Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik ekonomista
Kwalifikacja: EKA.04 - Prowadzenie dokumentacji w jednostce organizacyjnej
Data rozpoczęcia: 5 czerwca 2025 20:32
Data zakończenia: 5 czerwca 2025 20:56

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zakład produkuje odlewy żeliwne różniące się wagą, stosując ten sam proces produkcji i materiały. Księgowy powinien wykonać kalkulację kosztu wytworzenia stosując metodę kalkulacji

A. zleceniowej.

B. prostej podziałowej.

C. doliczającej.

D. współczynnikowej podziałowej.

Odpowiedź "podziałowej współczynnikowej" jest jak najbardziej na miejscu. Ta metoda jest dosyć elastyczna i daje możliwość przypisywania kosztów produkcji, biorąc pod uwagę różnorodność odlewów. Kiedy firma produkuje odlewy żeliwne o różnych wagach, ale w tym samym procesie technologicznym, to właśnie ta metodologia pozwala dokładniej kalkulować koszty. Koszty ogólne są dzielone pomiędzy różne produkty na podstawie ustalonych współczynników, co naprawdę pomaga w precyzyjnym przypisaniu tych kosztów do odlewów, nawet gdy mają inne wagi. Wyobraź sobie firmę, która robi odlewy w kilku różnych wagach - każdy z nich wymaga innego wkładu materiałowego i czasu na obróbkę. Dzięki współczynnikom można obliczyć, ile kosztów przypada na każdy z tych odlewów w zależności od ich wagi, co świetnie obrazuje użycie metodologii rachunkowości zarządczej. Regularne przeglądanie tych współczynników to dobra praktyka w branży, bo pozwala upewnić się, że są zgodne z rzeczywistymi kosztami produkcji.

Pytanie 2

Kto ponosi koszty składki na ubezpieczenie w Funduszu Pracy?

A. osoba wykonująca zlecenie

B. wykonawca umowy

C. osoba zatrudniona

D. przedsiębiorca

Składka na Fundusz Pracy jest obowiązkowym świadczeniem, które ma na celu finansowanie działań związanych z aktywizacją zawodową oraz wsparciem dla osób bezrobotnych. W polskim systemie prawnym, to pracodawcy są odpowiedzialni za odprowadzanie tej składki od wynagrodzenia pracowników. Pracodawca, jako podmiot zatrudniający, zobligowany jest do regularnego przekazywania składek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (ZUS). Na przykład, jeśli pracodawca zatrudnia pracownika na pełen etat, od jego wynagrodzenia oblicza i odprowadza składkę na Fundusz Pracy, co jest zgodne z Ustawą o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Warto zauważyć, że wysokość składki wynosi 2,45% podstawy wymiaru, co wpływa na ogólny koszt zatrudnienia. Dzięki temu fundusz wspiera różne programy, takie jak dofinansowanie szkoleń, staży, a także wypłatę zasiłków dla osób bezrobotnych, co przyczynia się do stabilizacji rynku pracy oraz zwiększenia zatrudnienia.

Pytanie 3

Tabela przedstawia przeciętny stan zatrudnienia w przedsiębiorstwie w latach 2010-2013. Z analizy dynamiki wynika, że stan zatrudnienia w 2013 roku w stosunku do 2010 roku był

Wyszczególnienie	Rok
Wyszczególnienie	2010	2011	2012	2013
Stan zatrudnienia	200	250	150	50
Wskaźnik dynamiki w %	100	125	75	25

A. o 75% wyższy.

B. o 75% niższy.

C. o 25% niższy.

D. o 25% wyższy.

Stan zatrudnienia w przedsiębiorstwie w 2013 roku wynosił 50 osób, podczas gdy w 2010 roku wynosił 200 osób. Obliczając procentową zmianę, stosujemy wzór: ((Stan zatrudnienia w 2010 - Stan zatrudnienia w 2013) / Stan zatrudnienia w 2010) * 100%. W naszym przypadku: ((200 - 50) / 200) * 100% = 75%. Oznacza to, że w 2013 roku zatrudnienie było o 75% niższe w odniesieniu do 2010 roku. Przykładem praktycznym może być ocena efektywności działań restrukturyzacyjnych w firmach, gdzie analiza zatrudnienia w różnych latach pozwala ocenić wpływ tych działań na ogólną wydajność organizacji. Warto zaznaczyć, że analiza dynamiki zatrudnienia jest istotnym narzędziem w zarządzaniu zasobami ludzkimi, pozwalając na podejmowanie przemyślanych decyzji strategicznych oraz monitorowanie trendów na rynku pracy.

Pytanie 4

W przedsiębiorstwie w ciągu roku sprawozdawczego wyprodukowano 200 jednostek wyrobu gotowego. Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli określ jednostkowy koszt wytworzenia wyrobu.

Pozycje kalkulacyjne	Poniesione koszty (w zł)	Koszt wytworzenia jednostki wyrobu (w zł)
materiały bezpośrednie	5 000	5 000,:200 =25
płace bezpośrednie	8 000	8 000,:200 =40
koszty wydziałowe	3 000	3 000,:200 =15
Techniczny koszt wytworzenia	16 000

A. 80zł

B. 65 zł

C. 90 zł

D. 55 zł

Poprawna odpowiedź, 80 zł, jest wynikiem prawidłowego obliczenia jednostkowego kosztu wytworzenia wyrobu. Aby uzyskać jednostkowy koszt, konieczne jest zsumowanie wszystkich kosztów związanych z produkcją, które obejmują materiały bezpośrednie, płace oraz koszty wydziałowe. W tym przypadku materiały bezpośrednie wynoszą 25 zł, płace bezpośrednie 40 zł, a koszty wydziałowe 15 zł, co daje łącznie 80 zł. Taki sposób kalkulacji jest zgodny z przyjętymi standardami rachunkowości, które wskazują na konieczność uwzględnienia wszystkich kosztów produkcji przed podziałem ich przez liczbę wyprodukowanych jednostek. Alternatywnie, można obliczyć jednostkowy koszt, dzieląc całkowity koszt wytworzenia (16 000 zł) przez liczbę wyprodukowanych jednostek (200). Oba podejścia prowadzą do tego samego wyniku, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie kalkulacji kosztów. Znajomość jednostkowego kosztu wytworzenia jest kluczowa dla podejmowania decyzji o cenach, planowania produkcji oraz analizy rentowności wyrobów.

Pytanie 5

Jaka będzie wysokość podatku VAT, jeżeli sprzedaż jest obciążona podstawową stawką, a wartość sprzedaży brutto towaru wynosi 4 920,00 zł?

A. 920,00 zł

B. 4 000,00 zł

C. 365,00 zł

D. 464,00 zł

Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć, że obliczenia nie uwzględniają kluczowych zasad związanych z naliczaniem podatku VAT. Odpowiedź 464,00 zł jest błędna, ponieważ sugeruje, że kwota VAT została obliczona na podstawie kwoty netto lub wykorzystano niewłaściwą stawkę VAT, co jest mylące. Warto pamiętać, że VAT jest podatkiem naliczanym od wartości netto, a nie od kwoty brutto. Z kolei odpowiedź 4 000,00 zł przedstawia jedynie wartość netto, a nie kwotę podatku VAT, co może prowadzić do pomyłki w kontekście obliczeń. Ostatnia odpowiedź, wynikająca w kontekście 365,00 zł, również jest niepoprawna, gdyż nie ma zastosowania do wartości związanej z procentową stawką VAT i nie odzwierciedla prawidłowej metody obliczeń. Główne błędy myślowe w tych przypadkach polegają na braku zrozumienia różnicy pomiędzy ceną brutto a netto oraz niewłaściwej interpretacji stawki VAT przy obliczeniach. W kontekście dobrych praktyk w zarządzaniu finansami i księgowością, kluczowe jest, aby przedsiębiorcy dobrze rozumieli mechanizm działania VAT oraz umieli poprawnie przeprowadzać kalkulacje, co pozwala na uniknięcie błędów i ewentualnych sankcji podatkowych.

Pytanie 6

Która z poniższych spółek dysponuje osobowością prawną?

A. Spółka jawna

B. Spółka partnerska

C. Spółka komandytowa

D. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (sp. z o.o.) jest jedną z najpopularniejszych form prawnych w Polsce, która posiada osobowość prawną. Oznacza to, że jest odrębnym podmiotem prawnym, co daje jej możliwość zaciągania zobowiązań, posiadania majątku oraz występowania przed sądem na własny rachunek. Praktyczne zastosowanie osobowości prawnej sp. z o.o. widoczne jest w ochronie majątku jej właścicieli, gdyż odpowiedzialność wspólników za zobowiązania firmy ogranicza się do wysokości wniesionych wkładów. Przykładem może być sytuacja, w której spółka z o.o. zaciąga kredyt na rozwój działalności; w przypadku niewypłacalności bank nie ma prawa dochodzić swoich roszczeń z majątku osobistego wspólników, co stanowi istotną ochronę dla inwestorów. Spółki z o.o. są regulowane przez Kodeks spółek handlowych, który określa zasady ich tworzenia, funkcjonowania oraz likwidacji, co zapewnia przejrzystość i bezpieczeństwo działalności gospodarczej.

Pytanie 7

Osoba zatrudniona w firmie handlowej doznała wypadku w trakcie dojazdu do pracy. Koszty jej leczenia w szpitalu są pokrywane z funduszy

A. Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

B. Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

C. Narodowego Funduszu Zdrowia.

D. Państwowego Zakładu Ubezpieczeń.

Odpowiedź, że leczenie pracownika uległego wypadkowi w drodze do pracy jest finansowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia (NFZ), jest prawidłowa. W Polsce, w przypadku wypadków, które zdarzają się w drodze do pracy lub z pracy, pracownik ma prawo do korzystania z publicznych usług medycznych, które są finansowane przez NFZ. Zgodnie z ustawą o systemie oświaty, świadczenia zdrowotne w ramach NFZ obejmują wszystkie niezbędne usługi medyczne, w tym hospitalizację i leczenie, co w praktyce oznacza, że koszty te są pokrywane z budżetu NFZ. Przykładem może być sytuacja, gdy pracownik uległ wypadkowi komunikacyjnemu w drodze do biura, a następnie wymagał hospitalizacji i rehabilitacji; wówczas procedury te są finansowane przez NFZ. Warto również zaznaczyć, że w takim przypadku istnieje możliwość ubiegania się o dodatkowe świadczenia w ramach ubezpieczenia społecznego, jednak podstawowe leczenie odbywa się w ramach NFZ, co jest zgodne z najlepszymi praktykami ochrony zdrowia w Polsce.

Pytanie 8

Zgłoszenie nowego pracownika do ZUS na formularzu ZUS ZUA powinno być dokonane od daty powstania obowiązku ubezpieczenia w terminie

A. 10 dni

B. 20 dni

C. 15 dni

D. 7 dni

Zgłoszenie nowozatrudnionego pracownika do ZUS na formularzu ZUS ZUA musi być dokonane w ciągu 7 dni od dnia powstania obowiązku ubezpieczenia, co jest zgodne z wymogami Ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Obowiązek ubezpieczenia powstaje zazwyczaj w dniu nawiązania stosunku pracy. Przykładowo, jeśli pracownik rozpoczął pracę 1 czerwca, pracodawca ma czas do 7 czerwca na złożenie zgłoszenia. Termin ten jest kluczowy dla prawidłowego zabezpieczenia zarówno pracownika, jak i pracodawcy, gdyż opóźnienie w zgłoszeniu może prowadzić do problemów z wypłatą świadczeń z ubezpieczenia zdrowotnego i społecznego. Dobre praktyki wymagają, aby pracodawcy prowadzili szczegółowe rejestry zatrudnienia oraz terminów zgłoszeń, co ułatwia spełnienie wymogów formalnych. Znajomość tych zasad pozwala nie tylko na uniknięcie kar finansowych, ale także na zbudowanie pozytywnej relacji z pracownikami, którzy czują się bezpieczni w swoim zatrudnieniu i są pewni, że ich interesy są chronione.

Pytanie 9

Który element biznesplanu producenta drewnianych zabawek dla dzieci został opisany w tabeli?

Fragment biznesplanu
Ustalenie poziomu cen naszych wyrobów jest uzależnione od różnych czynników. Należą do nich przede wszystkim ceny drewna i farb oferowane przez dostawców. Wykorzystując selekcję dostawców, będziemy wpływać na cenę detaliczną wyrobu, którą ustalimy metodą popytową.

A. Budżet marketingowy.

B. Cel i zakres inwestycji.

C. Strategia cenowa.

D. Plan ilościowy produkcji.

Strategia cenowa jest kluczowym elementem biznesplanu, który wpływa na postrzeganie marki i konkurencyjność na rynku. Ustalanie poziomu cen produktów jest procesem złożonym, opartym na analizie kosztów surowców, wydatków operacyjnych oraz oczekiwań klientów. W przypadku producentów drewnianych zabawek dla dzieci, istotne jest, aby ceny były atrakcyjne, ale również odzwierciedlały jakość i bezpieczeństwo produktów. Przykładem może być strategia wartości, w której cena jest ustalana na poziomie, który odzwierciedla unikalne cechy produktu, takie jak ekologia i bezpieczeństwo. Zastosowanie analizy SWOT oraz badania rynku pozwala na lepsze zrozumienie, jak ustalać ceny, aby przyciągnąć klientów, a jednocześnie zabezpieczyć opłacalność działalności. Dobrze opracowana strategia cenowa może również obejmować różnorodne podejścia, takie jak promocje, rabaty czy programy lojalnościowe, które mają na celu zwiększenie sprzedaży i lojalności klientów. W związku z tym, strategia cenowa to nie tylko ustalenie cen, ale również całościowe zarządzanie wartością produktu, co jest niezbędne w budowaniu długotrwałej przewagi konkurencyjnej.

Pytanie 10

Aby określić koszt wydobycia jednej tony węgla, kopalnia powinna wykorzystać kalkulację

A. doliczeniową

B. procesową

C. podziałową prostą

D. podziałową współczynnikową

Zastosowanie kalkulacji podziałowej współczynnikowej w kontekście ustalania kosztów wydobycia węgla jest nieadekwatne. Metoda ta polega na przypisywaniu kosztów do poszczególnych jednostek na podstawie określonych współczynników, co w przypadku wydobycia węgla może prowadzić do zniekształcenia rzeczywistych kosztów. Węgiel jest surowcem, którego wydobycie odbywa się w sposób ciągły, a koszty są bardziej związane z ilością wydobywanego materiału niż z wyznaczonymi współczynnikami. Obliczenia oparte na kalkulacji podziałowej prostej dostarczają klarownych informacji o rzeczywistych kosztach jednostkowych, podczas gdy podejście współczynnikowe może wprowadzać niepotrzebne komplikacje oraz błędy. Ponadto, kalkulacja doliczeniowa, która polega na dodaniu kosztów pośrednich do kosztów bezpośrednich, nie jest efektywna w tym kontekście, ponieważ nie oddaje rzeczywistych kosztów wydobycia jednej tony. Z kolei kalkulacja procesowa, która jest stosowana w produkcji seryjnej lub masowej, nie odnosi się do specyfiki wydobycia surowców naturalnych, gdzie efektywność kosztowa zależy od ściśle określonych jednostek. Dlatego podejścia oparte na współczynnikach lub doliczeniu kosztów pośrednich mogą prowadzić do mylnych wniosków i nieefektywnych decyzji zarządczych.

Pytanie 11

W Polsce dochody spółki podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych

A. komandytowej

B. partnerskiej

C. akcyjnej

D. jawnej

Wybór innych typów spółek, jak spółka partnerska, jawna czy komandytowa, nie jest zgodny z polskimi regulacjami dotyczącymi opodatkowania. Spółka partnerska, w której partnerzy mogą prowadzić wspólną działalność, nie jest osobą prawną, co oznacza, że dochody nie są opodatkowane na poziomie spółki, lecz przypisane są bezpośrednio do partnerów i opodatkowane według ich indywidualnych stawek podatkowych. W przypadku spółki jawnej, podobnie jak w spółce partnerskiej, dochody są przypisane wspólnikom, którzy płacą podatek dochodowy od osób fizycznych, co także wyklucza ją z opodatkowania CIT. Spółka komandytowa w dużej mierze funkcjonuje na zasadzie podobnych reguł, gdzie komplementariusze odpowiadają całym swoim majątkiem, a komandytariusze do wysokości wniesionego wkładu. Błędne myślenie może wynikać z niepełnego zrozumienia struktur prawnych tych spółek oraz ich statusu podatkowego. W praktyce, osoby podejmujące decyzje dotyczące formy działalności gospodarczej powinny dokładnie rozważyć, jak wybrana forma wpłynie na zobowiązania podatkowe i jakie będą konsekwencje prawne dla jej właścicieli. Zrozumienie tych zagadnień jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania i rozwoju firmy.

Pytanie 12

Osoba, która odpowiada za zobowiązania firmy tylko do wysokości wniesionego kapitału i nie ma uprawnień do reprezentowania firmy w stosunku do osób trzecich, to

A. pełnomocnik.

B. komplementariusz.

C. komandytariusz.

D. prokurent.

Komandytariusz to wspólnik w spółce komandytowej, który odpowiada za zobowiązania spółki tylko do wysokości wniesionego wkładu. Oznacza to, że jego osobiste mienie jest chronione przed roszczeniami wierzycieli spółki, co czyni go bardziej zabezpieczonym niż komplementariusz, który odpowiada całym swoim majątkiem. Komandytariusz nie ma prawa do reprezentowania spółki wobec osób trzecich, co oznacza, że jego rola ogranicza się do wniesienia kapitału i udziału w zyskach. Ta struktura jest korzystna dla inwestorów, którzy chcą uczestniczyć w działalności gospodarczej, ale z ograniczonym ryzykiem finansowym. Przykładem zastosowania może być sytuacja, w której osoba inwestuje w spółkę młodego przedsiębiorcy, nie angażując się bezpośrednio w jej prowadzenie, a jednocześnie ma prawo do udziału w zyskach. W praktyce, komandytariusze często współpracują z komplementariuszami, którzy zajmują się codziennym zarządzaniem, co pozwala na efektywne połączenie kapitału z doświadczeniem. Takie rozwiązanie jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania ryzykiem w przedsiębiorstwach.

Pytanie 13

Jakie formy mają kapitały w spółdzielniach?

A. funduszu udziałowego i funduszu zasobowego

B. kapitału założycielskiego i kapitału zapasowego

C. kapitału udziałowego i kapitału spółdzielczego

D. funduszu spółdzielni i funduszu zasobowego

Współczesne spółdzielnie operują w oparciu o konkretne struktury kapitałowe, jednak wiele osób myli różne rodzaje kapitałów, co prowadzi do nieporozumień. Kapitał założycielski, wspomniany w jednej z odpowiedzi, nie jest typowym elementem struktury kapitałowej spółdzielni, ponieważ to pojęcie odnosi się raczej do formy kapitału zakładowego w przedsiębiorstwach handlowych. W kontekście spółdzielni kluczowe są fundusze, które kształtują nie tylko stabilność finansową, ale także umożliwiają aktywne uczestnictwo członków w podejmowaniu decyzji. Kapitał zapasowy, który także pojawia się w niektórych odpowiedziach, jest często mylony z funduszem zasobowym, jednak pełni inne funkcje i jest gromadzony w inny sposób. Z kolei fundusz spółdzielni, mimo że brzmi podobnie, nie jest standardowym terminem w kontekście kapitałów spółdzielni, co może prowadzić do błędnych interpretacji. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie definicji oraz funkcji różnych form kapitału, co skutkuje brakiem zrozumienia ich roli w funkcjonowaniu spółdzielni. Zrozumienie tych różnic oraz ich praktycznych implikacji jest niezbędne dla efektywnego zarządzania oraz rozwoju spółdzielni.

Pytanie 14

Do kompetencji Rady Polityki Pieniężnej nie wchodzi

A. ustalanie poziomu stóp procentowych NBP

B. akceptowanie rocznego raportu finansowego NBP

C. nadzorowanie wykonania budżetu państwowego

D. określanie zasad działań na otwartym rynku

Rada Polityki Pieniężnej (RPP) to taka bardzo ważna instytucja, która zajmuje się polityką monetarną w Polsce. Ich kluczowe zadanie to ustalanie stóp procentowych NBP, a to ma ogromny wpływ na naszą gospodarkę. Fajnie też, że RPP reguluje zasady operacji na otwartym rynku, bo to pomaga w zarządzaniu płynnością w bankach. Warto pamiętać, że kontrola budżetu państwa to już zupełnie inna bajka – tym zajmuje się Ministerstwo Finansów, a nie RPP. RPP skupia się na stabilnych cenach i wspieraniu wzrostu gospodarczego, co robi za pomocą różnych narzędzi. Na przykład, monitorują inflację i w zależności od sytuacji na rynku, podejmują decyzje o zmianie stóp procentowych, żeby utrzymać inflację na odpowiednim poziomie. Takie podejście jest zgodne z tym, co robią inne kraje, bo w końcu każdy stara się dostosować do zmieniającej się rzeczywistości gospodarczej.

Pytanie 15

Przedsiębiorstwo planujące wprowadzenie na rynek luksusowego produktu o wysokiej jakości powinno wybrać strategię cenową

A. penetracyjnej

B. dyskontowej

C. umiarkowanej

D. prestiżowej

Wybór strategii cenowej prestiżowej jest kluczowy dla firm wprowadzających dobra luksusowe. Tego rodzaju strategia polega na ustaleniu wysokiej ceny, która odzwierciedla wartość oraz ekskluzywność produktu. W praktyce, klienci często postrzegają wyższe ceny jako wskaźnik jakości, co sprawia, że są bardziej skłonni do zakupu produktów luksusowych. Na przykład, marki takie jak Louis Vuitton czy Rolex stosują tę strategię, aby podkreślić wyjątkowość swoich wyrobów. Prestiżowa strategia cenowa pozwala na budowanie silnego wizerunku marki, zwiększenie postrzeganej wartości oraz tworzenie lojalności wśród klientów, którzy chcą identyfikować się z marką. Ponadto, jest to zgodne z zasadami marketingu luksusowego, gdzie cena jest jednym z kluczowych elementów tworzenia wrażeń zakupowych oraz utrzymania ekskluzywności.

Pytanie 16

Przyjmując gotowe wyroby do magazynu po produkcji, konieczne jest sporządzenie dokumentu

A. Pw

B. Pz

C. Rw

D. Zw

Dokument Pw, czyli "Przyjęcie towaru do magazynu", jest kluczowym dokumentem w procesie logistycznym, który służy do rejestracji przyjęcia wyrobów gotowych z produkcji. W zakresie logistyki i zarządzania magazynem, każdorazowe przyjęcie towaru powinno być udokumentowane w celu zapewnienia pełnej przejrzystości i kontroli nad stanami magazynowymi. Wystawienie dokumentu Pw pozwala na aktualizację zapisów w systemie ERP, co jest niezbędne do dalszego zarządzania stanem magazynu oraz do analizy efektywności procesów produkcyjnych. Przykładowo, po przyjęciu wyrobów do magazynu, dokument Pw pozwala na zidentyfikowanie, które produkty są dostępne do dalszej sprzedaży lub dystrybucji. Zgodnie z najlepszymi praktykami, dokumenty te powinny być archiwizowane i dostępne do audytu, co również wspiera zgodność z regulacjami prawnymi w zakresie obrotu towarami. Zastosowanie dokumentu Pw jest standardem w branży, co pozwala na eliminację błędów przy inwentaryzacji oraz minimalizację ryzyka pomyłek w procesie logistycznym.

Pytanie 17

Firma wyprodukowała 300 sztuk wyrobów gotowych oraz 100 sztuk wyrobów przerobionych w 60%. Całkowite koszty produkcji wyniosły 36 000 zł. Jaka jest jednostkowa cena wytworzenia wyrobu gotowego?

A. 360 zł

B. 90 zł

C. 100 zł

D. 120 zł

Wiele osób może skusić się na obliczenia, które prowadzą do niewłaściwych wartości jednostkowych kosztów wytworzenia. Często błędy te wynikają z pominięcia kluczowych elementów lub niewłaściwego zrozumienia danych wejściowych. Na przykład, w przypadku błędnych odpowiedzi, takich jak 90 zł, 360 zł czy 120 zł, można zauważyć, że nie uwzględniono w pełni wpływu wszystkich wyrobów na całkowity koszt. Odpowiedź 90 zł mogła powstać w wyniku podzielenia kosztów przez 400 sztuk (300 gotowych + 100 przerobionych), co prowadzi do nieprawidłowego wniosku, ponieważ nie wszystkie wyroby przerobione są gotowe do sprzedaży. Analogicznie, wybór 360 zł może być wynikiem błędnego pomysłu, że 36 000 zł to koszt jednostkowy bez podziału na sztuki. Ostatnia odpowiedź, 120 zł, pomimo że zbliżona, również nie jest prawidłowa, ponieważ sugeruje, że wszystkie wyroby przerobione są gotowe, co nie jest zgodne z treścią zadania. Kluczowym elementem w analizie kosztów jest zrozumienie, jakie elementy składają się na całkowity koszt i na jakiej podstawie dokonujemy kalkulacji jednostkowych. Przy obliczaniu jednostkowych kosztów wytworzenia zawsze należy brać pod uwagę tylko te wyroby, które są gotowe do sprzedaży, co jest zgodne z dobrą praktyką w zarządzaniu kosztami i produkcją.

Pytanie 18

Sprzedawca z sklepu odzieżowego uregulował dług wobec hurtownika za towar o wartości 3 100 zł, przy pomocy weksla. Wartość nominalna tego weksla wynosi 3 200 zł. Oblicz kwotę dyskonta.

A. 3100 zł

B. 300 zł

C. 100 zł

D. 3200 zł

Odpowiedź 100 zł jest prawidłowa, ponieważ kwota dyskonta to różnica między wartością nominalną weksla a wartością zobowiązania. W tym przypadku wartość nominalna weksla wynosi 3 200 zł, a wartość zobowiązania to 3 100 zł. Zatem, aby obliczyć dyskonto, należy od wartości nominalnej odjąć wartość zobowiązania: 3 200 zł - 3 100 zł = 100 zł. Dyskonto to istotny element finansowy, który odzwierciedla różnicę między kwotą, którą wierzyciel otrzymuje, a kwotą, na jaką opiewa weksel. W praktyce, dyskonto ma zastosowanie nie tylko w kontekście weksli, ale również w innych instrumentach dłużnych, gdzie interesariusze muszą ocenić wartość bieżącą przyszłych płatności. W sektorku finansowym, znajomość mechanizmu dyskonta jest kluczowa przy podejmowaniu decyzji o inwestycjach czy ocenie rentowności projektów, ponieważ wpływa na obliczenia związane z wartością pieniądza w czasie oraz zarządzaniem ryzykiem.

Pytanie 19

Obowiązkowym składnikiem wynagrodzenia, który przysługuje pracownikowi zgodnie z zapisami Kodeksu pracy, jest

A. deputat

B. dodatek funkcyjny

C. dodatek za pracę w porze nocnej

D. premia

Dodatek za pracę w porze nocnej jest obowiązkowym elementem wynagrodzenia pracowników zatrudnionych w nocy, co wynika z przepisów Kodeksu pracy. W Polsce, zgodnie z art. 151^8 Kodeksu pracy, pracownikowi przysługuje dodatek za każdą godzinę przepracowaną w porze nocnej, który nie może być niższy niż 20% wynagrodzenia minimalnego. Przykładowo, jeśli pracownik zarabia wynagrodzenie minimalne, to za każdą godzinę pracy w nocy powinien otrzymać dodatkowe wynagrodzenie, co jest korzystne zarówno dla pracowników, jak i pracodawców, ponieważ wpływa na poprawę warunków pracy. Warto wiedzieć, że dodatek ten ma na celu zrekompensowanie trudności i obciążeń związanych z pracą w nocy, co jest standardem praktyk w wielu krajach. Działania te są również zgodne z międzynarodowymi standardami pracy, które podkreślają znaczenie zapewnienia odpowiednich warunków pracy dla pracowników zatrudnionych w nietypowych godzinach.

Pytanie 20

Zakupiono 200 dolarów po kursie 3,00 zł za 1 USD. Sprzedając dolary, uzyskano kwotę 3,15 zł za 1 USD. W wyniku różnic kursowych firma

A. uzyskało przychód operacyjny w wysokości 30 zł

B. poniosło koszt operacyjny w wysokości 30 zł

C. poniosło koszt finansowy w wysokości 30 zł

D. uzyskało przychód finansowy w wysokości 30 zł

Zakup dolara po kursie 3,00 zł za 1 USD i jego późniejsza sprzedaż po kursie 3,15 zł za 1 USD rodzi przychód finansowy. Różnica w kursach wyniosła 0,15 zł na dolarze, co przy 200 dolarach daje 30 zł. Tego rodzaju transakcje walutowe są klasyfikowane jako przychody finansowe, ponieważ dotyczą obrotów związanych z różnicami kursowymi, a nie operacyjnymi. W praktyce przedsiębiorstwa często dokonują transakcji walutowych, co wiąże się z ryzykiem kursowym. Użycie hedgingu, czyli zabezpieczeń przed ryzykiem walutowym, może pomóc w minimalizacji strat związanych z niekorzystnymi zmianami kursów. Rekomendacją w tym przypadku byłoby monitorowanie rynku walutowego oraz stosowanie strategii zarządzania ryzykiem, aby maksymalizować przychody z operacji finansowych. Przestrzeganie dobrych praktyk w obszarze finansów pozwala na efektywne zarządzanie aktywami i pasywami przedsiębiorstwa.

Pytanie 21

Środki na zasiłki dla osób bezrobotnych pochodzą z

A. Funduszu Pracy

B. Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych

C. Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej

D. Urzędu Miasta i Gminy

Wybór odpowiedzi związanej z Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej czy Urzędem Miasta i Gminy nie jest prawidłowy. Dlatego, że te instytucje nie zajmują się finansowaniem zasiłków dla bezrobotnych. Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej skupia się głównie na pomocy społecznej, jak dofinansowanie mieszkań czy pomoc dla osób w trudnych sytuacjach. Urząd Miasta i Gminy ma zupełnie inną rolę, bardziej administracyjną, więc też nie ma funduszy na zasiłki dla bezrobotnych. Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych ma na celu wypłacanie wynagrodzeń, gdy pracodawca nie może zapłacić. To nie to samo, co zasiłki dla bezrobotnych. Często mylimy różne instytucje i ich role w systemie wsparcia, ale ważne jest, żeby zrozumieć, że Fundusz Pracy jest dla bezrobotnych, a inne instytucje zajmują się innymi sprawami.

Pytanie 22

Jakie działanie wobec kontrahentów można uznać za nieetyczne?

A. wykorzystywanie sprzętu firmy do celów osobistych

B. nierówne traktowanie pracowników

C. zatrudnianie pracowników bez zachowania okresu wypowiedzenia

D. niedotrzymywanie ustalonych terminów dostaw oraz warunków umów

Niedotrzymywanie terminów dostaw i warunków umów jest nieetycznym działaniem, ponieważ narusza zasady rzetelności i uczciwości w relacjach biznesowych. W kontekście współpracy z kontrahentami, każde opóźnienie lub niespełnienie warunków uzgodnionych w umowach może prowadzić do poważnych konsekwencji, w tym do utraty zaufania oraz reputacji firmy. Przykładowo, jeśli dostawca nie wywiązuje się z terminów, odbiorca może zostać zmuszony do szukania alternatywnych dostawców, co stawia ich w trudnej sytuacji. Dobre praktyki w branży sugerują jasno określone terminy oraz konsekwentne ich przestrzeganie, co pozwala na budowanie długotrwałych relacji opartych na zaufaniu. W zależności od branży, takie działania mogą być regulowane przez określone przepisy prawne lub standardy branżowe, które mają na celu zapewnienie przejrzystości i rzetelności w obrocie gospodarczym. W sytuacjach, gdy dochodzi do opóźnień, etyczne postępowanie wymaga komunikacji z kontrahentami i renegocjacji warunków, aby zminimalizować negatywne skutki dla obu stron.

Pytanie 23

Kto składa formularz PIT-37 w przypadku uzyskiwania

A. dochodu z wynajmu nieruchomości

B. przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej

C. przychodów z tytułu umowy o pracę

D. dochodów ze źródeł znajdujących się za granicą

Deklaracja PIT-37 jest przeznaczona dla podatników, którzy uzyskują przychody z tytułu umowy o pracę oraz innych źródeł, takich jak zlecenia cywilnoprawne, wynagrodzenia z umów o dzieło czy emerytury. Wypełniając PIT-37, podatnicy mogą skorzystać z wielu ulg i odliczeń, które mogą obniżyć wysokość należnego podatku. Na przykład, możliwość skorzystania z ulgi na dzieci lub odliczenia darowizn na cele charytatywne. Zastosowanie tej deklaracji jest szerokie, co czyni ją jedną z najczęściej używanych w Polsce. W przypadku przychodów z umowy o pracę, pracodawca pobiera zaliczki na podatek dochodowy, co ułatwia przyszłe rozliczenie. Warto również zauważyć, że PIT-37 jest prostą deklaracją do wypełnienia, co czyni ją dostępną dla większości podatników, nawet tych, którzy nie są obeznani z przepisami podatkowymi. W praktyce, prawidłowe wypełnienie PIT-37 jest kluczowe dla uniknięcia problemów z urzędami skarbowymi oraz ewentualnych kar finansowych.

Pytanie 24

Zgodnie z Kodeksem pracy, w momencie śmierci pracodawcy, jeżeli nie doszło do przejęcia pracownika przez nowego pracodawcę, umowa o pracę z pracownikiem

A. traci ważność

B. wygasa

C. ulega wstrzymaniu

D. ulega rozwiązaniu

Odpowiedzi "ulega rozwiązaniu" oraz "traci ważność" sugerują, że umowa o pracę wymaga formalnego działania ze strony pracodawcy, co jest błędne. W rzeczywistości umowa o pracę wygasa automatycznie z dniem śmierci pracodawcy, bez potrzeby podejmowania jakichkolwiek dodatkowych kroków. Inna nieprawidłowa odpowiedź, "ulega wstrzymaniu", wprowadza w błąd, ponieważ sugeruje, że umowa o pracę może być tymczasowo zawieszona. W polskim prawie pracy nie przewiduje się takiej sytuacji w przypadku śmierci pracodawcy. Typowym błędem myślowym jest zatem przyjęcie, że umowa może istnieć w jakiejkolwiek formie po śmierci osoby, która ją zawarła. W praktyce prawniczej kluczowe jest rozróżnienie pomiędzy rozwiązaniem umowy a jej wygaśnięciem. Rozwiązanie umowy wiąże się z aktywnym działaniem, które wymaga złożenia wypowiedzenia, natomiast wygaśnięcie umowy następuje automatycznie, co ma swoje odzwierciedlenie w zasadach prawa cywilnego i pracy. W związku z tym, odpowiedzi sugerujące inny proces końca umowy są niezgodne z obowiązującymi przepisami.

Pytanie 25

Prawo do uzyskania przez pracownika nieodpłatnej opieki medycznej wynika z dokonywania przez niego wpłat na ubezpieczenie

A. emerytalne

B. zdrowotne

C. rentowe

D. chorobowe

Prawo do korzystania przez pracownika z bezpłatnej opieki lekarskiej jest ściśle związane z obowiązkową składką na ubezpieczenie zdrowotne. W Polsce, każdy pracownik jest zobowiązany do opłacania składki zdrowotnej, która jest automatycznie potrącana z jego wynagrodzenia. Dzięki temu, osoby ubezpieczone mają prawo do korzystania z publicznych usług zdrowotnych, takich jak wizyty u lekarzy, hospitalizacja czy leczenie szpitalne. Ubezpieczenie zdrowotne zapewnia również dostęp do specjalistycznych badań oraz leków refundowanych. W praktyce oznacza to, że pracownicy, którzy regularnie opłacają składki, mogą korzystać z szerokiego zakresu usług medycznych bez dodatkowych kosztów. Na przykład, w przypadku nagłej potrzeby medycznej, osoba posiadająca ubezpieczenie zdrowotne nie musi martwić się o wysokie koszty leczenia, co znacząco wpływa na ich bezpieczeństwo zdrowotne i finansowe. Warto podkreślić, że korzystanie z opieki zdrowotnej w ramach ubezpieczenia zdrowotnego jest fundamentem systemu ochrony zdrowia w Polsce, co potwierdzają również normy i standardy określone przez Ministerstwo Zdrowia.

Pytanie 26

Jaką deklarację należy wypełnić, aby zarejestrować nowego pracownika w systemie ubezpieczeń społecznych oraz zdrowotnych?

A. ZUS RCA

B. ZUS RZA

C. ZUS ZUA

D. ZUS DRA

Deklaracja ZUS ZUA jest dokumentem, który należy złożyć w celu zgłoszenia nowego pracownika do ubezpieczeń społecznych oraz zdrowotnych. Umożliwia ona pracodawcom formalne rozpoczęcie zatrudnienia nowej osoby, co jest niezbędne do zapewnienia jej prawidłowego ubezpieczenia. ZUS ZUA dotyczy zarówno osób zatrudnionych na umowę o pracę, jak i na umowy cywilnoprawne, co czyni go uniwersalnym narzędziem w obszarze zgłaszania pracowników. W praktyce, po wypełnieniu formularza ZUS ZUA, pracodawca ma obowiązek dostarczyć go do ZUS w ciągu 7 dni od dnia rozpoczęcia pracy przez nowego pracownika. Gdy tego nie uczyni, naraża się na kary finansowe oraz na problemy z ewentualnymi roszczeniami ze strony pracownika w przyszłości. Warto podkreślić, że w przypadku zatrudnienia więcej niż jednego pracownika w tym samym czasie, każdy z nich musi być zgłoszony na osobnym formularzu ZUS ZUA. Przestrzeganie procedur związanych z rejestracją pracowników to kluczowy element zarządzania kadrami oraz prowadzenia działalności gospodarczej.

Pytanie 27

Jeżeli towar w magazynie wymieniano 15 razy w okresie trzech miesięcy (90 dni), to w jaki sposób obliczyć wskaźnik rotacji na jeden dzień?

A. 24 dni

B. 6 dni

C. 15 dni

D. 12 dni

Wskaźnik rotacji zapasów w dniach to naprawdę ważna rzecz, którą trzeba znać, jeśli zajmujesz się zapasami. Pokazuje, jak długo towar leży w magazynie przed sprzedażą, i to ma duży wpływ na zarządzanie firmą. Żeby go policzyć, wystarczy użyć prostego wzoru: Wskaźnik rotacji w dniach = Liczba dni w okresie podzielona przez Liczbę rotacji towaru. W naszym przypadku, mamy 90 dni i 15 rotacji, więc liczymy: 90 dni / 15 rotacji = 6 dni. To znaczy, że średnio towar jest w magazynie 6 dni przed sprzedażą. Na pewno warto to śledzić, bo dobra rotacja zapasów pozwala oszczędzić na kosztach przechowywania i lepiej zarządzać finansami. W praktyce, lepiej jest monitorować ten wskaźnik, żeby dostosować plany zakupowe i magazynowe, co w efekcie prowadzi do lepszego zarządzania płynnością finansową.

Pytanie 28

W I kwartale tego roku średnia liczba zatrudnionych w firmie wynosiła 600 osób. W tym czasie do pracy przyjęto 12 osób, a z 18 pracownikami zakończono współpracę. Jaki był wskaźnik zwolnień w analizowanym okresie?

A. 2,00%

B. 5,00%

C. 1,00%

D. 3,00%

Wskaźnik zwolnień jest miarą, która pokazuje, jak wiele pracowników zrezygnowało z pracy w danym okresie w stosunku do całkowitej liczby zatrudnionych. Zrozumienie tego wskaźnika jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania kadrą. Niektóre odpowiedzi, które wskazują na inne wartości, mogą wynikać z błędów w obliczeniach lub błędnej interpretacji danych. Na przykład, odpowiedzi wskazujące na procenty takie jak 1,00% lub 2,00% mogą sugerować, że osoby te źle obliczyły liczbę zwolnionych w stosunku do średniego zatrudnienia. Istnieje ryzyko, że osoby udzielające takich odpowiedzi nie uwzględniły całkowitej liczby pracowników, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Zachowanie odpowiednich standardów przy obliczaniu wskaźników zatrudnienia jest kluczowe, gdyż błędy mogą prowadzić do nieprawidłowego wnioskowania na temat sytuacji w firmie. Słaba interpretacja danych może wpłynąć na decyzje dotyczące polityki zatrudnienia i może zaszkodzić strategicznemu planowaniu w organizacji. Właściwe podejście do analizy wskaźników zatrudnienia powinno zawsze bazować na dokładnych danych i ich prawidłowej interpretacji.

Pytanie 29

W tabeli przedstawiono wskaźniki szybkości krążenia środków obrotowych w czterech przedsiębiorstwach. Które przedsiębiorstwo osiągnęło najlepszy poziom wskaźników?

Wskaźniki	Przedsiębiorstwa
Wskaźniki	A.	B.	C.	D.
1. Wskaźnik rotacji w dniach	45	20	90	10
2. Wskaźnik częstotliwości obrotów w razach	8	18	4	36
3. Wskaźnik związania w zł	0,125	0,05	0,25	0,03

A. B.

B. A.

C. C.

D. D.

Wybór innej odpowiedzi niż D wskazuje na niepełne zrozumienie wskaźników szybkości krążenia środków obrotowych. Przedsiębiorstwa, które osiągają niższe wskaźniki rotacji, mogą wydawać się atrakcyjne na pierwszy rzut oka, jednak nie zawsze jest to korzystne z perspektywy efektywności. Na przykład, przedsiębiorstwo A może wydawać się stabilne, ale dłuższy czas rotacji środków obrotowych oznacza, że kapitał jest zamrożony przez dłuższy okres, co ogranicza możliwości inwestycyjne. Niekiedy przedsiębiorstwa przyjmują strategię długoterminowego gromadzenia zapasów, co może prowadzić do przestarzałych produktów i strat finansowych. Przy wyborze odpowiedzi, warto brać pod uwagę, że efektywne zarządzanie zapasami oraz czasem rotacji jest kluczowe dla utrzymania płynności finansowej. Odpowiedzi B i C, które również mogą wydawać się sensowne, nie uwzględniają pełnego obrazu sytuacji finansowej. Sprzedaż towarów na rynku nie zawsze przekłada się na ich szybki obrót, a zbyt długi czas związania środków może w dłuższym okresie prowadzić do problemów z płynnością, co jest niewłaściwe z perspektywy najlepszych praktyk w zarządzaniu finansami. Warto więc pamiętać, że nie tylko wartości wskaźników, ale także ich kontekst mają kluczowe znaczenie dla prawidłowej analizy efektywności przedsiębiorstwa.

Pytanie 30

Koszt jednostkowy wytworzenia produktu gotowego wynosił 60 zł. Produkcja wyrobów, która nie została zakończona do końca miesiąca, osiągnęła 20% realizacji. Jakie jest koszt jednostkowy wyrobu w trakcie produkcji?

A. 12 zł

B. 20 zł

C. 15 zł

D. 60 zł

Poprawna odpowiedź to 12 zł, co można obliczyć na podstawie jednostkowego kosztu wytworzenia wyrobu gotowego oraz stopnia zaawansowania produkcji wyrobów niezakończonych. Koszt jednostkowy wyrobu gotowego wynosi 60 zł. Wyroby, które nie zostały ukończone, są w 20% przerobione, co oznacza, że poniesiony koszt na te wyroby wynosi 20% z 60 zł. Obliczamy to: 60 zł x 20% = 12 zł. To podejście jest zgodne z praktykami rachunkowości zarządczej, które zalecają odzwierciedlanie kosztów według stopnia zaawansowania produkcji. W praktyce, znajomość jednostkowego kosztu wyrobu niezakończonego jest istotna dla podejmowania decyzji dotyczących kontynuacji produkcji oraz oceny efektywności procesów wytwórczych. Ponadto, umiejętność prawidłowego przyporządkowania kosztów do etapów produkcji wspiera dokładne prognozowanie kosztów i przychodów w przedsiębiorstwie.

Pytanie 31

Pracodawca przerywa z pracownikiem stosunek pracy wynikający z umowy o pracę na czas nieokreślony i nie planuje nawiązać z nim nowego stosunku pracy. W takiej sytuacji pracodawca jest zobowiązany do wydania pracownikowi świadectwa pracy

A. w dowolnie ustalonym terminie z pracownikiem

B. po wcześniejszym rozliczeniu się pracownika z pracodawcą

C. niezwłocznie, w dniu zakończenia stosunku pracy

D. po złożeniu przez pracownika pisemnego wniosku

Odpowiedź, że pracodawca powinien wydać pracownikowi świadectwo pracy niezwłocznie, w dniu rozwiązania stosunku pracy, jest zgodna z przepisami Kodeksu pracy. Pracodawca ma obowiązek przekazać świadectwo pracy w momencie ustania stosunku pracy, co jest kluczowe dla pracowników poszukujących nowego zatrudnienia. Świadectwo pracy zawiera istotne informacje na temat przebiegu zatrudnienia, takie jak okres zatrudnienia, rodzaj wykonywanej pracy oraz ewentualne informacje o rozwiązaniu umowy. W praktyce, pracodawcy powinni być świadomi, że opóźnienia w wydaniu świadectwa mogą wpływać na sytuację prawną pracownika oraz jego możliwości na rynku pracy. Przykładem może być sytuacja, w której pracownik stara się o nową posadę, a brak świadectwa pracy opóźnia cały proces rekrutacji. Z tego względu, zgodność z przepisami oraz dobra praktyka wskazują na konieczność niezwłocznego wydania świadectwa w dniu rozwiązania umowy o pracę, co nie tylko zabezpiecza interesy pracownika, ale także świadczy o profesjonalizmie pracodawcy.

Pytanie 32

Która zasada w planowaniu odnosi się do dążenia do osiągnięcia najlepszych rezultatów w określonych warunkach przy ustalonych nakładach poniesionych w celu ich realizacji?

A. Zasada elastyczności

B. Zasada koncentracji

C. Zasada gospodarności

D. Zasada realności planu

Wybór innych zasad planowania może prowadzić do nieporozumień dotyczących efektywności i alokacji zasobów. Zasada realności planu koncentruje się na konieczności tworzenia realistycznych, praktycznych planów, uwzględniających dostępne zasoby i ograniczenia. Choć jest to istotna zasada, nie odnosi się bezpośrednio do maksymalizacji wyników przy określonych nakładach, co jest kluczowym elementem zasady gospodarności. Zasada elastyczności wskazuje na potrzebę dostosowywania się do zmieniających się warunków rynkowych, co jest bez wątpienia istotne, jednakże elastyczność sama w sobie nie gwarantuje osiągnięcia najlepszych wyników przy minimalnych kosztach. Zasada koncentracji polega na skupieniu się na kluczowych obszarach działalności, co może prowadzić do efektywności, ale nie zawsze przekłada się na oszczędności czy maksymalizację wyników. Właściwe zrozumienie tych zasad wymaga głębszej analizy, aby uniknąć pułapek myślowych. Często błędnie zakłada się, że elastyczność i koncentracja są wystarczające do osiągnięcia sukcesu, podczas gdy w rzeczywistości kluczowe jest równoczesne stosowanie zasady gospodarności, aby zapewnić, że każdy wysiłek przynosi optymalne rezultaty w kontekście kosztów, co jest fundamentalne w każdym procesie planowania strategicznego.

Pytanie 33

Walne zgromadzenie członków spółdzielni zdecydowało, że zysk osiągnięty w wysokości 150 000 zł zostanie podzielony w następujący sposób:
- 15% na fundusz zasobowy
- 45% na dywidendy dla członków spółdzielni
- 8% na nagrody dla członków zarządu
- 20% na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych
- na nagrody dla pracowników................
Jaką część zysku przydzielono na nagrody dla pracowników?

A. 30 000 zł

B. 67 500 zł

C. 22 500 zł

D. 18 000 zł

Odpowiedź 18 000 zł jest poprawna, ponieważ kwota ta wynika z analizy podziału zysku spółdzielni. Zysk w wysokości 150 000 zł został podzielony na różne fundusze i nagrody, co wymaga precyzyjnego obliczenia poszczególnych kwot. Fundusz zasobowy, dywidendy, nagrody dla zarządu oraz zakładowy fundusz świadczeń socjalnych stanowią łącznie 88% całkowitego zysku. Obliczmy te wartości: 15% z 150 000 zł to 22 500 zł na fundusz zasobowy, 45% to 67 500 zł na dywidendy, 8% to 12 000 zł na nagrody dla zarządu, a 20% to 30 000 zł na fundusz świadczeń socjalnych. Suma tych wartości wynosi 132 000 zł. Pozostałe 18 000 zł to kwota przeznaczona na nagrody dla pracowników, co stanowi 12% całkowitego zysku. W praktyce, efektywne zarządzanie takimi podziałami zysku jest kluczowe dla utrzymania zadowolenia członków spółdzielni oraz motywacji pracowników. Ustalanie zasad podziału zysku zgodnie z obowiązującymi regulacjami i statutem spółdzielni jest niezbędne dla transparentności działania oraz budowania zaufania wśród interesariuszy.

Pytanie 34

W miesiącu maju pracownik wykonał:
- 168 godzin w zgodzie z ustalonym wymiarem czasu pracy przy stawce 15,00 zł/godz.,
- 5 godzin pracy nadliczbowej w niedzielę z dodatkiem wynoszącym 100% wynagrodzenia.

Jakie będzie wynagrodzenie brutto pracownika za miesiąc maj?

A. 2 670,00 zł

B. 2 520,00 zł

C. 2 595,00 zł

D. 2 770,00 zł

Aby obliczyć wynagrodzenie brutto pracownika za maj, musimy uwzględnić zarówno godziny standardowe, jak i nadliczbowe. Pracownik przepracował 168 godzin w standardowym wymiarze czasu pracy, przy stawce 15,00 zł za godzinę. Obliczamy wynagrodzenie za te godziny: 168 godzin x 15,00 zł = 2 520,00 zł. Następnie, pracownik przepracował dodatkowo 5 godzin nadliczbowych w niedzielę, które są wynagradzane z 100% dodatkiem. Oznacza to, że każda godzina nadliczbowa jest płatna 30,00 zł (15,00 zł podstawy + 15,00 zł dodatku). Obliczamy wynagrodzenie za nadgodziny: 5 godzin x 30,00 zł = 150,00 zł. Podsumowując, całkowite wynagrodzenie brutto za maj wynosi: 2 520,00 zł + 150,00 zł = 2 670,00 zł. Warto zaznaczyć, że obliczenia te są zgodne z przepisami Kodeksu pracy oraz regulacjami dotyczącymi wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych. To podejście jest standardem w zarządzaniu wynagrodzeniami w przedsiębiorstwach.

Pytanie 35

Używanie komputera z monitorem przez więcej niż 5 godzin bez przerwy może prowadzić do

A. obciążenia wzroku i układu mięśniowo-szkieletowego

B. zaćmy i obciążenia układu mięśniowo-szkieletowego

C. zaburzeń świadomości oraz obciążenia układu mięśniowo-szkieletowego

D. przeciążenia wzroku oraz zaburzeń świadomości

Odpowiedź wskazująca na obciążenie wzroku i układu mięśniowo-szkieletowego jako rezultat długotrwałej pracy przy komputerze jest jak najbardziej trafna. Prace biurowe i korzystanie z monitorów ekranowych przez ponad 5 godzin bez przerwy mogą prowadzić do poważnych komplikacji zdrowotnych. Obciążenie wzroku, znane również jako zespół widzenia komputerowego, objawia się zmęczeniem oczu, suchością, bólem głowy oraz rozmytym widzeniem. Objawy te są wynikiem długotrwałego skupienia wzroku na ekranie oraz niewłaściwych ustawień ergonomicznych, takich jak oświetlenie czy odległość od monitora. Ponadto, nieodpowiednia postawa ciała podczas długotrwałego siedzenia przy komputerze może skutkować bólami pleców, szyi i ramion, co związane jest z obciążeniem układu mięśniowo-szkieletowego. W celu minimalizacji tych dolegliwości zaleca się regularne przerwy w pracy, ergonomiczne ustawienie stanowiska pracy oraz ćwiczenia relaksacyjne dla oczu i ciała. Warto także korzystać z zasady 20-20-20: co 20 minut, patrzeć na obiekt oddalony o 20 stóp (około 6 metrów) przez co najmniej 20 sekund. Standaryzacja ergonomicznych zasad pracy przy komputerze jest kluczowa dla zachowania zdrowia pracowników oraz zwiększenia ich wydajności.

Pytanie 36

Norma definiuje ilość surowców potrzebnych do wyprodukowania jednej jednostki wyrobu

A. wydajności

B. procesu

C. techniczna

D. teoretyczna

Norma teoretyczna to taka, która mówi, ile materiału potrzeba, żeby wyprodukować jedną jednostkę wyrobu, zgodnie z tym, co zaplanowano w technologii i projekcie. W sumie, to ona bierze pod uwagę wszystkie składniki, które powinny być wykorzystane do produkcji, ale nie uwzględnia strat, które mogą się zdarzyć w trakcie wytwarzania. Dzięki temu można lepiej planować produkcję i oszacować, ile surowców naprawdę nam potrzeba. Na przykład w meblarstwie norma teoretyczna opisuje, jakiego rodzaju drewno jest potrzebne oraz w jakiej ilości, żeby zrobić stół czy krzesło. Dzięki temu można dokładnie policzyć, ile materiałów kupić oraz znaleźć potencjalne oszczędności. Stosowanie tych norm jest też przydatne, jeśli chodzi o wprowadzanie nowych pomysłów w produktach i dbanie o jakość, co jest naprawdę ważne w zarządzaniu produkcją.

Pytanie 37

W bezpośrednim kanale dystrybucji znajdują się

A. cztery poziomy - producent, hurtownik, detalista i finalny nabywca

B. trzy poziomy - producent, hurtownik i finalny nabywca

C. dwa poziomy - producent i finalny nabywca

D. trzy poziomy - producent, detalista i finalny nabywca

Koncepcje przedstawione w alternatywnych odpowiedziach wskazują na nieporozumienie dotyczące struktury kanałów dystrybucji. Zastosowanie hurtowników i detalistów w bezpośrednim kanale dystrybucji jest sprzeczne z definicją, która zakłada, że produkty są dostarczane bezpośrednio od producenta do konsumenta, bez pośredników. W teorii marketingu kanały dystrybucji są klasyfikowane w zależności od liczby szczebli pośredników. Wprowadzenie hurtownika czy detalisty sugeruje, że mamy do czynienia z kanałem pośrednim, który jest bardziej złożony i wieloszczeblowy. Typowe błędy myślowe w tym kontekście obejmują mylenie bezpośredniego modelu sprzedaży z bardziej tradycyjnymi modelami, gdzie pośrednicy odgrywają kluczową rolę w dystrybucji. W rzeczywistości, w wielu branżach, obecność hurtowników i detalistów może poprawić dostępność produktów, ale nie pasuje do definicji bezpośredniego kanału dystrybucji. Warto zrozumieć, że wybór odpowiedniego kanału dystrybucji powinien być zgodny z charakterystyką produktu oraz preferencjami klientów, co często wymaga analizy rynku oraz strategii biznesowej dostosowanej do specyfiki danej branży.

Pytanie 38

Rynek papierów wartościowych, który obejmuje transakcje papierami wartościowymi już w obrocie, nazywany jest rynkiem

A. równoległym

B. pierwotnym

C. wtórnym

D. podstawowym

Rynek wtórny to segment rynku papierów wartościowych, na którym dokonuje się obrotu papierami wartościowymi, które zostały już wcześniej wyemitowane na rynku pierwotnym. Główna różnica między tymi rynkami polega na tym, że rynek pierwotny jest miejscem, gdzie nowe papiery wartościowe są emitowane przez emitentów i sprzedawane inwestorom po raz pierwszy. Przykładem rynku wtórnego mogą być giełdy papierów wartościowych, gdzie inwestorzy sprzedają i kupują akcje spółek, które są już notowane. Ważne jest zrozumienie, że rynek wtórny odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu płynności dla inwestorów, umożliwiając im szybkie zbycie posiadanych papierów wartościowych. Z perspektywy dobrych praktyk, uczestnicy rynku powinni być świadomi mechanizmów działania rynku wtórnego, w tym wpływu na ceny akcji, które mogą być kształtowane przez podaż i popyt. Przykładem może być sytuacja, w której duża liczba inwestorów decyduje się na sprzedaż akcji danej spółki, co prowadzi do spadku ich wartości na rynku wtórnym. Zrozumienie tego mechanizmu jest kluczowe dla skutecznego zarządzania portfelem inwestycyjnym.

Pytanie 39

Kto otrzymuje dywidendę?

A. pracownikom przedsiębiorstwa publicznego

B. akcjonariuszami firmy akcyjnej

C. wspólnikom w spółce jawnej

D. członkom spółdzielni

Dywidenda jest to część zysku netto spółki akcyjnej, która jest wypłacana jej akcjonariuszom. Wypłata dywidendy jest regulowana przez przepisy prawa oraz statut spółki. Właściciele akcji, czyli akcjonariusze, mają prawo do udziału w zyskach firmy proporcjonalnie do liczby posiadanych akcji. Dywidendy mogą być wypłacane w formie gotówki lub akcji. Praktycznie, spółki decydują się na wypłatę dywidendy, aby podkreślić swoją stabilność finansową oraz zadowolenie akcjonariuszy. Dobrou praktyką jest regularna analiza polityki dywidendowej firmy, co może być wskaźnikiem jej kondycji finansowej i strategii rozwoju. Na przykład, firmy takie jak Coca-Cola czy Procter & Gamble są znane z utrzymywania stabilnych i rosnących dywidend, co przyciąga inwestorów szukających długoterminowych zysków. Dobrze opracowana polityka dywidendowa może zwiększyć zaufanie inwestorów oraz wpłynąć na wyniki akcji na giełdzie.

Pytanie 40

W 2013 roku spółka planuje zwiększenie stanu aktywów trwałych o 50 tys. zł i zmniejszenie stanu zobowiązań o 120 tys. zł w stosunku do stanu z dnia 31.12.2012 r. Jaki zysk musi wygospodarować spółka, aby zachować w bilansie za 2013 r. stan równowagi bilansowej?

Fragment bilansu spółki z o.o. na dzień 31.12.2012 r.
Aktywa	Wartość (w tys. zł)	Pasywa	Wartość (w tys. zł)
Aktywa trwałe	500	Kapitały własne	400
Aktywa obrotowe	200	Zobowiązania	300
Suma bilansowa	700	Suma bilansowa	700

A. 100 tys. zł

B. 70 tys. zł

C. 170 tys. zł

D. 120 tys. zł

Wybór błędnej odpowiedzi może wynikać z niedostatecznego zrozumienia zasady równowagi bilansowej oraz relacji między aktywami, zobowiązaniami a kapitałem własnym. Odpowiedzi takie jak 100 tys. zł, 120 tys. zł czy 70 tys. zł ignorują fakt, że zwiększenie aktywów trwałych oraz równocześnie zmniejszenie zobowiązań wpływa na całkowity stan kapitałów własnych. W przypadku wyboru 120 tys. zł można sądzić, że zmiana tylko w zobowiązaniach jest wystarczająca do zbilansowania, co jest błędnym założeniem. Z kolei odpowiedzi sugerujące 100 tys. zł czy 70 tys. zł mogą sugerować niewłaściwe zrozumienie konieczności uwzględnienia obu zmian – zarówno w aktywach, jak i zobowiązaniach. Równowaga bilansowa to kluczowe zagadnienie w finansach, które wymaga pełnego zrozumienia wpływu wszystkich komponentów bilansu na wynik finansowy. Aby lepiej zrozumieć te zależności, ważne jest regularne analizowanie sprawozdań finansowych oraz doskonalenie umiejętności w zakresie rachunkowości i finansów. W praktyce, przedsiębiorstwa muszą dążyć do ciągłej optymalizacji struktury kapitałowej i aktywów, aby zapewnić stabilność finansową i prawidłowe funkcjonowanie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej