Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik ekonomista
Kwalifikacja: EKA.04 - Prowadzenie dokumentacji w jednostce organizacyjnej
Data rozpoczęcia: 10 czerwca 2025 11:15
Data zakończenia: 10 czerwca 2025 11:27

Egzamin niezdany

Wynik: 13/40 punktów (32,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zgodnie z przepisami, pracodawca ma obowiązek dostarczyć zatrudnionym PIT-11 Informację o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy w formacji papierowej bądź elektronicznej do

A. 30 kwietnia

B. końca marca roku następującego po roku podatkowym

C. końca lutego roku następującego po roku podatkowym

D. 25 dnia każdego miesiąca

Wybór innych odpowiedzi może wynikać z nieporozumień dotyczących terminów związanych z rozliczeniami podatkowymi. Na przykład, odpowiedź wskazująca na 30 kwietnia jest często mylona z terminem składania rocznej deklaracji PIT przez podatników, które rzeczywiście przypada na ten dzień. Jednakże, formularz PIT-11 to dokument, który nie jest składany przez pracowników, lecz przez pracodawców, a jego termin jest wyraźnie określony na koniec lutego. Odpowiedź sugerująca 25 dzień każdego miesiąca jest mylona z obowiązkiem składania zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy, co jest zupełnie inną sprawą, dotyczącą działalności przedsiębiorców. W kontekście obowiązków pracodawcy ważne jest, aby zrozumieć, że PIT-11 jest dokumentem rocznym, a nie miesięcznym. Odpowiedź końca marca również jest błędna, gdyż pracodawcy nie mają na to czasu - ich obowiązek wygasa wraz z końcem lutego. Zrozumienie tych terminów jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania dokumentacją podatkową, aby uniknąć błędów, które mogą prowadzić do kar finansowych lub innych konsekwencji prawnych. Pracodawcy powinni również pamiętać o tym, aby regularnie aktualizować swoją wiedzę na temat zmieniających się przepisów, aby zapewnić zgodność z obowiązującymi normami.

Pytanie 2

Która z firm ma osobowość prawną?

A. Z ograniczoną odpowiedzialnością

B. Cywilna

C. Partnerska

D. Komandytowo-akcyjna

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, czyli sp. z o.o., to dość popularna forma prawna. Ma osobowość prawną, co znaczy, że jest traktowana jako osobny byt od swoich właścicieli. Dzięki temu, jak coś stanie się złego, to ich osobisty majątek jest w miarę bezpieczny. To chyba jedna z lepszych opcji, jeśli ktoś chce prowadzić biznes bez ryzyka, że straci wszystko, co ma. Osobowość prawna pozwala tej spółce nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, co jest kluczowe w interesach. Żeby założyć spółkę z o.o. w Polsce, trzeba przygotować umowę w formie aktu notarialnego i zarejestrować się w Krajowym Rejestrze Sądowym. To też ułatwia życie w UE, bo jest zgodne z obowiązującymi dyrektywami. Idealne dla małych i średnich firm, które starają się ograniczyć ryzyko finansowe.

Pytanie 3

Zestaw kierunkowych postanowień, który ma na celu osiągnięcie długoterminowych zamierzeń organizacji, stanowi plan

A. strategiczny

B. taktyczny

C. finansowy

D. operacyjny

Plan strategiczny jest kluczowym narzędziem w zarządzaniu przedsiębiorstwem, które koncentruje się na długofalowych celach i kierunkach rozwoju organizacji. W przeciwieństwie do planów operacyjnych i taktycznych, które są bardziej szczegółowe i dotyczą krótszych okresów, plan strategiczny obejmuje długoterminową wizję oraz misję firmy, co pozwala na zdefiniowanie fundamentalnych celów. Na przykład, przedsiębiorstwo może ustalić, że jego celem jest zdobycie określonego udziału w rynku w ciągu pięciu lat, co stanie się podstawą dla wszystkich działań operacyjnych i taktycznych. W praktyce, organizacje często korzystają z analizy SWOT (mocne i słabe strony, szanse i zagrożenia) w celu opracowania swoich planów strategicznych, co pozwala na lepsze zrozumienie otoczenia rynkowego oraz wewnętrznych możliwości. W branży zgodność z normami ISO 9001 podkreśla potrzebę ciągłego doskonalenia i orientacji na klienta, co jest integralną częścią planowania strategicznego.

Pytanie 4

Ustal saldo końcowe rachunku bankowego.

Saldo początkowe rachunku z dnia 15.01.08r.	50 000,00 PLN
Opis operacji
pobrano prowizję za przelew naliczono odsetki od środków zgromadzonych w banku przelew dla Z.P.,,OTIS" za Fa VAT zakupu nr 12/01/08 przelew od P.P.,,WEGA" za Fa VAT sprzedaży nr 04/01/08	5,00 PLN 10,00 PLN 5 400,00 PLN 6 300,00 PLN
Saldo końcowe rachunku z dnia 15.01.08r

A. 61 685 zł

B. 49 095 zł

C. 61 705 zł

D. 50 905 zł

Poprawna odpowiedź to 50 905 zł, co za tym idzie, saldo końcowe rachunku bankowego jest zgodne z zapisanymi transakcjami. Zaczynając od salda początkowego wynoszącego 50 000,00 PLN, odjęliśmy prowizję za przelew, co obniżyło saldo do 49 995,00 PLN. Następnie, dodanie naliczonych odsetek w wysokości 10,00 PLN podniosło saldo na 50 005,00 PLN. Odjęcie kwoty przelewu dla Z.P. "OTIS" w wysokości 5 400,00 PLN, co obniżyło saldo do 44 605,00 PLN, jest kluczowym krokiem. Ostatecznie, dodanie przelewu od P.P. "WEGA" za 6 300,00 PLN przyniosło saldo końcowe 50 905,00 PLN. Dobrą praktyką w zarządzaniu rachunkiem bankowym jest regularne monitorowanie salda oraz dokładne rejestrowanie wszystkich transakcji. Przydatne jest również stosowanie narzędzi do budżetowania, aby unikać nieprzewidzianych wydatków, co może pomóc w zrozumieniu przepływów finansowych.

Pytanie 5

Fragment listy płac zawiera następujące dane. Podstawa wymiaru miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy wynosi

Ogółem przychód	Składki ubezpieczenia społecznego			Razem składki Ubezpieczenia społecznego	Koszty uzyskania przychodu	Ulga w podatku dochodowym
	emerytalna	rentowa	chorobowa
2 500,00 zł	244,00 zł	162,50 zł	61,25 zł	467,75 zł	102,25 zł	44,17 zł

A. 2500,00 zł

B. 2032,25 zł

C. 1930,00 zł

D. 2266 zł

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi związany jest z błędnym zrozumieniem zasad obliczania zaliczki na podatek dochodowy. Osoby, które wybrały inne opcje, mogły polegać na niekompletnych informacjach lub błędnych założeniach. Na przykład, odpowiedzi takie jak 2032,25 zł, 2500,00 zł czy 2266 zł nie uwzględniają prawidłowego odliczenia składek na ubezpieczenia społeczne oraz kosztów uzyskania przychodu. Przy wyborze 2500,00 zł, można zauważyć, że osoba ta mogła po prostu wziąć pod uwagę całkowity przychód brutto, co jest błędne, ponieważ nie uwzględnia to wymaganych odliczeń. Podobnie, kwota 2032,25 zł może sugerować, że ktoś próbował zrealizować częściowe odliczenie, lecz nie w odpowiednich proporcjach. Odpowiedź 2266 zł wskazuje na to, że osoba ta zrozumiała, iż składki i koszty należy odjąć, ale nie obliczyła ich prawidłowo. Wnioski takie wynikają często z braku zrozumienia pojęcia podstawy wymiaru zaliczki, co jest niezbędne dla poprawnego prowadzenia księgowości i raportowania podatkowego. Zrozumienie tych kluczowych zasad jest niezbędne, aby móc prawidłowo zarządzać finansami oraz unikać błędów, które mogą prowadzić do niezgodności z przepisami prawa podatkowego lub niekorzystnych sytuacji finansowych.

Pytanie 6

Spółka osobowa, stworzona przez wspólników do wykonywania zawodu regulowanego, takiego jak lekarz czy radca prawny, w ramach działalności gospodarczej prowadzonej pod własną nazwą, to

A. spółka komandytowa

B. spółka cywilna

C. spółka akcyjna

D. spółka partnerska

Spółka partnerska jest formą prawną, która została stworzona z myślą o wspólnikach wykonujących wolne zawody, takich jak lekarze, radcy prawni czy architekci. Jej cechą charakterystyczną jest to, że wspólnicy odpowiadają za zobowiązania spółki w sposób ograniczony do wysokości wniesionych wkładów, co chroni ich osobisty majątek. Wspólnicy mogą również korzystać z korzyści płynących z posiadania wspólnej marki i reputacji, co zwiększa konkurencyjność na rynku. Dodatkowo, spółka partnerska może być zarejestrowana pod własną firmą, co ułatwia identyfikację na rynku. Przykładem zastosowania spółki partnerskiej są kancelarie prawne, gdzie radcy prawni współpracują w celu świadczenia usług prawnych. Warto również zwrócić uwagę, że zgodnie z przepisami prawa, spółka partnerska ma obowiązek ustalić umowę spółki, która reguluje prawa i obowiązki wspólników, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w obszarze zarządzania przedsiębiorstwami.

Pytanie 7

Prawo do uzyskania przez pracownika nieodpłatnej opieki medycznej wynika z dokonywania przez niego wpłat na ubezpieczenie

A. zdrowotne

B. emerytalne

C. rentowe

D. chorobowe

Prawo do korzystania przez pracownika z bezpłatnej opieki lekarskiej jest ściśle związane z obowiązkową składką na ubezpieczenie zdrowotne. W Polsce, każdy pracownik jest zobowiązany do opłacania składki zdrowotnej, która jest automatycznie potrącana z jego wynagrodzenia. Dzięki temu, osoby ubezpieczone mają prawo do korzystania z publicznych usług zdrowotnych, takich jak wizyty u lekarzy, hospitalizacja czy leczenie szpitalne. Ubezpieczenie zdrowotne zapewnia również dostęp do specjalistycznych badań oraz leków refundowanych. W praktyce oznacza to, że pracownicy, którzy regularnie opłacają składki, mogą korzystać z szerokiego zakresu usług medycznych bez dodatkowych kosztów. Na przykład, w przypadku nagłej potrzeby medycznej, osoba posiadająca ubezpieczenie zdrowotne nie musi martwić się o wysokie koszty leczenia, co znacząco wpływa na ich bezpieczeństwo zdrowotne i finansowe. Warto podkreślić, że korzystanie z opieki zdrowotnej w ramach ubezpieczenia zdrowotnego jest fundamentem systemu ochrony zdrowia w Polsce, co potwierdzają również normy i standardy określone przez Ministerstwo Zdrowia.

Pytanie 8

Korzystając z zamieszczonej tabeli zawierającej wybrane dane z raportów ZUS RCA i ZUS RZA, oblicz kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, jaką należy wykazać w deklaracji ZUS DRA i przelać na rachunek ZUS.

Rodzaj imiennego raportu	ZUS RCA	ZUS RZA
Imię i nazwisko	Anna Herman	Piotr Dalecki
Podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne	3 451,60 zł	2 000,00 zł
Kwota należnej składki finansowana przez ubezpieczonego	310,64 zł	180,00 zł

A. 621,28 zł

B. 490,64 zł

C. 310,64 zł

D. 180,00 zł

Wybór jednej z pozostałych kwot może wynikać z błędów w obliczeniach lub niepełnego zrozumienia zasad dotyczących obliczania składek na ubezpieczenie zdrowotne. Często zdarza się, że osoby zajmujące się księgowością lub zarządzaniem finansami popełniają błąd polegający na uwzględnieniu tylko jednej części składki, zamiast zsumować odpowiednie kwoty z obu raportów ZUS RCA i ZUS RZA. Oprócz tego, niektóre z wymienionych wartości mogą być łatwo mylone z innymi składkami, co prowadzi do błędnych wniosków. Przykładem może być mylenie składki na ubezpieczenie zdrowotne z składkami na inne ubezpieczenia, takie jak ubezpieczenia emerytalne czy rentowe, co może skutkować poważnymi nieprawidłowościami w dokumentacji. Odpowiednie zrozumienie struktury raportów ZUS oraz zasad obliczeń jest kluczowe dla dokładnego przedstawienia danych w deklaracjach. Dlatego zaleca się, aby osoby odpowiedzialne za te obliczenia regularnie uczestniczyły w szkoleniach oraz aktualizowały swoją wiedzę o zmiany w przepisach dotyczących składek na ubezpieczenia społeczne.

Pytanie 9

Pracownik jest zatrudniony w systemie czasowo-prowizyjnym. Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli ustal wartość brutto wynagrodzenia, jakie otrzyma pracownik za wykonaną pracę.

Wynagrodzenie zasadnicze	2 000,00 zł
Wartość sprzedaży	4 000,00 zł
Wysokość prowizji	20%

A. 4 400,00 zł

B. 2 400,00 zł

C. 3 000,00 zł

D. 2 800,00 zł

Odpowiedź 2 800,00 zł jest poprawna, ponieważ do obliczenia wynagrodzenia brutto pracownika zatrudnionego w systemie czasowo-prowizyjnym należy uwzględnić zarówno wynagrodzenie zasadnicze, jak i dodatkowe prowizje. W tym przypadku wynagrodzenie zasadnicze wynosi 2 000,00 zł, a prowizja to 20% wartości sprzedaży, która wynosi 4 000,00 zł. Obliczając 20% z 4 000,00 zł, otrzymujemy 800,00 zł. Sumując wynagrodzenie zasadnicze i prowizję, uzyskujemy 2 000,00 zł + 800,00 zł = 2 800,00 zł. W praktyce, przy obliczaniu wynagrodzenia w systemach prowizyjnych, kluczowe jest ścisłe zrozumienie struktury wynagrodzenia oraz umiejętność prawidłowego obliczenia prowizji na podstawie wartości sprzedaży. Pracownicy i menedżerowie powinni znać zasady funkcjonowania takich systemów, aby efektywnie planować wynagrodzenia i motywować zespół do osiągania lepszych wyników.

Pytanie 10

W hurtowni budowlanej TINO sp. z o.o. podczas inwentaryzacji odkryto brak 30 m2 dachówki, której koszt zakupu wynosi 30 zł/m2. Marża ze sprzedaży wynosi 20% ceny zakupu. Brak ten został uznany za winę pracownika. Jaką kwotą braków zostanie obciążony pracownik?

A. 900 zł

B. 1 140 zł

C. 1 080 zł

D. 960 zł

Aby obliczyć kwotę niedoboru, którą zostanie obciążony pracownik, należy najpierw ustalić całkowity koszt niedoboru dachówki. Koszt zakupu dachówki wynosi 30 zł za m2, a niedobór wynosi 30 m2, co daje 30 m2 * 30 zł/m2 = 900 zł. Następnie, aby uwzględnić marżę, która wynosi 20% ceny zakupu, należy dodać tę marżę do kosztu zakupu. Marża wynosi 20% z 900 zł, co daje 180 zł (0,2 * 900 zł). Dlatego całkowita kwota, która obciąży pracownika, wyniesie 900 zł + 180 zł = 1080 zł. W praktyce, w sytuacjach związanych z niedoborami, istotne jest przestrzeganie procedur związanych z inwentaryzacją oraz odpowiedzialnością pracowników, co zapewnia prawidłowe zarządzanie kosztami i minimalizuje straty.

Pytanie 11

Na podstawie danych dotyczących wartości sprzedaży i liczby zatrudnionych w czterech hurtowniach ustal, która hurtownia osiągnęła najwyższą wydajność pracy.

Nazwa hurtowni	Wartość sprzedaży	Liczba zatrudnionych pracowników
SAT	650 000,00 zł	10
ALA	800 000,00 zł	20
BAG	360 000,00 zł	6
RET	560 000,00 zł	8

A. SAT

B. BAG

C. ALA

D. RET

Wybierając inne hurtownie, można wpaść w typowe pułapki związane z analizą wydajności pracy. Kluczowym błędem jest brak znajomości metodologii obliczania wydajności, co prowadzi do nieprawidłowej interpretacji danych. Hurtownie ALA, BAG i SAT mogły wydawać się atrakcyjnymi wyborami, jednak ich wydajność pracy, obliczona jako wartość sprzedaży podzielona przez liczbę pracowników, nie osiągnęła poziomu hurtowni RET. Istnieje ryzyko, że oceniając wyniki, koncentrujemy się jedynie na kwotach sprzedaży, pomijając istotny kontekst, jakim jest liczba pracowników. Takie podejście prowadzi do błędnych wniosków, ponieważ sama wartość sprzedaży nie mówi o efektywności, jeśli nie uwzględni się nakładów ludzkich. Kolejnym błędnym podejściem jest porównywanie hurtowni bez uwzględnienia specyfiki ich działalności oraz struktury organizacyjnej, co może znacznie zafałszować wyniki analizy. W praktyce, wiele firm korzysta z bardziej zaawansowanych narzędzi analitycznych, które pozwalają na uwzględnienie różnych czynników wpływających na wydajność, co jest zgodne z dobrą praktyką w zarządzaniu wydajnością. Warto również zwrócić uwagę na różnice w modelach biznesowych hurtowni i ich strategiach sprzedażowych, które mogą wpływać na wyniki, niemniej jednak, w analizie zawsze należy stosować obiektywne wskaźniki, takie jak wydajność pracy.

Pytanie 12

Zapas zeszytów i okładek do zeszytów zgromadzony w magazynie Hurtowni Artykułów Papierniczych klasyfikuje się jako

A. towary

B. materiały podstawowe

C. materiały pomocnicze

D. produkty gotowe

Odpowiedź 'towarów' jest prawidłowa, ponieważ zapasy zeszytów oraz okładek na zeszyty w magazynie Hurtowni Artykułów Papierniczych są klasyfikowane jako towary, które przeznaczone są do sprzedaży. W kontekście gospodarki magazynowej towary to produkty, które są gotowe do dystrybucji i sprzedaży finalnym klientom. W branży hurtowej, towary obejmują również wszystkie materiały, które nie wymagają dalszej obróbki i są zmagazynowane w celu dalszej sprzedaży. Zeszyty i okładki, będące produktami papierniczymi, idealnie wpisują się w tę definicję, ponieważ są one gotowe do użycia przez klientów. Przykładem może być sytuacja, gdy hurtownia dostarcza zeszyty do szkół lub biur – w takim przypadku magazynowane towary są gotowe do natychmiastowej sprzedaży, co jest kluczowym elementem efektywnego zarządzania zapasami w hurtowniach. Dodatkowo, klasyfikacja zapasów jako towarów pozwala na łatwiejsze monitorowanie rotacji zapasów, co jest istotne w kontekście obliczania wskaźników efektywności i planowania przyszłych zakupów zgodnie z aktualnym zapotrzebowaniem rynku.

Pytanie 13

Firma Omega SA uzyskała wynik finansowy netto na rok 2011 w wysokości 500 000 zł. Sprawozdanie finansowe tej firmy zostało poddane weryfikacji przez biegłego rewidenta, który wydał pozytywną opinię. Walne zgromadzenie akcjonariuszy podjęło decyzję o podziale zysku w sposób następujący:
- odpis ustawowy na kapitał zapasowy (8% zysku) -..............,
- odpis na kapitał rezerwowy zgodnie ze statutem spółki - 30 000 zł,
- odpis na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych - 10 000 zł,
- wypłata dywidendy - 400 000 zł,
- odpis na fundusz nagród -.............

Jaka będzie wysokość odpisu na fundusz nagród?

A. 30 000 zł

B. 20 000 zł

C. 40 000 zł

D. 10 000 zł

W przypadku błędnych odpowiedzi, często występują problemy z rozumieniem struktury podziału zysku i kolejności dokonywania odpisów. Warto zauważyć, że kluczowe w tym obliczeniu jest właściwe zrozumienie, jakie kwoty muszą być odpisane zanim zostanie przydzielony zysk na fundusz nagród. Na przykład, odpowiedzi sugerujące odpisy w kwotach 10 000 zł, 30 000 zł lub 40 000 zł ignorują fakt, że wszystkie wcześniejsze odpisy powinny być uwzględnione w obliczeniach. Przykładowo, jeśli ktoś wybrał 30 000 zł, może to wynikać z mylnego przekonania, że pozostały zysk po wypłacie dywidendy to jedynie różnica między zyskiem netto a dywidendą, nie uwzględniając innych obowiązkowych odpisów, takich jak kapitał zapasowy czy fundusz świadczeń socjalnych. Inny typowy błąd to niewłaściwe obliczenie procentu odpisu ustawowego, co wprowadza zamieszanie w całym procesie podziału. Dobrą praktyką w takich sytuacjach jest dokładne przeglądanie wszystkich regulacji dotyczących podziału zysku oraz zrozumienie, jak różne odpisy wpływają na końcowy wynik. Warto również korzystać z przykładów praktycznych, które pokazują, jak te zasady są stosowane w rzeczywistych sytuacjach finansowych przedsiębiorstw.

Pytanie 14

W sekcji B aktów osobowych zatrudnionego znajdują się między innymi

A. świadectwo pracy wydane przez wcześniejszego pracodawcę

B. umowę o pracę podpisaną z pracownikiem

C. oświadczenie dotyczące wypowiedzenia umowy o pracę

D. kopię wydanego świadectwa pracy dla pracownika

W kontekście akt osobowych pracownika, błędne odpowiedzi na to pytanie wskazują na niepełne zrozumienie kluczowych elementów dokumentacji kadrowej. Świadectwo pracy, mimo że jest istotnym dokumentem, powinno być umieszczane w części C akt osobowych, a nie w części B. Świadectwo pracy wydawane przez byłego pracodawcę stanowi potwierdzenie dotychczasowego zatrudnienia, ale nie jest dokumentem regulującym bieżące zatrudnienie, co czyni je niewłaściwym do umieszczenia w aktach osobowych w sekcji dotyczącej umowy o pracę. Kolejnym błędnym podejściem jest umieszczanie oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę w aktach w sekcji B. To oświadczenie jest ważnym dokumentem, ale dotyczy zakończenia stosunku pracy, a nie jego rozpoczęcia. Z kolei kopia świadectwa pracy, mimo że może być przydatna w niektórych kontekstach, również nie znajduje się w tej części akt, ponieważ jest dokumentem związanym z zakończeniem zatrudnienia. Generalnie, kluczowym aspektem tworzenia akt osobowych pracowników jest zgodność z przepisami prawa oraz dbałość o pełne i jasne dokumentowanie relacji pracowniczych. Błędy w tej dziedzinie mogą prowadzić do nieporozumień i problemów prawnych, dlatego tak ważne jest, aby zrozumieć, jakie dokumenty powinny być umieszczane w poszczególnych częściach akt osobowych.

Pytanie 15

Do zadań banku komercyjnego należy między innymi

A. świadczenie usług finansowych dla przedsiębiorstw

B. zarządzanie rezerwami dewizowymi

C. obsługa rachunków bankowych rządu oraz centralnych instytucji państwowych

D. sterowanie ilością pieniądza w obiegu

Banki komercyjne odgrywają kluczową rolę w gospodarce, a ich podstawowym zadaniem jest świadczenie usług finansowych dla podmiotów gospodarczych. Obejmuje to oferowanie kredytów, zarządzanie rachunkami, obsługę płatności oraz możliwość inwestycji. Przykładowo, bank może udzielać kredytów na rozwój działalności, co pozwala przedsiębiorstwom na inwestowanie w nowe technologie lub zwiększenie produkcji. Banki komercyjne także przyczyniają się do płynności rynku finansowego, umożliwiając firmom łatwy dostęp do kapitału. W praktyce, instytucje te stosują różnorodne standardy i najlepsze praktyki, takie jak ocena zdolności kredytowej przedsiębiorstw czy zarządzanie ryzykiem kredytowym. Te procesy nie tylko wspierają rozwój gospodarki, ale także pomagają w stabilizacji sektora finansowego, zatem ich funkcje są niezbędne dla zdrowego funkcjonowania każdego systemu ekonomicznego.

Pytanie 16

Jednolity Plik Kontrolny - JPK-V7M za marzec 2024 r. powinien zostać złożony najpóźniej do

A. 20 kwietnia 2024 r.

B. 30 kwietnia 2024 r.

C. 7 kwietnia 2024 r.

D. 25 kwietnia 2024 r.

Wybór daty 30 kwietnia 2024 r. jako terminu złożenia JPK-V7M dla miesiąca marzec 2024 r. jest błędny, ponieważ zgodnie z obowiązującymi przepisami, termin składania JPK jest jasno określony. Ustawa wskazuje, że przedsiębiorcy mają czas do 25. dnia miesiąca następującego po zakończonym miesiącu rozliczeniowym. W przypadku braku znajomości tych przepisów, można dojść do błędnych wniosków, np. że termin składania dokumentów jest późniejszy. Z kolei wybór 20 kwietnia 2024 r. również nie jest poprawny, ponieważ nie uwzględnia pełnego miesiąca na przygotowanie i weryfikację danych, co może prowadzić do pośpiechu i błędów w formularzu. Złożenie pliku do 7 kwietnia 2024 r. wykracza poza standardowe praktyki, jako że jest zbyt wczesne i może nie uwzględniać wszystkich zapisów z końca miesiąca. Należy również pamiętać, że każdy przedsiębiorca ma obowiązek dołożenia należytej staranności w trakcie przygotowywania JPK, co obejmuje zarówno zbieranie, jak i weryfikację danych. Wybierając terminy skrajne, takie jak 20 czy 7 kwietnia, można stworzyć ryzyko błędnych danych, co w konsekwencji może prowadzić do problemów z urzędami skarbowymi. Kluczowe znaczenie ma zrozumienie przepływu informacji oraz terminów, aby uniknąć dodatkowych komplikacji prawnych i finansowych.

Pytanie 17

W 2010 roku firma produkcyjna sprzedała swoje wyroby o wartości netto wynoszącej 1 000 000 złotych, uzyskując zysk netto równy 80 000 złotych. Jak zmieni się wskaźnik rentowności sprzedaży w 2010 roku, jeśli w roku 2009 osiągnął on 7%?

A. Ulegnie pogorszeniu o 1%

B. Ulegnie polepszeniu o 1%

C. Ulegnie polepszeniu o 2%

D. Ulegnie pogorszeniu o 2%

Wskaźnik rentowności sprzedaży oblicza się jako stosunek zysku netto do wartości sprzedaży. W analizowanym przypadku zysk netto wyniósł 80 000 zł, a wartość sprzedaży 1 000 000 zł, co daje wskaźnik rentowności sprzedaży równy 8% (80 000 zł / 1 000 000 zł x 100%). W porównaniu do wskaźnika z roku 2009, który wynosił 7%, w roku 2010 rentowność wzrosła o 1 punkt procentowy, co oznacza, że wskaźnik rentowności sprzedaży poprawił się. W praktyce, wyższy wskaźnik rentowności wskazuje na efektywniejsze zarządzanie kosztami i lepszą kontrolę nad wydatkami operacyjnymi. Wzrost rentowności sprzedaży może wynikać z różnych czynników, takich jak zwiększenie efektywności produkcji, lepsze negocjacje z dostawcami czy zmiana strategii marketingowej. Z punktu widzenia dobrych praktyk, przedsiębiorstwa powinny regularnie monitorować wskaźniki rentowności, aby podejmować szybkie i świadome decyzje dotyczące zarówno produkcji, jak i sprzedaży.

Pytanie 18

Spółka akcyjna dokonała emisji własnych akcji. Jakie konsekwencje ta operacja przyniesie?

A. w aktywach i pasywach bilansu zmniejszając całkowitą sumę bilansową

B. w pasywach bilansu nie zmieniając całkowitej sumy bilansowej

C. w aktywach bilansu nie zmieniając całkowitej sumy bilansowej

D. w aktywach i pasywach bilansu zwiększając całkowitą sumę bilansową

Zrozumienie wpływu emisji akcji na bilans spółki jest kluczowe dla oceny jej kondycji finansowej. Niektóre z koncepcji przedstawionych w niepoprawnych odpowiedziach mogą prowadzić do mylnych wniosków. Na przykład, stwierdzenie, że emisja akcji nie zmienia sumy bilansowej, opiera się na błędnym założeniu, że zmiany w aktywach i pasywach mogą mieć neutralny wpływ na całkowity bilans. Emitując akcje, spółka pozyskuje kapitał, co prowadzi do wzrostu aktywów, ponieważ przychody z emisji są często w formie gotówki lub innych wartościowych aktywów. Z drugiej strony, zmiana ta wpływa również na pasywa, gdyż wzrasta kapitał własny. Innym błędnym podejściem jest twierdzenie, że taka operacja zmniejsza sumę bilansową. W rzeczywistości, jeśli spółka emituje akcje, zwiększa swoje zasoby, co wpływa na poprawę sytuacji finansowej i potencjalne możliwości rozwoju. Kluczową kwestią jest zrozumienie, że bilans zawsze musi być zrównoważony; każda zmiana w aktywach ma swoje odwzorowanie w pasywach lub w kapitale własnym, co jest zgodne z zasadą podwójnego zapisu. W kontekście dobrych praktyk, należy pamiętać o odpowiednim ujawnieniu informacji dotyczących emisji akcji w sprawozdaniach finansowych, co sprzyja transparentności i rzetelności przedstawianych danych.

Pytanie 19

Przedsiębiorca będący czynnym podatnikiem VAT i prowadzący wyłącznie sprzedaż opodatkowaną, nabył towary na podstawie wystawionej faktury. W której kolumnie oraz jaką kwotę z tej faktury powinien ująć w podatkowej księdze przychodów i rozchodów?

A. W kolumnie 10. Zakup towarów handlowych i materiałów według cen zakupu – wartość brutto

B. W kolumnie 13. Pozostałe wydatki – wartość netto

C. W kolumnie 10. Zakup towarów handlowych i materiałów według cen zakupu – wartość netto

D. W kolumnie 13. Pozostałe wydatki – wartość brutto

Wybór błędnych odpowiedzi często wynika z nieporozumienia w zakresie zasad księgowania oraz różnic między wartościami netto i brutto. Zapisanie wartości brutto w kolumnie pozostałych wydatków jest nieprawidłowe, ponieważ VAT, który jest częścią wartości brutto, nie powinien być ujmowany w kosztach uzyskania przychodu, gdyż przedsiębiorca jako podatnik VAT ma prawo do jego odliczenia. Oznacza to, że do podatkowej księgi przychodów i rozchodów powinny być wprowadzane tylko wydatki netto, które rzeczywiście obciążają firmę. Ujęcie wartości brutto w kolumnie pozostałych wydatków łamałoby zasady rachunkowości, prowadząc do zawyżenia kosztów i skutkowałoby błędnym rozliczeniem podatku dochodowego. Takie błędy mogą wynikać z braku zrozumienia mechanizmu działania VAT oraz systemu księgowego. Ponadto, ewidencjonowanie zakupów w niewłaściwych kolumnach może prowadzić do problemów w przypadku kontroli skarbowej, co podkreśla znaczenie staranności w prowadzeniu dokumentacji finansowej. Kluczowe jest, aby przedsiębiorcy byli świadomi odpowiednich przepisów oraz praktyk rachunkowych, co umożliwia nie tylko prawidłowe rozliczenia, ale również optymalizację obciążeń podatkowych.

Pytanie 20

W styczniu wartość sprzedaży w sklepie wyniosła 18 000 zł, a przeciętny stan zapasów 3 000 zł. W lutym przeciętny stan zapasów, przy niezmienionej wartości sprzedaży, wyniósł 2 250 zł. Została zatem poprawiona częstotliwość rotacji, którą obliczono za pomocą wskaźnika

A. dynamiki

B. struktury

C. natężenia

D. rotacji

Dynamika, natężenie i struktura zapasów to terminy, które nie odnoszą się bezpośrednio do analizy efektywności obrotu zapasów. Dynamika, zazwyczaj używana w kontekście wzrostu lub spadku wartości w czasie, nie odnosi się do efektywności sprzedaży w danym okresie. Choć może być istotna w analizach trendów, nie pozwala na bezpośrednie porównanie wydajności obrotu zapasów. Natężenie zapasów odnosi się do ilości zapasów w danym czasie, co także nie jest odpowiednie dla oceny efektywności ich sprzedaży. Struktura zapasów z kolei koncentruje się na klasyfikacji zapasów według ich rodzaju i wartości, a nie na ich dynamice obrotu. Często błędne podejście do analizy efektywności zapasów wynika z pomylenia tych terminów z właściwym wskaźnikiem rotacji. Użytkownicy mogą mylnie zakładać, że wszystkie te wskaźniki w równym stopniu pomagają w ocenie rotacji zapasów, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Właściwe zrozumienie różnic między tymi terminami jest kluczowe dla efektywnego zarządzania zapasami, co w rezultacie wpływa na rentowność przedsiębiorstwa.

Pytanie 21

Która sekcja biznesplanu zawiera szczegóły dotyczące analizy rynku, rozpoznawania klientów, dystrybucji, działań promocyjnych oraz strategii cenowej?

A. Opis firmy

B. Plan finansowy

C. Podsumowanie

D. Plan marketingowy

Wybór opcji, która nie odnosi się do planu marketingowego, wskazuje na niepełne zrozumienie struktury biznesplanu oraz jego funkcji. Charakterystyka firmy koncentruje się na podstawowych informacjach o przedsiębiorstwie, takich jak jego misja, wizja, struktura organizacyjna oraz główne osiągnięcia. Nie dostarcza ona jednak szczegółowych informacji o rynku, strategiach marketingowych czy zachowaniach konsumenckich, które są kluczowe dla skutecznego wprowadzenia produktu lub usługi na rynek. Streszczenie jest ogólnym podsumowaniem głównych punktów biznesplanu, jednak nie zawiera zagłębiania się w konkretne aspekty marketingowe, takie jak analiza demograficzna czy geograficzna rynku. Plan finansowy natomiast dotyczy prognoz finansowych, kosztów, zysków oraz analizy wytrzymałości finansowej, co jest niezbędne dla inwestorów, ale nie obejmuje aspektów marketingowych. Ważnym błędem myślowym jest założenie, że każda część biznesplanu ma podobny zakres tematyczny; w rzeczywistości każda z nich pełni odmienną rolę i wymaga specyficznych danych oraz analiz. Dlatego zrozumienie różnic pomiędzy poszczególnymi sekcjami biznesplanu jest kluczowe dla efektywnego planowania i strategii rynkowej.

Pytanie 22

Podstawą wyliczenia składki na ubezpieczenie zdrowotne jest

A. ubezpieczenie społeczne pomniejszone o koszty uzyskania przychodów

B. wynagrodzenie brutto pomniejszone o składki na ubezpieczenia społeczne

C. płaca zasadnicza pomniejszona o zasiłek chorobowy

D. składka na Fundusz Pracy pomniejszona o zaliczkę na podatek dochodowy

Podstawą obliczenia składki ubezpieczenia zdrowotnego jest wynagrodzenie brutto pomniejszone o składki na ubezpieczenia społeczne. Wynagrodzenie brutto to całkowita kwota, którą pracodawca przeznacza na wynagrodzenie pracownika przed potrąceniami. Składki na ubezpieczenia społeczne, które obejmują ubezpieczenie emerytalne, rentowe, wypadkowe oraz chorobowe, są odprowadzane od tego wynagrodzenia i mają na celu zapewnienie pracownikom ochrony w różnych sytuacjach życiowych. Przykładowo, jeśli pracownik zarabia 5000 zł brutto, a składki na ubezpieczenia społeczne wynoszą 1000 zł, to do obliczenia składki zdrowotnej przyjmuje się 4000 zł. W praktyce oznacza to, że wysokość składki zdrowotnej jest bezpośrednio związana ze wysokością wynagrodzenia oraz odprowadzanymi składkami na ubezpieczenia społeczne. Dobrą praktyką w zarządzaniu finansami osobistymi jest regularne monitorowanie wysokości wynagrodzenia oraz składek, aby uniknąć nieporozumień związanych z odprowadzanymi kwotami, co może mieć wpływ na przyszłe świadczenia zdrowotne i emerytalne.

Pytanie 23

W bieżącym roku przedsiębiorstwo handlowe uzyskało obrót na poziomie 500 000 złotych przy zakładanym wskaźniku kosztów równym 6,5%. Na zakończenie roku faktyczny wskaźnik kosztów wyniósł 6%. W tym przedsiębiorstwie odnotowano

A. spadek kosztów w wysokości 30 000 złotych

B. wzrost kosztów w wysokości 2 500 złotych

C. spadek kosztów w wysokości 2 500 złotych

D. wzrost kosztów w wysokości 30 000 złotych

Wybór odpowiedzi dotyczącej zwyżki kosztów jest błędny z kilku powodów. Po pierwsze, zrozumienie wskaźników kosztów jest kluczowe dla efektywnego zarządzania finansami w przedsiębiorstwie. W przypadku, gdy wskaźnik kosztów planowanych wynosił 6,5%, a rzeczywisty wskaźnik kosztów to 6%, to oznacza, że firma zmniejszyła swoje wydatki, a nie je zwiększyła. Błędne założenie, że różnica ta może prowadzić do zwyżki kosztów, wynika z nieprawidłowego spojrzenia na relację między przychodami a wydatkami. Ponadto, rozważając konkretne liczby, należy zauważyć, że obliczenia wskazują na obniżenie o 2 500 zł. Osoby wybierające inne opcje mogą wpadać w pułapki myślowe związane z nieprawidłowym odczytywaniem wskaźników lub pomijaniem kluczowych informacji, takich jak różnica w planowanych i rzeczywistych wydatkach. Ważne jest, aby w analizach finansowych kierować się dokładnymi obliczeniami i rzetelnym zrozumieniem zmiennych, co pozwala na lepsze podejmowanie decyzji i minimalizuje ryzyko błędnych interpretacji.

Pytanie 24

Obowiązek cyklicznych szkoleń dla pracowników działów ekonomicznych dotyczących BHP, które odbywają się w czasie pracy i są finansowane przez pracodawcę, wynika z przepisów Kodeksu

A. cywilnego

B. pracy

C. handlowego

D. postępowania administracyjnego

Wybór przepisów z Kodeksu cywilnego, administracyjnego czy handlowego jest po prostu nietrafiony w kontekście BHP. Kodeks cywilny dotyczy umów i odpowiedzialności cywilnej, więc nie ma nic wspólnego z bezpieczeństwem w pracy. Kodeks postępowania administracyjnego wydaje się również nie na miejscu, bo mówi o działaniach organów administracji, a nie o szkoleniach BHP. Kodeks handlowy z kolei skupia się na przedsiębiorstwach, a nie na obowiązkach związanych z bezpieczeństwem. Wybierając te odpowiedzi, widać brak zrozumienia prawnych obowiązków pracodawców. Ważne jest, żeby zdawać sobie sprawę, że Kodeks pracy jest kluczowym dokumentem regulującym prawa i obowiązki w kontekście BHP, więc trzeba go brać pod uwagę, zarządzając kwestiami bezpieczeństwa w pracy.

Pytanie 25

Producent pieczywa, który pragnie zagwarantować jak najszerszą dostępność swoich wyrobów dla jak najszerszej grupy odbiorców, powinien zastosować dystrybucję

A. wyłączną

B. selektywną

C. ekskluzywną

D. intensywną

Dystrybucja ekskluzywna oznacza ograniczenie dostępności produktów do wybranych punktów sprzedaży, co nie jest odpowiednie dla producenta pieczywa, który pragnie dotrzeć do jak najszerszej grupy klientów. Takie podejście może być stosowane w branżach luksusowych, gdzie marka stara się utrzymać prestiż i ekskluzywność, ale w przypadku pieczywa, które jest produktem codziennego użytku, jest to strategia nieefektywna. Ponadto, dystrybucja wyłączna, polegająca na przydzieleniu wyłącznych praw do sprzedaży danego produktu jednemu dystrybutorowi, również ogranicza dostępność produktów i może prowadzić do spadku sprzedaży. Takie praktyki są bardziej adekwatne dla dóbr luksusowych lub specjalistycznych, gdzie budowanie relacji z określonymi dystrybutorami jest kluczowe. Z kolei dystrybucja selektywna, która pozwala na oferowanie produktów w ograniczonej liczbie kanałów, również nie wspiera strategii maksymalizacji dostępności, jako że zmniejsza liczbę punktów sprzedaży. W branży piekarniczej, kluczowe jest, aby klienci mogli nabyć produkty w różnorodnych miejscach, co czyni dystrybucję intensywną najlepszym rozwiązaniem w tej sytuacji. Zatem błędne jest myślenie, że ekskluzywna, wyłączna lub selektywna dystrybucja będą przynosić korzyści w przypadku powszechnie poszukiwanych produktów, takich jak pieczywo.

Pytanie 26

Do zadań ministra finansów należy między innymi

A. ustalanie oraz pobieranie podatku od towarów i usług w związku z importem towarów

B. opracowywanie, wdrażanie i nadzorowanie realizacji budżetu państwowego

C. rejestrowanie podatników oraz przyjmowanie deklaracji dotyczących podatków

D. prowadzenie egzekucji administracyjnej w zakresie należności pieniężnych

Zadania ministra finansów są często mylone z obowiązkami innych instytucji publicznych, co prowadzi do nieporozumień. Egzekucja administracyjna należności pieniężnych i rejestracja podatników leżą w gestii organów skarbowych, a nie bezpośrednio ministra finansów. To właśnie regionalne lub krajowe urzędy skarbowe są odpowiedzialne za prowadzenie ewidencji podatników oraz przyjmowanie deklaracji podatkowych, co jest zgodne z ustawodawstwem podatkowym i administracyjnym. Odpowiedzialność ministra finansów koncentruje się na strategii budżetowej, a nie na operacyjnych działaniach związanych z egzekucją podatków. Kolejnym błędnym założeniem jest przekonanie, że minister finansów dokonuje wymiaru i poboru podatków od towarów i usług. W rzeczywistości, to organy podatkowe są odpowiedzialne za wydawanie decyzji dotyczących wymiaru podatków. W praktyce, minister finansów powinien skupić się na długoterminowym planowaniu finansowym oraz podejmowaniu decyzji politycznych, które wpływają na całość systemu finansowego kraju. W rezultacie, nieprawidłowe zrozumienie tych ról może prowadzić do dezorientacji w zakresie funkcjonowania administracji skarbowej oraz zarządzania finansami publicznymi.

Pytanie 27

Przedstawiony fragment zapisu dotyczy umowy

n n n n

„... to system sprzedaży towarów, usług lub technologii, oparty na ścisłej i ciągłej współpracy pomiędzy niezależnymi przedsiębiorstwami. W ramach zawartej umowy jedna ze stron ma prawo do korzystania z nazwy handlowej, znaku towarowego lub usługowego, know-how, metod prowadzenia działalności gospodarczej, wiedzy technicznej, systemu postępowania i innych praw własności intelektualnej lub przemysłowej, a także do korzystania ze stałej pomocy handlowej i technicznej."

A. franchisingu.

B. leasingu.

C. sponsoringu.

D. outsourcingu.

Wybór odpowiedzi związanej z sponsoringiem, leasingiem czy outsourcingiem nie oddaje specyfiki franchisingu, a także wprowadza w błąd co do istoty tych modeli biznesowych. Sponsoring opiera się na wsparciu finansowym lub materialnym dla osoby lub organizacji w zamian za promocję, co jest zupełnie innym podejściem niż umowa franchisingowa, w której kluczowe jest prawo do korzystania z marki oraz systemu operacyjnego. Leasing, z drugiej strony, to umowa, w ramach której jedna strona (leasingodawca) udostępnia drugiej stronie (leasingobiorcy) prawo do korzystania z określonego dobra, na przykład pojazdu czy maszyny, w zamian za regularne opłaty. Istotną różnicą jest tutaj brak transferu praw do marki i know-how, które są fundamentalne w franchisingu. Outsourcing polega na zleceniu zewnętrznej firmie określonych procesów czy usług, co również różni się od modelu franchisingowego, gdzie franczyzobiorca prowadzi własny biznes pod marką franczyzodawcy, zachowując pewną niezależność. Kluczowym błędem w myśleniu o tych modelach jest pomieszanie pojęć związanych z własnością intelektualną oraz formami współpracy, które różnią się zasadniczo w kontekście praw i obowiązków stron umowy.

Pytanie 28

Właściciel warsztatu samochodowego stara się o kredyt obrotowy na finansowanie codziennej działalności. Gdzie powinien złożyć swoje podanie o kredyt?

A. W kasie zapomogowo-pożyczkowej

B. W kasie prywatnych przedsiębiorców

C. W banku komercyjnym

D. W banku centralnym

Złożenie wniosku o kredyt obrotowy w kasie zapomogowo-pożyczkowej, banku centralnym czy kasie prywatnych przedsiębiorców jest niewłaściwym podejściem, które nie uwzględnia specyfiki potrzeb finansowych przedsiębiorstwa. Kasa zapomogowo-pożyczkowa zazwyczaj oferuje wsparcie finansowe głównie dla osób prywatnych lub pracowników danej instytucji, co nie odpowiada potrzebom profesjonalnej działalności gospodarczej. Z kolei bank centralny pełni inną rolę w systemie finansowym, koncentrując się na stabilności waluty i polityce monetarnej, a nie na udzielaniu kredytów bezpośrednio przedsiębiorcom. Przykład tych instytucji ilustruje błędne zrozumienie, że można uzyskać kredyt obrotowy w każdym miejscu, co prowadzi do nieefektywnego wykorzystania czasu oraz zasobów przez przedsiębiorcę. W przypadku kas prywatnych przedsiębiorców, brak regulacji oraz transparentności w procesie przyznawania pożyczek może wiązać się z wysokim ryzykiem finansowym oraz brakiem wsparcia w zakresie doradztwa finansowego. Właściwe podejście wymaga zrozumienia struktury rynku finansowego oraz wyboru instytucji, która najlepiej odpowiada na potrzeby przedsiębiorstwa, co w praktyce oznacza złożenie wniosku w banku komercyjnym, który jest w stanie dostarczyć nie tylko środki finansowe, ale i profesjonalne wsparcie w zakresie zarządzania finansami.

Pytanie 29

Do zapasów, czyli składników aktywów obrotowych, zalicza się

A. półprodukty oraz produkty w toku, towary, środki transportowe

B. produkty finalne, towary, patenty, papiery wartościowe, aktywa trwałe

C. materiały, półprodukty i produkty w toku, produkty finalne, towary

D. materiały, aktywa trwałe, papiery wartościowe

Wszystkie odpowiedzi, które podałeś, mają szereg błędów, jeśli chodzi o klasyfikację zapasów. Na przykład w pierwszej odpowiedzi mówisz o środkach transportu, a to nie ma sensu, bo transport to nie zapasy, tylko środki trwałe. Rzeczy, które są trwałe, to te, które firma używa dłużej, a transport do zapasów nie należy. W drugiej odpowiedzi masz patenty i papiery wartościowe, które też nie są zapasami. Patenty to prawa, a papiery wartościowe to inwestycje, które są trochę inną sprawą. I ostatnia odpowiedź myli materiały z papierami wartościowymi, co pokazuje, że nie do końca rozumiesz, jak dzielimy aktywa w rachunkowości. To jest ważne, bo błędy w klasyfikacji mogą prowadzić do naprawdę poważnych problemów w dokumentach finansowych. Dlatego warto wiedzieć, że zapasy to tylko te aktywa, które są bezpośrednio związane z produkcją i sprzedażą.

Pytanie 30

Jakie jest zobowiązanie pracownika w kontekście bhp?

A. posiadanie sprzętu do udzielania pierwszej pomocy

B. doposażenie stanowisk pracy w bezpieczne narzędzia i przyrządy

C. przestrzeganie zasad bezpieczeństwa i higieny pracy

D. stałe monitorowanie warunków pracy i wyposażenia

Wybór odpowiedzi związanych z kontrolą warunków pracy, wyposażeniem stanowisk w bezpieczne przyrządy oraz zaopatrzeniem w sprzęt do udzielania pierwszej pomocy często wynika z niepełnego zrozumienia roli pracownika w systemie bhp. Chociaż monitoring warunków pracy i sprzętu jest istotny, to odpowiedzialność za jego realizację w dużej mierze spoczywa na pracodawcy, który jest zobowiązany do zapewnienia odpowiednich warunków zgodnych z przepisami prawa pracy. Pracownik natomiast powinien być świadomy obowiązujących norm i procedur, a nie pełnić funkcji inspektora, co może prowadzić do zafałszowania zrozumienia swojej roli. W kontekście wyposażenia stanowisk pracy w bezpieczne narzędzia, to również zadanie pracodawcy, który jest zobowiązany do przeprowadzania ocen ryzyka oraz wdrażania środków ochrony. Dodatkowo, posiadanie sprzętu do udzielania pierwszej pomocy jest ważne, ale nie zwalnia pracowników z obowiązku znajomości zasad bhp. W praktyce, pracownicy mogą pomylić te aspekty, myśląc, że działania te wystarczą do zapewnienia bezpieczeństwa, co jest złudne. Prawdziwa ochrona zdrowia i życia w miejscu pracy wymaga aktywnego zaangażowania w przestrzeganie zasad bhp oraz ciągłego doskonalenia wiedzy na ten temat.

Pytanie 31

Janina Odważna ulokowała w banku 80 000 zł, otwierając lokatę terminową na 6 miesięcy z oprocentowaniem wynoszącym 9% w skali roku. Jaką kwotę odsetek uzyska po zakończeniu okresu lokaty?

A. 7 200 zł

B. 720 zł

C. 360 zł

D. 3 600 zł

Zrozumienie obliczeń związanych z lokatami terminowymi jest istotne, aby uniknąć typowych błędów w myśleniu finansowym. Wiele osób może pomylić się, obliczając odsetki, przyjmując niewłaściwy okres lub błędne oprocentowanie. Na przykład, jeśli ktoś obliczyłby odsetki według wzoru zakładającego roczne oprocentowanie na pełny rok, mógłby dojść do wniosku, że odsetki wyniosą 7 200 zł, co jest wynikiem mnożenia całkowitej kwoty przez 9% bez uwzględnienia, że lokata trwa tylko 6 miesięcy. Z drugiej strony, błędne wyliczenie 720 zł może wynikać z niepoprawnego przeliczenia procentów na mniejsze jednostki czasu, co wskazuje na nieznajomość zasad proporcjonalności. Inne odpowiedzi, takie jak 360 zł, mogą wynikać z mylenia kwoty lokaty z innymi danymi, co prowadzi do niewłaściwego rozumienia struktury oprocentowania. Kluczowe jest, aby przy obliczaniu odsetek pamiętać, że oprocentowanie musi być dostosowane do czasu trwania lokaty, a także zrozumieć, jak odsetki są naliczane w praktyce. W praktyce, aby uniknąć błędów, warto korzystać z kalkulatorów finansowych, które automatyzują proces i pomagają uzyskać dokładne wyniki.

Pytanie 32

Stan zobowiązań w firmie przedstawia się w następujący sposób:
- zobowiązania wobec dostawców 12 000,00 zł
- zobowiązania z tytułu wynagrodzeń 8 000,00 zł
- kredyty bankowe długoterminowe 20 000,00 zł
Jakie jest procentowe udział zobowiązań długoterminowych w całkowitej kwocie zobowiązań?

A. 50 %

B. 20 %

C. 60 %

D. 30 %

Analiza błędnych odpowiedzi ukazuje typowe nieporozumienia związane z obliczaniem udziałów zobowiązań. Udział zobowiązań długoterminowych nie może wynosić 60%, 30% ani 20% w kontekście podanych danych finansowych. W przypadku pierwszej wartości, 60%, przyjęcie takiego wyniku sugeruje, że zobowiązania długoterminowe są nadmiernie wycenione w stosunku do całkowitych zobowiązań, co jest sprzeczne z rzeczywistością finansową przedstawioną w zadaniu. Kolejna odpowiedź, 30%, również nie oddaje rzeczywistej proporcji, ponieważ błędnie zakłada, że suma zobowiązań krótkoterminowych jest zaniżona. Wartość 20% z kolei opiera się na mylnym założeniu, że całkowite zobowiązania są niższe niż są w rzeczywistości, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. W analizie finansowej kluczowe jest dokładne obliczanie i rozumienie składników bilansu, ponieważ każda nieścisłość może prowadzić do błędnych decyzji zarządzających. Typowe błędy obejmują ignorowanie całkowitych zobowiązań lub mylenie zobowiązań krótkoterminowych z długoterminowymi, co w praktyce prowadzi do nieprawidłowej oceny ryzyka i płynności finansowej przedsiębiorstwa. Dobre praktyki w finansach wymagają starannego obliczania i weryfikacji danych, co pomaga uniknąć takich nieporozumień.

Pytanie 33

Obligacje Skarbu Państwa nabyte przez firmę, które mają termin wykupu dłuższy niż 1 rok, klasyfikowane są jako

A. aktywa trwałe.

B. inwestycje długoterminowe.

C. wartości niematerialne i prawne.

D. rzeczowe aktywa trwałe.

Obligacje Skarbu Państwa, które zostały nabyte przez przedsiębiorstwo i mają termin wykupu powyżej 1 roku, klasyfikowane są jako inwestycje długoterminowe. Definiuje się je jako aktywa, które przedsiębiorstwo planuje utrzymać przez dłuższy czas, zazwyczaj dłużej niż 12 miesięcy. W praktyce oznacza to, że obligacje te nie są przeznaczone do szybkiej sprzedaży, a ich zakup ma na celu generowanie dochodów z odsetek w dłuższej perspektywie czasowej. Inwestycje długoterminowe są istotnym elementem strategii finansowej przedsiębiorstw, które poszukują stabilnych źródeł przychodów oraz chcą dywersyfikować swoje portfele aktywów. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSFP), takie aktywa są ujmowane w bilansie jako długoterminowe, co wpływa na analizę finansową oraz wyceny przedsiębiorstw. Przykładem zastosowania takiej inwestycji może być zakup obligacji w celu zabezpieczenia przyszłych zobowiązań finansowych lub jako forma lokaty kapitału, która przyniesie przewidywalne zyski przez wiele lat.

Pytanie 34

Pracownik wynagradzany w systemie akordu progresywnego wykonał w bieżącym miesiącu 160 sztuk wyrobów gotowych zgodnie z normą jakościową. Korzystając z tabeli stawek akordowych, oblicz wynagrodzenie brutto pracownika.

Tabela stawek akordowych
liczba wyrobów gotowych w sztukach	stawka w zł/szt.
1-100	25,00
101-150	35,00
151-200	45,00

A. 5 700,00 zł

B. 7 200,00 zł

C. 4 610,00 zł

D. 4 700,00 zł

Wybór błędnej odpowiedzi może wynikać z nieprecyzyjnego zrozumienia zasad funkcjonowania systemu akordu progresywnego oraz sposobu obliczania wynagrodzenia brutto. Przykładowo, niektóre z podanych kwot mogą wydawać się logiczne z perspektywy ogólnego wyobrażenia o wynagrodzeniach, jednak nie uwzględniają one specyfiki tego systemu. Przy akordzie progresywnym wynagrodzenie nie jest stałą kwotą, lecz zmienia się w zależności od ilości wyprodukowanych jednostek. Dlatego każdy przedział produkcyjny ma przypisaną odmienną stawkę, co powoduje, że zsumowanie wszystkich wynagrodzeń za wykonane etapy produkcji jest kluczowe. Powodem błędnych wyborów może być także nieuwzględnienie wymogu dotyczącego jakości – wynagrodzenie jest wypłacane tylko za prace, które spełniają określone normy jakościowe. Ponadto typowym błędem jest nieprzemyślenie, jakie konkretne kwoty odpowiadają poszczególnym przedziałom produkcji. Analizując problem, warto pamiętać, że każdy system wynagrodzeń ma swoje zasady, które powinny być dobrze zrozumiane, aby efektywnie z nich korzystać i unikać błędnych założeń. W związku z tym, kluczowe jest dokładne zapoznanie się z tabelą stawek akordowych oraz zrozumienie, w jaki sposób są one stosowane w praktyce, co pozwoli na właściwe obliczenia wynagrodzenia w przyszłości.

Pytanie 35

Pracodawca podpisał z pracownikiem umowę o pracę na czas próbny od 2 listopada 2018 r. do 31 grudnia 2018 r. Jaki był okres wypowiedzenia tej umowy?

A. 1 miesiąc

B. 2 tygodnie

C. 3 dni robocze

D. 1 tydzień

Wybór innych odpowiedzi może wynikać z mylnych założeń dotyczących przepisów prawa pracy. Odpowiedź wskazująca na 3 dni robocze nie uwzględnia pełnego zrozumienia przepisów dotyczących wypowiedzenia umowy o pracę. W prawie pracy okres wypowiedzenia dla umowy na czas próbny wynosi co najmniej 1 tydzień, co jest ważnym zapisem w Kodeksie pracy. Uważanie, że okres wypowiedzenia może wynosić jedynie 3 dni robocze, opiera się na błędnym przekonaniu, że przepisy dotyczące umów na czas nieokreślony stosują się w tym przypadku. Kolejna niepoprawna odpowiedź, sugerująca 2 tygodnie, odnosi się do sytuacji, które mogą dotyczyć umów na czas określony, które trwają dłużej, co wprowadza zamieszanie. Wreszcie, twierdzenie, że okres wypowiedzenia wynosi 1 miesiąc, również jest merytorycznie niewłaściwe, ponieważ tego rodzaju okres odnosi się do umów o pracę na czas nieokreślony, a nie próbny, gdzie zasady są bardziej elastyczne i korzystne dla obu stron. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie rodzajów umów oraz ich specyficznych regulacji dotyczących wypowiedzenia, co może prowadzić do nieodpowiednich decyzji zarówno po stronie pracodawcy, jak i pracownika. Zrozumienie tych różnic jest niezbędne dla właściwego zarządzania zasobami ludzkimi i przestrzegania prawa pracy.

Pytanie 36

Na koniec miesiąca pracownikom przedsiębiorstwa jest naliczana premia proporcjonalnie do przepracowanego przez nich czasu pracy. Oblicz wynagrodzenie brutto każdego z pracowników, jeżeli na premię pracodawca przeznaczył 600,00 zł.

Imię i nazwisko	Czas pracy w godzinach	Stawka godzinowa
Jan Konarski	168	15 zł/godz.
Marek Walczak	84	14 zł/godz.

A. Jan Konarski 2 720,00 zł, Marek Walczak 1 376,00 zł

B. Jan Konarski 2 920,00 zł, Marek Walczak 1 576,00 zł

C. Jan Konarski 2 920.00 zł, Marek Walczak 1 376,00 zł

D. Jan Konarski 2 520.00 zł, Marek Walczak 1 176,00 zł

Niepoprawne odpowiedzi często wynikają z błędnych założeń dotyczących proporcjonalności premii oraz obliczeń wynagrodzenia podstawowego. Wiele osób myli kwoty premii z wynagrodzeniem brutto, co prowadzi do dużych rozbieżności w obliczeniach. Kluczowym błędem jest niezrozumienie, że premia nie jest stałą kwotą, lecz zależy od przepracowanego czasu przez każdego pracownika. Użytkownicy mogą również nie uwzględniać całkowitego czasu pracy wszystkich pracowników przy ustalaniu premii, co jest istotnym krokiem w procesie obliczeniowym. Inny typowy błąd to pomylenie obliczeń proporcjonalnych z wartościami absolutnymi, co prowadzi do niepoprawnych wyników w kwotach. Ustalając wynagrodzenie brutto, należy pamiętać, że kwoty te powinny być sumą wynagrodzenia podstawowego oraz premii, co nie jest zawsze jasne w analizach. Zrozumienie mechanizmu naliczania premii oraz jego praktycznych zastosowań jest kluczowe w zarządzaniu wynagrodzeniami, co wpływa nie tylko na satysfakcję pracowników, ale także na efektywność całego zespołu.

Pytanie 37

Jan Ważny zaciągnął pożyczkę na kwotę 10 000 zł w celu nabycia materiałów, na czas 6 miesięcy, z roczną stopą oprocentowania wynoszącą 20%. Pożyczka zostanie uregulowana w całości na zakończenie okresu jej trwania. Ile odsetek będzie musiał zapłacić?

A. 2500 zł

B. 1000 zł

C. 1500 zł

D. 2000 zł

Odpowiedź 1000 zł jest poprawna, ponieważ obliczenia odsetek kredytu opierają się na zasadzie prostego oprocentowania. W przypadku kredytu o wartości 10 000 zł na okres 6 miesięcy i rocznej stopie oprocentowania wynoszącej 20%, możemy obliczyć odsetki według wzoru: Odsetki = Kwota kredytu × Stopa procentowa × Czas. Czas w tym przypadku jest wyrażony w latach, a zatem 6 miesięcy to 0,5 roku. Podstawiając wartości, otrzymujemy: Odsetki = 10 000 zł × 0,20 × 0,5 = 1000 zł. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy polega na umiejętnym zarządzaniu finansami, zwłaszcza w kontekście kredytów i pożyczek. Zrozumienie, jak obliczać odsetki, pozwala lepiej planować budżet, unikać nadmiernego zadłużenia oraz efektywnie negocjować warunki kredytowe. Warto również zauważyć, że w praktyce stosuje się różne metody obliczania odsetek, takie jak odsetki proste i złożone, co ma kluczowe znaczenie dla różnych produktów finansowych.

Pytanie 38

Dokument notarialny dotyczący założenia spółki, który musi być przechowywany bezterminowo, zalicza się do kategorii dokumentów

A. BE

B. A

C. B

D. BC

Wybór odpowiedzi z kategorii BC, BE lub B świadczy o niepełnym zrozumieniu klasyfikacji dokumentów oraz ich znaczenia w kontekście archiwizacji. Dokumenty kategorii B i BE są zazwyczaj związane z mniej istotnymi czynnościami, które nie wymagają archiwizacji w sposób bezterminowy. Kategoria B dotyczy na przykład dokumentacji operacyjnej, która jest ważna tylko przez określony czas i może być niszczona po upływie terminu użyteczności. Kategoria BE obejmuje dokumenty, które mogą być przechowywane w krótszym okresie, a ich znaczenie jest ograniczone do bieżącej działalności operacyjnej firmy. Z kolei kategoria BC dotyczy dokumentów, które mogą być przechowywane w postaci elektronicznej, co również nie odpowiada wymaganiom dla aktów notarialnych. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że dokumenty te nie potrzebują długoterminowej archiwizacji, co jest istotnym błędem. Ważne jest, aby zrozumieć, że akty notarialne, jako dokumenty o dużej wadze prawnej, powinny być przechowywane zgodnie z najlepszymi praktykami archiwizacji, co zapewnia nie tylko zgodność z przepisami, ale także zabezpieczenie interesów spółki w dłuższej perspektywie czasowej. Brak świadomości co do znaczenia tych dokumentów może prowadzić do nieodwracalnych konsekwencji prawnych.

Pytanie 39

Przedsiębiorca, który rozlicza się z podatku dochodowego za pomocą karty podatkowej, zobowiązany jest do złożenia w urzędzie skarbowym formularza PIT-16A Deklaracja o wysokości składki na ubezpieczenie zdrowotne, zapłaconej i odliczonej od karty podatkowej za poszczególne miesiące roku podatkowego, najpóźniej do

A. 31 marca roku następującego po roku podatkowym

B. 31 stycznia roku następującego po roku podatkowym

C. końca kwietnia roku następującego po roku podatkowym

D. końca lutego roku następującego po roku podatkowym

Wielu przedsiębiorców może mylnie przyjąć, że terminy składania deklaracji podatkowych są elastyczne lub mogą być dostosowywane w zależności od indywidualnych potrzeb. Z tego powodu wybór daty późniejszej niż 31 stycznia roku następującego po roku podatkowym, jak np. 31 marca czy końcówka lutego, jest błędny. Niezrozumienie terminów może prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak naliczenie odsetek za zwłokę czy kara finansowa, co w dłuższej perspektywie wpływa na płynność finansową przedsiębiorstwa. Warto zauważyć, że przepisy prawa podatkowego są ściśle regulowane i terminy te mają na celu nie tylko utrzymanie porządku w kwestiach podatkowych, ale również ułatwienie urzędnikom skarbowym monitorowania i kontrolowania zobowiązań podatkowych. Niezłożenie deklaracji w terminie może być również interpretowane jako brak współpracy z organami podatkowymi, co może negatywnie wpłynąć na przyszłe relacje z urzędami. Dobrą praktyką jest także przypominanie sobie o tych terminach z odpowiednim wyprzedzeniem oraz zaplanowanie czasu na przygotowanie i złożenie niezbędnych dokumentów. Edukacja w zakresie obowiązków podatkowych jest kluczowa dla każdego przedsiębiorcy, aby uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek oraz potencjalnych problemów prawnych.

Pytanie 40

Aby założyć spółkę akcyjną, konieczne jest zebranie kapitału zakładowego w wysokości

A. 500 000 zł

B. 5 000 zł

C. 50 000 zł

D. 100 000 zł

Zgromadzenie kapitału założycielskiego w wysokości 500 000 zł, 50 000 zł czy 5 000 zł nie jest zgodne z aktualnymi przepisami prawa handlowego w Polsce, które precyzują minimalny kapitał zakładowy dla spółki akcyjnej na poziomie 100 000 zł. Często pojawiające się błędne interpretacje, takie jak niższe wartości kapitału, mogą wynikać z niewłaściwego zrozumienia struktury kapitałowej różnych typów spółek. Na przykład, minimalny kapitał zakładowy dla spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wynosi 5 000 zł, co może prowadzić do mylnych przekonań, że podobne regulacje obowiązują także dla spółek akcyjnych. Warto zauważyć, że kapitał zakładowy w przypadku spółek akcyjnych nie tylko służy do zabezpieczenia interesów wierzycieli, ale także jest istotnym czynnikiem wpływającym na postrzeganie spółki przez rynek. Spółki z wyższym kapitałem zakładowym mogą być postrzegane jako bardziej stabilne i wiarygodne, co może ułatwić im pozyskiwanie finansowania i budowanie relacji z inwestorami. Dlatego też, przy zakładaniu spółki akcyjnej, kluczowe jest spełnienie wymogów dotyczących minimalnego kapitału, aby uniknąć problemów prawnych i finansowych w przyszłości.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej