Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik farmaceutyczny
Kwalifikacja: MED.09 - Sporządzanie i wytwarzanie produktów leczniczych oraz prowadzenie obrotu produktami leczniczymi, wyrobami medycznymi, suplementami diety i środkami spożywczymi specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz innymi produktami dopuszczonymi do obrotu w aptece
Data rozpoczęcia: 13 kwietnia 2025 12:06
Data zakończenia: 13 kwietnia 2025 12:07

Egzamin niezdany

Wynik: 2/40 punktów (5,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zwiększenie częstotliwości uderzeń serca powyżej 100 na minutę to

A. bradykardia

B. anafilaksja

C. tachyfilaksja

D. tachykardia

Tachykardia to po prostu stan, kiedy serce bije szybciej niż 100 razy na minutę. Może się to zdarzyć z różnych powodów, jak stres, intensywny trening, gorączka czy różne choroby. Ważne, żeby wiedzieć, co to oznacza, bo tachykardia to istotny objaw w diagnostyce chorób serca. W praktyce, jeśli ktoś ma tachykardię, to może to być sygnał poważnych problemów, jak niewydolność serca czy zawał. Dlatego, jak coś takiego się dzieje, warto zrobić dokładne badania, takie jak EKG, żeby ustalić, co jest przyczyną i jak najlepiej pomóc pacjentowi. Dobrze jest pamiętać, że szybsza diagnoza może naprawdę wpłynąć na szanse pacjenta na wyzdrowienie.

Pytanie 2

Leki o działaniu inotropowym dodatnim podnoszą

A. częstotliwość skurczów serca

B. szybkość przewodzenia w sercu

C. napięcie sercowego mięśnia

D. moc skurczu mięśnia sercowego

Wybór odpowiedzi dotyczącej częstości skurczu mięśnia sercowego jest nieprecyzyjny, ponieważ leki inotropowe dodatnio nie wpływają bezpośrednio na częstotliwość skurczów, lecz na ich siłę. Zwiększenie częstości skurczu to efekt działania leków o charakterze chronotropowym, które oddziałują na węzeł zatokowy serca, co jest zupełnie inną klasyfikacją. Napięcie mięśnia sercowego nie jest bezpośrednio związane z działaniem inotropowym, lecz odnosi się do siły, z jaką mięsień sercowy jest w stanie skurczyć się w odpowiedzi na bodźce. W przypadku szybkości przewodzenia, leki inotropowe dodatnio również nie mają dominującego wpływu, ponieważ ich działanie koncentruje się na mechanizmach skurczu, a nie na propagacji impulsów elektrycznych w sercu. W praktyce klinicznej, mylenie pojęć z zakresu farmakologii kardiologicznej może prowadzić do niewłaściwego doboru terapii, co z kolei wpływa na efektywność leczenia. Dlatego istotne jest, aby zrozumieć różnice pomiędzy działaniami inotropowymi, chronotropowymi i dromotropowymi, aby prawidłowo stosować leki w kontekście chorób serca i zapewnić pacjentom optymalną opiekę.

Pytanie 3

Mikser recepturowy to urządzenie wykorzystywane do przygotowywania w aptece

A. maści i czopków

B. kropli i czopków

C. naparów i odwarów

D. mikstur i zawiesin

Mikser recepturowy jest kluczowym urządzeniem stosowanym w aptekach do sporządzania maści i czopków, które wymagają precyzyjnego łączenia składników aktywnych oraz substancji pomocniczych. Proces ten często wiąże się z koniecznością osiągnięcia jednorodnej konsystencji, co jest szczególnie istotne w przypadku maści, które muszą być odpowiednio homogenizowane, aby zapewnić równomierne rozkładanie się substancji czynnych na powierzchni skóry. Mikser umożliwia dokładne wymieszanie składników, co sprzyja ich lepszemu wchłanianiu oraz skuteczności terapeutycznej. Przykładem praktycznego zastosowania miksera recepturowego jest przygotowywanie maści na bazie tłuszczów lub emulgatorów, które wymagają szczególnej uwagi w procesie ich sporządzania. W kontekście czopków, mikser pomaga w uzyskaniu odpowiedniej konsystencji masy, co jest niezwykle istotne dla ich prawidłowego wprowadzenia i działania. Zgodnie z obowiązującymi standardami jakości w farmacji, takich jak Dobre Praktyki Wytwarzania (GMP), użycie miksera recepturowego w aptece zapewnia nie tylko efektywność, ale również bezpieczeństwo sporządzanych preparatów.

Pytanie 4

Oblicz masę wodorowęglanu sodu (m.cz. - 84 g/mol), która jest wymagana do przygotowania 100 mL roztworu wodorowęglanu sodu o stężeniu 0,5 mol/L?

A. 2,12 g

B. 4,20 g

C. 1,75 g

D. 8,40 g

W obliczeniach związanych ze sporządzaniem roztworów chemicznych trzeba zrozumieć trzy podstawowe elementy: stężenie, objętość i masę molową. Jeśli wynik jest zły, to możliwe, że nie zrozumiałeś tych pojęć. Na przykład, mogą się zdarzyć błędy w jednostkach, jak pominięcie zmiany objętości z mililitrów na litry, co jest ważne, żeby wszystko się zgadzało. Często też mylimy masę molową z masą substancji; pamiętaj, że masa molowa to masa jednego mola, a masa to to, co odważasz. Czasami też niektórzy mogą nie zaokrąglać wyników, co prowadzi do błędów. W robieniu roztworów zawsze trzeba zwracać uwagę na dobre praktyki laboratoryjne — to znaczy dokładność i precyzję przy pomiarach. Rozumienie stężenia i tego, jak wpływa na różne właściwości roztworów, jest super ważne, zwłaszcza w chemii analitycznej i przemyśle farmaceutycznym, gdzie precyzyjne przygotowanie roztworów jest kluczowe dla skuteczności leków. Warto przemyśleć te podstawy, żeby nie wpaść w pułapki związane z pomiarami i jednostkami.

Pytanie 5

Jakie są zasady dotyczące wydawania leków refundowanych zapisanych na recepcie, z wyjątkiem antybiotyków i form iniekcji?

A. Leki refundowane wydaje się w pełnych opakowaniach w ilości maksymalnie zbliżonej do tej zapisanej na recepcie

B. Leki refundowane wydaje się w podzielonych opakowaniach

C. Leki refundowane należy wydawać w pełnych opakowaniach w ilości przekraczającej tę, która została podana przez lekarza na recepcie

D. Leki refundowane wydaje się w pełnych opakowaniach bez względu na ilość

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wydawanie leków refundowanych zgodnie z zapisami na receptach jest kluczowym elementem procesu farmaceutycznego. Prawidłowa odpowiedź wskazuje, że leki te powinny być wydawane w pełnych opakowaniach w ilości maksymalnie zbliżonej do tej, która została zapisana przez lekarza. To podejście ma na celu zapewnienie pacjentowi odpowiedniej ilości leku, a jednocześnie minimalizowanie ryzyka nadmiarowego wydawania, co mogłoby prowadzić do marnotrawienia zasobów publicznych. Przykładowo, jeśli lekarz przepisał pacjentowi 30 tabletek leku, farmaceuta powinien wydać jedno pełne opakowanie, które mieści tę ilość lub zbliżoną, ale nie więcej niż to, co jest wskazane na recepcie. Taka praktyka jest zgodna z zaleceniami Narodowego Funduszu Zdrowia, który podkreśla znaczenie precyzyjnego przestrzegania zapisów na receptach dla utrzymania efektywności systemu refundacji i ochrony zdrowia publicznego. Warto dodać, że w przypadku leków refundowanych istnieje również potrzeba monitorowania ich stosowania przez pacjentów, co dodatkowo uzasadnia ściślejsze trzymanie się zapisów na recepcie.

Pytanie 6

Iecoris aselli oleum jest pozyskiwany według FP X

A. z wątroby rekina

B. z tłuszczu wieloryba

C. z wątroby dorsza

D. z tkanki podskórnej łososia

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Iecoris aselli oleum, znane również jako olej z wątroby dorsza, jest substancją pozyskiwaną z wątroby dorsza atlantyckiego (Gadus morhua). Ten olej jest ceniony za swoje właściwości zdrowotne, w tym wysoką zawartość kwasów omega-3 oraz witamin A i D. W kontekście farmaceutycznym i dietetycznym, olej ten jest stosowany w suplementach diety, które wspierają zdrowie układu sercowo-naczyniowego, poprawiają odporność oraz wpływają korzystnie na zdrowie skóry. Zgodnie z Farmakopeą Polską (FP X), standardy dotyczące jakości i czystości tego oleju są ściśle określone, co zapewnia jego bezpieczeństwo i skuteczność. Dobre praktyki w produkcji polegają na przeprowadzaniu analiz jakościowych i ilościowych surowca, co pozwala na uzyskanie produktu o wysokiej wartości odżywczej i minimalizacji zanieczyszczeń. Przykładem zastosowania oleju z wątroby dorsza jest włączenie go do diety dzieci, gdzie przyczynia się do prawidłowego rozwoju mózgu i układu nerwowego.

Pytanie 7

Probiotyk powinien być podawany doustnie podczas stosowania

A. flukonazolu

B. pyrantelu

C. acyklowiru

D. amoksycyliny

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Podawanie probiotyków doustnie w trakcie leczenia amoksycyliną jest zalecane, ponieważ amoksycylina, będąca antybiotykiem z grupy penicylin, może prowadzić do zaburzeń równowagi mikroflory jelitowej. Antybiotyki, takie jak amoksycylina, eliminują nie tylko patogenne bakterie, ale także korzystne mikroorganizmy, co może sprzyjać rozwojowi biegunek, w tym biegunki związanej z Clostridium difficile. Probiotyki, dostarczając żywe mikroorganizmy, wspierają odbudowę naturalnej flory bakteryjnej jelit, co może zapobiegać tym negatywnym skutkom. W praktyce, pacjenci przyjmujący amoksycylinę powinni rozważyć dodatkowe stosowanie probiotyków w formie kapsułek lub jogurtów zawierających żywe kultury bakterii, takich jak Lactobacillus czy Bifidobacterium. Takie podejście jest zgodne z zaleceniami światowych organizacji zdrowia, które podkreślają znaczenie ochrony mikrobiomu jelitowego podczas terapii antybiotykowej.

Pytanie 8

Utrzymująca się chrypka, suchość w jamie ustnej oraz grzybica jamy ustnej i gardła mogą występować jako działania niepożądane związane ze stosowaniem drogą wziewną

A. mesny

B. flutikazonu

C. salbutamolu

D. fenoterolu

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Flutikazon to kortykosteroid stosowany w terapii przewlekłych chorób płuc, takich jak astma i przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP). Jego działanie polega na zmniejszeniu stanu zapalnego w drogach oddechowych, co przyczynia się do poprawy funkcji płuc. Jednakże, stosowanie flutikazonu drogą wziewną może prowadzić do działań niepożądanych, takich jak długotrwała chrypka, suchość w ustach oraz drożdżyca jamy ustnej i gardła, co wynika z miejscowego działania leku na błony śluzowe. W praktyce klinicznej, aby zminimalizować ryzyko tych efektów ubocznych, zaleca się używanie inhalatorów z funkcją nawilżania lub stosowanie płukanek doustnych po każdym zastosowaniu leku. Dodatkowo, regularna kontrola stanu jamy ustnej oraz stosowanie probiotyków mogą pomóc w zapobieganiu drożdżycy. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi terapii lekami wziewnymi, świadomość potencjalnych działań niepożądanych jest kluczowym elementem edukacji pacjentów, co pozwala na lepsze zarządzanie terapią i poprawę jakości życia pacjentów.

Pytanie 9

Mała ilość etanolu 96% v/v jest konieczna podczas mielenia w moździerzu?

A. kwasu borowego

B. mentolu

C. siarczanu miedzi

D. mocznika

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź wskazująca mentol jako substancję, dla której niewielka ilość etanolu 96% v/v jest niezbędna podczas rozdrabniania w moździerzu, jest prawidłowa z kilku powodów. Mentol, będący organicznym związkiem chemicznym, ma właściwości, które sprawiają, że jego rozdrabnianie w obecności rozpuszczalnika, takiego jak etanol, jest korzystne. W procesie mielenia mentolu w moździerzu, etanol działa jako substancja rozpuszczająca, co ułatwia osiągnięcie jednorodnej konsystencji i poprawia efektywność ekstrakcji cennych składników. Użycie etanolu 96% v/v jest zgodne z standardami farmaceutycznymi, które zalecają stosowanie odpowiednich rozpuszczalników w przygotowywaniu leków i substancji aktywnych. Przykładem zastosowania jest przygotowanie ekstraktów roślinnych lub formulacji farmaceutycznych, gdzie kluczowe jest uzyskanie wysokiej jakości produktu finalnego. W praktyce, rozdrabnianie mentolu z etanolem umożliwia lepsze uwalnianie aromatów i właściwości terapeutycznych, co ma istotne znaczenie dla ich zastosowania w aromaterapii oraz przemyśle kosmetycznym i farmaceutycznym.

Pytanie 10

Jakie urządzenie pozwala na uzyskanie zarówno stałych, jak i ciekłych form leku?

A. perkolator

B. infuzorka

C. moździerz z pistlem

D. macerator

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Moździerz z pistlem jest narzędziem niezbędnym w farmacji i medycynie, które umożliwia zarówno przygotowanie postaci stałych, jak i płynnych leków. Użycie moździerza pozwala na skuteczne rozdrabnianie i mieszanie składników, co jest kluczowe w procesie farmaceutycznym. Przykładowo, w przypadku leków stałych, można go używać do mielnia tabletek na proszek, co ułatwia ich dalsze stosowanie, na przykład w postaci zawiesin. Dodatkowo, moździerz z pistlem jest niezastąpiony przy przygotowywaniu past, maści czy emulsji, w których składniki muszą być dokładnie wymieszane, aby uzyskać jednorodną konsystencję. W praktyce, stosowanie moździerza powinno odbywać się zgodnie z zasadami dobrej praktyki wytwarzania (GMP), co zapewnia wysoką jakość i bezpieczeństwo przygotowywanych leków. Warto również zaznaczyć, że moździerze mogą być wykonane z różnych materiałów, takich jak ceramika, szkło czy tworzywa sztuczne, co wpływa na ich zastosowanie w zależności od rodzaju substancji, z jakimi pracujemy.

Pytanie 11

Jakie leki stosuje się w terapii symptomów takich jak zawroty głowy i szumy uszne?

A. Amlozek 10 mg (Amlodipinum)

B. Diaprel MR 30 mg (Gliclazidum)

C. Betaserc 8 mg (Betahistine)

D. Bisocard 5 mg (Bisoprololum)

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Betaserc 8 mg (Betahistine) jest lekiem stosowanym w leczeniu objawów takich jak szumy w uszach oraz zawroty głowy, które często są związane z zaburzeniami równowagi i chorobą Meniere'a. Działa poprzez poprawę mikrokrążenia w uchu wewnętrznym oraz zwiększenie przepływu krwi, co skutkuje zmniejszeniem ciśnienia śródchłonnego. Kluczowym mechanizmem działania betahistyny jest antagonizm wobec receptorów H1 oraz agonizm wobec receptorów H3, co prowadzi do zmniejszenia objawów vestibularnych. W praktyce, pacjenci z problemami równowagi mogą odczuć ulgę w postaci redukcji intensywności szumów usznych oraz poprawy ogólnego samopoczucia. Lek ten jest uznawany za standard w terapii objawowej, a jego stosowanie powinno być dostosowane przez specjalistów, zwracających uwagę na indywidualne potrzeby pacjentów oraz ewentualne interakcje z innymi lekami. W związku z tym, Betaserc powinien być rozważany w kontekście kompleksowego podejścia do pacjenta, co jest zgodne z aktualnymi wytycznymi w dziedzinie otolaryngologii.

Pytanie 12

Wskaź leki z grupy antagonistów receptora H2, które są wykorzystywane w terapii wrzodów żołądka?

A. Famotydyna

B. Sukralfat

C. Metoklopramid

D. Mizoprostol

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Famotydyna jest lekiem z grupy antagonistów receptora H2, który jest szeroko stosowany w leczeniu choroby wrzodowej żołądka oraz w terapii dolegliwości związanych z nadmiernym wydzielaniem kwasu żołądkowego. Działa poprzez blokowanie receptorów H2, co prowadzi do zmniejszenia produkcji kwasu solnego w żołądku. W praktyce klinicznej famotydyna jest często wybierana ze względu na swoją skuteczność oraz korzystny profil bezpieczeństwa. Przykładem zastosowania famotydyny może być leczenie wrzodów trawiennych, gdzie jest stosowana w celu przyspieszenia gojenia się owrzodzeń oraz łagodzenia objawów refluksu żołądkowo-przełykowego. Zgodnie z wytycznymi klinicznymi, leczenie antagonistami H2, takimi jak famotydyna, może być stosowane jako terapia pierwszego rzutu w przypadkach umiarkowanych do ciężkich objawów nadkwaśności. Ważne jest, aby pacjenci byli monitorowani pod kątem skutków ubocznych oraz interakcji z innymi lekami, co jest częścią dobrych praktyk w farmakoterapii.

Pytanie 13

Co oznacza zawarcie w nazwie leku elementów: Co, Comb, Combo (np. Co-Valsacor, Tritace 5 comb, Poltram Combo)?

A. lek wieloskładnikowy

B. lek o przedłużonym uwalnianiu

C. lek o najwyższej stosowanej dawce

D. prolek

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Oznaczenia takie jak 'Co', 'Comb' czy 'Combo' w nazwach produktów leczniczych wskazują na to, że dany preparat jest lekiem wieloskładnikowym. To oznacza, że zawiera dwie lub więcej substancji czynnych, które współdziałają w celu osiągnięcia pożądanego efektu terapeutycznego. Przykładem może być 'Co-Valsacor', który łączy w sobie działanie dwóch substancji, co może zwiększać skuteczność terapii oraz umożliwiać leczenie pacjentów z wieloma schorzeniami jednocześnie. Lekarze często stosują leki wieloskładnikowe, ponieważ upraszczają one schematy dawkowania, co jest korzystne dla pacjentów, którzy muszą przyjmować wiele leków. Ważnym aspektem jest również to, że leki te mogą poprawić adherencję pacjentów do terapii, co jest kluczowe w leczeniu przewlekłych chorób, takich jak nadciśnienie tętnicze czy choroby serca. Dlatego znajomość oznaczeń leków, takich jak 'Co', jest istotna w kontekście praktyki medycznej oraz farmaceutycznej.

Pytanie 14

Depirogenizację sprzętu wykonanego z porcelany i szkła powinno się przeprowadzać przy użyciu suchego, gorącego powietrza

A. w temperaturze 121oC przez 20 minut

B. w temperaturze 100oC przez 30 minut

C. w temperaturze 160oC przez 60 minut

D. w temperaturze 250oC przez 30 minut

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Depirogenizacja sprzętu z porcelany i szkła w temperaturze 250oC przez 30 minut jest zgodna z zaleceniami standardów branżowych, takich jak ASTM E 1054 oraz ISO 11135. Wysoka temperatura skutecznie eliminuje endotoksyny, które mogą być obecne na powierzchni narzędzi chirurgicznych czy laboratoryjnych. Proces ten zapewnia, że sprzęt będzie bezpieczny do użycia, minimalizując ryzyko zakażeń. W praktyce, depirogenizacja w tej temperaturze jest często stosowana w laboratoriach i szpitalach, gdzie sterylność sprzętu jest kluczowa. Należy pamiętać, że przed przystąpieniem do depirogenizacji, sprzęt powinien być dokładnie oczyszczony, aby usunąć wszelkie zanieczyszczenia, które mogą obniżyć skuteczność procesu. Dodatkowo, ważne jest monitorowanie temperatury i czasu trwania procesu, aby zapewnić pełną efektywność depirogenizacji. Warto również zaznaczyć, że sucha gorąca depirogenizacja jest preferowaną metodą dla materiałów takich jak porcelana i szkło, ponieważ te materiały są odporne na wysokie temperatury i nie ulegają deformacjom.

Pytanie 15

Acetaminofen to inna nazwa dla

A. diklofenaku

B. kwasu acetylosalicylowego

C. metamizolu sodowego

D. paracetamolu

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Acetaminofen jest synonimem paracetamolu, znanym szeroko w medycynie jako środek przeciwbólowy i przeciwgorączkowy. Paracetamol działa poprzez hamowanie enzymu cyklooksygenazy (COX) w centralnym układzie nerwowym, co prowadzi do zmniejszenia odczuwania bólu oraz obniżenia gorączki. Jest to jedna z najczęściej stosowanych substancji aktywnych w lekach bez recepty, a jego stosowanie znajduje zastosowanie w wielu przypadkach, takich jak ból głowy, ból mięśni czy gorączka. Warto wspomnieć, że paracetamol jest uważany za bezpieczny środek przeciwbólowy, o ile jest stosowany zgodnie z zaleceniami, co czyni go pierwszym wyborem w leczeniu bólu u dzieci i osób dorosłych. Dodatkowo, ze względu na swoje właściwości, paracetamol jest często stosowany w leczeniu pacjentów z chorobami przewlekłymi, którzy nie mogą stosować innych przeciwbólowych, takich jak niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ).

Pytanie 16

Efekt pierwszego przejścia odnosi się do leków podawanych w sposób

A. pozajelitowy

B. doodbytniczy

C. doustny

D. podjęzykowy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Efekt pierwszego przejścia odnosi się do zjawiska, w którym substancja czynna leku podawanego doustnie jest metabolizowana przez wątrobę przed dotarciem do krążenia ogólnego. To zjawisko ma kluczowe znaczenie w farmakologii, ponieważ wpływa na biodostępność leku, a tym samym jego skuteczność terapeutyczną. Na przykład, leki takie jak morfina czy nitrogliceryna mają znaczący efekt pierwszego przejścia, co powoduje, że ich stosowanie drogą doustną może być mniej efektywne w porównaniu do podania dożylnego. W praktyce, dla pacjentów, którzy wymagają szybkiego działania leku, preferowane są drogi podania omijające efekt pierwszego przejścia, takie jak podanie dożylne czy podjęzykowe. To zjawisko jest istotne w kontekście projektowania schematu leczenia oraz doboru odpowiednich form farmaceutycznych, co jest zgodne z aktualnymi standardami w farmakoterapii.

Pytanie 17

Aby otrzymać preparat z surowca śluzowego, należy zastosować proces

A. perkolacji

B. ekstrakcji alkoholem

C. maceracji

D. ekstrakcji na gorąco

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Maceracja to proces, który polega na zanurzeniu surowca roślinnego w cieczy, najczęściej w wodzie lub alkoholu, w celu wydobycia z niego substancji czynnych. Jest to technika szczególnie skuteczna w przypadku surowców śluzowych, które charakteryzują się dużą zawartością polisacharydów, białek czy związków bioaktywnych. Przykładem zastosowania maceracji jest przygotowanie syropów z ziół, gdzie długotrwałe moczenie pozwala na skuteczną ekstrakcję składników aktywnych. Dobrze przeprowadzona maceracja zapewnia, że substancje czynne są wydobywane w optymalny sposób, co jest kluczowe dla jakości preparatu. Ważne jest również, aby proces maceracji odbywał się w kontrolowanych warunkach, co ogranicza ryzyko denaturacji składników czy ich degradacji. W praktyce, standardy produkcji farmaceutycznej i kosmetycznej określają, że maceracja powinna być przeprowadzana zgodnie z regulacjami GMP, co zapewnia bezpieczeństwo i skuteczność finalnych produktów.

Pytanie 18

Czopki zawierające paracetamol to

A. substancja pomocnicza

B. lek

C. produkt medyczny

D. produkt diety do uzupełnienia

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Czopki z paracetamolem klasyfikują się jako produkty lecznicze, ponieważ zawierają substancję czynną (paracetamol), która jest stosowana w celu łagodzenia bólu i obniżania gorączki. Produkty lecznicze są definiowane przez prawo jako substancje lub kombinacje substancji, które mają działanie terapeutyczne na organizm ludzki. W przypadku paracetamolu, jego stosowanie jest szeroko udokumentowane w literaturze medycznej. Czopki są szczególnie cenną formą podania leku, gdyż umożliwiają szybsze wchłanianie substancji czynnej do krwiobiegu, co jest korzystne w przypadku pacjentów, którzy nie mogą przyjmować leków doustnie, na przykład w stanie wymiotów lub u małych dzieci. Standardy dotyczące produktów leczniczych określają również, że muszą one przechodzić rygorystyczne testy jakości i skuteczności, co zapewnia bezpieczeństwo ich stosowania. W praktyce, czopki z paracetamolem są szczególnie zalecane w pediatrii, ponieważ ich forma pozwala na łatwe podanie leku dzieciom, które mogą mieć trudności z przyjmowaniem tabletek lub syropów.

Pytanie 19

Jakie stężenie detreomycyny występuje w maści, jeśli 10 gramów tego preparatu zawiera 150 miligramów substancji aktywnej?

A. 15%

B. 1,5%

C. 1%

D. 0,15%

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Stężenie detreomycyny w maści obliczamy, dzieląc ilość substancji czynnej przez całkowitą masę preparatu, a następnie mnożąc przez 100, aby uzyskać wartość procentową. W tym przypadku mamy 150 mg detreomycyny w 10 g maści. Przeliczając jednostki, 10 g to 10 000 mg. Zatem stężenie wynosi (150 mg / 10 000 mg) * 100 = 1,5%. Takie obliczenia są kluczowe w farmaceutyce, gdyż pozwalają określić skuteczność i bezpieczeństwo leku. W przypadku detreomycyny, stosowanej w leczeniu infekcji, precyzyjne dawkowanie jest szczególnie istotne, by uniknąć działań niepożądanych. W praktyce farmaceutycznej, znajomość stężenia substancji czynnej umożliwia także odpowiednie dobranie dawek w zależności od ciężkości schorzenia oraz indywidualnych cech pacjenta. Dlatego tak ważne jest, aby farmaceuci i lekarze umieli poprawnie obliczać stężenie leków.

Pytanie 20

Dextrosum jest terminem o podobnym znaczeniu do

A. laktozy

B. skrobi

C. sacharozy

D. glukozy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Dextrosum, znane również jako D-glukoza, to jeden z najważniejszych monosacharydów, który pełni kluczową rolę w metabolizmie energetycznym organizmów żywych. Jest to izomer glukozy, który jest źródłem energii dla komórek oraz niezbędnym substratem w wielu szlakach biochemicznych. Przykładem zastosowania dextrosum jest jego wykorzystanie w medycynie, gdzie stosuje się go do leczenia hipoglikemii, czyli stanu niedoboru glukozy we krwi. Dextrosum jest także istotny w przemyśle spożywczym, gdzie często występuje w napojach energetycznych i suplementach, jako szybko przyswajalne źródło energii. Jako cukier prosty, dextrosum łatwo wchłania się przez błony śluzowe i jest natychmiastowo wykorzystywany przez organizm, co czyni go idealnym składnikiem dla sportowców potrzebujących szybkiego zastrzyku energii. Przestrzeganie odpowiednich norm dotyczących stosowania dextrosum, zwłaszcza w kontekście suplementacji, jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie dietetyki i żywienia.

Pytanie 21

Aby zweryfikować tożsamość Collargolu według FP, należy przeprowadzić badania jakościowe dotyczące obecności

A. jonu srebra Ag+

B. jonu chlorkowego Cl-

C. kwasów fenolowych

D. garbników

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawna odpowiedź dotyczy jonu srebra Ag+, który jest kluczowym składnikiem Collargolu, stosowanym w medycynie jako środek dezynfekujący oraz w leczeniu zakażeń. W celu potwierdzenia tożsamości tego preparatu według Farmakopei Polskiej (FP) przeprowadza się badania jakościowe, które wykazują obecność jonu srebra. Zastosowanie Collargolu jest szerokie, szczególnie w przypadkach, gdzie istotne jest działanie przeciwbakteryjne. W praktyce laboratoryjnej, metody analizy, takie jak reaktywacja z reagentami, pozwalają na identyfikację Ag+ w preparacie. Standardy dotyczące czystości i jakości substancji czynnych w farmacji wymagają, aby preparaty takie jak Collargol były dokładnie badane pod kątem obecności i stężenia substancji aktywnych. Oprócz metod chemicznych, warto zwrócić uwagę na nowe techniki analizy, jak spektrometria mas, które zwiększają dokładność i pewność w potwierdzaniu tożsamości substancji medycznych.

Pytanie 22

Agonista selektywny receptorów β₂-adrenergicznych to

A. Pantoprazol

B. Fenoterol

C. Klotrimazol

D. Karwedilol

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Fenoterol jest wybiórczym agonistą receptorów β2-adrenergicznych, co oznacza, że działa głównie na te receptory, które znajdują się w mięśniach gładkich oskrzeli. Jego mechanizm działania polega na stymulacji tych receptorów, co prowadzi do rozkurczu mięśni gładkich i ułatwienia przepływu powietrza w przypadku astmy oskrzelowej oraz przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP). Fenoterol znajduje zastosowanie w terapii doraźnej, szczególnie w przypadku nagłych ataków astmy, co czyni go niezwykle ważnym lekiem w praktyce klinicznej. Warto wspomnieć, że fenoterol, dzięki swojej selektywności, powoduje mniej działań niepożądanych w porównaniu do nieselektywnych agonistów adrenergicznych, które mogą wpływać również na receptory β1-adrenergiczne w sercu, prowadząc do takich efektów, jak przyspieszenie akcji serca. Zgodnie z wytycznymi Global Initiative for Asthma (GINA), fenoterol jest często stosowany jako lek pierwszego wyboru w inhalatorach, co podkreśla jego kluczowe znaczenie w terapii chorób układu oddechowego.

Pytanie 23

Gdzie znajdują się zestawienia dawek leków w Farmakopei Polskiej IX?

A. w I suplemencie

B. w I tomie

C. w II tomie

D. w II suplemencie

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'w II tomie' jest jak najbardziej na miejscu. Tabele dawek substancji leczniczych to kluczowa rzecz, jaka znajduje się w Farmakopei Polskiej IX. Właśnie w II tomie mamy różne szczegóły dotyczące dawkowania i klasyfikacji leków, co jest super ważne dla farmaceutów i tych, co zajmują się lekami. Dzięki tym tabelom można ustalić właściwe dawki i stosować je w praktyce klinicznej. To pozwala na bezpieczne i skuteczne leczenie pacjentów. Wydaje mi się, że przestrzeganie tych zasad to podstawa, bo można wtedy uniknąć różnych niepożądanych interakcji. Farmakopea to też dokument, który trzyma się dobrej praktyki i międzynarodowych standardów – to naprawdę istotne w codziennej pracy medyków.

Pytanie 24

Który z leków wymaga przechowywania w chłodni?

A. Maść z witaminą A

B. Kapsułki z tranem

C. Syrop prawoślazowy

D. Szczepionka przeciw grypie

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Szczepionka przeciw grypie wymaga przechowywania w lodówce w temperaturze od 2 do 8 stopni Celsjusza, ponieważ jest to produkt biologiczny, który może stracić swoje właściwości immunologiczne w wyższych temperaturach. Zachowanie odpowiedniej temperatury jest kluczowe dla skuteczności szczepionki, ponieważ ciepło może prowadzić do denaturacji białek oraz zmniejszenia aktywności antygenów. W praktyce oznacza to, że osoby odpowiedzialne za przechowywanie i transport szczepionek powinny stosować się do wytycznych określonych przez Światową Organizację Zdrowia oraz lokalne przepisy sanitarno-epidemiologiczne. Przykładem mogą być mobilne punkty szczepień, które muszą być wyposażone w lodówki przenośne, aby zapewnić odpowiednią temperaturę podczas transportu. Dodatkowo, wszelkie nieprawidłowości w przechowywaniu mogą prowadzić do konieczności powtórzenia szczepienia, co wiąże się z dodatkowymi kosztami i obciążeniem dla systemu ochrony zdrowia.

Pytanie 25

Przykładem synergii hiperaddycyjnej jest zestawienie

A. sulfometoksazolu z trimetoprimem

B. sulfometoksazolu z tazobactamem

C. sulfatiazolu z trimetoprimem

D. soli srebrowej sulfadiazyny z trimetoprimem

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Sulfometoksazol i trimetoprim stanowią przykład synergizmu hiperaddycyjnego, co oznacza, że ich połączenie jest bardziej skuteczne od każdego z tych leków stosowanego osobno. Sulfometoksazol jest inhibitorem syntezy kwasu foliowego, a trimetoprim działa na innym etapie tej samej ścieżki metabolicznej, co prowadzi do silniejszego działania przeciwbakteryjnego. W praktyce, połączenie tych dwóch substancji jest szeroko stosowane w leczeniu zakażeń dróg moczowych oraz innych infekcji bakteryjnych, co znacznie poprawia skuteczność terapii oraz minimalizuje ryzyko rozwoju oporności. W standardach leczenia, takich jak wytyczne Europejskiego Towarzystwa Urologicznego, zaleca się stosowanie preparatów łączonych w profilaktyce oraz leczeniu infekcji. Należy również zwrócić uwagę na to, że ta kombinacja leków jest dobrze tolerowana przez pacjentów i ma korzystny profil działań niepożądanych. W kontekście medycyny, wykorzystanie synergizmu w terapii antybakteryjnej może prowadzić do bardziej efektywnego zwalczania patogenów, co jest niezwykle istotne w obliczu rosnącej oporności bakterii na antybiotyki.

Pytanie 26

Wyznacz ilość kwasu salicylowego (m. cz. - 138,12 g/mol) w próbce, jeśli do jej zmiareczkowania użyto 10 mL roztworu NaOH (0,1 mol/L) oraz zastosowano czerwień fenolową jako wskaźnik. (Zgodnie z FP 1 mL roztworu NaOH (0,1 mol/L) odpowiada 13,81 mg kwasu salicylowego.)

A. 1381 mg

B. 13,8 mg

C. 1,38 mg

D. 138,1 mg

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawna odpowiedź to 138,1 mg kwasu salicylowego w próbce. Aby obliczyć tę wartość, musimy uwzględnić ilość zużytego roztworu wodorotlenku sodu oraz jego stężenie. W tym przypadku użyto 10 mL roztworu NaOH o stężeniu 0,1 mol/L. Każdy mililitr tego roztworu odpowiada 13,81 mg kwasu salicylowego, co wynika z ustalonej wartości w dokumentach FP. Dlatego, mnożąc 10 mL przez 13,81 mg/mL, otrzymujemy 138,1 mg. Takie obliczenia są niezwykle istotne w analizie chemicznej, szczególnie w kontekście określania stężenia substancji czynnych w próbkach. W praktyce, znajomość takich zależności pozwala na precyzyjne przygotowanie leków oraz kontrolę jakości substancji chemicznych, co jest zgodne z dobrymi praktykami laboratoryjnymi i standardami branżowymi. Warto także zauważyć, że dokładność tych pomiarów jest kluczowa dla wiarygodności wyników w badaniach naukowych oraz przemysłowych.

Pytanie 27

Roztwór koloidalny powstaje w wyniku rozpuszczenia w wodzie

A. mocznika

B. glukozy

C. rywanolu

D. targezyny

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Targezyna to super przykład substancji, która potrafi tworzyć roztwory koloidalne w wodzie. Roztwory koloidalne działają tak, że cząsteczki są na tyle małe, że nie opadają na dno, ale z drugiej strony na tyle duże, że widać je w mikroskopie. Targezyna, jako pochodna polimerów, świetnie się nadaje do takich rzeczy, a to jest przydatne w wielu dziedzinach – na przykład w farmacji czy kosmetykach, gdzie stabilizuje różne emulsje i zwiększa lepkość. Z mojego doświadczenia wynika, że roztwory koloidalne są naprawdę ważne w technologii żywności, jak na przykład przy produkcji napojów, bo poprawiają teksturę i stabilność. Takie zrozumienie jak to wszystko działa ma duże znaczenie dla chemików i ludzi zajmujących się materiałami, bo pozwala na tworzenie nowych produktów i optymalizację procesów produkcyjnych.

Pytanie 28

Jakiej substancji czynnej dotyczy opis farmakopealny zgodnie z FP X?

A. Ammonii bituminosulfonas

B. Balsamum tolutanum

C. Balsamum peruvianum

D. Ricini oleum

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Ammonii bituminosulfonas, znany również jako amoniowy bituminosulfonian, jest substancją czynną o ważnych właściwościach farmakologicznych i terapeutycznych, a jej zastosowanie zgodne z Farmakopeą Polską (FP X) potwierdza jej rolę w medycynie. Substancja ta jest stosowana w leczeniu różnorodnych schorzeń dermatologicznych dzięki swoim właściwościom przeciwzapalnym i łagodzącym. W praktyce klinicznej Ammonii bituminosulfonas wykorzystywany jest w preparatach stosowanych miejscowo, co zwiększa biozgodność oraz zmniejsza ewentualne działania niepożądane. Dobrą praktyką jest stosowanie go w postaci maści lub żelu, co ułatwia aplikację i kontrolowane wchłanianie. Istotne jest również, że substancja ta jest zgodna z normami jakościowymi i standardami opieki zdrowotnej, co czyni ją bezpiecznym wyborem dla pacjentów. Przykładem zastosowania Ammonii bituminosulfonas mogą być preparaty na trądzik lub łuszczycę, gdzie jego właściwości zmniejszające stan zapalny są szczególnie cenione.

Pytanie 29

Oleum Ricini, pozyskiwane z nasion rącznika, wykazuje właściwości:

A. przeczyszczające

B. przeciwpasożytnicze

C. żółciotwórcze

D. wymiotne

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Oleum Ricini, znane również jako olej rycynowy, jest substancją, która wykazuje działanie przeczyszczające dzięki obecności rycynoliny, głównego składnika aktywnego. Działa ono poprzez stymulację jelit i zwiększenie perystaltyki, co prowadzi do przyspieszenia pasażu treści pokarmowej przez przewód pokarmowy. Olej rycynowy jest wykorzystywany w medycynie od wieków jako środek przeczyszczający, a jego skuteczność została potwierdzona w wielu badaniach klinicznych. W praktyce, jest on często stosowany w przypadkach zaparć oraz w przygotowaniach do niektórych procedur medycznych, takich jak kolonoskopia. Dobrą praktyką w zastosowaniach medycznych jest stosowanie oleju rycynowego w zalecanych dawkach, aby zminimalizować ryzyko działań niepożądanych, takich jak skurcze jelit czy biegunka. Dodatkowo, olej rycynowy ma także zastosowanie w kosmetologii oraz przemyśle, gdzie jest ceniony za swoje właściwości nawilżające oraz wspomagające regenerację skóry.

Pytanie 30

Gdzie są przechowywane próbki archiwalne?

A. wytwórca leku

B. Okręgowa Izba Aptekarska

C. apteka ogólnodostępna

D. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Farmaceutycznego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wytwórca leku jest odpowiedzialny za przechowywanie próbek archiwalnych zgodnie z wymaganiami określonymi w Ustawie Prawo farmaceutyczne oraz odpowiednich rozporządzeniach. Próbki archiwalne są przechowywane w celu zapewnienia ścisłej kontroli jakości produktów farmaceutycznych, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa pacjentów. Wytwórcy są zobowiązani do archiwizacji próbek leku przez określony czas, aby móc przeprowadzić analizy w przypadku wystąpienia problemów jakościowych lub w przypadku konieczności przeprowadzenia badań dotyczących skuteczności leku. Przykładowo, jeśli na rynku pojawią się skargi dotyczące działania leku, wytwórca może sięgnąć po archiwalne próbki, aby przeanalizować skład chemiczny lub przeprowadzić testy stability. Zgodnie z dobrą praktyką wytwarzania (GMP), każda seria leku powinna być odpowiednio zarchiwizowana, co umożliwia weryfikację zgodności z normami jakości. Takie działanie nie tylko wspiera transparentność w procesie wytwarzania, ale także przyczynia się do budowania zaufania wśród konsumentów.

Pytanie 31

Jak należy przechowywać próbkę archiwalną leku?

A. w szklanym opakowaniu z oznaczeniem numeru serii oraz daty ważności

B. w białej torbie aptecznej z nadrukowanymi numerem serii i datą ważności

C. w dowolnym opakowaniu z informacjami o producencie i numerem serii

D. w oryginalnym opakowaniu handlowym

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "w oryginalnym opakowaniu handlowym" jest jak najbardziej trafna. Przechowywanie próbek w tych opakowaniach naprawdę daje najlepszą ochronę przed różnymi czynnikami, które mogą je uszkodzić, jak światło czy wilgoć. No i wiadomo, że oryginalne opakowanie ma wszystkie potrzebne info, jak data ważności czy numer serii, co jest zgodne z dobrymi praktykami wytwarzania. Właściwie, łatwiej też później zidentyfikować lek, co ma spore znaczenie, szczególnie w kontekście bezpieczeństwa i skuteczności leków. Na przykład, jak apteka trzyma próbki do badań, to bez oryginalnego opakowania może być nieco problematycznie, szczególnie jeśli chodzi o przestrzeganie przepisów i jakość leku. A przypominam, że według ESA, próbki najlepiej trzymać w oryginalnych opakowaniach, żeby nic im się nie stało.

Pytanie 32

Niedobór jakich substancji może prowadzić do niedokrwistości megaloblastycznej?

A. witaminy B12 i kwasu foliowego

B. witaminy B1 i C

C. witaminy D i kwasu foliowego

D. witaminy K i D

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Niedokrwistość megaloblastyczna jest zaburzeniem krwi, które wynika z nieprawidłowej produkcji czerwonych krwinek w szpiku kostnym. Głównymi przyczynami są niedobory witamin B12 i kwasu foliowego, które odgrywają kluczową rolę w procesie syntezy DNA oraz podziale komórek. Witamina B12, znana również jako kobalamina, jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego oraz produkcji czerwonych krwinek. Kwas foliowy (witamina B9) również jest niezbędny w tym procesie, a jego brak prowadzi do powstawania megaloblastów - nieprawidłowych, dużych komórek krwi. W praktyce, dawki tych witamin są często kontrolowane u pacjentów z chorobami przewlekłymi lub stosujących diety wegańskie, które mogą wykluczać naturalne źródła tych składników. W związku z tym rutynowe badania krwi i suplementacja witamin są standardowymi praktykami w celu zapobiegania lub leczenia niedokrwistości megaloblastycznej, co może mieć istotny wpływ na ogólny stan zdrowia pacjenta.

Pytanie 33

Substancje medyczne działające lokalnie: antyseptyki, preparaty dezynfekujące, miejscowe środki znieczulające, olejki eteryczne, stosuje się do tabletek

A. do ssania

B. podpoliczkowych

C. podjęzykowych

D. dojelitowych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Substancje lecznicze o działaniu miejscowym, takie jak antyseptyki, środki odkażające, czy miejscowo znieczulające, są stosowane w różnych formach farmaceutycznych, w tym w postaci tabletek do ssania. Tabletki te są projektowane w taki sposób, aby umożliwić stopniowe rozpuszczanie się w jamie ustnej, co pozwala na uwolnienie substancji czynnych bezpośrednio w miejscu ich działania. Przykładem mogą być tabletki do ssania zawierające anestetyki, które łagodzą ból gardła poprzez efekt znieczulający. Ponadto, olejki eteryczne w formie tabletek do ssania mogą wspierać leczenie infekcji jamy ustnej. Dobrą praktyką w farmakoterapii jest dostosowanie formy leku do specyfiki działania substancji, co w przypadku leków miejscowych pozwala na maksymalne wykorzystanie ich potencjału terapeutycznego.

Pytanie 34

Jakie leki stosuje się w terapii nadczynności tarczycy?

A. lewotyroksynę

B. somatostatynę

C. liotyroninę

D. tiamazol

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Tiamazol jest lekiem przeciwgruczolakowym stosowanym w leczeniu nadczynności tarczycy, szczególnie w chorobie Gravesa-Basedowa oraz w toksycznych wola. Działa poprzez hamowanie syntezy hormonów tarczycy poprzez blokowanie enzymu peroksydazy tarczycowej, co prowadzi do zmniejszenia produkcji tyroksyny (T4) i trójjodotyroniny (T3). Dzięki temu, tiamazol nie tylko zmniejsza objawy nadczynności tarczycy, takie jak przyspieszone tętno, nadmierna potliwość czy utrata masy ciała, ale również przyczynia się do normalizacji poziomu hormonów tarczycy. Przykładowo, w praktyce klinicznej, pacjenci z nadczynnością tarczycy mogą być leczeni tiamazolem przed zabiegiem chirurgicznym lub terapią radioaktywnym jodem, co pozwala zredukować ryzyko powikłań. Zgodnie z wytycznymi Amerykańskiego Towarzystwa Tarczycy, tiamazol jest preferowanym wyborem w leczeniu nadczynności tarczycy u dorosłych, ponieważ jest skuteczny i ma korzystny profil bezpieczeństwa. Warto także dodać, że monitorowanie funkcji tarczycy i dostosowanie dawki leku są kluczowe dla osiągnięcia optymalnych wyników terapeutycznych.

Pytanie 35

Jakie jest inne określenie Natrii tetraboras?

A. sól gorzka

B. soda oczyszczona

C. boraks

D. borasol

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Boraks, znany chemicznie jako natrium tetraboras, to substancja o szerokim zastosowaniu w przemyśle oraz gospodarstwie domowym. Jego właściwości chemiczne sprawiają, że jest skutecznym środkiem czyszczącym oraz konserwantem. W przemyśle kosmetycznym boraks jest wykorzystywany jako składnik w produktach do pielęgnacji skóry oraz kosmetykach do makijażu, ponieważ działa jako stabilizator pH i środek przeciwbakteryjny. W branży budowlanej jest stosowany jako składnik w produkcji niektórych rodzajów szkła oraz ceramiki, co podkreśla jego znaczenie w procesach przemysłowych. Dodatkowo, boraks znajduje zastosowanie w rolnictwie, gdzie służy jako nawóz mineralny, wspomagający wzrost roślin. Jego unikalne właściwości, takie jak zdolność do absorpcji wilgoci oraz działanie fungicydowe, czynią go cennym narzędziem w różnych dziedzinach życia. Przykłady zastosowania boraksu obejmują również jego rolę w produkcji detergentów i środków czyszczących, które są niezbędne w codziennych czynnościach domowych.

Pytanie 36

Jakie preparaty są używane w przypadku niewydolności krążenia?

A. glikozydy irydoidowe

B. saponiny

C. kardenolidy

D. Glikozydy antrachinonowe

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Kardenolidy to grupa leków, która odgrywa kluczową rolę w leczeniu niewydolności krążenia, szczególnie w kontekście poprawy wydolności serca oraz kontroli rytmu sercowego. Działają one poprzez zwiększenie siły skurczu mięśnia sercowego (inotropowe działanie dodatnie) oraz spowolnienie przewodnictwa w węźle przedsionkowo-komorowym, co jest korzystne w przypadku arytmii. Kardenolidy, takie jak digoksyna, są szeroko stosowane w praktyce klinicznej, zwłaszcza u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca, gdzie ich zastosowanie przyczynia się do poprawy jakości życia oraz zmniejszenia liczby hospitalizacji. Warto również wspomnieć, że kardenolidy są stosowane w połączeniu z innymi lekami, takimi jak inhibitory ACE czy beta-blokery, co zwiększa ich skuteczność i pozwala na lepsze zarządzanie objawami. Ważne jest, aby monitorować poziom kardenolidów w surowicy, aby uniknąć działań niepożądanych, takich jak toksyczność. Zgodnie z wytycznymi Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego, kardenolidy są zalecane w leczeniu pacjentów z niewydolnością serca z zachowaną frakcją wyrzutową oraz w przypadku migotania przedsionków, co czyni je niezbędnym narzędziem w terapii niewydolności krążenia.

Pytanie 37

Anaesthetica localia to substancje, które

A. wywołują znieczulenie ogólne

B. wywołują znieczulenie miejscowe

C. powodują relaksację mięśni

D. mają działanie przeciwbólowe ogólne

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Anaesthetica localia, czyli znieczulenia miejscowe, to grupa leków stosowanych do wywoływania znieczulenia w określonych lokalizacjach ciała, co pozwala na przeprowadzanie procedur medycznych bez bólu. Działają one poprzez blokowanie przewodnictwa nerwowego w okolicy, gdzie są podawane, co skutkuje czasowym zniesieniem czucia. Przykłady zastosowania obejmują znieczulenie w stomatologii, takich jak znieczulenie zęba przed ekstrakcją, czy też w chirurgii, gdzie znieczulenie miejscowe może być używane do operacji na skórze czy tkankach miękkich. Zgodnie z dobrymi praktykami, ważne jest, aby stosować odpowiednie dawki oraz monitorować pacjentów, aby zminimalizować ryzyko działań niepożądanych. Znieczulenie miejscowe jest preferowane w wielu sytuacjach, gdyż ogranicza ryzyko ogólnych powikłań związanych z narkozą oraz przyspiesza powrót pacjenta do codziennych aktywności.

Pytanie 38

Jaki roztwór powinien być przygotowany przy użyciu łaźni wodnej?

A. Etanolowy roztwór detreomycyny

B. Glicerolowy roztwór chlorku sodu

C. Wodny roztwór jodu

D. Glicerolowy roztwór tetraboranu sodu

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Glicerolowy roztwór tetraboranu sodu należy wykonywać z użyciem łaźni wodnej z uwagi na jego właściwości fizyczne i chemiczne, które wymagają kontrolowanej temperatury do prawidłowego rozpuszczenia i uzyskania homogenicznego roztworu. Tetraboran sodu, znany także jako boraks, ma ograniczoną rozpuszczalność w zimnej wodzie, dlatego podgrzewanie roztworu w łaźni wodnej umożliwia lepsze połączenie substancji oraz zapobiega powstawaniu osadów. Podgrzewanie również wpływa na stabilność roztworu, co jest kluczowe w aplikacjach laboratoryjnych, takich jak przygotowanie buforów czy reagentów do analizy. Przykładem zastosowania glicerolowego roztworu tetraboranu sodu jest jego wykorzystanie w biologii komórkowej, gdzie służy jako stabilizator w reakcjach immunologicznych. W praktyce laboratoryjnej, zawsze należy stosować łaźnię wodną, aby zapewnić równomierne podgrzewanie i uniknąć lokalnych przegrzań, które mogą prowadzić do denaturacji lub degradacji reagentów. Dbanie o precyzyjnie kontrolowane warunki podczas przygotowywania roztworów jest zgodne z ogólnymi standardami pracy laboratoryjnej, takimi jak Good Laboratory Practice (GLP).

Pytanie 39

Termin "substancja jest rozpuszczalna we wrzącej wodzie, słabo rozpuszczalna w wodzie oraz w etanolu 96% v/v" sugeruje, że aby przygotować 100g wodnego roztworu tej substancji, należy ją rozpuścić

A. we wrzącej wodzie i po schłodzeniu uzupełnić wodą do 100,0g

B. w mieszance wody i etanolu 96% v/v (1:1) w temperaturze pokojowej

C. w małej ilości etanolu 96% v/v i uzupełnić do 100,0g wodą

D. w 99,0g wody o temperaturze pokojowej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź nr 3 jest prawidłowa, ponieważ rozpuszczalność substancji we wrzącej wodzie zapewnia maksymalne rozpuszczenie, co jest kluczowe dla osiągnięcia odpowiedniego stężenia w roztworze. Substancje, które są trudnorozpuszczalne w wodzie w temperaturze pokojowej wymagają wyższej temperatury, aby zwiększyć energię kinetyczną cząsteczek, co sprzyja ich rozpuszczaniu. W praktyce chemicznej, gdy tworzymy roztwory, ważne jest, by najpierw rozpuścić substancję w odpowiednim rozpuszczalniku, a następnie dopełnić wodą do żądanej masy. Przykład zastosowania tej wiedzy można znaleźć w przygotowywaniu leków, gdzie precyzyjne przygotowanie roztworów jest kluczowe dla ich skuteczności. Przygotowując roztwór, dobrze jest również pamiętać o zachowaniu standardów, takich jak zgodność z farmakopeą, co zapewnia bezpieczeństwo i efektywność przygotowywanych roztworów. Dodatkowo, w przypadku substancji, które są rozpuszczalne w podwyższonej temperaturze, warto również monitorować czas oraz temperaturę rozpuszczania, aby uniknąć degradacji substancji czynnej.

Pytanie 40

Jakie jest zastosowanie lejka wykonanego z szkła spiekanego (Schotta)?

A. Do przesiewania

B. Do dekantacji

C. Do klarowania

D. Do sączenia

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Lejek z warstwą ze szkła spiekanego (Schotta) jest specjalistycznym narzędziem wykorzystywanym w laboratoriach chemicznych oraz analitycznych do sączenia cieczy. Szkło spiekane, znane ze swojej wysokiej odporności chemicznej oraz termicznej, zapewnia skuteczne oddzielanie ciał stałych od cieczy, co jest niezbędne w wielu procesach laboratoryjnych. Przykładowo, w trakcie filtracji roztworów chemicznych, lejek spiekany umożliwia efektywne usunięcie nierozpuszczonych frakcji, co pozwala na uzyskanie czystych roztworów do dalszych analiz. W praktyce laboratoryjnej, stosuje się go również do separacji substancji w procesach, takich jak krystalizacja czy oczyszczanie reakcji chemicznych. Standardy laboratoryjne zalecają używanie sprzętu o wysokiej jakości, co czyni lejek ze szkła spiekanego idealnym narzędziem zgodnym z najlepszymi praktykami w zakresie czystości i bezpieczeństwa. Dodatkowo, ze względu na swoje właściwości, szkło spiekane jest mniej podatne na uszkodzenia mechaniczne, co zwiększa jego trwałość i niezawodność w codziennym użytkowaniu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej