Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
Data rozpoczęcia: 4 czerwca 2025 02:11
Data zakończenia: 4 czerwca 2025 02:22

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Której czynności brakuje w przedstawionym schemacie sporządzania ciasta kruchego?

Łączenie składników ciasta

Zagniatanie ciasta

Formowanie wyrobów

A. Dodanie żółtek.

B. Siekanie składników.

C. Chłodzenie ciasta.

D. Wyrabianie ciasta.

Chłodzenie ciasta jest kluczowym etapem w procesie przygotowania ciasta kruchego, który nie tylko wpływa na teksturę, ale także na końcowy efekt wizualny i smakowy wypieku. Po połączeniu składników oraz ich wyrobieniu, ciasto powinno być schłodzone w lodówce przez co najmniej 30 minut. Ten czas chłodzenia pozwala na stwardnienie tłuszczu, co znacznie ułatwia formowanie ciasta oraz zapobiega jego rozlewaniu się w trakcie pieczenia. W praktyce, wielu profesjonalnych cukierników zaleca, aby ciasto kruche, po schłodzeniu, wałkować pomiędzy arkuszami papieru do pieczenia, co zapobiega przywieraniu i ułatwia przenoszenie na formę. Warto również pamiętać, że chłodzenie nie tylko poprawia plastyczność ciasta, ale także wpływa na jego smak, ponieważ aromaty mają czas na lepsze połączenie. Chłodzenie ciasta jest zgodne z dobrymi praktykami piekarskimi, które podkreślają znaczenie precyzyjnych temperatur i czasów w procesie pieczenia, co w efekcie prowadzi do uzyskania idealnie kruchych i smacznych wypieków.

Pytanie 2

Białe wino nie powinno być serwowane z

A. cielęciną

B. szparagami

C. dziczyzną

D. rybami

Białe wino jest często podawane z daniami rybnymi, szparagami i cielęciną, ponieważ ich delikatne smaki harmonizują z kwasowością i świeżością białego wina. Białe wina, szczególnie te wytrawne, takie jak Sauvignon Blanc czy Chardonnay, doskonale współgrają z rybami, podkreślając ich naturalny smak oraz aromaty. Szparagi, które mają unikalny, lekko gorzkawy smak, również zyskują na połączeniu z białym winem, które potrafi zharmonizować ich charakter. Natomiast cielęcina, będąca mięsem o subtelnym smaku, zyskuje na elegancji w połączeniu z lekkimi, owocowymi białymi winami. Z kolei dziczyzna, na ogół mocniejsza w smaku, wymaga bardziej wyrazistych win czerwonych, które lepiej podkreślają jej intensywność oraz pełnię smaku. Dlatego podawanie białego wina do dziczyzny jest niezalecane, jako że nie harmonizuje ono z jej charakterem, co jest zgodne z zasadami dobrego serwowania win. Przykładowo, do potraw z dziczyzny, takich jak sarnina czy jeleń, zaleca się podawanie win czerwonych, jak Cabernet Sauvignon czy Merlot, które są w stanie zrównoważyć bogactwo smakowe tych dań.

Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

Na postawie zamieszczonego normatywu surowcowego oblicz, ile natki pietruszki należy przygotować do sporządzenia 16 porcji soku z pomidorów.

Normatyw surowcowy na 2 porcje soku z pomidorów
Nazwa surowca	Ilość
Pomidory	500 g
Jabłka	250 g
Natka pietruszki	¼ pęczka
Sól, sok z cytryny	do smaku
Bazylia	do smaku

A. 2 pęczki.

B. 1 pęczek.

C. 3 pęczki.

D. 4 pęczki.

Poprawna odpowiedź to 2 pęczki natki pietruszki, ponieważ przyjęty normatyw surowcowy wskazuje, że na 2 porcje soku z pomidorów potrzebne jest ¼ pęczka natki. W praktyce, aby obliczyć ile natki potrzebujemy dla 16 porcji, musimy pomnożyć ilość pęczków potrzebnych na 2 porcje przez liczbę zestawów porcji. W tym przypadku 16 podzielone przez 2 daje 8, co oznacza, że potrzebujemy 8 razy więcej natki niż podano w normatywie. Dlatego obliczamy: ¼ pęczka * 8 = 2 pęczki natki pietruszki. Zastosowanie normatywów surowcowych w gastronomii pozwala na precyzyjne planowanie i kontrolę kosztów, co jest kluczowe w kuchni profesjonalnej. Umożliwia to zarówno optymalizację procesów przygotowywania potraw, jak i minimalizację odpadów. Warto pamiętać, że umiejętność przeliczania składników w zależności od liczby porcji jest fundamentalną umiejętnością w branży gastronomicznej, a znajomość normatywów przyczynia się do efektywności i jakości serwowanych dań.

Pytanie 6

Do wyprodukowania 5 porcji klopsików wieprzowych wykorzystano łącznie 1050 g składników. Straty w masie w trakcie obróbki termicznej wyniosły 30%. Jaką masę ma jedna porcja potrawy gotowej do wydania?

A. 112 g

B. 210 g

C. 315 g

D. 147 g

Kiedy patrzymy na błędne odpowiedzi, widzimy, że sporo osób nie zwraca uwagę na straty masy podczas gotowania. To może prowadzić do tego, że szacują ilość gotowego jedzenia zbyt wysoko. Na przykład, jeśli ktoś próbowałby obliczać masę jednej porcji klopsików, nie myśląc o stratach, mógłby po prostu podzielić 1050 g przez 5, co daje 210 g. To jest błąd, bo nie uwzględnia, że po obróbce masa jest inna. Inny błąd to niepoprawne obliczenie strat masy. Przy 30% strat nie możemy po prostu odjąć tej liczby od oryginalnej masy, musimy najpierw policzyć, ile zostaje po obróbce. Możliwe, że uczniowie nie do końca rozumieją, co oznaczają procenty w odniesieniu do obróbki żywności, co prowadzi do złych wniosków. W kuchni ważne jest, żeby wiedzieć, jak różne procesy wpływają na końcowy produkt, bo to ma znaczenie dla jakości, kosztów i planowania porcji. Dlatego, żeby dobrze zarządzać produkcją potraw, trzeba mieć świadomość strat masy i dokładnych metod obliczeń.

Pytanie 7

Kluczowym elementem efektywności łańcucha chłodniczego jest

A. zamrożenie produktów na początku łańcucha do minus 40°C

B. zachowanie ciągłości prawidłowej temperatury

C. niskie temperatury w poszczególnych jego segmentach

D. stopniowe zamrażanie produktów na początku łańcucha do minus 20°C

Utrzymanie odpowiedniej temperatury w łańcuchu chłodniczym to mega ważna sprawa, jeśli chodzi o jakość i bezpieczeństwo jedzenia. Zaczyna się od zbiorów, przez transport, aż po magazynowanie – cała ta procedura wymaga, żeby temperatura była ciągle na odpowiednim poziomie, bo inaczej może się zdarzyć, że mikroby zaczną się rozwijać, a produkty stracą na jakości. W praktyce oznacza to, że każdy element łańcucha, jak samochody dostawcze, magazyny czy urządzenia chłodnicze, muszą być przystosowane do tego, żeby monitorować i regulować temperaturę. Fajnym rozwiązaniem jest użycie systemów, które na bieżąco kontrolują temperaturę, bo wtedy można szybko zareagować, jak coś jest nie tak. Zgodnie z normą HACCP, trzeba wprowadzić procedury dotyczące ciągłego pomiaru temperatury i prowadzenia dokumentacji, żeby zagwarantować bezpieczeństwo żywności. Ostatecznie, właściwe przechowywanie i transportowanie jedzenia w odpowiednich warunkach termicznych to kluczowy element, nie tylko dla zdrowia ludzi, ale także dla zachowania jakości i trwałości produktów.

Pytanie 8

Do typowych dań w polskiej kuchni należą:

A. zupa ogonowa, kotlet pożarski, tort

B. zupa pomidorowa, gulasz, naleśniki

C. żurek, ryba w szarym sosie, piernik

D. zupa cebulowa, bigos, suflet

Żurek, ryba w szarym sosie i piernik to naprawdę klasyki polskiej kuchni. Żurek, robiony na zakwasie, często pojawia się na stołach podczas świąt albo rodzinnych spotkań. To taka nasza tradycja, symbol gościnności. Ryba w szarym sosie, szczególnie ze szczupaka czy sandacza, ma długą historię i często jeszcze robi się ją według starych przepisów, które przekazują sobie pokolenia. A piernik, to wiadomo, wszyscy go znają, zwłaszcza w czasie świąt – w Polsce są jego różne wersje, co pokazuje lokalne tradycje. Te potrawy nie tylko smakują, ale też pokazują, jak różnorodne są nasze składniki. Dzisiaj wszystko bardziej kręci się wokół lokalności, jak w trendach farm-to-table czy slow food. Warto wiedzieć, co one znaczą w naszej kulturze, jeśli chce się zgłębiać tajniki polskiego gotowania i tradycji.

Pytanie 9

Vol-au-vent to wytrawny wypiek z ciasta

A. ptysiowego

B. francuskiego

C. półkruchego

D. drożdżowego

Vol-au-vent to naprawdę fajny francuski wypiek. Ma to lekkie, chrupiące ciasto francuskie, czyli 'pâte feuilletée', które jest tak zrobione, żeby w pieczeniu powstały w nim warstwy. Dzięki temu jest puszyste i delikatne. Można je wypełniać różnymi nadzieniami – zarówno słonymi, jak i słodkimi, ale najbardziej chyba popularne są te z mięsem, owocami morza albo warzywami. To bardzo uniwersalne danie, które daje dużo możliwości kulinarnych, a do tego ładnie wygląda, więc nadaje się na różne okazje. Na przykład można je podać jako przystawkę na eleganckim przyjęciu, gdzie wygląd ma znaczenie. Ważne jest, żeby znać techniki robienia ciasta francuskiego i umieć komponować różne farsze, bo to pozwala na tworzenie smacznych i efektownych dań.

Pytanie 10

Który z wymienionych kanałów dystrybucji powinien wykorzystywać właściciel lokalu gastronomicznego, jako najbardziej opłacalny z perspektywy ekonomicznej?

A. Producent -> pośrednik -> lokal gastronomiczny

B. Producent -> handel hurtowy -> lokal gastronomiczny

C. Producent -> handel hurtowy -> handel detaliczny -> lokal gastronomiczny

D. Producent -> lokal gastronomiczny

Wybór kanałów dystrybucji, które uwzględniają pośredników w procesie dostaw, może prowadzić do szeregu niekorzystnych konsekwencji dla właściciela zakładu gastronomicznego. Na przykład, kanał prowadzący przez handel hurtowy i następnie do zakładu gastronomicznego generuje dodatkowe koszty związane z marżą pośredników, co bezpośrednio wpływa na ceny surowców i potencjalnie obniża rentowność działalności. W przypadku korzystania z pośredników, jakość produktów również może ulegać pogorszeniu, ponieważ nie ma bezpośredniej kontroli nad procesem dostawy. Pośrednicy mogą mieć różne standardy jakości, co może skutkować otrzymywaniem surowców gorszej jakości. Co więcej, wybór kanału „producent -> handel hurtowy -> handel detaliczny -> zakład gastronomiczny” wprowadza dodatkowe ogniwo w procesie, co zwiększa czas oczekiwania na dostawy oraz komplikacje logistyczne. Typowe błędy myślowe prowadzące do stosowania takich kanałów dystrybucji obejmują myślenie, że posiadanie pośredników zawsze zwiększa bezpieczeństwo i różnorodność oferty. W rzeczywistości, bezpośrednia współpraca z producentem zapewnia większą kontrolę nad jakością, czasem dostaw oraz kosztami, co jest kluczowe dla efektywnego zarządzania zakładem gastronomicznym. Stosowanie bardziej złożonych kanałów dystrybucji może zatem w dłuższej perspektywie nie przynieść oczekiwanych korzyści, a wręcz przeciwnie – prowadzić do wzrostu kosztów i obniżenia jakości oferowanych usług.

Pytanie 11

Proces przyrządzania naleśników obejmuje następujące etapy:

A. przygotowanie nadzienia, przygotowanie ciasta naleśnikowego, formowanie, zapiekanie

B. przygotowanie nadzienia, przygotowanie ciasta naleśnikowego, smażenie, formowanie

C. przygotowanie ciasta naleśnikowego, przygotowanie nadzienia, formowanie, smażenie

D. przygotowanie ciasta naleśnikowego, przygotowanie nadzienia, zapiekanie, formowanie

Wydaje mi się, że w Twoim wyborze pomyłka wynika z tego, że nie do końca wiesz, jak powinno wyglądać przygotowywanie naleśników. Czasem w odpowiedziach zapominasz o smażeniu, które jest naprawdę istotne, bo to ono nadaje ciastu smak i sprawia, że jest dobrze ugotowane. W niektórych przypadkach piszesz, że formowanie powinno się odbyć przed smażeniem, co jest nie tak. Formowanie, na przykład składanie czy zwijanie, powinno być robione dopiero po usmażeniu, gdy ciasto jest gotowe i ostygnięte, bo inaczej możesz je zniszczyć. Jeśli nie zwracasz uwagi na tę kolejność, to może wyjść coś, co nie smakuje tak, jak powinno. W profesjonalnej kuchni każde działanie musi być wykonane w odpowiednim porządku, żeby wszystko było na najwyższym poziomie. Ignorowanie tych rzeczy może prowadzić do nieporozumień w kuchni i niezadowolenia gości.

Pytanie 12

Jakiego składnika należy użyć do przygotowania sosu szodonowego?

A. Wytrawne białe wino

B. Karmel

C. Czerwone wino

D. Winny ocet

Wino białe wytrawne jest właściwym składnikiem do przygotowania sosu szodonowego, ponieważ jego kwasowość i aromaty nadają sosowi charakterystyczny smak. Sos szodonowy, znany również jako sos do sałatek, często wykorzystuje się w kuchni francuskiej i innych europejskich tradycjach kulinarnych. Wino białe wytrawne, zazwyczaj o nutach cytrusowych i ziołowych, doskonale współgra z oliwą z oliwek oraz innymi składnikami, co pozwala na uzyskanie harmonijnego smaku. Warto zaznaczyć, że wybór wina powinien być zgodny z zasadami harmonizacji smaków, a białe wina zazwyczaj są bardziej pożądane w połączeniach z lekkimi potrawami, takimi jak sałatki czy ryby. Dobre praktyki kulinarne zalecają także użycie win wysokiej jakości, aby uniknąć nadmiernej kwasowości lub gorzkiego posmaku, co może wpłynąć na końcowy efekt potrawy.

Pytanie 13

Zdrowie pracownika zatrudnianego w gastronomii powinno być potwierdzone przez odpowiednie orzeczenie

A. Państwowego Zakładu Higieny

B. lekarza medycyny pracy

C. Państwowej Inspekcji Sanitarnej

D. inspektora ds. bezpieczeństwa i higieny

Stan zdrowia pracownika zakładu gastronomicznego musi być potwierdzony przez lekarza medycyny pracy, ponieważ jego zadaniem jest ocena zdolności do wykonywania określonej pracy oraz identyfikacja ewentualnych przeciwwskazań zdrowotnych. Lekarz medycyny pracy przeprowadza szczegółowe badania, które uwzględniają zarówno aspekty zdrowotne, jak i specyfikę pracy w gastronomii, gdzie higiena i zdrowie są kluczowe dla bezpieczeństwa żywności. Przykład: pracownik z chorobami zakaźnymi nie powinien mieć kontaktu z żywnością. Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy, orzeczenie lekarskie jest wymagane przed podjęciem zatrudnienia. Warto również dodać, że regularne badania kontrolne są istotne dla monitorowania stanu zdrowia pracowników. Te standardy są częścią ogólnych praktyk w branży gastronomicznej, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa zarówno pracowników, jak i klientów.

Pytanie 14

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 15

Korpusy ptysi powinny być przygotowywane z ciasta

A. francuskiego

B. parzonego

C. drożdżowego

D. biszkoptowego

Korpusy ptysi przygotowuje się z ciasta parzonego, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiedniej tekstury i struktury wypieku. Ciasto parzone, znane również jako pâte à choux, charakteryzuje się wysoką zawartością wody, co w trakcie pieczenia powoduje, że para wodna unosi ciasto, tworząc pustą przestrzeń wewnątrz. To właśnie ta pustka pozwala na napełnienie ptysi różnorodnymi kremami czy nadzieniami. Ważne jest również, aby ciasto parzone było odpowiednio wymieszane, co zapewnia właściwą emulsję tłuszczu i wody, a jego przygotowanie wymaga precyzyjnego podejścia. W praktyce, wiele renomowanych cukierni stosuje techniki polegające na schładzaniu ciasta przed dodaniem jajek, co ułatwia kontrolowanie konsystencji. Czasem dodawane są także składniki takie jak skrobia, które poprawiają strukturę ciasta. Wiedza na temat ciasta parzonego jest niezbędna w branży cukierniczej, aby móc tworzyć różnorodne desery, takie jak eklerki czy profiterole, które są popularne w wielu kuchniach świata.

Pytanie 16

Do czego przeznaczony jest salamander gastronomiczny?

A. do opiekania potraw

B. do wypieku pizzy

C. do smażenia frytek

D. do blanszowania warzyw

Salamander gastronomiczny jest urządzeniem przeznaczonym do opiekania potraw, co czyni go nieocenionym narzędziem w profesjonalnej kuchni. Salamandery działają na zasadzie promieniowania cieplnego, które zapewnia równomierne podgrzewanie potraw, co jest kluczowe w przypadku dań, które wymagają delikatnego opiekania lub gratinowania. Typowymi potrawami, które można przygotować w salamandrze, są różnego rodzaju zapiekanki, dania z serem oraz potrawy mięsne, które potrzebują finalnego etapu przygotowania. Zastosowanie salamandera nie tylko wzbogaca smak potraw, ale także pozwala na osiągnięcie estetycznego wyglądu, co jest niezwykle ważne w gastronomii. Warto też zaznaczyć, że korzystając z salamandra, należy przestrzegać zaleceń dotyczących odległości od źródła ciepła oraz czasu opiekania, aby uniknąć przypalenia potraw. Dobre praktyki kulinarne zalecają również regularne czyszczenie urządzenia, co wpływa na jego efektywność oraz bezpieczeństwo w użytkowaniu.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 20

Jakie powinno być właściwe względne nawilżenie powietrza w magazynie z mąką?

A. 60%

B. 20%

C. 80%

D. 40%

Optymalna wilgotność względna powietrza w magazynie mąki powinna wynosić około 60%, ponieważ takie warunki sprzyjają zachowaniu jej jakości oraz minimalizują ryzyko rozwoju pleśni i szkodników. Wysoka wilgotność, przekraczająca 60%, może prowadzić do kondensacji wody w opakowaniach, co z kolei sprzyja mikrobiologicznym zanieczyszczeniom. W praktyce, monitorowanie wilgotności w magazynach powinno być regularnie przeprowadzane za pomocą higrometrów, a odpowiednie systemy wentylacyjne i osuszacze mogą być zastosowane, aby utrzymać pożądany poziom. Ponadto, standardy przechowywania mąki zalecają, aby temperatura w pomieszczeniu nie przekraczała 20-22°C, co w połączeniu z optymalną wilgotnością tworzy stabilne i bezpieczne środowisko. Warto również zwrócić uwagę na regularne inspekcje przechowywanej mąki oraz właściwe pakowanie, aby zminimalizować wpływ zewnętrznych warunków, co jest kluczowe dla zarówno jakości, jak i bezpieczeństwa produktów.

Pytanie 21

Przy przygotowywaniu kotleta de volaille, należy go obtoczyć w panierce

A. podwójnie

B. w grzankach

C. w cieście

D. jednokrotnie

Panierowanie kotleta de volaille w cieście, grzankach czy pojedynczo to podejścia, które nie oddają pełni prawidłowej techniki kulinarnej. Panierowanie w cieście, chociaż może być stosowane w niektórych potrawach, nie jest odpowiednie w tym przypadku, ponieważ powoduje, że kotlet traci swoją charakterystyczną chrupkość i może stać się zbyt wilgotny. Często pojawia się błąd myślowy, że cieńsza warstwa panierki składająca się z ciasta może być wystarczająca, jednak to prowadzi do niepożądanej tekstury oraz smaku. Panierowanie w grzankach również nie jest standardową praktyką w przypadku kotleta de volaille. Grzanki, choć mogą dodać smaku, to nie są w stanie zapewnić odpowiedniej tekstury i ochrony dla mięsa. Ponadto, panierowanie pojedynczo, czyli bez podwójnej warstwy, sprawia, że kotlet jest bardziej narażony na wysuszenie i utratę soczystości podczas smażenia. Ostatecznie, stosowanie podwójnego panierowania jest najlepszą metodą, która nie tylko uzyskuje doskonałe rezultaty, ale również jest zgodna z najlepszymi praktykami kulinarnymi, które są powszechnie akceptowane w gastronomii profesjonalnej.

Pytanie 22

Które urządzenie stosowane w zakładach do oczyszczania ścieków mieli odpady z gastronomii, umożliwiając ich bezpośrednie wprowadzenie do kanalizacji?

A. Separator tłuszczu

B. Zbiornik osadowy

C. Młynek

D. Separator skrobi

Młynek do odpadów gastronomicznych to urządzenie, które rozdrabnia organiczne resztki jedzenia, umożliwiając ich bezpieczne odprowadzenie do kanalizacji. Pracuje na zasadzie mechanicznego mielenia, gdzie odpady są rozdrabniane na drobne kawałki, co zapobiega zatorom w systemie kanalizacyjnym. W kontekście zarządzania odpadami w restauracjach czy innych obiektach gastronomicznych, stosowanie młynków jest zgodne z zasadami ochrony środowiska, ponieważ pozwala na zmniejszenie ilości odpadów kierowanych na składowiska. To rozwiązanie jest korzystne zarówno ekonomicznie, redukując koszty wywozu odpadów, jak i ekologicznie, ograniczając wpływ na środowisko. Standardy branżowe, takie jak ISO 14001, kładą nacisk na zrównoważony rozwój i efektywne zarządzanie odpadami, w tym na wykorzystanie młynek do minimalizacji odpadów organicznych. Przykładowo, w wielu restauracjach w krajach rozwiniętych młynki są stosowane jako część systemu zarządzania odpadami, co przyczynia się do efektywności operacyjnej i zgodności z przepisami dotyczącymi gospodarki odpadami.

Pytanie 23

Który z poniższych napojów nie jest fermentowanym produktem mlecznym?

A. kefir

B. bawarka

C. kumys

D. jogurt

Kefir, jogurt oraz kumys to produkty, które powstają w wyniku fermentacji mleka, co jest istotnym procesem biologicznym, w którym mikroorganizmy, takie jak bakterie kwasu mlekowego i drożdże, przekształcają laktozę w kwasy, gazy i inne substancje. Kefir jest bogaty w probiotyki, co przyczynia się do poprawy zdrowia układu pokarmowego. Jogurt, podobnie jak kefir, jest produktem fermentowanym, który zawiera żywe kultury bakterii, co sprawia, że jest korzystny dla flory bakteryjnej jelit. Kumys, zrobiony z mleka klaczy, również jest fermentowany, a jego unikalny skład biochemiczny oraz kwasowość nadają mu charakterystyczny smak i właściwości zdrowotne. Mylenie tych produktów z bawarką, która jest jedynie mieszanką kawy i mleka, prowadzi do nieporozumień dotyczących ich właściwości odżywczych oraz prozdrowotnych. Warto zwracać uwagę na procesy, które wpływają na jakość i właściwości produktów spożywczych, aby podejmować świadome decyzje żywieniowe. Zrozumienie różnic między napojami fermentowanymi a innymi produktami mlecznymi pozwala na lepsze dopasowanie diety do indywidualnych potrzeb zdrowotnych.

Pytanie 24

Aby zminimalizować straty składników odżywczych w trakcie krojenia owoców, należy podjąć działania w celu ochrony rozdrobnionych surowców

A. schłodzić w osłodzonej wodzie z lodem

B. zalać przegotowaną letnią wodą z octem

C. chronić przed dostępem światła i tlenu

D. posłodzić od razu po rozdrobnieniu

Posłodzenie owoców natychmiast po rozdrobnieniu może wydawać się atrakcyjnym pomysłem, jednak nie tylko nie chroni przed utlenieniem czy degradacją składników odżywczych, ale może wręcz pogorszyć ich jakość. Cukier może przyspieszać proces fermentacji i psucia, co w konsekwencji prowadzi do utraty smaku oraz wartości odżywczych. Zalana wodą z octem jest metodą, która może zabić bakterie, ale nie wpływa na ochronę witamin i nie zatrzymuje utlenienia, a wręcz może prowadzić do ich rozpuszczania w płynie. Schłodzenie w osłodzonej wodzie z lodem również nie rozwiązuje problemu ochrony przed światłem i tlenem. W rzeczywistości, zmiana temperatury może prowadzić do aktywacji enzymów, które przyspieszają psucie się owoców. Często można spotkać przekonanie, że wszelkie zabiegi konserwujące, takie jak solenie, pasteryzacja czy dodawanie cukru, wystarczą, by zachować świeżość, jednak w kontekście owoców kluczowe jest zrozumienie, że właściwe przechowywanie w odpowiednich warunkach jest fundamentem ich długotrwałej jakości. Warto pamiętać, że każda z tych metod ma swoje ograniczenia i nie jest w stanie zastąpić podstawowych zasad dotyczących minimalizowania kontaktu z czynnikami degradowującymi.

Pytanie 25

Jak należy serwować barszcz czysty z uszkami w porcji pojedynczej?

A. w filiżance na podstawce

B. w bulionówce na podstawce

C. w porcelanowej miseczce

D. w głębokim talerzu

Podawanie barszczu czystego z uszkami w filiżance na podstawce może wydawać się estetyczne, jednak jest to praktyka, która nie odpowiada standardom serwowania zup. Filiżanka, choć elegancka, nie jest odpowiednia do zup, ponieważ jej mała pojemność ogranicza ilość serwowanego płynu, co może nie spełniać oczekiwań gości. Zupy wymagają większej objętości, aby móc je w pełni docenić, zarówno pod względem smaku, jak i konsystencji. Podobnie, podawanie w porcelanowej miseczce, mimo że również wygląda atrakcyjnie, jest niewygodne dla gości, którzy chcą cieszyć się pełnym doświadczeniem zupy. W przypadku bulionówki na podstawce, chociaż może wydawać się, że jest to odpowiednia opcja dla zup, to jednak jej forma jest bardziej przeznaczona do serwowania bulionów, a nie gęstszych zup, jak barszcz z uszkami. Warto zauważyć, że nieprawidłowe podejścia do serwowania mogą prowadzić do frustracji gości i negatywnie wpływać na ich doświadczenie. Odpowiednie dobieranie naczyń do rodzaju serwowanej potrawy jest kluczowe w gastronomii, a głęboki talerz jest standardowym wyborem, który oferuje wygodę oraz estetykę.

Pytanie 26

Jaką potrawę należy zagęścić przy pomocy podprawy zacieranej oraz śmietany i żółtek?

A. Sos holenderski

B. Barszcz ukraiński

C. Krem z pieczarek

D. Sos beszamelowy

No dobra, salsy jak sos holenderski, beszamelowy czy barszcz ukraiński to zupełnie inne bajki, więc nie zagęszczasz ich tak jak krem z pieczarek. Sos holenderski to w ogóle emulsyjny twór, a jego gęstość osiąga się przez połączenie żółtek z masłem, co daje mu tę fajną, kremową konsystencję. Jakbyś próbował go zagęścić podprawą zacieraną, to tylko zepsujesz całą strukturę, a to nie jest to, co byś chciał. A z beszamelowym to sprawa wygląda tak, że mąkę podpraża się na maśle i miesza z mlekiem – i to jest jego sekret, którego nie możesz przeoczyć. No i w barszczu ukraińskim zagęszczanie podprawą to też nie jest coś typowego, bo ten smak opiera się na świeżych warzywach i ziołach, a nie na ścisłych technikach. Często ludzie mylą te różne techniki kulinarne, a to prowadzi do błędnych kroków w kuchni. Zrozumienie, jak każdy sos i zupa działają, to podstawa, żeby wszystko dobrze wyszło i żebym nie zepsuł klasycznych metod gotowania.

Pytanie 27

Jaką czynność należy wykonać w pierwszej kolejności, udzielając pierwszej pomocy osobie z krwawieniem z przedramienia?

A. Nałożyć poszkodowanemu opaskę uciskową powyżej rany

B. Zabezpieczyć poszkodowanego przed utratą ciepła

C. Zadbać o prawidłowe oddychanie poszkodowanego

D. Nałożyć poszkodowanemu opaskę uciskową poniżej rany

Założenie opaski uciskowej powyżej rany jest kluczowym działaniem w przypadku krwotoku, ponieważ ma na celu zatrzymanie krwi, która wypływa z uszkodzonych naczyń krwionośnych. Umiejscowienie opaski powyżej rany pozwala na skuteczniejsze uciskanie naczyń krwionośnych, co ogranicza utratę krwi. W praktyce, pierwsza pomoc w sytuacji krwotoku wymaga priorytetowego działania, aby zapobiec szokowi hipowolemicznemu, który może zagrażać życiu poszkodowanego. Zgodnie z wytycznymi Europejskiej Rady Resuscytacji, opaska uciskowa powinna być mocno założona, aby uzyskać efekt ucisku, a jednocześnie należy monitorować stan poszkodowanego. Dodatkowo, warto pamiętać o oznaczeniu momentu założenia opaski, co pozwoli zespołowi medycznemu na właściwe podjęcie dalszych działań. Udzielając pierwszej pomocy, ważne jest również, aby po założeniu opaski jak najszybciej wezwać pomoc medyczną, ponieważ dalsze leczenie krwotoku wymaga interwencji specjalistów w odpowiednich warunkach szpitalnych.

Pytanie 28

Ziarno prosa przekształca się w kaszę

A. kuskus

B. jaglaną

C. pęczak

D. manna

Kuskus, pęczak i manna to rodzaje zbóż, ale pochodzą z innych źródeł, co prowadzi do powszechnych nieporozumień. Kuskus wytwarzany jest z semoliny, czyli drobno mielonej pszenicy durum, co sprawia, że jego właściwości i zastosowania są zupełnie inne niż kaszy jaglanej. Pęczak, z kolei, to kasza uzyskiwana z jęczmienia, który również nie ma związku z prosem. Manna to produkt powstający z pszenicy, zawierający głównie skrobię, co odróżnia go od kaszy jaglanej, która ma znacznie wyższą zawartość błonnika i białka. Ważne jest zrozumienie, że każdy z tych produktów ma swoje unikalne właściwości odżywcze i kulinarne, co powinno być brane pod uwagę przy planowaniu posiłków. Bliskie mylenie różnych rodzajów zbóż często wynika z braku wiedzy o ich pochodzeniu i przetwarzaniu, co w efekcie może prowadzić do nieprawidłowych wyborów żywieniowych. Warto zwrócić uwagę na różne metody przygotowania tych kasz, ich smak oraz wartości odżywcze, aby lepiej dopasować je do swoich potrzeb dietetycznych i kulinarnych.

Pytanie 29

Przy projektowaniu funkcjonalnego rozkładu pomieszczeń w agroturystyce, należy umieścić kuchnię oraz zmywalnię od strony

A. wschodniej

B. południowej

C. zachodniej

D. północnej

Zlokalizowanie kuchni i zmywalni w gospodarstwie agroturystycznym od strony zachodniej, wschodniej czy południowej wiąże się z pewnymi problemami, które mogą wpływać na jakość oraz funkcjonalność tych pomieszczeń. Ekspozycja zachodnia naraża kuchnię na intensywne nasłonecznienie popołudniowe, co może prowadzić do przegrzewania się pomieszczeń i niekorzystnych warunków do przechowywania żywności. Wysoka temperatura wpływa negatywnie na efektywność pracy personelu, a także może prowadzić do przyspieszenia psucia się składników. Z kolei lokalizacja na stronie wschodniej, choć korzystna rano, może generować nadmiar ciepła w godzinach popołudniowych, co również stwarza wyzwania związane z utrzymaniem odpowiedniej temperatury w kuchni. Ekspozycja południowa, z kolei, wiąże się z największym nasłonecznieniem przez cały dzień, co może skutkować nadmiernym nagrzewaniem się pomieszczeń oraz zwiększonym zużyciem energii na chłodzenie. W praktyce, podejścia te mogą prowadzić do zwiększenia kosztów eksploatacyjnych oraz obniżenia komfortu pracy, dlatego ważne jest, aby przy planowaniu układu pomieszczeń zwracać uwagę na aspekty związane z orientacją budynku. Dobre praktyki w projektowaniu gospodarstw agroturystycznych uwzględniają nie tylko estetykę, ale przede wszystkim funkcjonalność oraz efektywność energetyczną, co w dłuższej perspektywie przekłada się na zadowolenie zarówno gości, jak i personelu.

Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 31

Siekaną polędwicę wołową, która ma być użyta do befsztyku tatarskiego, powinno się przechowywać w warunkach chłodniczych maksymalnie

A. 1 dzień

B. 2 godziny

C. 2 dni

D. 8 godzin

Przechowywanie siekanej polędwicy wołowej jako surowego mięsa ma swoje specyficzne wymagania, które są często mylone. Odpowiedzi sugerujące, że polędwicę można przechowywać przez jeden dzień, osiem godzin lub dwa dni, są niezgodne z zasadami bezpieczeństwa żywności. Surowe mięso, niezależnie od jego rodzaju, jest szczególnie podatne na kontaminację bakteryjną po upływie krótkiego czasu w temperaturze pokojowej. Temperatura pokojowa sprzyja rozwojowi bakterii, a po dwóch godzinach mięso zaczyna stawać się niebezpieczne do spożycia. Przykład błędnego myślenia to założenie, że mięso, które wygląda i pachnie dobrze, jest bezpieczne do spożycia. Takie podejście ignoruje fakt, że wiele patogenów nie wpływa na wygląd czy zapach żywności, a ich obecność może być niebezpieczna dla zdrowia. Przepisy dotyczące przechowywania żywności, w tym te oparte na HACCP, jednoznacznie wskazują na konieczność szybkiego spożycia surowego mięsa lub jego przechowywania w odpowiednio niskich temperaturach do momentu jego obróbki. Dlatego istotne jest, aby stosować się do zasad dotyczących czasu przechowywania surowych produktów mięsnych, co ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia bezpieczeństwa konsumentów.

Pytanie 32

Dostosowanie mieszkania dla osób z ograniczeniami w sprawności fizycznej uwzględnia m.in.

A. usunięcie progów

B. nabycie pralki

C. zlikwidowanie klamek

D. montaż drzwi wahadłowych

Zakupienie pralki, instalacja drzwi wahadłowych oraz usunięcie klamek, mimo że są różnymi aspektami dostosowywania przestrzeni, nie odnoszą się bezpośrednio do kluczowych barier architektonicznych, które mogą utrudniać życie osobom z ograniczoną sprawnością fizyczną. Zakup pralki jest czynnością użytkową, która nie wpływa na fizyczny dostęp do mieszkań. Może ona jedynie ułatwić codzienne życie, ale nie likwiduje przeszkód architektonicznych, które są kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i komfortu. Z kolei instalacja drzwi wahadłowych może być korzystna w niektórych sytuacjach, jednak nie zawsze zapewnia pełną dostępność. Takie drzwi mogą wymagać większej siły do otwarcia, co jest niewygodne dla osób z ograniczeniami ruchowymi, w przeciwieństwie do standardowych drzwi przesuwnych czy uchylnych, które można łatwiej obsługiwać. Usunięcie klamek, choć może wydawać się dobrym pomysłem, nie jest rozwiązaniem wystarczającym, gdyż nie eliminuje to problemu z dostępem do pomieszczeń. Klamki na drzwiach, szczególnie te, które są ergonomicznie zaprojektowane, mogą być łatwiejsze w obsłudze dla osób z ograniczeniami sprawnościowymi, o ile są prawidłowo zamontowane. Zatem, kluczowe jest podejście kompleksowe do przystosowywania mieszkań, które koncentruje się na eliminacji barier architektonicznych, a nie na różnych elementach wyposażenia, które mogą nie mieć bezpośredniego wpływu na dostępność.

Pytanie 33

Ile jest białka pochodzenia zwierzęcego w posiłku?

Skład II śniadania: bułka pszenna 40 g, masło 10 g, ser topiony 20 g, pomidory 50 g
Produkt	Zawartość w 100 g produktu
Produkt	białko (g)	tłuszcz (g)	węglowodany (g)
bułka pszenna	7,3	1,5	58
masło	0,7	82,5	0,7
ser topiony	13,5	27,0	1,2
pomidor	0,9	0,2	3,6

A. 1,8 g

B. 7,9 g

C. 2,8 g

D. 3,6 g

Wybierając inne odpowiedzi, można napotkać na kilka powszechnych błędów w rozumieniu zawartości białka w produktach zwierzęcych. Często zdarza się, że osoby niepełni zrozumienie sposobu obliczania białka, co prowadzi do nieprawidłowych wartości. Na przykład, osoba, która wskazała 3,6 g, może myśleć, że zsumowała białko z różnych źródeł bez uwzględnienia rzeczywistej ilości każdego składnika. Z kolei odpowiedź 7,9 g może wynikać z ogólnego myślenia o tym, że białko w produktach zwierzęcych jest zawsze wyższe, niż w rzeczywistości, co prowadzi do przeszacowania tego składnika. Odpowiedź 1,8 g sugeruje, że osoba mogła obliczyć białko na podstawie niewłaściwych danych lub błędnie zinterpretować proporcje białka w maśle i serze. Warto zwrócić uwagę, że białko zwierzęce nie tylko jest ważne ze względu na jego funkcje budulcowe, ale również na rolę w diecie jako czynnik odżywczy. Właściwe zrozumienie zawartości białka w produktach jest kluczowe w kontekście dietetyki i żywienia, zwłaszcza w dobie wzrostu zainteresowania zdrowym odżywianiem, gdzie precyzyjne dane mogą znacząco wpłynąć na zdrowie i samopoczucie konsumentów.

Pytanie 34

Seler, aby zachować białą barwę oraz nie stracić wartości odżywczych, powinien zostać

A. skropiony sokiem z cytryny i oliwą

B. zalany zimną, osłodzoną wodą

C. skropiony wrzącą wodą i mlekiem

D. zalany zimną, osoloną wodą

Podczas przygotowywania surowego selera, odpowiednie metody obróbki mają kluczowe znaczenie dla zachowania jego wartości odżywczych oraz walorów estetycznych. W przypadku skropienia selera wrzącą wodą i mlekiem, możemy napotkać problemy związane z utratą składników odżywczych, ponieważ wysoka temperatura powoduje denaturację białek oraz obniżenie zawartości witamin w warzywach. Z kolei zalewanie selera zimną, osłodzoną wodą nie wpływa na jego ochronę przed utlenianiem, a jedynie zmienia smak, co może być niepożądane dla osób starających się unikać dodatkowego cukru. Podobnie, zbyt duża ilość soli stosowanej w zimnej, osolonej wodzie może prowadzić do nadmiernego osmozy, co skutkuje utratą wartościowych minerałów i witamin. Posiłki powinny być przygotowywane zgodnie z zasadami zdrowego żywienia, a metody obróbki warzyw powinny zapewniać optymalne warunki do zachowania ich właściwości odżywczych. Użycie soku z cytryny i oliwy z oliwek jest znacznie lepszym rozwiązaniem, ponieważ te składniki nie tylko zabezpieczają seler przed utlenianiem, ale także poprawiają jego smak i wartości odżywcze. Dobrze jest pamiętać o tych zasadach, aby uniknąć typowych błędów w obróbce warzyw, które mogą prowadzić do ich niewłaściwego przechowywania oraz obniżenia jakości potraw.

Pytanie 35

Jakiego przetworu używa się do nadziewania zrazów wołowych zwijanych?

A. Paprykę konserwową

B. Kapustę kiszoną

C. Ogórki kiszone

D. Pomidory suszone

Ogórki kiszone są doskonałym wyborem do nadziewania zrazów wołowych zawijanych z kilku powodów. Po pierwsze, ich kwasowość i intensywny smak doskonale kontrastują z mięsem, co sprawia, że potrawa jest bardziej złożona i smaczna. Ogórki kiszone dodają również nie tylko smaku, ale i chrupkości, co zwiększa przyjemność z jedzenia. Z punktu widzenia kulinarnego, wprowadzenie kiszonek do dań mięsnych to praktyka, która od lat sprawdza się w wielu kuchniach świata, zapewniając harmonijną równowagę smaków. Oprócz tego, ogórki są źródłem probiotyków, co może pozytywnie wpływać na trawienie. Warto zauważyć, że zastosowanie ogórków kiszonych w nadzieniu zrazów jest zgodne z trendem łączenia składników lokalnych oraz tradycyjnych metod konserwacji, co podkreśla znaczenie lokalnych produktów w nowoczesnej kuchni. Przykładem może być danie, w którym do mięsa dodaje się pokrojone ogórki kiszone, a następnie całość jest duszona w sosie, co sprzyja ich aromatyzacji i wydobywaniu smaku.

Pytanie 36

Aby przyrządzić 1 kg kaszy gryczanej w formie sypkiej, ile wody należy przygotować?

A. 2,01

B. 1,01

C. 2,51

D. 1,51

Odpowiedź 1,51 jest poprawna, ponieważ standardowe proporcje do gotowania kaszy gryczanej na sypko wynoszą 1 część kaszy do 1,5 części wody. W przypadku ugotowania 1 kg kaszy gryczanej, odpowiednia ilość wody wynosi zatem 1,5 litra. To podejście jest zgodne z powszechnie przyjętymi zasadami kulinarnymi, które zapewniają odpowiednią konsystencję i smak gotowanego produktu. Woda odgrywa kluczową rolę w procesie gotowania, ponieważ pomaga w rehydratacji kaszy, co wpływa na jej teksturę i smak. W praktyce warto pamiętać, że różne rodzaje kaszy mogą wymagać nieco innych proporcji wody, dlatego zawsze warto sprawdzić etykietę lub zalecenia producenta. Użycie właściwych proporcji wody do kaszy zapewnia optymalny rezultat, a także pozwala uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek, takich jak przypalenie lub niedogotowanie. Ugotowana kasza gryczana o odpowiednich proporcjach ma delikatną strukturę, a jej smak jest w pełni wydobyty.

Pytanie 37

Urządzenie wykorzystywane do rozdrabniania, emulgacji oraz mieszania masy mięsnej to

A. krajalnica

B. spulchniacz do mięsa

C. maszyna do mielenia

D. kuter

Kuter to specjalistyczne urządzenie, które jest nieocenione w przemyśle mięsnym, służące do rozdrabniania, emulgowania i mieszania masy mięsnej. Jego konstrukcja pozwala na osiągnięcie jednorodnej konsystencji produktów mięsnych, co jest kluczowe przy produkcji takich wyrobów jak pasztety, kiełbasy czy wędliny. Proces kutrowania polega na intensywnym mieszaniu surowców mięsnych z dodatkami, co umożliwia ich dokładne połączenie oraz wytworzenie emulsji. Wysoka prędkość obrotowa noży w kutrze pozwala również na wprowadzenie powietrza do masy, co wpływa na jej teksturę i smak. Dodatkowo, kutry posiadają możliwość regulacji temperatury, co jest istotne dla zachowania jakości surowców oraz ich walorów zdrowotnych, zgodnie z normami HACCP. Przykładowo, w trakcie produkcji wysokiej jakości pasztetów, kuter umożliwia osiągnięcie odpowiedniej gładkości i emulsji, co jest kluczowe dla finalnej jakości produktu.

Pytanie 38

Jaką metodę obróbki cieplnej należy zastosować do przygotowania "Pstrąga na niebiesko"?

A. Tradycyjne smażenie

B. Pieczenie

C. Gotowanie w wodzie

D. Opalanie na grillu

Gotowanie w wodzie jest kluczową techniką obróbki cieplnej stosowaną w przygotowywaniu pstrąga na niebiesko, która polega na delikatnym gotowaniu ryby w wodzie z dodatkiem octu. Ten sposób gotowania, znany jako 'gotowanie w bulionie', pozwala na zachowanie naturalnego smaku ryby oraz jej delikatnej konsystencji. Proces ten wymaga precyzyjnego zarządzania temperaturą, aby uniknąć przegotowania, co mogłoby spowodować, że pstrąg stanie się suchy i twardy. W trakcie gotowania następuje denaturacja białek, co sprawia, że ryba nabiera charakterystycznego niebieskiego koloru. Warto dodać, że ten sposób przyrządzania ryb jest powszechnie stosowany w kuchni francuskiej, gdzie dbałość o jakość składników i technikę przygotowania ma kluczowe znaczenie. W praktyce, pstrąg na niebiesko często podawany jest z dodatkami takimi jak ziemniaki, świeże zioła oraz sosy na bazie cytryny, co podkreśla jego subtelny smak oraz aromat. Technika ta jest również zgodna z zasadami zdrowego gotowania, ponieważ minimalizuje użycie tłuszczu, co czyni potrawę lżejszą i bardziej dietetyczną.

Pytanie 39

Narodowy napój orzeźwiający Rosji, przygotowywany z chleba żytniego z dodatkiem drożdży oraz cukru to

A. podpiwek

B. poncz

C. orszada

D. kwas chlebowy

Wybór odpowiedzi, która nie jest kwasem chlebowym, wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące klasyfikacji tradycyjnych napojów orzeźwiających. Poncz, na przykład, to napój, który zazwyczaj zawiera alkohol i jest przygotowywany z różnych składników, takich jak owoce, soki, woda i cukier. Jest to zupełnie inny rodzaj napoju, który znany jest w wielu kulturach, ale nie ma żadnych związków z rosyjską tradycją, a tym bardziej z procesem fermentacji żytniego chleba. Orszada to napój przygotowany z syropu migdałowego, najczęściej spożywany w krajach śródziemnomorskich, co również czyni go innym od kwasu chlebowego, którego podstawą jest chleb i proces fermentacji. Z kolei podpiwek to napój, który może być mylony z kwasem chlebowym, lecz najczęściej wytwarzany jest z ciasta chlebowego lub mąki, a jego smak i właściwości są inne. Zrozumienie różnic między tymi napojami jest kluczowe, aby uniknąć błędnych wniosków i właściwie identyfikować tradycyjne napoje orzeźwiające. W oparciu o zasady dotyczące klasyfikacji napojów, kluczowe jest zrozumienie, które składniki i metody produkcji definiują dany napój i jak wpływają one na jego smak oraz właściwości odżywcze. To zrozumienie nie tylko pozwala na lepsze dobieranie napojów do potraw, ale również na świadome podejmowanie decyzji zdrowotnych.

Pytanie 40

Jak określa się danie przygotowane z ugotowanych, rozgniecionych ziemniaków z dodatkiem mleka i masła?

A. Ziemniaki z wody

B. Ziemniaki księżnej

C. Ziemniaki delfina

D. Ziemniaki puree

Ziemniaki puree to potrawa, która powstaje poprzez gotowanie ziemniaków, a następnie ich utłuczenie z dodatkiem mleka i masła. Taki sposób przygotowania sprawia, że danie jest gładkie, kremowe i aksamitne w konsystencji. Ziemniaki puree są popularnym dodatkiem w wielu kuchniach świata, szczególnie w Europie i Ameryce Północnej. W zastosowaniach kulinarnych puree ziemniaczane doskonale komponuje się z różnymi sosami, mięsem, a także jako komponent zapiekanek. Warto również zaznaczyć, że technika przygotowywania puree z ziemniaków może obejmować różne metody gotowania, takie jak gotowanie na parze, co pozwala zachować więcej składników odżywczych. W gastronomii standardem jest, aby puree miało odpowiednią teksturę i smak, co można osiągnąć przez właściwe dobranie proporcji masła i mleka, a także odpowiednią obróbkę mechaniczną. Dobre praktyki kulinarne zalecają, aby ziemniaki były świeże i najwyższej jakości, co wpływa na ostateczny smak potrawy.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej