Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 8 czerwca 2025 22:52
Data zakończenia: 8 czerwca 2025 23:04

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jak brzmi nazwa profilu użytkownika w systemie Windows, który jest zakładany podczas pierwszego logowania do komputera i zapisany na lokalnym dysku twardym, a wszelkie jego modyfikacje odnoszą się wyłącznie do maszyny, na której zostały przeprowadzone?

A. Mobilny

B. Tymczasowy

C. Obowiązkowy

D. Lokalny

Profil lokalny to typ konta użytkownika w systemie Windows, który jest tworzony podczas pierwszego logowania na danym komputerze. Główna cecha profilu lokalnego polega na tym, że jest on przechowywany na lokalnym dysku twardym, co oznacza, że wszelkie zmiany, takie jak zapisane ustawienia, aplikacje czy pliki, dotyczą tylko tego jednego komputera. Przykładem zastosowania profilu lokalnego jest sytuacja, gdy użytkownik instaluje określone oprogramowanie lub dokonuje personalizacji interfejsu użytkownika; zmiany te nie będą przenoszone na inne komputery, na których użytkownik loguje się przy użyciu tego samego konta. W praktyce, lokalne profile są często wykorzystywane w środowiskach domowych oraz małych biurach, gdzie użytkownicy nie potrzebują synchronizacji swoich danych między różnymi urządzeniami. Dobrą praktyką jest, aby administratorzy systemów regularnie tworzyli kopie zapasowe lokalnych danych użytkowników, aby zapobiec ich utracie w przypadku awarii sprzętu. Ponadto, lokalne profile mogą być w łatwy sposób zarządzane przez system Windows, co ułatwia ich konfigurację i utrzymanie.

Pytanie 2

Zapis #102816 oznacza reprezentację w systemie

A. dziesiętnym

B. szesnastkowym

C. dwójkowym

D. ósemkowym

Notacja #102816 jest przykładem zapisu w systemie szesnastkowym, który jest używany w wielu dziedzinach informatyki, w tym w programowaniu, kodowaniu oraz w systemach komputerowych. System szesnastkowy, zwany także heksadecymalnym, wykorzystuje 16 różnych symboli: cyfr 0-9 oraz liter A-F, co pozwala na kompaktowe przedstawienie dużych liczb. W kontekście programowania, szesnastkowy system liczbowy jest powszechnie stosowany do reprezentacji kolorów w HTML i CSS, gdzie np. kolor czerwony zapisywany jest jako #FF0000. Ponadto, w systemach operacyjnych oraz programowaniu niskopoziomowym, adresy pamięci i kody maszynowe często są prezentowane w formacie szesnastkowym, gdyż umożliwia to łatwiejsze zarządzanie danymi oraz efektywniejsze operacje na bitach. Zrozumienie tego systemu jest kluczowe nie tylko dla programistów, ale także dla każdego, kto pracuje z technologią cyfrową, gdyż pozwala na szybszą interpretację danych i zrozumienie ich struktury.

Pytanie 3

Wskaż rysunek ilustrujący symbol używany do oznaczania portu równoległego LPT?

A. rys. A

B. rys. C

C. rys. D

D. rys. B

Odpowiedź rysunek D jest poprawna ponieważ symbol ten przedstawia ikonkę drukarki która jest historycznie powiązana z portem równoległym LPT. LPT lub Line Printer Terminal to standardowy port równoległy używany do podłączania drukarek i innych urządzeń wejścia-wyjścia w komputerach PC. Jego główną cechą charakterystyczną jest możliwość równoległego przesyłania danych co pozwalało na szybszy transfer w porównaniu z portami szeregowymi. Port LPT był powszechnie stosowany w latach 80. i 90. zanim został zastąpiony bardziej nowoczesnymi technologiami takimi jak USB. W praktyce port LPT wykorzystywany był nie tylko do podłączania drukarek ale także skanerów, napędów zewnętrznych czy programatorów mikrokontrolerów. Zastosowanie portu równoległego wynikało z jego prostoty i szerokiej dostępności co pozwalało na łatwe wdrożenie w różnych aplikacjach. Współczesne systemy mogą nadal wykorzystywać emulację portu LPT do obsługi starszych urządzeń co czyni ten symbol istotnym w kontekście kompatybilności wstecznej. Pomimo że technologia się zmienia znajomość tych symboli jest ważna dla zrozumienia ewolucji interfejsów komputerowych i ich wpływu na rozwój technologii.

Pytanie 4

Adres projektowanej sieci należy do klasy C. Sieć została podzielona na 4 podsieci, z 62 urządzeniami w każdej z nich. Która z poniżej wymienionych masek jest adekwatna do tego zadania?

A. 255.255.255.192

B. 255.255.255.224

C. 255.255.255.240

D. 255.255.255.128

Maska 255.255.255.192 sprawdza się świetnie, gdy chcemy podzielić sieć klasy C na cztery podsieci, w których każda ma mieć do 62 urządzeń. W skrócie – w CIDR zapiszemy to jako /26. Dzięki tej masce tworzymy 4 podsieci, a każda z nich wspiera maksymalnie 62 hosty. Liczba 192 w czwartej oktawie oznacza, że zarezerwowaliśmy 2 bity na identyfikację podsieci, więc mamy 2^2, co daje nam właśnie 4 podsieci. Zostało 6 bitów w ostatnim oknie, więc możemy użyć 2^6 - 2 = 62 adresy hostów, bo musimy odjąć te dwa adresy – jeden dla sieci, a drugi na rozgłoszenie. Wydaje mi się, że w projektowaniu sieci ważne jest, żeby dobrze znać i stosować te maski, bo to ułatwia zarządzanie adresami IP i planowanie, jak będziemy rozbudowywać sieć w przyszłości. Użycie maski /26 to naprawdę dobra praktyka, bo pozwala na elastyczne zarządzanie ruchem i organizację sprzętu w sensowne grupy.

Pytanie 5

Protokół, który pozwala urządzeniom na uzyskanie od serwera informacji konfiguracyjnych, takich jak adres IP bramy sieciowej, to

A. HTTPS

B. NFS

C. RTP

D. DHCP

DHCP, czyli Dynamic Host Configuration Protocol, to protokół sieciowy, który automatycznie przypisuje adresy IP oraz inne istotne dane konfiguracyjne hostom w sieci. Dzięki jego zastosowaniu, administratorzy nie muszą ręcznie konfigurować każdego urządzenia podłączonego do sieci, co znacznie przyspiesza proces integracji nowych urządzeń. DHCP pozwala na dynamiczne przypisywanie adresów IP w oparciu o z góry zdefiniowany zakres adresów oraz polityki zarządzania, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu sieciami. Protokół ten działa na zasadzie wymiany komunikatów między klientem a serwerem, co pozwala na uzyskanie takich informacji jak adres IP bramy sieciowej, maska podsieci czy serwery DNS. Przykładem zastosowania DHCP jest biuro, gdzie wiele komputerów i urządzeń mobilnych łączy się z siecią, a serwer DHCP automatycznie przydziela im odpowiednie adresy IP, co minimalizuje ryzyko konfliktów adresów oraz błędów w konfiguracji.

Pytanie 6

Protokół transportowy bez połączenia w modelu ISO/OSI to

A. TCP

B. UDP

C. STP

D. FTP

Niepoprawne odpowiedzi wskazują na nieporozumienia związane z podstawowymi zasadami działania protokołów warstwy transportowej. STP, czyli Spanning Tree Protocol, nie jest protokołem warstwy transportowej, lecz protokołem warstwy łącza danych, używanym do zapobiegania cyklom w sieciach Ethernet. Jego głównym celem jest zapewnienie unikalnej ścieżki w sieci, co wpływa na stabilność i efektywność przesyłu danych, ale nie ma związku z bezpołączeniowym przesyłem danych. FTP, czyli File Transfer Protocol, również nie jest odpowiedzią, ponieważ to protokół oparty na TCP, który zapewnia niezawodne przesyłanie plików. Umożliwia on nawiązywanie połączenia i wymianę danych z potwierdzeniem dostarczenia, co stoi w sprzeczności z bezpołączeniowym charakterem UDP. TCP, czyli Transmission Control Protocol, z kolei, jest protokołem połączeniowym, który zapewnia niezawodność i kontrolę błędów za pomocą mechanizmów takich jak retransmisje oraz potwierdzenia. Wprowadzenie do UDP wymaga zrozumienia różnicy między protokołami połączeniowymi a bezpołączeniowymi. Typowe błędy myślowe w tym zakresie obejmują mylenie wymagań dotyczących niezawodności z szybkością przesyłu, co może prowadzić do nieodpowiednich wyborów protokołów w zależności od potrzeb aplikacji.

Pytanie 7

Który z materiałów eksploatacyjnych nie jest stosowany w ploterach?

A. Pisak

B. Filament

C. Tusz

D. Atrament

Filament nie jest materiałem eksploatacyjnym wykorzystywanym w ploterach, które są urządzeniami stosowanymi do druku 2D, na przykład ploterami atramentowymi czy plotterami tnącymi. Ploter używa tuszu lub atramentu do tworzenia obrazów na papierze lub innych materiałach. Filament jest materiałem stosowanym w technologii druku 3D, gdzie wykorzystuje się go do wytwarzania obiektów trójwymiarowych. W praktyce plotery atramentowe oraz tnące są standardem w branży graficznej, reklamowej oraz architektonicznej, gdzie precyzja i jakość wydruku są kluczowe. W przypadku ploterów atramentowych, tusze wodne lub solwentowe zapewniają wysoką jakość druku, a w zastosowaniach przemysłowych wykorzystywanie odpowiednich tuszy jest istotne dla trwałości i odporności wydruków na różne czynniki zewnętrzne. Dlatego odpowiedź 'Filament' jest prawidłowa, a jego zastosowanie nie jest związane z funkcją ploterów.

Pytanie 8

Administrator systemu Linux wyświetlił zawartość katalogu /home/szkoła w terminalu, uzyskując następujący rezultat -rwx –x r-x 1 admin admin 25 04-09 15:17 szkola.txt. Następnie wydał polecenie ```chmod ug=rw szkola.txt | Is``` Jaki będzie rezultat tego działania, pokazany w oknie terminala?

A. -rwx r-x r-x 1 admin admin 25 04-09 15:17 szkola.txt

B. -rw- rw- rw- 1 admin admin 25 04-09 15:17 szkola.txt

C. -rwx ~x rw- 1 admin admin 25 04-09 15:17 szkola.txt

D. -rw- rw- r-x 1 admin admin 25 04-09 15:17 szkola.txt

Odpowiedź -rw- rw- r-x 1 admin admin 25 04-09 15:17 szkola.txt jest poprawna, ponieważ wynika z zastosowania polecenia chmod ug=rw, które modyfikuje uprawnienia do pliku szkola.txt. Użycie 'ug=rw' oznacza, że zarówno właściciel pliku (user), jak i grupa (group) otrzymują uprawnienia do odczytu (r) i zapisu (w). Uprawnienia są reprezentowane w systemie Linux w formie trzech grup: właściciel, grupa i inni (others). Oryginalne uprawnienia pliku to -rwx –x r-x, co oznacza, że właściciel miał uprawnienia do odczytu, zapisu i wykonywania, grupa miała uprawnienia do wykonywania, a inni mieli uprawnienia do odczytu i wykonywania. Po zastosowaniu chmod ug=rw, poprawione uprawnienia stają się -rw- rw- r-x. Widać, że właściciel i grupa uzyskali uprawnienia do odczytu i zapisu, natomiast uprawnienia dla innych pozostały bez zmian. Dobrą praktyką jest zrozumienie, w jaki sposób zmiany uprawnień wpływają na bezpieczeństwo i dostęp do plików, co jest kluczowe w zarządzaniu systemami Linux. Umożliwia to nie tylko kontrolę dostępu do danych, ale także ochronę przed nieautoryzowanym dostępem.

Pytanie 9

Jakie jest zadanie programu Wireshark?

A. ochrona komputera przed wirusami

B. obserwacja działań użytkowników sieci

C. uniemożliwienie dostępu do komputera przez sieć

D. analiza wydajności komponentów komputera

Wybór odpowiedzi sugerującej, iż Wireshark odpowiada za zabezpieczenie komputera przed wirusami, prowadzi do nieporozumienia dotyczącego funkcji tego narzędzia. Wireshark nie jest aplikacją zabezpieczającą, lecz narzędziem do analizy ruchu w sieci. Zabezpieczenia przed wirusami wymagają użycia programów antywirusowych, które są zaprojektowane do identyfikacji, blokowania i usuwania złośliwego oprogramowania. Wireshark dostarcza szczegółowych informacji na temat komunikacji w sieci, co może pomóc w wykrywaniu złośliwych działań, ale nie przeciwdziała im bezpośrednio. W kontekście monitorowania użytkowników, Wireshark oferuje jedynie pasywny wgląd w sieć, a nie aktywne nadzorowanie działań użytkowników, co jest innym rodzajem funkcji, często zarezerwowanym dla systemów zarządzania tożsamością lub usług zabezpieczeń sieciowych. Jeśli chodzi o sprawdzanie wydajności elementów komputera, Wireshark koncentruje się na analizie protokołów komunikacyjnych, a nie na wydajności sprzętu. Ostatnia sugestia, że Wireshark może zapobiegać dostępowi do komputera przez sieć, jest także błędna. Narzędzie to nie ma funkcji przerywania połączeń ani blokowania dostępu, a jedynie monitoruje i rejestruje ruch, co może być użyteczne w celu późniejszej analizy. W rezultacie, zrozumienie rzeczywistych funkcji Wiresharka jest kluczowe dla jego efektywnego wykorzystania w praktyce IT.

Pytanie 10

Jaką usługę trzeba zainstalować na serwerze, aby umożliwić korzystanie z nazw domen?

A. DNS

B. DHCP

C. AD

D. SNTP

Ludzie często mylą instalację Active Directory z zarządzaniem nazwami domenowymi, ale to nie to samo. AD to system, który zajmuje się użytkownikami i komputerami w sieci, a nie przekształcaniem nazw na adresy IP. Owszem, korzysta z DNS, ale to tylko jedno z narzędzi. Co do SNTP, on tylko synchronizuje czas urządzeń i nie ma nic wspólnego z domenami. A DHCP to z kolei protokół przydzielający adresy IP, ale też nie zajmuje się mapowaniem nazw domenowych. Bardzo łatwo się pogubić w tych funkcjach, co może prowadzić do różnych nieporozumień, zwłaszcza przy planowaniu sieci. Wszystkie te usługi współpracują, ale każda ma swoją specyfikę, a znajomość ich roli jest naprawdę ważna.

Pytanie 11

Jakie polecenie w systemie Linux umożliwia wyświetlenie zawartości katalogu?

A. rpm

B. ls

C. cd

D. pwd

Polecenie 'ls' w systemie Linux jest podstawowym narzędziem służącym do wyświetlania zawartości katalogu. Jego nazwa pochodzi od angielskiego słowa 'list', co dokładnie odzwierciedla funkcję, jaką pełni. Używając tego polecenia, użytkownik może szybko zobaczyć pliki i podkatalogi znajdujące się w bieżącym katalogu. Przykładowe zastosowania obejmują użycie 'ls -l', co daje szczegółowy widok na pliki, w tym ich uprawnienia, właścicieli i rozmiary. Użycie 'ls -a' pozwala na zobaczenie również plików ukrytych, które zaczynają się od kropki. Często korzysta się również z opcji sortowania, na przykład 'ls -t', które sortuje pliki według daty modyfikacji. Stosowanie tego polecenia jest zgodne z dobrymi praktykami systemu Unix/Linux, gdzie dostęp do informacji o systemie jest kluczowy dla efektywnego zarządzania danymi i administracji serwerami. Warto dodać, że 'ls' jest niezwykle efektywne, ponieważ działa nie tylko na lokalnych systemach plików, ale również na zdalnych systemach plików zamontowanych w systemie, co czyni je uniwersalnym narzędziem dla administratorów i programistów.

Pytanie 12

Na ilustracji zaprezentowano graficzny symbol

A. regeneratora

B. mostu

C. koncentratora

D. rutera

Symbol graficzny przedstawiony na rysunku to typowe oznaczenie rutera urządzenia sieciowego odpowiedzialnego za trasowanie pakietów danych między różnymi sieciami. Rutery wykorzystują tabele routingu i protokoły takie jak OSPF BGP czy EIGRP do określania najefektywniejszej ścieżki dla przesyłanych danych. W praktyce ruter znajduje zastosowanie w każdym zastosowaniu gdzie konieczne jest połączenie różnych segmentów sieci lokalnych LAN z siecią rozległą WAN lub Internetem. Działanie rutera opiera się na analizie adresów IP nadchodzących pakietów i decydowaniu o ich dalszym kierunku. W odróżnieniu od przełączników które operują w ramach jednej sieci lokalnej rutery umożliwiają komunikację między różnymi podsieciami. Ważnym aspektem konfiguracji ruterów jest zabezpieczenie przed nieautoryzowanym dostępem oraz efektywne zarządzanie ruchem sieciowym aby zapewnić optymalną wydajność i bezpieczeństwo. Rutery są kluczowe dla utrzymania spójności i niezawodności infrastruktury sieciowej zgodnie z najlepszymi praktykami sieciowymi co czyni je niezbędnymi w nowoczesnych rozwiązaniach IT.

Pytanie 13

W jakim typie członkostwa w VLAN port może należeć do wielu sieci VLAN?

A. Statyczny VLAN

B. Dynamiczny VLAN

C. Port-Based VLAN

D. Multi-VLAN

Wybór 'Multi-VLAN' jest na pewno trafiony! W tym modelu jeden port switcha może być przypisany do kilku sieci VLAN jednocześnie, co jest mega przydatne. Dzięki temu porty trunkowe mogą przesyłać ruch z różnych VLAN-ów, co pozwala lepiej zarządzać danymi. Jak mamy trunking, to łatwiej jest wykorzystać zasoby sieciowe. Dodatkowo, to zgodne ze standardem IEEE 802.1Q, który definiuje, jak tagować ramki Ethernetowe dla wielu VLAN-ów. W praktyce, Multi-VLAN ułatwia segregację ruchu na jednym połączeniu, a to jest naprawdę istotne w nowoczesnych sieciach IT.

Pytanie 14

W systemie Windows Professional aby ustawić czas dostępności dla drukarki, należy skorzystać z zakładki

A. Ustawienia w Preferencjach drukowania

B. Zaawansowane w Właściwościach drukarki

C. Zabezpieczenia w Właściwościach drukarki

D. Konfiguracja w Preferencjach drukowania

Odpowiedzi sugerujące zakładki 'Zabezpieczenia', 'Konfiguracja' lub 'Ustawienia' w Preferencjach drukowania są niepoprawne, ponieważ nie dotyczą one właściwego konfigurowania czasu dostępności drukarki. Zakładka 'Zabezpieczenia' koncentruje się na kontrolowaniu dostępu do drukarki, co zapewnia, że tylko upoważnieni użytkownicy mogą korzystać z urządzenia, ale nie ma ona wpływu na harmonogram dostępności. 'Konfiguracja' i 'Ustawienia' w Preferencjach drukowania obejmują aspekty związane z jakością wydruku, wyborem papieru czy ustawieniami kolorów, co również nie dotyczy regulacji dostępności. Użytkownicy często mylnie kojarzą te zakładki z zarządzaniem drukarką, co prowadzi do błędnych wniosków. W rzeczywistości, aby efektywnie zarządzać drukowaniem w organizacji, należy skupić się na właściwej konfiguracji dostępności, co nie jest możliwe w ramach zaproponowanych odpowiedzi. Kluczowe jest zrozumienie, że zarządzanie drukiem to nie tylko ustawienie parametrów wydruku, ale również zapewnienie, że urządzenia są dostępne w odpowiednich momentach, co jest osiągane poprzez właściwe użycie zakładki 'Zaawansowane'. Dlatego zaleca się dokładne zapoznanie się z każdą z zakładek w Właściwościach drukarki, aby lepiej rozumieć, jakie funkcje są dostępne i jak można je wykorzystać w codziennej pracy.

Pytanie 15

Laptopy zazwyczaj są wyposażone w bezprzewodowe sieci LAN. Ograniczenia ich stosowania dotyczą emisji fal radiowych, które mogą zakłócać działanie innych, istotnych dla bezpieczeństwa, urządzeń?

A. w pociągu

B. w mieszkaniu

C. w samolocie

D. w biurze

Odpowiedź "w samolocie" jest prawidłowa, ponieważ na pokładach samolotów obowiązują ścisłe przepisy dotyczące korzystania z urządzeń emitujących fale radiowe, w tym komputerów przenośnych. Wysoka częstotliwość fal radiowych może zakłócać działanie systemów nawigacyjnych i komunikacyjnych statku powietrznego. Przykładem mogą być przepisy Międzynarodowej Organizacji Lotnictwa Cywilnego (ICAO), które regulują używanie urządzeń elektronicznych w trakcie lotu. W wielu liniach lotniczych istnieją jasne wytyczne dotyczące korzystania z Wi-Fi oraz innych form komunikacji bezprzewodowej, które są dostępne jedynie w określonych fazach lotu, takich jak po osiągnięciu wysokości przelotowej. To podejście zapewnia bezpieczeństwo zarówno pasażerów, jak i załogi, podkreślając znaczenie przestrzegania regulacji dotyczących emisji fal radiowych w kontekście bezpieczeństwa lotów.

Pytanie 16

Jakie urządzenie jest używane do łączenia lokalnej sieci bezprzewodowej z siecią kablową?

A. switch

B. access point

C. hub

D. modem

Punkt dostępu (ang. access point) jest urządzeniem, które umożliwia połączenie klientów bezprzewodowych z siecią przewodową. Działa na zasadzie odbierania sygnałów radiowych od urządzeń mobilnych (smartfonów, tabletów, laptopów) i przekazywania ich do lokalnej sieci komputerowej. Korzysta z różnych standardów, takich jak Wi-Fi 802.11, co zapewnia dużą elastyczność i wydajność w komunikacji. W praktyce, punkty dostępu są często wykorzystywane w biurach, szkołach i miejscach publicznych, gdzie istnieje potrzeba szerokiego zasięgu sieci bezprzewodowej. W przypadku rozbudowy lokalnej sieci, punkty dostępu mogą być stosowane do tworzenia sieci mesh, pozwalając na bezprzewodowe połączenie wielu urządzeń w różnych lokalizacjach. Dobrą praktyką jest stosowanie zabezpieczeń, takich jak WPA3, aby chronić przesyłane dane przed nieautoryzowanym dostępem. Dodatkowo, przy projektowaniu sieci z punktem dostępu, należy uwzględnić aspekty takie jak interferencje radiowe oraz odpowiednie rozmieszczenie urządzeń, by zminimalizować martwe strefy sygnału.

Pytanie 17

Jaką topologię fizyczną wykorzystuje się w sieciach o logice Token Ring?

A. Siatki

B. Gwiazdy

C. Pierścienia

D. Magistrali

Topologia fizyczna pierścienia jest kluczowym elementem w sieciach wykorzystujących topologię logiczną Token Ring. W tej architekturze, dane są przesyłane w formie tokenów, które krążą wokół zamkniętego pierścienia. Każde urządzenie w sieci ma dostęp do tokena, co zapewnia kontrolę nad transmisją danych i eliminację kolizji. To podejście jest szczególnie efektywne w środowiskach, gdzie wymagana jest stabilność i deterministyczny czas przesyłania danych, na przykład w aplikacjach przemysłowych i systemach automatyki. Standardy IEEE 802.5 definiują zasady działania sieci Token Ring, co czyni tę technologię zgodną z najlepszymi praktykami w zakresie projektowania sieci. Stosowanie topologii pierścienia sprawia, że sieć jest odporna na błędy; jeśli jedno urządzenie ulegnie awarii, pozostałe mogą nadal komunikować się, co jest kluczowe dla wysokiej dostępności systemów. W praktyce, sieci Token Ring znajdowały zastosowanie w różnych branżach, w tym w bankowości i telekomunikacji, gdzie niezawodność i bezpieczeństwo danych są priorytetowe.

Pytanie 18

Protokół pakietów użytkownika, który zapewnia dostarczanie datagramów w trybie bezpołączeniowym, to

A. IP

B. ARP

C. TCP

D. UDP

Wybór IP, ARP lub TCP jako protokołów dostarczania datagramów w kontekście bezpołączeniowego przesyłania danych może prowadzić do nieporozumień dotyczących ich rzeczywistej funkcji i charakterystyki. Protokół IP (Internet Protocol) odpowiada za adresację oraz routing pakietów w sieci, ale nie jest protokołem transportowym, co oznacza, że nie zapewnia transportu danych pomiędzy aplikacjami. IP jest odpowiedzialne za dostarczenie pakietów do odpowiedniego adresu, ale nie gwarantuje, że pakiety dotrą w odpowiedniej kolejności, ani że nie zostaną utracone. ARP (Address Resolution Protocol) służy do mapowania adresów IP na adresy MAC i jest wykorzystywane na poziomie warstwy łącza danych, a nie transportu. Z kolei TCP (Transmission Control Protocol) to protokół transportowy, który zapewnia połączenie między aplikacjami, a także gwarantuje dostarczenie danych, ich poprawność oraz kolejność. TCP jest zatem protokołem połączeniowym, co stoi w sprzeczności z zasadą bezpołączeniowego dostarczania datagramów. Typowym błędem myślowym jest mylenie protokołów transportowych z protokołami sieciowymi oraz założenie, że wszystkie protokoły transportowe muszą gwarantować dostarczenie danych. W praktyce, wybór odpowiedniego protokołu jest kluczowy dla optymalizacji działania aplikacji i zrozumienie tych różnic jest fundamentem dla każdego specjalisty IT.

Pytanie 19

Jak prezentuje się adres IP 192.168.1.12 w formacie binarnym?

A. 11000100.10101010.00000101.00001001

B. 11000010.10101100.00000111.00001101

C. 11000000.10101000.00000001.00001100

D. 11000001.10111000.00000011.00001110

Adres IP 192.168.1.12 w zapisie binarnym przyjmuje postać 11000000.10101000.00000001.00001100. Każda z czterech grup oddzielonych kropkami reprezentuje jeden oktet adresu IP, który jest liczbą całkowitą z zakresu od 0 do 255. W przypadku 192.168.1.12, konwersja poszczególnych wartości na zapis binarny polega na przekształceniu ich na system dwójkowy. Wartości oktetów, odpowiednio: 192 (11000000), 168 (10101000), 1 (00000001), 12 (00001100), tworzą kompletny zapis binarny. Wiedza na temat konwersji adresów IP jest kluczowa w kontekście sieci komputerowych, gdzie adresacja IP jest niezbędna do identyfikacji urządzeń w sieci. Umożliwia to efektywne zarządzanie ruchem sieciowym oraz zapewnia odpowiednie zasady routingu. W praktyce, znajomość zapisu binarnego adresów IP jest niezbędna dla administratorów sieci, którzy często muszą diagnozować problemy związane z połączeniami oraz konfigurować urządzenia sieciowe zgodnie z zasadami klasycznej architektury TCP/IP.

Pytanie 20

Dysk znajdujący się w komputerze ma zostać podzielony na partycje. Jaką maksymalną liczbę partycji rozszerzonych można utworzyć na jednym dysku?

A. 3

B. 2

C. 1

D. 4

Dobra robota! Odpowiedź, którą wybrałeś, jest jak najbardziej trafna. Zgodnie z zasadami MBR (Master Boot Record) można mieć tylko jedną partycję rozszerzoną na dysku. To taka partycja, która pozwala na stworzenie wielu partycji logicznych w jej obrębie. W praktyce oznacza to, że na jednym dysku możesz mieć do 4 partycji podstawowych, albo jedną partycję rozszerzoną, w której można zrobić więcej partycji logicznych. Ułatwia to zarządzanie przestrzenią dyskową i pozwala lepiej organizować dane. Fajnie jest dzielić różne pliki na partycjach logicznych, bo to później bardzo pomocne przy robieniu backupów czy przywracaniu systemu. Ważne jest, żebyś nie mylił partycji podstawowych z rozszerzonymi, bo mają one zupełnie różne zadania i zastosowanie w strukturze dysku.

Pytanie 21

Narzędzie systemów operacyjnych Windows używane do zmiany ustawień interfejsów sieciowych, na przykład przekształcenie dynamicznej konfiguracji karty sieciowej w konfigurację statyczną, to

A. netstat

B. ipconfig

C. netsh

D. nslookup

Wybierając odpowiedzi inne niż "netsh", można napotkać na typowe nieporozumienia dotyczące funkcji i zastosowania narzędzi sieciowych w systemach Windows. Na przykład, "nslookup" jest narzędziem do diagnostyki DNS i służy do sprawdzania informacji o nazwach domen, a nie do modyfikacji ustawień interfejsów sieciowych. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że narzędzie to ma zastosowanie w konfiguracji adresów IP, podczas gdy jego głównym celem jest badanie danych związanych z DNS, takich jak adresy IP odpowiadające danym nazwom. Z drugiej strony, "netstat" to aplikacja służąca do monitorowania połączeń sieciowych oraz statystyk protokołów, dostarczająca informacje o aktywnych połączeniach, portach oraz ich statusie. To narzędzie również nie ma funkcji konfiguracyjnych i może być mylnie interpretowane jako użyteczne w kontekście zmiany adresów IP. Natomiast "ipconfig" odgrywa kluczową rolę w wyświetlaniu aktualnych ustawień IP oraz konfiguracji interfejsów, ale jego możliwości ograniczają się do prezentacji danych, a nie ich modyfikacji. To prowadzi do nieporozumień, gdzie użytkownicy mogą sądzić, że "ipconfig" umożliwia zmianę konfiguracji, co jest błędnym założeniem. Kluczowe jest zrozumienie, że każde z tych narzędzi ma swoje specyficzne zastosowanie i nie zastępuje funkcji, które oferuje "netsh" w kontekście zarządzania interfejsami sieciowymi.

Pytanie 22

Która z usług na serwerze Windows umożliwi użytkownikom końcowym sieci zaprezentowanej na ilustracji dostęp do Internetu?

A. Usługa rutingu

B. Usługa drukowania

C. Usługa udostępniania

D. Usługa LDS

Usługa rutingu jest kluczowym elementem umożliwiającym urządzeniom w sieci lokalnej dostęp do Internetu poprzez przekierowywanie pakietów sieciowych pomiędzy różnymi segmentami sieci. Na serwerach Windows funkcja rutingu jest realizowana poprzez rolę Routing and Remote Access Services (RRAS). Umożliwia ona nie tylko tradycyjny routing, ale także implementację funkcji takich jak NAT (Network Address Translation), co jest niezbędne w przypadku, gdy sieć lokalna korzysta z adresów IP prywatnych. Dzięki NAT, adresy IP prywatne mogą być translokowane na publiczne, co umożliwia komunikację z Internetem. W praktyce, aby skonfigurować serwer do pełnienia roli routera, należy zainstalować usługę RRAS i odpowiednio skonfigurować tablice routingu oraz reguły NAT. Dobrym przykładem zastosowania jest mała firma, gdzie serwer z zainstalowanym RRAS pozwala wszystkim komputerom w sieci lokalnej na dostęp do Internetu, jednocześnie zabezpieczając sieć poprzez kontrolowanie przepływu pakietów i filtrowanie ruchu, zgodnie z najlepszymi praktykami bezpieczeństwa sieciowego.

Pytanie 23

Która z kopii w trakcie archiwizacji plików pozostawia ślad archiwizacji?

A. Różnicowa

B. Całkowita

C. Zwykła

D. Przyrostowa

Wybór kopii normalnej, całkowitej lub przyrostowej w kontekście archiwizacji plików często prowadzi do mylnego rozumienia mechanizmów przechowywania danych. Kopia normalna jest pełnym zbiorem danych w danym momencie, co oznacza, że zawiera wszystkie pliki. Chociaż jest to podejście bardzo proste, ma wady, ponieważ każda operacja wymaga znacznej ilości czasu i przestrzeni dyskowej. Przyrostowa kopia zapasowa, z drugiej strony, zapisuje tylko te zmiany, które zaszły od ostatniej kopii zapasowej, co czyni ją efektywną, ale nie oznacza pozostawienia znacznika archiwizacji. Z kolei kopia całkowita archiwizuje wszystkie dane, co w praktyce wystarcza do zachowania ich integralności, ale również generuje duże obciążenie dla systemu. W związku z tym, wiele osób myli te różne metody, nie zdając sobie sprawy z ich fundamentalnych różnic. Kluczowym błędem jest założenie, że każda kopia może pełnić tę samą rolę, co prowadzi do nieefektywności w zarządzaniu danymi. W branży IT, zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla skutecznego zarządzania danymi oraz zapewnienia ich bezpieczeństwa, a także zgodności z najlepszymi praktykami archiwizacji.

Pytanie 24

Brak zabezpieczeń przed utratą danych w wyniku fizycznej awarii jednego z dysków to właściwość

A. RAID 3

B. RAID 0

C. RAID 2

D. RAID 1

RAID 0, znany również jako striping, to konfiguracja, która dzieli dane na bloki i rozkłada je równomiernie na wiele dysków. Główną zaletą RAID 0 jest zwiększenie wydajności, ponieważ operacje odczytu i zapisu mogą być wykonywane równolegle na wielu dyskach. Jednak ta konfiguracja nie oferuje żadnej redundancji ani ochrony danych. W przypadku awarii jednego z dysków, wszystkie dane przechowywane w macierzy RAID 0 są tracone. Przykładami zastosowania RAID 0 są systemy, w których priorytetem jest szybkość, takie jak edycja wideo czy graficzne operacje, gdzie czas dostępu do danych ma kluczowe znaczenie. W kontekście standardów branżowych, RAID 0 jest często używany w środowiskach, gdzie dane mogą być regularnie kopiowane lub gdzie ważna jest ich wydajność, ale niekoniecznie ich trwałość. Warto pamiętać, że mimo wysokiej wydajności, RAID 0 nie jest rozwiązaniem do przechowywania krytycznych danych bez dodatkowych zabezpieczeń.

Pytanie 25

Adres IP (ang. Internet Protocol Address) to

A. adres fizyczny komputera

B. adres logiczny komputera

C. unikalna nazwa symboliczna dla urządzenia

D. indywidualny numer seryjny urządzenia

Adres IP (Internet Protocol Address) to unikatowy adres logiczny przypisywany urządzeniom w sieci komputerowej, pozwalający na ich identyfikację oraz komunikację. Adresy IP są kluczowe w architekturze Internetu, ponieważ umożliwiają przesyłanie danych pomiędzy różnymi urządzeniami. W praktyce, każdy komputer, serwer czy router w sieci posiada swój własny adres IP, co pozwala na zróżnicowanie ich w globalnej sieci. Adresy IP dzielą się na dwie wersje: IPv4, które składają się z czterech liczb oddzielonych kropkami (np. 192.168.1.1), oraz nowsze IPv6, które mają znacznie większą liczbę kombinacji i składają się z ośmiu grup szesnastkowych. Dobrą praktyką jest stosowanie statycznych adresów IP dla serwerów, aby zapewnić ich stałą dostępność, podczas gdy dynamiczne adresy IP są często przypisywane urządzeniom mobilnym. Zrozumienie struktury i funkcji adresów IP jest kluczowe dla specjalistów zajmujących się sieciami oraz IT, co potwierdzają liczne standardy, takie jak RFC 791 dla IPv4 oraz RFC 8200 dla IPv6.

Pytanie 26

Gdy użytkownik wykonuje w wierszu poleceń komendę ping www.onet.pl, otrzymuje komunikat: "Żądanie polecenia ping nie może znaleźć hosta www.onet.pl Sprawdź nazwę i ponów próbę". Z kolei, po wpisaniu w wierszu poleceń komendy ping 213.180.141.140 (adres IP serwera www.onet.pl), użytkownik otrzymuje odpowiedź z serwera. Jakie mogą być przyczyny tej sytuacji?

A. błędny adres IP hosta

B. błędnie ustawiona maska podsieci

C. błędny adres IP serwera DNS

D. błędnie skonfigurowana brama domyślna

Wybór niepoprawnie skonfigurowanej maski podsieci jako przyczyny problemu jest błędny, ponieważ maska podsieci dotyczy lokalnego segmentu sieci, a nie procesu tłumaczenia nazw domen na adresy IP. Maski podsieci są używane do określenia, która część adresu IP jest adresem sieciowym, a która częścią hosta. Zatem ewentualne problemy z maską podsieci mogłyby prowadzić do problemów z komunikacją w obrębie lokalnej sieci, ale nie wpływają na działanie DNS. Podobnie, wskazanie niepoprawnego adresu IP hosta jest mylne, ponieważ 'www.onet.pl' jest poprawną nazwą domeny, której serwer DNS powinien być w stanie przypisać odpowiedni adres IP. Problemy z lokalizacją adresu IP serwera DNS mogą skutkować brakiem odpowiedzi na zapytania DNS, ale niekoniecznie wymagają modyfikacji samego adresu IP hosta. Kolejna pomyłka to niepoprawnie skonfigurowana brama domyślna, która również nie ma wpływu na zdolność systemu do rozwiązywania nazw domen. Brama domyślna jest odpowiedzialna za trasowanie ruchu poza lokalny zakres sieci, ale nie ma wpływu na proces tłumaczenia nazw. Dlatego najważniejsze jest zrozumienie, że problem leży w konfiguracji DNS, a nie w ustawieniach sieciowych, takich jak maska podsieci, adres IP hosta czy brama domyślna. W praktyce warto zawsze upewnić się, że serwery DNS są poprawnie ustawione i działają, zwłaszcza w przypadku częstych problemów z łącznością sieciową.

Pytanie 27

Jakie polecenie jest używane do ustawienia konfiguracji interfejsu sieciowego w systemie Linux?

A. ifconfig

B. ipconfig

C. interfaces

D. networking

Odpowiedzi takie jak 'ipconfig', 'interfaces' oraz 'networking' nie są poprawne w kontekście konfiguracji interfejsu sieciowego w systemie Linux. 'ipconfig' to polecenie specyficzne dla systemów operacyjnych Windows i jest używane do wyświetlania i zarządzania ustawieniami IP. Użytkownicy Linuxa mogą się mylić, zakładając, że polecenia z Windowsa mają analogiczne odpowiedniki w Linuxie, co jest błędem. Z kolei 'interfaces' odnosi się do pliku konfiguracyjnego w systemie Debian i jego pochodnych, gdzie definiowane są ustawienia interfejsów sieciowych, ale samo słowo 'interfaces' nie jest poleceniem, które można wykonać w terminalu. Jest to raczej element większej konfiguracji, co może być mylące dla tych, którzy nie mają wystarczającej wiedzy o strukturyzacji systemu. 'networking' również nie jest odpowiednim poleceniem, a może być używane w kontekście ogólnym dla konfiguracji sieci, jednak w praktyce nie odpowiada na konkretne zapytanie dotyczące zarządzania interfejsami. Poprawne podejście do nauki o systemach Linux wymaga znajomości różnic między systemami oraz rozumienia kontekstu, w jakim dane polecenia są używane, co jest kluczowe dla skutecznego zarządzania siecią.

Pytanie 28

Największą pojemność spośród nośników optycznych posiada płyta

A. Blu-Ray

B. DVD

C. CD

D. DVD-RAM

Wybór innych nośników optycznych, takich jak CD, DVD czy DVD-RAM, jest nieprawidłowy z perspektywy pojemności i aktualnych standardów przechowywania danych. CD, będące jednym z najwcześniejszych nośników optycznych, charakteryzują się znacznie ograniczoną pojemnością wynoszącą zaledwie 700 MB. Pomimo ich popularności w latach 90-ych i wczesnych 2000-ych, ich zdolność do przechowywania danych jest całkowicie niewystarczająca w obliczu współczesnych wymagań dotyczących przechowywania multimediów, takich jak filmy w wysokiej rozdzielczości czy gry komputerowe. DVD zwiększa pojemność do około 4,7 GB w wersji jednolayerskiej oraz 8,5 GB w wersji dwuwarstwowej, co wciąż jest niewystarczające dla wielu aplikacji. DVD-RAM, choć oferujące lepszą funkcjonalność w zakresie wielokrotnego zapisu i edycji, mają pojemność porównywalną do standardowego DVD, co czyni je mniej efektywnym wyborem dla dużych zbiorów danych. Typowe błędy myślowe związane z wyborem tych nośników często wynikają z braku zrozumienia ich ograniczeń oraz możliwości, jakie oferuje nowocześniejsza technologia, jak płyty Blu-Ray. Ignorując postęp technologiczny, użytkownicy mogą podejmować decyzje, które nie są zgodne z wymaganiami współczesnych zastosowań. W obliczu dynamicznego rozwoju technologii cyfrowej, kluczowe jest, aby być świadomym różnic w pojemności oraz zastosowań różnych typów nośników i dostosowywać wybór do konkretnych potrzeb.

Pytanie 29

Cookie to plik

A. graficzny, przechowujący zdjęcie witryny sieci Web

B. graficzny, używany przez wszystkie strony internetowe

C. tekstowy, zapisujący dane dla konkretnej witryny sieci Web

D. tekstowy, z którego korzystają wszystkie strony internetowe

Cookie, znany również jako plik cookie, to tekstowy plik stworzony przez witrynę internetową, który przechowuje różne informacje związane z interakcjami użytkownika. Jest to kluczowy element w mechanizmie działania aplikacji webowych, pozwalający na personalizację doświadczeń użytkowników. Pliki cookie umożliwiają zapisywanie preferencji, takich jak język, lokalizacja, czy dane logowania, co umożliwia użytkownikom komfortowe korzystanie z witryn. Na przykład, gdy użytkownik loguje się na stronie e-commerce, jego dane logowania mogą być przechowywane w pliku cookie, co pozwala na automatyczne logowanie przy kolejnych wizytach. W kontekście bezpieczeństwa i prywatności, istotne jest, aby pliki cookie były odpowiednio zarządzane zgodnie z regulacjami, takimi jak RODO, które wymagają zgody użytkownika na ich przechowywanie i użycie. Dobre praktyki w zarządzaniu plikami cookie obejmują również stosowanie opcji 'same-site' oraz 'secure', które poprawiają bezpieczeństwo danych użytkowników.

Pytanie 30

Po przeprowadzeniu diagnostyki komputera stwierdzono, że temperatura pracy karty graficznej z wyjściami HDMI oraz D-SUB, umieszczonej w gnieździe PCI Express stacjonarnego komputera, wynosi 87°C. W takiej sytuacji serwisant powinien

A. zmienić kabel sygnałowy D-SUB na HDMI

B. zweryfikować, czy wentylator działa prawidłowo i czy nie jest zabrudzony

C. dodać nowy moduł pamięci RAM, aby odciążyć kartę

D. wymienić dysk twardy na nowy o takiej samej pojemności i prędkości obrotowej

Sprawdzenie, czy wentylator karty graficznej jest sprawny oraz czy nie jest zakurzony, jest kluczowym krokiem w diagnostyce problemów z temperaturą podzespołów komputerowych. Wysoka temperatura, jak 87°C, może wynikać z niewłaściwego chłodzenia, co może prowadzić do dotkliwego uszkodzenia karty graficznej. Wentylatory w kartach graficznych odpowiadają za odprowadzanie ciepła, a ich zablokowanie przez kurz lub inne zanieczyszczenia znacząco ogranicza ich efektywność. W praktyce, regularne czyszczenie wentylatorów oraz radiatorów powinno być standardową procedurą konserwacyjną w utrzymaniu sprzętu komputerowego. Ponadto, w sytuacji stwierdzenia usterki wentylatora, jego wymiana na nowy, odpowiedni model zapewni poprawne działanie karty graficznej oraz jej dłuższą żywotność. Warto również monitorować temperatury podzespołów za pomocą oprogramowania diagnostycznego, co pozwala na wczesne wykrycie problemów i zapobieganie poważniejszym uszkodzeniom.

Pytanie 31

Aby wyjąć dysk twardy zamocowany w laptopie przy użyciu podanych śrub, najlepiej zastosować wkrętak typu

A. spanner

B. imbus

C. philips

D. torx

Wkrętaki typu Philips, często nazywane krzyżakowymi, są powszechnie stosowane do wkrętów i śrub z nacięciem krzyżowym. Ich zastosowanie wynika z unikalnej konstrukcji końcówki wkrętaka, która idealnie pasuje do nacięcia w główce śruby, co minimalizuje ryzyko wyślizgiwania się narzędzia podczas pracy. Tego rodzaju wkrętak jest standardem w montażu komponentów elektronicznych, takich jak laptopy, ze względu na precyzję i bezpieczeństwo pracy, które oferuje. Wkrętaki Philips są również zaprojektowane tak, aby przenosić większy moment obrotowy w porównaniu do innych typów wkrętaków, co czyni je idealnym narzędziem do pracy z małymi śrubami w delikatnych urządzeniach elektronicznych. W praktyce, stosowanie wkrętaka Philips pomaga w zapewnieniu stabilnego i trwałego połączenia, co jest kluczowe w przypadku mobilnych urządzeń elektronicznych, które są narażone na ciągłe wstrząsy i wibracje. Dodatkowo, korzystanie z odpowiedniego narzędzia zgodnie z jego przeznaczeniem jest uznawane za najlepszą praktykę inżynieryjną i jest zgodne ze standardami produkcyjnymi, które zalecają użycie narzędzi minimalizujących uszkodzenie komponentów i zapewniających długowieczność urządzenia.

Pytanie 32

Komunikat, który pojawia się po uruchomieniu narzędzia do naprawy systemu Windows, może sugerować

A. uszkodzenie sterowników

B. uszkodzenie plików startowych systemu

C. wykrycie błędnej adresacji IP

D. konieczność zrobienia kopii zapasowej systemu

Komunikat wskazujący na użycie narzędzia do naprawy systemu Windows, często oznacza problem z plikami startowymi systemu. Pliki te są niezbędne do uruchomienia systemu operacyjnego, a ich uszkodzenie może prowadzić do sytuacji, gdzie system nie jest w stanie się poprawnie uruchomić. Narzędzie Startup Repair jest zaprojektowane do automatycznego wykrywania i naprawiania takich problemów. Jest ono częścią środowiska odzyskiwania systemu Windows, które pomaga przywrócić funkcjonalność systemu bez konieczności instalacji od nowa, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie utrzymania systemów IT. Przyczyn uszkodzenia plików startowych może być wiele, w tym nagłe wyłączenia prądu, ataki złośliwego oprogramowania lub błędy w systemie plików. Regularne wykonywanie kopii zapasowych i korzystanie z narzędzi ochronnych może zminimalizować ryzyko takich problemów. Wiedza o tym jak działa i kiedy używać narzędzia Startup Repair jest kluczowa dla każdego specjalisty IT, umożliwiając szybkie przywracanie działania systemów komputerowych i minimalizowanie przestojów.

Pytanie 33

Jaką czynność można wykonać podczas konfiguracji przełącznika CISCO w interfejsie CLI, bez przechodzenia do trybu uprzywilejowanego, na poziomie dostępu widocznym w powyższej ramce?

A. Tworzenie sieci VLAN

B. Wyświetlenie tablicy ARP

C. Zmiana nazwy systemowej

D. Określanie haseł dostępu

Zmiana nazwy systemowej, określanie haseł dostępu oraz tworzenie sieci VLAN wymagają dostępu do trybu uprzywilejowanego, co oznacza, że nie mogą być realizowane na podstawowym poziomie dostępu. Często występującym błędem myślowym jest skojarzenie podstawowych komend administracyjnych z podstawowym poziomem dostępu, co prowadzi do nieporozumień. Zmiana nazwy systemowej jest kluczowym krokiem w procesie identyfikacji urządzenia w sieci. Użytkownik musi wykonać polecenie 'hostname [nazwa]', które jest dostępne jedynie w trybie uprzywilejowanym, ponieważ zmiana tej nazwy wpływa na cały system i jego funkcjonowanie. Podobnie, określanie haseł dostępu, które obejmuje polecenia takie jak 'enable secret [hasło]', także nie może być wykonane bez dostępu do trybu uprzywilejowanego. Ta operacja jest niezbędna dla zapewnienia bezpieczeństwa urządzenia, co jest kluczowe w środowiskach produkcyjnych. Tworzenie sieci VLAN (Virtual Local Area Network) to kolejna operacja, która wymaga podniesienia poziomu uprawnień do trybu uprzywilejowanego. VLAN-y są używane do segmentacji ruchu w sieci oraz zwiększenia bezpieczeństwa poprzez oddzielanie różnych grup użytkowników. Ostatecznie, zrozumienie, które operacje są dostępne na poszczególnych poziomach uprawnień, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania siecią oraz dla zapewnienia jej bezpieczeństwa i stabilności.

Pytanie 34

Czym jest mapowanie dysków?

A. przypisaniem litery dysku do wybranego katalogu sieciowego

B. tworzeniem kont użytkowników i grup

C. przydzieleniem uprawnień do folderu użytkownikom w sieci WAN

D. ustawieniem interfejsów sieciowych

Mapowanie dysków to proces, który polega na przypisaniu oznaczenia dysku (np. litery w systemie Windows) do wybranego katalogu sieciowego. Dzięki temu użytkownicy mogą łatwiej uzyskiwać dostęp do zasobów znajdujących się na serwerze w sieci lokalnej. Na przykład, jeśli firma posiada serwer z folderem współdzielonym, mapowanie tego folderu do litery dysku (np. Z:) umożliwia użytkownikom dostęp do tego folderu tak, jakby był on lokalnym dyskiem ich komputera. Jest to szczególnie istotne w większych organizacjach, gdzie wielu pracowników potrzebuje wspólnego dostępu do dokumentów, co z kolei wpływa na zwiększenie efektywności pracy zespołowej. Mapowanie dysków jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania danymi i bezpieczeństwa, ponieważ pozwala na centralizację plików oraz łatwe zarządzanie uprawnieniami dostępu, co jest kluczowe w kontekście ochrony wrażliwych informacji.

Pytanie 35

W systemie Linux polecenie chmod służy do

A. zmiany właściciela pliku

B. pokazywania danych o ostatniej modyfikacji pliku

C. określenia praw dostępu do pliku

D. przywracania poprawności systemu plików

Polecenie chmod w systemie Linux jest kluczowym narzędziem służącym do zarządzania prawami dostępu do plików i katalogów. Umożliwia administratorom i użytkownikom systemu określenie, kto może odczytywać, zapisywać lub wykonywać dany plik. Prawa dostępu są reprezentowane przez trzy główne kategorie: właściciela pliku, grupy, do której należy plik, oraz pozostałych użytkowników. Przykładowo, komenda 'chmod 755 plik.txt' ustawia pełne prawa (czytanie, pisanie, wykonywanie) dla właściciela oraz prawa do czytania i wykonywania dla grupy i innych. Ważne jest, aby świadome zarządzanie prawami dostępu przyczyniło się do ochrony danych, a także do zapobiegania nieautoryzowanemu dostępowi do wrażliwych informacji. Dobrym nawykiem jest regularne audytowanie praw dostępu i dostosowywanie ich zgodnie z zasadą najmniejszych uprawnień, co jest praktyką rekomendowaną w bezpieczeństwie informatycznym.

Pytanie 36

Jakie narzędzie chroni komputer przed niechcianym oprogramowaniem pochodzącym z sieci?

A. Program antywirusowy

B. Protokół SSL

C. Protokół HTTPS

D. Program sniffer

Program antywirusowy jest kluczowym narzędziem w ochronie komputerów przed złośliwym oprogramowaniem, które często pochodzi z Internetu. Jego głównym zadaniem jest skanowanie, wykrywanie oraz usuwanie wirusów, robaków, trojanów i innych form malware'u. Dzięki wykorzystaniu sygnatur wirusów oraz technologii heurystycznych, programy antywirusowe są w stanie identyfikować nowe zagrożenia, co jest niezbędne w dzisiejszym szybko zmieniającym się środowisku cyfrowym. Przykładowo, wiele rozwiązań antywirusowych oferuje także zabezpieczenia w czasie rzeczywistym, co oznacza, że monitorują oni aktywność systemu i plików w momencie ich użycia, co znacząco zwiększa poziom ochrony. Rekomendowane jest regularne aktualizowanie bazy sygnatur, aby program mógł skutecznie rozpoznawać najnowsze zagrożenia. Ponadto, dobre praktyki zalecają użytkownikom korzystanie z dodatkowych warstw zabezpieczeń, takich jak zapory ogniowe, które współpracują z oprogramowaniem antywirusowym, tworząc kompleksowy system ochrony. Warto również pamiętać o regularnym wykonywaniu kopii zapasowych danych, co w przypadku infekcji pozwala na ich odzyskanie.

Pytanie 37

Aby zminimalizować wpływ zakłóceń elektromagnetycznych na przesyłany sygnał w tworzonej sieci komputerowej, jakie rozwiązanie należy zastosować?

A. światłowód

B. gruby przewód koncentryczny

C. ekranowaną skrętkę

D. cienki przewód koncentryczny

Jasne, że światłowód to naprawdę rewelacyjny wybór, jeśli chodzi o zminimalizowanie wpływu zakłóceń elektromagnetycznych. W porównaniu do zwykłych miedzianych kabli, światłowody przesyłają dane jako impulsy świetlne. I przez to nie są narażone na różne zakłócenia. To naprawdę ważne w miejscach, gdzie mamy do czynienia z dużą ilością urządzeń elektrycznych czy w przemyśle. Na przykład, telekomunikacja na tym bazuje, bo muszą mieć super stabilny sygnał i dużą przepustowość. Słyszałem o standardach jak IEEE 802.3 czy ITU-T G.652, które mówią, że światłowody są naprawdę niezawodne na dłuższych dystansach. No i są lżejsze i cieńsze, co jeszcze bardziej ułatwia ich wykorzystanie w nowoczesnych sieciach. Tak czy inaczej, światłowody to zdecydowanie strzał w dziesiątkę, jeśli chodzi o jakość usług telekomunikacyjnych.

Pytanie 38

Oprogramowanie OEM (Original Equipment Manufacturer) jest związane z

A. wszystkimi komputerami w danym gospodarstwie domowym

B. właścicielem/nabywcą komputera

C. systemem operacyjnym zainstalowanym na konkretnym komputerze

D. komputerem (lub jego elementem), na którym zostało zainstalowane

W przypadku pytań dotyczących oprogramowania OEM, wiele osób może mieć mylne przekonania dotyczące przypisania licencji. Na przykład, odpowiedź sugerująca, że oprogramowanie OEM jest przypisane do właściciela lub nabywcy komputera, jest błędna. Licencje OEM są związane z konkretnym sprzętem, a nie z osobą, co oznacza, że w momencie sprzedaży komputera, licencja na oprogramowanie OEM również przechodzi na nowego właściciela, ale nie można jej przenieść na inny komputer. Kolejny powszechny błąd myślowy polega na utożsamianiu oprogramowania z systemem operacyjnym, co może prowadzić do nieporozumień. Oprogramowanie OEM może obejmować różnorodne aplikacje i sterowniki dostarczane przez producenta sprzętu, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania urządzenia. W związku z tym, przypisanie oprogramowania do systemu operacyjnego jako takiego, a nie do konkretnego komputera, jest niewłaściwe. Ostatnią, niepoprawną koncepcją jest myślenie, że oprogramowanie OEM może być używane na wszystkich komputerach w danym gospodarstwie domowym. Licencja OEM ogranicza się do jednego urządzenia, co oznacza, że użytkownik musi zakupić osobne licencje dla innych komputerów. Wszystkie te błędne założenia mogą prowadzić do naruszeń warunków licencji oraz problemów z aktywacją oprogramowania, co podkreśla znaczenie edukacji w zakresie podstaw licencjonowania oprogramowania.

Pytanie 39

Interfejs równoległy, który ma magistralę złożoną z 8 linii danych, 4 linii sterujących oraz 5 linii statusowych, nie zawiera linii zasilających i umożliwia transmisję na dystans do 5 metrów, gdy kable sygnałowe są skręcone z przewodami masy, a w przeciwnym razie na dystans do 2 metrów, jest określany mianem

A. USB

B. EISA

C. LPT

D. AGP

Odpowiedzi EISA, AGP oraz USB nie są poprawne w kontekście opisanego pytania. EISA, czyli Extended Industry Standard Architecture, to standard magistrali komputerowej, który został zaprojektowany jako rozwinięcie standardu ISA. Podczas gdy EISA umożliwia podłączenie wielu kart rozszerzeń, nie jest to interfejs równoległy i nie spełnia wymagań dotyczących liczby linii danych, linii sterujących ani linii statusu. AGP, z kolei, to interfejs zaprojektowany specjalnie do komunikacji z kartami graficznymi, oferujący wyższą wydajność przez dedykowaną magistralę, ale również nie jest interfejsem równoległym, a jego architektura jest zupełnie inna. USB, czyli Universal Serial Bus, to nowoczesny standard, który obsługuje różnorodne urządzenia, jednak jego konstrukcja opiera się na komunikacji szeregowej, co oznacza, że nie można go zakwalifikować jako interfejs równoległy. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że interfejsy, które są popularne w dzisiejszych czasach, takie jak USB, mogą pełnić te same funkcje co starsze standardy, jak LPT, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków dotyczących ich zastosowań i architektury. Kluczową różnicą jest również maksymalna odległość transmisji oraz sposób, w jaki sygnały są przesyłane, co jest podstawą dla zrozumienia specyfiki różnych interfejsów.

Pytanie 40

Które z poniższych stwierdzeń odnosi się do sieci P2P – peer to peer?

A. Udostępnia jedynie zasoby na dysku

B. Wymaga istnienia centralnego serwera z odpowiednim oprogramowaniem

C. Jest to sieć zorganizowana w strukturę hierarchiczną

D. Komputer w tej sieci może jednocześnie działać jako serwer i klient

Sieci P2P (peer to peer) charakteryzują się tym, że każdy komputer w sieci może pełnić zarówno rolę klienta, jak i serwera. W praktyce oznacza to, że użytkownicy mogą zarówno udostępniać swoje zasoby, jak i korzystać z zasobów innych użytkowników. Przykładem zastosowania tej architektury jest popularny system wymiany plików BitTorrent, w którym każdy uczestnik pobiera fragmenty pliku od innych użytkowników, jednocześnie dzieląc się swoimi fragmentami z innymi. Ta decentralizacja przyczynia się do większej efektywności oraz odporności na awarie, ponieważ nie ma jednego punktu, którego awaria mogłaby zakłócić cały system. Dzięki temu P2P jest często wykorzystywane w aplikacjach takich jak gry online, komunikatory, a także w systemach blockchain. Z praktycznego punktu widzenia, wykorzystanie modelu P2P pozwala na zwiększenie przepustowości sieci oraz lepsze wykorzystanie posiadanych zasobów, co jest zgodne z nowoczesnymi standardami zarządzania sieciami.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej