Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik budownictwa
- Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
- Data rozpoczęcia: 7 czerwca 2025 01:58
- Data zakończenia: 7 czerwca 2025 02:12
Egzamin niezdany
Wynik: 19/40 punktów (47,5%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 3
Do sporządzenia zaprawy cementowo-wapiennej odmiany E zaplanowano użycie 100 dm3 cementu. Korzystając z informacji zawartych w tabeli określ, ile pozostałych składników należy przygotować do jej wykonania.
| Proporcje składników (mierzone objętościowo) | Symbol odmiany | |
|---|---|---|
| Zaprawy cementowe | odmiana 1 : 2 | A |
| odmiana 1 : 3 | B | |
| odmiana 1 : 4 | C | |
| Zaprawy cementowo-wapienne | odmiana 1 : 0,25 : 3 | D |
| odmiana 1 : 0,5 : 4 | E | |
| odmiana 1 : 1 : 6 | F | |
| odmiana 1 : 2 : 9 | G | |
| Zaprawy wapienne | odmiana 1 : 1,5 | H |
| odmiana 1 : 2 | I | |
| odmiana 1 : 4 | J | |
A. 50 dm3 wapna i 200 dm3 piasku.
B. 50 dm3 piasku i 400 dm3 wapna.
C. 50 dm3 wapna i 400 dm3 piasku.
D. 50 dm3 piasku i 200 dm3 wapna.
Wybór niewłaściwych proporcji składników do zaprawy cementowo-wapiennej może prowadzić do znacznych problemów związanych z jakością i wytrzymałością gotowego materiału. Propozycje, takie jak użycie 200 dm3 wapna czy 200 dm3 piasku wbrew wskazanym wymaganiom, świadczą o nieporozumieniu w zakresie proporcji, które są kluczowe dla uzyskania odpowiednich parametrów zaprawy. W przypadku nadmiaru wapna, może dojść do obniżenia wytrzymałości mechanicznej, co prowadzi do ryzyka rozwarstwienia się zaprawy oraz powstawania pęknięć. Z kolei zbyt duża ilość piasku w stosunku do innych składników może skutkować niską spójnością mieszanki, co negatywnie wpłynie na jej zdolność do przenoszenia obciążeń. Kluczowym aspektem jest również zrozumienie, że właściwe proporcje są oparte na przepisach i normach branżowych, które definiują wymagania dla poszczególnych typów zapraw. Aby uniknąć błędów, istotne jest zrozumienie, jakie właściwości chcemy uzyskać z zaprawy oraz jak różne składniki wpływają na jej zachowanie w czasie. Zastosowanie niewłaściwych proporcji nie tylko zwiększa ryzyko uszkodzeń strukturalnych, ale także prowadzi do nadmiernych kosztów związanych z poprawkami i przystosowaniem struktury budowlanej do wymagań technicznych.
Pytanie 4
Narzut tynku cementowo-wapiennego kategorii III powinien być nałożony na
A. zwilżonej gładzi
B. suchej obrzutce
C. związanej gładzi
D. zwilżonej obrzutce
Wybór zwilżonej gładzi jako podłoża do nałożenia tynku pospolitego cementowo-wapiennego kategorii III jest niewłaściwy, ponieważ gładź, niezależnie od stanu wilgotności, nie zapewnia odpowiedniej struktury dla aplikacji tynku. Gładkie powierzchnie mają tendencję do obniżenia przyczepności, co może prowadzić do nieodpowiedniego wiązania materiału tynkarskiego z podłożem. W przypadku suchej obrzutki, brak wilgoci może skutkować zbyt szybkim wchłanianiem wody przez tynk, co może prowadzić do jego kruszenia się oraz powstawania pęknięć. Ponadto, wybór związanej gładzi jako podłoża również jest błędny, ponieważ takie podłoże nie oferuje wymaganej porowatości, co jest istotne dla prawidłowego wchłaniania i wiązania tynku. Podczas stosowania tynków cementowych ważne jest, aby przestrzegać zasad przygotowania podłoża, które powinno być z jednej strony odpowiednio zwilżone, a z drugiej strony charakteryzować się teksturą sprzyjającą przyczepności. Nieprzestrzeganie tych zasad prowadzi do typowych błędów budowlanych, które mogą skutkować koniecznością wykonania kosztownych napraw w przyszłości.
Pytanie 5
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 6
Czym charakteryzuje się tynk trójwarstwowy, który składa się z następujących po sobie warstw?
A. 1. gładź, 2. obrzutka, 3. narzut
B. 1. narzut, 2. obrzutka, 3. gładź
C. 1. gładź, 2. narzut, 3. obrzutka
D. 1. obrzutka, 2. narzut, 3. gładź
Wybór kolejności kolejnych warstw tynku trójwarstwowego, przedstawiony w niepoprawnych odpowiedziach, jest oparty na niepełnym zrozumieniu zasad aplikacji tynków i ich funkcji. Niezrozumienie roli obrzutki jako pierwszej warstwy prowadzi do ryzyka niewłaściwego przygotowania podłoża, co może skutkować odspajaniem się kolejnych warstw. Obrzutka, ze względu na swoją gruboziarnistą strukturę, jest kluczowa do zapewnienia przyczepności narzutu. Zastosowanie gładzi jako pierwszej warstwy jest technicznie błędne, ponieważ bez odpowiednio przygotowanej powierzchni, gładź nie będzie się trzymać, co może prowadzić do jej pękania i łuszczenia się. Z kolei błędne umiejscowienie narzutu przed obrzutką sprawia, że cała konstrukcja traci swoje właściwości izolacyjne i estetyczne. W praktyce, brak właściwego zastosowania kolejności warstw może prowadzić do kosztownych napraw i konieczności usunięcia i ponownego nałożenia tynku, co jest nieefektywne i niezgodne z zaleceniami branżowymi. Dlatego tak ważne jest, aby zrozumieć, jak każda warstwa przyczynia się do ostatecznego efektu i trwałości tynku, oraz aby stosować się do ustalonych standardów w budownictwie.
Pytanie 7
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 8
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 9
Aby przygotować 1 worek (25 kg) zaprawy tynkarskiej, trzeba zastosować
A. wiertarkę z mieszadłem
B. agregat tynkarski
C. betoniarkę przeciwbieżną
D. betoniarkę wolnospadową
Betoniarka przeciwbieżna do mieszania zaprawy tynkarskiej to nie najlepszy wybór. Ta maszyna jest raczej przystosowana do dużych ilości betonu, a nie do tynków. Betoniarka działa na zasadzie przeciwstawnych ruchów bębna i jest ok, ale jej jakość mieszanki tynkarskiej może być kiepska. Przy zaprawach ważne jest, żeby uzyskać jednorodną konsystencję, a z betoniarką czasem mogą być z tym problemy. Agregaty tynkarskie, mimo że są do aplikacji tynków, nie służą do początkowego mieszania. W sumie używa się ich do transportu gotowej zaprawy, a nie do jej przygotowania. Betoniarki wolnospadowe też najlepiej nie używać do takich cienkich materiałów, jak tynki, bo są raczej zbudowane do betonu. To typowy błąd, że myślisz, że każde urządzenie do mieszania można stosować zamiennie, a tak nie jest. Nieodpowiednie narzędzie do rozrabiania zaprawy może spowodować różne problemy, jak trudności w aplikacji, brzydki wygląd tynku, a nawet obniżoną trwałość. Lepiej postawić na to, co jest przeznaczone do tynków!
Pytanie 10
Jaką minimalną grubość powinny mieć przegrody oddzielające przewody spalinowe od dymowych w ścianach murowanych z cegły?
A. 1 cegły
B. ¼ cegły
C. 1½ cegły
D. ½ cegły
Wybór grubości przegród oddzielających przewody spalinowe od dymowych jest zagadnieniem kluczowym dla zapewnienia bezpieczeństwa budynków. Odpowiedzi wskazujące na 1 cegłę, ¼ cegły oraz 1½ cegły nie są zgodne z aktualnymi standardami budowlanymi. Zastosowanie przegrody o grubości 1 cegły może być nieadekwatne w kontekście właściwości izolacyjnych i ognioodpornych, które są wymagane dla skutecznego oddzielenia tych przewodów. W przypadku ¼ cegły, grubość ta jest zbyt mała, co może prowadzić do niekontrolowanego rozprzestrzenienia się dymu i spalin, a tym samym stwarzać zagrożenie dla mieszkańców. Wybór 1½ cegły może być przekonujący, jednak w praktyce może powodować nieuzasadniony wzrost kosztów budowy i niepotrzebną masywność konstrukcji. Kluczowe jest, aby przy projektowaniu takich rozwiązań kierować się normami, które precyzują minimalne wymagania dotyczące grubości przegród. Względy praktyczne, takie jak miejsce instalacji oraz rodzaj przewodów, powinny być analizowane w kontekście przepisów budowlanych, aby uniknąć niebezpieczeństw związanych z niewłaściwym wykonaniem. Właściwe podejście do tematu, uwzględniające specyfikacje techniczne, może znacząco wpłynąć na bezpieczeństwo konstrukcji i komfort użytkowników budynków.
Pytanie 11
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 12
Kielnia to podstawowe narzędzie używane przez murarza, które służy do
A. nanoszenia zaprawy i jej wyrównywania
B. rozprowadzania zaprawy oraz jej zagęszczania
C. nanoszenia zaprawy oraz przycinania cegieł
D. rozprowadzania zaprawy oraz oczyszczania cegieł
Kielnia jest kluczowym narzędziem w pracy murarza, wykorzystywana przede wszystkim do nanoszenia zaprawy oraz jej wyrównywania na powierzchniach budowlanych. Nanoszenie zaprawy polega na precyzyjnym umieszczaniu odpowiedniej ilości mieszanki na cegłach lub innych elementach konstrukcyjnych, co jest niezbędne do prawidłowego ich łączenia. Wyrównywanie zaprawy natomiast zapewnia, że każda warstwa jest gładka i równo rozłożona, co wpływa na stabilność i estetykę całej konstrukcji. Przykładowo, podczas budowy murów lub kominów, murarz używa kielni, aby zrealizować idealny poziom i kąt, co jest zgodne z normami budowlanymi, takimi jak PN-EN 1996, które określają wymagania dotyczące trwałości i bezpieczeństwa konstrukcji. Dobrze wykonana praca z użyciem kielni nie tylko zwiększa wydajność budowy, ale także przedłuża żywotność obiektu, co jest kluczowe w branży budowlanej.
Pytanie 13
W czasie intensywnych upałów cegłę ceramiczną pełną należy przed wykorzystaniem do murowania
A. zgromadzić pod zadaszeniem
B. nakryć plandeką
C. zagruntować gruntownikiem
D. zamoczyć w wodzie
Zamoczenie cegły ceramicznej pełnej w wodzie przed jej użyciem do murowania jest kluczowym krokiem, szczególnie podczas upalnych dni. Cegły ceramiczne mają tendencję do absorbowania wilgoci z zaprawy murarskiej, co może prowadzić do tzw. 'wyciągania wody' z zaprawy, a tym samym do osłabienia jej właściwości wiążących. W wyniku tego proces murowania może być mniej skuteczny, a struktura muru może być osłabiona. Poprzez wcześniejsze zamoczenie cegły, zmniejszamy ryzyko nadmiernego wchłaniania wody z zaprawy, co pozwala na uzyskanie optymalnego połączenia między cegłami a zaprawą. W praktyce, stosując tę metodę, można również uniknąć pęknięć i innych uszkodzeń strukturalnych, które mogą wystąpić w wyniku nadmiernego wysychania na skutek wysokich temperatur. Dobrą praktyką jest zamoczenie cegły na co najmniej 30 minut przed rozpoczęciem murowania, co zapewni odpowiednią wilgotność cegły oraz zaprawy, co skutkuje mocniejszym i bardziej trwałym murem.
Pytanie 14
Odpady, które powstają w wyniku demontażu ścian działowych na piętrze w budynku, powinny być
A. układane na stropach w sąsiedztwie okien
B. składowane w jednym miejscu wewnątrz budynku
C. transportowane na zewnątrz przez okna do podstawionych pojemników
D. usuwane na zewnątrz, przy użyciu zbudowanych zsypów
Zbieranie gruzu w jednym miejscu wewnątrz budynku to nie jest najlepszy pomysł. Moim zdaniem to może stwarzać spore problemy z bezpieczeństwem i organizacją pracy. To znaczy, jeśli gruz zajmie korytarze czy inne miejsca robocze, to łatwo można się potknąć i coś sobie zrobić. Poza tym, trzymanie wszystkiego w jednym miejscu to kiepskie zarządzanie odpadami, co w dzisiejszych czasach naprawdę jest ważne, zwłaszcza w kontekście ochrony środowiska. Korzystanie z okien do wypychania gruzu to też zły pomysł. To może uszkodzić budynek i zwiększa ryzyko wypadków. Włożenie gruzu na stropach blisko okien może spowodować, że konstrukcja będzie za mocno obciążona, co w skrajnych sytuacjach może prowadzić do poważnych uszkodzeń, a nawet zawalenia. Dlatego warto trzymać się dobrych praktyk w usuwaniu odpadów budowlanych, czyli stosować odpowiednie metody transportu i składowania, żeby wszystko było zgodne z normami i przepisami. Estetyka jest ważna, ale bezpieczeństwo i efektywność powinny być na pierwszym miejscu.
Pytanie 15
Do budowy ścian fundamentowych, które są narażone na wilgoć, należy używać zaprawy
A. wapiennej
B. cementowej
C. wapienno-gipsowej
D. gipsowej
Zaprawa wapienna, wapienno-gipsowa oraz gipsowa nie są odpowiednie do stosowania w konstrukcjach fundamentowych narażonych na zawilgocenie. Ich właściwości mechaniczne i odporność na wilgoć są znacznie niższe niż w przypadku zapraw cementowych. Zaprawa wapienna, chociaż ma swoje zastosowania, głównie w budownictwie zabytkowym i renowacyjnym, jest mniej odporna na działanie wody i nie zapewnia wystarczającej wytrzymałości w sytuacjach, gdzie występuje ciągła ekspozycja na wilgoć. Wapienno-gipsowa i gipsowa zaprawa charakteryzują się jeszcze większą podatnością na degradację pod wpływem wody, co sprawia, że ich użycie w fundamentach byłoby katastrofalnym błędem. Często błędnie sądzimy, że materiały oparte na wapnie mogą być wystarczająco trwałe, jednak w rzeczywistości ich zastosowanie w wilgotnych warunkach może prowadzić do poważnych uszkodzeń konstrukcji, co wymaga później kosztownych napraw. Standardy budowlane i dobre praktyki wyraźnie zalecają stosowanie zapraw cementowych w takich konstrukcjach, aby zapewnić zarówno trwałość, jak i bezpieczeństwo budynku. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla każdego zajmującego się budownictwem.
Pytanie 16
Cena jednego 25-kilogramowego worka suchej zaprawy tynkarskiej wynosi 9 zł. Jaka będzie suma wydatków na zaprawę potrzebną do otynkowania 52 m2ściany, jeśli jeden worek wystarcza na wykonanie tynku na powierzchni 1,3 m2ściany?
A. 360 zł
B. 225 zł
C. 625 zł
D. 468 zł
Koszt zaprawy tynkarskiej obliczamy na podstawie powierzchni ściany, którą chcemy otynkować, oraz wydajności jednego worka. W tym przypadku mamy 52 m² do otynkowania, a jeden worek wystarcza na 1,3 m². Aby obliczyć liczbę worków potrzebnych do pokrycia całej powierzchni, dzielimy 52 m² przez 1,3 m²: 52 / 1,3 ≈ 40 worków. Koszt jednego worka wynosi 9 zł, więc całkowity koszt uzyskujemy mnożąc liczbę worków przez cenę jednego worka: 40 * 9 zł = 360 zł. W praktyce, przy zakupach materiałów budowlanych, zazwyczaj warto uwzględnić dodatkową ilość materiału na ewentualne straty, co również potwierdza, że dobrze jest mieć zapas. Warto także zwrócić uwagę na to, że ceny materiałów budowlanych mogą się różnić w zależności od dostawcy i lokalizacji, dlatego zawsze warto porównać oferty przed zakupem. Standardy budowlane wskazują na konieczność przemyślanej kalkulacji kosztów, co jest kluczowym elementem zarządzania projektem budowlanym.
Pytanie 17
Rozbiórkę ręczną stropu trzeba zacząć od
A. skucia wypełnienia stropu
B. wycięcia belek wzdłuż ścian
C. skucia tynku z sufitu
D. podstemplowania stropu
Ręczna rozbiórka stropu wymaga staranności i właściwego podejścia, aby zapewnić bezpieczeństwo i minimalizować ryzyko uszkodzeń. Rozpoczęcie prac od skucia tynku z sufitu jest kluczowe, ponieważ tynk nie tylko pełni funkcję estetyczną, ale również może wpływać na stabilność całej konstrukcji. Usunięcie tynku pozwala na dokładną ocenę stanu stropu oraz na identyfikację ewentualnych uszkodzeń. Dobrą praktyką jest również zabezpieczenie przestrzeni roboczej przed opadami tynku, co zwiększa bezpieczeństwo pracy. Podczas wykonywania tego etapu warto stosować odpowiednie środki ochrony osobistej, takie jak kaski, okulary ochronne oraz maski przeciwpyłowe, aby zminimalizować ryzyko obrażeń. Warto również korzystać z narzędzi dostosowanych do danego materiału, co ułatwi pracę oraz poprawi jej efektywność.
Pytanie 18
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 19
Tynki przeznaczone do użytku na zewnątrz obiektów powinny wyróżniać się wysoką
A. kapilarnością
B. nasiąkliwością
C. mrozoodpornością
D. higroskopijnością
Zaprawy tynkarskie przeznaczone do stosowania na zewnątrz budynków muszą charakteryzować się mrozoodpornością, aby zapewnić trwałość i ochronę elewacji przed szkodliwym wpływem niskich temperatur oraz zjawisk atmosferycznych. Mrozoodporność oznacza, że materiał jest odporne na cykle zamrażania i rozmrażania, co jest kluczowe w klimacie, gdzie występują takie warunki. W praktyce, użycie zaprawy mrozoodpornej minimalizuje ryzyko pęknięć, łuszczenia się tynku oraz innych uszkodzeń, które mogą prowadzić do konieczności kosztownych napraw. W standardach budowlanych, takich jak PN-EN 998-1, określone są wymagania dotyczące zapraw tynkarskich, w tym odporności na działanie mrozu. Przykładem zastosowania są budynki jednorodzinne oraz wielorodzinne, gdzie elewacja narażona jest na działanie zmiennych warunków atmosferycznych. Osoby budujące lub odnawiające elewacje powinny zawsze wybierać materiały certyfikowane pod kątem mrozoodporności, aby zagwarantować wysoką jakość i trwałość wykończenia."
Pytanie 20
Jakie materiały są wymagane do naprawy pojedynczych pęknięć w murze o głębokości przekraczającej 30 mm?
A. Klamry stalowe Ø6-8 mm oraz zaczyn gipsowy
B. Kotwy stalowe rozporowe gwintowane oraz mieszanka betonowa
C. Klamry stalowe Ø15-18 mm oraz zaczyn cementowy
D. Cięgna z prętów stalowych i kątowniki mocujące
Podczas analizy pozostałych odpowiedzi można zauważyć kilka istotnych błędów koncepcyjnych. Cięgna z prętów stalowych i kątowniki oporowe, chociaż mogą być użyte w lepszym wzmocnieniu konstrukcji, nie są odpowiednie do prostych napraw pęknięć muru. Kątowniki oporowe wymagają znacznie większej ingerencji w strukturę budynku i zastosowania skomplikowanej technologii montażu, co czyni je niepraktycznymi w przypadku drobnych uszkodzeń. Propozycja użycia kotew stalowych rozporowych gwintowanych i mieszanki betonowej, mimo że jest bardziej właściwa w kontekście dużych uszkodzeń, jest zdecydowanie zbyt mocna dla pęknięć o głębokości 30 mm. Zastosowanie mieszanki betonowej mogłoby prowadzić do problemów związanych z różnicami w skurczu czy rozszerzalności termicznej, co w dłuższym okresie mogłoby zniweczyć efekty wzmocnienia. W końcu, klamry stalowe Ø6-8 mm i zaczyn gipsowy nie zapewniają wystarczającej nośności ani odporności na wilgoć, co jest kluczowe w kontekście długotrwałych napraw murów. Zastosowanie gipsu jako materiału wiążącego w stresujących warunkach jest nieodpowiednie, ponieważ gips jest materiałem o niskiej odporności na działanie wody i ulega szybkiemu osłabieniu w trudnych warunkach atmosferycznych. Właściwe podejście do naprawy pęknięć muru wymaga zrozumienia nie tylko materiałów, ale także ich interakcji i wpływu na długoterminową stabilność konstrukcji.
Pytanie 21
Jaką wytrzymałość ma klasa zaprawy na
A. ściśnięcie
B. rozciąganie
C. ugięcie
D. przesuwanie
Klasa zaprawy rzeczywiście odnosi się do jej wytrzymałości na ściskanie. Wytrzymałość na ściskanie jest kluczowym parametrem, który określa zdolność materiału do przenoszenia obciążeń działających w kierunku osiowym, co jest szczególnie istotne w budownictwie i inżynierii lądowej. W praktyce, zaprawy murarskie są stosowane do łączenia elementów budowlanych, takich jak cegły czy bloczki, a ich wytrzymałość na ściskanie wpływa na trwałość całej konstrukcji. Zgodnie z normami PN-EN 1015-11, wytrzymałość na ściskanie zaprawy może być klasyfikowana według różnych klas, co pozwala inżynierom na dobór odpowiedniego materiału do danego zastosowania, np. w budynkach mieszkalnych czy obiektach użyteczności publicznej. Wytrzymałość na ściskanie zaprawy jest zatem kluczowym wskaźnikiem jakości, którego pomiar przeprowadza się w warunkach laboratoryjnych, a jej znajomość pozwala na optymalizację kosztów oraz zapewnienie bezpieczeństwa konstrukcji.
Pytanie 22
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 23
Zgodnie z przedstawioną instrukcją preparat INTER GRUNT należy przed użyciem
| Instrukcja wykonania ręcznego tynku gipsowego (fragment) | |
|---|---|
| Gruntować należy każde podłoże, na którym ma być zastosowany tynk. Do gruntowania gładkich podłoży mineralnych stosuje się preparat gruntujący INTER GRUNT. Sprzedawany on jest w postaci gotowej do użycia, podczas pracy należy go jedynie przemieszać co pewien czas. Preparatu nie należy łączyć z innymi środkami, rozcieńczać, ani zagęszczać. Na podłoże nanosi się go za pomocą wałka lub pędzla malarskiego. Czas całkowitego wyschnięcia INTER GRUNTU wynosi ok. 24 godziny i dopiero po tym czasie można przystąpić do tynkowania. Podłoża porowate o dużej chłonności - wykonane z betonu komórkowego, płyt wiórowo-cementowych, cegły ceramicznej i silikatowej - gruntuje się emulsją gruntującą EURO GRUNT. W tym przypadku postępuje się podobnie, jak z INTER GRUNTEM, inny jest jedynie czas schnięcia - wynosi ok. 4-12 godzin. | |
A. zagęścić odpowiednim środkiem.
B. przemieszać co pewien czas.
C. rozcieńczyć wodą.
D. zmieszać z emulsją gruntującą.
Preparat INTER GRUNT przed użyciem należy przemieszać co pewien czas, aby zapewnić równomierne rozprowadzenie składników. Właściwe przygotowanie produktu jest kluczowe, ponieważ stabilność i skuteczność preparatu są uzależnione od jego jednorodności. W praktyce oznacza to, że użytkownik powinien regularnie kontrolować konsystencję i w miarę potrzeby delikatnie wstrząsnąć lub przemieszać preparat. Takie postępowanie jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie stosowania materiałów budowlanych, gdzie odpowiednie przygotowanie substancji ma kluczowe znaczenie dla uzyskania optymalnych rezultatów. Na przykład, w przypadku gruntów stosowanych w malarstwie czy na powierzchniach przed nałożeniem farby, ich właściwe wymieszanie gwarantuje lepszą przyczepność oraz dłuższą trwałość finalnego produktu. Ignorowanie tego etapu może prowadzić do niejednorodnych efektów, takich jak plamy, nierównomierne pokrycie, czy też szybkie uszkodzenie warstwy wykończeniowej.
Pytanie 24
Przed nałożeniem tynku na stalowe belki dwuteowe należy
A. zmyć wodą z dodatkiem mydła
B. oczyścić z rdzy metalową szczotką
C. owinąć stalową siatką
D. odtłuścić rozpuszczalnikiem organicznym
Owijanie stalowych belek stropowych stalową siatką przed otynkowaniem jest kluczowym krokiem w procesie zabezpieczania elementów konstrukcyjnych. Ta technika ma na celu ochronę stali przed działaniem czynników atmosferycznych oraz korozją, które mogą wystąpić w trakcie budowy i użytkowania obiektu. Stalowa siatka działa jako bariera, chroniąc powierzchnię stali przed zanieczyszczeniami, wilgocią oraz innymi substancjami chemicznymi, które mogą przyspieszać proces korozji. Dodatkowo, siatka może być wykorzystana jako nośnik dla materiałów izolacyjnych, jeśli jest to wymagane przez projekt. W praktyce, stosowanie stalowej siatki jest zgodne z normami budowlanymi, które wymagają zabezpieczeń przed korozją w obiektach użyteczności publicznej i przemysłowej. Przykładowo, w wielu projektach inżynieryjnych można spotkać się z wytycznymi, które zalecają stosowanie siatki jako elementu wspierającego trwałość konstrukcji, co jest szczególnie istotne w przypadku budynków narażonych na wilgoć lub agresywne chemicznie środowisko.
Pytanie 25
Na podstawie fragmentu instrukcji producenta oblicz, ile palet bloczków gazobetonowych o wymiarach
24×24×59 cm potrzeba do wymurowania dwóch ścian wysokości 2,75 m, długości 6 m i grubości 24 cm każda.
| Informacje producenta bloczków betonu komórkowego | |||
|---|---|---|---|
| Wymiary bloczka [cm] | Zużycie [szt./m²] | Masa [kg] | Liczba na palecie [szt.] |
| 24×24×59 | 7 | 22,4 | 48 |
| 12×24×59 | 7 | 12,2 | 96 |
| 8×24×59 | 7 | 9,2 | 144 |
A. 58 palet.
B. 5 palet.
C. 116 palet.
D. 3 palety.
Poprawna odpowiedź to 5 palet, co można wyjaśnić na podstawie obliczeń dotyczących wymagań materiałowych do wykonania dwóch ścian o podanych wymiarach. Wysokość każdej ściany wynosi 2,75 m, długość 6 m, a grubość 24 cm. Aby obliczyć całkowitą liczbę bloczków gazobetonowych potrzebnych do budowy, najpierw obliczamy objętość jednej ściany: 2,75 m * 6 m * 0,24 m = 3,96 m³. Dla dwóch ścian otrzymujemy 3,96 m³ * 2 = 7,92 m³. Bloczek gazobetonowy o wymiarach 24x24x59 cm ma objętość 0,024 m * 0,024 m * 0,059 m = 0,000028416 m³. Obliczamy, ile bloczków potrzebujemy: 7,92 m³ / 0,000028416 m³ ≈ 278,9, co zaokrąglamy do 279 bloczków. Na jednej palecie zmieści się 48 bloczków, więc dzieląc 279 przez 48, uzyskujemy około 5,8, co zaokrąglamy do 5 palet. W praktyce, zrozumienie takich obliczeń jest niezbędne w branży budowlanej, aby odpowiednio zarządzać materiałami i kosztami, co jest zgodne z dobrą praktyką inżynieryjną.
Pytanie 26
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 27
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 28
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 29
Masa używana do tynków cienkowarstwowych powinna być wolna od
A. drobnego kruszywa
B. zbryleń
C. wody i spoiwa
D. pigmentów
Gotowa zaprawa do tynków cienkowarstwowych musi być gładka i bez zbryleń. To ważne, bo jak są zbrylenia, to potem na ścianie wychodzą nierówności i ogólnie tynk wygląda słabo. Z własnego doświadczenia wiem, że dobre wymieszanie składników to klucz do sukcesu. Jeśli dobrze się przygotujesz, to unikniesz tych zbryleń. Normy branżowe, jak PN-EN 998-1, mówią, że ważny jest też dobór surowców, takich jak piaski o właściwej granulacji. One razem z odpowiednimi spoiwami dadzą jednorodność mieszanki. Jeśli zaprawa będzie dobrze przygotowana, to nie tylko ładniej wygląda, ale też będzie trwała na różne warunki atmosferyczne. Dlatego warto zwracać uwagę na instrukcje producentów oraz normy, bo to daje pewność, że tynki będą wysokiej jakości.
Pytanie 30
Tynk klasy II to tynk
A. doborowy o powierzchni równej i szorstkiej
B. pospolity o powierzchni równej i gładkiej
C. pospolity o powierzchni równej i szorstkiej
D. doborowy o powierzchni równej i gładkiej
Odpowiedzi wskazujące na tynki doborowe o powierzchni gładkiej nie są właściwe, ponieważ tynki tej kategorii są zdefiniowane przez swoje cechy mechaniczne i estetyczne, które różnią się od tynków pospolitych. Tynki doborowe zazwyczaj charakteryzują się wyższą jakością oraz określonymi właściwościami, które nie są typowe dla tynków pospolitych. Odpowiedzi sugerujące gładką powierzchnię nie uwzględniają, że tynki doborowe są projektowane głównie do zastosowań wewnętrznych oraz wymagają precyzyjnego wykonania, co sprawia, że nie są one odpowiednie w kontekście tynków kategorii II. Ponadto tynki pospolite, ze względu na swoje cechy, są bardziej uniwersalne i mogą być stosowane w różnych warunkach. Wybór tynku o powierzchni gładkiej w kontekście tynku kategorii II jest błędny, ponieważ to prowadzi do mylnych wniosków na temat jego zastosowania oraz właściwości. Tynki o powierzchni gładkiej mają swoje miejsce w budownictwie, ale są często klasyfikowane inaczej, co może prowadzić do dezorientacji wśród osób pracujących w branży budowlanej. Dlatego tak istotne jest zrozumienie różnic pomiędzy poszczególnymi rodzajami tynków oraz ich zastosowania w praktyce.
Pytanie 31
Na podstawie zapotrzebowania do budowy ścian obiektu potrzeba 500 sztuk bloczków gazobetonowych. Cena jednej palety tych bloczków wynosi 1200,00 zł. Jakie będą całkowite koszty zakupu, jeśli w każdej palecie jest 24 bloczki, a sprzedaż odbywa się tylko w pełnych paletach?
A. 24 000,00 zł
B. 25 000,00 zł
C. 25 200,00 zł
D. 24 200,00 zł
W analizie błędnych odpowiedzi, kluczowe jest zrozumienie, dlaczego błędne podejścia prowadzą do niewłaściwych wyników. Wiele osób może błędnie obliczyć liczbę potrzebnych palet, co jest najczęstszą pułapką. Na przykład, wybierając odpowiadające liczby, takie jak 24 000,00 zł, można mylnie przyjąć, że wystarczy 20 palet, przy założeniu, że 20 palet * 1200 zł = 24 000 zł. Jednakże, takie podejście zignoruje rzeczywiste zapotrzebowanie na bloczki, które w tym przypadku wynosi 21 palet. Inne odpowiedzi, takie jak 24 200,00 zł czy 25 000,00 zł, mogą wynikać z podobnych błędów obliczeniowych lub zaokrągleń, które nie są zgodne z rzeczywistą logiką tej decyzji zakupowej. W praktyce, niepełne palety nie są sprzedawane, co wymusza na kupującym konieczność zakupu pełnej palety nawet, jeśli w danym przypadku potrzebna jest mniejsza ilość bloczków. Takie błędne kalkulacje są często wynikiem nieprecyzyjnego podejścia do liczenia jednostek oraz nieuwzględnienia zasadności zakupu hurtowego. Aby uniknąć tego rodzaju błędów, należy stosować systematyczne metody obliczeniowe oraz dokładnie analizować specyfikację materiałową i wymagania projektu.
Pytanie 32
W remontowanym budynku na poddaszu zamierzono stworzyć lekką ściankę działową, aby oddzielić dwa pokoje mieszkalne. Jakie materiały powinno się zastosować do jej budowy?
A. cegły klinkierowe
B. płyty wiórowe laminowane
C. płyty Pro-Monta
D. cegły szamotowe
Wybór płyty wiórowej laminowanej na ściankę działową może wydawać się spoko, ale w praktyce nie jest najlepszym pomysłem. One nie mają wystarczającej stabilności ani izolacji akustycznej, a to w mieszkaniach jest kluczowe. Może się zdarzyć, że dźwięki będą przenikały między pokojami, co jest trochę irytujące. Z kolei cegły klinkierowe to w ogóle nie jest dobre rozwiązanie, bo są za ciężkie i niepraktyczne w tym kontekście. Mogą obciążać konstrukcję budynku, co na poddaszu jest istotne, gdyż stropy mają swoje ograniczenia. A cegły szamotowe, mimo że mają swoją wartość w wysokich temperaturach, to też nie nadają się na ścianki działowe. Wybierając materiały budowlane, warto zwrócić uwagę na ich funkcjonalność i trwałość, a także na normy budowlane, które mówią, co jest dozwolone w wewnętrznych konstrukcjach.
Pytanie 33
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 34
Wyznacz wydatki na beton towarowy potrzebny do uformowania warstwy nadbetonu o grubości 15 cm dla stropu Filigran o wymiarach 8 m × 5 m, jeśli cena 1 m3 betonu wynosi 280,00 zł?
A. 11 200,00 zł
B. 168 000,00 zł
C. 33 600,00 zł
D. 1 680,00 zł
Błędne odpowiedzi, takie jak 33 600,00 zł, 11 200,00 zł oraz 168 000,00 zł, wynikają z niewłaściwego podejścia do obliczenia objętości betonu oraz błędnych przeliczeń kosztów. Często można spotkać się z pomyłkami w obliczeniach objętości, gdzie osoby biorą pod uwagę nieprawidłowe jednostki miary lub nie uwzględniają konwersji grubości z centymetrów na metry. Na przykład, użycie grubości 15 cm bez jej przeliczenia na metry prowadzi do niepoprawnych wyników, które następnie wpływają na końcowy koszt. Podobnie, pomyłka przy obliczaniu powierzchni stropu może doprowadzić do znacznych różnic w objętości i, w konsekwencji, w kosztach. Kluczowe jest, aby w takich obliczeniach zawsze dbać o poprawność jednostek oraz stosować wzory zgodne z zasadami matematyki budowlanej. W praktyce, dla zwiększenia dokładności, zaleca się również stosowanie programów komputerowych lub kalkulatorów budowlanych, które pozwalają na uniknięcie błędów wynikających z ręcznego liczenia. Cały proces oszacowania kosztów betonu jest nie tylko istotny dla budżetu, ale także dla efektywności realizacji projektu budowlanego.
Pytanie 35
Tynk III kategorii powszechny to
A. tynk trójwarstwowy wygładzony pacą pokrytą filcem
B. narzut jedno- lub dwu-warstwowy wygładzany pacą
C. narzut o jednej warstwie, wyrównany kielnią
D. tynk trójwarstwowy zatarty packą na gładko
W kontekście tynków, odpowiedzi sugerujące narzuty jedno- lub dwuwarstwowe, jak również tynki zatartym pacą obłożoną filcem, nie są zgodne z definicją tynku pospolitego III kategorii. Tynki jednowarstwowe, które sugerują uproszczony proces aplikacji, mogą nie spełniać wymaganych standardów jakości i trwałości, szczególnie w trudnych warunkach eksploatacyjnych. Przy tynku jednowarstwowym, ryzyko pęknięć i uszkodzeń wzrasta, ponieważ nie ma warstw, które mogłyby absorbowąć różnice w temperaturze czy wilgotności. Narzuty wyrównane kielnią są również nieodpowiednie, gdyż nie zapewniają odpowiedniej estetyki ani trwałości powierzchni. Tynki trójwarstwowe, które są zatarte pacą obłożoną filcem, mogą być mylone z tynkami dekoracyjnymi, które mają zupełnie inną funkcję i zastosowanie, skupiając się na efektach wizualnych, a nie na spełnieniu funkcji ochronnych czy izolacyjnych. Dlatego ważne jest, aby dobrze rozumieć różnice między poszczególnymi rodzajami tynków, co zapobiega wybieraniu niewłaściwych rozwiązań podczas prac budowlanych. Powinno się zawsze kierować się standardami budowlanymi i fachową wiedzą, aby uniknąć niekorzystnych skutków w przyszłości.
Pytanie 36
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 37
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 38
Ściana gotowa w systemie Thermomur jest zbudowana z 5 cm warstwy styropianu oraz
A. 15 cm betonu i 10 cm styropianu
B. 15 cm betonu i 5 cm styropianu
C. 20 cm betonu i 5 cm styropianu
D. 10 cm betonu i 5 cm styropianu
Poprawna odpowiedź to 15 cm betonu i 5 cm styropianu, co jest zgodne z zasadami budowy w systemie Thermomur. System ten łączy właściwości izolacyjne styropianu z wytrzymałością betonu, co czyni go efektywnym rozwiązaniem w budownictwie energooszczędnym. W przypadku tej ściany, 5 cm warstwy styropianu zapewnia dobrą izolację termiczną, natomiast 15 cm betonu gwarantuje odpowiednią nośność oraz trwałość konstrukcji. W praktyce, takie połączenie materiałów pozwala na osiągnięcie wysokiej efektywności energetycznej budynku, co jest kluczowe w kontekście coraz bardziej rygorystycznych norm dotyczących oszczędności energii. Ponadto, stosowanie tego typu konstrukcji wspiera zrównoważony rozwój dzięki mniejszemu zapotrzebowaniu na energię do ogrzewania i chłodzenia budynku. Warto zauważyć, że taka konfiguracja jest także rekomendowana w standardach budownictwa pasywnego, gdzie kluczowe są niskie straty ciepła oraz maksymalna efektywność energetyczna.
Pytanie 39
Ile maksymalnie godzin od momentu przygotowania należy wykorzystać zaprawę cementowo-wapienną?
A. 3 godzin
B. 2 godzin
C. 8 godzin
D. 5 godzin
Wybór odpowiedzi sugerującej dłuższy czas na wykorzystanie zaprawy cementowo-wapiennej opiera się na błędnym założeniu, że zaprawa może nadal być użyteczna po upływie 3 godzin. W rzeczywistości, każda zaprawa cementowa, w tym zaprawa cementowo-wapienna, ma ściśle określony czas otwarty, który nie powinien być przekraczany. Odpowiedzi sugerujące 8, 5 lub 2 godziny nie uwzględniają właściwości chemicznych cementu, który po dodaniu wody zaczyna proces hydratacji, prowadzący do twardnienia. Po upływie 3 godzin, w zależności od warunków otoczenia, zaprawa może znacznie utracić swoje właściwości robocze, co prowadzi do nieprawidłowego przyczepu i osłabienia struktury. Typowym błędem myślowym jest myślenie, że można „zatrzymać czas” i wykorzystać zaprawę po dłuższym okresie. Takie postrzeganie prowadzi do ryzykownych praktyk budowlanych i potencjalnych awarii konstrukcyjnych. Standardy budowlane, takie jak PN-EN 998-1, podkreślają znaczenie przestrzegania zaleceń producentów dotyczących czasu pracy zapraw, co ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa i jakości wykonania prac budowlanych. Właściwe planowanie i organizacja pracy są kluczowe dla uniknięcia marnotrawstwa materiałów oraz zapewnienia długowieczności budowlanych rozwiązań.
Pytanie 40
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.