Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 8 kwietnia 2025 09:32
Data zakończenia: 8 kwietnia 2025 09:38

Egzamin zdany!

Wynik: 29/40 punktów (72,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie umaszczenie charakteryzuje bydło rasy aberdeen angus?

A. jednolite jasnoszare

B. łaciate, bułane lub szare

C. łaciate czarno-białe lub czerwono-białe

D. jednolite czarne lub czerwone

Bydło rasy Aberdeen Angus charakteryzuje się jednolitym umaszczeniem, które występuje w dwóch podstawowych kolorach: czarnym i czerwonym. Umaszczenie to jest zgodne z definicjami rasowymi oraz standardami, które określają cechy fizyczne i genetyczne tej rasy. Czarne i czerwone umaszczenie jest wynikiem selekcji hodowlanej, która skupia się na uzyskaniu jednorodnych cech, co jest istotne dla zachowania jakości mięsnej tych zwierząt. W praktyce, jednolite umaszczenie wpływa na estetykę bydła oraz jego wartość rynkową, ponieważ hodowcy preferują zwierzęta o spójnych cechach wyglądowych. W kontekście hodowli, ważne jest również, aby zwracać uwagę na pedigree, czyli pochodzenie zwierząt, co ma kluczowe znaczenie dla zachowania czystości rasy i jej charakterystycznych cech. Ponadto, znajomość tych cech jest niezbędna w kontekście oceny wartości bydła na rynkach mięsnych oraz w wystawach, gdzie jednolitość umaszczenia jest jednym z kryteriów oceniania.

Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 3

Jaka jest minimalna przestrzeń kojca dla 3 kóz matek, z których każda ma dwa koźlęta, biorąc pod uwagę, że norma powierzchni dla kóz dorosłych wynosi co najmniej 1,5 m² oraz dodatkowe 0,3 m² dla koźlęcia ssącego?

A. 6,3 m2

B. 5,4 m2

C. 7,0 m2

D. 4,5 m2

Odpowiedzi o powierzchni 5,4 m², 7,0 m² i 4,5 m² są nieprawidłowe z kilku powodów. Najpierw warto zauważyć, że brak zrozumienia zasadności przydzielania odpowiedniej powierzchni dla zwierząt do hodowli może prowadzić do niewłaściwych wniosków. Na przykład, 5,4 m² nie wystarcza na zapewnienie odpowiednich warunków dla trzech kóz matek oraz ich koźląt. Z rachunku wynika, że potrzebna jest powierzchnia 6,3 m², aby spełnić wymogi dotyczące dobrostanu zwierząt. Z kolei odpowiedź 7,0 m² to z kolei zbyt duża powierzchnia, która może być nieefektywna finansowo, zwłaszcza w kontekście dużych hodowli. Ponadto, wybór 4,5 m² do obliczeń ignoruje fakt, że nie uwzględnia się powierzchni dla koźląt, co jest kluczowe. Takie podejście do obliczeń może prowadzić do nieodpowiednich warunków życia zwierząt oraz niskiej efektywności produkcji. W praktyce, każdy hodowca powinien być świadomy wpływu przestrzeni na zdrowie i samopoczucie zwierząt, co z kolei przekłada się na jakość ich produktów, a także na stabilność ekonomiczną gospodarstwa. Warto pamiętać, że odpowiednie przestrzenie wpływają na zachowanie zwierząt oraz mogą minimalizować stres, co jest niezwykle ważne w hodowli.

Pytanie 4

W gospodarstwie, które dysponuje znacznymi nadwyżkami pracy oraz dużym obszarem trwałych użytków zielonych, są sprzyjające okoliczności do rozwoju produkcji

A. drobiu

B. bydła opasowego

C. owiec

D. bydła mlecznego

Produkcja bydła mlecznego w gospodarstwie z dużymi nadwyżkami siły roboczej oraz znacznym areałem trwałych użytków zielonych jest szczególnie efektywna. Duże areały użytków zielonych oferują wystarczającą ilość paszy, co jest kluczowym czynnikiem w produkcji mleka. Bydło mleczne wymaga ciągłego dostępu do świeżej paszy oraz wysokiej jakości wody, co może być zapewnione w takiej konfiguracji. Dodatkowo, nadwyżki siły roboczej mogą zostać wykorzystane do codziennej pielęgnacji zwierząt, dojenia oraz zarządzania stadem. Przykładowo, w gospodarstwach, które intensywnie zajmują się produkcją mleka, stosuje się systemy zarządzania jakością, takie jak HACCP, co pozwala na kontrolę procesów technologicznych oraz zapewnienie wysokiej jakości produktów. Dobre praktyki w hodowli bydła mlecznego, takie jak dobór odpowiednich ras, optymalizacja żywienia oraz dbałość o zdrowie zwierząt, przyczyniają się do zwiększenia wydajności produkcji oraz poprawy jakości mleka. Ostatecznie, zainwestowanie w technologie, np. automatyczne systemy dojenia, może znacząco podnieść efektywność całego procesu produkcyjnego.

Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

W układzie oddechowym można zaobserwować worki powietrzne

A. konia

B. królika

C. kury

D. krowy

Worki powietrzne są charakterystycznym elementem układu oddechowego ptaków, w tym kur. To właśnie one umożliwiają nieprzerwaną wymianę powietrza, co jest kluczowe dla efektywności ich oddychania. Układ oddechowy ptaków jest znacznie bardziej skomplikowany niż u ssaków, a worki powietrzne pełnią rolę w systemie wentylacyjnym, który zapewnia stały przepływ świeżego powietrza przez płuca. Kiedy ptak wdycha powietrze, nie tylko napełnia płuca, ale także rozprzestrzenia powietrze do worków powietrznych. W procesie wydechu powietrze wydobywa się z worków powietrznych, co pozwala na ciągłe dostarczanie tlenu do organizmu. Zrozumienie tych mechanizmów jest istotne w kontekście hodowli ptaków, ponieważ zdrowe funkcjonowanie układu oddechowego wpływa na ich wydajność i ogólne zdrowie. Przykładowo, w hodowli kur nieprawidłowe działanie worków powietrznych może prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak choroby układu oddechowego, co jest zagrożeniem dla całej produkcji jaj.

Pytanie 7

Aby właściwie przygotować preliminarz pasz, należy uwzględnić rezerwy. W przypadku pasz: treściwych – 5%, objętościowych suchych – 15%, objętościowych soczystych – 25%. Rezerwę 25% należy zastosować do

A. makuchu rzepakowego

B. otrąb pszennych

C. kiszonki z kukurydzy

D. siana łąkowego

Kiszonki z kukurydzy są paszą objętościową soczystą, dla której zgodnie z przyjętymi standardami sporządzania preliminarza pasz stosuje się rezerwę wynoszącą 25%. Kiszonka z kukurydzy charakteryzuje się wysoką zawartością wody oraz składników odżywczych, co sprawia, że jest cennym źródłem energii i białka dla zwierząt. Stosowanie 25% rezerwy ma na celu zabezpieczenie odpowiedniej ilości paszy, biorąc pod uwagę zmienność jakości oraz możliwość strat podczas użytku. Ważne jest, aby dokładnie monitorować jakość kiszonek, ponieważ czynniki takie jak fermentacja, warunki przechowywania oraz dojrzałość roślin mają istotny wpływ na ich wartość odżywczą. W praktyce, rolnicy powinni regularnie oceniać skład chemiczny kiszonek, aby dostosować dawki pasz do potrzeb żywieniowych zwierząt, co pozwala na optymalizację produkcji oraz minimalizację kosztów. Poprawne zarządzanie rezerwami pasz jest kluczowe dla efektywności gospodarstwa i dobrostanu zwierząt.

Pytanie 8

Wskaż wyróżniającą się cechę anatomiczną budowy prącia knura?

A. Cewka moczowa otwiera się na końcu prącia

B. Prącie ma długość około 100 cm

C. Wyrostek cewki moczowej jest delikatnie wystający

D. Prącie ma formę korkociągu

Prącie knura charakteryzuje się unikalnym kształtem korkociągu, co jest istotnym elementem jego budowy anatomicznej. Taki kształt sprzyja skutecznej inseminacji samic, umożliwiając lepsze dopasowanie do anatomii narządów rozrodczych lochy. Kształt prącia ma również znaczenie podczas kopulacji, ponieważ pozwala na efektywne umiejscowienie w cewce moczowej samicy. W praktyce, hodowcy świń muszą być świadomi tych różnic anatomicznych, aby właściwie ocenić kondycję zdrowotną zwierzęcia oraz jego zdolności reprodukcyjne. Właściwe zrozumienie budowy anatomicznej prącia knura jest także kluczowe w kontekście inseminacji sztucznej, gdzie precyzyjne umiejscowienie nasienia w drogach rodnych lochy ma istotny wpływ na efektywność rozrodu. Dodatkowo, wiedza na temat anatomicznych aspektów prącia knura jest istotna w kontekście diagnostyki weterynaryjnej, gdzie takie cechy mogą wskazywać na potencjalne problemy zdrowotne, które mogą wpłynąć na płodność.

Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

Nawozy naturalne w formie płynnej (gnojowica, gnojówka) powinny być

A. rozlewane na polach w zimowym okresie

B. przechowywane w szczelnych pojemnikach

C. przechowywane na płytach wspólnie z obornikiem

D. regularnie wywożone na pola

Przechowywanie nawozów naturalnych w szczelnych zbiornikach jest kluczowe, aby zminimalizować ich wpływ na środowisko oraz zapewnić ich optymalne wykorzystanie. Szczelne zbiorniki zapobiegają wyciekom i zanieczyszczeniu wód gruntowych, co jest nie tylko korzystne dla ekosystemów wodnych, ale także zgodne z przepisami prawa ochrony środowiska. Ponadto, stosowanie szczelnych zbiorników pozwala na lepszą kontrolę nad procesami fermentacji oraz stabilizacją nawozów, co przyczynia się do zwiększenia ich wartości odżywczej. Przykładem dobrych praktyk jest stosowanie zbiorników o odpowiedniej pojemności, które są regularnie kontrolowane pod kątem szczelności oraz stanu technicznego. Zgodnie z normami europejskimi, takie zbiorniki powinny być projektowane w sposób, który minimalizuje ryzyko ich uszkodzenia oraz zapewnia łatwy dostęp do kontroli i konserwacji. To podejście wpisuje się w zasady zrównoważonego rolnictwa, które stawia na efektywne zarządzanie zasobami naturalnymi oraz ochronę środowiska.

Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

Wskaż pasze, które należy dokupić.

Bilans paszowy przykładowego gospodarstwa (w dt)
Wyszczególnienie	Zielonki	Kukurydza na kiszonkę	Siano	Pasze treściwe
Zapotrzebowanie	7,076	5,922	38	333
Produkcja	7,250	8 100	28	0
Nadwyżka (+)
Niedobór (-)

A. Siano i kukurydza.

B. Siano i pasze treściwe.

C. Zielonki i kukurydza.

D. Kukurydza i pasze treściwe.

Poprawna odpowiedź to siano i pasze treściwe, ponieważ te składniki paszowe są niezbędne dla prawidłowego bilansu pokarmowego zwierząt. W analizowanym bilansie paszowym występuje wyraźny niedobór siana oraz pasz treściwych, co może prowadzić do problemów zdrowotnych u zwierząt, takich jak niedobory witamin czy minerałów. Siano stanowi ważne źródło błonnika, które wspomaga procesy trawienne, a pasze treściwe są bogate w energię i białko, co jest niezbędne w okresach intensywnego wzrostu czy laktacji. Przykład praktyczny: w hodowli bydła mlecznego niewystarczająca podaż siana i pasz treściwych może prowadzić do obniżenia wydajności mlecznej, co w konsekwencji wpływa na rentowność całego gospodarstwa. Warto również pamiętać, że odpowiednia kombinacja pasz w diecie zwierząt jest kluczowa dla zachowania ich zdrowia i efektywności produkcji.

Pytanie 13

Czego dotyczą pasze treściwe?

A. ziarna zbóż, zielonki, kiszonki

B. śruty poekstrakcyjne, okopowe, śruty zbożowe

C. nasiona roślin strączkowych, makuchy, ziarna zbóż

D. kiszonki, okopowe, siano

Analiza błędnych odpowiedzi wskazuje na powszechne nieporozumienia dotyczące klasyfikacji pasz treściwych. Wiele osób może utożsamiać pasze treściwe wyłącznie z ziołami, zielonkami czy kiszonkami, co jest nieporozumieniem. Zielonki i kiszonki, takie jak trawy czy buraki, są klasyfikowane jako pasze objętościowe, które mają inny skład i rolę w diecie zwierząt. Pasze objętościowe, choć również ważne, koncentrują się na dostarczaniu błonnika oraz są istotne dla zdrowia układu pokarmowego zwierząt, zwłaszcza przeżuwaczy. Ponadto, niektóre odpowiedzi sugerują obecność okopowych czy siana, które również nie są typowymi paszami treściwymi. Okopowe, jak ziemniaki czy marchew, są stosowane w dietach zwierząt, ale nie są klasyfikowane jako pasze treściwe w tradycyjnym znaczeniu, ponieważ ich zastosowanie jest bardziej specyficzne i ograniczone. Śruty poekstrakcyjne i śruty zbożowe, mimo że mogą dostarczać białka i energii, nie są wystarczające jako jedyny składnik paszy treściwej, co podkreśla znaczenie ich odpowiedniego mieszania z innymi komponentami. W rzeczywistości, właściwe zrozumienie różnicy między paszami treściwymi a objętościowymi jest kluczowe dla zapewnienia zbilansowanej diety zwierząt, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli zwierząt.

Pytanie 14

Jednokomorowy żołądek prosty występuje u

A. świni

B. konia

C. owcy

D. psa

Żołądek jednokomorowy prosty, charakterystyczny dla psów, jest jednym z kluczowych elementów układu pokarmowego tych zwierząt. W odróżnieniu od zwierząt przeżuwających, takich jak bydło czy owce, psy są mięsożerne i ich żołądek jest przystosowany do trawienia białka oraz tłuszczy. Żołądek psa ma jedną komorę, co ułatwia szybkie przetwarzanie pokarmów oraz ich transport do jelit. W praktyce oznacza to, że psy mogą łatwo trawić pokarmy mięsne oraz niektóre inne źródła białka. Musimy jednak pamiętać, że dieta psa powinna być zróżnicowana i dobrze zbilansowana, a jej składniki muszą odpowiadać ich potrzebom żywieniowym. Stosowanie wysokiej jakości karmy, dostosowanej do wieku, rasy oraz poziomu aktywności fizycznej psa, jest zgodne z zaleceniami weterynaryjnymi oraz standardami żywieniowymi. Ponadto, psy mogą mieć różne reakcje na składniki odżywcze, dlatego ważne jest monitorowanie ich zdrowia i w razie potrzeby dostosowywanie diety. Te aspekty żywienia są nie tylko istotne z punktu widzenia zdrowia, ale również wpływają na jakość życia zwierzęcia.

Pytanie 15

Pies do towarzystwa, który dobrze pełni rolę obrońcy. Wysokość w kłębie psa wynosi 55-61 cm, a suki 50-58 cm. Oczy: średniej wielkości, okrągłe, preferowane jak najciemniejsze, szczególnie u psów biało-czarnych, natomiast u psów biało-brązowych akceptowalne są jaśniejsze. Włos: krótki, prosty, sztywny. Szczenięta rodzą się białe. Cętki zaczynają się pojawiać u około dwutygodniowych szczeniąt, a dorosłe psy na białym tle mają czarne lub brązowe plamki. Ogon sięga do stawu skokowego i nie powinien być zakręcony ani opadnięty.
Opis ten odnosi się do psa rasy

A. doberman

B. beagle

C. bernardyn

D. dalmatyńczyk

Prawidłowa odpowiedź to dalmatyńczyk, który jest rasą psa znaną ze swojego charakterystycznego umaszczenia. Cechą rozpoznawczą dalmatyńczyków są czarne lub brązowe cętki na białym tle, co idealnie wpisuje się w opis zawarty w pytaniu. Wysokość w kłębie dla samców wynosi 55-61 cm, a dla suk 50-58 cm, co również jest zgodne z danymi przedstawionymi w opisie. Szczenięta dalmatyńczyków rodzą się całkowicie białe, a cętki zaczynają się pojawiać dopiero po około dwóch tygodniach życia. Krótki, twardy włos jest kolejną kluczową cechą tej rasy. Dalmatyńczyki są znane nie tylko jako psy do towarzystwa, ale również jako psy obronne, co czyni je wszechstronnymi towarzyszami. Dobrze sprawdzają się w różnych rolach, od towarzyszy rodziny po psy służbowe. Warto również zaznaczyć, że dalmatyńczyki wymagają regularnej aktywności fizycznej i umysłowej, co powinno być brane pod uwagę przez przyszłych właścicieli.

Pytanie 16

Kopystka jest narzędziem wykorzystywanym do pielęgnacji

A. kopyt

B. racic

C. uszu

D. skóry

Kopystka to narzędzie wykorzystywane głównie w pielęgnacji kopyt zwierząt, szczególnie koni. Jej głównym zadaniem jest usuwanie luźnych fragmentów kopyt oraz czyszczenie ich z zanieczyszczeń, co jest istotne dla zdrowia i komfortu zwierząt. Prawidłowe pielęgnowanie kopyt ma kluczowe znaczenie dla zapobiegania różnym schorzeniom, takim jak wrzody, grzybice czy ostrogi. Stosowanie kopystki jest częścią rutynowej opieki, którą powinien przeprowadzać zarówno właściciel, jak i profesjonalny kowal. Warto zaznaczyć, że regularne czyszczenie kopyt pozwala na wczesne wykrycie ewentualnych nieprawidłowości, takich jak pęknięcia czy nadmierne zużycie, co pozwala na szybką interwencję. Zgodnie z rekomendacjami organizacji zajmujących się dobrostanem zwierząt, kopyta powinny być pielęgnowane co najmniej raz w tygodniu, a w przypadku zwierząt intensywnie użytkowanych – nawet częściej. Przykładem zastosowania kopystki może być sytuacja, gdy po intensywnym treningu na ujeżdżalni, kopyta konia wymagają dokładnego oczyszczenia z piasku, błota i innych zanieczyszczeń, co zapobiega urazom i infekcjom.

Pytanie 17

Przy przelotowości 20 sztuk w grupie jałówek cielnych, jaki jest średnioroczny stan?

A. 15 sztuk

B. 20 sztuk

C. 12 sztuk

D. 9 sztuk

Odpowiedzi 20 sztuk, 12 sztuk oraz 9 sztuk są niepoprawne, ponieważ opierają się na błędnych założeniach dotyczących przelotowości i średniorocznego stanu jałówek cielnych. W przypadku pierwszej odpowiedzi, 20 sztuk sugeruje, że cały rok wszystkie zwierzęta byłyby obecne w stadzie, co jest mało prawdopodobne z uwagi na naturalne procesy hodowlane, takie jak sprzedaż, ubytki zdrowotne czy zmiany w grupie. Druga odpowiedź, 12 sztuk, może wynikać z mylnego obliczenia ubytków, jednak w rzeczywistości taki stan byłby trudny do osiągnięcia w grupie jałówek cielnych, które są zazwyczaj utrzymywane w większych liczbach. Odpowiedź 9 sztuk wskazuje na zbyt dużą redukcję stanu zwierząt, co również nie jest zgodne z praktyką hodowlaną. Każda z tych odpowiedzi nie uwzględnia kluczowych aspektów takich jak dynamika grupy, przyrosty oraz naturalne straty, które są integralną częścią procesu hodowli. Zrozumienie tych mechanizmów jest istotne, ponieważ błędne wyobrażenia na temat przelotowości mogą prowadzić do niewłaściwego zarządzania stadem, co w dłuższej perspektywie wpłynie na efektywność produkcji oraz zdrowie zwierząt.

Pytanie 18

Wskaźnik proporcjonalności rozwoju przednich i tylnych ćwiartek wymienia u krowy ustala się na podstawie indeksu wymienia. Optymalne wymię powinno mieć ten wskaźnik na poziomie

A. 75%

B. 50%

C. 100%

D. 25%

Wybór odpowiedzi 25%, 75% lub 100% wskazuje na niepełne zrozumienie zasadności proporcjonalności w rozwoju wymienia krowy. Procenty te nie oddają rzeczywistego stanu, gdyż wymię krowy powinno mieć zharmonizowany rozwój przednich i tylnych ćwiartek. Przyjęcie 25% sugerowałoby, że przednie ćwiartki są zdecydowanie zdominowane przez tylne, co nie tylko obniża efektywność produkcji mleka, ale może również prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak zmniejszona wydajność laktacyjna czy ryzyko kontuzji. Odpowiedź 75% implikuje zbyt duży rozwój przednich ćwiartek, co może prowadzić do nieprawidłowej postawy zwierzęcia oraz problemów z dojeniem. Z kolei odpowiedź 100% sugerowałaby idealną symetrię, co w praktyce również jest niemożliwe do osiągnięcia. Mitem jest, że wymię krowy powinno być w równym stopniu rozwinięte w każdej ćwiartce, co nie uwzględnia naturalnych różnic w anatomii i fizjologii zwierząt. Hodowcy powinni dążyć do zachowania równowagi i dbać o to, aby wskaźnik wynosił około 50%, co sprzyja zdrowotności zwierząt oraz ich wydajności mlecznej. Zrozumienie tego aspektu jest kluczowe dla sukcesu w hodowli bydła mlecznego.

Pytanie 19

Która rasa owiec jest klasyfikowana jako plenna?

A. Owcę kamieniecką

B. Owcę fińską

C. Polską owcę długowełnistą

D. Owcę nizinną polską

Owiec fińska, znana również jako fińska owca mięsna, należy do rasy plennej, co oznacza, że charakteryzuje się wysoką płodnością oraz zdolnością do wychowywania wielu jagniąt jednocześnie. Te owce są zdolne do rodzenia dwóch, a nawet trzech jagniąt w jednym miocie, co znacząco podnosi efektywność produkcji owiec w hodowli. Owiec fińska jest również ceniona za swoje mięso, które jest chude i wysokiej jakości, co czyni ją atrakcyjną dla hodowców nastawionych na produkcję mięsną. W praktyce, w obszarach hodowlanych, gdzie owieczki fińskie są utrzymywane, zaobserwowano wzrost rentowności gospodarstw rolnych, związany z większym przyrostem masy ciała jagniąt oraz ich szybszym dojrzewaniem. Ponadto, ta rasa ma dobre cechy adaptacyjne, co sprawia, że jest odpowiednia do różnych warunków środowiskowych, a jej odporność na choroby dodatkowo zwiększa efektywność produkcyjną w gospodarstwie. Hodowla tej rasy jest zgodna z aktualnymi trendami zrównoważonego rozwoju w rolnictwie, gdzie efektywność i jakość produkcji idą w parze z dobrostanem zwierząt.

Pytanie 20

Która rasa kur jest najbardziej odpowiednia do ekologicznego chowu w Polsce?

A. Dominant White Cornish

B. Plymouth Rock

C. Zielononóżka kuropatwiana

D. New Hampshire

Zielononóżka kuropatwiana jest jedną z najważniejszych ras kur w chowie ekologicznym w Polsce, ze względu na swoje doskonałe przystosowanie do warunków lokalnych oraz wysoką jakość mięsa i jaj. Rasa ta charakteryzuje się dużą odpornością na choroby oraz zdolnością do życia na wolnym wybiegu, co jest podstawowym wymogiem dla chowu ekologicznego. Zielononóżki są ptakami o dużym instynkcie odpowiedzialnym za poszukiwanie pokarmu, co pozwala na efektywne wykorzystanie naturalnych zasobów. W praktyce, kury tej rasy mogą być hodowane w systemach, które promują dobrostan zwierząt, a ich dieta opiera się na naturalnych składnikach, co jest zgodne z zasadami ekologicznego chowu. W dodatku, ich jaja mają wyjątkowy smak i wartości odżywcze, co czyni je atrakcyjnym produktem na rynku ekologicznym. Rasa ta jest również ceniona przez producentów ze względu na ich adaptacyjność i wydajność w systemach zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 21

Jakie jest pochodzenie anatomiczne linii białej?

A. włosa

B. zęba

C. rogu

D. kopyta

Wybierając odpowiedzi związane z włosem, rogiem lub zębem, można zauważyć pewne nieporozumienia dotyczące anatomicznych struktur zwierząt. Włosy, będące elementem pokrycia ciała, nie mają żadnego związku z kopytem ani strukturą linii białej, a ich funkcje obejmują ochronę i termoregulację. Rogi, z kolei, są strukturami keratynowymi znajdującymi się u zwierząt takich jak bydło czy kozy, i także nie mają związku z kopytami koni. Zęby, będące elementem układu pokarmowego, pełnią zupełnie inną rolę w organizmie zwierzęcia. Pojawienie się myślenia, że linia biała należy do którejkolwiek z tych struktur, może wynikać z braku zrozumienia różnic w anatomicznych funkcjach różnych części ciała zwierząt. Właściwe rozpoznawanie i klasyfikacja tych struktur są niezwykle ważne w weterynarii oraz w praktykach jeździeckich, co pokazuje, jak fundamentalne jest zrozumienie anatomii w kontekście zdrowia zwierząt. Ignorowanie tej wiedzy może prowadzić do błędnych diagnoz oraz niewłaściwej pielęgnacji, co w dłuższym okresie może skutkować poważnymi problemami zdrowotnymi.

Pytanie 22

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

Jakie jest właściwe określenie momentu unasienienia krowy, u której pierwsze symptomy rui zauważono w porze porannej?

A. bezpośrednio po zaobserwowaniu

B. następnego dnia po południu

C. w tym samym dniu po południu

D. następnego dnia rano

Właściwy termin unasienienia krowy, u której pierwsze objawy rui zauważono rano, to w tym samym dniu po południu, ponieważ najlepsze rezultaty unoszenia osiąga się w czasie największej aktywności hormonalnej samicy. W przypadku krów, ruja zazwyczaj trwa od 12 do 24 godzin, a szczyt aktywności seksualnej przypada na okres około 12-18 godzin od momentu zauważenia pierwszych objawów. Obserwowanie objawów rui, takich jak zwiększona pobudliwość, częste oddawanie moczu czy chęć do kopulacji, jest kluczowe dla określenia najlepszego momentu na unasienienie. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce jest prowadzenie dokładnej dokumentacji o cyklach rujowych krów, co pozwala na lepsze planowanie unasienienia. Zastosowanie metod takich jak monitoring hormonalny czy wykorzystanie detektorów rui może zwiększyć skuteczność unasienienia i poprawić wyniki hodowlane, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie zootechniki.

Pytanie 25

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 26

Częstotliwość rui u owiec wynosi średnio co ile dni?

A. 21 dni

B. 28 dni

C. 10 dni

D. 17 dni

Ruja u owiec to złożony proces biologiczny, który obejmuje szereg zmian hormonalnych, prowadzących do gotowości samicy do zapłodnienia. Odpowiedzi sugerujące, że ruja powtarza się co 10, 21 lub 28 dni, wynikają z niepełnego zrozumienia tego cyklu. W przypadku cyklu 10-dniowego, warto zauważyć, że jest to zbyt krótki okres, by umożliwić właściwe przygotowanie organizmu samicy do zapłodnienia, co może prowadzić do problemów z płodnością. Z kolei 21 dni, choć może wydawać się logiczne, jest często mylone z cyklem owczym w innych gatunkach zwierząt, takich jak bydło, gdzie rzeczywiście cykl ten trwa dłużej. Natomiast 28 dni również przekracza typowy czas ruji u owiec, co może prowadzić do błędnych założeń w zakresie planowania rozrodu. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych nieprawidłowych odpowiedzi często związane są z porównywaniem cykli różnych zwierząt bez uwzględnienia specyfiki danego gatunku. Dlatego kluczowe jest posiadanie wiedzy o biologii i cyklu życiowym owiec, co wpływa na prawidłowe zarządzanie hodowlą oraz umożliwia poprawne podejmowanie decyzji związanych z reprodukcją.

Pytanie 27

Witamina, która bierze udział w procesie tworzenia krwi i zapobiega anemii u zwierząt, to witamina

A. H

B. D

C. E

D. B12

Witamina E jest istotna, ale głównie działa jako przeciwutleniacz, a nie pomaga w tworzeniu krwi. Jest to witamina rozpuszczalna w tłuszczach, która dba o zdrowie komórek, zwłaszcza w kontekście ochrony przed szkodliwymi działaniami oksydacyjnymi. Jej rola w produkcji czerwonych krwinek jest dość ograniczona, co czasem myli ludzi, którzy myślą, że może zapobiegać anemii. A witamina H, znana jako biotyna, to głównie temat związany z metabolizowaniem tłuszczów, węglowodanów i białek. Jej brak może prowadzić do kłopotów ze skórą, ale nie wpłynie na produkcję krwi. Witamina D z kolei jest mega ważna dla kości i odporności, ale nie ma zbyt dużego wpływu na tworzenie krwi. To wszystko pokazuje, jak łatwo jest pomylić różne witaminy, bo każda ma swoje unikalne funkcje. Warto znać rolę każdej z nich, bo niedobory mogą prowadzić do różnych problemów zdrowotnych. Dlatego regularne wizyty u weterynarza i badania krwi to dobry pomysł, żeby sprawdzić, czy nie brakuje jakichś witamin.

Pytanie 28

Osoba zajmująca się sztucznym unasiennianiem ma prawo pozyskiwać nasienie jedynie od podmiotu, który dysponuje zezwoleniem na

A. pozyskiwanie, konfekcjonowanie, przechowywanie i dostarczanie nasienia lub przechowywanie i dostarczanie nasienia

B. handel materiałami używanymi do sztucznego unasienniania

C. doprowadzenie reproduktora do użytkowania w punkcie kopulacyjnym, wydanym na czas nieokreślony

D. prowadzanie hodowli zwierząt, które spełniają wymogi dotyczące czystości rasy przeznaczonej do inseminacji

Odpowiedź, która stwierdza, że inseminator może zaopatrywać się w nasienie wyłącznie u podmiotu posiadającego zezwolenie na pozyskiwanie, konfekcjonowanie, przechowywanie i dostarczanie nasienia, jest prawidłowa, ponieważ te procedury są kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości materiału do sztucznego unasienniania. Tylko podmioty posiadające odpowiednie zezwolenia są w stanie gwarantować, że pozyskiwane nasienie jest wolne od chorób oraz że spełnia wymogi dotyczące czystości rasy, co jest niezwykle ważne dla sukcesu inseminacji. Zgodnie z obowiązującymi standardami, każdy etap przetwarzania nasienia, od pozyskania po dostarczenie, musi odbywać się w kontrolowanych warunkach, które zapewniają bezpieczeństwo i jakość. Przykładowo, w przypadku bydła, nasienie powinno być przechowywane w odpowiednich warunkach kriogenicznych, co zapewnia jego długotrwałą przydatność. W związku z tym, posiadanie zezwolenia na wszystkie wymienione procesy jest niezbędne dla inseminatorów, aby mogli świadczyć usługi zgodnie z obowiązującymi normami i najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 29

Wybierz rasę kóz odpowiednią do hodowli mięsnej?

A. Kaszmirska

B. Burska

C. Saaneńska

D. Alpejska

Burska koza jest jedną z najlepszych ras do użytkowania mięsnego, ze względu na swoje walory produkcyjne oraz wysoką jakość mięsa. Rasa ta charakteryzuje się dużą masą ciała, co wpływa na wydajność rzeźną. Burskie kozy osiągają wagę do 90 kg, a ich mięso jest cenione za delikatność i intensywny smak. W hodowli zwraca się uwagę na ich odporność na choroby oraz zdolność do adaptacji w różnych warunkach klimatycznych. Dodatkowo, burskie kozy są stosunkowo łatwe w utrzymaniu, co sprawia, że są popularne wśród rolników zajmujących się produkcją mięsa. Dobre praktyki związane z ich hodowlą obejmują odpowiednią dietę bogatą w białko oraz regularne kontrole weterynaryjne, co przekłada się na zdrowie zwierząt oraz jakość uzyskiwanego mięsa. Hodowcy, którzy decydują się na Burskie kozy, powinni również brać pod uwagę aspekty etyczne związane z dobrostanem zwierząt, co w dłuższej perspektywie przyczynia się do zrównoważonego rozwoju produkcji mięsnej.

Pytanie 30

Jak określa się zaburzenie behawioralne u koni, które charakteryzuje się ciągłym przestępowaniem i przenoszeniem ciężaru ciała z jednej przedniej nogi na drugą?

A. Lęk separacyjny

B. Tkanie

C. Łykawość

D. Naśladownictwo

Tkanie to zaburzenie behawioralne, które charakteryzuje się powtarzającym przestępowaniem oraz przenoszeniem ciężaru ciała z jednej nogi przedniej na drugą. Zjawisko to występuje głównie u koni trzymanych w warunkach ograniczonej przestrzeni, co ogranicza ich naturalne zachowania. Tkanie może być objawem stresu, nudy lub frustracji, związanym z brakiem odpowiedniej stymulacji fizycznej i psychicznej. W praktyce, aby zapobiegać tkaniu, ważne jest stworzenie koniowi odpowiednich warunków życia, jak wyposażenie stajni w odpowiednią przestrzeń do ruchu, regularne ćwiczenia oraz interaktywne formy stymulacji. Dobrym rozwiązaniem są również zajęcia, które angażują konia w różne formy pracy, takie jak jazda w terenie, praca w lonżach czy ćwiczenia skokowe. W przypadku wystąpienia tkaniu, warto także skonsultować się z weterynarzem lub behawiorystą zwierzęcym, aby dostosować podejście terapeutyczne do indywidualnych potrzeb konia. Wiedza na temat tego zaburzenia jest niezbędna, aby zrozumieć, jak ważne jest zapewnienie koniom odpowiednich warunków do życia, co bezpośrednio wpływa na ich zdrowie psychiczne i fizyczne.

Pytanie 31

Jaką formę ma właściwie ukształtowane wymię u krów?

A. miskowatą

B. kulistą

C. obwisłą

D. piętrową

Prawidłowo zbudowane wymię u krów ma kształt miskowaty, co oznacza, że jest szerokie i płaskie w górnej części oraz lekko zaokrąglone w dolnej. Taki kształt jest szczególnie istotny dla zapewnienia odpowiedniej produkcji mleka oraz komfortu zwierzęcia. Wymię o kształcie miskowatym sprzyja lepszemu wypełnieniu jego przestrzeni mlecznej, co przekłada się na wydajność laktacyjną. Przykładowo, w hodowli bydła mlecznego, zwierzęta o tym kształcie wymienia często osiągają wyższe wyniki w testach laktacyjnych. Dobre praktyki w hodowli krów mlecznych uwzględniają także obserwację kształtu wymienia przy selekcji zwierząt do dalszej hodowli. Wymię miskowate pozwala na efektywniejszy proces doju, co jest istotne zarówno dla dobrostanu zwierząt, jak i dla wydajności produkcji mlecznej. Dlatego w hodowli krów mlecznych kształt wymienia jest jednym z kluczowych elementów oceny jakości zwierząt i ich potencjału produkcyjnego.

Pytanie 32

Przy jakiej części żołądka wielokomorowego bydła zlokalizowane są worek osierdziowy oraz serce?

A. Trawieńca

B. Ksiąg

C. Czepca

D. Żwacza

Czepiec jest jednym z komór żołądka u bydła i znajduje się najbliżej serca oraz worka osierdziowego. W anatomii bydła, czepiec odgrywa ważną rolę w procesie trawienia, ponieważ działa jako miejsce, gdzie następuje wstępne przetwarzanie pokarmu, a także pełni funkcje filtracyjne, oddzielając niepożądane cząstki. W praktyce weterynaryjnej i hodowlanej, znajomość położenia czepca ma kluczowe znaczenie w kontekście diagnozowania problemów zdrowotnych, takich jak wzdęcia czy zaburzenia trawienia. Wykorzystanie ultrasonografii do oceny stanu czepca w kontekście schorzeń sercowo-naczyniowych może być niezwykle pomocne, zwłaszcza w przypadku podejrzenia zapalenia osierdzia, które może wpływać na funkcję żołądka. Dobre praktyki w hodowli bydła obejmują regularne kontrole stanu zdrowia zwierząt, co powinno obejmować ocenę anatomicznego układu narządów, w tym relacji między czepcem a sercem, co pozwala na wczesne wykrywanie nieprawidłowości.

Pytanie 33

Jelito czcze stanowi fragment jelita

A. ślepego

B. grubego

C. cienkiego

D. krętego

Jelito czcze, znane również jako jejunum, jest drugą częścią jelita cienkiego, które odgrywa kluczową rolę w procesie trawienia i wchłaniania substancji odżywczych. W przeciwieństwie do jelita grubego, które odpowiada głównie za wchłanianie wody oraz formowanie stolca, jelito cienkie, a w szczególności jelito czcze, jest miejscem intensywnej absorpcji składników odżywczych, takich jak białka, tłuszcze, węglowodany oraz witaminy. Przykładowo, błony śluzowe jelita czczego są wyspecjalizowane w wchłanianiu aminokwasów i glukozy. Ponadto, jelito czcze ma charakterystyczne fałdy, które zwiększają jego powierzchnię oraz umożliwiają skuteczniejsze wchłanianie. Dobrą praktyką w medycynie jest zrozumienie funkcji i struktury jelita cienkiego, co ma zastosowanie w diagnostyce i leczeniu schorzeń układu pokarmowego, takich jak celiakia czy zespół jelita drażliwego, gdzie zaburzenia wchłaniania mogą prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych.

Pytanie 34

Rasa owiec, z której uzyskuje się wełnę o mieszanym składzie frakcji włosów, charakteryzującą się typowym kożuchowym układem, to

A. wrzosówka

B. merynos polski

C. suffolk

D. texel

Wrzosówka to rasa owiec, która charakteryzuje się unikalnym układem frakcji włosów, idealnym do pozyskiwania wełny mieszaną o typowo kożuchowym składzie. Jej wełna, w porównaniu do innych ras, ma wysoką odporność na warunki atmosferyczne oraz dobrą izolacyjność, co czyni ją idealnym surowcem do produkcji odzieży wierzchniej i tekstyliów. Wrzosówki są również cenione za swoje zdolności adaptacyjne, co pozwala im na efektywne wykorzystanie pastwisk w trudnych warunkach, a ich wełna jest używana w przemyśle tekstylnym do tworzenia wyrobów o wysokiej jakości. Dodatkowo, ta rasa owiec jest obiektem zainteresowania w kontekście zrównoważonego rozwoju, jako że wykorzystanie ich wełny wspiera lokalne rynki i tradycyjne metody hodowli, które są zgodne z zasadami dobrych praktyk w hodowli zwierząt. Warto również zwrócić uwagę na znaczenie wrzosówki w kontekście ochrony bioróżnorodności, ponieważ ich dalsza hodowla przyczynia się do zachowania regionalnych cech genetycznych owiec.

Pytanie 35

Stajenny dokonał rozczyszczenia kopyt niepodkutych koni 1.07.2013 r. W jakim okresie powinien zrealizować następne rozczyszczenie?

A. 08-14.07.2013 r.

B. 01-15.08.2013 r.

C. 22-29.08.2013 r.

D. 15-28.07.2013 r.

Odpowiedzi, które wskazują niewłaściwe terminy rozczyszczania kopyt, bazują na niepełnym zrozumieniu zasad dotyczących pielęgnacji koni. Wybór daty 15-28.07.2013 r. sugeruje, że kopyta powinny być czyszczone w zbyt krótkim odstępie czasu, co może prowadzić do zaniedbań w pielęgnacji. Takie podejście nie uwzględnia potrzeby dostosowywania częstotliwości zabiegów do rzeczywistego stanu kopyt oraz ich eksploatacji. Termin 08-14.07.2013 r. jest jeszcze bardziej niewłaściwy, jako że sugeruje rozczyszczanie zaledwie kilka dni po pierwszym zabiegu, co jest zbyt wczesną interwencją. W kontekście pielęgnacji kopyt kluczowe jest, aby nie tylko reagować na widoczne zanieczyszczenia, ale również planować działania na podstawie okresowego monitorowania stanu kopyt. Natomiast wybór terminu 22-29.08.2013 r. przesuwa zalecany zakres czasowy na zbyt późno, co może prowadzić do ryzyka zdrowotnego dla konia. W praktyce, zbyt długi czas między zabiegami może skutkować kumulowaniem się problemów, takich jak rozwój infekcji czy uszkodzenia mechaniczne, które wpływają na komfort i wydajność zwierzęcia. Warto zatem pamiętać o znaczeniu regularnych przeglądów oraz dostosowaniu terminów do indywidualnych potrzeb koni, co jest fundamentalne w profesjonalnej opiece nad nimi.

Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

Jednym z powodów problemów w reprodukcji klaczy jest dieta bogata w zielonki

A. z żyta

B. z traw

C. z lucerny

D. z kukurydzy

Odpowiedź "z lucerny" jest jak najbardziej trafna. Lucerna to naprawdę wartościowa roślina białkowa z dużą zawartością składników odżywczych. Ale uwaga! Gdy klacze za dużo jej jedzą, mogą mieć problemy zdrowotne, w tym z reprodukcją. Jest bogata w wapń i białko, co przy złym zbilansowaniu diety może prowadzić do hiperkalcemii. Najlepiej, żeby klacze w ciąży czy laktacji dostawały lucernę, ale w odpowiednich ilościach. Ważne jest też, żeby do ich diety dorzucić inne pasze, żeby nie było kłopotów. Monitorując ich kondycję, możemy lepiej dopasować jadłospis do ich indywidualnych potrzeb. To wszystko przyczynia się do lepszego zdrowia i kondycji klaczy.

Pytanie 38

Osoba prowadząca punkt kopulacyjny świń jest zobowiązana do przechowywania kopii świadectwa pokrycia przez czas (liczony od daty pokrycia)

A. trzech lat

B. pięciu lat

C. roku

D. dwóch lat

Wybór odpowiedzi dotyczącej dłuższego okresu przechowywania świadectwa pokrycia niż jeden rok wynika często z niepełnego zrozumienia zasadności tych wymogów. Odpowiedzi wskazujące na okres dwóch, trzech lub pięciu lat są błędne, ponieważ nie uwzględniają specyfiki przepisów regulujących hodowlę zwierząt. Przechowywanie dokumentacji przez okres dłuższy niż rok nie tylko nie jest wymagane, ale może także prowadzić do zbytecznych komplikacji administracyjnych. W praktyce, nadmiar dokumentacji obciąża systemy zarządzania w punktach kopulacyjnych, co może skutkować utrudnieniami w dostępie do kluczowych informacji. Efektywne zarządzanie dokumentacją wymaga umiejętności selekcji, co pozwala skoncentrować się na najbardziej istotnych danych. Ponadto, nieprzestrzeganie zasad dotyczących przechowywania dokumentów może prowadzić do niezgodności z przepisami prawa, co w efekcie może skutkować nałożeniem kar na właścicieli takich punktów. Typowym błędem w rozumowaniu jest założenie, że większa ilość dokumentacji przekłada się na lepszą kontrolę, co w rzeczywistości może prowadzić do chaosu informacyjnego oraz trudności w monitorowaniu właściwych procesów hodowlanych.

Pytanie 39

Czy lekarz weterynarii może przeprowadzać zabiegi sztucznego unasienniania?

A. po odbyciu szkolenia i zdaniu egzaminu z zakresu sztucznego unasienniania.

B. po odbyciu szkolenia z zakresu sztucznego unasienniania.

C. po zdaniu dodatkowego egzaminu.

D. bez dodatkowego szkolenia.

To, że lekarz weterynarii może robić zabiegi sztucznego unasienniania bez dodatkowych szkoleń, to prawda. W Polsce trzeba mieć odpowiednie wykształcenie i być zarejestrowanym w Izbie Lekarsko-Weterynaryjnej, żeby się tym zajmować. Na studiach weterynaryjnych uczą podstaw tych procedur, takich jak jak pobierać nasienie, oceniać jego jakość i przeprowadzać inseminację. Na przykład, w hodowli zwierząt gospodarskich sztuczne unasiennianie to chleb powszedni, bo pozwala na poprawę cech genetycznych stada. Weterynarze mogą też doradzać hodowcom, jak najlepiej dobierać reproduktory, co jest ważne dla uzyskania dobrych wyników. Z mojego doświadczenia wynika, że wiedza zdobyta na studiach wystarcza, by sobie z tym poradzić w praktyce.

Pytanie 40

Przy ustalaniu potrzeb żywieniowych lochy w okresie laktacji bierze się pod uwagę

A. czas trwania karmienia

B. rasę oraz wagę ciała

C. wiek oraz wagę ciała

D. liczbę młodych

Liczebność miotu jest kluczowym czynnikiem wpływającym na zapotrzebowanie pokarmowe lochy karmiącej, ponieważ ilość młodych, które locha ma w miocie, bezpośrednio przekłada się na jej potrzeby żywieniowe. Każde prosię potrzebuje odpowiedniej ilości składników odżywczych, które są dostarczane przez mleko matki. Im większy miot, tym więcej energii oraz białka musi dostarczyć locha, aby zaspokoić potrzeby rozwojowe prosiąt. Dlatego też, przy ustalaniu diety lochy, należy uwzględnić nie tylko jej masę ciała, ale przede wszystkim liczebność miotu, co pozwoli na optymalne wsparcie zarówno lochy, jak i jej potomstwa. Przykładowo, w praktyce hodowlanej, zaleca się dostosowanie diety lochy, aby zapewnić, że dostarczane składniki odżywcze są odpowiednie dla liczby prosiąt, co przyczynia się do ich zdrowego wzrostu oraz dobrego stanu zdrowia lochy. W praktyce można wykorzystywać specjalne mieszanki paszowe, które są wzbogacone w białko i energię w okresach intensywnego laktacji, co jest zgodne z zaleceniami zawartymi w normach żywieniowych dla loch karmiących.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej