Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 4 czerwca 2025 00:05
Data zakończenia: 4 czerwca 2025 00:20

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aktywacja opcji OCR w procesie ustawiania skanera umożliwia

A. zmianę głębi ostrości

B. podniesienie jego rozdzielczości optycznej

C. uzyskanie szerszej gamy kolorów

D. przekształcenie zeskanowanego obrazu w edytowalny dokument tekstowy

Modyfikowanie głębi ostrości, zwiększanie rozdzielczości optycznej oraz korzystanie z większej przestrzeni barw to funkcje skanera, które nie mają bezpośredniego związku z technologią OCR. Głębia ostrości odnosi się do zakresu odległości, w którym obiekty są ostre w obrazie. Modyfikacja tego parametru dotyczy głównie aparatów fotograficznych i nie wpływa na zdolność skanera do rozpoznawania tekstu. Rozdzielczość optyczna skanera, określająca ilość szczegółów, które skaner potrafi uchwycić, jest istotna w kontekście jakości obrazu, ale sama w sobie nie przekształca obrazu w tekst. Wyższa rozdzielczość może poprawić jakość skanów, co jest korzystne, zwłaszcza w przypadku dokumentów z małym drukiem, ale nie zapewnia konwersji na format edytowalny. Przestrzeń barw odnosi się do zakresu kolorów, które mogą być przedstawiane lub reprodukowane przez urządzenie, co również nie ma wpływu na funkcję OCR. Często popełnianym błędem jest mylenie funkcji skanera z innymi parametrami technicznymi, które nie dotyczą bezpośrednio procesu rozpoznawania tekstu. W rzeczywistości, aby skutecznie korzystać z OCR, kluczowe jest zwrócenie uwagi na jakość skanowanego obrazu, co może wymagać odpowiedniej konfiguracji rozdzielczości, ale nie zmienia to faktu, że OCR jest odrębną funkcjonalnością skoncentrowaną na przetwarzaniu tekstu.

Pytanie 2

W dwóch sąsiadujących pomieszczeniach w pewnej firmie występują bardzo silne zakłócenia elektromagnetyczne. Aby osiągnąć jak największą przepustowość podczas działania istniejącej sieci LAN, jakie medium transmisyjne powinno zostać użyte?

A. kabel telefoniczny

B. skrętkę nieekranowaną

C. fale elektromagnetyczne w zakresie podczerwieni

D. kabel światłowodowy

Kabel światłowodowy jest najlepszym rozwiązaniem w przypadku silnych zakłóceń elektromagnetycznych, jak te występujące w przyległych pomieszczeniach. Dzięki wykorzystaniu światła jako medium transmisyjnego, kable światłowodowe są całkowicie odporne na zakłócenia elektromagnetyczne, co zapewnia nieprzerwaną i wysoką przepustowość danych. W zastosowaniach biznesowych, gdzie stabilność i prędkość połączenia są kluczowe, światłowody stają się standardem. Przykłady ich zastosowania obejmują centra danych oraz infrastruktury telekomunikacyjne, gdzie duża ilość danych musi być przesyłana w krótkim czasie. Co więcej, światłowody mogą przesyłać sygnały na dużą odległość bez znacznej degradacji jakości, co jest istotne w dużych biurowcach czy kampusach. Według standardów IEEE, światłowody są zalecane do zastosowań w sieciach lokalnych, zwłaszcza tam, gdzie wymagane są wysokie prędkości oraz niezawodność, co czyni je najlepszym wyborem w warunkach dużych zakłóceń.

Pytanie 3

Jak określa się atak w sieci lokalnej, który polega na usiłowaniu podszycia się pod inną osobę?

A. Spoofing

B. Flood ping

C. DDoS

D. Phishing

Wydaje mi się, że wybór odpowiedzi związanej z DDoS, spoofingiem czy flood pingiem sugeruje, że masz małe zrozumienie tych terminów w cyberbezpieczeństwie. Atak DDoS (Distributed Denial of Service) polega na zalewaniu systemu dużą ilością ruchu, co sprawia, że przestaje działać. To zupełnie inna sprawa niż phishing, który skupia się na wyłudzaniu informacji. Spoofing to technika, gdzie oszust zmienia adres źródłowy, żeby wyglądał na zaufane źródło, ale to nie to samo, co pełne podszywanie się pod instytucję. Flood ping jest stosowane w atakach DoS i polega na bombardowaniu celu dużą ilością pingów, co również nie ma nic wspólnego z phishingiem. Mylne wybory często wynikają z niewłaściwego rozumienia tych terminów, więc warto poświęcić chwilę na ich przestudiowanie. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, żeby lepiej zrozumieć bezpieczeństwo informacji i chronić się przed zagrożeniami w sieci.

Pytanie 4

Firma uzyskała zakres adresów 10.10.10.0/16. Po podzieleniu na podsieci zawierające 510 hostów, jakie są adresy podsieci z zastosowaną maską?

A. 255.255.240.0

B. 255.255.253.0

C. 255.255.0.0

D. 255.255.254.0

Odpowiedź 255.255.254.0 jest naprawdę w porządku, bo ta maska pozwala na stworzenie podsieci, gdzie zmieszczą się maksymalnie 510 urządzeń. W systemie CIDR ta maska to tak zwana notacja /23, co oznacza, że 23 bity są używane do oznaczania sieci, a reszta, czyli 9 bitów, jest przeznaczona dla hostów. Licząc adresy hostów w tej podsieci, możemy użyć wzoru 2^(liczba bitów dla hostów) - 2, co w tym przypadku daje nam 2^9 - 2 = 510. Dwa adresy musimy odjąć, bo jeden jest dla identyfikacji sieci, a drugi to adres rozgłoszeniowy. W praktyce, takie podsieci są często używane w dużych firmach, gdzie trzeba ogarnąć sporo urządzeń. Stosując maskę 255.255.254.0, dobrze wykorzystujemy adresację, co jest zgodne z tym, co zazwyczaj zaleca się w projektowaniu i zarządzaniu sieciami IP.

Pytanie 5

Instalacja systemów Linux oraz Windows 7 przebiegła bez problemów. Oba systemy zainstalowały się prawidłowo z domyślnymi konfiguracjami. Na tym samym komputerze, o tej samej konfiguracji, podczas instalacji systemu Windows XP pojawił się komunikat o braku dysków twardych, co może sugerować

A. błędnie skonfigurowane bootowanie urządzeń

B. logiczne uszkodzenie dysku twardego

C. nieprawidłowe ustawienie zworek w dysku twardym

D. niedobór sterowników

Wybór złego ułożenia zworek w dysku twardym jako przyczyny braku wykrywania dysków twardych jest mylny, ponieważ współczesne dyski twarde, szczególnie te wykorzystujące interfejs SATA, nie korzystają z zworków do ustawiania trybu pracy. Zworki były używane głównie w starszych dyskach IDE, gdzie ich poprawne ustawienie miało kluczowe znaczenie dla ustalenia, który dysk jest główny (Master), a który podrzędny (Slave). W przypadku, gdy w systemie BIOS prawidłowo wykrywane są dyski, ułożenie zworków nie powinno mieć wpływu na ich widoczność w systemie operacyjnym. Ponadto, uszkodzenie logiczne dysku twardego również nie jest bezpośrednią przyczyną braku wykrywania go przez system instalacyjny Windows XP. Takie uszkodzenia mogą prowadzić do problemów z dostępem do danych, ale nie do sytuacji, w której dysk jest całkowicie niewykrywalny. Warto również zauważyć, że źle ustawione bootowanie napędów może prowadzić do problemów z uruchamianiem systemu operacyjnego, ale nie do braku wykrywania dysków podczas instalacji. Kluczowe jest zrozumienie, że system operacyjny wymaga odpowiednich sterowników do rozpoznawania sprzętu, a brak ich instalacji jest najczęstszą przyczyną napotykanych problemów, co potwierdzają praktyki branżowe. Właściwe dobranie sterowników jest niezbędne, aby zapewnić pełną funkcjonalność zainstalowanego systemu operacyjnego.

Pytanie 6

Użytkownik planuje instalację 32-bitowego systemu operacyjnego Windows 7. Jaka jest minimalna ilość pamięci RAM, którą powinien mieć komputer, aby system mógł działać w trybie graficznym?

A. 1 GB

B. 2 GB

C. 256 MB

D. 512 MB

Zgadza się, aby system operacyjny Windows 7 w wersji 32-bitowej mógł pracować w trybie graficznym, niezbędne jest posiadanie co najmniej 1 GB pamięci RAM. To minimalne wymaganie wynika z architektury systemu operacyjnego oraz jego zdolności do zarządzania zasobami. W praktyce, posiadanie 1 GB RAM-u umożliwia uruchamianie podstawowych aplikacji oraz korzystanie z interfejsu graficznego bez większych problemów. Warto również zaznaczyć, że większa ilość pamięci RAM może znacznie poprawić wydajność systemu, co jest szczególnie istotne w przypadku używania złożonych aplikacji multimedialnych czy gier. Ponadto, zgodnie z zasadami dobrych praktyk, zaleca się posiadanie pamięci RAM powyżej minimalnych wymagań, co pozwala na lepsze wykorzystanie systemu i jego funkcjonalności. W przypadku Windows 7, 2 GB RAM to bardziej komfortowy wybór, który zapewnia płynne działanie systemu, a także umożliwia korzystanie z wielu aplikacji jednocześnie.

Pytanie 7

Co należy zrobić przed przystąpieniem do prac serwisowych związanych z edytowaniem rejestru systemu Windows?

A. czyszczenie rejestru

B. defragmentacja dysku

C. kopia rejestru

D. oczyszczanie dysku

Wykonanie kopii rejestru systemu Windows przed przystąpieniem do jakichkolwiek modyfikacji jest kluczowym krokiem w zapewnieniu bezpieczeństwa i stabilności systemu. Rejestr systemowy zawiera krytyczne informacje dotyczące konfiguracji systemu operacyjnego, aplikacji oraz sprzętu. Zmiany wprowadzone w rejestrze mogą doprowadzić do nieprawidłowego działania systemu, a nawet do jego niestabilności. Dlatego przed przystąpieniem do jakiejkolwiek modyfikacji zaleca się utworzenie kopii zapasowej rejestru. Można to zrobić za pomocą narzędzia Regedit, które pozwala na wyeksportowanie całego rejestru lub jego wybranych gałęzi. W przypadku wystąpienia problemów po dokonaniu zmian, użytkownik może przywrócić poprzednią wersję rejestru, co minimalizuje ryzyko utraty danych i przywraca funkcjonalność systemu. Przykładowo, jeśli planujesz zainstalować nową aplikację, która wymaga zmian w rejestrze, a po instalacji system nie działa prawidłowo, przywrócenie kopii zapasowej rejestru może rozwiązać problem. Taki proces jest zgodny z najlepszymi praktykami zarządzania systemem operacyjnym, co czyni go nieodłącznym elementem odpowiedzialnego podejścia do administracji komputerowej.

Pytanie 8

Czym jest licencja OEM?

A. licencja, która pozwala użytkownikowi na zainstalowanie zakupionego oprogramowania tylko na jednym komputerze, z zakazem udostępniania tego oprogramowania w sieci oraz na innych niezależnych komputerach

B. licencja oprogramowania ograniczona tylko do systemu komputerowego, na którym zostało pierwotnie zainstalowane, dotyczy oprogramowania sprzedawanego razem z nowymi komputerami lub odpowiednimi komponentami

C. dokument, który umożliwia używanie oprogramowania na różnych sprzętach komputerowych w określonej w niej liczbie stanowisk, bez potrzeby instalacyjnych dyskietek czy płyt CD

D. licencja, która czyni oprogramowanie własnością publiczną, na mocy której twórcy oprogramowania zrzekają się praw do jego rozpowszechniania na rzecz wszystkich użytkowników

Wiele osób może błędnie sądzić, że licencje OEM pozwalają na dowolne wykorzystywanie oprogramowania na różnych komputerach, co jest nieprawdziwe. Licencja OEM jest ściśle związana z danym urządzeniem, co stanowi kluczową różnicę w porównaniu do bardziej elastycznych licencji, które mogą być przenoszone między różnymi systemami. Niektórzy mogą mylić licencję OEM z licencją open source, zakładając, że obie umożliwiają swobodny dostęp i instalację oprogramowania na różnych urządzeniach. W rzeczywistości licencje open source pozwalają użytkownikom na modyfikację oraz dystrybucję oprogramowania, co jest całkowicie sprzeczne z zasadami licencji OEM, która ogranicza użycie do pierwotnego komputera. Istnieje również nieporozumienie dotyczące liczby stanowisk objętych licencją. Licencje OEM nie zezwalają na instalację oprogramowania na wielu komputerach bez dodatkowych zakupów, co jest istotne w kontekście organizacji, które mogą myśleć o wdrożeniu oprogramowania na wielu stanowiskach. Dodatkowo, niektóre osoby mogą uważać, że licencje OEM są bardziej kosztowne niż inne typy licencji, co jest fałszywe, gdyż często są one tańsze. Zrozumienie różnic między różnymi rodzajami licencji, takimi jak OEM, open source, czy licencje na wielu użytkowników, jest kluczowe dla prawidłowego korzystania z oprogramowania i unikania problemów prawnych związanych z niezgodnym użyciem.

Pytanie 9

Jakie urządzenie wskazujące działa w reakcji na zmiany pojemności elektrycznej?

A. trackpoint

B. touchpad

C. wskaźnik optyczny

D. joystick

Touchpad to urządzenie wejściowe, które działa na zasadzie zmiany pojemności elektrycznej. W przeciwieństwie do tradycyjnych myszy, które wykorzystują mechaniczne kulki lub sensory optyczne do śledzenia ruchu, touchpady rozpoznają ruch palców użytkownika za pomocą czujników pojemnościowych. Te czujniki rejestrują zmiany w polu elektrycznym, gdy palce zbliżają się do powierzchni touchpada, co pozwala na precyzyjne wykrywanie ruchu i gestów. Dzięki temu touchpad jest szczególnie przydatny w laptopach i urządzeniach przenośnych, gdzie ograniczona przestrzeń nie pozwala na użycie tradycyjnej myszy. Standardowe zastosowania obejmują nawigację w interfejsie użytkownika, przewijanie stron internetowych oraz wykonywanie gestów wielodotyku, takich jak powiększanie lub obracanie obrazów. Dobre praktyki w projektowaniu touchpadów zakładają ergonomiczne rozmieszczenie przycisków oraz intuicyjne gesty, co znacząco poprawia komfort użytkowania i efektywność pracy na urządzeniach mobilnych.

Pytanie 10

Okablowanie pionowe w sieci strukturalnej łączy się

A. w głównym punkcie rozdzielczym z pośrednimi punktami rozdzielczymi

B. w głównym punkcie rozdzielczym do gniazda abonenckiego

C. w pośrednim punkcie rozdzielczym do gniazda abonenckiego

D. w gnieździe abonenckim

Wydaje mi się, że zaznaczenie gniazda abonenckiego jako punktu okablowania pionowego to błąd. Gniazdo abonenckie to w zasadzie końcowy punkt, gdzie my podłączamy nasze urządzenia, więc nie jest to miejsce, przez które główne okablowanie idzie. Jak mówisz, że okablowanie łączy się w gniazdach abonenckich lub w pośrednich punktach z gniazdem, to moim zdaniem pokazuje, że może nie do końca rozumiesz, jak to wszystko działa. Pośrednie punkty są po to, by przesyłać sygnał do gniazd, ale nie do łączenia całego okablowania pionowego, to powinno być w głównym punkcie. Zrozumienie, jak zbudowana jest sieć i gdzie co powinno być, to podstawa dla działania systemu. Często myli się gniazda z punktami rozdzielczymi, a to może skutkować tym, że sieć nie będzie działać dobrze. Dlatego warto się trzymać tych norm, żeby uniknąć takich wpadek i mieć pewność, że wszystko działa tak jak należy.

Pytanie 11

Cechą charakterystyczną pojedynczego konta użytkownika w systemie Windows Serwer jest

A. numer telefonu, pod który powinien oddzwonić serwer, gdy użytkownik nawiąże połączenie telefoniczne.

B. maksymalna wielkość pulpitu przypisanego użytkownikowi.

C. maksymalna wielkość profilu użytkownika.

D. maksymalna wielkość pojedynczego pliku, który użytkownik ma prawo zapisać na dysku serwera.

Błędne odpowiedzi odnoszą się do elementów konta użytkownika, które nie są standardowymi cechami definiującymi jego funkcjonalność w systemie Windows Server. W przypadku pierwszej koncepcji, dotyczącej maksymalnej wielkości pliku, warto zaznaczyć, że ograniczenia dotyczące wielkości plików są ustalane na poziomie systemu plików, a nie indywidualnych kont użytkowników. Takie ustawienia mogą być stosowane do partycji dyskowych, ale nie są bezpośrednio przypisane do konta użytkownika. Odpowiedź dotycząca maksymalnej wielkości pulpitu użytkownika również jest nieodpowiednia, ponieważ pulpity są bardziej zbiorem aplikacji i okien, które są przypisane do sesji użytkownika, a nie mają przypisanego limitu. Kolejna odpowiedź, odnosząca się do maksymalnej wielkości profilu użytkownika, zamiast tego dotyczy aspektów przechowywania danych i ich dostępności. Profile użytkowników w systemie Windows Server są odpowiedzialne za przechowywanie ustawień i danych osobistych, ale ich wielkość nie jest restrykcjonowana w standardowy sposób przez system. Te różnice w zrozumieniu funkcji konta użytkownika mogą prowadzić do mylnych wniosków, dlatego kluczowe jest gruntowne poznanie architektury systemu oraz zasad zarządzania kontami. W kontekście zarządzania kontami użytkowników, zaleca się regularne szkolenia oraz korzystanie z dokumentacji Microsoft, aby zapewnić zrozumienie i zastosowanie odpowiednich najlepszych praktyk.

Pytanie 12

Podczas tworzenia sieci kablowej o maksymalnej prędkości przesyłu danych wynoszącej 1 Gb/s, w której maksymalna odległość między punktami sieci nie przekracza 100 m, należy zastosować jako medium transmisyjne

A. fale radiowe o częstotliwości 5 GHz

B. kabel UTP kategorii 5e

C. fale radiowe o częstotliwości 2,4 GHz

D. kabel koncentryczny o średnicy 1/4 cala

Kabel UTP kategorii 5e to naprawdę dobry wybór, jeśli chodzi o sieci przewodowe. Jego maksymalna prędkość to 1 Gb/s na odległości do 100 metrów, co jest całkiem spoko. Ten kabel działa według standardu 1000BASE-T, który jest częścią tych wszystkich norm IEEE 802.3. Co ciekawe, jak użyjesz go w sieci, to zapewni ci stabilność, a przesył danych będzie bardzo wysokiej jakości. W biurach i różnych instytucjach, gdzie potrzebna jest szybka komunikacja, ten kabel sprawdza się świetnie. W praktyce często widzę, że w biurach instalują go zgodnie z normami TIA/EIA-568. Dzięki temu można łatwo zaktualizować sieć do wyższych kategorii kabli, jak kategoria 6, co jest na pewno fajne na przyszłość.

Pytanie 13

Na płycie głównej z chipsetem Intel 865G

A. nie ma możliwości zainstalowania karty graficznej

B. można zainstalować kartę graficzną z interfejsem ISA

C. można zainstalować kartę graficzną z interfejsem PCI-Express

D. można zainstalować kartę graficzną z interfejsem AGP

No więc, odpowiedź, że da się włożyć kartę graficzną z AGP na płytę z chipsetem Intel 865G, jest jak najbardziej na miejscu. Ten chipset to część serii Intel 800 i został zaprojektowany tak, by obsługiwać właśnie AGP, co czyni go idealnym do starszych kart graficznych. Złącze AGP, czyli Accelerated Graphics Port, pozwala na lepszą komunikację z kartą graficzną i ma większą przepustowość niż starsze PCI. Wiesz, że w pierwszej dekadzie XXI wieku takie karty były na porządku dziennym w komputerach do grania? Ich montaż w systemach opartych na Intel 865G był normalnością. Oczywiście, teraz mamy PCI-Express, które oferuje jeszcze lepsze osiągi, ale w kontekście starych maszyn AGP nadal się sprawdza. Jak modernizujesz wiekowe komputery, dobrze jest dobierać części, które pasują do tego, co już masz, a tu właśnie AGP jest takim rozwiązaniem.

Pytanie 14

Użytkownicy w sieciach bezprzewodowych mogą być uwierzytelniani zdalnie przy pomocy usługi

A. RADIUS

B. IMAP

C. NNTP

D. HTTPS

RADIUS, czyli Remote Authentication Dial-In User Service, to fajny protokół, który naprawdę ułatwia życie, jeśli chodzi o zabezpieczanie dostępu użytkowników w różnych sieciach, zarówno bezprzewodowych, jak i tradycyjnych. Dzięki RADIUS można centralnie zarządzać tym, kto ma dostęp do sieci, co jest mega ważne, gdy mamy do czynienia z wieloma użytkownikami. Co ciekawe, RADIUS obsługuje różne metody uwierzytelniania, jak PEAP czy EAP-TLS, co daje dużą elastyczność w dostosowywaniu zabezpieczeń do potrzeb organizacji. Przykład zastosowania RADIUS to kontrolery dostępu w punktach Wi-Fi, gdzie użytkownicy są sprawdzani na bieżąco przed przyznaniem im dostępu do sieci. W praktyce, wdrożenie tego protokołu sprawia, że można lepiej zarządzać dostępem, monitorować aktywność i być na bieżąco z regulacjami. A jak wiadomo, są standardy, jak RFC 2865, które określają, jak RADIUS powinien działać, co czyni go sprawdzonym rozwiązaniem w świecie IT.

Pytanie 15

Jaką fizyczną topologię sieci komputerowej ilustruje ten rysunek?

A. Gwiazdy

B. Siatki

C. Hierarchiczna

D. Pierścienia

Topologia gwiazdy jest jedną z najpopularniejszych fizycznych topologii sieci komputerowych. W tej konfiguracji wszystkie urządzenia sieciowe są podłączone do centralnego punktu, którym najczęściej jest switch lub hub. Dzięki temu, jeżeli dojdzie do awarii jednego z kabli, tylko jedno urządzenie zostanie odcięte od sieci, co minimalizuje ryzyko paralizacji całej sieci. Centralny punkt pozwala także na łatwiejsze zarządzanie siecią i monitorowanie jej aktywności. W praktyce topologia gwiazdy jest szczególnie ceniona w sieciach LAN, takich jak lokalne sieci biurowe, ze względu na jej prostotę w implementacji i konserwacji oraz skalowalność. Dzięki używaniu przełączników sieciowych możliwe jest także zwiększenie efektywności poprzez segmentację ruchu sieciowego, co jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania infrastrukturą IT. Topologia gwiazdy wspiera również różne technologie komunikacyjne, w tym Ethernet, co czyni ją bardzo uniwersalnym rozwiązaniem w nowoczesnych środowiskach IT.

Pytanie 16

Jakie będą całkowite wydatki na materiały potrzebne do wyprodukowania 20 kabli połączeniowych typu patchcord o długości 1,5 m każdy, jeżeli koszt jednego metra kabla wynosi 1 zł, a wtyk to 50 gr?

A. 60 zł

B. 50 zł

C. 30 zł

D. 40 zł

Aby obliczyć łączny koszt materiałów do wykonania 20 kabli połączeniowych typu patchcord o długości 1,5 m każdy, należy dokładnie przeanalizować koszty zarówno kabla, jak i wtyków. Koszt jednego metra kabla wynosi 1 zł. Zatem, na wykonanie jednego kabla o długości 1,5 m potrzeba 1,5 m x 1 zł/m = 1,5 zł. Koszt wtyku wynosi 50 gr, co odpowiada 0,5 zł. Łączny koszt materiałów do wykonania jednego kabla wynosi zatem 1,5 zł + 0,5 zł = 2 zł. Aby obliczyć łączny koszt dla 20 kabli, należy pomnożyć koszt jednego kabla przez ich liczbę: 20 x 2 zł = 40 zł. Warto jednak zauważyć, że odpowiedź 50 zł była błędnie oznaczona jako poprawna. Również, przy projektowaniu i realizacji połączeń kablem, ważne jest przestrzeganie standardów dotyczących długości kabli, aby zapewnić optymalną jakość sygnału oraz minimalizację strat sygnałowych. W praktyce, projektanci często uwzględniają dodatkowe koszty związane z materiałami eksploatacyjnymi oraz ewentualne zmiany w projekcie, które mogą wpłynąć na całkowity koszt.

Pytanie 17

Norma TIA/EIA-568-B.2 definiuje parametry specyfikacji transmisyjnej

A. światłowodów

B. fal radiowych

C. kabli koncentrycznych

D. kabli UTP

Zarówno kable koncentryczne, jak i światłowody oraz fale radiowe nie są objęte normą TIA/EIA-568-B.2, co wskazuje na fundamentalne nieporozumienia w kontekście standardów transmisyjnych. Kable koncentryczne, choć użyteczne w niektórych aplikacjach, takich jak telewizja kablowa czy niektóre rodzaje sieci komputerowych, są regulowane przez inne standardy, które koncentrują się na ich specyficznych właściwościach i zastosowaniach. Światłowody, z kolei, wymagają zupełnie innych norm (np. TIA/EIA-568-C), które dotyczą ich różnorodnych parametrów optycznych, takich jak tłumienie i przepustowość. Fale radiowe, wykorzystywane w technologii bezprzewodowej, również nie mają zastosowania w kontekście opisanym przez TIA/EIA-568-B.2, ponieważ dotyczą one zupełnie innych metod transmisji danych, które nie są oparte na przewodach, a na sygnałach elektromagnetycznych. Typowe błędy myślowe w tym przypadku mogą obejmować mylenie różnych technologii transmisji i standardów, co prowadzi do niewłaściwego doboru rozwiązań w projektach sieciowych. Zrozumienie, że różne rodzaje transmisji wymagają różnych standardów, jest kluczowe dla inżynierów i techników zajmujących się budową i utrzymaniem systemów komunikacyjnych.

Pytanie 18

Aby zobaczyć datę w systemie Linux, można skorzystać z komendy

A. irc

B. joe

C. awk

D. cal

Polecenie 'cal' jest powszechnie używane w systemach Linux do wyświetlania kalendarza, co w praktyce oznacza, że można je także wykorzystać do prezentacji daty w przystępny sposób. Uruchamiając 'cal' w terminalu, użytkownik otrzymuje widok bieżącego miesiąca, co pozwala na szybkie zorientowanie się w aktualnej dacie oraz dniach tygodnia. Dla bardziej zaawansowanych zastosowań, 'cal' może również przyjmować różne argumenty, umożliwiając wyświetlenie kalendarza na inny miesiąc lub rok, co jest użyteczne w planowaniu działań. Dobrą praktyką jest łączenie 'cal' z innymi poleceniami, jak 'grep' czy 'less', by na przykład przeszukiwać lub przeglądać długie kalendarze. Użycie 'cal' jest zgodne z zasadami prostoty i efektywności w administracji systemem, co czyni go narzędziem rekomendowanym przez profesjonalistów w branży IT.

Pytanie 19

Program fsck jest stosowany w systemie Linux do

A. identyfikacji struktury sieci oraz diagnozowania przepustowości sieci lokalnej

B. przeprowadzenia oceny kondycji systemu plików oraz wykrycia uszkodzonych sektorów

C. realizacji testów wydajnościowych serwera WWW poprzez wysłanie dużej ilości żądań

D. obserwacji parametrów działania i wydajności komponentów komputera

Odpowiedź wskazująca na użycie programu fsck do oceny stanu systemu plików i wykrywania uszkodzonych sektorów jest prawidłowa, ponieważ fsck (File System Consistency Check) jest narzędziem dedykowanym do analizy i naprawy systemów plików w systemie Linux. Jego głównym celem jest zapewnienie integralności danych przechowywanych na dyskach. Przykładowo, podczas nieprawidłowego zamknięcia systemu lub awarii zasilania, struktura systemu plików może ulec uszkodzeniu. W takich przypadkach uruchomienie fsck pozwala na skanowanie i naprawę uszkodzonych sektorów oraz nieprawidłowych danych. Narzędzie to jest często stosowane w procesie konserwacji serwerów oraz stacji roboczych, zwłaszcza w środowiskach, w których bezpieczeństwo i dostępność danych są kluczowe. Regularne korzystanie z fsck, zgodnie z najlepszymi praktykami, może pomóc w uniknięciu poważniejszych problemów z systemem plików oraz w zapewnieniu ciągłości działania, co jest szczególnie istotne w kontekście zarządzania infrastrukturą IT.

Pytanie 20

Na ilustracji ukazano port

A. HDMI

B. SATA

C. DVI

D. DisplayPort

Gniazdo DisplayPort to cyfrowy interfejs służący do przesyłania sygnału audio-wideo. Jest szeroko stosowany w nowoczesnych komputerach, monitorach i telewizorach. W przeciwieństwie do HDMI, DisplayPort oferuje mechanizm blokady zapobiegający przypadkowemu odłączeniu. Dzięki technologii DisplayPort można uzyskać wyższą przepustowość, co pozwala na przesyłanie obrazu o wyższej rozdzielczości i częstotliwości odświeżania. DisplayPort obsługuje również technologie takie jak FreeSync i G-Sync, które synchronizują częstotliwość odświeżania monitora z kartą graficzną, eliminując zjawisko rozrywania obrazu. DisplayPort jest również kompatybilny z innymi interfejsami, takimi jak HDMI czy DVI, za pomocą odpowiednich adapterów. Dzięki swojej wszechstronności i wysokiej wydajności DisplayPort jest wybierany w profesjonalnych środowiskach graficznych i gamingowych, gdzie wymagane są wysoka jakość obrazu i elastyczność konfiguracji. Standard ten jest również kluczowy w zastosowaniach wielomonitorowych, gdzie przesyłanie dużej ilości danych jest niezbędne do utrzymania jednolitego obrazu na wielu ekranach.

Pytanie 21

Aby uruchomić edytor rejestru w systemie Windows, należy skorzystać z narzędzia

A. regedit

B. cmd

C. ipconfig

D. msconfig

Odpowiedź 'regedit' jest poprawna, ponieważ jest to narzędzie służące do uruchamiania edytora rejestru w systemie Windows. Edytor rejestru to kluczowe narzędzie, które umożliwia użytkownikom i administratorom systemu modyfikowanie ustawień systemowych oraz konfiguracji aplikacji poprzez bezpośredni dostęp do baz danych rejestru. Rejestr systemowy przechowuje informacje o systemie operacyjnym, zainstalowanych programach, preferencjach użytkownika i wielu innych elementach niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania systemu. Użycie edytora rejestru powinno być jednak przeprowadzane z ostrożnością, ponieważ niewłaściwe zmiany mogą prowadzić do niestabilności systemu. Przykładowe zastosowanie to dodawanie lub modyfikowanie kluczy rejestru w celu dostosowania ustawień systemowych lub rozwiązywania problemów z oprogramowaniem. Warto również pamiętać o tworzeniu kopii zapasowych rejestru przed wprowadzeniem jakichkolwiek zmian, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania systemem.

Pytanie 22

Ile par przewodów w standardzie 100Base-TX jest używanych do przesyłania danych w obie strony?

A. 4 pary

B. 3 pary

C. 1 para

D. 2 pary

Wybór liczby 1, 3 lub 4 par przewodów jest nieprawidłowy, ponieważ nie odzwierciedla podstawowych zasad działania standardu 100Base-TX. Odpowiedź sugerująca jedną parę przewodów ignoruje fakt, że do pełnodupleksowej komunikacji, która jest kluczowym aspektem efektywności sieci, niezbędne jest użycie dwóch par. Użycie tylko jednej pary ograniczyłoby komunikację do trybu półdupleksowego, co znacząco spowolniłoby przesył danych, ponieważ urządzenia musiałyby czekać na zakończenie transmisji, aby móc odebrać dane. Z kolei wskazanie trzech par przewodów jest niepoprawne, ponieważ standard 100Base-TX w ogóle nie wykorzystuje trzech par do komunikacji; to niezgodne z zasadami określonymi w standardzie IEEE 802.3. Ostatecznie wybór czterech par przewodów jest błędny, ponieważ choć w standardzie 1000Base-T (Gigabit Ethernet) rzeczywiście używa się wszystkich czterech par, w przypadku 100Base-TX tylko dwie pary są aktywne. W związku z tym, podstawowe zrozumienie architektury standardów Ethernet i ich różnic jest kluczowe dla prawidłowego projektowania i diagnozowania sieci komputerowych. Zrozumienie tych koncepcji jest niezbędne dla specjalistów ds. sieci, którzy muszą podejmować odpowiednie decyzje dotyczące infrastruktury sieciowej.

Pytanie 23

Jakie polecenie należy wprowadzić w wierszu polecenia systemów Windows Server, aby zaktualizować dzierżawy adresów DHCP oraz przeprowadzić rejestrację nazw w systemie DNS?

A. ipconfig /release

B. ipconfig /registerdns

C. ipconfig /renew

D. ipconfig /flushdns

Wybór innych poleceń zamiast 'ipconfig /registerdns' wskazuje na niepełne zrozumienie funkcji poszczególnych komend w kontekście zarządzania DHCP i DNS. Polecenie 'ipconfig /renew' jest używane do odświeżania dzierżawy adresu IP w serwerze DHCP, co nie ma żadnego wpływu na rejestrację DNS. Użytkownicy mogą sądzić, że odnowienie dzierżawy adresu automatycznie aktualizuje również wpisy DNS, co jest mylne, ponieważ system DNS nie jest bezpośrednio związany z przydzielaniem adresów IP. 'ipconfig /release' z kolei powoduje zwolnienie aktualnie przypisanego adresu IP, co również nie wpływa na rejestrację DNS - w rzeczywistości może to prowadzić do sytuacji, w której komputer nie jest w stanie komunikować się w sieci do momentu uzyskania nowego adresu IP. 'ipconfig /flushdns' służy do czyszczenia lokalnej pamięci podręcznej DNS, co może być przydatne w przypadku problemów z rozwiązywaniem nazw, ale nie przyczynia się do aktualizacji rejestracji DNS na serwerze. Zrozumienie różnicy między tymi komendami jest kluczowe, aby unikać błędnych założeń dotyczących ich funkcji i wpływu na konfigurację sieci. W kontekście administracji sieciowej, ważne jest, aby znać właściwe polecenia i ich zastosowanie w celu efektywnego zarządzania adresami IP oraz rejestracjami DNS.

Pytanie 24

Na ilustracji zaprezentowano zrzut ekranu z ustawień DMZ na routerze. Aktywacja opcji "Enable DMZ" spowoduje, że komputer o adresie IP 192.168.0.106

A. będzie zabezpieczony przez firewalla

B. utraci możliwość dostępu do internetu

C. będzie widoczny publicznie w Internecie

D. zostanie schowany w sieci lokalnej

Włączenie opcji DMZ na routerze powoduje, że komputer o wskazanym adresie IP staje się publicznie widoczny w Internecie. DMZ czyli Demilitarized Zone to strefa sieciowa, która jest oddzielona od wewnętrznej sieci lokalnej, a jej głównym celem jest udostępnienie zasobów lokalnych hostów dla użytkowników zewnętrznych. W praktyce oznacza to, że komputer w DMZ nie jest chroniony przez standardowe reguły zapory sieciowej NAT, co umożliwia bezpośredni dostęp z Internetu. Zastosowanie DMZ jest powszechne w przypadku hostowania serwerów gier, serwisów WWW czy serwerów pocztowych, gdzie niektóre aplikacje wymagają pełnego dostępu do sieci zewnętrznej. Jednak umieszczenie urządzenia w DMZ niesie ze sobą ryzyko podatności na ataki, dlatego ważne jest zastosowanie dodatkowych środków bezpieczeństwa jak firewall na samym urządzeniu czy regularne aktualizacje oprogramowania. DMZ stosuje się jako rozwiązanie tymczasowe, gdy bardziej bezpieczna konfiguracja za pomocą przekierowania portów jest niewystarczająca lub niemożliwa do zastosowania. Praktyką branżową jest minimalizowanie czasu, przez który urządzenie znajduje się w DMZ, aby ograniczyć ryzyko ewentualnych ataków.

Pytanie 25

Wskaż właściwą formę maski

A. 255.255.255.192

B. 255.255.255.64

C. 255.255.255.96

D. 255.255.255.228

Maska podsieci 255.255.255.192 jest poprawną postacią maski, ponieważ jest zgodna ze standardami IPv4 i prawidłowo definiuje podział sieci na podsieci. Maska ta, w zapisie binarnym, wygląda następująco: 11111111.11111111.11111111.11000000. Oznacza to, że pierwsze 26 bitów jest zarezerwowanych dla adresu sieciowego, a pozostałe 6 bitów dla adresów hostów. Dzięki temu możemy utworzyć 4 podsieci (2^2) z grupy adresów, co daje nam możliwość przypisania do 64 adresów hostów w każdej z nich (2^6). Taka konstrukcja jest szczególnie przydatna w dużych organizacjach, gdzie istnieje potrzeba segmentacji sieci w celu zwiększenia bezpieczeństwa i efektywności zarządzania. Używanie odpowiednich masek podsieci pozwala również na lepsze wykorzystanie dostępnej puli adresów IP, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie projektowania sieci. Warto również wspomnieć, że w kontekście routingu, użycie poprawnych masek podsieci umożliwia routerom efektywne kierowanie ruchu, co jest kluczowe dla utrzymania wydajności sieci.

Pytanie 26

Który z poniższych protokołów jest wykorzystywany do uzyskiwania dynamicznych adresów IP?

A. FTP

B. HTTP

C. DHCP

D. DNS

Dynamic Host Configuration Protocol (DHCP) jest kluczowym elementem w zarządzaniu adresami IP w sieciach komputerowych. Jego głównym zadaniem jest automatyczne przypisywanie dynamicznych adresów IP urządzeniom w sieci. Dzięki temu administratorzy sieci nie muszą ręcznie konfigurować każdego urządzenia, co minimalizuje ryzyko błędów i upraszcza zarządzanie dużymi sieciami. DHCP działa w modelu klient-serwer, gdzie serwer DHCP przydziela adresy IP na podstawie zapytań od klientów. Proces ten obejmuje kilka kroków, takich jak DISCOVER, OFFER, REQUEST i ACKNOWLEDGE, co zapewnia, że każde urządzenie otrzymuje unikalny adres IP. W praktyce oznacza to, że nowe urządzenia mogą być szybko i bezproblemowo włączane do sieci, co jest niezwykle istotne w dynamicznych środowiskach biznesowych. Co więcej, DHCP pozwala na centralne zarządzanie konfiguracją sieci, co ułatwia wprowadzanie zmian i aktualizacji w całej organizacji. Dzięki temu protokołowi, sieci mogą być elastyczne i skalowalne, co jest kluczowe w dzisiejszym świecie technologii.

Pytanie 27

Jakie napięcie zasilające mogą mieć urządzenia wykorzystujące port USB 2.0?

A. 3,55V - 4,15V

B. 4,75V - 5,35V

C. 4,15V - 4,75V

D. 5,35V - 5,95V

Odpowiedzi 3,55V - 4,15V oraz 4,15V - 4,75V są błędne, ponieważ wartości te są zbyt niskie w porównaniu do wymagań standardu USB 2.0. Standardowe napięcie zasilania dla portu USB 2.0 wynosi 5V z tolerancją od 4,75V do 5,25V. Wartości poniżej 4,75V mogą prowadzić do problemów z zasilaniem podłączonych urządzeń, co w praktyce objawia się ich nieprawidłowym działaniem. Urządzenia, które zasilane są napięciem poniżej minimalnego progu, mogą nie działać wcale lub funkcjonować w trybie awaryjnym, co jest ogromnym ograniczeniem. Z kolei wartości 5,35V - 5,95V są również nieprawidłowe, ponieważ przekraczają maksymalny poziom napięcia określony przez standard USB 2.0. Zasilanie powyżej 5,25V może prowadzić do uszkodzenia podłączonego urządzenia z powodu nadmiernego napięcia, co jest częstym błędem myślowym, w którym użytkownicy myślą, że wyższe napięcie zawsze będzie korzystne. Istotne jest, aby zrozumieć, że standardy technologiczne, takie jak USB 2.0, zostały opracowane w celu zapewnienia kompatybilności i bezpieczeństwa urządzeń, dlatego kluczowe jest ich przestrzeganie w praktyce.

Pytanie 28

Jak nazywa się urządzenie wskazujące, które współpracuje z monitorami CRT i ma końcówkę z elementem światłoczułym, a jego dotknięcie ekranu monitora wysyła sygnał do komputera, co pozwala na określenie pozycji kursora?

A. Pad dotykowy

B. Pióro świetlne

C. Kula sterująca

D. Panel dotykowy

Ekran dotykowy to rodzaj interfejsu, który pozwala na interakcję użytkownika za pomocą dotyku, jednak nie jest to odpowiedź na postawione pytanie. Ekrany dotykowe działają na zupełnie innej zasadzie niż pióra świetlne, wykorzystując różne technologie, takie jak rezystancyjna, pojemnościowa lub optyczna, co pozwala na bezpośrednie rejestrowanie dotyku na powierzchni ekranu. W przypadku ekranów dotykowych, użytkownik może wykonać wiele gestów, takich jak przesuwanie, powiększanie czy wielodotyk, co nie jest możliwe w przypadku pióra świetlnego. Touchpad jest urządzeniem wskazującym, które jest zazwyczaj zintegrowane z laptopami, umożliwiając poruszanie kursorem za pomocą przesuwania palca po powierzchni. Jego działanie opiera się na wykrywaniu ruchu palca, co różni się od mechanizmu działania pióra świetlnego. Trackball to urządzenie wskazujące z kulą, którą użytkownik obraca, aby poruszać kursorem, również różni się od technologii pióra świetlnego. Wskazanie tych urządzeń jako poprawnych odpowiedzi odzwierciedla błędne zrozumienie ich funkcji i zastosowania. Kluczowe jest rozróżnianie technologii i ich specyficznych właściwości, co pozwala na właściwe dobieranie narzędzi do oczekiwanych zastosowań w różnych kontekstach technologicznych.

Pytanie 29

Wyświetlony stan ekranu terminala został uzyskany podczas testu realizowanego w środowisku Windows. Techniczny pracownik zdobył w ten sposób informacje o:

C:\>tracert wp.pl
 
 Trasa śledzenia do wp.pl [212.77.100.101]
 przewyższa maksymalną liczbę przeskoków 30
 
  1     2 ms     3 ms     2 ms  192.168.0.1
  2     *        8 ms    10 ms  10.135.96.1
  3     *        *        *     Upłynął limit czasu żądania.
  4     9 ms     7 ms    10 ms  upc-task-gw.task.gda.pl [153.19.0.5]
  5    16 ms     9 ms     9 ms  ci-wp-rtr.wp.pl [153.19.102.1]
  6    91 ms     *       10 ms  zeu.ptr02.adm.wp-sa.pl [212.77.105.29]
  7    11 ms    10 ms    11 ms  www.wp.pl [212.77.100.101]
 
 Śledzenie zakończone.
 
 C:\>

A. ścieżce do docelowej lokalizacji

B. możliwościach diagnozowania struktury systemu DNS

C. sprawności łącza przy użyciu protokołu IPX/SPX

D. poprawności ustawień protokołu TCP/IP

Polecenie tracert używane w systemie Windows pozwala na śledzenie trasy pakietów IP od źródła do docelowej lokalizacji w sieci. Dzięki temu można zobaczyć każdą z urządzeń sieciowych, przez które pakiet przechodzi. Pokazane są adresy IP oraz czas odpowiedzi dla każdego przeskoku. Jest to szczególnie przydatne do diagnozowania problemów sieciowych identyfikując, w którym miejscu może występować opóźnienie lub przerwanie połączenia. Jest zgodne ze standardem ICMP i powszechnie stosowane w administracji sieciowej, a także w branży IT do analizy i optymalizacji sieci. Możliwość zobaczenia ścieżki do lokalizacji docelowej umożliwia administratorom identyfikację nieefektywnych ścieżek i potencjalnych problemów z routowaniem, co jest kluczowe dla utrzymania efektywności i niezawodności sieci. Wiedza o tym, jak działa trasowanie i jak używać takich narzędzi, jest podstawą efektywnego zarządzania siecią i szybkim rozwiązywaniem problemów związanych z łącznością.

Pytanie 30

Zarządzanie konfiguracją karty sieciowej w systemie Windows 7 realizuje polecenie

A. ipconfig

B. winipcfg

C. ifconfig

D. iwconfig

Odpowiedź 'ipconfig' jest poprawna, ponieważ to narzędzie w systemie Windows 7 umożliwia zarządzanie ustawieniami karty sieciowej. Użycie polecenia ipconfig pozwala na wyświetlenie informacji o konfiguracji IP, takich jak adres IPv4, maska podsieci oraz brama domyślna. Przykładowo, wpisując 'ipconfig /all', użytkownik uzyskuje pełne informacje o wszystkich interfejsach sieciowych, w tym o adresach MAC, DNS oraz DHCP. To narzędzie jest szczególnie przydatne w diagnostyce problemów z połączeniami sieciowymi, pozwalając na szybkie sprawdzenie, czy urządzenie ma przypisany adres IP oraz czy jest poprawnie skonfigurowane. W praktyce, administratorzy często wykorzystują ipconfig w połączeniu z innymi poleceniami, takimi jak ping czy tracert, aby skuteczniej diagnozować i rozwiązywać problemy z siecią, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu sieciami komputerowymi.

Pytanie 31

Aby uzyskać wyświetlenie podanych informacji o systemie Linux w terminalu, należy skorzystać z komendy

Linux atom 3.16.0-5-amd64 #1 SMP Debian 3.16.51-3+deb8u1 (2018-01-08) x86_64 GNU/Linux

A. factor 22

B. uptime

C. hostname

D. uname -a

Polecenie hostname służy do wyświetlania lub ustawiania nazwy hosta aktualnie używanej przez system. Samo w sobie nie dostarcza szczegółowych informacji o systemie operacyjnym, takich jak wersja kernela czy architektura sprzętu, co czyni je niewłaściwym wyborem w kontekście zadania wymagającego kompleksowych danych systemowych. Uptime natomiast odpowiada za pokazanie, jak długo system działa bez przerwy od ostatniego uruchomienia. Jest to przydatne narzędzie do monitorowania stabilności i dostępności systemu, lecz nie dostarcza żadnych informacji o wersji kernela czy architektury. Polecenie factor 22 służy do matematycznego rozkładu liczby na jej czynniki pierwsze i jest zupełnie niezwiązane z wyciąganiem informacji o systemie operacyjnym. Często błędnym założeniem jest, że podstawowe komendy takie jak hostname czy uptime mogą dostarczać pełnego obrazu systemu, jednak są one ograniczone do specyficznych aspektów działania systemu. Aby uzyskać pełne informacje o systemie, trzeba użyć dedykowanych narzędzi, takich jak uname, które są zaprojektowane do tego celu. Zrozumienie specyfiki każdej z tych komend pozwala na efektywne zarządzanie systemem i unikanie typowych błędów wynikających z nieznajomości ich funkcji i ograniczeń. Dzięki temu możliwe jest osiąganie bardziej precyzyjnych i użytecznych wyników w codziennym administrowaniu systemami.

Pytanie 32

Hosty A i B nie mają możliwości komunikacji z hostem C. Natomiast komunikacja między hostami A i B przebiega poprawnie. Jakie może być źródło problemu w komunikacji pomiędzy hostami A i C oraz B i C?

A. Host C ma nieprawidłowo skonfigurowaną bramę domyślną

B. Adres IP hosta C jest adresem broadcast

C. Adresy IP pochodzą z różnych podsieci

D. Switch, do którego są podłączone hosty, nie działa

Host C ma źle ustawioną bramę domyślną to nieprawidłowe podejście ponieważ nawet jeśli brama domyślna byłaby źle skonfigurowana problem komunikacyjny dotyczyłby tylko wychodzącego ruchu z hosta C. Hosty A i B nadal nie mogłyby inicjować komunikacji z hostem C z powodu różnych podsieci. Adres IP hosta C jest adresem rozgłoszeniowym to błędne założenie ponieważ adres IP 192.168.31.137 nie jest adresem rozgłoszeniowym dla jakiejkolwiek standardowej podsieci. Adres rozgłoszeniowy dla sieci 192.168.31.0/24 to 192.168.31.255. Takie nieporozumienie często pochodzi z braku zrozumienia funkcji i struktury adresów rozgłoszeniowych. Switch do którego są podłączone hosty jest wyłączony to niewłaściwy wniosek ponieważ w przypadku wyłączenia switcha żadna komunikacja między hostami nie byłaby możliwa nawet między hostami A i B które obecnie komunikują się prawidłowo. Pomysł ten może wynikać z mylnego wyobrażenia o roli switcha w sieci lokalnej. Switch jest podstawowym urządzeniem sieciowym które umożliwia fizyczne połączenie urządzeń ale nie rozwiązuje problemów związanych z niepoprawną przyporządkowaniem adresów IP i podsieci co jest rzeczywistą przyczyną problemu w tym scenariuszu.

Pytanie 33

Norma EN 50167 odnosi się do systemów okablowania

A. sieciowego

B. horyzontalnego

C. wertykalnego

D. szkieletowego

Norma EN 50167 dotyczy okablowania poziomego, co oznacza, że definiuje wymagania dotyczące instalacji kabli przeznaczonych do połączeń w obrębie jednego poziomu budynku, od punktu dostępu do końcowego punktu przyłączeniowego. W kontekście sieci telekomunikacyjnych, okablowanie poziome jest kluczowe, ponieważ to właśnie przez nie odbywa się komunikacja między urządzeniami końcowymi, takimi jak komputery, telefony czy drukarki, a centralą sieciową. Zastosowanie normy EN 50167 gwarantuje, że instalacje kablowe są zgodne z określonymi standardami jakości i bezpieczeństwa, co przekłada się na niezawodność działania sieci. Przykładem zastosowania mogą być biura, gdzie okablowanie poziome łączy różne pomieszczenia z centralnym punktem sieci, co zapewnia stabilność sygnału i minimalizuje zakłócenia. Ponadto, stosowanie tej normy w projektach budowlanych sprzyja integracji z innymi systemami budowlanymi oraz ułatwia przyszłe rozbudowy i aktualizacje infrastruktury sieciowej.

Pytanie 34

Który z interfejsów można uznać za interfejs równoległy?

A. USB

B. RS232

C. PS/2

D. LPT

Wybór interfejsu USB, PS/2 lub RS232 jako odpowiedzi na pytanie o interfejs równoległy wynika z powszechnego mylenia tych standardów z interfejsem równoległym. Interfejs USB (Universal Serial Bus) to standard szeregowy, który przesyła dane jedną linią, co oznacza, że dane są przesyłane w szeregach, a nie równocześnie. Jest to interfejs, który zdobył popularność dzięki swoje elastyczności i wszechstronności w podłączaniu różnych urządzeń do komputerów. Podobnie, PS/2, który jest używany do podłączania urządzeń wejściowych, takich jak klawiatury i myszy, także jest standardem szeregowym. Mimo że PS/2 wygląda na złącze równoległe pod względem konstrukcyjnym, to jego działanie opiera się na przesyłaniu danych w trybie szeregowym. Z kolei RS232 to również interfejs szeregowy, stosowany często w komunikacji z urządzeniami takimi jak modemy. Jego ograniczenia, takie jak niska prędkość transmisji oraz ograniczony zasięg, sprawiają, że jest mniej praktyczny w nowoczesnych zastosowaniach. Błędne podejście do klasyfikacji tych interfejsów jako równoległych może prowadzić do nieprawidłowego zrozumienia architektury systemów komputerowych i ich interakcji z urządzeniami peryferyjnymi. Kluczowe jest zrozumienie, że interfejsy mogą różnić się nie tylko konstrukcją złącz, ale również podstawowym sposobem transmisji danych, co ma istotny wpływ na ich zastosowanie w praktyce.

Pytanie 35

Jakie narzędzie w systemie Windows umożliwia kontrolę prób logowania do systemu?

A. instalacji

B. zabezpieczeń

C. systemu

D. programów

Dziennik zabezpieczeń w systemie Windows to kluczowe narzędzie odpowiedzialne za monitorowanie i rejestrowanie prób logowania oraz innych istotnych zdarzeń związanych z bezpieczeństwem. Odpowiedź "zabezpieczeń" (#3) jest prawidłowa, ponieważ dziennik ten zbiera informacje o wszystkich próbach logowania, zarówno udanych, jak i nieudanych, co jest niezbędne dla administratorów systemów w celu analizy potencjalnych incydentów bezpieczeństwa. Użycie dziennika zabezpieczeń pozwala na śledzenie aktywności użytkowników oraz identyfikację nieautoryzowanych prób dostępu. Przykładowo, administrator może wykorzystać informacje z dziennika zabezpieczeń do audytu działań użytkowników oraz do przeprowadzania analiz ryzyka, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania bezpieczeństwem informacji (np. ISO 27001). Dziennik ten jest również użyteczny w kontekście spełniania wymogów regulacyjnych, takich jak RODO, gdzie monitorowanie dostępu do danych osobowych jest kluczowym elementem zgodności. Regularna analiza dziennika zabezpieczeń jest istotna dla utrzymania wysokiego poziomu bezpieczeństwa w organizacji.

Pytanie 36

Jakie oprogramowanie jest używane do archiwizacji danych w systemie Linux?

A. free

B. lzma

C. compress

D. tar

Odpowiedź 'tar' jest prawidłowa, ponieważ program ten jest standardowym narzędziem w systemach Unix i Linux do archiwizacji danych. Tar (Tape Archive) umożliwia tworzenie archiwów z wielu plików i katalogów w jednym pliku, co ułatwia ich przechowywanie i transport. Program tar nie tylko łączy pliki, ale może również kompresować dane przy użyciu różnych algorytmów, takich jak gzip czy bzip2, co dodatkowo redukuje rozmiar archiwum. Przykładowe użycie to komenda 'tar -cvf archiwum.tar /ścieżka/do/katalogu', która tworzy archiwum z zawartości podanego katalogu. Narzędzie to jest niezbędne w administracji systemami, przy tworzeniu kopii zapasowych oraz przy migracji danych. Dobre praktyki zalecają regularne tworzenie archiwów danych oraz ich szyfrowanie, aby zapewnić dodatkową ochronę przed utratą informacji. Tar jest także często używany w skryptach automatyzujących procesy zarządzania danymi.

Pytanie 37

Urządzenie sieciowe działające w trzeciej warstwie modelu ISO/OSI, obsługujące adresy IP, to

A. bridge

B. hub

C. repeater

D. router

Router to urządzenie sieciowe działające na trzeciej warstwie modelu ISO/OSI, znanej jako warstwa sieci. Jego głównym zadaniem jest kierowanie ruchem danych pomiędzy różnymi sieciami, operując na adresach IP. Routery są kluczowe w realizacji komunikacji w Internecie, ponieważ umożliwiają wymianę informacji pomiędzy urządzeniami znajdującymi się w różnych podsieciach. W praktyce, routery potrafią analizować adresy IP pakietów danych, co pozwala na podejmowanie decyzji o ich dalszej trasie. Dzięki zastosowaniu protokołów, takich jak RIP, OSPF czy BGP, routery mogą dynamicznie aktualizować swoje tablice rutingu, co zwiększa efektywność komunikacji. W kontekście bezpieczeństwa, routery często pełnią funkcję zapory sieciowej, filtrując nieautoryzowany ruch. Przykładem zastosowania routerów są domowe sieci Wi-Fi, gdzie router łączy lokalne urządzenia z Internetem, kierując ruch danych w sposób efektywny i bezpieczny. Dobre praktyki obejmują regularne aktualizowanie oprogramowania routerów oraz konfigurowanie zabezpieczeń, takich jak WPA3, aby chronić przesyłane dane.

Pytanie 38

Fragment pliku httpd.conf serwera Apache przedstawia się jak na diagramie. W celu zweryfikowania prawidłowego funkcjonowania strony WWW na serwerze, należy wprowadzić w przeglądarkę

Listen 8012

Server Name localhost:8012

A. http://localhost:8012

B. http://localhost

C. http://localhost:apache

D. http://localhost:8080

Odpowiedź http://localhost:8012 jest poprawna, ponieważ w pliku konfiguracyjnym httpd.conf serwera Apache podano dyrektywę Listen 8012. Oznacza to, że serwer Apache nasłuchuje na porcie 8012. W praktyce oznacza to, że aby uzyskać dostęp do usług oferowanych przez serwer Apache na lokalnej maszynie, należy skorzystać z adresu URL, który specyfikuje ten port. Standardowo serwery HTTP działają na porcie 80, jednak w przypadku, gdy korzystamy z niestandardowego portu jak 8012, musimy go jawnie podać w adresie URL. Praktyczne zastosowanie tego typu konfiguracji jest powszechne w środowiskach deweloperskich, gdzie często konfiguruje się wiele instancji serwera do różnych zastosowań, używając różnych portów. Pamiętaj, aby upewnić się, że port nie jest blokowany przez zapory sieciowe, co mogłoby uniemożliwić dostęp do serwera. Konfiguracja serwera na nietypowych portach może również służyć celom bezpieczeństwa, utrudniając potencjalnym atakom automatyczne ich wykrycie. Zawsze warto zapewnić, że dokumentacja projektu jest aktualizowana i zawiera informacje o wykorzystywanych portach.

Pytanie 39

Na zdjęciu widać

A. wtyk kabla koncentrycznego

B. wtyk światłowodu

C. przedłużacz kabla UTP

D. wtyk audio

Przedłużacz kabla UTP to element stosowany w sieciach lokalnych (LAN) wykonanych z kabli kategorii UTP (Unshielded Twisted Pair). Tego typu kable służą do przesyłania sygnałów elektrycznych w sieciach komputerowych i telekomunikacyjnych. W odróżnieniu od światłowodów kable UTP są bardziej podatne na zakłócenia elektromagnetyczne i mają mniejszą przepustowość. Wtyk audio służy do przesyłania analogowych sygnałów dźwiękowych. Jest to komponent powszechnie używany w sprzęcie audio i nie ma zastosowania w dziedzinie transmisji danych na duże odległości. Wtyki tego typu nie spełniają wymagań technicznych w zakresie szybkości i stabilności transmisji danych jakie są konieczne we współczesnych systemach informatycznych. Wtyk kabla koncentrycznego to kolejny typ złącza używany głównie w telewizji kablowej i systemach antenowych. Kable koncentryczne przesyłają sygnały elektryczne z zastosowaniem wideo i transmisji radiowej ale nie są przystosowane do nowoczesnych wymagań sieciowych w zakresie przepustowości i odległości. Typowe błędy przy wyborze pomiędzy tymi komponentami wynikają z niedopasowania ich właściwości technicznych do zastosowania oraz z nieznajomości specyfikacji takich jak impedancja czy tłumienność. Wybór odpowiednich elementów sieciowych wymaga zrozumienia specyfiki transmisji danych i dopasowania do specyficznych potrzeb projektu zgodnie z obowiązującymi standardami technicznymi i dobrymi praktykami branżowymi co zapewnia optymalizację wydajności i stabilności systemu.

Pytanie 40

Jakie jest tworzywo eksploatacyjne w drukarce laserowej?

A. zbiornik z tuszem

B. taśma drukująca

C. laser

D. kaseta z tonerem

Wybór niepoprawnych odpowiedzi wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące charakterystyki materiałów eksploatacyjnych stosowanych w drukarkach laserowych. Pojemnik z tuszem odnosi się do technologii druku atramentowego, a nie laserowego. Drukarki atramentowe używają cieczy, która jest aplikowana na papier, co różni się zasadniczo od działania drukarek laserowych, które wykorzystują proszek tonerowy. Z kolei taśma barwiąca jest stosowana w innych typach drukarek, takich jak drukarki igłowe czy termiczne, gdzie barwnik jest przenoszony z taśmy na papier, co również nie ma zastosowania w technologii laserowej. W przypadku druku laserowego, kluczowym elementem jest proces elektrostatyczny, w którym ładowany proszek tonerowy przyczepia się do naładowanej elektrostatycznie powierzchni bębna, a następnie przenoszony jest na papier. Laser jest tylko źródłem, które generuje obraz na bębnie, ale nie jest materiałem eksploatacyjnym. Zrozumienie różnic między tymi technologiami jest istotne dla właściwego doboru sprzętu oraz materiałów eksploatacyjnych, co wpływa na efektywność i koszt druku. W praktyce, wybór odpowiednich materiałów eksploatacyjnych może znacząco wpłynąć na jakość wydruków oraz wydajność urządzenia.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej