Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik urządzeń i systemów energetyki odnawialnej
  • Kwalifikacja: ELE.10 - Montaż i uruchamianie urządzeń i systemów energetyki odnawialnej
  • Data rozpoczęcia: 19 kwietnia 2025 13:31
  • Data zakończenia: 19 kwietnia 2025 13:55

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Dwóch monterów zainstalowało system grzewczy oparty na energii słonecznej w czasie 8 godzin. Stawka płacy za godzinę pracy dla jednego z nich wynosi 25,00 zł. Oblicz wartość usługi netto, jeśli inne koszty wynoszą 200,00 zł, a zysk stanowi 10% sumy wynagrodzenia pracowników oraz pozostałych wydatków.

A. 400,00 zł
B. 440,00 zł
C. 660,00 zł
D. 600,00 zł
Aby prawidłowo obliczyć wartość usługi netto, należy wziąć pod uwagę wszystkie składniki kosztów oraz zysk. W przedstawionym przypadku, wynagrodzenie dla dwóch monterów, którzy pracowali przez 8 godzin, wynosi 400,00 zł. Tę kwotę uzyskujemy, mnożąc liczbę monterów (2) przez liczbę godzin (8) oraz stawkę godzinową (25,00 zł). Następnie dodajemy koszty pozostałe, które wynoszą 200,00 zł. W ten sposób uzyskujemy łączne koszty równające się 600,00 zł. Na koniec, aby obliczyć zysk, bierzemy 10% z tej kwoty, co daje 60,00 zł. Dodając tę wartość do sumy wcześniejszych kosztów, otrzymujemy ostateczną wartość usługi netto równą 660,00 zł. Tego typu obliczenia są powszechnie stosowane w branży budowlanej i instalacyjnej, gdzie precyzyjne określenie kosztów jest kluczowe dla zachowania rentowności projektów. Przykładem może być przygotowanie ofert, w których istotne jest uwzględnienie zarówno kosztów pracy, jak i materiałów oraz zysku, co pozwala na konkurencyjność na rynku.
Pytanie 2

W jaki sposób oraz w jakim miejscu powinno się zainstalować fotoogniwo, aby osiągnąć najlepszą wydajność przez cały rok?

A. Prostopadle, na południowej ścianie obiektu
B. Pod kątem 45 stopni do poziomu gruntu, na wschodniej części dachu
C. Pod kątem 55 stopni do poziomu gruntu, na południowej części dachu
D. W poziomie, na tarasie
Montaż fotoogniw w sposób pionowy na południowej ścianie budynku ogranicza ich dostęp do promieni słonecznych, szczególnie w okresach letnich, kiedy Słońce znajduje się wysoko na niebie. Taki układ nie tylko prowadzi do zmniejszenia ogólnej wydajności paneli, ale także może powodować ich nadmierne nagrzewanie, co negatywnie wpływa na efektywność konwersji energii. Z kolei umieszczenie paneli pod kątem 45 stopni na wschodniej połaci dachu, choć może wydawać się korzystne na poranne promieniowanie, nie zapewnia optymalnych warunków przez cały dzień i może skutkować znacznie niższymi zbiorami energii w godzinach popołudniowych, kiedy Słońce osiąga wysoką pozycję. Poziomy montaż na tarasie nie tylko zmniejsza efektywność odwodnienia i gromadzenia wody na powierzchni paneli, ale także znacząco ogranicza dostęp do promieniowania słonecznego w ciągu dnia. Użytkownicy mogą także nie zdawać sobie sprawy z faktu, że w przypadku takich ustawień, panele mogą ulegać szybciej zanieczyszczeniu, co dodatkowo obniża ich efektywność. W kontekście systemów odnawialnych źródeł energii, kluczowe jest przestrzeganie zasad optymalizacji, co jest zgodne z rekomendacjami dostawców systemów PV oraz specjalistycznymi standardami przyjętymi w branży. Niewłaściwy kąt i lokalizacja montażu mogą prowadzić do znacznych strat w produkcji energii, co w dłuższym okresie zwiększa koszty eksploatacji i obniża rentowność inwestycji w energię odnawialną.
Pytanie 3

Na jakiej głębokości układa się rury gruntowego wymiennika ciepła w instalacji pompy cieplnej?

A. 1,6-2,2 m
B. 1,0-1,6 m
C. 2,2-2,8 m
D. 0,6-1,2 m
Wybór głębokości układania rur gruntowego wymiennika ciepła ma kluczowe znaczenie dla efektywności pracy pompy ciepła. Odpowiedzi sugerujące zbyt płytkie ułożenie rur, takie jak 0,6-1,2 m, mogą wynikać z błędnych założeń dotyczących stabilności temperatury gruntu w sezonie grzewczym. Na tak niewielkiej głębokości temperatury gruntu mogą ulegać większym wahaniom, co negatywnie wpływa na wydajność systemu. Ponadto, w okresach intensywnego użytkowania systemu, może dojść do przegrzania gruntu, co skutkuje obniżoną efektywnością wymiany ciepła. Podobnie, wybór głębokości 1,6-2,2 m, chociaż teoretycznie może wydawać się rozsądny, wiąże się z większymi kosztami związanymi z wykopami oraz ewentualnymi problemami z instalacją. Przy takich głębokościach konieczne jest również odpowiednie zabezpieczenie rur przed uszkodzeniami, co dodatkowo zwiększa nakłady finansowe. W efekcie, zbyt głęboki lub zbyt płytki układ rur prowadzi do nieoptymalnych warunków pracy systemu, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami projektowania instalacji gruntowych wymienników ciepła, które rekomendują głębokość w granicach 1,0-1,6 m jako najbardziej efektywną.
Pytanie 4

Podczas podłączania pompy wodnej do systemu elektrycznego, stosując się do aktualnych norm, przewód neutralny "N" powinien mieć kolor

A. czerwony
B. jasnoniebieski
C. pomarańczowy
D. żółto-zielony
Odpowiedź jasnoniebieskiego koloru dla przewodu neutralnego 'N' jest zgodna z obowiązującymi normami oraz zasadami elektroinstalacji. Zgodnie z normą PN-IEC 60446, kolor niebieski jest przypisany do przewodów neutralnych, co ma na celu ułatwienie identyfikacji poszczególnych przewodów w instalacji. Użycie jasnoniebieskiego koloru pozwala na szybką i jednoznaczną identyfikację przewodu neutralnego, co jest istotne zarówno podczas montażu, jak i konserwacji instalacji elektrycznych. Przykładowo, w instalacjach domowych czy przemysłowych, gdzie zainstalowane są pompy wodne, poprawne podłączenie przewodów ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa użytkowników i niezawodności systemu. W przypadku pompy, której działanie zależy od zasilania elektrycznego, błędne podłączenie przewodów może prowadzić do awarii urządzenia lub zagrożenia porażeniem prądem. Z tego względu stosowanie ustalonych norm kolorystycznych ma ogromne znaczenie w praktyce elektroinstalacyjnej.
Pytanie 5

Podczas instalowania systemu fotowoltaicznego stosuje się złączki, które zapewniają całkowitą hermetyczność oraz zapobiegają niewłaściwemu podłączeniu biegunów paneli słonecznych do akumulatora

A. HDMI
B. WAGO
C. MPX
D. MC4
Złączki MC4 są standardem w instalacjach fotowoltaicznych, służącym do łączenia paneli słonecznych z systemem zasilania. Dzięki swojej konstrukcji, złączki te zapewniają pełną hermetyczność, co jest kluczowe w kontekście ochrony przed wilgocią i zanieczyszczeniami. W praktyce oznacza to, że stosując złączki MC4, minimalizuje się ryzyko wystąpienia korozji oraz uszkodzeń, które mogą prowadzić do obniżenia wydajności systemu. Dodatkowo, złączki te wyposażone są w mechanizm blokujący, który uniemożliwia przypadkowe rozłączenie połączenia, co jest niezwykle istotne oraz zapewnia bezpieczeństwo w eksploatacji. Zgodnie z normami IEC 62109 oraz IEC 61730, przy wyborze komponentów do instalacji fotowoltaicznych, należy kierować się ich niezawodnością i odpornością na ekstremalne warunki atmosferyczne, co złączki MC4 z pewnością spełniają. Dlatego są one powszechnie stosowane zarówno w instalacjach domowych, jak i komercyjnych, co potwierdza ich skuteczność i popularność w branży.
Pytanie 6

Jakie rodzaje kolektorów słonecznych są najbardziej odpowiednie do montażu w orientacji pionowej?

A. Z przykryciem ze szkła antyrefleksyjnego.
B. Płaskie.
C. Próżniowe o bezpośrednim przepływie przez absorber.
D. Z selektywną powłoką absorbera.
Płaskie kolektory słoneczne charakteryzują się prostą konstrukcją, ale mają ograniczoną wydajność przy montażu w pozycji pionowej. Ich działanie opiera się na absorpcji promieni słonecznych przez płaską powierzchnię, która jest zwykle nachylona pod określonym kątem w celu maksymalizacji ekspozycji na słońce. Jednak gdy są montowane pionowo, efektywność ich działania drastycznie spada, co wynika z nieoptymalnego kąta padania promieni słonecznych. Z kolei kolektory z selektywną powłoką absorbera, mimo że oferują lepszą absorpcję, również nie są idealnym rozwiązaniem w pionowej pozycji, gdyż ich konstrukcja zakłada efektywne działanie w określonym kącie nachylenia. Ponadto, kolektory z przykryciem ze szkła antyrefleksyjnego mogą poprawiać wydajność, ale ich skuteczność również jest uzależniona od kąta nachylenia i nie są one zaprojektowane do pracy w pozycji pionowej. Zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla efektywnego wykorzystania energii słonecznej, a błędne założenia dotyczące montażu mogą prowadzić do znaczących strat energetycznych i nieoptymalnej pracy systemu. Niezrozumienie zasad fizyki oraz właściwości materiałów prowadzi do powszechnych mylnych przekonań, które mogą skutkować nieefektywną inwestycją w odnawialne źródła energii.
Pytanie 7

Na jakim dokumencie oferent przetargu na montaż instalacji fotowoltaicznej w budynku szkoły opiera swoją propozycję?

A. Specyfikacja istotnych warunków zamówienia
B. Plan zagospodarowania przestrzennego
C. Projekt budowlany szkoły
D. Rachunki za energię elektryczną szkoły
Zrozumienie roli różnych dokumentów w postępowaniu przetargowym jest kluczowe dla prawidłowego przygotowania oferty. Plan zagospodarowania przestrzennego, mimo że jest istotnym dokumentem w kontekście lokalizacji inwestycji, nie jest bezpośrednio związany z wymaganiami technicznymi i organizacyjnymi konkretnego zamówienia. Jego zadaniem jest określenie przeznaczenia terenów oraz zasad ich zagospodarowania, co może być ważne na etapie projektowania, ale nie powinno stanowić podstawy do tworzenia oferty przetargowej. Rachunki za energię elektryczną szkoły mogą dostarczyć informacji o zużyciu energii, lecz nie zawierają one specyfikacji technicznych wymaganych do realizacji montażu instalacji fotowoltaicznej. Projekt budowlany szkoły, choć istotny dla realizacji inwestycji, jest jedynie jednym z wielu dokumentów, które powinny być brane pod uwagę w kontekście wykonania prac. Jest to dokument zawierający plany i rysunki budowlane, ale nie określa szczegółowych warunków zamówienia, które są kluczowe dla oferentów. Najczęstszym błędem myślowym jest przekonanie, że wystarczy posługiwać się jedynie dokumentami związanymi z istniejącą infrastrukturą, zamiast zwrócić uwagę na szczegółowe wymagania zamawiającego, które są jasno określone w SIWZ.
Pytanie 8

Który z poniższych rodzajów zbiorników <u>nie</u> powinien być używany do przechowywania biogazu?

A. Suchego stalowego wysokociśnieniowego
B. Suchego tłokowego niskociśnieniowego
C. Membranowego dachowego
D. Sferycznego membranowego
Wybór niewłaściwego zbiornika do magazynowania biogazu może prowadzić do wielu niebezpieczeństw oraz nieefektywności w zarządzaniu tym zasobem. Zbiorniki membranowe dachowe i sferyczne membranowe są projektowane z myślą o niskim ciśnieniu, co sprzyja bezpiecznemu przechowywaniu biogazu. Biogaz, ze względu na swoją specyfikę, wymaga odpowiednich warunków przechowywania, które uwzględniają nie tylko ciśnienie, ale także temperaturę i wilgotność. Zastosowanie zbiornika suchego stalowego wysokociśnieniowego może nie tylko prowadzić do ryzyka eksplozji, ale także generować dodatkowe koszty związane z utrzymywaniem takiego ciśnienia. Wielu użytkowników mylnie zakłada, że wysokie ciśnienie może zwiększyć efektywność przechowywania, podczas gdy w rzeczywistości może to prowadzić do destabilizacji systemu. Ponadto, stosowanie odpowiednich zbiorników jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają wykorzystanie rozwiązań minimalizujących ryzyko. Warto zatem zwrócić uwagę na zalecenia dotyczące magazynowania biogazu, które jasno określają, że lepsze rezultaty uzyskuje się przy niskociśnieniowych systemach przechowywania, co pozwala na zabezpieczenie zarówno infrastruktury, jak i samego biogazu przed nieprzewidzianymi zdarzeniami.
Pytanie 9

W jakim dokumencie znajdują się informacje dotyczące montażu oraz użytkowania kotła na biomasę?

A. W aprobacie technicznej
B. W karcie gwarancyjnej
C. W deklaracji zgodności
D. W dokumentacji techniczno-ruchowej
Wybór deklaracji zgodności, aprobaty technicznej lub karty gwarancyjnej jako źródeł informacji o montażu i eksploatacji kotła na biomasę jest niepoprawny. Deklaracja zgodności to dokument, który potwierdza, że dany produkt spełnia wszystkie odpowiednie normy i regulacje. Nie zawiera jednak szczegółowych instrukcji dotyczących instalacji i obsługi, a jej celem jest jedynie zapewnienie, że produkt jest zgodny z wymaganiami. Z kolei aprobata techniczna to akt, który potwierdza, że dany produkt lub technologia spełnia określone wymagania techniczne, ale także nie dostarcza praktycznych informacji na temat użytkowania. Karta gwarancyjna natomiast jest dokumentem, który określa warunki gwarancji na produkt i nie zawiera szczegółów dotyczących jego montażu czy eksploatacji. W praktyce, często spotykane jest mylenie funkcji tych dokumentów, co prowadzi do nieprawidłowego użytkowania urządzeń. Użytkownicy powinni zdawać sobie sprawę, że kluczowym źródłem wiedzy na temat zasad prawidłowego montażu i eksploatacji są jedynie dokumentacje techniczno-ruchowe, które są dostarczane przez producentów i powinny być konsultowane przed rozpoczęciem użytkowania kotła. Ignorowanie tej zasady może prowadzić do niewłaściwego użytkowania, co z kolei zwiększa ryzyko awarii i może skutkować poważnymi konsekwencjami. Zachęcamy do rzetelnego zapoznania się z dokumentacją techniczno-ruchową każdego urządzenia przed jego uruchomieniem.
Pytanie 10

Powietrzna pompa ciepła uzyskuje najwyższą efektywność

A. przy temperaturze 0°C
B. w ujemnych temperaturach
C. bez względu na temperaturę zewnętrzną
D. w dodatnich temperaturach
Powietrzne pompy ciepła działają na zasadzie przesyłania ciepła z jednego miejsca do drugiego, wykorzystując różnice temperatur. W dodatnich temperaturach zewnętrznych sprawność tych urządzeń osiąga optymalne wartości, ponieważ różnica temperatur między źródłem ciepła, a miejscem, do którego ciepło jest transportowane, jest stosunkowo niewielka. Dzięki temu pompy ciepła mogą pracować bardziej efektywnie, co przekłada się na niższe zużycie energii elektrycznej i niższe koszty eksploatacji. Na przykład, w instalacjach grzewczych, stosujących powietrzne pompy ciepła w sezonie wiosennym lub jesiennym, można zauważyć znaczną oszczędność kosztów ogrzewania. Dobrą praktyką jest także regularne serwisowanie urządzeń oraz dbanie o ich odpowiednie ustawienia, co pozwala utrzymać wysoką sprawność przez długi czas. Warto także zwrócić uwagę na dobór odpowiedniej pompy ciepła do specyfiki danego budynku, co może wpłynąć na dalszą optymalizację jej pracy.
Pytanie 11

Jaką minimalną powierzchnię działki należy posiadać do zainstalowania poziomego wymiennika gruntowego w glebie gliniastej, który będzie źródłem energii niskotemperaturowej dla pompy ciepła o mocy grzewczej wynoszącej 10 kW?

A. od 2000 m2 do 3000 m2
B. od 400 m2 do 600 m2
C. od 60 m2 do 100 m2
D. od 10 m2 do 20 m2
Odpowiedzi sugerujące mniejsze powierzchnie, takie jak od 60 m2 do 100 m2, od 10 m2 do 20 m2 czy od 2000 m2 do 3000 m2, nie biorą pod uwagę istotnych czynników wpływających na efektywność wymiennika gruntowego. Odpowiedzi te mogą wynikać z błędnego założenia, że mniejsza powierzchnia może wystarczyć do uzyskania pożądanej mocy grzewczej. W przypadku gruntów gliniastych, ich niska przewodność cieplna oznacza, że wymiennik musi mieć znaczną powierzchnię, aby skutecznie przekazywać ciepło. Odpowiedź zakładająca powierzenie tylko 10 m2 do 20 m2 jest zupełnie nieadekwatna, gdyż taka powierzchnia nie jest w stanie dostarczyć wystarczającej ilości energii cieplnej dla pompy ciepła o mocy 10 kW. Ponadto, odpowiedzi sugerujące dużą powierzchnię od 2000 m2 do 3000 m2 mogą prowadzić do niepotrzebnych wydatków i nieefektywności w projektowaniu systemów, gdyż nie ma uzasadnienia technicznego dla tak dużej powierzchni w kontekście podanych wymagań. Właściwe zaprojektowanie wymiennika gruntowego powinno opierać się na analizie lokalnych warunków gruntowych, przewidywanej mocy grzewczej oraz zaleceniach technicznych, co pozwoli na optymalizację kosztów oraz efektywności energetycznej systemu. Dlatego kluczowe jest, aby przed przystąpieniem do budowy wymiennika gruntowego zasięgnąć porady specjalisty i przeprowadzić szczegółowe badania gruntu.
Pytanie 12

Wybór lokalizacji dla elektrowni wiatrowej wymaga analizy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który można znaleźć w

A. Urzędzie Marszałkowskim
B. Urzędzie Wojewódzkim
C. Urzędzie Miasta (lub Gminy)
D. Starostwie Powiatowym
Lokalizacja elektrowni wiatrowej wymaga dokładnej analizy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który jest kluczowym dokumentem określającym przeznaczenie terenów w danej gminie. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, znajdujący się w Urzędzie Miasta (lub Gminy), jest podstawowym źródłem informacji o dopuszczalnych formach wykorzystania terenu, w tym inwestycji związanych z energetyką odnawialną, taką jak elektrownie wiatrowe. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest sytuacja, w której inwestor planuje budowę elektrowni wiatrowej i musi upewnić się, że teren, na którym ma być zrealizowana inwestycja, jest zgodny z zapisami w planie. W praktyce, przed podjęciem decyzji o inwestycji, inwestorzy często zasięgają informacji w Urzędzie Miasta, aby ocenić, czy projekt jest zgodny z planem i jakie są ewentualne ograniczenia, takie jak strefy ochronne, odległości od zabudowy czy inne regulacje lokalne. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, analiza taka jest niezbędna dla zminimalizowania ryzyk związanych z niewłaściwą lokalizacją inwestycji, co może prowadzić do poważnych problemów prawnych oraz finansowych.
Pytanie 13

W trakcie działania słonecznej instalacji grzewczej zauważono wyciek czynnika z zaworu bezpieczeństwa. Jakie mogą być przyczyny tego zjawiska?

A. niewystarczająca temperatura czynnika roboczego
B. niskie natężenie przepływu płynu solarnego
C. niedostateczna pojemność naczynia przeponowego
D. nadmierne natężenie przepływu płynu solarnego
Zawór bezpieczeństwa w instalacji grzewczej jest kluczowym elementem, który zapewnia ochronę układu przed nadmiernym ciśnieniem. W przypadku, gdy pojemność naczynia przeponowego jest niewystarczająca, może dojść do nadmiernego wzrostu ciśnienia w układzie, co skutkuje wypływem czynnika grzewczego z zaworu bezpieczeństwa. Naczynie przeponowe ma za zadanie kompensować zmiany objętości płynów w systemie w wyniku podgrzewania, a zbyt mała jego pojemność nie jest w stanie skutecznie zniwelować tych zmian, co prowadzi do niebezpiecznych sytuacji. Na przykład, w systemach słonecznych, gdzie ciepło generowane jest intensywnie, odpowiednia pojemność naczynia przeponowego jest niezbędna, aby zapobiec nadmiernemu wzrostowi ciśnienia. Standardy branżowe, takie jak normy PN EN 12828, podkreślają znaczenie prawidłowego wymiarowania naczynia przeponowego. Dlatego warto regularnie kontrolować pojemność naczynia oraz jego stan techniczny, aby zapewnić bezpieczeństwo i efektywność całego systemu grzewczego.
Pytanie 14

Jaki jest maksymalny współczynnik przenikania ciepła (Uc max) dla zewnętrznych ścian nowych obiektów budowlanych od 01.01.2017 r. przy t<sub>1</sub> ≥ 16°C?

A. 0,28 W/m2 · K
B. 0,25 W/m2 · K
C. 0,20 W/m2 · K
D. 0,23 W/m2 · K
Nieprawidłowe odpowiedzi na pytanie dotyczące maksymalnego współczynnika przenikania ciepła dla ścian zewnętrznych nowych budynków często wynikają z nieaktualnych informacji lub niezrozumienia zmieniających się przepisów budowlanych. Warto zauważyć, że współczynniki przenikania ciepła, takie jak 0,20 W/m² · K czy 0,25 W/m² · K, są zbyt niskie lub zbyt wysokie w kontekście obowiązujących norm. W przypadku wartości 0,20 W/m² · K, można myśleć, że jest to wymóg stricte energetyczny, jednak takie wartości mogą dotyczyć starszych regulacji, które nie uwzględniają najnowszych standardów. Z kolei wartość 0,25 W/m² · K jest również mylna, ponieważ wprowadza niepotrzebną mylność co do wymagań technicznych. Odpowiedź 0,28 W/m² · K jest całkowicie niezgodna z aktualnymi normami, gdyż taka wartość wskazuje na znacznie gorsze właściwości izolacyjne, co może prowadzić do znacznego wzrostu kosztów ogrzewania i obniżenia komfortu cieplnego mieszkańców. Zrozumienie aktualnych przepisów jest kluczowe dla projektowania budynków, które są nie tylko energooszczędne, ale także komfortowe w użytkowaniu. Wartości współczynnika U są określane na podstawie obliczeń opartych na materiałach budowlanych, a ich poprawne dobranie pozwala na osiągnięcie efektywności energetycznej budynku, co jest niezbędne w kontekście zrównoważonego rozwoju oraz ochrony środowiska.
Pytanie 15

Aby instalacja solarna osiągnęła maksymalną wydajność cieplną w okresie letnim, kolektor słoneczny powinien być zainstalowany na

A. północnej stronie dachu pod kątem 60°
B. południowej stronie dachu pod kątem 60°
C. północnej stronie dachu pod kątem 30°
D. południowej stronie dachu pod kątem 30°
Usytuowanie kolektora słonecznego na południowej połaci dachu w kącie nachylenia 30° jest optymalne dla maksymalizacji wydajności cieplnej instalacji solarnej w okresie letnim. Południowa ekspozycja zapewnia najlepszy dostęp do promieni słonecznych w ciągu dnia, co jest kluczowe dla generowania energii cieplnej. Kąt nachylenia 30° umożliwia efektywne wychwytywanie promieniowania słonecznego, minimalizując jednocześnie straty spowodowane odbiciem światła. Dodatkowo, taki kąt nachylenia jest zgodny z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi, które wskazują, że dla instalacji solarnych montowanych w strefie umiarkowanej, kąt nachylenia powinien wynosić od 30° do 45°, co zwiększa efektywność absorpcji energii słonecznej. W praktyce, zastosowanie tego typu konfiguracji skutkuje wyższą temperaturą czynnika grzewczego i większą produkcją energii, co pozwala na lepsze zaspokojenie potrzeb cieplnych budynków w okresie letnim, a także na oszczędności w kosztach energii.
Pytanie 16

Podczas wymiany rotametru w instalacji grzewczej zasilanej energią słoneczną, w jaki sposób powinien być on zamontowany?

A. poziomo w zgodzie z kierunkiem przepływu.
B. pionowo w zgodzie z kierunkiem przepływu.
C. pionowo w kierunku przeciwnym do przepływu.
D. poziomo w kierunku przeciwnym do przepływu.
Montaż rotametru w pionie, zgodnie z kierunkiem przepływu, to naprawdę istotna sprawa, jeśli chcemy, żeby to urządzenie działało jak należy. Rotametry to takie fajne sprzęty, które mierzą przepływ cieczy albo gazu przez rurę, a ich konstrukcja pozwala na odczytwanie przepływu w zależności od tego, gdzie znajduje się pływak. Gdy rotametr jest zamontowany tak, jak trzeba, pływak ma luz i może swobodnie się poruszać, co daje dokładne pomiary. W branży mówi się, że zgodność z normami, jak ISO 5167, jest kluczowa, żeby uniknąć błędów w pomiarze. W instalacjach słonecznych, gdzie temperatura może się zmieniać, dobry montaż rotametru jest niezbędny do monitorowania efektywności systemu. Warto również pamiętać o regularnym sprawdzaniu kalibracji, żeby mieć pewność, że wyniki są miarodajne.
Pytanie 17

Aby przygotować kosztorys powykonawczy, wielkości wydatków na robociznę, materiały oraz sprzęt ustala się na podstawie

A. o Plan Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia
B. o Polskie Normy - zharmonizowane
C. o Katalog Nakładów Rzeczowych
D. o Katalog Wyrobów Gotowych
Katalog Nakładów Rzeczowych jest kluczowym dokumentem w procesie sporządzania kosztorysów powykonawczych, ponieważ zawiera szczegółowe dane dotyczące nakładów robocizny, materiałów i sprzętu, które są niezbędne do oszacowania kosztów realizacji projektu budowlanego. Dzięki tym informacjom, kosztorysant ma możliwość precyzyjnego określenia wydatków związanych z każdym etapem realizacji inwestycji. Katalog ten jest zgodny z obowiązującymi normami oraz standardami branżowymi, co zapewnia jego rzetelność i aktualność. Na przykład, w praktyce, jeśli wykonawca planuje budowę obiektu, korzysta z Katalogu Nakładów Rzeczowych, aby uwzględnić specyficzne koszty materiałów budowlanych oraz robocizny związanej z ich montażem. Warto również podkreślić, że właściwe posługiwanie się tym katalogiem przyczynia się do optymalizacji kosztów i zwiększenia efektywności projektów budowlanych, co jest niezbędne w konkurencyjnym środowisku rynku budowlanego.
Pytanie 18

Czym jest mostek termiczny?

A. przepustem w przegrodzie budowlanej, którym prowadzi się rury do dolnego źródła ciepła
B. elementem przegrody budowlanej, przez który dochodzi do utraty ciepła
C. częścią przegrody budowlanej, w której instalowane jest ogrzewanie ścienne
D. otworem w przegrodzie budowlanej, który prowadzi rury do kolektora
Mostek termiczny jest istotnym elementem w konstrukcji przegrody budowlanej, który prowadzi do niepożądanej utraty ciepła. W praktyce oznacza to, że w miejscach, gdzie materiał budowlany ma różne właściwości termiczne, może dojść do powstania mostków, które obniżają efektywność energetyczną budynku. Na przykład, mostki termiczne często występują w miejscach, gdzie materiale budowlanym przechodzą rury, w narożnikach lub na styku różnych materiałów. Zgodnie z normami budowlanymi, takich jak PN-EN ISO 10077, projektanci muszą identyfikować te miejsca i stosować odpowiednie materiały izolacyjne, aby zminimalizować straty ciepła. W praktyce, zastosowanie zaawansowanych technik budowlanych, takich jak termografia, pozwala na lokalizację mostków termicznych, co z kolei umożliwia ich usunięcie lub zredukowanie. Właściwe zarządzanie mostkami termicznymi jest kluczowe dla osiągnięcia wysokiej efektywności energetycznej obiektów budowlanych oraz spełnienia wymogów dotyczących oszczędzania energii.
Pytanie 19

Kolektory słoneczne instalowane na gruncie przy użyciu konstrukcji nośnej są szczególnie narażone na

A. nierównomierne osiadanie fundamentów
B. znacznie gorsze warunki nasłonecznienia w porównaniu do dachu
C. większe opady śniegu niż na dachu
D. zwiększone straty energii cieplnej w kierunku gruntu
Kolektory słoneczne montowane na powierzchni terenu są narażone na nierówne osiadanie fundamentów z kilku powodów. Przede wszystkim, montaż kolektorów na ziemi wymaga solidnej i stabilnej konstrukcji wsporczej, aby zapewnić ich właściwą wydajność. Nierównomierne rozłożenie obciążenia na fundamenty może prowadzić do osiadania, co w rezultacie może zmieniać kąt nachylenia kolektorów oraz ich orientację do słońca. Im lepsze są warunki montażu, tym większa efektywność systemu. W praktyce, zapewniając odpowiednie fundamenty i stabilność konstrukcji, można znacznie zredukować ryzyko osiadania, co pozwala na maksymalizację wydajności systemu grzewczego. Warto także kierować się standardami budowlanymi, które określają metody i materiały, jakie należy stosować przy budowie takich instalacji. Użycie odpowiednich materiałów oraz technik montażowych jest kluczowe dla długoterminowej wydajności kolektorów słonecznych.
Pytanie 20

Głównym składnikiem biogazu jest

A. butan
B. etan
C. metan
D. propan
Metan, jako główny składnik biogazu, jest gazem o wysokim potencjale energetycznym, stanowiącym od 50% do 75% objętości biogazu. Jest produktem fermentacji beztlenowej organicznych materiałów, takich jak odpady rolnicze, resztki kuchenne czy osady ściekowe. Proces ten zachodzi w biogazowniach, które są coraz częściej wykorzystywane do produkcji energii odnawialnej. Metan jest paliwem, które można wykorzystać do wytwarzania ciepła, energii elektrycznej oraz jako paliwo do silników gazowych. Dobre praktyki w zakresie produkcji biogazu obejmują optymalizację warunków fermentacji, takich jak temperatura, pH i stosunek C:N, co pozwala zwiększyć wydajność produkcji metanu. Ponadto, metan jest kluczowym składnikiem w kontekście zrównoważonego rozwoju, ponieważ jego wykorzystanie przyczynia się do redukcji emisji gazów cieplarnianych poprzez ograniczenie uwalniania CO2 z tradycyjnych paliw kopalnych. Zastosowanie biogazu jako odnawialnego źródła energii wspiera również lokalne gospodarki oraz przyczynia się do poprawy jakości środowiska.
Pytanie 21

Inwerter to urządzenie wykorzystywane w systemie

A. fotowoltaicznej
B. słonecznej grzewczej
C. biogazowni
D. pompy ciepła
Inwerter, znany również jako przetwornica, odgrywa kluczową rolę w instalacjach fotowoltaicznych, gdzie jego głównym zadaniem jest przekształcanie prądu stałego (DC), generowanego przez panele solarne, na prąd zmienny (AC). Prąd zmienny jest niezbędny, aby zasilać urządzenia w gospodarstwie domowym lub wprowadzać energię do sieci elektrycznej. W praktyce, inwertery są nie tylko odpowiedzialne za konwersję energii, ale również za monitorowanie pracy systemu, co zapewnia optymalne działanie i bezpieczeństwo instalacji. Wysokiej jakości inwertery często wyposażone są w dodatkowe funkcje, takie jak optymalizacja wydajności, co pozwala na maksymalne wykorzystanie dostępnej energii słonecznej. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z normami branżowymi, inwertery powinny spełniać określone standardy efektywności energetycznej, aby zapewnić ich niezawodność i długoletnią eksploatację. Prawidłowe dobranie inwertera do specyfiki instalacji fotowoltaicznej jest kluczowe dla uzyskania wysokiej wydajności energetycznej i ekonomicznej.
Pytanie 22

Liczbę robót związanych z realizacją wykopu należy zapisać w obmiarze z odpowiednią jednostką

A. m2
B. r-g
C. m-g
D. m3
Poprawna odpowiedź to m3, ponieważ ilość robót związanych z wykonaniem wykopu odnosi się do objętości ziemi, którą należy usunąć. Objecie wykopu, niezależnie od jego kształtu, oblicza się w metrach sześciennych (m3). Przykładem może być wykop pod fundamenty budynku, gdzie konieczne jest obliczenie objętości ziemi do usunięcia, aby określić ilość materiałów, kosztów robocizny oraz czasu potrzebnego na wykonanie prac. W branży budowlanej zgodnie z dobrymi praktykami standardowe jednostki miary, takie jak m3, są kluczowe do precyzyjnego kalkulowania ilości materiałów i kosztów, które są istotne na każdym etapie inwestycji budowlanej. Efektywne zarządzanie projektem wymaga nie tylko znajomości jednostek, ale także umiejętności ich zastosowania w praktyce, co pozwala na optymalizację procesów budowlanych oraz minimalizację kosztów.
Pytanie 23

Jakie są jednostkowe koszty robocizny na 1 sztukę kolektora słonecznego, jeśli całkowity koszt robocizny za realizację 5 kolektorów wynosi 5 500,00 zł, a ustalona stawka za roboczogodzinę wynosi 11,00 zł?

A. 500 r-g/szt.
B. 100 r-g/szt.
C. 55 r-g/szt.
D. 1 100 r-g/szt.
Jednostkowe nakłady robocizny na 1 sztukę kolektora słonecznego można obliczyć, dzieląc całkowity koszt robocizny przez liczbę wykonanych kolektorów. W tym przypadku wartość kosztorysowa robocizny za wykonanie 5 kolektorów wynosi 5 500,00 zł. Dzieląc tę kwotę przez 5, otrzymujemy jednostkowy koszt robocizny równy 1 100,00 zł na jeden kolektor. Następnie, aby uzyskać jednostkowe nakłady robocizny w roboczogodzinach, musimy obliczyć, ile roboczogodzin stanowi ta kwota w odniesieniu do stawki za roboczogodzinę, która wynosi 11,00 zł. Dzieląc jednostkowy koszt robocizny (1 100,00 zł) przez stawkę za roboczogodzinę (11,00 zł), otrzymujemy 100 roboczogodzin na jeden kolektor. To pokazuje, jak ważne jest zrozumienie zasad wyceny robocizny oraz umiejętność zastosowania ich w praktyce. W branży budowlanej i instalacyjnej, precyzyjne obliczenia kosztów robocizny są kluczowe dla efektywnego zarządzania projektami oraz budżetami.
Pytanie 24

Jakie materiały mogą być zastosowane do wykonania absorbera w panelach słonecznych?

A. miedzi lub żeliwa
B. aluminium lub mosiądzu
C. plastiku lub stali
D. aluminium lub miedzi
Absorber w kolektorach słonecznych jest kluczowym elementem, który odpowiada za przechwytywanie promieniowania słonecznego i przekształcanie go w ciepło. Materiały takie jak aluminium i miedź charakteryzują się doskonałymi właściwościami przewodzenia ciepła, co czyni je idealnymi do zastosowania w tych systemach. Aluminium jest lekkie, odporne na korozję oraz łatwe w obróbce, co sprawia, że jest powszechnie stosowane w budowie absorberów. Miedź, z kolei, ma jeszcze lepsze właściwości przewodzenia ciepła, co pozwala na szybsze i efektywniejsze przekazywanie energii cieplnej. Dobre praktyki branżowe zalecają używanie tych materiałów, aby zapewnić maksymalną efektywność kolektorów słonecznych, co jest kluczowe w kontekście odnawialnych źródeł energii i efektywności energetycznej budynków. Warto także zauważyć, że odpowiedni dobór materiałów wpływa na trwałość systemu oraz jego zdolność do pracy w zmiennych warunkach atmosferycznych.
Pytanie 25

Gdy prędkość wiatru zwiększy się dwukrotnie, to energia wiatru wzrośnie

A. dziesięciokrotnie
B. czterokrotnie
C. ośmiokrotnie
D. dwukrotnie
Odpowiedź, że energia wiatru wzrasta ośmiokrotnie, jest poprawna, ponieważ energia kinetyczna ruchu wiatru jest proporcjonalna do kwadratu prędkości wiatru. Wzór na energię kinetyczną wyraża się jako E = 0,5 * m * v², gdzie 'E' to energia, 'm' to masa powietrza, a 'v' to prędkość. Gdy prędkość wiatru wzrasta dwukrotnie, to energia wzrasta zgodnie z równaniem: E' = 0,5 * m * (2v)² = 0,5 * m * 4v² = 4 * (0,5 * m * v²) = 4E. Jednakże, gdy bierzemy pod uwagę, że ruch powietrza ma nie tylko składową poziomą, ale również wpływa na siłę wiatru, która jest kluczowa w kontekście turbin wiatrowych, to w rzeczywistości wzrost ośmiokrotny jest związany z innymi parametrami, takimi jak gęstość powietrza i efektywność turbiny. Taka wiedza jest niezbędna w projektowaniu systemów energetycznych opartych na energii wiatrowej, co jest kluczowe w kontekście zrównoważonego rozwoju i osiągania celów odnawialnych źródeł energii.
Pytanie 26

Aby zabezpieczyć obieg grzewczy w sytuacji, gdy ciśnienie w instalacji solarnej zbyt mocno wzrasta, co powinno się zastosować?

A. grupę pompową
B. zawór bezpieczeństwa
C. regulator temperatury
D. podgrzewacz wody
Zawór bezpieczeństwa to mega ważny element, jeśli chodzi o ochronę instalacji solarnej przed zbyt wysokim ciśnieniem. Kiedy ciśnienie w układzie wzrasta ponad dopuszczalny poziom, zawór automatycznie się otwiera, wypuszczając nadmiar wody albo pary. W ten sposób zapobiega się wszelkim awariom, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa. Normy branżowe, takie jak PN-EN 12828, jasno mówią, jak istotne jest to zabezpieczenie w systemach grzewczych. Na przykład, w instalacji solarnej w domu, zawór bezpieczeństwa działa jak tarcza chroniąca system i ludzi w środku przed nieprzyjemnościami. A tak swoją drogą, pamiętaj, żeby regularnie sprawdzać zawory bezpieczeństwa – to nie tylko kwestia przepisów, ale też bezpieczeństwa całej instalacji.
Pytanie 27

Aby zapewnić optymalną wymianę ciepła, absorber kolektora słonecznego powinien być wykonany z blachy

A. miedzianej lub aluminiowej
B. czarnej aluminiowej lub stalowej
C. czarnej stalowej lub miedzianej
D. ocynkowanej stalowej lub miedzianej
Miedź i aluminium to najpopularniejsze materiały używane do produkcji absorberów w kolektorach słonecznych, bo mają świetne właściwości przewodzenia ciepła. Miedź szczególnie dobrze sobie radzi jako materiał, bo efektywnie zamienia energię słoneczną w ciepło. Z kolei aluminium jest trochę tańsze i lżejsze, a też ma dobrą przewodność cieplną i nie rdzewieje, co jest istotne, gdy mówimy o długim użytkowaniu kolektorów. Oba te materiały spełniają normy branżowe, jak ISO czy te związane z odnawialnymi źródłami energii. To oznacza, że kolektory z nich mogą być naprawdę wydajne, co przekłada się na lepszą efektywność systemów grzewczych. Oczywiście, wybór materiału powinien zależeć od tego, jakich mamy warunki i jaki mamy budżet, ale miedź i aluminium to naprawdę dobry wybór dla efektywnych systemów solarnych.
Pytanie 28

W wymienniku ciepła jednopłaszczowym z dwoma wężownicami, który współpracuje z instalacją solarną oraz kotłem, podgrzewa się

A. mieszaninę glikolu
B. ciecz solarną
C. powietrze
D. ciepłą wodę użytkową
W jednopłaszczowym, dwuwężownicowym wymienniku ciepła, który współpracuje z instalacją solarną oraz kotłem, ciepła woda użytkowa jest kluczowym medium, które jest ogrzewane. Wymienniki ciepła tego typu są zaprojektowane w taki sposób, aby efektywnie przekazywać ciepło z jednego medium do drugiego. W tym przypadku, energia cieplna jest przekazywana z płynu solarnego lub z wody grzewczej dostarczanej przez kocioł do wody użytkowej. Ogrzewanie wody użytkowej jest istotnym elementem w systemach grzewczych, ponieważ zapewnia komfort w domach oraz spełnia podstawowe potrzeby sanitarno-higieniczne. Przykładowo, w domach jednorodzinnych lub budynkach użyteczności publicznej, wymienniki ciepła są szeroko stosowane do efektywnego podgrzewania wody, co jest zgodne z normami i wymaganiami efektywności energetycznej. Warto również zaznaczyć, że stosowanie wymienników ciepła wspomaga w osiąganiu celów związanych z redukcją zużycia energii oraz poprawą efektywności energetycznej budynków, co jest zgodne z obowiązującymi standardami budowlanymi.
Pytanie 29

Skraplacz to urządzenie

A. przekształcające energię elektryczną na cieplną.
B. pobierające ciepło z otoczenia.
C. oddające ciepło do systemu.
D. przekształcające energię cieplną na elektryczną.
Wszystkie niepoprawne odpowiedzi na pytanie dotyczące funkcji skraplacza wynikają z nieprawidłowego zrozumienia jego roli w systemach chłodniczych. Odpowiedź sugerująca, że skraplacz pobiera energię cieplną ze środowiska, jest mylna. W rzeczywistości skraplacz działa odwrotnie; to on oddaje ciepło. Tego rodzaju nieporozumienie może wynikać z pomylenia skraplacza z parownikiem, który rzeczywiście pobiera ciepło z otoczenia, aby zainicjować proces chłodzenia. Z kolei odpowiedzi sugerujące, że skraplacz zamienia energię elektryczną w cieplną lub odwrotnie, są również błędne. Skraplacz nie jest urządzeniem konwertującym energię elektryczną; jego funkcja polega na fizycznym procesie kondensacji, nie na konwersji energii. Typowym błędem myślowym jest również mylenie terminologii związanej z różnymi elementami systemu chłodzenia. Zrozumienie prawidłowej funkcji skraplacza jest kluczowe dla efektywnego projektowania i obsługi systemów HVAC, a jego rola w cyklu chłodniczym musi być jasno odróżniona od funkcji innych urządzeń, takich jak kompresory czy parowniki. W kontekście branżowym, warto zaznaczyć, że w projekcie systemu chłodzenia należy kierować się standardami efektywności energetycznej, co oznacza, że każdy element, w tym skraplacz, powinien być dobrany w taki sposób, aby maksymalizować wydajność całego systemu.
Pytanie 30

Jaki wskaźnik efektywności energetycznej COP będzie miała pompa ciepła, która w listopadzie dostarczyła 2 592 kWh ciepła do ogrzania budynku, przy moc elektrycznej wynoszącej 0,9 kW?

A. 2,0
B. 3,0
C. 4,0
D. 5,0
Wybór niepoprawnej odpowiedzi często wynika z niepełnego zrozumienia koncepcji COP oraz błędnych założeń dotyczących obliczeń efektywności energetycznej. W przypadku wskaźników efektywności, kluczowe jest zrozumienie, że COP to stosunek dostarczonego ciepła do zużytej energii elektrycznej. Odpowiedzi takie jak 3,0, 2,0 czy 5,0 wskazują na błędne interpretacje tej zasady. Na przykład, wartość 3,0 sugeruje, że pompa ciepła dostarcza tylko 3 jednostki ciepła na każdą jednostkę energii elektrycznej, co jest znacznie niższe niż obliczona wartość 4,0. Takie podejście może prowadzić do niewłaściwej oceny efektywności urządzenia oraz jego opłacalności. Poprawne zrozumienie mechanizmu działania pomp ciepła oraz ich klasyfikacji według COP jest kluczowe dla podejmowania decyzji o inwestycjach w technologie grzewcze. Zastosowanie nieprawidłowych wartości COP mogłoby skutkować wyborem mniej efektywnych systemów grzewczych, co z kolei zwiększałoby koszty operacyjne oraz negatywnie wpływało na środowisko. Należy zatem zwracać uwagę na szczegółowe obliczenia i potwierdzać je poprzez analizy rzeczywistych danych operacyjnych pomp ciepła.
Pytanie 31

Która z poniższych turbin wodnych znajduje zastosowanie przy spadzie wody przekraczającym 500 m?

A. Francisa
B. Deriaza
C. Peltona
D. Kaplana
Turbina Peltona jest właściwym wyborem w przypadku elektrowni wodnych, gdzie spad wody przekracza 500 m. Jej konstrukcja, która wykorzystuje energię kinetyczną wody poprzez dysze kierujące strumień wody na łopatki turbiny, sprawia, że jest ona niezwykle efektywna w takich warunkach. Przykładem zastosowania turbiny Peltona są elektrownie górskie, które wykorzystują duży spad wody, co pozwala na produkcję znacznych ilości energii elektrycznej. W praktyce, turbina Peltona jest często wybierana w projektach, gdzie transport wody z dużych wysokości do turbin jest kluczowy, umożliwiając osiągnięcie wysokiej sprawności konwersji energii. Warto także zauważyć, że turbiny Peltona są zgodne z najlepszymi praktykami w projektowaniu hydroelektrowni, które podkreślają znaczenie dopasowania rodzaju turbiny do warunków hydroenergetycznych, co w efekcie przyczynia się do optymalizacji wydajności energetycznej.
Pytanie 32

Najkorzystniejszą strefą energetyczną pod względem wiatru jest województwo

A. lubelskie
B. małopolskie
C. pomorskie
D. dolnośląskie
Województwo pomorskie jest uznawane za najlepszą strefę energetyczną pod względem wiatru w Polsce z uwagi na korzystne warunki klimatyczne, które sprzyjają produkcji energii z wiatru. Region ten charakteryzuje się dużą średnią prędkością wiatru, co jest kluczowym czynnikiem dla efektywności farm wiatrowych. Zgodnie z normami branżowymi, instalacje wiatrowe powinny być lokowane w obszarach, gdzie średnie roczne prędkości wiatru wynoszą co najmniej 5 m/s, co w pomorskim jest często przekraczane. Przykłady udanych projektów wiatrowych w tym regionie, takie jak farmy wiatrowe na Bałtyku, potwierdzają opłacalność inwestycji w odnawialne źródła energii. Dobre praktyki w tym zakresie obejmują przeprowadzenie dokładnych badań wiatrowych oraz analizę wpływu na środowisko, co jest niezbędne do uzyskania pozwolenia na budowę. W rezultacie, pomorskie staje się liderem w produkcji energii wiatrowej, co przyczynia się do osiągania celów związanych z zrównoważonym rozwojem i redukcją emisji CO2.
Pytanie 33

Diody bypass w systemie fotowoltaicznym zazwyczaj są instalowane

A. na końcu rzędu paneli
B. w skrzynce przyłączeniowej panelu fotowoltaicznego
C. między łańcuchem paneli a akumulatorem
D. pomiędzy dwoma panelami w stringu
Montaż diod bypass w instalacji fotowoltaicznej na końcu łańcucha paneli nie jest zalecany, ponieważ w przypadku zaciemnienia lub uszkodzenia jednego z ogniw, cały łańcuch może zostać poważnie obciążony, co prowadzi do znacznych strat w generacji energii. Umieszczanie ich pomiędzy dwoma panelami w stringu także nie zabezpiecza przed stratami, gdyż ogranicza działanie diod do lokalnego obszaru, co może nie wystarczyć w przypadku szerszych problemów w całym łańcuchu. Kolejnym błędnym podejściem jest montowanie diod pomiędzy łańcuchem paneli a akumulatorem; diody bypass nie są przeznaczone do zarządzania przepływem energii między tymi elementami, ale raczej do ochrony pojedynczych ogniw w obrębie panelu. Kluczowym celem diod bypass jest minimalizacja strat mocy na poziomie paneli, co osiąga się przez ich umiejscowienie w puszce przyłączeniowej, a nie w innych lokalizacjach. Nieprawidłowe umiejscowienie diod bypass może prowadzić do mylnego przekonania o ich efektywności oraz do obniżenia całkowitej wydajności systemu fotowoltaicznego, co w dłuższej perspektywie wpływa na rentowność inwestycji i trwałość instalacji.
Pytanie 34

Łopaty wirnika turbiny wiatrowej o mocy 3,5 MW powinny być wytwarzane

A. z miedzi
B. z aluminium
C. ze stali
D. z włókien szklanych
Łopaty wirników w turbinach wiatrowych z włókien szklanych to naprawdę dobry wybór. Mają świetne właściwości mechaniczne i aerodynamiczne. Włókna szklane są super lekkie, a mimo to bardzo wytrzymałe, co pozwala na zrobienie dużych łopat, które nie ważą zbyt dużo. To ważne, bo dzięki temu turbina mniej się obciąża i działa lepiej. Dodatkowo, te włókna są odporne na różne niekorzystne warunki, jak deszcz czy słońce, co sprawia, że łopaty są trwałe i niezawodne przez długi czas. Wiesz, normy IEC mówią, żeby stosować kompozyty, w tym włókna szklane, by osiągnąć najlepsze wyniki. Przykłady to nowoczesne turbiny, które muszą być zarówno wydajne, jak i bezpieczne w eksploatacji.
Pytanie 35

W którym z podanych miesięcy produkcja energii słonecznej z systemu grzewczego jest w Polsce statystycznie najwyższa?

A. W czerwcu
B. W sierpniu
C. We wrześniu
D. W marcu
Wybierając miesiące takie jak marzec, sierpień czy wrzesień jako czas największego uzysku solarnego, można popaść w typowe błędy myślowe związane z sezonowością i zmiennością klimatyczną. Marzec, mimo że oznacza początek wiosny, charakteryzuje się jeszcze stosunkowo niskim nasłonecznieniem i krótszymi dniami, co nie sprzyja efektywnej produkcji energii z instalacji słonecznych. Słońce w tym miesiącu nie znajduje się na najwyższym punkcie na niebie, co obniża kąt padania promieni i w efekcie zmniejsza efektywność kolektorów. Z kolei sierpień i wrzesień, mimo że wciąż letnie, nie osiągają takich wartości uzysku jak czerwiec, ze względu na skracający się dzień i spadające nasłonecznienie. Warto również pamiętać, że zmienność warunków atmosferycznych, takich jak chmury czy opady deszczu, mogą dodatkowo wpływać na uzysk energetyczny w tych miesiącach. Analizując dane meteorologiczne i wyniki wydajności instalacji solarnych, eksperci zauważają, że maksymalne nasłonecznienie i uzysk energii z kolektorów przypadają na okres letni, co potwierdzają standardy branżowe, wskazujące na czerwiec jako kluczowy miesiąc dla efektywności systemów solarnych.
Pytanie 36

Tworząc harmonogram prac związanych z montażem instalacji do usuwania pyłów z gazów spalinowych, wybrano cyklon, którego rolą jest zatrzymywanie zanieczyszczeń powietrza pod wpływem działania

A. pola elektromagnetycznego
B. grawitacji
C. siły odśrodkowej
D. filtracji
Chociaż pojawiają się różne koncepcje dotyczące mechanizmu działania urządzeń do usuwania zanieczyszczeń, takie jak pola elektromagnetyczne, grawitacja czy filtracja, każda z tych odpowiedzi nie uwzględnia kluczowych zasad, które rządzą cyklonami. Pola elektromagnetyczne nie mają zastosowania w procesie separacji pyłów, ponieważ działanie cyklonów opiera się na mechanice fluidów, gdzie dominującą rolę odgrywa grawitacja i siła odśrodkowa, a nie przyciąganie elektromagnetyczne. Grawitacja wpływa na osadzanie się cząstek, ale sama w sobie nie wyjaśnia procesu separacji, który zachodzi w cyklonie. Filtracja, z kolei, jest procesem, w którym cząstki są zatrzymywane przez medium filtracyjne, a nie poprzez rotację i siły odśrodkowe. W kontekście cyklonów, zrozumienie, że to siła odśrodkowa jest kluczowa dla ich działania, jest fundamentem prawidłowego pojmowania ich funkcji. Wiele osób myli proces separacji z ogólnymi zasadami fizyki, co prowadzi do błędnych wniosków. Kluczowe jest, aby rozpoznać, że skuteczna separacja pyłów występuje w wyniku działania wiru, w którym cięższe cząstki są odrzucane na zewnątrz przez siły odśrodkowe, a nie jakiekolwiek inne mechanizmy, które mogą wydawać się bardziej intuicyjne, ale nie są odpowiednie w kontekście cyklonów.
Pytanie 37

Jakie jest uboczne wytwarzanie podczas produkcji biodiesla?

A. glikol
B. metanol
C. gliceryna
D. etanol
Odpowiedzi etanol, glikol oraz metanol nie są poprawnymi odpowiedziami na pytanie dotyczące produktów ubocznych w produkcji biodiesla, gdyż nie odpowiadają one rzeczywistości procesu transestryfikacji. Etanol, jako jeden z najczęściej używanych alkoholi, stanowi reagent w procesie produkcji biodiesla, a nie produkt uboczny. Wykorzystanie etanolu w produkcji biodiesla jest zgodne z praktykami zrównoważonego rozwoju, ponieważ jest on wytwarzany z biomasy, co pozwala na redukcję emisji gazów cieplarnianych. Z kolei glikol, będący substancją chemiczną, jest używany w różnych procesach przemysłowych, ale nie w produkcji biodiesla. W wielu przypadkach glikol jest stosowany jako środek przeciw zamarzaniu lub w produkcji tworzyw sztucznych, co czyni go nieadekwatnym do kontekstu produkcji biodiesla. Metanol, podobnie jak etanol, jest reagentem w procesie produkcji biodiesla, a nie produktem ubocznym. Jest to substancja silnie toksyczna, co stawia dodatkowe wyzwania w zakresie bezpieczeństwa. Kluczowym błędem przy interpretacji tego pytania może być mylenie reagentów z produktami ubocznymi, co jest nie tylko technicznie niepoprawne, ale również może prowadzić do nieefektywnego zarządzania procesem produkcji biodiesla. Aby zrozumieć właściwe zastosowanie każdej z tych substancji, ważne jest, aby przeanalizować każdy etap procesu produkcji biodiesla oraz znać ich rolę w kontekście technologicznym.
Pytanie 38

W Polsce płaskie kolektory słoneczne powinny być umieszczane na dachu budynku, skierowane w stronę

A. południową
B. zachodnią
C. północną
D. wschodnią
Kolektory słoneczne płaskie powinny być zorientowane na południe, aby maksymalizować ilość otrzymywanego promieniowania słonecznego przez cały dzień. Dzięki takiej orientacji, kolektory są w stanie wykorzystać maksymalne nasłonecznienie, zwłaszcza w godzinach szczytowych, kiedy słońce znajduje się najwyżej na niebie. W Polsce, ze względu na nasze położenie geograficzne, orientacja południowa jest kluczowa dla uzyskania optymalnej efektywności energetycznej. Przykładowo, instalacje w orientacji południowej mogą zwiększyć wydajność kolektorów o 15-30% w porównaniu do innych kierunków. Dobre praktyki wskazują, że przy projektowaniu systemów solarnych należy także uwzględniać kąt nachylenia kolektorów, który powinien wynosić od 30 do 45 stopni, co dodatkowo wspiera efektywność zbierania energii. W związku z tym, podejmowanie decyzji o lokalizacji i orientacji kolektorów powinno być oparte na analizach nasłonecznienia oraz lokalnych warunkach klimatycznych, co przyczynia się do maksymalizacji zysków energetycznych.
Pytanie 39

Aby podłączyć wylot zimnego powietrza z parownika monoblokowej pompy ciepła typu powietrze-woda o współczynniku COP = 3,5, która podgrzewa wodę o mocy 7 kW, należy zastosować

A. rury PVC o średnicy 125 mm
B. rury PVC o średnicy 20 mm
C. rury stalowej o średnicy 125 mm
D. rury miedzianej o średnicy 25 mm
Rura PVC o średnicy 125 mm to całkiem dobry wybór do podłączenia wylotu zimnego powietrza z parownika w monoblokowej pompie ciepła powietrze-woda. Gdy projektujemy systemy HVAC, ważne, żeby materiały, które używamy, były zgodne z wymaganiami dotyczącymi przepływu powietrza i odporności na różne warunki atmosferyczne, a rura PVC właśnie takie właściwości ma. Średnica 125 mm powinna zapewnić odpowiedni przepływ powietrza, co jest kluczowe dla efektywności pompy ciepła, szczególnie gdy ma ona współczynnik COP na poziomie 3,5 i moc 7 kW. Warto pamiętać, żeby przy doborze materiałów do instalacji HVAC sprawdzić normy branżowe, jak PN-EN 1452, które precyzują wymagania dla rur w systemach hydraulicznych. Rury PVC są naprawdę niezawodne, łatwe do zamontowania i dobrze znoszą korozję. Przykładem ich zastosowania mogą być instalacje wentylacyjne czy klimatyzacyjne, gdzie odpowiedni przepływ powietrza przekłada się na komfort użytkowników i efektywność energetyczną całego systemu.
Pytanie 40

Największa dozwolona wysokość hałd przy magazynowaniu materiału aktywnego biologicznie powinna wynosić

A. 6m
B. 3 m
C. 5m
D. 4m
Ustalanie maksymalnej wysokości hałd na poziomie 3 m, 5 m lub 6 m może prowadzić do szeregu problemów związanych z bezpieczeństwem oraz oddziaływaniem na środowisko. Przykładowo, 3 m może wydawać się odpowiednią wysokością, ale w praktyce może to ograniczać efektywność składowania oraz zwiększać ilość wymaganej przestrzeni. Wysokości przekraczające 4 m, takie jak 5 m czy 6 m, stwarzają ryzyko osuwania się materiału oraz mogą prowadzić do poważnych incydentów w przypadku silnych opadów deszczu, co może skutkować niekontrolowanym wypływem substancji bioaktywnych. Wysokie hałdy są trudniejsze do monitorowania i kontrolowania, co zwiększa ryzyko rozwoju szkodników oraz emisji nieprzyjemnych zapachów. Ponadto, przekroczenie norm wysokości może naruszać lokalne przepisy dotyczące ochrony środowiska, co wiąże się z sankcjami i kosztami. Z perspektywy zarządzania ryzykiem, składowanie materiałów bioaktywnych w sposób niezgodny z najlepszymi praktykami branżowymi może prowadzić do znacznych problemów zdrowotnych, zarówno dla pracowników, jak i mieszkańców okolicznych terenów. Niewłaściwe podejście do składowania może także negatywnie wpłynąć na wizerunek firmy oraz jej relacje z organami regulacyjnymi.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej