Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 26 maja 2025 11:26
Data zakończenia: 26 maja 2025 11:48

Egzamin niezdany

Wynik: 11/40 punktów (27,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Którą operację obróbki bitmapy przedstawia ilustracja?

A. Nakładanie gradientu.

B. Wypaczanie kształtów.

C. Korektę kolorystyczną.

D. Przycinanie obrazu.

Nakładanie gradientu, wypaczanie kształtów i przycinanie obrazu to podstawowe operacje obróbki bitmapy, które różnią się znacząco od korekty kolorystycznej. Nakładanie gradientu polega na przejściu między różnymi kolorami w płynny sposób. To narzędzie służy do twórczej manipulacji wyglądem tła lub elementów graficznych, ale nie ma wpływu na tonalność czy kolorystykę całego obrazu. Wypaczanie kształtów to technika, która odnosi się do zmiany formy obiektów w obrazie, co często stosowane jest w grafice artystycznej lub ilustracjach, a nie w kontekście korekty kolorystycznej. Przycinanie obrazu natomiast to proces usuwania zbędnych fragmentów ze zdjęcia w celu poprawy kompozycji czy skupienia uwagi na głównych elementach, co także nie ma związku z regulacją tonalności. Błędne podejście polegające na zrozumieniu tych operacji jako korekty kolorystycznej może prowadzić do mylnego obrazowania pojęć w obróbce graficznej. Zrozumienie różnicy między tymi technikami jest kluczowe dla skutecznej pracy w programach graficznych, a także dla osiągnięcia zamierzonych efektów artystycznych.

Pytanie 2

Na odwrocie "czwórki tytułowej" można umieścić

A. wakat lub frontyspis

B. numer ISBN oraz kolofon

C. imię oraz nazwisko twórcy

D. znak i nazwę wydawnictwa

Zdarza się, że myli się pojęcia, takie jak imię i nazwisko autora, numer ISBN czy kolofon, z informacjami, które powinny być na drugiej stronie czwartej strony tytułowej. Zazwyczaj imię i nazwisko autora znajdziesz na samej czwartej stronie tytułowej, a nie tam, na odwrocie. To jest zgodne z zasadami wydawniczymi, bo podstawowe dane autora muszą być widoczne dla czytelników. Numer ISBN to unikalny kod książki, który też ląduje na okładce, a jego umiejscowienie jest regulowane przez normy międzynarodowe. Kolofon, który mówi o wydawcy i szczegółach edycji, zwykle znajdziesz na końcu książki, a nie na tej stronie. Często takie pomyłki wynikają z braku wiedzy o strukturze książek i źle rozumianych sekcjach. Dlatego zrozumienie, jak zorganizowane są treści w publikacjach, jest naprawdę istotne, by tworzyć profesjonalne książki.

Pytanie 3

Włókna w papierowej etykiecie, która ma być przyklejana do butelki, powinny być ustawione w

A. dowolnym kierunku w odniesieniu do wysokości etykiety

B. równoległym do wysokości etykiety

C. ukośnym w stosunku do wysokości etykiety

D. prostopadłym do wysokości etykiety

Kierunek włókien w papierowej etykiecie, który jest dowolny, może prowadzić do wielu problemów związanych z aplikacją oraz trwałością. Taki wybór może skutkować osłabieniem etykiety, co jest szczególnie niekorzystne w przypadku butelek narażonych na zmiany temperatury lub wilgotność. Orientacja włókien ma kluczowe znaczenie dla wytrzymałości papieru; włókna papierowe są bardziej wytrzymałe w kierunku ich ułożenia. Wybór kierunku prostopadłego do wysokości etykiety wprowadza dodatkowe napięcia i może prowadzić do łatwego zrywania się etykiety podczas aplikacji. Ukośne ułożenie włókien z kolei może powodować trudności w precyzyjnym nałożeniu etykiety na butelkę, prowadząc do jej odkształceń i problemów z estetyką. W praktyce takie błędne podejście często wynika z braku zrozumienia właściwości materiałów używanych w produkcji etykiet, co jest kluczowe w kontekście zastosowań przemysłowych. Warto pamiętać, że dobrą praktyką jest stosowanie się do zasad jakości oraz standardów branżowych, takich jak normy ISO, które jasno definiują wymogi dotyczące orientacji materiałów opakowaniowych. Ostatecznie, wybór niewłaściwego kierunku włókien może prowadzić do obniżenia jakości produktu finalnego, co jest nie do zaakceptowania w konkurencyjnym środowisku rynkowym. Zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości etykiet i zadowolenia klientów.

Pytanie 4

Ile stron składa się na arkusz formatu A4 utworzony z jednego pełnoformatowego arkusza papieru?

A. 16

B. 4

C. 32

D. 8

Odpowiedzi 8, 32 i 4 są błędne, bo nie do końca rozumieją, jak działają struktury składek papierowych i ich formaty. Wiele osób może się pomylić z podstawowymi jednostkami miary i nie myśli o tym, że każdy arkusz A0, po odpowiednim złożeniu, daje szereg mniejszych arkuszy. Na przykład, odpowiedź 8 sugeruje, że jedno złożenie A0 daje tylko 8 stron A4, co nie jest prawdziwe, bo nie biorą pod uwagę, że każde kolejne złożenie podwaja liczbę stron. Odpowiedź 32 twierdzi, że arkusz A0 podzielony na cztery części daje znacznie więcej stron, co nie jest zgodne z tym, co zaplanowano w standardowych składkach. Z kolei odpowiedź 4 nie uwzględnia, jak duży potencjał ma jeden arkusz A0 podczas składania. Ważne jest, żeby ucząc się zasad druku i obróbki papieru, zwracać uwagę na międzynarodowe standardy, jak ISO 216, które definiują formaty papieru i ich zastosowanie. Zrozumienie tych zasad pomoże w lepszym planowaniu projektów graficznych i optymalizacji procesów produkcyjnych w poligrafii. Warto zrozumieć, jak arkusz A0 przekształca się w mniejsze formaty, bo to klucz do unikania błędów i lepszego wykorzystania materiałów.

Pytanie 5

Jakiego wzoru używa się do szacowania przeliczenia jednostek metrycznych na typograficzne w systemie Didota?

A. Liczba punktów = 8/3 x liczba milimetrów

B. Liczba milimetrów = 3/9 x liczba punktów

C. Liczba punktów = 9/3 x liczba milimetrów

D. Liczba milimetrów = 3/8 x liczba punktów

Niestety, inne odpowiedzi są oparte na błędnych założeniach, jeśli chodzi o konwersje jednostek typograficznych na metryczne. Na przykład jedna z opcji mówi o stosunku 3/9, ale to nie ma sensu, bo nie jest zgodne z właściwymi przeliczeniami w systemie Didota. Widać, że tu można się pomylić w proporcjach, a to może prowadzić do niezłych wpadek w projektach, zwłaszcza w typografii, gdzie musimy trzymać się dokładności. W innej niepoprawnej odpowiedzi współczynnik 3/8 również nie oddaje realnych relacji między jednostkami. Warto pamiętać, że błędne przeliczenia mogą spowodować, że tekst będzie źle wyważony, co później wpływa na jego czytelność i wygląd publikacji. Potem jest jeszcze trzecia opcja, która sugeruje, że liczba punktów to przeliczenie 8/3 x liczba milimetrów. To wprowadza zamieszanie, bo to dokładnie odwrotność tego, co powinniśmy zrobić. Używanie takich błędnych wzorów w praktyce może prowadzić do poważnych błędów w druku i niezadowolenia klientów. Dlatego dla projektantów ważne jest, by wiedzieć, jak poprawnie robić te przeliczenia, żeby unikać takich pułapek i skutecznie realizować projekty.

Pytanie 6

Drewniana konstrukcja nazywana blejtramem jest używana do prezentacji wydruków takich jak

A. kartonowe opakowania

B. obrazy na płótnie

C. zdjęcia w albumach

D. etykiety samoprzylepne

Odpowiedzi takie jak naklejki samoprzylepne, fotografie albumowe czy opakowania tekturowe nie mają związku z konstrukcją blejtramu. Naklejki samoprzylepne są zazwyczaj produkowane na papierze lub folii, a ich aplikacja nie wymaga sztywnej ramy, co sprawia, że blejtram nie znajduje tu zastosowania. Fotografowie zazwyczaj prezentują swoje prace w albumach lub na wystawach w ramach specjalnie zaprojektowanych ram, które różnią się od blejtramów, gdyż mają na celu eksponowanie zdjęć, a nie malarskich dzieł. Opakowania tekturowe są natomiast projektem funkcjonalnym, skonstruowanym głównie z myślą o ochronie przedmiotów i są używane w zupełnie innym kontekście. Zrozumienie przeznaczenia i zastosowania blejtramu jest kluczowe, aby uniknąć błędnych wniosków dotyczących jego funkcji. Typowym błędem myślowym jest mylenie blejtramu z innymi materiałami lub nośnikami, co wynika z braku wiedzy o specyfikacji i przeznaczeniu tych obiektów. Blejtram ma swoje unikalne cechy, które są dostosowane do potrzeb artystów malarzy, a jego rola w świecie sztuki jest niezastąpiona.

Pytanie 7

Na podstawie metody obserwacji, oryginały dzieli się na

A. refleksyjne i transparentne

B. analogowe oraz cyfrowe

C. regularne i nieregularne

D. jednobarwne oraz wielobarwne

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z nieprecyzyjnego rozumienia terminologii stosowanej w analizie oryginałów. Odpowiedzi takie jak "jednobarwne i wielobarwne" odwołują się bardziej do aspektów związanych z kolorem, co jest niewłaściwe w kontekście obserwacji. Warto zauważyć, że sama barwa nie wpływa na sposób, w jaki obiekty są obserwowane, co czyni tę klasyfikację nieadekwatną. Z kolei klasyfikacja "analogowe i cyfrowe" dotyczy formatu przetwarzania danych, a nie sposobu obserwacji oryginału. To podejście koncentruje się na technologii zapisu i przetwarzania sygnałów, co jest kompletnie niezwiązane z analizowanym tematem. Dodatkowo, wybór "regularne i nieregularne" odnosi się do kształtu i struktury obiektów, co nie ma zastosowania w kontekście ich obserwacji. Kluczowym błędem myślowym jest tu pomieszanie różnych kategorii analizy, które prowadzi do niepoprawnych wniosków. Poprawne zrozumienie klasyfikacji wymaga znajomości właściwości fizycznych obiektów oraz ich zachowania w kontekście światła, co jest niezbędne dla prawidłowego przeprowadzania obserwacji w różnych dziedzinach nauki i technologii.

Pytanie 8

Jakie tło w czerwonym logo firmy będzie najlepiej widoczne?

A. Różowe

B. Fioletowe

C. Żółte

D. Zielone

Różowe, żółte i fioletowe tła przy czerwonym logo nie będą dobrze wyglądać, bo kontrast jest zbyt niski. Różowe tło, które jest trochę podobne do czerwieni, sprawia, że logo mało się wyróżnia, przez co jest trudne do odczytania. To potrafi za bardzo zmniejszyć czytelność, bo te kolory po prostu się zlewają. Żółte tło, mimo że jasne, w połączeniu z czerwonym nie daje dobrego efektu, bo można się łatwo zmęczyć patrząc na to. Fioletowe tło też nie ułatwia, bo łączy różne temperatury kolorów, co wprowadza spore zamieszanie. Wszystko to zbacza z podstawowej zasady projektowania - aby mieć wysoki kontrast, co jest kluczowe do zapewnienia jasności i zrozumienia. Projektanci powinni lustrować różne kombinacje kolorów, korzystając z narzędzi do analizy kontrastu, żeby sprostać wymaganiom użytkowników i spełnić standardy dostępności, co jest mega ważne w dzisiejszych czasach.

Pytanie 9

Arkusz do druku to dwustronnie zadrukowany arkusz o wymiarach

A. A1 lub B1

B. A4 lub B4

C. A2 lub B2

D. A3 lub B3

Odpowiedzi A4 lub B4, A3 lub B3 oraz A1 lub B1 są nieprawidłowe, ponieważ odnoszą się do formatów, które nie są standardowymi arkuszami drukarskimi używanymi do obustronnego druku w kontekście profesjonalnej poligrafii. Format A4 (210 mm x 297 mm) jest zbyt mały, aby mógł być uznawany za arkusz drukarski, który zazwyczaj odnosi się do większych rozmiarów, które umożliwiają zadruk większej powierzchni. Z kolei A3 (297 mm x 420 mm) i B3 (353 mm x 500 mm) są również mniejsze niż A2 i B2, co ogranicza ich zastosowanie w większych projektach drukarskich. Arkusz A1 (594 mm x 841 mm) z kolei, mimo że jest większy, nie jest szeroko stosowany w kontekście obustronnego druku na dużą skalę. Wydaje się, że mylenie tych formatów wynika z niepełnego zrozumienia znaczenia zastosowania odpowiednich rozmiarów arkuszy w profesjonalnej produkcji. W poligrafii kluczowym jest, aby wybrać format, który najlepiej odpowiada wymogom projektu, a arkusze A2 i B2 dają znacznie większe możliwości w tym zakresie. Prawidłowy dobór formatu arkuszy ma znaczenie nie tylko dla jakości druku, ale także dla efektywności kosztowej całego procesu produkcji.

Pytanie 10

Zdigitalizowany system zarządzania pracami w drukarni to

A. CMS

B. PDF

C. Workflow

D. Desktop

CMS (Content Management System) to system zarządzania treścią, który koncentruje się na tworzeniu, edytowaniu i publikowaniu zawartości, ale nie jest bezpośrednio związany z zarządzaniem przepływem prac w kontekście poligrafii. CMS jest idealny do obsługi stron internetowych, blogów czy innych platform cyfrowych, gdzie kluczowe jest zarządzanie tekstami i multimediami, a nie automatyzacja fizycznych procesów produkcyjnych, które są istotne w workflow. PDF (Portable Document Format) to format plików, który służy do prezentacji dokumentów niezależnie od oprogramowania i sprzętu, ale nie jest narzędziem do zarządzania procesami w przygotowalni poligraficznej. Chociaż PDF jest często wykorzystywany w workflow do przesyłania ostatecznych wersji projektów, sama jego obecność nie oznacza automatyzacji procesów. Desktop odnosi się do środowiska roboczego użytkownika na komputerze i nie ma związku z zarządzaniem procesami produkcyjnymi. Powszechnym błędem jest mylenie różnych systemów i narzędzi, co może prowadzić do nieefektywnego zarządzania projektami. Zrozumienie różnic między workflow, CMS, PDF i desktop jest kluczowe dla skutecznego wprowadzenia innowacji w branży poligraficznej. Aby skutecznie zarządzać procesami, niezbędne jest zrozumienie specyfiki każdego z tych narzędzi i ich zastosowań w kontekście produkcji poligraficznej.

Pytanie 11

Jaką rozdzielczość skanowania dla oryginału wielokolorowego trzeba zastosować, gdy jego powiększenie w trakcie drukowania wyniesie 2 razy?

A. 2 400 ppi

B. 600 ppi

C. 300 ppi

D. 1 200 ppi

Wybór niewłaściwej rozdzielczości skanowania, takiej jak 300 ppi, 2400 ppi czy 1200 ppi, może prowadzić do istotnych problemów w procesie druku, szczególnie gdy materiał jest powiększany. W przypadku wyboru 300 ppi, uzyskujemy zbyt niską rozdzielczość dla powiększonego obrazu, co skutkuje utratą szczegółów i jakości, zwłaszcza przy dużych formatach druku. W praktyce, brak odpowiedniej rozdzielczości przed drukiem może skutkować niewyraźnymi krawędziami, rozmyciem oraz ogólnym brakiem ostrości, co jest nieakceptowalne w profesjonalnych projektach. Z kolei wybór 2400 ppi jest nie tylko zbędny, ale również niepraktyczny, ponieważ nie przynosi wymiernych korzyści, a prowadzi do wydłużenia czasu skanowania oraz zwiększenia rozmiaru pliku bez realnej poprawy jakości. Zbyt wysoka rozdzielczość może również wpływać na efektywność procesów roboczych, takich jak obróbka graficzna czy transfer danych. W przypadku 1200 ppi sytuacja jest podobna; to również może być zbyt wysoka wartość, która nie jest proporcjonalna do wymagań druku, a koszt jej użycia może przewyższać korzyści. W każdym przypadku ważne jest, aby rozumieć, że dobór rozdzielczości skanowania powinien być ściśle związany z planowanym zastosowaniem końcowym, co oznacza, że należy zawsze uwzględniać faktory takie jak wielkość powiększenia, przeznaczenie druku oraz standardy branżowe.

Pytanie 12

Format naświetlania formy kopiowej w technologii CtF powinien mieć

A. wielkość równą formatowi określonej strony w projekcie

B. wielkość równą maksymalnemu formatowi danej naświetlarki

C. wielkość większą niż format określonej strony w projekcie

D. wielkość mniejszą niż format określonej strony w projekcie

Nieprawidłowe podejście do ustalania formatu naświetlania formy kopiowej w technologii CtF często wynika z mylnego przekonania o tym, że format naświetlania powinien być mniejszy lub równy formatowi zdefiniowanej strony w projekcie. Wybór formatu mniejszego od tego, który jest wymagany, może prowadzić do sytuacji, w której istotne elementy projektu nie zostaną uwzględnione w finalnym wydruku. Z kolei odpowiedź sugerująca, że format naświetlania powinien być równy maksymalnemu formatowi danej naświetlarki, nie uwzględnia praktycznych aspektów związanych z marginesami i przesunięciami podczas naświetlania. W rzeczywistości, naświetlarki są projektowane z myślą o pewnym marginesie i przestrzeni roboczej, co czyni ich maksymalny format niewłaściwym odniesieniem. Zastosowanie formatu równego zdefiniowanej stronie w projekcie również może prowadzić do nieprawidłowości, zwłaszcza jeżeli projekt zawiera elementy, które sięgają krawędzi strony, co grozi ich obcięciem lub zniekształceniem. Typowy błąd myślowy polega na ignorowaniu znaczenia marginesów bezpieczeństwa. Osoby podejmujące decyzje w tej kwestii powinny być świadome, że poprawne przygotowanie materiałów do druku, w tym prawidłowe określenie formatu naświetlania, jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości druku, a także dla redukcji kosztów związanych z błędami produkcyjnymi.

Pytanie 13

Jakie są wymiary netto ulotki, jeśli wymiar brutto wynosi 216 x 303 mm przy spadach 3 milimetrowych?

A. 210 x 297 mm

B. 210 x 300 mm

C. 212 x 300 mm

D. 214 x 297 mm

Odpowiedź 210 x 297 mm jest poprawna, ponieważ przy obliczaniu wymiarów netto ulotki z wymiaru brutto (216 x 303 mm) należy uwzględnić spady. Spady to dodatkowy margines, który jest dodawany do wymiarów projektu, aby zapewnić, że kolor lub grafika dociera aż do krawędzi po przycięciu. W tym przypadku spady wynoszą 3 mm z każdej strony, co oznacza, że musimy odjąć 6 mm od szerokości i 6 mm od wysokości wymiarów brutto. Dlatego obliczenia będą wyglądać następująco: 216 mm - 6 mm = 210 mm oraz 303 mm - 6 mm = 297 mm. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w projektowaniu materiałów drukowanych, co zapewnia estetyczny i profesjonalny wygląd gotowych produktów. Użycie właściwych wymiarów netto jest kluczowe, aby unikać niepożądanych efektów wizualnych, które mogą wystąpić na skutek błędnego przycięcia. Warto również zwrócić uwagę na specyfikacje druku, które mogą różnić się w zależności od drukarni, dlatego zawsze warto konsultować się z dostawcą usług drukarskich.

Pytanie 14

Wymień procesy technologiczne typowe dla etapu prepress?

A. Składanie, łamanie, reprodukcja poligraficzna, utworzenie pliku PDF

B. Kompletacja, złamanie, szycie, utworzenie pliku EPS

C. Złamanie, reprodukcja poligraficzna, druk, cięcie, pakowanie

D. Skład, narządzanie, reprodukcja poligraficzna, utworzenie pliku AI

Wybór operacji z innych odpowiedzi nie spełnia kluczowych kryteriów związanych z etapem prepress, co może prowadzić do niedokładnych wyników w procesie produkcji poligraficznej. Odpowiedzi takie jak kompletowanie, złamywanie, szycie oraz wykonanie pliku EPS są nieadekwatne, ponieważ nie wszystkie z tych operacji są typowe dla etapu prepress. Kompletowanie zazwyczaj odnosi się do późniejszych etapów produkcji, gdzie różne elementy są zbierane w całość, co nie jest właściwe dla przygotowania materiału do druku. Złamywanie, chociaż związane z łamaniem tekstu, nie jest terminem technicznym stosowanym w kontekście prepress, co może prowadzić do niejasności. Szycie natomiast dotyczy finalizacji produktów drukowanych, a nie ich przygotowania. Wykonanie pliku EPS, chociaż użyteczne w grafice wektorowej, nie jest standardem na etapie prepress, gdzie dominującym formatem jest PDF ze względu na swoją uniwersalność oraz zdolność do zachowania wysokiej jakości. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do takich odpowiedzi, obejmują mylenie terminów związanych z produkcją graficzną z tymi, które dotyczą końcowego etapu drukowania i wiążą się z fizyczną obróbką produktów. Ważne jest, aby zrozumieć, że prepress skupia się głównie na przygotowaniu materiałów do druku, co wymaga precyzyjnych i odpowiednich operacji, aby zapewnić jakość i zgodność z wymaganiami technicznymi.

Pytanie 15

Oblicz koszt produkcji form drukarskich CtP, które są niezbędne do zadrukowania arkusza w kolorystyce 4 + 2, jeśli cena wykonania jednej formy wynosi 32 zł?

A. 128 zł

B. 144 zł

C. 160 zł

D. 192 zł

Jak patrzysz na dostępne odpowiedzi, to ważne jest, żeby zrozumieć, jak się oblicza te koszty form drukowych. Często ludzie się mylą, bo nie do końca wiedzą, ile tych form trzeba do projektu. W przypadku kolorystyki 4 + 2 sporo osób nie zrozumie, że każdy kolor to osobna forma, przez co różnie sobie liczą. Niektórzy mogą pomylić się przy mnożeniu kosztu jednej formy przez liczbę kolorów, dając różne błędne wartości, albo po prostu mieszając koszty z różnych druków. Czasem też zapominają o dodatkowych kosztach, na przykład wydrukach próbnych, co też wpływa na końcową cenę. Tak więc, żeby zrozumieć, że do zadrukowania arkusza w 4 + 2 potrzebne są aż sześć form, to kluczowe, bo jak się pomylisz w tej kwestii, to twoje obliczenia mogą być całkiem zaniżone lub zawyżone. Warto dlatego zwracać uwagę na szczegóły i liczyć wszystko dokładnie, żeby uniknąć błędów, które mogą zepsuć opłacalność całego projektu.

Pytanie 16

Jaką rozdzielczość skanowania powinien posiadać wielobarwny oryginał, zakładając, że podczas druku zostanie on powiększony 6 razy?

A. 3600 dpi

B. 300 dpi

C. 1800 dpi

D. 600 dpi

Rozdzielczość skanowania wielobarwnego oryginału wynosząca 1800 dpi została obliczona na podstawie wymagań dotyczących jakości druku. Kiedy planujemy powiększenie obrazu 6-krotnie, istotne jest, aby zrozumieć, że każdy punkt (pixel) na skanowanym obrazie zostanie powiększony do takiej samej proporcji. W związku z tym, aby zachować odpowiednią jakość i szczegółowość po powiększeniu, musimy rozpocząć od wyższej rozdzielczości. Standardowo, dla wysokiej jakości wydruków, zaleca się rozdzielczości skanowania w zakresie 300-600 dpi. Jednak w przypadku, gdy mamy zamiar powiększyć obraz, jak w tym przypadku (6-krotnie), odpowiednia rozdzielczość skanowania powinna wynosić 1800 dpi, aby zapewnić, że szczegóły obrazu będą widoczne i wyraźne. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest skanowanie fotografii do druku na dużych nośnikach, gdzie zachowanie detali jest kluczowe. Przy takich rozdzielczościach możliwe jest uzyskanie wydruków, które nie tracą na jakości podczas powiększenia, co jest istotne w branży fotograficznej i graficznej, gdzie jakość obrazu jest niezbędna.

Pytanie 17

Aby wydrukować wizytówkę, jakie podłoże należy wykorzystać?

A. karton fakturowany 300 g/m2

B. bibułę barwioną 180 g/m2

C. papier samoprzylepny 120 g/m2

D. papier powlekany 90 g/m2

Wybór materiału do druku wizytówek jest kluczowym elementem, który wpływa na ich odbiór. Papier powlekany o gramaturze 90 g/m2 jest zbyt lekki i cienki, co może prowadzić do łatwego zniszczenia wizytówki, szczególnie przy częstym użytkowaniu. Taki materiał, mimo że ma gładką powierzchnię idealną do druku, nie zapewnia wystarczającej solidności. Użytkownicy mogą założyć, że papier samoprzylepny o gramaturze 120 g/m2 będzie odpowiedni, jednak w praktyce nie jest on przeznaczony do produkcji wizytówek. Może być użyty w przypadku etykiet lub oznaczeń, a nie wizytówek, które powinny być bardziej trwałe i profesjonalne. Bibuła barwiona o gramaturze 180 g/m2 również nie jest odpowiednim wyborem, ponieważ jej delikatna struktura sprawia, że nie jest wystarczająco sztywna, co wpływa na trwałość i ogólny wygląd wizytówki. Błędem jest także założenie, że cieńsze materiały mogą spełniać tę samą funkcję, co grubsze kartony; w rzeczywistości, odpowiedni dobór materiałów określa ich zastosowanie, a wizytówki nie mogą być traktowane jak inne, mniej trwałe produkty papiernicze. Kluczowe jest, aby wizytówki były wykonane z materiałów, które odzwierciedlają profesjonalizm i dbałość o detale, dlatego zastosowanie kartonu fakturowanego 300 g/m2 jest najlepszym wyborem w tej dziedzinie.

Pytanie 18

Na trzeciej stronie czwórki tytułowej publikacji znajdują się między innymi

A. nazwisko autora

B. numer ISBN

C. wakat

D. dedykacja

Wybór dedykacji, numeru ISBN czy wakatu jako elementów umieszczanych na trzeciej stronie czwórki tytułowej książki odzwierciedla nieporozumienia dotyczące struktury i celu tego dokumentu. Dedykacja, chociaż osobista i ważna dla autora, nie jest standardowym elementem czwórki tytułowej. Zazwyczaj dedykacje znajdują się na stronie przedtytułowej lub w innej części książki, ponieważ ich głównym celem jest wyrażenie uznania wobec konkretnej osoby, a nie informowanie o autorze. Numer ISBN, który jest kluczowy dla identyfikacji publikacji w systemie wydawniczym, nie pojawia się na czwórce tytułowej, lecz zazwyczaj na stronie tytułowej lub w danych bibliograficznych. Pomimo że jego obecność jest niezwykle istotna dla działań związanych z dystrybucją i sprzedażą książek, stanowi zbyt techniczny element, aby znajdować się w sekcji identyfikacyjnej na czwórce tytułowej. Wakat, z kolei, odnosi się do braku lub możliwości w zatrudnieniu, co jest całkowicie nieadekwatne w kontekście wydawniczym. Zrozumienie struktury czwórki tytułowej jest kluczowe dla produkcji i promocji książek, a pomylenie tych elementów z informacjami o autorze prowadzi do niepełnego i niejasnego przedstawienia dzieła literackiego. Przygotowując publikację, należy zawsze odnosić się do dobrych praktyk branżowych, które jasno określają, jakie informacje powinny być umieszczane w danej sekcji dokumentu.

Pytanie 19

Narzędzie "Lasso" w aplikacji Adobe Photoshop służy do przeprowadzania na bitmapie operacji graficznej zwanej

A. selekcją

B. rozmyciem

C. kadrowaniem

D. wypełnianiem

Narzędzie 'Lasso' w Adobe Photoshop jest kluczowym elementem w procesie selekcji, co oznacza, że pozwala użytkownikowi na precyzyjne wybieranie obszarów bitmapy do dalszej obróbki. Selekcja umożliwia wydzielanie konkretnych fragmentów obrazu, które można następnie edytować niezależnie od reszty. Przykładowe zastosowania narzędzia Lasso obejmują wycinanie obiektów z tła, umożliwiające stworzenie montażu lub nałożenie efektów na wybrane fragmenty obrazu. Standardy branżowe w grafice komputerowej podkreślają znaczenie precyzyjnej selekcji, ponieważ wpływa to na jakość końcowego produktu. W praktyce, umiejętność efektywnego korzystania z narzędzia Lasso jest niezbędna zarówno w retuszu zdjęć, jak i w tworzeniu grafiki cyfrowej, co czyni je fundamentem dla każdego grafika. Warto również znać różne warianty narzędzia, takie jak Lasso Poligonowe, które pozwala na tworzenie bardziej złożonych selekcji poprzez łączenie linii prostych.

Pytanie 20

Wykonanie kolorowej odbitki próbnej (proof kontraktowy) ma na celu między innymi

A. ocenę liniatury rastra

B. opracowanie wzoru kolorystycznego dla drukarza

C. analizę rozmieszczenia stron na arkuszu drukarskim

D. prowadzenie adjustacji publikacji

Barwna odbitka próbna, znana również jako proof kontraktowy, jest kluczowym elementem procesu druku, służącym do przygotowania wzoru barwnego dla drukarza. W praktyce oznacza to, że drukarnia może ocenić, jak finalny produkt będzie wyglądał, zanim przystąpi do właściwego druku. Przygotowanie próbnego druku pozwala na dostosowanie kolorów, tonalności oraz innych parametrów, co jest szczególnie istotne w przypadku projektów, gdzie precyzja kolorów ma kluczowe znaczenie, jak w druku reklamowym czy edytorialnym. Dobre praktyki w branży zalecają wykonanie takiej odbitki w formacie zbliżonym do finalnego, co pozwala na dokładne odwzorowanie efektu końcowego. Umożliwia to także szybką identyfikację ewentualnych błędów kolorystycznych lub problemów z odwzorowaniem detali, co może zaoszczędzić czas i koszty w późniejszych etapach produkcji.

Pytanie 21

Jaki jest koszt przygotowania form drukarskich CtP do zadrukowania arkuszy w schemacie kolorystycznym 4 + 1, jeśli cena jednej formy wynosi 40 zł?

A. 200 zł

B. 80 zł

C. 40 zł

D. 160 zł

Wybór odpowiedzi, która nie uwzględnia pełnej liczby wymaganych form, prowadzi do błędnych wniosków. Odpowiedzi, które opierają się na kosztach wykonania jedynie jednej formy, ignorują fakt, że w druku w kolorystyce 4 + 1 zazwyczaj potrzebne są co najmniej cztery formy dla podstawowych kolorów (cyan, magenta, yellow i black) oraz dodatkowa forma dla koloru specjalnego. Tego rodzaju myślenie błędnie zakłada, że można uzyskać pełną kolorystykę przy użyciu tylko jednej formy, co jest technicznie niemożliwe w kontekście druku offsetowego. Ponadto, w przypadku błędnych odpowiedzi, takich jak 160 zł, 80 zł czy 40 zł, widać zrozumienie jedynie fragmentu procesu, co prowadzi do niedoszacowania kosztów produkcji. W praktyce, warto znać standardowe praktyki w branży druku, gdzie każde zlecenie jest dokładnie obliczane na podstawie ilości form, rodzaju druku oraz złożoności projektu. Takie podejście pozwala na lepsze zarządzanie kosztami i wydajnością, co jest kluczowe dla konkurencyjności na rynku. Dlatego precyzyjne określenie liczby form oraz ich kosztów jest niezbędne do efektywnego planowania i realizacji projektów drukarskich.

Pytanie 22

Nieprawidłowe ustawienie kątów rastra prowadzi do występowania na wydrukach zjawiska

A. zamazania

B. smożenia

C. rozmazania

D. mory

Smużenie odnosi się do rozmycia obrazu, które może wystąpić w wyniku złej jakości druku, użycia niewłaściwych atramentów lub problemów z ustawieniem głowic drukujących. Choć smużenie jest niepożądanym zjawiskiem w druku, nie jest związane z kątami rastrowania, lecz z innymi aspektami technologicznymi, takimi jak mechanika drukarki czy jakość podłoża. Rozmazanie to zjawisko, które może wystąpić w wyniku nadmiernego nałożenia atramentu lub błędów w procesie suszenia, co również nie ma bezpośredniego związku z ustawieniami kątów rastrowania. Zamazanie zazwyczaj wynika z niskiej rozdzielczości obrazu lub niewłaściwego skalowania, co może prowadzić do utraty detali, ale nie dotyczy problemu mory. Przyczyną błędnych odpowiedzi jest często mylenie różnych zjawisk związanych z jakością druku. Odpowiednie zrozumienie różnic między tymi terminami wymaga znajomości procesów druku i technologii, które wpływają na ostateczny efekt. Aby uniknąć tych błędów, warto zaznajomić się z zasadami jakości druku oraz przepisami technologicznymi, które szczegółowo opisują różne zjawiska oraz metody ich eliminacji.

Pytanie 23

Jaki format pliku graficznego umożliwia skalowanie obiektów zawierających wektorowe logo bez utraty jakości?

A. AI

B. JPEG

C. BMP

D. PSD

Format AI, czyli Adobe Illustrator, jest wektorowym formatem pliku, który umożliwia zachowanie wysokiej jakości grafiki podczas skalowania. Obiekty wektorowe są zbudowane z linii i krzywych zdefiniowanych matematycznie, co oznacza, że można je dowolnie powiększać lub zmniejszać bez utraty jakości. Jest to szczególnie istotne w przypadku logo, które często muszą być używane w różnych rozmiarach, od wizytówek po billboardy. Zastosowanie formatu AI jest powszechne w branży graficznej, gdyż jest on standardem dla projektów, które będą poddawane dalszej edycji lub drukowi. Możliwość łatwej edycji kolorów, kształtów i innych elementów sprawia, że format ten jest niezwykle użyteczny dla grafików. Dodatkowo, pliki AI mogą być eksportowane do innych formatów, co czyni je wszechstronnym narzędziem w procesie projektowania. Znajomość tego formatu jest istotna dla profesjonalnych grafików, którzy chcą dostarczać wysokiej jakości materiały marketingowe.

Pytanie 24

Jaki symbol graficzny używa się do dzielenia słowa na końcu wiersza?

A. Pauza

B. Myślnik

C. Dywiz

D. Półpauza

Dywiz jest znakiem pisarskim, który stosuje się podczas dzielenia wyrazów między wierszami. Jego podstawową funkcją jest umożliwienie kontynuacji wyrazu w następnym wierszu, co jest szczególnie istotne w przypadku dłuższych słów. W praktyce oznacza to, że dywiz umieszczany jest w miejscu, w którym wyraz można naturalnie podzielić, zazwyczaj między sylabami. Przykładem może być słowo 'przykład', które można podzielić na 'przyk-' oraz 'ład'. Zgodnie z normami typograficznymi, dywiz jest krótszy od pauzy i półpauzy, co czyni go idealnym do tego celu. Dodatkowo, użycie dywizu jest zgodne z zasadami ortograficznymi, które regulują, jak należy dzielić wyrazy, aby zachować ich czytelność i zrozumiałość. Wiedza na ten temat jest kluczowa nie tylko dla osób zajmujących się pisarstwem, ale także dla profesjonalistów w dziedzinie edytorstwa oraz typografii, gdzie precyzyjne dzielenie wyrazów jest istotnym elementem jakości tekstu.

Pytanie 25

Podstawowym formatem aplikacji Adobe InDesign jest format

A. CDR

B. INDD

C. AI

D. DOC

Odpowiedź INDD jest poprawna, ponieważ jest to natywny format plików używany przez program Adobe InDesign, który jest standardowym narzędziem w branży graficznej do tworzenia i edytowania publikacji. Format INDD przechowuje wszystkie elementy projektu, w tym tekst, obrazy, style oraz układ strony, co czyni go kompleksowym rozwiązaniem do profesjonalnego składu. Przykładem zastosowania INDD może być tworzenie magazynów, broszur oraz książek, gdzie ważne jest zachowanie dokładności układu i typografii. Dzięki obsłudze wielu stron, a także zaawansowanym możliwościom typograficznym, INDD pozwala projektantom na efektywne zarządzanie dużymi projektami wydawniczymi. Warto również zauważyć, że pliki INDD mogą być łatwo eksportowane do PDF, co jest często wymagane do druku lub publikacji online, a także wspierają współpracę zespołową poprzez funkcje synchronizacji i wersjonowania dokumentów w chmurze.

Pytanie 26

Które pojęcia opisują sposoby rozmieszczenia elementów graficznych na stronicy publikacji?

otwarty	zamknięty	łączony	osiowy
dowolny	dynamiczny	dowolny	symetryczno-blokowy
swobodny	symetryczny	statyczny	asymetryczny dowolny
nieokreślony	wielopłaszczyznowy	mieszany	wielołamowy
A.	B.	C.	D.

A. B.

B. D.

C. C.

D. A.

Wybór odpowiedzi A, B lub C sugeruje, że nie do końca rozumiesz podstawowe zasady kompozycji wizualnej. Te odpowiedzi nie odnoszą się do kluczowych metod rozmieszczania elementów na stronie, które są ważne w projektowaniu graficznym. Osoby wybierające A lub B mogą mylić estetykę z faktycznymi strategiami układu, które definiują, jak coś powinno wyglądać na stronie. Choć odpowiedzi A i B mogą być związane z różnymi stylami, wcale nie mówią o tym, jak poprawnie ustawić materiały na stronie. Przy projektowaniu publikacji warto pamiętać, że układ graficzny powinien nie tylko przyciągać wzrok, ale również prowadzić czytelnika w logiczny sposób. Zły wybór układu może wprowadzić chaos, a to utrudnia przyswajanie treści. Dobrze jest zwrócić uwagę na zasady kompozycji, jak zasada trzecich czy złoty podział, bo to naprawdę pomaga w tworzeniu ładnych i przejrzystych układów. Jeśli lepiej zrozumiesz te zasady, to na pewno poprawisz jakość swojego projektowania.

Pytanie 27

W procesie cyfrowego przygotowania do druku zalewki dla wektorowych elementów publikacji ustala się w trakcie

A. naświetlania matrycy drukarskiej

B. przygotowywania tekstów w edytorze

C. tworzenia pliku postscriptowego

D. przetwarzania bitmap

Odpowiedź dotycząca przygotowywania pliku postscriptowego jest poprawna, ponieważ proces ten obejmuje definiowanie zalewki wektorowych elementów przed ich ostatecznym wydrukowaniem. Plik PostScript jest formatem opartym na języku opisu strony, który umożliwia precyzyjne odwzorowanie grafiki wektorowej i tekstu. W momencie przygotowywania pliku PostScript, projektanci mogą ustalać szczegóły dotyczące kolorów, gradientów oraz efektów specjalnych, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiedniego efektu wizualnego na wydruku. Przykładowo, podczas przygotowywania pliku do druku broszury, ważne jest, aby zdefiniować zalewki dla elementów graficznych, aby uniknąć problemów związanych z brakiem koloru na krawędziach, co może prowadzić do nieestetycznych efektów. Dobre praktyki w zakresie przygotowania plików do druku obejmują również korzystanie z odpowiednich profili kolorów, które zapewniają spójność kolorystyczną między wyświetlaniem na ekranie a wynikiem na papierze.

Pytanie 28

Jakiego rodzaju materiał kolorowy powłokotwórczy powinno się wykorzystać do cyfrowego drukowania baneru reklamowego, który będzie wystawiony na działanie czynników atmosferycznych?

A. Farbę UV

B. Toner proszkowy

C. Atrament solwentowy

D. Tusz lateksowy

Wybór tuszu lateksowego do druku banerów reklamowych narażonych na działanie warunków atmosferycznych może wydawać się sensowny, jednak w praktyce nie jest on tak odporny na czynniki zewnętrzne jak atrament solwentowy. Tusze lateksowe są zazwyczaj mniej odporne na działanie promieni UV, co skutkuje szybszym blaknięciem kolorów w warunkach intensywnego nasłonecznienia. Ponadto, chociaż tusze te są ekologiczne i łatwe w użyciu, ich trwałość w ekstremalnych warunkach pogodowych bywa wątpliwa. Z kolei toner proszkowy, który jest stosowany w drukarkach laserowych, nie jest przeznaczony do aplikacji outdoorowych. Chociaż ma swoje zalety, takie jak szybkie schnięcie i wysoka jakość druku na papierze, nie jest odpowiedni do materiałów takich jak banery, które muszą znosić różnorodne warunki atmosferyczne. Farbę UV również można uznać za dobry wybór w niektórych przypadkach, jednak jej zastosowanie ma swoje ograniczenia. Farby UV wymagają specjalistycznych urządzeń do druku i mogą nie oferować takiej samej odporności na działanie warunków atmosferycznych jak atramenty solwentowe. Dlatego kluczowym błędem w wyborze odpowiedniego materiału do druku banerów jest pomijanie właściwości ochronnych i trwałości rozwiązania w kontekście eksploatacji na zewnątrz. Zrozumienie tych różnic pozwala na dokonanie bardziej świadomego wyboru w zakresie technologii druku, co bezpośrednio wpływa na jakość i długotrwałość reklamowych materiałów wystawowych.

Pytanie 29

Aby w programie Adobe Photoshop stworzyć panoramiczny obraz z kilku cyfrowych zdjęć, należy użyć polecenia

A. Scal do HDR Pro

B. Stykówka

C. Photomerge

D. Korekcja obiektywu

Wybór pozostałych opcji sugeruje pewne nieporozumienia dotyczące funkcji programów graficznych. 'Scal do HDR Pro' odnosi się do łączenia zdjęć o różnych ekspozycjach w celu uzyskania zdjęcia o wysokim zakresie dynamicznym (HDR). Ten proces jest skoncentrowany na ekspozycji i tonalności, a nie na łączeniu zdjęć w panoramę. Zatem, choć jest to fascynująca funkcja, nie jest ona przeznaczona do tworzenia panoram. 'Stykówka', choć przydatna w kontekście prezentacji wielu zdjęć w jednym kadrze, nie jest narzędziem do tworzenia panoram. Typowym błędem jest mylenie różnych funkcji edycyjnych, co może prowadzić do frustracji i nieporozumień. 'Korekcja obiektywu' to narzędzie do poprawy zniekształceń optycznych zdjęć, takich jak aberracje chromatyczne czy winietowanie, ale nie ma nic wspólnego z łączeniem zdjęć. W praktyce, korzystanie z narzędzi do korekcji obiektywu nie przyczyni się do stworzenia panoramy, a bardziej do poprawienia jakości pojedynczego zdjęcia. Właściwe zrozumienie funkcji programów graficznych jest kluczowe dla osiągnięcia zamierzonych efektów w pracy z obrazami.

Pytanie 30

Ile arkuszy drukarskich typu BI jest potrzebnych do wydania 160-stronicowej książki w formacie B5?

A. 10

B. 16

C. 5

D. 20

Wybór innej liczby arkuszy drukarskich w kontekście tego pytania często wynika z nieprawidłowego zrozumienia, jak funkcjonuje proces druku w kontekście formatu arkuszy i stron. Na przykład, wybór 10 arkuszy może sugerować, że respondent zakłada, iż każdy arkusz drukarski mógłby pomieścić jedynie 16 stron, co jest sprzeczne z zasadami. W rzeczywistości, arkusze formatu BI są projektowane w taki sposób, aby maksymalizować liczbę stron, które można na nich wydrukować. W przypadku formatu B5, na jednym arkuszu można uzyskać 4 strony. Wybór 20 arkuszy sugeruje jeszcze większe nieporozumienie, ponieważ to oznaczałoby, że na każdym arkuszu umieszczane byłyby tylko 8 stron, co znów nie jest optymalne. Często zdarza się, że osoby rozwiązujące takie pytania nie uwzględniają specyfiki procesu druku, co prowadzi do błędnych wniosków. Istotne jest, aby pamiętać, że w druku książek, przy wyborze odpowiedniego formatu arkuszy i liczby stron, kluczową rolę odgrywa zrozumienie układów druku oraz zasadniczych zasad produkcji, aby efektywnie wykorzystać surowce i zminimalizować marnotrawstwo. Takie zagadnienia są fundamentalne w branży poligraficznej i często są omawiane w kontekście standardów i dobrych praktyk, takich jak ISO 12647 dotyczące procesu druku.

Pytanie 31

Jakie ma znaczenie termin adiustacja?

A. Naniesienie na szkicu wskazówek dotyczących składu i łamania publikacji

B. Zaznaczenie błędów składu na próbkach wydruku

C. Skonstruowanie użytków w wersji kopii

D. Weryfikacja poprawności treści zarówno pod kątem merytorycznym, jak i stylistycznym

Wiele osób myli termin adiustacji z innymi działaniami związanymi z procesem wydawniczym, co prowadzi do wyboru niepoprawnych odpowiedzi. Sprawdzanie poprawności tekstu pod względem merytorycznym i stylistycznym odnosi się do redakcji, która koncentruje się na treści i języku, a nie na aspekcie wizualnym składu. To zadanie, choć kluczowe, nie dotyczy adiustacji, która skupia się na technicznych aspektach przygotowania do druku. Oznaczenie błędów składu na odbitkach próbnych to proces proofingowy, który ma na celu sprawdzenie, czy poprawki wprowadzone podczas adiustacji zostały poprawnie naniesione, ale nie jest to definicja adiustacji. Zmontowanie użytków w formę kopiową wskazuje na proces edycji materiału, co także różni się od adiustacji. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie wszystkich działań związanych z przygotowaniem publikacji z adiustacją, podczas gdy jest to jedynie jeden z etapów. Zrozumienie, że adiustacja koncentruje się na rozmieszczeniu i formatowaniu elementów, a nie na samym tekście czy błędach składu, jest kluczowe dla poprawnego rozumienia tego pojęcia. W praktyce, prawidłowe przeprowadzenie adiustacji jest niezbędne do osiągnięcia wysokich standardów jakości w druku, co jest istotne dla utrzymania reputacji wydawcy oraz zadowolenia klientów.

Pytanie 32

Jakie prawa autorskie są brane pod uwagę przy obliczaniu kosztów produkcji wyrobów poligraficznych?

A. Creative commons

B. Public domain

C. Copyleft

D. Copyright

Odpowiedź "Copyright" jest prawidłowa, ponieważ prawa autorskie (copyright) odgrywają kluczową rolę w kalkulacji kosztów wytworzenia produktów poligraficznych. Prawa te chronią oryginalne dzieła twórcze, takie jak teksty, ilustracje czy zdjęcia, co oznacza, że ich wykorzystanie w produktach poligraficznych często wymaga uzyskania odpowiednich licencji. Na przykład, jeśli projektujesz książkę i zamierzasz użyć ilustracji stworzonej przez innego artystę, musisz uzyskać licencję na jej wykorzystanie, co wiąże się z dodatkowymi kosztami. Przemysł poligraficzny powinien przestrzegać zasad fair use oraz respektować prawa artystów, co nie tylko jest zgodne z prawem, ale również wspiera kreatywność i innowacyjność w branży. W praktyce, prawidłowe uwzględnienie kosztów związanych z prawami autorskimi w budżecie projektu pozwala na bardziej dokładne oszacowanie całkowitych wydatków i minimalizuje ryzyko konfliktów prawnych. Warto również zaznaczyć, że w kontekście cyfrowym, wiele platform oferuje zasoby, które mogą być używane na mocy 'creative commons', ale należy zachować ostrożność przy ich wykorzystaniu, aby unikać naruszeń praw autorskich.

Pytanie 33

Który element wizytówki należy wykonać nadrukiem?

A. Napis OŚRODEK INTERWENCJI KRYZYSOWEJ.

B. Napis BEZPŁATNIE/CAŁODOBOWO.

C. Adres.

D. Numer telefonu.

Patrząc na inne odpowiedzi, zauważyłem, że chociaż adres i napisy o rodzaju "OŚRODEK INTERWENCJI KRYZYSOWEJ" i "BEZPŁATNIE/CAŁODOBOWO" mają swoje znaczenie, to nie są tak istotne jak numer telefonu. Adres jest ważny, żeby wiedzieć, gdzie jesteśmy, ale w sytuacjach kryzysowych liczy się szybki kontakt. Ludzie w trudnych momentach zwykle szukają natychmiastowej pomocy, a dzwoniąc pod numer, mogą ją zdobyć. Napisy informacyjne, jak „BEZPŁATNIE/CAŁODOBOWO”, mogą być przydatne, ale nie zastąpią potrzeby szybkiego dotarcia do kogoś. Często jest tak, że skupiamy się na mniej istotnych informacjach, które są ważne, ale nie kluczowe w pierwszym kontakcie. Dobrze zaprojektowane wizytówki powinny stawiać na najważniejsze informacje, które pomogą w sytuacjach kryzysowych. Mimo że wszystko to może być przydatne, numer telefonu to naprawdę najważniejsza rzecz, a jego nadrukowanie powinno być bezdyskusyjne.

Pytanie 34

Program do zarządzania cyfrowymi zasobami, który umożliwia organizowanie plików używanych do tworzenia treści dla druku, stron internetowych i materiałów wideo, to aplikacja Adobe

A. Bridge

B. Photoshop

C. Animate

D. Illustrator

Adobe Bridge to oprogramowanie, które pełni rolę centra zarządzania zasobami cyfrowymi, co czyni je idealnym rozwiązaniem dla profesjonalistów zajmujących się tworzeniem treści. Umożliwia organizowanie, przeglądanie i edytowanie plików multimedialnych, co jest niezwykle przydatne w pracy z projektami graficznymi, video oraz publikacjami drukowanymi. Jako część ekosystemu Adobe, Bridge współpracuje z innymi aplikacjami, takimi jak Photoshop i Illustrator, co pozwala na płynne przenoszenie zasobów pomiędzy programami. Przykładowo, można łatwo zorganizować zdjęcia w Bridge i następnie otworzyć je bezpośrednio w Photoshopie do edycji. Dobre praktyki sugerują, aby wykorzystywać Bridge do tagowania i porządkowania plików, co znacznie ułatwia późniejsze wyszukiwanie i zarządzanie dużymi zbiorami zasobów. Użytkownicy mogą również tworzyć kolekcje i korzystać z metadanych, co zwiększa efektywność pracy z różnorodnymi materiałami cyfrowymi.

Pytanie 35

Oblicz wydatki na papier dwustronnie kredowany o gramaturze 115 g/m2, niezbędny do wydruku 10 000 ulotek w formacie A5, przy założeniu, że w hurtowni papier jest dostępny w formacie 860 x 610 mm, a cena za 1 kg papieru wynosi 3,80 zł?

A. 202,36 zł

B. 168,36 zł

C. 187,46 zł

D. 143,28 zł

Wiele osób popełnia błąd w obliczeniach związanych z kosztami materiałów drukarskich, co często skutkuje błędnymi wynikami. Jednym z typowych błędów jest pomijanie kluczowych kroków w analizie, takich jak obliczenie powierzchni potrzebnej do druku. W przypadku ulotek A5, niektórzy mogą błędnie obliczyć całkowitą powierzchnię lub pomylić jednostki, co prowadzi do nieprawidłowych wartości. Ważne jest, aby zrozumieć, że każdy gramaturę papieru należy przeliczać na kilogramy w kontekście całkowitego zapotrzebowania. Dodatkowo, błędne założenia dotyczące strat materiałowych mogą znacząco wpłynąć na końcowy koszt. Na przykład, przyjęcie zaniżonego procentu strat (np. 2% zamiast 5%) sprawi, że obliczenia będą niekompletne. W branży poligraficznej standardem jest uwzględnianie potencjalnych strat materiałowych, aby móc przewidzieć rzeczywiste koszty produkcji. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla prawidłowego oszacowania kosztów i zapobiegania nieefektywnościom w procesie produkcyjnym. Warto także zaznaczyć, że dobrych praktyk w branży nie należy lekceważyć, ponieważ mogą one mieć istotny wpływ na rentowność projektów wydruku.

Pytanie 36

Jakie jest porównanie kosztu jednostkowego wydruku ulotki w maszynie 4-kolorowej o kolorystyce 4 + 4 metodą odwracania przez margines boczny do jednostkowego kosztu drukowania z 8 form drukowych?

A. większy od 1

B. równy 1

C. mniejszy od 1

D. większy lub równy 1

Stosunek kosztu jednostkowego wydrukowania ulotki na maszynie 4-kolorowej metodą odwracania przez margines boczny do kosztu drukowania z 8 form drukowych jest mniejszy od 1, ponieważ metoda ta pozwala na wykorzystanie mniejszych nakładów na materiały eksploatacyjne oraz optymalizację procesu drukowania. W technice druku offsetowego, gdzie stosuje się zasadę odwracania przez margines, uzyskuje się lepsze wykorzystanie farby, a także zmniejsza się ilość odpadów. Przykładowo, w przypadku druku ulotek w dużych nakładach, wykorzystując maszyny 4-kolorowe, można zredukować liczby form oraz kosztów związanych z ich produkcją, co w rezultacie wpływa na niższy koszt jednostkowy. Standardy branżowe, takie jak ISO 12647, podkreślają znaczenie efektywności procesów produkcyjnych, a optymalizacja technik druku jest kluczowa dla uzyskania konkurencyjnych cen w branży poligraficznej. Dlatego też, techniki, które minimalizują koszty przy zachowaniu wysokiej jakości, są niezwykle ważne.

Pytanie 37

Kod cyfrowy pokazany na rysunku to

A. rodzaj zastrzeżenia praw autorskich publikacji.

B. międzynarodowy znormalizowany numer wydawnictwa ciągłego.

C. numer zatwierdzenia podręcznika do użytku szkolnego.

D. międzynarodowy znormalizowany numer książki.

Wybór odpowiedzi dotyczącej numeru zatwierdzenia podręcznika do użytku szkolnego, międzynarodowego znormalizowanego numeru książki, czy rodzaju zastrzeżenia praw autorskich publikacji wskazuje na pewne nieporozumienia odnośnie do funkcji i zastosowania poszczególnych identyfikatorów w świecie wydawniczym. Numer zatwierdzenia podręcznika to zazwyczaj dokumentacja administracyjna, która nie służy do jednoznacznej identyfikacji publikacji w skali międzynarodowej. Międzynarodowy znormalizowany numer książki, czyli ISBN, jest stosowany wyłącznie do książek, a nie do wydawnictw ciągłych, co wyklucza tę odpowiedź. Z kolei rodzaj zastrzeżenia praw autorskich dotyczy ochrony prawnej publikacji, a nie jej identyfikacji. Często mylnie interpretowane są także różnice między tymi numerami, co prowadzi do błędnych wniosków. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych identyfikatorów pełni odmienną rolę w ekosystemie informacji i publikacji, a ich mylenie może prowadzić do nieprecyzyjnych danych w badaniach oraz katalogowania. W kontekście poszukiwania i zarządzania informacjami, znajomość ISSN oraz jego zastosowania w identyfikacji periodyków jest kluczowa, aby uniknąć chaosu informacyjnego oraz błędów w cytowaniu i referencjonowaniu publikacji.

Pytanie 38

Podczas drukowania materiałów reklamowych o wysokiej jakości w technologii offsetowej, jaka powinna być liniatura rastra?

A. 300 lpi

B. 600 lpi

C. 115 lpi

D. 150 lpi

Przy wyborze liniatury rastra do druku offsetowego, kluczowe jest zrozumienie, jak różne wartości wpływają na jakość końcowego produktu. Liniatura 600 lpi jest zazwyczaj stosowana w druku wysokiej jakości, jednak wymaga to wyjątkowo precyzyjnych maszyn i materiałów, co czyni ją niepraktyczną dla typowych materiałów reklamowych. Zbyt wysoka liniatura może prowadzić do problemów z wyrazistością i detali, ponieważ w przypadku standardowych mediów, takich jak papier powlekany, nie ma wystarczającej zdolności do rejestrowania tak drobnych detali. Odpowiedź 300 lpi, choć teoretycznie pozwala na lepszą jakość, w praktyce jest zbędna i nieekonomiczna dla większości zastosowań marketingowych. Z kolei 115 lpi, chociaż może być użyteczne w specyficznych przypadkach, takich jak druki z dużymi plamami koloru, nie oferuje wystarczającej jakości dla bardziej złożonych projektów, gdzie detale są istotne. Niezrozumienie tych różnic może prowadzić do wyboru niewłaściwej liniatury, co z kolei wpływa na estetykę i funkcjonalność materiałów reklamowych. Ponieważ każda linia i detal mają znaczenie w druku, ważne jest, aby dostosować liniaturę do specyficznych wymagań projektu, co powinno być zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają stosowanie 150 lpi jako optymalnego rozwiązania dla standardowych materiałów reklamowych.

Pytanie 39

Najlepszym materiałem do druku wielobarwnej pocztówki jest

A. papier dwustronnie kredowany o gramaturze 135 g/m2

B. karton jednostronnie powlekany o gramaturze 300-400 g/m2

C. papier offsetowy o gramaturze 100 g/m2

D. tektura introligatorska o gramaturze 800 g/m2

Tektura introligatorska o gramaturze 800 g/m2, choć wydaje się być solidnym wyborem, w rzeczywistości nie jest odpowiednia do druku wielobarwnego pocztówki. Jej wysoka gramatura czyni ją zbyt sztywną, co może prowadzić do problemów podczas obróbki, pakowania i wysyłki. W przypadku druku, wysoka gramatura często skutkuje także trudnościami w uzyskiwaniu jednorodnego, estetycznego wykończenia. Ponadto tektura introligatorska nie jest przystosowana do uzyskiwania wyrazistych kolorów, co jest kluczowe w przypadku materiałów reklamowych. Z kolei papier dwustronnie kredowany o gramaturze 135 g/m2 może być zbyt cienki, co wpływa na trwałość pocztówki oraz jej zdolność do przetrwania w transporcie. Choć kredowanie obu stron poprawia jakość druku, to nie dostarcza wystarczającej sztywności. Papier offsetowy o gramaturze 100 g/m2 jest zdecydowanie zbyt lekki i nie zapewnia odpowiedniego wsparcia dla wielobarwnego druku, co może skutkować pojawieniem się zagnieceń lub uszkodzeń w trakcie korzystania. Kluczowym błędem w rozważaniach nad wyborem podłoża jest nie uwzględnianie wymagań jakościowych oraz funkcjonalnych, które powinny być kierunkowskazem w takich decyzjach. W poligrafii istotne jest, aby dobrać materiał nie tylko na podstawie gramatury, ale również jego właściwości technologicznych, które wpływają na końcowy efekt wizualny oraz trwałość produktu.

Pytanie 40

Jaki program należy wykorzystać do przeprowadzenia impozycji broszury liczącej 48 stron w formacie A5?

A. ACDSee Photo Manager

B. PuzzleFlow Organizer

C. FastStone Image Viewer

D. IrfanView

IrfanView, ACDSee Photo Manager oraz FastStone Image Viewer to programy, które głównie koncentrują się na przeglądaniu i edytowaniu zdjęć, a nie na impozycji materiałów drukowanych. Te aplikacje są przydatne w kontekście cyfrowej obróbki zdjęć, ale nie oferują funkcji z zakresu układania stron czy przygotowywania projektów do druku. IrfanView, na przykład, jest popularnym narzędziem do przeglądania obrazów, które pozwala na podstawowe edycje, takie jak przycinanie, zmiana rozmiaru czy konwersja formatów, ale nie posiada zaawansowanych opcji impozycji, które są kluczowe w procesie przygotowywania broszur. ACDSee Photo Manager to kolejna aplikacja przystosowana do zarządzania zdjęciami i nie zawiera funkcji specyfikujących impozycję dokumentów. Podobnie FastStone Image Viewer, choć oferuje bogaty zestaw narzędzi do pracy z obrazami, nie jest zaprojektowany do kompleksowego zarządzania procesem druku, co czyni go niewłaściwym wyborem w kontekście przygotowywania broszury. Użytkownicy mogą błędnie sądzić, że jakiekolwiek oprogramowanie do edycji zdjęć wystarczy do zaprojektowania materiałów drukowanych, co prowadzi do nieefektywnej pracy oraz niskiej jakości końcowego produktu. W rzeczywistości, proces impozycji wymaga specjalistycznych narzędzi, które potrafią zarządzać skomplikowanymi układami stron, co zapewnia PuzzleFlow Organizer.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej