Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 7 kwietnia 2025 09:47
Data zakończenia: 7 kwietnia 2025 10:09

Egzamin niezdany

Wynik: 15/40 punktów (37,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie materiały są używane w kolorowej drukarce laserowej?

A. kartridż z tonerem

B. podajnik papieru

C. pamięć wydruku

D. przetwornik CMOS

Kartridż z tonerem to naprawdę ważny element w kolorowych drukarkach laserowych. To w nim znajduje się toner, taki proszek, który jest odpowiedzialny za to, jak wygląda wydruk na papierze. Kiedy drukujemy, bęben światłoczuły zostaje naładowany elektrostatycznie, a potem przywiera do niego toner. Potem papier jest podgrzewany, co sprawia, że toner mocno przylega do jego powierzchni. Korzystanie z kartridża z tonerem pozwala na uzyskanie świetnej jakości wydruku, a co więcej, tonery mają dużą wydajność, więc można sporo dokumentów wydrukować, zanim trzeba je zmienić. W mojej opinii, dobrze jest wybierać odpowiednie kartridże, bo to wpływa nie tylko na to, jak drukarka działa, ale też na koszty, szczególnie w firmach. Miej na uwadze, że są też zamienniki kartridży, ale powinny być dobrej jakości, żeby uniknąć problemów z działaniem drukarki i osiągnąć najlepsze rezultaty.

Pytanie 2

Odmianą pamięci, która jest tylko do odczytu i można ją usunąć za pomocą promieniowania ultrafioletowego, jest pamięć

A. PROM

B. EPROM

C. ROM

D. EEPROM

Wybór innych opcji, takich jak ROM, PROM czy EEPROM, opiera się na mylnym zrozumieniu różnic między tymi typami pamięci. ROM (Read-Only Memory) jest pamięcią, która jest w pełni zapisana podczas produkcji i nie może być zmieniana ani kasowana, co czyni ją nieodpowiednią dla aplikacji wymagających aktualizacji. PROM (Programmable Read-Only Memory) pozwala na jednokrotne zaprogramowanie danych, co również ogranicza jej użyteczność w kontekście systemów, które wymagają modyfikacji po pierwszym zapisaniu. Z kolei EEPROM (Electrically Erasable Programmable Read-Only Memory) umożliwia kasowanie i programowanie danych elektrycznie, co sprawia, że jest bardziej elastycznym rozwiązaniem niż PROM, ale nie ma możliwości kasowania za pomocą światła ultrafioletowego, co jest kluczową cechą EPROM. Typowe błędy myślowe prowadzące do nieprawidłowych wniosków to utożsamianie wszystkich typów pamięci jako równoważnych oraz brak zrozumienia, w jakich sytuacjach konkretne technologie będą najefektywniejsze. Każdy z wymienionych typów pamięci ma swoje miejsce i zastosowanie, ale ich funkcje i możliwości znacznie się różnią, co należy uwzględnić przy wyborze odpowiedniego rozwiązania.

Pytanie 3

Najwyższą prędkość przesyłania danych w sieci bezprzewodowej można osiągnąć używając urządzeń o standardzie

A. 802.11 g

B. 802.11 n

C. 802.11 a

D. 802.11 b

Standardy 802.11a, 802.11b oraz 802.11g, mimo że wciąż są używane, mają znacznie niższe maksymalne prędkości transmisji danych w porównaniu do 802.11n. Standard 802.11a, wprowadzony w 1999 roku, oferuje prędkość do 54 Mbps, co może być niewystarczające w przypadku intensywnego korzystania z sieci. Z kolei 802.11b, który również powstał w latach 90-tych, zapewnia prędkość do 11 Mbps, co czyni go nieodpowiednim dla współczesnych standardów użytkowania. Chociaż 802.11g, odpowiednik 802.11b działający w paśmie 2,4 GHz, zwiększa prędkość do 54 Mbps, nadal nie dorównuje możliwościom 802.11n. Często użytkownicy mogą błędnie sądzić, że standardy te są wystarczające do nowoczesnych zastosowań, jednak w praktyce prowadzi to do frustracji związanej z niską jakością połączenia, opóźnieniami oraz zrywanym sygnałem. W przypadku aplikacji wymagających dużej przepustowości, takich jak streaming wideo czy gry online, starsze standardy nie są w stanie sprostać wymaganiom użytkowników. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że wybór odpowiedniego standardu bezprzewodowego ma ogromne znaczenie dla jakości i stabilności połączenia.

Pytanie 4

Do jakiej warstwy modelu ISO/OSI odnosi się segmentacja danych, komunikacja w trybie połączeniowym przy użyciu protokołu TCP oraz komunikacja w trybie bezpołączeniowym z protokołem UDP?

A. Warstwa sieciowa

B. Warstwa łącza danych

C. Warstwa fizyczna

D. Warstwa transportowa

Warstwy modelu ISO/OSI, takie jak Łącza danych, Fizyczna i Sieciowa, nie są odpowiednie dla zadań związanych z segmentowaniem danych oraz komunikacją w trybie połączeniowym i bezpołączeniowym. Warstwa Łącza danych zajmuje się przede wszystkim odpowiedzialnością za przesyłanie ramek danych między urządzeniami w tej samej sieci, a także wykrywaniem i ewentualną korekcją błędów na tym poziomie. To jest kluczowe dla zapewnienia poprawności transmisji na poziomie lokalnym, ale nie obejmuje zarządzania połączeniem czy segmentowaniem danych. Warstwa Fizyczna definiuje fizyczne aspekty transmisji, takie jak sygnały elektryczne, światłowodowe czy radiowe, ale nie zajmuje się strukturą danych ani ich organizacją w kontekście aplikacji. Z kolei warstwa Sieciowa odpowiada za trasowanie pakietów między różnymi sieciami oraz obsługę adresacji, co jest fundamentalne dla komunikacji w rozproszonych systemach komputerowych, ale nie dotyczy szczegółów dotyczących połączenia i segmentacji informacji. Typowe błędy w myśleniu mogą obejmować mylenie funkcji warstw oraz ignorowanie specyfikacji protokołów, co prowadzi do nieprawidłowych interpretacji ich roli w ramach modelu ISO/OSI. Zrozumienie, która warstwa odpowiedzialna jest za konkretne aspekty komunikacji, jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi oraz aplikacjami sieciowymi.

Pytanie 5

Po włączeniu komputera wyświetlił się komunikat: "non-system disk or disk error. Replace and strike any key when ready". Jakie mogą być przyczyny?

A. dyskietka umieszczona w napędzie

B. brak pliku ntldr

C. uszkodzony kontroler DMA

D. skasowany BIOS komputera

Odpowiedź 'dyskietka włożona do napędu' jest prawidłowa, ponieważ komunikat o błędzie 'non-system disk or disk error' często pojawia się, gdy komputer nie może znaleźć prawidłowego nośnika systemowego do uruchomienia. W sytuacji, gdy w napędzie znajduje się dyskietka, a komputer jest skonfigurowany do rozruchu z napędu dyskietek, system operacyjny może próbować załadować z niej dane, co skutkuje błędem, jeśli dyskietka nie zawiera odpowiednich plików rozruchowych. Praktyka wskazuje, że należy sprawdzić, czy napęd nie jest zablokowany innym nośnikiem, co często jest pomijane przez użytkowników. Utrzymanie porządku w napędach oraz ich regularna kontrola jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania systemem i minimalizuje ryzyko wystąpienia podobnych problemów. Dobrze jest również znać opcje BIOS/UEFI, które pozwalają na modyfikację kolejności rozruchu, aby uniknąć tego typu komplikacji.

Pytanie 6

Aby sygnały pochodzące z dwóch routerów w sieci WiFi pracującej w standardzie 802.11g nie wpływały na siebie nawzajem, należy skonfigurować kanały o numerach

A. 5 i 7

B. 1 i 5

C. 3 i 6

D. 2 i 7

Wybór kanałów 1 i 5, 3 i 6, czy 5 i 7, może prowadzić do niepożądanych zakłóceń w sieci WiFi, ponieważ kanały te nie są odpowiednio oddalone od siebie. Na przykład, wybierając kanały 1 i 5, użytkownik naraża się na interferencje, ponieważ kanał 5 leży w pobliżu kanału 1, co może prowadzić do nakładania się sygnałów. Podobnie, kombinacja kanałów 3 i 6 nie jest optymalna, ponieważ oba kanały są zbyt blisko siebie, co wprowadza niepotrzebny szum i zmniejsza efektywność transmisji. Użytkownicy często popełniają błąd polegający na przyjęciu, że im więcej kanałów używają, tym lepsza będzie jakość sieci, jednak kluczowe jest, aby wybrane kanały były rozdzielone, aby zminimalizować zakłócenia. W praktyce, wybieranie kanałów w bliskiej odległości od siebie prowadzi do obniżenia przepustowości sieci, wzrostu opóźnień oraz problemów z łącznością, co negatywnie wpływa na doświadczenia użytkowników i może skutkować koniecznością częstszego resetowania routerów. Dlatego ważne jest, aby przy konfiguracji sieci WiFi kierować się dobrymi praktykami, które zapewnią optymalne wykorzystanie dostępnych zasobów bezprzewodowych.

Pytanie 7

Jakie polecenie w systemach Linux służy do przedstawienia konfiguracji interfejsów sieciowych?

A. ipconfig

B. ifconfig

C. ping

D. tracert

Polecenie 'ifconfig' jest używane w systemach Linux do wyświetlania oraz konfigurowania interfejsów sieciowych. Dzięki niemu administratorzy mogą uzyskać informacje o aktywnych interfejsach, ich adresach IP, maskach podsieci oraz innych istotnych parametrach, takich jak prędkość połączenia czy statystyki przesyłania danych. Na przykład, polecenie 'ifconfig' uruchomione bez żadnych argumentów wyświetli listę wszystkich interfejsów, ich status (aktywny lub nieaktywny) oraz przypisane adresy IP. W praktyce administracja sieci często korzysta z 'ifconfig' do diagnozowania problemów z połączeniem, monitorowania aktywności interfejsów oraz do aktualizacji ustawień sieciowych. Warto zauważyć, że 'ifconfig' jest częścią pakietu net-tools, który jest deprecjonowany na rzecz bardziej nowoczesnego narzędzia 'ip'. Mimo to, 'ifconfig' pozostaje popularnym narzędziem w wielu środowiskach. Zaleca się znajomość obu narzędzi w kontekście zarządzania siecią w systemach Linux.

Pytanie 8

Częścią eksploatacyjną drukarki laserowej nie jest

A. wałek grzewczy.

B. bęben.

C. lampa czyszcząca.

D. głowica.

Głowica nie jest elementem eksploatacyjnym drukarki laserowej, ponieważ drukarki laserowe nie wykorzystują głowic w procesie drukowania. W przeciwieństwie do drukarek atramentowych, które polegają na precyzyjnym nanoszeniu tuszu za pomocą głowic, drukarki laserowe używają technologii lasera do naświetlania bębna, co pozwala na przeniesienie tonera na papier. Elementy eksploatacyjne w drukarkach laserowych to bęben, wałek grzewczy oraz lampa czyszcząca, które odgrywają kluczową rolę w cyklu druku. Na przykład, bęben jest odpowiedzialny za naświetlanie obrazu, a wałek grzewczy za utrwalenie tonera na papierze. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego użytkowania i konserwacji sprzętu drukującego, co przekłada się na dłuższą żywotność urządzenia oraz lepszą jakość wydruków.

Pytanie 9

Urządzenie przedstawione na rysunku

A. pełni rolę w przesyłaniu ramki pomiędzy segmentami sieci, dobierając port, na który jest ona kierowana

B. jest wykorzystywane do przechwytywania oraz rejestrowania pakietów danych w sieciach komputerowych

C. umożliwia zamianę sygnału pochodzącego z okablowania miedzianego na okablowanie światłowodowe

D. jest odpowiedzialne za generowanie sygnału analogowego na wyjściu, który stanowi wzmocniony sygnał wejściowy, kosztem energii pobieranej ze źródła prądu

Błędne odpowiedzi wynikają z niepoprawnego zrozumienia funkcji urządzenia przedstawionego na rysunku. Konwerter mediów nie służy do przechwytywania i nagrywania pakietów danych w sieciach komputerowych, co jest zadaniem snifferów sieciowych lub narzędzi do monitorowania sieci. Przechwytywanie pakietów wymaga specjalistycznego oprogramowania działającego na poziomie aplikacji, które analizuje ruch sieciowy w celach diagnostycznych lub bezpieczeństwa. Urządzenie to nie odpowiada również za przekazywanie ramek między segmentami sieci z doborem portu, co jest typowym zadaniem przełączników sieciowych (switchy), które działają w warstwie drugiej modelu OSI i kierują ruch na podstawie adresów MAC. Zadanie wytworzenia sygnału analogowego będącego wzmocnionym sygnałem wejściowym jest charakterystyczne dla wzmacniaczy, które potrafią zwiększać amplitudę sygnałów elektrycznych, ale nie dotyczy to konwerterów mediów. Konwertery mediów, jak pokazane urządzenie, mają wyraźnie określoną rolę w sieciach: konwersję sygnałów miedzianych na światłowodowe, co umożliwia łączność na większe odległości bez utraty jakości sygnału, a więc odpowiedzi te nie dotyczą właściwego zastosowania tego urządzenia.

Pytanie 10

Aby wyświetlić informacje o systemie Linux w terminalu, jakie polecenie należy wprowadzić?

A. uname -a

B. factor 22

C. uptime

D. hostname

Polecenie uname -a w systemie Linux jest niezwykle przydatne do uzyskiwania kompleksowych informacji o systemie operacyjnym. Wyświetla ono dane takie jak nazwa jądra, nazwa hosta, wersja jądra, data kompilacji, architektura procesora oraz system operacyjny. Jest to polecenie standardowe w niemal wszystkich dystrybucjach Linuxa, co czyni je uniwersalnym narzędziem do diagnozowania i monitorowania systemu. Użycie uname -a jest niezwykle praktyczne w scenariuszach wymagających szybkiego rozpoznania środowiska systemowego, co jest kluczowe np. podczas instalacji oprogramowania wymagającego specyficznych wersji jądra. Dobre praktyki branżowe zalecają regularne korzystanie z tego polecenia w ramach zarządzania systemem i jego dokumentacji. Pozwala to na zachowanie wiedzy o stanie systemu i szybsze reagowanie na potencjalne problemy związane z niekompatybilnością oprogramowania czy aktualizacjami. Dzięki uname -a administratorzy mogą łatwo zidentyfikować wszelkie zmiany w systemie co ma kluczowe znaczenie przy audytach bezpieczeństwa i optymalizacji wydajności.

Pytanie 11

Urządzenie klienckie automatycznie uzyskuje adres IP od serwera DHCP. W sytuacji, gdy serwer DHCP przestanie działać, karcie sieciowej przydzielony zostanie adres IP z przedziału

A. 169.254.0.1 ÷ 169.254.255.254

B. 224.0.0.1 ÷ 224.255.255.254

C. 192.168.0.1 ÷ 192.168.255.254

D. 127.0.0.1 ÷ 127.255.255.255.254

Wybór adresów spoza zakresu 169.254.0.1 ÷ 169.254.255.254 jest błędny z kilku powodów, które wynikają z niepełnego zrozumienia zasad przydzielania adresów IP oraz roli DHCP. Adresy 127.0.0.1 ÷ 127.255.255.254 są zarezerwowane dla lokalnego hosta, znane jako loopback addresses, które umożliwiają aplikacjom komunikację same ze sobą w obrębie jednej maszyny, ale nie służą do komunikacji w sieci lokalnej. W przypadku awarii serwera DHCP, adresy te nie mogą być używane do nawiązywania połączeń z innymi urządzeniami w sieci. Zakres 192.168.0.1 ÷ 192.168.255.254 to adresy prywatne, które są często wykorzystywane w sieciach lokalnych. Aby mogły zostać przypisane, urządzenie musiałoby mieć możliwość uzyskania adresu z routera lub DHCP, co w sytuacji jego braku jest niemożliwe. Natomiast adresy w zakresie 224.0.0.1 ÷ 224.255.255.254 są zarezerwowane dla multicastu, co oznacza, że są używane do komunikacji z grupą odbiorców, a nie dla pojedynczych hostów. Te niepoprawne odpowiedzi wskazują na typowe błędy w analizowaniu funkcji DHCP oraz mechanizmów przydzielania adresów IP, gdzie niezbędna jest znajomość zarówno zasad funkcjonowania protokołów sieciowych, jak i podstawowych standardów adresacji IP.

Pytanie 12

W interfejsie graficznym systemów Ubuntu lub SuSE Linux, aby zainstalować aktualizacje programów systemowych, można zastosować aplikacje

A. Pocket lub Dolphin

B. Synaptic lub YaST

C. Chromium lub XyGrib

D. Shutter lub J-Pilot

Wybór odpowiedzi związanych z Shutter, J-Pilot, Pocket, Dolphin, Chromium czy XyGrib świadczy o nieporozumieniu w zakresie funkcji poszczególnych aplikacji w kontekście zarządzania oprogramowaniem w systemie Linux. Shutter to aplikacja do zrzutów ekranu, która umożliwia tworzenie, edytowanie i udostępnianie zrzutów ekranowych, jednak nie ma nic wspólnego z aktualizacjami systemu. J-Pilot to narzędzie do synchronizacji danych z urządzeniami Palm, co ma niewielkie znaczenie dla aktualizacji oprogramowania systemowego. Pocket to aplikacja do zarządzania artykułami w trybie offline, a Dolphin to menedżer plików używany w środowisku KDE, który również nie zajmuje się aktualizowaniem systemu. Z kolei Chromium to przeglądarka internetowa, a XyGrib to oprogramowanie do analizy danych meteorologicznych, co w żadnym wypadku nie odnosi się do zarządzania pakietami w systemie Linux. Mylenie tych aplikacji z narzędziami do zarządzania oprogramowaniem może wynikać z braku zrozumienia ich podstawowych funkcji oraz przeznaczenia. W kontekście Linuxa, kluczowe jest, aby użytkownicy korzystali z odpowiednich narzędzi, jak Synaptic czy YaST, które są zaprojektowane specjalnie do instalacji i aktualizacji oprogramowania, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa i zarządzania systemem.

Pytanie 13

Badanie danych przedstawionych przez program umożliwia dojście do wniosku, że

A. partycja rozszerzona ma pojemność 24,79 GiB

B. jeden dysk twardy podzielono na 6 partycji podstawowych

C. partycja wymiany ma rozmiar 2 GiB

D. zainstalowano trzy dyski twarde oznaczone jako sda1, sda2 oraz sda3

Patrząc na różne opcje odpowiedzi, da się zauważyć kilka błędnych przekonań. Po pierwsze, mówienie o trzech dyskach twardych sda1, sda2 i sda3 to spory błąd. Te oznaczenia odnoszą się do partycji na jednym dysku, a nie do trzech osobnych dysków. W systemie Linux, nazwy jak sda1 czy sda2 oznaczają partycje na pierwszym dysku twardym, co łatwo pomylić z fizycznymi dyskami, ale w rzeczywistości to różne partycje na jednym dysku. Drugie błędne założenie to stwierdzenie, że jeden dysk został podzielony na sześć partycji podstawowych. Tutaj standard MBR (Master Boot Record) mówi, że można mieć maksymalnie cztery partycje podstawowe. Z tego, co widzimy, jedna z nich może być rozszerzona, co pozwala na tworzenie partycji logicznych w jej obrębie. A w tym układzie mamy partycję rozszerzoną (sda3), co jest całkiem standardowe, gdy potrzebujemy więcej niż czterech partycji. Ostatnia rzecz, która jest błędna, to wielkość partycji rozszerzonej – ma ona 26.79 GiB, a nie 24.79 GiB jak mówią niektóre opcje. Ważne jest, żeby dobrze rozumieć strukturę partycji, bo to klucz do zarządzania dyskami w systemie.

Pytanie 14

Serwis serwerowy, który pozwala na udostępnianie usług drukowania w systemie Linux oraz plików dla stacji roboczych Windows, to

A. Vsftpd

B. Samba

C. Postfix

D. CUPS

Samba to otwarte oprogramowanie, które implementuje protokoły SMB/CIFS, umożliwiając stacjom roboczym z systemem Windows dostęp do plików i drukarek z serwerów działających na systemach Unix i Linux. Dzięki Samba użytkownicy Windows mogą korzystać z zasobów udostępnionych na serwerach Linux, co czyni ją niezbędnym narzędziem w mieszanych środowiskach sieciowych. W praktyce, Samba pozwala na tworzenie wspólnych folderów, które mogą być łatwo przeglądane i edytowane przez użytkowników Windows, co znacząco ułatwia współpracę w zespołach. Dodatkowo, Samba obsługuje autoryzację użytkowników i umożliwia zarządzanie dostępem do zasobów, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa danych. Wykorzystywanie Samby w środowisku produkcyjnym jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, ponieważ wspiera interoperacyjność pomiędzy różnymi systemami operacyjnymi oraz zwiększa elastyczność infrastruktury IT. Warto również zauważyć, że Samba jest często używana w większych organizacjach, gdzie integracja systemów jest kluczowa dla efektywnego zarządzania danymi i zasobami.

Pytanie 15

Z jaką informacją wiąże się parametr TTL po wykonaniu polecenia ping?

C:\Users\Właściciel>ping -n 1 wp.pl
 
 Pinging wp.pl [212.77.98.9] with 32 bytes of data:
 Reply from 212.77.98.9: bytes=32 time=17ms TTL=54
 
 Ping statistics for 212.77.98.9:
     Packets: Sent = 1, Received = 1, Lost = 0 (0% loss),
 Approximate round trip times in milli-seconds:
     Minimum = 17ms, Maximum = 17ms, Average = 17ms

A. czasem odpowiedzi z docelowego urządzenia

B. czasem trwania weryfikacji komunikacji w sieci

C. liczbą pakietów wysłanych w celu weryfikacji połączenia w sieci

D. liczbą routerów biorących udział w przesyłaniu pakietu od nadawcy do odbiorcy

Parametr TTL nie jest związany z czasem trwania sprawdzenia komunikacji ani z czasem odpowiedzi z urządzenia docelowego. Są to częste błędne interpretacje wynikające z mylenia dwóch niezależnych pomiarów wykonywanych podczas korzystania z narzędzia ping. Czas trwania sprawdzenia komunikacji to rzeczywisty czas potrzebny na przesłanie pakietu w obie strony między klientem a serwerem co jest reprezentowane przez wartości czasowe w milisekundach w wynikach ping. Natomiast liczba pakietów wysłanych w celu sprawdzenia komunikacji odnosi się do całkowitej liczby wysłanych wiadomości echo ale nie ma bezpośredniego związku z TTL. TTL określa liczbę routerów przez które pakiet może przejść zanim zostanie odrzucony a nie ilość wysłanych pakietów. Mylenie tych pojęć często prowadzi do błędów w diagnozowaniu problemów sieciowych. Rozumienie czym dokładnie jest TTL oraz jak działa mechanizm pętli pakietów w sieci jest kluczowe dla skutecznego monitorowania i rozwiązywania problemów w sieciach komputerowych. Poprawne zrozumienie tych zasad umożliwia efektywne zarządzanie ruchem w sieci i zapewnia lepszą kontrolę nad zasobami IT. Takie zagadnienia są kluczowe w codziennej pracy administratorów sieci gdzie precyzyjna interpretacja danych sieciowych jest niezbędna do utrzymania wysokiej jakości usług sieciowych. Zrozumienie różnicy między czasem odpowiedzi a parametrem TTL jest także podstawą do dalszego zgłębiania wiedzy o protokołach sieciowych i ich zastosowaniu w praktyce zarządzania infrastrukturą IT. Współczesne sieci wymagają dokładności i wiedzy na temat działania różnych protokołów co podkreśla znaczenie posiadania solidnej bazy wiedzy w tym zakresie. Dobrze zrozumiane podstawy takie jak TTL stanowią fundament do projektowania i utrzymywania wydajnych i bezpiecznych sieci komputerowych.

Pytanie 16

Ile gniazd RJ45 podwójnych powinno być zainstalowanych w pomieszczeniu o wymiarach 8 x 5 m, aby spełniały wymagania normy PN-EN 50173?

A. 8 gniazd

B. 4 gniazda

C. 10 gniazd

D. 5 gniazd

Wybór niewłaściwej liczby gniazd RJ45 może wynikać z niedostatecznego zrozumienia wymagań normy PN-EN 50173, która określa zasady projektowania systemów okablowania strukturalnego. Na przykład, odpowiedzi sugerujące 5, 8 lub 10 gniazd mogą wydawać się atrakcyjne, jednak nie uwzględniają one zasad określających minimalne wymogi instalacyjne. Zastosowanie pięciu gniazd w pomieszczeniu o powierzchni 40 m² sprawiłoby, że dostęp do portów byłby bardziej rozproszony, ale niekoniecznie efektywny, co mogłoby prowadzić do trudności w organizacji pracy oraz zwiększonego bałaganu kablowego. Liczba osiem gniazd, choć również przekracza wymogi normy, wprowadza niepotrzebne komplikacje oraz potencjalnie wyższe koszty związane z instalacją i późniejszym utrzymaniem takiej infrastruktury. Z kolei dziesięć gniazd może wskazywać na nadmiarowość, co stwarza ryzyko przeciążenia systemu oraz obniża efektywność zarządzania siecią. Kluczem do efektywnego projektowania jest zrozumienie, że nadmiar gniazd niekoniecznie przekłada się na lepszą funkcjonalność, a często może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania zasobów oraz zwiększonych kosztów. Ważne jest, aby projektując infrastrukturę sieciową, stosować się do norm i wytycznych, które pomagają w optymalizacji zarówno wydajności, jak i kosztów całego systemu.

Pytanie 17

Jaki instrument jest używany do usuwania izolacji?

A. Rys. B

B. Rys. A

C. Rys. C

D. Rys. D

Rysunek C przedstawia przyrząd do ściągania izolacji, znany jako ściągacz izolacji lub stripper. Jest to narzędzie powszechnie stosowane w pracach elektrycznych i elektronicznych do usuwania izolacji z przewodów elektrycznych. Prawidłowe użycie ściągacza izolacji pozwala na precyzyjne usunięcie izolacji bez uszkadzania przewodników, co jest kluczowe dla zapewnienia dobrego połączenia elektrycznego i uniknięcia awarii. Ściągacze izolacji mogą być ręczne lub automatyczne i są dostępne w różnych rozmiarach, aby pasować do różnorodnych średnic kabli. Dobre praktyki branżowe sugerują użycie odpowiedniego narzędzia dopasowanego do typu i grubości izolacji, aby zapobiec przedwczesnemu uszkodzeniu przewodów. Narzędzie to jest niezbędne dla każdego profesjonalisty zajmującego się instalacjami elektrycznymi, ponieważ przyspiesza proces przygotowania przewodów do montażu. Automatyczne ściągacze izolacji dodatkowo zwiększają efektywność pracy, eliminując potrzebę ręcznego ustawiania głębokości cięcia. Ergonomia tego narzędzia sprawia, że jest wygodne w użyciu, zmniejszając zmęczenie użytkownika podczas długotrwałej pracy.

Pytanie 18

Norma PN-EN 50173 rekomenduje montaż przynajmniej

A. jednego punktu rozdzielczego na każde 250m2 powierzchni

B. jednego punktu rozdzielczego na każde piętro

C. jednego punktu rozdzielczego na każde 100m2 powierzchni

D. jednego punktu rozdzielczego na cały budynek wielopiętrowy

Wybór odpowiedzi, że norma PN-EN 50173 zaleca instalowanie jednego punktu rozdzielczego na każde 100m2 lub 250m2 powierzchni jest niezgodny z jej wymaganiami. W rzeczywistości, normy te koncentrują się na zapewnieniu właściwej jakości usług telekomunikacyjnych w kontekście budynków wielokondygnacyjnych, a nie na powierzchni użytkowej. Podejście oparte na metrażu może prowadzić do niewystarczającej infrastruktury sieciowej, szczególnie w budynkach o dużym natężeniu użytkowania, takich jak biurowce czy hotele. Zastosowanie punktów rozdzielczych wyłącznie w oparciu o powierzchnię może skutkować miejscami o niskiej jakości sygnału oraz problemami z dostępem do usług, co jest sprzeczne z podstawowymi założeniami normy. Innym błędnym podejściem jest myślenie, że w całym budynku wystarczy jeden punkt rozdzielczy. Taki model może nie sprostać wymaganiom użytkowników, szczególnie w przypadku dużych obiektów, gdzie wzrasta liczba urządzeń oraz intensywność korzystania z sieci. Niewłaściwe zrozumienie wymagań normy prowadzi do ryzyka wymagającego kosztownych późniejszych poprawek oraz zakłóceń w dostępie do usług. Właściwe planowanie i przestrzeganie norm PN-EN 50173 ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia niezawodności oraz wydajności infrastruktury telekomunikacyjnej w obiektach wielopiętrowych.

Pytanie 19

Jakie polecenie jest używane do monitorowania statystyk protokołów TCP/IP oraz bieżących połączeń sieciowych w systemach operacyjnych z rodziny Windows?

A. netstat

B. route

C. tracert

D. ping

Wybierając polecenia inne niż 'netstat', można wpaść w pułapkę nieporozumień dotyczących funkcji i zastosowania tych narzędzi. Na przykład, 'ping' jest podstawowym narzędziem służącym do testowania dostępności hosta w sieci poprzez wysyłanie pakietów ICMP. Jego głównym celem jest sprawdzenie, czy dany adres IP jest osiągalny, co nie ma nic wspólnego z monitorowaniem istniejących połączeń sieciowych. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że 'ping' dostarcza informacji o aktywnych połączeniach, podczas gdy w rzeczywistości jego funkcjonalność ogranicza się do sprawdzania dostępności. Kolejne polecenie, 'route', jest używane do zarządzania tablicą routingu, co oznacza, że odnosi się do tras, jakimi pakiety danych przemieszczają się w sieci. Chociaż może to być przydatne w kontekście analizy sieci, nie dostarcza informacji o aktualnych połączeniach, które można monitorować za pomocą 'netstat'. Z kolei 'tracert', czyli traceroute, jest narzędziem do śledzenia ścieżki, jaką przebywa pakiet w sieci. Umożliwia to identyfikację routerów pośredniczących, ale nie pokazuje szczegółowych informacji o aktywnych sesjach i ich statystykach. Wybór tych narzędzi zamiast 'netstat' może prowadzić do błędnych wniosków na temat stanu sieci i jej bezpieczeństwa, dlatego ważne jest, aby zrozumieć różnice między nimi i ich konkretne zastosowania w kontekście zarządzania siecią.

Pytanie 20

GRUB, LILO oraz NTLDR to:

A. programy do aktualizacji BIOS-u

B. programy rozruchowe

C. oprogramowanie dla dysku sieciowego

D. wersje podstawowego interfejsu sieciowego

GRUB (GRand Unified Bootloader), LILO (LInux LOader) oraz NTLDR (NT Loader) to przykłady programów rozruchowych, które pełnią kluczową rolę w procesie uruchamiania systemów operacyjnych na komputerach. Programy te są odpowiedzialne za inicjowanie i kierowanie procesem ładowania systemu operacyjnego, co jest niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania urządzeń. GRUB jest popularnym bootloaderem w systemach Linux, umożliwiającym uruchamianie różnych systemów operacyjnych z jednego menu. LILO, chociaż coraz mniej używany, również jest bootloaderem dla systemów Linux, jednak jego konfiguracja i obsługa są mniej elastyczne w porównaniu z GRUB. NTLDR z kolei jest bootloaderem dla systemów Windows NT i jego następnych wersji, odpowiedzialnym za załadowanie jądra systemu oraz wywołanie menedżera rozruchu. Znajomość tych programów jest istotna, szczególnie w kontekście zarządzania systemami operacyjnymi oraz diagnozowania problemów z uruchamianiem. W praktyce, administratorzy systemów często muszą konfigurować bootloadery, aby dostosować środowisko uruchomieniowe do potrzeb użytkowników oraz zapewnić zgodność z różnymi systemami operacyjnymi.

Pytanie 21

Jak dużo bitów minimum będzie potrzebnych w systemie binarnym do reprezentacji liczby heksadecymalnej 110h?

A. 9 bitów

B. 16 bitów

C. 3 bity

D. 4 bity

Wybór odpowiedzi, która sugeruje, że do zapisania liczby heksadecymalnej 110h wystarczą 3 bity, jest błędny z kilku powodów. Przede wszystkim, w systemie heksadecymalnym każda cyfra może przyjmować wartości od 0 do 15, co oznacza, że do reprezentacji jednej cyfry heksadecymalnej konieczne są co najmniej 4 bity. Zatem stwierdzenie, że 3 bity są wystarczające, pomija podstawową zasadę konwersji, w której każda cyfra heksadecymalna wymaga 4 bitów. Odpowiedź sugerująca 4 bity jako właściwe rozwiązanie również jest myląca, ponieważ, mimo że jeden heksadecymalny digit można zapisać w 4 bitach, to łączna liczba bitów potrzebnych do całkowitego zapisania liczby 110h wynosi 12. Użycie 4 bitów do reprezentacji całej liczby jest niewystarczające, ponieważ nie obejmuje wszystkich cyfr heksadecymalnych w tej liczbie. Odpowiedzi 16 bitów nie można uznać za poprawną, ponieważ chociaż 16 bitów można by użyć do przechowywania większych liczb, w przypadku 110h uzyskujemy 12 bitów jako maksymalną wartość, co jest bardziej odpowiednie. W praktyce, zrozumienie, ile bitów jest potrzebnych do reprezentacji wartości liczbowych w różnych systemach, jest kluczowe w programowaniu niskopoziomowym oraz w projektowaniu systemów cyfrowych, gdzie efektywność pamięci jest istotna. Prawidłowe zrozumienie konwersji między systemami liczbowymi zapobiega błędom w obliczeniach oraz przyczynia się do lepszego projektowania algorytmów i struktur danych.

Pytanie 22

Jakie narzędzie w systemie Windows Server umożliwia zarządzanie zasadami grupy?

A. Ustawienia systemowe

B. Menedżer procesów

C. Serwer DNS

D. Konsola GPMC

Wybór panelu sterowania jako narzędzia do zarządzania zasadami grupy jest nieprawidłowy, ponieważ panel sterowania skupia się głównie na lokalnych ustawieniach systemowych i konfiguracji komputera, a nie na zarządzaniu politykami w środowisku sieciowym. Jego funkcjonalność jest ograniczona do zarządzania lokalnymi konfiguracjami systemu operacyjnego, co nie odpowiada potrzebom zarządzania w skali całej domeny. Z kolei menedżer zadań jest narzędziem do monitorowania procesów i zarządzania wydajnością systemu, co również nie ma związku z politykami grupowymi. Narzędzie to służy do analizy i zarządzania bieżącymi procesami w systemie, a nie do wdrażania i egzekwowania zasad bezpieczeństwa czy konfiguracji na wielu maszynach jednocześnie. Serwer DNS, mimo że jest kluczowym elementem infrastruktury sieciowej, nie ma nic wspólnego z zarządzaniem zasadami grupy. DNS koncentruje się na rozwiązywaniu nazw i zarządzaniu adresowaniem w sieci, co jest zupełnie inną funkcjonalnością. Wybór nieodpowiednich narzędzi do zarządzania politykami grupowymi może prowadzić do nieefektywności w administracji IT, co podkreśla znaczenie świadomego podejścia do wyboru narzędzi administracyjnych oraz ich odpowiedniego zastosowania w kontekście zarządzania infrastrukturą sieciową.

Pytanie 23

Który z podanych adresów IPv4 stanowi adres publiczny?

A. 172.16.32.7

B. 192.168.0.4

C. 194.204.152.34

D. 10.0.3.42

Adresy 10.0.3.42, 172.16.32.7 oraz 192.168.0.4 to przykłady adresów prywatnych, które są stosowane w sieciach lokalnych. Adresy prywatne są definiowane przez standardy RFC 1918 i RFC 4193 i nie mogą być routowane w Internecie. Z tego powodu nie mogą być używane do komunikacji z zewnętrznymi sieciami. W przypadku 10.0.3.42, to adres z zakresu 10.0.0.0/8, który jest przeznaczony dla dużych sieci lokalnych. Adres 172.16.32.7 znajduje się w zakresie 172.16.0.0/12, również dedykowany dla prywatnych sieci. Z kolei 192.168.0.4, który jest jednym z najbardziej popularnych adresów w użyciu domowym, należy do zakresu 192.168.0.0/16. Typowym błędem jest mylenie adresów prywatnych z publicznymi, co prowadzi do nieprawidłowego planowania infrastruktury sieciowej. Osoby projektujące sieci lokalne często nie zdają sobie sprawy, że adresy prywatne są widoczne tylko wewnątrz danej sieci i nie można ich używać do komunikacji z innymi sieciami w Internecie. Dlatego ważne jest, aby przy projektowaniu sieci lokalnych zrozumieć różnicę między adresami prywatnymi a publicznymi oraz zastosować odpowiednie praktyki, takie jak używanie NAT (Network Address Translation) w celu umożliwienia komunikacji z Internetem przy użyciu adresu publicznego.

Pytanie 24

Źródłem problemu z wydrukiem z przedstawionej na rysunku drukarki laserowej jest

A. uszkodzony podajnik papieru

B. brak tonera w kasecie kartridż

C. uszkodzony bęben światłoczuły

D. zaschnięty tusz

Uszkodzony bęben światłoczuły to naprawdę częsta przyczyna problemów z drukowaniem w drukarkach laserowych. Ten bęben jest kluczowym elementem, bo to on przenosi obraz na papier. Jak się uszkodzi, to mogą się na nim pojawić różne defekty, które prowadzą do ciemnych pasów czy plam. W praktyce to moze być spowodowane zarysowaniami, zużyciem czy nawet zbyt długim narażeniem na światło. Warto dbać o takie rzeczy i regularnie wymieniać bębny zgodnie z tym, co zaleca producent. Dzięki temu zmniejszamy ryzyko uszkodzeń. Pamiętaj, że bęben światłoczuły to element eksploatacyjny, więc jego żywotność jest ograniczona. Częsta wymiana oraz korzystanie z dobrego jakościowo tonera to podstawowe zasady, które pomogą w uzyskaniu lepszej jakości wydruku. No i nie zapomnij o przeszkoleniu zespołu z obsługi drukarek i wymiany części – to naprawdę wpływa na efektywność pracy w biurze.

Pytanie 25

Na rysunku można zobaczyć schemat topologii fizycznej, która jest kombinacją topologii

A. pierścienia i gwiazdy

B. siatki i gwiazdy

C. magistrali i gwiazdy

D. siatki i magistrali

Topologie sieci komputerowych to kluczowe pojęcie w informatyce, wpływające na wydajność, niezawodność i koszt infrastruktury sieciowej. Topologia pierścienia, w której każde urządzenie jest podłączone do dwóch innych, tworząc zamkniętą pętlę, nie łączy się bezpośrednio z topologią gwiazdy w sposób przedstawiony na rysunku. Topologia pierścienia wymaga, aby dane krążyły w określonym kierunku, co jest niekompatybilne z elastyczną strukturą gwiazdy, która centralizuje połączenia w jednym punkcie. Siatka, chociaż oferuje redundancję poprzez wiele połączeń między urządzeniami, nie jest efektywna kosztowo i technicznie trudna do zarządzania w małych i średnich sieciach, gdzie dominują prostsze struktury. W praktyce, topologia siatki jest stosowana głównie w sieciach o znaczeniu krytycznym, takich jak wojskowe czy telekomunikacyjne, gdzie niezawodność ma kluczowe znaczenie. Magistrala z kolei to linia prosta, do której podłączone są urządzenia, co pozwala na ekonomiczne przesyłanie danych, ale cierpi na ograniczenia związane z przepustowością i odpornością na awarie, ponieważ uszkodzenie magistrali może zatrzymać całą komunikację. Taki układ wymaga terminatorów na końcach, aby zapobiec odbiciom sygnałów. W kontekście pytania, należy zrozumieć, że kombinacja magistrali i gwiazdy jest wyborem oferującym kompromis pomiędzy elastycznością i kosztami, szczególnie w zastosowaniach komercyjnych, gdzie można łatwo dodawać nowe urządzenia do istniejącej infrastruktury bez dużych nakładów inwestycyjnych i technicznych, co czyni ją preferowaną w wielu współczesnych implementacjach sieciowych.

Pytanie 26

Standard IEEE 802.11 określa typy sieci

A. bezprzewodowe LAN

B. Gigabit Ethernet

C. Fast Ethernet

D. światłowodowe LAN

Standard IEEE 802.11 to temat, który dotyczy technologii bezprzewodowych. W skrócie, chodzi o zasady i normy, które pozwalają na komunikację w sieciach lokalnych bez używania kabli. Praktycznie rzecz biorąc, dzięki tym standardom możemy tworzyć sieci, które łączą różne urządzenia, jak komputery, telefony czy drukarki, używając fal radiowych. Spotykamy to na co dzień – w Wi-Fi w domach, biurach czy w kawiarniach i na lotniskach. Standard ten oferuje różne prędkości przesyłu danych i zasięg, co sprawia, że można go dopasować do potrzeb użytkowników. Ważne jest też, jak skonfigurować routery i punkty dostępowe, bo to zapewnia dostęp do internetu i mobilność. Dobrze zaprojektowane sieci bezprzewodowe, które trzymają się tego standardu, naprawdę poprawiają efektywność komunikacji w różnych miejscach, więc są niezbędne w naszym nowoczesnym świecie informacyjnym.

Pytanie 27

Wskaż ilustrację przedstawiającą kondensator stały?

A. B

B. D

C. C

D. A

Aby zrozumieć, dlaczego pozostałe odpowiedzi są niepoprawne, należy najpierw rozpoznać przedstawione komponenty elektroniczne. Element oznaczony literą A to transformator, kluczowy komponent w elektryce, ale jego funkcją jest zmiana poziomów napięcia w obwodach AC, a nie magazynowanie energii jak kondensator. Transformator działa poprzez indukcję elektromagnetyczną, co jest zupełnie innym procesem niż te zachodzące w kondensatorach. Z kolei element B to rezystor, którego podstawową funkcją jest ograniczanie przepływu prądu oraz dzielenie napięcia w obwodach. Rezystory pracują na zasadzie oporu elektrycznego i nie posiadają zdolności magazynowania energii. Ponadto, ich konstrukcja i zastosowanie są diametralnie różne od kondensatorów, które przechowują ładunek elektryczny. Element C natomiast to mostek prostowniczy, który konwertuje prąd zmienny na prąd stały. Mostki prostownicze są szeroko stosowane w zasilaczach, ale nie pełnią żadnej roli związanej z magazynowaniem energii jak kondensatory. Typowym błędem przy rozpoznawaniu komponentów jest pomylenie ich funkcjonalności oraz zastosowania w obwodach elektronicznych. Zrozumienie różnic w działaniu i konstrukcji tych elementów jest kluczowe do prawidłowego ich identyfikowania i zastosowania w odpowiednich aplikacjach. Każdy z tych komponentów ma unikalne cechy i przeznaczenie, które są zgodne z określonymi standardami przemysłowymi, co pozwala na ich efektywne wykorzystanie w projektowaniu urządzeń elektronicznych.

Pytanie 28

Podaj polecenie w systemie Linux, które umożliwia określenie aktualnego katalogu użytkownika.

A. cls

B. mkdir

C. path

D. pwd

Odpowiedzi takie jak 'cls', 'path' czy 'mkdir' są mylące i nie spełniają funkcji identyfikacji bieżącego katalogu roboczego. 'cls' to polecenie używane w systemie Windows, które służy do czyszczenia ekranu terminala, a nie do sprawdzania lokalizacji. Użytkownicy często mylą je z podobnymi poleceniami, co prowadzi do nieporozumień w kontekście systemów Unixowych, w których 'clear' pełni rolę czyszczenia ekranu. Z kolei 'path' w systemach Unixowych nie jest poleceniem, a zmienną środowiskową, która określa zestaw katalogów, w których system operacyjny przeszukuje pliki wykonywalne. Użytkownicy mogą nie zdawać sobie sprawy, że zmiana zmiennej 'PATH' nie wpływa na lokalizację w terminalu, a jedynie definiuje, które foldery są przeszukiwane przy uruchamianiu programów. Natomiast 'mkdir' to polecenie do tworzenia nowych katalogów, co jest całkowicie inną czynnością, niezwiązaną z określaniem bieżącej lokalizacji. Często użytkownicy nowi w systemach Unixowych nie rozumieją różnicy między tymi poleceniami, co prowadzi do frustracji i pomyłek w codziennej pracy z systemem. Kluczowe jest zrozumienie, które polecenia służą do jakich celów, co nie tylko zwiększa efektywność pracy, ale również minimalizuje ryzyko błędów.

Pytanie 29

W systemie Linux narzędzie fsck umożliwia

A. sprawdzanie wydajności karty sieciowej

B. znalezienie i naprawienie uszkodzonych sektorów na dysku twardym

C. obserwowanie kondycji procesora

D. likwidację błędnych wpisów w rejestrze systemowym

Program fsck (File System Consistency Check) jest narzędziem w systemie Linux, które służy do sprawdzania i naprawy błędów w systemach plików. Jego głównym zadaniem jest lokalizowanie uszkodzonych sektorów na dysku twardym oraz naprawa struktury systemu plików, co jest kluczowe dla zapewnienia integralności danych. W praktyce, fsck jest często używany podczas uruchamiania systemu, aby automatycznie wykrywać i korygować problemy, które mogły wystąpić z powodu niepoprawnego wyłączenia, uszkodzenia sprzętu czy błędów oprogramowania. Narzędzie to obsługuje wiele typów systemów plików, w tym ext4, xfs oraz btrfs, i stanowi standard w administracji systemów Linux. Przykładem zastosowania może być sytuacja, w której użytkownik zauważa problemy z dostępem do plików po awarii zasilania. Wówczas uruchomienie fsck na odpowiednim systemie plików pozwala na identyfikację i naprawę problemów, co przyczynia się do minimalizacji ryzyka utraty danych oraz poprawy wydajności systemu.

Pytanie 30

Aby móc zakładać konta użytkowników, komputerów oraz innych obiektów i przechowywać o nich informacje w centralnym miejscu, konieczne jest zainstalowanie na serwerze Windows roli

A. Usługi Domenowe Active Directory

B. Usługi certyfikatów Active Directory

C. Active Directory Federation Service

D. Usługi LDS w usłudze Active Directory

Usługi Domenowe Active Directory (AD DS) są kluczowym elementem infrastruktury serwerowej w systemach Windows, umożliwiającym centralne zarządzanie kontami użytkowników, komputerów oraz innymi obiektami w sieci. Dzięki AD DS można tworzyć i zarządzać strukturą hierarchiczną domen, co ułatwia kontrolę dostępu i administrację zasobami. AD DS przechowuje informacje o obiektach w formie bazy danych, co pozwala na szybką i efektywną obsługę zapytań związanych z autoryzacją oraz uwierzytelnianiem. Przykładowo, w organizacji z wieloma użytkownikami, administratorzy mogą w łatwy sposób nadawać prawa dostępu do zasobów, takich jak pliki czy aplikacje, na podstawie przynależności do grup. Dobrą praktyką jest również regularne monitorowanie i aktualizowanie polityk bezpieczeństwa w AD DS, co pozwala na minimalizację ryzyka naruszenia bezpieczeństwa danych. Z perspektywy branżowej, znajomość AD DS jest niezbędna dla każdego specjalisty IT, ponieważ wiele organizacji wykorzystuje tę technologię jako podstawę swojej infrastruktury IT.

Pytanie 31

ARP (Address Resolution Protocol) to protokół, który pozwala na konwersję

A. nazw domenowych na 48-bitowe adresy sprzętowe

B. adresów IP na 48-bitowe adresy sprzętowe

C. adresów sprzętowych na 32-bitowe adresy IP

D. nazw domenowych na 32-bitowe adresy IP

Pojęcie translacji adresów w kontekście protokołu ARP jest często mylone z innymi funkcjami protokołów warstwy aplikacji lub transportu. Na przykład, odpowiedź sugerująca, że ARP tłumaczy nazwy domenowe na 48-bitowe adresy fizyczne jest myląca, ponieważ takie tłumaczenie wykonuje protokół DNS (Domain Name System), który działa na wyższym poziomie w modelu OSI. DNS zajmuje się zamienianiem przyjaznych dla użytkownika nazw domenowych na numeryczne adresy IP, co jest pierwszym krokiem w komunikacji sieciowej, ale nie ma związku z ARP. Również twierdzenie, że ARP może przekształcać adresy fizyczne na adresy IP jest nieprawidłowe, ponieważ ARP działa w kierunku odwrotnym. Adresy fizyczne są zawarte w ramkach Ethernet i nie mogą być bezpośrednio przekształcone na adresy IP bez procesu, który je wcześniej zidentyfikuje. Ostatnia z niepoprawnych odpowiedzi, sugerująca, że ARP tłumaczy nazwy domenowe na adresy IP, również jest błędna, ponieważ taką funkcjonalność pełni protokół DNS, który jest niezbędny do uzyskania adresu IP, zanim ARP będzie mogło zadziałać. Zrozumienie podstawowych funkcji każdego z protokołów w sieci lokalnej jest kluczowe dla efektywnego zarządzania i rozwiązywania problemów. Każdy protokół ma swoją specyfikę i rolę, a mylenie ich funkcji może prowadzić do znaczących błędów w diagnostyce i administracji sieci.

Pytanie 32

Prawo majątkowe przysługujące twórcy programu komputerowego

A. można przekazać innej osobie

B. nie ma ograniczeń czasowych

C. nie jest prawem, które można przekazać

D. obowiązuje przez 25 lat od daty pierwszej publikacji

Prawo autorskie w Polsce dotyczy twórczości intelektualnej, w tym programów komputerowych, i niektóre odpowiedzi pokazują, że nie wszystko jest do końca jasne. Na przykład mówienie, że autorskie prawo majątkowe trwa 25 lat od pierwszej publikacji, to błąd. Tak naprawdę, według Ustawy o prawie autorskim, ochrona trwa przez całe życie autora plus 70 lat po jego śmierci. Kolejna sprawa to to, że prawo autorskie do programu komputerowego nie jest zbywalne - to też nie jest prawda. Prawa majątkowe można przenosić, co jest ważne, jeśli mówimy o biznesie z oprogramowaniem. I opinia, że autorskie prawo majątkowe nie ma ograniczeń czasowych, to też nieporozumienie, bo te prawa mają swój czas trwania, po którym dzieło przechodzi do domeny publicznej. Często myśli się, że twórcy mogą korzystać ze swoich dzieł bez końca, nie przenosząc praw, ale to nie tak działa. Dobrze jest zrozumieć te zasady, bo pomagają one w uzyskaniu odpowiedniego wynagrodzenia dla twórców i ochronie ich interesów na rynku kreatywnym.

Pytanie 33

Jakie kable powinny być używane z narzędziem pokazanym na fotografii?

A. Jednomodowe światłowodowe.

B. Wielomodowe światłowodowe.

C. Kable koncentryczne.

D. Kable U/UTP.

Narzędzie przedstawione na zdjęciu to zaciskarka służąca do zakończania kabli U/UTP, które są powszechnie wykorzystywane w instalacjach sieci komputerowych. Kable U/UTP, znane jako kable nieekranowane, są popularne ze względu na swoją elastyczność i łatwość instalacji. Zaciskarka umożliwia przymocowanie wtyków RJ-45 na końcach przewodów, co jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania sieci Ethernet. Proces ten wymaga odpowiedniego ułożenia przewodów we wtyku zgodnie ze standardem T568A lub T568B, co zapewnia niezawodne połączenie. Narzędzie to jest kluczowe dla techników sieciowych, umożliwiając szybkie i efektywne zakończenie przewodów oraz diagnostykę problemów z połączeniami. Zastosowanie zaciskarki zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, takimi jak testowanie połączeń po zakończeniu, zwiększa trwałość i niezawodność sieci. Wiedza na temat obsługi tego narzędzia jest fundamentalna dla każdego specjalisty zajmującego się instalacją i utrzymaniem sieci komputerowych.

Pytanie 34

Jakie środowisko graficzne zaprojektowane dla systemu Linux ma najniższe wymagania dotyczące pamięci RAM?

A. GNOME

B. AERO

C. UNITY

D. XFCE

Wybór AERO, UNITY lub GNOME jako środowiska graficznego dla systemu Linux w kontekście ograniczonych zasobów pamięci RAM jest nieadekwatny. AERO, będące częścią systemu Windows, nie ma zastosowania w systemach Linux i jego wymagania dotyczące pamięci są znacznie wyższe niż te, które oferują lekkie środowiska. UNITY, choć był popularny w przeszłości, ze względu na swoje graficzne efekty oraz integrację z platformą Ubuntu, wymaga znacznych zasobów, co może prowadzić do wolniejszej pracy na starszych sprzętach. Z kolei GNOME, mimo że oferuje nowoczesny interfejs użytkownika, także zawiera wiele funkcji i efektów wizualnych, które znacząco obciążają pamięć RAM. Użytkownicy często popełniają błąd myślowy, myśląc, że bardziej zaawansowane wizualnie środowiska będą lepsze w każdym przypadku. To podejście jest mylne, ponieważ rzeczywiste wymagania sprzętowe oraz wydajność systemu są kluczowe, szczególnie w przypadku starszych komputerów lub systemów, które operują w ograniczonych środowiskach. Dlatego zamiast korzystać z bardziej zasobożernych środowisk graficznych, warto rozważyć zastosowanie XFCE, które łączy w sobie funkcjonalność z niskimi wymaganiami sprzętowymi.

Pytanie 35

W celu zapewnienia jakości usługi QoS, w przełącznikach warstwy dostępu stosuje się mechanizm

A. określania liczby urządzeń, które mogą łączyć się z danym przełącznikiem

B. zastosowania kilku portów jako jednego logicznego połączenia jednocześnie

C. nadawania wyższych priorytetów niektórym typom danych

D. zapobiegającego występowaniu pętli w sieci

Mechanizmy mające na celu zapewnienie jakości usług (QoS) różnią się znacząco w zależności od zastosowanych technologii oraz specyfiki sieci. Wybór odpowiedzi, które koncentrują się na takich kwestiach jak liczba urządzeń łączących się z przełącznikiem czy zapobieganie powstawaniu pętli, nie odnoszą się bezpośrednio do fundamentalnych zasad zarządzania ruchem danych w sieci. Odpowiedź dotycząca liczby urządzeń sugeruje, że ograniczenie liczby podłączonych klientów może mieć wpływ na QoS, jednak nie wpływa to bezpośrednio na priorytetyzację danych, która jest kluczowa dla utrzymania wysokiej jakości usług w warunkach dużego obciążenia sieci. Również koncepcja wykorzystywania kilku portów jako jednego łącza logicznego, chociaż może poprawić przepustowość, nie ma wpływu na to, które dane są przesyłane w sposób priorytetowy. Kluczowym błędem jest zrozumienie, że QoS dotyczy nie tylko zarządzania szerokością pasma, ale przede wszystkim sposobu traktowania różnych typów ruchu. Mechanizmy zapobiegające pętli, takie jak STP (Spanning Tree Protocol), są istotne dla stabilności sieci, ale nie dotyczą zarządzania priorytetami danych. W rezultacie wybór odpowiedzi, które nie odnosi się do nadawania priorytetów danym, prowadzi do niepełnego zrozumienia istoty QoS oraz jej zastosowania w praktyce, co jest kluczowym elementem w projektowaniu i utrzymywaniu nowoczesnych sieci komputerowych.

Pytanie 36

Który komponent mikroprocesora odpowiada m.in. za odczytywanie instrukcji z pamięci oraz generowanie sygnałów kontrolnych?

A. IU

B. FPU

C. ALU

D. EU

Wybór odpowiedzi związanych z FPU (Floating Point Unit), ALU (Arithmetic Logic Unit) oraz EU (Execution Unit) często wynika z niepełnego zrozumienia funkcji poszczególnych układów w architekturze mikroprocesora. FPU jest odpowiedzialny za wykonywanie operacji arytmetycznych na liczbach zmiennoprzecinkowych, co czyni go istotnym w obliczeniach wymagających dużej precyzji, ale nie jest odpowiedzialny za pobieranie rozkazów. ALU natomiast zajmuje się wykonywaniem podstawowych operacji arytmetycznych oraz logicznych na danych, ale jego rola nie obejmuje generowania sygnałów sterujących, co czyni go niewłaściwym wyborem w kontekście pytania. EU pełni funkcję wykonawczą, odpowiedzialną za realizację rozkazów, co również nie obejmuje zarządzania przepływem instrukcji ani ich pobierania. Powszechnym błędem jest mylenie tych układów, co wynika z ich współpracy w procesie przetwarzania danych. Każdy z tych układów ma jasno określone zadania w architekturze procesora, a ich pomylenie prowadzi do dezorientacji i nieprawidłowego pojmowania, jak mikroprocesory realizują skomplikowane operacje obliczeniowe. Zrozumienie, że IU pełni kluczową rolę w zarządzaniu instrukcjami, jest fundamentalne dla pełnego zrozumienia architektury mikroprocesorów.

Pytanie 37

Na ilustracji karta rozszerzeń jest oznaczona numerem

A. 4

B. 7

C. 1

D. 6

Karta rozszerzeń jest oznaczona numerem 4 na rysunku co jest poprawne ponieważ karta rozszerzeń to komponent wewnętrzny komputera który pozwala na dodanie nowych funkcji lub zwiększenie możliwości systemu Najczęściej spotykane karty rozszerzeń to karty graficzne dźwiękowe sieciowe czy kontrolery dysków twardych W montażu kart rozszerzeń kluczowe jest zapewnienie zgodności z płytą główną oraz poprawne ich osadzenie w slotach PCI lub PCIe To umożliwia pełne wykorzystanie potencjału sprzętowego i zapewnia stabilność działania systemu W kontekście zastosowania karty rozszerzeń są nieodzowne w sytuacjach gdzie wymagana jest większa moc obliczeniowa na przykład w zaawansowanych graficznie aplikacjach czy obróbce wideo Zrozumienie funkcji i instalacji kart rozszerzeń jest istotne dla profesjonalistów IT co pozwala na efektywne zarządzanie i rozbudowę infrastruktury komputerowej Zastosowanie dobrych praktyk takich jak stosowanie śrub mocujących oraz zarządzanie kablami zwiększa zarówno wydajność jak i bezpieczeństwo systemu

Pytanie 38

Jednym z programów stosowanych do tworzenia kopii zapasowych partycji oraz dysków jest

A. CrystalDiskInfo

B. Diskpart

C. Gparted

D. Norton Ghost

Diskpart to narzędzie systemowe wbudowane w systemy operacyjne Windows, które służy do zarządzania partycjami dysków, ale nie ma możliwości tworzenia kopii zapasowych ani obrazów. Diskpart pozwala na wykonywanie operacji takich jak tworzenie, usuwanie czy formatowanie partycji, jednak nie oferuje funkcji klonowania, co jest kluczowe w kontekście tworzenia kopii zapasowych. Gparted to natomiast narzędzie graficzne dla systemów Linux, umożliwiające zarządzanie partycjami, ale także nie jest przeznaczone do tworzenia kopii dysków. Z kolei CrystalDiskInfo to aplikacja monitorująca stan dysków twardych, dostarczająca informacji o ich kondycji, temperaturze i parametrach S.M.A.R.T., ale nie posiada funkcji tworzenia kopii dysków. Często mylone jest pojęcie zarządzania partycjami z tworzeniem kopii zapasowych, co prowadzi do nieporozumień. Kluczowe jest zrozumienie, że aby skutecznie zabezpieczyć dane, nie wystarczy jedynie zarządzać strukturą dyskową; niezbędne są odpowiednie narzędzia, które oferują funkcjonalności klonowania i tworzenia obrazów. W kontekście backupów, zastosowanie dedykowanych aplikacji, takich jak Norton Ghost, jest standardową praktyką w branży IT, co potwierdza znaczenie wyboru odpowiednich narzędzi do konkretnych zadań.

Pytanie 39

Czym jest patchcord?

A. ekranowane złącze RJ45

B. krótki fragment światłowodu z fabrycznie wykonanym zakończeniem

C. kabel krosowy wykorzystywany do łączenia urządzeń lub gniazd

D. pasywny komponent będący elementem wyposażenia szafy krosowniczej do instalacji gniazd

Wybór niewłaściwej odpowiedzi może wynikać z pomylenia roli patchcordu z innymi elementami infrastruktury sieciowej. Pasywne elementy, takie jak gniazda w szafach krosowniczych, nie pełnią funkcji połączeniowej, a jedynie umożliwiają dostęp do sieci, co oznacza, że nie można ich uznać za odpowiednik patchcordu. W kontekście odpowiedzi dotyczącej krótkiego odcinka światłowodu z fabrycznie zarobioną końcówką, warto podkreślić, że chociaż patchcordy mogą być wykonane z włókien światłowodowych, ich definicja wykracza poza ten opis. Patchcordy są przede wszystkim używane do szybkiego łączenia urządzeń, a nie jedynie jako element światłowodowy. Również ekranowane gniazdo RJ45, jako komponent systemu, nie pełni funkcji patchcordu, lecz jest jedynie punktem przyłączeniowym, co nie koresponduje z definicją patchcordu. Właściwe zrozumienie funkcji różnych elementów sieciowych jest kluczowe w projektowaniu i utrzymaniu efektywnych systemów komunikacyjnych. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków to niedostateczna znajomość zastosowań konkretnych komponentów oraz brak zrozumienia ich roli w całym ekosystemie sieciowym. Właściwe rozróżnienie między różnymi rodzajami kabli i elementów sieciowych jest niezbędne dla efektywnego projektowania infrastruktury sieciowej, co jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej wydajności i niezawodności systemów teleinformatycznych.

Pytanie 40

Jakim modułem pamięci RAM, który jest zgodny z płytą główną GIGABYTE GA-X99-ULTRA GAMING/ X99/8xDDR4 2133, ECC, maksymalnie 128GB/ 4x PCI-E 16x/ RAID/ USB 3.1/ S-2011-V3/ATX, jest pamięć?

A. HPE 32GB (1x32GB) Quad Rank x4 DDR4-2133 CAS-15-15-15 Load Reduced Memory Kit, ECC

B. HPE 32GB (1x32GB) Quad Rank x4 PC3-14900L (DDR3-1866 Load Reduced CAS-13 Memory Kit)

C. HPE 32GB (1x16GB) Dual Rank x4 PC3L-10600R (DDR3-1333) Registered CAS-9, Non-ECC

D. HPE 16GB (1x16GB) Dual Rank x4 PC3-14900R (DDR3-1866) Registered CAS-13 Memory Kit

HPE 32GB (1x32GB) Quad Rank x4 DDR4-2133 CAS-15-15-15 Load Reduced Memory Kit, ECC to poprawna odpowiedź, ponieważ spełnia wszystkie wymagania techniczne płyty głównej GIGABYTE GA-X99-ULTRA GAMING. Płyta ta obsługuje pamięci DDR4, a wspomniana pamięć ma pełną zgodność z jej specyfikacją, oferując standardową prędkość 2133 MHz. Pamięć ECC (Error-Correcting Code) jest istotna w zastosowaniach krytycznych, takich jak serwery lub stacje robocze, ponieważ umożliwia wykrywanie i korekcję błędów w pamięci, co zwiększa stabilność systemu. Dodatkowo, zastosowanie pamięci w konfiguracji Quad Rank pozwala na lepszą wydajność w porównaniu do pamięci Dual Rank, zwłaszcza w aplikacjach wymagających dużej przepustowości. W praktyce, tak skonfigurowany system będzie bardziej odporny na błędy i lepiej radzi sobie z zasobami pamięciowymi, co jest kluczowe w środowiskach intensywnie wykorzystujących pamięć.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej