Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik fotografii i multimediów
  • Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
  • Data rozpoczęcia: 15 maja 2025 19:38
  • Data zakończenia: 15 maja 2025 20:02

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

W cyfrowych aparatach, ocena natężenia światła na podstawie bardzo małego fragmentu obrazu nazywana jest trybem

A. centralnie ważonym
B. punktowym
C. matrycowym
D. wielosegmentowym
Odpowiedź punktowy jest prawidłowa, ponieważ oznacza tryb pomiaru natężenia światła, w którym aparat mierzy jasność w bardzo małym obszarze kadru. Taki sposób pomiaru jest szczególnie użyteczny w sytuacjach, gdy istotne jest zarejestrowanie detali w specyficznych miejscach obrazu, na przykład w portretach, gdzie chcemy uchwycić szczegóły na twarzy modela, niezależnie od oświetlenia tła. W praktyce, korzystając z pomiaru punktowego, kreatywni fotografowie mogą lepiej kontrolować ekspozycję, minimalizując wpływ niejednorodnego oświetlenia. Warto zaznaczyć, że tryb punktowy idealnie sprawdza się również podczas fotografowania obiektów w trudnych warunkach oświetleniowych, takich jak przy silnym kontraście między jasnymi i ciemnymi obszarami. Standardy branżowe sugerują, aby z tego trybu korzystać w sytuacjach wymagających precyzyjnego uchwycenia detali, co czyni go nieocenionym narzędziem w arsenale każdego fotografa.
Pytanie 2

Aby zeskanować kolorowy oryginał na nieprzezroczystym, sztywnym podłożu o wysokiej gęstości optycznej elementów obrazu, należy wykorzystać skaner

A. płaski do oryginałów refleksyjnych o dużej dynamice skanowania
B. płaski do oryginałów refleksyjnych o małej dynamice skanowania
C. bębnowy o dużej dynamice skanowania
D. do filmów o małej dynamice skanowania
Wybór skanera filmowego o małej dynamice skanowania jest niewłaściwy, ponieważ takie urządzenia nie są przystosowane do skanowania oryginałów barwnych na nieprzeźroczystym podłożu. Skanery filmu są zazwyczaj projektowane z myślą o pracy z materiałami przezroczystymi, takimi jak negatywy lub slajdy, gdzie światło przechodzi przez materiał, a nie odbija się od niego. Zatem zastosowanie skanera filmowego w kontekście oryginałów refleksyjnych prowadziłoby do zniekształceń obrazu oraz utraty jakości kolorystycznej. Problematyczne jest również podejście związane z małą dynamiką skanowania, które ogranicza zakres tonalny, co jest kluczowe przy pracy z materiałami wysokiej rozdzielczości. Wybór skanera płaskiego do oryginałów refleksyjnych o małej dynamice skanowania również nie jest odpowiedni, gdyż ogranicza zdolność do uchwycenia pełni detali i kolorów. Użytkownicy często mylą różne typy skanera i ich przeznaczenia, co wynika z braku zrozumienia podstawowych zasad działania tych urządzeń oraz ich specyfikacji technicznych. Niezrozumienie, jakie parametry są kluczowe dla jakości skanowania, może prowadzić do wyboru niewłaściwego sprzętu, co w efekcie obniża jakość końcowego obrazu.
Pytanie 3

W cyfrowej obróbce zdjęć, krzywe tonalne (curves) pozwalają na

A. usuwanie szumów przy wysokich wartościach ISO
B. automatyczne wyrównanie poziomów ekspozycji
C. selektywną korekcję zniekształceń obiektywu
D. precyzyjną regulację kontrastu w wybranych zakresach tonalnych
Krzywe tonalne to jedno z najpotężniejszych narzędzi w cyfrowej obróbce zdjęć, które umożliwia precyzyjną regulację kontrastu w wybranych zakresach tonalnych. Dzięki nim można manipulować światłem w sposób lokalny, co oznacza, że mamy pełną kontrolę nad jasnością i kontrastem w różnych częściach obrazu. Na przykład, jeśli chcemy zwiększyć kontrast w cieniach bez wpływu na jasne partie zdjęcia, możemy to łatwo osiągnąć przy pomocy krzywych. To narzędzie jest szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy zdjęcia wymagają korekcji ekspozycji, ale nie chcemy degradacji jakości w wybranych fragmentach obrazu. W praktyce, krzywe tonalne są często stosowane do podkreślenia detali w cieniach i światłach lub do nadania zdjęciom bardziej dramatycznego, artystycznego wyrazu. Dobry fotograf powinien opanować tę technikę, aby z pełnym zrozumieniem wykorzystać potencjał swojej pracy.
Pytanie 4

Obiektyw powiększalnika z zanieczyszczoną soczewką, pokrytą drobnymi cząstkami kurzu, powinien być czyszczony przy użyciu

A. pędzelka z gruszką
B. bibułki do tuszu oraz pędzelka
C. wody z mikrofibry
D. wody destylowanej z detergentem
Pędzelek z gruszką jest najlepszym narzędziem do czyszczenia soczewek obiektywu powiększalnika, ponieważ pozwala na usunięcie drobnych cząstek kurzu bez ryzyka zarysowania powierzchni. Gruszka umożliwia wydmuchanie powietrza, co skutecznie usuwa zanieczyszczenia, jednocześnie nie wprowadzając dodatkowych substancji, które mogłyby zaszkodzić optyce. W przeciwieństwie do innych metod, takich jak użycie wody, nie ma ryzyka wprowadzenia wilgoci, która mogłaby prowadzić do pleśni lub uszkodzenia powłok antyrefleksyjnych. Dobre praktyki w zakresie konserwacji sprzętu optycznego zalecają regularne czyszczenie obiektywów, aby zachować jakość obrazu, a pędzelek z gruszką jest idealnym rozwiązaniem w codziennej pielęgnacji. Użycie tego typu narzędzi jest powszechną metodą stosowaną w fotografii i optyce, gdzie zachowanie czystości optyki jest kluczowe dla uzyskania najlepszych rezultatów.
Pytanie 5

Jakie tło powinno być użyte, aby osiągnąć maksymalną różnicę w jasności na kolorowym obrazie między tłem a fotografowanym czerwonym jabłkiem?

A. Purpurowe
B. Niebieskie
C. Białe
D. Zielone
Zielone tło, pomimo że może się wydawać sensowne, nie daje wystarczającego kontrastu z czerwonym jabłkiem. W końcu zielony i czerwony to kolory komplementarne, czyli znajdują się z dwóch stron koła kolorów. Ale w praktyce, przez to, że są blisko siebie w spektrum, różnica w jasności między nimi nie jest już taka wyraźna. Niebieskie tło też nie jest najlepszym pomysłem, bo znowu nie zapewnia odpowiedniej różnicy jasności z czerwonym. Chłodny niebieski może się zlewać z czerwonym, co może utrudnić dostrzeganie tego koloru. Purpurowe tło jest bliskie czerwieni, więc znowu obniża kontrast. Myślę, że problem z wyborem tła to brak zrozumienia zasad teorii kolorów i ich wpływu na postrzeganie jasności. W fotografii, żeby uzyskać dobry kontrast, tło powinno być neutralne albo mocno różnić się od kolorów obiektów, żeby je lepiej wyeksponować. Warto pamiętać, że biel to uniwersalny kolor, który nie tylko odbija światło, ale też nie wpływa na postrzeganie innych kolorów zdjęć.
Pytanie 6

System Bellows Factor w fotografii analogowej oznacza

A. współczynnik załamania światła w obiektywach szerokokątnych
B. stopień kompresji obrazu na materiale negatywowym
C. współczynnik korekcji ekspozycji przy stosowaniu mieszka fotograficznego
D. wartość rozproszenia światła przy użyciu filtrów efektowych
Zrozumienie różnych aspektów fotografii analogowej może być skomplikowane, zwłaszcza jeśli chodzi o terminy techniczne. W przypadku załamania światła w obiektywach szerokokątnych, chodzi o zjawisko, które nie ma bezpośredniego związku z systemem Bellows Factor. To, co rzeczywiście ma miejsce, to rozpraszanie i zniekształcenie obrazu, ale to nie to jest celem Bellows Factor. Odpowiedzi dotyczące stopnia kompresji obrazu na materiale negatywowym oraz wartości rozproszenia światła przy użyciu filtrów efektowych również są błędne. Kompresja obrazu odnosi się do efektów wywoływanych przez różne rodzaje obiektywów i ich zastosowanie, a nie do korekcji ekspozycji związanej z używaniem mieszka. Z kolei rozproszenie światła przy użyciu filtrów efektowych jest zupełnie odrębną kwestią, dotyczącą manipulacji światłem w celu uzyskania określonych efektów artystycznych, ale nie ma związku z korekcją ekspozycji w kontekście zmiany odległości między obiektywem a matrycą. To może prowadzić do mylnych wniosków u osób, które nie mają pełnego zrozumienia tych pojęć. Kluczowe jest, aby pamiętać, że poprawna ekspozycja to wynik prawidłowego zrozumienia zarówno parametrów obiektywu, jak i odległości, co podkreśla znaczenie znajomości Bellows Factor w praktycznej fotografii analogowej.
Pytanie 7

Gromadząc sprzęt potrzebny do robienia zdjęć lustrzanką jednoobiektywową małych obiektów z podkreśleniem ich szczegółów, trzeba uwzględnić

A. obiektyw stałoogniskowy z oznaczeniem Makro
B. obiektyw zmiennoogniskowy
C. filtr UV
D. soczewkę nakładaną
Obiektyw stałoogniskowy z oznaczeniem Makro to idealny wybór do fotografowania małych przedmiotów z uwidocznieniem ich detali. Tego typu obiektywy charakteryzują się dużą zdolnością do odwzorowywania szczegółów oraz umożliwiają fotografię z bliskiej odległości. W standardach fotografii makro, kluczowe znaczenie ma także niska głębia ostrości, co pozwala na uzyskanie efektu bokeh, tła pięknie rozmytego, co podkreśla detale fotografowanego obiektu. Przykładem zastosowania obiektywu makro może być fotografia biżuterii, gdzie detale takie jak kamienie szlachetne czy faktura materiałów są kluczowe dla estetyki zdjęcia. Obiektywy makro są również często wykorzystywane w dokumentacji naukowej i przyrodniczej, gdzie precyzyjne odwzorowanie szczegółów jest niezbędne. Dodatkowo, stosując obiektyw makro, warto zwrócić uwagę na oświetlenie, które również odgrywa istotną rolę w fotografii detali, dlatego zaleca się użycie lamp makro lub pierścieniowe lampy LED.
Pytanie 8

Jakie właściwości użytkowe wielkoformatowego aparatu miechowego umożliwiają korygowanie zniekształceń perspektywicznych w fotografii budynków?

A. Wyciąg miecha
B. Rodzaj rejestrowanego obrazu
C. Wymienialne obiektywy
D. Kąt nachylenia czołówki i matówki
Pochyły czołówki i matówki w aparatach miechowych są naprawdę ważne, zwłaszcza jeśli chodzi o fotografię architektury. Dzięki nachylaniu czołówki można lepiej ustawić kąt obiektywu w stosunku do obiektu, co pomaga uniknąć zbieżnych linii na zdjęciach. Wiesz, jak to jest, kiedy aparat jest pod kątem i budynek wygląda jakby się ,,oddalał” z boku? To jest dokładnie ten efekt, który można wyeliminować! Na przykład, robiąc zdjęcia wieżowców, można uzyskać ładniejsze, prostsze linie, jeśli dobrze ustawi się czołówkę. To nie tylko wygląda lepiej, ale też pokazuje, że rozumiesz, jak działa fotografia architektoniczna. Warto też dodać, że pochyła matówka ułatwia kadrowanie i ostrzenie, co daje większą kontrolę nad tym, co w końcu trafia na zdjęcie. Z mojego doświadczenia, to naprawdę robi różnicę w jakości obrazów.
Pytanie 9

Aby usunąć kurz i drobne włoski z matrycy, najlepiej wykorzystać

A. wacik nasączony
B. chusteczkę nawilżoną wodą micelarną
C. specjalne pióro czyszczące
D. szmatkę
Specjalne pióro czyszczące to narzędzie zaprojektowane specjalnie do usuwania kurzu i drobnych zanieczyszczeń z matryc aparatów fotograficznych, obiektywów i innych delikatnych powierzchni optycznych. Dzięki zastosowaniu odpowiednich materiałów, takich jak włókna syntetyczne czy specjalne powłoki, pióra te skutecznie eliminują zanieczyszczenia, nie pozostawiając przy tym rys ani smug. W praktyce, podczas czyszczenia matrycy, warto delikatnie przesuwać pióro po jej powierzchni, wykorzystując jego właściwości elektrostatyczne do przyciągania cząsteczek kurzu. Ponadto, korzystanie z takiego narzędzia zminimalizuje ryzyko uszkodzenia delikatnych elementów optycznych w porównaniu do innych metod. W branży fotograficznej zaleca się regularne czyszczenie matrycy przy użyciu pióra, aby zapewnić optymalną jakość zdjęć i uniknąć niepożądanych efektów takich jak smugi czy plamy, które mogą wpłynąć na końcowy rezultat pracy. Warto również pamiętać, że profesjonalne pióra czyszczące są często dostosowane do specyficznych typów aparatów, co czyni je jeszcze bardziej efektywnymi.
Pytanie 10

Aby przekształcić obrazy analogowe na format cyfrowy, należy zastosować

A. monopodu
B. skanera
C. kopiarki
D. rzutnika
Kopiarka, rzutnik i monopod to urządzenia, które pełnią różne funkcje związane z obrazowaniem, ale nie są przeznaczone do przetwarzania obrazów analogowych na formę cyfrową. Kopiarka działa na zasadzie reprodukcji dokumentów, co oznacza, że jej zadaniem jest tworzenie kopii fizycznych dokumentów, a nie przekształcanie ich w format cyfrowy. W kontekście digitalizacji, kopiarka nie rejestruje obrazu w sposób, który umożliwia jego edytowanie czy archiwizowanie w formacie cyfrowym. Rzutnik z kolei jest narzędziem pozwalającym na wyświetlanie obrazów na powierzchni, na przykład w prezentacjach, lecz nie przetwarza ich na dane cyfrowe. Monopod jest statywem, który wspomaga stabilizację kamery lub aparatu, ale nie ma on żadnej funkcji związanej z digitalizacją obrazów. Użycie tych urządzeń dla celów skanowania obrazów analogowych jest więc nieprawidłowe, ponieważ nie spełniają one podstawowej funkcji przekształcania danych optycznych w postać cyfrową. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji tych urządzeń z ich zastosowaniem w procesach przetwarzania obrazu, co prowadzi do nieścisłości w zrozumieniu podstawowych zasad digitalizacji.
Pytanie 11

Urządzenie umożliwiające kontrolowaną ekspozycję materiału wrażliwego na światło oraz obliczenie jego światłoczułości, to

A. fotometr.
B. luksometr.
C. sensytometr.
D. densytometr.
Sensytometr to specjalistyczne urządzenie służące do oceny światłoczułości materiałów światłoczułych, takich jak filmy fotograficzne czy materiały graficzne. Dzięki kontrolowanej ekspozycji na światło, sensytometr umożliwia dokładne określenie charakterystyki filmu, co jest niezbędne w procesach fotograficznych oraz w grafice komputerowej. W praktyce, sensytometr pozwala na ustalenie krzywej charakterystycznej materiału, co jest kluczowe dla optymalizacji parametrów naświetlania w różnych warunkach. Profesjonaliści w dziedzinie fotografii i druku graficznego wykorzystują sensytometry do doskonalenia technik naświetlania oraz do zapewnienia wysokiej jakości reprodukcji kolorów. Przykładem zastosowania sensytometru jest przygotowanie materiałów do druku, gdzie dokładne dopasowanie światłoczułości jest kluczowe dla uzyskania właściwych efektów końcowych. Standardy branżowe, takie jak ISO 6 czy ISO 9, wskazują na znaczenie tych pomiarów w zachowaniu jakości obrazu i zgodności z normami.
Pytanie 12

Którą metodę uzyskiwania obrazu pozytywowego stosowano w dagerotypii?

A. Miedziana płytka poddawana jest trawieniu w kwasie siarkowym
B. Obraz utajony jest poddawany działaniu pary jodu
C. Obraz utajony jest poddawany działaniu pary rtęci
D. Posrebrzaną płytkę miedzianą poddaje się działaniu pary jodu
W niepoprawnych odpowiedziach pojawia się kilka koncepcji, które nie są zgodne z rzeczywistością procesu dagerotypowego. W pierwszej z nich sugeruje się, że obraz utajony poddawany jest działaniu pary jodu. Jod był używany w początkowych etapach przygotowania płytki, aby stworzyć warstwę światłoczułą, lecz nie był to proces wywołania. Działanie pary jodu miało na celu jedynie wytworzenie warstwy srebra halogenków, co jest tylko jednym z etapów produkcji dagerotypu, a nie jego wywołania. Kolejną omówioną koncepcją jest trawienie miedzianej płytki kwasem siarkowym, co również jest nieprawidłowe. Trawienie nie wchodzi w grę w kontekście dagerotypii, ponieważ proces ten dotyczy technik chemicznych wykorzystywanych w druku, a nie w wywołaniu obrazów. Typowym błędem w rozumieniu tego procesu jest mylenie przygotowania płytki z jej późniejszym wywołaniem. W rzeczywistości każde z tych podejść nie odnosi się do kluczowego etapu wywołania negatywu na pozytyw, czyli oddziaływania z parą rtęci, co stanowi nieodłączny element dagerotypii. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że proces tworzenia obrazu w dagerotypii jest złożony i składa się z wielu etapów, a każdy z nich ma swoją specyfikę i zastosowanie.
Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

Aby uzyskać na zdjęciu efekt sylwetkowy postaci, należy zastosować oświetlenie

A. górne z ekspozycją na głowę
B. tylne z ekspozycją na tło
C. przednie z ekspozycją na postać
D. boczne z ekspozycją na profil
Aby uzyskać efekt sylwetkowy postaci, kluczowe jest zastosowanie tylnego oświetlenia z odpowiednią ekspozycją na tło. Taki sposób oświetlenia pozwala na wyróżnienie konturów postaci, co nadaje zdjęciu dramatyzmu i głębi. Oświetlenie tylne, zwane także oświetleniem konturowym, powoduje, że postać staje się ciemniejsza lub nawet całkowicie czarna, podczas gdy tło zostaje jasno oświetlone. Przykładem mogą być sesje zdjęciowe w zachodzącym słońcu, gdzie promienie słoneczne tworzą efekt halo wokół postaci. W praktyce, warto eksperymentować z różnymi źródłami światła, aby uzyskać pożądany efekt. Warto pamiętać, że dobrze wykonany efekt sylwetkowy wymaga starannej kontroli nad ekspozycją, aby tło było wystarczająco jasne, a postać odpowiednio kontrastowała. Techniki te są szeroko stosowane w fotografii portretowej oraz w reklamie, gdzie celem jest przyciągnięcie uwagi na pierwszy plan, zachowując przy tym estetykę całości.
Pytanie 15

Właściwie zrobione zdjęcie do paszportu to zdjęcie

A. kolorowe, w rozmiarze 35 mm x 45 mm, na którym twarz zajmuje 70-80% całej powierzchni zdjęcia
B. czarno-białe, w rozmiarze 30 mm x 40 mm, na którym twarz zajmuje 60-70% całej powierzchni zdjęcia
C. kolorowe, w rozmiarze 30 mm x 40 mm, na którym twarz zajmuje 60-70% całej powierzchni zdjęcia
D. czarno-białe, w rozmiarze 35 mm x 45 mm, na którym twarz zajmuje 70-80% całej powierzchni zdjęcia
No więc, chodzi o to, że poprawne zdjęcie to takie kolorowe, w rozmiarze 35 mm x 45 mm, na którym twarz zajmuje 70-80% całej powierzchni. To są wytyczne od Międzynarodowej Organizacji Lotnictwa Cywilnego (ICAO) i jak bierzesz paszport, to musisz się do nich stosować. Ten standardowy format to nie przypadek – im większą część zdjęcia zajmuje twarz, tym lepiej dla biometrycznego rozpoznawania. Wyraźna twarz jest kluczowa, bo to ułatwia identyfikację. Dobrze jest też, żeby zdjęcie było na jednolitym tle, najlepiej jasny kolor, bo wtedy twarz lepiej się wyróżnia. Jeśli chodzi o oświetlenie, to staraj się, żeby było równomierne – unikniesz cieni, które mogą zepsuć jakość. Z mojej perspektywy, jak się zobaczy takie zdjęcia w biurach paszportowych, to widać, że przestrzeganie tych zasad jest naprawdę ważne.
Pytanie 16

Jaki obiektyw z dodatkowymi akcesoriami należy wykorzystać przy rejestracji obrazu, by skala odwzorowania obiektu na negatywie wynosiła 5:1?

A. Standardowy z pierścieniem pośrednim
B. Długoogniskowy z mieszkiem pośrednim
C. Standardowy z nasadką multiplikującą
D. Długoogniskowy z nasadką multiplikującą
Wybór standardowego obiektywu z nasadką multiplikującą, długoogniskowego z nasadką multiplikującą oraz długoogniskowego z mieszkiem pośrednim nie jest odpowiedni do uzyskania skali odwzorowania 5:1, ponieważ każde z tych rozwiązań ma swoje ograniczenia i specyfikę zastosowania. Nasadka multiplikująca zwiększa ogniskową obiektywu, co może skutkować lepszym oddaleniem od obiektu, ale jednocześnie obniża jakość obrazu poprzez wprowadzenie aberracji oraz zmniejszenie jasności, co nie jest zalecane przy fotografii makro. Długoogniskowy obiektyw z nasadką multiplikującą, choć wydaje się kuszącą opcją dla osiągnięcia większego powiększenia, w rzeczywistości powoduje problemy z głębią ostrości i może utrudniać ustawienie ostrości, co jest kluczowe w makrofotografii. Z kolei długoogniskowy obiektyw z mieszkiem pośrednim może być użyty do uzyskania powiększeń, ale jego konstrukcja nie sprzyja łatwej manipulacji i często wymaga większej stabilizacji, co w praktyce może być trudne do zrealizowania. Użytkownicy często popełniają błąd, sądząc, że każde powiększenie uzyskane za pomocą odpowiednich akcesoriów da pożądany efekt wizualny, co w rzeczywistości wymaga dokładnego dostosowania do specyfiki obiektu oraz warunków oświetleniowych. Dlatego kluczowe jest zrozumienie różnic między tymi metodami oraz ich wpływu na jakość uzyskiwanego obrazu.
Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

Jaką wadą obiektywu nazywamy sytuację, w której wiązka światła pochodząca z punktu leżącego poza osią optyczną obiektywu, po przejściu przez obiektyw, generuje obraz przypominający kształt przecinka?

A. Astygmatyzm
B. Dystorsja
C. Aberracja chromatyczna
D. Aberracja komatyczna
Aberracja komatyczna to wada optyczna, która występuje, gdy obiektyw nie jest w stanie poprawnie skupić promieni świetlnych wychodzących z punktu położonego poza osią optyczną. W wyniku tego, zamiast uzyskać wyraźny obraz punktowy, obraz przyjmuje kształt przecinka. Ta wada jest szczególnie ważna w kontekście obiektywów szerokokątnych oraz w fotografii nocnej, gdzie źródła światła, takie jak gwiazdy, mogą być rozmyte. W praktyce, aby zminimalizować aberrację komatyczną, projektanci obiektywów stosują różnorodne elementy optyczne, które pomagają poprawić ogniskową i równoległość promieni świetlnych. Dobre praktyki obejmują wykorzystanie soczewek asferycznych i specjalnych powłok antyrefleksyjnych, które poprawiają jakość obrazu i zmniejszają występowanie aberracji. Wiedza o aberracji komatycznej jest istotna nie tylko dla fotografów, ale również dla inżynierów optyków, którzy projektują systemy optyczne w zastosowaniach takich jak astronomia czy mikroskopia.
Pytanie 19

Pomiar światła realizowany przez czujnik w aparacie fotograficznym, określany jako wielosegmentowy, to także pomiar

A. ważony centralnie
B. matrycowy
C. całkowity
D. pomiar punktowy
Centralnie ważony pomiar polega na tym, że aparat skupia się na centralnej części kadru, co może prowadzić do nieprawidłowych ocen oświetlenia, zwłaszcza w scenach z dużym kontrastem. W przypadku integralnego pomiaru, który uwzględnia wszystkie źródła światła, także pozostaje ryzyko, że nie uwzględni on lokalnych różnic w oświetleniu, co skutkuje niedokładnością w ekspozycji. Pomiar punktowy, z kolei, który analizuje bardzo wąski obszar kadru, może być przydatny w niektórych specyficznych sytuacjach, ale jego ograniczenia sprawiają, że często nie oddaje pełnego obrazu sceny. Używanie tych metod bez zrozumienia kontekstu, w jakim się znajdujemy, może prowadzić do błędów w ekspozycji, co jest szczególnie problematyczne podczas pracy w zmiennych warunkach oświetleniowych. Typowe pomyłki myślowe obejmują założenie, że pomiar centralny zawsze zapewni najlepsze rezultaty, co jest nieprawidłowe w sytuacjach, gdy w kadrze występuje znaczne zróżnicowanie jasności. Zrozumienie, kiedy i jak stosować różne metody pomiaru, jest kluczowe dla uzyskania optymalnych efektów w fotografii.
Pytanie 20

Wybór w aparacie fotograficznym opcji oznaczonej symbolem Tv oznacza użycie podczas rejestracji obrazu

A. trybu pomiaru światła z preselekcją przysłony
B. trybu pomiaru światła z preselekcją czasu naświetlania
C. automatycznego doboru głębi ostrości
D. ręcznego ustawienia ekspozycji
Wybór niepoprawnych odpowiedzi, takich jak ręczne ustawienie ekspozycji, automatyczny wybór głębi ostrości czy tryb pomiaru oświetlenia z preselekcją przysłony, nie uwzględnia podstawowej funkcji oznaczonej symbolem Tv. Ręczne ustawienie ekspozycji to tryb, w którym fotograf samodzielnie ustala zarówno czas naświetlania, jak i przysłonę, co różni się od automatyki w trybie Tv, gdzie aparacie ma za zadanie dostosować jedną z tych wartości. Ponadto, automatyczny wybór głębi ostrości nie jest związany z wyborem czasu naświetlania, lecz z działaniem przysłony, jej wartości wpływają na to, jak wiele elementów w kadrze będzie ostro uwiecznionych. Wreszcie, tryb pomiaru oświetlenia z preselekcją przysłony oznacza, że użytkownik wybiera wartość przysłony, a aparat automatycznie ustala czas naświetlania, co stoi w sprzeczności z ideą trybu Tv. Kluczowym błędem myślowym jest zakładanie, że te tryby są wymienne, podczas gdy każdy z nich ma swoją specyfikę i zastosowanie. Aby skutecznie wykorzystać możliwości aparatu, ważne jest, aby zrozumieć te różnice i świadomie wybierać odpowiedni tryb w zależności od sytuacji fotograficznej.
Pytanie 21

W aplikacji Adobe Photoshop do modyfikacji koloru oczu na fotografii stosuje się funkcję

A. maska i skraplanie
B. zaznaczenie i balans koloru
C. zaznaczenie i rączka
D. maska i kontrast
Zaznaczenie i balans koloru to kluczowe techniki w programie Adobe Photoshop, które pozwalają na skuteczną zmianę koloru oczu na zdjęciach. Proces zaznaczania umożliwia precyzyjne wyodrębnienie obszaru oczu, co jest niezbędne do dalszej obróbki. Można to osiągnąć przy użyciu narzędzia zaznaczania, jak na przykład Lasso lub Zaznaczanie szybkie, które pozwala na dokładną izolację obszaru, który chcemy edytować. Następnie, po zaznaczeniu, możemy zastosować opcję balansu koloru, która pozwala na korekcję kolorystyczną wybranego obszaru. Dzięki tej funkcji możemy łatwo dostosować nasycenie, tonalność oraz odcienie kolorów, co jest szczególnie przydatne przy zmianie koloru tęczówki. Dobre praktyki w obróbce zdjęć zalecają używanie warstw, co umożliwia zachowanie oryginalnego obrazu bez trwałych modyfikacji. Warto także pamiętać o używaniu maski warstwy, co daje dodatkową kontrolę nad efektami, pozwalając na dalsze dostosowanie edytowanego obszaru. Efekt końcowy powinien wyglądać naturalnie, co wymaga precyzji w doborze kolorów oraz subtelności w nanoszeniu zmian, aby uniknąć sztucznego efektu.
Pytanie 22

Aby uzyskać pozytywy w skali odwzorowania 1:1 z negatywów o wymiarach 10x15 cm, powinno się wykorzystać

A. skaner
B. kopiarkę stykową
C. aparat wielkoformatowy
D. kolumnę reprodukcyjną
Kopiarka stykowa jest urządzeniem dedykowanym do reprodukcji obrazów z negatywów w skali 1:1, co oznacza, że odwzorowanie rozmiaru jest identyczne. Kluczową cechą kopiarki stykowej jest to, że negatyw jest bezpośrednio stykowo położony na materiale światłoczułym, co zapewnia wysoką jakość odwzorowania detali oraz kontrastu. Przykładowo, w fotografii czarno-białej, kopiarka stykowa pozwala na uzyskanie wyrazistych i szczegółowych odbitek, co jest szczególnie istotne w pracy z negatywami 10x15 cm. W praktyce, stosowanie tego typu urządzenia jest zgodne z zasadami archiwizacji i reprodukcji dzieł sztuki, gdzie precyzja oraz wierne odwzorowanie są kluczowymi wymaganiami. Warto również zaznaczyć, że kopiarki stykowe są często wykorzystywane w profesjonalnych laboratoriach fotograficznych, co podkreśla ich znaczenie w branży.
Pytanie 23

W jakim celu używa się siatki kadrowej (grid) w wizjerze aparatu?

A. Do poprawy dokładności ręcznego ustawiania ostrości
B. Do ułatwienia kompozycji kadru zgodnie z zasadą trójpodziału
C. Do zmniejszenia refleksów świetlnych w wizjerze
D. Do zwiększenia precyzji w ocenie głębi ostrości
Siatka kadrowa, znana również jako grid, jest narzędziem fotograficznym, które pomaga w poprawnym komponowaniu kadru. Jednym z najczęściej stosowanych standardów kompozycji jest zasada trójpodziału, według której obraz dzielimy na dziewięć równych części za pomocą dwóch poziomych i dwóch pionowych linii. Umiejscowienie kluczowych elementów kompozycji wzdłuż tych linii lub na ich przecięciach pomaga w stworzeniu wizualnie bardziej atrakcyjnych i zrównoważonych zdjęć. Taki układ jest zgodny z naturalnym sposobem, w jaki ludzkie oko skanuje obraz, co sprawia, że zdjęcie jest przyjemniejsze do oglądania. Zasada ta jest powszechnie stosowana nie tylko w fotografii, ale również w malarstwie i filmie. Użycie gridu w wizjerze aparatu ułatwia fotografowi szybkie i efektywne zastosowanie tej zasady bez konieczności późniejszego kadrowania podczas postprodukcji. Z mojego doświadczenia, stosowanie siatki kadrowej może znacząco poprawić jakość wizualną zdjęć, zwłaszcza dla osób początkujących, które dopiero uczą się zasad kompozycji.
Pytanie 24

Podczas kopiowania metodą subtraktywną z negatywu kolorowego na papier fotograficzny barwny wykorzystano korekcję 70 00 30, co spowodowało, że próbna kopia miała dominującą barwę żółtą. W jaki sposób można zlikwidować tę dominację, stosując filtr?

A. żółty o większej gęstości
B. purpurowy o większej gęstości
C. żółty i purpurowy o mniejszej gęstości
D. niebieskozielony o mniejszej gęstości
Zastosowanie innych filtrów, takich jak purpurowy o większej gęstości, czy niebieskozielony o mniejszej gęstości, nie przyniesie oczekiwanych rezultatów w kontekście eliminacji dominującego żółtego koloru. Purpurowy filtr absorbuje zielone światło, co może jedynie nasilić odczucie żółtej dominacji, ponieważ żółty składa się z czerwonego i zielonego, a dodanie purpury nie rozwiązuje problemu, a wręcz może go pogłębić. Niebieskozielony filtr, choć teoretycznie mógłby zneutralizować niektóre odcienie, w praktyce w przypadku dominującej żółtej barwy jego działanie byłoby znacznie mniej efektywne, ponieważ nie jest w stanie w wystarczającym stopniu pochłonąć żółtych tonów. Ponadto, zastosowanie filtrów o mniejszej gęstości może prowadzić do braku efektywności w procesie korekcji kolorów, co jest sprzeczne z zasadami skutecznej obróbki fotograficznej. Typowym błędem w takim podejściu jest niedocenienie efektywności filtrów kolorowych, które powinny być stosowane w odpowiedniej gęstości, aby mogły skutecznie neutralizować dominujące kolory. W praktyce, niewłaściwy dobór filtrów prowadzi do nieadekwatnych rezultatów i może znacząco wpłynąć na jakość końcowego produktu, co jest nieakceptowalne w profesjonalnym kontekście fotograficznym. Zatem kluczowe jest zrozumienie, że w przypadku dominujących kolorów zawsze należy stosować filtry o odpowiedniej gęstości, aby uzyskać pożądane efekty.
Pytanie 25

W jakiej najmniejszej odległości przedmiotowej (oznaczonej x) od obiektu, który jest fotografowany, powinien znajdować się aparat z obiektywem o ogniskowej f, aby uzyskany obraz był rzeczywisty, odwrócony i zmniejszony dwukrotnie?

A. x > 2f
B. x < f
C. x = 2f
D. x = f
Umieszczając aparat w odległości równej f, nie osiągniemy pożądanego efektu wizualnego, ponieważ obraz wytworzony w tej sytuacji będzie nierzeczywisty, co oznacza, że nie będzie mógł być zarejestrowany na materiale światłoczułym. W przypadku umiejscowienia aparatu w odległości x = 2f, uzyskujemy obraz rzeczywisty, jednakże nie jest on dwukrotnie pomniejszony; w rzeczywistości jego wielkość będzie równa wielkości przedmiotu. Pomniejszenie obrazu o połowę wymagałoby dalszego zwiększenia odległości, co prowadzi nas do konkluzji, że zbyt bliskie umiejscowienie obiektywu skutkuje deformacją obrazu oraz ogranicza głębię ostrości, co jest kluczowe w kontekście profesjonalnej fotografii. Ponadto, umieszczenie aparatu w odległości mniejszej niż f prowadzi do powstania obrazu wirtualnego, co w praktyce oznacza, że nie można go zarejestrować na matrycy aparatu. Takie zrozumienie relacji między odległością aparatu a ogniskową jest fundamentalne dla fotografa, który dąży do osiągnięcia profesjonalnych rezultatów. Dlatego zrozumienie tych podstawowych zasad optyki oraz ich zastosowanie w praktyce jest niezbędne dla prawidłowego wykonywania zdjęć oraz uzyskiwania zamierzonych efektów wizualnych.
Pytanie 26

Podczas robienia zdjęcia w terenie ustalono następujące parametry ekspozycji:
- czas naświetlania 1/125 s,
- przysłona f/5,6.
Aby osiągnąć większą głębię ostrości, zachowując równocześnie taką samą ilość światła padającego na matrycę, jakie powinny być ustawienia parametrów?

A. 1/60 s, f/32
B. 1/60 s, f/22
C. 1/30 s, f/8
D. 1/30 s, f/11
Wybór innych odpowiedzi wskazuje na błędne zrozumienie zasad ekspozycji w fotografii. Zmiany wartości przysłony i czasu naświetlania są ze sobą powiązane i muszą być odpowiednio równoważone, aby uzyskać pożądany efekt. Przykładowo, ustawienie 1/30 s i f/8 nie zwiększa wystarczająco głębi ostrości, ponieważ przysłona f/8, choć daje większą głębię niż f/5,6, nie jest wystarczająco niska, aby uzyskać znaczący efekt. Dodatkowo, czas naświetlania 1/30 s dostarcza znacznie więcej światła, co może prowadzić do prześwietlenia obrazu. Z kolei wybór 1/60 s i f/32, choć wydaje się odpowiedni z perspektywy ograniczenia światła, powoduje, że czas naświetlania jest zbyt krótki, aby skutecznie doświetlić scenę przy tak małej przysłonie, co skutkuje niedoświetleniem. Odpowiedzi te zatem wychodzą z błędnych założeń dotyczących relacji między przysłoną a czasem naświetlania. Typowym błędem jest myślenie, że jedynie zmiana przysłony wystarczy do osiągnięcia pożądanego efektu bez uwzględnienia konieczności równoważenia całej ekspozycji. W praktyce, aby zrozumieć te zasady, warto eksperymentować z ustawieniami aparatu w różnych warunkach oświetleniowych oraz nauczyć się postrzegać związki pomiędzy tymi parametrami w kontekście całej kompozycji kadru.
Pytanie 27

Matryca pozbawiona siatki filtru mozaikowego, w której proces zbierania informacji o kolorach przebiega podobnie do tradycyjnego materiału barwnego warstwowego, to matryca

A. CCD
B. Foveon X3
C. LIVE MOS
D. CMOS
LIVE MOS, CMOS oraz CCD to różne technologie matryc obrazowych, które różnią się zasadą działania oraz sposobem rejestrowania informacji o kolorze. LIVE MOS to ich połączenie, które łączy elementy CMOS z technologią Live View, co sprawia, że są one bardziej wydajne w zakresie rejestrowania obrazu w trybie na żywo. Jednakże, podobnie jak w przypadku matryc CMOS, wykorzystują one siatki filtrów kolorów, co ogranicza ich zdolność do odwzorowywania detali w porównaniu do Foveon X3. Matryce CMOS są popularne w wielu aparatach cyfrowych, ze względu na niskie zużycie energii i szybkie czasy reakcji, jednak wciąż polegają na architekturze z filtrami, co wpływa na jakość barw. Z kolei matryce CCD, znane ze swojej wysokiej jakości i niskiego szumu, są wykorzystywane głównie w profesjonalnych aparatach, ale również nie rejestrują kolorów w sposób trójwymiarowy, a opierają się na filtrze Bayera. Typowym błędem w ocenie tych technologii jest utożsamianie jakości obrazu jedynie z rozdzielczością, podczas gdy kluczową rolę odgrywa również sposób, w jaki matryca przetwarza kolory, co w przypadku Foveon X3 jest rewolucyjne w porównaniu z bardziej powszechnymi rozwiązaniami.
Pytanie 28

Główne dane zawarte w każdym obiektywie to

A. stabilizacja obrazu oraz minimalna przysłona
B. ogniskowa i minimalna przysłona
C. liczba soczewek oraz typ autofokusa
D. liczba soczewek i stabilizacja obrazu
Podstawową informacją umieszczoną na każdym obiektywie fotograficznym jest ogniskowa oraz minimalna przysłona. Ogniskowa obiektywu, wyrażona w milimetrach, określa, jak daleko znajduje się punkt ogniskowy od soczewek obiektywu. Krótsza ogniskowa (np. 18 mm) oznacza szerszy kąt widzenia, idealny do fotografii krajobrazowej, natomiast dłuższa ogniskowa (np. 200 mm) pozwala na uzyskanie wąskiego kąta widzenia, co jest korzystne w fotografii portretowej czy przyrodniczej. Minimalna przysłona, z kolei, wskazuje na najszersze otwarcie przysłony, co wpływa na ilość światła wpadającego do aparatu oraz na głębię ostrości. Dobrze dobrana ogniskowa oraz przysłona są kluczowe w procesie tworzenia zdjęć o pożądanej estetyce. Standardy branżowe podkreślają znaczenie tych parametrów przy wyborze obiektywu, a ich zrozumienie jest podstawą umiejętności fotograficznych, które można rozwijać na przykład podczas warsztatów fotograficznych.
Pytanie 29

Realizacja montażu zdjęcia panoramicznego, zestawienie fotografii w technice HDR oraz tworzenie stykówki i animacji jest możliwa w programie

A. GIMP
B. Paint
C. Adobe Photoshop
D. Adobe Lightroom
GIMP, Adobe Lightroom i Paint to programy, które mają swoje mocne strony, ale nie są odpowiednie do zadań wymienionych w pytaniu. GIMP, będący oprogramowaniem open-source, oferuje wiele narzędzi do edycji zdjęć, jednak jego możliwości w zakresie montażu panoram i techniki HDR są ograniczone w porównaniu do Adobe Photoshop. Użytkownicy często napotykają trudności w uzyskaniu zadowalających efektów podczas łączenia zdjęć, co wynika z braku zaawansowanych funkcji automatyzacji i ograniczonej kontroli nad detalami. Adobe Lightroom, z kolei, jest zoptymalizowany do zarządzania i edytowania dużej liczby zdjęć, ale nie obsługuje w pełni tworzenia stykówek ani animacji. Narzędzia HDR w Lightroomie są wystarczające dla amatorów, ale nie oferują tak zaawansowanej kontroli jak w Photoshopie. Paint to podstawowy edytor graficzny, który praktycznie nie ma możliwości pracy z zaawansowanym montażem zdjęć czy animacjami. Decydując się na programy inne niż Adobe Photoshop, użytkownicy mogą napotkać szereg ograniczeń, które mogą znacząco wpłynąć na jakość końcowego produktu. Warto zatem zainwestować czas w naukę i wykorzystanie Photoshopa, który jest standardem branżowym i najbardziej odpowiednim narzędziem do twórczej pracy z obrazami.
Pytanie 30

Kiedy fotografia podlega ochronie prawnej w zakresie praw autorskich?

A. jest duplikowana i rozpowszechniana w nieograniczony sposób
B. jest oryginalna i ukazuje indywidualną twórczość autora
C. jest traktowana jako zwykła informacja prasowa
D. stanowi formę przekazu bez wyraźnych cech osobistych
Fotografia jest przedmiotem prawa autorskiego, gdy wykazuje oryginalność oraz indywidualny charakter, co oznacza, że powinna być wynikiem kreatywnego procesu twórcy. Oryginalność w kontekście prawa autorskiego odnosi się do unikalności pracy, co oznacza, że zdjęcie nie może być jedynie kserokopią lub reprodukcją istniejącego dzieła. Przykładem mogą być zdjęcia artystyczne, które przejawiają osobisty styl fotografa, czy też dokumentacje unikalnych wydarzeń. Zgodnie z międzynarodowymi standardami ochrony praw autorskich, jak konwencja berneńska, kreatywne podejście do tematu, kompozycja oraz techniki fotograficzne wpływają na uznanie danego dzieła za chronione prawem autorskim. W praktyce oznacza to, że jeśli autor wytrwale pracuje nad swoimi zdjęciami, wprowadza unikalne elementy i techniki, to jego prace mogą być objęte ochroną prawną. Warto pamiętać, że każdy, kto planuje publikację lub sprzedaż swoich zdjęć, powinien być świadomy przysługujących mu praw oraz możliwości ich egzekwowania.
Pytanie 31

Podczas tworzenia portretu na świeżym powietrzu określono poprawne wartości ekspozycji: czas naświetlania 1/60 s oraz przysłona f/11. Jakie parametry ekspozycji należy wykorzystać, aby zredukować głębię ostrości obrazu oraz osiągnąć efekt rozmytego tła, przy zachowaniu właściwego naświetlenia?

A. 1/250 s, f/8
B. 1/250 s, f/5,6
C. 1/30 s, f/8
D. 1/30 s, f/16
Aby zmniejszyć głębię ostrości obrazu i uzyskać efekt rozmytego tła, kluczowym parametrem jest przysłona. Użycie przysłony f/5,6 w odpowiedzi 4 pozwala na większe otwarcie obiektywu, co skutkuje mniejszą głębią ostrości w porównaniu do f/11. Mniejsza głębia ostrości sprawia, że obiekty znajdujące się poza płaszczyzną ostrości są bardziej rozmyte, co jest pożądane w portretach plenerowych, gdzie główny obiekt ma być uwydatniony na tle. Ponadto, zmieniając czas naświetlania na 1/250 s, kompenzujemy wpływ większej przysłony na ilość światła wpadającego do aparatu, co pozwala na zachowanie prawidłowego naświetlenia. Praktyczne zastosowanie tej kombinacji parametrów sprawia, że portret będzie nie tylko estetycznie przyjemny, ale również technicznie poprawny, co jest zgodne z zasadami fotografii portretowej. Warto również zwrócić uwagę, że przy pracy z różnymi obiektami i warunkami oświetleniowymi, umiejętność dostosowywania tych parametrów jest niezbędna dla uzyskania profesjonalnych rezultatów.
Pytanie 32

Jaki rodzaj planu zdjęciowego przedstawia postać ludzką od wysokości nieco powyżej kolan do tuż nad głową?

A. Ogromny.
B. Cały.
C. Amerykański
D. Zbliżony.
Odpowiedź 'Amerykański' jest poprawna, ponieważ ten rodzaj planu zdjęciowego, znany również jako plan amerykański, obejmuje postać ludzką od wysokości nieco powyżej kolan do miejsca tuż nad głową. Jest to popularny format w filmie oraz telewizji, ponieważ umożliwia uchwycenie zarówno gestów oraz mimiki postaci, jak i ich otoczenia. W praktyce plan amerykański jest często stosowany w scenach dialogowych, gdzie ważne jest, aby widzowie mogli zobaczyć zarówno wyraz twarzy aktora, jak i reakcje innych postaci. Dobrą praktyką jest umieszczenie kamery na wysokości wzroku, co pozwala na naturalne przedstawienie interakcji między postaciami. Użycie tego planu jest zgodne z zasadami kompozycji i kadrowania w sztuce filmowej, co wspiera narrację wizualną. Pozwala również na uzyskanie dynamiki w scenach akcji, co jest istotne w kontekście produkcji filmowych i telewizyjnych.
Pytanie 33

Jakie narzędzie w programie Adobe Photoshop pozwala na tworzenie ścieżek?

A. Szybkie zaznaczenie
B. Lasso wielokątne
C. Zaznaczenie eliptyczne
D. Pióro
Narzędzie Pióro w programie Adobe Photoshop jest kluczowym elementem dla osób zajmujących się grafiką wektorową oraz precyzyjnym rysowaniem. Umożliwia ono tworzenie i edytowanie ścieżek, które można wykorzystywać do różnych celów, takich jak tworzenie złożonych kształtów, zaznaczeń czy krzywych. Ścieżki tworzone za pomocą Pióra są niezwykle elastyczne, co pozwala na ich modyfikację w dowolnym momencie bez utraty jakości. Przykładowo, projektant graficzny może wykorzystać narzędzie Pióro do narysowania konturów postaci, a następnie wypełnienia ich kolorem, co jest istotne w procesie tworzenia ilustracji. Poprawne korzystanie z tego narzędzia wymaga jednak zrozumienia zasad działania krzywych Béziera, co jest standardem w branży graficznej. Pióro pozwala na precyzyjne dostosowywanie punktów zakotwiczających oraz ich uchwytów, co umożliwia uzyskanie idealnych kształtów. W przypadku pracy nad projektami wymagającymi dużej precyzji, takich jak logo czy infografiki, umiejętność korzystania z narzędzia Pióro staje się niezbędna.
Pytanie 34

Która przestrzeń barw jest standardowo stosowana w druku offsetowym?

A. RGB
B. HSB
C. Lab
D. CMYK
Wybór RGB, Lab czy HSB jako odpowiedzi na pytanie o przestrzeń barw stosowaną w druku offsetowym wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące różnic pomiędzy różnymi modelami kolorów oraz ich zastosowaniem. RGB, czyli Red, Green, Blue, jest modelem kolorów stosowanym głównie w systemach elektronicznych, takich jak monitory czy telewizory. Bazuje na addytywnym mieszaniu kolorów, co oznacza, że kolory są tworzone przez dodawanie światła w różnych proporcjach. W druku natomiast mamy do czynienia z modelami subtraktywnymi, gdzie kolory powstają poprzez odejmowanie światła. Odpowiedź Lab, która jest bardziej zaawansowanym modelem koloru opartym na percepcji ludzkiego oka, również nie jest odpowiednia w kontekście druku. Choć daje możliwość dokładniejszego odwzorowania kolorów w przestrzeni, nie jest to standard używany w procesach drukarskich. HSB (Hue, Saturation, Brightness) z kolei jest modelem kolorów bardziej przydatnym w kontekście edycji graficznej, ale nie ma zastosowania w druku offsetowym. Typowe błędy myślowe mogą obejmować mylenie kontekstu użycia tych przestrzeni barw i niepełne zrozumienie różnic między procesami druku a wyświetlaniem kolorów na ekranie. Zrozumienie tych podstawowych różnic jest kluczowe dla każdego, kto chce skutecznie pracować z kolorami w jakimkolwiek medium.
Pytanie 35

Który z wymienionych filtrów do fotografii powinien być użyty, aby zwiększyć temperaturę barwową światła naświetlającego?

A. Konwersyjny niebieski
B. Korekcyjny łososiowy
C. Korekcyjny niebieski
D. Konwersyjny łososiowy
Konwersyjny niebieski to filtr fotograficzny, który podnosi temperaturę barwową światła naświetlającego, co skutkuje uzyskaniem chłodniejszych tonacji w fotografii. Jego działanie polega na redukcji pomarańczowych i czerwonych odcieni w świetle, co jest szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy źródło światła emitujące ciepłe barwy, takie jak żarówki, wymaga skompensowania. W praktyce zastosowanie filtru konwersyjnego niebieskiego umożliwia uzyskanie bardziej naturalnych kolorów, szczególnie w fotografii portretowej oraz w sytuacjach, gdy tło jest oświetlone ciepłym światłem. Dobrym przykładem jest fotografowanie w pomieszczeniach oświetlonych żarówkami, gdzie dodanie filtru niebieskiego poprawia harmonię kolorystyczną zdjęcia, unikając dominacji ciepłych tonów. W kontekście standardów branżowych, stosowanie filtrów konwersyjnych jest rekomendowane przez profesjonalistów, aby zwiększyć elastyczność w zarządzaniu temperaturą barwową. Warto również zauważyć, że filtry te są używane nie tylko w fotografii, ale także w filmowaniu, co podkreśla ich wszechstronność i znaczenie w profesjonalnej pracy z obrazem.
Pytanie 36

Aby zrealizować serię 3 zdjęć z różnymi ustawieniami ekspozycji, w aparacie należy skorzystać z funkcji

A. bracketingu
B. wielokrotnej ekspozycji
C. balansu bieli
D. samowyzwalacza
Bracketing to technika, która polega na wykonaniu serii zdjęć tego samego obiektu przy różnych ustawieniach parametrów ekspozycji, takich jak czas naświetlania, przysłona czy ISO. Użycie bracketingu pozwala na uzyskanie lepszego efektu końcowego, gdy chcemy dopasować ekspozycję w trudnych warunkach oświetleniowych. Przykładowo, fotografując krajobraz o dużym kontraście, możemy wykonać jedno zdjęcie z normalną ekspozycją, drugie z ustawieniem na niedoświetlenie oraz trzecie na prześwietlenie. Taki zestaw zdjęć pozwala na późniejsze wybranie najlepszego ujęcia lub stworzenie zdjęcia HDR (High Dynamic Range), które łączy zalety wszystkich wykonanych zdjęć. Bracketing jest szeroko stosowany w fotografii krajobrazowej, architektonicznej oraz w sytuacjach, gdy światło jest zmienne. Użycie tej funkcji jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii, umożliwiając uzyskanie wysokiej jakości obrazów w zróżnicowanych warunkach oświetleniowych.
Pytanie 37

Na jakim nośniku danych można zapisać plik o rozmiarze 20 GB?

A. DVD
B. DVD-RW
C. CD-RW
D. HD DVD
Odpowiedzi takie jak CD-RW, DVD oraz DVD-RW są niewłaściwe w kontekście możliwości przechowywania pliku o rozmiarze 20 GB, co wynika z ograniczonej pojemności tych formatów. CD-RW to nośnik, który w najlepszym przypadku umożliwia zapis zaledwie 700 MB danych, co jest znacznie poniżej wymaganej wielkości pliku. Pojemność DVD, zarówno standardowego, jak i rewritable (DVD-RW), wynosi jedynie 4,7 GB na warstwę, a pojemność podwójnej warstwy DVD osiąga 8,5 GB. Oznacza to, że żaden z tych formatów nie jest wystarczający do przechowywania plików o wielkości 20 GB. Typowe błędy myślowe prowadzące do takiej interpretacji mogą obejmować niepełne zrozumienie pojemności różnych nośników danych oraz założenie, że nośniki z wcześniejszych generacji mogą wciąż być wystarczające dla nowoczesnych zastosowań. W rzeczywistości, w miarę rozwoju technologii, rosną wymagania dotyczące przechowywania danych, a starsze standardy muszą być porównywane z nowszymi, które lepiej odpowiadają na te potrzeby. Stąd, wybierając nośnik do przechowywania plików, ważne jest, aby wziąć pod uwagę ich rzeczywistą pojemność oraz przeznaczenie technologiczne.
Pytanie 38

W każdym obrazie, niezależnie od jego treści, elementami, które w pierwszej kolejności zwracają uwagę widza, są

A. małe punkty
B. ciemne punkty
C. jasne punkty
D. mocne punkty
W kontekście kompozycji wizualnej mocne punkty to te elementy zdjęcia, które naprawdę przyciągają wzrok. Chodzi o wyraźny kontrast, intensywne kolory, albo po prostu coś, co się wyróżnia. Z własnego doświadczenia wiem, że w profesjonalnej fotografii fotografowie świetnie to wykorzystują, żeby poprowadzić nasz wzrok przez zdjęcie. Na przykład, w portretach często to oczy modela są tym mocnym punktem, bo mają ten niesamowity błysk. W projektowaniu graficznym też to jest kluczowe, mocne punkty pomagają tworzyć hierarchię informacji, co ułatwia nam odbiór treści. Zdecydowanie warto zwrócić uwagę na dobór tych mocnych punktów, bo wpływają one na to, jak całość jest odbierana. To dotyczy nie tylko zdjęć, ale też innych mediów, jak plakaty czy strony internetowe, gdzie też można to fajnie zastosować.
Pytanie 39

Gdy liczba przewodnia lampy błyskowej LP=42 przy ISO 100, a wartość przesłony wynosi f/8, z jakiej odległości powinno się oświetlić fotografowany obiekt?

A. 30 m
B. 15 m
C. 5 m
D. 1 m
W przypadku pozostałych odpowiedzi, pojawia się wiele nieporozumień związanych z zasadami działania lamp błyskowych oraz zrozumieniem wpływu przysłony na oświetlenie. Na przykład, wybór 1 m sugeruje, że obiekt znajduje się zbyt blisko źródła światła, co prowadzi do ryzyka prześwietlenia, a także zniekształcenia obrazu, ponieważ moc błyskowa lampy nie jest dostosowana do tak małej odległości. Oświetlenie obiektu z odległości 30 m, w kontekście LP=42, jest również niewłaściwe, ponieważ przy f/8 ilość dostępnego światła jest zbyt mała, aby prawidłowo naświetlić obiekt. Podobnie, odpowiedź wskazująca na 15 m również ignoruje kluczowy wpływ wartości przysłony na ilość światła. Należy pamiętać, że wraz ze wzrostem wartości przysłony, ilość światła dostającego się do matrycy maleje, co w praktyce oznacza, że konieczne jest zwiększenie odległości oświetlenia w celu uzyskania odpowiedniego naświetlenia. Warto zwrócić uwagę na typowe błędy myślowe, takie jak pomijanie korelacji między odległością a mocą światła. Również wielu fotografów nie bierze pod uwagę, że różne obiekty mogą wymagać różnych ustawień, a standardy pracy z lampą błyskową powinny zawsze uwzględniać specyfikę sytuacji oraz pożądany efekt wizualny.
Pytanie 40

Najbardziej efektywną metodą usuwania kurzu z matrycy aparatu cyfrowego jest

A. czyszczenie za pomocą specjalnych patyczków sensorowych i płynu do czyszczenia
B. przecieranie matrycy suchą szmatką z mikrofibry
C. użycie odkurzacza z małą końcówką do usunięcia największych cząstek
D. użycie sprężonego powietrza z puszki pod wysokim ciśnieniem
Użycie sprężonego powietrza z puszki do czyszczenia matrycy jest pomysłem, który na pierwszy rzut oka może wydawać się efektywny, ale w rzeczywistości niesie ze sobą wiele ryzyk. Sprężone powietrze może wprowadzić cząsteczki wilgoci lub oleju, które są często obecne w takich produktach, a to może doprowadzić do poważnych uszkodzeń matrycy. Ponadto, siła powietrza może również spowodować, że drobne zanieczyszczenia zostaną wdmuchnięte głębiej w mechanizmy aparatu, co może skutkować jeszcze większymi problemami podczas pracy sprzętu. Takie podejście nie jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie konserwacji aparatów, które zalecają użycie narzędzi stworzonych specjalnie do tego celu. Przecieranie matrycy suchą szmatką z mikrofibry, choć wydaje się bezpieczne, może w rzeczywistości prowadzić do zarysowań, ponieważ każdy, nawet najdrobniejszy pyłek, może działać jak papier ścierny. Użycie odkurzacza z małą końcówką również nie jest zalecane, ponieważ odkurzacze mogą generować ładunki elektrostatyczne, co skutkuje przyciąganiem kurzu do matrycy. W zasadzie, czyszczenie matrycy powinno być przeprowadzane w sposób przemyślany i kontrolowany, z wykorzystaniem odpowiednich narzędzi i materiałów, by zachować kondycję sprzętu oraz zapewnić jakość zdjęć.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej