Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik robót wykończeniowych w budownictwie
  • Kwalifikacja: BUD.11 - Wykonywanie robót montażowych, okładzinowych i wykończeniowych
  • Data rozpoczęcia: 3 czerwca 2025 05:31
  • Data zakończenia: 3 czerwca 2025 05:37

Egzamin niezdany

Wynik: 12/40 punktów (30,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jaką klasę ścieralności powinny posiadać panele podłogowe przeznaczone do użytku w korytarzu obiektu użyteczności publicznej?

A. AC1
B. AC5
C. AC2
D. AC4
Wybierając panele klasy AC2, AC1 czy AC4 do korytarzy w budynkach publicznych, możemy napotkać sporo problemów z ich wytrzymałością. Panele AC2 są raczej do domów, gdzie nie ma takiego ruchu. W korytarzach mogłyby się szybko zniszczyć, co wiąże się z kosztownymi naprawami. Klasa AC1 to już w ogóle tragedia, bo nadaje się tylko do minimalnych obciążeń. A AC4, choć trochę lepiej, to wciąż nie dla intensywnego użytkowania. Ważne, żeby dobierać panele do realnych potrzeb i intensywności ruchu, bo inaczej możemy być rozczarowani ich trwałością. Niższą klasą możemy nie tylko zepsuć wygląd przestrzeni, ale też narazić się na niebezpieczeństwo, bo uszkodzona podłoga może prowadzić do wypadków. Dobrze jest zwracać uwagę na standardy, żeby nie popełnić typowych błędów w wyborze materiałów.
Pytanie 2

Przed nałożeniem farby, drobne defekty w świeżym tynku gipsowym powinny być uzupełnione

A. szpachlówką gipsową
B. zaprawą cementową
C. zaprawą wapienną
D. szpachlówką wapienną
Szpachlówka gipsowa jest materiałem, który idealnie nadaje się do wypełniania drobnych uszkodzeń w nowym tynku gipsowym przed malowaniem. Gips ma doskonałe właściwości adhezyjne, co pozwala na skuteczne łączenie się z podłożem, a także wykazuje niską rozszerzalność cieplną, co minimalizuje ryzyko pęknięć powstałych w wyniku zmian temperatury. Ponadto, szpachlówka gipsowa jest łatwa w obróbce, co pozwala na uzyskanie gładkiej powierzchni, idealnej do malowania. W praktyce, po nałożeniu szpachlówki, warto zastosować papier ścierny lub blok szlifierski, aby uzyskać równą powierzchnię. Warto również pamiętać, aby szpachlówka była dobrze wyschnięta przed przystąpieniem do malowania, co zapewni lepszą przyczepność farby i bardziej estetyczny efekt końcowy. W branży budowlanej standardy jakości jednoznacznie wskazują na użycie szpachlówki gipsowej w takich sytuacjach, co potwierdzają liczne normy budowlane oraz zalecenia producentów materiałów budowlanych.
Pytanie 3

Do jednokrotnego pokrycia ściany o powierzchni 10 m2 potrzebny jest 1,0 litr farby. Ile litra farby jest wymagane do pomalowania ścian w pomieszczeniu o wysokości 3,0 m oraz wymiarach podłogi 2,5×5,0 m?

A. 4,50 litra
B. 37,50 litra
C. 3,75 litra
D. 45,00 litrów
W przypadku obliczeń związanych z pomiarem powierzchni ścian i ilości potrzebnej farby, często pojawiają się błędne koncepcje wynikające z niewłaściwego zrozumienia podstawowych zasad. Na przykład, niektórzy mogą przyjąć, że wystarczy pomnożyć wymiary pomieszczenia, nie uwzględniając, że tylko część powierzchni wymaga malowania, jak w przypadku uwzględnienia okien czy drzwi. Tego rodzaju uproszczenia mogą prowadzić do znacznych błędów w oszacowaniach, co z kolei może skutkować zakupem niewłaściwej ilości farby. Innym typowym błędem jest nieodpowiednie uwzględnienie wysokości pomieszczenia, co prowadzi do stworzenia nieadekwatnych proporcji. W praktyce, aby uniknąć takich pomyłek, istotne jest dokładne zmierzenie wszystkich wymiarów pomieszczenia i prawidłowe obliczenie powierzchni ścian. Ponadto, przy obliczaniach warto zwrócić uwagę na to, że różne farby mają różne właściwości pokrywcze, co również wpływa na rzeczywistą potrzebną ilość materiału. Kluczowym elementem jest zrozumienie, jak poszczególne parametry wpływają na finalne obliczenia, ponieważ tylko w ten sposób można zminimalizować ryzyko błędnych oszacowań i materiałowych nieefektywności.
Pytanie 4

Ile opakowań kleju o wadze 0,5 kg każde zostało użytych do przyklejenia tapet oraz zagruntowania powierzchni wynoszącej 100 m2? Wydajność kleju do gruntowania wynosi 0,05 kg / 1 m2, natomiast do klejenia 0,1 kg / 1 m2

A. 24
B. 12
C. 18
D. 30
W przypadku błędnych odpowiedzi często wynikają one z niepoprawnej interpretacji danych dotyczących wydajności kleju. Niektórzy mogą nie uwzględniać zarówno gruntowania, jak i klejenia tapet, co prowadzi do zaniżenia wymaganej ilości kleju. Niezrozumienie wydajności materiałów budowlanych jest kluczowym błędem, który może powodować niedobory podczas realizacji projektu. Dla przykładu, jeśli ktoś wyliczy tylko ilość kleju potrzebną do gruntowania, która wynosi 5 kg, bez uwzględnienia klejenia, może pomyśleć, że wystarczy to do wykonania całego zadania. Ponadto, błędne obliczenia mogą wynikać z niewłaściwego podziału całkowitej masy kleju na jednostkowe opakowania. Zrozumienie, że całkowita ilość kleju łączy wydajności z różnych zastosowań, jest kluczowe w procesie planowania. Dobrą praktyką jest również weryfikacja danych technicznych producenta, które mogą zawierać szczegółowe instrukcje dotyczące aplikacji i wydajności, co pozwoli na bardziej precyzyjne oszacowanie zużycia materiałów. Dbanie o te aspekty nie tylko przyspiesza prace budowlane, ale również minimalizuje ryzyko opóźnień oraz dodatkowych kosztów związanych z ponownym zakupem materiałów.
Pytanie 5

Na podstawie instrukcji producenta określ, w jakiej ilości wody należy rozrobić 500 g kleju do tapet, aby uzyskać roztwór podstawowy.

Instrukcja producenta
Roztwór podstawowy kleju należy sporządzić rozcieńczając klej z wodą w proporcji 1:3 i pozostawić do namokniecia przez około 30 minut.

A. 2,50 litra.
B. 1,00 litra.
C. 0,25 litra.
D. 0,50 litra.
Odpowiedzi, które wskazują na inne ilości wody, wynikać mogą z błędnych intuicji dotyczących proporcji mieszania. Na przykład, wybór 1,00 litra sugeruje, że użytkownik obliczał ilość wody na podstawie założenia, iż każda część kleju wymaga jednej części wody. Takie podejście jest niezgodne z zaleceniami producentów, które często podkreślają, że kleje do tapet wymagają znacznego rozcieńczenia, aby uzyskać odpowiednią konsystencję. Z kolei opcja 0,50 litra może wynikać z błędnego przekonania, że mniej wody wystarczy na rzadkie klejenie. Takie podejście prowadzi do nieodpowiednich właściwości kleju, co może skutkować jego słabą przyczepnością. Propozycja 0,25 litra jest jeszcze bardziej skrajna i pokazuje całkowity brak zrozumienia proporcji, co w praktyce prowadziłoby do nieefektywnego stosowania kleju. Te błędne odpowiedzi mogą być rezultatem zrozumienia proporcji w kontekście innych materiałów, gdzie niewielkie różnice w ilości wody mogą nie mieć znaczenia. W przypadku klejów do tapet jednak kluczowe jest przestrzeganie dokładnych zaleceń producentów, aby uniknąć problemów związanych z aplikacją i wytrzymałością. Zrozumienie tych zasad jest niezbędne dla osób pracujących w branży budowlanej, aby zapewnić trwałość i estetykę wykończeń. Kluczowym błędem myślowym jest pomijanie proporcjonalności, która jest fundamentem wielu procesów technologicznych, w tym przygotowania różnych roztworów i mieszanek. Właściwe proporcje to nie tylko kwestia estetyki, ale również funkcjonalności wykorzystywanych materiałów w budownictwie.
Pytanie 6

Jaką kwotę należy przeznaczyć na folię PE potrzebną do izolacji podłogi o wymiarach 5,0 m na 10,0 m, jeśli koszt 1 m2 wynosi 5,00 zł?

A. 250,00 zł
B. 125,00 zł
C. 50,00 zł
D. 25,00 zł
Poprawna odpowiedź to 250,00 zł, ponieważ aby obliczyć koszt folii PE potrzebnej do izolacji podłogi, musimy najpierw obliczyć powierzchnię, którą będziemy pokrywać. Powierzchnia podłogi o wymiarach 5,0 m x 10,0 m wynosi 50,0 m2 (5,0 m * 10,0 m = 50,0 m2). Następnie, znając cenę folii PE wynoszącą 5,00 zł za m2, możemy obliczyć całkowity koszt: 50,0 m2 * 5,00 zł/m2 = 250,00 zł. To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie obliczeń kosztów materiałów budowlanych. Zrozumienie takich podstaw obliczeń jest kluczowe w przemyśle budowlanym, gdzie dokładność w kalkulacjach ma bezpośredni wpływ na budżet projektu oraz efektywność wykorzystania materiałów.
Pytanie 7

W systemach podłóg podniesionych płyty suchego jastrychu montuje się

A. bezpośrednio na podłożu
B. na podsypce piaskowej
C. na drewnianych legarach
D. na stalowych słupkach
Odpowiedź 'na stalowych słupkach' jest prawidłowa, ponieważ w systemach podłóg podniesionych płyty suchego jastrychu układa się na stalowych słupkach, które zapewniają stabilność oraz możliwość regulacji wysokości. Stalowe słupki charakteryzują się dużą nośnością, co pozwala na umieszczanie na nich znacznych obciążeń, takich jak sprzęt biurowy czy instalacje komputerowe. Dodatkowo, w przypadku konieczności dostępu do infrastruktury pod podłogą, stalowe słupki umożliwiają łatwe podnoszenie i demontaż płyt bez uszkadzania samej konstrukcji. Zastosowanie stalowych słupków jest zgodne z normami budowlanymi oraz najlepszymi praktykami w zakresie projektowania przestrzeni biurowych, co przyczynia się do efektywności działania oraz estetyki wnętrza. Przykładowo, w nowoczesnych biurach, gdzie elastyczność przestrzeni jest kluczowa, konstrukcje oparte na stalowych słupkach pozwalają na łatwe modyfikacje aranżacji, co jest niezwykle istotne w kontekście szybko zmieniających się potrzeb biznesowych.
Pytanie 8

Aby uzyskać perfekcyjnie gładką warstwę z emalii ftalowej na drewnianym podłożu, przed nałożeniem następnej warstwy farby konieczne jest, aby poprzednią warstwę

A. zagruntować przy użyciu pokostu lnianego
B. przeszlifować drobnym papierem ściernym
C. podgrzać elektryczną opalarką
D. wyczyścić roztworem wody z mydłem
Wybór zagruntowania pokostem lnianym może wydawać się sensowny, jednak nie jest to odpowiedni krok przed nałożeniem kolejnej warstwy emalii ftalowej. Pokost lniany, mimo że jest doskonałym środkiem ochronnym i wzmacniającym, jest bardziej odpowiedni do wstępnego przygotowania drewna, a nie do poprawy przyczepności pomiędzy warstwami farb. Przy nałożeniu pokostu lnianego na świeżo pomalowaną powierzchnię może dojść do problemów z adhezją kolejnej warstwy farby, co w efekcie pogorszy jakość powłoki. Przemywanie powierzchni roztworem wody z mydłem, chociaż może pomóc w usunięciu zanieczyszczeń, nie zapewni odpowiedniej gładkości ani nie poprawi przyczepności. Takie podejście jest bardziej efektywne w kontekście czyszczenia powierzchni przed malowaniem, ale nie rozwiązuje problemu nierówności, które mogą wystąpić na powierzchni. Podgrzewanie opalarką elektryczną również nie jest zalecaną metodą w tym kontekście. Możliwość usunięcia starej farby lub wosków jest ograniczona, a ryzyko uszkodzenia drewna i powstawania nieestetycznych deformacji znacznie przewyższa ewentualne korzyści. Kluczowym aspektem jest zrozumienie, że odpowiednie przygotowanie powierzchni przed malowaniem wymaga przede wszystkim mechanicznego wygładzenia, co zapewnia trwałość i estetykę wykonanego malowania.
Pytanie 9

Czym wyróżniają się płytki gresowe?

A. wysoką porowatością
B. niską szczelnością
C. wysoką twardością
D. niską mrozoodpornością
Płytki gresowe nie charakteryzują się dużą porowatością, co jest jednym z najważniejszych czynników w ich klasyfikacji. Duża porowatość materiału ceramicznego prowadzi do zwiększonej absorpcji wody, co niesie ryzyko uszkodzeń mrozowych oraz rozwoju pleśni i grzybów. W przypadku płytek gresowych, ich niski poziom porowatości zapewnia, że wilgoć jest zminimalizowana, co jest kluczowe w zastosowaniach w miejscach o wysokiej wilgotności, takich jak łazienki. Ponadto, gres ma wysoką mrozoodporność, co czyni go odpowiednim wyborem na zewnątrz, gdzie zmiany temperatur mogą być znaczące. Jeśli chodzi o szczelność, gres charakteryzuje się niską porowatością, co oznacza, że jest materiałem nieprzepuszczalnym dla wody, co jest istotne w kontekście jego zastosowań w budownictwie. Powszechnym błędem jest mylenie twardości materiału z jego porowatością; twarde materiały ceramiczne, takie jak gres, są mniej porowate i bardziej odporne na uszkodzenia, co czyni je bardziej praktycznymi w codziennym użytkowaniu. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, jakie właściwości materiałów są istotne w kontekście ich zastosowań, aby podejmować lepsze decyzje zakupowe.
Pytanie 10

Aby pokryć ściany o łącznej powierzchni 65 m2, wykorzystano 20 rolek tapety. Każda rolka zawiera 5 m2 tapety, a jej wydajność wynosi 1,1 m2/1 m2 powierzchni. Ile pełnych rolek tapety powinno się zwrócić do magazynu?

A. 4 rolki
B. 6 rolek
C. 3 rolki
D. 5 rolek
W przypadku niepoprawnych odpowiedzi często występuje nieporozumienie dotyczące obliczania wydajności materiałów oraz ich rzeczywistej ilości potrzebnej do wykonania określonego zadania. Na przykład, wybierając odpowiedź, która sugeruje, że należy zwrócić 4 rolki, można trafić na błąd w założeniu, że 20 rolek w pełni pokryje wymaganą powierzchnię, co w rzeczywistości prowadzi do niedoszacowania, ile tapety jest potrzebne. Jeżeli jednak nie uwzględnimy wydajności, może się wydawać, że brakuje tylko niewielkiej ilości materiału. Z kolei odpowiedzi sugerujące zwrot 6 rolek opierają się na błędnym założeniu, że w trakcie obliczeń zignorowano nadmiar tapety pozostałej po pokryciu ścian, co w rzeczywistości jest dużym błędem analitycznym. Takie podejście obrazuje typowy błąd logiczny, gdzie wyniki obliczeń odzwierciedlają tylko czystą powierzchnię, nie uwzględniając wydajności, co jest kluczowe w praktyce budowlanej. Kluczowym elementem w takich obliczeniach jest zrozumienie, że rzeczywiste zużycie materiału może być wyższe niż tylko suma powierzchni do pokrycia. Dlatego też, aby poprawnie określić liczbę rolek do zwrotu, konieczne jest uwzględnienie zarówno parametrów materiałów, jak i wydajności, co jest standardem w branży budowlanej.
Pytanie 11

Jakie narzędzie stosuje się do wykonywania otworów w cegle pod łączniki rozporowe do montażu stalowych konstrukcji?

A. przecinak szpicak
B. wkrętarkę akumulatorową
C. młot udarowy
D. wiertarkę udarową
Użycie wkrętarki akumulatorowej do wiercenia otworów w cegłach jest nieodpowiednie, ponieważ wkrętarki te są zaprojektowane głównie do wkręcania i wykręcania śrub w materiałach takich jak drewno czy metal. Ich mechanizm nie radzi sobie z twardymi materiałami, co prowadzi do ryzyka uszkodzenia zarówno wkrętarki, jak i materiału. Przecinak szpicak, mimo że może służyć do kucia i łamania twardych materiałów, nie jest narzędziem przeznaczonym do precyzyjnego wiercenia, co sprawia, że jego zastosowanie w tym kontekście jest niewłaściwe i może prowadzić do poważnych błędów w wykonaniu otworów. Młot udarowy z kolei, chociaż ma zastosowanie w budownictwie, jest narzędziem wykorzystywanym głównie do rozbiórki i nie jest przeznaczony do wykonywania otworów pod łączniki. Użycie niewłaściwych narzędzi może prowadzić do zbyt małej dokładności otworów, co w konsekwencji wpływa na stabilność montowanych elementów. W każdym przypadku kluczowe jest, aby wybierać narzędzia zgodnie z ich funkcjonalnością oraz z zaleceniami producentów i standardami branżowymi, aby zapewnić bezpieczeństwo i trwałość konstrukcji.
Pytanie 12

Zgodnie z danymi zawartymi w tabeli wielkość minimalnego zakładu folii zgrzewanej, która będzie stosowana w pomieszczeniu o wilgotności powietrza 45%, powinna wynosić

Minimalne zakłady folii PE
Wilgotność pomieszczeniaSposób łączenia arkuszy folii
na zakładzgrzewanie
%cmcm
do 40155
powyżej 402010

A. 10 cm
B. 20 cm
C. 15 cm
D. 5 cm
Niepoprawne odpowiedzi, takie jak 20 cm, 5 cm lub 15 cm, nie spełniają wymogów określonych w standardach dotyczących minimalnego zakładu folii zgrzewanej w pomieszczeniach o określonej wilgotności powietrza. Odpowiedź 20 cm jest zbyt wygórowana i nieadekwatna do sytuacji, gdyż nadmierny zakład folii może prowadzić do nieefektywności kosztowej oraz komplikacji w procesie montażu. Z kolei odpowiedź 5 cm jest zdecydowanie niewystarczająca, co może skutkować nieszczelnościami i problemami z wilgocią, które mogą negatywnie wpłynąć na strukturę budynku i komfort jego użytkowników. Odpowiedź 15 cm również nie jest zgodna z danymi, ponieważ nie uwzględnia specyfiki wilgotności powyżej 40%, co jest kluczowe w kontekście ochrony przed zawilgoceniem. Typowe błędy myślowe, prowadzące do takich niepoprawnych wniosków, mogą obejmować niedoszacowanie wpływu wilgotności na materiały budowlane oraz ignorowanie standardów branżowych, które powinny być ściśle przestrzegane dla zapewnienia trwałości i bezpieczeństwa obiektów budowlanych. Każda różnica w zakładzie folii może mieć poważne konsekwencje, stąd tak ważne jest ścisłe przestrzeganie wytycznych dotyczących minimalnych zakładów folii dla danego poziomu wilgotności.
Pytanie 13

Zgodnie z danymi zawartymi w tabeli dopuszczalna maksymalna wilgotność podłoża betonowego przygotowanego pod okładziny pochodzenia organicznego wynosi

Rodzaj materiału okładzinowegoRodzaj podłoża
BetonoweGipsoweDrewniane
% dopuszczalna wilgotność podłoża
Tapety winylowe, folie z PVC324
Ceramiczne i kamionkowe524
Drewniane i drewnopochodne328

A. 2%
B. 3%
C. 5%
D. 8%
Odpowiedź 3% jest poprawna, ponieważ zgodnie z obowiązującymi normami i dokumentacją techniczną, maksymalna wilgotność podłoża betonowego pod okładziny pochodzenia organicznego, takie jak tapety winylowe czy folie PVC, nie powinna przekraczać 3%. Utrzymanie tej wartości jest kluczowe, ponieważ nadmierna wilgotność może prowadzić do problemów z przyczepnością materiałów okładzinowych oraz ich trwałością. W praktyce oznacza to, że przed rozpoczęciem prac wykończeniowych, wykonawcy powinni wykonać pomiar wilgotności podłoża za pomocą odpowiednich urządzeń, takich jak higrometry. Taka praktyka nie tylko zwiększa jakość wykonania, ale także minimalizuje ryzyko wystąpienia wad w przyszłości. Warto również pamiętać, że różne materiały mają różne wymagania dotyczące wilgotności, dlatego zawsze należy odwoływać się do producentów materiałów oraz dokumentów normatywnych, takich jak PN-EN 13499, które precyzują te parametry.
Pytanie 14

Do malowania antykorozyjnego powierzchni stalowych konstrukcji należy używać farby

A. silikatowej
B. akrylowej
C. silikonowej
D. epoksydowej
Wybór farby do malowania powierzchni konstrukcji stalowych jest kluczowy dla zapewnienia ich długotrwałej ochrony przed korozją. Silikatowe farby, choć oferują pewną odporność na czynniki atmosferyczne, mają ograniczone właściwości adhezyjne i nie tworzą tak mocnej powłoki, jak farby epoksydowe. Są one często stosowane w aplikacjach, gdzie wymagane jest oddychanie podłoża, co nie jest kluczowe w przypadku powierzchni stalowych. Farby silikonowe, mimo że są odporne na wysokie temperatury i działanie promieni UV, nie są najlepszym wyborem dla konstrukcji stalowych, ponieważ ich zastosowanie jest bardziej ograniczone do zastosowań w wysokotemperaturowych warunkach, a nie w ochronie przed korozją. Z kolei farby akrylowe, chociaż wykazują dobre właściwości estetyczne i są elastyczne, nie zapewniają wystarczającej ochrony przed korozją w trudnych warunkach atmosferycznych. Typowe błędy myślowe przy wyborze powłok ochronnych to nieadekwatna ocena środowiska, w którym ma być zastosowana farba, oraz brak znajomości specyfikacji dotyczących odporności chemicznej i mechanicznej. Właściwa analiza potrzeb oraz zrozumienie właściwości różnych typów farb są kluczowe dla zapewnienia skutecznej ochrony antykorozyjnej. Warunki użytkowania oraz rodzaj materiału powinny być zawsze brane pod uwagę przy doborze odpowiedniego rozwiązania malarskiego.
Pytanie 15

Jakie elementy wykorzystuje się do montażu płyty gipsowo-kartonowej na profilu stalowym?

A. wkręty.
B. blachowkręty.
C. gwoździe.
D. nity.
Blachowkręty są najczęściej stosowanym elementem mocującym do łączenia płyt gipsowo-kartonowych z profilami stalowymi. Dzięki swojej konstrukcji, która łączy cechy wkrętów i śrub, blachowkręty zapewniają doskonałą przyczepność i stabilność, co jest kluczowe w zastosowaniach budowlanych. W przeciwieństwie do tradycyjnych śrub, blachowkręty nie wymagają wcześniejszego wykonywania otworów w profilu, co znacznie przyspiesza proces montażu. W praktyce, blachowkręty o odpowiedniej długości (zazwyczaj 25-35 mm) są wkręcane bezpośrednio w stalowe profile, co zapewnia mocne i trwałe połączenie. Ponadto, stosowanie blachowkrętów jest zgodne z normami budowlanymi, które zalecają ich zastosowanie w systemach suchej zabudowy. Warto zwrócić uwagę na wysoką odporność na korozję, która jest istotna w kontekście trwałości konstrukcji. Dobrą praktyką jest również stosowanie blachowkrętów z podkładkami, co dodatkowo zwiększa stabilność zamocowania.
Pytanie 16

Jakie łączniki powinny być użyte do mocowania rusztu pod suchą zabudowę na stalowym słupie?

A. Łączniki rozporowe
B. Wkręty do metalu
C. Śruby metryczne
D. Wkręty do drewna
Wybór łączników do zamocowania rusztu pod suchą zabudowę na stalowym słupie wymaga zrozumienia specyfiki materiałów i ich właściwości. Śruby metryczne, choć mogą być użyte do łączenia różnych elementów, w kontekście stalowego słupa nie oferują wystarczającej efektywności zamocowania w porównaniu do wkrętów do metalu. Śruby wymagają nakrętek i często dodatkowych podkładek, co może complicować proces montażu i zwiększać czas potrzebny na realizację projektu. Z kolei łączniki rozporowe są przeznaczone głównie do mocowania w materiałach budowlanych takich jak beton czy cegła, gdzie ich działanie opiera się na rozszerzaniu w otworze, co w przypadku metalu nie jest skuteczne. Wkręty do drewna również są niewłaściwe, ponieważ ich konstrukcja i gwint są przystosowane do pracy z drewnem, a nie z metalem. To może prowadzić do osłabienia połączenia i ryzyka awarii konstrukcji. Wybierając niewłaściwe łączniki, można łatwo popełnić błąd, który skutkuje nie tylko zmniejszeniem stabilności całego systemu, ale także zwiększa koszty związane z naprawami. Kluczowe jest zatem, aby przy wyborze łączników kierować się wiedzą na temat właściwości materiałów oraz ich zastosowań w budownictwie, co pozwoli uniknąć typowych pułapek związanych z niewłaściwym montażem.
Pytanie 17

Pokrycie ścian oraz skuteczne wygłuszenie hałasu w korytarzu umożliwia zastosowanie tapet

A. korkowych
B. tekstyliów
C. akrylowych
D. papierowych
Wybór tapet tekstylnych, akrylowych czy papierowych jako alternatywy dla korkowych nie przynosi oczekiwanych rezultatów w zakresie ocieplenia oraz wytłumienia hałasu. Tapety tekstylne, choć mogą dodać uroku pomieszczeniu, nie mają odpowiednich właściwości izolacyjnych i akustycznych, które są kluczowe w kontekście efektywności energetycznej budynków. Ich struktura nie zatrzymuje ciepła tak skutecznie jak korek, a także nie minimalizuje hałasu w znaczący sposób. Z kolei tapety akrylowe, wykonane z syntetycznych materiałów, nie tylko nie izolują ciepła, ale mogą również powodować wzrost wilgotności w pomieszczeniach, co prowadzi do rozwoju pleśni i grzybów. Tapety papierowe, mimo że są popularnym wyborem ze względu na niską cenę i różnorodność wzorów, nie oferują żadnych właściwości izolacyjnych. W rzeczywistości, ich zastosowanie w korytarzach czy innych obszarach wymagających jakości akustycznej może prowadzić do nieprzyjemnych warunków, takich jak echo i hałas. Wybór niewłaściwych materiałów do tak specyficznych zastosowań często wynika z braku wiedzy na temat właściwości różnych tapet oraz ich wpływu na komfort użytkowania. Dlatego ważne jest, aby przed podjęciem decyzji o wyborze tapet, dokładnie zrozumieć ich właściwości oraz zastosowanie w kontekście ocieplania i właśnie akustyki wnętrz.
Pytanie 18

Pęknięcia okładziny ściennej w miejscach łączenia płyt gipsowo-kartonowych wywołuje

A. zbyt wysoka temperatura otoczenia
B. zbyt niska wilgotność powietrza
C. brak taśmy zbrojącej spoinę
D. brak narożnika ochronnego
Zbyt wysoka temperatura otoczenia może wpłynąć na proces schnięcia masy szpachlowej, ale nie jest to bezpośrednia przyczyna pękania okładziny ściennej na stykach płyt gipsowo-kartonowych. Wysoka temperatura może doprowadzić do szybszego odparowania wody z masy, co w pewnych sytuacjach może wywołać napięcia, jednak nie jest to główny czynnik powodujący pęknięcia. Brak narożnika ochronnego również nie jest bezpośrednią przyczyną pękania spoin. Narożniki ochronne są stosowane głównie do zabezpieczania krawędzi płyt przed uszkodzeniami mechanicznymi, a nie wspierają strukturalnie połączeń pomiędzy płytami. Z kolei zbyt niska wilgotność powietrza może wpłynąć na właściwości materiałów, ale także nie jest głównym powodem pęknięć. Często błędnie zakłada się, że czynniki zewnętrzne, takie jak temperatura czy wilgotność, mają dominujący wpływ na trwałość połączeń. W rzeczywistości kluczowym elementem jest sam proces montażu i wykończenia, w tym zastosowanie odpowiednich materiałów, takich jak taśma zbrojąca, co jest istotnym wymogiem w standardach budowlanych. Prawidłowe połączenie techniki montażu oraz użycie odpowiednich komponentów jest kluczowe dla zapewnienia długotrwałej stabilności i estetyki wykończonych ścian.
Pytanie 19

Aby upewnić się co do prawidłowości układania arkuszy tapety, należy korzystać z pionu, nie rzadziej niż co maksymalnie

A. 6 arkuszy
B. 8 arkuszy
C. 3 arkusze
D. 4 arkusze
Wybór zbyt dużej odległości pomiędzy kontrolami, jak 4, 6 czy 8 arkuszy, wprowadza znaczące ryzyko błędów w układzie tapet. Przy większych odstępach pomiędzy pomiarami istnieje prawdopodobieństwo, że niewielkie błędy w pionie mogą skumulować się, prowadząc do poważnych problemów estetycznych na całej powierzchni. Tego typu podejście często skutkuje koniecznością przeprowadzania kosztownych poprawek, które są czasochłonne i frustrujące, zarówno dla wykonawcy, jak i dla klienta. Należy pamiętać, że ściany nie zawsze są idealnie równe, co oznacza, że błędy mogą być widoczne tylko po kilku arkuszach, dlatego regularne kontrolowanie pionu pozwala na wczesne zareagowanie na ewentualne nierówności. W branży tapicerskiej istnieją normy i zalecenia, które jasno wskazują na częstotliwość sprawdzania poziomu – odstępy większe niż 3 arkusze mogą prowadzić do nieprzyjemnych niespodzianek, które można by uniknąć przez regularne pomiary. Dlatego kluczowe jest stosowanie się do sprawdzonych praktyk, które zapewniają nie tylko estetykę, ale również trwałość i satysfakcję z wykonanego montażu.
Pytanie 20

Płytki ceramiczne do podłóg przycina się wzdłuż prostych linii

A. piłą brzeszczotową
B. gilotyną
C. pilnikiem
D. pilarką tarczową
Pilnik, pilarka tarczowa oraz piła brzeszczotowa to narzędzia, które mogą wydawać się odpowiednie do cięcia płytek ceramicznych, jednak w rzeczywistości mają istotne ograniczenia, które sprawiają, że ich użycie w tym kontekście nie jest zalecane. Pilnik służy głównie do wygładzania i formowania krawędzi, ale nie jest wystarczająco skuteczny do cięcia płytek, gdyż wymaga dużej precyzji i może prowadzić do uszkodzenia materiału. Pilarka tarczowa, mimo że jest narzędziem o dużej mocy, powoduje duży hałas i wibracje, co może skutkować nieprecyzyjnym cięciem, a także zwiększa ryzyko uszkodzenia płytek. Dodatkowo, użycie pilarki tarczowej do płytek ceramicznych wiąże się z użyciem odpowiednich tarcz diamentowych, co zwiększa koszty oraz czas przygotowania. Z kolei piła brzeszczotowa, chociaż elastyczna, nie oferuje takiej precyzji jak gilotyna i może prowadzić do nierównych krawędzi oraz odprysków, co negatywnie wpływa na estetykę i trwałość wykładziny. W kontekście cięcia płytek ceramicznych, kluczowe jest stosowanie narzędzi, które zapewniają czystość i dokładność cięcia, a gilotyna zdecydowanie spełnia te wymagania, co czyni ją najlepszym wyborem w branży budowlanej.
Pytanie 21

Zgodnie z instrukcją montażu suchej zabudowy, wysokość płyty powinna być mniejsza o 10÷15 mm od wysokości pomieszczenia. Jaki jest pionowy wymiar płyty w pokoju o wysokości 2,8 m?

A. 2815 mm
B. 2790 mm
C. 2775 mm
D. 2810 mm
Wybór niepoprawnych odpowiedzi często wynika z błędnego zrozumienia zasad montażu oraz podstawowych reguł dotyczących wymiarów w budownictwie. Wysokość płyty gipsowo-kartonowej powinna zawsze być nieco mniejsza od wysokości pomieszczenia, aby uwzględnić ewentualne zmiany związane z temperaturą i wilgotnością, które mogą powodować rozszerzanie się lub kurczenie materiału. Odpowiedzi, które wskazują wysokości większe od zalecanych wartości, ignorują te praktyczne aspekty, co może prowadzić do poważnych problemów, takich jak pęknięcia lub odkształcenia ścianek działowych. Na przykład, wybór 2810 mm lub 2815 mm sugestywnie przekracza wskazany margines, co może skutkować nieprawidłowym montażem. Tego rodzaju błędy myślowe opierają się na przekonaniu, że im więcej materiału, tym lepiej, co w praktyce prowadzi do przeciwnych efektów, takich jak nadmiar materiału, który nie jest w stanie swobodnie poruszać się w obrębie instalacji. Ponadto, nieodpowiednie obliczenia mogą również skutkować niedoborem materiału, co z kolei może wydłużać czas realizacji projektu oraz zwiększać koszty. W związku z tym, kluczowe jest, aby każdy, kto pracuje w branży budowlanej, znał i stosował zalecane standardy oraz praktyki, co znacząco podnosi jakość i bezpieczeństwo wszystkich realizowanych prac budowlanych.
Pytanie 22

Powierzchnia jednego pola jastrychu samopoziomującego, które jest realizowane bez dylatacji, nie powinna przekraczać 25 m2. Ile należy przygotować pól oddzielonych dylatacjami w pomieszczeniu o wymiarach 6 × 5 m?

A. 5 pól
B. 3 pola
C. 2 pola
D. 4 pola
Wybór niewłaściwej liczby pól wynika z błędnego zrozumienia zasad dylatacji oraz niepełnego przeliczenia powierzchni na pola jastrychu. Obliczając liczbę pól, ważne jest, aby mieć jasność co do maksymalnej powierzchni, jaką może zajmować jedno pole jastrychu bez dylatacji, co w tym przypadku wynosi 25 m². Pomieszczenie o wymiarach 6 x 5 m ma całkowitą powierzchnię 30 m², a to oznacza, że nie możemy wykonać jednego dużego pola, ponieważ jego powierzchnia przekracza wymogi. Niekiedy błędne odpowiedzi pojawiają się przez mylne założenie, że można połączyć więcej niż jedno pole bez dylatacji, co jest sprzeczne z praktykami inżynieryjnymi. Odpowiedzi sugerujące 4, 3 lub 5 pól są oparte na błędnym przeliczeniu, ponieważ nie uwzględniają zasady, że każde pole musi być oddzielone dylatacją, co zapobiega uszkodzeniom. W rzeczywistości, zbyt mała liczba pól prowadziłaby do ryzyka pęknięć, co w dłuższej perspektywie zwiększałoby koszty napraw. Przykłady pokazują, że w praktyce dzielenie pomieszczeń na mniejsze obszary jest kluczowym krokiem, aby zapewnić odpowiednią jakość wykonania jastrychu i jego trwałość.
Pytanie 23

W pomieszczeniu o wymiarach 6,0 m szerokości i 9,0 m długości, fragment podłogi o powierzchni 1,5 m2 ma być pokryty płytkami podłogowymi, natomiast reszta z wykładziną wykonaną z polichlorku winylu. Jaką powierzchnię podłogi pokryje polichlorek winylu?

A. 54,5 m2
B. 53,5 m2
C. 52,5 m2
D. 55,5 m2
Wybór odpowiedzi, która nie jest zgodna z prawidłowym obliczeniem, może wynikać z kilku typowych błędów myślowych. Często osoby rozwiązujące takie zadania mylą całkowitą powierzchnię pomieszczenia z powierzchnią, którą planują pokryć danym materiałem wykończeniowym. Na przykład, obliczając powierzchnię pomieszczenia, niektórzy mogą nie uwzględnić wszystkich wymiarów lub popełnić błąd w mnożeniu. Inna pułapka to pomylenie powierzchni zaplanowanej na płytki z powierzchnią całkowitą - stąd mogą powstać nieporozumienia. Na przykład, wybór zbyt dużej wartości może sugerować, że nie odjęto powierzchni płytek. Przy poszukiwaniach poprawnej odpowiedzi uzyskanie 54,5 m², 53,5 m² lub 55,5 m² wskazuje na to, że osoba rozwiązująca zadanie nie uwzględniła prawidłowo powierzchni do odjęcia. Często też błędne odpowiedzi mogą wynikać z braku zrozumienia, że do obliczeń należy stosować jednostki miary w metrach kwadratowych, a nie w innych jednostkach. W praktyce, przy planowaniu podłóg, ważne jest nie tylko prawidłowe obliczenia, ale także zrozumienie właściwości materiałów, którymi wykańczamy pomieszczenie. Powinno to obejmować zarówno estetykę, jak i funkcjonalność oraz zgodność z obowiązującymi normami budowlanymi.
Pytanie 24

Aby pozbyć się powietrza spod tapety podczas jej przyklejania, co należy zastosować?

A. gąbkowej packi
B. szczotki do tapet
C. plastikowej packi
D. delikatnej ściereczki
Używanie miękkiej szmatki do usuwania powietrza spod tapety może wydawać się na pierwszy rzut oka praktycznym rozwiązaniem, jednak w rzeczywistości nie zapewnia ono wystarczającej skuteczności w porównaniu do dedykowanej szczotki do tapet. Miękka szmatka może nie być w stanie równomiernie rozprowadzić nacisku, co prowadzi do powstawania pęcherzyków powietrza, które będą trudne do usunięcia po przyklejeniu tapety. Ponadto, szmatka może pozostawić włókna na powierzchni tapety, co jest niepożądane w kontekście estetycznym. Z kolei packa plastikowa, choć może wydawać się użyteczna, jest zbyt sztywna i może zarysować powierzchnię tapety lub podłoża, co negatywnie wpłynie na końcowy efekt. Packa gąbkowa, mimo że jest bardziej elastyczna, nie jest wystarczająco precyzyjna, by skutecznie wygładzić tapetę, co z kolei może prowadzić do niedokładności w aplikacji kleju. Warto pamiętać, że skuteczne tapetowanie wymaga znajomości odpowiednich narzędzi oraz technik, które zapewniają najlepsze rezultaty. Dlatego w kontekście tego zadania kluczowe jest korzystanie z narzędzi zaprojektowanych specjalnie do tego celu, co ma istotne znaczenie dla osiągnięcia satysfakcjonującego efektu wizualnego oraz trwałości tapety.
Pytanie 25

Ściana pokryta płytkami ceramicznymi szkliwionymi wyróżnia się

A. wysoką higroskopijnością
B. niską mrozoodpornością
C. wysoką przesiąkliwością
D. niską nasiąkliwością
Płytki ceramiczne szkliwione mają to do siebie, że są mało nasiąkliwe, co znaczy, że nie wchłaniają zbyt dużo wody. To dlatego, że ich powierzchnia pokryta jest szkliwem, które działa jak taka bariera. Dzięki temu są świetne do miejsc, gdzie jest dużo wilgoci, jak łazienki czy kuchnie. Ich mała nasiąkliwość sprawia, że dłużej zachowują swoją trwałość i łatwiej je utrzymać w czystości. W praktyce, używając tych płytek, unikasz problemów z pleśnią i grzybami, które mogą się rozwijać w wilgotnych warunkach. Swoją drogą, normy PN-EN 14411 mówią o klasyfikacji płytek właśnie pod kątem nasiąkliwości. Płytki o niskiej nasiąkliwości są idealne do stosowania w trudnych warunkach, co tylko potwierdza ich praktyczną wartość w budownictwie.
Pytanie 26

Aby przed nałożeniem tapety usunąć z powierzchni ściany powłokę z farby olejnej, należy ją

A. usunąć za pomocą opalania
B. zagruntować klejem do tapet
C. wyczyścić płynem do mycia ścian
D. oczyścić wodą z mydłem
Zmywanie ścian płynem do mycia lub wodą z mydłem jest podejściem, które może wydawać się sensowne, jednak w przypadku farby olejnej nie przynosi zamierzonych efektów. Farba olejna charakteryzuje się dużą odpornością na wodę i detergenty, co sprawia, że standardowe środki czyszczące nie są w stanie skutecznie usunąć jej z powierzchni. Zamiast tego, mogą jedynie zmyć zewnętrzny brud, nie wpływając na samą powłokę farby. Ponadto, takie podejście może prowadzić do niepotrzebnego marnowania czasu i wysiłku, a także do frustracji, gdyż użytkownik nie zauważy pożądanych rezultatów. Zagruntowanie klejem do tapet to również niewłaściwa strategia, ponieważ klej nie ma właściwości rozpuszczających farbę olejną, co oznacza, że nie przyczyni się do jej usunięcia. Wręcz przeciwnie, może to prowadzić do problemów z przyczepnością tapet, gdyż klej znajdzie się na warstwie farby olejnej, która nie jest odpowiednio przygotowana do przyjęcia nowego materiału. Zastosowanie niewłaściwych metod przygotowania ścian może prowadzić do dalszych komplikacji, jak pęcherze powietrza pod tapetą czy jej odklejanie się w przyszłości, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami w zakresie tapetowania.
Pytanie 27

Podłoża z płyt gipsowo-kartonowych, przed nałożeniem okładziny z płytek ceramicznych, wymagają

A. podrapania powierzchni
B. nawilżenia powierzchni
C. wyszlifowania powierzchni
D. zagruntowania powierzchni
Porysowanie powierzchni płyt gipsowo-kartonowych nie jest zalecanym ani skutecznym sposobem przygotowania podłoża do nakładania płytek ceramicznych. Choć teoretycznie można by pomyśleć, że zarysowania zwiększą przyczepność, w praktyce nie zapewniają one stabilnej i spójnej bazy dla kleju. Płyty gipsowo-kartonowe mają specyficzną strukturę, która źle reaguje na mechaniczną obróbkę, co może prowadzić do powstawania mikropęknięć, a w konsekwencji do osłabienia podłoża. W przypadku wyszlifowania powierzchni można narazić materiał na dodatkowe uszkodzenia, co również nie jest rozwiązaniem rekomendowanym. Wysoka chropowatość nie jest pożądana, gdyż może powodować trudności w aplikowaniu kleju, a także prowadzić do niedokładności w późniejszym etapie wykańczania. Z kolei zwilżenie powierzchni nie jest wystarczającym krokiem, ponieważ sama woda nie poprawia przyczepności. Właściwe przygotowanie podłoża to złożony proces, który wymaga odpowiednich preparatów i metod; tylko gruntowanie może zagwarantować trwale właściwe połączenie płytek z podłożem. Ignorowanie tych zasad może skutkować poważnymi problemami, takimi jak odspajanie się płytek, co narazi inwestora na niepotrzebne koszty związane z naprawą i wymianą uszkodzonych elementów.
Pytanie 28

Według wymagań technicznych dotyczących realizacji oraz odbioru prac tapeciarskich, narożniki pomieszczeń powinny być pokryte w taki sposób, aby krawędzie tapety nachodziły na sąsiednią ścianę na szerokość mniej więcej

A. 40 ÷50 mm
B. 60 ÷70 mm
C. 0 ÷10 mm
D. 20 ÷30 mm
Odpowiedzi 0 ÷10 mm, 60 ÷70 mm oraz 20 ÷30 mm można uznać za nieprawidłowe z technicznego punktu widzenia. Zachodzenie tapety na sąsiednią ścianę w granicach 0 ÷10 mm jest zbyt małe, co może prowadzić do odsłonięcia krawędzi tapety i w rezultacie do nieestetycznego wykończenia. Tak mała szerokość nie zapewnia odpowiedniej ochrony narożników, które są szczególnie narażone na uszkodzenia mechaniczne. Natomiast odpowiedź 60 ÷70 mm jest zbyt duża, co może prowadzić do niepotrzebnego nadmiaru materiału, a także do problemów z dopasowaniem wzorów tapety. W przypadku tapet o wzorze, nadmierne zachodzenie może uniemożliwić prawidłowe ich zestawienie, co w rezultacie wpłynie na estetykę całego pomieszczenia. Odpowiedź 20 ÷30 mm również jest niewystarczająca, ponieważ nie gwarantuje odpowiedniego zakrycia krawędzi. Warto zauważyć, że prawidłowe zachowanie brytów w narożach to nie tylko kwestia estetyki, ale również praktyczności i trwałości wykończenia. W przypadku nieprawidłowego nałożenia tapety, możliwe są sytuacje, w których tapeta zacznie się odklejać, co w dłuższej perspektywie wymusi dodatkowe prace naprawcze, zwiększając koszty realizacji projektu oraz czas potrzebny na jego wykonanie.
Pytanie 29

Maksymalny odstęp pomiędzy elementami drewnianego rusztu dla okładziny z paneli PVC, montowanej na suficie, wynosi 30 cm. Ile co najmniej rzędów listew rusztu trzeba zainstalować na suficie w pomieszczeniu o szerokości 2,4 m?

A. 9 rzędów
B. 7 rzędów
C. 8 rzędów
D. 6 rzędów
Przy obliczaniu liczby rzędów listew rusztu, niepoprawne odpowiedzi mogą wynikać z błędnej interpretacji rozstawu elementów oraz niepełnego uwzględnienia wymagań dotyczących pokrycia całej szerokości sufitu. W przypadku odpowiedzi wskazujących 8 rzędów, nie uwzględniono faktu, że rzędy listwy są liczone od jednego końca do drugiego. Takie podejście prowadzi do błędnego założenia, że 8 elementów rusztu wystarczy, podczas gdy w rzeczywistości konieczność dodania dodatkowego rzędu wynika z charakterystyki montażowej, aby całkowicie pokryć przestrzeń. Odpowiedzi, które sugerują 6 lub 7 rzędów, omijają kluczowy aspekt, jakim jest dokładne przeliczenie wymagań przestrzennych na podstawie rzeczywistych wymiarów i standardów montażowych. Przy projektowaniu rusztów do okładzin PVC, kluczowe jest także zapewnienie, że rozstaw listew nie przekracza zalecanych wartości, co ma kluczowe znaczenie dla trwałości i estetyki finalnego efektu. Zbyt mała liczba rzędów może prowadzić do nieodpowiedniego podparcia okładziny, co w konsekwencji może skutkować jej odkształceniem i zwiększeniem ryzyka odkładania się wody lub innych substancji, co jest szczególnie ważne w pomieszczeniach narażonych na wilgoć. Dlatego też, przy projektowaniu i realizacji takich projektów, warto stosować się do zalecanych norm i praktyk branżowych, aby zapewnić długotrwałe i estetyczne efekty końcowe.
Pytanie 30

Podczas aranżacji mebli w kilku lokalizacjach delikatnie uszkodzona została okładzina z płyt gipsowo-kartonowych. Jak należy naprawić powstałe drobne wgłębienia?

A. Zaszpachlować uszkodzone obszary szpachlówką gipsową
B. Wykonać podwójne poszycie w miejscach, gdzie występują uszkodzenia
C. Wypełnić braki kawałkami płyty i zaszpachlować
D. Wymienić uszkodzone fragmenty płyty
Wypełnianie ubytków kawałkami płyty i zaszpachlowanie nie jest zalecanym rozwiązaniem w przypadku niewielkich uszkodzeń. Ta metoda wiąże się z koniecznością precyzyjnego dopasowania kawałków płyty do istniejącej struktury, co jest trudne do osiągnięcia, szczególnie w przypadku małych zagłębień. Brak odpowiedniego dopasowania może prowadzić do odczuwalnych nierówności, które będą widoczne po nałożeniu farby. Dodatkowo, jeśli kawałki płyty są zbyt małe, ryzykujemy ich odpadającą powierzchnię, co spowoduje dalsze uszkodzenia. Wykonanie podwójnego poszycia w miejscach występowania uszkodzeń może być zbyt czasochłonne i kosztowne, a w wielu przypadkach nie jest konieczne, jeśli uszkodzenia są minimalne. Z kolei wymiana fragmentów uszkodzonej płyty ma sens jedynie w przypadku poważniejszych, większych uszkodzeń, a nie w sytuacjach, gdy występują jedynie drobne wgniecenia. Ostatecznie, zastosowanie tych metod w przypadku niewielkich uszkodzeń może prowadzić do niepotrzebnych kosztów i pracy, które byłyby zbędne, gdy zastosujemy prostszą i skuteczniejszą metodę, jaką jest zaszpachlowanie uszkodzonych miejsc szpachlówką gipsową.
Pytanie 31

Przed przyklejeniem płytek gresowych na warstwę kleju na podłożu, konieczne jest ich

A. zagruntowanie
B. nawilżenie
C. odpylenie
D. zarysowanie
Zwilżanie płytek gresowych przed przyklejeniem to trochę mylna rzecz, bo to nie jest zgodne z dobrymi praktykami budowlanymi. Jak za bardzo namoczymy płytki, to klej nie zwiąże się z nimi jak trzeba. Może być też tak, że woda rozcieńczy klej i przez to jego właściwości będą gorsze. Porysowanie płytek, to też niezbyt dobry pomysł, bo można je uszkodzić i wtedy już w ogóle nie będą wyglądały tak, jak powinny. A gruntowanie, chociaż czasem się przydaje, to nie jest to, co robimy najpierw. Gruntowanie zwykle odnosi się do podłoża, a nie do samych płytek. Fajnie jest unikać takich błędów, bo potem można wpakować się w kłopoty z przyklejaniem płytek.
Pytanie 32

Aby zapobiec trwałym plamom na podłodze z płytek gresowych, należy ją po wyspoinowaniu

A. zaimpregnować
B. natłuścić
C. zagruntować
D. zmatowić
Zaimpregnowanie posadzki z płytek gresowych po wyspoinowaniu jest kluczowym krokiem w ochronie powierzchni przed trwałymi zabrudzeniami oraz uszkodzeniami. Impregnacja polega na nałożeniu odpowiedniego preparatu, który wnika w strukturę płytek, tworząc warstwę ochronną. Właściwie dobrany impregnat może zabezpieczyć płytki przed wchłanianiem wody, olejów oraz innych substancji, które mogłyby prowadzić do plam i zanieczyszczeń. Przykładowo, impregnaty na bazie silanów i siloksanów są szczególnie efektywne w ochronie płytek gresowych, ponieważ wykazują dużą odporność na działanie różnych chemikaliów oraz działanie wody. Dobre praktyki branżowe zalecają impregnację zarówno przed, jak i po zakończeniu prac budowlanych, aby zminimalizować ryzyko uszkodzeń. Regularne konserwacje, które obejmują impregnację co kilka lat, zwiększają żywotność posadzki oraz utrzymują jej estetyczny wygląd.
Pytanie 33

Jak należy zreperować drobne rozerwanie na jednym z wielu kawałków tapety przylegającej do ściany w pomieszczeniu?

A. Zamienić w pomieszczeniu tapetę na nową
B. Wyciąć uszkodzony fragment tapety i wkleić łatkę
C. Zamienić uszkodzony kawałek na nowy
D. Przykleić łatkę tapety w miejscu uszkodzenia
Wycinanie uszkodzonego fragmentu tapety i wklejanie łatki to powszechnie akceptowana metoda naprawy niewielkich uszkodzeń. Przy tego typu naprawach kluczowe jest użycie odpowiednio dopasowanej łatki, która powinna być wykonana z tego samego lub podobnego materiału, co oryginalna tapeta. Przykładowo, jeżeli uszkodzenie występuje w tapecie z wzorem, warto wydobyć fragment tapety z mniej widocznego miejsca lub zakupić materiał, który będzie harmonizował z istniejącą strukturą. Aby prawidłowo wykonać naprawę, należy najpierw dokładnie oczyścić uszkodzone miejsce, a następnie precyzyjnie wyciąć fragment, starając się zachować kształt i krawędzie. Po przygotowaniu powierzchni, można nałożyć klej odpowiedni do danego rodzaju tapety, przyłożyć łatkę i delikatnie przycisnąć, aby zapewnić dobre przyleganie. Dbanie o detale, takie jak wyrównanie wzorów, jest istotne dla końcowego efektu. Tego rodzaju naprawa jest nie tylko praktyczna, ale również ekonomiczna, ponieważ pozwala zaoszczędzić na zakupie nowej tapety oraz robociźnie związanej z jej wymianą.
Pytanie 34

Jaką ilość wzorzystego pokrycia potrzeba do ułożenia na dwóch równoległych ścianach korytarza o długości 3,5 m i wysokości 2,0 m, biorąc pod uwagę zapas 10% ze względu na dopasowanie wzoru?

A. 7,0 m2
B. 15,4 m2
C. 7,7 m2
D. 14,1 m2
Obliczanie zużycia wzorzystej okładziny na ścianach korytarza jest dość proste. Zaczynamy od ustalenia powierzchni tych ścian. Każda z nich ma 3,5 metra długości i 2 metry wysokości, co daje 7 metrów kwadratowych na jedną. Jak pomnożysz przez 2 ściany, otrzymasz 14 metrów kwadratowych. Ale nie zapominaj o zapasie materiału! Zwykle dodaje się 10%, żeby było na wszelki wypadek. Więc liczymy: 14 m² razy 0,1, co daje 1,4 m². Dodając to do naszej powierzchni, dostajemy 15,4 m². Właściwie to ważne, żeby zawsze liczyć z zapasem, bo różne wzory mogą być trudne do dopasowania. Z doświadczenia mogę powiedzieć, że standardowe procedury przy zakupie materiałów mogą uratować nas przed problemami z ich brakiem później. Rób to z głową i zawsze sprawdzaj, co mówi producent materiałów, by mieć pewność, że dobrze obliczyłeś zapas.
Pytanie 35

Jaką ilość tapety trzeba zakupić, aby pokryć ścianę o powierzchni 50 m2, uwzględniając naddatek w wysokości 5%?

A. 52,50 m2
B. 47,50 m2
C. 57,50 m2
D. 62,50 m2
Błędne odpowiedzi mogą wynikać z nieprawidłowych obliczeń lub braku zrozumienia, jak naddatek wpływa na wymagania materiałowe. Na przykład, odpowiedzi takie jak 47,50 m² nie uwzględniają konieczności dodania zapasu materiału, co może prowadzić do niedoboru tapety i przerw w realizacji projektu. Osoby, które wybrały tę wartość, mogły pomyśleć, że wystarczy dokładnie obliczyć powierzchnię ściany, co jest zbyt uproszczonym podejściem w kontekście wytapetowania. Inne odpowiedzi, takie jak 62,50 m² czy 57,50 m², mogą wynikać z nadmiernego dodania naddatku lub błędnego zrozumienia jego procentowej wartości. Naddatek w wysokości 5% oznacza, że dodajemy tylko niewielką ilość materiału dla zabezpieczenia, a nie drastycznie zwiększamy całkowitą powierzchnię. W przemyśle budowlanym kluczowe jest, aby przyjąć realistyczne podejście do ilości potrzebnych materiałów, aby uniknąć zarówno nadmiernych zakupów, które zwiększają koszty, jak i niedoborów, które mogą opóźnić projekt. Warto również pamiętać o tym, że różne rodzaje tapet mogą mieć różne wymagania dotyczące naddatku, więc zawsze warto zapoznać się z zaleceniami producentów i normami branżowymi. Dlatego właściwe zrozumienie, jak wyliczyć potrzebne materiały z uwzględnieniem naddatku, jest kluczowe dla każdego projektu remontowego.
Pytanie 36

W podłodze z desek należy przy każdej ścianie zostawić luz o szerokości około 15-20 mm. Jaką długość powinna mieć ostatnia deska w rzędzie, gdy od ściany dzieli ją odległość 1,2 m?

A. 1185 - 1 180 mm
B. 1195 - 1 190 mm
C. 1180 - 1 175 mm
D. 1190 - 1 185 mm
Dobra robota! Odpowiedź 1185 - 1 180 mm jest jak najbardziej trafna. Kiedy montujesz podłogi z desek, pamiętaj, żeby zawsze uwzględniać luz dylatacyjny, który powinien wynosić od 15 do 20 mm przy każdej ścianie. Jak mamy do ściany 1,2 m, to trzeba odjąć ten luz, żeby wiedzieć, jaka będzie maksymalna długość ostatniej deski. Jak przyjmiemy luz 15 mm, to wychodzi 1200 mm - 15 mm, co daje 1185 mm. A jak popatrzymy na luz górny, czyli 20 mm, to też nam wychodzi 1180 mm. Tak więc, długość ostatniej deski powinna być w przedziale od 1180 mm do 1185 mm. Odpowiedź 1185 - 1 180 mm to najlepsza opcja, bo dobrze pokazuje optymalne wymiary z uwzględnieniem zasad montażu. Pamiętaj, że luz jest istotny, by drewno mogło się naturalnie rozszerzać i nie uszkodziło się przez zmiany temperatury czy wilgotności.
Pytanie 37

Jeśli maksymalne dopuszczalne odchylenie poziomu powierzchni płyt suchego jastrychu gipsowego wynosi 3 mm/m i nie może przekraczać 10 mm na całej długości pomieszczenia, to w pomieszczeniu o długości 10 m maksymalne odchylenie od poziomu może wynosić

A. 30 mm
B. 3 mm
C. 10 mm
D. 9 mm
Odpowiedź 10 mm jest poprawna, ponieważ zgodnie z normami dotyczącymi jakości wykonania podłóg i jastrychów, maksymalne dopuszczalne odchylenie poziomu wynosi 3 mm na 1 m długości oraz 10 mm na całej długości pomieszczenia. Dla pomieszczenia o długości 10 m, maksymalne odchylenie oblicza się jako 3 mm/m x 10 m, co daje 30 mm. Jednakże ograniczenie 10 mm dla całej długości pomieszczenia jest kluczowe. Zatem przy długości 10 m, ostateczne maksymalne odchylenie od poziomu nie może przekroczyć 10 mm. W praktyce oznacza to, że wykonawcy powinni szczegółowo monitorować poziom jastrychu podczas jego układania, aby spełnić te normy. Przestrzeganie tych wymagań jest istotne dla zapewnienia właściwej funkcjonalności i estetyki podłóg, a także ich trwałości, co ma kluczowe znaczenie w budownictwie. Tego rodzaju praktyki są zgodne z obowiązującymi normami, takimi jak PN-EN 13813, które regulują klasyfikację i właściwości jastrychów. Właściwe wykonanie jastrychu sprzyja długowieczności podłóg oraz minimalizuje ryzyko ich uszkodzenia w przyszłości.
Pytanie 38

Jakie materiały wykorzystuje się do pokrycia podłóg w sanitariatach teatru?

A. Płytki gresowe
B. Wykładzinę dywanową
C. Kostkę drewnianą
D. Szlichtę cementową
Wybór płytek gresowych jako materiału na posadzki w sanitariatach budynku teatru jest uzasadniony ich właściwościami technicznymi oraz estetycznymi. Płytki gresowe charakteryzują się wysoką odpornością na wilgoć, co jest kluczowe w pomieszczeniach narażonych na intensywne użytkowanie i kontakt z wodą. Dodatkowo, gres jest materiałem o niskiej nasiąkliwości, co minimalizuje ryzyko pojawienia się pleśni i grzybów. W kontekście standardów budowlanych, płytki te spełniają wymogi techniczne, takie jak klasę antypoślizgowości, co jest istotne dla bezpieczeństwa użytkowników. Przykładem zastosowania płytek gresowych mogą być toalety publiczne, gdzie ich łatwość w utrzymaniu czystości oraz estetyka przyciągają uwagę. Również w teatrach, gdzie estetyka i trwałość są priorytetowe, gres doskonale sprawdza się dzięki swojej różnorodności wzorów i kolorów, co pozwala na harmonijne wkomponowanie podłóg w ogólną koncepcję architektoniczną budynku.
Pytanie 39

Jednostkowe zużycie zaprawy do spoinowania wynosi 0,5 kg/m2 na każdy milimetr szerokości spoiny. Ile zaprawy jest potrzebne do wyspoinowania ceramicznej okładziny na ścianie o powierzchni 12 m2, przy szerokości spoiny wynoszącej 3 mm?

A. 6,00 kg
B. 4,00 kg
C. 18,00 kg
D. 12,00 kg
Jak widać, wybór odpowiedzi innej niż 18,00 kg może być skutkiem niezrozumienia zasad obliczania zapotrzebowania na zaprawę. Na przykład, ktoś, kto wybrał 12,00 kg, mógł myśleć, że liczy tylko powierzchnię, a nie brał pod uwagę, że szerokość spoiny jest mega ważna. Obliczenia tylko na podstawie powierzchni nie uwzględniają dodatkowego zapotrzebowania związanego z grubością spoin. Z kolei odpowiedź 6,00 kg sugeruje, że pewnie ktoś uznał jednostkowe zużycie za stałe, zapominając, że szerokość spoiny ma kluczowe znaczenie, co oczywiście prowadzi do niedoszacowania. Takie błędne założenia mogą powodować, że w trakcie pracy trzeba kupować dodatkowe materiały, co generuje dodatkowe koszty i opóźnienia. Dlatego warto bardzo uważać przy obliczeniach i wszystko dokładnie przeliczać, mając na uwadze zarówno powierzchnię, jak i wymagane parametry spoiny.
Pytanie 40

Pokost stanowi element farby

A. emulsyjnej
B. klejowej
C. krzemianowej
D. olejnej
Farby klejowe, krzemianowe i emulsyjne mają odmienną strukturę chemiczną i właściwości, co bezpośrednio wpływa na sposób aplikacji oraz trwałość powłok malarskich. Farby klejowe, opracowane na bazie naturalnych lub syntetycznych klejów, są używane głównie do malowania na papierze i w technice muralnej. Ich zastosowanie związane jest z technikami wymagającymi niskiej lepkości i łatwego usuwania. W odróżnieniu od farb olejnych, które wykorzystują pokost jako medium wiążące, farby klejowe polegają na procesie kohezji zachodzącym między cząstkami pigmentu a składnikami klejowymi, co wpływa na ich właściwości wykończeniowe oraz odporność na działanie wilgoci. Farby krzemianowe bazują na krzemianach, które zapewniają wysoką odporność na warunki atmosferyczne, ale nie mają w składzie pokostu, co czyni je mniej elastycznymi w porównaniu do farb olejnych. Z kolei farby emulsyjne, które są oparte na wodnych roztworach polimerów, dobrze sprawdzają się w aplikacjach wewnętrznych, ale ich struktura różni się znacznie od farb olejnych i nie korzystają z pokostu. W związku z tym, wybór odpowiedniego rodzaju farby powinien być uzależniony od specyficznych potrzeb projektu oraz zrozumienia zastosowanych komponentów, co jest kluczowe dla uzyskania satysfakcjonujących efektów malarskich i trwałości powłok.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej