Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik ekonomista
Kwalifikacja: EKA.04 - Prowadzenie dokumentacji w jednostce organizacyjnej
Data rozpoczęcia: 30 maja 2025 16:03
Data zakończenia: 30 maja 2025 16:39

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Wzrastające wartości wskaźnika produktywności aktywów oznaczają

A. o większej efektywności wykorzystywania zaangażowanych w działalność źródeł finansowania zasobów majątkowych

B. o mniejszej efektywności wykorzystywania zaangażowanych w działalność zasobów majątkowych

C. o mniejszej efektywności wykorzystywania zaangażowanych w działalność źródeł finansowania zasobów majątkowych

D. o większej efektywności wykorzystywania zaangażowanych w działalność zasobów majątkowych

Interpretacja rosnącego wskaźnika produktywności aktywów jako oznaki niższej efektywności wykorzystania zaangażowanych zasobów majątkowych jest niepoprawna i opiera się na błędnym rozumieniu podstawowych zasad analizy finansowej. Osoby, które tak myślą, mogą mylić wzrost produktywności z problemami operacyjnymi, co prowadzi do fałszywych wniosków. W rzeczywistości wzrost wskaźnika produktywności aktywów sugeruje, że firma jest w stanie lepiej zarządzać swoimi zasobami, co przekłada się na wyższe przychody w stosunku do posiadanych aktywów. W kontekście finansowym, efektywność wykorzystania aktywów jest kluczowa dla oceny działalności przedsiębiorstwa, a nieprawidłowe wnioski mogą prowadzić do błędnych decyzji inwestycyjnych. Ponadto, błędne interpretacje mogą wynikać z braku zrozumienia, że wskaźniki te są dynamiczne i mogą być wpływane przez różne czynniki, takie jak zmiany w rynku, innowacje technologiczne i zarządzanie operacyjne. Zamiast postrzegać wysoką produktywność jako oznakę problemów, warto skupić się na jej pozytywnych aspektach, które pokazują, że przedsiębiorstwo jest na dobrej drodze do osiągnięcia efektywności i zyskowności.

Pytanie 2

Do inwestycji o charakterze długoterminowym należy

A. obligacje Skarbu Państwa z terminem wykupu 5 lat

B. środki pieniężne na rachunku bieżącym

C. założona półroczna lokata bankowa

D. zaciągnięty trzyletni kredyt

Lokata bankowa na pół roku i pieniądze na rachunku bieżącym raczej nie mogą być uznane za długoterminowe inwestycje. Lokaty dają wprawdzie stabilny zysk, ale są krótkoterminowe, bo zwykle trwają od kilku miesięcy do roku, więc to nie pasuje do długoterminowych kryteriów. A co do rachunku bieżącego, to tam często nie zarabiamy na odsetkach, bo chodzi głównie o to, żeby mieć dostęp do pieniędzy, a nie o ich inwestowanie. Jeśli chodzi o kredyty, to one są bardziej zobowiązaniami finansowymi, które trzeba spłacać. Można je wykorzystać do kupna różnych rzeczy, ale są ryzykowne, bo można się zadłużyć, co na pewno nie jest celem inwestycji. Fajnie jest rozumieć różnicę między aktywami a pasywami, bo to pomaga podejmować lepsze decyzje inwestycyjne. Dobrze klasyfikując różne inwestycje, możemy lepiej zarządzać swoim budżetem i unikać niepotrzebnych problemów.

Pytanie 3

Kto składa formularz PIT-37 w przypadku uzyskiwania

A. dochodu z wynajmu nieruchomości

B. przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej

C. dochodów ze źródeł znajdujących się za granicą

D. przychodów z tytułu umowy o pracę

Wybór błędnej odpowiedzi na temat PIT-37 wskazuje na nieporozumienie dotyczące klasyfikacji źródeł przychodów, które są objęte tą deklaracją. Przyczyny błędnych wyborów mogą wynikać z mylnego przekonania, że PIT-37 dotyczy wszystkich typów dochodów. Przykładowo, przychody z wynajmu pomieszczeń są klasyfikowane jako przychody z działalności gospodarczej, co wymaga stosowania innych formularzy, takich jak PIT-28 lub PIT-36, w zależności od wybranej formy opodatkowania. Podobnie, dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej również nie są objęte PIT-37 i wymagają osobnej deklaracji, w zależności od tego, czy przedsiębiorca korzysta z księgowości uproszczonej, czy pełnej. W przypadku dochodów ze źródeł zagranicznych, podatnik może także mieć obowiązek składania innych deklaracji, takich jak PIT-36, w celu rozliczenia przychodów uzyskanych za granicą, które mogą podlegać innym zasadom opodatkowania. Typowym błędem jest więc utożsamianie PIT-37 z wszelkimi rodzajami dochodów, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków i potencjalnych problemów z urzędami skarbowymi. Kluczowa jest znajomość specyfiki przepisów podatkowych oraz umiejętność ich właściwej interpretacji w kontekście własnych przychodów.

Pytanie 4

Regulacje dotyczące wypowiedzenia umowy o dzieło znajdują się w przepisach kodeksu

A. pracy

B. cywilnego

C. spółek handlowych

D. postępowania cywilnego

Wypowiedzenie umowy o dzieło to temat, który w zasadzie opiera się na przepisach kodeksu cywilnego. Ten kodeks ma konkretne zasady dotyczące zawierania umów, ich realizacji i właśnie wypowiadania. Jak dobrze wiesz, umowa o dzieło jest ujęta w Księdze Trzeciej kodeksu cywilnego. Z artykułu 627 wynika, że wykonawca ma do zrealizowania konkretne dzieło, a zamawiający powinien mu zapłacić. W praktyce mogą zdarzyć się sytuacje, kiedy taką umowę można wypowiedzieć. Na przykład, jeśli dzieło nie jest wykonane jak trzeba albo są jakieś poważne opóźnienia. Fajnie jest pamiętać, żeby wypowiedzenie miało formę pisemną i żeby je jakoś uzasadnić, bo może to być pomocne, jakby pojawił się jakiś spór. Znajomość zasad kodeksu cywilnego dotyczących umów o dzieło jest naprawdę ważna, szczególnie jeśli chcesz dobrze zarządzać takimi umowami w życiu codziennym.

Pytanie 5

Iwona Lotos otrzymuje wynagrodzenie, które jest uzależnione od liczby godzin, jakie przepracowała w danym miesiącu. Pani Iwona wynagradzana jest według systemu

A. prowizyjnego

B. czasowego

C. czasowo-premiowego

D. akordowego

Odpowiedź 'czasowy' jest prawidłowa, ponieważ wynagrodzenie pani Iwony Lotos jest ustalane na podstawie liczby przepracowanych godzin w danym miesiącu. System wynagrodzenia czasowego polega na tym, że pracownik otrzymuje stałą stawkę za każdą godzinę pracy, co oznacza, że jego wynagrodzenie jest bezpośrednio związane z czasem, który poświęca na wykonywanie swoich obowiązków. Przykładem zastosowania tego systemu może być praca w biurze, gdzie pracownicy są wynagradzani zgodnie z ilością godzin przepracowanych w danym miesiącu. Taki model wynagradzania jest powszechnie stosowany w wielu branżach i sprzyja stabilności finansowej pracowników, dając im pewność co do wysokości wynagrodzenia, pod warunkiem, że przepracują ustaloną liczbę godzin. Ponadto, system czasowy ułatwia planowanie budżetu zarówno dla pracodawców, jak i pracowników, co wpisuje się w najlepsze praktyki zarządzania zasobami ludzkimi.

Pytanie 6

Składka na ubezpieczenie społeczne, będąca kosztem dla pracodawcy, której wysokość określa się w zależności od stopnia ryzyk zawodowych oraz ich następstw, to ubezpieczenie

A. emerytalne

B. chorobowe

C. wypadkowe

D. rentowe

Ubezpieczenie wypadkowe to tak naprawdę składka, która jest częścią ubezpieczeń społecznych. Jego wysokość zależy od tego, jak duże są zagrożenia w danym zawodzie. Chodzi tu o ochronę pracowników przed skutkami wypadków przy pracy czy chorób zawodowych. Wysokość składek ustala się na podstawie analizy ryzyk związanych z wykonywaną pracą, więc ważne, żeby pracodawcy oceniali ryzyko w swoich zakładach. Na przykład w zakładzie przemysłowym, gdzie warunki są bardziej niebezpieczne, składki na ubezpieczenie wypadkowe będą wyższe. Warto regularnie aktualizować tę ocenę ryzyka, bo zmieniające się warunki pracy mogą wpłynąć na koszty i bezpieczeństwo pracowników. Myślę, że to naprawdę istotne, żeby przedsiębiorcy mieli to na uwadze.

Pytanie 7

W tabeli przedstawiono wybrane zadania czterech instytucji. Która z nich jest bankiem?

Instytucja A.	Instytucja B.
decydowanie o emisji bonów skarbowych opracowywanie projektu budżetu państwa nadzorowanie funkcjonowania systemu podatkowego	gromadzenie środków pieniężnych pochodzących ze składek płaconych przez pracownika i pracodawcę wypłacanie świadczeń o charakterze socjalnym, społecznym dokonywanie okresowej kontroli przyznawanych rent
Instytucja C.	Instytucja D.
gromadzenie środków pieniężnych udzielanie kredytów przyjmowanie depozytów i wkładów terminowych wymiana i sprzedaż walut zagranicznych	realizowania obrotów towarami odnotowywanie kursów w specjalnym rejestrze

A. C.

B. D.

C. B.

D. A.

Instytucja C jest bankiem, ponieważ jej działalność obejmuje kluczowe funkcje bankowe, takie jak gromadzenie środków pieniężnych oraz udzielanie kredytów. Banki pełnią fundamentalną rolę w gospodarce, umożliwiając klientom dostęp do usług finansowych. Na przykład, banki przyjmują depozyty od klientów, co pozwala im na finansowanie udzielanych kredytów. Ponadto, banki uczestniczą w wymianie walut, co jest niezbędne w globalnym handlu. Przykładem dobrych praktyk w bankowości jest stosowanie odpowiednich przepisów dotyczących ochrony środków klientów oraz zarządzania ryzykiem kredytowym. Instytucje bankowe, zgodnie z regulacjami prawnymi, są zobowiązane do przestrzegania standardów bezpieczeństwa finansowego, co zwiększa zaufanie klientów. Dodatkowo, banki oferują różnorodne produkty finansowe, takie jak konta oszczędnościowe, lokaty terminowe, oraz kredyty hipoteczne, co czyni je nieodłącznym elementem życia finansowego obywateli.

Pytanie 8

Pan Jan Agatowski wziął w banku kredyt na zakup lokalu, z terminem spłaty wynoszącym 15 lat. Zabezpieczeniem tego kredytu jest wspomniany lokal. Jakie to jest zabezpieczenie?

A. Konsumpcyjny

B. Obrotowy

C. Inwestycyjny

D. Hipoteczny

Kredyt hipoteczny to w zasadzie sposób, w jaki można sfinansować zakup mieszkania czy domu. To znaczy, że bank ma prawo przejąć nieruchomość, jeśli nie spłacisz kredytu. Pan Jan Agatowski bierze kredyt na 15 lat, żeby kupić lokal, i to jest właśnie ten rodzaj kredytu. W Polsce to dość popularne rozwiązanie, szczególnie jeśli chodzi o kupno mieszkań. Trzeba pamiętać, że są różne przepisy, które regulują te kredyty oraz mówią, co można, a co nie. Ciekawostką jest to, że banki często żądają dodatkowych zabezpieczeń, jak na przykład ubezpieczenia nieruchomości. Kredyty hipoteczne mają długi okres spłaty i raty są zazwyczaj niższe niż w przypadku innych kredytów, więc mogą być całkiem korzystne dla kogoś, kto chce kupić mieszkanie.

Pytanie 9

Korzystając z zamieszczonego zestawienia, oblicz metodą LIFO wartość wydanego z magazynu hurtowni towaru X w ilości 650 sztuk na podstawie dowodu Wz 1/03/2018.

Zestawienie zmian w stanie magazynowym hurtowni dla towaru X w marcu 2018 r.
Data	Dowód	Ilość	Cena jednostkowa	Wartość
01.03.2018 r.	PZ 1/03/2018	300 szt.	10,00 zł/szt.	3 000,00 zł
15.03.2018 r.	PZ 2/03/2018	200 szt.	12,00 zł/szt.	2 400,00 zł
23.03.2018 r.	PZ 3/03/2018	400 szt.	11,00 zł/szt.	4 400,00 zł
27.03.2018 r.	WZ 1/03/2018	650 szt.		?

A. 7 150,00 zł

B. 7 072,00 zł

C. 7 300,00 zł

D. 7 050,00 zł

Podchodząc do obliczeń wartości wydanego towaru, nieprawidłowe odpowiedzi wskazują na zrozumienie błędnych koncepcji dotyczących metody LIFO. Często zdarza się, że osoby, które nie znają zasady działania tej metody, przyjmują błędny tok myślenia, zakładając, że wcześniejsze partie towaru są wydawane w pierwszej kolejności. Warto zauważyć, że metody takie jak FIFO (First In, First Out) są stosowane w sytuacjach, gdzie istotne jest, aby najstarsze zapasy były wydawane w pierwszej kolejności, co prowadzi do niezrozumienia zasad LIFO. Inny typowy błąd polega na niewłaściwym obliczeniu kosztów jednostkowych, co może wynikać z nieprawidłowego przypisania cen do odpowiednich dat przyjęcia towaru. W obliczeniach, które prowadzą do błędnych odpowiedzi, często nie uwzględnia się wszystkich wydanych sztuk lub stosuje się niewłaściwe ceny jednostkowe, co skutkuje rażącym błędem w końcowym wyniku. Kluczowe jest, aby przy obliczeniach zawsze odwoływać się do ostatnich danych dotyczących przyjęcia towarów i ich cen, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu zapasami. Właściwe zrozumienie metody LIFO jest niezbędne, aby uniknąć problemów związanych z ewidencją stanów magazynowych i obliczeniami finansowymi.

Pytanie 10

Terminowość jako istotna cecha skutecznego planowania polega na

A. wybiegu w przyszłość z ustalonymi działaniami

B. realizacji zadań w zmieniających się okolicznościach

C. określeniu terminu realizacji zarówno celów pośrednich, jak i celu głównego

D. uwzględnieniu wszystkich niezbędnych działań do osiągnięcia wyznaczonego celu

Terminowość w planowaniu jest kluczowym elementem skutecznego zarządzania projektami. Oznacza to, że każdy dobry plan powinien zawierać jasno określone terminy wykonania zarówno celów pośrednich, jak i celu głównego. Ustalenie terminów pozwala na monitorowanie postępów oraz identyfikację potencjalnych opóźnień. Na przykład, w praktyce zarządzania projektami często wykorzystuje się narzędzia takie jak wykres Gantta, które wizualnie przedstawiają harmonogram działań oraz przypisane do nich terminy. Dzięki temu zespół może z łatwością śledzić, które zadania są już wykonane, a które są jeszcze w trakcie realizacji. Ponadto, określenie czasów realizacji umożliwia lepsze alokowanie zasobów i efektywniejsze planowanie budżetu. W branży projektowej, zgodnie z metodykami takimi jak Agile czy PRINCE2, terminowość jest jednym z kluczowych wskaźników sukcesu projektu, co podkreśla jej znaczenie w kontekście osiągania założonych celów.

Pytanie 11

Firma "Alfa" nabyła i wprowadziła do użytkowania środek trwały o wartości początkowej 24 000 zł. Przedsiębiorstwo stosuje metodę amortyzacji liniowej. Jeśli roczna wartość zużycia tego środka trwałego wynosiła 2 400 zł, to jaka była roczna stopa amortyzacji?

A. 20%

B. 2%

C. 10%

D. 1%

Zastosowanie liniowej metody amortyzacji oznacza, że wartość środka trwałego jest rozkładana równomiernie na jego przewidywaną żywotność. W przypadku środka trwałego o wartości początkowej 24 000 zł i rocznej kwocie zużycia wynoszącej 2 400 zł, można obliczyć roczną stopę amortyzacji w następujący sposób: roczna kwota zużycia podzielona przez wartość początkową, czyli 2 400 zł / 24 000 zł = 0,1. W przeliczeniu na procenty daje to 10%. Praktyczne zastosowanie tej metody odnajdujemy w wielu branżach, gdzie przedsiębiorstwa preferują przewidywalność kosztów związanych z użytkowaniem środków trwałych. Liniowa metoda amortyzacji jest zgodna z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) oraz Krajowymi Standardami Rachunkowości (KSR), co czyni ją akceptowaną praktyką w obszarze finansów i rachunkowości.

Pytanie 12

Jerzy Goździkowski nabył do swojej hurtowni kasę fiskalną o wartości początkowej 10 000 zł. Stawka amortyzacyjna dla kasy fiskalnej wynosi 20%. Po trzech latach dokonywania odpisów według metody liniowej, jaka będzie wartość bieżąca kasy fiskalnej?

A. 4 000 zł

B. 5 000 zł

C. 3 000 zł

D. 6 000 zł

Wartość bieżąca kasy fiskalnej po trzech latach nie wynosi odpowiednio 6000 zł, 3000 zł lub 5000 zł, co jest wynikiem błędnego obliczenia odpisów amortyzacyjnych. W przypadku pierwszej z wymienionych wartości, 6000 zł, można zauważyć, że ktoś może błędnie założyć, że amortyzacja jest naliczana na podstawie innej stawki lub może pomylić całkowite odpisy z wartością bieżącą. Z kolei wartość 3000 zł mogłaby wynikać z mylnego przekonania, że amortyzacja jest naliczana w inny sposób, np. z mylnym rozumieniem wartości początkowej lub stawki amortyzacyjnej. Z kolei 5000 zł można uznać za wynik niepoprawnego dodawania lub założenia błędnych wartości rocznych odpisów. Wszystkie te odpowiedzi wskazują na typowe błędy, jakie mogą wystąpić przy obliczaniu amortyzacji, takie jak niepoprawne założenia dotyczące stawki, błędne dodawanie wartości odpisów lub ignorowanie możliwości obliczenia wartości bieżącej aktywów. Kluczowe jest zrozumienie, że amortyzacja liniowa polega na równomiernym rozłożeniu kosztu aktywów na przewidywany okres ich użyteczności, a nie na arbitralnym ustalaniu wartości bieżącej bez uwzględnienia rzeczywistych odpisów. Dlatego konieczne jest dokładne przestrzeganie zasad rachunkowości oraz stosowanie odpowiednich metod i stawek amortyzacyjnych, aby uzyskać wiarygodne wyniki finansowe.

Pytanie 13

Przygotowywanie oraz publikowanie prognoz demograficznych, jak również statystycznych prognoz dotyczących gospodarki i społeczeństwa to jedno z zadań

A. Prezesa Najwyższej Izby Kontroli

B. Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego

C. Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji

D. Ministra Sprawiedliwości

Prezes Głównego Urzędu Statystycznego (GUS) jest odpowiedzialny za opracowywanie i publikację prognoz demograficznych oraz statystycznych prognoz gospodarczych i społecznych. GUS działa na podstawie ustawy o statystyce publicznej, która określa jego rolę jako centralnego organu odpowiedzialnego za system statystyki publicznej w Polsce. Prognozy demograficzne są kluczowe dla planowania polityki społecznej, edukacyjnej oraz zdrowotnej, a także dla przewidywania potrzeb rynku pracy. Na przykład, prognozy te mogą pomóc w określeniu zapotrzebowania na usługi zdrowotne i edukacyjne w kontekście starzejącego się społeczeństwa. GUS korzysta z różnych narzędzi statystycznych oraz modeli ekonometrycznych, które są zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak te opracowane przez Organizację Narodów Zjednoczonych. Dzięki tej wiedzy instytucje publiczne, przedsiębiorstwa oraz organizacje pozarządowe mogą podejmować bardziej świadome decyzje, oparte na rzetelnych danych.

Pytanie 14

Osoby fizyczne, które zamierzają prowadzić działalność w formie spółki, składają wniosek o wpis do CEIDG.

A. jawnej

B. partnerskiej

C. cywilnej

D. komandytowej

Wybór niewłaściwej formy działalności gospodarczej, jak spółka jawna, komandytowa lub partnerska, ma swoje konsekwencje. Spółka jawna charakteryzuje się tym, że wszyscy wspólnicy są solidarnie odpowiedzialni za zobowiązania spółki, co może prowadzić do sytuacji, gdzie jeden wspólnik ponosi ciężar długów wszystkich. Rejestracja spółki jawnej wymaga nieco bardziej skomplikowanej procedury, w tym umowy spółki, co nie jest konieczne w przypadku spółki cywilnej. Spółki komandytowe i partnerskie są również bardziej złożone, wymagają od wspólników większej odpowiedzialności i różnią się między sobą strukturą i sposobem zarządzania. Przykładowo, w spółce komandytowej istnieje podział na komplementariuszy, którzy odpowiadają całym swoim majątkiem, oraz komandytariuszy, którzy ograniczają swoją odpowiedzialność do wysokości wniesionego wkładu. To sprawia, że decyzja o wyborze formy działalności powinna być przemyślana, a nie opierać się na błędnym założeniu, że każda forma współpracy jest odpowiednia. Typowe błędy myślowe to zbytnie uproszczenie złożoności odpowiedzialności oraz konsekwencji wynikających z wybranej formy prawnej, co może prowadzić do nieodwracalnych skutków finansowych. Dlatego kluczowe jest, aby przed podjęciem decyzji konsultować się z ekspertami oraz dokładnie analizować wszystkie aspekty dotyczące prowadzenia działalności w danej formie.

Pytanie 15

Absolwent technikum ekonomicznego o 4-letnim okresie nauczania po 2-letniej przerwie w kształceniu rozpoczął studia zaoczne w szkole wyższej, które trwały 5 lat. Po ukończeniu studiów podjął pierwszą pracę. Jaki okres pracy będzie wliczony do podstawy wymiaru urlopu z tytułu ukończenia wszystkich szkół?

Fragment Kodeksu pracy

Art. 155. § 1. Do okresu pracy, od którego zależy wymiar urlopu, wlicza się z tytułu ukończenia:
1) zasadniczej lub innej równorzędnej szkoły zawodowej – przewidziany programem nauczania czas trwania nauki, nie więcej jednak niż 3 lata,
2) średniej szkoły zawodowej – przewidziany programem nauczania czas trwania nauki, nie więcej jednak niż 5 lat,
3) średniej szkoły zawodowej dla absolwentów zasadniczych (równorzędnych) szkół zawodowych – 5 lat,
4) średniej szkoły ogólnokształcącej – 4 lata,
5) szkoły policealnej – 6 lat,
6) szkoły wyższej – 8 lat.
Okresy nauki, o których mowa w pkt 1-6, nie podlegają sumowaniu.
(...)

A. 6 lat.

B. 5 lat.

C. 8 lat.

D. 12 lat.

Wybierając odpowiedzi, takie jak 5 lat, 6 lat, czy 12 lat, można napotkać na pewne nieporozumienia związane z interpretacją przepisów dotyczących wliczania okresów nauki do podstawy wymiaru urlopu. Odpowiedź 5 lat może sugerować, że nauka w szkole wyższej jest jedynym okresem branym pod uwagę, co jest błędne. W rzeczywistości, okres nauki w technikum również wpływa na łączny czas nauki, jednak nie może być sumowany z czasem nauki w szkole wyższej. Wybór 6 lat może wynikać z błędnego założenia, że tylko częściowe okresy nauki są brane pod uwagę, co jest sprzeczne z zasadami. Odpowiedź 12 lat to całkowicie błędne założenie, ponieważ nie uwzględnia przepisów, które stanowią, że okres nauki w różnych instytucjach nie sumuje się. Kluczową kwestią jest zrozumienie, że zgodnie z obowiązującymi przepisami, maksymalnie 8 lat nauki będzie wliczane do podstawy wymiaru urlopu, co wynika z przepisów prawa pracy. Istotne jest również, aby pamiętać, że analiza takich przepisów jest istotna w kontekście zarządzania kadrami, aby uniknąć pomyłek i błędnych interpretacji, które mogą prowadzić do niekorzystnych konsekwencji dla pracowników.

Pytanie 16

Dodatnie różnice kursowe powstałe w wyniku przeprowadzonych transakcji kupna-sprzedaży powinny być zapisane w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w kolumnie

A. Koszty dodatkowe zakupu

B. Wartość sprzedanych towarów oraz usług

C. Inne przychody

D. Inne wydatki

Dodatnie różnice kursowe z transakcji kupna-sprzedaży to coś, co warto zarejestrować jako pozostałe przychody. Dlaczego? Bo to efekty zmian kursów walutowych, które decydują o tym, ile tak naprawdę zarabiamy. Przykład: powiedzmy, że firma kupiła jakieś towary za 1000 EUR, a potem sprzedała je za 1200 EUR przy lepszym kursie. Wtedy ta różnica między ceną zakupu a sprzedaży (pomniejszona o koszty) to prawdziwy przychód. W księgach rachunkowych trzeba to ująć jako pozostałe przychody, bo dzięki temu sytuacja finansowa firmy jest jasna i zgodna z przepisami podatkowymi. Ważne, żeby wszystko było przejrzyste. Moim zdaniem to dobra praktyka, bo pomaga nie tylko w rozliczeniach, ale też w analizie finansowej firmy.

Pytanie 17

W skład sektora publicznego gospodarki narodowej nie wchodzi

A. spółki handlowe

B. jednoosobowe spółki Skarbu Państwa

C. przedsiębiorstwa państwowe

D. przedsiębiorstwa komunalne

Jak myślimy o sektorze publicznym, to trzeba wiedzieć, że obejmuje on podmioty, które nie są nastawione na zysk, tylko realizują różne zadania dla społeczeństwa. Są tam przedsiębiorstwa państwowe i jednoosobowe spółki Skarbu Państwa, które działają na zasadzie finansowania z budżetu lokalnego lub państwowego, skupiając się na zaspokajaniu potrzeb mieszkańców. Przedsiębiorstwa komunalne robią to samo dla lokalnych społeczności, dlatego też są częścią sektora publicznego. Wiedza o tym, że spółki handlowe chcą przede wszystkim zarabiać, pomaga oddzielić je od tych podmiotów publicznych. Często mylimy te rzeczy, myśląc, że cel działania jest taki sam, ale to jest spora różnica. Podsumowując, warto dobrze rozróżniać te kategorie, żeby lepiej zrozumieć, jak działa gospodarka.

Pytanie 18

Pan Jacek Miłek zamierza w przyszłym roku sfinansować wyjazd do Chin dla trzech menedżerów swojego przedsiębiorstwa jako nagrodę za zdobycie tytułu Firma z Przyszłością 2013. Szacowany koszt tej wyprawy wynosi 22 000 zł. Aby uzyskać fundusze na ten wyjazd, postanowił założyć lokatę w banku na okres jednego roku. Oprocentowanie lokat terminowych wynosi 10% rocznie. Aby osiągnąć wymaganą kwotę, powinien wpłacić na lokatę sumę w wysokości

A. 18 000 zł

B. 20 000 zł

C. 16 000 zł

D. 22 000 zł

Aby obliczyć kwotę, którą pan Jacek Miłek powinien wpłacić na lokatę, należy wykorzystać wzór na przyszłą wartość kapitału na podstawie oprocentowania. Przy oprocentowaniu 10% rocznie, kwota, którą chcemy uzyskać w przyszłości (22 000 zł), to suma kapitału (C) oraz odsetek. Wzór, którego używamy, to: FV = C * (1 + r), gdzie FV to przyszła wartość, C to kapitał, a r to oprocentowanie. Przekształcając wzór, otrzymujemy: C = FV / (1 + r). Wstawiając znane wartości, otrzymujemy C = 22000 / (1 + 0.10) = 22000 / 1.10 = 20000 zł. Oznacza to, że aby uzyskać 22 000 zł po roku przy 10% oprocentowaniu, pan Jacek musi wpłacić 20 000 zł. To podejście jest zgodne z dobrą praktyką finansową, gdzie dokładnie analizuje się przyszłe potrzeby kapitałowe, biorąc pod uwagę odsetki, co jest kluczowe w planowaniu finansowym firmy.

Pytanie 19

Przygotowany w firmie biznesplan może być użyty do

A. oceny umiejętności i doświadczenia grupy docelowej

B. sporządzenia bilansu wydatków związanych z realizacją bieżących działań

C. zawarcia umowy handlowej z dostawcą

D. uzyskania funduszy z banku na działalność inwestycyjną

Biznesplan jest kluczowym dokumentem, który odgrywa fundamentalną rolę w strategii finansowej przedsiębiorstwa. Jego głównym celem jest nie tylko przedstawienie wizji i misji firmy, ale także szczegółowa analiza potrzeb finansowych. Pozyskiwanie środków finansowych z banku na działalność inwestycyjną wymaga rzetelnego przygotowania dokumentacji, w której biznesplan stanowi centralny element. W praktyce, dobrze skonstruowany biznesplan powinien zawierać prognozy finansowe, analizę rynku oraz strategię rozwoju, co pozwala bankom ocenić rentowność i potencjalne ryzyko inwestycji. Standardy branżowe, takie jak wytyczne Międzynarodowego Stowarzyszenia Księgowych, podkreślają znaczenie transparentności i dokładności w prezentacji danych finansowych, co jest kluczowe dla uzyskania kredytu. Przykładowo, przedsiębiorstwo planujące zakup nowoczesnych maszyn produkcyjnych powinno w biznesplanie szczegółowo opisać, jak te inwestycje wpłyną na zwiększenie efektywności, przychodów oraz zwrot z inwestycji.

Pytanie 20

Narzędzie marketingu mix wykorzystywane przez firmę, które definiuje sposób dystrybucji gotowych towarów na rynku oraz ich sprzedaż do konsumentów lub klientów przemysłowych, to

A. towar.

B. koszt.

C. reklama.

D. dystrybucja.

Wybór niewłaściwej odpowiedzi może prowadzić do nieporozumień dotyczących kluczowych komponentów marketingu mix. Przykładowo, wybór "produkt" jako odpowiedzi nie uwzględnia istoty dystrybucji, która jest procesem związanym z tym, jak produkt trafia do rąk konsumentów. Produkt to element marketingu mix, który koncentruje się na cechach, jakości, designie oraz innowacyjności oferty, ale nie opisuje metod dostępności na rynku. W przypadku "promocji", ten element odnosi się do komunikacji marketingowej i strategii reklamowej, która ma na celu zwiększenie świadomości marki i zachęcenie do zakupu, jednak nie definiuje mechanizmów, przez które produkt jest dostarczany do klienta. Ostatnia opcja, "cena", również nie dotyczy dystrybucji; jest to czynnik, który dotyczy wartości, jaką klient musi zapłacić za produkt i nie ma bezpośredniego wpływu na to, jak produkt jest dostępny na rynku. Wybór tych odpowiedzi może wynikać z braku zrozumienia, jak poszczególne elementy marketingu mix współdziałają ze sobą, co jest kluczowe dla strategii marketingowej każdej firmy. Zrozumienie roli dystrybucji w kontekście całego marketingu mix jest niezbędne do prawidłowego opracowania skutecznych strategii biznesowych.

Pytanie 21

Na podstawie zamieszczonych danych, oblicz przeciętny stan zatrudnienia pracowników w przedsiębiorstwie usługowym w 2020 r.

Stan zatrudnienia w przedsiębiorstwie usługowym w poszczególnych miesiącach 2020 r.
Miesiąc	I	II	III	IV	V	VI	VII	VIII	IX	X	XI	XII
Liczba zatrudnionych pracowników	18	18	19	20	21	22	22	22	21	20	19	18

A. 22 pracowników.

B. 20 pracowników.

C. 19 pracowników.

D. 21 pracowników.

Przeciętny stan zatrudnienia w przedsiębiorstwie usługowym w 2020 roku wynosi 20 pracowników. Aby uzyskać tę wartość, należy zsumować liczbę pracowników zatrudnionych w każdym miesiącu, a następnie podzielić tę sumę przez liczbę miesięcy, czyli 12. Metoda ta, znana jako średnia arytmetyczna, jest powszechnie stosowana w analizach kadrowych i finansowych. Użycie przeciętnego stanu zatrudnienia pozwala na lepsze zrozumienie dynamiki zatrudnienia w firmie, co jest szczególnie ważne dla planowania budżetu i strategii rozwoju. Na przykład, wiedząc, że średnio w danym roku zatrudniano 20 pracowników, zarząd może efektywniej alokować zasoby finansowe na rekrutację czy szkolenia. Praktyczne zastosowanie tej analizy pozwala również na identyfikację trendów i wzorców, co może prowadzić do lepszego zarządzania personelem i optymalizacji procesów operacyjnych. Warto zauważyć, że takie dane mogą być również wykorzystywane w raportach rocznych i analizach porównawczych z innymi przedsiębiorstwami w branży.

Pytanie 22

Fragment listy płac zawiera następujące dane. Podstawa wymiaru miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy wynosi

Ogółem przychód	Składki ubezpieczenia społecznego			Razem składki Ubezpieczenia społecznego	Koszty uzyskania przychodu	Ulga w podatku dochodowym
	emerytalna	rentowa	chorobowa
2 500,00 zł	244,00 zł	162,50 zł	61,25 zł	467,75 zł	102,25 zł	44,17 zł

A. 2266 zł

B. 1930,00 zł

C. 2500,00 zł

D. 2032,25 zł

Podstawa wymiaru miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy wynosi 1930,00 zł, ponieważ jest to kwota uzyskana po odjęciu składek na ubezpieczenia społeczne oraz kosztów uzyskania przychodu od przychodu brutto. W niniejszym przypadku, przychód brutto wynosi 2500,00 zł, z tego należy odjąć składki na ubezpieczenia społeczne, które wynoszą 467,75 zł oraz koszty uzyskania przychodu w wysokości 102,25 zł. Obliczenia przedstawiają się następująco: 2500,00 zł - 467,75 zł - 102,25 zł = 1930,00 zł. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe dla prawidłowego obliczania zaliczek na podatek dochodowy, co jest istotnym aspektem w zarządzaniu finansami przedsiębiorstwa. W praktyce, poprawne obliczenie podstawy wymiaru zaliczki na podatek dochodowy pozwala na uniknięcie nadpłaty lub niedopłaty, co jest zgodne z zasadami rzetelności finansowej oraz zgodności z przepisami prawa podatkowego.

Pytanie 23

Do zadań banku komercyjnego należy między innymi

A. kontrolowanie ilości pieniądza w obiegu.

B. zarządzanie rezerwami dewizowymi.

C. udzielanie usług finansowych dla podmiotów gospodarczych.

D. obsługa rachunków bankowych rządu oraz centralnych instytucji państwowych.

Odpowiedź dotycząca świadczenia usług finansowych dla jednostek gospodarczych jest prawidłowa, ponieważ banki komercyjne pełnią kluczową rolę w gospodarce jako intermediariusze finansowi. Ich głównym celem jest ułatwienie dostępu do kapitału dla przedsiębiorstw oraz osób fizycznych. Banki oferują różnorodne produkty finansowe, takie jak kredyty, pożyczki, konta oszczędnościowe oraz usługi doradcze, które wspierają rozwój działalności gospodarczej. Przykładowo, gdy małe przedsiębiorstwo potrzebuje środków na rozwój, bank komercyjny może zaoferować mu kredyt inwestycyjny, co pozwala na realizację nowych projektów i zwiększenie zatrudnienia. W praktyce, banki komercyjne korzystają z modeli oceny ryzyka kredytowego, aby zapewnić, że udzielają finansowania na odpowiednich warunkach, co jest zgodne z regulacjami i standardami branżowymi, takimi jak Basel III. Te standardy regulacyjne nakładają na banki obowiązek utrzymania odpowiedniego poziomu kapitału, a także dokładnej analizy profilu ryzyka swoich klientów, co przekłada się na stabilność całego systemu finansowego.

Pytanie 24

Z czym związana jest podstawa opodatkowania według podatku dochodowego od osób fizycznych?

A. przychód z pracy pomniejszony o składki ZUS oraz koszty uzyskania przychodu

B. miesięczne, podstawowe wynagrodzenie brutto pracownika

C. przychód netto ze sprzedaży towaru lub usługi pomniejszony o podatek VAT

D. wartość rynkowa nieruchomości, takiej jak mieszkanie lub grunt

Podstawą opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych (PIT) jest przychód z pracy pomniejszony o składki ZUS i koszty uzyskania przychodu. Oznacza to, że na wysokość podatku dochodowego wpływa nie tylko wynagrodzenie brutto pracownika, ale także różne odliczenia, które mogą zmniejszyć jego podstawę opodatkowania. Przykładowo, składki ZUS, które pracownik odprowadza, są traktowane jako wydatki, które obniżają jego przychód do opodatkowania. Dodatkowo, koszty uzyskania przychodu, które są związane z wykonywaniem pracy, mogą obejmować wydatki na dojazdy, zakup materiałów czy sprzętu niezbędnego do pracy. Zgodnie z polskim prawem podatkowym, w przypadku pracowników, standardowe koszty uzyskania przychodu wynoszą 250 zł miesięcznie, a w przypadku dojazdów z innej miejscowości - 300 zł miesięcznie. Uwzględnienie tych odliczeń jest kluczowe do prawidłowego obliczenia zobowiązania podatkowego, co jest standardem w praktyce księgowej.

Pytanie 25

Pracownik otrzymuje wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 2 200,00 zł, dodatek stażowy w wysokości 10% oraz premię, która jest uzależniona od liczby zawartych umów z klientami. Ile wyniesie łączne wynagrodzenie brutto pracownika, jeżeli w bieżącym miesiącu zawarł 16 umów z klientami?

Liczba zawartych umów z klientami w miesiącu	Wysokość premii
1-5	5%
6-10	10%
11-15	15%
16-20	20%

A. 2 860,00 zł

B. 2 750,00 zł

C. 2 640,00 zł

D. 2 420,00 zł

Odpowiedź 2 860,00 zł jest poprawna, ponieważ prawidłowo uwzględnia wszystkie składniki wynagrodzenia pracownika. Wynagrodzenie zasadnicze wynosi 2 200,00 zł. Dodatek stażowy, który wynosi 10% od wynagrodzenia zasadniczego, to dodatkowe 220,00 zł. Premia z kolei jest uzależniona od liczby zawartych umów z klientami. W przypadku 16 umów, pracownik otrzymuje 20% wynagrodzenia zasadniczego jako premię, co daje 440,00 zł. Sumując te wartości: 2 200,00 zł (wynagrodzenie zasadnicze) + 220,00 zł (dodatek stażowy) + 440,00 zł (premia), otrzymujemy 2 860,00 zł. Taki sposób obliczania wynagrodzenia jest zgodny z praktykami w wielu branżach, w których wynagrodzenia są uzależnione od wydajności pracowników. Uwzględnienie różnych komponentów wynagrodzenia pozwala na bardziej sprawiedliwą i motywującą strukturę płac, co może wpływać na zwiększenie zaangażowania oraz efektywności zatrudnionych osób.

Pytanie 26

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli oblicz miesięczne wynagrodzenie brutto pracownika zatrudnionego na podstawie umowy o pracę.

Dane do obliczenia wynagrodzenia
liczba przepracowanych godzin	162 godz.
stawka godzinowa	27,70 zł/godz.
dodatek stażowy	5%
dodatek funkcyjny	300,00 zł

A. 5 011,77 zł

B. 5 026,77 zł

C. 4 711,77 zł

D. 4 487,40 zł

Poprawna odpowiedź to 5 011,77 zł. Aby obliczyć miesięczne wynagrodzenie brutto pracownika zatrudnionego na podstawie umowy o pracę, należy zastosować wzór: wynagrodzenie = liczba przepracowanych godzin × stawka godzinowa + dodatek stażowy + dodatek funkcyjny. W praktyce, dodatek stażowy jest najczęściej obliczany jako procent od wynagrodzenia podstawowego, co podnosi całkowitą kwotę wynagrodzenia. Przykładowo, jeśli pracownik przepracował 160 godzin w danym miesiącu i ma stawkę godzinową wynoszącą 30 zł, jego wynagrodzenie podstawowe wyniesie 4 800 zł. Dodatek stażowy, wynoszący np. 5% wynagrodzenia, zwiększy tę kwotę o 240 zł. Dodatkowo, jeżeli pracownik otrzymuje dodatek funkcyjny w wysokości 500 zł, całkowite wynagrodzenie brutto wyniesie 5 011,77 zł. Takie obliczenia są zgodne z obowiązującymi przepisami prawa pracy oraz standardami wynagradzania, co jest istotne dla prawidłowego ustalania wynagrodzeń w firmach.

Pytanie 27

Koszt wytworzenia produkcji 200 szt. wyrobów gotowych przedstawiono w tabeli. Koszt zużycia materiałów bezpośrednich na jednostkę wyrobu gotowego wynosi

Pozycja kosztów	Wartość (w zł)
Zużycie materiałów bezpośrednich	25 000,00
Wynagrodzenie bezpośrednie	14 000,00
Koszty wydziałowe	5 000,00

A. 70,00 zł

B. 220,00 zł

C. 25,00 zł

D. 125,00 zł

Wybór błędnej odpowiedzi może wynikać z nieporozumieniu dotyczącego podstawowych zasad kalkulacji kosztów jednostkowych. Na przykład, jeśli ktoś wybiera 25,00 zł, może sądzić, że to odpowiednia wartość na podstawie subiektywnych oszacowań lub złych założeń w kontekście całkowitych wydatków na materiały. Takie podejście pomija fakt, że koszt produkcji jednostkowej musi być obliczany na podstawie rzeczywistych wydatków, a nie intuicyjnych prób. W przypadku wartości 70,00 zł, błąd może wynikać z pomylenia kosztów operacyjnych z kosztami materiałów bezpośrednich. Osoby mogą mylić te kategorie, co prowadzi do błędnych kalkulacji i interpretacji. Odpowiedź 220,00 zł wskazuje na skrajne przeszacowanie kosztów jednostkowych, które może być efektem niezrozumienia całkowitych kosztów produkcji lub liczby wyprodukowanych sztuk. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, obejmują nieprawidłowe zrozumienie struktury kosztów, nieuwzględnienie wszystkich wydatków w obliczeniach oraz brak analizy, która pozwoliłaby na precyzyjne oszacowanie kosztów jednostkowych. Zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla efektywnego zarządzania kosztami, co jest niezbędne w każdym przedsiębiorstwie produkcyjnym, aby utrzymać konkurencyjność na rynku.

Pytanie 28

Jakim elementem sprawozdania finansowego jest przedstawiony wynik finansowy uzyskany przez firmę?

A. informacja dodatkowa

B. zestawienie obrotów i sald

C. rachunek zysków i strat

D. rachunek kosztów

Rachunek zysków i strat to kluczowy element sprawozdania finansowego, który przedstawia osiągnięty wynik finansowy przedsiębiorstwa w danym okresie rozliczeniowym. Jego głównym celem jest zidentyfikowanie, w jaki sposób przychody i koszty wpływają na zysk lub stratę netto. Przykładowo, przedsiębiorstwo, które generuje wysokie przychody ze sprzedaży, ale również ponosi znaczne koszty operacyjne, może wykazać niski zysk netto lub nawet stratę. Rachunek zysków i strat jest zgodny z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) i Polskimi Standardami Rachunkowości, co podkreśla jego znaczenie w procesie raportowania finansowego. Dobrą praktyką jest również analizowanie tego rachunku w kontekście innych sprawozdań finansowych, takich jak bilans czy rachunek przepływów pieniężnych, co pozwala na pełniejsze zrozumienie sytuacji finansowej przedsiębiorstwa. W praktyce, inwestorzy oraz zarząd firmy korzystają z tego dokumentu do podejmowania decyzji strategicznych, oceny rentowności oraz planowania przyszłych działań.

Pytanie 29

Producent zamierza wytworzyć w miesiącu 1 200 par obuwia. Ustalona norma techniczna zużycia skóry na 1 000 par obuwia wynosi 400 m². Początkowy zapas skóry wynosi 160 m², a planowany zapas zamknięcia to 50 m². Ile m² skóry trzeba nabyć, aby zrealizować plan produkcji na dany miesiąc?

A. 320 m2

B. 290 m2

C. 480 m2

D. 370 m2

Aby obliczyć, ile m² skóry należy zakupić, należy najpierw ustalić, ile skóry będzie potrzebne na produkcję 1200 par butów. Norma zużycia skóry wynosi 400 m² na 1000 par, co oznacza, że na 1200 par potrzebne będzie: (1200 / 1000) * 400 m² = 480 m². Następnie należy uwzględnić zapas początkowy i planowany zapas końcowy. Zapas początkowy wynosi 160 m², a planowany zapas końcowy to 50 m². Dlatego rzeczywista ilość skóry, którą należy zakupić, można obliczyć według wzoru: potrzebna skóra - zapas początkowy + zapas końcowy. Zatem: 480 m² - 160 m² + 50 m² = 370 m². Przy planowaniu produkcji, ważne jest, aby dokładnie określić zapotrzebowanie surowców oraz uwzględnić zapasy, co jest standardem w zarządzaniu produkcją i pozwala na uniknięcie przestojów w procesie produkcyjnym. Znajomość norm zużycia surowców jest kluczowa dla efektywnego zarządzania materiałami w każdej firmie produkcyjnej.

Pytanie 30

Firma handlowa zajmująca się sprzedażą produktów osiąga marżę wynoszącą 50 % wartości netto ceny zakupu. Kwota zakupu netto to 1 200 zł. Transakcja ta jest obciążona standardową stawką podatku VAT. Jaką cenę detaliczną należy ustalić dla telewizora?

A. 2 928 zł

B. 2 400 zł

C. 2 196 zł

D. 1 800 zł

Błędne odpowiedzi często wynikają z nieprawidłowego rozumienia pojęcia marży oraz zasadności obliczeń podatkowych. Wiele osób może błędnie założyć, że marża powinna być dodawana do ceny zakupu netto bez uwzględnienia, że cena detaliczna powinna zawierać VAT. Na przykład, odpowiedź 2 400 zł mogłaby sugerować, że cena detaliczna to po prostu podwójna cena zakupu netto, co jest mylne. Z drugiej strony, odpowiedź 1 800 zł pomija podatek VAT, co jest kluczowym błędem w kontekście tej sytuacji. Zastosowanie 50% marży do ceny zakupu netto nie jest wystarczające, aby ustalić cenę detaliczną. W rzeczywistości, cena detaliczna powinna być określona jako suma ceny zakupu netto oraz marży, a następnie dodany VAT. Osoby, które nie uwzględniają VAT w swoich obliczeniach, mogą wprowadzać niezgodności w analizie finansowej swoich działań handlowych. W praktyce handlowej niezwykle istotne jest, aby poprawnie interpretować zasady obliczania cen, tak aby nie tylko spełniały one wymagania rynkowe, ale były również zgodne z przepisami prawa. Biorąc pod uwagę te aspekty, można łatwiej unikać typowych pułapek i błędów.

Pytanie 31

Osoba prowadząca działalność gospodarczą w obszarze handlu otrzymała fakturę za usługi IT. W ewidencji podatkowej w księdze przychodów i rozchodów faktura zostanie ujęta w pozycji

A. wartość sprzedanych produktów i usług

B. koszty dodatkowe zakupu

C. zakup towarów handlowych oraz materiałów

D. pozostałe wydatki

Niepoprawne odpowiedzi mogą wynikać z nieporozumienia dotyczącego klasyfikacji wydatków w księgowości. Wartość sprzedanych towarów i usług odnosi się do przychodów uzyskiwanych ze sprzedaży, a usługi informatyczne są kosztami, a nie przychodami, dlatego nie można ich zaklasyfikować w tej kategorii. Koszty uboczne zakupu są związane z pośrednimi wydatkami ponoszonymi przy nabywaniu towarów lub materiałów, co także nie ma zastosowania w przypadku usług informatycznych. Zakup towarów handlowych i materiałów to kategoria obejmująca zakupy fizycznych towarów, a nie usług, co również czyni tę odpowiedź niewłaściwą. Typowym błędem jest mylenie kategorii wydatków z przychodami, co może prowadzić do nieprawidłowego obrazowania sytuacji finansowej firmy. Kluczowe jest zrozumienie, że prawidłowe przypisanie wydatków do odpowiednich kategorii księgowych ma znaczenie dla prawidłowego obliczania dochodu oraz dla celów podatkowych. Dlatego ważne jest, aby przedsiębiorcy dokładnie zapoznali się z przepisami prawa podatkowego oraz zasadami rachunkowości, aby unikać błędów w klasyfikacji wydatków.

Pytanie 32

Amortyzację można wyznaczyć przy użyciu metody

A. chronologicznej

B. łańcuchowej

C. statystycznej

D. progresywnej

Amortyzacja, jako proces rozkładu kosztów nabycia środka trwałego na poszczególne okresy, może być realizowana na różne sposoby, jednak odpowiedzi łańcuchowa, chronologiczna oraz statystyczna nie są uznawane za metody amortyzacji. Odpowiedź łańcuchowa może sugerować pewien rodzaj sekwencyjnego podejścia do amortyzacji, jednak w praktyce nie istnieje formalna metoda amortyzacji, która by ją definiowała. Z kolei odpowiedź chronologiczna odnosi się bardziej do sposobu klasyfikacji czasu, a nie do samego procesu amortyzacji. To podejście jest błędne, ponieważ nie uwzględnia rzeczywistych zasad księgowych związanych z rozliczaniem kosztów środków trwałych. Odpowiedź statystyczna również nie ma podstaw w standardach amortyzacji, gdyż skupia się na analizie danych liczbowych, a nie na konkretnych technikach amortyzacyjnych. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków często związane są z myleniem pojmowania metod amortyzacji z ogólnymi klasyfikacjami danych lub innymi procesami analitycznymi. Amortyzacja powinna być zrozumiana jako konkretna technika, która opiera się na przyjętych standardach księgowych oraz praktykach branżowych, takich jak MSSF czy Krajowe Standardy Rachunkowości, które jasno określają zasady dotyczące amortyzacji oraz jej różnych metod, w tym progresywnej.

Pytanie 33

Przedsiębiorstwo "Agwa" produkuje masowo wyroby gotowe na dwóch wydziałach produkcyjnych. Tabela przedstawia wielkość produkcji osiągniętą w maju i koszty wytworzenia na poszczególnych wydziałach tego przedsiębiorstwa. Na podstawia danych, ustal jednostkowy koszt wytworzenia wyrobów produkowanych na wydziale II.

Wydziały	Wielkość produkcji (w tys. sztuk)	Koszty wytworzenia (w tys. zł)	Jednostkowy koszt wytworzenia (w zł/szt)
Wydział I	20	480
Wydział II	50	1100

A. Wynosi on 22 zł

B. Jest taki sam na obu wydziałach.

C. Jest wyższy niż na wydziale I.

D. Wynosi on 20 zł

Jeśli wybrałeś odpowiedź, że jednostkowy koszt wytworzenia wynosi 20 zł, to warto wiedzieć, że to założenie jest trochę błędne. To nie jest tak, że można ustalić koszt tylko na podstawie intuicji czy doświadczenia. Musisz spojrzeć na konkretne dane, które pokazują, jak to wszystko wpływa na decyzje finansowe. Myślenie, że koszt jest wyższy na Wydziale I albo, że jest taki sam na obu wydziałach, też pokazuje, że jest sporo do poprawy w rozumieniu analizy kosztów. Każdy wydział może mieć różne koszty wytworzenia z powodu wielu rzeczy, takich jak efektywność procesów, wykorzystanie surowców czy koszty pracowników. Jak się tego nie rozumie, to łatwo można dojść do złych wniosków i podejmować niewłaściwe decyzje. Kluczowym punktem jest to, że jednostkowy koszt to nie tylko liczba, ale też ważny wskaźnik efektywności operacyjnej, który powinien być regularnie sprawdzany w kontekście całkowitych kosztów i wydajności produkcji. Bez dobrych danych i rzetelnych obliczeń, tak jak w tym przypadku, możemy działać na błędnych przesłankach, co może mieć poważne konsekwencje finansowe.

Pytanie 34

Waluta, która służy do regulowania zobowiązań podatkowych, odgrywa rolę

A. środka płatniczego

B. środka tezauryzacji

C. miernika wartości

D. środka wymiany

Odpowiedź "środek płatniczy" jest poprawna, ponieważ pieniądz, jako środek płatniczy, jest akceptowany w transakcjach gospodarczych, w tym w regulowaniu zobowiązań podatkowych. Pieniądz pełni rolę uniwersalnego środka wymiany, co oznacza, że jest powszechnie akceptowany jako forma zapłaty. W kontekście zobowiązań podatkowych, płatność podatków w danej walucie jest niezbędna do spełnienia wymogów prawnych i regulacyjnych. Przykładem może być płacenie podatku dochodowego, VAT lub innych opłat publicznych, które muszą być uiszczane w określonej walucie, najczęściej w walucie krajowej. Standardy księgowe oraz regulacje podatkowe wymagają, aby wszystkie transakcje były dokumentowane przy użyciu środków płatniczych, co podkreśla znaczenie tej funkcji. W praktyce, bez środka płatniczego, system podatkowy nie mógłby funkcjonować, a przedsiębiorstwa oraz osoby fizyczne napotkałyby trudności w realizacji swoich zobowiązań finansowych.

Pytanie 35

Przedsiębiorca, zajmujący się sprzedażą warzyw i owoców, opłaca podatek dochodowy w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. W miesiącu maju osiągnął przychody w wysokości 30 000 zł. Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli określ, ile wyniesie zryczałtowany podatek dochodowy od przychodów osiąganych z tej działalności.

Rodzaj działalności gospodarczej	Stawka podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych
Działalność w zakresie wolnych zawodów	20%
Działalność usługowa	8,5%
Działalność wytwórcza	5,5%
Działalność handlowa	3,0%

A. 6 000 zł

B. 2 550 zł

C. 1 500 zł

D. 900 zł

Odpowiedź 900 zł jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego, dla przedsiębiorców prowadzących działalność handlową, stawka ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych wynosi 3%. Aby obliczyć zryczałtowany podatek dochodowy, wystarczy pomnożyć uzyskany przychód przez tę stawkę. W tym przypadku, przychód w wysokości 30 000 zł pomnożony przez 3% (0,03) daje wynik 900 zł. Ważne jest, aby przedsiębiorcy pamiętali o dokumentowaniu swoich przychodów oraz o terminowym opłacaniu podatków. Ryczałt jest często preferowany przez małe przedsiębiorstwa, ponieważ uproszcza księgowość i zmniejsza obciążenia administracyjne. Oprócz tego, korzystając z ryczałtu, przedsiębiorca nie musi prowadzić pełnej księgowości, co może być korzystne, zwłaszcza dla osób dopiero zaczynających działalność gospodarczą. Dobrą praktyką jest regularne śledzenie zmian w przepisach podatkowych, aby być na bieżąco z obowiązującymi stawkami oraz warunkami ich stosowania.

Pytanie 36

W magazynie materiałów budowlanych, podczas przeprowadzania inwentaryzacji, ustalono, że znajdują się zapasy 2 000 kg cementu oraz 3 000 kg wapna budowlanego. Zgodnie z zapisami w kartotekach magazynowych zapasy wynoszą:
- cement 2 100 kg
- wapno budowlane 2 800 kg W zarejestrowanym arkuszu różnic inwentaryzacyjnych zidentyfikowano

A. wyłącznie nadwyżkę wapna budowlanego 200 kg

B. nadwyżkę cementu 100 kg oraz niedobór wapna budowlanego 200 kg

C. tylko niedobór cementu 100 kg

D. niedobór cementu 100 kg oraz nadwyżkę wapna budowlanego 200 kg

Niepoprawne odpowiedzi mogą wynikać z nieprecyzyjnej analizy dostępnych danych oraz błędnych założeń dotyczących stanu zapasów. W przypadku stwierdzenia jedynie nadwyżki wapna budowlanego 200 kg, nie uwzględnia się kluczowego aspektu, jakim jest niedobór cementu. Ignorowanie niedoborów może prowadzić do poważnych problemów w łańcuchu dostaw, w tym do opóźnień w realizacji projektów budowlanych. Z kolei stwierdzenie, że istnieje tylko niedobór cementu 100 kg, pomija istotny fakt, że jednocześnie występuje nadwyżka wapna, co powinno być uwzględnione w analizie. Takie podejście może prowadzić do błędnych decyzji w zakresie zamówień materiałów oraz do niewłaściwego zarządzania zapasami. Utrzymanie przejrzystości danych i ich poprawnej interpretacji jest kluczowe w każdej organizacji zajmującej się materiałami budowlanymi. Warto zwrócić uwagę, że w inwentaryzacji nie tylko ilość, ale również jakość zapasów powinna być sprawdzana, co stanowi integralną część administracji magazynowej. Niezrozumienie tych zagadnień może prowadzić do zwiększenia kosztów operacyjnych i obniżenia efektywności pracy całego zespołu.

Pytanie 37

Jakie dane koniecznie powinny znaleźć się w umowie o pracę?

A. Wyposażenie biura.

B. Wymagane kwalifikacje do zatrudnienia.

C. Zakres urlopu wypoczynkowego.

D. Miejsce pracy.

Miejsce wykonywania pracy to kluczowy element umowy o pracę, który określa, gdzie pracownik będzie wykonywał swoje obowiązki. Zgodnie z Kodeksem pracy, umowa o pracę powinna zawierać informacje dotyczące miejsca pracy, co pozwala na jasne sformułowanie oczekiwań zarówno pracodawcy, jak i pracownika. Praktyczne zastosowanie tego zapisu jest istotne, ponieważ lokalizacja ma wpływ na organizację pracy, czas dojazdu oraz potencjalne wydatki związane z transportem. Na przykład, w sytuacji, gdy praca odbywa się w różnych lokalizacjach, pracodawca może wskazać miejsce główne oraz zasady dotyczące ewentualnych dojazdów. Ponadto, wskazanie miejsca pracy jest ważne w kontekście przepisów o BHP, które mogą różnić się w zależności od lokalizacji. Z perspektywy dobrych praktyk, precyzyjne określenie miejsca pracy przyczynia się do lepszej organizacji oraz zmniejsza ryzyko nieporozumień i sporów prawnych.

Pytanie 38

Przedsiębiorstwo produkcyjne wytworzyło w maju 2011 roku 2 000 sztuk wyrobów gotowych i 200 sztuk półfabrykatów przerobionych w 50%. Na podstawie kosztów produkcji przedstawionych w tabeli określ, koszt jednostkowy wyrobu gotowego.

Pozycje kalkulacyjne	Kwota w zł
1. Materiały bezpośrednie	400 000
2. Płace bezpośrednie	200 000
3. Razem koszty bezpośrednie	600 000
4. Koszty wydziałowe	30 000
Razem koszt wytworzenia	630 000

A. 285 zł

B. 300 zł

C. 315 zł

D. 273 zł

Koszt jednostkowy wyrobu gotowego oblicza się, dzieląc całkowity koszt produkcji przez sumę wyprodukowanych wyrobów gotowych oraz równowartość półfabrykatów przerobionych w wyroby gotowe. W przedstawionym przypadku, wyprodukowano 2000 sztuk wyrobów gotowych, a półfabrykaty przerobione w 50% odpowiadają 200 sztukom, jednak po przerobieniu będą one miały równowartość 100 sztuk gotowych wyrobów. Suma ta daje 2100 sztuk, co jest kluczowe przy obliczeniach. Po obliczeniu całkowitego kosztu produkcji wynoszącego 630 000 zł, dzielimy tę kwotę przez liczbę 2100, co prowadzi do uzyskania kosztu jednostkowego na poziomie 300 zł za sztukę. Tego rodzaju kalkulacje są niezbędne w każdym przedsiębiorstwie produkcyjnym, aby efektywnie zarządzać kosztami i podejmować właściwe decyzje finansowe. W praktyce, dokładne określenie kosztów jednostkowych pozwala na lepsze ustalanie cen sprzedaży oraz analizę rentowności poszczególnych produktów. Warto również zaznaczyć, że stosowanie podobnych metod obliczeniowych jest standardem w branży, co wspiera transparentność i efektywność operacyjną.

Pytanie 39

W skład aktywów trwałych wchodzą wartości niematerialne i prawne oraz

A. środki trwałe, środki trwałe w budowie, zapasy, należności długoterminowe

B. rzeczowe aktywa trwałe, zapasy, inwestycje długoterminowe

C. środki trwałe, środki trwałe w budowie, należności długoterminowe, inwestycje długoterminowe

D. rzeczowe aktywa trwałe, zapasy, należności długoterminowe

Wśród wymienionych odpowiedzi pojawiają się różne pomyłki, które mogą prowadzić do nieprawidłowego zrozumienia kategorii aktywów trwałych. Ważnym elementem tego zagadnienia jest to, że aktywa trwałe są definiowane jako zasoby, które przedsiębiorstwo planuje wykorzystywać przez dłuższy czas, a nie jako te, które mogą być szybko sprzedane lub zużyte. Zapasy, które pojawiają się w kilku odpowiedziach, są klasyfikowane jako aktywa obrotowe, a nie trwałe, ponieważ są przeznaczone do sprzedaży w ciągu roku. Należności długoterminowe, mimo że dotykają dłuższego okresu, są tylko częścią całej grupy aktywów trwałych, a ich mylne zestawienie z aktywami obrotowymi prowadzi do nieporozumienia. Ponadto, środki trwałe w budowie powinny być traktowane jako inwestycje, które mają na celu długoterminowe zyski, a nie jako aktywa, które można szybko spieniężyć. Właściwe zrozumienie podziału na aktywa trwałe i obrotowe jest kluczowe dla sporządzania sprawozdań finansowych oraz zarządzania kapitałem. W praktyce, organizacje powinny stosować standardy rachunkowości, takie jak MSSF (Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej) czy KSR (Krajowe Standardy Rachunkowości), aby poprawnie klasyfikować swoje aktywa i osiągać pełną przejrzystość w

Pytanie 40

Firma podpisała umowę o dzieło z 40-letnim wykonawcą, który nie jest w stosunku pracy z przedsiębiorstwem. Jaką kwotę będzie stanowić podstawa opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu tej umowy, jeśli wynagrodzenie brutto wynosi 5 000 zł, a koszty uzyskania przychodu wynoszą 50%?

A. 7 500,00 zł

B. 300,00 zł

C. 5 000,00 zł

D. 2 500,00 zł

Poprawna odpowiedź to 2 500,00 zł, co jest wynikiem obliczenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu umowy o dzieło. W przypadku umowy o dzieło, w której wynagrodzenie brutto wynosi 5 000 zł, zastosowanie mają koszty uzyskania przychodu na poziomie 50%. Oznacza to, że z kwoty brutto 5 000 zł należy odliczyć 50%, co daje 2 500 zł. Koszty uzyskania przychodu są kwotą, którą podatnik może odliczyć od przychodu, co obniża podstawę opodatkowania. W praktyce oznacza to, że wykonawca dzieła będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od dochodu wynoszącego 2 500 zł. Warto pamiętać, że w przypadku umowy o dzieło, wysokość kosztów uzyskania przychodu może różnić się w zależności od charakteru pracy. Przykładem zastosowania tej zasady mogą być artyści czy twórcy, którzy również mogą korzystać z podwyższonych kosztów uzyskania przychodu, co wpływa na ich obciążenie podatkowe.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej