Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik programista
Kwalifikacja: INF.04 - Projektowanie, programowanie i testowanie aplikacji
Data rozpoczęcia: 14 stycznia 2025 23:03
Data zakończenia: 14 stycznia 2025 23:10

Egzamin zdany!

Wynik: 40/40 punktów (100,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie są cechy testów interfejsu?

A. Ulepszają kod aplikacji

B. Sprawdzają prawidłowość pracy elementów graficznych oraz interakcji użytkownika z aplikacją

C. Weryfikują zgodność aplikacji z przepisami prawnymi

D. Analizują wydajność aplikacji w czasie rzeczywistym

Testy interfejsu użytkownika (UI) mają na celu sprawdzenie, czy elementy graficzne aplikacji są prawidłowo wyświetlane i czy interakcje użytkownika z aplikacją przebiegają zgodnie z założeniami. Testy UI pozwalają na wykrycie błędów w układzie, responsywności oraz dostępności aplikacji. Dzięki tym testom możliwe jest zapewnienie, że aplikacja jest intuicyjna i estetyczna, co bezpośrednio wpływa na satysfakcję użytkownika.

Pytanie 2

Cytat przedstawia charakterystykę metodyki RAD. Pełne znaczenie tego skrótu można przetłumaczyć na język polski jako:

A. środowisko refaktoryzacji aplikacji

B. zintegrowane środowisko programistyczne

C. prototypowanie wsparte testami jednostkowymi

D. środowisko szybkiego rozwoju aplikacji

RAD (Rapid Application Development) to metodyka szybkiego rozwoju aplikacji, kładąca nacisk na szybkie prototypowanie, minimalizację dokumentacji i bliską współpracę z klientem. Celem RAD jest skrócenie czasu potrzebnego na dostarczenie działającego oprogramowania poprzez iteracyjne tworzenie i testowanie prototypów. Taka metodologia jest często stosowana w dynamicznych projektach, gdzie wymagania mogą się zmieniać.

Pytanie 3

Na jakim etapie cyklu życia projektu tworzony jest szczegółowy opis wymagań funkcjonalnych oraz niefunkcjonalnych?

A. Wdrożenie

B. Weryfikacja

C. Analiza

D. Planowanie

Faza analizy to etap cyklu życia projektu, podczas którego powstaje szczegółowy opis wymagań funkcjonalnych i niefunkcjonalnych. W tym czasie zespół zbiera dane, analizuje potrzeby użytkowników i definiuje wymagania, które będą stanowić podstawę do projektowania i implementacji. Wynikiem analizy jest dokumentacja, która precyzyjnie opisuje wszystkie aspekty aplikacji, co zapewnia zgodność końcowego produktu z oczekiwaniami klienta. Prawidłowo przeprowadzona analiza jest kluczowa dla sukcesu projektu, ponieważ eliminuje niejasności i minimalizuje ryzyko błędów na późniejszych etapach.

Pytanie 4

Który z wymienionych algorytmów jest algorytmem opartym na iteracji?

A. QuickSort

B. BubbleSort

C. Fibonacci (rekurencyjnie)

D. DFS (przeszukiwanie w głąb)

Bubble Sort to klasyczny przykład algorytmu iteracyjnego, który sortuje elementy tablicy poprzez wielokrotne porównywanie i zamianę sąsiadujących elementów. Algorytm ten działa w pętlach, aż wszystkie elementy zostaną odpowiednio uporządkowane. Chociaż jest jednym z najprostszych algorytmów sortowania, jego złożoność O(n^2) czyni go mniej efektywnym dla dużych zbiorów danych. Bubble Sort jest często wykorzystywany w nauczaniu podstaw algorytmiki, ponieważ łatwo zrozumieć jego działanie i implementację. Pomimo niskiej efektywności, bywa stosowany w przypadkach, gdy liczba elementów jest niewielka lub zbiór danych jest wstępnie posortowany.

Pytanie 5

Zaprezentowany diagram Gantta odnosi się do projektu IT. Przy założeniu, że każdy członek zespołu dysponuje wystarczającymi umiejętnościami do realizacji każdego z zadań oraz że do każdego zadania można przypisać jedynie jedną osobę, która poświęci na zadanie pełny dzień pracy, to minimalna liczba członków zespołu powinna wynosić:

A. 1 osobę

B. 5 osób

C. 4 osoby

D. 2 osoby

Diagram Gantta przedstawia harmonogram projektu, gdzie poszczególne zadania są przypisane do konkretnych dni. W sytuacji, gdy każdy członek zespołu jest w stanie wykonać dowolne zadanie, minimalna liczba osób potrzebna do realizacji projektu to liczba równoczesnych zadań w najbardziej wymagającym momencie. Kluczowe jest tu równomierne rozłożenie pracy i unikanie przestojów, co zapewnia efektywne wykorzystanie zasobów.

Pytanie 6

W języku Java wyjątek ArrayIndexOutOfBoundsException występuje, gdy następuje próba dostępu do elementu tablicy, którego

A. wartość przekracza rozmiar tablicy

B. indeks jest równy lub większy od rozmiaru tablicy

C. indeks mieści się w zakresie od 0 do n-1, gdzie n oznacza rozmiar tablicy

D. wartość przewyższa jego indeks

ArrayIndexOutOfBoundsException występuje, gdy program odwołuje się do indeksu większego lub równego rozmiarowi tablicy. W języku Java indeksy zaczynają się od 0, więc próba dostępu do elementu spoza zakresu wywołuje ten wyjątek.

Pytanie 7

Kod w bibliotece React.js oraz w frameworku Angular, który został zaprezentowany, ma na celu wyświetlenie

A. wyłącznie przycisku oraz obsłużenie zdarzenia click, które ono generuje

B. wartości 0 po naciśnięciu przycisku

C. liczby kliknięć przycisku

D. tylko napisu BTN_1

Kod w bibliotece React.js i Angular wyświetla liczbę kliknięć przycisku. Każde kliknięcie zwiększa wartość licznika, co jest standardowym przypadkiem użycia w interaktywnych aplikacjach webowych.

Pytanie 8

Jakie są różnice między dialogiem modalnym a niemodalnym?

A. Dialog modalny działa w tle, podczas gdy dialog niemodalny jest zawsze wyświetlany na pierwszym planie

B. Dialog modalny wymaga zamknięcia, aby powrócić do głównego okna aplikacji, natomiast dialog niemodalny tego nie wymaga

C. Dialog modalny umożliwia interakcję z innymi oknami aplikacji, a dialog niemodalny tego nie pozwala

D. Dialog modalny jest ograniczony wyłącznie do aplikacji konsolowych

Dialog modalny to okno dialogowe, które wymaga interakcji użytkownika przed powrotem do głównego okna aplikacji. Tego rodzaju okna są często wykorzystywane do wyświetlania komunikatów, potwierdzeń lub formularzy wymagających danych wejściowych. Modalność zapewnia, że użytkownik nie może przejść do innej części aplikacji bez uprzedniego zamknięcia okna dialogowego. To rozwiązanie pomaga w wymuszeniu ważnych akcji, takich jak potwierdzenie usunięcia pliku lub zatwierdzenie płatności. Dialog niemodalny natomiast pozwala na interakcję z resztą aplikacji nawet wtedy, gdy okno dialogowe jest otwarte, co sprawdza się w mniej krytycznych sytuacjach, np. podczas wyświetlania dodatkowych opcji.

Pytanie 9

Jakie są główne cechy architektury klient-serwer?

A. Każdy klient funkcjonuje niezależnie od pozostałych

B. Dane są przechowywane i przetwarzane na serwerze, a klient wysyła żądania i odbiera odpowiedzi

C. Komunikacja odbywa się bezpośrednio między urządzeniami klienckimi

D. Serwer pełni rolę pasywnego odbiorcy danych od klientów

Architektura klient-serwer to model, w którym dane są przechowywane i przetwarzane na serwerze, a klient wysyła żądania i odbiera odpowiedzi. Model ten umożliwia centralizację zasobów, co prowadzi do łatwiejszego zarządzania aplikacjami i zwiększonego bezpieczeństwa. Klient-serwer jest podstawą działania aplikacji webowych, usług sieciowych oraz baz danych. Dzięki temu architektura ta umożliwia wielu użytkownikom jednoczesny dostęp do tych samych danych, co czyni ją wydajnym rozwiązaniem dla rozproszonych systemów informatycznych. Serwery mogą obsługiwać różne rodzaje klientów, takie jak przeglądarki, aplikacje mobilne czy urządzenia IoT, co sprawia, że jest to wszechstronny model stosowany w wielu branżach.

Pytanie 10

Jakie operacje na plikach można uznać za podstawowe?

A. Usuwanie oraz tworzenie nowych plików

B. Jedynie otwieranie oraz zamykanie plików

C. Zmiana rozszerzenia plików podczas działania programu

D. Otwieranie, zapisywanie, odczytywanie, zamykanie

Podstawowe operacje na plikach obejmują otwieranie, zapisywanie, odczytywanie i zamykanie. Te cztery operacje są fundamentem zarządzania plikami w programowaniu i pozwalają na efektywne przechowywanie oraz przetwarzanie danych. Otwarcie pliku umożliwia dostęp do jego zawartości, zapis pozwala na modyfikację lub tworzenie nowych plików, odczyt umożliwia pobieranie danych, a zamknięcie pliku zapewnia integralność danych i zwalnia zasoby systemowe. W wielu językach, takich jak C++, Java czy Python, operacje te są realizowane za pomocą dedykowanych funkcji i klas, co ułatwia ich implementację w kodzie.

Pytanie 11

Która z dokumentacji funkcji odpowiada przedstawionemu kodowi źródłowemu?

A. Dokumentacja 1

B. Dokumentacja 4

C. Dokumentacja 2

D. Dokumentacja 3

Dokumentacja 2 jest prawidłowa i precyzyjnie opisuje funkcję, jej parametry oraz wartość zwracaną. Zgodność dokumentacji z kodem jest kluczowa dla późniejszego utrzymania oraz rozszerzania aplikacji.

Pytanie 12

Modyfikator dostępu, który znajduje się przed definicją metody Dodaj() w klasie Kalkulator, powoduje, że

A. jest ona dostępna w programie głównym i może być wywoływana na rzecz instancji klasy Kalkulator

B. nie jest ona dostępna w klasach, które dziedziczą po klasie Kalkulator

C. jest ona dostępna zarówno wewnątrz klasy, jak i w klasach dziedziczących po klasie Kalkulator

D. nie jest ona dostępna z poziomu klas zaprzyjaźnionych z klasą Kalkulator

Modyfikator dostępu protected jest kluczowym elementem programowania obiektowego, umożliwiającym kontrolę nad widocznością i dostępem do składników klasy. Gdy metoda jest oznaczona jako protected, jak w przypadku metody Dodaj() w klasie Kalkulator, oznacza to, że jest ona dostępna nie tylko w ramach tej klasy, ale również w dowolnych klasach, które dziedziczą po klasie Kalkulator. To podejście wspiera koncepcję dziedziczenia, umożliwiając klasom potomnym korzystanie z funkcjonalności klasy bazowej bez konieczności ponownego definiowania metod. Na przykład, jeśli stworzymy klasę DziecięcyKalkulator dziedziczącą po Kalkulator, metoda Dodaj() będzie dostępna w tej klasie potomnej. Takie rozwiązanie jest często stosowane w projektach, gdzie istnieje potrzeba rozszerzania funkcjonalności bazowych klas bez naruszania ich enkapsulacji. Dobre praktyki programistyczne sugerują stosowanie protected tam, gdzie chcemy umożliwić dziedziczenie oraz uniknąć nadmiernego udostępniania elementów klasy zewnętrznym użytkownikom. Dzięki temu kod staje się bardziej modularny i elastyczny, co jest istotne w dużych projektach programistycznych. Zrozumienie roli modyfikatorów dostępu, takich jak protected, jest kluczowe dla efektywnego projektowania i implementacji systemów obiektowych.

Pytanie 13

Jaką rolę odgrywa destruktor w definicji klasy?

A. Ustawia wartości pól klasy

B. Generuje nowe instancje klasy

C. Realizuje testy jednostkowe klasy

D. Usuwa instancje i zwalnia pamięć

Destruktor to specjalna metoda klasy, która jest automatycznie wywoływana w momencie, gdy obiekt przestaje być używany. Jego zadaniem jest zwalnianie zasobów, takich jak pamięć dynamiczna, uchwyty do plików lub połączenia sieciowe. Destruktor ma tę samą nazwę co klasa, poprzedzoną symbolem `~` w C++ (`~Samochod()`). Destruktor zapobiega wyciekom pamięci i zapewnia, że wszystkie zasoby są poprawnie zwalniane po zakończeniu pracy obiektu. Jest to kluczowy element zarządzania cyklem życia obiektu w językach takich jak C++.

Pytanie 14

W jakiej sytuacji kolekcja typu lista okaże się bardziej wydajna niż tablica?

A. Gdy chcemy uzyskać dostęp do elementów przy pomocy indeksu

B. Gdy liczba elementów w kolekcji zmienia się dynamicznie

C. Gdy mamy pewność co do dokładnego rozmiaru kolekcji przed kompilacją

D. Gdy liczba elementów w kolekcji jest niezmienna

Lista to dynamiczna struktura danych, która pozwala na efektywne dodawanie i usuwanie elementów, zwłaszcza gdy liczba elementów zmienia się w trakcie działania programu. Listy są bardziej elastyczne niż tablice, ponieważ mogą dynamicznie dostosowywać swoją wielkość bez potrzeby alokacji dodatkowej pamięci. W przypadku dynamicznych operacji, takich jak częste wstawianie i usuwanie elementów, listy są znacznie bardziej wydajne niż tablice, które wymagają przesunięcia wszystkich elementów po każdej operacji. Listy świetnie sprawdzają się w implementacji kolejek, stosów oraz w strukturach, które muszą rosnąć i kurczyć się podczas działania aplikacji.

Pytanie 15

Klasa Mieszkaniec zawiera atrybuty: imie, nazwisko, ulica, nrDomu, rokUrodzenia. W tej klasie umieszczono opisane poniżej konstruktory (zapisano jedynie typy argumentów). Do tworzenia obiektu za pomocą konstruktora kopiującego wykorzystany będzie konstruktor określony w punkcie

A. 3

B. 1

C. 4

D. 2

Konstruktor kopiujący to taka fajna metoda, która pozwala nam stworzyć nowy obiekt, będący kopią innego obiektu tej samej klasy. To naprawdę ważny element w programowaniu obiektowym, bo dzięki niemu możemy tworzyć nowe instancje bez konieczności ręcznego wpisywania wartości pól. Taki konstruktor kopiujący dba o to, żeby dane były spójne i integralne, co jest super istotne, zwłaszcza przy obiektach, które mają wskaźniki lub potrzebują dynamicznie przydzielanej pamięci.

Pytanie 16

Który fragment kodu ilustruje zastosowanie rekurencji?

A. Blok 4

B. Blok 2

C. Blok 3

D. Blok 1

Blok 1 zawiera przykład użycia rekurencji, gdzie funkcja wywołuje samą siebie z innym parametrem, aż do spełnienia określonego warunku końcowego. Rekurencja jest powszechnie stosowana w algorytmach przeszukiwania, sortowania oraz rozwiązywania problemów podziel i zwyciężaj.

Pytanie 17

Jakie z wymienionych narzędzi pozwala na jednoczesne korzystanie z systemów BIN, DEC i HEX?

A. Microsoft Word

B. Kalkulator systemowy

C. Przeglądarka grafów

D. GIMP

Kalkulator systemowy to narzędzie, które umożliwia użytkownikom pracę z różnymi systemami liczbowymi, takimi jak system dziesiętny (DEC), binarny (BIN) oraz szesnastkowy (HEX). Jego funkcjonalność pozwala na konwersję wartości liczbowych pomiędzy tymi systemami, co jest niezwykle przydatne w kontekście programowania, inżynierii komputerowej oraz nauk przyrodniczych. Dzięki kalkulatorowi systemowemu, użytkownicy mogą wprowadzać liczby w jednym systemie, a następnie uzyskiwać ich odpowiedniki w pozostałych systemach, co znacznie ułatwia analizę danych. Na przykład, wpisując liczbę w systemie binarnym, można natychmiast zobaczyć jej reprezentację w systemie dziesiętnym i szesnastkowym, co jest kluczowe w zadaniach związanych z konwersją kodów czy obliczeniami w architekturze komputerowej. Ponadto, kalkulatory systemowe często zawierają funkcje umożliwiające przeprowadzanie bardziej skomplikowanych operacji, takich jak dodawanie czy odejmowanie w różnych systemach liczbowych, co czyni je nieocenionym narzędziem w programowaniu i obliczeniach naukowych. Narzędzia te są zgodne z powszechnie przyjętymi standardami, takimi jak IEEE 754 dla reprezentacji liczb zmiennoprzecinkowych, co zapewnia ich wysoką dokładność i niezawodność w obliczeniach.

Pytanie 18

Jakie są główne różnice między środowiskiem RAD (Rapid Application Development) a klasycznymi IDE?

A. RAD nie oferuje żadnych narzędzi do debugowania

B. RAD koncentruje się tylko na testowaniu programów

C. RAD pozwala na szybkie tworzenie prototypów i rozwijanie aplikacji przy minimalnej ilości kodu

D. RAD funkcjonuje tylko w systemach operacyjnych Linux

RAD (Rapid Application Development) to metodologia tworzenia oprogramowania, która kładzie nacisk na szybkie prototypowanie i iteracyjne podejście do rozwoju aplikacji, minimalizując czas poświęcany na pisanie kodu od podstaw. Kluczowym aspektem RAD jest możliwość szybkiego dostosowywania aplikacji do zmieniających się wymagań biznesowych oraz ciągła interakcja z klientem. Narzędzia RAD, takie jak Visual Studio, Delphi czy OutSystems, pozwalają na budowanie aplikacji przy użyciu graficznych interfejsów, gotowych komponentów i automatycznego generowania kodu, co znacząco skraca czas wprowadzenia produktu na rynek. RAD doskonale sprawdza się w przypadku projektów o krótkim cyklu życia i wymagających szybkich zmian.

Pytanie 19

Jakie rezultaty pojawią się po uruchomieniu poniższego kodu napisanego w języku C++?

A. Pochodna. Pochodna.

B. Bazowa. Pochodna.

C. Pochodna. Bazowa.

D. Bazowa. Bazowa.

Kod wyświetla 'Pochodna. Pochodna.', co wskazuje, że metody klasy pochodnej przejęły kontrolę nad tymi z klasy bazowej. To fajny przykład polimorfizmu, jaki mamy w C++. Tutaj metoda w klasie pochodnej jest lepsza od metody w klasie bazowej. To, jakie wywołanie się wykona, zależy od konkretnego obiektu, a nie od tego, jaką metodę zdefiniowaliśmy w klasie bazowej.

Pytanie 20

Jakie słowa kluczowe są stosowane w języku C++ do zarządzania wyjątkami?

A. try i raise

B. throw i handle

C. except i finally

D. try i catch

Słowa kluczowe 'try' i 'catch' są podstawą obsługi wyjątków w języku C++. Umożliwiają one przechwytywanie i obsługę błędów, które mogą wystąpić podczas wykonywania programu. Blok 'try' zawiera kod, który jest monitorowany pod kątem błędów, a blok 'catch' przechwytuje i przetwarza zgłoszony wyjątek, zapobiegając nieoczekiwanemu zakończeniu programu. Mechanizm ten jest kluczowy dla tworzenia niezawodnego i odpornego na błędy oprogramowania. Dzięki 'try' i 'catch' programista może implementować logikę naprawczą lub logować błędy, co zwiększa stabilność i bezpieczeństwo aplikacji.

Pytanie 21

Jakie jest fundamentalne zagadnienie w projektowaniu aplikacji w architekturze klient-serwer?

A. Przeniesienie wszystkich obliczeń na stronę klienta

B. Funkcjonowanie aplikacji wyłącznie w trybie offline

C. Użycie serwera jako głównego miejsca przetwarzania danych

D. Brak podziału na role klienta i serwera

Użycie serwera jako centralnego miejsca przetwarzania danych jest kluczowym elementem architektury klient-serwer. Serwer pełni rolę centralnego punktu, który zarządza żądaniami klientów, przechowuje dane i zapewnia odpowiedzi na zapytania. Taki model zapewnia większe bezpieczeństwo danych, ułatwia zarządzanie zasobami i umożliwia skalowanie aplikacji w miarę wzrostu liczby użytkowników. Architektura klient-serwer jest szeroko stosowana w aplikacjach webowych, systemach bankowych oraz usługach chmurowych, gdzie konieczna jest centralizacja danych i ich ochrona.

Pytanie 22

W jakiej sytuacji wykorzystanie stosu będzie korzystniejsze niż lista podczas projektowania zestawu danych?

A. Gdy kolejność przetwarzania danych jest odwrócona (LIFO)

B. Gdy chcemy usunąć element z końca

C. Gdy ważne jest szybkie znajdowanie elementów

D. Gdy dane muszą być uporządkowane

Stos to struktura danych działająca na zasadzie LIFO (Last In First Out), co oznacza, że ostatni dodany element jest przetwarzany jako pierwszy. Jest to niezwykle efektywne rozwiązanie w przypadkach, gdy dane muszą być przetwarzane w odwrotnej kolejności niż były dodane. Stos jest szeroko wykorzystywany w implementacji algorytmów rekurencyjnych, obsłudze wywołań funkcji oraz w systemach zarządzania historią (np. w przeglądarkach internetowych lub edytorach tekstu). Stos zapewnia szybki dostęp do ostatnio dodanych danych i efektywne zarządzanie pamięcią, co czyni go niezastąpionym w wielu aplikacjach informatycznych.

Pytanie 23

Które z wymienionych poniżej błędów podczas wykonywania programu można obsłużyć poprzez zastosowanie wyjątków?

A. Błąd dzielenia przez zero

B. Niekompatybilność typów danych w kodzie

C. Błąd kompilacyjny

D. Błąd w składni

W języku C++ wyjątki pozwalają na obsługę błędów wykonania, takich jak dzielenie przez zero. Jest to klasyczny przykład błędu, który może prowadzić do nieprzewidywalnych rezultatów lub awarii programu. Dzięki użyciu wyjątków można zapobiec katastrofalnym skutkom takich błędów, przekierowując sterowanie do odpowiedniego bloku 'catch', gdzie można podjąć działania naprawcze lub zakończyć program w kontrolowany sposób. Obsługa błędów takich jak dzielenie przez zero jest kluczowa w programowaniu niskopoziomowym i aplikacjach wymagających wysokiej niezawodności.

Pytanie 24

Dlaczego w wyniku działania tego kodu w języku C++ na ekranie pojawiła się wartość O zamiast 50?

A. Zmienna x powinna być inicjowana wartością równą 1, a nie O

B. Argument funkcji został przekazany przez wartość, a nie przez referencję

C. Niepoprawnie zdefiniowano działanie wewnątrz funkcji

D. Funkcja zwraca wartość, chociaż nie powinna jej zwracać

W C++ funkcje standardowo dostają argumenty przez wartość, co znaczy, że dostają kopię tego, co do nich wysyłamy. W tym kodzie, jak widzisz, zmienna x idzie do funkcji oblicz jako kopia. To sprawia, że jakiekolwiek zmiany w x w tej funkcji nie mają wpływu na x w funkcji main. Dlatego po wywołaniu oblicz(x) wartość x w main zostaje taka sama. Jeśli chcesz, żeby zmiany wewnątrz funkcji były widoczne w funkcji, która ją wywołuje, to musisz użyć przekazywania przez referencję. Robisz to, dodając & w deklaracji parametru funkcji, czyli robisz to tak: void oblicz(int &x). Przekazywanie przez referencję to dobra praktyka, gdy chcesz, aby funkcja mogła zmieniać wartość argumentu. A dodatkowo jest to efektywniejsze, bo unikasz kopiowania danych, co bywa kosztowne, szczególnie przy dużych strukturach danych.

Pytanie 25

Jednym z elementów, które mają zostać zaimplementowane w aplikacji, jest możliwość cofnięcia ostatnich działań do 20 operacji wstecz (undo). Struktura danych, która jest odpowiednia do tego celu i pozwala na dostęp tylko do ostatnio dodanego elementu, to:

A. kolejka

B. tablica

C. stos

D. drzewo

Stos to struktura danych, która działa na zasadzie LIFO (Last In, First Out), co oznacza, że ostatni dodany element jest pierwszym, który zostaje usunięty. Ta cecha sprawia, że stos jest idealnym rozwiązaniem dla funkcjonalności cofania operacji, ponieważ pozwala na skuteczne zarządzanie historią działań użytkownika. W przypadku aplikacji, która wymaga cofania ostatnich 20 operacji, stos może przechowywać te operacje, dodając nowe elementy na szczyt, a następnie usuwając je z tej samej pozycji. Przykładem zastosowania stosu w praktyce może być edytor tekstu, w którym użytkownik może cofać swoje ostatnie zmiany. Gdy użytkownik wykonuje operację, taka jak dodanie lub usunięcie tekstu, ta operacja jest umieszczana na stosie. Jeśli użytkownik wybiera opcję cofnięcia, ostatnia operacja jest usuwana z góry stosu, co przywraca wcześniejszy stan dokumentu. Warto również zauważyć, że wiele języków programowania oferuje wbudowane klasy lub biblioteki do zarządzania stosami, co ułatwia jego implementację. Stos jest nie tylko efektywny w kontekście czasowym, ale także pamięciowym, co czyni go doskonałym wyborem dla tego typu aplikacji.

Pytanie 26

Które słowo kluczowe w C++ służy do definiowania klasy nadrzędnej?

A. public

B. virtual

C. class

D. base

Słowo kluczowe 'class' jest podstawowym elementem języka C++ i służy do deklarowania klasy. Definiuje ono strukturę zawierającą pola (zmienne) oraz metody (funkcje członkowskie), które określają zachowanie obiektu. 'Class' pozwala na enkapsulację danych, co oznacza ukrywanie implementacji wewnętrznej i udostępnianie interfejsu publicznego. Dzięki temu klasy stanowią podstawę programowania obiektowego, umożliwiając organizację kodu w logiczne jednostki. Przykładowa deklaracja klasy w C++ wygląda następująco: 'class Samochod { public: void Jedz(); private: int predkosc; };'.

Pytanie 27

Która z poniższych informacji o pojęciu obiekt jest prawdziwa?

A. obiekt pozwala na zdefiniowanie klasy

B. obiekt jest instancją klasy

C. obiekt to typ złożony

D. obiekt oraz klasa są identyczne

Obiekt to instancja klasy, co oznacza, że klasa działa jako szablon lub plan, a obiekt jest jej konkretnym przykładem. W programowaniu obiektowym klasa definiuje właściwości i metody, które mogą być wykorzystywane przez obiekty. Obiekty są podstawą manipulacji danymi i interakcji w aplikacjach obiektowych, co umożliwia enkapsulację, dziedziczenie i polimorfizm. Każdy obiekt ma swoją unikalną tożsamość, stan i zachowanie, co pozwala na modelowanie rzeczywistych bytów w kodzie.

Pytanie 28

W standardzie dokumentacji testów oprogramowania IEEE 829-1998 opisany jest dokument, który zawiera dane o tym, jakie przypadki testowe były wykorzystane, przez kogo i czy zakończyły się sukcesem. Co to jest?

A. Specyfikacja Procedury Testowej

B. Raport Podsumowujący Testy

C. Dziennik Testów

D. Plan Testów

Test Log to dokument, który rejestruje wszystkie przeprowadzone przypadki testowe, informacje o ich wykonaniu oraz wyniki. Umożliwia śledzenie przebiegu testów i analizę ich efektywności. Jest to kluczowy element dokumentacji testowej, który pozwala zidentyfikować powtarzające się błędy oraz ocenę jakości kodu na podstawie przeszłych wyników.

Pytanie 29

Które z wymienionych stwierdzeń najtrafniej charakteryzuje klasę dziedziczącą?

A. Klasa, która umożliwia wielokrotne dziedziczenie pól prywatnych

B. Klasa, która nie może posiadać konstruktorów ani destruktorów

C. Klasa, która dzieli swoje pola z klasami zaprzyjaźnionymi

D. Klasa, która wykorzystuje pola i metody innej klasy bez ich ponownej definicji

Dziedziczenie w programowaniu obiektowym pozwala na tworzenie nowych klas na podstawie istniejących. Klasa dziedziczona (klasa pochodna) automatycznie uzyskuje dostęp do publicznych i chronionych pól oraz metod klasy bazowej, co eliminuje potrzebę ich ponownego definiowania. Dzięki dziedziczeniu można rozszerzać funkcjonalność istniejących klas, co prowadzi do bardziej efektywnego i modułowego kodu. Przykładem może być klasa 'Pojazd', po której dziedziczy klasa 'Samochód', zachowując wszystkie właściwości pojazdu i dodając specyficzne dla samochodu metody lub pola.

Pytanie 30

Jakie jest podstawowe użycie metod wirtualnych?

A. Umożliwienie wielokrotnego dziedziczenia

B. Umożliwienie dynamicznego wiązania metod w czasie wykonania

C. Umożliwienie korzystania z metod bezpośrednio z klasy bazowej

D. Zapewnienie, że metoda działa wyłącznie na danych statycznych

Metody wirtualne umożliwiają dynamiczne wiązanie metod w czasie wykonywania programu (ang. runtime). Oznacza to, że wywołanie metody zależy od rzeczywistego typu obiektu, a nie od typu wskaźnika lub referencji, za pomocą której został on wywołany. Mechanizm ten pozwala na implementację polimorfizmu, który jest jednym z kluczowych filarów programowania obiektowego. Dzięki metodom wirtualnym można uzyskać elastyczność i rozszerzalność kodu, umożliwiając klasom pochodnym dostarczanie własnych wersji metod zdefiniowanych w klasie bazowej. To prowadzi do bardziej zorganizowanego i skalowalnego kodu, ponieważ nowe funkcjonalności można dodawać, rozszerzając istniejące klasy, zamiast modyfikować kod bazowy.

Pytanie 31

Jakie mogą być konsekwencje długotrwałego narażenia na hałas w pracy?

A. Uszkodzenie słuchu i zmęczenie

B. Obniżenie ostrości wzroku

C. Wzrost efektywności pracy

D. Choroby skórne

Długotrwały hałas w miejscu pracy może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, takich jak uszkodzenie słuchu oraz przewlekłe zmęczenie. Stała ekspozycja na hałas o wysokim natężeniu może powodować stopniową utratę słuchu, szumy uszne, a także zwiększać poziom stresu i obniżać koncentrację. Zmęczenie wynikające z hałasu wpływa negatywnie na produktywność i samopoczucie pracowników, prowadząc do spadku efektywności oraz wzrostu ryzyka popełniania błędów. W celu ochrony przed hałasem zaleca się stosowanie środków ochrony indywidualnej, takich jak nauszniki lub zatyczki do uszu, a także instalowanie ekranów dźwiękochłonnych i ograniczenie źródeł hałasu w środowisku pracy.

Pytanie 32

Jak nazywa się wzorzec projektowy, do którego odnosi się ta definicja?

A. Dekorator

B. Kompozyt

C. Fasada

D. Prototyp

Wzorzec projektowy Fasada jest jednym z kluczowych wzorców strukturalnych używanych w inżynierii oprogramowania. Jego głównym celem jest uproszczenie i ujednolicenie interakcji z złożonym systemem poprzez wystawienie uproszczonego i uporządkowanego interfejsu programistycznego. Fasada ukrywa złożoność systemu, zapewniając jednolity punkt dostępu do zestawu funkcji lub klas. W praktyce fasada jest używana do tworzenia prostych interfejsów dla bardziej złożonych bibliotek lub systemów, co ułatwia ich użycie przez programistów. Na przykład w systemie bankowym fasada może zintegrować różne usługi jak autoryzacja płatności, zarządzanie kontami i generowanie wyciągów, oferując jeden interfejs do ich obsługi. Fasada wspiera dobre praktyki poprzez promowanie niskiej zależności i wysokiej spójności. Zmiany w wewnętrznym działaniu systemu są mniej widoczne na zewnątrz, co zwiększa elastyczność systemu. Fasada jest zgodna z zasadą projektowania SOLID, zwłaszcza z zasadą pojedynczej odpowiedzialności, umożliwiając lepsze zarządzanie kodem i jego utrzymanie. Jej użycie jest powszechne w systemach złożonych, gdzie upraszczanie interfejsów jest kluczowe dla efektywności programistycznej i skalowalności systemu.

Pytanie 33

Jakie jest zastosowanie iteratora w zbiorach?

A. Do usuwania elementów ze zbioru

B. Do iterowania po elementach zbioru

C. Do generowania kopii zbiorów

D. Do zmiany rodzaju zbioru w trakcie działania aplikacji

Iterator w kolekcjach umożliwia przechodzenie przez elementy kolekcji w określonym porządku. Jest to abstrakcyjny obiekt, który pozwala na iterowanie po różnych strukturach danych, takich jak listy, wektory czy zbiory, bez konieczności znajomości ich wewnętrznej implementacji. Iteratory umożliwiają wykonywanie operacji na elementach kolekcji, takich jak odczyt, modyfikacja lub usuwanie, co czyni je niezwykle użytecznymi w programowaniu obiektowym. Dzięki iteratorom kod staje się bardziej czytelny i mniej podatny na błędy.

Pytanie 34

Która z wymienionych bibliotek pozwala na obsługę zdarzeń związanych z myszą w aplikacjach desktopowych?

A. Qt

B. Django

C. Numpy

D. TensorFlow

Qt to jedna z najpopularniejszych bibliotek, która umożliwia obsługę zdarzeń myszy i klawiatury w aplikacjach desktopowych. Dzięki Qt możliwe jest tworzenie interaktywnych aplikacji, które reagują na kliknięcia, przesunięcia kursora oraz inne zdarzenia generowane przez urządzenia wejściowe. Qt oferuje obszerną dokumentację i gotowe klasy, takie jak QPushButton, QLabel czy QSlider, które mogą nasłuchiwać zdarzeń i dynamicznie zmieniać stan aplikacji. Co więcej, Qt pozwala na implementację niestandardowych zdarzeń i tworzenie zaawansowanych interfejsów graficznych, które są w pełni interaktywne i responsywne.

Pytanie 35

Która metoda w obrębie klasy jest uruchamiana automatycznie podczas tworzenia kopii obiektu?

A. Konstruktor kopiujący

B. Metoda zaprzyjaźniona

C. Metoda statyczna

D. Destruktor

Konstruktor kopiujący to taka specyficzna metoda w klasie, która działa, kiedy robimy nowy obiekt jako kopię już istniejącego. Dzięki temu możemy skopiować wartości pól z jednego obiektu do drugiego. To naprawdę ważne, zwłaszcza gdy mówimy o zarządzaniu pamięcią. Na przykład w C++ może to wyglądać tak: `Samochod(const Samochod &inny) { marka = inny.marka; przebieg = inny.przebieg; }`. Konstruktor kopiujący ma na celu uniknięcie problemów związanych z tzw. płytkim kopiowaniem, co może prowadzić do różnych błędów, jak wielokrotne zwolnienie tej samej pamięci. Generalnie mówiąc, jest to kluczowy mechanizm, który pomaga utrzymać bezpieczeństwo i poprawność działania naszej aplikacji.

Pytanie 36

Który z wymienionych elementów może stanowić część menu w aplikacji desktopowej?

A. CheckBox

B. MenuItem

C. ScrollBar

D. Canvas

MenuItem to podstawowy komponent, który stanowi część systemu menu w aplikacjach desktopowych. Jest to element, który pojawia się w rozwijanym menu i pozwala na wykonywanie określonych akcji, takich jak otwieranie plików, zapisywanie danych czy wywoływanie funkcji aplikacji. MenuItem jest szeroko stosowany w aplikacjach Windows w połączeniu z WPF i WinForms. Tworzenie strukturalnego menu, które ułatwia nawigację po aplikacji, jest kluczowe dla zapewnienia dobrej użyteczności i intuicyjności oprogramowania.

Pytanie 37

Który z wymienionych algorytmów sortowania jest najskuteczniejszy w przypadku dużych zbiorów danych w przeważającej liczbie sytuacji?

A. Sortowanie szybkie (QuickSort)

B. Sortowanie bąbelkowe

C. Sortowanie przez wstawianie

D. Sortowanie przez zliczanie

QuickSort to algorytm sortowania, który jest najbardziej efektywny dla dużych zbiorów danych, osiągając średnią złożoność obliczeniową O(n log n). Wykorzystuje strategię 'dziel i zwyciężaj', co pozwala na szybkie podzielenie tablicy na mniejsze części wokół elementu zwanego pivotem. Dzięki temu QuickSort jest wyjątkowo szybki, nawet w przypadku dużych i losowo rozłożonych zbiorów danych. Jego zaletą jest niskie zużycie pamięci oraz możliwość sortowania w miejscu (in-place), co oznacza, że nie wymaga dodatkowej przestrzeni poza rekurencyjnym stosowaniem wywołań. Algorytm ten jest szeroko stosowany w aplikacjach bazodanowych, systemach operacyjnych i analizie danych.

Pytanie 38

Jakie znaczenie ma krajowa normalizacja dla produktów i usług?

A. Usuwa konieczność przeprowadzania kontroli jakości

B. Ogranicza liczbę dostępnych towarów

C. Restrukcjonuje innowacje technologiczne

D. Gwarantuje lepszą zgodność oraz jakość

Normalizacja krajowa to świetny sposób na to, żeby produkty i usługi były bardziej spójne i lepszej jakości. Kiedy mamy standardy, to producenci mogą robić rzeczy, które są zgodne z wymaganiami technicznymi. To z kolei sprawia, że konsumenci mogą bardziej ufać produktom, a ryzyko, że coś będzie wadliwe, spada. Dzięki normalizacji zwiększa się bezpieczeństwo, poprawia interoperacyjność, a to wszystko wspiera rozwój technologiczny. No i jest jeszcze to, że łatwiej jest wymieniać produkty między różnymi rynkami, co ma pozytywny wpływ na całą gospodarkę.

Pytanie 39

Jakie z wymienionych działań jest fundamentalne w modelu kaskadowym?

A. Równoległe prowadzenie wielu etapów projektu

B. Przeprowadzanie testów systemu po zakończeniu każdej fazy

C. Zakończenie jednej fazy przed rozpoczęciem następnej

D. Iteracyjne wprowadzanie modyfikacji na każdym poziomie

Kończenie jednej fazy przed rozpoczęciem kolejnej to kluczowa cecha modelu kaskadowego (Waterfall). W tym podejściu projekt jest realizowany etapami – analiza, projektowanie, implementacja, testowanie i wdrożenie – bez możliwości powrotu do poprzednich faz. Dzięki temu model Waterfall jest przejrzysty i łatwy do zarządzania, szczególnie w projektach o stabilnych wymaganiach. Jednak jego ograniczeniem jest brak elastyczności, co może prowadzić do problemów, jeśli wymagania zmienią się w trakcie trwania projektu.

Pytanie 40

Zaproponowany fragment kodu w języku Java wypełnia tablicę elementami:

A. 2, 4, 6, 8, 10, 12, 14, 16, 18, 20

B. 0, 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9

C. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10

D. 2, 2, 2, 2, 2, 2, 2, 2, 2, 2

Kod w języku Java wypełnia tablicę liczbami parzystymi od 2 do 20. W pętli inkrementacja wynosi 2, co skutkuje dodawaniem kolejnych parzystych liczb. To popularne rozwiązanie przy iteracji po wartościach, które mają spełniać określone warunki, np. podzielność przez 2.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej