Adresy prywatne, takie jak ten, nie mogą być używane w Internecie, co może prowadzić do nieporozumień w kontekście adresowania. Adres 128.128.0.0/9, mimo że jest z klasy B, jest również niepoprawny, ponieważ istnieję już zarezerwowane adresy, które nie są dostępne do użytku publicznego. Wyboru 192.169.192.0/18 również należy unikać, ponieważ adres ten nie istnieje — jest to kombinacja adresu z nieprawidłowymi oktetami. Zrozumienie klasyfikacji adresów IP oraz ich zastosowania jest kluczowe dla skutecznego projektowania i implementacji sieci. Typowe błędy wynikają często z mylenia klasy adresu oraz niezrozumienia zasad dotyczących prywatności i publiczności adresów IP, co prowadzi do nieefektywnego zarządzania i potencjalnych konfliktów w sieci.
Pytanie 31

Na podstawie tabeli ustal, ile kabli ekranowanych typu skrętka należy poprowadzić w listwie PCV typu LN 25x16.

Typ listwyPrzewody
Przekrój czynny [mm²]Ø 5,5 mm, np. FTPØ 7,2 mm, np. WDX pek 75-1,0/4,8Ø 10,6 mm, np. YDY 3 x 2,5
LN 20X1014021
LN 16X16185311
LN 25X16305532
LN 35X10.123043
LN 35X10.2115 + 11541/1
LN 40X16.1505963
LN 40X16.2245 + 24583/31/1

A. 3 kable.
B. 4 kable.
C. 2 kable.
D. 5 kabli.
Odpowiedź "5 kabli" jest prawidłowa, ponieważ listwa PCV typu LN 25x16 została zaprojektowana tak, aby mogła pomieścić pięć kabli ekranowanych typu skrętka o przekroju 0,55 mm. Przy instalacji kabli należy zwrócić uwagę na zalecane normy, które podkreślają znaczenie odpowiedniej ilości kabli w kontekście uniknięcia zakłóceń elektromagnetycznych oraz optymalizacji przepływu danych. W praktyce, stosując się do tych wytycznych, zapewniamy efektywne działanie systemów telekomunikacyjnych oraz minimalizujemy ryzyko awarii związanych z przeciążeniem instalacji. Warto również pamiętać, że odpowiednia organizacja kabli w listwie wpływa na ich trwałość i łatwość w przyszłych modyfikacjach oraz konserwacji. Na przykład, przy instalacji w biurach, gdzie wiele urządzeń wymaga dostępu do sygnału, prawidłowe prowadzenie kabli ma kluczowe znaczenie dla stabilności połączeń sieciowych.
Pytanie 32

Polecenie dsadd służy do

A. usuwania użytkowników, grup, komputerów, kontaktów oraz jednostek organizacyjnych z usług Active Directory
B. przenoszenia obiektów w ramach jednej domeny
C. modyfikacji właściwości obiektów w katalogu
D. dodawania użytkowników, grup, komputerów, kontaktów oraz jednostek organizacyjnych do usług Active Directory
Polecenie dsadd jest kluczowym narzędziem w administracji usługi Active Directory, ponieważ umożliwia dodawanie nowych obiektów, takich jak użytkownicy, grupy, komputery, kontakty oraz jednostki organizacyjne. W praktyce, administratorzy sieci używają tego polecenia do efektywnego zarządzania zasobami w organizacji. Przykładowo, gdy nowy pracownik dołącza do firmy, administrator może szybko utworzyć nowe konto użytkownika przy pomocy dsadd, co pozwala mu na dostęp do zasobów sieci. Dodatkowo, dzięki możliwości tworzenia grup, administratorzy mogą przypisywać różne uprawnienia do grup, co ułatwia zarządzanie dostępem. W kontekście standardów branżowych, stosowanie Active Directory oraz narzędzi takich jak dsadd jest zalecane w celu zapewnienia spójności i bezpieczeństwa w zarządzaniu zasobami IT. Obiektowe podejście do zarządzania użytkownikami i zasobami w Active Directory jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania infrastrukturą IT.
Pytanie 33

Podczas przetwarzania pakietu przez ruter jego czas życia TTL

A. przyjmuje przypadkową wartość
B. pozostaje bez zmian
C. ulega zwiększeniu
D. ulega zmniejszeniu
W przypadku, gdy odpowiedź zakłada, że czas życia pakietu (TTL) nie ulega zmianie, lub że rośnie, może to wynikać z nieporozumienia na temat mechanizmu działania TTL w protokole IP. TTL jest zaprojektowany tak, aby ograniczyć czas, jaki pakiet spędza w sieci, zapobiegając sytuacjom, w których pakiety mogłyby krążyć w nieskończoność z powodu błędów w routingu. Wartość TTL jest zmniejszana z każdym ruterem, co oznacza, że w miarę przechodzenia przez sieć, TTL maleje, aż osiągnie zero, co skutkuje odrzuceniem pakietu. Twierdzenie, że TTL może przyjmować losową wartość, jest również błędne, ponieważ TTL jest ustawiany na wartość początkową w momencie tworzenia pakietu, a następnie modyfikowany wyłącznie przez rutery w ścisłym zakresie, co eliminując losowość. W praktyce błędne zrozumienie działania TTL może prowadzić do trudności w diagnozowaniu problemów z siecią, takich jak opóźnienia czy utrata pakietów, gdzie nieprzemyślane zmiany w TTL mogą wpłynąć na routing i jakość usług. Dlatego ważne jest zrozumienie, że TTL działa na zasadzie precyzyjnego ograniczenia, a nie swobodnego przydzielania wartości.
Pytanie 34

Które z poniższych urządzeń pozwala na bezprzewodowe łączenie się z siecią lokalną opartą na kablu?

A. Modem
B. Punkt dostępowy
C. Media konwerter
D. Przełącznik
Przełącznik, modem i media konwerter to urządzenia, które pełnią różne funkcje w infrastrukturze sieciowej, ale żadna z tych ról nie obejmuje bezprzewodowego dostępu do sieci lokalnej. Przełącznik, zwany również switchem, jest urządzeniem służącym do łączenia różnych urządzeń w sieci lokalnej (LAN) poprzez porty Ethernet. Jego zadaniem jest kierowanie pakietów danych między urządzeniami w oparciu o adresy MAC, ale nie ma zdolności do transmitowania sygnału bezprzewodowego. Modem, natomiast, jest urządzeniem, które łączy sieć lokalną z internetem poprzez dostawcę usług internetowych. Konwertuje sygnał cyfrowy na analogowy i vice versa, ale również nie zapewnia funkcji bezprzewodowego dostępu. Media konwerter działa na zasadzie konwersji sygnału z jednej technologii na inną, na przykład z światłowodowego na Ethernet, i nie ma zdolności do rozsyłania sygnału bezprzewodowego. Często występującym błędem jest mylenie funkcji różnych urządzeń w sieci, co może prowadzić do nieporozumień w zakresie projektowania i wdrażania sieci. Właściwe zrozumienie ról tych urządzeń jest kluczowe dla efektywnego zarządzania infrastrukturą sieciową oraz optymalizacji działania systemów informatycznych.
Pytanie 35

Jaką rolę pełni serwer Windows Server, która pozwala na centralne zarządzanie i ustawianie tymczasowych adresów IP oraz związanych z nimi danych dla komputerów klienckich?

A. Usługi pulpitu zdalnego
B. Serwer DHCP
C. Serwer telnet
D. Usługi udostępniania plików
Serwer DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) jest kluczowym elementem infrastruktury sieciowej, który odpowiada za automatyczne przydzielanie adresów IP komputerom klienckim w sieci. Ta rola serwera umożliwia centralizację zarządzania adresami IP, co przekłada się na uproszczenie konfiguracji i administracji sieci. Przykładowo, w dużych organizacjach, gdzie liczba urządzeń oraz użytkowników jest znaczna, ręczne przypisywanie adresów IP byłoby niepraktyczne i podatne na błędy. Dzięki serwerowi DHCP, adresy IP są przydzielane dynamicznie, co oznacza, że urządzenia mogą uzyskiwać nowe adresy przy każdym ponownym uruchomieniu, co znacznie ułatwia zarządzanie zasobami sieciowymi. Dodatkowo, serwer DHCP może również dostarczać inne istotne informacje konfiguracyjne, takie jak maska podsieci, brama domyślna czy serwery DNS, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania sieciami. W kontekście wdrożeń opartych na standardach branżowych, takich jak ITIL, wykorzystanie serwera DHCP przyczynia się do poprawy efektywności operacyjnej oraz zwiększenia bezpieczeństwa poprzez ograniczenie ryzyka konfliktów adresów IP.
Pytanie 36

Która forma licencjonowania nie pozwala na korzystanie z programu bez opłat?

A. adware
B. MOLP
C. freeware
D. GNU GPL
Wybór odpowiedzi nieprawidłowej wiąże się z nieporozumieniami dotyczącymi różnych modeli licencjonowania. GNU GPL (General Public License) jest przykładem licencji open source, która pozwala na pobieranie, modyfikowanie i rozpowszechnianie oprogramowania bez opłat. Licencje te promują wolność użytkowników i zachęcają do wspólnego rozwoju oprogramowania, co jest sprzeczne z ideą płatnego licencjonowania. Freeware to kategoria oprogramowania, które jest dostępne za darmo, lecz zazwyczaj z ograniczeniami, takimi jak brak dostępu do kodu źródłowego, co również nie ma nic wspólnego z płatnym modelem licencjonowania. Adware to oprogramowanie, które generuje reklamy, a jego model finansowania opiera się na wyświetlaniu reklam użytkownikom. Warto zrozumieć, że choć adware może być oferowane za darmo, jego użytkowanie nie jest bezwarunkowo wolne od obowiązków; użytkownicy często muszą akceptować politykę prywatności, która może wiązać się z przekazywaniem danych osobowych. Te różnice w modelach licencjonowania są kluczowe w zrozumieniu, jak i dlaczego różne rodzaje oprogramowania mogą wiązać się z opłatami lub być dostępne bezpłatnie. Zrozumienie tych koncepcji jest niezbędne dla prawidłowego podejścia do kwestii korzystania z oprogramowania w środowisku biznesowym czy prywatnym.
Pytanie 37

Moduł SFP, który jest wymienny i zgodny z normami, odgrywa jaką rolę w urządzeniach sieciowych?

A. dodatkowej pamięci operacyjnej
B. interfejsu do diagnostyki
C. konwertera mediów
D. zasilania rezerwowego
Moduł SFP (Small Form-factor Pluggable) to coś, co naprawdę ułatwia życie w sieciach. Jego główną rolą jest przełączanie sygnałów z jednego medium na inne, co sprawia, że jest niby takim konwerterem. Dzięki SFP sieci mogą być bardziej elastyczne, bo można je dopasować do różnych kabli i technologii, jak światłowody czy kable miedziane. Na przykład, jeśli trzeba połączyć urządzenia na sporej odległości, można użyć modułu SFP, który działa ze światłowodami. To daje większą przepustowość i lepsze sygnały niż w przypadku miedzi. Co ciekawe, te moduły są zgodne z różnymi standardami, takimi jak SFF-8431 czy SFF-8432. To sprawia, że są kompatybilne z różnymi urządzeniami w sieci. Dzięki temu administratorzy sieci mogą szybko dostosowywać infrastrukturę do potrzeb, a jak coś się popsuje, to wymiana modułów jest szybka i prosta. To wszystko wpływa na lepszą dostępność i elastyczność sieci.
Pytanie 38

Protokół wykorzystywany do wymiany wiadomości kontrolnych pomiędzy urządzeniami w sieci, takich jak żądanie echa, to

A. ICMP
B. SSMP
C. SNMP
D. IGMP
ICMP, czyli Internet Control Message Protocol, jest kluczowym protokołem w warstwie sieciowej modelu OSI, który służy do wymiany komunikatów kontrolnych między urządzeniami w sieci. Protokół ten jest powszechnie stosowany do diagnostyki i zarządzania siecią, umożliwiając przesyłanie informacji o stanie połączeń sieciowych. Przykładem zastosowania ICMP jest polecenie 'ping', które wysyła żądanie echa do określonego adresu IP w celu sprawdzenia, czy urządzenie jest dostępne i jak długo trwa odpowiedź. Użycie ICMP do monitorowania dostępności i czasu odpowiedzi serwerów jest standardową praktyką w administracji sieciowej. ICMP odgrywa również istotną rolę w raportowaniu błędów, takich jak informowanie nadawcy o tym, że pakiet danych nie mógł dotrzeć do celu. W kontekście standardów, ICMP jest dokumentowany w serii RFC, co zapewnia jego uniwersalne zastosowanie w różnych systemach operacyjnych i urządzeniach sieciowych.
Pytanie 39

Jakie oprogramowanie odpowiada za funkcję serwera DNS w systemie Linux?

A. samba
B. bind
C. apache
D. vsftpd
Samba, vsftpd i Apache to oprogramowanie, które pełni zupełnie inne funkcje i nie są one związane z rolą serwera DNS. Samba jest narzędziem do współdzielenia plików i drukarek w sieciach Windows i Unix/Linux, co umożliwia integrację z systemami operacyjnymi Windows. W związku z tym, w kontekście DNS, Samba nie ma żadnych zastosowań, a jej funkcjonalności skupiają się na protokołach SMB/CIFS. Vsftpd, z drugiej strony, to serwer FTP, który umożliwia przesyłanie plików przez protokół FTP. Choć jest to ważne narzędzie do zarządzania plikami na serwerze, nie ma ono nic wspólnego z rozwiązywaniem nazw domenowych ani obsługą DNS. Apache to serwer HTTP, który hostuje strony internetowe, jednak również nie pełni roli serwera DNS. Typowym błędem myślowym jest mylenie usług sieciowych, takich jak hosting aplikacji webowych czy transfer plików, z usługami związanymi z systemem nazw. Każda z wymienionych technologii ma swoje specyficzne przeznaczenie i nie mogą być stosowane zamiennie w kontekście zarządzania DNS. Zrozumienie różnorodności zastosowań różnych technologii sieciowych jest kluczowe dla prawidłowego projektowania architektury systemów informatycznych.
Pytanie 40

Aby stworzyć las w strukturze katalogowej AD DS (Active Directory Domain Services), konieczne jest zrealizowanie co najmniej

A. czterech drzew domeny
B. trzech drzew domeny
C. dwóch drzew domeny
D. jednego drzewa domeny
Utworzenie lasu w strukturze katalogowej Active Directory Domain Services (AD DS) wymaga jedynie jednego drzewa domeny, co stanowi podstawowy element struktury AD. Drzewo domeny to kolekcja jednego lub więcej obiektów, w tym domen, które są ze sobą powiązane w hierarchii. Przykładowo, w organizacji, która potrzebuje zorganizować swoje zasoby w sposób hierarchiczny, wystarczy założyć jedną domenę, aby umożliwić zarządzanie kontami użytkowników, komputerami i innymi zasobami. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy można zaobserwować w małych firmach, które często korzystają z jednego drzewa domeny do centralizacji swoich zasobów i ułatwienia zarządzania. W rzeczywistości, dodatkowe drzewa domeny są niezbędne jedynie w bardziej złożonych środowiskach, gdzie potrzeba zarządzania wieloma, różnymi domenami w ramach jednego lasu, na przykład w międzynarodowych korporacjach. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, minimalizowanie liczby drzew domeny ogranicza złożoność zarządzania oraz poprawia bezpieczeństwo i wydajność systemu.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej