Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik farmaceutyczny
Kwalifikacja: MED.09 - Sporządzanie i wytwarzanie produktów leczniczych oraz prowadzenie obrotu produktami leczniczymi, wyrobami medycznymi, suplementami diety i środkami spożywczymi specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz innymi produktami dopuszczonymi do obrotu w aptece
Data rozpoczęcia: 13 kwietnia 2025 20:01
Data zakończenia: 13 kwietnia 2025 20:12

Egzamin zdany!

Wynik: 33/40 punktów (82,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Morfina należy do pochodnych

A. izochinoliny.

B. fenantrenu.

C. tetracenu.

D. antracenu.

Morfina to alkaloid, a pochodzi z opium. Jej struktura chemiczna to tak naprawdę pochodna fenantrenu, który jest węglowodorem aromatycznym z trzema pierścieniami benzenowymi w szeregu. To właśnie ta struktura jest podstawą dla sporej liczby związków biologicznych, w tym opiatów. Morfina ma bardzo silne działanie przeciwbólowe i jest kluczowa w terapii bólu, co czyni ją ważnym lekiem, zwłaszcza w przypadkach silnych bólów u pacjentów z nowotworami czy w opiece paliatywnej. Zrozumienie, że morfina pochodzi od fenantrenu, to istotna sprawa dla farmaceutów i osób pracujących w ochronie zdrowia, bo wpływa na to, jak te substancje są klasyfikowane oraz jak można je stosować w leczeniu. Dodatkowo, wiedza o chemicznym pochodzeniu morfiny jest istotna, gdy mówimy o badaniach nad opioidami i ich potencjalnym uzależniającym działaniem.

Pytanie 2

Jednofazową, płynną mieszaninę wieloskładnikową, w której składniki są rozmieszczone w formie cząsteczek, uzyskuje się przez:

A. rozcieranie

B. mikronizację

C. emulgowanie

D. rozpuszczanie

Odpowiedź "rozpuszczania" jest poprawna, ponieważ odnosi się do procesu, w którym substancje stałe, cieczy lub gazy są rozpraszane w rozpuszczalniku, tworząc jednofazową mieszaninę cząsteczkową. Proces ten jest kluczowy w wielu gałęziach przemysłu, w tym farmaceutycznym, chemicznym i spożywczym. Na przykład, w produkcji leków, wiele aktywnych składników musi być rozpuszczonych w odpowiednich rozpuszczalnikach, aby uzyskać stabilne i skuteczne formuły. Dobry przykład to roztwory soli w wodzie, gdzie sól całkowicie rozpuszcza się, tworząc jednorodną mieszankę. Dobre praktyki w zakresie rozpuszczania obejmują odpowiedni dobór rozpuszczalnika, kontrolę temperatury oraz czas mieszania, co zapewnia optymalne warunki dla uzyskania jednorodnej mieszaniny. Warto również zwrócić uwagę na różnice między rozpuszczaniem a innymi procesami, takimi jak emulgowanie, które dotyczy mieszania dwóch cieczy, które normalnie się nie mieszają, co prowadzi do powstania emulsji, a nie jednofazowej mieszaniny cząsteczkowej.

Pytanie 3

W jaki sposób powinny być zapakowane czopki recepturowe przygotowane przy użyciu unguatora?

A. Wyciągnięte z formy i umieszczone w kartonowym pudełku z opisem na pomarańczowej sygnaturze.

B. Pozostawione w formie i zapakowane w białą torebkę papierową z opisem.

C. Pozostawione w formie i zapakowane w pomarańczową torebkę papierową z opisem.

D. Wyciągnięte z formy i umieszczone w kartonowym pudełku z opisem na białej sygnaturze.

Czopki recepturowe, które są sporządzone przy użyciu unguatora, powinny być pozostawione w formie i zapakowane w opisaną, pomarańczową torebkę papierową, co wynika z norm i standardów dotyczących pakowania leków. Pomarańczowa sygnatura wskazuje na określony rodzaj leku, co jest zgodne z zasadami klasyfikacji farmaceutycznej. Taka praktyka ma na celu ułatwienie identyfikacji i zapewnienie bezpieczeństwa pacjenta. W praktyce, czopki powinny być starannie umieszczane w torebkach, aby zminimalizować ryzyko ich uszkodzenia oraz kontaminacji. Tego rodzaju pakowanie jest również zgodne z wymaganiami GMP (Good Manufacturing Practice), które kładą nacisk na odpowiednie warunki przechowywania i transportu produktów farmaceutycznych. Dodatkowo, dobrym nawykiem jest oznaczanie torebek z informacjami o składzie leku oraz dacie ważności, co ułatwia stosowanie i kontrolę nad produktami. Ważne jest też, aby personel medyczny był odpowiednio przeszkolony w zakresie tych standardów, co przyczynia się do zwiększenia bezpieczeństwa i jakości opieki nad pacjentami.

Pytanie 4

Jakie są zalecane odległości między głową pracownika na poziomie oczu a ekranem komputera?

A. 400 - 750 mm

B. 750 - 800 mm

C. 300 - 400 mm

D. 250 - 300 mm

Nieprawidłowe odpowiedzi wskazują na błędne zrozumienie zasad ergonomii oraz wpływu odległości ekranu na zdrowie użytkowników. Odpowiedzi takie jak 300-400 mm czy 250-300 mm sugerują, że ekran jest zbyt blisko oczu, co może prowadzić do dyskomfortu oraz problemów ze wzrokiem. Badania pokazują, że zbyt bliska odległość od monitora może powodować zmęczenie oczu, ból głowy oraz syndrom suchego oka, ponieważ użytkownik często mruży oczy, aby poprawić ostrość widzenia. Natomiast odległość 750-800 mm, choć z pozoru wydaje się bardziej komfortowa, może powodować problemy z percepcją detali na ekranie, co w dłuższej perspektywie może prowadzić do zmniejszenia efektywności pracy. Kluczowe jest, aby ekran był umiejscowiony w odległości, która pozwala na swobodne widzenie szczegółów, jednocześnie nie wymuszając na użytkownikach nadmiernego wysiłku. Ponadto, standardy takie jak ISO 9241 wyraźnie wskazują na potrzebę dostosowania odległości ekranu do indywidualnych warunków pracy, co powinno być uwzględnione w każdym środowisku biurowym. Właściwe zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla zapewnienia zdrowia i komfortu pracy przy komputerze.

Pytanie 5

Czym jest lek recepturowy w kontekście jego przygotowania?

A. przepisu z poradnika lekarskiego

B. przepisu z receptariusza

C. recepty lekarskiej

D. przepisu farmakopealnego

Lek recepturowy to taki specyfik, który tworzy się na podstawie recepty od lekarza. Te leki są szczególne, bo odpowiadają na unikalne potrzeby pacjentów, które nie zawsze można zaspokoić tymi ogólnie dostępnymi lekami. W przepisach znajdziesz dokładne informacje o składnikach, ich ilości oraz jak przygotować dany lek. W praktyce farmaceutycznej często mamy do czynienia z pacjentami, którzy mają specjalne wymagania, na przykład w przypadku alergii czy nietolerancji na pewne składniki. Przygotowanie tych leków musi być zgodne z normami farmakopealnymi, co gwarantuje ich jakość i bezpieczeństwo. Farmaceuci są też zobowiązani do dokumentowania każdego leku recepturowego, co jest ważne dla utrzymania ciągłości terapii oraz monitorowania efektów leczenia.

Pytanie 6

Do dezynfekcji dłoni podczas sporządzania leków do oczu stosuje się

A. wodę utlenioną.

B. kwas nadoctowy.

C. aldehyd glutarowy.

D. glukonian chlorheksydyny.

Glukonian chlorheksydyny jest substancją o szerokim spektrum działania antyseptycznego, która jest szczególnie polecana do dezynfekcji rąk podczas przygotowywania leków do oczu. Jego skuteczność w eliminacji patogenów, w tym bakterii i wirusów, została potwierdzona w wielu badaniach klinicznych. W porównaniu do innych środków dezynfekcyjnych, glukonian chlorheksydyny cechuje się długotrwałym działaniem, co jest kluczowe w kontekście procedur farmaceutycznych, gdzie rygorystyczne standardy higieny są niezbędne. Przygotowując leki okulistyczne, należy unikać substancji, które mogą podrażnić oczy lub wprowadzić zanieczyszczenia. Glukonian chlorheksydyny jest dobrze tolerowany, co czyni go idealnym wyborem w tym kontekście. W praktyce, stosowanie tego środka powinno odbywać się zgodnie z wytycznymi instytucji zdrowia publicznego, takimi jak Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) oraz zaleceniami lokalnych przepisów dotyczących farmakologii. Przyzwyczajenie do używania glukonianu chlorheksydyny w warunkach aptecznych pomaga w utrzymaniu wysokich standardów bezpieczeństwa i jakości produktów medycznych.

Pytanie 7

Która forma leków jest przeznaczona wyłącznie do stosowania wewnętrznego?

A. Maści.

B. Krople.

C. Proszki niedzielone.

D. Mieszanki recepturowe.

Mieszanki recepturowe są preparatami stosowanymi wyłącznie do użytku wewnętrznego, co oznacza, że są przeznaczone do przyjmowania przez pacjenta w formie doustnej. Zawierają one składniki aktywne i inne substancje, które są łączone w odpowiednich proporcjach zgodnie z indywidualnymi potrzebami pacjenta. Takie leki są często przygotowywane w aptekach na podstawie recepty od lekarza. Przykłady zastosowania obejmują mieszanki uspokajające, przeciwbólowe czy też leki na problemy żołądkowe. Właściwe przygotowanie mieszanki recepturowej wymaga ścisłego przestrzegania standardów farmaceutycznych, aby zapewnić bezpieczeństwo i skuteczność terapii. Dobrą praktyką jest również dokumentowanie wszystkich składników oraz stosowanych procedur, co pozwala na późniejsze odtworzenie receptury i zapewnienie jakości leku.

Pytanie 8

Który z wymienionych preparatów nie jest w stanie wydać technik farmaceutyczny z dwuletnim doświadczeniem w aptece, pracujący na pełen etat?

A. Chlordiazepoksydu

B. Pentazocyny

C. Prometazyny

D. Zolpidemu

Prometazyna, zolpidem oraz chlordiazepoksyd to leki, które technik farmaceutyczny z dwuletnią praktyką może wydawać, jednakże nie są to leki opioidowe, a ich regulacje są mniej restrykcyjne w porównaniu do pentazocyny. Prometazyna jest lekiem przeciwhistaminowym, stosowanym głównie w leczeniu alergii i choroby lokomocyjnej. Zolpidem jest lekiem nasennym, wykorzystywanym w krótkotrwałym leczeniu bezsenności, a chlordiazepoksyd należy do grupy benzodiazepin, stosowanych w leczeniu zaburzeń lękowych. Przekonanie, że te leki można wydawać bez ograniczeń, może prowadzić do błędów, takich jak niewłaściwe stosowanie lub nadużywanie, co jest niebezpieczne dla pacjentów. Wiele osób błędnie interpretuje zakres kompetencji techników farmaceutycznych, sądząc, że mogą oni bez ograniczeń wydawać wszystkie leki dostępne w aptece. W rzeczywistości farmaceuci mają określone kompetencje, które nie obejmują wydawania leków kontrolowanych, takich jak pentazocyna. Ponadto, zgodnie z ogólnymi zasadami stosowania leków, technik farmaceutyczny powinien zawsze kierować pacjentów do lekarza w przypadku wątpliwości dotyczących ich stanu zdrowia lub stosowania leków.

Pytanie 9

Gdzie można zweryfikować informacje dotyczące nazw oraz dawek leków generycznych?

A. w Farmakopei Polskiej

B. w Farmakopeach innych krajów

C. w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia

D. w Lekach Współczesnej Terapii

Stwierdzenie, że informacje na temat nazw i dawek leków generycznych można znaleźć w 'Lekach Współczesnej Terapii' jest jak najbardziej trafne. Ta publikacja to naprawdę solidne źródło danych, które zawiera najnowsze informacje o lekach, w tym generycznych. Znajdziesz tam wszystko, co potrzebne – od dawkowania po różne zastosowania. "Leki Współczesnej Terapii" to coś, co lekarze i farmaceuci cenią sobie w polskiej farmacji, bo ukazuje im, jak odpowiedzialnie przepisywać i wydawać leki. Co ważne, ta publikacja nie stoi w miejscu i przynajmniej regularnie aktualizuje swoje dane, co w dzisiejszym szybko zmieniającym się świecie farmacji ma kluczowe znaczenie. Oprócz tego, dzięki dostępowi do takiej publikacji, specjaliści mogą na bieżąco oceniać interakcje między lekami i ewentualne skutki uboczne, co jest super ważne w terapii pacjentów. Warto też wiedzieć, że leki generyczne mogą być tańszą opcją niż ich markowe odpowiedniki, a ich dostępność ma duży wpływ na decyzje terapeutyczne.

Pytanie 10

W jakim przedziale temperatur, według FP X, powinno się przechowywać lek, jeśli na etykiecie napisano przechowywać w chłodnym miejscu?

A. Od 2°C do 7°C

B. Od 16°C do 25°C

C. Od 8°C do 15°C

D. Od 0°C do 1°C

Odpowiedź 'Od 8°C do 15°C' jest zgodna z wytycznymi zawartymi w Farmakopei Polskiej (FP X), która definiuje temperaturę przechowywania leków w kategoriach 'chłodnego miejsca'. Przechowywanie w tym zakresie temperatur jest kluczowe dla zachowania stabilności chemicznej i biologicznej leków. Właściwe warunki przechowywania ograniczają ryzyko degradacji substancji czynnych oraz powstawania produktów ubocznych, które mogłyby być szkodliwe dla pacjentów. Na przykład, wiele leków biotechnologicznych, szczepionek czy antybiotyków wymaga przechowywania w zimnym miejscu, aby zachować ich efektywność. W praktyce, apteki i placówki medyczne powinny regularnie monitorować temperaturę przechowywania, aby zapewnić, że jest ona zgodna z wymaganiami producenta oraz normami prawnymi. Użycie odpowiednich urządzeń, takich jak lodówki farmaceutyczne, jest standardem w branży, co dodatkowo potwierdza znaczenie przestrzegania tych wytycznych dla bezpieczeństwa pacjentów.

Pytanie 11

W celu potwierdzenia tożsamości <i>Collargolu</i> według FP, należy wykonać badania jakościowe dotyczące obecności

A. jonów srebra Ag+.

B. garbników.

C. jonów chlorkowych Cl-.

D. kwasów fenolowych.

To, że wskazałeś na obecność jonów srebra Ag+ w Collargolu, to strzał w dziesiątkę! Srebro faktycznie jest superważnym składnikiem tego preparatu. Collargol to roztwór koloidalny, który ma świetne właściwości antybakteryjne, więc nic dziwnego, że jest stosowany w medycynie. Jak się robi badania jakościowe, to warto się skupić na wykrywaniu właśnie tych jonów srebra, bo to istotne dla zapewnienia wysokiej jakości i bezpieczeństwa stosowania tego preparatu. W farmacji ważne jest, żeby potwierdzić nie tylko obecność składników aktywnych, ale także ich odpowiednie stężenia. Na przykład w Farmakopei Polskiej jest mowa o przeprowadzaniu analiz, które pomagają w identyfikacji i oznaczaniu Ag+, co z kolei pozwala na sprawdzenie, czy produkt spełnia swoje deklarowane właściwości. Dlatego wiedza o obecności tych jonów jest kluczowa – można ocenić potencjalne skutki uboczne oraz to, jak skuteczny jest dany preparat. W laboratoriach do analizy można używać takich technik jak spektroskopia czy chromatografia, które naprawdę pomagają w dokładnej identyfikacji jonu srebra w Collargolu.

Pytanie 12

Przy którym z leków, na jednej recepcie, lekarz może wpisać nazwę tylko jednego preparatu, a także musi określić słownie ilość sumaryczną substancji psychotropowej oraz wskazać sposób dawkowania?

A. Cinie (Sumatryptan)

B. Adeksa (Akarboza)

C. Bisocard (Bisoprolol)

D. Stilnox (Zolpidem)

Odpowiedź Stilnox (Zolpidem) jest poprawna, ponieważ Zolpidem jest lekiem psychotropowym, który jest stosowany w leczeniu bezsenności. Zgodnie z obowiązującymi przepisami, leki zawierające substancje psychotropowe wymagają szczególnego traktowania na receptach. Lekarz powinien wypisać na jednej recepcie jedynie jeden preparat, a ilość substancji psychotropowej musi być wyrażona słownie. Jest to standardowe podejście w celu minimalizacji ryzyka nadużyć oraz zapewnienia bezpieczeństwa pacjentów. Przykładem zastosowania może być pacjent z chroniczną bezsennością, który wymaga precyzyjnego dawkowania Zolpidemu, co również powinno być jasno określone w recepcie. Takie podejście jest zgodne z zaleceniami zawartymi w ustawodawstwie regulującym przepisy dotyczące leczenia substancjami psychotropowymi oraz ma na celu ochronę pacjentów przed potencjalnymi skutkami ubocznymi i nadużyciem leków.

Pytanie 13

Wskaź, z jakiego źródła można uzyskać informacje o kategorii dostępności leku, który został dopuszczony do obrotu?

A. Leki Współczesnej Terapii

B. Urzędowy Wykaz Produktów Leczniczych

C. Farmakopea Polska X

D. Ustawa Prawo Farmaceutyczne

Urzędowy Wykaz Produktów Leczniczych (UWPL) jest kluczowym dokumentem w polskim systemie farmaceutycznym, który zawiera szczegółowe informacje na temat wszystkich produktów leczniczych dopuszczonych do obrotu na terenie Polski. To źródło jest podstawowym narzędziem dla farmaceutów, lekarzy oraz innych specjalistów zdrowia, którzy potrzebują aktualnych danych o dostępności leków oraz ich wskazaniach, przeciwwskazaniach i działaniach niepożądanych. UWPL jest regularnie aktualizowany, co w praktyce oznacza, że specjaliści mogą mieć pewność, iż korzystają z najnowszych informacji. Praktyczne zastosowanie UWPL obejmuje m.in. prowadzenie odpowiednich strategii terapeutycznych na podstawie dostępnych leków, a także pomoc w podejmowaniu decyzji dotyczących ordynacji leków. Znajomość tego wykazu jest niezbędna w codziennej praktyce farmaceutycznej oraz klinicznej, aby zapewnić pacjentom właściwą i bezpieczną terapię.

Pytanie 14

Jakie jest podłoże maści kamforowej (Camphorae unguentum) według FP X?

A. Vaselinum hydrophylicum

B. Unguentum hydrophylicum

C. Unguentum album

D. Vaselinum flavum

Wybór podłoża dla maści ma kluczowe znaczenie dla efektywności terapeutycznej preparatu. Unguentum hydrophylicum i Unguentum album to dwa różne typy podłoży, które nie są dedykowane dla substancji takich jak kamfora. Unguentum hydrophylicum, mimo że ma zdolność do zwiększania rozpuszczalności substancji czynnych, nie jest odpowiednie w przypadku kamfory, ponieważ nie zapewnia odpowiednich właściwości emulgujących i stabilizujących dla tego specyficznego związku. Z kolei Unguentum album, będące podłożem na bazie wazeliny białej, również nie gwarantuje efektywnego wchłaniania kamfory, co prowadzi do jej ograniczonej biodostępności. W przypadku Vaselinum flavum, które jest wazeliną żółtą, występują dodatkowe zanieczyszczenia, które mogą negatywnie wpływać na działanie terapeutyczne. Typowe błędy myślowe w analizie tego zagadnienia dotyczą często ignorowania właściwości fizykochemicznych substancji czynnych oraz ich interakcji z różnymi nośnikami. W kontekście farmaceutycznym, wybór podłoża powinien być uzależniony od charakterystyki substancji czynnej, jej rozpuszczalności oraz zamierzonego sposobu aplikacji. Brak zrozumienia tych zasad może prowadzić do tworzenia nieefektywnych preparatów, co w dłu

Pytanie 15

Na kim spoczywa obowiązek przechowywania próbek archiwalnych leku?

A. wojewódzkim inspektorze farmaceutycznym

B. hurtowni farmaceutycznej

C. wytwórcy produktu leczniczego

D. aptece lub punkcie aptecznym

Wytwórca produktu leczniczego jest zobowiązany do przechowywania próbki archiwalnej leku zgodnie z wymaganiami prawa farmaceutycznego. Przechowywanie próbek archiwalnych ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia jakości i bezpieczeństwa stosowania leków. W przypadku wystąpienia jakichkolwiek nieprawidłowości, takich jak działania niepożądane lub problemy z jakością, archiwalne próbki mogą być wykorzystane do przeprowadzenia analizy i identyfikacji potencjalnych przyczyn. Zgodnie z wytycznymi Europejskiej Agencji Leków (EMA) oraz krajowymi regulacjami, wytwórcy są zobowiązani do przechowywania próbek przez określony czas po zakończeniu serii produkcyjnej, co zazwyczaj wynosi co najmniej pięć lat. Dobre praktyki wytwarzania (GMP) wskazują na konieczność dokumentowania wszystkich działań związanych z próbami archiwalnymi, co zapewnia transparentność i możliwość audytów. Przechowywanie próbek archiwalnych jest również istotne w kontekście ewentualnych badań klinicznych oraz monitorowania skutków ubocznych, co podkreśla odpowiedzialność wytwórcy za jakość i bezpieczeństwo swoich produktów.

Pytanie 16

Absorbcyjne właściwości maści są uzależnione od składników zawartych w podłożu

A. parafiny stałej

B. parafiny ciekłej

C. lanoliny

D. wazeliny

Lanolina, będąca naturalnym emolientem, posiada wyjątkowe właściwości absorbcyjne, które są kluczowe w kontekście formulacji maści. Jej unikalna budowa chemiczna pozwala na efektywne wiązanie wody, co wspomaga nawilżenie naskórka. Dzięki temu lanolina jest często wykorzystywana w preparatach dermatologicznych i kosmetycznych, gdzie pożądane jest długotrwałe nawilżenie oraz ochrona skóry. Ponadto, lanolina działa jako środek wspomagający przenikanie substancji czynnych w głąb skóry, co zwiększa ich efektywność terapeutyczną. W praktyce, maści zawierające lanolinę są stosowane w leczeniu ran, oparzeń czy podrażnień, a także w kosmetykach dla dzieci. Warto zaznaczyć, że zgodnie z zaleceniami farmaceutycznymi, stosowanie lanoliny powinno odbywać się w odpowiednich proporcjach, aby zbalansować jej właściwości i zapewnić skuteczność preparatu.

Pytanie 17

Zapis Sapo viridis oznacza

A. mydło lecznicze.

B. spirytus kamforowy.

C. mydło potasowe.

D. spirytus mydlany.

Mydło kamforowe, mydło lecznicze oraz spirytus mydlany to terminy, które mogą być mylone z mydłem potasowym, jednak każdy z nich odnosi się do innego procesu lub produktu. Spirytus kamforowy, na przykład, jest substancją chemiczną uzyskiwaną z kamfory, która jest stosowana głównie w medycynie oraz w aromaterapii. Nie ma związku z procesem saponifikacji, a jest bardziej środkiem lotnym stosowanym w leczeniu bólów mięśniowych i stawowych. Mydło lecznicze, chociaż może być produkowane z różnych rodzajów mydeł, nie jest jednoznacznie związane z mydłem potasowym. Często mydła lecznicze są wzbogacone o składniki aktywne, ale ich główny składnik może być mydłem sodowym. Spirytus mydlany to z kolei termin odnoszący się do mieszaniny mydeł i alkoholu, najczęściej używanego w produkcji kosmetyków lub jako środek czyszczący, ale nie jest to forma mydła potasowego. Typowym błędem jest utożsamianie różnych form mydeł i ich zastosowań bez zrozumienia ich chemicznych właściwości oraz specyfiki produkcji. Warto zatem zrozumieć różnice między tymi produktami, aby skutecznie dobierać je do konkretnych potrzeb w pielęgnacji ciała i utrzymaniu czystości."

Pytanie 18

Substancje czynne zawarte w lekach przeciwdepresyjnych, które blokują wychwyt zwrotny serotoniny przez neurony w mózgu, to

A. amitryptylinę i imipraminę

B. paroksetynę i sertralinę

C. mianserynę i klonazepam

D. opipramol i paroksetynę

Paroksetyna i sertralina to leki przeciwdepresyjne z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), które są powszechnie stosowane w leczeniu depresji oraz zaburzeń lękowych. Mechanizm ich działania polega na zwiększeniu stężenia serotoniny w synapsach poprzez blokowanie jej wychwytu zwrotnego przez neurony. Dzięki temu, leki te przyczyniają się do poprawy nastroju i redukcji objawów depresyjnych. Paroksetyna jest często stosowana w leczeniu zaburzeń lękowych, a także w terapii zespołu stresu pourazowego, natomiast sertralina jest zalecana w przypadku depresji, zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych i PTSD. W praktyce klinicznej, wybór konkretnego leku zależy od profilu pacjenta, w tym od towarzyszących schorzeń oraz potencjalnych interakcji z innymi przyjmowanymi lekami. Ważne jest, aby lekarz prowadzący monitorował skuteczność oraz ewentualne działania niepożądane, co jest zgodne z wytycznymi EBM (evidence-based medicine).

Pytanie 19

Jakie białka osocza mają zdolność wiązania leków?

A. fibryna i fibrynogen

B. albuminy

C. białko C-reaktywne oraz hemopeksyna

D. neurotrofiny

Albuminy to najważniejsze białka osocza, które pełnią kluczową rolę w wiązaniu i transportowaniu różnych substancji, w tym leków. Dzięki swojej zdolności do wiązania cząsteczek, albuminy mogą wpływać na biodostępność leków, co jest istotne dla ich skuteczności terapeutycznej. W praktyce klinicznej, zrozumienie, jak albuminy wiążą leki, jest niezbędne dla optymalizacji terapii farmakologicznych, zwłaszcza w przypadku pacjentów z różnymi schorzeniami współistniejącymi. Na przykład, w przypadkach niewydolności nerek lub wątroby, poziom albumin może być obniżony, co prowadzi do zwiększonej dostępności leków w osoczu i potencjalnego ryzyka działań niepożądanych. Dobrą praktyką jest również monitorowanie stężenia albumin u pacjentów, którzy przyjmują leki o wąskim indeksie terapeutycznym, aby uniknąć niepożądanych interakcji. Albuminy są także wykorzystywane w terapii infuzyjnej, aby zwiększyć objętość krwi i poprawić ciśnienie onkotyczne, co jest szczególnie ważne w stanach krytycznych.

Pytanie 20

Podczas dożylnego podawania efedryny, po każdym kolejnym zastrzyku leku obserwuje się coraz mniej wyraźny wzrost ciśnienia tętniczego krwi. Jakie zjawisko to opisuje?

A. tachyfilaksja

B. idiosynkrazja

C. antagonizm

D. synergizm

Tachyfilaksja to zjawisko polegające na szybko postępującej utracie odpowiedzi na dany lek po jego wielokrotnym podaniu. W przypadku efedryny, po każdym kolejnym wstrzyknięciu dochodzi do coraz słabszego działania leku na układ krążenia, co skutkuje mniejszym podwyższeniem ciśnienia tętniczego krwi. Mechanizm tachyfilaksji wiąże się z desensytyzacją receptorów adrenergicznych, na które działa efedryna, co prowadzi do obniżonej odpowiedzi komórkowej na ten sam bodziec. W praktyce klinicznej, zjawisko to jest istotne przy stosowaniu leków, takich jak efedryna, które są wykorzystywane w leczeniu stanów wymagających szybkiego podwyższenia ciśnienia krwi. Wiedza o tachyfilaksji pozwala na właściwe planowanie terapii oraz unikanie nieefektywnego powtarzania tej samej dawki leku. W takich sytuacjach lekarze mogą rozważyć zwiększenie dawki lub zastosowanie alternatywnych leków w celu uzyskania pożądanego efektu terapeutycznego, co jest standardem w praktyce medycznej.

Pytanie 21

W laboratorium farmaceutycznym technik farmaceutyczny zebrał narzędzia do sporządzenia leku recepturowego. Należą do nich: waga do proszków oraz waga do płynów z pełnym zestawem odważników, moździerz, pistel, zlewki, łyżeczki oraz butelka z szeroką szyjką o pojemności 100,0 z zakrętką. Jaką formę przyjmie przygotowany lek?

A. Roztworu

B. Mieszanki

C. Pudru płynnego

D. Kropli

Odpowiedź 'Pudru płynnego' jest poprawna, ponieważ w procesie przygotowania leku recepturowego technik farmaceutyczny wykorzystał utensylia typowe dla produkcji postaci proszkowych, z dodatkowym wskazaniem na formę 'płynnego'. Waga do proszków oraz moździerz i pistel sugerują, że substancje czynne mogą być rozdrabniane, co jest kluczowe w przypadku przygottowania pudrów. Z kolei składniki płynne mogą być dodawane do proszku w celu uzyskania odpowiedniej konsystencji. Puder płynny to forma leku, która ma na celu ułatwienie podawania leków trudnych do zażywania w inny sposób, dzięki czemu może być stosowany w pediatrii, geriatrze czy w przypadkach z dysfagią. Przykładem zastosowania pudrów płynnych są leki stosowane w leczeniu bólu, gdzie po rozpuszczeniu w wodzie lub innym płynie pacjent może łatwiej je przyjąć. Zgodnie z wytycznymi Dobrej Praktyki Wytwarzania (GMP), proces ten musi być przeprowadzany w odpowiednich warunkach sanitarnych, aby zapewnić jakość i bezpieczeństwo leku.

Pytanie 22

W myśl obowiązujących przepisów przeterminowane leki znajdujące się w aptece należy

A. przechowywać w wydzielonym pomieszczeniu przez 5 lat.

B. zwrócić do hurtowni, w której zostały zakupione.

C. oddać do utylizacji profesjonalnej firmie na podstawie protokołu.

D. spalić w specjalnym piecu.

Nieźle, że wskazałeś na konieczność oddania przeterminowanych leków do specjalistycznej firmy! To naprawdę ważne, bo według przepisów te leki traktuje się jako odpady medyczne. Musimy pamiętać, że dobre zarządzanie nimi jest kluczowe dla zdrowia publicznego i ochrony środowiska. Utylizacja powinna być zgodna z Ustawą o odpadach, a firmy zajmujące się tym powinny mieć wszystkie potrzebne pozwolenia. Fajnie by było prowadzić rejestr, kto i kiedy przekazał leki, żeby uniknąć problemów w przyszłości. W ten sposób dbamy nie tylko o naturę, ale też o siebie i innych, żeby nie było żadnych nieprzyjemnych sytuacji związanych z niewłaściwym zarządzaniem odpadami medycznymi.

Pytanie 23

Olej wątłuszowy powinien być stosowany w stanach niedoboru

A. witamin A i D3.

B. witamin E i K.

C. witaminy B12.

D. witaminy B1.

Olej wątłuszowy jest cennym źródłem witamin A i D3, które są kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania organizmu. Witamina A odgrywa fundamentalną rolę w procesach wzrokowych, immunologicznych oraz w utrzymaniu zdrowia skóry. Z kolei witamina D3 jest niezbędna dla regulacji metabolizmu wapnia i fosforu, co ma bezpośredni wpływ na zdrowie kości oraz system immunologiczny. W przypadkach niedoboru tych witamin, suplementacja olejem wątłuszowym może przyczynić się do poprawy stanu zdrowia. Na przykład, osoby z zaburzeniami wchłaniania tłuszczów mogą mieć trudności z uzyskaniem odpowiednich ilości tych witamin z diety, przez co olej wątłuszowy staje się istotnym elementem ich suplementacji. Warto również zauważyć, że olej wątłuszowy jest zgodny z wieloma standardami zdrowotnymi, takimi jak wytyczne dotyczące suplementacji diety, co czyni go zalecanym wyborem w kontekście dbałości o zdrowie.

Pytanie 24

Którą metodę należy wykorzystać, aby uzyskać Aqua aromaticae do celów recepturowych w warunkach aptecznych?

A. Rozpuszczenie olejocukru

B. Poddanie destylacji surowców zielarskich

C. Poddanie destylacji surowców aromatycznych

D. Rozpuszczenie olejku eterycznego po roztarciu z talkiem

Wybór metody polegającej na poddaniu destylacji surowców zielarskich nie jest właściwy w kontekście uzyskiwania Aqua aromaticae. Destylacja to proces, który wykorzystuje różnice w temperaturze wrzenia substancji, aby oddzielić je od siebie. Choć jest to skuteczna metoda pozyskiwania olejków eterycznych z roślin, nie prowadzi ona do otrzymania roztworu, jakim jest Aqua aromaticae. Podobnie, rozpuszczenie olejocukru nie ma związku z produkcją Aqua aromaticae, ponieważ ten składnik nie posiada właściwości aromatycznych, które są kluczowe w tym procesie. Natomiast poddanie destylacji surowców aromatycznych również nie przynosi pożądanego efektu, gdyż Aqua aromaticae wymaga emulsyfikacji oleju eterycznego ze środkiem pomocniczym. Zrozumienie tych metod jest kluczowe, aby uniknąć błędów w praktyce recepturowej. Zastosowanie destylacji w kontekście produkcji Aqua aromaticae prowadzi do nieporozumień, ponieważ nie odpowiada na specyfikę procesu, który wymaga uzyskania stabilnego roztworu, a nie czystego olejku. Dlatego ważne jest, aby przy podejmowaniu decyzji o metodzie przygotowania zwracać uwagę na szczegóły i odpowiednie techniki, które zapewnią nie tylko skuteczność, ale również bezpieczeństwo preparatów farmaceutycznych.

Pytanie 25

Co to jest puder płynny?

A. zawiesina przeznaczona do użytku wewnętrznego

B. emulsja przeznaczona do użytku zewnętrznego

C. zawiesina przeznaczona do użycia zewnętrznego

D. emulsja przeznaczona do użycia wewnętrznego

Puder płynny, klasyfikowany jako zawiesina do użytku zewnętrznego, jest formulacją, która łączy cząstki stałe z płynem, co pozwala na uzyskanie stabilnej mieszanki. Puder płynny jest często stosowany w dermatologii oraz kosmetykach, gdzie jego zadaniem jest aplikacja na skórę w celu łagodzenia podrażnień lub w celach estetycznych. Przykładowo, pudry płynne zawierające składniki aktywne mogą być używane do leczenia trądziku, ponieważ mają zdolność do wnikania w pory oraz kontrolowania nadmiernego wydzielania sebum. Ważne jest, aby stosować puder płynny zgodnie z zaleceniami producenta, co zapewnia optymalne działanie oraz minimalizuje ryzyko działań niepożądanych. W kontekście standardów branżowych, pudry płynne muszą spełniać określone normy jakości, co potwierdza ich skuteczność oraz bezpieczeństwo stosowania, co jest szczególnie istotne w produkcie przeznaczonym do kontaktu z skórą.

Pytanie 26

<i>Spiritus formicicus</i> to spirytus

A. salicylowy.

B. mrówczany.

C. kamforowy.

D. gorczyczny.

Odpowiedź na mrówczany jest naprawdę trafiona. 'Spiritus formicicus' to łacińska nazwa spirytusu mrówczanowego, który powstaje z kwasu mrówkowego. Ten alkohol ma sporo zastosowań, zwłaszcza w chemii organicznej jako rozpuszczalnik, ale też w farmacji. Na przykład, używa się go w różnych reakcjach chemicznych, jak esterifikacja, czy jako dodatek do produkcji leków. Warto też wiedzieć, że spirytus mrówczany często wykorzystuje się w laboratoriach do konserwacji próbek biologicznych, a nawet jako środek dezynfekujący, bo ma dobre właściwości antyseptyczne. Przy pracy z tym związkiem trzeba jednak pamiętać o bezpieczeństwie – dobra wentylacja i środki ochrony osobistej to podstawa, żeby uniknąć kontaktu ze skórą czy drogami oddechowymi.

Pytanie 27

Proces biotransformacji leku, prowadzący do utraty jego działania farmakologicznego

A. zachodzi głównie w wątrobie

B. zachodzi wyłącznie w punkcie uchwytu

C. jest katalizowany przez konwertazę angiotensynową

D. jest katalizowany przez reninę

Kiedy pojawiają się błędne odpowiedzi, warto zrozumieć, że biotransformacja to coś więcej niż tylko jeden punkt w organizmie. To nie jest jak renina czy konwertaza angiotensynowa, bo one mają inne zadania. Na przykład, renina reguluje ciśnienie krwi przez wpływ na układ renina-angiotensyna, a konwertaza angiotensynowa zmienia angiotensynę I w angiotensynę II, co nie ma związku z metabolizowaniem leków. Często mylimy te różne enzymy i ich funkcje, co prowadzi do błędnych wniosków. Biotransformacja to skomplikowany proces, który wymaga naprawdę dobrej wiedzy o tym, jak działają enzymy i gdzie się znajdują w organizmie, zwłaszcza w wątrobie. No i warto zauważyć, że znajomość tych różnic jest istotna dla osób, które zajmują się farmakoterapią oraz inżynierią farmaceutyczną, bo to pomaga w skutecznej terapii i unikaniu niepożądanych skutków.

Pytanie 28

Co oznacza skrót trit. w tłumaczeniu na język polski?

A. Roztarty.

B. Nalewka.

C. Trzy.

D. Tabletka.

Skrót "trit." oznacza w języku polskim termin "roztarty". Jest to termin stosowany w kontekście farmaceutycznym oraz przy przygotowywaniu receptur. Oznacza on substancję, która została przekształcona w drobny proszek lub masę poprzez mechaniczne rozdrobnienie. W praktyce, roztarty składnik może odgrywać istotną rolę w procesie formułowania leków, gdyż zwiększa jego powierzchnię kontaktu, co z kolei może przyspieszyć proces wchłaniania. Dobrą praktyką w laboratoriach jest odpowiednie przygotowywanie substancji czynnych, ponieważ ich właściwe rozdrobnienie może wpłynąć na efektywność terapeutyczną leku. W kontekście standardów, takie działania pokrywają się z zaleceniami zawartymi w wytycznych dotyczących przygotowywania preparatów farmaceutycznych. Warto również zauważyć, że termin "roztarty" można spotkać w różnych dziedzinach, takich jak chemia analityczna, gdzie dokładność przygotowania materiałów testowych jest kluczowa dla uzyskania wiarygodnych wyników.

Pytanie 29

Fenoloftaleina, stosowana jako wskaźnik alkacymetryczny, w roztworze zasadowym przybiera barwę

A. malinową.

B. żółtą.

C. niebieską.

D. pomarańczową.

Fenoloftaleina jest organicznym związkiem chemicznym, który pełni rolę wskaźnika pH, szczególnie w titracji zasadowej. W roztworach zasadowych fenoloftaleina zmienia kolor na malinowy, co jest wynikiem zmiany pH, w którym zaczyna dominować forma zjonizowana. Fenoloftaleina jest bezbarwna w pH poniżej około 8,2, a przy pH wyższym od 10 przybiera intensywny malinowy odcień. W praktyce, wskaźnik ten jest szeroko stosowany w laboratoriach chemicznych do oceny odczynu roztworów alkalicznych. W analizach alkacymetrycznych, poprawne odczytanie koloru wskaźnika jest kluczowe dla uzyskania dokładnych wyników. Dodatkowo, fenoloftaleina znajduje zastosowanie w przemyśle, gdzie monitorowanie pH jest istotne dla jakości produktów. Warto również zwrócić uwagę na to, że jej stosowanie jest zgodne z zaleceniami standardów analitycznych, takich jak ISO, co potwierdza jej wiarygodność jako narzędzia pomiarowego w chemii.

Pytanie 30

Jakie substancje znajdują się w Oleum Jecoris Aselli?

A. Witaminy C, B, F, kwasy EPA i DHA

B. Witaminy A, D, E, kwasy ARA i BHA

C. Witaminy A, D, E, kwasy EPA i DHA

D. Witaminy C, B, F, kwasy ARA i BHA

Oleum Jecoris Aselli, znane również jako tran wątrobowy dorsza, charakteryzuje się bogactwem witamin A, D i E oraz kwasami tłuszczowymi EPA i DHA. Witamina A jest kluczowa dla prawidłowego funkcjonowania wzroku oraz układu odpornościowego, witamina D odgrywa istotną rolę w metabolizmie wapnia i zdrowiu kości, a witamina E działa jako silny antyoksydant, zapobiegając uszkodzeniu komórek przez wolne rodniki. Kwas eikozapentaenowy (EPA) i kwas dokozaheksaenowy (DHA) są niezbędnymi kwasami tłuszczowymi, które wspierają zdrowie serca, funkcje mózgu oraz mają działanie przeciwzapalne. Uzupełnienie diety o Oleum Jecoris Aselli jest szczególnie polecane w kontekście prewencji chorób cywilizacyjnych, takich jak miażdżyca czy choroby neurodegeneracyjne, co podkreśla znaczenie tego preparatu w profilaktyce zdrowotnej.

Pytanie 31

Metodą perkolacji otrzymuje się

A. krople anyżowe.

B. wodę miętową.

C. syrop prawoślazowy.

D. nalewkę z kory chinowej.

Metoda perkolacji jest techniką ekstrakcji, często stosowaną w farmacji i przygotowywaniu naparów z roślin. W przypadku kory chinowej, perkolacja polega na przepuszczaniu rozpuszczalnika, najczęściej alkoholu lub wody, przez materiał roślinny, co pozwala na efektywne wydobycie składników aktywnych, takich jak alkaloidy. Nalewka z kory chinowej, znana ze swoich właściwości przeciwmalarycznych oraz tonizujących, jest klasycznym przykładem zastosowania tej metody. W praktyce, proces ten wymaga precyzyjnego doboru parametrów, takich jak czas ekstrakcji i temperatura, co ma kluczowe znaczenie dla jakości finalnego produktu. Zgodnie z farmakopeą, nalewki powinny spełniać określone standardy jakości, co potwierdza ich skuteczność oraz bezpieczeństwo stosowania. Dobrą praktyką jest także użycie świeżych lub odpowiednio przetworzonych surowców, co zwiększa efektywność ekstrakcji oraz stabilność gotowego preparatu.

Pytanie 32

Jak należy prawidłowo stosować kwas alendronowy?

A. Na czczo, popijając wodą.

B. W trakcie jedzenia.

C. Wieczorem, zawsze po posiłku.

D. Rano, zawsze po posiłku.

Kwas alendronowy to lek, który pomaga w leczeniu osteoporozy i zapobiega utracie masy kostnej. Ważne jest, żeby brać go na czczo, popijając sporo wody, bo wtedy lepiej się wchłania. Jeśli weźmiesz go z jedzeniem, to może nie zadziałać tak, jak powinien. Po jego zażyciu najlepiej nie leżeć przez co najmniej pół godziny, żeby przełyk się nie podrażnił. W praktyce, pacjenci zazwyczaj powinni to robić rano, bo tak radzą lekarze. Pamiętaj, regularne przyjmowanie leku zgodnie z tymi wskazówkami jest istotne, żeby osiągnąć oczekiwane efekty i zmniejszyć ryzyko skutków ubocznych.

Pytanie 33

Które urządzenie jest przeznaczone do badania lepkości maści?

A. Wiskozymetr.

B. Penetrometr.

C. Polarymetr.

D. Piknometr.

Penetrometr, choć bywa mylony z wiskozymetrem, służy do oceny twardości substancji przez pomiar głębokości penetracji w określonym czasie. Jest stosowany głównie w przemyśle spożywczym i farmaceutycznym do badania konsystencji różnych materiałów, ale nie jest przeznaczony do pomiaru lepkości w płynach. Piknometr natomiast jest narzędziem do pomiaru gęstości substancji stałych i cieczy poprzez określenie objętości próbki w stosunku do jej masy, co również eliminuje go z listy urządzeń do badania lepkości. Z kolei polarymetr jest używany do badania aktywności optycznej substancji, co ma zastosowanie w analizach chemicznych, ale nie w bezpośrednim pomiarze lepkości. Użytkownicy mogą często mylić te urządzenia, nie dostrzegając ich specyficznych zastosowań. Kluczowym błędem myślowym jest stosowanie niewłaściwego narzędzia do niewłaściwego celu, co może prowadzić do błędnych interpretacji wyników oraz nieefektywnego procesowania produktów. Aby poprawnie ocenić lepkość maści, niezbędne jest użycie wiskozymetru, który dostarcza precyzyjnych informacji o reologii próbki.

Pytanie 34

Pacjent w warunkach domowych może samodzielnie wykonać wstrzyknięcie

A. podskórne.

B. dotętnicze.

C. domięśniowe.

D. dożylne.

Wstrzyknięcie podskórne jest jedną z najprostszych i najczęściej stosowanych metod podawania leków, które pacjent może wykonywać samodzielnie w warunkach domowych. Ta technika polega na wprowadzeniu leku do tkanki podskórnej, co jest stosunkowo proste do wykonania, ponieważ nie wymaga specjalistycznych umiejętności ani sprzętu. Przykładem zastosowania wstrzyknięć podskórnych są insuliny stosowane przez pacjentów z cukrzycą. Osoba chora na cukrzycę często musi samodzielnie monitorować poziom glukozy we krwi i wprowadzać odpowiednie dawki insuliny. Wstrzyknięcia podskórne są również stosowane w terapii niektórych leków biologicznych, które pacjenci mogą aplikować w domu, co znacząco poprawia ich komfort i jakość życia. Zgodnie z wytycznymi europejskimi, ważne jest, aby pacjenci byli odpowiednio przeszkoleni przez personel medyczny przed rozpoczęciem samodzielnych wstrzyknięć, aby zminimalizować ryzyko powikłań oraz zapewnić skuteczność terapii.

Pytanie 35

Podczas przygotowywania przedmiotów z tworzyw sztucznych potrzebnych do sporządzania leków w warunkach aseptycznych, należy

A. dokładnie przepłukać tylko bieżącą wodą i detergentem

B. przepłukać bieżącą ciepłą wodą o temperaturze w przedziale 35-45 °C

C. przepłukać jedynie detergentem i wyjaławiać suchym gorącym powietrzem

D. dokładnie przepłukać bieżącą ciepłą wodą i wyjaławiać chemicznie przy użyciu 5% roztworu chlorku benzalkoniowego

Odpowiedź dotycząca dokładnego przemycia przedmiotów z tworzyw sztucznych bieżącą ciepłą wodą oraz ich wyjaławiania chemicznego z użyciem 5% roztworu chlorku benzalkoniowego jest prawidłowa z kilku kluczowych powodów. Po pierwsze, przemywanie bieżącą wodą zapewnia skuteczne usunięcie zanieczyszczeń mechanicznych oraz pozostałości chemicznych, które mogą wpływać na jakość sporządzanych leków. Ciepła woda wspomaga rozpuszczanie i usuwanie tłuszczów oraz białek, co jest istotne w kontekście przygotowywania materiałów w warunkach aseptycznych. Następnym krokiem jest wyjaławianie chemiczne, które pozwala na eliminację mikroorganizmów. Chlorek benzalkoniowy jest skutecznym środkiem dezynfekującym, który działa na wiele rodzajów bakterii i wirusów, co czyni go odpowiednim wyborem do dezynfekcji przedmiotów mających kontakt z substancjami leczniczymi. Przykładem zastosowania tej metody jest przygotowanie narzędzi w aptekach i placówkach medycznych, gdzie zachowanie sterylności jest kluczowe dla bezpieczeństwa pacjentów. Stosowanie 5% roztworu chlorku benzalkoniowego w praktyce farmaceutycznej jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi aseptyki, które podkreślają znaczenie właściwej procedury w profilaktyce zakażeń szpitalnych oraz w produkcji leków.

Pytanie 36

Odwar z korzenia kozłka należy sporządzić

A. w aparacie Derynga.

B. w infuzorce.

C. w aparacie Soxhleta.

D. w maceratorze.

Infuzor jest urządzeniem zaprojektowanym do przygotowywania naparów i odwarów, a jego zastosowanie w przypadku korzenia kozłka (Valeriana officinalis) jest szczególnie uzasadnione. Infuzor umożliwia efektywne wydobycie składników czynnych z surowca roślinnego poprzez kontrolowane podgrzewanie i macerację. Proces ten polega na zalaniu korzenia gorącą wodą, co sprzyja rozpuszczaniu substancji czynnych, takich jak kwasy fenolowe, terpeny i inne związki bioaktywne. Z uwagi na właściwości uspokajające i wspomagające sen, odwar z korzenia kozłka jest szeroko stosowany w fitoterapii. Standardy dotyczące przygotowywania takich wyciągów zalecają stosowanie infuzorów, ponieważ pozwalają one na uzyskanie wysokiej jakości preparatu, który zachowuje pełnię działania terapeutycznego. Dodatkowo, infuzory są łatwe w obsłudze i zapewniają odpowiednie warunki, takie jak temperatura i czas ekstrakcji, co jest kluczowe dla uzyskania pożądanych efektów.

Pytanie 37

Podstawowym surowcem do sporządzenia Belladonnae folii tinctura normata jest

A. liść brzozy

B. liść oczaru

C. liść pokrzyku

D. liść boldo

Liść pokrzyku (Atropa belladonna) jest kluczowym surowcem do produkcji Belladonnae folii tinctura normata, która jest stosowana w medycynie ze względu na swoje właściwości farmakologiczne. Zawiera alkaloidy, takie jak atropina, skopolamina i hyoscyjamina, które mają działanie przeciwskurczowe oraz rozszerzające źrenice. Tinctura normata to standaryzowany ekstrakt, co oznacza, że zawiera ściśle określoną ilość substancji czynnych, co zapewnia bezpieczeństwo i efektywność terapii. W praktyce, preparaty na bazie pokrzyku są wykorzystywane w leczeniu skurczów mięśni gładkich, a także w anestezjologii i okulistyce. Standardy dotyczące przygotowania tinctură normata opierają się na normach farmakopealnych, co zapewnia wysoką jakość produktu i zgodność z wymaganiami prawnymi oraz bezpieczeństwa pacjentów. Zrozumienie roli surowców roślinnych, takich jak liść pokrzyku, w farmakoterapii jest niezbędne dla wszystkich profesjonalistów w dziedzinie farmacji i medycyny.

Pytanie 38

Nazwa synonimowa kotrimoksazolu - chemioterapeutyku, to

A. Biseptol.

B. Dermazin.

C. Argosulfan.

D. Sulfasalazin.

Biseptol to po prostu nazwa handlowa kotrimoksazolu, który jest mieszanką dwóch substancji: sulfametoksazolu i trimetoprimu. Ten lek działa przeciwbakteryjnie i radzi sobie z różnymi infekcjami wywołanymi przez bakterie, które są wrażliwe na te składniki. Używa się go w przypadku zakażeń dróg oddechowych i układu moczowego, a także w niektórych zapaleniach płuc. Co ciekawe, dzięki działaniu przeciwzapalnemu, można go też stosować w chorobach jak toxoplazmoza. Ważne jest, aby dobrze dawkować Biseptol i obserwować, czy nie występują jakieś efekty uboczne, jak alergie czy problemy z krwią. Lekarze w praktyce często kierują się zaleceniami różnych towarzystw medycznych, które wskazują, że kotrimoksazol to dobra opcja w terapii bakteryjnych infekcji, zwłaszcza gdy inne antybiotyki nie działają.

Pytanie 39

Oznaczenie straty masy po suszeniu substancji roślinnej wymaga użycia:

A. naczynia wagowego, suszarki laboratoryjnej, eksykatora.

B. tygla porcelanowego, wyparki próżniowej, eksykatora.

C. kolby okrągłodennej, chłodnicy zwrotnej, suszarki.

D. autoklawu, tygla porcelanowego, suszarki fluidalnej.

Strata masy po suszeniu substancji roślinnej to naprawdę ważny krok, jeśli chodzi o analizę jakości i ilości różnych materiałów roślinnych. Dobór naczynia wagowego, suszarki laboratoryjnej i eksykatora ma sens, bo są to podstawowe urządzenia w laboratoriach chemicznych i biologicznych. Naczynie wagowe pomaga nam dokładnie zmierzyć masę przed i po suszeniu, co jest kluczowe do obliczenia straty masy. Suszarka laboratoryjna umożliwia kontrolowane suszenie, co zmniejsza ryzyko zmiany właściwości chemicznych i fizycznych próbki. Eksykator natomiast przydaje się do przechowywania osuszonych próbek w warunkach niskiej wilgotności, co zapobiega ich nawilżeniu. To wszystko jest zgodne z dobrymi praktykami labolatoryjnymi, które podkreślają znaczenie dokładności w przygotowaniu i analizie próbek. Przykładem może być analiza wilgotności w ziołach, gdzie dokładne określenie straty masy jest kluczowe dla ich jakości i skuteczności.

Pytanie 40

Przeciwwskazaniem do zastosowania substancji roślinnej takiej jak Frangulae cortex, która zawiera związki antrachinonowe, jest

A. ciąża

B. zaparcie

C. wysypka

D. gorączka

Ciąża jest jednym z kluczowych przeciwwskazań do stosowania substancji roślinnej, takiej jak Frangulae cortex, która zawiera związki antrachinonowe. Te związki mają działanie przeczyszczające i stymulujące perystaltykę jelit, co może prowadzić do niepożądanych skutków zdrowotnych u kobiet w ciąży. W trakcie ciąży układ hormonalny oraz fizjologia kobiety się zmieniają, co zwiększa ryzyko wystąpienia skurczów macicy oraz potencjalnych problemów z ciążą, takich jak przedwczesne porody. Dlatego stosowanie preparatów z Frangulae cortex w tym okresie powinno być unikanie. W praktyce, lekarze i farmaceuci podkreślają znaczenie świadomego podejścia do stosowania ziół oraz suplementów, szczególnie w sytuacjach, gdy pacjentki są w ciąży, aby zminimalizować ryzyko i chronić zdrowie matki oraz dziecka. Alternatywne metody łagodzenia zaparć w ciąży mogą obejmować dietę bogatą w błonnik oraz odpowiednią ilość płynów, co powinno być zawsze konsultowane z lekarzem.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej