Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik ekonomista
Kwalifikacja: EKA.04 - Prowadzenie dokumentacji w jednostce organizacyjnej
Data rozpoczęcia: 27 maja 2025 20:11
Data zakończenia: 27 maja 2025 20:47

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli wskaż wysokość całkowitych przychodów i całkowitych kosztów, przy których przedsiębiorstwo osiąga próg rentowności.

Ilość wytworzonych produktów (w sztukach)	100	200	300	400	500	600
Przychody całkowite (w zł)	14 000	16 000	19 000	24 000	28 000	30 000
Koszty całkowite (w zł)	16 000	18 000	19 000	22 000	24 000	25 000

A. Przychody całkowite na poziomie 16 000 zł, koszty całkowite na poziomie 18 000 zł.

B. Przychody całkowite na poziomie 14 000 zł, koszty całkowite na poziomie 16 000 zł.

C. Przychody całkowite na poziomie 24 000 zł, koszty całkowite na poziomie 22 000 zł.

D. Przychody całkowite na poziomie 19 000 zł, koszty całkowite na poziomie 19 000 zł.

Poprawna odpowiedź wskazuje, że przychody całkowite wynoszą 19 000 zł, a koszty całkowite również 19 000 zł. Oznacza to, że przedsiębiorstwo osiąga próg rentowności, co jest kluczowym pojęciem w zarządzaniu finansami. Próg rentowności to poziom sprzedaży, przy którym przychody pokrywają wszystkie koszty, a zysk netto wynosi zero. W praktyce oznacza to, że przy sprzedaży 300 sztuk produktu, przedsiębiorstwo nie ponosi strat ani nie osiąga zysku. Analizując dane dotyczące kosztów stałych i zmiennych, przedsiębiorstwa mogą lepiej planować strategie cenowe oraz operacyjne. Warto zauważyć, że zrozumienie progu rentowności jest niezbędne do podejmowania decyzji inwestycyjnych, gdyż pozwala na ocenę, przy jakim poziomie sprzedaży firma zaczyna generować zyski. Przykładowo, przedsiębiorstwa często stosują analizę wrażliwości, aby ocenić, jak zmiany w cenach lub kosztach wpłyną na próg rentowności.

Pytanie 2

Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz wynagrodzenie za kwiecień dla pracownika zatrudnionego w systemie akordu progresywnego.

Stawka wynagrodzenia za wykonanie podzespołu w granicach normy	1,50 zł/szt.
Stawka wynagrodzenia za wykonanie podzespołu po przekroczeniu normy	2,00 zł/szt.
Liczba podzespołów wyprodukowanych przez pracownika w kwietniu zgodnie z normą jakościową	2 150 szt.
Liczba przepracowanych przez pracownika godzin w kwietniu zgodnie z obowiązującym go wymiarem czasu pracy	160 godz.
Obowiązująca norma pracy	12 szt./godz.

A. 4 300,00 zł

B. 2 880,00 zł

C. 3 225,00 zł

D. 3 340,00 zł

Wybór 3 225,00 zł, 4 300,00 zł i 2 880,00 zł wskazuje na pewne nieporozumienia w temacie akordu progresywnego. Często ludzie myślą, że wynagrodzenie w tym systemie jest stałe albo, że nie zwraca się uwagi na różnice w stawkach. Ci, co zaznaczyli 3 225,00 zł mogą uważać, że tylko wynagrodzenie za normę liczy się na końcu, co jest błędne, bo nie biorą pod uwagę stawki za dodatkowe podzespoły. Z kolei odpowiedź 4 300,00 zł może wynikać z tego, że ktoś myśli, że nie ma górnej granicy wynagrodzenia za nadnormę, a to też wprowadza w błąd. A jeśli ktoś wybrał 2 880,00 zł, to może sugerować, że nie zrealizował odpowiedniej liczby podzespołów, co też jest nieprawidłowe. W systemie akordu progresywnego ważne jest, by zrozumieć, jak normy i stawki wpływają na zarobki, dlatego trzeba myśleć zarówno o normach, jak i nadnormach, bo to klucz do liczenia wynagrodzeń w tym systemie.

Pytanie 3

Analiza ekonomiczno-techniczna dotyczy oceny różnych aspektów działalności gospodarczej firmy, w tym

A. płynności finansowej

B. wyniku finansowego

C. zaopatrzenia materiałowego

D. rachunku przepływów pieniężnych

Wybór zaopatrzenia materiałowego jako elementu analizy techniczno-ekonomicznej jest trafny, ponieważ dotyczy kluczowego aspektu działalności gospodarczej, który wpływa na efektywność operacyjną przedsiębiorstwa. Zaopatrzenie materiałowe odnosi się do procesu zarządzania zapasami oraz dostawami, co ma bezpośredni wpływ na koszt produkcji i rentowność. Przykładowo, optymalizacja łańcucha dostaw oraz efektywne zarządzanie zapasami mogą prowadzić do znacznych oszczędności i zwiększenia konkurencyjności firmy. Analiza techniczno-ekonomiczna w tym kontekście obejmuje ocenę dostawców, jakości materiałów, a także czasów dostaw, co pozwala na identyfikację obszarów do poprawy. Dobrą praktyką w branży jest stosowanie metod takich jak Just-In-Time (JIT) czy Total Quality Management (TQM), które pomagają w redukcji zbędnych zapasów oraz zwiększeniu jakości produktów. Zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla podejmowania decyzji strategicznych w przedsiębiorstwie, co czyni tę odpowiedź poprawną.

Pytanie 4

Hurtownia osiągnęła w II kwartale br. przychody ze sprzedaży towarów w wysokości 96 000,00 zł.
Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli ustal, ile razy w II kwartale br. odnawiano zapasy.

Miesiąc	Wartość zapasu towarów
Kwiecień	8 000,00 zł
Maj	12 000,00 zł
Czerwiec	16 000,00 zł

A. 15 razy.

B. 12 razy.

C. 6 razy.

D. 8 razy.

Wybrane odpowiedzi wprowadziły w błąd w kontekście obliczeń dotyczących rotacji zapasów. Przykładowo, jeśli ktoś wskazał 12 razy, mógł nie uwzględnić, że częsta rotacja nie zawsze przekłada się na efektywność. Przy takim wskaźniku rotacji, zapasy byłyby odnawiane co 30 dni, co jest zbyt agresywne względem standardowych praktyk rynkowych dla większości branż. Mniejsza rotacja, na przykład 6 razy, może sugerować, że zapasy nie są efektywnie zarządzane, co z kolei może prowadzić do nadmiaru towarów w magazynie oraz związanych z tym kosztów. Zrozumienie, że optymalna rotacja zależy od wielu czynników, takich jak popyt na produkt, sezonowość oraz strategia sprzedażowa, jest kluczowe. Poza tym, błędem jest pominięcie obliczenia średniej wartości zapasów, co jest fundamentalne w analizie. Rotacja zapasów powinna być obliczana na podstawie dokładnych danych dotyczących wartości zapasów, co pozwoli na realne odzwierciedlenie efektywności zarządzania. Bez tego kluczowego kroku, uzyskane wyniki mogą być mylące, co prowadzi do podejmowania decyzji opartych na niewłaściwych założeniach.

Pytanie 5

W firmie w ciągu miesiąca 20 pracowników wyprodukowało 280 szt. towarów. Na podstawie tych danych można obliczyć

A. normę zużycia surowców

B. rytmiczność wytwarzania

C. zdolność produkcyjną urządzeń

D. wydajność pracy

Poprawna odpowiedź to wydajność pracy, ponieważ odnosi się do ilości wyrobów wytworzonych przez pracowników w określonym czasie. Wydajność pracy jest miarą efektywności, która określa, ilu pracowników jest potrzebnych do produkcji określonej liczby wyrobów w danym okresie. W podanym przykładzie 20 pracowników wytworzyło 280 sztuk wyrobów w ciągu miesiąca, co oznacza, że każdy pracownik wytworzył średnio 14 sztuk w ciągu miesiąca. Wydajność pracy można obliczyć jako stosunek liczby wyrobów do liczby pracowników oraz czasu pracy, co pozwala na analizę i optymalizację procesów produkcyjnych. W praktyce wysoka wydajność pracy przekłada się na niższe koszty produkcji i lepsze wykorzystanie zasobów ludzkich. Firmy często stosują benchmarki, aby porównywać swoją wydajność z innymi przedsiębiorstwami w branży, co pozwala na identyfikację obszarów do poprawy oraz wprowadzanie innowacji w procesach produkcyjnych.

Pytanie 6

Firma Handlowa Kajtek sp. z o.o. nabyła 100 sztuk haftowanych obrusów po cenie netto 70 zł za sztukę. W związku z ujawnionymi defektami jakościowymi dostawca przyznał odbiorcy rabat wynoszący 20%. Oblicz, jaka będzie wartość netto zakupionych obrusów po uwzględnieniu rabatu?

A. 7 000 zł

B. 5 600 zł

C. 1 400 zł

D. 8 400 zł

Aby obliczyć wartość netto zakupionych obrusów po uwzględnieniu rabatu, należy najpierw obliczyć całkowitą wartość zakupu bez rabatu. W tym przypadku, cena netto jednego obrusy wynosi 70 zł, a przedsiębiorstwo zakupiło 100 sztuk. Wartość ta wynosi zatem 70 zł * 100 = 7 000 zł. Następnie, po ujawnieniu wad jakościowych, dostawca zastosował rabat w wysokości 20%. Aby obliczyć kwotę rabatu, należy pomnożyć wartość zakupu przez 20%, co daje 7 000 zł * 0,20 = 1 400 zł. Wartość netto po uwzględnieniu rabatu wynosi więc 7 000 zł - 1 400 zł = 5 600 zł. Takie obliczenia są powszechnie stosowane w praktyce biznesowej, szczególnie w kontekście zarządzania finansami. Warto pamiętać, że umiejętność prawidłowego obliczania wartości zakupów po rabacie jest kluczowa dla efektywnego zarządzania kosztami oraz planowania budżetu w każdej firmie. Warto również stosować odpowiednie programy księgowe, które automatyzują te obliczenia.

Pytanie 7

Korzystając z zamieszczonego fragmentu Ustawy Kodeks Pracy, można stwierdzić, że łączny tygodniowy czas pracy z uwzględnieniem godzin nadliczbowych nie może przeciętnie przekroczyć

Art. 129.
§ 1. Czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy, z zastrzeżeniem art. 135–138, 143 i 144.
(…)
Art. 131.
§ 1. Tygodniowy czas pracy łącznie z godzinami nadliczbowymi nie może przekraczać przeciętnie 48 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym.

A. 40 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym.

B. 48 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym.

C. 38 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym.

D. 40 godzin w 4-miesięcznym okresie rozliczeniowym.

Odpowiedź 48 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym jest poprawna, ponieważ zgodnie z Kodeksem Pracy, łączny tygodniowy czas pracy, uwzględniający godziny nadliczbowe, nie może przeciętnie przekraczać 48 godzin. Art. 131 § 1 Kodeksu Pracy ustanawia ten limit, aby zapewnić pracownikom odpowiednie warunki pracy i odpoczynku. Należy pamiętać, że normy te mają bezpośrednie zastosowanie w organizacji czasu pracy w firmach. Pracodawcy zobowiązani są do monitorowania czasu pracy swoich pracowników, by przestrzegać powyższych przepisów. Przykładem może być wdrożenie systemu ewidencji czasu pracy, który pozwala na bieżąco kontrolować godziny pracy oraz nadgodziny, co jest kluczowe dla zachowania zgodności z prawem. W praktyce warto również stosować elastyczne formy zatrudnienia, które nie tylko pomagają w zarządzaniu czasem pracy, ale także w podnoszeniu efektywności zespołów. Poprzez wdrażanie standardów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy oraz poszanowania przepisów prawa pracy, organizacje mogą tworzyć zdrowsze i bardziej zrównoważone środowisko pracy.

Pytanie 8

Osoba, która odpowiada za zobowiązania firmy tylko do wysokości wniesionego kapitału i nie ma uprawnień do reprezentowania firmy w stosunku do osób trzecich, to

A. komandytariusz.

B. prokurent.

C. pełnomocnik.

D. komplementariusz.

Wybór odpowiedzi komplementariusz jest błędny, ponieważ komplementariusz to wspólnik w spółce komandytowej, który odpowiada za zobowiązania całym swoim majątkiem. Jego odpowiedzialność jest nieograniczona, co oznacza, że w przypadku niewypłacalności spółki może być zmuszony do pokrycia długów z własnych środków, co w odróżnieniu od komandytariusza stawia go w znacznie trudniejszej sytuacji finansowej. Prokurent z kolei to osoba, która posiada pełnomocnictwo do działania w imieniu spółki, ale nie jest wspólnikiem i nie ponosi odpowiedzialności za zobowiązania. Pełnomocnik również nie jest wspólnikiem, a jedynie osobą, która działa na zlecenie innej osoby, co nie ma zastosowania do opisanego pytania. Typowym błędem myślowym przy wyborze błędnych odpowiedzi jest mylenie ról w strukturze spółek. Osoby często zakładają, że każdy wspólnik ma takie same obowiązki i prawa, co prowadzi do nieporozumień dotyczących odpowiedzialności cywilnej i reprezentacji spółki. Dlatego zrozumienie różnic między tymi rolami jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania każdej spółki, zwłaszcza w kontekście ograniczenia ryzyka finansowego i ochrony osobistego majątku wspólników.

Pytanie 9

Która z zasad planowania wskazuje, że można osiągnąć określone cele różnymi metodami przy użyciu różnych zasobów?

A. Zasada realności planu

B. Zasada elastyczności planowania

C. Zasada koncentracji

D. Zasada wariantowych rozwiązań

Zasada wariantowych rozwiązań odnosi się do możliwości osiągania określonych celów poprzez różne ścieżki i zastosowanie różnych zasobów. W praktyce oznacza to, że w procesie planowania menedżerowie i zespoły projektowe mogą uwzględniać różne scenariusze i alternatywne rozwiązania dla danego problemu, co daje im elastyczność w działaniu. Na przykład, w przypadku realizacji projektu budowy, zespół może rozważyć różne technologie budowlane, które pozwalają na osiągnięcie podobnych rezultatów, ale różnią się kosztami i czasem realizacji. Zasada ta jest zgodna z nowoczesnymi metodami zarządzania projektami, które podkreślają znaczenie adaptacyjności i innowacyjności. Warto również zauważyć, że w kontekście planowania strategicznego, wariantowe podejście do rozwiązań pozwala na lepsze przystosowanie się do zmieniającego się otoczenia rynkowego, co jest kluczowe w dzisiejszym dynamicznym świecie biznesu.

Pytanie 10

Na czym polega dekretacja dowodu księgowego?

A. weryfikacji pod względem formalnym i rachunkowym

B. wprowadzeniu numeru identyfikacyjnego

C. określeniu metody jego zaksięgowania

D. analizie pod kątem merytorycznym

Dekretacja dowodu księgowego jest kluczowym krokiem w procesie księgowania, polegającym na określeniu, w jaki sposób dany dowód ma być zaksięgowany w księgach rachunkowych. Obejmuje to przypisanie odpowiednich kont księgowych do poszczególnych pozycji na dowodzie oraz ustalenie, jakie operacje finansowe są z nim związane. Praktycznym przykładem może być sytuacja, gdy firma otrzymuje fakturę za usługi. Wówczas księgowy musi zdecydować, na jakim koncie kosztów ująć tę kwotę, oraz jakie konta powinny być użyte do zaksięgowania zobowiązania. Dobra praktyka nakazuje, aby dekretacja była przeprowadzana zgodnie z wewnętrznymi regulacjami oraz obowiązującymi przepisami prawa, aby zapewnić prawidłowość i przejrzystość operacji finansowych. Właściwe dekretowanie ma kluczowe znaczenie dla późniejszej analizy finansowej oraz sporządzania sprawozdań finansowych, które muszą zgodnie odzwierciedlać sytuację majątkową i finansową przedsiębiorstwa.

Pytanie 11

Korzystając z zamieszczonego fragmentu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskaż maksymalną kwotę, którą można przekazać na rzecz organizacji pożytku publicznego, jeżeli podatek należny wyliczony w rocznym zeznaniu podatkowym PIT-37 wynosi 14 488,00 zł.

Fragment ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych
(…)
Art. 45c. 1. Naczelnik urzędu skarbowego właściwy miejscowo dla złożenia zeznania podatkowego, na wniosek, o którym mowa w ust. 3 i 3a, przekazuje na rzecz jednej organizacji pożytku publicznego (…) kwotę w wysokości nieprzekraczającej 1% podatku należnego wynikającego:
1)	z zeznania podatkowego złożonego przed upływem terminu określonego na jego złożenie albo
2)	z korekty zeznania, o którym mowa w pkt 1, jeżeli została dokonana w ciągu miesiąca od upływu terminu dla złożenia zeznania podatkowego
– po jej zaokrągleniu do pełnych dziesiątek groszy w dół.
(…)

A. 145,00 zł

B. 144,00 zł

C. 144,80 zł

D. 144,90 zł

W przypadku odpowiedzi, które wskazują kwoty 144,90 zł, 144,00 zł oraz 145,00 zł, należy zrozumieć, dlaczego są one niepoprawne. Nieprawidłowe odpowiedzi zazwyczaj wynikają z nieprawidłowego obliczenia 1% podatku dochodowego albo z błędnych założeń dotyczących zaokrąglania wyników. Na przykład, odpowiedź 144,90 zł sugeruje, że obliczono 1% w sposób właściwy, ale zaokrąglenie zostało przeprowadzone w górę, co jest niezgodne z przepisami. Zgodnie z ustawą, kwotę po obliczeniu należy zaokrąglić w dół do najbliższej pełnej dziesiątki groszy, co w przypadku 144,88 zł daje 144,80 zł. Odpowiedzi takie jak 144,00 zł mogą świadczyć o błędnym zastosowaniu procentu lub błędnym zaokrągleniu. Często błędy te wynikają z nieuwagi lub braku znajomości przepisów dotyczących obliczania maksymalnej kwoty, którą można przekazać na OPP. Typowym błędem myślowym jest mylenie zasad zaokrąglania oraz nieprzestrzeganie określonych przepisów, co prowadzi do uzyskania niepoprawnych wartości. Znalezienie się w tej sytuacji może być frustrujące, jednak zrozumienie zasadniczych reguł i praktyk obliczeniowych pozwala na uniknięcie takich pomyłek w przyszłości. Warto także zasięgnąć informacji na temat organizacji pożytku publicznego, co może wzbogacić wiedzę na temat możliwych form wsparcia społecznego.

Pytanie 12

Hurtownia zakupiła w październiku 2022 r. i przyjęła do magazynu paprykę na podstawie dowodów Pz – przyjęcie zewnętrzne zgodnie z zamieszczonym fragmentem kartoteki magazynowej. Ile wynosi średnia cena jednego kilograma papryki przyjętej do magazynu w październiku 2022 r. obliczona metodą średniej ważonej?

Fragment kartoteki magazynowej
Lp.	Data	Dowód	Ilość	Cena	Wartość
1	03.10.2022 r.	Pz 1/10/2022	250 kg	14,20 zł/kg	3 550,00 zł
2	17.10.2022 r.	Pz 2/10/2022	200 kg	14,00 zł/kg	2 800,00 zł
3	27.10.2022 r.	Pz 3/10/2022	350 kg	15,00 zł/kg	5 250,00 zł

A. 14,20 zł

B. 14,40 zł

C. 14,50 zł

D. 14,80 zł

Poprawna odpowiedź to 14,50 zł za kilogram papryki, która została obliczona przy użyciu metody średniej ważonej. Metoda ta polega na podzieleniu całkowitej wartości zakupionej papryki przez całkowitą ilość przyjętej papryki. Dzięki temu uzyskuje się miarodajny wskaźnik, który uwzględnia różnice cenowe przyjętych partii towaru. W praktyce, w przypadku hurtowni, która przyjmuje różne dostawy o różnych cenach, metoda średniej ważonej jest szczególnie użyteczna. Przykład: jeśli hurtownia przyjęła 100 kg papryki za 1400 zł i 50 kg za 800 zł, całkowita wartość wynosi 2200 zł, a całkowita ilość 150 kg, co daje średnią cenę 14,67 zł. Jednakże, w przypadku innych wartości przyjęć, wynik może być inny, ale zasada obliczeń zawsze pozostaje taka sama. Zgodnie z dobrymi praktykami w zarządzaniu magazynem i księgowości, prawidłowe obliczenia pozwalają na lepsze prognozowanie kosztów i optymalizację zapasów.

Pytanie 13

Jakie konta mogą wykazywać saldo końcowe debetowe lub kredytowe?

A. Środki trwałe oraz Rozrachunki z pracownikami

B. Wynik finansowy oraz Inwestycje długoterminowe

C. Wynagrodzenia oraz Rozrachunki z tytułu wynagrodzeń

D. Pozostałe rozrachunki oraz Rozrachunki z dostawcami i odbiorcami

W przypadku odpowiedzi dotyczących Wynagrodzeń i Rozrachunków z tytułu wynagrodzeń, Wyniku finansowego i Inwestycji długoterminowych oraz Środków trwałych i Rozrachunków z pracownikami, pojawiają się istotne nieporozumienia związane z naturą konta oraz ich funkcją w księgowości. Konta wynagrodzeń i rozrachunków z tytułu wynagrodzeń są zwykle kontami wynikowymi, które kończą rok bez sald otwartych, a ich saldo na koniec okresu rozrachunkowego jest przenoszone na wynik finansowy. Z tego powodu nie są one odpowiednie do wykazywania sald końcowych debetowych lub kredytowych. Z kolei wynik finansowy odzwierciedla różnicę między przychodami a kosztami i nie jest kontem, na którym gromadzi się saldo w tradycyjnym rozumieniu. Inwestycje długoterminowe oraz środki trwałe również nie są kontami, które generują typowe salda debetowe lub kredytowe – ich wartości są bardziej związane z amortyzacją i zmianami wartości aktywów. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków to mylenie kont aktywów i pasywów z kontami wynikowymi oraz niewłaściwe zrozumienie, jakie transakcje skutkują powstawaniem sald, co podkreśla znaczenie jasności pojęć w rachunkowości oraz ich odpowiedniego klasyfikowania zgodnie z przyjętymi standardami.

Pytanie 14

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli wskaż wysokość całkowitych przychodów i całkowitych kosztów, przy których przedsiębiorstwo osiąga próg rentowności.

Ilość wytworzonych produktów ( w tys. sztuk)	10	20	30	40	50	60
Przychody całkowite ( w tys. zł)	140	160	190	250	280	300
Koszty całkowite ( w tys. zł)	250	220	190	170	150	130

A. Przychody całkowite na poziomie 140 000 zł, koszty całkowite na poziomie 250 000 zł.

B. Przychody całkowite na poziomie 160 000 zł, koszty całkowite na poziomie 220 000 zł.

C. Przychody całkowite na poziomie 250 000 zł, koszty całkowite na poziomie 170 000 zł.

D. Przychody całkowite na poziomie 190 000 zł, koszty całkowite na poziomie 190 000 zł.

Twoja odpowiedź jest całkiem trafna! Przy przychodach wynoszących 190 000 zł i kosztach na tym samym poziomie, mamy do czynienia z progiem rentowności. To znaczy, że firma nie ma ani strat, ani zysku, a to jest bardzo ważny moment w zarządzaniu. Wiedza o tym, gdzie leży próg rentowności, pomoże menedżerom w planowaniu takich rzeczy jak budżet czy ceny produktów, a także w określaniu, ile muszą sprzedać, żeby wszystko się zgadzało. W praktyce to też przydaje się do analizowania różnych scenariuszy i przewidywania, jak zmiany w kosztach lub przychodach mogą wpłynąć na sytuację finansową firmy. Dlatego fajnie, że to rozumiesz! Trzymasz dobry kurs.

Pytanie 15

Wskaźnik rotacji należności w firmie handlowej ARTBIS w pierwszym kwartale bieżącego roku wyniósł 16 dni, co sugeruje, że

A. średnio co 16 dni realizowane są sprzedaże towarów

B. przeciętnie co 16 dni następuje wymiana zapasów towarów

C. średni czas inkasa należności wyniósł 16 dni

D. dostępne zapasy towarów wystarczyły średnio na 16 dni

Wybór niepoprawnych odpowiedzi może wynikać z pomyłek związanych z pojęciami dotyczącymi obiegu zapasów i należności. Na przykład, stwierdzenie, że co 16 dni odnowiają się zapasy towarów, jest błędne, bo wskaźnik obrotu należnościami dotyczy czasu ściągania płatności od klientów, a nie odnowienia zapasów. Mówiąc, że średnio co 16 dni sprzedawane są towary, też nie jest poprawnie, bo wskaźnik obrotu należnościami nie ma bezpośredniego związku ze sprzedażą towarów, a raczej z czasem, w którym pieniądze wracają do firmy. Stwierdzenie, że zapasy towarów wystarczą na 16 dni, zupełnie odbiega od istoty wskaźnika, który koncentruje się na procesie inkasa, a nie na poziomie zapasów. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do takich niepoprawnych wniosków, to mylenie terminów finansowych i niepełne zrozumienie procesów, które ze sobą nie są bezpośrednio związane. Kluczowe jest, żeby przy analizie finansowej jasno rozróżniać różne wskaźniki i to, co one oznaczają w kontekście działalności firmy.

Pytanie 16

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli określ sytuację firmy w zakresie rotacji zapasów materiałów.

Kwartał	Wskaźnik rotacji zapasów materiałów
Kwartał	w dniach	w razach
I	30	3
II	25	3,6
III	22	4
IV	18	5

A. Okres wymiany zapasów materiałów jest coraz krótszy.

B. Okres wymiany zapasów materiałów jest coraz dłuższy.

C. Firma coraz wolniej wymienia zapasy materiałów.

D. Firma ponosi coraz większe koszty magazynowania materiałów.

Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć występowanie typowych błędów myślowych, które prowadzą do nieprawidłowych wniosków. Stwierdzenie, że okres wymiany zapasów materiałów jest coraz dłuższy, przeczy przedstawionym danym o rotacji zapasów. W przypadku, gdy wskaźnik ten maleje, sugeruje to, że firma zwiększa efektywność swoich operacji, co jest sprzeczne z ideą wydłużania okresu wymiany. Wysokie koszty magazynowania materiałów mogą być mylnie interpretowane jako oznaka problemów z rotacją, podczas gdy w rzeczywistości, zmniejszenie okresu wymiany może prowadzić do optymalizacji kosztów. Ostatnia odpowiedź sugerująca, że firma wymienia zapasy materiałów coraz wolniej, również jest niezgodna z danymi. Tego typu błędne podejście może wynikać z braku zrozumienia podstawowych zasad zarządzania zapasami oraz ich wpływu na ogólną wydajność przedsiębiorstwa. Kluczowym elementem skutecznego zarządzania zapasami jest analizy wskaźników rotacji, które umożliwiają podejmowanie świadomych decyzji operacyjnych. W obliczu zmieniającego się rynku, umiejętność szybkiej adaptacji i efektywnego gospodarowania zapasami staje się niezbędna dla zapewnienia konkurencyjności firmy.

Pytanie 17

W spółce z ograniczoną odpowiedzialnością organem odpowiedzialnym za zarządzanie majątkiem spółki, prowadzenie spraw oraz reprezentowanie jej na zewnątrz jest

A. Komisja rewizyjna

B. Rada nadzorcza

C. Zarząd spółki

D. Zgromadzenie wspólników

Rada nadzorcza, zgromadzenie wspólników oraz komisja rewizyjna to organy, które pełnią różne funkcje w strukturze spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, ale nie są odpowiedzialne za codzienne zarządzanie majątkiem spółki ani jej reprezentację. Rada nadzorcza sprawuje funkcje kontrolne, monitorując działalność zarządu, ale nie podejmuje decyzji dotyczących bieżącego funkcjonowania spółki. Często myli się te dwa organy, myśląc, że rada nadzorcza ma prawo do zarządzania spółką. Z kolei zgromadzenie wspólników jest organem decyzyjnym, który podejmuje istotne dla spółki decyzje, takie jak zmiany w statucie czy zatwierdzanie sprawozdań finansowych, ale również nie zajmuje się codziennym zarządzaniem. Komisja rewizyjna, z kolei, ma na celu kontrolę finansową oraz audyt wewnętrzny, co odróżnia ją od funkcji zarządu. W praktyce może to prowadzić do nieporozumień, gdzie osoby nieuwzględniające struktury organy sądzą, że wszystkie te organy zarządzają spółką na równo z zarządem. Warto zatem zrozumieć, jak te różne organy współdziałają i jakie mają kompetencje, aby uniknąć błędnych wniosków dotyczących struktury zarządzania w spółkach.

Pytanie 18

Aby zidentyfikować błędy księgowe wynikające z naruszenia zasady podwójnego zapisu, należy przygotować

A. zestawienie obrotów i sald

B. informację dodatkową

C. rachunek zysków i strat

D. zestawienie bilansowe

Rachunek zysków i strat, informacja dodatkowa i zestawienie bilansowe to raczej nie są narzędzia do znajdowania błędów związanych z zasadą podwójnego zapisu. Rachunek zysków i strat pokazuje, jak firma sobie radzi w danym czasie, skupiając się na przychodach i kosztach, a nie na tym, czy zapisy są poprawne. Analizując go, można ocenić rentowność, ale nie da się z niego wywnioskować, czy zapisy w księgach są okej. Informacja dodatkowa jest ważna, bo wyjaśnia dane w bilansie i rachunku zysków, ale też nie pomaga w wykrywaniu błędów. Zestawienie bilansowe, które pokazuje aktywa, pasywa i kapitał własny, również nie ma na celu identyfikacji błędów związanych z zasadą podwójnego zapisu. Często ludzie mylą te dokumenty, myśląc, że mogą służyć do weryfikacji poprawności, ale w rzeczywistości pełnią inne funkcje. Skupiając się na zestawieniu obrotów i sald, można szybciej znaleźć niezgodności i błędy, co jest kluczowe dla zachowania rzetelności finansowej i spaśności systemu księgowego.

Pytanie 19

W grudniu 2021 roku pracownik był na zwolnieniu lekarskim przez 5 dni z powodu przeziębienia. To była jego pierwsza nieobecność chorobowa w tym roku. Podstawa wymiaru wynagrodzenia chorobowego wynosiła 3 000,00 zł. Jakie było wynagrodzenie chorobowe za okres niezdolności do pracy, płatne w wysokości 80%?

A. 2 400,00 zł

B. 400,00 zł

C. 100,00 zł

D. 500,00 zł

Błędy w obliczeniach wynagrodzenia chorobowego mogą wynikać z nieprawidłowych założeń dotyczących podstawy obliczeń lub niewłaściwego uwzględnienia dni roboczych. W jednym z błędnych podejść można by pomyśleć, że wynagrodzenie chorobowe oblicza się na podstawie całkowitej kwoty wynagrodzenia za miesiąc, co prowadzi do mylnego przypisania 500,00 zł jako wypłaty za dni zwolnienia. Dodatkowo, mogą wystąpić nieporozumienia dotyczące procentowego udziału wynagrodzenia, co skutkuje błędnym wyliczeniem, na przykład 100,00 zł jako procentowego wynagrodzenia za dzień. Ważne jest, aby przy obliczaniu wynagrodzenia chorobowego skupić się na tym, że należy brać pod uwagę tylko dni robocze oraz odpowiednią stawkę procentową. W kontekście wynagrodzenia chorobowego, 80% to standardowa stawka, która jest stosowana w przypadku pierwszej absencji chorobowej. Prawidłowe podejście do obliczeń powinno uwzględniać także przepisy prawa pracy dotyczące wynagrodzenia w czasie choroby. Nieprzestrzeganie tych zasad może prowadzić do nieprawidłowych wypłat oraz ewentualnych problemów z pracownikami. W związku z tym, niepoprawne podejścia pokazują, jak łatwo można błędnie interpretować przepisy, co podkreśla znaczenie znajomości standardów wynagrodzeń i zasad dotyczących obliczeń wynagrodzeń chorobowych.

Pytanie 20

W zamieszczonej tabeli opisano sposób postępowania czterech kierowników. Wskaż, który z nich jest kierownikiem demokratą.

Kierownik 1.	Kierownik 2.
– daje członkom zespołu swobodę – nie przedstawia własnych koncepcji – troszczy się o wykonanie zadań – wykazuje brak zainteresowania funkcją kierowniczą	– wyznacza cele – kieruje aktywnością grupy – ustala zakres czynności bez udziału zainteresowanych – dokonuje oceny bez podania kryteriów
Kierownik 3.	Kierownik 4.
– współdecyduje o celach – nie zwraca uwagę na kwalifikacje – unika oceny pracowników – pobudza pracowników do nowych propozycji	– zachęca pracowników do dyskusji – informuje o istotnych problemach zakładu i zadaniach – wykorzystuje propozycje i rady pracowników – obiektywnie ocenia pracę pracowników

A. Kierownik 1

B. Kierownik 3

C. Kierownik 2

D. Kierownik 4

Kierownik 4 jest przykładem lidera demokratycznego, co oznacza, że angażuje swoich pracowników w proces podejmowania decyzji. W jego praktyce kierowniczej, współpraca i otwartość na różnorodne opinie są kluczowymi elementami. Przykładem zastosowania tego stylu może być regularne organizowanie spotkań zespołowych, na których pracownicy mają możliwość przedstawienia swoich pomysłów i sugestii dotyczących bieżących wyzwań. Taki sposób działania nie tylko zwiększa zaangażowanie pracowników, ale również przyczynia się do lepszego zrozumienia problemów firmy. Dodatkowo, demokratyczny styl zarządzania sprzyja innowacyjności i kreatywności, ponieważ każdy członek zespołu czuje się doceniany i ma przestrzeń do wyrażania swoich myśli. Dobre praktyki w tym zakresie obejmują ustanawianie jasnych zasad komunikacji oraz zapewnienie, że każda opinia jest brana pod uwagę, co buduje zaufanie i zespołową atmosferę. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z teorią przywództwa, liderzy demokratyczni często osiągają lepsze wyniki w długoterminowej perspektywie, co potwierdzają liczne badania dotyczące efektywności pracy zespołowej.

Pytanie 21

Na jakich kontach stosuje się zasadę podwójnego zapisu?

A. specjalnych

B. syntetycznych

C. pozabilansowych

D. analitycznych

Konta pozabilansowe, chociaż są istotne w obiegu dokumentacyjnym, nie stosują zasady podwójnego zapisu w tradycyjnym rozumieniu. Zasada ta odnosi się przede wszystkim do rejestrowania operacji, które mają bezpośredni wpływ na bilans przedsiębiorstwa, co oznacza, że zapis na kontach pozabilansowych nie zmienia wartości aktywów ani pasywów. Konta specjalne, takie jak konta rezerwowe, również nie są odpowiednie, ponieważ ich funkcja polega na tworzeniu rezerw na przyszłe zobowiązania, a nie na rejestracji bieżących transakcji. Z kolei konta analityczne, mimo że są istotnym elementem systemu księgowego, nie są same w sobie miejscem, gdzie stosuje się zasadę podwójnego zapisu. To raczej konta syntetyczne służą jako nośniki dla danych analitycznych. Nieprawidłowe podejście do tych koncepcji często wynika z niepełnego zrozumienia struktury systemu księgowego oraz błędnego utożsamiania funkcji różnych typów kont. Ważne jest zrozumienie, że zasada podwójnego zapisu ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia rzetelności i przejrzystości w sprawozdaniach finansowych, a jej niestosowanie prowadzi do zafałszowania rzeczywistego obrazu finansowego jednostki.

Pytanie 22

Która technika planowania zakłada, że dotychczasowa relacja pomiędzy dwoma wielkościami planistycznymi pozostanie niezmieniona, co jest stosowane w obliczeniach na okres planowy?

A. Metoda simpleks

B. Metoda bilansowa

C. Metoda proporcji stałych

D. Metoda kolejnych przybliżeń

Metoda proporcji stałych jest techniką planowania, która zakłada, że stosunki między dwoma wielkościami planistycznymi pozostaną niezmienne w określonym horyzoncie czasowym. Oznacza to, że w prognozach i analizach finansowych, gdy jedna wielkość zmienia się, druga wielkość zmienia się w tym samym proporcjonalnym stosunku. Przykładem zastosowania tej metody może być sytuacja, gdy przedsiębiorstwo planuje wzrost produkcji o 10%. Przy zastosowaniu metody proporcji stałych, można oczekiwać, że wzrośnie także zapotrzebowanie na surowce, a ich proporcja w stosunku do produkcji pozostanie na tym samym poziomie, co w poprzednich okresach. Tego typu podejście jest zgodne z praktykami takich standardów jak budżetowanie oparte na wynikach (Results-Based Budgeting), które kładzie nacisk na realistyczne prognozowanie i efektywne zarządzanie zasobami. Dzięki temu przedsiębiorstwa mogą lepiej planować i alokować środki, minimalizując ryzyko niedoborów lub nadmiaru zasobów w procesie produkcyjnym.

Pytanie 23

W okresie od stycznia do marca średni stan zapasów wyniósł 200 000 zł, a przychody z tytułu sprzedaży osiągnęły 1 260 000 zł. Jak obliczyć wskaźnik rotacji w razach?

A. 6,3

B. 5,5

C. 6,0

D. 5,0

Wskaźnik rotacji w razach jest kluczowym wskaźnikiem efektywności zarządzania zapasami w przedsiębiorstwie. Oblicza się go poprzez podzielenie przychodów ze sprzedaży przez przeciętny stan materiałów w danym okresie. W tym przypadku mamy przychody ze sprzedaży wynoszące 1 260 000 zł oraz przeciętny stan materiałów wynoszący 200 000 zł. Wzór na wskaźnik rotacji w razach przedstawia się następująco: Wskaźnik rotacji = Przychody / Przeciętny stan materiałów. Po podstawieniu danych otrzymujemy: 1 260 000 zł / 200 000 zł = 6,3. Taki wynik oznacza, że przedsiębiorstwo zdołało obrócić swoje zapasy 6,3 razy w badanym okresie. W praktyce wyższy wskaźnik rotacji może wskazywać na bardziej efektywne zarządzanie zapasami, co prowadzi do lepszego wykorzystania kapitału. Dobrą praktyką jest porównywanie tego wskaźnika z branżowymi normami, aby zidentyfikować potencjalne obszary do poprawy. W przypadku powtarzających się zjawisk niskiej rotacji, przedsiębiorstwo może rozważyć optymalizację procesów zamówień oraz magazynowania.

Pytanie 24

Jaką odległość powinny mieć oczy pracownika od ekranu monitora komputerowego?

A. od 70 cm do 100 cm

B. od 20 cm do 45 cm

C. od 30 cm do 50 cm

D. od 40 cm do 75 cm

Odpowiedź 'od 40 cm do 75 cm' to strzał w dziesiątkę! Jest to zgodne z tym, co mówią eksperci od ergonomii i zdrowia pracowników. Z moich doświadczeń wynika, że odpowiednia odległość oczu od monitora jest mega ważna, żeby zminimalizować ryzyko pojawienia się suchych oczu czy innych problemów ze wzrokiem. Jeśli korzystasz z takiej odległości, to na pewno będzie ci wygodniej pracować, co sprzyja też lepszej postawie ciała i mniejszemu napięciu w mięśniach. W praktyce, dobrym pomysłem jest zainwestowanie w regulowane biurka czy uchwyty do monitorów, żeby dostosować miejsce pracy do tych zaleceń. Na przykład, monitor z regulacją wysokości ułatwia ustawienie odpowiedniej odległości i kąta patrzenia, co może poprawić twoją efektywność. I pamiętaj o regularnych przerwach, bo to naprawdę pomaga zmniejszyć obciążenie wzroku!

Pytanie 25

Zestawienie przychodów i wydatków rządu w danym roku kalendarzowym to

A. dług krajowy państwa.

B. budżet rządu.

C. bilans płatniczy rządu.

D. bilans handlowy rządu.

Bilans płatniczy państwa nie jest tym samym, co budżet. Jest to zestawienie wszystkich transakcji finansowych, które miały miejsce pomiędzy danym krajem a resztą świata w określonym okresie. Obejmuje on zarówno wymianę towarów i usług, jak i przepływy kapitałowe, co czyni go bardziej kompleksowym sprawozdaniem w kontekście międzynarodowym. Bilans handlowy odnosi się jedynie do różnicy pomiędzy eksportem a importem towarów, co ogranicza jego użyteczność w ocenie ogólnej sytuacji finansowej państwa. Dług krajowy skarbu państwa to suma wszystkich zobowiązań państwa wobec wierzycieli, która może być wynikiem niewłaściwego zarządzania budżetem, ale nie odzwierciedla bezpośrednio dochodów i wydatków w danym roku. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych konkluzji to mylenie różnych kategorii finansowych oraz brak zrozumienia, jak różne dokumenty finansowe interagują ze sobą. Właściwe zrozumienie różnic pomiędzy tymi pojęciami jest kluczowe dla prawidłowej analizy sytuacji ekonomicznej kraju oraz efektywnego planowania jego polityki finansowej.

Pytanie 26

Jaka będzie wysokość podatku VAT, jeżeli sprzedaż jest obciążona podstawową stawką, a wartość sprzedaży brutto towaru wynosi 4 920,00 zł?

A. 464,00 zł

B. 920,00 zł

C. 365,00 zł

D. 4 000,00 zł

Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć, że obliczenia nie uwzględniają kluczowych zasad związanych z naliczaniem podatku VAT. Odpowiedź 464,00 zł jest błędna, ponieważ sugeruje, że kwota VAT została obliczona na podstawie kwoty netto lub wykorzystano niewłaściwą stawkę VAT, co jest mylące. Warto pamiętać, że VAT jest podatkiem naliczanym od wartości netto, a nie od kwoty brutto. Z kolei odpowiedź 4 000,00 zł przedstawia jedynie wartość netto, a nie kwotę podatku VAT, co może prowadzić do pomyłki w kontekście obliczeń. Ostatnia odpowiedź, wynikająca w kontekście 365,00 zł, również jest niepoprawna, gdyż nie ma zastosowania do wartości związanej z procentową stawką VAT i nie odzwierciedla prawidłowej metody obliczeń. Główne błędy myślowe w tych przypadkach polegają na braku zrozumienia różnicy pomiędzy ceną brutto a netto oraz niewłaściwej interpretacji stawki VAT przy obliczeniach. W kontekście dobrych praktyk w zarządzaniu finansami i księgowością, kluczowe jest, aby przedsiębiorcy dobrze rozumieli mechanizm działania VAT oraz umieli poprawnie przeprowadzać kalkulacje, co pozwala na uniknięcie błędów i ewentualnych sankcji podatkowych.

Pytanie 27

Bilans obrotów handlowych w Polsce jest ujemny, co oznacza, że

A. wartość importu jest większa niż wartość eksportu

B. wartość eksportu jest większa niż wartość importu

C. nastąpił spadek opłat celnych oraz podatków

D. nastąpił wzrost opłat celnych oraz podatków

Stwierdzenia dotyczące spadku lub wzrostu ceł i podatków w kontekście bilansu handlowego mogą prowadzić do mylnych wniosków. Bilans handlowy nie jest bezpośrednio związany z wysokością ceł i podatków, gdyż jego wartość opiera się na różnicy między eksportem a importem dóbr i usług. Spadek ceł i podatków może, teoretycznie, zwiększyć wartość importu, co niekoniecznie wpłynie na bilans handlowy w sposób pozytywny, jeśli eksport nie wzrośnie w podobnym tempie. Z kolei wypowiedzi sugerujące, że wartość eksportu przewyższa wartość importu, są błędne w kontekście ujemnego bilansu handlowego. W praktyce, taki stan rzeczy oznacza, że kraj nie jest w stanie wytwarzać wystarczającej ilości dóbr do zaspokojenia własnych potrzeb lub że preferencje konsumentów skłaniają się ku importowanym produktom. Typowym błędem myślowym jest zatem zakładanie, że bilans handlowy można poprawić jedynie poprzez manipulację stawkami celnymi, co w dłuższym okresie może prowadzić do nieefektywności gospodarczej. Kluczowe jest zrozumienie, że bilans handlowy jest wskaźnikiem stanu gospodarki, a nie instrumentem polityki celnej, a jego poprawa wymaga złożonych strategii obejmujących zarówno zwiększenie konkurencyjności krajowych producentów, jak i rozwój eksportu.

Pytanie 28

Na podstawie danych zawartych w tabeli, oblicz wartość zysku netto osiągniętego przez przedsiębiorstwo w 2011 roku.

Wybrane dane finansowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością za 2011 r.
Przychody ogółem	3 000 tys. zł
Koszty ogółem	2 000 tys. zł
Stawka podatku dochodowego	19%

A. 810 tys. zł

B. 950 tys. zł

C. 2 430 tys. zł

D. 1 620 tys. zł

Obliczenie zysku netto to naprawdę ważna sprawa, gdy analizujemy finanse firmy. Zysk netto jest tym finalnym wynikiem, który pokazuje, na ile firma naprawdę zarabia, po odjęciu wszystkich kosztów, łącznie z podatkami. Żeby uzyskać zysk netto na poziomie 810 tys. zł, trzeba najpierw policzyć zysk brutto. Robi się to, odjmując koszty od przychodów. Potem od zysku brutto należy jeszcze odjąć podatek dochodowy, który u nas wynosi 19%. To wszystko jest zgodne z tym, jak powinno się robić takie obliczenia. Zrozumienie tego procesu jest mega ważne dla menedżerów oraz analityków, którzy podejmują kluczowe decyzje w firmach. Regularne śledzenie zysku netto pozwala dostrzegać finansowe trendy i efektywność operacyjną, co jest istotne, żeby utrzymać konkurencyjność na rynku.

Pytanie 29

Kierowanie, które objawia się serdecznym podejściem do pracowników, łagodzeniem ich błędów, akceptowaniem niedociągnięć oraz unikiem kontrowersyjnych i problematycznych zagadnień, jest nazywane stylem

A. demokratycznym

B. doradczym

C. patronalnym

D. autokratycznym

Styl patronalny, w kontekście kierowania zespołem, odnosi się do podejścia, w którym liderzy wykazują się familiarnym stosunkiem do swoich pracowników, często pobłażając im w obliczu niedociągnięć czy braków. Takie podejście może sprzyjać budowaniu bliskich relacji w zespole, ale jednocześnie może prowadzić do obniżenia standardów pracy, jeśli nie zostanie odpowiednio zbalansowane z wymaganiami i oczekiwaniami. W praktyce, menedżerowie, którzy stosują styl patronalny, często unikają trudnych rozmów dotyczących wydajności pracowników, co może prowadzić do sytuacji, w których problemy nie są rozwiązywane. Ważne jest, aby liderzy potrafili zrównoważyć bliskość z zespołem z koniecznością wprowadzenia dyscypliny i osiągania celów organizacyjnych. W wielu organizacjach, szczególnie w rodzinnych firmach, styl ten może być widoczny w relacjach między członkami rodziny a pracownikami, gdzie emocje mają duże znaczenie. Zastosowanie stylu patronalnego wymaga zrozumienia, kiedy i jak wprowadzać konstruktywną krytykę, aby nie zrazić pracowników, a jednocześnie dążyć do ciągłego rozwoju i efektywności zespołu.

Pytanie 30

Do zapasów, czyli składników aktywów obrotowych, zalicza się

A. materiały, półprodukty i produkty w toku, produkty finalne, towary

B. produkty finalne, towary, patenty, papiery wartościowe, aktywa trwałe

C. materiały, aktywa trwałe, papiery wartościowe

D. półprodukty oraz produkty w toku, towary, środki transportowe

Wszystkie odpowiedzi, które podałeś, mają szereg błędów, jeśli chodzi o klasyfikację zapasów. Na przykład w pierwszej odpowiedzi mówisz o środkach transportu, a to nie ma sensu, bo transport to nie zapasy, tylko środki trwałe. Rzeczy, które są trwałe, to te, które firma używa dłużej, a transport do zapasów nie należy. W drugiej odpowiedzi masz patenty i papiery wartościowe, które też nie są zapasami. Patenty to prawa, a papiery wartościowe to inwestycje, które są trochę inną sprawą. I ostatnia odpowiedź myli materiały z papierami wartościowymi, co pokazuje, że nie do końca rozumiesz, jak dzielimy aktywa w rachunkowości. To jest ważne, bo błędy w klasyfikacji mogą prowadzić do naprawdę poważnych problemów w dokumentach finansowych. Dlatego warto wiedzieć, że zapasy to tylko te aktywa, które są bezpośrednio związane z produkcją i sprzedażą.

Pytanie 31

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli określ, w którym roku przedsiębiorstwo uzyskało najmniejszą rentowność zasobów majątkowych.

Rok	Zysk netto (w tys. zł)	Aktywa ogółem (w tys. zł)
2011	46	460
2012	63	450
2013	48	600
2014	54	-

A. W 2012 r.

B. W 2014 r.

C. W 2013 r.

D. W 2011 r.

Poprawna odpowiedź to rok 2013, ponieważ to w tym czasie rentowność zasobów majątkowych osiągnęła najniższą wartość wynoszącą 8%. Aby zrozumieć, dlaczego ta odpowiedź jest słuszna, warto zaznaczyć, że rentowność zasobów majątkowych (ROA - Return on Assets) jest kluczowym wskaźnikiem efektywności przedsiębiorstwa, pokazującym, jak dobrze firma wykorzystuje swoje aktywa do generowania zysku. Obliczanie ROA polega na podzieleniu zysku netto przez całkowite aktywa, co pozwala na ocenę rentowności w kontekście inwestycji w aktywa. Zastosowanie analizy porównawczej dla różnych lat jest standardową praktyką, umożliwiającą identyfikację trendów i wzorców w wynikach finansowych. W przypadku tego przedsiębiorstwa, szczegółowa analiza danych z lat 2011-2014 wykazała, że w roku 2013 rentowność była wyraźnie niższa niż w pozostałych latach, co może być wynikiem różnych czynników, takich jak spadek przychodów, wzrost kosztów czy zmiany w strukturze aktywów. Zrozumienie tych wskaźników finansowych jest niezbędne dla menedżerów oraz analityków finansowych, aby podejmować świadome decyzje strategiczne, mające na celu poprawę sytuacji finansowej firmy.

Pytanie 32

Tabela przedstawia wartość aktywów obrotowych w spółce "Wera" na początek i koniec 2004 roku. Na podstawie tych danych można stwierdzić, że w badanym okresie

Aktywa obrotowe	Początek roku bieżącego		Koniec roku bieżącego
Aktywa obrotowe	stan w zł	wskaźnik struktury	stan w zł	wskaźnik struktury
1. Zapasy	72 500	60%	91 000	70%
2. Należności krótkoterminowe	21 000	15%	13 000	10%
3. Inwestycje krótkoterminowe	20 500	25%	26 000	20%

A. wartość należności krótkoterminowych uległa zmniejszeniu o 8000 zł

B. wartość inwestycji krótkoterminowych na koniec roku uległa zwiększeniu o 5%

C. udział zapasów w strukturze majątku zmniejszył się o 10%

D. największy udział w strukturze majątku stanowią należności krótkoterminowe.

Widzę, że wartość należności krótkoterminowych spadła o 8000 zł. To pasuje do tego, co widzimy w aktywach obrotowych firmy 'Wera'. Taki spadek może być spowodowany różnymi rzeczami, takimi jak mniejsza sprzedaż albo lepsze zarządzanie należnościami. Przyznam, że zrozumienie, jak te należności działają, jest naprawdę kluczowe dla utrzymania płynności finansowej w firmie. Ważne jest, żeby na bieżąco śledzić, jak się zmieniają i kiedy wpływają pieniądze. To może pomóc w planowaniu wydatków i inwestycji. A zmniejszenie należności często oznacza, że firma lepiej radzi sobie w ściąganiu długów od klientów, co jest dobrym znakiem na zdrowie finansowe firmy. Dlatego warto znać zasady zarządzania nimi, bo to bardzo ważne dla każdej działalności. Taka analiza powinna być częścią strategii finansowej.

Pytanie 33

Co jest przedmiotem umowy o zamieszczonej treści?

Umowa .........................
zawarta w Zabrzu, dnia 15.02.2019 r. pomiędzy: Biurem Rachunkowym SALDO sp. z o.o. z siedzibą ul. Dworcowa 12, 41-800 Zabrze, reprezentowanym przez Prezesa Zarządu Jana Nowaka a Agencją Reklamową Jan Matuszewski z siedzibą ul. Stara 3, 41-750 Zabrze, reprezentowaną przez Jana Matuszewskiego.
§ 1
Strony postanawiają zgodnie rozwiązać zawartą między sobą umowę o współpracy handlowej, zawartą w dniu 19.10.2018 r. w Zabrzu.
§ 2
Wskazana w § 1 umowa ulega rozwiązaniu z dniem podpisania niniejszej umowy.
§ 3
Wszelkie roszczenia wynikające z umowy wskazanej w § 1, powstałe przed dniem rozwiązania, zostaną zaspokojone w terminie 30 dni od zawarcia niniejszej umowy.
§ 4
W sprawach nieuregulowanych w niniejszej umowie stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego.
§ 5
Wszelkie zmiany niniejszego porozumienia wymagają formy pisemnej pod rygorem nieważności.
§ 6
Umowa została spisana w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, po jednym dla każdej ze stron.
................................ podpis	................................ podpis

A. Powstanie roszczeń finansowych kontrahenta.

B. Rozwiązanie współpracy handlowej między kontrahentami.

C. Przedawnienie roszczeń finansowych wobec kontrahenta.

D. Nawiązanie współpracy handlowej między kontrahentami.

Twoja odpowiedź dotycząca rozwiązania współpracy handlowej między kontrahentami jest na pewno trafna. Umowa jasno określa intencje stron, co widać w paragrafie pierwszym, gdzie jest klauzula o zakończeniu wcześniejszej współpracy. To jest kluczowe w kontekście obrotu gospodarczego. Wiesz, rozwiązanie umowy to nie taki prosty proces – trzeba pamiętać o odpowiednich formalnościach, żeby nie wpaść w jakieś prawne kłopoty. Moim zdaniem dobrze byłoby wspomnieć, że przy takim rozwiązaniu trzeba uregulować wszystkie zobowiązania, które wynikają z wcześniejszej współpracy, więc lepiej to mieć na uwadze w końcowych zapisach umowy. Dobrym pomysłem jest również przygotowanie dokumentu, który będzie potwierdzał, że umowa została rozwiązana oraz wszystkie ustalenia. Ważne, żeby obie strony czuły się zabezpieczone. No i jeszcze te regulacje prawne dotyczące wypowiedzeń umów – to też jest istotne, bo mogą się pojawić różne roszczenia. Zrozumienie tego, jak działa ten proces, to klucz do dobrego zarządzania współpracą z kontrahentami.

Pytanie 34

Pralka znajdująca się w ekspozycji sklepu z artykułami do gospodarstwa domowego jest

A. wyrobem gotowym

B. towarem

C. aktywem trwałym

D. produktami

Nieprawidłowe odpowiedzi opierają się na mylnych założeniach dotyczących klasyfikacji przedmiotów w kontekście ich roli w działalności gospodarczej. Uzyskanie statusu środka trwałego wymaga spełnienia określonych kryteriów, a pralka w sali sprzedażowej nie jest własnością sklepu w sensie trwałego zasobu, lecz przedmiotem do sprzedaży. Środki trwałe to aktywa, które są wykorzystywane w działalności gospodarczej przez dłuższy czas, a ich wartość jest amortyzowana. Pralka na ekspozycji nie spełnia tego kryterium, ponieważ nie jest używana przez sklep, lecz oferowana klientom. Klasyfikacja pralki jako produktu również jest myląca; produkt to bardziej ogólne pojęcie, które odnosi się do wszystkiego, co może być oferowane na rynku, a sama pralka jest konkretnym rodzajem towaru. Co więcej, termin wyrób gotowy odnosi się do produktów, które zostały całkowicie wyprodukowane i są gotowe do sprzedaży, ale w kontekście sklepu, gdzie pralka jest wystawiona, towarem staje się finalna oferta skierowana do konsumenta. Kluczowym błędem myślowym w analizowaniu tego pytania jest mylenie statusu przedmiotu w obrocie handlowym z jego funkcją lub stanem prawnym, co prowadzi do niepoprawnych wniosków o jego klasyfikacji.

Pytanie 35

Producent odzieży zakupił 1 000 mb tkaniny w cenie 10 zł/mb. Dodatkowo opłacił ubezpieczenie towaru w tranzycie w wysokości 200 zł. W bilansie zanotowano wartość materiałów wynoszącą 10 200 zł, co sugeruje, że wyliczenia dokonano w cenie

A. sprzedaży

B. ewidencyjnej

C. zakupu

D. nabycia

Odpowiedź "nabycia" jest właściwa, ponieważ wartość materiałów odzwierciedla całkowity koszt, jaki przedsiębiorstwo poniosło na zakup tkaniny oraz dodatkowe wydatki związane z jej transportem. W tym przypadku suma 10 000 zł za 1 000 mb tkaniny w cenie 10 zł/mb oraz 200 zł za ubezpieczenie daje łącznie 10 200 zł. Wartość ta jest klasyfikowana jako koszt nabycia, który obejmuje wszystkie wydatki bezpośrednio związane z nabyciem towaru. W praktyce, przedsiębiorstwa powinny stosować zasady rachunkowości, takie jak Ustawa o rachunkowości, która nakazuje ujmowanie kosztów w momencie ich poniesienia. Koszty nabycia stanowią ważny element bilansu, ponieważ wpływają na wartość zapasów. Przykładowo, w przypadku produkcji odzieży, dokładne ustalenie kosztów nabycia tkanin pozwala na prawidłowe kalkulacje kosztów wytworzenia, co jest kluczowe dla ustalania cen sprzedaży oraz analizy rentowności. W kontekście dobrych praktyk branżowych, uwzględnianie wszystkich kosztów związanych z nabyciem towaru jest niezbędne do zachowania przejrzystości finansowej i zgodności z zasadami rachunkowości.

Pytanie 36

Na podstawie danych zawartych w tabeli ustal wysokość wskaźnika rotacji zapasów materiałowych w dniach za I i II kwartał.

Wyszczególnienie	I kwartał	II kwartał
Przeciętny stan zapasu materiałów	100 000 zł	120 000 zł
Liczba dni	90	90
Przychody ze sprzedaży	600 000 zł	900 000 zł

A. I kwartał 12 dni, II kwartał 10 dni.

B. I kwartał 15 dni, II kwartał 12 dni.

C. I kwartał 10 dni, II kwartał 12 dni.

D. I kwartał 12 dni, II kwartał 15 dni.

Wskaźnik rotacji zapasów jest kluczowym wskaźnikiem w zarządzaniu zapasami, jednak błędne odpowiedzi często wynikają z niedostatecznej analizy danych oraz niepełnego zrozumienia podstawowych koncepcji. Przykładowo, odpowiedzi sugerujące, że wskaźniki wynoszą odpowiednio 12 dni w I kwartale, mogą wynikać z błędnego założenia, że niższe wskaźniki są zawsze korzystne, co nie jest prawdą. Zbyt krótki czas rotacji może prowadzić do niedoboru materiałów, co z kolei może wpływać na zdolność do realizacji zamówień i obniżać satysfakcję klientów. Ponadto, opcje, które wykazują zbyt dużą rotację, mogą wskazywać na problemy z zarządzaniem zapasami, takie jak zbyt małe zamówienia lub problemy z prognozowaniem popytu. W praktyce, przedsiębiorstwa powinny dążyć do osiągnięcia równowagi, monitorując wskaźniki rotacji, aby dostosować swoje strategie zakupowe oraz sprzedażowe. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że wskaźnik rotacji zapasów informuje nie tylko o efektywności zarządzania zapasami, ale także o zdrowiu całego przedsiębiorstwa. Merytoryczne podejście do analizy tych wskaźników pozwala na bardziej precyzyjne podejmowanie decyzji oraz lepsze dostosowanie się do zmieniających się warunków rynkowych.

Pytanie 37

Zgodnie z zasadą proporcjonalności przychodów oraz związanych z nimi wydatków, czynsz zapłacony w styczniu 2009 roku z tytułu najmu lokalu użytkowego na lata 2009 i 2010 klasyfikuje się do

A. pasywów - jako czynne rozliczenia międzyokresowe

B. aktywów - jako czynne rozliczenia międzyokresowe

C. pasywów - jako bierne rozliczenia międzyokresowe

D. aktywów - jako bierne rozliczenia międzyokresowe

Wszystkie pozostałe odpowiedzi przedstawiają mylne interpretacje zasad rachunkowości dotyczących klasyfikacji wydatków na czynsz. Zaliczenie czynszu do pasywów jako czynnych lub biernych rozliczeń międzyokresowych jest błędne, ponieważ pasywa reprezentują zobowiązania, a nie aktywa. Ujmowanie czynszu w pasywach sugerowałoby, że firma ma dług w stosunku do wynajmującego, co jest sprzeczne z rzeczywistością finansową. Bierne rozliczenia międzyokresowe natomiast dotyczą kosztów, które zostały uznane w danym okresie, ale jeszcze nie zapłacone, co również nie ma miejsca w tym przypadku, gdyż czynsz został już opłacony. Klasyfikacja czynszów jako aktywów, a konkretnie czynnych rozliczeń międzyokresowych, pozwala na prawidłowe odwzorowanie przyszłych korzyści ekonomicznych wynikających z najmu. Brak zrozumienia tej zasady może prowadzić do błędnych decyzji finansowych, które w dłuższym okresie mogą wpłynąć na analizę rentowności przedsiębiorstwa oraz jego zdolności kredytowej. Wiedza o zasadach rozliczeń międzyokresowych jest kluczowa dla każdej organizacji, ponieważ pozwala na poprawne planowanie budżetu oraz oceny finansowej.

Pytanie 38

Waluta, która służy do regulowania zobowiązań podatkowych, odgrywa rolę

A. środka tezauryzacji

B. środka płatniczego

C. miernika wartości

D. środka wymiany

Wybór innych odpowiedzi sugeruje błędne postrzeganie funkcji pieniądza. Odpowiedź "środek tezauryzacji" odnosi się do przechowywania wartości, co nie ma bezpośredniego związku z regulowaniem zobowiązań podatkowych. Pieniądz może być używany jako forma oszczędności, ale w kontekście podatków, jego funkcja jako środka tezauryzacji jest nieadekwatna. Odpowiedź "miernik wartości" odnosi się do roli pieniądza w ustalaniu wartości dóbr i usług, a nie w regulowaniu płatności. Choć pieniądz rzeczywiście pełni tę funkcję, to sama rola miernika wartości nie umożliwia wykonania płatności. Z kolei "środek wymiany" jest bliskim pojęciem, ale to także nie jest właściwe w kontekście regulowania zobowiązań podatkowych, ponieważ odnosi się przede wszystkim do wymiany dóbr i usług. Generalnie te odpowiedzi błędnie interpretują podstawowe funkcje pieniądza, które w rzeczywistości powinny koncentrować się na jego zastosowaniu jako środka płatniczego w praktyce. Typowym błędem jest mylenie różnych funkcji pieniądza i ich kontekstu, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Warto zrozumieć, że pieniądz ma różne role, ale tylko jedna z nich - środek płatniczy - jest kluczowa dla regulowania zobowiązań podatkowych.

Pytanie 39

Jaki dokument powinien wystawić sprzedawca, aby potwierdzić zwrot towarów do magazynu po zaakceptowaniu reklamacji przez odbiorcę?

A. RW - rozchód wewnętrzny

B. PW - przyjęcie wewnętrzne

C. PZ - przyjęcie zewnętrzne

D. WZ - wydanie zewnętrzne

Poprawna odpowiedź to PZ - przyjęcie zewnętrzne, ponieważ jest to dokument, który potwierdza przyjęcie towarów z zewnątrz, w tym przypadku przeznaczonych do zwrotu po uznaniu reklamacji. W praktyce, dokument ten jest kluczowy dla prawidłowego zarządzania stanami magazynowymi oraz dla zapewnienia zgodności z ewidencją zapasów. Użycie PZ podczas zwrotu towarów umożliwia prawidłowe uaktualnienie stanów magazynowych, co jest niezbędne do dokładnej analizy kosztów oraz zysków. Warto również zauważyć, że stosowanie tego dokumentu w sytuacji zwrotu towaru po reklamacji jest zgodne z ogólnymi zasadami rachunkowości i logistyki, które kładą duży nacisk na precyzyjne śledzenie przepływu towarów. Ponadto, PZ jest istotnym zapisem w kontekście audytów wewnętrznych oraz zewnętrznych, gdzie dokumentacja musi być przejrzysta i zgodna z procedurami przedsiębiorstwa.

Pytanie 40

Nowo utworzoną spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością należy zarejestrować

A. w Krajowym Rejestrze Sądowym

B. w Urzędzie Ochrony Konkurencji i Konsumentów

C. w Ministerstwie Przedsiębiorczości i Technologii

D. w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej

Rejestracja nowo założonej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Krajowym Rejestrze Sądowym (KRS) jest kluczowym krokiem w procesie jej formalizacji. KRS jest centralnym rejestrem przedsiębiorców w Polsce, który gromadzi informacje o podmiotach prawa handlowego. Zarejestrowanie spółki w KRS umożliwia jej uzyskanie osobowości prawnej oraz prowadzenie działalności gospodarczej w sposób zgodny z przepisami prawa. Po zarejestrowaniu, spółka otrzymuje numer KRS, który jest niezbędny do wszelkich formalności, takich jak otwieranie konta bankowego, podpisywanie umów czy ubieganie się o dotacje. Dodatkowo, rejestracja w KRS zapewnia transparentność działań spółki, co jest istotne zarówno dla jej właścicieli, jak i potencjalnych kontrahentów. Warto również podkreślić, że rejestracja w KRS jest wymagana na mocy Ustawy z dnia 15 września 2000 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym, co podkreśla jej ważność w kontekście prawa handlowego.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej