Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Opiekunka dziecięca
Kwalifikacja: SPO.04 - Świadczenie usług opiekuńczych i wspomagających rozwój dziecka
Data rozpoczęcia: 10 czerwca 2025 09:55
Data zakończenia: 10 czerwca 2025 10:05

Egzamin niezdany

Wynik: 15/40 punktów (37,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W jakim miesiącu życia dobrze rozwijające się niemowlę nabywa umiejętność samodzielnego odgryzania kęsów?

A. W dziewiątym

B. W piątym

C. W jedenastym

D. W siódmym

Wybór innych miesięcy życia niemowlęcia jako momentu nabycia umiejętności samodzielnego odgryzania kęsów może wynikać z nieprawidłowych założeń dotyczących rozwoju motorycznego. Niemowlęta w piątym miesiącu życia zazwyczaj są na etapie, w którym preferują karmienie płynne lub półpłynne, a ich zdolności motoryczne nie są jeszcze wystarczające do samodzielnego odgryzania twardszych pokarmów. W tym czasie dzieci często nie są w stanie skutecznie kontrolować ruchów szczęki i języka, co jest kluczowe dla przeżuwania. W siódmym miesiącu pojawia się dalszy rozwój umiejętności żucia, ale nadal przeważają pokarmy o miękkiej konsystencji. Również w jedenastym miesiącu, choć dzieci mogą już manipulować pokarmami, umiejętność ta jeszcze nie jest w pełni rozwinięta w porównaniu z dziewiątym miesiącem, gdyż niemowlęta osiągają etapy rozwoju, które pozwalają na lepszą koordynację ruchów. Zrozumienie tych etapów rozwojowych jest kluczowe dla rodziców i opiekunów, ponieważ niewłaściwe wprowadzenie pokarmów stałych może prowadzić do problemów z jedzeniem oraz wpływać na zdrowie dziecka. Dlatego istotne jest ścisłe przestrzeganie zaleceń specjalistów, co pozwala uniknąć wprowadzenia pokarmów, które mogą być zbyt trudne do przełknięcia dla niemowląt w różnych fazach ich rozwoju.

Pytanie 2

W jakim czasie dziecko, które rozwija się prawidłowo, zaczyna wydawać dźwięki dwusylabowe, takie jak "ma-ma", "pa-pa", "ta-ta"?

A. Przeważnie w okolicach 7-8 miesiąca życia

B. Zazwyczaj w okolicach 5-6 miesiąca życia

C. Około 9-10 miesiąca życia

D. Zwykle w okolicach 3-4 miesiąca życia

Wybór innej odpowiedzi niż "około 5-6 miesiąca życia" może wynikać z nieporozumienia dotyczącego rozwoju mowy i dźwięków wydawanych przez niemowlęta. Odpowiedzi sugerujące, że dzieci zaczynają wydawać dwusylabowe dźwięki wcześniej, na przykład w wieku 3-4 miesięcy, są nieprawidłowe, ponieważ w tym czasie dzieci głównie skupiają się na wydawaniu pojedynczych dźwięków, takich jak 'a', 'e' czy 'u'. W wieku 5-6 miesięcy dziecko jest w stanie kontrolować ruchy języka i warg, co pozwala na tworzenie bardziej złożonych dźwięków. Odpowiedzi, które wskazują na późniejsze okresy, takie jak 7-8 miesięcy lub 9-10 miesięcy, również są mylące, ponieważ w tym czasie dzieci nie tylko wydają dźwięki, ale zaczynają je łączyć w bardziej zaawansowane sekwencje, co może prowadzić do rozwinięcia ich umiejętności mowy. Warto zwrócić uwagę na fakt, że każde dziecko rozwija się w swoim tempie, a ogólne normy rozwojowe są jedynie wytycznymi. Jednakże, wystąpienie dwusylabowych dźwięków zazwyczaj następuje pomiędzy 5 a 6 miesiącem życia, gdyż jest to wynik połączenia rozwoju neurologicznego i fizycznego, które umożliwia dziecku eksperymentowanie z dźwiękami oraz naśladowanie otoczenia. Zrozumienie tego etapu rozwoju jest kluczowe dla rodziców i opiekunów, którzy mogą wspierać dzieci w nabywaniu umiejętności komunikacyjnych poprzez zabawę dźwiękami oraz interakcję. Znajomość tych norm daje również podstawy do efektywnej współpracy z terapeutami zajęciowymi czy logopedami, gdyby istniały jakiekolwiek opóźnienia w rozwoju mowy.

Pytanie 3

Osoba prowadząca zajęcia z zakresu edukacji zdrowotnej powinna informować dzieci oraz ich opiekunów o negatywnych skutkach spożywania takich napojów, jak

A. soki owocowe

B. napoje gazowane

C. woda mineralna

D. woda przegotowana

Napoje gazowane to naprawdę nie jest dobry wybór, zwłaszcza dla dzieci. Zawierają mnóstwo cukru, sztucznych dodatków i konserwantów, co może negatywnie wpływać na ich zdrowie. Wiadomo, że nadmiar cukru prowadzi do otyłości i innych problemów jak próchnica, a dzieciaki po prostu powinny tego unikać. WHO zaleca, żeby ograniczać te cukry proste, a napoje gazowane są ich dużym źródłem. Edukacja o zdrowym odżywianiu powinna więc skupić się na tym, żeby rodzice i dzieci wiedzieli, jakie są zagrożenia. Lepiej zamiast napojów gazowanych podawać wodę lub soki owocowe, ale z umiarem, bo nawet soki mają dużo cukru. Warto też zachęcać dzieci do aktywności fizycznej. To wszystko pomaga rozwijać zdrowe nawyki.

Pytanie 4

Faza protestu w przebiegu choroby sierocej charakteryzuje się

A. jednostajne stukanie przedmiotami, kołysanie głową, obojętność

B. apatia, smutek, niepokój

C. sufitowanie, rytmiczne kołysanie się, spadek zainteresowań

D. krzyk, płacz, agresja

Krzyk, płacz i agresja są typowymi reakcjami występującymi w fazie protestu w chorobie sierocej. Faza ta charakteryzuje się intensywnymi emocjami, które mogą manifestować się w formie głośnych reakcji, takich jak krzyk czy płacz, będących próbą zwrócenia na siebie uwagi otoczenia. To zachowanie jest naturalnym mechanizmem obronnym, który wyraża frustrację, smutek oraz poczucie straty. Zrozumienie tych reakcji jest kluczowe dla osób pracujących z dziećmi, które przeżywają stratę, ponieważ pozwala to na adekwatne reagowanie na ich potrzeby emocjonalne. W pracy z dziećmi w fazie protestu warto wykorzystywać techniki wspierające, takie jak aktywne słuchanie czy empatyczne reagowanie, co może pomóc w łagodzeniu ich emocji. Wiedza na temat tych zachowań jest fundamentalna w kontekście psychologii dziecięcej oraz terapii traumy, ponieważ pozwala na skuteczną interwencję oraz wsparcie w trudnych momentach życia dziecka.

Pytanie 5

W ramach zajęć edukacyjnych, mających na celu rozwijanie u dzieci poczucia rytmu, muzykalności oraz umiejętności orientacji w przestrzeni, opiekunka powinna zasugerować zabawy

A. muzyczno-ruchowe

B. twórcze

C. ogólnorozwojowe

D. manipulacyjne

Odpowiedź muzyczno-ruchowe jest prawidłowa, ponieważ tego typu zabawy są kluczowe dla rozwijania u dzieci poczucia rytmu, wyobraźni muzycznej oraz orientacji przestrzennej. Zajęcia muzyczno-ruchowe integrują elementy muzyki i ruchu, co sprzyja harmonijnemu rozwojowi dzieci. Dzieci uczestniczące w takich zajęciach uczą się synchronizacji ruchów z rytmem, co wspiera ich zdolności motoryczne oraz koordynację. Przykładami takich zabaw mogą być tańce do muzyki, zabawy z instrumentami perkusyjnymi, a także rytmiczne ćwiczenia wykorzystujące ciało jako instrument. W kontekście standardów edukacji przedszkolnej, zabawy te są zgodne z wytycznymi dotyczącymi wspierania rozwoju kompetencji muzycznych i ruchowych, co jest kluczowe dla wszechstronnego kształcenia dzieci. Integracja muzyki i ruchu w zajęciach przyczynia się do rozwoju społecznego dzieci, ich umiejętności współpracy i komunikacji. Dobrze zaplanowane zajęcia muzyczno-ruchowe mogą także pomóc w budowaniu pozytywnego obrazu ciała oraz wyrażaniu emocji przez ruch, co jest niezbędne w procesie edukacyjnym.

Pytanie 6

Aby zmierzyć temperaturę ciała dwumiesięcznego niemowlęcia, należy przeprowadzić pomiar temperatury w jego odbycie, a następnie ustalić wartość zmierzonej temperatury ciała dziecka

A. dodając 0,5 stopnia Celsjusza do zmierzonej wartości temperatury

B. odejmując 1 stopień Celsjusza od zmierzonej wartości temperatury

C. dodając 1 stopień Celsjusza do zmierzonej wartości temperatury

D. odejmując 0,5 stopnia Celsjusza od zmierzonej wartości temperatury

Zrozumienie zasad pomiaru temperatury ciała u niemowląt jest kluczowe dla prawidłowej diagnostyki i oceny stanu zdrowia dziecka. Pomiar w odbycie jest najdokładniejszą metodą, ale nieprawidłowe interpretacje wyników mogą prowadzić do błędnych wniosków. Na przykład, dodawanie 1 stopnia Celsjusza lub 0,5 stopnia do wartości odczytanej jest błędne, ponieważ nie uwzględnia to znanego faktu, że pomiar w odbycie daje wyższą wartość niż inne metody. Takie podejście może prowadzić do fałszywego stwierdzenia gorączki, co z kolei może skutkować niepotrzebnym stresem dla rodziców oraz niewłaściwym leczeniem. Ponadto, odejmowanie 1 stopnia Celsjusza jest również nieodpowiednie, ponieważ nie uwzględnia rzeczywistego różnicowania wartości pomiarów. Wartości temperatury ciała mogą być mylące, dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że pomiar w odbycie wymaga korekty o 0,5 stopnia, aby uzyskać prawidłowy wynik. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do nieprawidłowej oceny stanu zdrowia dziecka, a także do zbędnych interwencji medycznych. Prawidłowe podejście do pomiaru temperatury ciała u dzieci nie tylko sprzyja dokładności diagnoz, ale także wspiera rodziców w opiece nad ich dzieckiem.

Pytanie 7

W procesie wspierania rozwoju dwuletniego dziecka, gęsta mieszanka wody, mąki i farby plakatowej jest używana jako materiał plastyczny do

A. rzeźbienia

B. ugniatania

C. malowania

D. krojenia

Gęsta mieszanina wody i mąki z farbą plakatową, znana również jako ciasto plastyczne, jest idealnym materiałem do ugniatania, co ma kluczowe znaczenie w kontekście rozwoju motorycznego dzieci w wieku dwuletnim. Ugniatanie pozwala na rozwijanie zdolności manualnych, siły rąk oraz koordynacji ruchowej. Takie działania w naturalny sposób stymulują rozwój mięśni rąk i palców, co jest istotne dla późniejszych umiejętności pisania czy rysowania. Dzieci mogą tworzyć różne kształty, co sprzyja rozwijaniu ich kreatywności oraz wyobraźni. Warto również zauważyć, że w trakcie ugniatania dzieci uczą się rozpoznawania tekstur i różnych właściwości materiałów, co wzbogaca ich doświadczenia sensoryczne. W pracy z dziećmi w tym wieku, nauczyciele i rodzice powinni stawiać na interaktywne i angażujące metody, co jest zgodne z zasadami pedagogiki zabawy, która podkreśla rolę zabawy w procesie uczenia się.

Pytanie 8

Swędzenie w okolicy odbytu, brak apetytu oraz wzmożona nerwowość to typowe objawy kliniczne

A. lambliozy

B. owsicy

C. tasiemczycy

D. glistnicy

Owsica, będąca chorobą pasożytniczą wywołaną przez Enterobius vermicularis, jest schorzeniem, które rzeczywiście manifestuje się poprzez objawy takie jak świąd odbytu, utrata łaknienia oraz nerwowość. Świąd odbytu jest najbardziej charakterystycznym symptomem, zwłaszcza u dzieci, które mogą odczuwać dyskomfort, szczególnie w nocy, co prowadzi do problemów ze snem i zwiększonej drażliwości. Utrata łaknienia może wynikać z obecności pasożytów w przewodzie pokarmowym, które konkurują o składniki odżywcze. W praktyce klinicznej diagnoza owsicy jest rozpoznawana na podstawie objawów oraz testu na obecność jajeczek pasożyta, często zwanego testem klejowym. Leczenie opiera się na stosowaniu leków przeciwpasożytniczych, takich jak mebendazol czy albendazol, a także na edukacji pacjentów o higienie osobistej, co jest kluczowe w zapobieganiu reinfekcjom. Warto również podkreślić, że owsica jest jednym z najczęściej występujących zakażeń pasożytniczych u dzieci, co czyni jej rozpoznanie i leczenie istotnym zagadnieniem w pediatrii.

Pytanie 9

Zaleca się, żeby zorganizowane w pary lub w kółku zabawy muzyczne, związane z naśladowaniem ruchów i gestów u dzieci rozwijających się prawidłowo, zaczynać wprowadzać od

A. I kwartału drugiego roku życia

B. III kwartału drugiego roku życia

C. II kwartału trzeciego roku życia

D. IV kwartału pierwszego roku życia

Zalecenie, aby zabawy umuzykalniające, w formie kółek lub par, wprowadzać od III kwartału drugiego roku życia, jest oparte na fazach rozwoju dzieci. W tym okresie dzieci wykazują znaczące postępy w zakresie motoryki dużej oraz społecznej, co sprzyja angażowaniu się w interakcje z rówieśnikami. Dzieci w tym wieku zaczynają rozumieć i naśladować ruchy, co jest kluczowe w kontekście zabaw muzycznych, które często łączą rytm z ruchem. Przykładem może być wprowadzenie zabaw takich jak taniec z prostymi gestami czy naśladownictwo, które nie tylko rozwijają umiejętności muzyczne, ale także wspierają rozwój społeczny i emocjonalny. Standardy wczesnej edukacji muzycznej podkreślają rolę muzyki jako narzędzia w nauczaniu umiejętności interpersonalnych oraz kreatywności, co idealnie wpisuje się w tę fazę rozwoju. Warto również zauważyć, że w tym czasie dzieci stają się bardziej spontaniczne w ekspresji, co można wykorzystać w zabawach umuzykalniających.

Pytanie 10

W jakim miesiącu życia dziecko, które rozwija się prawidłowo, zaczyna używać wyrazów dźwiękonaśladowczych?

A. W trzecim

B. W dwunastym

C. W dziewiątym

D. W szóstym

Pojęcie dźwiękonaśladowczości w kontekście rozwoju mowy niemowląt jest kluczowe i często mylone z innymi etapami ich rozwoju. Wybór odpowiedzi dotyczącej trzeciego, szóstego czy dziewiątego miesiąca życia opiera się na powszechnych, acz nieprecyzyjnych przekonaniach na temat rozwoju mowy. W rzeczywistości, w trzecim miesiącu życia, niemowlęta głównie eksplorują swoje umiejętności wokalne poprzez bełkot i różnorodne dźwięki, ale nie są jeszcze w stanie formułować dźwięków, które można by uznać za dźwiękonaśladowcze. W wieku sześciu miesięcy dzieci zaczynają bawić się dźwiękami, co może prowadzić do tworzenia sylab, jednak terminowe naśladowanie dźwięków, które są charakterystyczne dla dźwiękonaśladowczości, nie zostało jeszcze osiągnięte. W dziewiątym miesiącu życia postępy w mówieniu są widoczne, ale są to głównie kombinacje dźwięków i samogłoskowe sekwencje, a nie pełnoprawne wyrazy dźwiękonaśladowcze. Kiedy rodzice lub opiekunowie nie zdają sobie sprawy z tego, że rozwój mowy jest złożonym procesem, mogą wyciągać błędne wnioski dotyczące osiąganych przez dzieci umiejętności. Zrozumienie tego etapu rozwoju jest istotne, ponieważ pozwala na lepsze wsparcie dzieci w nauce języka poprzez odpowiednią interakcję i stymulację. Kluczowe jest, aby rodzice mieli świadomość, że każde dziecko rozwija się w swoim własnym tempie, a stosowanie standardów i norm rozwojowych powinno być jedynie punktem odniesienia, a nie sztywną regułą.

Pytanie 11

Zgodnie z normami rozwoju człowieka masa ciała noworodka podwaja się w okolicach

A. trzeciego miesiąca życia

B. dziewiątego miesiąca życia

C. siódmego miesiąca życia

D. piątego miesiąca życia

Wybór dziewiątego, trzeciego czy siódmego miesiąca życia jako momentu, w którym noworodek podwaja swoją masę ciała, to niestety błąd, jaki często można zauważyć. W pierwszym roku życia maluchy zazwyczaj podwajają swoją wagę w ciągu 4-6 miesięcy, co nie zgadza się z tymi miesiącami. Na przykład, wybór miesiąca trzeciego może być mylący, bo chociaż przyrost masy ciała jest zauważalny, to jeszcze w tym okresie nie osiąga podwojenia wagi. Z kolei siódmy miesiąc to już trochę inny etap, bo wtedy dziecko zaczyna jeść stałe pokarmy, co wpływa na tempo wzrostu. Rodzice często mylą tempo przyrostu wagi z jego stabilizacją, co może prowadzić do nieporozumień. Moim zdaniem, zrozumienie tych norm rozwojowych to kluczowa sprawa, bo nieprawidłowe postrzeganie tego tematu może wywoływać niepotrzebny stres związany ze zdrowiem dziecka. Na pewno warto słuchać pediatrów i stosować się do ich rad, żeby mieć pewność, że rozwój dziecka jest prawidłowy.

Pytanie 12

Aby zmotywować dzieci, opiekunka powinna wykorzystać

A. prezentację

B. narrację

C. dramę

D. wykład

Stosowanie opowiadania, wykładu czy prelekcji jako form aktywizacji dzieci ma swoje ograniczenia, które należy wyraźnie zrozumieć. Opowiadanie, choć może być interesujące, często nie daje dzieciom wystarczającej okazji do aktywnego uczestnictwa w procesie nauczania. Dzieci w tym wieku potrzebują interakcji, a bierne słuchanie opowieści nie angażuje ich w sposób, który wspierałby rozwój umiejętności społecznych i emocjonalnych. Wykład z kolei, będący formą jednostronnej prezentacji wiedzy, jest mało efektywny w kontekście małych dzieci, które mają ograniczoną zdolność do długotrwałej koncentracji i przetwarzania informacji w takiej formie. Prelekcja, podobnie jak wykład, może wydawać się nowoczesnym podejściem do edukacji, jednak w praktyce rzadko angażuje dzieci w aktywne uczenie się, co jest kluczowe dla ich rozwoju. Warto zauważyć, że w naukach pedagogicznych, zwłaszcza w kontekście pracy z dziećmi, podkreśla się znaczenie interaktywnych metod nauczania, które sprzyjają aktywnemu uczestnictwu, kreatywności i współpracy. Dlatego te formy przekazu wiedzy są niewystarczające w kontekście efektywnej edukacji dzieci, co prowadzi do rozczarowania ich zaangażowaniem i chęcią do nauki.

Pytanie 13

Aby przeprowadzić higienę jamy ustnej dziecka, osoba opiekująca się nim powinna nałożyć na szczoteczkę pastę do zębów w ilości odpowiadającej

A. całej długości główki szczoteczki

B. ziarnku fasoli

C. ziarnku grochu

D. połowie długości główki szczoteczki

Wybór większej ilości pasty, jak ziarnko fasoli czy całej długości głowy szczoteczki, jest nieodpowiedni i może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. Stosowanie pasty w nadmiarze zwiększa ryzyko, że dziecko ją połknie, co może prowadzić do nadmiernego spożycia fluoru. Fluor, choć korzystny dla zdrowia zębów w odpowiednich ilościach, może być szkodliwy w nadmiarze i prowadzić do fluorozy, która objawia się białymi plamami na zębach, a w skrajnych przypadkach do ich uszkodzenia. Wiele osób może nie zdawać sobie sprawy, że dzieci są bardziej wrażliwe na działanie fluoru, co czyni je bardziej narażonymi na jego szkodliwe skutki. Ponadto, zastosowanie połowy długości głowy szczoteczki, choć może wydawać się bezpieczną ilością, jest wciąż zbyt dużą porcją dla małych dzieci. Optymalne stosowanie pasty do zębów opiera się na naukowych zaleceniach i praktykach, które są dostosowane do wieku oraz potrzeb dzieci. Kluczowe jest, aby opiekunowie zwracali uwagę na te wytyczne, aby nie narażać zdrowia jamy ustnej dzieci poprzez niewłaściwe nawyki higieniczne.

Pytanie 14

Aby u dzieci z problemami rozwojowymi rozwijać odpowiedni odbiór, analizę oraz przetwarzanie bodźców zmysłowych, w pracy z nimi można zastosować metodę

A. integracji sensorycznej

B. gimnastyki twórczej Rudolfa Labana

C. ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne

D. gimnastyki mózgu

Wybór odpowiedzi dotyczącej gimnastyki mózgu, ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne i gimnastyki twórczej Rudolfa Labana wskazuje na niezrozumienie podstaw metod terapeutycznych stosowanych w pracy z dziećmi z zaburzeniami rozwojowymi. Gimnastyka mózgu to zbiór ćwiczeń mających na celu poprawę funkcji poznawczych, jednak nie koncentruje się bezpośrednio na integracji sensorycznej. Choć może wspierać rozwój umiejętności uczenia się, nie zajmuje się bezpośrednio przetwarzaniem bodźców zmysłowych. Ruch rozwijający Weroniki Sherborne skupia się na rozwijaniu relacji z innymi oraz kształtowaniu ruchu, ale nie jest to podejście oparte na strukturze integracji sensorycznej, co czyni je mniej adekwatnym w kontekście dzieci z zaburzeniami sensorycznymi. Gimnastyka twórcza Rudolfa Labana, pomimo swoich wartości w zakresie ekspresji artystycznej i ruchowej, również nie odpowiada na potrzeby dzieci z zaburzeniami odbioru sensorycznego, gdyż nie ma na celu bezpośredniego wspierania ich zdolności do przetwarzania bodźców. Użycie tych metod w miejsce integracji sensorycznej może prowadzić do pomijania kluczowych obszarów wsparcia, co może skutkować brakiem postępów w rozwoju dzieci. Dlatego ważne jest, aby terapeuci byli świadomi różnic między tymi podejściami i umieli odpowiednio je stosować, zgodnie z indywidualnymi potrzebami dzieci.

Pytanie 15

Ostatecznym skutkiem przewlekłej choroby dla psychiki dziecka są zaburzenia

A. snu

B. żywienia

C. osobowości

D. ruchowe

Odpowiedzi dotyczące zaburzeń odżywiania, ruchowych oraz snu, choć mogą występować w kontekście przewlekłych chorób, nie są skrajną konsekwencją wpływu takich schorzeń na sferę psychiczną dziecka. Zaburzenia odżywiania mogą pojawić się jako odpowiedź na stres związany z chorobą, ale są one bardziej objawem, a nie bezpośrednim efektem wpływu na osobowość. Problemy ruchowe mogą być wynikiem fizycznych ograniczeń, które mogą także wpływać na psychikę, lecz nie są one bezpośrednio związane z zaburzeniami osobowości. Z kolei zaburzenia snu, chociaż mogą być skutkiem przewlekłego bólu lub lęków, również nie są tak głęboko zakorzenione w kształtowaniu osobowości dziecka. Przewlekłe choroby wpływają na rozwój emocjonalny i społeczny, co w dłuższym okresie prowadzi do zmian w osobowości, a niekoniecznie do wymienionych zaburzeń. Kluczowe jest, aby zrozumieć, iż to, jak dziecko radzi sobie z przewlekłą chorobą, wpływa na kształtowanie jego osobowości, a nie tylko na pojawienie się nieprzyjemnych objawów, co jest istotne w kontekście zapewnienia odpowiedniego wsparcia i terapii.

Pytanie 16

Opiekunka, która przypisała każdemu dziecku w grupie inne zadanie do zrealizowania, zdecydowała się na formę pracy

A. zróżnicowaną grupową

B. jednolita grupowa

C. indywidualną zróżnicowaną

D. indywidualną jednolitą

Podejście, w którym każde dziecko otrzymuje takie samo zadanie, nazywane jest indywidualną jednolitą formą pracy. To podejście może być efektywne w niektórych kontekstach, jednakże w sytuacji, gdy każde dziecko ma różne umiejętności i potrzeby edukacyjne, jego zastosowanie może prowadzić do frustracji i braku zaangażowania. Indywidualna zróżnicowana forma pracy, choć bardziej elastyczna, wciąż nie odzwierciedla grupowego aspektu nauki, który jest kluczowy w dziecięcej edukacji. Współpraca w grupach sprzyja rozwojowi umiejętności interpersonalnych oraz pozwala dzieciom uczyć się od siebie nawzajem. Zróżnicowana grupowa forma pracy nie tylko umożliwia dostosowanie zadań do poziomu umiejętności dzieci, ale także angażuje je w interakcje, co wzmacnia proces uczenia się. W przypadku jednolitej grupowej formy pracy, dzieci są wystawiane na takie same zadania, co może prowadzić do monotoni, a także do niedopasowania do ich indywidualnych potrzeb. Zrozumienie różnicy pomiędzy tymi podejściami jest kluczowe dla skutecznego planowania zajęć edukacyjnych i wspierania dzieci w ich rozwoju.

Pytanie 17

Z jakim specjalistą powinna współdziałać opiekunka przy organizacji spotkania edukacyjnego dla rodziców dotyczącego metod postępowania z dzieckiem z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej?

A. Z rehabilitantem

B. Z pediatrą

C. Z pielęgniarką

D. Z psychologiem

Wybór pielęgniarki, rehabilitanta lub pediatry jako partnerów w organizacji pogadanki edukacyjnej dla rodziców dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej, chociaż może wydawać się logiczny, jest w rzeczywistości nieodpowiedni wobec specyfiki tego zagadnienia. Pielęgniarka, choć posiada wiedzę medyczną, skupia się głównie na aspektach zdrowotnych, a nie na emocjonalnych i behawioralnych aspektach ZNP. Brak jej głębszego zrozumienia tego, jak nadpobudliwość wpływa na rozwój dziecka oraz na relacje w rodzinie, co jest kluczowe w kontekście wsparcia rodzin. Rehabilitant, z kolei, koncentruje się na fizycznym aspekcie rehabilitacji dziecka, co nie odnosi się bezpośrednio do problematyki emocjonalnej i psychologicznej związanej z ZNP. Pediatra, mimo że posiada wiedzę medyczną o rozwoju dziecka i może zdiagnozować problemy zdrowotne, nie zawsze ma czas ani specjalność, aby zająć się szczegółowo psychologicznymi aspektami nadpobudliwości. Często prowadzi to do powierzchownego zrozumienia problemu przez rodziców, co może skutkować błędnymi wnioskami i brakiem właściwego wsparcia. Z tego powodu, kluczowe jest, aby w takich sytuacjach angażować specjalistów z zakresu psychologii, którzy oferują wiedzę na temat zachowań, emocji i relacji rodzinnych, co jest niezbędne dla skutecznej pomocy dzieciom z ZNP oraz ich rodzicom.

Pytanie 18

Aby zaspokoić potrzebę odpoczynku, rozwijające się dziecko mające 18 miesięcy powinno spać w ciągu doby

A. od 8 do 9 godzin

B. od 14 do 16 godzin

C. od 10 do 13 godzin

D. od 6 do 7 godzin

Odpowiedź 'od 10 do 13 godzin' jest poprawna, ponieważ zalecany czas snu dla dziecka w wieku 18 miesięcy wynosi od 11 do 14 godzin w ciągu doby, w tym zarówno nocny sen, jak i drzemki w ciągu dnia. Snucie snu jest kluczowe dla rozwoju mózgu, wzrostu fizycznego oraz mobilności dziecka. W tej fazie życia, sen wpływa na poprawę pamięci, zdolności poznawcze oraz regulację emocji. Przykładowo, dziecko, które regularnie śpi w tym zakresie, ma lepszą zdolność do koncentracji i nauki nowych umiejętności. Zgodnie z wytycznymi amerykańskiej Akademii Pediatrii, odpowiednia ilość snu sprzyja również stabilizacji nastroju oraz zdrowiu ogólnemu dziecka. W praktyce oznacza to, że rodzice powinni dbać o regularny rytm snu, a także o stworzenie przyjaznych warunków do wypoczynku, takich jak cisza, ciemność oraz odpowiednia temperatura pomieszczenia.

Pytanie 19

W przypadku dziecka z biegunką i wymiotami, pierwszą rzeczą, którą należy zrobić, jest zaspokojenie potrzeby

A. nawodnienia

B. jedzenia

C. odpoczynku

D. czystości

Nawodnienie jest kluczowym elementem w zarządzaniu dzieckiem z biegunką i wymiotami, ponieważ te stany mogą prowadzić do szybkiej utraty płynów i elektrolitów, co z kolei prowadzi do odwodnienia. Dzieci, zwłaszcza niemowlęta i małe dzieci, mają mniejszy zapas płynów w organizmie i są bardziej narażone na skutki odwodnienia. Zaleca się stosowanie roztworów nawadniających, które zawierają odpowiednie proporcje elektrolitów i glukozy, co wspiera wchłanianie wody w jelitach. W praktyce oznacza to, że powinno się unikać podawania ciężkostrawnych posiłków lub napojów zawierających kofeinę, gdyż mogą one dodatkowo podrażniać układ pokarmowy. W przypadku nawodnienia, rodzice powinni monitorować objawy, takie jak suchość w ustach, zmniejszenie wydolności moczu czy osłabienie, które mogą wskazywać na nasilenie odwodnienia i konieczność pilnej interwencji medycznej. Warto także sięgnąć po wytyczne WHO dotyczące nawadniania w przypadku biegunki, które podkreślają znaczenie wczesnego i odpowiedniego uzupełniania płynów.

Pytanie 20

Niemowlę wydaje dźwięki, aby zwrócić na siebie uwagę, odpowiada na pierwsze polecenia oraz na swoje imię, a także wypatruje przedmiotów, które dorosły nazywa. Ten opis dotyczy dziecka rozwijającego się prawidłowo.

A. pięciomiesięcznego

B. siedmiomiesięcznego

C. jedenastomiesięcznego

D. dziewięciomiesięcznego

Wybór odpowiedzi, która wskazuje na siedmiomiesięczne, pięciomiesięczne czy jedenastomiesięczne niemowlęta, odbiega od rzeczywistego rozwoju dziecka w tym kluczowym okresie. Siedmiomiesięczne niemowlęta mogą już wykazywać pewne oznaki gaworzenia, ale ich umiejętności interakcyjne oraz rozumienie poleceń są jeszcze na wczesnym etapie. W tym wieku dzieci mogą nie rozumieć swojego imienia oraz nie reagować na nie ze względu na ograniczone zdolności poznawcze. Pięciomiesięczne dzieci są zazwyczaj na etapie, w którym zaczynają odkrywać dźwięki, ale ich umiejętności komunikacyjne są jeszcze bardziej ograniczone, a umiejętność poszukiwania wzrokiem przedmiotów nazywanych przez dorosłych nie jest typowa. Natomiast jedenastomiesięczne niemowlęta są już w zaawansowanej fazie rozwoju i powinny wykazywać znacznie bardziej złożone umiejętności komunikacyjne, w tym zdolność do prostych poleceń i rozumienia kontekstu. Dlatego kluczowe jest, aby mieć na uwadze, że każdy etap rozwoju dziecka jest ściśle związany z normami rozwoju. Zrozumienie tych norm pomaga uniknąć błędów w ocenie umiejętności dziecka oraz wspierać odpowiedni rozwój poprzez odpowiednie stymulacje i interakcje.",

Pytanie 21

Jakie zachowania emocjonalne u dziecka mogą być związane z uczuciem strachu?

A. radość, gniew, zawstydzenie

B. zmartwienie, radość, rozczarowanie

C. zakłopotanie, smutek, zażenowanie

D. nieśmiałość, zakłopotanie, zmartwienie

Zachowania emocjonalne dziecka związane ze strachem mogą manifestować się poprzez nieśmiałość, zakłopotanie oraz zmartwienie. Te emocje są reakcjami na sytuacje stresowe lub niepewne, które mogą występować w życiu codziennym dziecka. Nieśmiałość często przejawia się w sytuacjach społecznych, gdzie dziecko może czuć się niepewnie lub zagrożone oceną ze strony rówieśników. Zakłopotanie może pojawić się w kontekście nowych doświadczeń, które są dla dziecka nieznane, a zmartwienie odnosi się do przewidywania negatywnych konsekwencji w przyszłości, co jest częste wśród dzieci, które z natury skłonne są do lęku przed tym, co nieznane. Rozpoznawanie tych emocji jest kluczowe dla rodziców i opiekunów, ponieważ pozwala na wdrażanie odpowiednich strategii wsparcia, takich jak tworzenie bezpiecznego środowiska oraz rozmawianie o uczuciach. W kontekście psychologii dziecięcej, ważne jest również rozwijanie umiejętności radzenia sobie z emocjami, co sprzyja zdrowemu rozwojowi emocjonalnemu dziecka.

Pytanie 22

Opiekunka zajmująca się dzieckiem z zapaleniem płuc powinna zapewnić, aby leżało ono w łóżeczku w pozycji

A. na boku

B. na wznak

C. niskiej

D. półwysokiej

Odpowiedzi 'na wznak', 'na boku' oraz 'niskiej' są niewłaściwe w kontekście opieki nad dzieckiem z zapaleniem płuc, a ich zastosowanie może prowadzić do poważnych komplikacji zdrowotnych. Pozycja na wznak nie jest zalecana, gdyż może ona zwiększać ryzyko aspiracji oraz ograniczać swobodny przepływ powietrza, co jest szczególnie niebezpieczne w przypadku dzieci z problemami oddechowymi. W takiej pozycji dziecko może mieć trudności z oddychaniem, co może prowadzić do niedotlenienia. Pozycja na boku, chociaż czasami stosowana w innych kontekstach, w przypadku zapalenia płuc może również nie zapewniać wystarczającej wentylacji płuc. Dodatkowo, leżenie na boku może sprzyjać gromadzeniu się wydzieliny w jednym płucu, co pogarsza stan zdrowia. Z kolei pozycja niska, w której dziecko leży praktycznie płasko, również nie jest wskazana, gdyż całkowicie uniemożliwia skuteczne wydalanie wydzieliny oraz może prowadzić do dalszego pogorszenia stanu zdrowia. Dlatego kluczowe jest stosowanie pozycji półwysokiej, co ma na celu zapewnienie optymalnych warunków do oddychania i leczenia, zgodnie z zaleceniami specjalistów w dziedzinie pediatrii.

Pytanie 23

Wyrazem zdrowego rozwoju społecznego u pięciomiesięcznego niemowlęcia jest

A. niezidentyfikowanie bliskich osób

B. zabawa własnymi rączkami

C. pojawienie się głużenia

D. rozróżnianie obcych ludzi od tych znanych

Jak się pomylisz w odpowiedzi o rozwoju społecznym pięciomiesięcznego dziecka, mogą się pojawić jakieś nieporozumienia na temat tego, co jest normą w tym wieku. Oczywiście, naturalne jest, że dzieci bawią się rączkami, ale to jest bardziej związane z ich rozwojem ruchowym i sensorycznym, a nie tak bardzo z umiejętnościami społecznymi. To trochę jak odkrywanie świata przez dotyk, ale nie znaczy, że to oznacza, że umieją rozróżniać ludzi. Kiedy maluch nie rozpoznaje bliskich, to może być znak, że coś jest nie tak w rozwoju, bo dzieciaki w tym wieku zaczynają już łapać, kto jest dla nich ważny, i powinny jakoś reagować na obcych. Wydawanie dźwięków to też jest ważny krok w komunikacji, ale to nie jest do końca o rozróżnianiu ludzi, co jest kluczowe dla relacji społecznych. Tragiczne błędne wnioski mogą prowadzić do złego postrzegania rozwoju dziecka, co nie jest fajne. Lepiej jest zrozumieć te różnice, bo to naprawdę ważne dla wspierania zdrowego rozwoju i nauki na podstawie badań rozwojowych w psychologii i pedagogice.

Pytanie 24

W jakim momencie życia dziecko zaczyna poprawnie wydawać powtarzające się sekwencje sylab, takie jak ma-ma-ma, pa-pa-pa, ta-ta-ta?

A. Mniej więcej w 1 - 2 miesiącu życia

B. Mniej więcej w 3-4 miesiącu życia

C. Mniej więcej w 9-10 miesiącu życia

D. Mniej więcej w 5-6 miesiącu życia

Dzieci zazwyczaj zaczynają wydawać dźwięki w formie powtarzających się sylab, takich jak 'ma-ma-ma' czy 'pa-pa-pa', w wieku około 5-6 miesiąca życia. Ten etap rozwoju mowy jest kluczowy, ponieważ oznacza przejście od prostych dźwięków, które pojawiają się w pierwszych miesiącach życia, do bardziej złożonych powtórzeń. W tym okresie dzieci zaczynają lepiej kontrolować swoje mięśnie artykulacyjne, co pozwala im na wydawanie dźwięków o większej różnorodności. Proces ten jest częścią tzw. babblingu, który jest istotny dla przyszłego rozwoju mowy. W praktyce, rodzice mogą wspierać ten proces poprzez interakcję z dzieckiem, na przykład, naśladując dźwięki, które wydaje, co stymuluje jego rozwój językowy. Warto również zauważyć, że według standardów rozwoju dzieci, w tym wieku niemowlęta są w stanie rozpoznawać i różnicować dźwięki, co jest fundamentem dla nauki mowy i języka.

Pytanie 25

Aby rozwijać u dzieci w trzecim roku życia zdolności posługiwania się przedmiotami codziennego użytku, opiekunka powinna zaplanować aktywności

A. ogólnorozwojowe

B. ruchowe

C. tematyczne

D. twórcze

Wybór odpowiedzi dotyczących zabaw ruchowych, ogólnorozwojowych lub twórczych nawiązuje do popularnych podejść w edukacji przedszkolnej, jednak nie odpowiada na specyficzne potrzeby dzieci w wieku trzech lat w kontekście nauki posługiwania się przedmiotami codziennego użytku. Zabawy ruchowe, choć istotne dla rozwoju fizycznego, nie koncentrują się na nauce praktycznych umiejętności związanych z używaniem narzędzi czy innych przedmiotów. Celem takich działań jest przede wszystkim rozwijanie sprawności fizycznej i koordynacji, co, mimo że jest istotne, nie jest priorytetem w kontekście nauki funkcji przedmiotów. Odpowiedzi ogólnorozwojowe mogą obejmować różnorodne aktywności, lecz z perspektywy nauki o przedmiotach codziennego użytku, nie są tak precyzyjne jak zabawy tematyczne, które zapewniają kontekst do nauki poprzez zabawę. W odniesieniu do zabaw twórczych, podczas gdy stymulują one kreatywność, mogą nie dostarczać dzieciom konkretnej wiedzy na temat użycia narzędzi i przedmiotów w codziennym życiu. Kluczowym błędem myślowym jest założenie, że ogólnorozwojowe i twórcze podejścia są wystarczające do nauki umiejętności praktycznych, podczas gdy w rzeczywistości wymagają one skoncentrowania się na konkretnych kontekstach tematycznych, które w sposób bezpośredni uczą dzieci używania przedmiotów w ich codziennych interakcjach.

Pytanie 26

Jaką ilość białka powinno zawierać menu jedenastomiesięcznego niemowlęcia, aby spełniała zalecenia żywieniowe przygotowane przez Instytut Matki i Dziecka?

A. 3,17 g/kg/dobę

B. 1,14 g/kg/dobę

C. 2,47 g/kg/dobę

D. 4,14 g/kg/dobę

Wybór innych wartości ilości białka, takich jak 4,14 g/kg/dobę, 2,47 g/kg/dobę czy 3,17 g/kg/dobę, wskazuje na szereg nieporozumień dotyczących potrzeb żywieniowych niemowląt. Wartości te są zbyt wysokie w kontekście wymagań białkowych dla jedenastomiesięcznego niemowlęcia. Według danych Instytutu Matki i Dziecka, dobowa ilość białka wynosząca 1,14 g/kg/dobę jest optymalna i spełnia potrzeby rozwojowe w tym wieku. Podawanie zbyt dużych ilości białka może prowadzić do obciążenia nerek niemowlęcia, które jeszcze nie są w pełni rozwinięte, co w dłuższej perspektywie może skutkować problemami zdrowotnymi. Dodatkowo, warto zauważyć, że zbyt niskie poziomy białka mogą prowadzić do niedoborów, co z kolei wpływa na rozwój fizyczny i psychiczny dziecka. Z tego względu, ważne jest przestrzeganie ustalonych norm, które uwzględniają zaspokojenie potrzeb żywieniowych przy jednoczesnym zapewnieniu bezpieczeństwa zdrowotnego. W praktyce oznacza to, że opiekunowie powinni być świadomi, jakie pokarmy dostarczają dziecku białko i w jakich ilościach, aby uniknąć niedoborów lub nadwyżek, które mogą prowadzić do niepożądanych skutków zdrowotnych.

Pytanie 27

Dla dziecka z celiakią konieczne jest wprowadzenie diety

A. bezglutenowej.

B. bezlaktozowej

C. bogatobiałkowej.

D. ubogotłuszczowej.

Dieta bezlaktozowa, choć może być korzystna dla osób z nietolerancją laktozy, nie ma zastosowania w przypadku celiakii, ponieważ nie dotyczy ona problemów z laktozą, lecz z glutenem. Wprowadzenie diety bogatobiałkowej nie jest zalecane, ponieważ może prowadzić do nadmiaru białka w diecie, co nie jest korzystne dla osób z celiakią, które często mają problemy z wchłanianiem. Dieta ubogotłuszczowa, z kolei, może prowadzić do niedoborów niezbędnych kwasów tłuszczowych i witamin rozpuszczalnych w tłuszczach, co również jest niewłaściwe dla osób cierpiących na celiakię. Stosowanie tych diet może wynikać z mylnych przekonań dotyczących zdrowego żywienia, a także nieporozumień dotyczących objawów celiakii. Ważne jest zrozumienie, że celiakia wymaga eliminacji glutenu, a nie tylko modyfikacji innych składników diety. Nowe wytyczne dotyczące leczenia celiakii koncentrują się na eliminacji glutenu jako jedynej skutecznej metodzie leczenia, a nie na zmianach w zakresie laktozy, białka czy tłuszczu. Ignorowanie tego faktu może prowadzić do przewlekłych problemów zdrowotnych oraz pogorszenia jakości życia pacjenta.

Pytanie 28

Jakiego etapu rozwoju motorycznego dotyczy opisany przypadek?

Charakterystyka sposobu poruszania się niemowlęcia
Niemowlę w III kwartale życia podnosi tułów i przemieszcza się na rękach i kolanach.

A. Raczkowania

B. Pełzania

C. Turlania

D. Chodzenia

Raczkowanie to kluczowy etap w rozwoju motorycznym niemowląt, który zazwyczaj występuje między 8. a 10. miesiącem życia. Opisany sposób poruszania się dziecka, czyli unoszenie tułowia i przemieszczenie w pozycji na dłoniach i kolanach, idealnie pasuje do definicji raczkowania. Na tym etapie dzieci rozwijają siłę mięśni brzucha, ramion i nóg, co sprzyja ich dalszemu rozwojowi motorycznemu. Raczkowanie ma również znaczenie w zakresie koordynacji ruchowej oraz percepcji przestrzennej, ponieważ dziecko staje się bardziej świadome otaczającego go świata. W praktyce, zachęcanie dzieci do raczkowania poprzez umieszczanie zabawek w odległości może motywować je do eksploracji i poprawiać ich zdolności motoryczne. Dobrą praktyką jest również zapewnienie dziecku bezpiecznego miejsca do zabawy, aby mogło swobodnie ćwiczyć swoje umiejętności. Dodatkowo, rozwój umiejętności raczkowania jest często związany z rozwojem poznawczym, gdyż dziecko zaczyna badać i interagować z różnymi przedmiotami, co stymuluje jego zmysły.

Pytanie 29

Higiena jamy ustnej sześciomiesięcznego niemowlęcia polega na czyszczeniu zębów oraz języka

A. pasty do wybielania.

B. pasty do zębów dla osób z wrażliwością.

C. przegotowaną wodą.

D. wody z sokiem cytrynowym.

Wybór pasty dla zębów wrażliwych, pasty wybielającej lub wody z cytryną w kontekście pielęgnacji jamy ustnej sześciomiesięcznego dziecka jest niewłaściwy i może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. Pasta dla zębów wrażliwych, mimo że jest stworzona z myślą o dorosłych, nie jest dostosowana do potrzeb małych dzieci. Może zawierać składniki, które są szkodliwe dla ich delikatnych zębów i błony śluzowej. Ponadto, wczesne wprowadzenie pasty do zębów, nawet tej specjalistycznej, może prowadzić do przypadkowego połknięcia, co jest niebezpieczne. Pasta wybielająca, z kolei, jest zupełnie nieodpowiednia dla dzieci, ponieważ jej składniki aktywne są zbyt agresywne dla rozwijających się zębów i mogą prowadzić do ich uszkodzenia. Woda z cytryną, chociaż popularna wśród dorosłych jako naturalny środek czyszczący, jest również niewłaściwa dla dzieci, gdyż kwas cytrynowy może uszkodzić szkliwo zębów, a dodatkowo może podrażniać delikatną błonę śluzową jamy ustnej. W praktyce, kluczowe jest, aby w pierwszych latach życia dziecka skupiać się na zabezpieczeniu ich zdrowia jamy ustnej poprzez delikatne środki, takie jak przegotowana woda, zamiast produktów, które mogą być szkodliwe lub nieodpowiednie do ich wieku.

Pytanie 30

Mleko matki, które jest przeznaczone dla zdrowych dzieci, można przechowywać w chłodziarce?

A. do 12-14 godzin

B. do 3-5 dni

C. maksymalnie do 14 dni

D. do 6 godzin

Wiele osób może być nieświadomych, że mleko matki ma ograniczony czas przydatności do spożycia, co może prowadzić do nieprawidłowego przechowywania i potencjalnego zagrożenia zdrowia dziecka. Odpowiedzi sugerujące przechowywanie mleka matki przez 6 godzin, 12-14 godzin lub maksymalnie 14 dni są błędne i niezgodne z aktualnymi standardami zachowania bezpieczeństwa żywności. Odpowiedź mówiąca o 6 godzinach może wynikać z niepełnych informacji na temat przechowywania, ponieważ 6 godzin odnosi się do czasu, przez jaki mleko matki może być przechowywane w temperaturze pokojowej, a nie w lodówce, gdzie trwałość jest znacznie dłuższa. Z kolei zasugerowanie 12-14 godzin może wprowadzać w błąd, ponieważ nie uwzględnia ono ryzyka kontaminacji mikrobiologicznej, które może wystąpić w dłuższym czasie przechowywania w nieodpowiednich warunkach. W przypadku odpowiedzi wskazującej na przechowywanie mleka matki przez 14 dni, jest to niezgodne z ustalonymi normami, ponieważ tak długi okres przechowywania w lodówce mógłby skutkować degradacją składników odżywczych oraz zwiększonym ryzykiem rozwoju bakterii. Dobrą praktyką jest zawsze przestrzeganie zaleceń dotyczących przechowywania żywności, a w kontekście mleka matki powinno się zwracać uwagę na odpowiednie warunki oraz czas, aby zapewnić maksymalne bezpieczeństwo i zdrowie dziecka.

Pytanie 31

U małego dziecka dorastającego w pełnej rodzinie rozwój zaufania do innych osób w największym stopniu zależy od

A. metody karmienia

B. kontaktu z sąsiadami

C. apetytu dziecka

D. relacji z matką

Relacja z matką odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu zaufania u małego dziecka. Badania psychologiczne, jak teoria przywiązania Bowlby'ego, wykazują, że emocjonalna bliskość oraz bezpieczeństwo, które dziecko doświadcza w interakcji z matką, mają fundamentalne znaczenie dla jego rozwoju społecznego. Dzieci, które otrzymują odpowiednie wsparcie emocjonalne, są bardziej skłonne do budowania pozytywnych relacji z innymi, co jest kluczowe w rozwijaniu zaufania. W praktyce matki mogą wspierać ten proces poprzez otwarte komunikowanie się z dzieckiem, odpowiednie reagowanie na jego potrzeby oraz zachęcanie do eksploracji otoczenia. Standardy dotyczące wychowania dzieci wskazują, że zdrowe przywiązanie do głównego opiekuna poprawia umiejętności społeczne i emocjonalne. Zaufanie do innych ludzi w późniejszym życiu często jest odbiciem doświadczeń wyniesionych z dzieciństwa, co czyni relację z matką fundamentalnym elementem w procesie rozwoju osobowości dziecka.

Pytanie 32

Jakie aktywności wspierają u dzieci rozwój poczucia rytmu, refleksu oraz orientacji w przestrzeni?

A. Śpiew piosenek

B. Zabawy muzyczno-ruchowe

C. Słuchanie muzyki

D. Zabawy manipulacyjne

Zabawy muzyczno-ruchowe to super sposób na rozwijanie umiejętności dzieci. Łączą w sobie muzykę i ruch, co pomaga w koordynacji i poczuciu rytmu. Na przykład, podczas zajęć tanecznych dzieci uczą się, jak reagować na muzykę, co naprawdę wpływa na to, jak synchronizują swoje ruchy z dźwiękiem. Z mojego doświadczenia, takie aktywności wspierają rozwój psychomotoryczny dzieci i to jest zgodne z tym, co mówią specjaliści. Oprócz tego, kiedy dzieci bawią się w grupie, uczą się współpracy i komunikacji, co jest bardzo ważne w ich codziennym życiu. Warto wspomnieć, że uczestniczenie w takich zabawach pomaga im wyrażać siebie i budować pozytywny obraz samego siebie w kontekście działań z innymi.

Pytanie 33

Jaką zabawę rozwijającą umiejętność nawlekania powinna zaproponować opiekunka dzieciom w drugiej połowie trzeciego roku życia?

A. Dwustronne sznurowanie drewnianego bucika.

B. Budowanie piramidki PIKO.

C. Nawlekanie nitki na igłę i przewlekanie przez nią koralików

D. Układanie wieży z foremek.

Wybór innych zabaw, takich jak budowanie wieży z foremek, układanie piramidki PIKO czy nawlekanie nitki na igłę, może wydawać się atrakcyjny, jednak nie są one tak skuteczne w rozwijaniu umiejętności nawlekania, które są kluczowe w tym wieku. Budowanie wieży z foremek polega na układaniu klocków, co rozwija umiejętności motoryczne, ale nie angażuje w sposób porównywalny z sznurowaniem. Układanie piramidki PIKO, chociaż również wspiera rozwój koordynacji, koncentruje się bardziej na percepcji wzrokowej i logicznym myśleniu, a nie na precyzyjnym ruchu rąk. Nawlekanie nitki na igłę, mimo że jest również związane z umiejętnościami manipulacyjnymi, może być zbyt skomplikowane dla dzieci w wieku trzech lat, które mogą mieć trudności z uchwyceniem igły oraz z precyzyjnym przewlekaniem nitki. Tego typu zadania mogą prowadzić do frustracji i zniechęcenia, zamiast sprzyjać pozytywnemu rozwojowi umiejętności manualnych. Dlatego ważne jest, aby dobierać zabawy manipulacyjne odpowiednio do wieku i poziomu rozwoju dzieci, stawiając na aktywności, które są dostosowane do ich aktualnych możliwości.

Pytanie 34

Najczęstszym powodem występowania drgawek u niemowląt są

A. gwałtowne wzrosty temperatury

B. zaburzenia wodno-elektrolitowe

C. czynniki zewnętrzne

D. stany alergiczne

Czynniki zewnętrzne, zaburzenia wodno-elektrolitowe oraz stany alergiczne nie są głównymi przyczynami drgawek u niemowląt, co może prowadzić do nieporozumień w diagnostyce i leczeniu. Czynniki zewnętrzne, takie jak hałas czy zmiany środowiskowe, mogą wpływać na samopoczucie dziecka, ale nie są bezpośrednio odpowiedzialne za występowanie drgawek. Zaburzenia wodno-elektrolitowe, mimo że mogą wpływać na funkcjonowanie układu nerwowego, rzadziej są przyczyną drgawek u niemowląt w porównaniu do drgawek gorączkowych. W przypadku stanów alergicznych, chociaż mogą wywoływać różne reakcje w organizmie, ich związek z występowaniem drgawek jest znacznie słabszy i nie ma wyraźnych dowodów na to, że są one powszechną przyczyną tego zjawiska. Częstym błędem myślowym jest łączenie drgawek z różnymi dolegliwościami, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków diagnostycznych. Dlatego ważne jest, aby w przypadku wystąpienia drgawek u niemowląt skupić się na ocenie temperatury i potencjalnych infekcji, które mogą być ich źródłem, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w pediatrii.

Pytanie 35

Jakie umiejętności językowe są charakterystyczne dla dziecka prawidłowo rozwijającego się w 9.-10. miesiącu życia?

A. Różnicowanie słów składających się z dwóch sylab

B. Wymawianie pierwszych słów z zrozumieniem

C. Zrozumienie pojedynczych słów

D. Modyfikacja intonacji wydawanych dźwięków

Wybór odpowiedzi dotyczącej różnicowania wyrazów dwusylabowych może wydawać się logiczny, jednak nie jest zgodny z rzeczywistym rozwojem dziecka w tym wieku. Dzieci w 9.-10. miesiącu życia zwykle nie są jeszcze zdolne do wyraźnego tworzenia i rozróżniania wyrazów dwusylabowych. W tym okresie ich mowa jest bardziej skoncentrowana na dźwiękach i prostych sylabach, a nie na rozumieniu złożonych struktur językowych. Właściwie, dzieci w tym wieku zaczynają jedynie eksplorować dźwięki, co może prowadzić do wydawania dźwięków przypominających słowa, ale nie jest to jeszcze świadome różnicowanie słów. Z kolei wypowiadanie pierwszych słów z pełnym zrozumieniem jest osiągnięciem, które zazwyczaj następuje później, w okolicach 12. miesiąca życia, kiedy dzieci zaczynają łączyć dźwięki z konkretnymi przedmiotami lub osobami. Zmiana intonacji wypowiadanych dźwięków, choć może być zauważalna, również nie jest specyficznym osiągnięciem dla tego etapu, ale raczej przejawem ogólnej eksploracji mowy. Ostatecznie, rozumienie pojedynczych słów jest kluczowym krokiem w rozwoju komunikacyjnym dziecka, który tworzy fundament dla późniejszego uczenia się i używania bardziej złożonych form językowych.

Pytanie 36

Dziecko rozwijające się prawidłowo powinno nabyć zdolność cięcia papieru nożyczkami na kawałki do końca

A. 24. miesiąca życia

B. 30. miesiąca życia

C. 18. miesiąca życia

D. 36. miesiąca życia

Prawidłowo rozwijające się dziecko osiąga umiejętność posługiwania się nożyczkami i rozcinania papieru zazwyczaj w wieku 36 miesięcy. W tym okresie dzieci nabywają zdolności motoryczne, które pozwalają na precyzyjne manipulowanie narzędziami. Umiejętność ta jest kluczowa dla dalszego rozwoju zdolności manualnych oraz koordynacji wzrokowo-ruchowej. Przykładem praktycznym może być wprowadzenie dziecka w świat sztuki oraz rzemiosła, gdzie rozcinanie papieru jest często wykorzystywaną techniką. Warto również zwrócić uwagę na standardy rozwoju psychomotorycznego, które wskazują, że umiejętności manualne są powiązane z ogólnym rozwojem dziecka, w tym z procesami poznawczymi. W związku z tym, umiejętność ta nie tylko wpływa na zdolności manualne, ale także na rozwój kreatywności i samodzielności dziecka, co jest istotne w kontekście jego dalszej edukacji i życia codziennego.

Pytanie 37

Jaką metodę pracy z dzieckiem wybiera opiekunka, gdy umożliwia dziecku roztopienie śniegu w szklance i zachęca do obserwacji wody, która powstaje?

A. Poznawczą

B. Wykładu

C. Badawczą

D. Opowiadania

Wybór odpowiedzi "poznawcza" jest nieprawidłowy, ponieważ metoda poznawcza koncentruje się głównie na przyswajaniu wiedzy teoretycznej oraz na nauczaniu poprzez wykład lub podawanie gotowych informacji. W kontekście pracy z dziećmi, stawianie na metodę poznawczą często ogranicza ich aktywne uczestnictwo w procesie nauki, które jest kluczowe dla ich rozwoju. Wykład, z kolei, polega na jednostronnym przekazywaniu wiedzy przez nauczyciela, co również nie sprzyja zaangażowaniu dzieci ani ich ciekawości. W przypadku podejścia opowiadania, chociaż może być inspirujące, nie prowadzi do bezpośrednich obserwacji ani doświadczeń praktycznych, które są niezbędne do zrozumienia zjawisk. Wszelkie te metody, choć mają swoje miejsce w edukacji, nie wspierają aktywnego badania, które jest fundamentalnym elementem metody badawczej. Typowym błędem myślowym w tym przypadku jest założenie, że nauka może być skuteczna wyłącznie poprzez pasywne przyswajanie informacji, co pomija kluczową rolę aktywnego odkrywania w procesie edukacyjnym. Aby wspierać pełen rozwój dziecka, konieczne jest włączenie metod, które stymulują ich naturalną ciekawość i chęć do eksploracji.

Pytanie 38

W jakim miesiącu życia zdrowego niemowlęcia karmionego piersią można wprowadzać dania z warzyw i mięsa lub warzyw i ryb?

A. W 7-8. miesiącu życia

B. W 5-6. miesiącu życia

C. W 11-12. miesiącu życia

D. W 9-10. miesiącu życia

Wybór wprowadzenia dań warzywno-mięsnych lub warzywno-rybnych w 9-10. miesiącu życia, 5-6. miesiącu życia lub 11-12. miesiącu życia nie jest zgodny z aktualnymi zaleceniami dotyczącymi żywienia niemowląt. W przypadku pierwszej z wymienionych opcji, zbyt późne wprowadzenie białka zwierzęcego może prowadzić do niedoborów składników odżywczych, takich jak żelazo, które jest kluczowe dla prawidłowego rozwoju mózgu i układu odpornościowego. Przeciąganie momentu wprowadzenia mięsnych produktów do diety może skutkować problemami z adaptacją do różnorodnych pokarmów w późniejszym okresie. Z kolei wprowadzenie takich potraw w 5-6. miesiącu życia jest zbyt wczesne, ponieważ układ pokarmowy niemowlęcia nie jest jeszcze w pełni rozwinięty, co może prowadzić do trudności w trawieniu oraz zwiększonego ryzyka alergii pokarmowych. Ponadto, wprowadzenie ryb czy mięsa w tym czasie wymaga szczególnej ostrożności, ponieważ niektóre z tych produktów mogą być zbyt ciężkie dla młodego organizmu. Ostatnia opcja, sugerująca wprowadzenie tych potraw w 11-12. miesiącu, również nie jest zalecana, ponieważ niemowlęta w tym wieku powinny już być w stanie przyjmować zróżnicowaną dietę, w tym białko zwierzęce. Kluczowe jest, aby wprowadzać nowe pokarmy zgodnie z zaleceniami pediatrów oraz dietetyków dziecięcych, aby wspierać zdrowy rozwój dzieci oraz minimalizować ryzyko alergii i nietolerancji pokarmowych.

Pytanie 39

Jakie jest następstwo wyrzynania się zębów mlecznych u dzieci?

A. Dolne jedynki, dolne dwójki, kły

B. Dolne jedynki, górne jedynki, górne dwójki

C. Górne jedynki, dolne jedynki, dolne dwójki

D. Górne jedynki, górne dwójki, kły

Podczas analizy niepoprawnych odpowiedzi warto zauważyć, że wiele z nich opiera się na błędnym rozumieniu, w jakiej kolejności zęby mleczne pojawiają się w jamie ustnej. Na przykład, odpowiedzi sugerujące, że górne jedynki wyrzynają się przed dolnymi, są sprzeczne z powszechnie przyjętymi obserwacjami w dziedzinie stomatologii. Górne jedynki mogą wydawać się bardziej zauważalne lub widoczne, co może prowadzić do mylnego wrażenia, że wyrzynają się wcześniej. Ponadto, błędna kolejność wyrzynania, np. wskazująca na kły przed jedynkami, nie ma podstaw w badaniach nad rozwojem uzębienia. Takie myślenie może wynikać z nieznajomości koncepcji rozwoju zębów mlecznych oraz różnic w kolejności ich erupcji. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe dla oceny zdrowia jamy ustnej dziecka i planowania odpowiednich interwencji w przypadku wystąpienia jakichkolwiek problemów. W praktyce, dentysta prowadzący obserwację wyrzynania zębów u dziecka powinien być w stanie wskazać, które zęby są oczekiwane w danym wieku, a także jakie czynniki mogą wpływać na ten proces, takie jak genetyka czy czynniki środowiskowe. Właściwa wiedza na temat kolejności wyrzynania zębów mlecznych jest czymś, czego powinien być świadomy każdy rodzic, aby móc monitorować rozwój swoich dzieci i reagować w odpowiednim czasie na pojawiające się problemy.

Pytanie 40

Jakie schorzenie u dziecka stanowi bezwzględny zakaz karmienia mlekiem matki?

A. Rozszczep wargi

B. Gruźlica

C. Wada serca

D. Galaktozemia

Galaktozemia jest metaboliczną chorobą dziedziczną, która polega na braku enzymu odpowiedzialnego za metabolizm galaktozy, co prowadzi do jej akumulacji w organizmie. Karmienie dziecka mlekiem matki, które naturalnie zawiera galaktozę, w przypadku galaktozemii może prowadzić do poważnych powikłań zdrowotnych, takich jak uszkodzenie wątroby, mózgu czy oczu. Dlatego karmienie piersią jest w tym przypadku bezwzględnie przeciwwskazane. W praktyce, dzieci z galaktozemią muszą być karmione specjalistycznymi preparatami mlekozastępczymi, które są wolne od galaktozy, co pozwala na bezpieczne zaspokojenie ich potrzeb żywieniowych. Wiedza na temat galaktozemii oraz jej wpływu na karmienie jest kluczowa dla specjalistów zajmujących się zdrowiem dzieci, a także dla rodziców, aby mogli podjąć odpowiednie decyzje dotyczące żywienia ich dzieci. W przypadku diagnozy galaktozemii wskazane jest również, aby rodzice współpracowali z dietetykiem specjalizującym się w żywieniu dzieci, aby zapewnić optymalny rozwój ich pociech.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej