Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik ochrony fizycznej osób i mienia
- Kwalifikacja: BPO.02 - Ochrona osób i mienia
- Data rozpoczęcia: 8 kwietnia 2025 12:38
- Data zakończenia: 8 kwietnia 2025 13:11
Egzamin niezdany
Wynik: 17/40 punktów (42,5%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
Do ochrony imprezy masowej podwyższonego ryzyka zatrudniono 33 członków służb. Ile maksymalnie osób może zgromadzić organizator na takiej imprezie?
| USTAWA z dnia 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (wyciąg) |
| 2. Liczebność służby porządkowej oraz służby informacyjnej określa się w następujący sposób: 1) w przypadku imprezy masowej niebędącej imprezą masową podwyższonego ryzyka - co najmniej 10 członków służb: porządkowej i informacyjnej na 300 osób, które mogą być obecne na imprezie masowej, i co najmniej 1 członek służby porządkowej lub służby informacyjnej na każde następne 100 osób, przy czym nie mniej niż 20 % ogólnej liczby członków służb stanowią członkowie służby porządkowej; 2) w przypadku imprezy masowej podwyższonego ryzyka - co najmniej 15 członków służb: porządkowej i informacyjnej na 200 osób, które mogą być obecne na imprezie masowej, i co najmniej 2 członków służb: porządkowej lub informacyjnej na każde następne 100 osób, przy czym nie mniej niż 50 % ogólnej liczby członków służb stanowią członkowie służby porządkowej. |
A. 2600
B. 1200
C. 1100
D. 2300
Wybierając inne opcje, jak 1200, 2600 czy 2300, można łatwo wpaść w pułapkę błędnych założeń dotyczących zabezpieczeń imprez. Odpowiedzi te wskazują na brak zrozumienia, że na każde 200 osób potrzebnych jest 15 członków służb, a na każde dodatkowe 100 uczestników kolejne 2. To naprawdę ważne, by to ogarnąć, bo pozwala na właściwe obliczenie limitu uczestników. Osoby, które wybierają liczby powyżej 1100, mogą nie zdawać sobie sprawy z istoty tych zasad, które mają na celu ochronę ludzi na imprezach. Ignorowanie takich regulacji prowadzi do złego planowania, a to może być niebezpieczne. Przy organizowaniu jakiegoś wydarzenia każdy organizator powinien pamiętać, że liczba zabezpieczeń musi odpowiadać liczbie uczestników – to klucz do zapewnienia bezpieczeństwa. Jakby nie uwzględnić tej kwestii, może to skutkować naruszeniem prawa, a w skrajnych przypadkach nawet tragediami. Dlatego warto przed podjęciem decyzji o liczbie uczestników dobrze przeanalizować, jakie są wymagania dotyczące zabezpieczeń według prawa.
Pytanie 3
Jednostka obliczeniowa definiująca wartość transportowanego mienia to 120-krotność
A. przeciętnego wynagrodzenia za ostatni kwartał
B. minimalnego wynagrodzenia z poprzedniego roku
C. uśrednionej stawki godzinowej pracowników sektora publicznego
D. najniższego wynagrodzenia członka grupy konwojowej
Wybór jednej z pozostałych odpowiedzi świadczy o nieporozumieniu w zakresie zastosowania odpowiednich wskaźników do obliczeń związanych z konwojowaniem mienia. Stawki godzinowe pracowników administracji publicznej, choć związane z wynagrodzeniami, nie są bezpośrednio powiązane z wartościami, które dotyczą konwojowania mienia. Koncepcja ta może prowadzić do błędnych wniosków, ponieważ administracja publiczna nie zajmuje się bezpośrednio transportem czy ochroną mienia. Minimalne wynagrodzenie za ubiegły rok również nie jest odpowiednim wskaźnikiem, gdyż nie odzwierciedla bieżących warunków rynkowych ani realnych kosztów zabezpieczenia mienia. Podobnie, pomiar najniższego wynagrodzenia pracownika grupy konwojowej nie uwzględnia szerszego kontekstu wynagrodzeń w branży transportowej, które mogą się znacznie różnić w zależności od regionu czy specyfiki przewożonego towaru. Przyjęcie tych błędnych koncepcji może prowadzić do nieprawidłowego ustalania wartości zabezpieczenia, co z kolei może wpłynąć na decyzje związane z ryzykiem operacyjnym i skutecznością działań w zakresie ochrony mienia. W praktyce, stosowanie odpowiednich wskaźników, takich jak przeciętne wynagrodzenie za ubiegły kwartał, zapewnia zgodność z regulacjami prawnymi oraz rynkowymi standardami, co czyni procedury bardziej transparentnymi i efektywnymi.
Pytanie 4
Ustawowy zakres ochrony osób obejmuje działania mające na celu
A. ochronę medialnego wizerunku osoby objętej ochroną
B. bezpieczeństwo życia, zdrowia i nietykalności osobistej
C. ochronę dóbr osób trzecich związanych z osobą objętą ochroną
D. ochronę dóbr, które są własnością chronionej osoby
Wybór odpowiedzi dotyczącej ochrony dóbr innych osób jest błędny, ponieważ ustawa o ochronie osób koncentruje się na zabezpieczeniu jednostek przed zagrożeniami dla ich życia i zdrowia, a nie na ochronie mienia osób trzecich. W kontekście ochrony dóbr, które są własnością chronionej osoby, odpowiedź ta również mija się z celem, gdyż podstawowym celem ochrony osób jest zapewnienie im bezpieczeństwa fizycznego, a nie jedynie zabezpieczenie ich mienia. Odpowiedź dotycząca ochrony wizerunku medialnego jest nieadekwatna w kontekście ustawowego zakresu ochrony, gdyż wizerunek często podlega innym regulacjom prawnym, takim jak prawo do prywatności i ochrona danych osobowych, a nie jest działaniem ochronnym w sensie fizycznym. Typowym błędem myślowym, prowadzącym do takich niepoprawnych wniosków, jest mylenie różnych kategorii ochrony. Ochrona osób to kwestia bezpieczeństwa, a nie jedynie ochrony prawnej mienia czy wizerunku, co dowodzi, że kluczowym aspektem jest zrozumienie podstawowych różnic między tymi obszarami. Właściwe podejście do ochrony powinno uwzględniać praktyczne zastosowania zabezpieczeń, które są zgodne z obowiązującymi standardami branżowymi w zakresie ochrony osób oraz ich integralności.
Pytanie 5
Głównym celem analizy ryzyka VIP-a jest przede wszystkim określenie
A. zainteresowań
B. posiadanego majątku
C. metody przemieszczania się
D. osób mających bezpośredni wpływ na zagrożenie
Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć, że koncentrowanie się na sposobie przemieszczania się VIP-a, posiadanym majątku czy zainteresowaniach nie jest wystarczające do zapewnienia mu bezpieczeństwa. W przypadku sposobu przemieszczania się, chociaż jest to istotny aspekt planowania ochrony, to jednak nie uwzględnia głębszej analizy zagrożeń płynących z interakcji z otoczeniem i potencjalnymi przeciwnikami. Samo określenie trasy nie pozwala na identyfikację realnych zagrożeń, które mogą wystąpić na danym odcinku drogi. Również posiadany majątek może być czynnikiem ryzyka, jednak nie wyjaśnia, kto dokładnie może chcieć wyrządzić szkodę VIP-owi z uwagi na jego status materialny. Zainteresowania VIP-a mogą wprawdzie pomóc w określeniu potencjalnych miejsc, w których może się on znajdować, ale nie dostarczają informacji o zagrożeniach, które mogą być związane z obecnością konkretnych osób w jego otoczeniu. Kluczowym błędem w myśleniu jest więc zbytnie uproszczenie analizy do wymiaru logistycznego czy materialnego, zaniedbując aspekty społeczne i psychologiczne, które są fundamentalne w kontekście bezpieczeństwa. Dlatego, aby skutecznie zabezpieczyć VIP-a, konieczne jest skoncentrowanie się na ludziach i ich potencjalnych zamiarach, a nie na powierzchownych aspektach.
Pytanie 6
Na podstawie danych zawartych w tabeli dobierz urządzenie zabezpieczające transport wartości pieniężnych w wysokości 1,5 jednostki obliczeniowej.
| KUFER ŚREDNI - Model K 200 | KUFER DUŻY - Model K 400 | Walizka ZT-8 KLASA D BOX 5000 D | Walizka ZT-6 KLASA C BOX 5000 C |
|---|---|---|---|
| Zabezpieczenia: wbudowany moduł alarmowy wyposażony w paralizator, 2 syreny, pilot zdalnego sterowania ograniczający kontakt z napastnikiem, barwienie banknotów, świecą dymna. Klasa B - limit transportu do 0,5 j.o. | Zabezpieczenia: alarm akustyczny 120 dB, paralizator na całej powierzchni, dwa niezależne systemy zasilania - na czuwanie oraz pracę alarmową, wzmocnienie konstrukcji metalową. Klasa B - limit transportu do 0,5 j.o. | Zabezpieczenia: dwa zamki szyfrowe, dwa zamki klasy B, sygnalizacja akustyczna 2x125 dB, sygnalizacja fosforyzująco-dymna - barwienie banknotów. Ochrona wartości pieniężnych, klasa D - limit transportu do 2,0 j.o. | Ochrona wartości pieniężnych, klasa C - limit transportu do 1,0 j.o. Zabezpieczenia: dwa zamki szyfrowe, sygnalizacja akustyczna 120 dB, sygnalizacja fosforyzująco-dymna, trwałe zabarwienie wartości, paralizator 400.000 V. |
A. KUFER DUŻY - Model K 400
B. Walizka ZT-6 KLASA C BOX 5000 C
C. Walizka ZT-8 KLASA D BOX 5000 D
D. KUFER ŚREDNI - Model K 200
Wybór urządzenia zabezpieczającego transport wartości pieniężnych powinien być dokładnie przemyślany, a odpowiedzi, które wskazują na nieodpowiednie modele, mogą prowadzić do poważnych konsekwencji. Kufer średni Model K 200 oraz kufer duży Model K 400 mają limit nośności odpowiednio do 0,5 jednostki obliczeniowej i 1,0 jednostki obliczeniowej, co oznacza, że nie są one w stanie pomieścić wartości pieniężnych w wysokości 1,5 jednostki obliczeniowej. Takie podejście do wyboru urządzenia jest przykładem nieprawidłowej analizy wymagań oraz braku zrozumienia zasadności stosowania odpowiednich norm zabezpieczeń. Walizka ZT-6 KLASA C BOX 5000 C z limitem do 1,0 jednostki również nie spełnia tych kryteriów, co jest kolejnym błędem myślowym. Zbyt niskie limity nośności w stosunku do wymaganych wartości mogą skutkować nie tylko uszkodzeniem transportowanych przedmiotów, ale także ich utratą czy kradzieżą. Standardy branżowe jasno określają, że wszelkie urządzenia zabezpieczające muszą być odpowiednio dobrane nie tylko do wartości transportowanych przedmiotów, ale także do warunków, w jakich transport się odbywa. W związku z tym, niedostateczna znajomość tych zasad i dobrych praktyk prowadzi do wyboru niewłaściwych rozwiązań, co może mieć poważne następstwa nie tylko dla przedsiębiorstwa, ale również dla bezpieczeństwa osób zaangażowanych w ten proces.
Pytanie 7
Do zabezpieczenia przestrzeni o dużej objętości oraz otwartych terenów wykorzystuje się czujniki
A. kontaktronowe
B. różnicowo-ciśnieniowe hydrauliczne
C. mikrofalowe Dopplera
D. ultradźwiękowe Dopplera
Kontaktronowe czujki są zaprojektowane głównie do ochrony obszarów zamkniętych, gdzie ich działanie opiera się na mechanicznej interakcji, co czyni je nienadającymi się do monitorowania dużych przestrzeni. Ich ograniczony zasięg oraz wrażliwość na czynniki zewnętrzne, takie jak wibracje czy zmiany temperatury, powodują, że nie są one odpowiednie do zastosowań w większych wnętrzach. Również czujki ultradźwiękowe, działające na zasadzie emisji fal dźwiękowych, mają swoje ograniczenia, szczególnie w dużych pomieszczeniach, gdzie dźwięk może odbijać się od ścian, co prowadzi do fałszywych alarmów. Czujki różnicowo-ciśnieniowe hydrauliczne są z kolei przeznaczone do specyficznych zastosowań, takich jak monitorowanie ciśnienia w instalacjach hydraulicznych, co nie ma zastosowania w ochronie przestrzeni. Zastosowanie tych czujek w niewłaściwych kontekstach jest wynikiem nieporozumienia co do ich funkcji i właściwości. Zrozumienie różnic w działaniu tych czujek jest kluczowe dla skutecznego projektowania systemów zabezpieczeń, dlatego tak ważne jest, aby przy wyborze czujek kierować się ich specyfiką i przeznaczeniem, a nie tylko ich dostępnością na rynku.
Pytanie 8
Jaką krotność przeciętnego wynagrodzenia z ostatniego kwartału, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", przedstawia jednostka obliczeniowa?
A. 100
B. 150
C. 180
D. 120
Poprawna odpowiedź to 120, ponieważ jednostka obliczeniowa w odniesieniu do przeciętnego wynagrodzenia w Polsce jest definiowana jako 120% przeciętnego wynagrodzenia w poprzednim kwartale, według danych publikowanych przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. W praktyce oznacza to, że jednostka obliczeniowa stanowi benchmark dla różnych obliczeń i analiz w dziedzinie finansów i rachunkowości. Używając tej jednostki, organizacje mogą określać poziom wynagrodzenia dla pracowników, tworzyć budżety oraz planować przyszłe wydatki. Posiadanie aktualnych i precyzyjnych informacji o przeciętnym wynagrodzeniu jest kluczowe dla pracodawców, którzy chcą pozostać konkurencyjni na rynku pracy oraz dla pracowników, aby mogli właściwie negocjować swoje wynagrodzenia. Dobrą praktyką jest regularne monitorowanie publikacji GUS, aby być na bieżąco z zmianami, które mogą wpływać na politykę wynagrodzeń w firmach.
Pytanie 9
W myśl obowiązujących norm, mecz piłki nożnej, który odbywa się na stadionie lub w innym obiekcie sportowym, uznawany jest za imprezę masową, gdy organizator zapewnił liczbę miejsc wynoszącą co najmniej
A. 1000
B. 500
C. 2000
D. 1500
Odpowiedzi 1500, 500 i 2000 są nieprawidłowe, ponieważ nie odzwierciedlają wymaganych przepisów określających minimalne liczby miejsc dla imprez masowych. Odpowiedź 1500, mimo że jest bliska poprawnej, wprowadza w błąd, sugerując wyższy próg, co może prowadzić do nieporozumień w kontekście organizacji wydarzeń. Analogicznie, odpowiedź 500 jest zaniżona i nie spełnia wymogów regulacji prawnych, co może skutkować brakiem odpowiednich procedur bezpieczeństwa. Wreszcie, odpowiedź 2000 również przekracza wymóg, co może wprowadzać w błąd, sugerując, że wyższa liczba miejsc wiąże się z innymi regulacjami, co nie jest prawdą. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków to niedokładne zrozumienie definicji imprezy masowej oraz jej związku z ilością miejsc. Zrozumienie, że 1000 jest punktem odniesienia wymaga dokładnej analizy i uwzględnienia kontekstu regulacji prawnych. W praktyce, organizatorzy powinni zawsze odnosić się do aktualnych przepisów oraz standardów, aby zapewnić zgodność ze wszystkimi normami bezpieczeństwa i organizacyjnymi, co jest kluczowe w branży eventowej.
Pytanie 10
Pracownik ochrony w przypadku osób stanowiących ewidentne, bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzi ma prawo do
A. aresztowania
B. zatrzymania
C. ujęcia
D. wyizolowania
Odpowiedzi takie jak 'zatrzymanie', 'wyizolowanie' oraz 'aresztowanie' są niewłaściwe w kontekście opisanego pytania o działania pracownika ochrony. Zatrzymanie w obszarze prawa odnosi się zazwyczaj do działań podejmowanych przez policję lub inne organy ścigania, które są uprawnione do formalnego zatrzymywania osób podejrzewanych o popełnienie przestępstwa. Pracownik ochrony, działając na podstawie przepisów prawa cywilnego, nie ma kompetencji do dokonywania zatrzymania w tym rozumieniu. Ponadto, 'wyizolowanie' nie jest terminem prawnym i nie precyzuje działań, jakie mogą być podjęte przez ochronę w sytuacjach zagrożenia. To pojęcie może sugerować działania mające na celu oddzielenie osoby od innych, jednak nie wskazuje na aktywne ujęcie sprawcy zagrożenia. Z kolei 'aresztowanie' jest terminem używanym w kontekście działań policyjnych, wskazującym na formalne ujęcie osoby przez funkcjonariuszy publicznych, co wykracza poza kompetencje pracownika ochrony. Pracownicy ochrony powinni być świadomi swoich uprawnień i ograniczeń, aby skutecznie i zgodnie z prawem interweniować w sytuacjach kryzysowych, unikając przy tym nieporozumień i potencjalnych naruszeń przepisów prawnych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego wykonywania obowiązków w zawodzie ochrony.
Pytanie 11
W sytuacji pożaru pojazdu przewożącego środki pieniężne do obowiązków konwojenta należy
A. podjąć działania mające na celu ugaszenie ognia
B. zabezpieczyć transportowane mienie
C. powiadomić centralę o zaistniałym pożarze
D. zorganizować ewakuację konwojowanego mienia
Podjęcie akcji gaszenia pożaru, ewakuacja konwojowanego mienia oraz zaalarmowanie centrali o pożarze to działania, które w danej sytuacji mogą wydawać się logiczne, jednak w kontekście transportu wartości pieniężnych ich pierwszeństwo nie jest uzasadnione. Akcja gaśnicza w przypadku pożaru bankowozu, mimo że ma na celu zwalczanie ognia, może być niebezpieczna i prowadzić do jeszcze większych strat, jeżeli konwojent nie jest odpowiednio przeszkolony w tej dziedzinie. Działania straży pożarnej są zazwyczaj bardziej skuteczne, dlatego konwojent powinien skupić się na zabezpieczeniu mienia, a nie na osobistym gaszeniu pożaru, co może zagrażać zarówno jego bezpieczeństwu, jak i bezpieczeństwu przewożonych wartości. Ewakuacja konwojowanego mienia, chociaż na pierwszy rzut oka wydaje się rozsądna, w praktyce może prowadzić do sytuacji, w której mienie staje się łatwo dostępne dla osób trzecich, co stwarza dodatkowe ryzyko kradzieży. Alarmowanie centrali o pożarze również jest ważne, jednak nie powinno być traktowane jako główny priorytet w chwili zagrożenia. Właściwe postępowanie powinno być oparte na szybkim zabezpieczeniu wartości, a nie na działaniach, które mogą zwiększyć ryzyko ich utraty. W związku z tym, konwojenci powinni być szkoleni w zakresie procedur bezpieczeństwa i odpowiednich reakcji w sytuacjach kryzysowych, aby skutecznie chronić przewożone mienie.
Pytanie 12
Aby zorganizować imprezę masową na obszarze zarządzanym przez Ministra Obrony Narodowej, organizator ma obowiązek poinformować
A. dowódcę garnizonu, gdzie odbywa się impreza
B. dowódcę najbliższej jednostki wojskowej
C. komendanta lokalnej jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej
D. odpowiedniego terytorialnie szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego
Wydaje mi się, że kontakt z dowódcą garnizonu, czy innym dowódcą jednostki wojskowej jest trochę niewłaściwy, jeśli chodzi o organizację imprezy masowej. Oni głównie zajmują się sprawami wewnętrznymi i operacjami wojskowymi, więc ich rola przy organizacji takich wydarzeń jest dość ograniczona. Organizatorzy mogą myśleć, że wystarczy tylko powiadomić wojsko o planowanej imprezie, a to jednak nie do końca tak działa. Może być tak, że w przypadku większych wydarzeń będą potrzebne dodatkowe zgody, ale na pewno to komendant Żandarmerii odgrywa kluczową rolę w zabezpieczeniu. Poza tym, kontakt z szefem Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego to też nie jest najlepsze rozwiązanie, bo oni zajmują się raczej zarządzaniem kryzysowym i operacjami, a nie organizowaniem imprez cywilnych. Generalnie, brak wiedzy o tym, jak to wszystko działa, może prowadzić do kiepskiej organizacji i w efekcie do zagrożeń dla ludzi na takich wydarzeniach.
Pytanie 13
Który z wymienionych aktów prawnych zajmuje najniższą pozycję w hierarchii źródeł prawa powszechnie obowiązującego w Polsce?
A. Akt normatywny na poziomie lokalnym
B. Rozporządzenie Unii Europejskiej
C. Zatwierdzona umowa międzynarodowa
D. Konstytucja
Akt prawa miejscowego jest najniższym w hierarchii źródeł prawa powszechnie obowiązującego w Polsce, co oznacza, że jego moc obowiązująca jest ograniczona do określonego obszaru geograficznego oraz dotyczy tylko określonej grupy podmiotów. Przykładami aktów prawa miejscowego są uchwały rad gmin, które regulują kwestie szczegółowe, takie jak zasady zagospodarowania przestrzennego czy porządku publicznego w danej gminie. Działania te muszą być zgodne z przepisami ogólnymi zawartymi w ustawach oraz aktach wyższej rangi, co podkreśla hierarchiczność polskiego systemu prawa. Zrozumienie tej struktury jest kluczowe dla prawidłowego stosowania prawa w praktyce, ponieważ pozwala na identyfikację norm prawnych oraz ich zastosowania w konkretnych sytuacjach. W przykładzie tego pytania, akt prawa miejscowego musi respektować zarówno rozporządzenia Unii Europejskiej, jak i ratyfikowane umowy międzynarodowe, a także ustawę zasadniczą, co pokazuje znaczenie kontekstu systemowego w analizie źródeł prawa.
Pytanie 14
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 15
W trakcie eskorty wartości pieniężnych wystąpiła awaria bankowozu. Jakie czynności powinien podjąć w pierwszej kolejności dowódca konwoju?
A. Wezwać pomoc drogową
B. Zażądać podstawienia samochodu zastępczego
C. Pieszo kontynuować transport
D. Zgłosić sytuację najbliższej jednostce Policji
Powiadomienie najbliższej jednostki Policji w sytuacji awarii bankowozu nie jest pierwszym krokiem, który powinien być podjęty przez dowódcę konwoju. Choć wezwanie policji może być istotne w kontekście zabezpieczenia miejsca zdarzenia lub w przypadku kradzieży wartości, nie rozwiązuje ono problemu braku transportu. Dowódca konwoju powinien skupić się na kontynuowaniu misji, a nie na powiadamianiu o incydencie, który nie jest bezpośrednim zagrożeniem dla bezpieczeństwa. Kontynuowanie transportu pieszo jest również nieodpowiednim działaniem, ponieważ naraża zarówno personel, jak i przewożone wartości na potencjalne ryzyko. W sytuacji awaryjnej, kluczowym celem jest zapewnienie bezpieczeństwa, a piesza kontynuacja transportu nie tylko stwarza zagrożenie, ale również opóźnia proces transportu. Wezwanie pomocy drogowej może być uzasadnione w kontekście naprawy bankowozu, jednak nie rozwiązuje problemu związanego z pilnym transportem wartości. Podstawowym błędem w myśleniu jest skupienie się na działaniach reaktywnych, które nie prowadzą do szybkiego rozwiązania problemu transportowego. W takich sytuacjach kluczowe jest zapewnienie ciągłości operacyjnej i minimalizacja przerw w transportowaniu wartości, co powinno być priorytetem dowódcy konwoju.
Pytanie 16
W jakiej okoliczności funkcjonariusz służby porządkowej jest uprawniony do użycia ręcznego miotacza środków obezwładniających?
A. Po zastosowaniu chwytu transportowego.
B. Egzekwowania zachowań wymaganych przepisami na zewnętrznym parkingu.
C. Zadania ochrony porządku w czasie imprezy masowej.
D. Po nałożeniu kajdanek na ręce umieszczone z przodu.
Odpowiedzi, które sugerują użycie miotacza substancji obezwładniających w kontekście założonych kajdanek, wyegzekwowania zachowania na parkingu czy zastosowania chwytu transportowego, są błędne, ponieważ nie odnoszą się do sytuacji, w których użycie takich substancji jest uzasadnione i zgodne z prawem. Założenie kajdanek na ręce trzymane z przodu nie stanowi sytuacji, w której interwencja z użyciem substancji obezwładniającej byłaby adekwatna. Chociaż kajdanki ograniczają ruch osoby, to ich użycie samo w sobie nie uzasadnia stosowania siły fizycznej, a zwłaszcza użycia substancji chemicznych. Użycie miotacza substancji obezwładniających w celu wyegzekwowania wymaganego prawem zachowania, na przykład na parkingu, również jest niewłaściwe. Takie działanie mogłoby prowadzić do nadużyć, ponieważ członkowie służb porządkowych powinni stosować najpierw metody deeskalacji i przekonywania, pozostawiając użycie substancji obezwładniających na sytuacje krytyczne, w których zagrożone jest życie lub zdrowie osób. Analogicznie, chwyt transportowy nie stanowi pretekstu do użycia substancji obezwładniających, ponieważ jest to technika mająca na celu kontrolowanie osoby w sposób, który nie powinien wzbudzać potrzeby użycia dodatkowych środków przymusu. Niezrozumienie tych zasad prowadzi do niebezpiecznych sytuacji, w których interwencje mogą stać się nieproporcjonalne i mogą narazić zarówno funkcjonariuszy, jak i obywateli na niepotrzebne ryzyko.
Pytanie 17
Posługując się zamieszczonym wyciągiem z ustawy, oblicz minimalną liczbę członków służby informacyjnej niezbędną do zabezpieczenia meczu piłki siatkowej rozgrywanego w hali sportowej, na który sprzedano 800 biletów.
| Wyciąg z ustawy z dnia 20.03.2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz. U. z 2009 r, Nr 62, poz. 504 z późn. zmianami) (...) |
| Art. 6. (...) 2. Liczebność służby porządkowej oraz służby informacyjnej określa się w następujący sposób: 1) w przypadku imprezy masowej niebędącej imprezą masową podwyższonego ryzyka – co najmniej 10 członków służb: porządkowej i informacyjnej na 300 osób, które mogą być obecne na imprezie masowej, i co najmniej 1 członek służby porządkowej lub informacyjnej na każde następne 100 osób, przy czym nie mniej niż 20% ogólnej liczby członków służb stanowią członkowie służby porządkowej. (...) |
A. 15 członków.
B. 3 członków.
C. 12 członków.
D. 9 członków.
Wybór błędnej liczby członków służby informacyjnej, takiej jak 3, 9, czy 15, wynika z niepełnego zrozumienia przepisów dotyczących zabezpieczania imprez masowych. Niektórzy mogą sądzić, że wystarczająca liczba służby porządkowej i informacyjnej jest niższa, co może wynikać z błędnych założeń dotyczących proporcji bezpieczeństwa. Zgodnie z przepisami, liczba członków służby powinna być dokładnie dopasowana do liczby uczestników, a nie przyjmowana na podstawie ogólnych, a często mylnych, przestawień. Zrozumienie, że na każde 300 osób należy przyjąć 10 członków, a następnie dostosować tę liczbę do pozostałych uczestników, jest kluczowe. Niewłaściwe podejście do tego tematu prowadzi do zaniżenia wymagań w zakresie bezpieczeństwa, co może postawić w niebezpieczeństwo zarówno uczestników imprezy, jak i organizatorów. Odpowiednia liczba członków służby informacyjnej nie tylko spełnia wymogi prawne, ale również zabezpiecza sprawną reakcję na sytuacje kryzysowe, co jest niezbędne w kontekście organizacji imprez masowych. Ignorowanie tych zasad czy mylenie ich z innymi normami prowadzi do niewłaściwego oszacowania potrzeb, co może skutkować poważnymi konsekwencjami w zakresie bezpieczeństwa publicznego.
Pytanie 18
Jak wygląda współpraca przedstawicieli służb porządkowych z jednostkami zajmującymi się ochroną przeciwpożarową w trakcie zabezpieczania imprezy masowej?
A. wymianie informacji o zagrożeniach dla spokoju i porządku publicznego
B. wprowadzaniu na teren organizowanej imprezy masowej jednostek ratunkowych
C. ochronie miejsc popełnienia przestępstw i wykroczeń
D. współpracy przy zabezpieczaniu lokalizacji po pożarze na parkingu znajdującym się poza obszarem imprezy
Wprowadzenie jednostek ratowniczych na teren przeprowadzania imprezy masowej jest kluczowym elementem współpracy między służbami porządkowymi a jednostkami ochrony przeciwpożarowej. Zapewnienie szybkiej i skutecznej reakcji w sytuacjach awaryjnych ma zasadnicze znaczenie dla bezpieczeństwa uczestników. Właściwe przygotowanie oraz koordynacja działań ratowniczych, w tym m.in. przeszkolenie personelu i wyposażenie w odpowiedni sprzęt, są podstawą dobrych praktyk w zakresie zabezpieczania imprez masowych. Przykładowo, w przypadku koncertów lub festiwali, obecność służb ratunkowych pozwala na natychmiastową reakcję w sytuacji zagrożenia życia, takiego jak omdlenie czy inne zagrożenia zdrowotne. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, organizatorzy imprez masowych są zobowiązani do zapewnienia odpowiednich służb ratowniczych, co podkreśla istotność tego działania w kontekście norm branżowych oraz standardów dotyczących zabezpieczeń. Takie podejście minimalizuje ryzyko i zwiększa poczucie bezpieczeństwa uczestników.
Pytanie 19
Jakiego rodzaju wyposażenie nie jest przydzielane członkom służby informacyjnej w trakcie zabezpieczania imprezy masowej o podwyższonym ryzyku?
A. Notes i długopis
B. Ręczny wykrywacz metalu
C. Ręczny miotacz substancji obezwładniających
D. Kamizelkę odblaskową z napisem "SŁUŻBA INFORMACYJNA"
Ręczny miotacz substancji obezwładniających nie jest narzędziem, które powinno być używane przez członków służby informacyjnej w trakcie zabezpieczania imprez masowych, zwłaszcza tych o podwyższonym ryzyku. Tego rodzaju środki są zarezerwowane dla jednostek interwencyjnych, takich jak policja, które posiadają odpowiednie przeszkolenie oraz regulacje dotyczące użycia takich substancji. Zastosowanie miotacza substancji obezwładniających w kontekście imprez masowych może prowadzić do nieprzewidywalnych skutków prawnych oraz etycznych, a także stwarzać zagrożenie dla zdrowia uczestników. W praktyce, członkowie służb porządkowych powinni koncentracji na prewencji i zarządzaniu sytuacjami kryzysowymi bez użycia przemocy. Zamiast tego, ich wyposażenie powinno obejmować narzędzia umożliwiające skuteczną komunikację oraz monitorowanie sytuacji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa publicznego. Przykładem może być użycie systemów łączności radiowej, co pozwala na szybkie reagowanie na incydenty oraz zapewnia lepszą współpracę pomiędzy różnymi służbami.
Pytanie 20
Dokumentacja szkoleń pracowników ochrony wewnętrznej odbywa się w:
A. elektronicznym rejestrze szkoleń pracowników ochrony.
B. elektronicznej książce doskonalenia zawodowego pracowników ochrony wewnętrznej.
C. księdze doskonalenia zawodowego pracowników wewnętrznej służby ochrony w formie papierowej.
D. dzienniku szkoleń pracowników ochrony prowadzonym w formie pisemnej
Wybór jednej z pozostałych odpowiedzi może prowadzić do nieporozumień związanych z wymogami prawnymi i standardami branżowymi. Elektroniczna księga doskonalenia zawodowego, choć nowoczesna, może nie spełniać wszystkich wymogów formalnych, jakie narzucają przepisy dotyczące dokumentacji szkoleń w ochronie. Warto zauważyć, że w niektórych sytuacjach, takich jak kontrole przez instytucje regulacyjne, dokumentacja musi być dostępna w wersji papierowej. Księga doskonalenia zawodowego prowadzona w formie pisemnej również nie jest odpowiednia, ponieważ nie odnosi się bezpośrednio do specyficznych wymogów związanych z szkoleniem pracowników ochrony, co może prowadzić do niewłaściwego rozumienia zakresu ich szkoleń. Elektroniczny dziennik szkolenia, mimo że praktyczny, nie zastępuje formalnego dziennika szkolenia, który zgodnie z regulacjami powinien być prowadzony w formie pisemnej. Utrzymywanie dokumentacji w papierowej formie pozwala na jej długoterminowe archiwizowanie, co jest kluczowe w kontekście ewentualnych audytów lub kontroli. Typowym błędem, który prowadzi do wyboru niewłaściwych odpowiedzi, jest brak zrozumienia, że szkolenie pracowników ochrony to nie tylko kwestia podnoszenia kwalifikacji, ale także spełniania wymogów prawnych dotyczących dokumentacji. Bez właściwej rejestracji szkoleń, organizacja może narazić się na sankcje oraz utratę reputacji w branży.
Pytanie 21
Kto w przypadku niezmiennej struktury ochrony osoby, chronionej przez wewnętrzną służbę ochrony, ma prawo do wykonywania zadań dowódcy zmiany?
A. Szef ochrony
B. Młodszy wartownik-konwojent
C. Wartownik-konwojent
D. Starszy wartownik-konwojent
Odpowiedzi takie jak młodszy wartownik-konwojent, starszy wartownik-konwojent oraz wartownik-konwojent nie są odpowiednie, ponieważ te stanowiska nie posiadają odpowiednich uprawnień ani odpowiedzialności za dowodzenie w obszarze ochrony. Młodszy wartownik-konwojent, jako osoba na niższym szczeblu, zazwyczaj wykonuje polecenia przełożonych i nie ma kompetencji do podejmowania kluczowych decyzji, które mogą wpłynąć na bezpieczeństwo. Starszy wartownik-konwojent, mimo większego doświadczenia, wciąż jest w hierarchii niżej od szefa ochrony i jego rola ogranicza się do wykonywania zadań, a nie do zarządzania czy dowodzenia. Wartownik-konwojent również nie ma odpowiednich uprawnień do prowadzenia działań dowódczych, co może prowadzić do błędów w organizacji ochrony. W kontekście standardów ochrony, kluczowe jest, aby osoby na wyższych stanowiskach miały odpowiednie kwalifikacje i doświadczenie, aby skutecznie reagować na sytuacje kryzysowe. Dlatego umiejętność zarządzania zespołem oraz podejmowania decyzji w stresujących okolicznościach jest niezbędna, a brak tych kompetencji wśród wymienionych ról może prowadzić do poważnych zagrożeń dla bezpieczeństwa jednostki.
Pytanie 22
Zgodnie z aktualnymi regulacjami, transport 7 jednostek obliczeniowych wartości pieniężnych bankowozem typu C, który jest wyposażony w specjalistyczne pojemniki klasy D, może być przeprowadzany przez
A. konwojenta bez obecności kasjera
B. kasjera w towarzystwie kierowcy
C. wyłącznie osobę odpowiedzialną za transport wartości
D. nieuzbrojonego pracownika ochrony, posiadającego legitymację kwalifikowanego pracownika ochrony fizycznej, bez udziału konwojenta
Analizując błędne odpowiedzi, warto zauważyć, że kasjer w asyście kierowcy nie jest właściwym rozwiązaniem w kontekście transportu wartości pieniężnych. Rola kasjera skupia się głównie na obsłudze klientów oraz operacjach finansowych w banku, a nie na fizycznym transporcie wartości. Takie podejście może stwarzać zagrożenia związane z brakiem odpowiednich kwalifikacji, co jest niezgodne z regulacjami dotyczącymi transportu wartości. Ponadto, transport wartości powinien być realizowany przez osoby posiadające specjalistyczne uprawnienia, a nie tylko przez pracowników nieprzeszkolonych w zakresie ochrony. Drugie podejście, które wskazuje, że transport może być wykonywany tylko przez osobę transportującą wartości, jest również nieprawidłowe. W rzeczywistości transport pieniędzy może być realizowany przez wykwalifikowanych pracowników ochrony, co oznacza, że sama obecność osoby transportującej wartości nie spełnia wymogów bezpieczeństwa. Stwierdzenie, że konwojent może działać bez kasjera, również nie uwzględnia regulacji dotyczących wymagań zatrudnienia w branży. Takie myślenie może wynikać z błędnego przekonania, że każda osoba zaangażowana w transport wartości musi być uzbrojona, co jest nie tylko niezgodne z przepisami, ale także może prowadzić do niepotrzebnych konfliktów i zagrożeń w trakcie operacji transportowych. Właściwe zrozumienie tych wymagań jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa w transporcie wartości pieniężnych oraz zgodności z przepisami prawa.
Pytanie 23
Zadania związane z opracowaniem planu ochrony jednostki objętej obowiązkową ochroną leżą w gestii
A. wartownika-konwojenta.
B. dowódcy zmiany.
C. kierownika jednostki.
D. szefa ochrony.
Odpowiedź wskazująca na szefa ochrony jako osobę odpowiedzialną za opracowanie planu ochrony jednostki podlegającej obowiązkowej ochronie jest poprawna, ponieważ zgodnie z obowiązującymi standardami w dziedzinie ochrony, to właśnie ta rola jest kluczowa w kontekście zarządzania bezpieczeństwem. Szef ochrony posiada stosowne kompetencje, doświadczenie oraz wiedzę potrzebną do analizy zagrożeń, oceny ryzyka oraz opracowania strategii ochrony. Na przykład, w przypadku instytucji państwowych czy zakładów przemysłowych, szef ochrony powinien być w stanie zaprojektować kompleksowy plan zabezpieczeń, uwzględniając zarówno aspekty fizyczne, jak i techniczne, takie jak monitoring czy kontrola dostępu. Współczesne podejścia do ochrony wymagają analizy nie tylko sytuacji wewnętrznych, ale także zewnętrznych, stąd też rola szefa ochrony staje się kluczowa w kontekście współpracy z innymi służbami oraz organami ścigania, co potwierdzają standardy ISO 31000 dotyczące zarządzania ryzykiem. Ostatecznie, wydajny plan ochrony jest fundamentem dla zapewnienia bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i mienia jednostki.
Pytanie 24
Kto jest odpowiedzialny za przygotowanie ceduły konwoju?
A. kierownik konwoju
B. dowódca konwoju
C. zleceniodawca
D. osoba organizująca konwój
Osoba organizująca konwój jest kluczowym elementem w procesie planowania i realizacji operacji transportowych. To właśnie ta osoba odpowiada za stworzenie szczegółowej ceduły konwoju, która zawiera harmonogram przejazdów, przystanki, a także informacje o ładunku i wymaganiach bezpieczeństwa. W praktyce osoba organizująca konwój musi uwzględniać wiele czynników, takich jak warunki drogowe, aktualne przepisy prawne, a także specyfikę ładunków. Na przykład, w przypadku transportu materiałów niebezpiecznych, ceduła musi być zgodna z międzynarodowymi standardami transportu takich jak ADR, co także wpływa na planowanie trasy oraz czas przejazdu. Efektywne zarządzanie konwojem wymaga umiejętności oraz doświadczenia w logistyce oraz koordynacji działań różnych służb, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi. Dobre przygotowanie ceduły konwoju przyczynia się nie tylko do efektywności operacji, ale także do zapewnienia bezpieczeństwa zarówno przewożonego ładunku, jak i osób uczestniczących w konwoju.
Pytanie 25
Na podstawie poniższej tabeli określ, jaką minimalną klasę powinny mieć szyby montowane w salach operacyjnych banków, aby stanowiły skuteczną ochronę mienia i osób tam zatrudnionych.
| KLASA SZYBY | ZASTOSOWANIE | RODZAJ ZABEZPIECZENIA |
|---|---|---|
| P1, P2 | Domy wolno stojące, bloki mieszkalne, kioski, hotele, biura, obiekty handlowe o małej wartości, hale sportowe | ochrona przed zranieniem przy rozbiciu szyby czasowa ochrona przy próbie włamania podjętej bez przygotowania |
| P3, P4 | Wille, biura, hotele, obiekty handlowe o znacznej wartości chronionej, apteki | utrudnienie włamania szyby zastępują kraty o oczkach 15 cm z drutu okrągłego o średnicy 10 mm |
| P5, P6 | Ekskluzywne wille, obiekty handlowe o dużej wartości chronionej, muzea, galerie sztuki, kantory, sale operacyjne banków | zwiększona odporność na włamanie szyby zastępują kraty z prętów stalowych o średnicy 12 mm |
| P7, P8 | Obiekty specjalne, wystawy obiektów handlowych o dużej wartości chronionej, zakłady i sklepy jubilerskie | wysoka odporność na włamanie szyby zastępują kraty z prętów stalowych o średnicy 16 mm |
A. P5
B. P4
C. P7
D. P2
Wybór szyby o klasie P2, P4, czy P7 może wydawać się na pierwszy rzut oka odpowiedni, jednak te klasy nie spełniają wymagań ochrony obiektów takich jak banki. Klasa P2 oferuje minimalną odporność na włamanie, co czyni ją niewystarczającą w kontekście zabezpieczenia wartościowych mienia. Szyby tej klasy mogą wytrzymać jedynie ograniczone uderzenia i nie są przystosowane do ochrony przed zorganizowanymi atakami. Klasa P4, mimo że oferuje nieco lepsze właściwości ochronne, nadal nie zapewnia wymaganej wytrzymałości, która jest niezbędna w salach operacyjnych banków. Ponadto klasa P7, choć teoretycznie oferuje wyższą odporność, jest w praktyce zbyt kosztowna i nieadekwatna do specyficznych potrzeb ochrony, które w tym kontekście wymagają szyby klasy P5. Warto zaznaczyć, że szybki klasy P5 są projektowane w celu zastąpienia tradycyjnych rozwiązań, takich jak stalowe kraty, zapewniając nie tylko bezpieczeństwo, ale również estetykę. Wybierając szyby o zbyt niskiej klasie, można narazić obiekt na poważne ryzyko, co podkreśla znaczenie stosowania odpowiednich standardów w branży ochrony.
Pytanie 26
Ocena oraz analiza zagrożeń dla obiektu powinna zawierać między innymi informacje na temat
A. dodatkowych obowiązków dla pracowników ochrony
B. zaleceń dotyczących szkolenia pracowników ochrony
C. charakterystyki przewidywanych zagrożeń oraz ich potencjalnych skutków
D. opisu trasy patrolu ochrony
Ocena zagrożeń obiektu jest procesem skomplikowanym, który wymaga szczegółowego zrozumienia nie tylko samej struktury obiektu, ale także potencjalnych zagrożeń, jakie mogą wystąpić. Odpowiedzi dotyczące opisu trasy patrolu ochronnego, wytycznych do szkolenia pracowników ochrony czy dodatkowych zadań dla pracowników ochrony nie uwzględniają kluczowego aspektu, jakim jest identyfikacja i klasyfikacja zagrożeń. W przypadku opisu trasy patrolu, może się wydawać, że jest to istotne, ale bez znajomości zagrożeń, które mogą wystąpić na danej trasie, patrol nie będzie mógł skutecznie pełnić swoich obowiązków. Wytyczne do szkolenia pracowników ochrony są ważne, ale to one powinny wywodzić się z analizy zagrożeń, a nie być niezależnym elementem. Dodatkowe zadania dla pracowników ochrony również powinny być określone w kontekście konkretnych zagrożeń, co czyni je mniej istotnymi w szerszym obrazie. Typowym błędem myślowym w tym kontekście jest przekonanie, że sama organizacja działań ochrony wystarczy do zapewnienia bezpieczeństwa, podczas gdy rzeczywiste zagrożenia i ich skutki powinny być fundamentem każdej strategii ochrony. Dlatego analiza charakteru i skutków zagrożeń stanowi podstawowy krok w budowaniu efektywnego systemu zarządzania bezpieczeństwem.
Pytanie 27
Największym zagrożeniem dla bezpieczeństwa meczu piłkarskiego jest
A. atak terrorystyczny
B. usterka techniczna obiektu
C. agresja i przemoc wśród kibiców
D. pożar budynku
Agresja i przemoc wśród kibiców stanowią jedno z najpoważniejszych zagrożeń bezpieczeństwa podczas meczów piłkarskich. Wydarzenia te mogą prowadzić do poważnych incydentów, w tym zamachów, pobić czy też zamieszek, które zagrażają zarówno uczestnikom, jak i innym osobom znajdującym się w pobliżu. Statystyki pokazują, że w wielu przypadkach to właśnie konflikty między kibicami różnych drużyn są przyczyną poważnych incydentów, które mogą prowadzić do interwencji służb porządkowych. Dobrą praktyką w zarządzaniu ryzykiem w tym zakresie jest wdrażanie systemów monitoringu oraz współpraca z organizacjami kibiców w celu promowania kultur sportowej. Użycie odpowiednich środków ochrony, takich jak kontrola dostępu oraz szkolenia dla personelu bezpieczeństwa, może znacząco wpłynąć na ograniczenie takich zachowań. Dodatkowo, wdrażanie polityk zerowej tolerancji dla przemocy i agresji wśród kibiców stało się standardem w wielu ligach na całym świecie, co przyczynia się do zwiększenia bezpieczeństwa na stadionach.
Pytanie 28
Aby ustalić bieżącą wartość jednostki obliczeniowej, należy
A. pomnożyć przeciętne miesięczne wynagrodzenie w ubiegłym kwartale (ogłaszane w dzienniku urzędowym "Monitor Polski") przez 120
B. pomnożyć średnie miesięczne wynagrodzenie z ostatniego kwartału (ogłaszane w dzienniku urzędowym "Monitor Polski") przez 12
C. pomnożyć średnie roczne wynagrodzenie (ogłaszane w dzienniku urzędowym "Monitor Polski") przez 120
D. pomnożyć średnie miesięczne wynagrodzenie z ubiegłego kwartału (ogłaszane w dzienniku urzędowym "Monitor Polski") przez 10
Poprawna odpowiedź polega na pomnożeniu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w ubiegłym kwartale przez 120, co jest zgodne z metodologią wyliczania aktualnej wartości jednostki obliczeniowej w Polsce. Wartość ta jest kluczowa dla obliczeń związanych z wynagrodzeniami w administracji publicznej oraz sektorze prywatnym, ponieważ jest podstawą do ustalania wynagrodzeń, składek oraz innych zobowiązań finansowych. Przykładowo, jeśli przeciętne miesięczne wynagrodzenie wynosi 5000 zł, to jego pomnożenie przez 120 daje nam wynik 600 000 zł, co odzwierciedla roczną wartość jednostki obliczeniowej. Zgodnie z obowiązującymi regulacjami, takie wyliczenia powinny być oparte na danych publikowanych w 'Monitorze Polskim', co zapewnia ich aktualność i zgodność z przepisami prawa. Wiedza ta jest istotna dla pracowników działów kadr oraz finansów, którzy muszą być świadomi, jakie kwoty są podstawą do dalszych obliczeń oraz jakie są ich skutki prawne.
Pytanie 29
Funkcjonariusz ochrony podczas realizacji obowiązków związanych z ochroną osób i mienia poza terenami oraz obiektami objętymi ochroną ma prawo do zastosowania środków przymusu bezpośredniego w sytuacji
A. zapewnienia bezpieczeństwa konwoju
B. zapobiegania zniszczeniu mienia
C. przeciwdziałania zakłóceniom porządku lub bezpieczeństwa publicznego
D. pokonania aktywnego oporu
Wybór odpowiedzi dotyczącej przeciwdziałania naruszeniu porządku lub bezpieczeństwa publicznego, pokonywania czynnego oporu czy przeciwdziałania niszczeniu mienia nie odnosi się bezpośrednio do kontekstu ochrony konwoju, co czyni je nieprawidłowymi. Naruszenie porządku publicznego oraz bezpieczeństwa jest zjawiskiem, które często wymaga interwencji instytucji państwowych, takich jak policja, a nie pracowników ochrony, którzy działają w ramach określonego mandatu. Pracownik ochrony ma ograniczone kompetencje i nie powinien ingerować w sprawy, które nie są bezpośrednio związane z jego zadaniami. Ponadto, pokonywanie czynnego oporu zakłada sytuacje, które mogą być związane z interakcjami z osobami, które są agresywne lub stawiają opór przy wykonywaniu obowiązków, co nie jest zawsze związane z konwojowaniem. Również przeciwdziałanie niszczeniu mienia powinno być podejmowane w ramach odpowiednich procedur, a nie jako pierwsza reakcja w każdym przypadku. Te nieporozumienia mogą wynikać z braku zrozumienia zakresu odpowiedzialności pracowników ochrony i ich uprawnień, co może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji oraz naruszenia prawa. Ważne jest, aby pracownicy ochrony byli świadomi granic swojego działania oraz standardów, jakie obowiązują w branży ochrony, aby unikać nadużyć i nieodpowiednich reakcji w różnych sytuacjach.
Pytanie 30
Współpraca wyspecjalizowanych uzbrojonych jednostek ochronnych z obroną cywilną koncentruje się głównie na
A. organizowaniu wspólnych działań w celu zachowania spokoju i porządku w trakcie zgromadzeń
B. dzieleniu się informacjami dotyczących bezpieczeństwa osób oraz mienia w chronionych obiektach, a także zakłóceń porządku
C. przeprowadzaniu zintegrowanych działań w celu zapewnienia spokoju i porządku podczas wydarzeń masowych
D. wymianie informacji o pojawiających się zagrożeniach w obrębie chronionych terenów i budynków
Poprawna odpowiedź wskazuje na kluczowe znaczenie wymiany informacji o powstałych zagrożeniach w granicach chronionych obiektów i obszarów. Współdziałanie specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych z obroną cywilną jest fundamentalne dla zapewnienia bezpieczeństwa publicznego. Przykładem takiej współpracy może być koordynacja działań w przypadku zagrożeń, takich jak ataki terrorystyczne czy sytuacje kryzysowe, gdzie szybka wymiana danych o zagrożeniach pozwala na podjęcie adekwatnych działań prewencyjnych. Standardy takie jak ISO 22320, które dotyczą zarządzania sytuacjami kryzysowymi, podkreślają istotność komunikacji oraz współpracy między różnymi służbami. W praktyce oznacza to, że informacje o zagrożeniach powinny być natychmiast przekazywane między formacjami ochronnymi a obroną cywilną, co umożliwia skuteczną mobilizację zasobów i środków ochrony ludności oraz infrastruktury. Wiedza o lokalnych zagrożeniach oraz ich monitorowanie są kluczowe dla podejmowania działań w odpowiednim czasie oraz minimalizacji ryzyka. Takie podejście do współpracy sprzyja również budowaniu zaufania społecznego oraz lepszemu przygotowaniu na ewentualne kryzysy.
Pytanie 31
W której kolumnie tabeli zamieszczono elementy poprawnie sporządzonej tabeli służby prowadzonej przez wewnętrzne służby ochrony?
| A. | B. | C. | D. | |
| 1 | Instrukcja współpracy z Policją. | Data i godzina zaistniałego wydarzenia oraz jego opis. | Czas rozpoczęcia i zakończenia zmiany. | Rodzaj służby. |
| 2 | Opis szkolenia pracowników ochrony. | Dane personalne osób uczestniczących w wydarzeniu. | Obsada personalna zmiany. | Rozmieszczenie pracowników ochrony na służbie i zadania dla nich. |
| 3 | Schemat hierarchii służbowej. | Dane personalne pracowników ochrony, którzy podejmowali interwencję. | Rozmieszczenie pracowników ochrony i czas pełnienia przez nich zadań. | Obsada służby i czas jej pełnienia. |
A. A.
B. D.
C. B.
D. C.
Wybór jednej z pozostałych opcji nie dostarcza pełnych informacji potrzebnych do sporządzenia właściwej tabeli służby ochrony. Odpowiedzi te mogą nie uwzględniać istotnych elementów, takich jak rodzaj służby czy rozmieszczenie pracowników. Często występujące błędy myślowe, które prowadzą do takich wniosków, obejmują skupienie się na powierzchownych informacjach lub zrozumieniu roli tabeli w kontekście zarządzania bezpieczeństwem. Na przykład, niektóre kolumny mogą zawierać jedynie ogólne dane, co utrudnia efektywne planowanie i egzekwowanie zadań służby. Ponadto, niepoprawne odpowiedzi mogą sugerować, że kluczowe informacje dotyczące zadań pracowników, ich rozmieszczenia oraz czasu pełnienia służby można pominąć, co jest sprzeczne z dobrymi praktykami organizacyjnymi. Ważne jest, aby pamiętać, że skuteczna ochrona wymaga ścisłej koordynacji i precyzyjnego zarządzania, co jest niemożliwe bez pełnych i dokładnych danych zawartych w tabeli. Zrozumienie i poprawne zestawienie tych elementów są kluczowe dla skutecznego funkcjonowania systemów ochrony, a ich brak może prowadzić do niedopełnienia obowiązków i zagrożenia bezpieczeństwa.
Pytanie 32
Podstawowe wyposażenie konwojenta w środki ochrony osobistej obejmuje
A. przynajmniej nakolanniki oraz nałokietniki
B. przynajmniej kamizelkę kuloodporną i hełm kuloodporny
C. wyłącznie kamizelkę kuloodporną
D. wyłącznie hełm kuloodporny
Minimalne wyposażenie konwojenta w środki ochrony osobistej powinno obejmować kamizelkę kuloodporną oraz hełm kuloodporny, co jest zgodne z zaleceniami wielu instytucji zajmujących się bezpieczeństwem. Kamizelka kuloodporna chroni kluczowe organy wewnętrzne przed postrzałami, a hełm zapewnia ochronę głowy przed potencjalnymi uderzeniami i odłamkami. W praktyce, takie wyposażenie jest kluczowe w sytuacjach, gdzie konwojent może być narażony na ataki z użyciem broni palnej, co może mieć miejsce podczas transportu wartościowych przedmiotów lub w rejonach o podwyższonym ryzyku. Współczesne standardy bezpieczeństwa, jak te opracowane przez ISO czy inne organizacje zajmujące się bezpieczeństwem, podkreślają konieczność posiadania odpowiedniego wyposażenia ochronnego, aby zminimalizować ryzyko obrażeń w niebezpiecznych sytuacjach. Dodatkowo, konwojenci powinni być przeszkoleni w zakresie użycia tych środków ochrony, co zwiększa ich bezpieczeństwo i efektywność działania w trudnych warunkach.
Pytanie 33
Osoba odpowiedzialna za ochronę, poruszająca się w ramach szyku ochronnego, znajduje się
A. za chronioną osobą
B. na przodzie chronionej osoby
C. po lewej stronie osoby chronionej
D. po prawej stronie osoby chronionej
Udzielanie odpowiedzi dotyczących pozycji dowódcy w szyku ochronnym może prowadzić do istotnych nieporozumień. Umieszczanie dowódcy przed chronioną osobą stawia go w bezpośredniej linii zagrożenia, co znacząco zwiększa ryzyko. W sytuacjach kryzysowych, gdy występuje nagłe niebezpieczeństwo, dowódca nie powinien być bezpośrednio narażony na potencjalne ataki, ponieważ jego główną rolą jest zarządzanie sytuacją oraz podejmowanie decyzji, a nie osobiste stawianie czoła zagrożeniom. Przykłady takie jak ataki terrorystyczne pokazują, że ochrona VIP-ów musi być oparta na strategiach, które minimalizują ryzyko dla chronionej osoby oraz zespołu ochrony. Ponadto, zajmowanie miejsca po lewej lub prawej stronie chronionej osoby również może być nieefektywne, ponieważ nie pozwala to na pełne monitorowanie sytuacji. W sytuacji, gdy dowódca jest umiejscowiony z boku, może zostać ograniczona jego zdolność do szybkiej reakcji w przypadku zagrożenia. Aby w pełni zrozumieć te dynamiki, warto zapoznać się z zasadami takimi jak te, które są opisane w dokumentach branżowych dotyczących ochrony, które podkreślają znaczenie hierarchii i struktury w działaniach ochronnych. Właściwe zrozumienie ról w szyku ochronnym jest kluczowe dla skuteczności działań zespołu ochronnego.
Pytanie 34
Największe zniszczenia w chronionym obiekcie przemysłowym, który produkuje artykuły do gospodarstwa domowego, mogą być spowodowane podłożeniem ładunku wybuchowego w sąsiedztwie
A. głównego zaworu wodnego
B. głównego zaworu gazowego
C. pomieszczenia monitoringu
D. magazynu produktów gotowych
Podłożenie ładunku wybuchowego w pobliżu głównego zaworu gazu w obiekcie przemysłowym może prowadzić do katastrofalnych skutków. Główny zawór gazu kontroluje przepływ gazu do instalacji, a jego uszkodzenie może spowodować wybuch z ogromną energią, co doprowadzi do zniszczenia nie tylko samego obiektu, ale również zagrożenia dla osób znajdujących się w pobliżu. W przypadku wycieku gazu, reakcja chemiczna związana z eksplozją jest nieunikniona, zwłaszcza jeśli w obiekcie znajdują się inne źródła zapłonu. Przykłady takich incydentów można znaleźć w raportach z katastrof przemysłowych, gdzie uszkodzenie instalacji gazowej prowadziło do ogromnych strat. Z tego powodu, w kontekście ochrony obiektów przemysłowych, kluczowe jest stosowanie ścisłych procedur bezpieczeństwa oraz regularne przeglądy techniczne instalacji gazowych, co jest zgodne z normami ISO 45001, dotyczącymi zarządzania bezpieczeństwem i higieną pracy.
Pytanie 35
W trakcie nocnego patrolu w obrębie zabezpieczonego terenu pracownik ochrony dostrzegł przewód linii wysokiego napięcia wiszący nad ziemią na wysokości około dwóch metrów. Jakie powinien podjąć kroki jako pierwsze w tej sytuacji?
A. Powiadomić straż pożarną oraz policję
B. Zabezpieczyć niebezpieczny obszar taśmą i powiadomić operatorów energetycznych
C. Zgłosić awarię pracownikom następnej zmiany
D. Na zakończenie zmiany zanotować szczegóły dotyczące dostrzegionej usterki w książce służby
Kiedy pracownik ochrony zauważy, że przewód linii wysokiego napięcia wisi nisko nad ziemią, powinien od razu ogrodzić ten teren jakąś taśmą i zgłosić to do służb energetycznych. Takie przewody mogą być naprawdę niebezpieczne, zarówno dla ludzi w pobliżu, jak i dla ich mienia. Ogrodzenie ma na celu, żeby nikt nie wszedł tam, gdzie nie powinien, i żeby zminimalizować ryzyko jakichś wypadków. Zgłoszenie awarii do służb jest kluczowe, bo tylko odpowiednio przeszkoleni fachowcy mogą bezpiecznie zająć się problemem. Według zasad BHP każdy pracownik powinien umieć rozpoznawać zagrożenia i wiedzieć, co robić w takich sytuacjach.
Pytanie 36
Ilu minimalnie konwojentów powinno być przydzielonych do zabezpieczenia transportu 25 jednostek obliczeniowych w bankowozie typu A?
A. 2 konwojentów
B. 5 konwojentów
C. 3 konwojentów
D. 4 konwojentów
Odpowiedź, że do ochraniania transportu 25 jednostek wartości pieniężnej bankowozem typu A powinno się przydzielić 3 konwojentów, jest trafna. Jak wiadomo, w branży transportu wartości są różne normy, które mówią, ilu konwojentów potrzeba w zależności od tego, ile wartości przewozimy. Generalnie, im większa wartość, tym więcej konwojentów. Trzech konwojentów to minimum, które sprawia, że transport jest lepiej zabezpieczony przed ewentualnymi zagrożeniami jak napady czy kradzieże. W moim odczuciu, przy takiej wartości, nie ma co ryzykować z mniejszą ekipą. No bo wyobraź sobie, co by było, gdyby coś poszło nie tak, a tylko jedna czy dwie osoby by były do pomocy. Więc podsumowując, warto mieć tych trzech konwojentów, bo to naprawdę zwiększa szanse na bezpieczne dostarczenie wartości.
Pytanie 37
Osoba pracująca w ochronie, posiadająca licencję pracownika ochrony fizycznej drugiego stopnia i realizująca działania związane z ochroną osób oraz mienia w miejscu objętym obowiązkiem ochrony, ma uprawnienia ustawowe do stworzenia
A. systemu zabezpieczeń obiektu
B. instrukcji dotyczącej bezpieczeństwa pożarowego obiektu
C. planu ochrony obiektu
D. projektu systemu kontroli dostępu
Odpowiedź 'planu ochrony obiektu' jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z polskim prawodawstwem, pracownik ochrony posiadający licencję drugiego stopnia ma uprawnienia do tworzenia planów ochrony dla obiektów wymagających zabezpieczenia. Plan ochrony jest kluczowym dokumentem, który definiuje zasady działania i procedury ochrony osób i mienia, uwzględniając specyfikę danego obiektu oraz możliwe zagrożenia. Obejmuje on m.in. analizę ryzyka, określenie środków technicznych i organizacyjnych oraz procedury postępowania w sytuacjach kryzysowych. Przykładowo, w przypadku obiektu użyteczności publicznej, plan ochrony powinien zawierać strategie na wypadek pożaru, ewakuacji oraz odpowiedzi na incydenty związane z bezpieczeństwem. Podstawowym celem planu ochrony jest minimalizacja ryzyka oraz zapewnienie bezpieczeństwa zarówno pracownikom, jak i użytkownikom obiektu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży ochrony mienia. Warto zaznaczyć, że tworzenie takiego planu wymaga współpracy z innymi służbami ochrony, co znacząco zwiększa efektywność ochrony.
Pytanie 38
Plan zabezpieczenia obiektu, obszaru, urządzenia lub transportu objętego obowiązkową ochroną w zakresie bezpośredniej ochrony fizycznej może być stworzony przez
A. administratora obiektu
B. kwalifikowanego pracownika ochrony fizycznej
C. dowódcę zmiany
D. kwalifikowanego pracownika zabezpieczeń technicznych
Wybór innej opcji niż kwalifikowany pracownik ochrony fizycznej może wynikać z niepełnego zrozumienia ról i odpowiedzialności w obszarze ochrony. Dowódca zmiany, choć posiada pewne umiejętności zarządzające, głównie koncentruje się na nadzorze nad zespołem ochrony i reagowaniu na bieżące sytuacje, a nie na tworzeniu kompleksowych planów ochrony. Z kolei kwalifikowany pracownik zabezpieczenia technicznego specjalizuje się w aspektach technicznych systemów zabezpieczeń, takich jak monitoring czy alarmy, a niekoniecznie ma kompetencje do całościowego opracowywania planów ochrony, które wymagają szerszej perspektywy dotyczącej zarówno aspektów technicznych, jak i fizycznych. Administrator obiektu, z drugiej strony, zajmuje się zarządzaniem operacyjnym obiektu, ale nie jest tożsamy z osobą odpowiedzialną za bezpieczeństwo. W kontekście ochrony, kluczowe jest, aby osoba odpowiedzialna za planowanie miała świadomość ryzyk i zagrożeń oraz umiejętność ich analizy, co w przypadku innych wskazanych opcji może być ograniczone. Dlatego tylko kwalifikowany pracownik ochrony fizycznej jest w stanie opracować plan, który efektywnie uwzględnia różne aspekty bezpieczeństwa oraz wymogi prawne.
Pytanie 39
Zgodnie z obowiązującymi przepisami, pracownik ochrony znajdujący się na terenie strzeżonego obiektu ma prawo założyć kajdanki na rękach z przodu osobie
A. o wyraźnej muskulaturze, w sposób bierny uniemożliwiającej zastosowanie przymusu bezpośredniego
B. gdy według oceny pracownika ochrony prawdopodobieństwo podjęcia próby ucieczki jest niewielkie
C. która zaatakowała pracownika ochrony
D. która popełniła poważne wykroczenie przeciwko mieniu
Zastosowanie kajdanek w przypadku osób, które dokonały napadu na pracownika ochrony, ale nie stanowią one bezpośredniego zagrożenia, jest problematyczne i może naruszać zasady stosowania przymusu bezpośredniego. Zgodnie z przyjętymi normami w obszarze ochrony, do zastosowania takich środków musi zaistnieć bezpośrednia potrzeba ochrony, która wynika z oceny sytuacji i potencjalnego zagrożenia. Sformułowanie dotyczące osób o silnej budowie ciała w sytuacji biernej jest również nieprawidłowe, ponieważ siła fizyczna nie powinna być jedynym kryterium decyzyjnym przy podejmowaniu działań. Ocena fizycznego wyglądu osoby może prowadzić do błędnych założeń i dyskryminacji. Pracownik ochrony nie powinien działać na podstawie subiektywnych osądów, lecz kierować się obiektywnymi przesłankami. W kontekście ciężkiego wykroczenia przeciwko mieniu, takie działania powinny być dokładnie analizowane w kontekście prawa karnego, które wskazuje na inne procedury oraz uprawnienia w takich sytuacjach. Stosowanie kajdanek bez odpowiedniej podstawy może również narazić pracownika ochrony na odpowiedzialność prawną, dlatego niezwykle istotne jest, aby personel ochrony był regularnie szkolony w zakresie procedur postępowania oraz był świadomy swoich praw i obowiązków.
Pytanie 40
Głównym obowiązkiem ochroniarza pełniącego służbę na posterunku przy bramie wjazdowej na teren obiektu jest
A. zabezpieczanie strefy peryferyjnej chronionego obiektu
B. określanie uprawnień osób do wejścia oraz przebywania w chronionym obiekcie
C. monitorowanie strefy peryferyjnej chronionego obiektu
D. sprawdzanie zawartości bagaży i odzieży osób wchodzących oraz opuszczających obiekt
Ustalanie uprawnień osób do wejścia i przebywania na terenie chronionego obiektu jest kluczowym zadaniem pracownika ochrony, ponieważ to właśnie on pełni rolę pierwszego punktu kontaktowego. To zadanie nie tylko polega na weryfikacji tożsamości osób, ale także na ocenie ich uprawnień do dostępu, co ma kluczowe znaczenie dla zabezpieczenia obiektu. W praktyce oznacza to, że pracownicy ochrony powinni być dobrze zaznajomieni z procedurami identyfikacji, takimi jak sprawdzanie dokumentów, używanie systemów kontroli dostępu oraz monitorowanie sytuacji na terenie obiektu. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują regularne szkolenia z zakresu bezpieczeństwa oraz znajomość rozpoznawania osób nieuprawnionych, co pozwala na skuteczniejszą prewencję potencjalnych zagrożeń. Ponadto, odpowiedni monitoring wizyjny oraz współpraca z innymi służbami ochrony mogą znacząco zwiększyć efektywność działań pracowników ochrony, co bezpośrednio przyczynia się do zapewnienia bezpieczeństwa na terenie chronionego obiektu.