Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik weterynarii
  • Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
  • Data rozpoczęcia: 12 kwietnia 2025 23:38
  • Data zakończenia: 12 kwietnia 2025 23:57

Egzamin niezdany

Wynik: 13/40 punktów (32,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Witamina K w organizmie zwierzęcym wpływa na

A. krzepliwość krwi.
B. mineralizację kości.
C. płodność.
D. wzrok.
Witamina K, chociaż ma różne funkcje w organizmie, nie jest jakoś super istotna dla płodności, a także wzroku. Nie jest to kluczowy czynnik, jak na przykład hormony czy inne witaminy, które mają bardziej bezpośredni wpływ na procesy związane z rozmnażaniem. Jeśli chodzi o kości, to witamina K2 może wspierać wapnienie, ale nie jest tak ważna jak witamina D czy wapń. A co do wzroku, to różne przypuszczenia nie mają mocnych podstaw. Wiedza na temat witamin i minerałów jest bardzo ważna, żeby nie wpadać w pułapki związane z suplementacją. Często pojawiają się nieporozumienia, które mogą prowadzić do nieodpowiednich wyborów żywieniowych i na dłuższą metę do gorszego zdrowia. Dlatego warto wiedzieć, jak poszczególne składniki wpływają na nasze zdrowie, a to dotyczy zarówno ludzi, jak i zwierząt.
Pytanie 2

Niedobór witaminy E w organizmie zwierzęcym wpływa na zaburzenia

A. płodności.
B. krzepliwości krwi.
C. mineralizacji kości.
D. wzroku.
Niedobór witaminy E w organizmach zwierzęcych ma istotny wpływ na płodność, ponieważ witamina ta jest kluczowym antyoksydantem, który chroni komórki przed stresem oksydacyjnym. W kontekście reprodukcji, jej niedobór może prowadzić do obniżenia jakości jajników i nasienia, co wpływa na zdolności reprodukcyjne. Na przykład, badania wykazały, że u samic bydła mlecznego, suplementacja witaminy E zwiększała wskaźniki ciąż oraz poprawiała przeżywalność zarodków. Normy jakościowe dla pasz zwierzęcych, takie jak te opracowane przez European Feed Manufacturers' Federation, rekomendują odpowiednie dawki witaminy E w diecie, aby wspierać zdrowie reprodukcyjne zwierząt. Dlatego istotna jest regularna kontrola zawartości witamin w paszach i suplementacja w razie niedoborów, co jest kluczowe dla efektywności hodowli zwierząt i ich płodności.
Pytanie 3

Niedobór której z wymienionych witamin, obniża przyswajanie wapnia przez organizm zwierzęcia?

A. Witaminy B.
B. Witaminy A.
C. Witaminy D.
D. Witaminy C.
Witamina D odgrywa kluczową rolę w metabolizmie wapnia oraz zdrowiu układu kostnego zarówno u ludzi, jak i zwierząt. Niedobór tej witaminy znacząco wpływa na zdolność organizmu do wchłaniania wapnia z pożywienia. Witamina D wspomaga absorpcję wapnia w jelitach oraz jest niezbędna do utrzymania odpowiedniego poziomu tego minerału we krwi. Przykładem praktycznym jest dieta dla zwierząt hodowlanych, która często wzbogacana jest o witaminę D, aby zapobiegać problemom z kośćmi, takim jak krzywica u młodych zwierząt. W praktyce, hodowcy zwracają szczególną uwagę na suplementację witaminy D w diecie bydła i świń, aby wspierać zdrowy rozwój i wydajność produkcyjną. Zgodnie z wytycznymi organizacji zajmujących się zdrowiem zwierząt, prawidłowe dawki witaminy D są kluczowe dla zapewnienia przyswajalności wapnia oraz ogólnego stanu zdrowia zwierząt.
Pytanie 4

Podczas układania dawki pokarmowej dla bydła w pierwszej kolejności należy bilansować

A. związki mineralne.
B. pasze objętościowe soczyste.
C. pasze treściwe.
D. pasze objętościowe suche.
W kontekście układania dawki pokarmowej dla bydła pojawia się wiele nieporozumień dotyczących kolejności bilansowania różnych grup pasz. Niepoprawne podejście do tematów związanych z paszami treściwymi, związkami mineralnymi oraz paszami objętościowymi suchymi może prowadzić do suboptymalnych wyników w hodowli. Pasze treściwe, mimo że dostarczają cennych składników energetycznych, takich jak skrobia, powinny być stosowane w dalszych etapach bilansowania, gdyż ich nadmiar może prowadzić do problemów zdrowotnych u bydła, w tym do kwasicy. Związki mineralne, choć są niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania organizmu zwierząt, również nie powinny być priorytetem w początkowych etapach bilansowania, ponieważ ich działanie jest uzależnione od odpowiedniej podaży pasz objętościowych, które tworzą bazę diety. Pasze objętościowe suche, takie jak siano, z kolei, nie są tak efektywne w dostarczaniu wilgoci oraz składników odżywczych, jak pasze soczyste, co czyni je mniej skutecznymi w kontekście podstawowych potrzeb pokarmowych bydła. Dlatego kluczowym błędem jest ignorowanie roli pasz objętościowych soczystych w pierwszej kolejności. Zrozumienie dynamiki żywienia bydła i ułożenie diety zgodnie z najlepszymi praktykami żywieniowymi jest fundamentem efektywnej produkcji zwierzęcej.
Pytanie 5

Jedną z przyczyn zaburzeń w rozrodzie klaczy jest żywienie dużymi ilościami zielonki

A. z żyta.
B. z lucerny.
C. z kukurydzy.
D. z traw.
Odpowiedzi "z żyta", "z traw" i "z kukurydzy" nie są do końca trafne. Wiesz, klacze mają swoje specyficzne wymagania żywieniowe, a te odpowiedzi ich nie uwzględniają. Żyto ma sporo skrobi, co może zaburzyć równowagę energetyczną, ale bezpośrednio nie wpływa na ich zdrowie reprodukcyjne. Trawy to dość szerokie pojęcie i nie wszystkie mogą być dobre dla klaczy w ciąży czy laktacji. Zbyt duża ilość trawy, bez odpowiedniego białka, może prowadzić do niedoborów, co źle wpływa na zdrowie. Kukurydza z kolei, choć daje dużo energii, w nadmiarze może prowadzić do otyłości. Zrozumienie specyficznych potrzeb klaczy w różnych fazach życia jest kluczowe, więc ważne, by unikać nadmiaru pasz białkowych, jak lucerna. Dobrze zbilansowana dieta to podstawa ich zdrowia.
Pytanie 6

Po zakończeniu pierwszego okresu nieśności i podczas przepierzania częstym zjawiskiem występującym u kur jest wzajemnie wydziobywanie sobie piór, najczęściej w okolicy kloaki, ogona i szyi. Na podstawie tych objawów można stwierdzić, że mamy do czynienia

A. z koprofagią.
B. z nerwowością.
C. z pterofagią.
D. z kanibalizmem.
Wybór odpowiedzi związanych z kanibalizmem, koprofagią czy nerwowością wskazuje na nieporozumienia dotyczące terminologii i zjawisk występujących u ptaków. Kanibalizm to zachowanie polegające na atakowaniu i zjadaniu osobników tego samego gatunku, co może występować w sytuacjach skrajnego stresu lub niedoboru pożywienia, ale nie jest to bezpośrednio związane z opisaną sytuacją. Koprofagia, czyli zjadanie własnych odchodów, jest zjawiskiem, które może wystąpić w przypadku niedoboru składników odżywczych, ale nie odnosi się do wydziobywania piór. Nerwowość u ptaków może manifestować się w różnych formach, ale nie jest to synonim pterofagii. Kluczowym błędem w myśleniu jest niezrozumienie, że każde z tych zjawisk ma inne przyczyny oraz konsekwencje. Ignorując specyfikę pterofagii, można stracić z oczu istotne aspekty zdrowotne w hodowli drobiu. Dlatego tak ważne jest, aby w procesie kształcenia podnosić świadomość nt. różnych zachowań ptaków, a także ich wpływu na zdrowie i dobrostan. Utrzymanie ptaków w odpowiednich warunkach oraz ich zrównoważona dieta są kluczowe w zapobieganiu problemom związanym z pterofagią.
Pytanie 7

Rozmnażanie seksowanego nasienia bydła mlecznego odbywa się przez 40-45 sekund w kąpieli wodnej o temperaturze

A. 32-34°C
B. 35-37°C
C. 29-31°C
D. 38-40°C
Temperatura 35-37°C jest optymalna dla rozmnażania seksowanego nasienia bydła mlecznego, ponieważ zapewnia odpowiednią aktywność komórek plemnikowych, co jest kluczowe dla skutecznego zapłodnienia. W tej temperaturze plemniki są w stanie przetrwać i wykazywać wysoką motorykę, co zwiększa szanse na sukces w procesie inseminacji. Dobrą praktyką w hodowli bydła mlecznego jest regulowanie temperatury w kąpieli wodnej, aby uniknąć zarówno hipotermii, jak i hipertermii, które mogą negatywnie wpłynąć na jakość nasienia. Warto również zauważyć, że zgodnie z wytycznymi American Society of Animal Science, kontrola temperatury jest jednym z kluczowych elementów podczas przechowywania i użycia nasienia. Zastosowanie tej temperatury jest powszechnie przyjęte w inseminacji sztucznej, co potwierdzają liczne badania naukowe oraz doświadczenia praktyków w tej dziedzinie.
Pytanie 8

Cęgi, średniaki i okraj ki to określenia

A. zębów trzonowych.
B. kłów.
C. siekaczy.
D. zębów przedtrzonowych.
Nieprawidłowe odpowiedzi sugerują pewne nieporozumienia dotyczące klasyfikacji i funkcji zębów w jamie ustnej. Kły, na przykład, są zębami, które znajdują się pomiędzy zębami siecznymi a trzonowymi, a ich główną rolą jest rozrywanie pokarmu. Często mylone są z zębami siecznymi ze względu na ich kształt i lokalizację w jamie ustnej, jednak pełnią one zupełnie inną funkcję. Zęby trzonowe są z kolei większe i bardziej masywne, służą głównie do żucia i miażdżenia pokarmu, co odróżnia je od zębów siecznych, które są bardziej przystosowane do cięcia. Przedtrzonowe zęby, znajdujące się pomiędzy kłami a trzonowymi, także mają mieszane funkcje, ale nie są one określane w kontekście terminów używanych dla zębów siecznych. Błędne odpowiedzi mogą wynikać z braku zrozumienia istotnej różnicy w funkcjach, jaką pełnią różne grupy zębów. W stomatologii ważne jest, aby zrozumieć te różnice, aby uniknąć nieporozumień w diagnostyce i leczeniu. Edukacja stomatologiczna powinna koncentrować się na nauczaniu o różnorodności zębów oraz ich specyficznych funkcjach w procesie żucia, co jest kluczowe dla prawidłowego zrozumienia anatomii jamy ustnej.
Pytanie 9

Który organ kontroluje, czy gospodarstwo prowadzi produkcję zwierzęcą zgodnie ze Zwykłą Dobrą Praktyką Rolniczą?

A. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi.
B. Inspekcja Weterynaryjna.
C. Wydział Ochrony Środowiska.
D. Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.
Wydział Ochrony Środowiska, Inspekcja Weterynaryjna i Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi mają różne zadania w rolnictwie, ale nie są odpowiedzialne za kontrolowanie przestrzegania Zwykłej Dobrej Praktyki Rolniczej w produkcji zwierzęcej. Wydział Ochrony Środowiska głównie zajmuje się regulacjami ochrony środowiska, a to obejmuje kontrolę wpływu rolnictwa na ekosystemy, ale nie monitorują praktyk hodowlanych. Inspekcja Weterynaryjna koncentruje się na zdrowiu zwierząt, ich leczeniu, co jest oczywiście bardzo ważne. Niemniej jednak, nie zajmuje się praktykami rolniczymi w szerokim sensie, jak metody hodowli. Minister Rolnictwa, mimo że ma wpływ na politykę rolną, to jednak nie prowadzi kontroli w gospodarstwach. Wiele osób myli się, myśląc, że różne instytucje mają te same kompetencje, co prowadzi do różnych nieporozumień. Każda z tych instytucji działa w swoim zakresie, co jest kluczowe dla zrozumienia, jak działa system kontroli w rolnictwie. Ważne jest, żeby wiedzieć, że to ARiMR zajmuje się kompleksowo praktykami produkcji zwierzęcej, żeby nie wyciągać błędnych wniosków i lepiej rozumieć regulacje w rolnictwie.
Pytanie 10

Kość krucza występuje u

A. bydła.
B. kur.
C. koni.
D. psów.
Kość krucza, znana także jako kość krucza ptasiej, występuje u kur i jest kluczowym elementem układu kostnego tych ptaków. Jest to specyficzna struktura, która pełni istotne funkcje związane z biomechaniką, umożliwiając ptakom efektywne poruszanie się oraz latanie. U kur, kość krucza jest szczególnie ważna w kontekście ich zdolności do skakania oraz poruszania skrzydłami. W praktyce, zrozumienie anatomii kości kruczej ma zastosowanie w hodowli kur, zwłaszcza w kontekście poprawy ich wydajności produkcyjnej oraz zdrowia. Dodatkowo, w badaniach naukowych i weterynaryjnych, kość krucza stanowi ważny punkt odniesienia w analizie rozwoju oraz ewolucji ptaków. W środowisku hodowlanym, znajomość anatomicznych aspektów kości kruczej pozwala na lepszą diagnostykę oraz leczenie schorzeń związanych z układem ruchu u kur.
Pytanie 11

Nadmiar witamin w organizmie określany jest mianem

A. hipowitaminozy.
B. awitaminozy.
C. witaminozy.
D. hiperwitaminozy.
Hiperwitaminoza to stan, w którym w organizmie występuje nadmiar witamin, co może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. W szczególności dotyczy to witamin rozpuszczalnych w tłuszczach, takich jak witamina A, D, E i K, które są magazynowane w organizmie i mogą kumulować się w niebezpiecznych ilościach. Na przykład, nadmiar witaminy A może prowadzić do toksyczności, objawiającej się bólami głowy, zawrotami głowy, a w skrajnych przypadkach do uszkodzenia wątroby. Z kolei nadmiar witaminy D może powodować hiperkalcemię, co skutkuje osłabieniem kości i problemami z nerkami. W praktyce, aby uniknąć hiperwitaminozy, ważne jest, aby stosować się do zaleceń dotyczących dawkowania suplementów diety oraz konsultować wszelkie zmiany w diecie z lekarzem lub dietetykiem. Warto również pamiętać, że różne grupy społeczne mogą mieć odmienne zapotrzebowanie na witaminy, co powinno być brane pod uwagę w planowaniu diety. Standardy żywieniowe, takie jak te opracowane przez FAO i WHO, dostarczają wskazówek dotyczących bezpiecznego spożycia witamin.
Pytanie 12

Wskaż paszę zawierającą w swoim składzie najwięcej białka.

A. Wysłodki buraczane.
B. Makuch rzepakowy.
C. Śruta jęczmienna.
D. Kiszonka z kukurydzy.
Makuch rzepakowy to naprawdę niezłe źródło białka. Zawiera go sporo, bo około 34-36% w suchej masie. Dzięki temu idealnie nadaje się jako pasza dla zwierząt, głównie bydła i drobiu, które potrzebują go w diecie, żeby mogły dobrze rosnąć i produkować. Fajnie, że makuch ma też dobre profile aminokwasowe, co sprawia, że jest lepszy niż wiele innych roślinnych źródeł białka. W praktyce często miesza się go z innymi składnikami, żeby pasze były zbilansowane – to zgodne z tym, co mówią weterynarze oraz standardami żywienia zwierząt. Używanie makuchu w paszach to naprawdę dobra praktyka, która wspiera zdrowie i wydajność zwierząt.
Pytanie 13

Krew wypływająca z serca, rozprowadzana jest po całym ciele zwierzęcia przez

A. naczynia chłonne.
B. żyły.
C. naczynia włosowate.
D. tętnice.
Choć odpowiedzi związane z żyłami, naczyniami chłonnymi i naczyniami włosowatymi mogą wydawać się logiczne, każda z nich ma inną rolę w układzie krwionośnym, co czyni je nieodpowiednimi w kontekście tego pytania. Żyły odpowiedzialne są za transport krwi z powrotem do serca, co oznacza, że ich funkcja jest odwrotna do funkcji tętnic. W związku z tym, ich obecność nie jest w stanie wyjaśnić, jak krew dociera od serca do reszty organizmu. Naczynia chłonne pełnią zupełnie inną rolę, ponieważ są częścią układu limfatycznego i zajmują się transportem limfy oraz ochroną organizmu przed infekcjami, a nie krwi. To prowadzi do nieporozumienia, ponieważ niektórzy mogą mylić ich funkcję z funkcją naczyń krwionośnych. Naczynia włosowate są najmniejszymi naczyniami krwionośnymi, które umożliwiają wymianę substancji między krwią a tkankami, ale nie transportują krwi z serca. Wszelkie błędne przypisania funkcji naczyń krwionośnych mogą wynikać z braku zrozumienia ich roli w organizmie oraz struktury układu krwionośnego. Zrozumienie, jak każdy typ naczynia krwionośnego przyczynia się do funkcjonowania całego układu, jest kluczowe dla prawidłowej interpretacji jego działania i zapewnienia zdrowia układu krążenia.
Pytanie 14

Oblicz roczne przychody prosiąt w gospodarstwie utrzymującym 9 loch. Wskaźnik plenności wynosi 2.<br> Średnio w miocie od lochy uzyskuje się 11 prosiąt.

A. 18 prosiąt.
B. 250 prosiąt.
C. 99 prosiąt.
D. 198 prosiąt.
W przypadku obliczania rocznych przychodów prosiąt w gospodarstwie, błędne odpowiedzi często wynikają z nieprawidłowej interpretacji wskaźników plenności oraz liczby prosiąt w miocie. Na przykład, obliczenie 250 prosiąt mogło powstać w wyniku pomnożenia liczby loch przez całkowitą liczbę prosiąt w miocie bez uwzględnienia liczby kryć w roku. Z kolei odpowiedzi takie jak 99 prosiąt czy 18 prosiąt mogą sugerować pomyłki w obliczeniach lub błędne założenia dotyczące liczby miotów. Kluczową największą pomyłką jest zaniechanie uwzględnienia wskaźnika plenności, co prowadzi do przeszacowania lub niedoszacowania liczby prosiąt. W praktyce, takie błędne podejścia mogą skutkować nieefektywnym planowaniem produkcji i niewłaściwym gospodarowaniem zasobami, co ostatecznie wpływa na rentowność gospodarstwa. Dobrą praktyką jest regularne monitorowanie wskaźników wydajności oraz dostosowywanie strategii zarządzania w oparciu o konkretne dane, co pozwala na podejmowanie świadomych decyzji w zakresie hodowli oraz zarządzania finansami gospodarstwa.
Pytanie 15

U bydła rasy aberdeen angus występuje umaszczenie

A. jednolite jasnoszare.
B. jednolite czarne lub czerwone.
C. łaciate czarno-białe lub czerwono-białe.
D. łaciate, bułane lub szare.
Wszystkie podane odpowiedzi dotyczące umaszczenia bydła rasy Aberdeen Angus zawierają istotne błędy merytoryczne. Omaszczenie łaciate, bułane, szare czy czarno-białe oraz czerwono-białe nie jest charakterystyczne dla tej rasy. Umaszczenie łaciate sugeruje obecność białych plam, co jest sprzeczne z definicją rasy, która koncentruje się na jednolitym kolorze. Rasa Aberdeen Angus jest znana z tego, że nie posiada białych znaków na ciele, co czyni ją unikalną wśród innych ras bydła. Z kolei umaszczenie bułane i jasnoszare nie występuje w tej rasie. Typowe myślenie, które prowadzi do takich błędnych wniosków, często opiera się na ogólnych obserwacjach bydła, nie uwzględniając specyficznych cech rasowych. Hodowcy, aby zapobiec takim nieporozumieniom, powinni stosować się do uznanych standardów rasowych, które skupiają się na jednolitości cech zewnętrznych. Ponadto, zrozumienie genetyki umaszczenia bydła jest kluczowe, ponieważ różne kolory wynikają z konkretnej kombinacji genów, co może być istotne w procesie hodowli i selekcji. Właściwe identyfikowanie ras i ich typowych cech jest fundamentem efektywnej hodowli zwierząt, a znajomość tych aspektów pozwala na lepsze zarządzanie stadem oraz podejmowanie świadomych decyzji hodowlanych.
Pytanie 16

Niedobór żelaza w paszy może powodować

A. zaburzenia krzepnięcia krwi.
B. niedoczynność tarczycy.
C. łamliwość kości.
D. niedokrwistość.
Niedobór żelaza w paszy nie prowadzi do niedoczynności tarczycy, łamliwości kości ani zaburzeń krzepnięcia krwi, co może być mylnie interpretowane przez osoby nieznające się na fizjologii organizmów. Niedoczynność tarczycy jest związana z brakiem jodu, który jest niezbędny do produkcji hormonów tarczycy. Dlatego niedobór jodu, a nie żelaza, może prowadzić do tego schorzenia. Ponadto łamliwość kości jest najczęściej związana z niedoborami wapnia, witaminy D oraz fosforu, a nie żelaza. Żelazo pełni inne funkcje, głównie związane z transportem tlenu, ale nie ma bezpośredniego wpływu na strukturę i wytrzymałość kości. Zaburzenia krzepnięcia krwi mogą wynikać z niedoborów witamin K, C lub kwasu foliowego, które są kluczowe dla procesów krzepnięcia, a nie z braku żelaza. Niezrozumienie tych związków może prowadzić do błędnych wniosków o przyczynach i objawach niedoborów składników odżywczych w diecie zarówno ludzi, jak i zwierząt. Właściwe podejście do diety, oparte na rzetelnej wiedzy i aktualnych standardach żywieniowych, jest kluczowe dla zachowania zdrowia i dobrej kondycji organizmów.
Pytanie 17

W celu poprawnego sporządzania preliminarza pasz stosowane są rezerwy. Dla pasz: treściwych – 5%, objętościowych suchych – 15%, objętościowych soczystych – 25%. Rezerwę 25% należy zastosować dla

A. otrąb pszennych.
B. kiszonki z kukurydzy.
C. makuchu rzepakowego.
D. siana łąkowego.
Kiszonki z kukurydzy są paszą objętościową soczystą, dla której zgodnie z przyjętymi standardami sporządzania preliminarza pasz stosuje się rezerwę wynoszącą 25%. Kiszonka z kukurydzy charakteryzuje się wysoką zawartością wody oraz składników odżywczych, co sprawia, że jest cennym źródłem energii i białka dla zwierząt. Stosowanie 25% rezerwy ma na celu zabezpieczenie odpowiedniej ilości paszy, biorąc pod uwagę zmienność jakości oraz możliwość strat podczas użytku. Ważne jest, aby dokładnie monitorować jakość kiszonek, ponieważ czynniki takie jak fermentacja, warunki przechowywania oraz dojrzałość roślin mają istotny wpływ na ich wartość odżywczą. W praktyce, rolnicy powinni regularnie oceniać skład chemiczny kiszonek, aby dostosować dawki pasz do potrzeb żywieniowych zwierząt, co pozwala na optymalizację produkcji oraz minimalizację kosztów. Poprawne zarządzanie rezerwami pasz jest kluczowe dla efektywności gospodarstwa i dobrostanu zwierząt.
Pytanie 18

Koza została skutecznie pokryta w dniu 15 października. Jaki będzie planowany termin porodu?

A. 15 lipca.
B. 15 lutego.
C. 15 marca.
D. 15 stycznia.
Wybór 15 lutego na poród to pomyłka, bo okres ciąży jest za krótki. Kozy rodzą po około 150 dniach, więc 15 lutego to za wcześnie. 15 stycznia też odpada, bo to jeszcze wcześniejsza data, co zupełnie nie ma sensu. Natomiast 15 lipca to już zdecydowanie za długo, bo to przekracza naturalny czas ciąży. Często takie błędy wynikają z braku wiedzy o cyklu reprodukcyjnym zwierząt i niedokładnego liczenia dni. Każde zwierzę ma swoje potrzeby, a ich znajomość jest mega ważna w hodowli. Dlatego warto poczytać coś na temat reprodukcji, żeby podejmować mądre decyzje, które mają wpływ na zdrowie i dobrostan stada.
Pytanie 19

U świń krzyżowanie polegające na tym, że lochę - mieszańca ras białych kojarzy się z knurem rasy matki nazywa się krzyżowaniem

A. dwurasowym wstecznym.
B. dwurasowym prostym.
C. trzyrasowym wstecznym.
D. trzyrasowym prostym.
Niepoprawne odpowiedzi dotyczą różnych typów krzyżowania, które nie są adekwatne do opisanego przypadku. Krzyżowanie dwurasowe proste odnosi się do bezpośredniego połączenia zwierząt z dwóch różnych ras, gdzie nie zachodzi wsteczność, co oznacza, że nie korzystamy z genotypów przodków, ale raczej wprowadza się cechy nowych ras. Krzyżowanie trzyrasowe wsteczne koncentruje się na trzech rasach, w którym jedna z ras jest powiązana wstecznie, co w przypadku lochy mieszańca nie znajduje zastosowania, gdyż dotyczy to głównie genotypów z różnych ras. Z kolei krzyżowanie trzyrasowe proste używa trzech różnych ras bez odniesienia do przodków, co znów nie odpowiada na potrzeby związane z wykorzystaniem mieszańców. Często mylone koncepcje krzyżowania wynikają z braku zrozumienia, jak zachodzi dziedziczenie cech u zwierząt hodowlanych oraz z niedostatecznej wiedzy o strategiach zwiększania wydajności produkcyjnej. Kluczowe w hodowli jest umiejętne dobieranie krzyżowań, aby maksymalizować korzystne cechy, a błędne rozumienie terminów prowadzi do nieefektywnych praktyk hodowlanych.
Pytanie 20

Pies powinien mieć stały dostęp do

A. kości.
B. warzyw.
C. wody.
D. mleka.
Woda jest podstawowym składnikiem diety psa i powinna być dostępna dla niego przez cały czas. Utrzymanie odpowiedniego poziomu nawodnienia jest kluczowe dla zdrowia i dobrego samopoczucia zwierzęcia. Pies, podobnie jak inne ssaki, składa się w około 60-70% z wody, więc jej niedobór może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak odwodnienie, a w skrajnych przypadkach nawet do śmierci. Pies potrzebuje świeżej wody, aby wspierać procesy metaboliczne, regulację temperatury ciała oraz prawidłowe funkcjonowanie narządów wewnętrznych. Zaleca się, aby codziennie zmieniać wodę w misce, aby zapewnić jej świeżość i czystość. Ponadto, w przypadku aktywnych psów lub w gorące dni, zapotrzebowanie na wodę może znacznie wzrosnąć, co należy uwzględnić w codziennej opiece nad zwierzęciem. Prawidłowe nawodnienie jest zatem kluczowym elementem odpowiedzialnej hodowli i opieki nad psem, zgodnie z zaleceniami weterynaryjnymi.
Pytanie 21

Który ze składników pasz, stosowanych w żywieniu knurów, w niedoborze powoduje odczuwanie głodu, a w nadmiarze może powodować pogorszenie strawności paszy?

A. Tłuszcz.
B. Włókno.
C. Popiół.
D. Białko.
Włókno jest kluczowym składnikiem pasz, który ma istotny wpływ na procesy trawienne u knurów. W niedoborze włókna zwierzęta mogą odczuwać głód, ponieważ włókno wpływa na objętość paszy, a tym samym na poczucie sytości. Dobrze zbalansowana dieta powinna zawierać optymalną ilość włókna, aby wspierać prawidłowe funkcjonowanie układu pokarmowego. Włókno wspomaga perystaltykę jelit oraz jest niezbędne do utrzymania zdrowia mikroflory jelitowej. Zbyt mała ilość włókna w diecie może prowadzić do zaburzeń trawiennych, a w skrajnych przypadkach do kolki. Z drugiej strony, nadmiar włókna w diecie może prowadzić do pogorszenia strawności paszy. Włókna, zwłaszcza te o wysokiej ligninowej zawartości, mogą utrudniać dostęp enzymów trawiennych do składników odżywczych, co może negatywnie wpływać na wchłanianie energii i białka. Dlatego ważne jest, aby hodowcy dostosowywali poziom włókna w paszach do potrzeb żywieniowych zwierząt, uwzględniając ich wiek, kondycję i cel hodowlany. Przykładowo, w żywieniu knurów reprodukcyjnych zaleca się stosowanie włókna surowego na poziomie 5-10%, co sprzyja prawidłowej kondycji i wydajności.
Pytanie 22

Które z pasz należą do grupy objętościowych suchych?

A. Ziarno, nasiona roślin motylkowych, okopowe.
B. Kiszonka, zielonka, okopowe.
C. Susz, wysłodki buraczane, siano.
D. Siano, słoma, plewy.
Wybór odpowiedzi związanych z kiszonką, zielonką, okopowymi oraz ziarnem, nasionami roślin motylkowych i wysłodkami buraczanymi nie jest właściwy w kontekście pasz objętościowych suchych. Kiszonka, będąca paszą fermentowaną, ma wysoką zawartość wilgoci i jest klasyfikowana w grupie pasz objętościowych soczystych. Zielonka, podobnie jak kiszonka, to świeża roślina, która w momencie zbioru ma znaczny poziom wody, co czyni ją również paszą soczystą. Okopowe, takie jak marchew czy buraki, to pasze energetyczne, które nie są klasyfikowane jako suche, ponieważ ich wilgotność jest znacznie wyższa. Ziarno i nasiona roślin motylkowych dostarczają głównie białka i energii, a ich zastosowanie polega na wzbogacaniu diety, a nie na dostarczaniu objętości w postaci suchej paszy. W praktyce, mylenie tych kategorii pasz może prowadzić do nieoptymalnego doboru składników w diecie zwierząt, co wpływa na ich zdrowie oraz efektywność produkcyjną. Zrozumienie różnic między paszami objętościowymi suchymi a soczystymi jest kluczowe dla skutecznego zarządzania żywieniem w hodowli zwierząt. Pasze objętościowe suche powinny stanowić stały element w diecie, natomiast inne rodzaje pasz powinny być stosowane w odpowiednich proporcjach, aby zaspokoić różnorodne potrzeby pokarmowe zwierząt.
Pytanie 23

Jeśli stwierdzamy, że na rogu krowy widoczne są cztery obrączki, to szacunkowy jej wiek, wyrażony w latach, wynosi

A. 10-11
B. 4-5
C. 8-9
D. 6-7
Pytania dotyczące wieku zwierząt często prowadzą do nieporozumień związanych z umiejętnością oceny ich rozwoju na podstawie cech morfologicznych, jak na przykład liczba obrączek na rogach. Odpowiedzi 4-5 lat, 10-11 lat oraz 8-9 lat mogą wynikać z błędnych założeń lub niepełnych informacji na temat rozwoju krowy. Wiek 4-5 lat może być mylnie utożsamiany z młodym, ale już zdolnym do rozrodu osobnikiem, podczas gdy krowy w tym wieku często nie osiągnęły jeszcze pełni swego potencjału produkcyjnego. Z kolei wiek 10-11 lat sugeruje, że krowa jest już znacznie starsza, co wiąże się z obniżeniem wydajności mlecznej oraz zwiększoną podatnością na choroby. Takie podejście do oceny wieku może prowadzić do błędnych decyzji dotyczących zarządzania stadem, takich jak nadmierne wydłużanie czasu użytku zwierząt czy niewłaściwe planowanie reprodukcji. Dobrą praktyką w hodowli bydła jest stosowanie systemów identyfikacji, które umożliwiają dokładniejsze śledzenie wieku oraz historii zdrowotnej zwierząt, co pozwala na podejmowanie świadomych decyzji w zakresie ich użytkowania oraz zarządzania stadem.
Pytanie 24

Udzielając pierwszej pomocy krowie z objawami wzdęcia żwacza, należy

A. położyć na prawym boku.
B. ustawić ją zadem wyżej.
C. ustawić ją przodem wyżej.
D. położyć na lewym boku.
Wybór niewłaściwej pozycji dla krowy z objawami wzdęcia żwacza, np. położenie jej na lewym boku czy zadem wyżej, może prowadzić do pogorszenia stanu zdrowia zwierzęcia. Położenie na lewym boku jest konwencjonalnie stosowane w innych sytuacjach, ale w przypadku wzdęcia może powodować dodatkowe gromadzenie się gazów, co zwiększa ciśnienie wewnętrzne w żwaczu. Ustanowienie pozycji, w której przód ciała jest niżej niż tył, nie tylko nie sprzyja odpływowi gazów, ale również może prowadzić do ucisku na przeponę, co complicuje oddychanie i może prowadzić do tzw. wzdęcia przerzutowego, gdzie gaz przemieszcza się do innych części układu pokarmowego. Dla wielu osób mylące mogą być także pozycje „przodem wyżej” z „zadem wyżej”, które mają różne skutki dla zdrowia zwierzęcia. Prawidłowe podejście do problemu wzdęcia wymaga zrozumienia mechanizmów fizjologicznych i anatomicznych krowy. Ważne jest również, aby nie ignorować symptomów wzdęcia, gdyż może to prowadzić do opóźnienia w podjęciu kluczowych działań ratunkowych. W praktyce weterynaryjnej, zaleca się stałą edukację oraz znajomość najnowszych badań dotyczących profilaktyki i leczenia wzdęcia, co pozwala na podejmowanie świadomych decyzji w stresujących sytuacjach związanych z pierwszą pomocą dla zwierząt.
Pytanie 25

Zabrania się zadawania zwierzętom pasz zawierających

A. karotenoidy.
B. mykotoksyny.
C. ligniny.
D. hemicelulozy.
Mykotoksyny są toksycznymi substancjami wytwarzanymi przez niektóre pleśnie, które mogą zagrażać zdrowiu zwierząt, a nawet ludzi. Ich obecność w paszach dla zwierząt hodowlanych jest absolutnie niedopuszczalna, ponieważ mogą prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak uszkodzenia wątroby, osłabienie układu immunologicznego, a w skrajnych przypadkach nawet do śmierci. W praktyce, hodowcy są zobowiązani do regularnego monitorowania jakości pasz oraz przeprowadzania badań na obecność mykotoksyn, aby zapewnić bezpieczeństwo zwierząt. W Polsce oraz Unii Europejskiej istnieją rygorystyczne normy dotyczące maksymalnych dopuszczalnych poziomów mykotoksyn w paszach, co jest zgodne z zasadami dobrej praktyki w hodowli zwierząt. Przykładem może być stosowanie odpowiednich środków konserwujących oraz monitorowanie warunków przechowywania pasz, co minimalizuje ryzyko rozwoju pleśni i obecności toksycznych metabolitów.
Pytanie 26

Prawidłowe wymię krowy charakteryzuje

A. zawieszenie sromowe i kształt miskowaty.
B. zawieszenie sromowo-brzuszne i kształt kulisty.
C. zawieszenie brzuszne i kształt kulisty.
D. zawieszenie sromowo-brzuszne i kształt skrzynkowaty.
Odpowiedzi zawierające błędne koncepcje, jak zawieszenie sromowe czy brzuszne oraz różne kształty wymion, mogą prowadzić do nieporozumień w zakresie oceny zdrowia krowy oraz efektywności jej produkcji mlecznej. Zawieszenie sromowe, sugerujące wsparcie tylko w okolicy sromu, nie zapewnia odpowiedniego podparcia dla wymienia, co może skutkować gromadzeniem się mleka oraz zwiększoną podatnością na stany zapalne. Kształt miskowaty, mimo że może być atrakcyjny wizualnie, nie jest korzystny z perspektywy funkcjonalnej, ponieważ może ograniczać objętość mleka, a także utrudniać dojenie. Wymiona o niewłaściwym kształcie często wiążą się z problemami zdrowotnymi, takimi jak mastitis, co znacząco obniża wydajność produkcyjną i podnosi koszty leczenia. Również zawieszenie brzuszne, które nie jest typowe dla zdrowych krów, może prowadzić do problemów z dojeniem, co jest niezgodne z dobrymi praktykami hodowlanymi, które zalecają dążenie do harmonijnych i funkcjonalnych wymion. Właściwa wiedza na temat anatomicznych cech wymion jest kluczowa w hodowli i produkcji mleka, dlatego warto skupić się na standardach zdrowotnych i wydajnościowych, aby unikać popełniania typowych błędów w ocenie zwierząt.
Pytanie 27

W celu ułatwienia zakiszania pasz dodaje się

A. prebiotyki.
B. przeciwutleniacze.
C. detoksykanty.
D. inokulanty.
Prebiotyki to substancje, które wspierają rozwój pożytecznych bakterii w jelitach, ale nie mają one bezpośredniego zastosowania w procesie zakiszania pasz. Ich obecność w paszy ma na celu głównie poprawę zdrowia układu pokarmowego zwierząt i nie wpływa na jakość fermentacji paszy. Detoksykanty, z kolei, są używane do neutralizowania toksycznych substancji w paszach, co również nie ma związku z procesem zakiszania. Chociaż mogą poprawić bezpieczeństwo paszy, nie przyczyniają się do efektywności fermentacji. Przeciwutleniacze mają na celu zapobieganie utlenianiu składników odżywczych w paszy, co jest ważne, ale również nie zwiększa jakości kiszonki. Osoby wybierające te odpowiedzi mogą myśleć, że każde z tych dodatków poprawia jakość paszy w kontekście przechowywania, co jednak prowadzi do mylnych wniosków. W rzeczywistości, kluczem do skutecznego zakiszania jest stymulacja pożądanych mikroorganizmów, co zapewniają jedynie inokulanty. W związku z tym, organizacje zajmujące się żywieniem zwierząt oraz badania naukowe jednoznacznie wskazują na konieczność używania inokulantów w procesie kiszenia, aby uzyskać optymalne efekty.
Pytanie 28

W zakiszanej masie do wytworzenia kwasu mlekowego w ilości warunkującej prawidłowy przebieg zakiszania konieczna jest niezbędna ilość

A. białka.
B. witamin.
C. tłuszczy.
D. węglowodanów.
Węglowodany odgrywają kluczową rolę w procesie zakiszania, ponieważ stanowią główne źródło energii dla mikroorganizmów biorących udział w fermentacji. Kiedy masę zakiszaną poddaje się fermentacji, bakterie mleczarskie przekształcają dostępne węglowodany, takie jak cukry, na kwas mlekowy. To właśnie kwas mlekowy jest odpowiedzialny za obniżenie pH w zakiszanej masie, co z kolei sprzyja konserwacji, hamując rozwój patogennych bakterii. W praktyce, odpowiednia ilość węglowodanów w surowcach przeznaczonych do zakiszania, takich jak pasze dla zwierząt, ma bezpośredni wpływ na jakość i stabilność zakiszonego produktu. Wartościowe źródła węglowodanów to na przykład suszone zboża czy błonnik roślinny. Właściwe zbilansowanie składników w mieszance zakiszanej jest zgodne z zasadami dobrych praktyk przetwórczych, co przekłada się na efektywniejszą produkcję i lepsze właściwości paszy.
Pytanie 29

W transporcie tlenu z płuc do tkanek i dwutlenku węgla z tkanek do płuc udział biorą

A. monocyty.
B. trombocyty.
C. leukocyty.
D. erytrocyty.
Monocyty, leukocyty i trombocyty nie pełnią roli w transporcie tlenu ani dwutlenku węgla, co może prowadzić do mylnych wniosków na temat ich funkcji. Monocyty to rodzaj białych krwinek odpowiedzialnych za odpowiedź immunologiczną organizmu oraz fagocytozę patogenów. Ich podstawowa rola polega na eliminowaniu obumarłych komórek i eliminacji infekcji, co jest zupełnie inny proces niż transport gazów. Leukocyty, będące głównie komórkami układu odpornościowego, także nie biorą udziału w transporcie gazów, a ich funkcje koncentrują się na obronie organizmu przed infekcjami i chorobami. Trombocyty, nazywane płytkami krwi, są kluczowe w procesach krzepnięcia krwi, ale również nie uczestniczą w transporcie tlenu ani dwutlenku węgla. Typowym błędem jest mylenie ich funkcji z rolą erytrocytów z powodu ich ogólnego udziału w systemie krwionośnym. Każda z tych komórek pełni wyspecjalizowane funkcje, które są odrębne i nie mogą być mylone z transportem gazów. Zrozumienie różnic między tymi komórkami jest fundamentalne, aby właściwie ocenić ich rolę w organizmie oraz unikać pomyłek, które mogą prowadzić do nieprawidłowych interpretacji funkcji układu krwionośnego.
Pytanie 30

Składniki mieszanek treściwych, których rola polega na wiązaniu toksycznych metabolitów i mykotoksyn wydzielanych przez niepożądane mikroorganizmy, to

A. enzymy.
B. przeciwutleniacze.
C. prebiotyki.
D. detoksykanty.
Prebiotyki, przeciwutleniacze i enzymy, mimo że mają swoje własne istotne funkcje w organizmie, nie odpowiadają za wiązanie toksycznych metabolitów ani mykotoksyn. Prebiotyki są nieprzyswajalnymi składnikami pokarmowymi, które stymulują wzrost i aktywność korzystnych mikroorganizmów w jelitach. Ich głównym celem jest poprawa zdrowia układu pokarmowego poprzez wspieranie flory bakteryjnej, a nie eliminacja toksyn. Przeciwutleniacze, takie jak witamina C czy E, neutralizują wolne rodniki, ale ich działanie nie obejmuje wiązania toksycznych substancji. Ich rola polega na ochronie komórek przed uszkodzeniami oksydacyjnymi, co jest ważne dla zachowania zdrowia, ale nie ma bezpośredniego związku z detoksykacją w sensie eliminacji mykotoksyn. Enzymy, z kolei, to białka katalizujące reakcje chemiczne w organizmie. Choć są kluczowe w procesach metabolicznych, nie pełnią funkcji detoksykacyjnej w kontekście wiązania toksyn. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych funkcji biologicznych tych substancji, co może prowadzić do niewłaściwego stosowania suplementów diety i braku oczekiwanych efektów. W praktyce, ważne jest zrozumienie specyficznych ról poszczególnych składników, aby podejmować właściwe decyzje żywieniowe i zdrowotne.
Pytanie 31

System NEL stosuje się do oceny wartości energetycznej pasz dla

A. koni.
B. bydła.
C. kóz.
D. świń.
Zastosowanie systemu NEL do oceny wartości energetycznej pasz ogranicza się głównie do bydła, co czyni odpowiedzi dotyczące kóz, koni i świń błędnymi. W przypadku kóz, chociaż również wymagają one odpowiedniego zbilansowania diety, ich potrzeby energetyczne i metabolizm różnią się znacząco od bydła. Kóz nie można oceniać według tego samego standardu energetycznego, ponieważ ich zdolności do wykorzystania paszy są inne, co prowadzi do błędnych wniosków w kontekście diety. W przypadku koni, warto zauważyć, że ich metabolizm zasadniczo opiera się na wydajności energetycznej w inny sposób. Konie są bardziej wrażliwe na różnorodność paszy i ich dieta musi być dostosowywana do aktywności fizycznej, co sprawia, że stosowanie NEL nie jest wystarczające do oceny ich potrzeb żywieniowych. Jeśli chodzi o świnie, to ich potrzeby energetyczne są również zgoła odmienne. Dla trzody chlewnej bardziej odpowiednim podejściem jest wykorzystanie systemów oceny opartych na ilości energii z paszy, takich jak DE (Digestible Energy) czy ME (Metabolizable Energy), które bardziej precyzyjnie odzwierciedlają ich mechanizmy trawienne i energetyczne. Wnioskując, typowe błędy myślowe, które prowadzą do niepoprawnych wniosków dotyczących zastosowania NEL w ocenie pasz dla innych gatunków zwierząt, wynikają z ignorowania specyfiki każdego z tych gatunków oraz różnorodności ich potrzeb żywieniowych i metabolicznych.
Pytanie 32

Zwierzę gospodarskie nie jest zwierzęciem hodowlanym, gdy

A. zostało wpisane, zarejestrowane lub kwalifikuje się do wpisu lub rejestracji w księdze hodowlanej lub rejestrze.
B. jego wykorzystanie jest przewidziane w programie hodowlanym prowadzonym dla danej księgi hodowlanej lub rejestru.
C. posiada rodowód pochodzenia oraz orzeczenie lekarsko-weterynaryjne o zdrowiu i przydatności do rozrodu.
D. jego rodzice i dziadkowie zostali wpisani do księgi hodowlanej lub zarejestrowani w tej księdze lub rejestrze tej samej rasy lub ras, lub linii hodowlanej.
Niezrozumienie, dlaczego zwierzę gospodarskie jest uznawane za niehodowlane w przypadku braku rodowodu pochodzenia i orzeczenia o zdrowiu, może prowadzić do błędnych wniosków. Odpowiedzi, które mówią o wpisie do księgi hodowlanej czy rejestru, nie uwzględniają istotnych aspektów zdrowotnych i genetycznych zwierząt. Wpisanie zwierzęcia do księgi hodowlanej czy rejestru może mieć miejsce z różnych powodów, ale niekoniecznie odzwierciedla rzeczywistą jakość genetyczną i zdrowotną danego osobnika. Z kolei, programy hodowlane mogą obejmować szeroki zakres zwierząt, które niekoniecznie muszą spełniać rygorystyczne wymagania zdrowotne. Ostatecznie, posiadanie rodowodu oraz potwierdzenia zdrowia jest kluczowe, aby zapewnić, że zwierzęta mogą efektywnie uczestniczyć w procesie hodowlanym, co nie tylko wpływa na ich zdrowie, ale również na dobrostan przyszłego potomstwa. Ignorowanie tych aspektów może prowadzić do nieefektywnej hodowli i zwiększonego ryzyka wystąpienia chorób genetycznych w populacjach zwierząt gospodarskich.
Pytanie 33

Emisję związków odorotwórczych do atmosfery, pochodzących z chowu wielkostadnego świń można ograniczyć przez

A. dezynfekcję.
B. dezynsekcję.
C. dezodoryzację.
D. deratyzację.
Dezynsekcja, deratyzacja i dezynfekcja to procesy, które nie mają bezpośredniego wpływu na redukcję związków odorotwórczych w kontekście chowu zwierząt. Dezynsekcja polega na zwalczaniu owadów, co może być istotne z perspektywy utrzymania zdrowia zwierząt, ale nie rozwiązuje problemu emisji zapachów. Deratyzacja dotyczy eliminacji gryzoni, co również nie wpływa na odorotwórczość, a jest bardziej związane z kwestiami sanitarno-epidemiologicznymi. Dezynfekcja, z kolei, ma na celu eliminację patogenów, co jest istotne dla zdrowia zwierząt, ale nie redukuje emisji związków zapachowych. Wybór tych metod może wynikać z błędnego zrozumienia źródeł odorów w chlewniach, gdzie kluczowym elementem są nie tylko czynniki sanitarno-epidemiologiczne, ale przede wszystkim zarządzanie odpadami organicznymi oraz odpowiednia wentylacja. Zastosowanie niewłaściwych technik w walce z emisją odorów może prowadzić do dalszego pogorszenia sytuacji, a także wpływać na zdrowie ludzi i zwierząt. Dlatego kluczowe jest podejście całościowe, obejmujące zarówno dezodoryzację, jak i inne metody poprawy warunków hodowlanych.
Pytanie 34

W czasie zabiegu inseminacji krowy nasienie powinno być umieszczone

A. w lejku jajowodu.
B. w trzonie macicy.
C. w szyjce macicy.
D. w pochwie.
Wiesz, umieszczenie nasienia w trzonie macicy podczas inseminacji krowy to naprawdę kluczowy krok, jeśli chcemy, żeby to zadziałało. To tam, w tronie macicy, dochodzi do zapłodnienia komórki jajowej. A co więcej, to miejsce sprzyja temu, żeby plemniki mogły się przemieszczać do jajowodów, gdzie tak naprawdę dochodzi do połączenia z komórką jajową. Im lepsze warunki, tym większa szansa na sukces. Właściwe wykonanie inseminacji ma ogromne znaczenie w hodowli bydła, bo to wpływa na zdrowie zwierząt i efektywność produkcji. Fajnie jest też mieć odpowiednie narzędzia i znać cykl rujowy krowy, żeby wiedzieć, kiedy najlepiej przeprowadzać inseminację. Dzięki temu minimalizujemy stres dla zwierząt i zwiększamy szanse na ciążę.
Pytanie 35

Loszki ras białych uzyskują dojrzałość rozpłodową, gdy osiągną wiek

A. 12-13 miesięcy i wagę 130-140 kg.
B. 7-9 miesięcy i wagę 100-120 kg.
C. 10-11 miesięcy i wagę 125-135 kg.
D. 4-6 miesięcy i wagę 70-90 kg.
Odpowiedź 7-9 miesięcy i wagę 100-120 kg jest uznawana za poprawną, ponieważ to właśnie w tym okresie loszki ras białych osiągają dojrzałość płciową i są gotowe do rozrodu. W praktyce, dojrzałość ta jest związana nie tylko z wiekiem, ale również z odpowiednią wagą, co odzwierciedla się w ich zdolności do reprodukcji. Dobrym praktyką w hodowli jest monitorowanie zarówno wieku, jak i wagi loszek, aby zapewnić ich optymalne zdrowie i wydajność w produkcji. Warto również pamiętać, że odpowiednia dieta, dostęp do ruchu oraz warunki bytowe mają kluczowe znaczenie w osiąganiu przez loszki dojrzałości płciowej. W przypadku ras białych, ich genotyp oraz metody hodowli mogą wpływać na czas osiągnięcia dojrzałości, co potwierdzają badania zootechniczne. Świadomość hodowcy na temat tych kwestii ma istotny wpływ na efektywność produkcji trzody chlewnej oraz dobrostan zwierząt.
Pytanie 36

Niedobór białka ogólnego w dawce pokarmowej dla przeżuwaczy najlepiej uzupełni zielonka

A. z trawy łąkowej.
B. z kukurydzy.
C. z lucerny.
D. ze słonecznika.
Wybór niewłaściwego źródła białka w diecie przeżuwaczy może prowadzić do poważnych niedoborów pokarmowych. Słonecznik, chociaż dostarcza pewną ilość białka, jest głównie źródłem tłuszczy, co sprawia, że jego zastosowanie w diecie przeżuwaczy nie jest optymalne. Tłuszcze mogą zaburzać proces fermentacji w żwaczu, co prowadzi do zmniejszenia efektywności trawienia. Kukurydza, z kolei, ma niską zawartość białka ogólnego (około 8-10%), co również czyni ją niewystarczającym źródłem białka dla przeżuwaczy, zwłaszcza w okresach wymagających wyższej podaży białka. Trawa łąkowa, mimo że jest naturalnym składnikiem diety, często ma niższą zawartość białka w porównaniu do lucerny i może być niewystarczająca w przypadku dużych potrzeb białkowych zwierząt, zwłaszcza w okresie laktacji czy intensywnego wzrostu. Zrozumienie różnicy między tymi źródłami białka jest kluczowe dla dobrego zarządzania dietą przeżuwaczy. Właściwe ustawienie proporcji białka w diecie jest niezbędne dla zapewnienia zdrowia zwierząt oraz ich wydajności produkcyjnej. Nieodpowiednie podejście do komponowania diety może prowadzić do problemów zdrowotnych oraz obniżenia efektywności produkcji mleka czy mięsa.
Pytanie 37

Która z wymienionych ras występuje w odmianie nagiej i owłosionej?

A. Maltańczyk.
B. Yorkshire terrier.
C. Pudel.
D. Grzywacz chiński.
Maltańczyk, Yorkshire terrier oraz Pudel to rasy, które nie występują w odmianie nagiej ani owłosionej, co może prowadzić do mylnych przekonań na temat ich różnorodności. Maltańczyk jest rasą, która znana jest ze swojego długiego, jedwabistego futra, które wymaga regularnej pielęgnacji, aby uniknąć splątania i utraty zdrowia skóry. Z kolei Yorkshire terrier również ma długą sierść, ale nie występuje w wersji nagiej, co może sugerować, że niektóre rasy mogą mieć różne odmiany sierści. Pudel, znany z kręconego futra, również nie ma odmiany nagiej, co oznacza, że wszystkie osobniki mają sierść, która jest nie tylko estetyczna, ale również funkcjonalna w kontekście ochrony. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do nieprawidłowych wniosków, obejmują założenie, że tylko na podstawie różnorodności zewnętrznej można klasyfikować rasy. W praktyce, aby zrozumieć specyfikę danej rasy, konieczne jest zapoznanie się z jej cechami genetycznymi i standardami hodowlanymi, które jasno definiują, co powinno być traktowane jako różnorodność w danej rasie.
Pytanie 38

Krzyżowanie różnych ras zwierząt ma na celu uzyskanie efektu

A. selekcji.
B. heterozji.
C. korelacji.
D. modyfikacji.
Selekcja to proces, w którym wybiera się osobniki o pożądanych cechach do dalszej reprodukcji, jednak sama selekcja nie prowadzi do heterozji. W przypadku krzyżowania ras, selekcja może być stosowana, ale nie jest celem samym w sobie, a jedynie narzędziem. Korelacja odnosi się do statystycznego związku między zmiennymi, a w kontekście hodowli zwierząt nie wyjaśnia ona mechanizmów leżących u podstaw uzyskiwania lepszych cech w wyniku krzyżowania. Modyfikacja natomiast oznacza wprowadzenie zmian w organizmach, ale niekoniecznie związanych z genotypem rodziców. Może to być mylące w kontekście krzyżowania, ponieważ nie odnosi się bezpośrednio do pojęcia łączenia różnych genotypów. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych terminów i założenie, że krzyżowanie różnych ras prowadzi jedynie do selekcji czy korelacji, co w dłuższej perspektywie może ograniczać zrozumienie złożoności genetyki i hodowli. Właściwe zrozumienie mechanizmów heterozji może być kluczowe dla efektywnej strategii hodowlanej, a ignorowanie tego aspektu może prowadzić do suboptymalnych wyników w produkcji zwierzęcej.
Pytanie 39

W tuczarni norma oświetlenia naturalnego wyrażona stosunkiem oszklonej powierzchni okien do powierzchni podłogi wynosi 1:30. W tuczarni o wymiarach 15 m x 30 m powierzchnia okien powinna wynosić

A. 20 m2
B. 30 m2
C. 15 m2
D. 10 m2
Odpowiedzi 10 m2, 20 m2 i 30 m2 są niepoprawne, ponieważ nie uwzględniają odpowiedniego stosunku oszklonej powierzchni okien do powierzchni podłogi w tuczarni, który wynosi 1:30. W przypadku propozycji 10 m2 (czyli 1:45) nie spełnia się wymogów dotyczących minimalnego oświetlenia naturalnego, co może prowadzić do niewystarczającego naświetlenia wnętrza obiektu. Z drugiej strony, wybór 20 m2 (1:22,5) oraz 30 m2 (1:15) również przekracza normę, co może wiązać się z nadmiernym kosztem budowy oraz utrzymania, a także może powodować problemy z klimatyzacją i wentylacją. Wysoka powierzchnia okien może prowadzić do przegrzewania się wnętrza latem, co wpływa negatywnie na komfort zwierząt oraz ich zdrowie. Właściwe zrozumienie i zastosowanie norm dotyczących oświetlenia naturalnego jest kluczowe dla efektywnego zarządzania obiektami hodowlanymi. Zastosowanie niewłaściwego oświetlenia może prowadzić do obniżenia wydajności zwierząt, co w dłuższym okresie może skutkować stratami finansowymi dla hodowców. Dlatego też, przy projektowaniu tuczarni, niezbędne jest przestrzeganie standardów dotyczących światła dziennego, co zapewnia optymalne warunki dla zwierząt.
Pytanie 40

W mieszance stosowanej w żywieniu prosiąt udział zakwaszacza wynosi 0,5%.<br> Ile kilogramów zakwaszacza należy dodać do sporządzenia 1 tony tej mieszanki?

A. 50 kg
B. 5 kg
C. 20 kg
D. 10 kg
Odpowiedzi wskazujące na 10 kg, 20 kg i 50 kg są nieprawidłowe z powodu błędnych obliczeń dotyczących procentowej zawartości zakwaszacza w mieszance. Mylne podejście do obliczeń może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia, czym jest procent i jak się go stosuje w praktyce. Procent to sposób wyrażania części całości, a w tym przypadku 0,5% oznacza, że na każdą 100 jednostek mieszanki przypadają 0,5 jednostki zakwaszacza. Dlatego przy obliczaniu ilości zakwaszacza w tonie mieszanki, które wynosi 1000 kg, należy zastosować prosty wzór: (0,5/100) * 1000. Stąd wynik 5 kg. Wybierając 10 kg, można błędnie założyć, że ilość powinna być podwojona, co jest typowym błędem, który polega na nieprawidłowym interpretowaniu procentów. W przypadku 20 kg można sądzić, że zakwaszacz powinien być stosowany w większej proporcji, co nie znajduje uzasadnienia w praktyce żywieniowej. Ostatnia odpowiedź, 50 kg, to poważny błąd, który wskazuje na kompletną nieznajomość zasad obliczania procentów w kontekście mieszania składników paszowych, co może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych u zwierząt. Dlatego tak ważne jest, aby zrozumieć zasady dotyczące stosowania składników w mieszankach paszowych, aby zapewnić ich prawidłowe żywienie oraz uniknąć niekorzystnych efektów zdrowotnych.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej