Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik rachunkowości
Kwalifikacja: EKA.07 - Prowadzenie rachunkowości
Data rozpoczęcia: 9 stycznia 2025 09:32
Data zakończenia: 9 stycznia 2025 09:33

Egzamin niezdany

Wynik: 8/40 punktów (20,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Czym jest koszt stały?

A. wydatki na materiały używane w produkcji

B. wydatki na wodę wykorzystywaną w przemyśle

C. wynagrodzenia dla pracowników zajmujących się produkcją

D. podatek związany z nieruchomościami

Podatek od nieruchomości to taki stały koszt, który za bardzo się nie zmienia bez względu na to, ile firma produkuje albo sprzedaje. Koszty stałe to takie wydatki, które musisz ponosić, nawet jak nic nie robisz, jak na przykład wynajem biura czy ubezpieczenia. Te rzeczy są ważne, bo wpływają na to, kiedy firma zaczyna przynosić zyski. Zrozumienie, jak działają koszty stałe, pomaga w lepszym zarządzaniu finansami i podejmowaniu decyzji o cenach czy inwestycjach. Osobiście myślę, że warto regularnie sprawdzać te koszty, bo dzięki temu można lepiej dostosować strategię finansową, żeby firma lepiej sobie radziła.

Pytanie 2

Użytkowanie komputera, którego ekran nie spełnia określonych standardów, na przykład: nieczytelne i rozmyte znaki, niestabilny obraz, może prowadzić do

A. problemy z krążeniem

B. urazy mechaniczne

C. dolegliwości kręgosłupa

D. pogorszenie ostrości widzenia, ból głowy

Poprawna odpowiedź wskazuje na negatywne skutki pracy przy komputerze, gdy monitor nie spełnia odpowiednich norm jakościowych. W przypadku niewyraźnych i nieczytelnych znaków, a także niestabilnego obrazu, użytkownik jest narażony na pogorszenie ostrości widzenia, co prowadzi do zmęczenia oczu oraz bólów głowy. To zjawisko jest często określane jako zespół widzenia komputerowego (CVS), który jest potwierdzony przez badania prowadzone przez organizacje takie jak OSHA. Zgodnie z tymi standardami, ważne jest, aby monitor był odpowiednio ustawiony, aby minimalizować odbicia światła i zapewniać odpowiednią jasność. Użytkownicy powinni również robić regularne przerwy, stosując zasadę 20-20-20, polegającą na tym, aby co 20 minut patrzeć na obiekt oddalony o 20 stóp przez co najmniej 20 sekund. Takie praktyki nie tylko wspierają zdrowie oczu, ale też poprawiają ogólną efektywność pracy.

Pytanie 3

Dokument księgowy tworzony w celu udokumentowania wykreślenia z ewidencji bilansowej uszkodzonego środka trwałego, którego naprawa jest nieopłacalna, nosi symbol

A. MT

B. PT

C. OT

D. LT

Wybór symboli takich jak 'PT', 'MT' oraz 'OT' do oznaczenia wyksięgowania uszkodzonego środka trwałego jest błędny, ponieważ nie odpowiadają one właściwym kategoriom księgowym związanym z tym procesem. Symbol 'PT' odnosi się do kosztów pośrednich, które nie są związane z bezpośrednim wyksięgowaniem aktywów trwałych, lecz z innymi aspektami działalności firmy. Z kolei 'MT' może sugerować maszyny i urządzenia, co w kontekście dokumentowania wyksięgowania nie uwzględnia specyfiki związanej z uszkodzeniem i jego nieopłacalnością. 'OT' z kolei jest używane dla obiektów, które są traktowane w sposób odmienny niż środki trwałe, a więc nie odnosi się bezpośrednio do procesu wyksięgowania. Zrozumienie odpowiednich symboli oraz ich zastosowania jest kluczowe dla zapewnienia zgodności z normami rachunkowości. Błędne wybory mogą prowadzić do nieprawidłowego raportowania wyników finansowych, co z kolei wpływa na decyzje zarządu oraz analizy finansowe. W kontekście ewidencji bilansowej, ważne jest, aby każde wyksięgowanie było właściwie dokumentowane, co zapewnia przejrzystość finansową oraz zgodność z obowiązującymi regulacjami. Zastosowanie niewłaściwych symboli może prowadzić do nieefektywności w zarządzaniu majątkiem trwałym oraz błędnych analiz finansowych.

Pytanie 4

W tabeli przedstawiono wyniki inwentaryzacji w przedsiębiorstwie handlowym. Na podstawie danych w tabeli ustal wartość różnic inwentaryzacyjnych.

L.p.	Nazwa towaru	Cena	Stan według
L.p.	Nazwa towaru	Cena	spisu z natury	zapisów księgowych
1.	Koszula męska	45 zł	20 szt.	21 szt.
2.	Bluzka damska	50 zł	15 szt.	14 szt.
3.	Spódnica	60 zł	17 szt.	15 szt.

A. Niedobór koszul 45 zł, nadwyżka bluzek 50 zł, niedobór spódnic 60 zł

B. Niedobór koszul 45 zł, niedobór bluzek 50 zł, nadwyżka spódnic 120 zł

C. Niedobór koszul 45 zł, nadwyżka bluzek 50 zł, nadwyżka spódnic 120 zł

D. Nadwyżka koszul 45 zł, niedobór bluzek 50 zł, nadwyżka spódnic 60 zł

Analizując odpowiedzi, można zauważyć kilka istotnych błędów w podejściu do obliczeń różnic inwentaryzacyjnych. W niektórych z odpowiedzi błędnie klasyfikowane są niedobory i nadwyżki. Na przykład, jeśli w danej kategorii towarów, jak bluzki, wskazywana jest niedobór, to należy zbadać, czy na pewno nie jest to nadwyżka. Właściwe rozumienie tych terminów jest kluczowe. Niedobór oznacza, że mamy mniej towaru niż wynika z zapisów, a nadwyżka wskazuje na sytuację odwrotną. W przypadku błędnych odpowiedzi, takich jak wskazanie nadwyżki w kategoriach, gdzie w rzeczywistości odnotowano niedobór, może to prowadzić do poważnych nieścisłości w raportach księgowych i w konsekwencji wpłynąć na podejmowanie decyzji zarządczych. Kolejnym typowym błędem jest pomijanie natychmiastowego wpływu różnic inwentaryzacyjnych na sprawozdania finansowe. Takie różnice powinny być nie tylko rejestrowane, ale także analizowane pod kątem ich przyczyn, co pozwala na zapobieganie przyszłym problemom. Ponadto, ważnym aspektem jest prowadzenie systematycznych inwentaryzacji, co jest standardem w dobrych praktykach branżowych. Dzięki temu, przedsiębiorstwa mogą skuteczniej zarządzać swoimi zasobami oraz zminimalizować ryzyko powstawania nauczonych różnic.

Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

Jaka miara określa zdolność przedsiębiorstwa do opłacania krótkoterminowych zobowiązań w terminie?

A. sprawności działania

B. płynności finansowej

C. poziomu zadłużenia

D. rentowności

Wskaźniki rentowności mierzą zdolność firmy do generowania zysków w stosunku do przychodów, aktywów lub kapitału własnego, ale nie odnoszą się bezpośrednio do zdolności spłaty zobowiązań. Przykłady to wskaźnik rentowności operacyjnej czy rentowności netto. W rzeczywistości nawet firma generująca wysokie zyski może mieć problemy z płynnością, jeśli nie zarządza swoimi aktywami bieżącymi efektywnie. Poziom zadłużenia odnosi się do relacji zadłużenia do kapitału własnego, co jest istotne z perspektywy finansowania działalności, ale nie dostarcza informacji na temat bieżącej zdolności do regulowania zobowiązań. Sprawność działania koncentruje się na efektywności operacyjnej, co może wpływać na rentowność, ale również nie jest bezpośrednio związane z płynnością. Zrozumienie tych wskaźników jest kluczowe, ponieważ wiele osób myli je z płynnością finansową, co może prowadzić do nieprawidłowych wniosków w analizach finansowych. Dlatego kluczowe jest rozróżnienie pomiędzy różnymi wskaźnikami finansowymi oraz ich zastosowaniem w praktyce, aby skutecznie zarządzać finansami przedsiębiorstwa.

Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 8

Jak długo powinny być przechowywane dokumenty inwentaryzacyjne w firmie?

A. przez okres 1 roku

B. przez okres 5 lat

C. do dnia, w którym zostanie sporządzone sprawozdanie finansowe

D. do momentu sporządzenia następnych dokumentów inwentaryzacyjnych

Odpowiedzi sugerujące przechowywanie dokumentów inwentaryzacyjnych przez 1 rok lub do dnia sporządzenia kolejnych dokumentów inwentaryzacyjnych są błędne i mogą prowadzić do poważnych konsekwencji w obszarze zarządzania dokumentacją. Przechowywanie dokumentów inwentaryzacyjnych przez zaledwie rok może nie być wystarczające, biorąc pod uwagę, że wiele transakcji finansowych oraz operacji inwentaryzacyjnych wymaga dłuższego okresu analizy. W sytuacji, gdy firma może być poddana audytowi lub kontroli skarbowej, brak odpowiednich dokumentów może prowadzić do niewłaściwej oceny stanu finansowego przedsiębiorstwa oraz utraty reputacji. Z kolei podejście polegające na przechowywaniu dokumentów jedynie do dnia sporządzenia kolejnych dokumentów inwentaryzacyjnych jest mylne, ponieważ nie uwzględnia potrzeby długoterminowego archiwizowania ważnych informacji, które mogą być przedmiotem analiz lub dochodzeń w przyszłości. Warto również zauważyć, że na podstawie Ustawy o rachunkowości, dokumenty finansowe, w tym inwentaryzacyjne, powinny być przechowywane przez co najmniej 5 lat, aby spełnić wymogi regulacyjne i zapewnić zgodność w raportowaniu finansowym. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do błędnych wniosków oraz podejmowania nieodpowiednich decyzji menedżerskich.

Pytanie 9

Dokumentem, który umożliwia korektę błędu księgowego poprzez storno, jest

A. nota korygująca

B. faktura korygująca

C. nota księgowa

D. polecenie księgowania

Nota księgowa, nota korygująca oraz faktura korygująca są dokumentami, które odgrywają ważne role w procesach księgowych, jednak ich zastosowanie w kontekście poprawy błędów księgowych różni się od polecenia księgowania. Nota księgowa to dokument, który może być wykorzystywany do informowania o dokonanych zmianach w księgach, ale nie jest ona formalnym dokumentem do wprowadzania korekt. Z kolei nota korygująca odnosi się głównie do zmian w dokumentach źródłowych, takich jak faktury, i służy do korekty zawartych w nich błędnych informacji. Mimo że noty korygujące są istotne w kontekście poprawy danych, nie mają one mocy księgowej w odniesieniu do bezpośrednich zmian w zapisach księgowych. Faktura korygująca jest natomiast dokumentem związanym z transakcjami sprzedaży i jest używana do formalizacji korekty wcześniej wydanej faktury. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie tych dokumentów z poleceniem księgowania, które jest niezbędne do wprowadzenia zmian w księgach rachunkowych. Bez polecenia księgowania, proces korygowania zapisów nie jest wystarczająco udokumentowany, co może prowadzić do nieprawidłowości w sprawozdaniach finansowych oraz problemów z audytami. Zrozumienie różnic między tymi dokumentami jest niezbędne dla prawidłowego zarządzania księgowością w każdej organizacji.

Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

Jakie przychody zaliczamy do pozostałych przychodów operacyjnych?

A. dodatnie różnice kursowe

B. przychody ze sprzedaży niepotrzebnych środków trwałych

C. odsetki od bankowych kredytów

D. otrzymane odsetki za opóźnienie w spłacie należności

Otrzymane odsetki z tytułu zwłoki w spłacie należności, choć mogą wydawać się istotnym elementem przychodów, są klasyfikowane inaczej niż przychody operacyjne. Z perspektywy rachunkowości, odsetki te są traktowane jako przychody finansowe, ponieważ dotyczą one transakcji związanych z finansowaniem, a nie z działalnością operacyjną jednostki. Analogicznie, odsetki od kredytów bankowych są kosztami finansowymi, które obciążają wynik finansowy firmy. Te przychody i koszty finansowe nie są związane bezpośrednio z podstawową działalnością firmy, co sprawia, że ich ujmowanie w kontekście przychodów operacyjnych jest błędne. Dodatnie różnice kursowe również nie są przychodami operacyjnymi, lecz finansowymi, powstającymi w wyniku różnic w kursach walut przy transakcjach zagranicznych. Generalnie, typowe błędy myślowe prowadzące do mylnego rozumienia tych zagadnień to utożsamianie wszystkich przychodów z działalnością operacyjną, co może prowadzić do zniekształcenia wyników finansowych i niewłaściwej analizy sytuacji ekonomicznej firmy. Zrozumienie różnicy między przychodami operacyjnymi a finansowymi jest kluczowe dla prawidłowego sporządzania raportów finansowych oraz podejmowania strategicznych decyzji w przedsiębiorstwie.

Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 15

Analiza bilansu w układzie poziomym w danym okresie oznacza

A. wyliczanie udziału aktywów trwałych oraz obrotowych w całkowitej wartości bilansowej

B. badanie dynamiki zmian poszczególnych elementów bilansowych

C. wyliczanie proporcji między aktywami a pasywami w odniesieniu do sumy bilansowej

D. analizowanie wskaźników struktury głównych kategorii majątku i kapitałów

Analiza wskaźników struktury podstawowych grup majątku i kapitałów koncentruje się na proporcjach i strukturze aktywów oraz pasywów w danym momencie, co może być mylone z dynamiką zmian. Zrozumienie struktury bilansu jest istotne, jednak nie dostarcza ono informacji o trendach w czasie. Wskaźniki te, takie jak wskaźnik zadłużenia czy wskaźnik płynności, są użyteczne w ocenie aktualnej sytuacji finansowej, ale nie pokazują, jak ta sytuacja zmieniała się w przeszłości. Badanie udziału aktywów trwałych i obrotowych w łącznej sumie bilansowej również nie odzwierciedla dynamiki, lecz jedynie stan na dany moment. Podobnie, obliczanie proporcji pomiędzy aktywami a pasywami w stosunku do sumy bilansowej dostarcza informacji o równowadze finansowej, ale nie ukazuje trendów ani zmian w dłuższym okresie. Te podejścia mogą prowadzić do błędnych wniosków, ponieważ koncentrują się na analizie stanu zamiast na istotnych zmianach w czasie. Kluczowe jest zrozumienie, że efektywna analiza finansowa opiera się nie tylko na jednorazowym badaniu struktury, ale na obserwacji ewolucji tych struktur w kontekście bieżących i historycznych danych finansowych, co pozwala na lepsze prognozowanie przyszłych wyników i decyzji strategicznych.

Pytanie 16

Aby potwierdzić dokonanie wpłaty przez pracownika zaliczki na zakup materiałów biurowych, konieczne jest sporządzenie dokumentu księgowego

A. KW - kasa wypłaci

B. WB - wyciąg bankowy

C. KP - kasa przyjmie

D. LP - lista płac

Inne odpowiedzi dotyczące dokumentacji księgowej, takie jak LP, KW czy WB, nie są właściwe w kontekście potwierdzenia wpływu niewydatkowanej zaliczki. Lista płac (LP) jest dokumentem, który zawiera szczegóły dotyczące wynagrodzeń pracowników, a nie transakcji związanych z gotówką czy zaliczkami. Użycie LP w tym przypadku wskazuje na nieporozumienie dotyczące celów i funkcji poszczególnych dokumentów księgowych. Kasa wypłaci (KW) z kolei odnosi się do sytuacji, w której następuje wypłata gotówki z kasy, co również nie jest adekwatne do scenariusza związanego z przyjęciem środków. Zastosowanie dokumentu KW w kontekście potwierdzenia wpłaty prowadzi do błędnego wniosku, ponieważ dokument ten nie rejestruje wpływów, a jedynie wydatki. Wyciąg bankowy (WB) to zestawienie transakcji bankowych, które nie jest bezpośrednio związane z wpływami gotówki do kasy, a także nie stanowi dokumentu dowodowego na przyjęcie zaliczki przez pracownika. Rozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego prowadzenia księgowości i uniknięcia nieporozumień w raportowaniu finansowym. Właściwe wykorzystanie dokumentacji księgowej i jej zrozumienie jest podstawą dobrych praktyk w zarządzaniu finansami przedsiębiorstw.

Pytanie 17

Koszty projektów rozwojowych, które zakończyły się pozytywnym rezultatem, wchodzą w skład

A. inwestycji krótkoterminowych

B. kapitałów własnych

C. aktywów obrotowych

D. wartości niematerialnych i prawnych

Błędne odpowiedzi są oparte na nieprawidłowej klasyfikacji kosztów prac rozwojowych. Kapitały własne odnoszą się do finansowania przedsiębiorstwa przez właścicieli lub akcjonariuszy, a nie do inwestycji w rozwój. Koszty rozwoju nie są składnikiem kapitału, ponieważ nie stanowią bezpośredniego wkładu właścicieli, lecz są związane z wydatkami na innowacje, które mogą przynieść przyszłe zyski. Z kolei aktywa obrotowe obejmują zasoby, które są przewidziane do sprzedaży lub zużycia w ciągu roku, co nie ma związku z długoterminowymi inwestycjami w rozwój. Inwestycje krótkoterminowe dotyczą lokat, które mają na celu szybkie przyniesienie zysku, co również nie ma zastosowania do kosztów rozwoju, które są z definicji długoterminowe. Typowym błędem jest mylenie krótkoterminowych i długoterminowych aktywów, co może prowadzić do niewłaściwych decyzji finansowych. Zrozumienie tych kategorii jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania finansami przedsiębiorstwa oraz zgodności z obowiązującymi regulacjami rachunkowymi.

Pytanie 18

Do jakiej grupy archiwalnej zalicza się zaakceptowany roczny bilans oraz zestawienie zysków i strat?

A. Grupy Bc

B. Grupy BE

C. Grupy B

D. Grupy A

Wybór odpowiedzi związanych z innymi kategoriami archiwalnymi, takimi jak B, Bc czy BE, może prowadzić do nieporozumień związanych z klasyfikacją dokumentów finansowych. Kategoria B, na przykład, zazwyczaj obejmuje dokumenty operacyjne, które są ważne, ale nie mają tak kluczowego znaczenia jak roczny bilans i rachunek zysków i strat. Dokumenty te mogą dotyczyć codziennych operacji firmy, ale nie zawierają fundamentalnych informacji dotyczących jej stanu finansowego. Z kolei Kategoria Bc często jest związana z dokumentacją, która ma charakter pomocniczy lub jest mniej formalna, co sprawia, że nie nadaje się do archiwizacji kluczowych raportów finansowych. Kategoria BE może być mylona z innymi kategoriami, ale nie odnosi się do podstawowej dokumentacji sprawozdawczej. Takie nieprecyzyjne rozumienie kategorii archiwalnych może prowadzić do błędnej archiwizacji, co w dłuższej perspektywie stwarza ryzyko niezgodności z regulacjami prawnymi, potencjalnych problemów podczas audytów oraz utraty istotnych danych finansowych. Kluczowe jest zrozumienie, że odpowiednia klasyfikacja dokumentów to nie tylko kwestia zgodności, ale także efektywnego zarządzania wiedzą w organizacji.

Pytanie 19

Zasada, która nie gwarantuje prawidłowego przebiegu inwentaryzacji to

A. zamknięte drzwi

B. jednokrotność

C. ograniczone zaufanie

D. periodyzacja

Zasady zamkniętych drzwi, ograniczonego zaufania i jednokrotności mogą wydawać się stosunkowo sensowne w kontekście inwentaryzacji, jednak każde z tych podejść ma swoje ograniczenia i nie zawsze prowadzi do prawidłowego przeprowadzenia tego procesu. Zasada zamkniętych drzwi sugeruje, że wszystkie operacje związane z inwentaryzacją powinny odbywać się w zamkniętej przestrzeni, co może ograniczyć dostęp do dokumentacji i współpracy zespołowej. W rzeczywistości, otwarty dostęp do danych i współpraca między działami są kluczowe dla uzyskania dokładnych wyników inwentaryzacji. Ograniczone zaufanie, chociaż podkreśla znaczenie kontroli i weryfikacji, może doprowadzić do nadmiernej biurokracji, co spowalnia procesy i zwiększa ryzyko błędów. W kontekście jednokrotności, zasada ta odnosi się do konieczności przeprowadzania inwentaryzacji w sposób jednorazowy, co jest mało praktyczne. W rzeczywistości, inwentaryzacja powinna być procesem regularnym, z przebiegami kontrolnymi, aby zapewnić jej dokładność. Stosowanie tych zasad bez odpowiedniego kontekstu i elastyczności może prowadzić do błędnych wniosków, co podkreśla znaczenie zrozumienia i dostosowania metod inwentaryzacji do specyfiki organizacji oraz branży. W konsekwencji, kluczowe jest wdrożenie zintegrowanego podejścia, które łączy różne aspekty zarządzania zapasami, aby osiągnąć optymalne wyniki i wysoką efektywność operacyjną.

Pytanie 20

Jakie koszty finansowe są brane pod uwagę?

A. prowizje za przelew

B. odsetki od weksla własnego

C. dodatnie różnice kursowe

D. odsetki od weksla obcego

Istotne jest, aby rozumieć, że odsetki od weksla obcego nie są klasyfikowane jako koszty finansowe w kontekście, w którym pytanie zostało postawione. Weksle obce to dokumenty, które są emitowane przez inne podmioty, a odsetki związane z nimi są traktowane jako przychody finansowe dla emitenta, a nie wydatki dla nabywcy. Uznawanie ich za koszt finansowy może prowadzić do błędnych analiz i decyzji finansowych, z uwagi na niewłaściwe klasyfikowanie wydatków. Podobnie, dodatnie różnice kursowe nie są kosztem finansowym, lecz przychodem lub wydatkiem wynikającym z przewalutowania – co oznacza, że ich klasyfikacja również może wprowadzać w błąd w kontekście całościowych analiz finansowych. Prowizje za przelew są kosztami transakcyjnymi, które mogą być związane z operacjami bankowymi, ale nie są bezpośrednio związane z kosztami finansowymi w sensie odsetek. Te różnice mogą prowadzić do typowych błędów myślowych, takich jak mylenie kosztów z przychodami lub niepoprawne rozumienie klasyfikacji wydatków w rachunkowości. Właściwe zrozumienie tych pojęć jest kluczowe w kontekście analizy finansowej i przygotowywania sprawozdań finansowych zgodnie z obowiązującymi standardami rachunkowości.

Pytanie 21

Firma handlowa, która posiada kontrolę lub współkontrolę nad inną jednostką, to jednostka

A. stowarzyszona

B. zależna

C. współzależna

D. dominująca

Odpowiedzi, które nie są poprawne, wprowadzają w błąd, gdyż nie oddają pełnego obrazu relacji kontrolnych pomiędzy jednostkami gospodarczymi. W przypadku spółki współzależnej mamy do czynienia z sytuacją, gdy jednostki mają wspólną kontrolę nad przedsięwzięciem, ale nie można mówić o dominacji jednej jednostki nad drugą. Oznacza to, że żaden z partnerów nie ma pełnej kontroli operacyjnej, co skutkuje innym podejściem do sprawozdawczości finansowej, takim jak stosowanie metody praw własności w konsolidacji. Z kolei jednostka zależna to podmiot, który jest kontrolowany przez inną jednostkę, ale niekoniecznie w sposób, który zakłada dominację. Użycie terminu 'stowarzyszona' odnosi się do jednostek, w których jedna jednostka posiada znaczący wpływ, ale nie kontrolę, co również nie odpowiada definicji jednostki dominującej. Takie pomyłki mogą wynikać z nieprecyzyjnego rozumienia terminologii finansowej, dlatego ważne jest, aby dokładnie znać definicje i różnice pomiędzy tymi pojęciami. W praktyce, niepoprawne rozumienie relacji kontrolnych prowadzi do błędnych wniosków o stanie finansowym i strategii zarządzania organizacji, co może negatywnie wpłynąć na decyzje inwestycyjne.

Pytanie 22

Potwierdzenie przyjęcia zakupionych materiałów od dostawcy następuje poprzez dowód księgowy?

A. Wz

B. Rw

C. Pz

D. Pw

Odpowiedzi takie jak Wz, Pw i Rw są związane z innymi aspektami dokumentacji księgowej, lecz nie dotyczą przyjęcia materiałów do magazynu. Wz, czyli 'Wydanie zewnętrzne', jest dokumentem potwierdzającym wydanie towarów z magazynu, co jest odwrotnością procesu przyjęcia. Oznacza to, że nie można go stosować w kontekście przyjęcia materiałów, jako że dotyczy on dystrybucji, a nie odbioru. Podobnie, Pw, czyli 'Potwierdzenie wytworzenia', odnosi się do procesów produkcyjnych, a nie do przyjęcia towarów. Rw, czyli 'Rozchód wewnętrzny', odnosi się do dokumentacji związanej z przesunięciami towarów wewnątrz organizacji, co nie ma zastosowania w momencie przyjmowania nowych materiałów. Te nieprawidłowe odpowiedzi mogą wynikać z nieporozumienia co do roli poszczególnych dokumentów w procesie logistycznym. Często zdarza się, że osoby nieznające się na szczegółach obiegu dokumentów w magazynie mylą te pojęcia, co prowadzi do błędów w zarządzaniu stanami magazynowymi. Dla efektywnego funkcjonowania firmy kluczowe jest zrozumienie, że każdy dokument ma swoje ściśle określone zastosowanie i funkcję w procesie zarządzania zapasami oraz że stosowanie niewłaściwych dokumentów może prowadzić do chaosu organizacyjnego oraz niezgodności w księgowości.

Pytanie 23

Który z wymienionych dokumentów finansowych nie stanowi dowodu księgowego?

A. Polecenie księgowania

B. Wyciąg bankowy

C. Faktura VAT korygująca

D. Umowa o pracę

Dokumenty księgowe są ważne w zarządzaniu finansami w każdej firmie. Wyciąg bankowy, który podsumowuje operacje na koncie, to podstawowy dowód księgowy, który pokazuje różne transakcje, jak wpłaty czy wypłaty. Faktura VAT korygująca jest potrzebna, kiedy zmienia się wartość towaru, a jej właściwe wystawienie ma wpływ na rozliczenia podatkowe. Jest też polecenie księgowania, które chociaż może nie być zbyt znane, to pozwala na wprowadzenie konkretnych operacji do ksiąg. Często można spotkać błędne przekonanie, że umowa o pracę jest jakimś dowodem księgowym. W rzeczywistości dotyczy ona tylko relacji między pracodawcą a pracownikiem. Warto mieć na uwadze, że złe klasyfikowanie dokumentów może prowadzić do problemów w ewidencji księgowej, co później może skutkować kłopotami podczas audytów finansowych. To typowy błąd, który wynika często z braku zrozumienia, jak różne dokumenty pełnią różne funkcje w finansach.

Pytanie 24

Wartość kapitału własnego firmy wynosi 100 000 zł, a osiągnięty zysk netto to 50 000 zł. Analiza efektywności kapitału własnego wskazuje, że każda złotówka zainwestowanego kapitału własnego przyniosła

A. 2,00 zł zysku netto

B. 0,50 zł zysku netto

C. 5,00 zł zysku netto

D. 50,00 zł zysku netto

Poprawna odpowiedź to 0,50 zł zysku netto, co oznacza, że każda złotówka zainwestowanego kapitału własnego generuje 0,50 zł zysku. Aby obliczyć rentowność kapitału własnego, stosujemy wskaźnik ROE (Return on Equity), który oblicza się jako stosunek zysku netto do kapitału własnego. W tym przypadku zysk netto wynosi 50 000 zł, a kapitał własny 100 000 zł, co daje ROE równy 50 000 zł / 100 000 zł = 0,5, co odpowiada 0,50 zł zysku na każdą zainwestowaną złotówkę. Zrozumienie rentowności kapitału własnego jest kluczowe dla zarządzających jednostkami gospodarczymi, ponieważ pozwala ocenić efektywność wykorzystania kapitału oraz podejmować świadome decyzje inwestycyjne. Na przykład, wyższy wskaźnik ROE może przyciągnąć inwestorów, a także sugerować, że przedsiębiorstwo efektywnie zarządza swoimi zasobami, co jest zgodne z dobrymi praktykami w finansach korporacyjnych, gdzie dąży się do maksymalizacji wartości dla akcjonariuszy.

Pytanie 25

Jakie znaczenie mają weksle własne dla danej jednostki?

A. krótkoterminowe inwestycje

B. kapitały własne

C. krótkoterminowe zobowiązania

D. długoterminowe inwestycje

Inwestycje krótkoterminowe i długoterminowe to dwa różne typy aktywów, w które firmy mogą inwestować, żeby zarabiać. Krótkoterminowe to takie, które kupuje się z myślą o szybkim zysku, na przykład papiery wartościowe, które potem można sprzedać. Długoterminowe inwestycje, to takie, które przynoszą korzyści przez dłuższy czas, jak nieruchomości czy maszyny. Weksle własne nie są ani tym, ani tym, bo to zobowiązania, a nie aktywa. Do tego, kapitał własny to wartość, którą właściciele mają po odliczeniu długów. To ważne, bo pokazuje, jak stabilna jest firma. Warto zrozumieć te różnice, bo mogą pomóc w lepszym zarządzaniu finansami firmy. Często ludzie mylą pojęcia i to prowadzi do błędnych wniosków, co w finansach jest raczej niebezpieczne.

Pytanie 26

Wyliczone wskaźniki płynności finansowej wskazują

A. na zdolność do regulowania długoterminowych zobowiązań

B. na wydajność funkcjonowania jednostki

C. na tempo obrotu zapasami

D. na zdolność do regulowania krótkoterminowych zobowiązań

Wskaźniki płynności finansowej odnoszą się wyłącznie do zdolności przedsiębiorstwa do spłaty zobowiązań krótkoterminowych, dlatego koncepcje związane z długoterminowymi zobowiązaniami, efektywnością działalności czy rotacją zapasów są nieadekwatne. Odpowiedź dotycząca możliwości spłaty długoterminowych zobowiązań nawiązuje do wskaźników takich jak wskaźnik zadłużenia czy wskaźnik pokrycia odsetek, które koncentrują się na długoterminowej stabilności finansowej. Efektywność działalności jednostki jest oceniana poprzez wskaźniki rentowności, takie jak marża zysku czy wskaźnik zwrotu z aktywów, a nie poprzez płynność finansową. Ponadto, szybkość rotacji zapasów wskazuje, jak efektywnie firma zarządza swoimi zapasami i nie ma bezpośredniego związku z jej zdolnością do spłaty zobowiązań. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie płynności z rentownością, co może prowadzić do mylnych wniosków o zdrowiu finansowym firmy. W rzeczywistości, utrzymanie wysokiej płynności nie zawsze jest synonimem doskonałej efektywności operacyjnej. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że wskaźniki płynności są jedynie częścią szerszej analizy finansowej, która powinna uwzględniać różnorodne aspekty działalności gospodarczej.

Pytanie 27

W przypadku operacji gospodarczej KP - otrzymanie należności od klienta skutkuje

A. spadkiem należności od klientów i spadkiem środków pieniężnych w kasie

B. spadkiem należności od klientów oraz wzrostem środków pieniężnych w kasie

C. wzrostem należności od klientów oraz spadkiem środków pieniężnych w kasie

D. wzrostem należności od klientów i wzrostem środków pieniężnych w kasie

Analiza pozostałych odpowiedzi ujawnia szereg błędnych koncepcji związanych z procesem księgowania należności i wpływem tych transakcji na bilans przedsiębiorstwa. Każda z niepoprawnych opcji pomija fundamentalne zasady rachunkowości oraz mechanizm przepływów pieniężnych. W przypadku pierwszej odpowiedzi, która sugeruje zwiększenie należności i zmniejszenie środków pieniężnych, należy zauważyć, że otrzymanie płatności od odbiorcy nie prowadzi do wzrostu należności, ale wręcz przeciwnie – dokonywana płatność redukuje wartość należności. Druga odpowiedź zakłada, że zarówno należności, jak i środki pieniężne wzrastają, co wprowadza w błąd, ponieważ wpływ gotówki z płatności jednocześnie powinien obniżać poziom należności. Trzecia błędna koncepcja, zmniejszenie należności z równoczesnym zmniejszeniem środków w kasie, wskazuje na sytuację, która nie ma miejsca w praktyce, ponieważ otrzymanie płatności zawsze wiąże się z przyrostem środków pieniężnych. W kontekście rachunkowości, istotne jest zrozumienie, że każda transakcja wpływająca na bilans musi być zgodna z zasadą podwójnego wejścia, co oznacza, że zmiany w jednej kategorii muszą być równoważone odpowiednią zmianą w innej. Ignorowanie tych zasad prowadzi do nieprawidłowej interpretacji danych finansowych, co może skutkować poważnymi konsekwencjami w zarządzaniu przedsiębiorstwem. Dlatego tak ważne jest, aby mieć solidne podstawy teoretyczne oraz praktyczne w obszarze rachunkowości i finansów.

Pytanie 28

Wskaź operację finansową, która generuje koszty w firmie?

A. Zakupiono materiały za gotówkę

B. Dokonano przelewu podatku dochodowego

C. Spłacono ratę bankowego kredytu

D. Zużycie środków trwałych

W kontekście operacji gospodarczych, które generują koszty, istotne jest zrozumienie podstawowych pojęć związanych z finansami przedsiębiorstw. Zapłata podatku dochodowego, chociaż stanowi obciążenie finansowe dla firmy, nie jest bezpośrednio związana z bieżącą działalnością operacyjną ani nie powoduje powstawania kosztów. Podatek dochodowy jest zobowiązaniem na koniec roku obrotowego i pochodzi z osiągniętego zysku, co oznacza, że nie wpływa na koszty w czasie rzeczywistym. Zakup materiałów za gotówkę również nie generuje kosztów w momencie zakupu, ale raczej prowadzi do wzrostu aktywów. Koszty pojawią się dopiero w momencie wykorzystania tych materiałów w produkcji, co jest zgodne z zasadą współmierności przychodów i kosztów, według której przychody muszą być przyporządkowane do odpowiednich kosztów w tym samym okresie. Spłata raty kredytu bankowego to kolejny element, który nie wpływa na koszty operacyjne, ale na przepływy finansowe firmy. Raty kredytu są związane z zobowiązaniem finansowym, które w rzeczywistości stanowi zwrot kapitału oraz odsetek, jednak nie są one klasyfikowane jako koszty operacyjne związane z działalnością przedsiębiorstwa. W związku z tym niepoprawne jest traktowanie tych operacji jako kosztotwórczych w kontekście bieżącego funkcjonowania firmy.

Pytanie 29

Konto Odchylenia od cen ewidencyjnych wyrobów gotowych przynależy do kategorii kont

A. wynikowych

B. pozabilansowych

C. rozliczeniowych

D. korygujących

Kiedy mówimy o kontach w rachunkowości, kluczowe jest zrozumienie ich klasyfikacji oraz funkcji, jakie pełnią w systemie księgowym. Odpowiedzi, które wskazują na klasyfikacje wynikowe, pozabilansowe czy rozliczeniowe, nie oddają rzeczywistego charakteru konta "Odchylenia od cen ewidencyjnych wyrobów gotowych". Konta wynikowe są związane z ewidencjonowaniem przychodów i kosztów, co nie ma miejsca w przypadku odchyleń od ceny ewidencyjnej, które dotyczą korekt wartości aktywów. Konta pozabilansowe służą do ewidencjonowania zobowiązań i aktywów, które nie są ujmowane w bilansie, ale nie mają zastosowania w kontekście odchyleń, które muszą być ujęte w księgach rachunkowych. Rozliczeniowe konta, z kolei, dotyczą uregulowań między stronami, natomiast konto odchyleń jest związane z rzeczywistą wartością wyrobów gotowych w ewidencji. Kluczowe dla prawidłowego rozumienia jest zatem unikanie uproszczeń oraz niewłaściwego przyporządkowywania kont do grup, na które nie mają wpływu. Ostatecznie, często pojawiające się nieporozumienia w zakresie klasyfikacji kont mogą prowadzić do błędnych analiz finansowych i decyzji zarządczych, co podkreśla znaczenie odpowiedniej wiedzy na temat systemu księgowego i jego zasadności w praktyce.

Pytanie 30

Ujemne różnice kursowe, które powstały podczas wyceny środków pieniężnych w kasie na dzień bilansowy, są klasyfikowane jako

A. straty związane z finansami

B. koszty finansowe

C. rozliczenia kosztów z różnych okresów

D. inne koszty operacyjne

Ujemne różnice kursowe, które powstają przy wycenie środków pieniężnych w kasie na dzień bilansowy, klasyfikuje się jako koszty finansowe. Uzasadnione jest to tym, że różnice te wynikają z wahań kursów walutowych, które wpływają na wartość aktywów finansowych. W praktyce, gdy przedsiębiorstwo posiada środki w obcej walucie, ich wartość może ulegać zmianie w wyniku fluktuacji kursów walutowych. Ujemne różnice kursowe obniżają wartość tych środków, co skutkuje potrzebą ich zaklasyfikowania jako kosztów finansowych. Na przykład, jeżeli firma posiada 1000 EUR, które na początku roku były warte 4500 PLN, ale na koniec roku wartość ta spadła do 4300 PLN, różnica 200 PLN będzie stanowić ujemną różnicę kursową i zostanie zaksięgowana jako koszt finansowy. Tego rodzaju klasyfikacja jest zgodna z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSRF), które określają zasady ujmowania i prezentacji różnic kursowych w sprawozdaniach finansowych.

Pytanie 31

W zakładzie produkcyjnym do kosztów zmiennych klasyfikuje się

A. zużycie materiałów bezpośrednich oraz wynagrodzenia bezpośrednie.

B. amortyzację maszyn i urządzeń.

C. koszty utrzymania obiektów produkcyjnych.

D. wynagrodzenie brutto pracowników administracyjnych.

Koszty utrzymania budynków produkcyjnych, amortyzacja maszyn i urządzeń oraz wynagrodzenie pracowników biurowych są klasyfikowane jako koszty stałe i nie zmieniają się w zależności od poziomu produkcji. Koszty stałe to wydatki, które przedsiębiorstwo ponosi niezależnie od tej produkcji, co oznacza, że ich wysokość nie ulega zmianie w krótkim okresie. Utrzymanie budynków produkcyjnych, na przykład, jest związane z opłatami za wynajem, amortyzacją nieruchomości oraz kosztami mediów, które muszą być ponoszone niezależnie od ilości wytworzonych produktów. Z kolei amortyzacja maszyn i urządzeń odnosi się do rozliczenia kosztów zakupu tych aktywów w czasie, co również nie jest uzależnione od bieżącej produkcji. Wynagrodzenie brutto pracowników biurowych to kolejny przykład kosztu stałego; ich pensje są ustalone niezależnie od wyników produkcyjnych. Uznawanie tych wydatków za koszty zmienne może prowadzić do błędnych analiz finansowych, co w efekcie wpływa na decyzje dotyczące produkcji, inwestycji oraz zarządzania zasobami. W praktyce, nieprawidłowe klasyfikowanie kosztów może skutkować nieefektywnym zarządzaniem finansami przedsiębiorstwa oraz błędnymi przewidywaniami dotyczącymi rentowności.

Pytanie 32

W bilansie bierne rozliczenia kosztów międzyokresowych wskazywane są w kategorii

A. Aktywa trwałe

B. Aktywa obrotowe

C. Zobowiązania i rezerwy na zobowiązania

D. Kapitał (fundusz) własny

Bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów są prezentowane w bilansie w pozycji 'Zobowiązania i rezerwy na zobowiązania', ponieważ dotyczą kosztów, które zostały poniesione, ale nie zostały jeszcze zapłacone. W kontekście rachunkowości, bierne rozliczenia międzyokresowe są to zobowiązania, które powstają na skutek odroczenia płatności za usługi lub towary, które zostały już otrzymane. Przykładem może być sytuacja, gdy przedsiębiorstwo korzysta z usług księgowych na początku grudnia, ale płatność następuje dopiero w styczniu następnego roku. W takiej sytuacji, koszt usługi powinien zostać ujęty w grudniowym bilansie jako zobowiązanie, gdyż wpływa na wynik finansowy za dany okres. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR), należy dbać o prawidłowe rozliczenie wszystkich kosztów w odpowiednich okresach, co ma na celu prezentację rzeczywistej sytuacji finansowej przedsiębiorstwa. W praktyce, poprawne klasyfikowanie biernych rozliczeń międzyokresowych pozwala na lepsze zarządzanie płynnością finansową oraz dostarcza rzetelnych informacji dla interesariuszy.

Pytanie 33

Kto wydaje zarządzenie dotyczące przeprowadzenia inwentaryzacji?

A. kierownik jednostki

B. kasjer

C. pracownik magazynu

D. główny księgowy

Magazynierzy, główni księgowi czy kasjerzy, mimo że pełnią istotne funkcje w jednostce, nie mają odpowiednich uprawnień ani odpowiedzialności za podejmowanie decyzji o przeprowadzaniu inwentaryzacji. Magazynierzy są odpowiedzialni za codzienne operacje w magazynie, takie jak przyjęcie, wydanie towaru oraz kontrola stanu magazynowego, jednak nie mają kompetencji do inicjowania inwentaryzacji, która wymaga szerszego spojrzenia na całość operacji jednostki. Główny księgowy odgrywa kluczową rolę w zakresie finansów i rachunkowości, jednak ich zadania koncentrują się na rejestracji i analizie danych finansowych, a nie na organizowaniu inwentaryzacji. Kasjerzy, z kolei, zajmują się obsługą transakcji finansowych i nie są bezpośrednio zaangażowani w proces inwentaryzacji. W praktyce, błędne przypisanie odpowiedzialności za inwentaryzację tym rolom może prowadzić do nieefektywności i braków w kontroli zasobów, co w dłuższej perspektywie może rzutować na sytuację finansową firmy. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że skuteczne zarządzanie inwentaryzacją wymaga strategicznego podejścia, które może realizować jedynie osoba na wyższej pozycji zarządczej, jaką jest kierownik jednostki.

Pytanie 34

Kwota, za jaką dany składnik aktywów może być wymieniony, a zobowiązanie spłacone na warunkach rynkowych, pomiędzy dobrze poinformowanymi, niezwiązanymi stronami, określana jest jako wartość

A. rynkowa

B. netto

C. godziwa

D. brutto

Wartości brutto i netto nie odnoszą się do tego samego pojęcia co wartość godziwa. Wartość brutto określa całkowitą wartość aktywów przed odliczeniem jakichkolwiek zobowiązań, takich jak amortyzacja, a zatem nie uwzględnia rzeczywistych warunków rynkowych. Wartość netto z kolei jest to wartość, jaką uzyskalibyśmy po odjęciu zobowiązań od aktywów, co również nie odzwierciedla bieżącej wartości rynkowej składników aktywów. Używanie tych terminów w kontekście rynku może prowadzić do błędnych wniosków, ponieważ mogą one nie oddawać rzeczywistej wartości, którą inwestorzy są skłonni zapłacić za dany składnik. Dodatkowo, niepoprawne jest utożsamianie wartości rynkowej z wartością godziwą, ponieważ wartość rynkowa może być określona na podstawie różnych mechanizmów rynkowych, które nie zawsze odzwierciedlają rzeczywistą sytuację aktywów na rynku. Przykładem tego może być sytuacja, w której pojawiają się ograniczenia w dostępie do informacji, co może prowadzić do niewłaściwego oszacowania wartości rynkowej. Dlatego istotne jest, aby zrozumieć, że wartości brutto, netto oraz rynkowa różnią się od wartości godziwej, co ma kluczowe znaczenie przy podejmowaniu decyzji finansowych oraz przy ocenie aktywów w procesie sprawozdawczym.

Pytanie 35

Do kosztów bezpośrednich systemu kalkulacyjnego wlicza się między innymi wynagrodzenia pracowników zatrudnionych

A. w dziale dystrybucji

B. przy produkcji

C. w dziale zaopatrzenia

D. w dziale rachunkowości

Odpowiedzi, które wskazują na działy księgowości, sprzedaży czy zaopatrzenia, są niewłaściwe, ponieważ nie uwzględniają specyfiki kosztów bezpośrednich. Koszty bezpośrednie odnoszą się wyłącznie do wydatków, które można przypisać do określonego produktu lub usługi, co w kontekście działalności produkcyjnej koncentruje się na zatrudnieniu pracowników zaangażowanych w proces wytwarzania. Pracownicy w dziale księgowości zajmują się zarządzaniem finansami i nie są bezpośrednio związani z produkcją, ich wynagrodzenia są klasyfikowane jako koszty pośrednie, które dotyczą ogólnego funkcjonowania przedsiębiorstwa, a nie konkretnego procesu produkcyjnego. Podobnie jest w przypadku działów sprzedaży i zaopatrzenia, które również nie mają bezpośredniego wpływu na koszty związane z tworzeniem towaru. Typowy błąd myślowy, który prowadzi do takich pomyłek, polega na utożsamianiu wszelkich wydatków związanych z pracownikami jako kosztów bezpośrednich. Właściwe podejście wymaga analizy, które koszty można przypisać bezpośrednio do produkcji, a które są wynikiem wsparcia i administracji, co jest kluczowe dla dokładności kalkulacji kosztów oraz efektywności zarządzania finansami w firmie.

Pytanie 36

Jak rozlicza się różnice inwentaryzacyjne?

A. po weryfikacji bilansu przez biegłego rewidenta

B. w następnym roku obrotowym, który następuje po roku, w którym powstały

C. po zatwierdzeniu wyniku finansowego

D. w księgach roku obrotowego, którego dotyczą

Podchodząc do tematu rozliczania różnic inwentaryzacyjnych, warto zrozumieć, dlaczego niektóre odpowiedzi są mylne i jakie mogą wywołać konsekwencje. Rozliczanie różnic inwentaryzacyjnych po zatwierdzeniu wyniku finansowego sugeruje, że błędy i różnice byłyby ignorowane do końca roku obrotowego, co może prowadzić do zniekształcenia rzeczywistego obrazu sytuacji finansowej jednostki. Tego rodzaju podejście jest sprzeczne z zasadą ujawniania i prawdziwego obrazu, które są fundamentalne w rachunkowości. Ponadto, rozliczanie różnic w kolejnym roku obrotowym opóźnia reakcję na problemy i może wpłynąć na nieprawidłowe podejmowanie decyzji. Odroczenie korekt może również wpływać na wiarygodność i przejrzystość sprawozdań finansowych, co narusza zasady dobrej praktyki. Twierdzenie, że różnice powinny być rozliczane po weryfikacji bilansu przez biegłego rewidenta jest mylne, ponieważ audyt ma na celu potwierdzenie rzetelności sprawozdań, a nie ich korygowanie. Różnice inwentaryzacyjne powinny być na bieżąco rejestrowane, co pozwala na utrzymanie porządku w księgach oraz ułatwia późniejsze analizy. Niezrozumienie tego procesu może prowadzić do poważnych błędów w raportowaniu finansowym oraz negatywnych konsekwencji dla jednostki i jej interesariuszy.

Pytanie 37

Płatnik, będący pracodawcą dla pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, ponosi odpowiedzialność między innymi za składki na ubezpieczenie

A. opieki zdrowotnej.

B. wypadków.

C. mienia.

D. zdrowia.

Niestety, twoje odpowiedzi dotyczące składek majątkowych, chorobowych i zdrowotnych nie trafiły w sedno tematu. Składka na ubezpieczenie majątkowe nie ma nic wspólnego z ubezpieczeniami pracowników. Ona dotyczy ochrony firmy przed różnymi nieprzyjemnościami, jak uszkodzenie czy kradzież. Ubezpieczenia chorobowe i zdrowotne są ważne, ale w kontekście wypadków przy pracy to nie to. Płatnik faktycznie musi opłacać składki chorobowe, ale one są dla pracowników w razie choroby, a nie wypadków. A składka zdrowotna to już zupełnie inna bajka, bo służy do finansowania opieki zdrowotnej, a nie do zabezpieczenia na wypadki. Warto zapamiętać, że każde z tych ubezpieczeń ma inny cel, bo poprawne zrozumienie tego tematu jest kluczowe dla odpowiedzialności pracodawcy.

Pytanie 38

Saldo debetowe konta "Rozliczenie międzyokresowe kosztów" wskazuje na

A. rozliczenia międzyokresowe pasywne

B. rozliczenia międzyokresowe aktywne

C. utworzoną rezerwę

D. to konto nie może mieć takiego salda

Odpowiedź "rozliczenia międzyokresowe czynne" jest prawidłowa, ponieważ saldo debetowe konta "Rozliczenie międzyokresowe kosztów" wskazuje na aktywa przedsiębiorstwa, które zostały poniesione w danym okresie, ale dotyczą kosztów przyszłych okresów. Przykładem może być opłacona z góry polisa ubezpieczeniowa, która pokrywa koszty kilku przyszłych miesięcy. W momencie zakupu, cała kwota jest księgowana jako rozliczenia międzyokresowe czynne, a w kolejnych okresach, w miarę upływu czasu, odpowiednia część kosztu jest przenoszona na konto kosztów. Zgodnie z zasadami rachunkowości, takie podejście umożliwia prawidłowe odzwierciedlenie sytuacji finansowej firmy, zgodnie z zasadą współmierności przychodów i kosztów. Warto również zauważyć, że zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), aktywa te powinny być wykazywane w bilansie na odpowiednich pozycjach, co podkreśla znaczenie ich właściwego klasyfikowania.

Pytanie 39

Zdarzenie gospodarcze o treści "nałożono karę umowną na dostawcę z powodu opóźnienia w dostawie" będzie skutkować wzrostem

A. pozostałych przychodów operacyjnych

B. pozostałych kosztów operacyjnych

C. nadzwyczajnych strat

D. nadzwyczajnych zysków

Wybór odpowiedzi dotyczącej zwiększenia zysków nadzwyczajnych jest nieprawidłowy, ponieważ zyski nadzwyczajne odnoszą się do zdarzeń, które są rzadkie lub nietypowe, a nie do rutynowych operacji biznesowych. W przypadku naliczenia kary umownej dla dostawcy, zdarzenie to jest bezpośrednio związane z działalnością operacyjną przedsiębiorstwa i nie powinno być klasyfikowane jako zysk nadzwyczajny. W kontekście pozostałych przychodów operacyjnych można zauważyć, że nie są one klasyfikowane w taki sposób ze względu na swoją naturę. Pozostałe koszty operacyjne dotyczą wydatków związanych z regularną działalnością firmy; w tym przypadku naliczenie kary nie jest kosztem, lecz przychodem. Podobnie, stwierdzenie, że ta operacja prowadzi do strat nadzwyczajnych, jest mylne, ponieważ straty nadzwyczajne dotyczą zdarzeń, które mają negatywny wpływ na wyniki finansowe i nie są związane z typową działalnością operacyjną. Błędem myślowym jest zakładanie, że każda negatywna konsekwencja dla drugiej strony umowy skutkuje kosztami lub stratami dla naszej firmy. W rzeczywistości, w przypadku naliczenia kary umownej, firma zyskuje dodatkowy przychód, co powinno być traktowane jako element jej strategii zarządzania ryzykiem i utrzymywania relacji z dostawcami.

Pytanie 40

Firma otrzymała fakturę VAT za nabycie towarów handlowych z odroczonym terminem zapłaty. Nabyte towary będą magazynowane. Jak należy zewidencjonować fakturę na kontach?

A. strona Dt - 'Rozrachunki z dostawcami', strona Ct - 'Rozliczenie zakupu towarów' oraz 'VAT należny'

B. strona Dt - 'Rozliczenie zakupu towarów' oraz 'VAT naliczony', strona Ct - 'Rozrachunki z dostawcami'

C. strona Dt - 'Rozliczenie zakupu towarów' oraz 'VAT należny', strona Ct - 'Kasa'

D. strona Dt - 'Rozliczenie zakupu towarów' oraz 'VAT naliczony', strona Ct - 'Kasa'

W przypadku błędnych odpowiedzi, które nie uwzględniają kluczowych zasad ewidencji finansowej, można zauważyć pewne nieporozumienia dotyczące klasyfikacji kont oraz sposobu prezentacji transakcji w księgach rachunkowych. Odpowiedzi, które wskazują na "Kasa" jako stronę kredytową, prowadzą do poważnego błędu, ponieważ zakupy towarów handlowych z odroczonym terminem płatności nie wpływają na stan gotówki w momencie zakupu. Takie podejście ignoruje zasadę, że ewidencja powinna odzwierciedlać rzeczywiste zobowiązania przedsiębiorstwa. W rzeczywistości, kredytowanie konta "Kasa" sugerowałoby, że przedsiębiorstwo dokonało natychmiastowej płatności, co nie ma miejsca w przypadku zakupu z odroczonym terminem. Ponadto, niepoprawne ujęcie "VAT należny" na stronie kredytowej również wskazuje na niezrozumienie zasad rozliczeń VAT. W rzeczywistości, "VAT należny" to zobowiązanie podatkowe związane z przychodami i powinno być ujmowane w kontekście sprzedaży, a nie zakupu. Kluczowe znaczenie ma zrozumienie związku pomiędzy zakupami a zobowiązaniami dostawców, a także umiejętność prawidłowego ewidencjonowania transakcji zgodnie z przyjętymi standardami rachunkowości. Niezrozumienie tych zasad może prowadzić do nieprawidłowych raportów finansowych i problemów z organami podatkowymi.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej