Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
  • Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
  • Data rozpoczęcia: 10 marca 2025 12:39
  • Data zakończenia: 10 marca 2025 12:43

Egzamin niezdany

Wynik: 13/40 punktów (32,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Pasztet z kurczaka oraz warzyw powinno się kroić na desce w kolorze

A. żółtym
B. zielonym
C. białym
D. brązowym
Odpowiedź brązowego koloru deski do krojenia jest poprawna, ponieważ kolor ten jest najczęściej stosowany w kuchniach profesjonalnych i domowych do krojenia mięs oraz warzyw. Brązowe deski zazwyczaj wykonane są z drewna lub kompozytów, co zapewnia odpowiednią trwałość oraz łatwość w utrzymaniu czystości. Używanie brązowej deski ma również aspekt estetyczny, gdyż harmonizuje z innymi elementami kuchennymi. Dodatkowo, zgodnie z zasadami bezpieczeństwa żywności, deski w ciemniejszych kolorach mogą skuteczniej maskować ewentualne przebarwienia związane z krojeniem surowego mięsa. Rekomendowane jest, aby w kuchni stosować różne deski w zależności od rodzaju produktów, co zminimalizuje ryzyko kontaminacji krzyżowej, a brązowa deska dedykowana dla mięs i warzyw w pełni wpisuje się w te zalecenia.
Pytanie 2

W gastronomii do rozdrabniania oraz emulgowania mięsa, tłuszczu i dodatków smakowych stosuje się

A. wilków.
B. kuter.
C. miksery.
D. mieszalniki.
Wybór mieszarki, wilka czy miksera jako alternatyw dla kutra w kontekście rozdrobnienia i emulgowania mięsa jest błędny z kilku powodów. Mieszarki są najczęściej wykorzystywane do łączenia składników, ale nie są w stanie zapewnić tak wysokiej precyzji rozdrabniania i emulgowania, jak kutry. Ich działanie polega na mieszaniu, a nie na intensywnym siekaniu, co jest kluczowe w procesie przygotowywania mas mięsnych. Wilki, z kolei, są przeznaczone głównie do mielenia mięsa, co również nie spełnia wymagań dotyczących emulgowania, gdyż nie łączą one składników w sposób, który umożliwia uzyskanie jednolitej konsystencji. Miksery, pomimo że są wszechstronnymi narzędziami kuchennymi, nie są przystosowane do obróbki dużych ilości mięsa w sposób, który pozwala na emulgowanie tłuszczu z dodatkami smakowymi. Używanie tych urządzeń zamiast kutra może prowadzić do uzyskania tekstury i smaku, które nie spełniają standardów jakościowych wymaganych w przemyśle gastronomicznym. Praktyka pokazuje, że nieodpowiednie narzędzia mogą skutkować niehomogenicznymi masami, co przekłada się na gorszą jakość finalnych produktów, a także może wpływać na bezpieczeństwo żywności. Dlatego kluczowe jest stosowanie odpowiednich urządzeń w zależności od specyfikacji danego procesu kulinarnego.
Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

Jaką wartość energetyczną ma 100 g pizzy z pieczarkami i cebulą, jeśli zawiera 13 g białka, 13 g tłuszczu oraz 32 g węglowodanów?

A. 362 kcal
B. 457 kcal
C. 232 kcal
D. 297 kcal
Wartość energetyczna 100 g pizzy z pieczarkami i cebulą wynosi 297 kcal. Aby obliczyć całkowitą wartość energetyczną, należy uwzględnić ilość białka, tłuszczu oraz węglowodanów, które są głównymi składnikami odżywczymi. Białko dostarcza 4 kcal na gram, tłuszcz 9 kcal na gram, a węglowodany 4 kcal na gram. W przypadku pizzy mamy 13 g białka, co daje 52 kcal, 13 g tłuszczu, co przekłada się na 117 kcal oraz 32 g węglowodanów, co generuje 128 kcal. Zsumowanie tych wartości: 52 + 117 + 128 = 297 kcal. Obliczanie wartości energetycznej produktów spożywczych jest kluczowe dla osób dbających o dietę oraz dla specjalistów zajmujących się żywieniem, ponieważ pozwala na lepsze planowanie posiłków i kontrolę kaloryczności diety. W praktyce, znajomość wartości energetycznej żywności jest niezbędna w dietetyce oraz w branży gastronomicznej, aby móc dostosować oferty do potrzeb klientów.
Pytanie 5

W jakim zestawie wszystkie składniki zawierają błonnik pokarmowy?

A. Kapusta, soczewica, twaróg
B. Soja, ciecierzyca, pieczywo razowe
C. Gruszki, oliwa z oliwek, płatki owsiane
D. Świeże truskawki, jaja, kasza jęczmienna
Odpowiedź 'Soja, ciecierzyca, pieczywo razowe' jest świetnym wyborem. Wszystkie te produkty są pełne błonnika, co jest mega ważne w zdrowej diecie. Błonnik to taki składnik, który pomaga naszemu układowi pokarmowemu działąć prawidłowo, dba o regularne wypróżnienia i zapobiega zaparciom. Soja i ciecierzyca to nie tylko źródło błonnika, ale też białka roślinnego, więc są super opcją dla osób, które nie jedzą mięsa. A pieczywo razowe, bo robione z pełnoziarnistej mąki, zachowuje wszystkie te zdrowe składniki z ziaren, w tym błonnik i inne ważne minerały i witaminy. Warto dodawać te produkty do swojego jadłospisu, bo mogą pomóc zmniejszyć ryzyko chorób serca czy cukrzycy typu 2. Z doświadczenia polecam starać się jeść około 25-30 gramów błonnika dziennie, co można łatwo osiągnąć jedząc takie rzeczy jak soja, ciecierzyca i pieczywo razowe.
Pytanie 6

Jakie surowce powinno się poddawać chemicznemu procesowi utrwalania podczas produkcji?

A. kapusty kiszonej
B. powideł śliwkowych
C. borowików suszonych
D. gruszek w occie
W kontekście utrwalania produktów spożywczych, metody chemiczne nie są właściwe dla powideł śliwkowych, kapusty kiszonej ani borowików suszonych, co wymaga dokładniejszego wyjaśnienia. Powidła śliwkowe to produkt powstały w wyniku długotrwałego gotowania owoców z cukrem, co powoduje ich naturalne zagęszczenie i konserwację. Nie stosuje się tu metod chemicznych, które mogłyby wpłynąć na strukturę i smak. Kapusta kiszona, z kolei, podlega fermentacji mlekowej, gdzie kluczową rolę odgrywają mikroorganizmy, a nie substancje chemiczne. Fermentacja ta jest naturalnym procesem, który nie wymaga dodatków chemicznych, co czyni ją preferowaną metodą konserwacji w tradycyjnej kuchni. Borowiki suszone także uzyskuje się przez proces suszenia, który obniża zawartość wody w grzybach, co jest skuteczną metodą konserwacji. Użycie chemikaliów mogłoby prowadzić do zmian w smaku oraz utraty wartości odżywczych. Ponadto, prowadzi to do mylnych przekonań, że każda forma konserwacji może być zrealizowana przy użyciu substancji chemicznych, podczas gdy w praktyce wiele tradycyjnych metod opiera się na naturalnych procesach, które są zarówno skuteczne, jak i bezpieczne dla zdrowia konsumentów.
Pytanie 7

Rolady powinny być przygotowywane z ciasta

A. francuskiego
B. naleśnikowego
C. biszkoptowego
D. zbijanego
Choć istnieją różne rodzaje ciast, które mogą być używane w piekarnictwie, nie wszystkie nadają się do sporządzania rolek. Naleśnikowe ciasto, chociaż elastyczne, jest zbyt cienkie i może się łamać podczas zwijania. Odpowiednie ciasto do rolady powinno mieć odpowiednią gęstość, aby móc utrzymać formę po upieczeniu, co sprawia, że ciasto naleśnikowe nie spełnia tych wymagań. Ciasto francuskie, z kolei, jest znane ze swojej warstwowej struktury i chrupkości, ale jego konsystencja sprawia, że nie jest ono odpowiednie do tworzenia rolady, ponieważ po upieczeniu łatwo się kruszy i nie zwija tak, jak biszkopt. Z kolei ciasto zbijane, nawet jeżeli jest bardziej elastyczne, nie ma tej samej lekkości i puszystości, którą oferuje ciasto biszkoptowe, co jest kluczowe w przypadku rolek. Wybór niewłaściwego ciasta do rolady może prowadzić do nieudanych kulinarnych prób, a także do frustracji w procesie przygotowania. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, jakie cechy powinno mieć ciasto idealne do tego typu deseru, unikając powszechnych błędów, które mogą zniechęcać do dalszego eksperymentowania w kuchni.
Pytanie 8

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 9

Użycie właściwych kolorów desek w odniesieniu do konkretnych produktów spożywczych jest zgodne z wymaganiami

A. systemu HACCP
B. normatywu potrawy
C. systemu TQM
D. receptury potrawy
Wybór odpowiedzi dotyczących normatywu potrawy, systemu TQM czy receptury potrawy wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące roli, jaką pełnią te elementy w kontekście bezpieczeństwa żywności. Normatyw potrawy odnosi się do zestawu wymagań dotyczących jakości i ilości składników, które powinny być używane do przygotowania dania, ale nie obejmuje zarządzania ryzykiem związanego z kontaminacją. System TQM, czyli Total Quality Management, koncentruje się na ogólnym zarządzaniu jakością w organizacji i chociaż może wpływać na procesy związane z produkcją żywności, nie zajmuje się bezpośrednio kwestią bezpieczeństwa żywności poprzez segregację narzędzi. Receptura potrawy natomiast jest dokumentem określającym składniki i sposób przygotowania potrawy, co jest istotne z punktu widzenia kulinarnego, ale znów nie ma na celu minimalizacji zagrożeń związanych z bezpieczeństwem żywności. Dlatego też, odpowiadając na pytanie, istotne jest zrozumienie, że system HACCP zawiera konkretne wytyczne dotyczące użycia narzędzi i ich kolorystyki, co jest niezbędne w zachowaniu wysokich standardów bezpieczeństwa i higieny w gastronomii. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych dla konsumentów oraz naruszeń przepisów prawa dotyczących bezpieczeństwa żywności.
Pytanie 10

Co charakteryzuje stopień wysmażenia steku określanego jako well done?

A. umiarkowanym stopniem wysmażenia
B. niemal surowym mięsem
C. bardzo dobrym wysmażeniem
D. niskim stopniem wysmażenia
Wybór błędnej odpowiedzi często opiera się na mylnych przekonaniach dotyczących stopni wysmażenia mięsa. Odpowiedzi sugerujące, że stek well done jest słabo, średnio lub praktycznie surowy, wynikają z nieporozumienia dotyczącego procesu gotowania i charakterystyki różnych stopni wysmażenia. Słabe wysmażenie oznacza, że mięso nie osiąga wystarczającej temperatury, by zabić potencjalne patogeny, co jest niebezpieczne dla zdrowia. Z kolei średnie wysmażenie, które charakteryzuje się różową barwą wewnętrzną, również nie odpowiada kategorii well done, gdyż w praktyce jest to zazwyczaj preferencja dla osób szukających mięsa bardziej soczystego, ale nie całkowicie ugotowanego. Przykładowo, zamawiając stek średnio wysmażony, klienci liczą na delikatne, różowe wnętrze, co jest diametralnie różne od steku well done, gdzie nie ma śladu surowości. Ponadto, praktycznie surowe mięso nie może być klasyfikowane jako well done, ponieważ wiąże się to z brakiem obróbki termicznej, co jest wręcz przeciwieństwem tego, co definiuje stopień well done. Kluczowe jest zrozumienie różnic w temperaturach, które oddzielają te stopnie, a także ich wpływ na smak i teksturę mięsa. Brak tej wiedzy może prowadzić do nieporozumień i niezadowolenia z zamówionego dania, dlatego istotne jest, aby zarówno kucharze, jak i klienci byli świadomi tych różnic.
Pytanie 11

Aby przygotować kaszę gryczaną na sypko z 1 kg surowca, jakie ilości wody są potrzebne?

A. 2,0 l wody
B. 2,5 l wody
C. 3,0 l wody
D. 1,5 l wody
Wybór niewłaściwej ilości wody podczas przygotowywania kaszy gryczanej na sypko może prowadzić do różnych problemów kulinarnych, takich jak rozgotowanie lub zbytnie sklejanie się ziaren. Użycie 2,0 litra wody jest zbyt dużą ilością dla 1 kg kaszy, co skutkuje nadmiernym wchłanianiem wody przez ziarna. W takich przypadkach kasza staje się miękka i papkowata, co jest niepożądanym efektem. Z kolei wybór 2,5 litra wody również prowadzi do podobnych problemów - kasza nie zachowa swojej struktury, a potrawa nie będzie smakowała tak, jak powinna. Z kolei 3,0 litra wody to jeszcze większa ilość, która może całkowicie zrujnować konsystencję dania, czyniąc je jedynie rozgotowaną masą. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że więcej wody zawsze zapewnia lepszy efekt, podczas gdy w rzeczywistości kluczem do sukcesu jest odpowiednia proporcja. Uważaj na to, że niektóre źródła mogą zalecać inne ilości wody, jednak dla kaszy gryczanej na sypko najlepsze efekty osiąga się przy 1,5 litra na 1 kg surowca. Dlatego ważne jest, aby korzystać z potwierdzonych przepisów i zasad kulinarnych, aby uzyskać zamierzony rezultat.
Pytanie 12

Ile czasu zajmie kuchennemu pomocnikowi mechaniczne obrabianie 420 kg ziemniaków? Wydajność katalogowa urządzenia do mycia i obierania wynosi 180 kg/h?

A. 2 godziny 40 minut
B. 2 godziny 20 minut
C. 2 godziny 10 minut
D. 2 godziny 30 minut
Aby obliczyć czas potrzebny na mechaniczne obranie 420 kg ziemniaków przy wydajności 180 kg/h, należy zastosować proste równanie czas = masa / wydajność. W tym przypadku, mamy 420 kg podzielone przez 180 kg/h, co daje nam 2,3333 godziny. Przemieniając tę wartość na godziny i minuty, otrzymujemy 2 godziny oraz 20 minut, co odpowiada poprawnej odpowiedzi. Wiedza na temat wydajności sprzętu kuchennego, takiego jak płuczko - obieraczki, jest kluczowa w zarządzaniu procesami w kuchni profesjonalnej. Znajomość wydajności maszyn oraz ich zastosowanie w praktyce mogą prowadzić do znacznej oszczędności czasu i pracy, co jest istotne w branży gastronomicznej, gdzie efektywność jest kluczowa dla sukcesu operacyjnego. Przykładowo, restauracje i cateringi muszą precyzyjnie planować czas przygotowania potraw, aby zaspokoić potrzeby klientów i utrzymać płynność pracy. Dlatego znajomość takich parametrów jak wydajność sprzętu jest niezbędna dla efektywnego zarządzania w kuchni.
Pytanie 13

Która z procedur nie gwarantuje bezpieczeństwa zdrowotnego przygotowywanych potraw w lokalu gastronomicznym?

A. Nadzorowanie temperatur przechowywania surowców oraz półproduktów
B. Nadzorowanie temperatur wewnętrznych potraw smażonych z mięsa, drobiu, ryb
C. Mycie oraz dezynfekcja rąk po wstępnej obróbce zanieczyszczonych
D. Wydawanie surowców z magazynu zgodnie z zasadą FIFO (pierwsze przyszło - pierwsze wyszło)
Wszystkie inne odpowiedzi, dotyczące monitorowania temperatur czy mycia rąk, jednoznacznie odnoszą się do fundamentalnych praktyk zapewniających bezpieczeństwo żywności. Monitorowanie temperatur wewnątrz potraw smażonych z mięsa, drobiu oraz ryb jest kluczowe dla eliminacji patogenów, które mogą powodować zatrucia pokarmowe. Wysoka temperatura gotowania jest niezbędna do zlikwidowania bakterii, takich jak Salmonella czy E. coli, które mogą być obecne w surowym mięsie. Z drugiej strony, monitorowanie temperatur przechowywania surowców i półproduktów również ma istotne znaczenie, ponieważ niewłaściwe warunki mogą prowadzić do namnażania się niebezpiecznych mikroorganizmów. Ważnym aspektem jest także higiena osobista pracowników, a mycie i dezynfekcja rąk po obróbce wstępnej brudnej zapobiega przenoszeniu zanieczyszczeń na gotowe potrawy. Błędne jest myślenie, że sama organizacja wydawania surowców ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa zdrowotnego potraw bez uwzględnienia pełnego procesu przygotowania i przestrzegania higieny. W rzeczywistości, zaniedbanie któregokolwiek z tych elementów może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych dla konsumentów.
Pytanie 14

Jaką metodę należy zastosować do przygotowania klusek kładzionych?

A. Krojenie
B. Wyrabianie
C. Mieszanie
D. Zagniatanie
Siekaniu, ucieraniu, i zagniataniu przypisuje się różne funkcje w kontekście obróbki ciasta, jednak nie są one właściwymi technikami dla klusek kładzionych. Siekanie polega na krojeniu składników w drobne kawałki, co jest stosowane głównie w przypadku sałatek czy farszów, a nie właściwego przygotowania ciasta. Technika ta nie dostarcza składnikom odpowiedniej tekstury ani struktury wymaganej do uzyskania klusek. Ucieranie, z drugiej strony, koncentruje się na łączeniu składników poprzez intensywne mieszanie, co jest typowe w przypadku przygotowywania ciast biszkoptowych. Ta metoda przyczynia się do napowietrzenia masy, ale nie pozwala na uzyskanie pożądanej konsystencji ciasta kluskowego. Zagniatanie jest techniką, która również może być stosowana w procesach pieczenia, jednak bardziej odnosi się do ciast drożdżowych, gdzie kluczowe jest rozwinięcie struktury glutenu poprzez intensywne ugniatanie. W kontekście klusek kładzionych, zagniatanie może prowadzić do nadmiernego rozwoju glutenu, co skutkuje twardszymi kluskami, a nie delikatnymi, jakich oczekujemy. Zrozumienie tych subtelności jest istotne dla osiągnięcia sukcesu w kuchni, a właściwa technika ma kluczowe znaczenie w procesie kulinarnym.
Pytanie 15

Zakres temperatur 0°C + 4°C powinien być utrzymywany

A. w magazynie towarów suchych
B. w komorze o obniżonej temperaturze
C. w przechowalni ziemniaków
D. w komorze chłodniczej
Odpowiedź "w komorze chłodniczej" jest poprawna, ponieważ ten typ pomieszczenia użytkowanego w magazynowaniu jest zaprojektowany do utrzymania temperatury w zakresie 0°C do 4°C, co jest kluczowe dla zapewnienia jakości i trwałości wielu produktów, w tym żywności. W komorach chłodniczych, procesy takie jak fermentacja, rozwój bakterii i psucie się żywności są znacznie spowolnione, co pozwala na przedłużenie okresu przydatności do spożycia. Przykładowo, w przemyśle spożywczym, produkty takie jak mięso, nabiał oraz niektóre warzywa wymagają precyzyjnego zarządzania temperaturą, aby uniknąć zepsucia. Dobre praktyki w zakresie przechowywania produktów w chłodziarkach obejmują regularne monitorowanie temperatury oraz szybkie usuwanie produktów przeterminowanych, co jest zgodne z normami HACCP, mającymi na celu zapewnienie bezpieczeństwa żywności.
Pytanie 16

Który z dodatków do żywności poprawi jej smak?

A. Skrobia modyfikowana
B. Karoten
C. Lecytyna
D. Glutaminian sodu
Skrobia modyfikowana, lecytyna i karoten to zupełnie inne substancje, które w kuchni pełnią inne role i nie wzmacniają smaku tak jak glutaminian sodu. Skrobia modyfikowana zazwyczaj działa jako środek zagęszczający albo stabilizujący, a nie wpływa prosto na smak potrawy. Pomaga w poprawie tekstury, ale jak chodzi o smak, to raczej nie zdziała niczego szczególnego. Lecytyna jest emulgatorem i rzeczywiście łączy tłuszcz z wodą, co może pomóc w stabilności produktów, ale smakowo to nic nie zmienia. Karoten za to też nie ma wielkiego wpływu na smak, bo głównie jest barwnikiem i przeciwutleniaczem. Wydaje mi się, że wielu ludzi błędnie myśli, że wszystkie dodatki mają podobne właściwości, a tak nie jest. Każdy z tych dodatków ma swoje konkretne zastosowania i funkcje, więc dobrze jest wiedzieć, co robią, żeby nie wpaść w pułapkę myślenia, że każdy dodatek to to samo.
Pytanie 17

Wskaż, którymi cechami charakteryzuje się śmietanka.

BarwaSmakKonsystencjaZawartość tłuszczu w %
A.białakwaśny, orzeźwiającypłynna, gęsta0÷2
B.kremowasłodkipłynna12÷36
C.kremowalekko kwaśnygęsta12÷24
D.białałagodnie kwaśnystruktura luźna0÷55

A. A.
B. D.
C. C.
D. B.
Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z wielu nieporozumień dotyczących charakterystyki śmietanki. Często myli się ją z innymi produktami mlecznymi, takimi jak mleko, jogurt czy śmietana, które mają różne właściwości i zastosowania. Mleko, na przykład, ma znacznie niższą zawartość tłuszczu i inną konsystencję, dlatego nie spełnia kryteriów charakteryzujących śmietankę. Jogurt, nawet jeśli jest gęsty, nie ma słodkiego smaku, co czyni go odmiennym od śmietanki. Śmietana, z kolei, ma wyższą zawartość tłuszczu, ale jej konsystencja bywa bardziej gęsta, co może prowadzić do błędnych skojarzeń. Typowym błędem myślowym jest generalizowanie cech produktów mlecznych, co prowadzi do mylnego postrzegania śmietanki jako produktu o cechach innych niż rzeczywiste. Aby właściwie zrozumieć, co to jest śmietanka, warto zwrócić uwagę na jej specyfikę – kremową barwę, płynną konsystencję oraz szeroki zakres zastosowań kulinarnych. Przygotowując potrawy, kluczowe jest użycie odpowiednich składników, a znajomość właściwości śmietanki znacząco poprawia jakość i smak finalnych dań. Ignorowanie tego faktu może skutkować niższą jakością potraw oraz niezadowoleniem gości.
Pytanie 18

Który produkt zawiera najwięcej pełnowartościowego białka?

A. masło
B. mięso
C. fasola
D. czekolada
Masło, jako produkt mleczny, jest przede wszystkim źródłem tłuszczu, a nie białka. Choć zawiera niewielkie ilości białka, nie jest to substancja odżywcza, którą można by uznać za pełnowartościowe źródło białka. Wybór masła jako źródła białka może prowadzić do mylnych wniosków, ponieważ koncentruje się na jego właściwościach tłuszczowych, a nie na składnikach odżywczych, które są niezbędne dla organizmu. Podobnie fasola, mimo że zawiera białko roślinne, nie dostarcza wszystkich niezbędnych aminokwasów w wystarczających ilościach, co czyni ją niepełnowartościowym źródłem białka. Osoby, które polegają wyłącznie na fasoli, muszą łączyć ją z innymi produktami, aby uzyskać pełny profil aminokwasowy. Czekolada, z kolei, ma znikome ilości białka i jest przede wszystkim źródłem cukrów i tłuszczów, co czyni ją najgorszym wyborem w kontekście dostarczania białka. Typowym błędem myślowym jest skupienie się na pojedynczych składnikach odżywczych bez uwzględnienia ich całkowitego wpływu na organizm. Prawidłowe podejście do diety wymaga zrozumienia różnorodności źródeł białka oraz ich wpływu na zdrowie, co powinno obejmować zarówno białka zwierzęce, jak i roślinne w odpowiednich proporcjach.
Pytanie 19

Jakim sposobem należy zagęszczać zupę owocową?

A. zasmażką I stopnia
B. podprawą zacieraną
C. zawiesiną z mąki pszennej
D. zawiesiną z mąki ziemniaczanej
Zagęszczanie zupy owocowej przy użyciu podprawy zacieranej lub zasmażki I stopnia nie jest zalecane, ponieważ te metody wprowadzają do potrawy niepożądane smaki oraz tekstury. Podprawa zacierana, często stosowana w zupach warzywnych lub mięsnych, polega na łączeniu mąki z tłuszczem, co w przypadku zupy owocowej może zdominować delikatny aromat owoców. Taki proces może również prowadzić do ich karmelizacji, co zmienia smak całości w sposób, który niekoniecznie jest pożądany w kontekście słodkich zup. Z kolei zasmażka I stopnia, która jest przygotowywana z mąki pszennej, również nie jest idealnym wyborem, ponieważ przy dłuższym gotowaniu może nadmiernie zagęścić zupę i wprowadzić nieprzyjemną goryczkę. Podczas gdy mąka pszenna ma swoje zastosowanie w różnych sosach i potrawach, jej użycie w zupach owocowych jest nieodpowiednie. Kluczowe błędy myślowe, które prowadzą do wyboru takich metod, wynikają z braku zrozumienia, jakie właściwości mają różne zagęszczacze. W przypadku zup owocowych, gdzie główną rolę odgrywa smak owoców, lepiej sprawdzi się mąka ziemniaczana, służąca do uzyskania gładkiej, kremowej konsystencji bez niepożądanych nut smakowych.
Pytanie 20

Produktem spożywczym, który zawiera dużą ilość mioglobiny, jest

A. mleko.
B. makaron.
C. marchew.
D. mięso.
Marchew, mleko i makaron to produkty spożywcze, które nie są źródłem mioglobiny. Marchew jest bogata w beta-karoten, który wpływa na zdrowie wzroku, ale nie zawiera mioglobiny, ponieważ jest to roślina, a mioglobina jest białkiem występującym tylko w tkankach zwierzęcych. Mleko, choć jest wartościowym źródłem białka i wapnia, również nie zawiera mioglobiny, ponieważ jest produktem pochodzenia zwierzęcego, które nie ma tkanki mięśniowej. Makaron, będący produktem zbożowym, składa się głównie z węglowodanów, a jego skład nie obejmuje mioglobiny. Typowe błędy myślowe prowadzące do błędnych odpowiedzi na to pytanie obejmują mylenie źródeł białka. Wiele osób może nie zdawać sobie sprawy, że mioglobina jest ściśle związana z tkankami mięśniowymi, co prowadzi do błędnych skojarzeń z produktami roślinnymi lub mlecznymi. Wiedza na temat źródeł mioglobiny jest kluczowa dla zrozumienia jej roli w organizmie, szczególnie w kontekście diety i jej wpływu na zdrowie. Zrozumienie tych różnic jest istotne zarówno dla konsumentów, jak i dla profesjonalistów w branży spożywczej i dietetycznej.
Pytanie 21

W diecie o niskiej zawartości tłuszczu, jakie metody obróbki termicznej są wykorzystywane?

A. gotowanie na parze, smażenie w tłuszczu
B. smażenie w płytkim tłuszczu, duszenie
C. pieczenie w folii, gotowanie
D. smażenie w głębokim tłuszczu
Stosowanie smażenia w głębokim tłuszczu oraz smażenia w tłuszczu, stanowi praktykę nieodpowiadającą zasadom diety niskotłuszczowej. Te metody obróbki termicznej w znacznym stopniu zwiększają kaloryczność potraw, co może prowadzić do przyrostu masy ciała oraz rozwoju chorób, takich jak otyłość czy choroby sercowo-naczyniowe. Smażenie w głębokim tłuszczu, polegające na zanurzeniu produktów w dużej ilości rozgrzanego oleju, powoduje, że żywność absorbuje znaczną ilość tłuszczu, co zwiększa ich zawartość kaloryczną oraz negatywnie wpływa na profil lipidowy diety. Ponadto, proces ten może prowadzić do powstawania szkodliwych substancji, takich jak akrylamid, co jest szczególnie niekorzystne dla zdrowia. Duszenie i smażenie w płytkim tłuszczu również nie są zalecane w diecie niskotłuszczowej, ponieważ obie metody wciąż wymagają użycia tłuszczu, co jest sprzeczne z głównym celem tego podejścia. Kluczowym błędem, który często popełniają osoby przyjmujące niewłaściwe podejście do diety niskotłuszczowej, jest niepełne zrozumienie różnicy między różnymi metodami obróbki termicznej. Warto zatem dążyć do wybierania takich technik kulinarnych, które wspierają zdrowe nawyki żywieniowe i pozwalają na utrzymanie prawidłowej masy ciała.
Pytanie 22

Do wyrobów z ciasta wyrabianego w naczyniu można zaliczyć

A. kluski francuskie
B. kluski leniwe
C. makarony
D. kopytka
Wybór nieprawidłowych odpowiedzi, takich jak kluski leniwe, makarony czy kopytka, wynika z niepełnego zrozumienia klasyfikacji wyrobów z ciasta. Kluski leniwe, chociaż są popularnym daniem, należą do grupy klusek wykonanych na bazie twarogu oraz mąki, co zasadniczo różni je od ciasta zarabianego. Makarony, z kolei, są produkowane na bazie mąki i wody, a ich wyrób nie obejmuje procesu gotowania ciasta w naczyniu. Ponadto makarony wymagają innego sposobu obróbki, co sprawia, że nie zaliczają się do wyrobów z ciasta zarabianego. Kopytka, chociaż są kluskami, również nie są przygotowane na bazie ciasta zarabianego. W ich przypadku wykorzystuje się zmielone ziemniaki oraz mąkę, co także nie odpowiada definicji ciasta zarabianego. Typowym błędem w analizie tych odpowiedzi jest mylenie różnych rodzajów ciast i technik ich przygotowania. Kluczowe jest zrozumienie, że ciasto zarabiane w naczyniu, takie jak ciasto choux, ma specyficzne właściwości oraz metody obróbcze, które odróżniają je od innych rodzajów ciast. W gastronomii znajomość tych różnic jest kluczowa dla właściwego przygotowania potraw, a także dla uzyskania oczekiwanej jakości i smaku dań.
Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

Jaka będzie cena netto jednego zestawu obiadowego, jeśli koszt składników do przygotowania 5 zestawów wynosi 50 zł, a marża gastronomiczna to 20 zł?

A. 14 zł
B. 10 zł
C. 8 zł
D. 20 zł
Wybór błędnej odpowiedzi często wynika z nieprawidłowego zrozumienia koncepcji kosztów oraz marży w kontekście gastronomii. Na przykład, odpowiedzi takie jak 8 zł i 10 zł mogą sugerować, że nie uwzględniono odpowiedniej marży przy obliczeniach. Koszt surowców na jeden zestaw wynoszący 10 zł jest prawidłowy, ale ignorowanie marży prowadzi do zaniżenia ceny gastronomicznej netto. Alternatywnie, odpowiedzi 20 zł mogą być wynikiem mylnego założenia, że należy dodać marżę w pełnej wysokości do całkowitego kosztu surowców, co w istocie jest niepoprawne w kontekście obliczeń jednostkowych. W praktyce, marża powinna być obliczana na poziomie jednostkowym, aby odzwierciedlić właściwy koszt każdy zestaw. Typowym błędem jest także pomijanie, że marża powinna być rozdzielona na wszystkie sprzedawane jednostki, co prowadzi do zawyżania cen i potencjalnych strat w sprzedaży. Aby poprawnie ustalić ceny, niezbędne jest ścisłe przestrzeganie zasad kalkulacji kosztów, co jest kluczowe dla efektywnego zarządzania finansami w branży gastronomicznej. Ustanawianie cen bazujących na dokładnych obliczeniach kosztów nettopomaga uniknąć błędów, które mogą negatywnie wpłynąć na rentowność i postrzeganie lokalu przez klientów.
Pytanie 25

Przechowywanie kartofli w cieple i w wilgotnym miejscu przyspiesza proces ich

A. fermentacji
B. dojrzewania
C. kiełkowania
D. wysychania
Ziemniaki trzymane w ciepłym i wilgotnym miejscu mają większą szansę na kiełkowanie. To dlatego, że te warunki doskonale pasują do rozwoju ich pąków. Wysoka temperatura i wilgotność pobudzają metabolizm roślin, co z kolei sprawia, że zaczynają rosnąć. Kiełkowanie jest czymś naturalnym, co pozwala ziemniakom się rozmnażać. Ale gdy chodzi o przechowywanie, lepiej unikać takich warunków. Zgadza się, że najlepsza temperatura dla ziemniaków to około 4-10 stopni Celsjusza i niska wilgotność. Dzięki temu zminimalizujesz ryzyko kiełkowania, co z kolei wpływa na jakość bulw i ich trwałość. Na przykład, trzymanie ziemniaków w piwnicy czy chłodni, gdzie da się kontrolować temperaturę i wilgotność, na pewno przedłuży ich świeżość. Dobrze jest dbać o te warunki, bo to pomaga zachować wartości odżywcze i smak ziemniaków na dłużej.
Pytanie 26

Kasza pęczak wytwarzana jest

A. z kukurydzy
B. z gryki
C. z prosa
D. z jęczmienia
Kasza pęczak jest produktem uzyskiwanym z jęczmienia, co czyni ją ważnym źródłem błonnika, witamin z grupy B oraz minerałów, takich jak magnez i fosfor. Proces produkcji pęczaku polega na obróbce ziaren jęczmienia, które są poddawane obróbce cieplnej oraz łuskaniu. Pęczak charakteryzuje się orzechowym smakiem oraz elastyczną, lekko gumowatą konsystencją po ugotowaniu, co sprawia, że jest wszechstronnie stosowany w kuchni. Może być wykorzystany jako składnik sałatek, zup, dań głównych oraz jako baza do dań roślinnych. W diecie wegetariańskiej i wegańskiej pęczak stanowi doskonałe źródło białka roślinnego. Ponadto, ze względu na swoje właściwości zdrowotne, pęczak jest rekomendowany w dietach odchudzających oraz w profilaktyce chorób sercowo-naczyniowych. Warto pamiętać, że w przeciwdziałaniu chorobom cywilizacyjnym, takich jak otyłość czy cukrzyca, istotne jest włączenie do diety produktów pełnoziarnistych, do których pęczak się zalicza.
Pytanie 27

Co powinno być podane na podwieczorek w diecie o łatwej strawności?

A. francuskie ciasteczka i jogurt
B. ciasto drożdżowe i napój owocowy
C. pączki oraz słaba herbata
D. ciasto piaskowe oraz herbata ziołowa
Wybór ciasta piaskowego i herbaty ziołowej, ciasteczek francuskich i jogurtu, czy pączków i słabej herbaty na podwieczorek w diecie łatwo strawnej wiąże się z różnymi błędami koncepcyjnymi. Ciasto piaskowe jest ciężkie i bogate w tłuszcze oraz cukry, co może obciążać układ pokarmowy, utrudniając jego prawidłowe funkcjonowanie. W przypadku diety łatwo strawnej zaleca się unikanie produktów, które mogą powodować uczucie ciężkości lub fermentację. Ciasteczka francuskie, podobnie jak pączki, są z reguły smażone lub pieczone z dużą ilością tłuszczu i cukru, co dodatkowo obciąża organizm. Jogurt, mimo że jest mlecznym źródłem białka, może być źródłem problemów dla osób z nietolerancją laktozy, a także zawierać dodatki, które mogą być trudne do strawienia. Słaba herbata, choć może być łagodna, nie dostarcza składników odżywczych, które są potrzebne organizmowi w tym przypadku. W kontekście diety łatwo strawnej kluczowe jest zrozumienie, że posiłki powinny być lekkie, łatwe do przetrawienia oraz dobrze zbilansowane, co z pewnością nie jest spełnione w przypadku wymienionych opcji. Ważne jest, aby unikać wysoko przetworzonych produktów oraz tłustych dań, które mogą powodować wzdęcia i inne problemy trawienne.
Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 29

Konserwa mięsna z wybrzuszonym wieczkiem może prowadzić do zatrucia po jej spożyciu?

A. czerwonką
B. jadem kiełbasianym
C. salmonellą
D. durem brzusznym
Zatrucie pokarmowe związane z konserwami mięsymi jest poważnym problemem zdrowotnym, jednak nie wszystkie odpowiedzi wskazują na właściwe patogeny. Dure brzuszny, wywołany przez bakterie Salmonella typhi, jest chorobą zakaźną, która nie jest związana z konserwami, a bardziej z zanieczyszczoną żywnością i wodą. Możliwość zatrucia tym patogenem występuje głównie w kontekście niewłaściwego przygotowania potraw w warunkach higienicznych. Salmonella, choć może występować w mięsie, nie jest związana z objawami charakterystycznymi dla konserw, a tym bardziej z wybrzuszonym wieczkiem. Czerwonka, która jest wywoływana przez bakterie z rodzaju Shigella, również nie jest związana z konserwami. Objawy czerwonki obejmują biegunkę z krwią, a choroba ta nie ma związku z spożyciem przeterminowanych lub uszkodzonych produktów mięsnych, które są bardziej narażone na toksyny. Zrozumienie różnicy między tymi patogenami i odpowiednimi objawami jest kluczowe w kontekście zdrowia publicznego oraz właściwego przechowywania i obróbki żywności. Dlatego zawsze należy być ostrożnym w ocenie stanu produktów spożywczych, aby unikać konsekwencji zdrowotnych związanych z ich spożyciem.
Pytanie 30

Przechowywanie kremu sułtańskiego w nieodpowiednich warunkach przez ponad 6 godzin może spowodować, że krem

A. będzie grudkowaty
B. rozwarstwi się
C. będzie gorzki
D. skwaśnieje
Odpowiedź 'rozwarstwi się' jest jak najbardziej w porządku. Krem sułtański to emulsja, a emulsje, szczególnie te, które są przechowywane w niewłaściwy sposób, potrafią się rozwarstwiać. Kiedy krem jest w za wysokiej temperaturze lub leży zbyt długo, to zaczyna tracić swoją konsystencję. Przykład? Kiedy krem sułtański stoi w gorącym miejscu dłużej niż 6 godzin, to może się z nim sporo złego dziać – składniki się oddzielają i gotowe, już nie ma takiej samej jakości. Dlatego zawsze najlepiej trzymać kremy w chłodnym miejscu, a jak jest ciepło, to porządnie je zamknąć. Często na opakowaniu są też wskazówki, jak przechowywać produkt, warto na to zwrócić uwagę. No i jeszcze jedno – wstrząsanie emulsji wcale nie jest dobrym pomysłem, bo to może tylko przyspieszyć rozwarstwienie.
Pytanie 31

Jakie urządzenie powinno być zastosowane do precyzyjnego rozdrabniania oraz emulgowania masy mięsnej mielonej, a także do mieszania jej z przyprawami?

A. Krajalnica
B. Kuter
C. Masownica
D. Wilk
Wilk, masownica i krajalnica to różne urządzenia w branży mięsnej, ale chyba nie rozwiążą wszystkich problemów związanych z rozdrobnieniem i emulgowaniem mięsa. Wilk co prawda miewa swoje zastosowanie, ale nie emulguje tak, jakby powinien. Emulsja to coś, co wymaga precyzji, a wilk tego nie zaoferuje. Masownica może mieszać mięso z solą i przyprawami, ale nie potrafi uzyskać gładkiej masy. Krajalnica? No, ona kroi, ale to nie to samo co emulgowanie. Właściwie to często się zdarza, że ludzie mylą te urządzenia, a to może prowadzić do błędnych decyzji w produkcji, co potem odbija się na jakości finalnego produktu. Z mojego doświadczenia, warto się zastanowić nad tym, jakie narzędzia wybierać, żeby wszystko było efektywne i jakość była na wysokim poziomie.
Pytanie 32

Wskaż właściwą metodę serwowania kawy po turecku?

A. Przed gościem stawia się kawę zaparzoną w szklance oraz śmietankę w dzbanuszku
B. Zaparzoną w tygielku kawę serwuje się z filiżanką oraz szklanką zimnej wody
C. Mieszaną w shakerze kawę z ginem wlewa się do szklanek i ozdabia bitą śmietaną
D. Schłodzoną kawę wlewa się do wysokich szklanek i podaje ze słomką do picia
Podawanie kawy w shakerze z dodatkiem ginu oraz dekorowanie jej bitą śmietaną to technika, która całkowicie odbiega od tradycyjnego sposobu serwowania kawy po turecku. Wprowadzenie alkoholu, jak gin, zmienia charakter napoju, co sprawia, że przestaje on być klasyczną kawą po turecku, a staje się bardziej koktajlem, co jest zupełnie inną kategorią napojów. W przypadku oziębionej kawy podawanej w wysokich szklankach i z wykorzystaniem słomki, należy zauważyć, że klasyczna kawa po turecku serwowana jest w małych filiżankach, co ma na celu skupienie uwagi na mocnym smaku i aromacie kawy, a nie na jej schłodzeniu. Zimna woda w szklance to istotny element tradycji, który dopełnia doznania smakowe. Przedstawienie kawy w szklance z osobno podaną śmietanką zakłóca autentyczność przygotowania kawy, ponieważ tradycyjna kawa po turecku powinna być podawana jako całość, co podkreśla jej bogactwo smaku. Błędem jest również pomijanie tradycyjnego aspektu parzenia kawy, który w kulturach, gdzie kawa po turecku jest popularna, jest rytuałem i przyjemnością. Warto zwrócić uwagę, że takie nieprawidłowe techniki mogą prowadzić do niezrozumienia prawdziwej wartości tej tradycji kulinarnej oraz mogą wpływać na postrzeganie jakości oferowanych napojów.
Pytanie 33

Który z wymienionych kanałów dystrybucji powinien wykorzystywać właściciel lokalu gastronomicznego, jako najbardziej opłacalny z perspektywy ekonomicznej?

A. Producent -> lokal gastronomiczny
B. Producent -> handel hurtowy -> handel detaliczny -> lokal gastronomiczny
C. Producent -> handel hurtowy -> lokal gastronomiczny
D. Producent -> pośrednik -> lokal gastronomiczny
Wybór kanałów dystrybucji, które uwzględniają pośredników w procesie dostaw, może prowadzić do szeregu niekorzystnych konsekwencji dla właściciela zakładu gastronomicznego. Na przykład, kanał prowadzący przez handel hurtowy i następnie do zakładu gastronomicznego generuje dodatkowe koszty związane z marżą pośredników, co bezpośrednio wpływa na ceny surowców i potencjalnie obniża rentowność działalności. W przypadku korzystania z pośredników, jakość produktów również może ulegać pogorszeniu, ponieważ nie ma bezpośredniej kontroli nad procesem dostawy. Pośrednicy mogą mieć różne standardy jakości, co może skutkować otrzymywaniem surowców gorszej jakości. Co więcej, wybór kanału „producent -> handel hurtowy -> handel detaliczny -> zakład gastronomiczny” wprowadza dodatkowe ogniwo w procesie, co zwiększa czas oczekiwania na dostawy oraz komplikacje logistyczne. Typowe błędy myślowe prowadzące do stosowania takich kanałów dystrybucji obejmują myślenie, że posiadanie pośredników zawsze zwiększa bezpieczeństwo i różnorodność oferty. W rzeczywistości, bezpośrednia współpraca z producentem zapewnia większą kontrolę nad jakością, czasem dostaw oraz kosztami, co jest kluczowe dla efektywnego zarządzania zakładem gastronomicznym. Stosowanie bardziej złożonych kanałów dystrybucji może zatem w dłuższej perspektywie nie przynieść oczekiwanych korzyści, a wręcz przeciwnie – prowadzić do wzrostu kosztów i obniżenia jakości oferowanych usług.
Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

Kucharz powinien serwować deser gotowany na parze

A. na półmisku
B. w pucharku
C. w filiżance
D. na talerzyku
Serwowanie deseru gotowanego w kąpieli wodnej na talerzyku, półmisku lub w pucharku może wydawać się na pierwszy rzut oka atrakcyjną opcją, jednak w praktyce niesie ze sobą istotne ograniczenia. Talerzyk, mimo że powszechnie używany w kuchni, nie sprzyja odpowiedniej prezentacji tego typu deserów. Desery gotowane w kąpieli wodnej zazwyczaj mają delikatną i kremową konsystencję, która nie tylko wymaga staranności w podaniu, ale także odpowiedniego naczynia, które umożliwi ich estetyczne ukazanie. Talerzyk oferuje zbyt dużą powierzchnię, co może prowadzić do rozlania się deseru i utraty jego walorów wizualnych. Półmisek, z kolei, jest przeznaczony do serwowania większych porcji lub potraw, co również jest nieodpowiednie dla wyrafinowanego deseru. Ostatnia z propozycji, pucharek, nie zawsze jest idealnym rozwiązaniem, ponieważ często jest używany do deserów, które wymagają większej objętości, takich jak lody czy sałatki owocowe. Desery gotowane w kąpieli wodnej powinny być podawane w naczyniach, które podkreślają ich lekką i elegancką naturę. Ogólnie rzecz biorąc, wybór odpowiedniego naczynia ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia najlepszego doświadczenia kulinarnego, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branży gastronomicznej.
Pytanie 36

Jaką czynność kelner wykonuje z lewej strony klienta podczas jego obsługi?

A. Ustawienie wazy z zupą
B. Ustawienie salaterki z jarzynami
C. Podawanie potraw wyporcjowanych na talerzach
D. Serwowanie potraw z półmiska
Serwowanie potraw z półmiska z lewej strony gościa to uznawana praktyka w gastronomii, która ma na celu zapewnienie komfortu i estetyki podczas posiłku. Dzięki temu kelner jest w stanie z łatwością podać dania, nie zakłócając przestrzeni spożywania posiłku. Ustawiając się z lewej strony, kelner może również lepiej kontrolować sytuację, co pozwala uniknąć przypadkowych kolizji z innymi gośćmi lub serwisem. Przykładowo, podczas serwowania mięs, kelner może zademonstrować umiejętności artystyczne, krojąc potrawę na miejscu, co dodaje wartości doświadczeniu kulinarnemu. Standardy obsługi w renomowanych restauracjach kładą nacisk na takie praktyki, co podkreśla znaczenie profesjonalizmu i dbałości o detale w branży gastronomicznej. Dobrze przeszkolony personel powinien znać różnice w sposobie serwowania potraw w zależności od ich rodzaju oraz oczekiwań gości, co pozwala na pełne dostosowanie się do indywidualnych potrzeb każdego z nich.
Pytanie 37

Jak powinna wyglądać prawidłowa sekwencja etapów w produkcji kotletów w podwójnym panierze?

A. bułka tarta - masa jajeczna - mąka - patelnia - mięso
B. mąka - mięso - masa jajeczna - bułka tarta - patelnia
C. mięso - mąka - masa jajeczna - bułka tarta - patelnia
D. mięso - masa jajeczna - mąka - bułka tarta - patelnia
Każda nieprawidłowa kolejność w procesie panierowania kotletów prowadzi do nieoptymalnych efektów końcowych, co może znacząco wpłynąć na jakość potrawy. Na przykład, rozpoczynanie od bułki tartej lub masy jajecznej, jak sugerują niektóre odpowiedzi, jest niewłaściwe, ponieważ te składniki wymagają wcześniejszego nałożenia warstwy mąki. Brak mąki w pierwszym etapie powoduje, że masa jajeczna nie będzie miała odpowiedniej powierzchni do przylegania, co skutkuje odpadaniem panierki podczas smażenia. Ponadto, kolejność może wpływać na teksturę końcowego produktu; dostateczne obtoczenie w mące zapewnia, że mięso nie będzie zbytnio nasiąknięte wilgocią z masy jajecznej. Co więcej, mieszanie kolejności składników może prowadzić do niepożądanego efektu, gdzie panierka nie przylega do mięsa, a w najgorszym przypadku, do nierównomiernego usmażenia, gdzie niektóre części kotletów mogą być przypalone, a inne niedosmażone. Dlatego istotne jest trzymanie się sprawdzonych metod, aby zapewnić zarówno walory smakowe, jak i estetyczne potrawy.
Pytanie 38

Zbiornik na cukier powinien być usytuowany w przestrzeni pozbawionej obcych aromatów, z temperaturą nie poniżej 10 °C oraz odpowiednią wilgotnością względną powietrza

A. 95%
B. 75%
C. 85%
D. 65%
Odpowiedź 65% jest poprawna, ponieważ w kontekście magazynowania cukru, wilgotność względna powietrza powinna być utrzymywana na poziomie od 60% do 70%. Przy takich wartościach wilgotności, cukier jest chroniony przed zjawiskiem hygroskopijności, które może prowadzić do jego aglomeracji oraz rozwoju pleśni. Utrzymanie odpowiedniej wilgotności jest kluczowe dla zachowania jakości i trwałości produktu. W praktyce, w najlepszych magazynach, kontroluje się te parametry za pomocą systemów klimatyzacyjnych oraz higrometrów, które pozwalają na monitorowanie i regulację warunków panujących w pomieszczeniach. Dobre praktyki magazynowe, zgodne z normami ISO i HACCP, wymagają również regularnych kontroli jakości powietrza oraz przechowywania towarów w odpowiednich warunkach, co wspiera utrzymanie ich właściwości fizycznych i sensorycznych.
Pytanie 39

Jaką metodę obróbki cieplnej należy zastosować przy przygotowywaniu terriny?

A. Pieczenie
B. Smażenie
C. Grilowanie
D. Duszenie
Duszanie, grillowanie oraz smażenie są technikami obróbki cieplnej, które w kontekście sporządzania terriny nie przynoszą oczekiwanych rezultatów. Duszenie, mimo że polega na gotowaniu w niewielkiej ilości płynów, nie sprzyja uzyskaniu odpowiedniej konsystencji, jaką charakteryzuje się terrina. W przypadku duszenia, długotrwałe gotowanie w zamkniętym naczyniu prowadzi do nadmiernej utraty wilgoci, co może skutkować suchym i nieapetycznym efektem końcowym. Grillowanie, z kolei, to technika, która wymaga bezpośredniego kontaktu z wysoką temperaturą, co może powodować przypalenie zewnętrznej warstwy potrawy, podczas gdy wnętrze pozostanie niedogotowane, co jest nieodpowiednie dla struktury terriny. Smażenie, z drugiej strony, to szybki proces obróbczy, który wykorzystuje dużą ilość tłuszczu i wysoką temperaturę, co nie tylko nie sprzyja uzyskaniu pożądanej delikatności i spójności, ale także może prowadzić do powstania niezdrowych związków chemicznych. W praktyce gastronomicznej wybór odpowiedniej techniki obróbczej jest kluczowy dla zachowania jakości i walorów smakowych potraw, dlatego pieczenie, jako metoda, która zapewnia najlepsze efekty w kontekście terriny, jest preferowana przez profesjonalnych kucharzy. Warto zatem zwrócić uwagę na te aspekty, aby uniknąć typowych błędów w kuchni.
Pytanie 40

W jakiej potrawie dodatek soku z cytryny przyczyni się do zachowania koloru zastosowanego składnika?

A. Szpinak zasmażany
B. Buraki zasmażane
C. Karczoch grillowany
D. Marchew oprószana
Szpinak zasmażany, chociaż dodanie cytryny może go trochę poprawić, nie ma aż takiego wpływu na kolor jak buraki. Szpinak ma chlorofil, który jest bardziej odporny na zmianę koloru w trakcie gotowania, więc cytryna tu nie zdziała cudów. Marchewka, choć smaczna, nie potrzebuje kwasu do poprawy koloru, bo jej naturalny pomarańczowy barwnik (karotenoidy) znosi gotowanie. A karczoch grillowany? Cytryna może pomóc w zapobieganiu brązowieniu, ale nie zmienia jego koloru jakoś znacząco. Tak naprawdę to błąd myśleć, że kwas w każdej potrawie zawsze sprawi, że kolor będzie lepszy, bo tak nie jest. Ważne, żeby rozumieć, jak składniki współdziałają z metodami gotowania, żeby osiągnąć super efekty w kuchni.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej