Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik budownictwa
- Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
- Data rozpoczęcia: 6 czerwca 2025 21:38
- Data zakończenia: 6 czerwca 2025 21:55
Egzamin niezdany
Wynik: 18/40 punktów (45,0%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 3
Na podstawie przedstawionej receptury roboczej oblicz ilość piasku potrzebną do wykonania 1,5 mieszanki betonowej.
| Receptura robocza wykonania 1 m3 mieszanki betonowej | |
|---|---|
| cement 42,5 | 430 kg |
| piasek | 320 kg |
| żwir | 578 kg |
| woda | 267 l |
A. 480 kg
B. 867 kg
C. 645 kg
D. 320 kg
Wybór innej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego proporcji składników betonu. Obliczając ilość piasku potrzebną do wykonania 1,5 m³ mieszanki betonowej, kluczowe jest zrozumienie, że ilość piasku na jednostkę objętości (czyli na 1 m³) powinna być pomnożona przez objętość, którą chcemy uzyskać. Wiele osób mogą mylić całkowitą objętość mieszanki z ilościami poszczególnych składników, co prowadzi do błędnych wyników. Na przykład, wybór 645 kg zakłada zbyt dużą ilość piasku, co może skutkować zbyt „mokrym” betonem, a tym samym obniżoną wytrzymałością po wyschnięciu. Z kolei 320 kg wskazuje na zbyt małą ilość, co również będzie negatywnie wpływać na jakość betonu, prowadząc do jego pęknięć i osłabienia struktury. Odpowiednie proporcje są nie tylko ważne dla uzyskania betonu o pożądanych właściwościach, ale również są one zgodne z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi. Standardy branżowe, takie jak PN-EN 206, podkreślają znaczenie precyzyjnych obliczeń, które muszą być przeprowadzane na podstawie receptur roboczych. Dlatego tak istotne jest zrozumienie procesu obliczeń i stosowanie się do sprawdzonych metod, aby uniknąć typowych błędów oraz zapewnić optymalną jakość mieszanki betonowej.
Pytanie 4
Aby naprawić głębokie pęknięcia w ścianie murowanej, należy zastosować
A. klamry stalowe oraz zaczyn cementowy
B. stalowe pręty oraz zaprawę gipsową
C. cegły kominowe i zaprawę cementową
D. cegły dziurawe wraz z zaczynem gipsowym
Wybór prętów stalowych i zaprawy gipsowej do naprawy głębokich pęknięć nie jest właściwy z kilku powodów. Pręty stalowe mogą być stosowane jako elementy zbrojeniowe, ale w przypadku głębokich pęknięć w murze, ich zastosowanie nie zapewnia odpowiedniej stabilności oraz nie rozwiązuje problemu, ponieważ nie wypełniają one uszkodzeń. Zaprawa gipsowa, z kolei, ma ograniczoną wytrzymałość mechaniczną i jest stosunkowo wrażliwa na działanie wilgoci, co sprawia, że jest nieodpowiednia do użycia w miejscach narażonych na czynniki atmosferyczne. W przypadku cegieł dziurawek i zaczynu gipsowego, problem jest podobny; cegły dziurawki nie oferują wymaganej wytrzymałości i stabilności, a zaczyn gipsowy nie jest dostatecznie odporny na zmiany temperatury czy wilgotności. Zastosowanie cegieł kominówek i zaprawy cementowej również nie jest zalecane. Cegły kominówki, choć mają swoje miejsce w budownictwie, nie są odpowiednie do naprawy głębokich pęknięć, gdzie klamry stalowe zapewniają lepsze wsparcie strukturalne. Zaczyn cementowy, mimo że jest właściwym materiałem do wypełniania, w połączeniu z niewłaściwymi elementami może nie przynieść oczekiwanych rezultatów. Podsumowując, kluczowe w naprawie jest zrozumienie, jakie materiały oraz metody są najbardziej odpowiednie do danego typu uszkodzenia, aby zapewnić długotrwałe i skuteczne rozwiązania.
Pytanie 5
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 6
Jaką ilość zaprawy należy przygotować do otynkowania sufitu o wymiarach 4,0 m x 5,0 m, jeśli zapotrzebowanie na zaprawę tynkarską wynosi 4,5 kg na 1 m2?
A. 94,5 kg
B. 90,0 kg
C. 22,5 kg
D. 18,0 kg
Aby obliczyć ilość zaprawy potrzebnej do otynkowania sufitu, najpierw musimy obliczyć jego powierzchnię. Sufit o wymiarach 4,0 m x 5,0 m ma powierzchnię równą 20 m². Następnie, wiedząc, że zużycie zaprawy tynkarskiej wynosi 4,5 kg na 1 m², możemy pomnożyć tę wartość przez powierzchnię sufitu. Wzór na obliczenie zaprawy to: 20 m² x 4,5 kg/m² = 90 kg. Takie obliczenia są kluczowe w pracy budowlanej, ponieważ pozwalają na precyzyjne planowanie materiałów, co z kolei wpływa na efektywność i oszczędności w projekcie. W praktyce, znajomość kosztów materiałów i ich ilości pozwala na lepsze zarządzanie budżetem oraz uniknięcie nadmiarowych wydatków na niepotrzebne zakupy. Ważne jest także, aby przy planowaniu zaprawy tynkarskiej uwzględnić dodatkowe czynniki, takie jak rodzaj podłoża czy technika tynkowania, które mogą wpływać na rzeczywiste zużycie zaprawy. W związku z tym, zawsze warto konsultować się z fachowcami w tej dziedzinie oraz korzystać z wytycznych producentów materiałów budowlanych.
Pytanie 7
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 8
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 9
Wzmocnienie budowlanych ław fundamentowych wykonanych z cegły poprzez podmurowanie oraz zwiększenie ich szerokości powinno się przeprowadzać w odcinkach o długości
A. 2,5 m
B. 3,0 m
C. 2,0 m
D. 1,0 m
Wybór długości odcinków do wzmocnienia ław fundamentowych jest kluczowym aspektem w procesie budowlanym. Odpowiedzi sugerujące 2,0 m, 2,5 m czy 3,0 m opierają się na błędnych założeniach dotyczących sposobu reakcji materiałów budowlanych na obciążenia. Długie odcinki mogą skutkować powstawaniem niepożądanych naprężeń w konstrukcji, co prowadzi do ryzyka pęknięć, osiadania czy kruszenia się materiałów. W praktyce budowlanej, zbyt duża długość podmurowania ogranicza możliwość skutecznego zarządzania deformacjami, a ich kontrola staje się utrudniona. W przypadku ław fundamentowych z cegły, które mają ograniczoną wytrzymałość na rozciąganie, kluczowe jest stosowanie zasad tzw. „pracy sekcyjnej”, w której każdy segment jest wzmocniony w sposób pozwalający na jednoczesne rozłożenie obciążeń i minimalizację ryzyka lokalnych uszkodzeń. Normy budowlane oraz najlepsze praktyki inżynieryjne jednoznacznie wskazują na preferencję dla krótszych odcinków, co umożliwia bardziej efektywną adaptację do lokalnych warunków gruntowych oraz obciążeń. Dlatego należy unikać długich segmentów, które mogą prowadzić do nieefektywnego wzmocnienia i potencjalnych problemów strukturalnych w przyszłości.
Pytanie 10
Izolacja przeciwwilgociowa podłogi na parterze budynku bez piwnicy jest układana
A. bezpośrednio na podsypce z piasku
B. na warstwie chudego betonu
C. bezpośrednio na ziemi
D. na warstwie izolacji cieplnej
Układanie poziomej izolacji przeciwwilgociowej podłogi parteru bezpośrednio na gruncie jest praktyką, która niesie za sobą wiele ryzyk. Bezpośredni kontakt z gruntem naraża izolację na działanie wilgoci gruntowej, co może prowadzić do jej degradacji oraz obniżenia efektywności ochrony budynku przed wilgocią. Z kolei układanie izolacji na warstwie izolacji termicznej, mimo że teoretycznie może wydawać się sensowne, w praktyce stwarza problemy z utrzymaniem odpowiedniej ciągłości izolacji przeciwwilgociowej. Izolacja termiczna, jak styropian czy wełna mineralna, nie jest zaprojektowana do absorbowania wody i może ulegać uszkodzeniu w warunkach nieodpowiedniej izolacji przeciwwilgociowej, co prowadzi do strat energetycznych oraz problemów z wilgocią w budynku. Co więcej, stosowanie podsypki z piasku jako bazy dla izolacji również budzi wątpliwości. Mimo że piasek może wydawać się stabilny, jego właściwości absorpcyjne mogą powodować, że wilgoć z gruntu przenika do konstrukcji. W każdym z przypadków, brak odpowiedniej warstwy chudego betonu prowadzi do sytuacji, w której skuteczność izolacji przeciwwilgociowej jest znacznie obniżona, co może skutkować kosztownymi naprawami i rewitalizacją budynku w przyszłości. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla właściwego projektowania i budowy budynków, co potwierdzają odpowiednie normy budowlane oraz wytyczne branżowe.
Pytanie 11
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 12
Proporcje objętościowe 1:3:12 składników zaprawy cementowo-glinianej typu M 0,6 wskazują na następujący jej skład objętościowy:
A. cement : piasek : zawiesina gliniana
B. cement : wapno : zawiesina gliniana
C. cement : zawiesina gliniana : wapno
D. cement : zawiesina gliniana : piasek
Wszystkie błędne odpowiedzi wskazują na nieprawidłowe zrozumienie zasadności doboru składników zaprawy cementowo-glinianej. W przypadku propozycji 'cement : wapno : zawiesina gliniana', zastosowanie wapna w tej konfiguracji jest niewłaściwe, ponieważ wapno nie jest składnikiem tej konkretnej zaprawy. Wapno może być stosowane w zaprawach, ale w innych proporcjach i z innymi składnikami. Kolejna koncepcja, 'cement : zawiesina gliniana : wapno', również mija się z celem, gdyż nie uwzględnia kluczowego składnika, jakim jest piasek, który nadaje zaprawie odpowiednią strukturalną stabilność. Propozycja 'cement : piasek : zawiesina gliniana' jest niewłaściwa, ponieważ nie uwzględnia konieczności odpowiedniego zbalansowania składników. Piasek, choć ważny, nie może być traktowany zamiennie z zawiesiną glinianą, gdyż ich zadania w zaprawie są różne. Zawiesina glinianiana, wykorzystywana w tej zaprawie, ma na celu poprawę właściwości plastycznych i związanie cząsteczek, co jest kluczowe dla uzyskania elastyczności. Tego rodzaju błędy w rozumieniu składników mogą prowadzić do konstrukcji o niewłaściwych właściwościach mechanicznych, co z kolei może skutkować uszkodzeniami w trakcie eksploatacji. W praktyce, dobór odpowiednich proporcji jest fundamentem dla uzyskania trwałych i odpornych na czynniki zewnętrzne materiałów budowlanych.
Pytanie 13
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 14
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 15
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 16
W hurtowni "Bud-kom" sprzedaż bloczków z betonu komórkowego odbywa się wyłącznie w pełnych paletach. Zgodnie z potrzebami do budowy ścian budynku wymagane jest 375 sztuk bloczków o wymiarach 480×199×599 mm. Na jednej palecie mieści się 24 bloczki o tych rozmiarach. Cena tych bloczków wynosi 631,00 zł za paletę. Jakie będą całkowite koszty zakupu bloczków w tej hurtowni zgodnie z wymaganiami?
A. 10 096,00 zł
B. 9 750,00 zł
C. 10 125,00 zł
D. 9 465,00 zł
W przypadku niepoprawnych odpowiedzi często pojawiają się błędy wynikające z nieprawidłowego podejścia do obliczania potrzebnych palet. Niektóre osoby mogą myśleć, że wystarczy podzielić całkowitą liczbę bloczków przez liczbę bloczków na palecie i zaokrąglić w dół, co prowadzi do błędnych obliczeń. W rzeczywistości, przy zakupie materiałów budowlanych, zawsze należy zaokrąglać w górę, aby uniknąć niedoborów podczas budowy. Ponadto, część osób może zignorować fakt, że konieczne jest uwzględnienie pełnych palet, co jest standardową praktyką w branży budowlanej. Kiedy przyjmujemy błędne liczby lub nie uwzględniamy zasadności zaokrąglania, możemy nie tylko źle oszacować koszty, ale także napotkać problemy z realizacją zamówienia. Warto także zwrócić uwagę na koszt jednostkowy palety, który w naszym przypadku wynosi 631,00 zł i należy go prawidłowo pomnożyć przez właściwą liczbę palet, co w kontekście profesjonalnego zarządzania projektami budowlanymi ma kluczowe znaczenie. Właściwe obliczenia są niezbędne do zachowania płynności finansowej projektu oraz do efektywnego zarządzania budżetem.
Pytanie 17
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 18
W jakiej temperaturze najlepiej wykonywać prace tynkarskie?
A. 25o - 30o
B. w dowolnej
C. 15o - 20o
D. < 10o
Pytanie o temperaturę prowadzenia robót tynkarskich jest kluczowe dla jakości i trwałości wykonanych prac, jednak niektóre z proponowanych odpowiedzi wskazują na istotne nieporozumienia w tej kwestii. Wybór temperatury poniżej 10o jako odpowiedniej do robót tynkarskich jest błędny, ponieważ niskie temperatury powodują, że zaprawa nie osiąga wymaganego wiązania i przyczepności do podłoża. W takich warunkach może dochodzić do odwodnienia zaprawy, co prowadzi do osłabienia i pęknięć. Z kolei odpowiedź sugerująca, że tynkowanie można prowadzić w temperaturze 25o - 30o, również jest myląca. Chociaż w takich warunkach tynk może być łatwiejszy w aplikacji, zbyt wysoka temperatura powoduje szybkie parowanie wody, co skutkuje powstawaniem rys oraz słabszym wiązaniem materiału. Ostatecznie, wskazanie, że prace tynkarskie mogą być prowadzone w dowolnej temperaturze, jest skrajnie nieodpowiedzialne. Tego rodzaju podejście może prowadzić do poważnych problemów z jakością wykonania, a w skrajnych przypadkach do odpadania tynku. Zrozumienie wpływu temperatury na proces tynkowania jest niezbędne do zapewnienia właściwego wykonania i długowieczności prac budowlanych, dlatego tak istotne jest przestrzeganie zalecanych zakresów temperaturowych.
Pytanie 19
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 20
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 21
Na podstawie fragmentu instrukcji producenta oblicz, ile bloczków gazobetonowych o wymiarach
240×240×590 mm potrzeba do wymurowania trzech ścian grubości 24 cm, długości 12 m i wysokości 4,5 m każda.
| Fragment instrukcji producenta | |
|---|---|
| Zużycie bloczków gazobetonowych | |
| Wymiary bloczków [mm] | Zużycie [szt./m²] |
| 240×240×590 | 7 |
| 120×240×590 | |
A. 378 sztuk.
B. 756 sztuk.
C. 2268 sztuk.
D. 1134 sztuk.
Takie odpowiedzi jak 2268, 756 czy 378 to wynik błędów w obliczeniach i złych założeń co do potrzebnych materiałów. Często to jest problem z liczeniem powierzchni ścian. Na przykład, jak wybrałeś 756, mogłeś pomniejszyć całkowitą powierzchnię lub źle policzyć, ile bloczków potrzeba na metr. Czasami zdarza się też, że ktoś nie uwzględnia, że musimy liczyć całkowitą powierzchnię trzech ścian, co prowadzi do błędnych obliczeń. A jeśli chodzi o jednostki, pomylenie metrów z centymetrami to częsty błąd, który może zniekształcić wyniki. Takie sytuacje pokazują, jak ważna jest precyzja w obliczeniach, bo błędy mogą skutkować brakiem materiałów na budowie, opóźnieniami i wyższymi kosztami. Rzetelne podejście do obliczeń jest kluczowe, żeby zrealizować projekt bez problemów z materiałami.
Pytanie 22
Jeśli w dokumentacji technicznej stwierdzono: "(...) ściany zewnętrzne jednowarstwowe z ceramiki poryzowanej łączonej na pióro i wpust na zaprawie ciepłochronnej (T)(...)", to co to oznacza dla wykonywanego muru w kontekście spoin?
A. poziome oraz pionowe w pierwszej warstwie, a w wyższych jedynie pionowe
B. poziome oraz pionowe w miejscach łączenia bloczków
C. pionowe w każdej warstwie
D. poziome w każdej warstwie
W odpowiedzi wskazano, że w miejscach docięcia bloczków należy wykonać zarówno spoiny poziome, jak i pionowe, co jest zgodne z zasadami budowy murów z ceramiki poryzowanej. W przypadku jednowarstwowych ścian zewnętrznych wykonanych z bloczków łączonych na pióro i wpust, szczególne znaczenie ma prawidłowe wykonanie spoin, aby zapewnić odpowiednią nośność oraz szczelność muru. Spoiny poziome w miejscach docięcia bloczków są niezbędne, aby zminimalizować ryzyko powstawania mostków termicznych, które mogą negatywnie wpływać na efektywność energetyczną budynku. W miejscach, gdzie bloczki są cięte, spoiny pionowe również powinny być wykonane, aby zachować integralność muru oraz zapewnić odpowiednią stabilność konstrukcji. Dobre praktyki budowlane, takie jak te opisane w normie PN-EN 1996, zalecają stosowanie zaprawy ciepłochronnej w takich połączeniach, co dodatkowo poprawia właściwości izolacyjne i akustyczne ściany. Przykładem zastosowania tej zasady może być budowa domów jednorodzinnych, gdzie poprawne wykonanie spoin wpływa na komfort cieplny mieszkańców.
Pytanie 23
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 24
Na podstawie informacji zamieszczonych w tabeli określ maksymalną dopuszczalną grubość tynku pospolitego dwuwarstwowego na siatce stalowej.
| Rodzaj tynku | Grubość tynku [mm] | Dopuszczalne odchyłki grubości [mm] |
|---|---|---|
| pospolity dwuwarstwowy na podłożu z prefabrykowanych płyt betonowych | 5 | +3 |
| pospolity dwuwarstwowy na stalowej siatce | 20 | ±3 |
| pospolity trójwarstwowy na podłożu gipsowym | 12 | -4 +2 |
| pospolity trójwarstwowy na podłożu betonowym | 18 | -4 +2 |
A. 17 mm
B. 23 mm
C. 22 mm
D. 20 mm
Wybór wartości, która nie wynosi 23 mm, jest wynikiem nieporozumienia dotyczącego zasad określania maksymalnej grubości tynku. Na przykład, odpowiedzi takie jak 22 mm, 20 mm czy 17 mm ignorują ważny aspekt, jakim jest maksymalne dodatnie odchylenie, które w tym przypadku wynosi 3 mm. Odpowiedź 20 mm jest równoznaczna z podstawową grubością tynku, ale nie uwzględnia możliwości zastosowania dodatkowej warstwy tynku, co w praktyce jest często wykorzystywane dla poprawy estetyki oraz izolacji. Wartością maksymalną jest zatem nie tylko sama grubość, ale także uwzględnienie dodatkowej warstwy, która może być niezbędna w specyficznych warunkach budowlanych. W kontekście standardów branżowych, takich jak PN-EN 998-1, błędne podejście do grubości tynku może prowadzić do poważnych problemów w przyszłości, takich jak pęknięcia, odpadający tynk oraz inne defekty, które są kosztowne w naprawie. Dlatego kluczowe jest, aby dostosować się do ustalonych norm i zaleceń dotyczących grubości tynku, aby uniknąć problemów związanych z nieodpowiednimi parametrami wykonawczymi.
Pytanie 25
Jaki jest minimalny czas, po którym można zaczynać budowę muru na zaprawie cementowo-wapiennej, nad świeżo wykonaną kondygnacją?
A. 5 dni
B. 10 dni
C. 3 dni
D. 7 dni
Czas, po którym można wznosić mur na zaprawie cementowo-wapiennej, jest ściśle związany z jej procesem wiązania i twardnienia. Odpowiedzi sugerujące dłuższe okresy, takie jak 7, 10 dni, a nawet 3 dni, opierają się na niepełnym zrozumieniu procesu budowlanego oraz specyfiki materiałów. W przypadku zaprawy cementowo-wapiennej, zbyt długi czas oczekiwania na rozpoczęcie budowy murów może być nieefektywny z punktu widzenia harmonogramu robót budowlanych. Z drugiej strony, zbyt krótki czas, jak sugerują odpowiedzi 3 dni, może prowadzić do problemów z wytrzymałością konstrukcji. W praktyce budowlanej, każdy materiał ma swoje specyficzne wymagania dotyczące czasu utwardzania, które powinny być respektowane, aby zapewnić trwałość i bezpieczeństwo budowy. Zastosowanie niewłaściwego czasu oczekiwania prowadzi często do typowych błędów, takich jak pęknięcia w murach, które mogą powstać na skutek niepełnej reakcji chemicznej w zaprawie. Kluczowe jest również uwzględnienie zmiennych warunków otoczenia, które mogą wpływać na czas wiązania, co pokazuje, że nie każdy materiał zachowuje się w ten sam sposób w różnych warunkach. Dlatego też, znajomość standardów dotyczących czasu technologicznego jest niezbędna dla każdego, kto pracuje w branży budowlanej.
Pytanie 26
Przygotowanie zaprawy cementowo-wapiennej w sposób ręczny polega na odmierzeniu wszystkich składników, a następnie ich zmieszaniu
A. cementu z piaskiem i dodaniu ciasta wapiennego rozrzedzonego wodą
B. cementu z ciastem wapiennym rozrzedzonym wodą i dodaniu piasku
C. wody z cementem i dodaniu piasku oraz ciasta wapiennego
D. wody z piaskiem i dodaniu ciasta wapiennego oraz cementu
Wiele osób może mylnie uważać, że kluczowe jest dodawanie różnych składników w różnych kolejnościach, co prowadzi do nieprawidłowego przygotowania zaprawy. Na przykład, w odpowiedzi sugerującej połączenie wody z piaskiem i ciastem wapiennym oraz cementem, brakuje podstawowego kroku, jakim jest połączenie cementu z piaskiem. Cement jest głównym składnikiem wiążącym, a jego mieszanie z piaskiem przed dodaniem innych komponentów jest niezbędne do osiągnięcia odpowiedniej struktury i właściwości zaprawy. Kolejne podejście, które sugeruje mieszanie wody z cementem, a następnie dodanie piasku oraz ciasta wapiennego, pomija istotny fakt, że zaprawy na bazie cementu muszą najpierw związać się z piaskiem, aby stworzyć stabilną masę. Z kolei stwierdzenie, że można połączyć cement z ciastem wapiennym rozrzedzonym wodą i dodać piasek, ignoruje rolę piasku jako składnika, który zapewnia strukturę. Takie podejścia prowadzą do nieprawidłowych proporcji oraz braku właściwości mechanicznych zaprawy, co może skutkować osłabieniem całej konstrukcji. W kontekście standardów budowlanych, istotne jest przestrzeganie norm dotyczących proporcji składników, co zapewnia bezpieczeństwo i trwałość wykonanych prac budowlanych.
Pytanie 27
Aby nałożyć tynk zwykły na suficie, jakie narzędzia są wymagane?
A. deska z trzonkiem oraz packa
B. kielnia i listwa tynkarska
C. czerpak tynkarski i packa
D. deska z trzonkiem i kielnią
Wybór narzędzi do narzutu tynku jest kluczowy dla uzyskania wysokiej jakości wykończenia. Odpowiedzi wskazujące na stosowanie czerpaka tynkarskiego oraz packi są nieprawidłowe, ponieważ te narzędzia nie są przeznaczone do aplikacji tynku na suficie. Czerpak tynkarski jest najczęściej używany do przygotowania mieszanki tynkarskiej, ale jego forma i kształt nie pozwalają na precyzyjne nakładanie tynku na dużą powierzchnię, taką jak sufit. Packa, która jest bardziej odpowiednia do wygładzania powierzchni, nie jest wystarczająco elastyczna, aby efektywnie rozprowadzić materiał w ruchu roboczym. Z kolei lista tynkarska, mimo że może być używana w pewnych zastosowaniach, nie zastąpi funkcji deski z trzonkiem. Dodatkowo, niepoprawne podejście do narzutu tynku może prowadzić do problemów takich jak nierówności, pęknięcia czy złe przyleganie tynku do podłoża. Wybór niewłaściwych narzędzi może wynikać z braku wiedzy na temat procesów tynkarskich oraz złych praktyk w branży budowlanej. Dlatego istotne jest, aby każdy wykonawca posiadał solidną wiedzę na temat narzędzi oraz umiejętności ich właściwego zastosowania zgodnie z normami i standardami obowiązującymi w budownictwie.
Pytanie 28
Jaką kwotę otrzyma robotnik za zrealizowanie 250 m2 tynku kategorii III, jeśli za 100 m2 takiego tynku przysługuje mu 1500 zł?
A. 2500 zł
B. 25000 zł
C. 3750 zł
D. 37500 zł
Aby obliczyć wynagrodzenie robotnika za wykonanie 250 m2 tynku kategorii III, najpierw należy ustalić stawkę za jednostkę powierzchni. Skoro robotnik otrzymuje 1500 zł za 100 m2, to jednostkowa stawka wynosi 1500 zł / 100 m2 = 15 zł/m2. Następnie, mnożymy tę stawkę przez powierzchnię, którą robotnik ma wykonać: 15 zł/m2 * 250 m2 = 3750 zł. To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w branży budowlanej, gdzie wynagrodzenie często oblicza się na podstawie stawek jednostkowych. Zastosowanie takich obliczeń pozwala na precyzyjne określenie kosztów pracy oraz efektywne zarządzanie budżetem projektu. Warto również pamiętać, że w praktyce może być konieczne uwzględnienie dodatkowych czynników, takich jak czas realizacji, trudność prac oraz ewentualne dodatkowe koszty materiałów, co może wpłynąć na ostateczną kwotę wynagrodzenia.
Pytanie 29
Zgodnie z przedstawioną instrukcją preparat INTER GRUNT należy przed użyciem
| Instrukcja wykonania ręcznego tynku gipsowego (fragment) | |
|---|---|
| Gruntować należy każde podłoże, na którym ma być zastosowany tynk. Do gruntowania gładkich podłoży mineralnych stosuje się preparat gruntujący INTER GRUNT. Sprzedawany on jest w postaci gotowej do użycia, podczas pracy należy go jedynie przemieszać co pewien czas. Preparatu nie należy łączyć z innymi środkami, rozcieńczać, ani zagęszczać. Na podłoże nanosi się go za pomocą wałka lub pędzla malarskiego. Czas całkowitego wyschnięcia INTER GRUNTU wynosi ok. 24 godziny i dopiero po tym czasie można przystąpić do tynkowania. Podłoża porowate o dużej chłonności - wykonane z betonu komórkowego, płyt wiórowo-cementowych, cegły ceramicznej i silikatowej - gruntuje się emulsją gruntującą EURO GRUNT. W tym przypadku postępuje się podobnie, jak z INTER GRUNTEM, inny jest jedynie czas schnięcia - wynosi ok. 4-12 godzin. | |
A. zmieszać z emulsją gruntującą.
B. przemieszać co pewien czas.
C. rozcieńczyć wodą.
D. zagęścić odpowiednim środkiem.
Preparat INTER GRUNT przed użyciem należy przemieszać co pewien czas, aby zapewnić równomierne rozprowadzenie składników. Właściwe przygotowanie produktu jest kluczowe, ponieważ stabilność i skuteczność preparatu są uzależnione od jego jednorodności. W praktyce oznacza to, że użytkownik powinien regularnie kontrolować konsystencję i w miarę potrzeby delikatnie wstrząsnąć lub przemieszać preparat. Takie postępowanie jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie stosowania materiałów budowlanych, gdzie odpowiednie przygotowanie substancji ma kluczowe znaczenie dla uzyskania optymalnych rezultatów. Na przykład, w przypadku gruntów stosowanych w malarstwie czy na powierzchniach przed nałożeniem farby, ich właściwe wymieszanie gwarantuje lepszą przyczepność oraz dłuższą trwałość finalnego produktu. Ignorowanie tego etapu może prowadzić do niejednorodnych efektów, takich jak plamy, nierównomierne pokrycie, czy też szybkie uszkodzenie warstwy wykończeniowej.
Pytanie 30
Na podstawie fragmentu specyfikacji technicznej określ, w których miejscach na elewacji budynku, nie należy wykonywać przerw technologicznych podczas wykonywania tynków mozaikowych.
| n Specyfikacja techniczna wykonania i odbioru robót budowlanych n Wykonanie tynków mozaikowych n (fragment)n |
| n „(...) Materiał należy nakładać metodą „mokre na mokre", nie dopuszczając do zaschnięcia zatartej partii przed nałożeniem kolejnej. W przeciwnym razie miejsce tego połączenia będzie widoczne. Przerwy technologiczne należy z góry zaplanować na przykład: w narożnikach i załamaniach budynku, pod rurami spustowymi, na styku kolorów itp. Czas wysychania tynku zależnie od podłoża, temperatury i wilgotności względnej powietrza wynosi od ok. 12 do 48 godzin. W warunkach podwyższonej wilgotności i temperatury około +5°C czas wiązania tynku może być wydłużony. Podczas wykonywania i wysychania tynku min. temperatura otoczenia powinna wynosić +5°C, a max. +25°C.(...)" |
A. W narożnikach budynku.
B. Na styku kolorów.
C. W załamaniach budynku.
D. Na środku ściany.
Wybór lokalizacji przerw technologicznych jest kluczowy dla jakości wykonania tynków mozaikowych, a odpowiedzi, które wskazują na styki kolorów, załamania budynku oraz narożniki jako miejsca, gdzie przerwy mogą być wykonane, są powszechnym błędem. Wielu wykonawców błędnie interpretują te lokalizacje jako potencjalnie odpowiednie, co w rzeczywistości prowadzi do poważnych problemów. Przerwy technologiczne na styku kolorów mogą powodować widoczne zmiany w tonacji tynku, co jest szczególnie niepożądane w przypadku tynków mozaikowych, które mają na celu uzyskanie jednolitego wyglądu. Dodatkowo, umieszczanie przerw w narożnikach budynku lub w załamaniach może prowadzić do osłabienia struktury tynku, co skutkuje pęknięciami i odspojeniem materiału. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że przerwy technologiczne w tych miejscach będą niezauważalne lub estetyczne. Niestety, niewłaściwie wykonane przerwy mogą nie tylko wpłynąć na wygląd budynku, ale także na jego trwałość i odporność na działanie czynników atmosferycznych. Dlatego kluczowe jest, aby każdy fachowiec w tej dziedzinie dokładnie zrozumiał znaczenie optymalnych lokalizacji dla przerw technologicznych, zgodnych z aktualnymi normami i dobrymi praktykami budowlanymi.
Pytanie 31
Jakie składniki mieszanki betonowej można podgrzać w trakcie jej przygotowywania w temperaturze poniżej +5 °C?
A. Piasek i wodę
B. Cement oraz wodę
C. Cement i wapno
D. Wapno oraz piasek
Odpowiedź "Piasek i wodę" jest prawidłowa, ponieważ te składniki mieszanki betonowej można podgrzewać, aby zminimalizować ryzyko zamarzania podczas prac w niskich temperaturach. Zgodnie z zaleceniami zawartymi w normach branżowych, takich jak PN-EN 206, temperatura mieszanki betonowej powinna być utrzymywana powyżej 0 °C, aby zapewnić odpowiednie procesy hydratacji cementu. Podgrzewanie piasku oraz wody pozwala na uzyskanie mieszanki o wyższej temperaturze, co sprzyja właściwej reakcji chemicznej i redukuje ryzyko wystąpienia problemów związanych z zamarzaniem. Przykładem praktycznego zastosowania tej metody jest przygotowywanie betonu w zimowych warunkach budowlanych, gdzie podgrzewanie wody do około +20 °C oraz użycie ciepłego piasku może znacząco poprawić jakość i trwałość betonowych konstrukcji. Ważne jest, aby zawsze stosować się do wytycznych dotyczących temperatury składników oraz czasu ich mieszania, aby zapewnić optymalne warunki pracy.
Pytanie 32
Kielnia to podstawowe narzędzie używane przez murarza, które służy do
A. nanoszenia zaprawy i jej wyrównywania
B. rozprowadzania zaprawy oraz jej zagęszczania
C. nanoszenia zaprawy oraz przycinania cegieł
D. rozprowadzania zaprawy oraz oczyszczania cegieł
Kielnia jest kluczowym narzędziem w pracy murarza, wykorzystywana przede wszystkim do nanoszenia zaprawy oraz jej wyrównywania na powierzchniach budowlanych. Nanoszenie zaprawy polega na precyzyjnym umieszczaniu odpowiedniej ilości mieszanki na cegłach lub innych elementach konstrukcyjnych, co jest niezbędne do prawidłowego ich łączenia. Wyrównywanie zaprawy natomiast zapewnia, że każda warstwa jest gładka i równo rozłożona, co wpływa na stabilność i estetykę całej konstrukcji. Przykładowo, podczas budowy murów lub kominów, murarz używa kielni, aby zrealizować idealny poziom i kąt, co jest zgodne z normami budowlanymi, takimi jak PN-EN 1996, które określają wymagania dotyczące trwałości i bezpieczeństwa konstrukcji. Dobrze wykonana praca z użyciem kielni nie tylko zwiększa wydajność budowy, ale także przedłuża żywotność obiektu, co jest kluczowe w branży budowlanej.
Pytanie 33
Jakie narzędzia są niezbędne do przeprowadzenia demontażu ścian?
A. Przecinak, kielnia, młotek murarski
B. Strug, szpachelka, wiertarka wolnoobrotowa
C. Poziomnica, paca, młotek gumowy
D. Kilof, oskard, młot pneumatyczny
Kilof, oskard i młot pneumatyczny to zestaw narzędzi idealnie nadający się do rozbiórki ścian. Kilof, znany z wysokiej efektywności w przełamywaniu twardych materiałów, jest używany do rozbijania betonu i cegieł. Oskard, z kolei, jest narzędziem o płaskiej, szerokiej końcówce, które doskonale sprawdza się w odrywanie i usuwaniu różnych materiałów budowlanych, jak np. tynki czy płyty gipsowo-kartonowe. Młot pneumatyczny, będący narzędziem elektrycznym, znacznie przyspiesza proces rozbiórki dzięki swojej mocy i szybkości. Dzięki połączeniu tych trzech narzędzi, możliwe jest efektywne i szybkie wykonywanie prac rozbiórkowych, co jest zgodne z dobrymi praktykami w budownictwie, gdzie priorytetem jest bezpieczeństwo i wydajność. Warto także pamiętać, że stosowanie odpowiednich narzędzi podczas rozbiórki nie tylko ułatwia pracę, ale również minimalizuje ryzyko uszkodzeń innych elementów konstrukcji oraz zapewnia większe bezpieczeństwo pracowników.
Pytanie 34
Tynk wewnętrzny, który odznacza się twardą i gładką powierzchnią przypominającą polerowany marmur, to
A. sztukateria
B. stiuk
C. sgraffito
D. sztablatura
Stiuk to technika wykończeniowa, która charakteryzuje się twardą i gładką powierzchnią, często stosowaną w architekturze wnętrz, aby naśladować wygląd polerowanego marmuru. Wykonanie stiuku polega na aplikacji specjalnych mieszanek gipsowych lub wapiennych, a następnie ich szlifowaniu oraz polerowaniu, co nadaje im charakterystyczny blask. Stiuk jest szczególnie popularny w stylu klasycznym, ale również w nowoczesnych aranżacjach, gdzie estetyka i elegancja odgrywają kluczową rolę. Przykłady zastosowania stiuku można znaleźć w luksusowych hotelach, rezydencjach oraz w obiektach użyteczności publicznej, gdzie wymagany jest efektowne wykończenie wnętrz. W kontekście branżowych standardów, stosowanie stiuku często związane jest z praktykami konserwatorskimi, gdzie przywraca się dawne techniki wykończeniowe, zachowując historyczny charakter obiektów. Warto również podkreślić, że stiuk jest materiałem o dobrych właściwościach akustycznych i termoizolacyjnych, co czyni go funkcjonalnym wyborem w projektowaniu wnętrz.
Pytanie 35
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 36
Jakie właściwości techniczne wyróżniają stwardniałą zaprawę murarską?
A. Proporcje oraz urabialność
B. Nasiąkliwość oraz urabialność
C. Wytrzymałość na ściskanie i nasiąkliwość
D. Wytrzymałość na ściskanie i proporcje
Stwardniała zaprawa murarska jest kluczowym elementem w budownictwie, a jej cechy techniczne mają istotny wpływ na trwałość oraz stabilność konstrukcji. Wytrzymałość na ściskanie odnosi się do zdolności materiału do wytrzymywania dużych obciążeń bez deformacji czy zniszczenia. W praktyce oznacza to, że zaprawa murarska musi być w stanie utrzymać ciężar elementów budowlanych, na przykład cegieł czy bloczków, co jest fundamentem dla wszelkiego rodzaju budowli. Nasiąkliwość z kolei odnosi się do zdolności zaprawy do absorbowania wody, co jest kluczowe w kontekście ochrony przed wilgocią. Nasiąkliwość wpływa na długoterminową trwałość zaprawy, ponieważ zbyt wysoka nasiąkliwość może prowadzić do powstawania pęknięć i osłabienia struktury. Przykładowo, w normach budowlanych, takich jak PN-EN 998-2, podkreśla się znaczenie wytrzymałości i nasiąkliwości w kontekście oceny zapraw murarskich, co potwierdza ich praktyczne zastosowanie w budownictwie. Również w standardach jakości, takich jak ISO 9001, te cechy są uwzględniane, co pokazuje ich fundamentalne znaczenie w zapewnianiu wysokiej jakości materiałów budowlanych.
Pytanie 37
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 38
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 39
Jakie będą wydatki na postawienie dwóch szczytowych ścian budynku, które mają wymiary 10,0 x 5,0 m, jeśli czas pracy wynosi 1,44 h/m2, a stawka godzinowa murarza wynosi 10 zł?
A. 720 zł
B. 1 220 zł
C. 560 zł
D. 1 440 zł
Podczas analizy błędnych odpowiedzi, należy zwrócić uwagę na kilka kluczowych aspektów, które mogą prowadzić do nieprawidłowych wniosków. Wiele osób może mylnie interpretować jednostki miary lub błędnie przeliczać powierzchnię ścian. Na przykład, jeśli ktoś pomyli jednostki i zamiast m2 zastosuje h, koszt robocizny wyjdzie znacznie niższy, co prowadzi do poważnych błędów w budżetowaniu projektu. Innym częstym błędem jest nieprawidłowe obliczenie całkowitego nakładu pracy. Zamiast poprawnie pomnożyć powierzchnię przez wartość nakładu pracy 1,44 h/m2, niektórzy mogą obliczyć to jako dodatkowy czas potrzebny na jedną ścianę, co również wpłynie na ostateczną kwotę. Warto również zwrócić uwagę na to, że nieprawidłowe odczytanie stawek godzinowych murarzy lub pominięcie dodatkowych kosztów materiałowych może prowadzić do błędnych kalkulacji. Dobry inżynier budowlany powinien znać zasady obliczania kosztów i nakładów pracy, a także umieć stosować standardowe wzory i metody, aby uniknąć takich pułapek. W praktyce, błędy te można zminimalizować poprzez staranne przygotowanie przed przystąpieniem do budowy, co w dłuższej perspektywie oszczędza czas i pieniądze.
Pytanie 40
W kolejnych warstwach w wiązaniu kowadełkowym jakie powinno być przesunięcie spoin pionowych?
A. 1/2 cegły
B. 2/3 cegły
C. 1/4 cegły
D. 1/3 cegły
Stosowanie przesunięcia spoin pionowych w wiązaniu kowadełkowym, które wynosi inne wartości niż 1/4 cegły, prowadzi do wielu niekorzystnych skutków. Przesunięcia takie jak 1/3, 1/2 czy 2/3 cegły mogą powodować powstawanie słabych miejsc w konstrukcji, co w konsekwencji może prowadzić do osłabienia jej integralności. Gdy spoiny są przesunięte zbyt blisko siebie, może dojść do powstawania linii słabości, co zwiększa ryzyko pęknięć oraz osiadania budynku. W praktyce, błędne podejście do przesunięcia spoin może wynikać z nieznajomości zasad projektowania, co może prowadzić do poważnych problemów podczas realizacji projektu budowlanego. Na przykład przesunięcie 1/2 cegły w pionie może skutkować niewłaściwym przenoszeniem obciążeń, a w dłuższym okresie użytkowania prowadzić do uszkodzeń muru. Warto również zauważyć, że nieprzestrzeganie standardów przesunięcia może wpływać negatywnie na właściwości cieplne i akustyczne budynku, co jest szczególnie istotne w kontekście współczesnych wymagań dotyczących komfortu mieszkańców. Dlatego kluczowe jest, aby w praktyce budowlanej stosować się do sprawdzonych praktyk i norm, które zalecają określone przesunięcia, aby zapewnić trwałość oraz bezpieczeństwo konstrukcji.