Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik fotografii i multimediów
  • Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
  • Data rozpoczęcia: 14 kwietnia 2025 23:53
  • Data zakończenia: 15 kwietnia 2025 00:04

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jakie urządzenie powinno być zastosowane do uzyskania pozytywnej kopii z czarno-białego negatywu o wymiarach 13 x 18 cm w skali 1:1?

A. Powiększalnika
B. Wizualizera
C. Skanera
D. Kopiarki stykowej
Kopiarka stykowa to urządzenie, które idealnie nadaje się do uzyskiwania kopii pozytywnych z negatywów, w szczególności przy zachowaniu skali odwzorowania 1:1. Działa na zasadzie bezpośredniego kontaktu materiału źródłowego z papierem fotograficznym, co pozwala na uzyskanie wiernych odwzorowań detali oraz tonalności. Używając kopiarki stykowej, można zrealizować proces naświetlania, który nie wymaga złożonego ustawiania parametrów, jak w przypadku powiększalnika. Na przykład, w przypadku pracy z negatywem 13 x 18 cm, wystarczy umieścić go bezpośrednio na płycie maszyny, co zapewnia idealne odwzorowanie bez jakiejkolwiek deformacji obrazu. Warto również zaznaczyć, że kopiarki stykowe są często wykorzystywane w fotografiach czarno-białych, gdzie istotne są szczegóły i kontrasty, co czyni je standardowym narzędziem w tradycyjnej fotografii analogowej. Standardy jakości odbitek uzyskanych w ten sposób są zgodne z wytycznymi branżowymi, co czyni tę metodę niezawodnym wyborem dla profesjonalnych fotografów.
Pytanie 2

Kalibracja monitora przed przetwarzaniem zdjęć do druku odbywa się przy pomocy programu

A. Adobe Gamma
B. Corel Photo-Paint
C. Corel Draw
D. Adobe InDesign
Adobe Gamma to narzędzie, które pomaga nam ustawić monitor tak, żeby kolory, które widzimy, były bliższe rzeczywistości. To ważne, zwłaszcza kiedy przygotowujemy zdjęcia do druku. Kiedy ekran jest dobrze skalibrowany, kolory, które edytujemy, będą dokładniejsze i lepiej oddadzą to, co potem zostanie wydrukowane. To jest kluczowe w pracy z fotografią i grafiką komputerową, gdzie dobrą reprodukcja kolorów ma duże znaczenie. Dzięki Adobe Gamma możemy dostosowywać jasność, kontrast i balans kolorów, a także tworzyć profile ICC, które pomagają systemowi operacyjnemu zarządzać kolorami. Przykłady zastosowania tego programu to sytuacje, kiedy przygotowujemy zdjęcia do drukarni, gdzie wierne odwzorowanie kolorów ma ogromny wpływ na jakość końcowego produktu. Kalibracja monitora przed edytowaniem zdjęć to standard, który powinniśmy stosować w branży kreatywnej, a specjaliści polecają korzystanie z narzędzi takich jak Adobe Gamma.
Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

Aby wzmocnić detale obrazu przez podkreślenie widocznych krawędzi, w programie Photoshop należy użyć

A. gąbki
B. filtru
C. wymazywacza
D. progu
Wybór filtru jako narzędzia do wyostrzania szczegółów obrazu jest w pełni uzasadniony. Filtry w programie Photoshop, takie jak 'Unsharp Mask' czy 'Smart Sharpen', są specjalnie zaprojektowane do poprawy ostrości krawędzi w obrazie, co prowadzi do lepszego uwydatnienia detali. Proces ten polega na zwiększeniu kontrastu pomiędzy pikselami sąsiadującymi, co sprawia, że krawędzie stają się bardziej wyraźne. Przykładem zastosowania filtru może być edytowanie zdjęć portretowych, gdzie wyostrzanie oczu i ust dodaje żywotności i atrakcyjności zdjęciu. Warto również pamiętać o standardzie, który zaleca, aby proces wyostrzania był przeprowadzany na końcowym etapie edycji, po wykonaniu wszystkich innych korekcji, aby uzyskać optymalne rezultaty. Dodatkowo, w zastosowaniach takich jak fotografia produktowa, wyostrzenie za pomocą filtrów może znacząco poprawić postrzeganą jakość zdjęć, czyniąc je bardziej przyciągającymi dla potencjalnych klientów.
Pytanie 5

Obrazek, który ma być umieszczony w galerii online, powinien być zapisany w rozdzielczości

A. 72 ppi
B. 150 ppi
C. 36 ppi
D. 300 ppi
Rozdzielczości 36 ppi, 300 ppi oraz 150 ppi nie są odpowiednie dla zdjęć przeznaczonych do galerii internetowych. Rozdzielczość 36 ppi jest zbyt niska, aby uzyskać zadowalającą jakość obrazu na większości nowoczesnych ekranów. Tak niska rozdzielczość skutkuje rozmytymi i niewyraźnymi obrazami, co negatywnie wpływa na wrażenia użytkowników. W przypadku 300 ppi, chociaż jest to standardowa rozdzielczość dla druku, jest zdecydowanie zbyt wysoka do zastosowań internetowych. Tego rodzaju obrazy zajmują dużo miejsca oraz w znaczący sposób spowalniają ładowanie strony, co jest niepożądane w kontekście użyteczności. Korzystanie z 150 ppi również nie jest optymalne, ponieważ chociaż jest lepsze niż 36 ppi, nadal nie dorównuje 72 ppi pod względem wydajności dla treści internetowych. Używanie zbyt wysokich rozdzielczości powoduje, że obrazy są nieadekwatne do standardów webowych, gdzie szybkie ładowanie i optymalizacja są kluczowe. W praktyce, dla zapewnienia dobrej jakości wizualnej oraz efektywności, istotne jest, aby zdjęcia były przygotowywane zgodnie z przyjętymi standardami branżowymi, które zalecają 72 ppi jako idealne rozwiązanie w kontekście wyświetlania obrazów online.
Pytanie 6

W procesie chemicznej obróbki materiałów barwnych odwracalnych występują następujące etapy

A. wywoływanie czarno-białe, przerywanie, odbielanie, zadymianie, wywoływanie barwne, utrwalanie, płukanie
B. wywoływanie barwne, odbielanie, utrwalanie, płukanie
C. wywoływanie barwne, przerywanie, odbielanie, zadymianie, wywoływanie czarno-białe, utrwalanie, płukanie
D. wywoływanie czarno-białe, przerywanie, utrwalanie, płukanie
Odpowiedź wywoływanie czarno-białe, przerywanie, odbielanie, zadymianie, wywoływanie barwne, utrwalanie, płukanie jest poprawna, ponieważ opisuje sekwencję procesów typowych dla obróbki chemicznej materiałów odwracalnych barwnych. W pierwszym etapie, wywoływanie czarno-białe, materiał fotograficzny jest przekształcany w obraz monochromatyczny poprzez działanie odpowiednich chemikaliów. Następnie następuje przerywanie, które zatrzymuje reakcję chemiczną, co jest kluczowe dla uzyskania pożądanych efektów. Odbielanie usuwa pewne obszary barwne, co jest istotne, aby uzyskać czystość obrazów. Działanie zadymiania dodaje specyfikę wizualną poprzez wprowadzenie efektów światłocienia. Wywoływanie barwne to kluczowy moment, w którym barwniki są aktywowane, co pozwala na uzyskanie pełnokolorowych obrazów. Utrwalanie zabezpiecza obraz przed dalszymi reakcjami chemicznymi, a płukanie usuwa resztki chemikaliów, co jest niezbędne dla trwałości finalnego produktu. Właściwe wykonanie każdego z tych kroków zgodnie z przyjętymi standardami zapewnia wysoką jakość zdjęć oraz ich długotrwałość, co jest kluczowe w praktyce fotograficznej i obrazowej.
Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 8

Oświetlenie w stylu Rembrandta sugeruje, że na portrecie modela

A. na policzku można dostrzec światło w kształcie trójkąta
B. widać cienie pod oczami
C. na twarzy nie występują żadne cienie
D. obie strony twarzy są równomiernie oświetlone
Oświetlenie rembrandtowskie to technika oświetleniowa, która charakteryzuje się tworzeniem na twarzy modela charakterystycznego trójkątnego obszaru światła, zazwyczaj na policzku. To oświetlenie uzyskuje się poprzez umieszczenie źródła światła pod kątem około 45 stopni względem modela, co pozwala na uzyskanie głębi i wymiaru w portrecie. Dobrą praktyką w fotografii portretowej jest stosowanie tej techniki do podkreślenia rysów twarzy oraz nadania jej bardziej dramatycznego wyglądu. Oświetlenie rembrandtowskie jest często stosowane w fotografii studyjnej, jak również w warunkach naturalnych, gdzie można wykorzystać światło słoneczne. Zastosowanie tej techniki daje wrażenie trójwymiarowości i jest zgodne z zasadami klasycznej kompozycji, które podkreślają walory estetyczne portretu. Przykłady zastosowania można zobaczyć w pracach takich artystów jak Rembrandt van Rijn, po którym technika ta została nazwana, ale również w nowoczesnej fotografii, gdzie jest ceniona za swoje walory estetyczne oraz emocjonalne.
Pytanie 9

Jaką część padającego światła odbija powierzchnia <i>szarej karty</i>?

A. 3%
B. 90%
C. 18%
D. 30%
Odpowiedzi 3%, 90% oraz 30% są błędne, ponieważ nie uwzględniają specyfiki właściwości odbicia światła przez szare karty. Przy 3% odbicia mamy do czynienia z powierzchnią o bardzo niskiej refleksyjności, co nie jest charakterystyczne dla standardowych narzędzi używanych w fotografii. Tego typu powierzchnie mogą prowadzić do niedoszacowania ilości światła, co w praktyce skutkuje niedoświetlonymi zdjęciami i utratą detali w ciemnych obszarach. Odpowiedź 90% wskazuje na błędne przekonanie, że szare karty są bliskie odbicia światła od powierzchni białych, co jest mylące. Tego typu odbicie mogłoby sugerować, że karta działa jak lusterko, co jest absolutnie nieprawdziwe, gdyż celem jej użycia jest oddanie neutralnej wartości kolorystycznej, a nie maksymalne odbicie światła. Odpowiedź 30% również zniekształca rzeczywistość, ponieważ odbicie na poziomie 30% może być mylone z innymi powierzchniami, które są stosowane w różnych zastosowaniach, ale nie spełniają roli standardu kalibracji w fotografii. Dlatego ważne jest, aby rozumieć, że szara karta odbija 18% padającego światła, co czyni ją kluczowym narzędziem w zachowaniu prawidłowej ekspozycji i balansu kolorystycznego.
Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

Termin 'przysłona' odnosi się do mechanizmu zainstalowanego w

A. korpusie aparatu.
B. obiektywie.
C. układzie pentagonalnym.
D. lampie wbudowanej.
Termin "przysłona" odnosi się do mechanizmu umieszczonego w obiektywie aparatu fotograficznego. Przysłona reguluje ilość światła wpadającego do matrycy lub filmu, co bezpośrednio wpływa na ekspozycję zdjęcia. Otwór przysłony jest wyrażany w wartościach f-stop (np. f/2.8, f/4), gdzie niższa wartość oznacza szerszy otwór i większą ilość światła. Użycie odpowiedniej przysłony ma kluczowe znaczenie nie tylko dla poprawnej ekspozycji, ale także dla głębi ostrości, co jest istotne w wielu stylach fotografii. Na przykład, w portrecie często stosuje się szeroką przysłonę, aby uzyskać płytką głębię ostrości, co pozwala na wyizolowanie modela od tła. Przysłona jest także istotna dla uzyskania efektu bokeh, który sprawia, że tło staje się rozmyte i przyjemne dla oka. Wybór przysłony powinien być dostosowany do warunków oświetleniowych oraz artystycznych zamierzeń fotografa, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii.
Pytanie 12

Fotograf, który do robienia zdjęć krajobrazowych ustawił przysłonę na f/1.2, czułość matrycy na ISO 1400 oraz czas naświetlania na 30 sekund, najprawdopodobniej planuje uchwycić te obrazy przy świetle dziennym

A. nocą
B. po południu
C. w południe
D. o świcie
Odpowiedź na noc jest jak najbardziej trafna. Ustawienia aparatu pokazują, że fotografowanie w nocy wymaga innego podejścia. Przysłona f/1.2 jest naprawdę szeroka, co pozwala na wpuścić więcej światła na matrycę, co w ciemnościach jest mega ważne. ISO 1400 to niezły wybór, bo zwiększa wrażliwość na światło, co w nocy jest kluczowe. Czas naświetlania 30 sekund też pasuje do nocnych zdjęć, ponieważ długi czas otwarcia migawki potrafi uchwycić piękne detale, takie jak gwiazdy czy różne sztuczne światła. Właśnie takie ustawienia są często używane w nocnej fotografii, a ich celem jest uchwycenie wyraźnych i dobrze doświetlonych obrazów nawet w trudnych warunkach. Z własnego doświadczenia mogę powiedzieć, że zdjęcia nocnych miast, gdzie światła uliczne i neony robią niesamowite efekty wizualne, wyglądają świetnie.
Pytanie 13

Reguła podziału obrazu na trzy części w fotografii umożliwia

A. ustalenie właściwej ekspozycji
B. określenie odpowiedniego bracketingu
C. właściwe umiejscowienie elementu w kadrze
D. dobór odpowiedniego sprzętu fotograficznego
Reguła trójpodziału jest jedną z podstawowych zasad kompozycji w fotografii, która pomaga w efektywnym umieszczaniu obiektów w kadrze. Zasada ta polega na podzieleniu kadru na trzy równe części zarówno w pionie, jak i w poziomie, co tworzy dziewięć prostokątów. Kluczowe elementy zdjęcia, takie jak główny obiekt czy punkt zainteresowania, powinny być umieszczone w miejscach przecięcia linii, co zwiększa dynamikę i atrakcyjność wizualną obrazu. Na przykład, w fotografii krajobrazowej, umieszczenie horyzontu na jednej z linii poziomych, a interesującego obiektu na przecięciu, może stworzyć bardziej zbalansowaną kompozycję. Ta technika jest szeroko stosowana przez profesjonalnych fotografów, ponieważ w naturalny sposób przyciąga wzrok widza i nadaje zdjęciom większą głębię i interesującość. Warto również pamiętać, że reguła trójpodziału jest jedynie wskazówką, a nie sztywną zasadą - czasami złamanie jej może prowadzić do interesujących efektów artystycznych.
Pytanie 14

Aby uzyskać nocne zdjęcie z efektem rozmytych smug światła bez zakłóceń, trzeba zastosować długi czas ekspozycji, statyw, wężyk spustowy oraz ustawić czułość matrycy na wartość

A. ISO 400
B. ISO 200
C. ISO 100
D. ISO 800
Odpowiedź ISO 100 jest prawidłowa, ponieważ przy długim czasie naświetlania kluczowe jest zminimalizowanie szumów, które mogą zniekształcać obraz. Niższa wartość ISO, jak 100, oznacza, że matryca aparatu jest mniej czuła na światło, co prowadzi do mniejszego poziomu szumów w finalnym obrazie. Przykładowo, zdjęcia nocne przy wykorzystaniu długiego czasu naświetlania, na poziomie ISO 100, pozwalają na uzyskanie czystych, szczegółowych obrazów, ponieważ szum jest znacznie mniej zauważalny. Przy ustawieniu ISO 100, długi czas naświetlania (np. 10-30 sekund) pozwoli na uchwycenie ruchu, np. smug świetlnych od przejeżdżających samochodów, co jest często poszukiwanym efektem w fotografii nocnej. Zastosowanie statywu jest niezwykle istotne, gdyż eliminuje drgania, które mogłyby wpłynąć na ostrość obrazu. Wężyk spustowy dodatkowo zapobiega wstrząsom przy naciskaniu spustu migawki, co również przyczynia się do osiągnięcia wysokiej jakości zdjęć nocnych. W praktyce, zgodnie z najlepszymi standardami fotograficznymi, ustawienia ISO 100 są rekomendowane przez profesjonalnych fotografów do uzyskania jak najwyższej jakości obrazów w słabym oświetleniu.
Pytanie 15

Fotografowanie obiektów architektonicznych w kompozycji frontalnej odbywa się poprzez uchwycenie budowli z

A. perspektywy zbieżnej do dwóch punktów
B. jej frontowej części
C. perspektywy horyzontalnej
D. jej bocznej części
Kompozycja frontalna w fotografii architektury polega na uchwyceniu budowli z jej przedniej strony, co pozwala na ukazanie pełnej symetrii i detali fasady. Tego typu ujęcia są istotne, ponieważ pozwalają na zrozumienie charakteru architektury, jej formy oraz kontekstu w otoczeniu. Przykładem zastosowania kompozycji frontalnej mogą być zdjęcia zabytków, takich jak pałace czy katedry, gdzie ich imponujące detale są najlepiej widoczne z przodu. Fotografowie często stosują tę technikę w celu podkreślenia monumentalności obiektów oraz ich artystycznych wartości. Dobre praktyki w fotografii architektury sugerują, aby przy wykonywaniu zdjęć frontalnych zwracać uwagę na oświetlenie, które może znacząco wpłynąć na odbiór detali i tekstur budowli. Dodatkowo, warto pamiętać o użyciu statywu, co pozwala na uzyskanie ostrości i stabilności obrazu, zwłaszcza w warunkach słabego oświetlenia. Zastosowanie kompozycji frontalnej jest zgodne z normami fotografii architektonicznej, które zalecają ukazywanie obiektów w sposób, który najlepiej oddaje ich istotę.
Pytanie 16

Pierścienie pośrednie to akcesoria służące do robienia zdjęć?

A. owadów
B. krajobrazowych
C. architektur
D. portretowych
Pierścienie pośrednie to akcesoria fotograficzne, które skutecznie zwiększają odległość między obiektywem a matrycą aparatu, co jest szczególnie istotne w przypadku fotografowania owadów. Dzięki zastosowaniu pierścieni pośrednich, możliwe jest uzyskanie efektu makrofotografii, który pozwala na rejestrowanie detali niewidocznych dla ludzkiego oka. W praktyce, fotografowie wykorzystują pierścienie pośrednie, aby zbliżyć się do obiektów, takich jak owady, kwiaty czy inne małe obiekty, co umożliwia uchwycenie ich szczegółów. Użycie pierścieni pośrednich jest zgodne z zasadami makrofotografii, gdzie kluczowe jest odpowiednie oświetlenie i ustawienie ostrości. Warto również zauważyć, że pierścienie pośrednie nie wpływają na jakość optyczną obiektywu, co czyni je ekonomiczną alternatywą dla drogich obiektywów makro. Dodatkowo, w połączeniu z odpowiednim oświetleniem, pozwalają one na uzyskanie niezwykle szczegółowych ujęć, co jest cenione w biologii, entomologii oraz w naukach przyrodniczych.
Pytanie 17

Tryb działania aparatu, w którym priorytet ma przesłona, oznaczany jest symbolem literowym

A. P
B. M
C. T/TV
D. A/AV
Tryb priorytetu przesłony, oznaczany literami A (Aperture Priority) lub AV (Aperture Value) w aparatach fotograficznych, pozwala fotografowi na bezpośrednie ustawienie wartości przesłony, co wpływa na ilość światła docierającego do matrycy oraz na głębię ostrości w kadrze. W tym trybie aparat automatycznie dobiera czas naświetlania, co jest szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy konieczne jest kontrolowanie efektów wizualnych wynikających z użycia różnorodnych przysłon. Przykładowo, przy użyciu niskiej wartości f (np. f/2.8) można uzyskać efekt bokeh, czyli rozmycie tła, co jest często wykorzystywane w portretach. Z kolei wyższa wartość f (np. f/16) zapewnia większą głębię ostrości, co jest korzystne w krajobrazach. Używanie trybu A/AV jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii, ponieważ daje fotografowi pełną kontrolę nad kreatywnym aspektem kompozycji, a jednocześnie pozwala skupić się na innych detalach kadrowania bez martwienia się o czas naświetlania.
Pytanie 18

Promieniowanie ultrafioletowe, które osiąga powierzchnię Ziemi jako część promieniowania słonecznego, jest rodzajem promieniowania elektromagnetycznego o długości fali mieszczącej się w zakresie

A. 100 nm ÷ 280 nm
B. 50 nm ÷ 100 nm
C. 280 nm ÷ 315 nm
D. 315 nm ÷ 380 nm
Wybór odpowiedzi spoza zakresu 315 nm do 380 nm wskazuje na niepełne zrozumienie klasyfikacji promieniowania ultrafioletowego. Promieniowanie UV jest zazwyczaj podzielone na trzy główne kategorie: UVA (315-400 nm), UVB (280-315 nm) i UVC (100-280 nm). Odpowiedzi wskazujące zakres 100 nm do 280 nm dotyczą promieniowania UVC, które jest w większości absorbowane przez atmosferę ziemską i nie dociera do powierzchni Ziemi, przez co jest mniej istotne w kontekście wpływu na zdrowie ludzi. Z kolei zakres 50 nm do 100 nm odnosi się do ekstremalnego promieniowania ultrafioletowego, które również nie ma wpływu na środowisko, ponieważ jest całkowicie pochłaniane przez atmosferę. Wybór odpowiedzi zawierającej długości fal 280 nm do 315 nm wskazuje na mylenie promieniowania UVB z UVA; UVB jest bardziej energetyczne i ma bezpośredni związek z poparzeniami słonecznymi, podczas gdy UVA jest odpowiedzialne za długoterminowe uszkodzenia skóry. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla skutecznej ochrony przed szkodliwym wpływem promieniowania UV oraz dla stosowania odpowiednich środków ochrony osobistej w codziennym życiu, takich jak stosowanie odpowiednich filtrów przeciwsłonecznych, które są zgodne z zaleceniami dermatologicznymi.
Pytanie 19

Aby zarejestrować różne etapy ruchu, konieczne jest zastosowanie oświetlenia

A. dziennego
B. stroboskopowego
C. błyskowego
D. ciągłego
W przypadku analizy ruchu, wybór odpowiedniego źródła światła ma kluczowe znaczenie. Oświetlenie dzienne, mimo że jest naturalne i szeroko dostępne, nie zapewnia wystarczającej precyzji w rejestracji szybkich ruchów. Jego zmieniająca się intensywność oraz różnorodność warunków atmosferycznych mogą prowadzić do niejednolitych wyników, co utrudnia analizę. Oświetlenie ciągłe, podobnie jak dzienne, dostarcza stałego strumienia światła, ale nie jest w stanie uchwycić szczegółów ruchu o dużej prędkości, co czyni je niewłaściwym wyborem. W kontekście badań naukowych i inżynieryjnych, ważne jest, aby unikać podejść, które mogą powodować rozmycie obrazu, co jest typowe dla tych metod. Z kolei oświetlenie błyskowe, które również emituje intensywne światło, działa na zasadzie jednorazowego błysku, co może prowadzić do utraty informacji o ruchu w czasie, zwłaszcza gdy wymagana jest rejestracja serii ruchów. Stosowanie tych typów oświetlenia wiąże się z typowymi błędami myślowymi, takimi jak przekonanie, że każde źródło światła będzie skuteczne w każdej sytuacji. Kluczowe jest zrozumienie, że dla precyzyjnej analizy ruchu, oświetlenie stroboskopowe jest preferowane, ponieważ zapewnia stabilność i możliwość uchwycenia dynamicznych zmian, co przekłada się na jakość badań i analiz.
Pytanie 20

Aby uzyskać wydruk w formacie 10 x 15 cm przy rozdzielczości 300 dpi, zdjęcie o wymiarach 20 x 30 cm powinno być zeskanowane z minimalną rozdzielczością

A. 600 ppi
B. 75 ppi
C. 150 ppi
D. 300 ppi
Wybór rozdzielczości 75 ppi jest niewłaściwy, ponieważ ta wartość jest zbyt niska do uzyskania wydruku o wysokiej jakości. Przy tej rozdzielczości zdjęcie będzie miało zaledwie 600 x 900 pikseli, co zdecydowanie nie wystarczy, aby spełnić standardy druku w wysokiej rozdzielczości. Niska rozdzielczość prowadzi do utraty szczegółów oraz nieostrości, co jest szczególnie widoczne po wydruku, gdzie każdy detal jest bardziej zauważalny. Z kolei wybór 300 ppi jako minimalnej rozdzielczości skanowania jest błędny, ponieważ taka rozdzielczość nie uwzględnia rozmiaru skanowanego zdjęcia. Rozdzielczość skanowania powinna być odpowiednio dostosowana do wymagań wydruku, a rozdzielczość 300 ppi jest zarezerwowana dla wydruków z oryginalnych, wysokiej jakości zdjęć. Zastosowanie 600 ppi jest również przesadzone, ponieważ generuje pliki o ogromnych rozmiarach, co nie jest konieczne do druku w formacie 10 x 15 cm. Wybierając odpowiednią rozdzielczość skanowania, warto również zrozumieć, że rozdzielczość musi być zgodna z wymogami druku i nie powinna być ani zbyt niska, ani zbyt wysoka. Typowym błędem jest zatem nie przemyślenie relacji między rozmiarami obrazu a wymaganą rozdzielczością, co prowadzi do nieefektywnego wykorzystania zasobów i niezadowalających rezultatów w finalnym wydruku.
Pytanie 21

Jakie narzędzie w programie Adobe Photoshop pozwala na eliminację zniekształceń perspektywy, które wystąpiły na fotografii budynku z niewielkiej odległości?

A. Korekcja obiektywu
B. Zmiana rozmiaru
C. Malowanie pędzlem
D. Skraplanie
Korekcja obiektywu to zaawansowane narzędzie w Adobe Photoshop, które służy do eliminacji zniekształceń perspektywicznych i aberracji optycznych, często występujących przy fotografowaniu budynków i innych obiektów z bliskiej odległości. Poniżej przedstawiam kilka kluczowych aspektów tego narzędzia. Przede wszystkim, pozwala ono na dostosowanie kątów widzenia, co skutkuje bardziej realistycznym odwzorowaniem obiektów. Na przykład, w przypadku fotografii architektury, zniekształcenia mogą spowodować, że prostokątne obiekty będą wyglądały na trapezowe. Korekcja obiektywu umożliwia precyzyjne prostowanie linii i kształtów, co jest szczególnie ważne w profesjonalnej fotografii nieruchomości, gdzie dokładność jest kluczowa. Dodatkowo, dzięki możliwości zastosowania profili korekcji dla konkretnych obiektywów, użytkownik może szybko i efektywnie skorygować zdjęcia, co znacznie podnosi jakość finalnego obrazu. Używanie tego narzędzia jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej, co sprawia, że jest ono niezbędne dla każdego profesjonalnego fotografa.
Pytanie 22

W przypadku, gdy podczas obróbki chemicznej C-41 naświetlony klasyczny czarno-biały materiał negatywowy zostanie przetworzony, jaki będzie rezultat negatywu?

A. przezroczysty
B. czarny
C. niebieski
D. zadymiony
Odpowiedź "przezroczysty" jest prawidłowa, ponieważ w procesie wywoływania materiału negatywowego czarno-białego w systemie C-41, który jest przeznaczony głównie dla materiałów kolorowych, chemikalia działają na zasadzie redukcji. Klasyczne negatywy czarno-białe zawierają emulsję, która reaguje na światło, tworząc obrazy o różnych odcieniach szarości. Gdy taki materiał zostanie poddany nieodpowiednim chemikaliom, w wyniku wywołania zachodzi proces, który nie tworzy tradycyjnego negatywu w formacie czarno-białym, a raczej negatyw przezroczysty z minimalnymi śladami wywołania. W praktyce oznacza to, że będziemy mieli do czynienia z przezroczystym filmem, gdzie zapisane obrazy będą widoczne jako subtelne różnice w przezroczystości. Taki efekt można wykorzystać w różnych technikach artystycznych, w tym w fotomontażach czy w eksperymentalnej fotografii. W kontekście standardów branżowych, ważne jest, aby zrozumieć, jak różne procesy chemiczne wpływają na różne typy materiałów fotograficznych, co może być kluczowe przy wyborze odpowiednich metod obróbki.
Pytanie 23

Plan portretowy, na którym widoczna jest cała postać fotografowanej osoby, nazywany jest planem

A. bliskim
B. pełnym
C. średnim
D. ogólnym
Plan portretowy, który obejmuje całą sylwetkę osoby, nazywamy planem pełnym. To dlatego, że pokazuje postać w kontekście otoczenia, co pozwala zobaczyć nie tylko detale, ale też jak ta osoba współgra z tym, co ją otacza. W fotografii ten rodzaj ujęcia jest bardzo ceniony w portretach, bo mamy wgląd w całość - ciało i kontekst. Na przykład, zdjęcie osoby stojącej w parku pokazuje nie tylko jej rysy, ale też, jak się odnosi do tła. Warto pamiętać, że dobry plan pełny nie tylko pokazuje postać, ale również wpływa na to, jak widz interpretuje obraz, dając mu szersze znaczenie. Takie podejście często widzimy w reklamach czy fotografii modowej, gdzie cała sylwetka modela w połączeniu z otoczeniem może być kluczowym elementem całej prezentacji.
Pytanie 24

Jakiego trybu pomiaru ekspozycji należy użyć w aparacie cyfrowym, aby ocenić natężenie światła na całej powierzchni kadru?

A. Centralnie ważony
B. Matrycowy
C. Punktowy w polu AF
D. Punktowy
Wybór innego trybu pomiaru światła często prowadzi do nieporozumień w kontekście uzyskiwania właściwych ustawień ekspozycji. Tryb matrycowy, mimo że popularny, jest bardziej złożony, gdyż analizuje światło w całym kadrze i stara się znaleźć równowagę, co może prowadzić do błędnych decyzji w sytuacjach, gdy w kadrze występują mocno kontrastujące obszary. Może to skutkować niedoświetleniem lub prześwietleniem kluczowych elementów, zwłaszcza gdy są one bliskie krawędzi obrazu, a nie w centrum. Z kolei tryby punktowe, zarówno w polu AF, jak i ogólnie, są bardziej precyzyjne, lecz ich zastosowanie ogranicza się do pomiaru jednego, niewielkiego obszaru kadru, co nie zawsze oddaje atmosferę całej sceny. Wybierając punktowy pomiar, łatwo o błędy, gdyż skupiając się na niewielkim fragmencie, możemy pominąć ważne uwarunkowania oświetleniowe w innych częściach kadru. Błędem jest również nieodpowiednie dobieranie trybu pomiaru do kontekstu fotografii, co może zniweczyć efekt końcowy. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, kiedy i jak korzystać z poszczególnych trybów, aby uzyskać najlepsze rezultaty.
Pytanie 25

Kondensor stanowi element powiększalnika, który

A. zmiękcza obraz, który jest powiększany
B. jednostajnie kieruje światło na całą powierzchnię negatywu
C. koryguje wady optyczne obiektywu
D. zapobiega skraplaniu pary wodnej na obudowie powiększalnika
Kondensor w powiększalniku pełni kluczową rolę w optymalizacji oświetlenia negatywu, co jest szczególnie istotne dla uzyskania wysokiej jakości odbitek fotograficznych. Jego podstawowym zadaniem jest równomierne kierowanie światła na całą powierzchnię negatywu, co pozwala na uniknięcie niepożądanych cieni i nierównomiernych ekspozycji. W praktyce, kondensory są projektowane tak, aby skupiać światło w odpowiedni sposób, co zapewnia równą jasność i kontrast na całym obrazie. Dobrej jakości kondensory są często wykorzystywane w profesjonalnych laboratoriach fotograficznych, gdzie precyzja jest kluczowa. Warto również zaznaczyć, że stosowanie kondensora w połączeniu z odpowiednim źródłem światła, takim jak żarówka halogenowa, znacząco poprawia efektywność pracy powiększalnika, co wpływa na jakość finalnych odbitek. Zgodnie z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii analogowej, dobór kondensora oraz jego kalibracja mają istotny wpływ na ostateczny rezultat procesu powiększania.
Pytanie 26

Aby zminimalizować odbicia i zwiększyć kontrast cieni w fotografii studyjnej przedmiotów codziennego użytku, warto wykorzystać blendę z powierzchnią

A. złotą
B. czarną
C. srebrną
D. białą
Użycie czarnej blendy w studyjnej fotografii przedmiotów użytkowych jest kluczowe dla osiągnięcia zamierzonych efektów w zakresie kontroli światła. Czarne powierzchnie absorbują światło, co pozwala na zniwelowanie odblasków oraz pogłębienie cieni, nadając obiektom głębię i wymiarowość. W praktyce, umieszczając czarną blendę w odpowiednim miejscu względem źródła światła, możemy znacząco wpłynąć na charakter zdjęcia, tworząc bardziej dramatyczne i wyraziste kompozycje. W przypadku fotografowania błyszczących przedmiotów, takich jak metal czy szkło, czarna blendy szczególnie przydaje się do eliminowania niepożądanych refleksów, które mogłyby zniekształcić obraz. Dodatkowo, wykorzystanie czarnej blendy jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, które zalecają świadome zarządzanie światłem w celu osiągnięcia profesjonalnych rezultatów. Warto także eksperymentować z różnymi kątami i odległościami blendy, aby uzyskać pożądany efekt wizualny.
Pytanie 27

Trójkąt ekspozycji w fotografii odnosi się do relacji pomiędzy

A. czasem naświetlania, matrycą, czułością detektora obrazu
B. czasem naświetlania, obiektywem, czułością detektora obrazu
C. czasem naświetlania, liczbą przysłony, czułością detektora obrazu
D. czasem naświetlania, liczbą przysłony, natężeniem oświetlenia
Trójkąt ekspozycji w fotografii to kluczowe pojęcie, które odnosi się do trzech głównych parametrów wpływających na naświetlenie zdjęcia: czasu naświetlania, liczby przysłony oraz czułości detektora obrazu. Czas naświetlania, wyrażany w sekundach lub ułamkach sekundy, określa, jak długo światło pada na matrycę aparatu. Liczba przysłony (f-stop) to wartość, która opisuje średnicę otworu w obiektywie, przez który przechodzi światło, co ma bezpośredni wpływ na głębię ostrości. Czułość detektora obrazu, mierzona w ISO, informuje, jak wrażliwy jest czujnik na światło. Zrozumienie interakcji między tymi trzema elementami pozwala fotografom na uzyskanie właściwej ekspozycji oraz na kreatywne manipulowanie efektami obrazu, takimi jak zamglenie tła czy zamrażanie ruchu. Przykładowo, w słabym oświetleniu, zwiększenie czułości ISO może pozwolić na skrócenie czasu naświetlania, co jest szczególnie przydatne w fotografii sportowej czy przy zdjęciach w ruchu. Właściwe zrozumienie tych zasad jest fundamentalne dla każdego fotografa, aby móc świadomie kształtować swoje zdjęcia zgodnie z zamierzonymi efektami.
Pytanie 28

Aby uzyskać równomierne i poprawiające wygląd oświetlenie twarzy modelki podczas sesji zdjęciowej w studio, co należy wykorzystać?

A. stożkowy tubus
B. wrota
C. softbox i blendy
D. soczewkę Fresnela
Softbox i blendy są niezwykle skutecznymi narzędziami do uzyskania równomiernego i przyjemnego oświetlenia w fotografii studyjnej. Softbox działa poprzez rozproszenie światła, co eliminuje ostre cienie i tworzy delikatne, naturalnie wyglądające oświetlenie, które jest szczególnie korzystne dla portretów. Użycie blendy pomaga odbić światło i skierować je w odpowiednie miejsca, co pozwala na dodatkowe modelowanie światła oraz podkreślenie rysów twarzy modelki. Dobrze ustawione blendy mogą również zredukować kontrasty i dostosować temperaturę barwową światła, co jest kluczowe w kontekście zachowania naturalnych tonów skóry. W praktyce, aby uzyskać optymalne rezultaty, warto umieścić softbox pod kątem 45 stopni w stosunku do modelki, a blendy używać na przeciwnym boku, co pomoże zbalansować światło i cienie. Taka konfiguracja jest zalecana w branży, aby zapewnić wysoką jakość zdjęć, która spełnia standardy profesjonalnej fotografii portretowej.
Pytanie 29

Z jakiej odległości powinien fotograf oświetlić obiekt, jeśli wykorzystuje lampę błyskową o LP=42, przy ISO 100 oraz przysłonie f/8?

A. Około 30 m
B. Około 15 m
C. Około 5 m
D. Około 1 m
Aby obliczyć optymalną odległość fotografowania obiektu przy użyciu lampy błyskowej o liczbie przewodniej (LP) 42, przy wartości ISO 100 i przysłonie f/8, należy zastosować odpowiednią formułę. Liczba przewodnia odnosi się do maksymalnej odległości, z jakiej lampa jest w stanie oświetlić obiekt w danych warunkach. Przy przysłonie f/8, można wykorzystać wzór: Odległość (m) = LP / (ISO / 100) / f-stop. W tym przypadku obliczenia będą wyglądały następująco: Odległość = 42 / (100 / 100) / 8 = 42 / 8 = 5.25 m. Dlatego optymalna odległość to około 5 m. Taka praktyka jest zgodna z dobrymi standardami w fotografii, ponieważ pozwala na uzyskanie odpowiedniej ekspozycji i jakości zdjęcia. Warto pamiętać, że zbyt bliskie podejście do obiektu może prowadzić do prześwietlenia oraz efektu 'przeźroczy', natomiast zbyt daleka odległość skutkuje niedoświetleniem. W praktyce, znajomość liczby przewodniej lampy błyskowej oraz ustawień aparatu jest kluczowa dla uzyskania profesjonalnych rezultatów.
Pytanie 30

Jakiej wartości skali ISO arytmetycznej odpowiada oznaczenie czułości 21°?

A. 400
B. 800
C. 100
D. 200
Wybór odpowiedzi 200, 400 lub 800 opiera się na powszechnych nieporozumieniach dotyczących skali ISO. Każda z tych wartości oznacza wyższą czułość na światło niż 100 ISO, co skutkuje zwiększoną podatnością na szum oraz innymi niepożądanymi efektami w przypadku niewłaściwego doboru. Na przykład, ISO 200 jest dwukrotnie bardziej czułe niż ISO 100, przez co zdjęcia mogą być prześwietlone w jasnych warunkach, a także mogą ujawniać wyższy poziom szumów w ciemnych partiach obrazu. Z kolei ISO 400 i 800 są odpowiednie do fotografowania w trudnych warunkach oświetleniowych, ale mogą prowadzić do utraty detali w jasnych obszarach, co jest typowym błędem w ocenie potrzebnej czułości. Często fotografowie nowicjusze zakładają, że wyższa czułość zawsze przynosi lepsze efekty, co jest nieprawidłowe. Kluczowe jest zrozumienie, że wybór ISO powinien być podyktowany nie tylko warunkami oświetleniowymi, ale także zamierzonymi efektami artystycznymi. Dlatego poprawne określenie ISO na poziomie 100 jest istotne dla uzyskania jakościowych zdjęć w sprzyjających warunkach oświetleniowych, eliminując ryzyko wprowadzenia niepożądanych artefaktów, które mogą wystąpić przy wyższych wartościach ISO.
Pytanie 31

Jakiej operacji nie da się zrealizować w programie Adobe Photoshop?

A. Trasowania mapy bitowej
B. Rasteryzacji warstwy tekstowej
C. Obrysowania zaznaczenia
D. Wypełnienia zaznaczenia
Trasowanie mapy bitowej to proces, który nie jest bezpośrednio wspierany w programie Adobe Photoshop. W Photoshopie mamy do czynienia z grafiką rastrową, co oznacza, że obrazy składają się z pikseli. Natomiast trasowanie mapy bitowej jest techniką, która najczęściej kojarzy się z grafiką wektorową. W przypadku wektorów, trasowanie polega na przekształceniu obrazu rastrowego w zestaw linii i kształtów opartych na matematycznych równaniach. Adobe Illustrator jest programem, który lepiej sprawdza się w tym zakresie, oferując narzędzia do wektoryzacji. W Photoshopie można jednak konwertować rastrowe warstwy na wektory w ograniczonym zakresie, ale pełne trasowanie wymaga dedykowanych narzędzi. W kontekście praktycznym, umiejętność rozróżniania między grafiką rastrową a wektorową jest kluczowa w branży kreatywnej, gdzie często musimy wybierać odpowiednie narzędzia zgodnie z wymaganiami projektu. Warto zatem znać możliwości różnych programów i ich odpowiednie zastosowanie.
Pytanie 32

W jakim formacie powinien być zapisany zeskanowany obraz, aby mógł być poddany dalszej obróbce?

A. TIFF
B. JPEG
C. PDF
D. RAW
Wybierając inne formaty, można napotkać liczne ograniczenia, które czynią je nieodpowiednimi do dalszej obróbki skanowanych obrazów. JPEG, chociaż popularny ze względu na korzystną kompresję, jest formatem stratnym. Oznacza to, że podczas zapisu plików w tym formacie dochodzi do utraty danych, co może znacząco wpłynąć na jakość obrazu, zwłaszcza w przypadku wielokrotnej edycji. Kompresja stosowana w JPEG może prowadzić do pojawienia się artefaktów, co czyni go mało użytecznym w profesjonalnych zastosowaniach, gdzie każda jakość detalu ma znaczenie. PDF, choć przydatny do dokumentacji i prezentacji, nie jest idealnym formatem do przechowywania obrazów do edycji, ponieważ może ograniczać dostęp do oryginalnych danych graficznych, a także nie zapewnia optymalnej jakości kolorów. Natomiast RAW, mimo że jest formatem bezstratnym, zazwyczaj wymaga specjalistycznego oprogramowania do obróbki i nie jest powszechnie używany w przypadkach skanowania dokumentów. Użycie niewłaściwego formatu może prowadzić do problemów z jakością, utratą szczegółów oraz ograniczonymi możliwościami edycyjnymi, co stanowi istotne błędne podejście w kontekście efektywnej obróbki skanowanych materiałów.
Pytanie 33

Podczas robienia zdjęć z użyciem lampy błyskowej najkrótszy czas synchronizacji migawki szczelinowej to czas

A. otwarcia migawki, w którym można oświetlić całą powierzchnię klatki
B. w którym następuje równoczesne aktywowanie błysku wszystkich lamp błyskowych
C. naświetlania trwający tyle, ile czas trwania błysku
D. naświetlania umożliwiający naładowanie lampy błyskowej
W kontekście pytania należy zrozumieć, dlaczego inne odpowiedzi są niepoprawne. Wyzwolenie błysku wszystkich lamp błyskowych jednocześnie nie jest związane z czasem synchronizacji migawki, lecz z rodzajem lampy błyskowej oraz sposobem jej podłączenia. Synchronizacja dotyczy jedynie momentu, w którym migawka jest otwarta, a lampa błyskowa emituje światło, co niekoniecznie wiąże się z jednoczesnym wyzwoleniem wszystkich źródeł światła. Czas naświetlania, który pozwala na naładowanie lampy błyskowej, również nie jest adekwatny w kontekście synchronizacji, ponieważ naładowanie lampy nie wpływa na fizyczne otwarcie migawki. Ostatnia koncepcja, mówiąca o czasie naświetlania trwającym tyle, ile czas trwania błysku, jest myląca. Błysk lampy jest zjawiskiem krótkotrwałym, jednak czas naświetlania migawki musi być dostosowany do momentu, w którym migawka jest całkowicie otwarta. Używając niewłaściwych definicji, można wprowadzić się w błąd, co prowadzi do nieprawidłowych wyników w praktyce fotograficznej. Kluczowe jest zrozumienie, że poprawne użycie czasu synchronizacji jest fundamentalne dla uzyskania właściwych efektów świetlnych i uchwycenia detali w fotografii, zwłaszcza w warunkach dynamicznych.
Pytanie 34

Który z formatów plików graficznych pozwala na archiwizację fotografii z kompresją bezstratną, jednocześnie zachowując delikatne przejścia tonalne w obrazie?

A. PNG
B. JPEG
C. TIFF
D. GIF
Format TIFF (Tagged Image File Format) jest idealnym rozwiązaniem dla fotografów oraz profesjonalnych grafików, gdyż zapewnia bezstratną kompresję, co oznacza, że nie traci żadnych informacji o obrazie. W przeciwieństwie do formatów takich jak JPEG, gdzie zachodzi kompresja stratna, TIFF pozwala na zachowanie pełnej jakości obrazu, co jest kluczowe w przypadku subtelnych przejść tonalnych. Takie właściwości sprawiają, że TIFF jest często używany w branży fotograficznej, archiwizacji oraz w drukarstwie wysokiej jakości. W praktyce, gdy fotografowie wykonują zdjęcia w formacie TIFF, mogą być pewni, że ich obrazy zachowają pełne detale i bogactwo kolorów, co jest niezbędne przy późniejszym edytowaniu lub druku. Warto także zauważyć, że TIFF obsługuje wiele warstw i kanałów kolorów, co daje szerokie możliwości edycyjne, sprawiając, że format ten jest standardem w zawodowej obróbce zdjęć. Użycie TIFF w archiwizacji zdjęć to dobra praktyka, ponieważ wiele aplikacji graficznych, takich jak Adobe Photoshop, obsługuje ten format, co ułatwia współpracę i wymianę plików między różnymi programami.
Pytanie 35

Czym jest kompozycja w fotografii?

A. pokazanie dysharmonii w obrazie
B. chaotyczny układ konstrukcji przestrzennych
C. losowy, przypadkowy układ elementów
D. harmonijny układ elementów tworzących spójną całość na płaszczyźnie
Kompozycja w fotografii odnosi się do harmonijnego układu elementów, który tworzy spójną całość na płaszczyźnie obrazu. Właściwa kompozycja jest kluczowa dla przyciągnięcia uwagi widza oraz dla efektywnego przekazywania zamysłu artystycznego fotografa. Przykładem zastosowania kompozycji jest zasada trójpodziału, która dzieli obraz na dziewięć równych części, co pomaga w umiejscowieniu najważniejszych elementów w punktach przecięcia linii. W praktyce, umieszczając obiekt w jednym z tych punktów, można osiągnąć bardziej zrównoważony i interesujący kadr. Kolejnym przykładem jest wykorzystanie linii prowadzących, które prowadzą wzrok widza w kierunku głównego tematu zdjęcia. Dobrze zaplanowana kompozycja nie tylko wzmacnia estetykę fotografii, ale także ułatwia widzowi zrozumienie przekazu oraz kontekstu obrazu, co jest zgodne z dobrą praktyką w fotografii artystycznej.
Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

Jakiego skanera należy użyć, aby uzyskać cyfrową wersję kolorowego diapozytywu?

A. Manualnego
B. Bębnowego
C. 3D
D. Przezroczystego
Bębnowy skaner to naprawdę fajne urządzenie, stworzone specjalnie do skanowania diapozytywów i innych przezroczystych materiałów. To, co go wyróżnia, to wysoka rozdzielczość i świetne odwzorowanie kolorów – co jest mega ważne, gdy skanujemy kolorowe diapozytywy, gdzie każdy szczegół się liczy. Można go używać chociażby do archiwizacji starych filmów czy zdjęć, dzięki czemu możemy je zdigitalizować, zachowując wysoką jakość obrazu. Niektóre skanery bębnowe, jak te od Imacon, potrafią skanować w rozdzielczości nawet 8000 dpi, co czyni je idealnymi do profesjonalnych zastosowań w fotografii i grafice. W branży foto i wydawniczej bębnowe skanery to niemal standard, bo pozwalają uzyskać rezultaty, które świetnie nadają się do druku wysokiej jakości i różnych produkcji multimedialnych.
Pytanie 38

Aby uwydatnić kontury obiektu na zdjęciu, należy użyć oświetlenia

A. dolnego
B. tylnego
C. górno-bocznego
D. przednio-bocznego
Oświetlenie tylne w fotografii to naprawdę istotna sprawa. Dzięki niemu możemy pięknie podkreślić kontury obiektów, co jest super widoczne w przypadku różnych przezroczystych rzeczy. Kiedy światło pada z tyłu, powstaje taki efekt halo, który nadaje zdjęciom głębię i sprawia, że wyglądają bardziej trójwymiarowo. Przykład? Fotografując szklane przedmioty, jak wazon czy butelkę, to tylne oświetlenie wydobywa wszystkie detale i strukturę szkła. W fotografii produktowej takie zdjęcia często przyciągają uwagę, bo świetnie uwypuklają cechy produktów. W sztuce i portrecie to tylne światło potrafi dodać dramatyzmu i atmosfery, co czyni sesje zdjęciowe dużo ciekawsze.
Pytanie 39

Aby zrealizować zdjęcia w plenerze w zakresie podczerwieni, konieczne jest posiadanie aparatu małoobrazkowego z zestawem obiektywów, statywem oraz odpowiednim filtrem

A. UV i film czuły na promieniowanie długofalowe
B. IR i film ortochromatyczny
C. jasnoczerwony oraz film ortochromatyczny
D. IR i film czuły na promieniowanie długofalowe
Wybór jasnoczerwonego filtru oraz filmu ortochromatycznego jest błędny, ponieważ obie te opcje nie są przystosowane do rejestracji promieniowania podczerwonego. Jasnoczerwony filtr przepuszcza głównie widzialne światło, a jego zastosowanie w fotografii podczerwonej nie pozwala na skuteczne uchwycenie fal podczerwonych. Film ortochromatyczny charakteryzuje się tym, że jest czuły na widzialne światło, a jego zastosowanie w kontekście promieniowania podczerwonego jest niewłaściwe, ponieważ nie rejestruje ono fal długości, które są kluczowe dla tego typu fotografii. Podobnie nieprawidłowe jest sugerowanie użycia filtru UV oraz filmu czułego na promieniowanie długofalowe. Promieniowanie UV to zupełnie inny zakres fal, który nie ma zastosowania w kontekście technik podczerwonych. Użycie tego rodzaju sprzętu prowadzi do wyraźnych nieporozumień i braku oczekiwanych efektów wizualnych. Zrozumienie działania filtrów oraz odpowiednich materiałów fotograficznych jest fundamentalne dla uzyskania wysokiej jakości zdjęć. W praktyce, brak znajomości tych zasad może prowadzić do nieudanych prób rejestracji obrazów, a także do frustracji związanej z niedopasowaniem technologicznym. W fotografii plenerowej w promieniowaniu podczerwonym kluczowa jest wiedza na temat długości fal oraz charakterystyki sprzętu, co pozwala na kreatywne i techniczne wykorzystanie dostępnych narzędzi.
Pytanie 40

Jak nazywa się obraz, który powstaje po ekspozycji na światło materiału światłoczułego, lecz nie został jeszcze wywołany?

A. negatywny
B. iluzoryczny
C. utajony
D. pozytywny
Wybór odpowiedzi pozytywowy, pozorny lub negatywowy wskazuje na nieporozumienie związane z terminologią stosowaną w fotografii oraz procesami chemicznymi, które zachodzą w materiałach światłoczułych. Obraz pozytywowy odnosi się do obrazu, który przedstawia rzeczywiste kolory i jasności sceny w sposób bezpośredni. W kontekście naświetlenia materiału światłoczułego, nie może on być opisany jako pozytywowy, dopóki nie zostanie wywołany, co prowadzi do błędnych wniosków o naturze utajonego obrazu. Z kolei termin obraz pozorny jest używany w optyce i oznacza obraz, który nie jest rzeczywisty i nie można go zarejestrować na materiale światłoczułym. Tak więc, odpowiedź ta również jest nieadekwatna w kontekście pytania. Dodatkowo, obraz negatywowy jest pojęciem związanym z techniką wywoływania filmów, w której jasne obszary zdjęcia stają się ciemne, a ciemne obszary jaśnieją. Obraz utajony jest natomiast wstępnym etapem, który nie jest ani pozytywy, ani negatywem i wymaga dalszych procesów, aby stać się widocznym. Typowym błędem jest mylenie tych terminów i pomijanie kluczowych etapów w tworzeniu obrazu fotograficznego, co może prowadzić do braku zrozumienia technologii obrazowania oraz procesów wywoływania, które są fundamentalnymi elementami w pracy każdego fotografa czy technika obrazowania.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej