Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik optyk
Kwalifikacja: MEP.02 - Montaż i naprawa elementów i układów optycznych
Data rozpoczęcia: 6 czerwca 2025 19:29
Data zakończenia: 6 czerwca 2025 19:44

Egzamin zdany!

Wynik: 32/40 punktów (80,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na rysunku technicznym soczewki zaznaczono wymiar średnicy ∅28,7f9. Co oznacza, że średnica soczewki jest wykonana w oparciu o pasowanie

A. ciasne.

B. luźne.

C. mieszane.

D. podstawowe.

Odpowiedź 'luźnego' jest poprawna, ponieważ oznaczenie średnicy soczewki ∅28,7f9 wskazuje na tolerancję, która jest bardziej zbliżona do pasowania luźnego. Pasowanie luźne oznacza, że istnieje większa swoboda w dopasowaniu elementów, co jest istotne w kontekście soczewek, gdzie precyzyjne dopasowanie jest kluczowe. W praktyce, soczewki o takim pasowaniu są często wykorzystywane w aplikacjach optycznych, gdzie minimalizowanie luzów jest ważne, ale nie jest kluczowe dla ich funkcjonowania. Przykładem mogą być soczewki w aparatach fotograficznych, gdzie luźniejsze pasowanie pozwala na łatwe montowanie i demontowanie, a jednocześnie zapewnia odpowiednią jakość optyczną. W branży optycznej standardy ISO dotyczące tolerancji pasowania, takie jak ISO 286, wskazują na istotność dopasowań w kontekście produkcji optyki, co podkreśla znaczenie tej wiedzy w praktyce.

Pytanie 2

Który element lornetki pryzmatycznej jest odpowiedzialny za zmianę orientacji obrazu?

A. Układ napędu centralnego.

B. Pryzmatyczny układ odwracający.

C. Zespół soczewek.

D. Zespół okularów.

Pryzmatyczny układ odwracający w lornetce pryzmatycznej odgrywa kluczową rolę w skręcaniu obrazu, co jest istotne dla poprawnego postrzegania otoczenia. Głównym zadaniem tego układu jest odwrócenie obrazu, który został odwrócony przez obiektywy lornetki, i skierowanie go w odpowiednią stronę. Dzięki temu użytkownik widzi obraz w naturalnej orientacji, co jest niezbędne do prawidłowego rozpoznawania obiektów w terenie. W praktyce, zastosowanie pryzmatycznego układu odwracającego pozwala na kompaktyfikację konstrukcji lornetek, co z kolei ułatwia ich transport i użytkowanie w różnych warunkach. Dodatkowo, dobrej jakości pryzmaty wykonane z wysokiej klasy szkła, jak BaK-4, minimalizują straty światła i poprawiają kontrast oraz jasność obrazu. Wybór odpowiedniego układu pryzmatycznego jest zgodny z najlepszymi praktykami branżowymi, co prowadzi do wysokiej jakości wizji, co jest szczególnie cenione w zastosowaniach takich jak obserwacja przyrody, astronomia czy poprawa komfortu podczas długotrwałego użytkowania.

Pytanie 3

W przypadku pomiarów porównawczych zewnętrznych wymiarów nie wykorzystuje się

A. optimetru

B. mikroskopu warsztatowego

C. transametru

D. czujnika zegarowego

Wybór czujnika zegarowego, transametru lub optimetru do pomiarów porównawczych wymiarów zewnętrznych wynika z ich specyficznych funkcji i zastosowań w praktyce inżynierskiej. Czujnik zegarowy, dzięki swojej wysokiej dokładności i możliwości pomiarów różnicowych, jest powszechnie używany w precyzyjnych pomiarach mechanicznych. Pozwala na szybkie i efektywne wykrywanie odchyleń wymiarów, co jest niezbędne w branżach zajmujących się obróbką metali. Transametr z kolei jest narzędziem, które łączy w sobie funkcje pomiarowe oraz analizujące, umożliwiając uzyskanie szerokiego zakresu danych dotyczących wymiarów oraz kształtów obiektów. Optymetr jest dedykowanym urządzeniem do pomiarów długości, w tym długości wewnętrznych i zewnętrznych, co czyni go nieocenionym w procesach kontroli jakości. Dlatego błędne jest myślenie, że mikroskop warsztatowy, który jest skupi się na analizie detali w mikroskali, może być użyty w kontekście pomiarów porównawczych. Takie podejście może prowadzić do nieprecyzyjnych wyników oraz kosztownych błędów w procesach produkcyjnych, co w dłuższej perspektywie może wpływać na jakość finalnych produktów. Zrozumienie specyfiki narzędzi pomiarowych i ich prawidłowego zastosowania jest kluczowe, aby unikać takich nieporozumień.

Pytanie 4

W najprostszym typie lupy aplanacyjnej należy użyć pary soczewek

A. płaskowypukłych

B. dwuwklęsłych

C. dwuwypukłych

D. płaskowklęsłych

W najprostszej lupie aplanacyjnej stosuje się soczewki płaskowypukłe, ponieważ ich konstrukcja pozwala na uzyskanie powiększonego obrazu przedmiotu bez zniekształceń, co jest kluczowe w analizie detali. Soczewki te mają jedną stronę płaską, co umożliwia ich łatwe dopasowanie do różnych aplikacji optycznych. W praktyce, soczewki płaskowypukłe są powszechnie wykorzystywane w mikroskopach, okularach i innych instrumentach optycznych, gdzie precyzyjne odwzorowanie kształtów i detali jest niezbędne. Użycie soczewek tego typu minimalizuje aberracje optyczne, co jest zgodne z zasadami projektowania instrumentów optycznych. Warto również dodać, że soczewki płaskowypukłe są często wykorzystywane w systemach obrazowania, gdzie wymagane jest zachowanie wysokiej jakości obrazu oraz minimalizacja strat światła. Z perspektywy inżynieryjnej, ich właściwości optyczne są zgodne z normami branżowymi, co czyni je niezastąpionymi w wielu zastosowaniach.

Pytanie 5

Aby zweryfikować ustawienie pryzmatu Bauernfeinda w mikroskopowej nasadce o pojedynczym okularze, należy zastosować

A. obiektyw z użyciem testu kreskowego

B. okular z centralnym punktem odniesienia

C. obiektyw z centralnym krzyżem

D. okular ze wskaźnikiem

Odpowiedź obiektyw z centralnym krzyżem jest prawidłowa, ponieważ jest to kluczowe narzędzie do precyzyjnej analizy ustawienia pryzmatu Bauernfeinda w mikroskopie jednookularowym. Wykorzystanie obiektywu z centralnym krzyżem pozwala na dokładną kalibrację osi optycznych, co jest niezbędne do uzyskania właściwego obrazu. Przykładowo, podczas badania preparatów histologicznych, precyzyjne ustawienie pryzmatu jest istotne dla osiągnięcia wysokiej jakości obrazu i minimalizacji aberracji. W praktyce laboratoryjnej standardem jest stosowanie obiektywów, które posiadają wyraźne oznaczenia centralnego krzyża, co ułatwia pracę techników i naukowców. Użycie odpowiednich narzędzi optycznych zgodnych z dobrymi praktykami branżowymi zapewnia nie tylko dokładność w wynikach, ale również poprawia efektywność pracy. Dodatkowo, znajomość i umiejętność zastosowania tych technik jest kluczowa w diagnostyce medycznej oraz w badaniach naukowych, gdzie precyzyjność obserwacji ma kluczowe znaczenie.

Pytanie 6

Aby przeprowadzić precyzyjne pomiary długości za pomocą metody porównawczej, należy użyć

A. teodolit

B. dalmierz

C. niwelator

D. optimetr

Optometr to precyzyjne narzędzie pomiarowe stosowane w geodezji do dokładnych pomiarów długości metodą porównawczą. Działa na zasadzie pomiaru różnicy długości pomiędzy znanymi punktami, co pozwala na uzyskanie bardzo dokładnych wyników. W praktyce, optometr jest wykorzystywany w procesach takich jak wytyczanie tras, pomiary inwentaryzacyjne oraz w budownictwie, gdzie precyzja jest kluczowa. Użycie optometru pozwala na minimalizację błędów pomiarowych, co jest zgodne z aktualnymi standardami branżowymi, takimi jak ISO 17123-2, które określają metody pomiarowe i wymagania dotyczące dokładności. Warto również zauważyć, że optometr jest preferowany w sytuacjach, gdzie inne metody, takie jak pomiar taśmą, mogą wprowadzać znaczne błędy związane z rozciąganiem materiału lub warunkami atmosferycznymi. Przykładem zastosowania optometru może być pomiar długości linii kolejowej, gdzie precyzja jest niezbędna dla bezpieczeństwa ruchu.

Pytanie 7

Która metoda pomiaru jest stosowana do określania indeksu refrakcyjnego materiałów optycznych?

A. Interferometria

B. Fotometria

C. Spektroskopia

D. Refraktometria

Refraktometria to metoda pomiaru, która jest powszechnie stosowana do określania indeksu refrakcyjnego materiałów optycznych. Indeks refrakcyjny jest kluczowym parametrem opisującym, jak światło propaguje się przez dany materiał. W praktyce refraktometria polega na pomiarze kąta załamania światła na granicy dwóch ośrodków, co pozwala na precyzyjne obliczenie tego indeksu. Urządzenia zwane refraktometrami są wykorzystywane w laboratoriach do badania różnych materiałów, takich jak szkła optyczne czy cieczy. Dzięki swojej precyzji, refraktometria jest niezbędna w wielu dziedzinach, takich jak chemia analityczna, farmacja czy produkcja soczewek optycznych. Przykładowo, w produkcji okularów ważne jest, aby materiał soczewek miał odpowiedni indeks refrakcyjny, co wpływa na ich zdolność do skupiania światła. Refraktometria pozwala na kontrolę jakości i zapewnienie, że materiały spełniają wymagane standardy optyczne. To właśnie dzięki tej metodzie możemy precyzyjnie dobierać materiały do konkretnych zastosowań optycznych.

Pytanie 8

Liczbę dozwolonych pierścieni Newtona w dokumentacji technicznej reprezentuje się za pomocą symbolu literowego

A. Q

B. N

C. P

D. C

Odpowiedź N jest poprawna, ponieważ w dokumentacji technicznej związanej z pierścieniami Newtona, symbol ten jest powszechnie używany do oznaczania dopuszczalnej liczby pierścieni. Pierścienie Newtona powstają w wyniku interferencji światła, co jest szczególnie istotne w kontekście pomiarów optycznych i metrologii. W praktyce, liczba pierścieni Newtona ma kluczowe znaczenie dla określenia jakości powierzchni optycznych oraz dla analizy ich jednorodności. W zastosowaniach przemysłowych, takich jak obróbka szkła czy produkcja soczewek, znajomość tej liczby pozwala na dokładniejsze dostosowanie parametrów technologicznych. Dodatkowo, standardy takie jak ISO 10110, które dotyczą optyki, podkreślają znaczenie analizy jakości powierzchni oraz jej wpływu na zachowanie światła, co w kontekście pierścieni Newtona jest niezbędne do uzyskania precyzyjnych wyników. Dlatego oznaczenie N jest nie tylko technicznie poprawne, ale także zgodne z branżowymi praktykami i normami.

Pytanie 9

Jakie narzędzie można wykorzystać do precyzyjnego weryfikowania płaskości polerowanych powierzchni optycznych?

A. liniał krawędziowy

B. przymiar kreskowy

C. płytki Johanssona

D. sprawdzian interferencyjny

Sprawdzian interferencyjny jest narzędziem optycznym, które wykorzystuje zjawisko interferencji światła do precyzyjnego pomiaru płaskości powierzchni optycznych. Działa na zasadzie porównania fal świetlnych odbitych od badanej powierzchni z falami odbitymi od wzorcowej, co pozwala na wykrycie nawet najmniejszych odchyleń od idealnej płaskości. W praktyce, stosowanie sprawdzianów interferencyjnych jest standardem w laboratoriach zajmujących się optyką i precyzyjnym pomiarem, gdzie wymagana jest wysoka jakość powierzchni. Na przykład, w przemyśle optycznym, sprawdzian interferencyjny jest wykorzystywany do kontroli jakości soczewek i innych elementów optycznych, co zapewnia odpowiednią wydajność i dokładność urządzeń optycznych. Dodatkowo, zastosowanie tego typu przyrządów jest zgodne z normami ISO 10110-3, które określają wymagania dotyczące tolerancji i badań powierzchni optycznych, co podkreśla ich znaczenie w branży.

Pytanie 10

Jaką notację stosuje się dla zasady pasowania luźnego przy stałym otworze?

A. P7/h6

B. G7/h6

C. H7/s6

D. H7/g6

Odpowiedzi P7/h6, H7/s6 oraz G7/h6 są nieprawidłowe, ponieważ nie spełniają kryteriów związanych z zasadą pasowania luźnego. Zapis P7/h6 wskazuje na pasowanie ze sztywnym luzem, co nie odpowiada definicji luzu. Klasa P odnosi się do wymiarów pasujących z dużym luzem, co jest niewłaściwe w kontekście pasowania luźnego. H7/s6 z kolei sugeruje klasę H dla otworu, a 's' dla wałka, co również nie wpisuje się w definicję luzu. Warto pamiętać, że w kontekście pasowań, klasa 's' to pasowanie dość ścisłe, co wprowadza błąd w interpretacji wymagań dotyczących luzu. Ostatnia odpowiedź G7/h6 także nie jest stosowna, ponieważ klasa G dla otworu nie jest używana w kontekście luzu, a skala pasowania sugeruje bardziej strefę tolerancji, a nie luz. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, często wynikają z mylenia pojęć luzu i pasowania, co może prowadzić do nieprawidłowego doboru wymiarów w inżynierii. Poprawne zrozumienie pasowań luźnych oraz ich zastosowanie w praktyce jest kluczowe dla projektowania i wykonawstwa w wielu branżach, od automatyki po budowę maszyn.

Pytanie 11

Aby zmierzyć równoległość wiązek, które wychodzą z okularów w przyrządach dwuocznych, powinno się wykorzystać lunetkę

A. kwadratową

B. podwójną

C. autokolimacyjną

D. dioptryczną

Lunetka podwójna jest przyrządem optycznym, który wykorzystuje dwa układy soczewek do jednoczesnego obserwowania dwóch wiązek światła, co czyni ją idealnym narzędziem do pomiaru równoległości wiązek wychodzących z okularów przyrządów dwuocznych. Dzięki zastosowaniu dwóch soczewek, lunetka podwójna pozwala na precyzyjne wyznaczenie osi optycznej oraz oceny ewentualnych błędów w ustawieniu optyki, co jest kluczowe w zastosowaniach takich jak mikroskopia czy w optyce precyzyjnej. W praktyce, technik pomiarowy może wykorzystać lunetkę podwójną do wykrywania błędów w równoległości, które mogą wpływać na jakość obrazu lub osiągi urządzenia optycznego. W branży optycznej standardem jest dążenie do minimalizacji wszelkich odchyleń, dlatego umiejętność korzystania z lunetki podwójnej jest nieocenioną umiejętnością w pracy z zaawansowanymi systemami optycznymi.

Pytanie 12

Soczewki do mikroskopowych okularów Huygensa produkuje się ze szkła

A. kronowego i flintowego

B. wyłącznie flintowego

C. jedynie kronowego

D. flintowego i neodymowego

Odpowiedź 'tylko kronowego' jest prawidłowa, ponieważ soczewki do okularów mikroskopowych typu Huygensa są zazwyczaj wykonywane ze szkła kronowego. Szkło kronowe charakteryzuje się niskim współczynnikiem załamania światła oraz dobrą przezroczystością w zakresie widzialnym, co sprawia, że jest szczególnie cenione w optyce precyzyjnej. Użycie szkła kronowego pozwala na uzyskanie wyraźnych i ostrych obrazów, co jest niezbędne w pracy mikroskopowej. Dodatkowo, szkło to wykazuje odpowiednią odporność na zmiany temperatury i wilgotności, co jest kluczowe w różnych warunkach laboratoryjnych. Dzięki tym właściwościom, soczewki wykonane ze szkła kronowego spełniają normy jakościowe i wydajnościowe, które są kluczowe dla użytkowania w zastosowaniach naukowych oraz przemysłowych, takich jak analizy biologiczne oraz w obszarze materiałoznawstwa. W praktyce, zastosowanie szkła kronowego w mikroskopach Huygensa umożliwia uzyskiwanie obrazów o wysokiej rozdzielczości, co ma istotne znaczenie w badaniach mikroskopowych.

Pytanie 13

Nie jest możliwe zmierzenie promienia krzywizny soczewki

A. szklanym sprawdzianem interferencyjnym

B. sferometrem

C. frontofokometrem

D. mikroskopem autokolimacyjnym

Frontofokometr to specjalistyczne urządzenie, które służy do pomiaru promienia krzywizny soczewek. Jego działanie opiera się na pomiarze odległości między soczewką a płaszczyzną, w której zmienia się kąt załamania światła. Dzięki temu, frontofokometr pozwala na precyzyjne określenie krzywizny zarówno soczewek sferycznych, jak i cylindrycznych. W praktyce, pomiar ten jest niezwykle istotny, ponieważ odpowiedni dobór promienia krzywizny wpływa na komfort noszenia okularów oraz jakość widzenia. W branży optycznej stosuje się frontofokometry zgodne z normami ISO, co zapewnia wysoką jakość pomiarów. Przykładowo, w przypadku soczewek kontaktowych, dokładny pomiar promienia krzywizny jest kluczowy dla zapewnienia ich stabilności na oku oraz minimalizacji ryzyka podrażnień. Dlatego też, frontofokometr jest standardowym narzędziem w każdym profesjonalnym gabinecie optycznym.

Pytanie 14

W mikrometrze z przesuwnym zespołem pomiarowym należy zastosować połączenie z gwintem

A. trapezowym symetrycznym

B. Edisona

C. stożkowym

D. metrycznym drobnozwojnym

Wybór gwintu Edisona, stożkowego lub trapezowego symetrycznego w kontekście średnicówki mikrometrycznej jest niepoprawny z kilku powodów. Gwint Edisona, chociaż stosowany w niektórych aplikacjach mechanicznych, nie zapewnia wymaganej precyzji i stabilności, które są kluczowe w pomiarach mikrometrycznych. Ze względu na swoją budowę, nie jest on przystosowany do precyzyjnego przesuwania elementów pomiarowych, co może prowadzić do błędów w odczytach. Gwinty stożkowe, mimo że mogą być używane w różnych zastosowaniach, również nie oferują wystarczającej dokładności, ponieważ ich koncepcja nie jest dostosowana do mikrometrycznych regulacji, co może prowadzić do problemów z ustawieniem i stabilnością. Jeśli chodzi o gwinty trapezowe symetryczne, to chociaż mogą zapewnić pewną stabilność, ich skok i kształt nie odpowiadają wymaganiom precyzyjnych zastosowań pomiarowych, takich jak te, które występują w średnicówkach. Typowe błędy wynikające z wyboru tych gwintów to mylne przekonanie o ich wystarczającej precyzji oraz nieodpowiednia ocena wymagań dotyczących dokładności. Używając niewłaściwego typu gwintu, można znacznie obniżyć jakość pomiarów, co może prowadzić do poważnych błędów w procesach inżynieryjnych i produkcyjnych.

Pytanie 15

Aby precyzyjnie zmierzyć równoległość płytek w trakcie obróbki wykańczającej, należy użyć

A. lunety autokolimacyjnej

B. czujnika zegarowego

C. mikrometru

D. mikroskopu warsztatowego

Luneta autokolimacyjna jest narzędziem optycznym, które umożliwia bardzo precyzyjne pomiary równoległości powierzchni. Działa na zasadzie analizy obrazów odbitych od badanej powierzchni, co pozwala na wykrycie nawet najmniejszych odchyleń od idealnego stanu. W zastosowaniach przemysłowych, szczególnie w obróbce wykańczającej, dokładność pomiarów jest kluczowa dla zapewnienia wysokiej jakości produktów. Lunety autokolimacyjne są powszechnie stosowane w precyzyjnych pomiarach w inżynierii mechanicznej i budowlanej. W praktyce, wykorzystywane są do ustawiania maszyn, kontroli geometrii elementów oraz w kalibracji narzędzi pomiarowych. Warto również zwrócić uwagę, że stosowanie lunet autokolimacyjnych jest zgodne z normami ISO oraz innymi standardami dotyczących precyzyjnych pomiarów. Użycie tego narzędzia znacząco podnosi jakość procesu produkcyjnego oraz przyczynia się do minimalizacji błędów przy obróbce. Oprócz tego, lunety autokolimacyjne są łatwe w użyciu i pozwalają na szybkie uzyskanie wyników pomiarów, co jest istotne w warunkach produkcyjnych.

Pytanie 16

Kiedy woda jest oznaczana jako ciecz immersyjna pomiędzy preparatem a pierwszym obiektywem, to realizowane jest to

A. czarnym kolorem paska w dolnej części obudowy obiektywu

B. niebieskim kolorem emalii wypełniającej grawerunek na obiektywie

C. niebieskim kolorem paska w dolnej części obudowy obiektywu

D. czarnym kolorem emalii wypełniającej grawerunek na obiektywie

Oznaczenie wody jako cieczy immersyjnej jest kluczowym aspektem w mikroskopii, szczególnie przy użyciu soczewek obiektywów o dużych powiększeniach. Woda immersyjna, której zastosowanie ma na celu zwiększenie współczynnika załamania światła oraz redukcję strat optycznych, jest oznaczona niebieskim kolorem paska w dolnej części oprawy obiektywu. Dzięki temu łatwo dostrzec, które obiektywy wymagają użycia tego rodzaju medium, co jest istotne dla uzyskania optymalnej jakości obrazu. Przykładowo, w przypadku mikroskopów fluorescencyjnych stosowanie wody jako cieczy immersyjnej pozwala na uzyskanie wyraźniejszych i bardziej kontrastowych obrazów preparatów biologicznych. Dobrą praktyką w mikroskopii jest zawsze upewnienie się, że używane medium jest zgodne z zaleceniami producenta obiektywu, co przyczynia się do długowieczności sprzętu oraz precyzyjnych wyników badań.

Pytanie 17

Luneta Keplera ma długość równą 120 mm. Jeżeli ogniskowa obiektywu wynosi 75 mm, to jaka jest ogniskowa okularu?

A. 15 mm

B. 45 mm

C. 60 mm

D. 75 mm

Odpowiedź 45 mm jest poprawna, ponieważ ogniskowa okularu w lunecie Keplera może być obliczona z wykorzystaniem wzoru: f = F - f_o, gdzie f to ogniskowa okularu, F to długość lunety, a f_o to ogniskowa obiektywu. W tym przypadku długość lunety wynosi 120 mm, a ogniskowa obiektywu to 75 mm. Podstawiając te wartości do wzoru, otrzymujemy: f = 120 mm - 75 mm = 45 mm. Ogniskowa okularu jest kluczowym parametrem, który wpływa na powiększenie lunety. W praktyce, odpowiednia dobór ogniskowej okularu pozwala na uzyskanie wyraźniejszego i bardziej szczegółowego obrazu obserwowanego obiektu. Dobrą praktyką jest również dostosowywanie ogniskowej okularu do charakterystyki obiektywu, co pozwala na uzyskanie optymalnego powiększenia w zależności od zastosowania, na przykład do obserwacji astronomicznych czy przyrodniczych.

Pytanie 18

Jakie narzędzie powinno być użyte do oceny zdolności rozdzielczej lunet?

A. szkło Abbego

B. test kreskowy

C. siatka dyfrakcyjna

D. test gwiaździsty

Test kreskowy jest uznawany za standardowy sposób oceny zdolności rozdzielczej instrumentów optycznych, takich jak lunety. Ten test polega na obserwacji układu równoległych linii, którego gęstość można regulować. Zdolność lunety do rozdzielania dwóch bliskich punktów jest często określana jako jej rozdzielczość. W praktyce, im więcej linii, które możemy rozróżnić, tym wyższa jest zdolność rozdzielcza instrumentu. Warto podkreślić, że test kreskowy umożliwia nie tylko ocenę zdolności rozdzielczej, ale także wskazuje na jakość optyki oraz ewentualne aberracje, co jest istotne w kontekście precyzyjnych obserwacji astronomicznych czy zastosowań w fotografii. Przy pomiarach stosuje się specjalne siatki z wzorami kreskowymi i analizuje się, przy jakiej liczbie linii luneta przestaje być w stanie je rozróżnić, co daje nam bezpośrednie informacje o jej jakości i przydatności do różnych zastosowań.

Pytanie 19

W niwelatorze przesuwny pryzmat zamontowany na wahadle ma na celu

A. wewnętrzne ogniskowanie

B. odwrócenie obrazu

C. poziomowanie lunety

D. wyrównanie drogi optycznej

W niwelatorze ruchomy pryzmat umieszczony na wahadle odgrywa kluczową rolę w poziomowaniu lunety. Dzięki swojej konstrukcji, wahadło automatycznie dostosowuje położenie pryzmatu do poziomu ziemi, co jest niezbędne do uzyskania precyzyjnych pomiarów. W praktyce, poziomowanie lunety za pomocą wahadła pozwala na eliminację błędów optycznych, które mogą wyniknąć z nieodpowiedniego ustawienia instrumentu. Właściwe poziomowanie jest fundamentem dla dalszych kroków w procesie niwelacji, takich jak odczyt odległości czy kątów. Standardy branżowe, takie jak normy ISO dotyczące pomiarów geodezyjnych, podkreślają znaczenie precyzyjnego poziomowania, co w praktyce oznacza, że każda praca geodezyjna powinna zaczynać się od dokładnego ustawienia lunety. W efekcie, zastosowanie wahadła w niwelatorze przyczynia się do poprawy dokładności pomiarów oraz zwiększenia efektywności pracy, co jest istotne w różnych projektach budowlanych i inżynieryjnych.

Pytanie 20

Jeśli ogniskowa soczewki w okularze wynosi 25 cm, to jaka powinna być ogniskowa obiektywu lunety Kepplera, aby uzyskać powiększenie 10-krotne?

A. 10 cm

B. 2,5 m

C. 25 cm

D. 1 m

Obiektyw lunety Kepplera, który ma powiększenie 10-krotne, powinien mieć ogniskową równą 2,5 m, co wynika z relacji między ogniskową obiektywu a powiększeniem oraz ogniskową okularu. W przypadku lunet, powiększenie (P) można obliczyć jako stosunek ogniskowej obiektywu (f_obiektywu) do ogniskowej okularu (f_okular): P = f_obiektywu / f_okular. W naszym przypadku, mając ogniskową okularu równą 25 cm (0,25 m) i powiększenie równe 10, przekształcamy równanie: f_obiektywu = P * f_okular = 10 * 0,25 m = 2,5 m. Praktycznym zastosowaniem tej wiedzy jest projektowanie lunet stosowanych w astronomii oraz obserwacji przyrody, gdzie kluczowe jest uzyskanie odpowiedniej jakości obrazu i powiększenia. Dobrze dobrane parametry optyczne wpływają nie tylko na komfort użytkowania, ale także na precyzję obserwacji, co ma istotne znaczenie w badaniach naukowych oraz w zakresie hobbystycznym.

Pytanie 21

Oprawy do mocowania soczewek przez owinięcie wykonuje się

A. z cynku

B. ze stali

C. z mosiądzu

D. z brązu

Mosiądz, będący stopem miedzi i cynku, jest materiałem o doskonałych właściwościach mechanicznych i odporności na korozję, co czyni go idealnym wyborem do produkcji opraw mocujących soczewki. Dzięki swojej plastyczności, mosiądz może być łatwo formowany i obrabiany, co pozwala na precyzyjne dopasowanie do wymogów konstrukcyjnych. W praktycznych zastosowaniach, mosiężne elementy są wykorzystywane w różnych branżach, takich jak optyka, gdzie wymagane są wysokie standardy jakości i trwałości. Zgodnie z normami ISO dotyczącymi materiałów do zastosowań optycznych, mosiądz charakteryzuje się stabilnością wymiarową oraz odpowiednim poziomem twardości, co zapewnia długotrwałe użytkowanie bez ryzyka deformacji. Dodatkowo, mosiądz ma estetyczny wygląd, co jest istotne w produktach przeznaczonych do użytku konsumenckiego, gdzie design odgrywa ważną rolę.

Pytanie 22

Do łączenia soczewek w mikroskopach nie wykorzystuje się

A. cyjanopanu

B. balsaminu

C. Loctite

D. balsamu

Użycie cyjanopanu, Loctite czy balsaminu w kontekście klejenia soczewek obiektywów mikroskopowych może wydawać się intuicyjne, jednak każde z tych podejść ma swoje ograniczenia. Cyjanopan, chociaż wykazuje dobre właściwości adhezyjne, może być problematyczny w zastosowaniach optycznych ze względu na możliwość wytwarzania odcieni barwnych oraz odblasków, które mogą wpływać na jakość obrazu. Z kolei Loctite, będący marką szerokiej gamy klejów, jest często używany w różnych aplikacjach przemysłowych, ale nie wszystkie jego produkty są odpowiednie do zastosowań optycznych, gdyż niektóre mogą zawierać składniki, które w dłuższym czasie mogą prowadzić do uszkodzenia elementów szklanych. Balsamin, podobnie jak balsam, staje się nieodpowiedni ze względu na zmieniające się właściwości optyczne oraz degradację chemiczną, co skutkuje pogorszeniem jakości obrazów uzyskiwanych z mikroskopów. W branży optycznej kluczowe jest stosowanie materiałów, które nie tylko zapewniają silne połączenie, ale także nie wpływają negatywnie na przejrzystość i jakość optyczną. Praktyka pokazuje, że wybór niewłaściwych materiałów klejących może prowadzić do poważnych błędów w interpretacji wyników mikroskopowych, co jest szczególnie istotne w badaniach naukowych i diagnostyce.

Pytanie 23

W procesie tworzenia laserów na ciałach stałych, na pręty nie wykorzystuje się

A. szkła flintowego

B. kryształu rubinu

C. tytanu z szafirem

D. szkła neodymowego

Szkło flintowe, mimo że posiada pewne właściwości optyczne, nie jest używane do budowy laserów na ciałach stałych ze względu na swoje fizyczne właściwości, które nie sprzyjają efektywnemu wzbudzaniu i amplifikacji światła. W laserach na ciałach stałych kluczowe jest, aby materiał aktywny miał odpowiednią strukturę krystaliczną i mógł efektywnie absorbować oraz emitować światło. Kryształy rubinu, tytan z szafirem oraz szkło neodymowe są materiałami, które wykazują korzystne właściwości emitujące i amplifikacyjne, co czyni je idealnymi do zastosowań laserowych. Przykładem może być laser rubinowy, który był jednym z pierwszych laserów stworzonych w historii i jest nadal stosowany w technologiach medycznych oraz w systemach holograficznych, gdzie wymagana jest precyzyjna kontrola nad wiązką światła. W związku z tym, konstrukcje laserów na ciałach stałych opierają się na dobrze zdefiniowanych materiałach, które są zgodne z aktualnymi standardami branżowymi.

Pytanie 24

W naprawianym mikroskopie są obiektywy o powiększeniu 10x, 80x oraz 100x. Jakie powiększenie powinien mieć dodatkowy obiektyw, aby mikroskop uzyskał powiększenie 640x, używając okularów o powiększeniu 10x lub 16x?

A. 60x

B. 40x

C. 5x

D. 20x

Aby mikroskop mógł uzyskiwać powiększenie 640x przy użyciu okularu o powiększeniu 10x, potrzebujemy obiektywu o powiększeniu 64x. Jednak w dostępnych obiektywach posiadamy 10x, 80x, oraz 100x. Dlatego musimy wykorzystać okular o powiększeniu 10x i obiektyw 40x, co razem da 400x. Kiedy dodamy powiększenie okularu 10x do obiektywu 40x, uzyskujemy 400x, a następnie, aby osiągnąć 640x, możemy użyć okularu 16x, co w połączeniu z obiektywem 40x rzeczywiście da nam 640x. Taki dobór obiektywów i okularów jest zgodny z zasadami mikroskopii, w których kluczowe jest zrozumienie, jak różne powiększenia wpływają na jakość obrazu oraz jego detale. W laboratoriach i pracowniach badawczych stosowanie optymalnych kombinacji obiektywów oraz okularów wpływa na precyzję obserwacji, a także na jakość uzyskiwanych wyników.

Pytanie 25

Soczewki do obiektywów achromatycznych w lunetach produkuje się ze szkła

A. kronowego i flintowego

B. wyłącznie flintowego

C. flintowego oraz neodymowego

D. wyłącznie kronowego

Obiektywy achromatyczne w lunetach są projektowane w celu minimalizacji aberracji chromatycznych, co osiąga się dzięki zastosowaniu dwóch typów szkła: kronowego i flintowego. Szkło kronowe, charakteryzujące się niskim współczynnikiem załamania światła, jest używane do budowy soczewek wypukłych, które skupiają światło, co jest kluczowe dla uzyskania wyraźnego obrazu. Z kolei szkło flintowe, charakteryzujące się wyższym współczynnikiem załamania, jest stosowane w soczewkach wklęsłych, co także wpływa na redukcję aberracji chromatycznych. Dzięki użyciu obu tych rodzajów szkła, obiektywy są w stanie zredukować różnice w załamaniu światła dla różnych długości fal, co prowadzi do znacznie lepszej jakości obrazu. Przykłady zastosowania takich obiektywów obejmują lunety astronomiczne oraz dalmierze optyczne, gdzie precyzyjna jakość obrazu jest niezbędna do skutecznej obserwacji i analizy. W branży optycznej stosowanie soczewek achromatycznych jest standardem, ponieważ zapewnia wysoką jakość optyki, co jest zgodne z najlepszymi praktykami projektowania i produkcji optyki.

Pytanie 26

W dokumentacji technicznej oznaczenie ΔN wskazuje na maksymalną odchyłkę

A. owalizacji

B. współczynnika załamania

C. promienia soczewki

D. promienia sprawdzianu

Wybór promienia soczewki jako interpretacji symbolu ΔN jest mylny, ponieważ symbol ten nie odnosi się do dopuszczalnych odchylek promienia, lecz do owalizacji. Promień soczewki jest jednym z kluczowych parametrów przy projektowaniu układów optycznych, jednak jego tolerancje nie są wyrażane przy pomocy symbolu ΔN. Z kolei promień sprawdzianu również nie ma związku z owalizacją, ponieważ jest to miara używana w kontekście narzędzi pomiarowych, które służą do weryfikacji wymiarów obiektów, ale nie odnosi się bezpośrednio do odchyłek kształtu. W przypadku współczynnika załamania, błąd polega na nieodróżnieniu parametrów geometrycznych od optycznych; współczynnik załamania jest właściwością materiału, a nie jest bezpośrednio związany z kształtem obiektu. Powszechnym błędem jest mylenie terminologii i symboliki w inżynierii, co prowadzi do nieporozumień w zakresie tolerancji i jakości produkcji. Właściwe zrozumienie symboli i ich zastosowanie w praktyce jest kluczowe dla efektywności procesów inżynieryjnych oraz zapewnienia wysokich standardów jakości w produkcji wyrobów optycznych.

Pytanie 27

Jakie urządzenie optyczne jest wykorzystywane do pomiaru dioptrii okularów?

A. lunetka dioptryjna

B. lunetka autokolimacyjna

C. dynametr Ramsdena

D. dioptriomierz

Dioptriomierz, choć również jest przyrządem optycznym, nie jest przeznaczony do sprawdzania podziałki dioptryjności okularów. Zamiast tego, jego podstawowe zastosowanie polega na pomiarze mocy optycznej soczewek i innych elementów optycznych. Użytkownicy mogą mylić funkcje tych dwóch narzędzi, jednak ważne jest zrozumienie, że dioptriomierz nie oferuje takiej samej precyzji dotyczącej korekty wzroku jak lunetka dioptryjna. Lunetka autokolimacyjna jest z kolei używana w inny sposób – służy głównie do kalibracji i sprawdzania układów optycznych, a nie do bezpośredniego pomiaru dioptrii w okularach. Może to prowadzić do błędnych wniosków w zakresie wyboru odpowiednich narzędzi do otrzymywania miar optycznych. Dynametr Ramsdena, mimo że jest ważnym narzędziem w optyce, pełni zupełnie inną funkcję, związana głównie z pomiarem kątów. W praktyce, wykorzystanie niewłaściwego instrumentu może prowadzić do niedokładności w ocenie stanu wzroku pacjenta oraz błędów w doborze okularów, co ma bezpośredni wpływ na jakość ich widzenia."

Pytanie 28

Elementy optyczne o okrągłych kształtach powinny być czyszczone przesuwając tampon

A. ruchem okrężnym od centrum powierzchni

B. wzdłuż krótszej krawędzi

C. ruchem okrężnym do centrum powierzchni

D. wzdłuż dłuższej krawędzi

Ruch kolisty od środka to naprawdę dobra metoda na czyszczenie okrągłych elementów optycznych. Dzięki temu siła czyszcząca rozkłada się równomiernie, co zmniejsza ryzyko porysowania. A jak to działa? Zanieczyszczenia są ściągane do środka, nie na zewnątrz, więc nie rozprzestrzeniamy ich na krawędzie. Na przykład, przy czyszczeniu soczewek w aparatach, to mega ważne, bo zarysowania mogą naprawdę zepsuć zdjęcia. W branży mówimy o tym, że istnieją standardy, jak ISO 10110, które pokazują, jak istotne jest dobre czyszczenie optyki. To wszystko wpływa na to, jak długo te elementy będą nam służyły i jak dobre będą zdjęcia. Używając tej techniki, chronimy je przed zabrudzeniami, które mogą negatywnie wpłynąć na ich działanie. Na pewno warto się tego trzymać!

Pytanie 29

Jakie powiększenie jest reprezentowane symbolem G?

A. Kątowe

B. Poprzeczne

C. Podłużne

D. Wizualne

Odpowiedź 'Wizualne' jest poprawna, ponieważ w kontekście optyki oraz pomiarów przy użyciu mikroskopów, powiększenie wizualne określa zdolność systemu optycznego do wyrażania obrazu obiektu w powiększonej formie. Wizualne powiększenie jest kluczowym pojęciem w mikroskopii, gdyż pozwala na obserwację detali, które są niewidoczne gołym okiem. Przykładem zastosowania powiększenia wizualnego jest obserwacja próbek biologicznych w mikroskopach świetlnych, gdzie powiększenia mogą dochodzić nawet do 1000x, co umożliwia badanie komórek i ich struktur. W praktyce, wyznaczanie powiększenia wizualnego wiąże się z zastosowaniem soczewek o określonej ogniskowej, co jest zgodne z zasadami optyki geometrzycznej. Znajomość tego pojęcia jest niezbędna dla naukowców, techników laboratoryjnych oraz studentów kierunków biologicznych i medycznych, co czyni go fundamentalnym elementem edukacji w dziedzinie nauk przyrodniczych.

Pytanie 30

W naprawianym mikroskopie znajdują się soczewki o powiększeniu 10, 40 i 80 oraz okulary o powiększeniu 5^x lub 10^x. Jakie powiększenie powinien mieć obiektyw, aby mikroskop umożliwiał uzyskanie powiększenia 1000^x?

A. 20x

B. 5x

C. 100x

D. 60x

Obiektyw o powiększeniu 100x jest kluczowy dla uzyskania całkowitego powiększenia mikroskopu wynoszącego 1000x. Całkowite powiększenie uzyskuje się poprzez pomnożenie powiększenia obiektywu przez powiększenie okularu. W tym przypadku mamy trzy obiektywy o powiększeniach 10x, 40x i 80x oraz okulary o powiększeniach 5x i 10x. Aby obliczyć wymagane powiększenie obiektywu, musimy ustalić, jakie powiększenie okularu będzie używane. Przy użyciu okularu 10x, obiektyw musi zapewnić powiększenie 100x (10x * 100 = 1000x). Zastosowanie obiektywu 100x w połączeniu z okularami 10x umożliwia badanie mikroskopowe, na przykład w biologii komórkowej lub mikrobiologii, gdzie wysoka rozdzielczość jest niezbędna do obserwacji szczegółowych struktur komórkowych. W praktyce, wybór odpowiedniego obiektywu jest kluczowy dla uzyskania optymalnej jakości obrazu oraz kontrastu, co jest istotne w analizach laboratoryjnych.

Pytanie 31

W trakcie finalnego montażu pryzmatycznej lornetki konieczne jest dostosowanie

A. paracentryczności

B. parafokalności

C. apertury numerycznej

D. skrewcenia obrazu

Podczas analizy wszystkich pozostałych odpowiedzi, warto zauważyć, że paracentryczność odnosi się do umiejętności utrzymania obrazu w centrum pola widzenia, co jest istotne, ale nie jest głównym celem montażu końcowego lornetki pryzmatycznej. Ustawienie paracentryczności jest bardziej związane z ergonomią i komfortem użytkownika, a nie z precyzyjnym obrazowaniem, co czyni je niewłaściwym wyborem w kontekście tego pytania. Parafokalność dotyczy z kolei możliwości ustawienia ostrości na różnych odległościach bez konieczności ponownego ustawiania, co także nie jest kluczowym elementem w procesie montażu lornetki pryzmatycznej. Właściwe ustawienie ostrości ma znaczenie w codziennym użytkowaniu, jednak nie wpływa bezpośrednio na jakość obrazu, a bardziej na wygodę jego obserwacji. Apertura numeryczna jest terminem stosowanym w kontekście obiektywów fotograficznych i mikroskopowych, a jej znaczenie w lornetkach jest ograniczone. Chociaż ważne jest, aby lornetki miały odpowiednią aperturę dla zbierania światła, to jednak montaż końcowy w kontekście tej lornetki nie polega na ustawieniu tego parametru. Syntetyzując, wszystkie te odpowiedzi koncentrują się na różnych aspektach optyki, które mogą być istotne w szerszym kontekście, ale nie odnoszą się bezpośrednio do kluczowego elementu, jakim jest skręcenie obrazu, które jest niezbędne dla uzyskania prawidłowego obrazu w kwadrantach lornetki pryzmatycznej.

Pytanie 32

Którego z poniższych materiałów nie wykorzystuje się do produkcji opraw soczewek?

A. Stopów srebra.

B. Stali.

C. Mosiądzu.

D. Stopów aluminium.

Odpowiedź, że stosuje się stopy srebra, jest poprawna, ponieważ materiały te nie są typowo używane do produkcji opraw soczewek. Stopy srebra charakteryzują się wysoką przewodnością elektryczną oraz odpornością na korozję, co sprawia, że są idealne do zastosowań w elektronice, ale nie są preferowane w optyce z uwagi na swoją przewodność, co może wpływać na właściwości optyczne. Do produkcji opraw soczewek najczęściej wykorzystuje się materiały takie jak stal, mosiądz czy stopy aluminium, które oferują odpowiednią trwałość i lekkość. W kontekście produkcji opraw okularowych, ważne jest, aby materiały były zarówno lekkie, jak i odporne na codzienne zużycie. Przykładowo, stal nierdzewna jest popularnym wyborem z powodu swojej wytrzymałości i estetyki. Dobre praktyki w branży optycznej zalecają stosowanie materiałów, które nie tylko zapewniają trwałość, ale także komfort noszenia dla użytkownika. Wybór odpowiedniego materiału ma kluczowe znaczenie dla jakości i funkcjonalności opraw soczewek.

Pytanie 33

Aby skonstruować układ achromatyczny, konieczne jest użycie przynajmniej

A. trzech soczewek

B. jednej soczewki

C. czterech soczewek

D. dwóch soczewek

Odpowiedź, że do budowy układu achromatycznego należy zastosować co najmniej dwie soczewki jest prawidłowa, ponieważ układ achromatyczny składa się z pary soczewek o różnych współczynnikach załamania światła, które są ze sobą połączone. Celem tego układu jest zminimalizowanie aberracji chromatycznych, które występują, gdy różne długości fal światła są załamywane w różny sposób. W praktyce, najczęściej stosuje się kombinację soczewki wypukłej (szkło o wysokim współczynniku załamania) i soczewki wklęsłej (szkło o niskim współczynniku załamania). Taki układ pozwala na skorygowanie różnicy ogniskowych dla dwóch różnych długości fal, co przyczynia się do uzyskania ostrego obrazu w całym zakresie widma. Ten typ układu jest szeroko stosowany w aparatach fotograficznych, teleskopach oraz mikroskopach, gdzie precyzja obrazu jest kluczowa. W branży optycznej standardowe podejścia do konstrukcji optyki zawierają wytyczne dotyczące projektowania układów achromatycznych, co potwierdza ich znaczenie w aplikacjach wymagających wysokiej jakości obrazów.

Pytanie 34

Paracentryczność w mikroskopach optycznych oznacza stałość

A. ostrości obrazu preparatu przy zmianie obiektywu

B. ustawienia centralnego punktu pola widzenia przy zmianie obiektywu

C. ustawienia centralnego punktu pola widzenia przy zmianie okularu

D. ostrości obrazu preparatu przy zmianie okularu

Paracentryczność w mikroskopach optycznych oznacza, że zmiana obiektywu nie wpływa na położenie centralnego punktu pola widzenia, co jest kluczowe dla uzyskania spójnych i dokładnych obserwacji. Dzięki temu, gdy użytkownik przełącza się między różnymi obiektywami, centralny punkt obserwacji pozostaje niezmienny, co pozwala na utrzymanie obiektu w polu widzenia bez konieczności dodatkowego regulowania układu optycznego. Taka zasada jest szczególnie istotna w mikroskopach stosowanych w biologii czy medycynie, gdzie precyzyjne obserwacje są niezbędne do analizy struktur komórkowych. Przykładowo, w badaniach histologicznych, gdzie konieczne jest przechodzenie między obiektywami o różnych powiększeniach, paracentryczność pozwala na efektywne i szybkie zmiany ogniskowej bez utraty złożoności badania. W praktyce, aby zapewnić paracentryczność, wysokiej jakości mikroskopy stosują zaawansowane systemy optyczne, które minimalizują aberracje i zapewniają spójność między różnymi komponentami optycznymi, co stanowi standard w nowoczesnych technologiach mikroskopowych.

Pytanie 35

Modyfikacja krzywizny smoły za pomocą podcinania przeprowadzana jest w trakcie procesu

A. polerowania

B. szlifowania zgrubnego

C. szlifowania dokładnego

D. frezowania

Polerowanie to taki proces, gdzie wygładzamy powierzchnię materiału. W przypadku smoły chodzi o to, żeby uzyskać ładny kształt i estetykę. Podczas polerowania używa się różnych narzędzi i materiałów, które pomagają usunąć drobne nierówności, a to z kolei poprawia, jak to wszystko wygląda i jak się zachowuje. Na przykład w motoryzacji, gdy poleruje się smołę, która jest używana w karoseriach, to wychodzi naprawdę świetna jakość, co pasuje do norm ISO 9001. Polerowanie to też dobry sposób na przygotowanie materiału do kolejnych etapów, jak malowanie czy lakierowanie. Takie przygotowanie jest mega ważne, bo wpływa na trwałość i wygląd gotowych produktów. Z mojego doświadczenia, regularne sprawdzanie efektów polerowania to dobry pomysł, bo to pozwala na utrzymanie jakości i zmniejszenie odpadów. Odpowiednie techniki polerowania mogą też wpłynąć na właściwości chemiczne smoły i jej odporność na różne warunki, co jest przydatne, gdy używamy jej w trudnych warunkach eksploatacyjnych.

Pytanie 36

Możliwość pomiaru współczynnika załamania szkła optycznego można uzyskać przy użyciu

A. fotometru

B. spektroskopu

C. refraktometru

D. frontofokometru

Spektroskop, choć użyteczny w analizie widmowej, nie jest odpowiednim narzędziem do bezpośredniego pomiaru współczynnika załamania światła. Jego główną funkcją jest rozdzielanie światła na jego składowe długości fal, co może być użyteczne w identyfikacji substancji, ale nie dostarcza informacji o załamaniu światła w danym materiale. Frontofokometr, z kolei, jest urządzeniem stosowanym w optyce do pomiaru mocy soczewek, ale również nie mierzy współczynnika załamania. Jego zastosowanie polega na ocenie optycznych właściwości soczewek, co jest zupełnie inną dziedziną niż pomiar współczynnika załamania. Fotometr jest narzędziem do pomiaru natężenia światła, nie ma więc zastosowania w kontekście pomiarów optycznych dotyczących załamania. Wybierając niewłaściwe urządzenia, można wprowadzić się w błąd co do właściwości materiałów optycznych. Kluczowe jest, aby rozumieć specyfikę każdego z urządzeń oraz ich zastosowanie w kontekście różnych pomiarów optycznych. Często spotykanym błędem jest pomylenie funkcji urządzeń, co może prowadzić do niewłaściwych wniosków i badań, a tym samym wpływać na jakość i efektywność zastosowanych materiałów w praktyce.

Pytanie 37

Nie można uzyskać dziesiątej lub wyższej klasy chropowatości w wyniku obróbki, kończącej się na etapie

A. docierania

B. szlifowania dokładnego

C. honowania

D. polerowania powierzchni

Szlifowanie dokładne to proces obróbczy, który umożliwia uzyskanie wysokiej precyzji wymiarowej oraz chropowatości powierzchni na poziomie nieprzekraczającym dziesiątej klasy. W trakcie tego procesu stosuje się narzędzia o dużej twardości, jak diamenty lub węgliki spiekane, które skutecznie usuwają materiał z powierzchni obrabianego elementu. Przykładowo, w przemyśle motoryzacyjnym szlifowanie dokładne jest wykorzystywane do przetwarzania bloków silnika, gdzie kluczowa jest niska chropowatość dla zapewnienia odpowiedniego uszczelnienia. Dodatkowo, proces ten znajduje zastosowanie w produkcji elementów precyzyjnych, takich jak łożyska czy wały, gdzie minimalizacja tarcia jest niezbędna. Zgodnie z normami ISO, poziom chropowatości powierzchni uzyskany w wyniku szlifowania dokładnego może wynosić nawet Ra 0,2 µm, co stawia ten proces w czołówce technologii obróbczej.

Pytanie 38

Paracentrycznością w mikroskopach optycznych określa się stałość

A. położenia centralnego punktu pola widzenia przy wymianie obiektywu

B. ostrości widzenia preparatu przy wymianie okularu

C. położenia centralnego punktu pola widzenia przy wymianie okularu

D. ostrości widzenia preparatu przy wymianie obiektywu

Paracentryczność w mikroskopach optycznych odnosi się do zdolności układu optycznego do zachowania stałego położenia centralnego punktu pola widzenia podczas zmiany obiektywu. Oznacza to, że kiedy zmieniamy obiektywy mikroskopu, centralny punkt obserwacji pozostaje w tym samym miejscu, co pozwala na swobodne przechodzenie między różnymi powiększeniami bez utraty ostrości lub konieczności ponownego ustawiania próbki. Takie podejście jest kluczowe w pracach badawczych i diagnostycznych, gdzie precyzyjne śledzenie obiektów jest niezbędne. W praktyce, paracentryczność ułatwia również pracę w laboratoriach, gdzie czas jest istotnym czynnikiem, a także w edukacji, gdy uczniowie mogą łatwo porównywać różne powiększenia bez konieczności ciągłych korekcji. Wysokiej jakości mikroskopy optyczne, zgodne z międzynarodowymi standardami, takie jak ISO 9345, często implementują mechanizmy paracentryczne jako standardową funkcjonalność, co świadczy o ich zaawansowanej konstrukcji optycznej i ergonomii użytkowania. Zrozumienie i wykorzystanie paracentryczności jest zatem istotne dla każdego, kto pracuje z mikroskopami optycznymi.

Pytanie 39

Jakim symbolem określa się akceptowalną odchyłkę od średniej dyspersji?

A. Δ(δF – δC)

B. ΔN

C. Δnd

D. Δ(nf – nc)

Odpowiedź Δ(nf – nc) jest prawidłowa, ponieważ symbol ten oznacza dopuszczalną odchyłkę dyspersji średniej, która jest kluczowym parametrem w statystyce i inżynierii. Dyspersja średnia odnosi się do rozrzutu wartości w zbiorze danych wokół średniej, a jej odchyłka jest istotna przy ocenie jakości danych i ich stabilności. W praktyce, np. w przemyśle produkcyjnym, analiza dyspersji jest niezbędna do zapewnienia, że procesy produkcyjne są zgodne z wymaganymi normami jakości. W przypadku, gdy wartość odchyłki jest zbyt duża, może to wskazywać na problemy w procesie, wymagające dodatkowego nadzoru lub korekcji. W kontekście standardów branżowych, takich jak ISO 9001, kontrola jakości i ciągłe doskonalenie procesów opierają się na dokładnej analizie dyspersji, co podkreśla znaczenie tego parametru w zapewnieniu wysokiej jakości produktów i usług.

Pytanie 40

Jakie zjawisko związane jest z dwójłomnością?

A. kolimacją wiązki

B. budową światłowodów

C. interferencją światła

D. polaryzacją światła

Zjawisko dwójłomności jest związane z polaryzacją światła, ponieważ dotyczy sposobu, w jaki materiały optyczne reagują na światło w zależności od kierunku polaryzacji fal elektromagnetycznych. Dwójłomność występuje, gdy materiał wykazuje różne współczynniki załamania dla różnych kierunków polaryzacji. Przykładem są kryształy, takie jak kalcyt, które dzielą padające na nie światło na dwa promienie o różnym kierunku i prędkości. W praktyce, zjawisko to jest wykorzystywane w różnych technologiach optycznych, takich jak mikroskopy dwójłomne, które umożliwiają analizę struktury materiałów. Dodatkowo, dwójłomność ma zastosowanie w projektowaniu komponentów optycznych, gdzie kontrola nad polaryzacją światła jest kluczowa, na przykład w filtrach polaryzacyjnych stosowanych w fotografii czy w technologii LCD. Zrozumienie dwójłomności pozwala również na rozwijanie nowych technologii, takich jak elastyczne wyświetlacze czy innowacyjne materiały w optoelektronice, które mogą dostosowywać swoje właściwości optyczne w zależności od zastosowanej polaryzacji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej