Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik mechatronik
- Kwalifikacja: ELM.03 - Montaż, uruchamianie i konserwacja urządzeń i systemów mechatronicznych
- Data rozpoczęcia: 25 kwietnia 2025 23:20
- Data zakończenia: 25 kwietnia 2025 23:59
Egzamin zdany!
Wynik: 26/40 punktów (65,0%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 3
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 4
Z czego składa się pneumohydrauliczny wzmacniacz ciśnienia?
A. siłownik pneumatyczny połączony szeregowo z siłownikiem hydraulicznym
B. przemiennik pneumohydrauliczny oraz siłownik pneumatyczny
C. akumulator hydrauliczny połączony szeregowo z pneumatycznym siłownikiem
D. przemiennik pneumohydrauliczny oraz siłownik hydrauliczny
Wskazane odpowiedzi nieprawidłowo definiują pojęcie pneumohydraulicznego wzmacniacza ciśnienia, co może prowadzić do mylnych wniosków. Propozycje takie jak akumulator hydrauliczny połączony szeregowo z siłownikiem pneumatycznym czy przemiennik pneumohydrauliczny w zestawieniu z siłownikiem hydraulicznym nie uwzględniają fundamentalnych zasad działania tych urządzeń. Akumulator hydrauliczny, będący elementem systemów hydraulicznych, przechowuje energię w postaci ciśnienia cieczy, lecz samodzielnie nie przekształca energii pneumatycznej w hydrauliczną, co jest kluczowym zjawiskiem w pneumohydraulicznych wzmacniaczach ciśnienia. Z kolei przemiennik pneumohydrauliczny jest urządzeniem, które może być wykorzystywane w kontekście różnych systemów, lecz jego rola nie jest związana z połączeniem siłowników w wymieniony sposób. Typowym błędem w myśleniu jest mylenie ról poszczególnych elementów układu oraz niewłaściwe łączenie różnych technologii, co prowadzi do nieefektywności systemu. Aby zrozumieć, jak prawidłowo konstruować tego typu systemy, ważne jest przyswojenie zasad funkcjonowania zarówno hydrauliki, jak i pneumatyki, oraz zapoznanie się z odpowiednimi normami branżowymi, które regulują ich stosowanie.
Pytanie 5
Jakie obwody elektroniczne gwarantują utrzymanie stałego napięcia na wyjściu, niezależnie od zmian obciążenia oraz fluktuacji napięcia zasilającego?
A. Prostowniki.
B. Generatory.
C. Stabilizatory.
D. Flip-flopy.
Stabilizatory to układy elektroniczne, które mają na celu zapewnienie stałej wartości napięcia na wyjściu, niezależnie od zmian w obciążeniu oraz fluktuacji napięcia zasilającego. Działają one na zasadzie automatycznego dostosowywania się, aby utrzymać wyjściowe napięcie w pożądanym zakresie. Przykładem są stabilizatory liniowe, które wykorzystują elementy regulacyjne, takie jak tranzystory, do kontrolowania napięcia. Zastosowania stabilizatorów można znaleźć w zasilaczach do urządzeń elektronicznych, gdzie stabilne napięcie jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania komponentów, takich jak procesory i układy cyfrowe. W praktyce, stabilizatory są również stosowane w systemach zasilania krytycznych aplikacji, takich jak sprzęt medyczny czy telekomunikacyjny, gdzie wahania napięcia mogłyby prowadzić do awarii systemów. W branży przestrzega się standardów takich jak IEC 62368, które regulują bezpieczeństwo i wydajność układów zasilających, w tym stabilizatorów.
Pytanie 6
Zasada hydrostatycznego smarowania, która polega na oddzieleniu współdziałających powierzchni samoistnie powstającym klinem smarnym, stosowana jest w
A. łożyskach kulkowych
B. zaworach kulowych
C. łożyskach ślizgowych
D. hamulcach tarczowych
Zasada smarowania hydrostatycznego w łożyskach ślizgowych polega na rozdzieleniu współpracujących powierzchni za pomocą cienkiej warstwy oleju, która tworzy klin smarny. Ten proces jest kluczowy dla minimalizacji tarcia oraz zużycia elementów. W łożyskach ślizgowych, podczas pracy, dochodzi do wytworzenia ciśnienia w oleju, co umożliwia uniesienie elementu ruchomego i zredukowanie kontaktu metal-metal. Przykłady zastosowania obejmują maszyny przemysłowe, takie jak tokarki czy frezarki, gdzie precyzyjne ruchy są kluczowe. Dobre praktyki w projektowaniu takich łożysk uwzględniają odpowiednie dobranie materiałów, które nie tylko zmniejszają tarcie, ale także zwiększają trwałość. Stosowanie smarowania hydrostatycznego pozwala na wydłużenie okresów między konserwacjami oraz zwiększenie efektywności energetycznej urządzeń, co jest zgodne z normami ISO 281 dotyczącymi trwałości łożysk.
Pytanie 7
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 8
Przy pracy z urządzeniami, które są zasilane, należy używać narzędzi izolowanych oznaczonych
A. zielonym kolorem z żółtą obręczą
B. symbolem podwójnego trójkąta z określoną wartością napięcia
C. napisem "narzędzie bezpieczne"
D. symbolem kwadratu z określoną wartością napięcia
Narzędzia izolowane oznaczone znakiem podwójnego trójkąta z podaniem wartości napięcia są kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa podczas pracy przy urządzeniach pod napięciem. Taki oznaczenie informuje użytkownika, że narzędzie zostało zaprojektowane z myślą o użyciu w określonym zakresie napięcia, co minimalizuje ryzyko porażenia prądem. Na przykład, jeśli narzędzie jest oznaczone dla napięcia 1000V, użytkownik ma pewność, że może je stosować w warunkach, gdzie występują napięcia do 1000V, bez obawy o uszkodzenie narzędzia czy jego izolacji. Stosowanie narzędzi z odpowiednim oznaczeniem jest zgodne z normami bezpieczeństwa, takimi jak EN 60900, które określają standardy dla narzędzi używanych w instalacjach elektrycznych. Dobre praktyki wskazują, że przed rozpoczęciem pracy należy zawsze sprawdzić oznaczenie narzędzi oraz ich stan techniczny, aby zapewnić, że nie doszło do uszkodzenia izolacji, co mogłoby prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Dodatkowo, w środowiskach przemysłowych, gdzie ryzyko kontaktu z napięciem jest wysokie, korzystanie z odpowiednio oznakowanych narzędzi powinno być rutynową procedurą każdej osoby pracującej w branży elektrycznej.
Pytanie 9
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 10
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 11
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 12
Aby zdemontować sterownik PLC z szyny DIN (TS-35), potrzebne jest
A. wkrętaka płaskiego
B. klucza imbusowego
C. klucza płaskiego
D. wkrętaka krzyżowego
Wkrętak płaski to najlepsze narzędzie do demontowania sterowników PLC z szyny DIN. Dlaczego? Bo te sterowniki mają często specjalne zatrzaski, które można łatwo zwolnić właśnie tym wkrętakiem. Jak to robić? Wystarczy delikatnie wsunąć końcówkę wkrętaka w szczelinę zatrzasku i lekko pchnąć, żeby go odczepić. To naprawdę działa. Używanie wkrętaka płaskiego jest też zgodne z zasadami bezpieczeństwa, bo pozwala na dokładne działanie bez ryzyka uszkodzenia zarówno sterownika, jak i szyny. W automatyce przemysłowej, jak wiadomo, odpowiednie narzędzia to podstawa, żeby urządzenia działały długo i aby nie wydawać kasy na naprawy. No i nie zapominajmy, że wkrętaki płaskie są mega uniwersalne. Można je stosować nie tylko do demontażu, ale też do instalacji i konserwacji różnych sprzętów elektrycznych. Naprawdę warto mieć je w swoim warsztacie, bo ułatwiają pracę.
Pytanie 13
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 14
Podczas instalacji systemu z kontrolerem PLC, przewody magistrali Profibus powinny
A. być kładzione w bezpośrednim sąsiedztwie kabli energetycznych
B. być układane jak najdalej od przewodów silnoprądowych
C. być wciągane do osłon jako ostatnie
D. być wciągane do osłon jako pierwsze
Nieodpowiednie podejście do układania przewodów magistrali Profibus w bliskim sąsiedztwie przewodów silnoprądowych może prowadzić do wielu problemów. Przewody silnoprądowe, które są odpowiedzialne za przesyłanie wysokich prądów, generują znaczne pole elektromagnetyczne, które może wprowadzać zakłócenia do sygnałów przesyłanych w magistrali. W konsekwencji, sygnały z czujników i urządzeń pomiarowych mogą być zniekształcone, co wpływa na jakość i dokładność komunikacji w systemie. Zastosowanie nieodpowiednich praktyk, jak układanie przewodów Profibus w pobliżu kabli energetycznych, jest sprzeczne z normami określającymi wymagania dotyczące instalacji elektrycznych, takimi jak IEC 60364, które jednoznacznie zalecają minimalizowanie interakcji pomiędzy różnymi typami przewodów. Ponadto, umieszczanie przewodów magistrali jako ostatnich w osłonach jest niewłaściwe, ponieważ może to prowadzić do sytuacji, w której inne przewody mogą mechanicznie uszkodzić delikatne przewody Profibus. Tego typu błędy w planowaniu instalacji mogą prowadzić do poważnych problemów w późniejszej eksploatacji systemów, w tym częstych awarii, zwiększonych kosztów konserwacji i przestojów produkcyjnych. Dlatego istotne jest, aby stosować się do sprawdzonych praktyk i norm branżowych, aby zapewnić optymalne działanie całego układu. Właściwe układanie przewodów, zwłaszcza w kontekście ich oddalenia od źródeł zakłóceń, jest fundamentem niezawodności systemów automatyki przemysłowej.
Pytanie 15
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 16
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 17
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 18
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 19
W procesie TIG stosuje się technikę spawania
A. elektrodą topliwą w osłonie dwutlenku węgla
B. łukiem plazmowym
C. strumieniem elektronów
D. elektrodą wolframową w osłonie argonowej
Metoda TIG (Tungsten Inert Gas) to technika spawania, w której wykorzystuje się elektrodę wolframową, a osłona gazowa pochodzi z argonu. Wolfram charakteryzuje się wysoką temperaturą topnienia, co pozwala na uzyskanie stabilnego łuku elektrycznego, niezbędnego do spawania metali. Proces ten jest niezwykle precyzyjny i doskonały dla spawania cienkowarstwowego, co czyni go idealnym do zastosowania w branżach takich jak lotnictwo, motoryzacja czy medycyna, gdzie wymagana jest wysoka jakość i wytrzymałość spoin. Przykładem może być spawanie elementów konstrukcyjnych w lekkich pojazdach lub komponentów silników, gdzie każdy detal ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa oraz wydajności. Metoda TIG umożliwia również spawanie różnych materiałów, takich jak stal nierdzewna, aluminium czy tytan, co sprawia, że jest niezwykle wszechstronna. Dobre praktyki w tej metodzie obejmują odpowiednie przygotowanie powierzchni spawanych elementów oraz właściwe ustawienie parametrów spawania, co wpływa na jakość i trwałość spoiny.
Pytanie 20
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 21
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 22
Jakie elementy znajdują się w zespole przygotowania powietrza?
A. sprężarka, filtr, manometr, smarownica
B. filtr, zawór redukcyjny, manometr, smarownica
C. filtr, zawór dławiący, manometr, smarownica
D. sprężarka, filtr, zawór redukcyjny, manometr
Zespół przygotowania powietrza to kluczowy element systemów pneumatycznych, którego celem jest zapewnienie odpowiedniego stanu powietrza do dalszego wykorzystania. W skład tego zespołu wchodzi filtr, zawór redukcyjny, manometr i smarownica. Filtr odpowiada za oczyszczanie powietrza z zanieczyszczeń stałych i cieczy, co jest niezbędne do ochrony delikatnych komponentów systemów pneumatycznych. Zawór redukcyjny reguluje ciśnienie powietrza, co pozwala na dostosowanie go do wymagań poszczególnych urządzeń. Manometr umożliwia monitorowanie ciśnienia, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa i efektywności pracy systemu. Smarownica natomiast dostarcza olej do elementów roboczych, co zmniejsza tarcie i zużycie, a także zapewnia długą żywotność urządzeń. Zgodnie z normami ISO 8573, odpowiednia jakość powietrza jest kluczowa w zastosowaniach przemysłowych, dlatego właściwa konfiguracja zespołu przygotowania powietrza jest niezbędna dla zapewnienia niezawodności oraz bezpieczeństwa operacji.
Pytanie 23
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 24
Jaką wartość można zarejestrować korzystając z enkodera absolutnego jednoobrotowego?
A. Moment obrotowy
B. Przesunięcie kątowe
C. Ciśnienie
D. Przyspieszenie
Enkoder absolutny jednoobrotowy służy do pomiaru przesunięcia kątowego, co oznacza, że pozwala na określenie dokładnej pozycji obiektu w zakresie jednego obrotu. Działa na zasadzie rejestrowania unikalnej wartości kodu dla każdej pozycji kątowej, co sprawia, że jest niezwykle precyzyjny. Zastosowanie tego typu enkodera w aplikacjach takich jak robotyka, automatyka przemysłowa czy mechatronika jest powszechne, gdyż pozwala na dokładne określenie położenia elementów ruchomych. Przykładem zastosowania może być kontrola położenia silnika krokowego, gdzie dokładne informacje o kącie obrotu są kluczowe dla precyzyjnego sterowania ruchem. Enkodery absolutne jednoobrotowe są również zgodne z normami branżowymi, takimi jak IEC 61131, co zapewnia ich wysoką jakość i niezawodność. Dzięki swojej konstrukcji, eliminują problem utraty pozycji po wyłączeniu zasilania, co jest istotne w wielu aplikacjach przemysłowych.
Pytanie 25
Blok przedstawiony na rysunku realizuje funkcję logiczną
A. NOR
B. OR
C. NAND
D. AND
Blok przedstawiony na rysunku realizuje funkcję logiczną AND, co można łatwo zauważyć po symbolu "&" umieszczonym wewnątrz bloku. Funkcja AND jest jedną z podstawowych funkcji logicznych stosowanych w elektronice cyfrowej oraz programowaniu. Działa na zasadzie, że jej wyjście będzie miało wartość prawda (1) tylko wtedy, gdy wszystkie podłączone wejścia mają wartość prawda (1). W praktyce funkcja ta jest często wykorzystywana w układach cyfrowych, takich jak bramki logiczne, gdzie umożliwia realizację złożonych operacji działania systemu. Na przykład, w systemach alarmowych, sygnał alarmowy może być aktywowany tylko wtedy, gdy wszystkie czujniki wykryją intruza. Warto zaznaczyć, że zgodnie z normami IEEE i innymi standardami branżowymi, użycie funkcji AND jest kluczowe w budowie niezawodnych układów logicznych, co czyni tę wiedzę niezwykle ważną w kontekście inżynierii elektronicznej.
Pytanie 26
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 27
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 28
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 29
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 30
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 31
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 32
Siłownik hydrauliczny o powierzchni tłoka A = 20 cm2 musi wygenerować siłę F = 30 kN. Jakie powinno być ciśnienie oleju?
A. 150 bar
B. 15 bar
C. 1 500 bar
D. 15 000 bar
Odpowiedź 150 bar jest prawidłowa z uwagi na zastosowanie wzoru na obliczenie ciśnienia w siłowniku hydraulicznym. Ciśnienie (p) oblicza się według wzoru p = F / A, gdzie F to siła wywierana przez siłownik, a A to powierzchnia czynna tłoka. W tym przypadku F wynosi 30 kN, co jest równoznaczne z 30 000 N, a A wynosi 20 cm², co należy przeliczyć na m² (20 cm² = 0,002 m²). Podstawiając wartości do wzoru: p = 30 000 N / 0,002 m² = 15 000 000 Pa, co daje 150 bar (1 bar = 100 000 Pa). W praktyce, w hydraulice przemysłowej, utrzymywanie właściwego ciśnienia ma kluczowe znaczenie dla efektywności działania układów, co wpływa na bezpieczeństwo oraz niezawodność maszyn. Technologie hydrauliczne są powszechnie stosowane w budownictwie, przemyśle motoryzacyjnym i lotniczym, gdzie precyzyjne sterowanie siłą i ruchem jest niezbędne.
Pytanie 33
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 34
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 35
Aby zrealizować lutowanie na płytce drukowanej, konieczne jest użycie stacji lutowniczej oraz
A. obcinacze i odsysacz
B. lampy UV i odsysacz
C. lampy UV i szczypce
D. obcinacze i szczypce
Wybór obcinaczy i odsysacza, lampy UV i szczypców, czy lampy UV i odsysacza wskazuje na niezrozumienie podstawowych narzędzi oraz procesów wymaganych do lutowania. Odsysacz jest używany głównie do usuwania nadmiaru cyny z połączeń lutowanych, jednak nie jest to element niezbędny do samego wykonania lutowania, lecz narzędzie pomocnicze, które stosuje się w przypadku błędów lub poprawy połączeń. Niezrozumienie jego roli prowadzi do błędnego wniosku, że jest on kluczowy w standardowym procesie lutowania. Lampa UV, z kolei, jest stosowana w kontekście technologii lutowania w obszarze materiałów fotooptycznych i nie ma zastosowania w tradycyjnym lutowaniu komponentów elektronicznych, które wykorzystują cynę. Zastosowanie lampy UV w tym kontekście jest zupełnie nieadekwatne, co pokazuje brak znajomości standardów lutowania oraz technologii, które są podstawą w inżynierii elektronicznej. W praktyce, poprawne zrozumienie procesu lutowania wymaga znajomości narzędzi i ich właściwego zastosowania, co jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości połączeń lutowanych.
Pytanie 36
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 37
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 38
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 39
W wyniku działania strumienia wysoko ciśnieniowego dwutlenku węgla na rękę pracownika doszło do odmrożenia drugiego stopnia (zaczerwienienie skóry i pojawienie się pęcherzy). Jakie działania należy podjąć, udzielając pierwszej pomocy?
A. należy posmarować odmrożone miejsce tłustym kremem i przewieźć pracownika do domu
B. należy podać leki przeciwbólowe i przetransportować poszkodowanego do szpitala
C. należy zdjąć biżuterię z palców poszkodowanego, rozgrzać dłoń i nałożyć jałowy opatrunek
D. należy polać dłoń wodą utlenioną oraz wykonać opatrunek
Wszystkie inne odpowiedzi zawierają koncepcje, które mogą być niebezpieczne lub niewłaściwe w kontekście udzielania pierwszej pomocy w przypadku odmrożeń. Na przykład, stosowanie wody utlenionej do polewania odmrożonego miejsca nie jest zalecane, ponieważ może to prowadzić do podrażnienia tkanek i zwiększenia bólu. Woda utleniona jest skuteczna w oczyszczaniu ran, ale nie nadaje się do stosowania na uszkodzoną skórę, szczególnie w przypadkach oparzeń czy odmrożeń, gdzie skóra jest już osłabiona. Kolejnym błędem jest pomysł smarowania dłoni tłustym kremem. Tłuste substancje mogą zatkać pory skóry i spowodować dodatkowe podrażnienia, a także nie pozwalają na naturalne procesy regeneracyjne. Transportowanie poszkodowanego do domu to również niewłaściwe podejście. W sytuacjach medycznych zawsze należy dążyć do zapewnienia profesjonalnej pomocy w szpitalu, gdzie dostępne są odpowiednie środki i eksperci. Kluczowe jest, aby osoby udzielające pierwszej pomocy nie opierały się na intuicji, ale stosowały się do uznawanych standardów. W sytuacjach zagrożenia zdrowia i życia, jak odmrożenia, każda minuta może być decydująca.
Pytanie 40
Jaką czynność zrealizuje polecenie COMPILE w kontekście programowania systemów mechatronicznych?
A. Konwersja kodu binarnego na format dziesiętny
B. Pobranie programu z kontrolera
C. Przesłanie programu do kontrolera
D. Przetłumaczenie programu na kod binarny
Wywołanie polecenia COMPILE w kontekście programowania urządzeń mechatronicznych może być mylone z innymi czynnościami związanymi z zarządzaniem programem. Nie należy utożsamiać kompilacji z przesyłaniem programu do sterownika, gdyż te operacje są od siebie odrębne. Przesłanie programu do sterownika odbywa się po etapie kompilacji, a jego celem jest zainstalowanie odpowiednio przetłumaczonego kodu binarnego w pamięci urządzenia. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe, aby uniknąć błędów w programowaniu. Kolejnym typowym nieporozumieniem jest mylenie kompilacji z tłumaczeniem kodu binarnego na format zrozumiały dla człowieka, jak kod decymalny. Tego rodzaju operacje, nazywane dekompilacją, są rzadko praktykowane w kontekście programowania urządzeń mechatronicznych, ponieważ zazwyczaj pracujemy w odwrotnym kierunku, przetwarzając kod źródłowy na binarny. Ostatnią pomyłką jest pomylenie kompilacji z pobieraniem programu ze sterownika, co jest kolejnym krokiem w cyklu życia oprogramowania, ale nie jest bezpośrednio związane z procesem kompilacji. Kluczowym elementem skutecznego programowania jest zrozumienie tych różnic oraz umiejętność ich zastosowania w praktyce.