Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik weterynarii
  • Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
  • Data rozpoczęcia: 9 kwietnia 2025 15:30
  • Data zakończenia: 9 kwietnia 2025 15:52

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Aby zapobiec zatruciu mykotoksynami nie wolno podawać zwierzętom

A. więdnącej zielonki
B. skiełkowanych ziemniaków
C. zmarzniętej kiszonki
D. spleśniałej kiszonki
Spleśniała kiszonka to materiał paszowy, który jest zanieczyszczony pleśnią, co prowadzi do produkcji mykotoksyn. Te toksyczne substancje mogą wywołać poważne skutki zdrowotne u zwierząt, w tym uszkodzenia narządów wewnętrznych, obniżenie odporności czy problemy reprodukcyjne. W praktyce, aby minimalizować ryzyko zatrucia, producenci pasz powinni przestrzegać norm dotyczących jakości surowców oraz stosować odpowiednie metody przechowywania, które ograniczają rozwój pleśni. Dobre praktyki obejmują m.in. regularne kontrole jakości kiszonek, monitorowanie wilgotności oraz zapewnienie odpowiedniej wentylacji pomieszczeń, w których przechowywane są pasze. Warto również edukować hodowców na temat objawów zatrucia mykotoksynami, co pozwala na szybką interwencję w przypadku podejrzenia ich obecności. Przykładowo, objawy takie jak spadek apetytu, osłabienie czy zmiany w zachowaniu mogą być sygnałem alarmowym, który wymaga natychmiastowej oceny stanu zdrowia zwierząt.
Pytanie 2

Jaką minimalną liczbę sztuk świń musi mieć rolnik planujący ich hodowlę, aby zarejestrować siedzibę stada?

A. 1 sztuka
B. 2 sztuki
C. 3 sztuki
D. 4 sztuki
Wybór odpowiedzi innej niż 1 sztuka może wynikać z niepełnego zrozumienia regulacji dotyczących hodowli świń. Istnieje powszechne przekonanie, że minimalna liczba sztuk do rejestracji musi być wyższa, być może z uwagi na praktyki związane z większymi gospodarstwami rolnymi. Jednakże, niezależnie od skali hodowli, przepisy prawne jasno określają, że każdy rolnik, niezależnie od liczby posiadanych świń, ma obowiązek rejestracji stada. W przypadku odpowiedzi optujących za większą liczbę sztuk, występuje typowy błąd myślowy polegający na założeniu, że rejestracja dotyczy jedynie hodowli komercyjnej lub intensywnej, co jest nieprawdziwe. Prowadzi to do pominięcia kluczowych zasad dotyczących zdrowia zwierząt oraz bioasekuracji, które są istotne dla każdego, kto planuje rozpocząć hodowlę, nawet w bardzo małym zakresie. Zrozumienie tej regulacji jest fundamentalne, ponieważ nieprzestrzeganie obowiązku rejestracji może prowadzić do konsekwencji prawnych, a także wpływać na zdrowie zwierząt oraz bezpieczeństwo żywności. W praktyce, każda osoba zainteresowana hodowlą powinna być świadoma obowiązków wynikających z przepisów, aby uniknąć problemów związanych z niezgodnością z prawem oraz potencjalnymi stratami w przypadku wystąpienia chorób w stadzie.
Pytanie 3

Czynnikiem, który nie stanowi wskazania do przeprowadzenia zabiegu sztucznego unasiennienia suki, jest

A. nieproporcjonalność masy ciała zwierząt
B. nieposiadanie pierwszego potomstwa
C. agresywne zachowanie zwierząt
D. odrzucenie suki w stosunku do psów
Brak pierwszego miotu nie oznacza wcale, że trzeba robić sztuczne unasiennienie suki. W weterynarii zazwyczaj ten zabieg wykonuje się, gdy występują jakieś problemy z naturalnym rozmnażaniem, np. jak suka nie lubi psów, bywa agresywna albo jest za duża w porównaniu do samca. Gdy nie ma pierwszego miotu, nie ma też podstaw do tego zabiegu, bo to nie jest oznaka jakiejś choroby czy czegoś, co wymaga interwencji. Sztuczne unasiennienie ma sens, jeśli nie można przeprowadzić naturalnego krycia, albo jest to zbyt ryzykowne. Na przykład, jeżeli suka ma dużą niechęć do psów, co może jej sprawiać stres czy powodować kontuzje, to wtedy rzeczywiście można pomyśleć o sztucznym unasiennieniu. Każda decyzja w tej sprawie powinna być dobrze przemyślana przez lekarzy, którzy mogą ocenić zdrowie i potrzeby reprodukcyjne zwierzęcia, zgodnie z wiedzą na ten temat.
Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

Rasa bydła mięsnego pochodząca z Włoch. Waga dorosłego buhaja wynosi od 900 do 1000 kg, natomiast krowy osiągają masę około 600 kg. Wysokość w kłębie wynosi 140-145 cm. Krowy mają umaszczenie siwo-białe, czasem jasnobeżowe, z ciemniejszymi pigmentami na śluzawicy, uszach, rogach oraz racicach. Umaszczenie buhajów jest ciemniejsze, z czarnym podpalaniem na głowie i rogach. Wyróżniają się stosunkowo małą głową, zwartym tułowiem, delikatnym kościołem oraz świetnym umięśnieniem zadu. Rasa dojrzewa średnio wcześnie; pierwsze krycie jałówek odbywa się w wieku 16-18 miesięcy. Krowy w okresie laktacji produkują około 2000 kg mleka o wysokiej zawartości białka ogólnego, które jest wykorzystywane do produkcji sera – parmezanu.

A. piemontese
B. salers
C. charolaise
D. hereford
Wybór odpowiedzi 'hereford', 'salers' lub 'charolaise' wskazuje na niezrozumienie kluczowych cech ras bydła, które różnią się znacznie od opisanego w pytaniu bydła rasy piemontese. Hereford to rasa bydła mięsnego pochodząca z Anglii, znana z czerwonego umaszczenia i białych akcentów na głowie, różni się od opisanego siwo-białego umaszczenia krów piemontese. Rasa ta ma również inne wymiary ciała, z buhajami ważącymi mniej niż 900 kg. Salers to rasa z Francji, która charakteryzuje się ciemnym umaszczeniem i większymi rogami, a także innymi parametrami anatomicznymi, co sprawia, że nie pasuje do opisanego profilu. Charolaise, również francuska, jest znana z białego umaszczenia i dużej masy ciała, ale brakuje jej cech typowych dla piemontese, takich jak doskonałe umięśnienie i specyficzne wymiary ciała. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do wyboru tych ras, to skupienie się na ogólnych cechach bydła mięsnego, a nie na specyficznych detalach, które definiują każdą rasę. Zrozumienie różnic między rasami jest kluczowe w hodowli, ponieważ pozwala na wybór odpowiednich zwierząt w zależności od celów produkcyjnych, takich jak jakość mięsa czy wydajność mleczna.
Pytanie 7

Substancja gazowa wydobywająca się podczas hodowli zwierząt, która nie zalicza się do gazów cieplarnianych, lecz przyczynia się do znacznego wzrostu zakwaszenia gleby i atmosfery, to

A. metan
B. para wodna
C. amoniak
D. dwutlenek węgla
Amoniak (NH3) jest gazem, który powstaje w wyniku procesów metabolicznych u zwierząt, w szczególności w trakcie trawienia białek. Amoniak, w przeciwieństwie do gazów cieplarnianych takich jak dwutlenek węgla (CO2) czy metan (CH4), nie przyczynia się do globalnego ocieplenia, lecz ma istotny wpływ na zakwaszenie gleby i atmosfery. Jego emisja, szczególnie w intensywnym chowie zwierząt, może prowadzić do poważnych problemów środowiskowych. Amoniak może przekształcać się w amonowy jon (NH4+), co obniża pH gleby, wpływając na dostępność składników pokarmowych dla roślin. Przykłady zastosowania tej wiedzy można znaleźć w praktykach rolniczych, gdzie stosowanie nawozów azotowych wymaga uwzględnienia emisji amoniaku, aby uniknąć negatywnego wpływu na jakość gleby i wody. Zgodnie z normami ochrony środowiska, zarządzanie odpadami zwierzęcymi powinno obejmować metody redukcji emisji amoniaku, takie jak kompostowanie lub stosowanie systemów zbierania i przetwarzania odpadów.
Pytanie 8

Zabieg trzebienia knurków bez zastosowania znieczulenia odbywa się

A. do 7 dnia życia
B. do 14 dnia życia
C. do 21 dnia życia
D. do 4 dnia życia
Trzebienie knurków bez znieczulenia do 7 dnia życia jest uznawane za standardową praktykę w hodowli trzody chlewnej. W tym okresie życia zwierzęta są nadal bardzo młode i ich układ nerwowy nie jest w pełni rozwinięty, co sprawia, że odczuwanie bólu jest znacznie mniejsze w porównaniu do starszych osobników. Ponadto, przeprowadzanie tego zabiegu w tym terminie jest zgodne z zaleceniami wielu organizacji zajmujących się dobrostanem zwierząt, takich jak Światowa Organizacja Zdrowia Zwierząt (OIE). Właściwe przeprowadzanie trzebienia w tym okresie pozwala na uniknięcie problemów z zachowaniem dorosłych knurków oraz zapewnienie ich lepszego zdrowia psychicznego i fizycznego. Praktyka ta jest również istotna z punktu widzenia ograniczenia ryzyka infekcji oraz zmniejszenia stresu wśród zwierząt, co jest kluczowe w każdej hodowli. Warto zaznaczyć, że stosowanie znieczulenia w przypadku starszych knurków staje się coraz bardziej powszechne, jednak w przypadku tak młodych zwierząt ryzyko jest minimalne.
Pytanie 9

W przypadku udzielania pierwszej pomocy owcy, u której występują poważne objawy wzdęcia żwacza, należy wykonać

A. cewnikowanie
B. przepędzanie
C. trokarowanie
D. masowanie
Cewnikowanie, przepędzanie oraz masowanie to metody, które w pewnych okolicznościach mogą być stosowane w kontekście problemów z układem pokarmowym owiec, jednak nie są one adekwatne w przypadku nagłego wzdęcia żwacza. Cewnikowanie polega na wprowadzeniu cewnika do przełyku lub żwacza, co może być użyteczne w niektórych sytuacjach, ale nie ma na celu szybkiego uwolnienia gazów z żwacza. Z kolei przepędzanie, które polega na prowokowaniu owcy do ruchu, może czasami pomóc w normalizacji funkcji trawiennych, ale w przypadku ostrego wzdęcia jest to działanie niewystarczające i zbyt czasochłonne. Masowanie, jak sama nazwa wskazuje, dotyczy delikatnego stymulowania obszaru brzucha, co może przynieść ulgę przy łagodniejszych dolegliwościach, jednak przy silnym wzdęciu żwacza nie daje oczekiwanych efektów. W przypadku poważnych problemów z wzdęciem, czas jest kluczowy, a metody te mogą prowadzić do opóźnienia w udzieleniu pomocy i zwiększać ryzyko poważnych komplikacji zdrowotnych. Dlatego tak ważne jest, aby w sytuacjach nagłych stosować procedury, które bezpośrednio adresują przyczynę problemu, takie jak trokarowanie.
Pytanie 10

Co powstaje w miejscu pękniętego pęcherzyka jajnikowego?

A. ciałko żółte
B. blizna
C. zygota
D. zarodek
Zygota, blizna oraz zarodek to pojęcia odnoszące się do różnych aspektów biologii i fizjologii. Zygota to pierwsza komórka powstała po połączeniu komórki jajowej i plemnika, a więc jej powstanie następuje dopiero po procesie zapłodnienia, który nie ma miejsca w momencie pęknięcia pęcherzyka jajnikowego. Ta pomyłka wynika często z niepełnego zrozumienia cyklu reprodukcyjnego; zapłodnienie to oddzielny proces, który może nastąpić w okresie owulacji, ale nie jest związane bezpośrednio z przekształceniem pęcherzyka w ciałko żółte. Blizna odnosi się do tkanki, która tworzy się w miejscu uszkodzeń, np. po operacjach, a nie jest biologicznie związana z funkcjami jajników. Pojęcie zarodka odnosi się do wczesnego etapu rozwoju organizmu, który powstaje dopiero po zagnieżdżeniu się zapłodnionej zygoty w błonie śluzowej macicy. Zrozumienie tych terminów i ich zastosowania w kontekście cyklu reprodukcyjnego jest kluczowe dla unikania nieporozumień w dziedzinie biologii rozrodu. Niezrozumienie różnicy między tymi pojęciami może prowadzić do błędnych wniosków i nieprzemyślanych decyzji w kontekście zdrowia reprodukcyjnego.
Pytanie 11

Osoba oferująca usługi związane z sztucznym unasiennianiem powinna korzystać z nasienia od reproduktorów

A. których samodzielnie pobiera i ocenia nasienie
B. spełniających wymagania ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich
C. z określoną wartością użytkową
D. dla których prowadzi rejestr hodowlany
Odpowiedź, która mówi, że podmiot, który zajmuje się sztucznym unasiennianiem, musi korzystać z nasienia, które spełnia normy ustawy o hodowli i rozrodzie zwierząt, jest całkiem trafna. Ta ustawa określa minimalne standardy, które są ważne dla jakości i bezpieczeństwa tego nasienia. Przykładowo, nasienie musi pochodzić od zdrowych zwierząt, które miały badania weterynaryjne, a także muszą mieć odpowiednią wartość użytkową. W praktyce hodowcy muszą dbać o porządną dokumentację zdrowotną i wydajności reproduktorów. Przestrzeganie tych norm wpływa nie tylko na skuteczność unoszenia, ale też na zdrowie całego stada. Dobre praktyki w branży podkreślają, jak istotne jest korzystanie z nasienia od certyfikowanych reproduktorów, bo to poprawia genetykę i wydajność zwierząt. Ustawa służy także do ochrony interesów zarówno producentów, jak i konsumentów, bo zapewnia, że usługi sztucznego unasienniania są świadczone z profesjonalizmem i zgodnie z przepisami.
Pytanie 12

Atlas to pierwszy kręg odcinka

A. piersiowego kręgosłupa
B. lędźwiowego kręgosłupa
C. szyjnego kręgosłupa
D. krzyżowego kręgosłupa
Atlas, znany również jako pierwszy kręg szyjny (C1), jest kluczowym elementem ludzkiego kręgosłupa, który odpowiada za podtrzymywanie czaszki oraz umożliwienie ruchów głowy. Jego unikalna budowa, bez trzonu kręgowego, pozwala na rotację i zgięcie głowy w różnych płaszczyznach, co jest niezwykle istotne w codziennym funkcjonowaniu. Atlas współpracuje z drugim kręgiem szyjnym, obrotnikiem (C2), co pozwala na obrót głowy o 180 stopni. W praktyce, zrozumienie anatomii Atlasu ma istotne znaczenie w medycynie, zwłaszcza w kontekście urazów kręgosłupa, gdzie niewłaściwe zdiagnozowanie obrażeń w tej okolicy może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych. W rehabilitacji pacjentów po urazach kręgosłupa szyjnego, znajomość anatomii tego kręgu pozwala na skuteczniejsze planowanie terapii i poprawę jakości życia pacjentów. Warto pamiętać, że Atlas odgrywa także istotną rolę w biomechanice, gdzie jego funkcje są analizowane w kontekście ruchów głowy i postawy ciała, co jest kluczowe dla specjalistów zajmujących się ergonomią oraz ortopedią.
Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

W ekologicznej hodowli świń nie ma zakazu

A. kastracji knurków
B. obcinania kiełków i ogonków
C. użycia hormonów przyspieszających wzrost
D. profilaktycznego używania leków
Stosowanie hormonów stymulujących wzrost w ekologicznych hodowlach świń jest niezgodne z zasadami tego rodzaju chowu. Ekologiczne systemy produkcji zwierzęcej opierają się na naturalnych metodach chowu, które mają na celu zapewnienie zdrowia zwierząt oraz minimalizowanie wpływu na środowisko. Hormony wzrostu mogą prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych u zwierząt, w tym do zaburzeń metabolicznych oraz zwiększonego ryzyka wystąpienia chorób. W związku z tym, ich stosowanie jest zabronione w wielu krajach, w tym w Unii Europejskiej, gdzie obowiązują surowe regulacje dotyczące produkcji ekologicznej. Przycinanie kiełków i ogonków to kolejna kontrowersyjna praktyka, która w ekologicznych systemach chowu również jest zabroniona, ponieważ może prowadzić do bólu oraz stresu u zwierząt. Z kolei profilaktyczne stosowanie leków, w tym antybiotyków, jest stanowczo odradzane, gdyż może prowadzić do rozwoju oporności na leki i negatywnie wpływać na zdrowie publiczne. Prawidłowe zarządzanie stadem w ekologicznych systemach powinno opierać się na odpowiedniej diecie, warunkach bytowych i regularnym monitorowaniu zdrowia zwierząt, a nie na interwencjach chemicznych czy chirurgicznych, które mogą wprowadzać dodatkowe ryzyko.
Pytanie 15

Dokumentem, który potwierdza przeprowadzenie zabiegu sztucznego unasienniania bydła, jest

A. świadectwo inseminacji krowy albo jałówki
B. świadectwo inseminacji krowy
C. zaświadczenie sztucznego unasienniania krowy
D. zaświadczenie unasienniania krowy/jałówki
Niektórzy mogą uważać, że świadectwo inseminacji krowy albo jałówki jest wystarczającym dokumentem potwierdzającym wykonanie zabiegu sztucznego unasienniania. W rzeczywistości świadectwo to może obejmować tylko wybrane aspekty inseminacji, ale nie zawsze spełnia wymogi formalne dotyczące pełnej dokumentacji. Z podobnych powodów zaświadczenie sztucznego unasienniania krowy również może być mylnie traktowane jako dokument pełnoprawny, ograniczając się do jednego aspektu hodowli, a nie uwzględniając konieczności pełnej identyfikacji i dokumentacji wszystkich zwierząt poddawanych inseminacji. Poprzez nieprawidłowe postrzeganie tych dokumentów, hodowcy mogą wprowadzać w błąd siebie oraz inne osoby związane z produkcją zwierzęcą. Ważne jest, aby zrozumieć, że każde inseminowanie powinno być odpowiednio udokumentowane i zgodne z normami branżowymi, które mają na celu zapewnienie zdrowia i dobrostanu zwierząt. Ponadto, brak odpowiednich dokumentów może prowadzić do problemów z legalnością zabiegów, a także komplikacji w przypadku audytów. Niezrozumienie znaczenia właściwej dokumentacji może prowadzić do poważnych konsekwencji zarówno prawnych, jak i praktycznych, co podkreśla konieczność stosowania się do standardów w hodowli bydła.
Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

Żołądek jednokomorowy jest elementem układu pokarmowego

A. konia oraz świni
B. krowy oraz owcy
C. królika oraz kozy
D. kota oraz psa
Żołądek jednokomorowy nie występuje w przypadku krowy i owcy, ponieważ oba te gatunki mają żołądki o bardziej złożonej budowie, składające się z czterech komór. Taki typ żołądka, zwany żołądkiem przeżuwaczy, jest charakterystyczny dla zwierząt roślinożernych, które muszą przetwarzać trudne do strawienia materiały roślinne. Wymaga to odpowiedniego rozdzielenia procesu trawienia na kilka etapów, co poprawia efektywność wykorzystania pożywienia. Niezrozumienie, że krowy i owce są przeżuwaczami, prowadzi do błędnych wniosków na temat ich układu pokarmowego oraz sposobu, w jaki trawią pokarm. Podobnie niepoprawne jest przypisanie żołądka jednokomorowego do kota i psa, które są zwierzętami mięsożernymi, ale ich budowa układu pokarmowego również różni się od struktury typowej dla koni i świń. Koty i psy mają żołądki jednokomorowe, ale ich dieta oraz sposób trawienia są dostosowane do innego rodzaju pokarmu. Kluczowe jest zrozumienie, że rodzaj żołądka ma bezpośredni wpływ na dietę i strategię żywieniową tych zwierząt. Błędy w interpretacji tego zagadnienia mogą prowadzić do niewłaściwego żywienia, co z kolei wpływa na zdrowie i samopoczucie zwierząt.
Pytanie 19

Jakie znaczenie ma stosowanie żwirku w diecie kur?

A. Wspiera proces rozcierania karmy w mielcu
B. Opóźnia opróżnianie układu pokarmowego
C. Dostarcza ptakom mikroelementów
D. Umożliwia ptakom odczucie sytości
Choć niektóre odpowiedzi, które podpowiadają inne funkcje żwirku, mogą wydawać się sensowne, to w kontekście jedzenia kur to nie to. Żwirek nie dostarcza im składników mineralnych jak pasze z witaminami czy minerałami. Może tam być trochę minerałów, ale jego rola nie polega na wzbogacaniu diety. Mówienie, że żwirek daje ptakom uczucie sytości, też mija się z prawdą, bo to nie jest coś sycącego, tylko narzędzie do wspomagania trawienia. No i stwierdzenie, że żwirek spowalnia opróżnianie układu pokarmowego, też jest mylne. Jego główna rola to pomoc w mechanicznym rozdrabnianiu pokarmu. Tak więc, patrząc na te pomyłki, warto zrozumieć, że żwirek ma swoją specyficzną rolę w trawieniu, a nie jako dostarczyciel składników odżywczych czy coś, co działa na uczucie najedzenia.
Pytanie 20

Najniższy poziom uwolnienia amoniaku do atmosfery osiąga się przy hodowli zwierząt w systemie

A. bezściołowym, na podłogach pełnych
B. rusztowym
C. ściołowym
D. bezściołowym, na podłogach szczelinowych
Utrzymanie zwierząt w systemach bezściołowych, zarówno na podłogach pełnych, jak i szczelinowych, wiąże się z wyższymi emisjami amoniaku z kilku powodów. W przypadku systemu bezściołowego na podłogach pełnych, brak absorpcyjnego materiału, takiego jak ściółka, powoduje, że mocz i odpady zwierzęce pozostają na powierzchni, co sprzyja ich szybkiemu parowaniu i uwalnianiu amoniaku do atmosfery. W tym wypadku, efektywność zbierania odchodów jest ograniczona, co dodatkowo potęguje problem emisji. Natomiast w systemie rusztowym, choć odpady są zbierane bezpośrednio pod rusztami, ich rozkład na otwartej przestrzeni również sprzyja emisji amoniaku, szczególnie w warunkach wysokiej temperatury i wilgotności. W obu przypadkach, brak ściółki sprawia, że nie ma naturalnego procesu rozkładu, który mógłby zredukować emisję gazów. Typowym błędem myślowym jest założenie, że systemy te mogą być równie efektywne jak systemy ściołowe w kontekście ochrony środowiska. W rzeczywistości, praktyki te mogą prowadzić do poważniejszych problemów związanych z zanieczyszczeniem powietrza oraz zdrowiem zwierząt, co jest niezgodne z nowoczesnymi standardami zrównoważonej hodowli zwierząt.
Pytanie 21

Osoba, która zrealizowała procedurę sztucznego unasieniania krowy lub jałówki, powinna przechowywać kopię dokumentu potwierdzającego wykonanie zabiegu przez czas

A. 5 lat od daty przeprowadzenia zabiegu
B. 1 rok od daty przeprowadzenia zabiegu
C. 3 lata od daty przeprowadzenia zabiegu
D. 2 lata od daty przeprowadzenia zabiegu
Podmiot, który przeprowadza zabieg sztucznego unasieniania krowy lub jałówki, jest zobowiązany do przechowywania kopii zaświadczenia wykonania zabiegu przez okres pięciu lat. Taki obowiązek wynika z przepisów dotyczących ochrony zdrowia zwierząt oraz rejestracji działalności związanej z inseminacją. Przechowywanie dokumentacji przez pięć lat pozwala na audyt i monitorowanie praktyk hodowlanych, co ma kluczowe znaczenie w kontekście bioasekuracji oraz zapobiegania rozprzestrzenianiu się chorób zakaźnych w stadach. Przykładowo, w przypadku wystąpienia choroby zakaźnej, takich jak bruceloza, odpowiednia dokumentacja może pomóc w identyfikacji źródła i przebiegu zakażenia. Działania te są zgodne z dobrymi praktykami w hodowli zwierząt, które wymagają zachowania odpowiedniej ewidencji, a także z normami unijnymi, które nakładają obowiązki na hodowców dotyczące monitorowania zdrowia zwierząt oraz dokumentowania przeprowadzanych zabiegów.
Pytanie 22

Brak witaminy w diecie może prowadzić do zahamowania wzrostu młodych zwierząt oraz obniżenia jakości ich widzenia

A. D (kalcyferol)
B. A (akseroftol, retinol)
C. E (tokoferol)
D. K (fitochinon)
Mimo że witaminy D, E i K też są istotne dla zdrowia zwierząt, to brak ich nie powoduje takich samych kłopotów jak brak witaminy A. Witamina D jest ważna dla zdrowia kości, bo reguluje gospodarkę wapniową i fosforową, ale nie ma to związku z procesami wzrostu ani z widzeniem. Jak jej brak, to mogą być problemy z kośćmi, co wpływa na ogólny stan zdrowia, ale niekoniecznie na wzrost młodych zwierząt czy problemy ze wzrokiem. Witamina E działa jak antyoksydant i jest dobra dla komórek, z kolei witamina K potrzebna jest do krzepnięcia krwi. Te witaminy mogą być w niedoborze, ale ich brak nie niesie za sobą aż takich poważnych skutków jak brak witaminy A. Często ludzie mylą objawy braku witamin i przypisują im różne nieadekwatne skutki zdrowotne. Żeby dobrze zrozumieć rolę witamin u zwierząt, trzeba znać ich funkcje w metabolizmie i wiedzieć, jak ich dostępność wpływa na zdrowie zwierząt. Dlatego tak ważne jest, żeby podawać odpowiednie ilości witamin w diecie, zgodnie z zasadami żywieniowymi.
Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

Związki azotowe niebiałkowe są wykorzystywane w żywieniu

A. konie
B. bydło
C. drób
D. świnie
Wykorzystanie azotowych związków niebiałkowych w żywieniu zwierząt jest kwestią, która wymaga głębszej analizy, aby uniknąć błędnych wniosków. Na przykład, zastosowanie tych związków w żywieniu świń nie jest powszechne ani zalecane, ponieważ ich metabolizm różni się znacznie od metabolizmu bydła. Świnie, jako zwierzęta monogastryczne, potrzebują bardziej złożonych źródeł białka, a nadmiar azotowych związków niebiałkowych może prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak toksyczność amoniaku. Podobnie, w przypadku koni, dieta powinna być zbilansowana w oparciu o źródła białka roślinnego, ponieważ ich układ pokarmowy nie jest przystosowany do efektywnego przetwarzania azotowych związków niebiałkowych. Drobiu również nie zaleca się suplementacji tymi związkami, ponieważ może to wpłynąć negatywnie na jakość mięsa oraz jaj, a także na zdrowie ptaków. Kluczowym błędem, który może prowadzić do mylnych przekonań, jest uproszczenie zasad żywienia zwierząt poprzez uniwersalne zastosowanie azotowych związków niebiałkowych. Każda grupa zwierząt ma swoje unikalne potrzeby żywieniowe, które powinny być brane pod uwagę przy formułowaniu diety. Dlatego ważne jest, aby kierować się sprawdzonymi standardami i praktykami hodowlanymi, dostosowując skład diety do specyfiki danego gatunku zwierząt.
Pytanie 26

Do jakiej czynności stosuje się tarnik?

A. wymienia
B. sierści
C. skóry
D. kopyt
Wybrałeś odpowiedzi, które dotyczą skóry, sierści i wymienia, ale to nie jest do końca trafne. Tarnik nie służy do pielęgnacji skóry, a narzędzia do tego jak szpatułki czy nożyki mają zupełnie inne funkcje, bo zajmują się oczyszczaniem skóry i usuwaniem zrogowaciałego naskórka. A co do sierści, to tu mamy inne narzędzia, na przykład szczotki i grzebienie, które są stworzone właśnie do usuwania brudu i kurzu. Jeśli mówimy o wymieniu, to znowu potrzebne są inne metody i narzędzia, bo chodzi o zdrowie i higienę tego gruczołu. Dość często ludzie mylą funkcje tych narzędzi, co może prowadzić do błędnych wyborów. Pielęgnacja kopyt to zupełnie inna bajka niż pielęgnacja skóry czy sierści, i dobrze jest mieć to na uwadze.
Pytanie 27

Na jakie czynniki wpływa zapotrzebowanie bytowe krowy?

A. masy ciała.
B. stanu zdrowia.
C. odmiany.
D. wydajności mlecznej.
Masa ciała krowy jest kluczowym czynnikiem determinującym jej zapotrzebowanie bytowe, które odnosi się do minimalnej ilości energii, białka i innych składników odżywczych, jakich zwierzę potrzebuje do utrzymania podstawowych funkcji życiowych. W praktyce, większe krowy będą wymagały więcej energii, aby zaspokoić swoje potrzeby metaboliczne, co jest zgodne z zasadą, że zapotrzebowanie na energię rośnie wraz z masą ciała. Dla przykładu, krowa o masie 600 kg będzie miała inne potrzeby żywieniowe niż krowa o masie 400 kg. W hodowli bydła ważne jest, aby dostosować dietę do masy ciała zwierząt, co można osiągnąć poprzez regularne monitorowanie ich wagi oraz stosowanie odpowiednich kalkulatorów zapotrzebowania, które są dostępne na rynku. Tego rodzaju praktyki są zgodne z wytycznymi organizacji zajmujących się żywieniem zwierząt, co pozwala na optymalizację produkcji mleka czy mięsa oraz zwiększenie efektywności gospodarstw rolnych.
Pytanie 28

Czym jest okrężnica?

A. centralny fragment jelita grubego
B. środkowy fragment jelita cienkiego
C. początkowy odcinek jelita grubego
D. ostatnia część jelita cienkiego
Okrężnica to taki ważny kawałek naszego układu pokarmowego, który zajmuje się wchłanianiem wody i elektrolitów. To właśnie tu formuje się i transportuje stolec do odbytnicy. Można powiedzieć, że to środkowy odcinek jelita grubego i składa się z kilku części, jak kątnica, okrężnica wstępująca czy zstępująca. Wiedza o tym, jak działa okrężnica, jest naprawdę istotna, zwłaszcza w diagnostyce różnych problemów z jelitami, jak zapalenie jelita grubego czy nowotwory. Na przykład, podczas kolonoskopii, lekarze mogą sprawdzić, co się dzieje w okrężnicy, co jest mega ważne, żeby zapobiegać nowotworom jelita grubego. Rozumienie roli okrężnicy w trawieniu i wydalaniu może pomóc lepiej dobierać dietę i dbać o zdrowie jelit.
Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

Który z poniższych części układu pokarmowego przeżuwaczy stanowi żołądek właściwy?

A. Księgi
B. Trawieniec
C. Czepiec
D. Żwacz
Trawieniec, określany również jako żołądek właściwy przeżuwaczy, pełni kluczową rolę w procesie trawienia u tych zwierząt. Jest to ostatnia z czterech komór żołądka, która łączy się z jelitami. W przeciwieństwie do innych części żołądka przeżuwaczy, takich jak żwacz, czepiec i księgi, trawieniec jest odpowiedzialny za właściwe trawienie pokarmu przy użyciu enzymów i kwasu solnego. To tutaj następuje końcowy proces rozkładu białek i tłuszczów, co jest niezbędne do ich wchłaniania przez organizm. W praktyce, zdrowie trawieńca ma kluczowe znaczenie dla ogólnego stanu zdrowia przeżuwaczy, a wszelkie zaburzenia w jego funkcjonowaniu mogą prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak kwasica żołądkowa. Właściwa dieta, która wspiera naturalne procesy trawienne, a także regularne kontrole weterynaryjne są niezbędne dla utrzymania zdrowia tego organu. W kontekście hodowli bydła, zrozumienie funkcji trawieńca i jego roli w układzie pokarmowym jest kluczowe dla efektywnego zarządzania dietą i profilaktyki chorób.
Pytanie 31

Wskaż rodzaj paszy, która ma najniższą zawartość białka w 1 kg.

A. Siano
B. Otręby
C. Ziemniaki
D. Zielonka
Otręby, siano i zielonka to pasze, które mają więcej białka niż ziemniaki, co czasami wprowadza w błąd odnośnie ich wartości odżywczej. Otręby, jako odpad z przemysłu zbożowego, mają białka 12-15%. To dobre źródło błonnika i minerałów, ale ważne, żeby patrzeć na całą dietę. Siano, czyli suszona trawa, ma białko w granicach 8-12%, więc też jest opcją dla zwierząt, zwłaszcza przeżuwaczy. Zielonka, jako świeża pasza, potrafi mieć nawet 15% białka, w zależności od rośliny i etapu wzrostu. Ludzie często mylą te pasze z ziemniakami, bo mają różne zastosowanie w żywieniu zwierząt. Kluczowe jest, żeby nie zakładać, że wszystkie pasze są równe pod względem jakości białka. Dlatego warto robić analizy składników odżywczych, by dostosować diety zwierząt do ich potrzeb. Niezrozumienie różnic w białku może prowadzić do problemów ze zdrowiem zwierząt.
Pytanie 32

Jednym z powodów obniżenia jakości słoniny jest podawanie tucznikom w nadmiarze śruty

A. żytniej
B. jęczmiennej
C. kukurydzianej
D. pszennej
Zarządzanie dietą tuczników jest kluczowym elementem produkcji mięsa, a wybór odpowiednich składników pasz ma bezpośredni wpływ na jakość finalnego produktu. Przygotowując dietę, niektórzy mogą błędnie uważać, że inne rodzaje śruty, takie jak pszenna, jęczmienna czy żytnia, mogą być zastosowane jako główne źródło energii bez negatywnych konsekwencji. Śruta pszenna, choć bogata w białko i węglowodany, ma wyższą zawartość glutenu, co może ograniczać wydajność trawienia u tuczników. Z kolei śruta jęczmienna, mimo że zawiera cenne składniki odżywcze, ma niższą wartość energetyczną w porównaniu do śruty kukurydzianej, co może prowadzić do nieskutecznej produkcji tłuszczu. Śruta żytnia, z dodatkowym ryzykiem obecności niepożądanych substancji, takich jak toksyny, również nie jest zalecana jako główne źródło energii. Takie błędne podejście do diety może prowadzić do problemów zdrowotnych zwierząt, obniżenia jakości mięsa oraz zmniejszenia efektywności produkcji. Właściwe zrozumienie wartości odżywczej różnych składników pasz oraz ich wpływu na jakość słoniny jest kluczowe dla osiągnięcia wysokich standardów w branży mięsnej. Dobrym przykładem jest stosowanie diety zrównoważonej, która uwzględnia wszystkie niezbędne składniki odżywcze, zapewniając optymalne warunki hodowli i produkcji. Warto zwrócić uwagę na praktyki polegające na regularnym monitorowaniu jakości paszy oraz zdrowia zwierząt, aby uniknąć problemów związanych z niewłaściwym żywieniem.
Pytanie 33

Określ temperaturę graniczną, powyżej której plemniki buhaja mogą ulec znacznemu uszkodzeniu, np. podczas wyjmowania nasienia z pojemnika.

A. –190 °C
B. –170 °C
C. –150 °C
D. –130 °C
Temperatura graniczna –130 °C jest kluczowym punktem dla zachowania integralności plemników buhaja podczas ich przechowywania i transportu w cieczy azotowej. Plemniki są komórkami bardzo wrażliwymi na zmiany temperatury; ich struktura komórkowa oraz funkcje metaboliczne są optymalnie zachowane w ekstremalnie niskich temperaturach, jednakże powyżej tej granicy mogą wystąpić nieodwracalne uszkodzenia. W praktyce, aby zabezpieczyć wartościowe nasienie przed uszkodzeniami, należy zawsze upewnić się, że temperatura otoczenia nie przekracza –130 °C w trakcie manipulacji, na przykład podczas wyjmowania nasienia z kontenera. Zgodnie z normami i dobrą praktyką w inseminacji zwierząt, stosuje się specjalistyczne protokoły, które gwarantują, że nasienie jest przechowywane i transportowane w warunkach minimalizujących ryzyko jego uszkodzenia. Ważnym elementem jest również użycie odpowiednich materiałów izolacyjnych oraz monitorowanie temperatury w czasie rzeczywistym, co pozwala na szybką reakcję w razie wystąpienia nieprawidłowości.
Pytanie 34

Opuchlizna powiek, niestabilność zadu, osłabienie, brak łaknienia, leżenie, obniżona temperatura ciała. Choroba ta zazwyczaj dotyczy odsadzonych prosiąt i warchlaków. Co może wskazywać na tę chorobę?

A. obrzękowej
B. smołowej
C. nosoryjowej
D. cementowej
Odpowiedź obrzękowa jest poprawna, ponieważ opisane objawy kliniczne, takie jak obrzęk powiek, chwiejność zadu, osłabienie, brak apetytu, pokładanie się oraz spadek temperatury ciała, wskazują na obrzęk, który jest typowy dla chorób zapalnych i infekcyjnych. Choroba obrzękowa, często związana z wirusami lub bakteriami, dotyka głównie młodych zwierząt, a zwłaszcza prosiąt i warchlaków, co odpowiada charakterystyce przedstawionej w pytaniu. Objawy te mogą prowadzić do znacznego osłabienia organizmu, a w przypadku nieleczonym do poważnych komplikacji, w tym śmierci. W praktyce weterynaryjnej kluczowe jest wczesne rozpoznanie choroby, co pozwala na wdrożenie odpowiednich działań profilaktycznych oraz terapeutycznych. Warto również zwrócić uwagę na aspekty bioasekuracji oraz odpowiednie żywienie, które mogą pomóc w zapobieganiu wystąpieniu takich chorób. Standardy hodowlane zalecają monitorowanie stanu zdrowia zwierząt oraz regularne konsultacje z lekarzem weterynarii, co jest niezbędne dla utrzymania zdrowia stada.
Pytanie 35

Krzyżowanie mające na celu zamianę genów jednej rasy genami innej rasy, które posiada pożądane cechy, nazywamy krzyżowaniem

A. towarowym
B. krewniaczym
C. przemiennym
D. wypierającym
Krzyżowanie towarowe, krewniacze i przemienne to takie pojęcia, które niby są związane z genetyką, ale nie mówią o tym, jak zastępować geny jednej rasy genami innej w celu osiągnięcia fajnych cech. Krzyżowanie towarowe w sumie chodzi o tworzenie hybryd, które mają lepsze cechy towarowe, ale niekoniecznie chodzi o usuwanie genów jednej rasy. Krzyżowanie krewniacze z kolei to łączenie osobników, które są sobie bliskie, co może prowadzić do utrwalenia niekorzystnych cech, zamiast ich eliminacji. A krzyżowanie przemienne to strategia, gdzie korzysta się z różnych ras w kolejnych pokoleniach, co nie do końca oznacza, że jeden gen wypiera drugi. To raczej jest mieszanie ras. Typowe błędy, jakie tu mogą wystąpić, to mylenie celów krzyżowania czy brak zrozumienia zasad dziedziczenia genów. W hodowli naprawdę ważne jest, żeby wiedzieć, jakie są różnice między tymi metodami, żeby móc stosować odpowiednie strategie i osiągać to, co chcemy.
Pytanie 36

Wyznacz datę, w której locha może zostać ponownie pokryta, jeśli urodziła prosięta 2 lipca, a czas laktacji trwa 35 dni, natomiast okres od odsadzenia prosiąt do ponownego krycia wynosi 10 dni?

A. 6 sierpnia
B. 16 sierpnia
C. 26 sierpnia
D. 12 lipca
Locha, która oprosiła się 2 lipca, ma długość laktacji wynoszącą 35 dni. Oznacza to, że okres laktacji kończy się 6 sierpnia. Po zakończeniu laktacji, prosięta są odsadzone, co w praktyce oznacza, że locha może nie być pokrywana przez pewien czas. W tym przypadku, okres odsadzenia prosiąt do ponownego krycia wynosi 10 dni, co oznacza, że locha będzie gotowa do ponownego krycia 16 sierpnia. Takie planowanie jest kluczowe dla optymalizacji cyklu produkcji, a także zdrowia zwierząt. Właściwe zarządzanie czasem krycia oraz laktacji jest niezbędne dla efektywności hodowli trzody chlewnej. Stosowanie się do takich praktyk pozwala na lepsze zarządzanie stadem oraz zwiększa wydajność produkcji prosiąt.
Pytanie 37

W rzepaku największa zawartość witaminy E występuje

A. w liściach
B. w nasionach
C. w łodygach
D. w korzeniach
Odpowiedź 'w nasionach' jest poprawna, ponieważ nasiona rzepaku są najbogatszym źródłem witaminy E w całej roślinie. Witamina E, będąca grupą związków rozpuszczalnych w tłuszczach, pełni kluczową rolę jako przeciwutleniacz, chroniąc komórki przed uszkodzeniem oksydacyjnym. W praktyce, nasiona rzepaku są wykorzystywane do produkcji oleju rzepakowego, który jest popularnym składnikiem zdrowej diety. Olej rzepakowy, ze względu na swoją korzystną proporcję kwasów tłuszczowych omega-3 i omega-6 oraz wysoką zawartość witaminy E, jest zalecany w diecie jako źródło zdrowych tłuszczy. Badania wskazują, że regularne spożywanie nasion rzepaku i ich przetworów może przyczynić się do zmniejszenia ryzyka chorób sercowo-naczyniowych, a także wspierać układ odpornościowy. W związku z tym, warto włączyć produkty rzepakowe do codziennego jadłospisu, mając na uwadze ich wartości odżywcze i zdrowotne.
Pytanie 38

Jedną z metod redukcji emisji amoniaku w chlewni jest

A. zmniejszenie zawartości białka w paszy
B. utrzymywanie w chlewni temperatury o 2 °C wyższej niż norma
C. utrzymywanie zwierząt na głębokiej ściółce
D. zwiększenie zawartości włókna w paszy
Obniżenie poziomu białka w paszy jest skutecznym sposobem ograniczania emisji amoniaku w chlewni, ponieważ nadmiar białka w diecie świń prowadzi do jego niecałkowitego wykorzystania przez organizm zwierząt. Niewykorzystane białko ulega fermentacji w jelitach, co skutkuje produkcją amoniaku jako produktu ubocznego. Dlatego zmniejszenie zawartości białka w paszy, na przykład poprzez zastosowanie pasz o niższej zawartości białka lub zastąpienie ich alternatywnymi źródłami białka, może znacząco zredukować emisję amoniaku. Przykładem praktycznym może być wprowadzenie do diety świń pasz z dodatkiem białka roślinnego, które może być lepiej przyswajalne. Zgodnie z dobrymi praktykami w hodowli zwierząt, zaleca się regularne monitorowanie zawartości białka w paszy oraz dostosowywanie jej do rzeczywistych potrzeb zwierząt w różnych fazach ich rozwoju. Takie działania są zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska, przyczyniając się do zmniejszenia negatywnego wpływu hodowli zwierząt na otoczenie.
Pytanie 39

Który z elementów pasz wykorzystywanych w karmieniu knurów, w przypadku niedoboru powoduje uczucie głodu, a w zbyt dużej ilości może wpływać negatywnie na strawność paszy?

A. Popiół
B. Tłuszcz
C. Białko
D. Włókno
Popiół, jako składnik mineralny, jest niezbędny w diecie zwierząt, ale nie ma bezpośredniego wpływu na odczuwanie głodu czy strawność paszy. Wysoki poziom popiołu w paszach może świadczyć o nieodpowiednich materiałach źródłowych lub zanieczyszczeniach, co może prowadzić do problemów zdrowotnych, a nie do regulacji apetytu. Tłuszcz jest źródłem energii, które może wpływać na uczucie sytości, ale jego nadmiar może prowadzić do obniżenia strawności paszy z uwagi na tłuszczowe właściwości otaczające inne składniki odżywcze, co może ograniczać ich dostępność dla enzymów trawiennych. Białko jest niezbędne do budowy tkanek i produkcji enzymów, ale jego nadmiar także nie przyczynia się do regulacji głodu. Dlatego koncepcje te często prowadzą do błędnych wniosków. Należy pamiętać, że każdy składnik paszy pełni swoją unikalną rolę, a ich równowaga jest kluczowa dla zdrowia i wydajności knurów. Zrozumienie interakcji między różnymi składnikami diety jest istotne dla efektywnego żywienia i optymalizacji wyników produkcji. Właściwe żywienie powinno opierać się na analizie składników odżywczych oraz dostosowywaniu ich ilości do indywidualnych potrzeb zwierząt.
Pytanie 40

Okres parzenia w życiu matki pszczelej trwa do momentu jej unasiennienia i występuje

A. przed każdym czerwieniem.
B. na początku i na końcu każdego sezonu użytkowania.
C. raz w każdym roku użytkowania.
D. raz w ciągu życia.
Okres godowy matki pszczelej, który trwa do jej unasiennienia, to kluczowy etap w cyklu życia pszczół. W przeciwieństwie do innych owadów, matki pszczele mają unikalny cykl reprodukcyjny, który ma miejsce tylko raz w życiu. Ten moment jest kluczowy dla zapewnienia zdrowia i efektywności całej kolonii. Po tym okresie matka pszczela jest zdolna do składania jaj, co jest fundamentalne dla dalszego rozwoju rodziny pszczelej. To zjawisko jest zgodne z praktykami w pszczelarstwie, gdzie hodowcy często monitorują cykle godowe matek, aby zaplanować odpowiednie unasiennianie. Zachowanie to jest zgodne z zaleceniami Wydziału Biologii Uniwersytetu w Zurychu, który podkreśla znaczenie przeprowadzania unasienniania w odpowiednim czasie dla zwiększenia wydajności pszczół. Wiedza na temat okresu godowego matki pszczelej jest niezbędna dla efektywnego zarządzania pasieką, co prowadzi do lepszej produkcji miodu i zdrowia pszczół.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej