Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik geodeta
Kwalifikacja: BUD.18 - Wykonywanie pomiarów sytuacyjnych, wysokościowych i realizacyjnych oraz opracowywanie wyników tych pomiarów
Data rozpoczęcia: 3 czerwca 2025 11:40
Data zakończenia: 3 czerwca 2025 11:43

Egzamin niezdany

Wynik: 4/40 punktów (10,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Która z metod niwelacji opiera się na określaniu różnic w wysokości pomiędzy punktami terenu za pomocą zmierzonych kątów pionowych oraz odległości poziomych między tymi punktami?

A. Reperów

B. Punktów rozproszonych

C. Trygonometryczna

D. Geometryczna

Metoda niwelacji trygonometrycznej opiera się na wyznaczaniu różnic wysokości pomiędzy punktami terenowymi przy użyciu pomiarów kątów pionowych oraz odległości poziomych. Ta technika jest szczególnie przydatna w sytuacjach, gdzie bezpośredni dostęp do punktów jest utrudniony lub niemożliwy. W praktyce, inżynierowie często wykorzystują niwelację trygonometryczną do tworzenia bardziej skomplikowanych projektów budowlanych, takich jak mosty czy drogi, gdzie precyzyjne określenie różnic wysokości jest kluczowe. Zastosowanie tej metody pozwala na obliczenia przy użyciu wzorów trygonometrycznych, co zwiększa efektywność pomiarów. Standardy branżowe, takie jak normy ISO dotyczące geodezji, wskazują na niwelację trygonometryczną jako jedną z zalecanych metod w skomplikowanych projektach geodezyjnych, co świadczy o jej uznawanej wartości i praktyczności w dziedzinie inżynierii i geodezji.

Pytanie 2

Na podstawie informacji zawartych w dzienniku oblicz wysokość osi celowej na stanowisku drugim (w kolumnie 8).

A. 303,387 m

B. 303,919 m

C. 303,946 m

D. 303,971 m

Wybór innych wartości, takich jak 303,946 m, 303,387 m lub 303,971 m, może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia procesu pomiarowego oraz zasadności użycia konkretnej wysokości osi celowej. Często mylone są pojęcia związane z wysokością nad poziomem morza oraz wysokością właściwą, co prowadzi do nieprecyzyjnych oszacowań. Istotne jest, aby zrozumieć, że każda wysokość osi celowej musi być obliczana na podstawie dokładnych danych z dziennika pomiarów, który zawiera informacje o wszystkich istotnych parametrach, takich jak różnice poziomów oraz współrzędne punktów. Problemy mogą również wynikać z błędów w odczycie lub interpretacji danych. Na przykład, pomijanie istotnych szczegółów z dziennika pomiarów, takich jak aktualizacje czy korekty, może prowadzić do wyboru niewłaściwej wartości. Należy także zwrócić uwagę na techniczne aspekty, takie jak kalibracja sprzętu pomiarowego, która jest kluczowa do uzyskania wiarygodnych wyników. W praktyce, pomiar wysokości osi celowej powinien być przeprowadzany wielokrotnie, aby zminimalizować ryzyko błędów, a uzyskane wyniki powinny być weryfikowane w kontekście istniejących danych geodezyjnych oraz standardów branżowych.

Pytanie 3

Maksymalna różnica dwukrotnego pomiaru ΔH na jednym stanowisku, przeprowadzonego metodą niwelacji geometrycznej, powinna wynosić nie więcej niż

A. +/- 3 mm

B. +/- 5 mm

C. +/- 2 mm

D. +/- 4 mm

Różnica dwukrotnego pomiaru ΔH na pojedynczym stanowisku, wykonanego metodą niwelacji geometrycznej, nie powinna przekraczać +/- 4 mm, ponieważ taki zakres błędu jest zgodny z przyjętymi standardami branżowymi, takimi jak normy ISO dotyczące pomiarów geodezyjnych. W praktyce, podczas pomiarów inżynieryjnych, w tym budowy dróg czy mostów, precyzyjność pomiaru jest kluczowa dla zapewnienia stabilności i bezpieczeństwa konstrukcji. Metoda niwelacji geometrycznej polega na pomiarze różnic wysokości pomiędzy punktami przy użyciu teodolitu lub niwelatora, co wymaga skrupulatności i odpowiednich warunków pomiarowych. Właściwe przygotowanie stanowiska pomiarowego oraz eliminacja źródeł błędów, takich jak drgania czy zmiany atmosferyczne, wpływa na uzyskane wyniki. W kontekście praktycznym, akceptowalny poziom błędu +/- 4 mm umożliwia wykonanie niezbędnych korekt i dostarczenie wiarygodnych danych do dalszej analizy i projektowania.

Pytanie 4

Jaką precyzję terenową ma punkt sytuacyjny na mapie o skali 1:5000, jeżeli precyzja graficzna jego umiejscowienia wynosi 0,1 mm?

A. ±0,50 m

B. ±5,00 m

C. ±0,05 m

D. ±50,00 m

Wybór innych odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia przeliczeń związanych z różnymi skalami map. Odpowiedzi ±5,00 m oraz ±50,00 m są znacznie przeszacowane w kontekście skali 1:5000, co wskazuje na fundamentalny błąd w przeliczeniach. Przykładowo, ±5,00 m oznaczałoby, że punkt mógłby znajdować się w odległości 5 metrów od rzeczywistej lokalizacji, co jest nieakceptowalne w kontekście precyzyjnych pomiarów terenowych. Z kolei odpowiedź ±0,05 m mogłaby sugerować nadmierną dokładność, która jest niemożliwa do osiągnięcia przy podanej dokładności graficznej. Błąd ten wynika często z nieznajomości zasad przeliczeń w różnych skalach oraz z niedostatecznej wiedzy na temat wpływu skali na dokładność pomiarów. Kluczowe jest więc, aby uwzględniać zarówno skalę mapy, jak i metodykę pomiaru, aby poprawnie zinterpretować dane sytuacyjne. Prawidłowe zrozumienie tych zależności jest niezbędne dla każdego specjalisty w dziedzinach związanych z geodezją, kartografią czy inżynierią lądową.

Pytanie 5

Jaką wartość ma azymut przeciwny do azymutu wynoszącego 327^g12^c35^cc?

A. 527g12c35cc

B. 27g12c35cc

C. 127g12c35cc

D. 227g12c35cc

Wartość azymutu odwrotnego do azymutu wynoszącego 327°12'35'' można obliczyć poprzez dodanie 180° do pierwotnego azymutu. W przypadku azymutów, które są wyrażane w stopniach, minutach i sekundach, dodanie 180° często wymaga konwersji, jeśli suma przekracza 360°. W tym przypadku dodajemy 180° do 327°, co daje 507°. Następnie, musimy odjąć 360°, aby uzyskać wynik w odpowiednim zakresie: 507° - 360° = 147°. Teraz pozostaje nam dodać pozostałe wartości minut i sekund. Ostatecznie zatem uzyskujemy azymut 127°12'35''. W kontekście nawigacji i geodezji, umiejętność obliczania azymutów odwrotnych jest kluczowa, ponieważ pozwala na dokładne śledzenie kierunków i nawigację w terenie. Takie umiejętności są niezbędne w różnych dziedzinach, od turystyki po inżynierię i architekturę.

Pytanie 6

Topograficzny opis punktu osnowy pomiarowej nie zawiera

A. skali przygotowania opisu

B. miar umożliwiających lokalizację znaku

C. nazwiska geodety, który sporządził opis

D. numeru punktu osnowy, który jest opisywany

Zauważyłem, że w innych odpowiedziach były ważne rzeczy, które są potrzebne do dobrego opisu topograficznego punktu osnowy. Każdy punkt musi mieć swój numer identyfikacyjny, bo to dzięki niemu można go łatwo zlokalizować i znaleźć w terenie. To jest naprawdę kluczowe w geodezji. Oprócz tego, potrzebne są też miary, żeby określić, jak się dotrzeć do znaku - mogą to być odległości czy kierunki do pobliskich punktów. W trudnych warunkach terenowych jasne wskazanie lokalizacji jest mega ważne. No i nie zapominaj, że dobrze jest podać nazwisko geodety, który opisał ten punkt, bo to gwarantuje odpowiedzialność i rzetelność dokumentów. Powinno się sprawdzić każdy opis przez odpowiedzialnego geodetę. Takie podejście zapewnia, że wszystko jest zgodne z normami. Zrozumienie, jak te wszystkie elementy się do siebie odnoszą, jest ważne dla sprawnego działania systemu osnowy geodezyjnej oraz jakości danych pomiarowych.

Pytanie 7

Jakie grupy błędów, mających wpływ na wyniki pomiarów, są wyróżniane w geodezji?

A. Błędy grube, omyłki, błędy stałe

B. Błędy osobowe, błędy systematyczne, błędy losowe

C. Błędy grube, błędy systematyczne, błędy przypadkowe

D. Błędy stałe, omyłki, błędy systematyczne

W geodezji mamy trzy główne grupy błędów, które mogą wpłynąć na to, co zmierzymy. Po pierwsze, są błędy grube, które mocno psują wyniki. Często wynikają z tego, że coś źle odczytaliśmy albo popełniliśmy błąd przy obsłudze sprzętu. Na przykład, zawsze trzeba uważać, żeby dobrze wpisać wartości do systemu, bo jeden zły krok i wszystko się sypie. Potem są błędy systematyczne. To takie błędy, które sobie powtarzają przez to, że narzędzie pomiarowe może być źle kalibrowane. Jak coś jest źle ustawione, to za każdym razem będziemy dostawać ten sam zły wynik. A na końcu mamy błędy przypadkowe. To te, które się zdarzają bez żadnego ostrzeżenia, jak zmiany pogody czy losowe wahania w wynikach. W geodezji ważne jest, żeby te błędy identyfikować i minimalizować, bo w projektach budowlanych czy geodezyjnych precyzyjne pomiary to klucz do sukcesu.

Pytanie 8

Dokumentacja dotycząca pracy geodezyjnej, którą należy wypełnić w ośrodku dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej, powinna zawierać

A. opis przedmiotu oraz lokalizacji i obszaru realizowanej pracy

B. dane dotyczące wykonawcy

C. informację o innych pracach prowadzonych w rejonie zgłaszanej pracy

D. datę zakończenia pracy

W przypadku zgłoszenia pracy geodezyjnej, osoba wypełniająca dokumentację może mylnie sądzić, że inne elementy, takie jak termin zakończenia pracy, opis przedmiotu czy informacja o wykonawcy, są kluczowe dla ośrodka dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej. Jednakże, w kontekście przeprowadzania takich prac, najważniejszym aspektem jest zrozumienie, jakie inne działania są prowadzone w tym samym czasie na danym obszarze. Termin zakończenia pracy, choć istotny z perspektywy zarządzania projektami, nie dostarcza istotnych informacji o wpływie na inne projekty, podczas gdy opis przedmiotu pracy może być zbyt ogólny i nie uwzględniać specyfiki lokalnych warunków. Informacja o wykonawcy również ma swoje miejsce w dokumentacji, jednakże sama w sobie nie odnosi się do kluczowych współzależności między różnymi pracami geodezyjnymi. Takie podejście do zgłoszenia może prowadzić do pomijania istotnych czynników, które mogą rzekomo kolidować z innymi projektami, co skutkuje problemami z koordynacją działań geodezyjnych. Dlatego zrozumienie znaczenia koordynacji prac w obszarze geodezyjnym oraz odpowiedniego dokumentowania tego aspektu jest kluczowym elementem skutecznego zarządzania projektami geodezyjnymi.

Pytanie 9

Zbiór danych o skrócie BDOT500, który służy do tworzenia mapy zasadniczej, oznacza bazę danych

A. geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu

B. ewidencji gruntów i budynków

C. szczegółowych osnów geodezyjnych

D. obiektów topograficznych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
BDOT500, czyli Baza Danych Obiektów Topograficznych 500, jest kluczowym zbiorem danych, który gromadzi informacje o obiektach topograficznych na terenie Polski. Zawiera ona m.in. dane dotyczące rzek, jezior, gór, budynków i innych istotnych elementów krajobrazu. Użycie BDOT500 jest niezbędne w wielu dziedzinach, takich jak planowanie przestrzenne, ochrona środowiska, a także w geodezji i kartografii. Przykładowo, podczas tworzenia map topograficznych, BDOT500 dostarcza rzetelnych i aktualnych informacji, co jest zgodne z normami określonymi w Polskiej Normie PN-EN ISO 19115, dotyczącej metadanych geograficznych. Dzięki temu użytkownicy mogą podejmować decyzje na podstawie wiarygodnych danych. Przy pracy z systemami GIS, wiedza o strukturze i zawartości BDOT500 umożliwia efektywne włączanie tych danych do różnych analiz przestrzennych, co przyczynia się do lepszego zarządzania zasobami oraz ochrony środowiska.

Pytanie 10

Do oznaczania lokalizacji punktów sytuacyjnej osnowy geodezyjnej na twardych nawierzchniach dróg i chodników należy użyć

A. słup betonowy

B. palik drewniany

C. bolec żelazny

D. słup granitowy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Bolec żelazny jest właściwym rozwiązaniem do oznakowania położenia punktów sytuacyjnej osnowy pomiarowej na utwardzonych nawierzchniach jezdni i chodników z kilku istotnych powodów. Przede wszystkim, jego solidna konstrukcja zapewnia trwałość oraz stabilność, co jest kluczowe w kontekście długotrwałych pomiarów geodezyjnych. Dzięki swojej metalowej formie, bolec żelazny jest odporny na warunki atmosferyczne oraz uszkodzenia mechaniczne, co czyni go idealnym narzędziem w terenie. Przykładowo, w praktyce geodezyjnej, bolece żelazne są często stosowane do wyznaczania punktów kontrolnych, które są niezbędne podczas budowy dróg oraz innych obiektów infrastrukturalnych. Zgodnie z zasadami dobrych praktyk, zaleca się, aby punkty te były dobrze widoczne i łatwo dostępne, co w przypadku bolców żelaznych jest zapewnione poprzez ich odpowiednią wysokość i umiejscowienie. Dodatkowo, ich instalacja nie wymaga skomplikowanych procedur, co przyspiesza proces oznakowania i umożliwia szybkie przystąpienie do dalszych prac pomiarowych.

Pytanie 11

W przypadku wykonania pomiaru niwelacyjnego, jeżeli wartość odczytu z łaty niwelacyjnej kreską górną wynosi g = 2000 mm, a kreską dolną d = 1500 mm, to odczyt z łaty kreską środkową powinien być równy

A. s = 1750 mm

B. s = 1250 mm

C. s = 1500 mm

D. s = 2000 mm

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Aby obliczyć wartość odczytu z łaty niwelacyjnej kreską środkową, należy skorzystać z zasady, że odczyt kreską środkową jest średnią arytmetyczną odczytów kreską górną i dolną. W tym przypadku mamy odczyt górny g = 2000 mm oraz odczyt dolny d = 1500 mm. Możemy zatem obliczyć s jako: s = (g + d) / 2 = (2000 mm + 1500 mm) / 2 = 1750 mm. Taki sposób obliczania odczytów jest standardową praktyką w pomiarach niwelacyjnych, ponieważ pozwala na uzyskanie precyzyjnych wyników poprzez eliminację błędów związanych z odczytem z jednego punktu. W praktyce stosowane są różne metody niwelacji, a dobrym przykładem są pomiary geodezyjne, w których precyzja i dokładność są kluczowe. Dzięki temu można zapewnić rzetelność danych, co jest istotne w inżynierii budowlanej czy topografii. Poprawne interpretowanie odczytów z łaty jest więc nie tylko zadaniem teoretycznym, ale także praktycznym, wymagającym znajomości zasad niwelacji i umiejętności ich zastosowania w rzeczywistych pomiarach.

Pytanie 12

Jakim kolorem na mapie zasadniczej przedstawia się przewód elektroenergetyczny?

A. niebieskim

B. żółtym

C. pomarańczowym

D. czerwonym

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Przewód elektroenergetyczny na mapie zasadniczej rysuje się kolorem czerwonym, co jest zgodne z obowiązującymi normami oraz standardami w branży elektroenergetycznej. Kolor ten został przyjęty jako uniwersalny sposób oznaczania wszelkiego rodzaju linii energetycznych, aby zminimalizować ryzyko pomyłek i zwiększyć bezpieczeństwo użytkowników map. Praktyczne zastosowanie tej konwencji jest nieocenione, zwłaszcza w kontekście planowania i zarządzania infrastrukturą energetyczną. Na przykład, inżynierowie i technicy często korzystają z map zasadniczych podczas lokalizacji przewodów, co ułatwia im wykonywanie prac konserwacyjnych, inspekcji oraz modernizacji. Dodatkowo, zgodność z ogólnokrajowymi i międzynarodowymi standardami, takimi jak normy ISO oraz regulacje dotyczące bezpieczeństwa, potwierdza zasadność przyjęcia koloru czerwonego do oznaczania przewodów elektroenergetycznych. Warto również zauważyć, że kolor czerwony jest powszechnie kojarzony z zagrożeniem, co dodatkowo zwiększa ostrożność podczas pracy w pobliżu instalacji energetycznych.

Pytanie 13

Jakie jest przybliżone znaczenie błędu względnego dla odcinka o długości 500,00 m, który został zmierzony z błędem średnim ±10 cm?

A. 1/500

B. 1/2000

C. 1/5000

D. 1/1000

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Błąd względny jest miarą precyzji pomiaru, wyrażoną jako stosunek błędu bezwzględnego do wartości rzeczywistej. W tym przypadku długość odcinka wynosi 500,00 m, a błąd pomiarowy wynosi ±10 cm, co odpowiada 0,1 m. Aby obliczyć błąd względny, należy podzielić błąd bezwzględny przez wartość rzeczywistą: 0,1 m / 500 m = 0,0002. To daje 0,0002, co w postaci ułamka jest równe 1/5000. Takie obliczenia są niezwykle istotne w inżynierii oraz metrologii, gdzie precyzja pomiarów ma kluczowe znaczenie. Na przykład w budownictwie, gdzie dokładne pomiary długości mogą wpłynąć na bezpieczeństwo konstrukcji. Właściwe obliczenie błędu względnego pozwala na ocenę jakości użytych narzędzi pomiarowych oraz metod, a także na identyfikację obszarów, w których można poprawić dokładność pomiarów. Przykładem mogą być zastosowania w geodezji, gdzie precyzyjnie określone granice działek są niezbędne do prawidłowego podziału gruntów.

Pytanie 14

Jakie elementy powinno zawierać sprawozdanie techniczne z przeprowadzonej pracy geodezyjnej?

A. rysunek z pomiaru sytuacyjnego

B. spis współrzędnych punktów

C. mapę z analizy terenowej

D. wykaz zastosowanych metod pomiarowych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wykaz zastosowanych metod pomiarowych jest kluczowym elementem sprawozdania technicznego z pracy geodezyjnej, ponieważ dostarcza informacji o technikach i narzędziach użytych w trakcie realizacji projektu. Przykładowo, w dokumentacji dotyczącej pomiarów geodezyjnych, takich jak niwelacja, triangulacja czy pomiar GPS, szczegółowe opisanie metod umożliwia innym specjalistom zrozumienie oraz powtórzenie badania, co jest zgodne z zasadami dobrej praktyki w geodezji. Wykaz ten powinien również zawierać informacje o poziomie precyzji pomiarów oraz warunkach, w jakich zostały one przeprowadzone. Standardy geodezyjne oraz normy takie jak ISO 17123 wskazują na konieczność dokumentowania metod, aby zapewnić jednolitość oraz transparentność procesów pomiarowych. W praktyce, dobrze przygotowane sprawozdanie techniczne nie tylko zwiększa wiarygodność wyników, ale również ułatwia przyszłą interpretację oraz porównywanie danych.

Pytanie 15

Która z map przedstawia rozmieszczenie infrastruktury terenu?

A. Ewidencyjna

B. Topograficzna

C. Zasadnicza

D. Sozologiczna

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Mapa zasadnicza jest kluczowym narzędziem w inżynierii i planowaniu przestrzennym, które przedstawia szczegółowe informacje o przestrzennym usytuowaniu sieci uzbrojenia terenu, takich jak drogi, sieci wodociągowe, kanalizacyjne i energetyczne. Mapa ta bazuje na normach i standardach geodezyjnych, takich jak PN-ISO 19131, które określają sposób przedstawiania i gromadzenia danych przestrzennych. Przykładem zastosowania mapy zasadniczej może być projektowanie nowych osiedli mieszkalnych, gdzie dokładna wiedza o już istniejącej infrastrukturze jest niezbędna do uniknięcia kolizji z istniejącymi sieciami. Mapa zasadnicza umożliwia także planowanie urbanistyczne oraz prowadzenie działań związanych z ochroną środowiska, ponieważ dostarcza ważnych informacji na temat lokalizacji istniejącej zabudowy oraz infrastruktury, co jest zgodne z dobrą praktyką w zakresie zrównoważonego rozwoju i planowania przestrzennego.

Pytanie 16

W jaki sposób oraz gdzie są przedstawiane rezultaty wywiadu terenowego?

A. Na kopii mapy zasadniczej, kolorem zielonym

B. Na kopii mapy ewidencyjnej lub zasadniczej, kolorem czerwonym

C. Na szkicach polowych, ołówkiem

D. Na szkicach polowych, kolorem czarnym i czerwonym

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wyniki wywiadu terenowego uwidaczniają się na kopii mapy ewidencyjnej lub zasadniczej, kolorem czerwonym, co jest zgodne z przyjętymi standardami w geodezji i kartografii. Tego rodzaju oznaczenia mają na celu jasne wskazanie obszarów, które zostały zbadane oraz wyników przeprowadzonych analiz. Użycie koloru czerwonego jest powszechnie stosowane w dokumentacji geodezyjnej, co pozwala na łatwe zidentyfikowanie obszarów o podwyższonej istotności lub wymagających szczegółowej analizy. Na przykład, w przypadku inwentaryzacji terenów pod zabudowę, takie oznaczenie może wskazywać na tereny wymagające dodatkowych badań środowiskowych. Praktyka ta nie tylko ułatwia pracę geodetom, ale także zwiększa przejrzystość dokumentacji dla innych zainteresowanych stron, takich jak inwestorzy czy organy administracji publicznej. Dodatkowo, takie podejście jest zgodne z normami ISO i zaleceniami krajowych instytucji zajmujących się geodezją.

Pytanie 17

Długość boku kwadratowej działki a = 100,00 m została zmierzona z średnim błędem m_a = ±5 cm. Jaką wartość ma średni błąd m_p w obliczeniu pola P tej działki?

A. mp = ±20 m2

B. mp = ±10 m2

C. mp = ±5 m2

D. mp = ±1 m2

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawna odpowiedź to mp = ±10 m2, co wynika z obliczeń dotyczących błędu pomiarowego. Pole kwadratu oblicza się ze wzoru P = a^2, gdzie a to długość boku kwadratu. W przypadku, gdy a = 100 m, pole wynosi 10 000 m2. Błąd średni pomiaru długości boku wynosi ±5 cm, co jest równoznaczne z ±0,05 m. Błąd ten wpływa na pole, które jest funkcją kwadratową długości boku. Przy obliczaniu błędu propagacji dla funkcji P = a^2, stosujemy wzór na błąd średni, który w tym przypadku wynosi: m_p = 2 * a * m_a. Podstawiając wartości: m_p = 2 * 100 m * 0,05 m = 10 m2. Zatem, błąd średni pól wynosi ±10 m2. Takie podejście jest zgodne z zasadami pomiarów w inżynierii i geodezji, gdzie kluczowe jest uwzględnienie błędów pomiarowych w dalszych obliczeniach. W praktyce, takie obliczenia są niezbędne przy projektowaniu i planowaniu przestrzennym, a także w geodezji, gdzie dokładność pomiarów ma fundamentalne znaczenie.

Pytanie 18

Jak geodeta oznaczy na szkicu przyłącze energetyczne niskiego napięcia do budynku mieszkalnego, jeśli wykonał inwentaryzację powykonawczą za pomocą lokalizatora?

A. eN

B. eA

C. eNA

D. e

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Oznaczenie eNA dla przyłącza energetycznego niskiego napięcia do budynku mieszkalnego jest zgodne z aktualnymi standardami oraz praktykami branżowymi. Skrót ten oznacza, że przyłącze jest zasilane napięciem niższym niż 1 kV i jest przeznaczone do budynków mieszkalnych. W praktyce, geodeci oraz inżynierowie zajmujący się projektowaniem sieci elektroenergetycznych korzystają z tej konwencji, aby jasno komunikować typ i przeznaczenie przyłącza. W dokumentacji powykonawczej, szczególnie w przypadkach związanych z inwentaryzacją, jasne oznaczenie przyłącza jest kluczowe dla późniejszej analizy oraz oceny stanu technicznego instalacji. Przykładem zastosowania może być sytuacja, w której różne typy przyłączy są oznaczane w sposób ujednolicony na mapach oraz szkicach, co umożliwia sprawniejszą identyfikację i zarządzanie siecią elektroenergetyczną. Oznaczenie eNA jest również zgodne z wytycznymi Komisji Europejskiej oraz krajowymi normami, co pomaga w zapewnieniu bezpieczeństwa oraz efektywności energetycznej w budynkach mieszkalnych.

Pytanie 19

Przeprowadzając pomiar kąta w dwóch pozycjach lunety, możliwe jest zredukowanie błędu

A. urządzenia odczytowego

B. pionu optycznego

C. kolimacji

D. libelli okrągłej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "kolimacji" jest poprawna, ponieważ kolimacja odnosi się do procesu ustawiania instrumentów pomiarowych w taki sposób, aby ich osie były zgodne z osią referencyjną. W kontekście pomiarów kątowych, wykonywanie pomiaru w dwóch położeniach lunety pozwala na eliminację błędów związanych z niewłaściwą kolimacją lunety. Przykładowo, jeśli luneta jest źle skalibrowana, można to uwidocznić i skorygować, wykonując pomiar w dwóch różnych położeniach, co zapewnia lepszą dokładność i powtarzalność wyników. W praktyce, takie działania są zgodne z najlepszymi praktykami stosowanymi w geodezji i inżynierii, gdzie precyzyjne pomiary są kluczowe dla uzyskania wiarygodnych danych. Ponadto, standardy takie jak normy ISO dla instrumentów pomiarowych kładą duży nacisk na kalibrację i kolimację jako podstawowe elementy zapewnienia jakości pomiarów.

Pytanie 20

Na mapach terenowych nie uwzględnia się obiektów budowlanych

A. murowanych gospodarczych w stanie surowym

B. drewnianych, które nie są zamieszkałe

C. drewnianych przeznaczonych do wyburzenia

D. murowanych mieszkalnych w etapie projektowania

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'murowanych mieszkalnych w fazie projektu' jest poprawna, ponieważ na szkicach polowych, które służą do przedstawiania istniejących warunków i elementów zagospodarowania przestrzennego, nie zaznacza się budynków, które są jedynie na etapie planowania. Budynki znajdujące się w fazie projektu nie mają jeszcze fizycznej obecności, co oznacza, że nie powinny być uwzględniane w dokumentacji przedstawiającej aktualny stan terenu. W praktyce architektonicznej i urbanistycznej, zgodnie z wytycznymi i standardami dotyczącymi prowadzenia dokumentacji, należy odzwierciedlać jedynie te obiekty, które są już zrealizowane lub w trakcie realizacji. Taka zasada pozwala na zachowanie przejrzystości i wiarygodności dokumentów, co jest kluczowe w procesie planowania przestrzennego oraz w analizach dotyczących zagospodarowania terenu. Przykładem zastosowania tej zasady jest przygotowanie raportów dotyczących uwarunkowań środowiskowych, gdzie zazwyczaj ujmuje się jedynie obiekty istniejące oraz infrastrukturę, a nie plany przyszłych inwestycji.

Pytanie 21

Jakiej wartości pomiaru w przód z łaty niwelacyjnej należy się spodziewać, jeśli poszukiwany punkt znajduje się w odległości 60,00 m od punktu wyjściowego niwelety drogi o nachyleniu i = -3%, a odczyt w tył z łaty ustawionej na początku niwelety wyniósł w = 1500 mm?

A. p = 3300 mm

B. p = 1800 mm

C. p = 3000 mm

D. p = 3390 mm

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź p = 3300 mm jest prawidłowa, ponieważ przy obliczaniu wartości odczytu w przód na podstawie odczytu wstecz oraz pochylenia niwelety należy uwzględnić zarówno odległość, jak i kąt nachylenia. W przypadku, gdy odczyt wstecz wynosi 1500 mm i mamy do czynienia z pochyleniem -3%, obliczenia wykonujemy w następujący sposób: obliczamy spadek, który wynosi 3% z 60 m, co daje 1.8 m lub 1800 mm. Następnie dodajemy to do odczytu wstecz, co daje 1500 mm + 1800 mm = 3300 mm. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest projektowanie infrastruktury drogowej, gdzie precyzyjne pomiary wysokościowe są kluczowe dla zapewnienia odpowiedniego odwodnienia i bezpieczeństwa. W praktyce inżynierskiej stosuje się standardy takie jak PN-EN ISO 17123-1 do pomiarów, które zapewniają dokładność i rzetelność w realizacji tego typu obliczeń.

Pytanie 22

Który z poniższych obiektów wymaga obowiązkowego wytyczenia geodezyjnego oraz inwentaryzacji powykonawczej?

A. Ogrodzenie stałe.

B. Sygnał drogowy.

C. Przyłącze wodociągowe

D. Plac zabaw.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Przyłącze wodociągowe podlega obowiązkowemu wytyczeniu geodezyjnemu oraz inwentaryzacji powykonawczej, ponieważ jest to element infrastruktury technicznej, który ma istotne znaczenie dla organizacji przestrzennej oraz funkcjonowania sieci wodociągowej. Wytyczenie geodezyjne pozwala na precyzyjne określenie jego lokalizacji w terenie, co jest kluczowe dla uniknięcia kolizji z innymi instalacjami, co może prowadzić do kosztownych napraw i zakłóceń w dostawie wody. Inwentaryzacja powykonawcza ma na celu dokumentację stanu przyłącza po zakończeniu prac budowlanych, co jest istotne z punktu widzenia zarządzania infrastrukturą oraz jej późniejszej eksploatacji. Przykładem może być sytuacja, w której inwestor budowlany zleca wykonanie przyłącza wodociągowego, a następnie po zakończeniu prac geodeta przeprowadza inwentaryzację, aby potwierdzić zgodność wykonanego przyłącza z projektem. Zgodnie z obowiązującymi w Polsce przepisami prawa budowlanego oraz standardami geodezyjnymi, takie działania są niezbędne w celu zapewnienia bezpieczeństwa użytkowania oraz ochrony interesów publicznych.

Pytanie 23

Jakiej metody nie należy używać do oceny pionowości komina przemysłowego?

A. trygonometrycznej

B. wcięć kątowych

C. stałej prostej

D. fotogrametrycznej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź wskazująca na metodę stałej prostej jako nieodpowiednią do badania pionowości komina przemysłowego jest poprawna, ponieważ ta technika nie jest w stanie precyzyjnie określić odchyleń od pionu. Metoda ta polega na wyznaczeniu linii prostych, które mogą być łatwo zakłócone przez zjawiska atmosferyczne, a także przez trudne warunki terenowe. W praktyce, do oceny pionowości kominów przemysłowych najczęściej wykorzystuje się metody takie jak wcięcia kątowe, trygonometryczne czy fotogrametryczne, które zapewniają większą dokładność i powtarzalność pomiarów. W przypadku pomiarów kominów, które mogą mieć znaczne wysokości, kluczowe jest zastosowanie technik, które uwzględniają zarówno perspektywiczne zniekształcenia, jak i ewentualne przesunięcia w poziomie, co czyni metody oparte na geodezji i fotogrametrii bardziej odpowiednimi. Przykłady zastosowania takich metod można znaleźć w dokumentacji projektowej budynków przemysłowych, gdzie dokładność pomiarów pionowości ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa konstrukcji.

Pytanie 24

Przekierowanie spionowanej osi obrotowej tachimetru na punkt geodezyjny to

A. pionowanie

B. rektyfikacja

C. poziomowanie

D. centrowanie

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Centrowanie oznacza precyzyjne doprowadzenie spionowanej osi obrotu tachimetru do punktu geodezyjnego. Jest to kluczowy proces w geodezji, ponieważ zapewnia, że wszystkie pomiary są dokonywane z jednego, stabilnego punktu. W praktyce centrowanie polega na umieszczeniu tachimetru w dokładnej pozycji nad punktem, co jest niezbędne do uzyskania prawidłowych i wiarygodnych wyników. Proces ten w szczególności uwzględnia użycie statywów i poziomic, aby zapewnić, że instrument jest nie tylko zlokalizowany w odpowiednim miejscu, ale również w odpowiedniej orientacji. Dobre praktyki w zakresie centrowania wymagają również regularnego kalibrowania sprzętu, aby zminimalizować błędy systematyczne. W praktyce, centrowanie jest stosowane zarówno w pomiarach terenowych, jak i w aplikacjach budowlanych, gdzie precyzja ma kluczowe znaczenie dla dalszych etapów pracy. Zrozumienie i umiejętność centrowania jest niezbędna dla każdego geodety, ponieważ błędne centrowanie prowadzi do nieprawidłowych pomiarów, co z kolei może wpłynąć na całokształt projektu.

Pytanie 25

Która z metod pomiarów sytuacyjnych szczegółów terenowych opiera się na pomiarze kątów oraz odległości przy użyciu tachimetru?

A. Wcięć kątowych

B. Domiarów prostokątnych

C. Biegunowa

D. Ortogonalna

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Metoda biegunowa to naprawdę podstawowa rzecz w geodezji. Chodzi o to, żeby zmierzyć kąty i odległości przy pomocy tachimetru. Dzięki temu, można dokładnie ustalić, gdzie są punkty w terenie, w odniesieniu do jednego, wybranego punktu. Tachimetr łączy w sobie teodolity i dalmierze, co pozwala na jednoczesne odczyty kątów poziomych i pionowych oraz dystansów do różnych punktów. To wszystko sprawia, że pomiary są efektywniejsze i bardziej precyzyjne. Metoda biegunowa jest szczególnie przydatna, gdy teren jest trudny do ogarnięcia, albo gdy potrzebujemy szybko i dokładnie zarejestrować teren. W branży są też różne normy, jak te ISO dotyczące pomiarów, które mówią, jak ważne jest korzystanie z tej metody w geodezji i inżynierii, czy przy tworzeniu map.

Pytanie 26

Osnowę wysokościową określa się przy użyciu metody niwelacji

A. hydrostatycznej

B. punktów rozproszonych

C. siatkowej

D. trygonometrycznej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Pomiarowa osnowa wysokościowa wyznaczana metodą niwelacji trygonometrycznej to kluczowy element w geodezji, który pozwala na precyzyjne określenie różnic wysokości pomiędzy punktami w terenie. Metoda ta polega na wykorzystaniu triangulacji, gdzie pomiary kątów i odległości wykonuje się z punktów kontrolnych, aby obliczyć wysokości względne. Przykładem zastosowania tej metody jest budowa infrastruktury, gdzie niezbędne jest zapewnienie odpowiednich różnic wysokości dla dróg, mostów czy budynków. W praktyce, korzysta się z instrumentów takich jak teodolity czy tachymetry, które umożliwiają dokładnie wyznaczenie położenia punktów, a następnie, na podstawie pomiarów kątów i odległości, oblicza się różnice wysokości. Zastosowanie niwelacji trygonometrycznej jest zgodne z normami Polskiego Towarzystwa Geodezyjnego oraz międzynarodowymi standardami, co gwarantuje jej wysoką jakość oraz dokładność.

Pytanie 27

Który z wymienionych dokumentów nie należy do operatu technicznego przekazywanego do Państwowego Zasobu Geodezyjnego i Kartograficznego?

A. Dziennik pomiarowy

B. Opis topograficzny punktu osnowy pomiarowej

C. Sprawozdanie techniczne

D. Certyfikat rektyfikacji sprzętu geodezyjnego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Certyfikat rektyfikacji sprzętu geodezyjnego nie jest dokumentem, który należy przekazać do Państwowego Zasobu Geodezyjnego i Kartograficznego (PZGiK) w ramach operatu technicznego. Operat techniczny jest zbiorem dokumentów, które potwierdzają wykonanie prac geodezyjnych i składają się z elementów takich jak dziennik pomiarowy, sprawozdanie techniczne oraz opis topograficzny punktu osnowy pomiarowej. Certyfikat rektyfikacji dotyczy jedynie stanu oraz kalibracji sprzętu geodezyjnego i jest istotny w kontekście zapewnienia jakości pomiarów, jednak nie stanowi elementu operatu. W praktyce, operat techniczny jest kluczowy dla weryfikacji i archiwizacji danych geodezyjnych, co jest niezbędne dla utrzymania standardów w branży. Zgodnie z przepisami prawa, dokumentacja ta musi być starannie przygotowana, aby zapewnić jej zgodność z obowiązującymi normami. Dobrą praktyką jest regularne przeglądanie i aktualizowanie procedur dotyczących dokumentacji operatów technicznych, co przyczynia się do lepszej organizacji pracy geodetów i podnosi jakość świadczonych usług.

Pytanie 28

Jaki jest błąd wartości wyrównanej, jeśli kąt poziomy został zmierzony 4 razy, a średni błąd pojedynczego pomiaru kąta wynosi ±10^cc?

A. M = ±3cc

B. M = ±4cc

C. M = ±2cc

D. M = ±5cc

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź M = ±5cc jest poprawna, ponieważ błąd wartości wyrównanej oblicza się na podstawie błędu pomiaru oraz liczby pomiarów. W tym przypadku, błąd średni pojedynczego pomiaru wynosi ±10cc, a kąt poziomy został zmierzony cztery razy. Aby obliczyć błąd wartości wyrównanej, stosujemy wzór: M = błąd średni pomiaru / √n, gdzie n to liczba pomiarów. W naszym przypadku: M = ±10cc / √4 = ±10cc / 2 = ±5cc. Zastosowanie tej metody pozwala na uzyskanie bardziej precyzyjnych wyników pomiarów, które są kluczowe w inżynierii i geodezji. Umożliwia to nie tylko poprawę dokładności, ale także redukcję ryzyka błędów w dalszych analizach i obliczeniach. W praktyce, znajomość błędów pomiarowych oraz ich poprawne obliczanie jest fundamentalne dla zapewnienia jakości i wiarygodności wyników w takich dziedzinach jak geodezja, inżynieria czy kartografia.

Pytanie 29

Zmierzoną odległość 120 m określono z błędem średnim ±3 cm. Jaki jest błąd względny tej pomierzonej odległości?

A. 1/2000

B. 1/5000

C. 1/4000

D. 1/1000

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Błąd względny jest miarą niepewności pomiaru, określającą jaką część pomiaru stanowi błąd. W tym przypadku mamy pomiar odległości wynoszący 120 m oraz średni błąd pomiaru wynoszący ±3 cm, co w przeliczeniu na metry daje ±0,03 m. Aby obliczyć błąd względny, należy podzielić błąd pomiaru przez wartość zmierzoną. Zatem: błąd względny = błąd / wartość zmierzona = 0,03 m / 120 m = 0,00025. W przeliczeniu na ułamek, błąd względny wynosi 1/4000. Tego rodzaju obliczenia są niezbędne w inżynierii oraz naukach przyrodniczych, gdzie precyzyjne pomiary mają kluczowe znaczenie, zwłaszcza w kontekście kalibracji urządzeń pomiarowych i zapewnienia jakości w procesach produkcyjnych. Należy pamiętać, że błąd względny pozwala na porównanie dokładności różnych pomiarów i jest szeroko stosowany w badaniach naukowych oraz w przemyśle.

Pytanie 30

Który z wymienionych programów nie nadaje się do tworzenia mapy zasadniczej?

A. Winkalk

B. C-Geo

C. Mikro-Map

D. Microstation

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Winkalk to program, który nie jest przeznaczony do wykreślania mapy zasadniczej, ponieważ jego funkcjonalność jest ukierunkowana głównie na obliczenia inżynieryjne i kosztorysowanie, a nie na tworzenie map. Mapy zasadnicze są opracowywane na podstawie danych geodezyjnych, a ich tworzenie wymaga specjalistycznych narzędzi do analizy i wizualizacji tych danych. Programy takie jak C-Geo, Mikro-Map i Microstation są odpowiednie do takich zadań, ponieważ oferują zaawansowane funkcje geodezyjne, w tym integrację z systemami GPS, obsługę plików CAD oraz możliwość generowania map w standardach obowiązujących w geodezji. Przykładowo, C-Geo jest często stosowany przez geodetów do przygotowywania map do celów prawnych i budowlanych, co czyni go odpowiednim wyborem do wykreślania mapy zasadniczej.

Pytanie 31

Południkiem osiowym w odwzorowaniu Gaussa-Krügera dla układu współrzędnych PL-2000 jest południk

A. 20°

B. 21°

C. 19°

D. 22°

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 21° jest poprawna, ponieważ w układzie współrzędnych PL-2000 południkiem osiowym odwzorowania Gaussa-Krügera dla strefy, w której mieści się Polska, jest właśnie południk 21°. Układ PL-2000 jest oparty na odwzorowaniu Gaussa-Krügera, które jest używane do precyzyjnego odwzorowywania powierzchni ziemi na płaszczyznach. Południki osiowe są kluczowe, ponieważ definiują strefy odwzorowań, co jest istotne w kontekście dokładności geodezyjnej oraz kartograficznej. Użycie południka 21° pozwala na minimalizację zniekształceń w obszarze, co jest przydatne w praktyce, na przykład w geodezji czy podczas tworzenia map topograficznych. Dobór odpowiednich południków jest zgodny z normami, takimi jak PN-EN ISO 19111, które określają zasady klasyfikacji i odwzorowań strefowych. Wiedza na temat południków osiowych jest kluczowa dla profesjonalistów zajmujących się kartografią i geodezją, ponieważ wpływa na jakość i dokładność realizowanych projektów.

Pytanie 32

Do projekcji prostokątnej wyznaczonych punktów na linię wykorzystuje się

A. dalmiarze elektromagnetyczne

B. węgielnice pryzmatyczne

C. piony optyczne

D. łaty niwelacyjne

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Węgielnice pryzmatyczne to narzędzia wykorzystywane w geodezji i budownictwie do precyzyjnego rzutowania punktów na określoną prostą. Działają one na zasadzie wykorzystania właściwości optycznych pryzmatu, co pozwala na dokładne odwzorowanie zdefiniowanej linii na terenie. Dzięki swojej konstrukcji, węgielnice te umożliwiają wytyczanie osi budynków oraz elementów infrastruktury, co jest kluczowe w procesie budowlanym. W praktyce, węgielnice pryzmatyczne są często używane w połączeniu z dalmierzami, co zwiększa dokładność pomiarów. Standardy branżowe, takie jak normy geodezyjne, zalecają stosowanie węgielnic pryzmatycznych w pracach wymagających dużej precyzji. Ich właściwe użycie pozwala na minimalizację błędów rzutowania, co jest niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania całego projektu budowlanego.

Pytanie 33

Jakie jest zwiększenie współrzędnej ∆y_1-2, jeśli zmierzona długość d_1-2 = 100,00 m, a sinA_1-2 = 0,8910 oraz cosA_1-2 = 0,4540?

A. 89,10 m

B. 8,91 m

C. 4,54 m

D. 45,40 m

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawna odpowiedź to 89,10 m, co wynika z zastosowania podstawowych zasad trygonometrii w kontekście obliczeń inżynieryjnych. Przyrost współrzędnej ∆y_1-2 można obliczyć, stosując wzór: ∆y = d_1-2 * sin(A_1-2), gdzie d_1-2 to długość między dwoma punktami, a A_1-2 to kąt, pod jakim ta długość jest zmierzona. W tym przypadku, mając d_1-2 równą 100,00 m oraz sinA_1-2 wynoszący 0,8910, obliczenie przyrostu współrzędnej wygląda następująco: ∆y = 100,00 m * 0,8910 = 89,10 m. W praktyce, taka metodologia obliczeń jest kluczowa w geodezji oraz budownictwie, gdzie precyzyjne pomiary i obliczenia są fundamentem dla prawidłowego prowadzenia prac budowlanych czy projektowych. Zrozumienie, jak wykorzystać funkcje trygonometryczne do obliczeń w przestrzeni, ma również zastosowanie w systemach nawigacyjnych oraz w analizie danych przestrzennych, co czyni tę wiedzę niezwykle przydatną w wielu branżach.

Pytanie 34

Na szkicu osnowy pomiarowej nie są umieszczane

A. numery punktów osnowy

B. uśrednione długości linii pomiarowych

C. rzędne i odcięte w szczegółach sytuacyjnych

D. wyrównane wartości kątów poziomych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
W szkicu pomiarowej osnowy sytuacyjnej nie powinno się umieszczać szczegółowych rzędnych ani odciętych, bo ten dokument ma zupełnie inny cel. Przede wszystkim chodzi o geodezyjne podstawy pomiarów i ułatwienie późniejszych obliczeń. Powinieneś skupić się tylko na najważniejszych informacjach, aby móc odtworzyć stanowiska pomiarowe oraz ich relacje. Mówiąc krótko, chodzi o wyrównane wartości kątów poziomych, numery punktów osnowy i średnie długości linii. Rzędne i inne specyfikacje techniczne są raczej do innych dokumentów, jak szkice sytuacyjne czy raporty pomiarowe. Na przykład, w mapach do celów urbanistycznych, rzędne mogą być ważne dla wysokości budynków czy ukształtowania terenu, ale nie powinny być mylone z głównymi danymi osnowy.

Pytanie 35

Jaką precyzję graficzną można osiągnąć dla mapy o skali 1:2000, jeśli średni błąd lokalizacji elementu terenowego na tej mapie wynosi ±0,1 mm w skali mapy?

A. ±0,02 m

B. ±0,002 m

C. ±2 m

D. ±0,2 m

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź ±0,2 m jest prawidłowa, ponieważ w skali 1:2000, błąd średni położenia szczegółu terenowego wynoszący ±0,1 mm w skali mapy przekłada się na rzeczywiste wymiary w terenie. Aby obliczyć błąd w rzeczywistości, należy przeliczyć błąd w milimetrach na metry. W tym przypadku, przeliczenie polega na pomnożeniu wartości błędu na mapie przez odwrotność skali: ±0,1 mm * 2000 = ±200 mm, co w przeliczeniu na metry daje ±0,2 m. Zastosowanie precyzyjnych pomiarów i obliczeń jest kluczowe w geodezji, a ta wiedza jest niezbędna w praktycznych zastosowaniach, takich jak tworzenie map topograficznych czy planowanie przestrzenne. W geodezji obowiązują określone standardy dotyczące dokładności, a rozumienie skali i błędów pomiarowych to fundament, na którym opiera się cała dziedzina. Większość profesjonalnych projektów geodezyjnych uznaje dokładność na poziomie ±0,2 m jako akceptowalną dla map w tej skali, co podkreśla znaczenie precyzyjnych pomiarów i wiedzy w tej branży.

Pytanie 36

Osoba, która nie przekaże dokumentacji opracowanej w trakcie prac geodezyjnych lub kartograficznych do państwowego zasobu geodezyjnego oraz kartograficznego, może być ukarana

A. pozbawieniem wolności

B. odebraniem uprawnień zawodowych

C. ograniczeniem wolności

D. grzywną

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź, że osoba, która nie przekaże materiałów powstałych w wyniku prac geodezyjnych lub kartograficznych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, może zostać ukarana grzywną, jest poprawna. Zgodnie z ustawą o geodezji i kartografii, każdy geodeta ma obowiązek dostarczenia wyników swoich prac do odpowiednich instytucji. Niezastosowanie się do tego obowiązku jest traktowane jako wykroczenie, które podlega karze grzywny. Przykładowo, jeśli geodeta wykonuje pomiary terenu i nie złoży dokumentacji w zasobie geodezyjnym, naraża się na konsekwencje prawne. Taka regulacja ma na celu zapewnienie, że dane geodezyjne będą dostępne dla innych użytkowników, co jest kluczowe dla planowania przestrzennego, ochrony środowiska oraz prowadzenia inwestycji budowlanych. Zgodność z tym obowiązkiem jest istotnym elementem dobrych praktyk w branży geodezyjnej oraz przyczynia się do transparentności i jakości danych w publicznym obiegu.

Pytanie 37

Który dokument jest podstawą do włączenia dokumentacji dostarczonej przez wykonawcę robót do rejestru geodezyjnego?

A. Protokół końcowy kontroli sporządzony przez inspektora nadzoru

B. Wniosek złożony przez geodetę z adnotacją o pozytywnym wyniku kontroli

C. Protokół końcowy kontroli sporządzony przez wykonawcę robót geodezyjnych

D. Wniosek złożony przez inwestora

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wniosek złożony przez geodetę z adnotacją o pozytywnym wyniku kontroli stanowi kluczowy dokument, który umożliwia włączenie dokumentacji geodezyjnej do zasobu geodezyjnego. Zgodnie z obowiązującymi standardami, dokumentacja geodezyjna, w tym mapy i inne opracowania, musi być poddana szczegółowej kontroli przed jej archiwizacją. Wniosek geodety, który zawiera adnotację o pozytywnym wyniku kontroli, potwierdza, że prace wykonano zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz normami technicznymi. Przykładowo, w przypadku inwestycji budowlanych, takie kontrole są niezbędne do zapewnienia, że dokumentacja odzwierciedla rzeczywisty stan prawny i techniczny terenu. Z perspektywy dobrych praktyk, włączenie dokumentacji do zasobu geodezyjnego bez odpowiedniego wniosku mogłoby prowadzić do niezgodności, które mogłyby skutkować problemami prawnymi lub technicznymi w przyszłości. W związku z tym, prawidłowy obieg dokumentów oraz odpowiednie kontrole są niezbędne dla zapewnienia jakości i rzetelności bazy danych geodezyjnych.

Pytanie 38

Jeśli długość odcinka na mapie w skali 1:500 wynosi 20 cm, to jaka jest rzeczywista długość tego odcinka w terenie?

A. 100 m

B. 1000m

C. 50 m

D. 500 m

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 100 m jest poprawna, ponieważ w skali 1:500 każdy 1 cm na mapie reprezentuje 500 cm w rzeczywistości, co odpowiada 5 m. Aby obliczyć rzeczywistą długość odcinka, należy pomnożyć długość odcinka na mapie przez wartość skali. W tym przypadku: 20 cm (długość na mapie) x 500 cm (w rzeczywistości na 1 cm) = 10000 cm, co przelicza się na 100 m. Przykład zastosowania tej wiedzy można znaleźć w geodezji i kartografii, gdzie precyzyjne pomiary są niezbędne do tworzenia map i planów. Stosowanie skal w praktyce umożliwia inżynierom, architektom oraz planistom przestrzennym dokładne odwzorowywanie rzeczywistych odległości i powierzchni, co jest kluczowe dla efektywnego projektowania i realizacji inwestycji budowlanych oraz zarządzania przestrzenią. Wiedza ta jest również przydatna w czasie wędrówek czy nawigacji, gdzie umiejętność odczytywania map i przeliczania skal jest niezbędna dla bezpieczeństwa i orientacji w terenie.

Pytanie 39

Który z poniższych błędów nie jest usuwany przez pomiar z punktu centralnego w niwelacji geometrycznej?

A. Refrakcja pionowa.

B. Zakrzywienie powierzchni ziemi.

C. Osadzenie instrumentu.

D. Różne położenie zera pary łat.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Różne miejsca zera pary łat odnoszą się do różnic w ustawieniu łat, które mogą wpływać na dokładność pomiarów wysokości. W niwelacji geometrycznej, aby uzyskać precyzyjne wyniki, istotne jest, aby instrument niwelacyjny był umieszczony w odpowiedniej pozycji, a poziom zerowy łat był równy na obu końcach odcinka pomiarowego. Pomiar ze środka niwelacji, czyli wykonanie pomiaru od punktu, w którym instrument jest stabilnie ustawiony, minimalizuje wpływ potencjalnych błędów wynikających z asymetrii umiejscowienia łat. Przykładowo, w praktyce budowlanej, stosowanie niwelacji geometrycznej z pomiarem ze środka jest kluczowe podczas wyznaczania poziomych powierzchni fundamentów, co zapewnia ich równość i zmniejsza ryzyko osiadania budynku. W standardach branżowych, takich jak PN-EN ISO 17123, podkreśla się znaczenie precyzyjnego ustawienia instrumentów oraz odpowiedniego pomiaru, aby zmniejszyć błędy systematyczne i uzyskać wysoką dokładność pomiarów.

Pytanie 40

Niwelacja geometryczna wymaga, aby pomiar na każdym stanowisku był wykonywany dwukrotnie z różną wysokością osi celowej. Jaka jest maksymalna dopuszczalna różnica pomiędzy tymi wynikami?

A. 0,01 m

B. 0,001 m

C. 0,04 m

D. 0,004 m

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Pomiar metodą niwelacji geometrycznej jest kluczowym elementem w geodezji i budownictwie, a maksymalna dopuszczalna różnica między wynikami pomiarów na każdym stanowisku wynosząca 0,004 m odnosi się do standardów precyzji w tej dziedzinie. Taki limit jest stosowany, aby zapewnić odpowiednią dokładność pomiarów, co jest niezbędne w pracach projektowych, budowlanych oraz w pomiarach terenowych. W kontekście praktycznym, aby spełnić te wymagania, geodeta powinien regularnie kalibrować swoje instrumenty oraz stosować odpowiednią technikę pomiarową, taką jak wielokrotne pomiary na różnych wysokościach. Przykładem może być sytuacja, w której geodeta wykonuje pomiary w trudnym terenie; w takim przypadku zachowanie tej różnicy pozwala na minimalizację błędów i zagwarantowanie wiarygodności wyników. Zgodnie z normami, takimi jak PN-EN ISO 17123-3, zachowanie odpowiednich tolerancji jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości wyników geodezyjnych. Odpowiednia precyzja ma również wpływ na bezpieczeństwo konstrukcji oraz na dalsze prace inżynieryjne.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej