Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 10 czerwca 2025 11:23
Data zakończenia: 10 czerwca 2025 11:43

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaki rodzaj czcionki jest najczęściej zalecany do długich tekstów w druku?

A. script

B. szeryfowa

C. bezszeryfowa

D. monospace

Czcionki szeryfowe są najczęściej zalecane do długich tekstów w druku, ponieważ ich charakterystyczne, małe linie lub kreski na końcach liter poprawiają czytelność i prowadzą wzrok przez tekst. Dzieje się tak, ponieważ szeryfy tworzą pewnego rodzaju linię prowadzącą, która pomaga w płynniejszym czytaniu. To zwłaszcza ważne w przypadku długich akapitów, takich jak te spotykane w książkach czy gazetach. W branży wydawniczej od lat panuje przekonanie, że czcionki szeryfowe, takie jak Times New Roman czy Garamond, są bardziej przyjazne dla oczu i mniej męczące, co jest potwierdzone w licznych badaniach. Stąd ich powszechne zastosowanie w publikacjach drukowanych. Nawet jeśli nowoczesne technologie pozwalają na wykorzystywanie różnych rodzajów czcionek, szeryfowe nadal dominują w druku z powodu ich klasycznego stylu i efektywności w czytaniu długich tekstów. Warto także zauważyć, że standardy projektowania graficznego sugerują używanie czcionek szeryfowych w tekstach drukowanych, co jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi.

Pytanie 2

Do kosztów produkcji wyrobów poligraficznych nie wlicza się

A. wynagrodzeń

B. marży

C. amortyzacji

D. surowców

Wynagrodzenie, materiały i amortyzacja to kluczowe składniki kosztów wytworzenia produktu poligraficznego. Wynagrodzenie odnosi się do pensji pracowników, którzy uczestniczą w procesie produkcyjnym i jest bezpośrednio związane z wytwarzaniem produktów. Koszty materiałów obejmują wszystkie surowce wykorzystywane do produkcji, takie jak papier, tusz czy inne komponenty. Amortyzacja odnosi się do rozłożenia kosztów zakupu maszyn i urządzeń na ich przewidywaną żywotność, co również jest istotnym elementem kalkulacji kosztów produkcji. Błędne zrozumienie tych pojęć może prowadzić do nieprawidłowych decyzji finansowych, takich jak nadmierne zwiększenie ceny sprzedaży w celu pokrycia kosztów, które w rzeczywistości nie powinny być wliczane do kosztów wytworzenia. Kluczowe jest zrozumienie, że marża to zysk po odliczeniu kosztów, a nie ich część składowa. Zwracając uwagę na te różnice, można uniknąć typowych błędów, które mogą zagrażać rentowności firmy. W praktyce, stosowanie precyzyjnych definicji i standardów dotyczących kosztów produkcji jest niezbędne dla efektywnego zarządzania finansami w branży poligraficznej.

Pytanie 3

Jakie są wymiary plakatu w formacie A0?

A. 841 x 1189 mm

B. 500 x 707 mm

C. 595 x 841 mm

D. 707 x 1000 mm

Format A0 to taki podstawowy rozmiar w systemie ISO 216, co znaczy, że to coś, co definiuje, jak mają wyglądać różne formaty papieru, no i są jeszcze formaty B i C. Wymiary A0 to 841 na 1189 mm, czyli mamy tu prawie 1 metr kwadratowy. Często używa się go do druku plakatów, grafik czy prezentacji, bo ma naprawdę dużo miejsca na różne pomysły i informacje. A0 jest jak taka bazowa wersja dla innych formatów serii A, bo każde kolejne to tak jakby cięcie poprzedniego na pół wzdłuż krótszej krawędzi, co sprawia, że proporcje się zgadzają. Przykładowo A1 ma 594 na 841 mm, a A2 to 420 na 594 mm. W sumie, znajomość tych formatów jest mega ważna dla projektantów, architektów czy marketerów, bo często muszą dostosowywać swoje prace do wymogów druku czy prezentacji. Fajnie też wiedzieć, że te standardy są używane na całym świecie, co ułatwia współpracę i wymianę materiałów między różnymi krajami i branżami.

Pytanie 4

Jakim symbolem określa się format papieru o wymiarach 210 × 297 mm?

A. A3

B. RA4

C. RA3

D. A4

Odpowiedź A4 jest prawidłowa, ponieważ format A4 ma wymiary 210 × 297 mm, co jest standardowym rozmiarem papieru wykorzystywanym w wielu zastosowaniach, od druku dokumentów po publikacje. Format ten jest częścią międzynarodowego systemu ISO 216, który definiuje rozmiary papieru na podstawie proporcji 1:√2. Dzięki tej proporcji, przy cięciu papieru z większych arkuszy, zachowany jest stosunek boków, co ułatwia jego wykorzystanie w różnych kontekstach. Przykładem zastosowania formatu A4 są dokumenty biurowe, takie jak raporty, umowy i listy, które są drukowane i kopiowane na tym formacie. Dodatkowo, A4 jest powszechnie akceptowane w różnych systemach administracyjnych i edukacyjnych na całym świecie, co sprawia, że jest to popularny wybór dla codziennych zadań biurowych i akademickich. Zrozumienie standardów formatów papieru, takich jak A4, jest istotne dla efektywnego zarządzania dokumentami i ich obiegu, szczególnie w profesjonalnym środowisku.

Pytanie 5

W jakim oprogramowaniu można stworzyć gazetkę reklamową do interaktywnego wyświetlania?

A. IrfanView

B. Corel Painter

C. Adobe InDesign

D. Puzzle Flow

Wybór aplikacji, które nie są przeznaczone do tworzenia gazet reklamowych, może wynikać z braku zrozumienia, czym różnią się poszczególne programy graficzne. IrfanView to narzędzie głównie do przeglądania i podstawowej edycji zdjęć, które nie oferuje zaawansowanych funkcji składu publikacji. Przeznaczone jest przede wszystkim do obróbki obrazów, a nie do kompleksowego projektowania materiałów reklamowych. Puzzle Flow, z kolei, jest programem do tworzenia aplikacji mobilnych i gier, co również nie jest związane z projektowaniem gazet reklamowych. Corel Painter jest oprogramowaniem, które kładzie nacisk na malarstwo cyfrowe i ilustrację, co sprawia, że nie jest najlepszym wyborem do tworzenia układów tekstowych i graficznych, które są typowe dla gazet reklamowych. Użytkownicy mogą być skłonni myśleć, że programy te są wystarczające do projektowania, jednak ich funkcjonalność nie odpowiada profesjonalnym wymaganiom branży graficznej. Kluczowe jest zrozumienie różnic w funkcjach i zastosowaniach tych programów, aby nie tracić czasu na narzędzia, które nie spełnią oczekiwań związanych z tworzeniem interaktywnych i profesjonalnych materiałów reklamowych.

Pytanie 6

Jakim symbolem opisuje się papier w formacie 500 × 700 mm?

A. A1

B. B1

C. B2

D. A2

Wybór niewłaściwych odpowiedzi może wynikać z nieprecyzyjnego zrozumienia systemów klasyfikacji formatów papieru. Odpowiedź A2, wskazująca na format o wymiarach 420 × 594 mm, jest typowym przedstawicielem serii A, która charakteryzuje się innymi wartościami wymiarowymi. Format A2 jest stosunkowo mniejszy od B2 i nie jest odpowiedni dla zastosowań wymagających większej powierzchni druku. Odpowiedzi A1 oraz B1 także są mylące, ponieważ A1 to format 594 × 841 mm, natomiast B1 ma wymiary 707 × 1000 mm. Wybór tych odpowiedzi może wynikać z mylnego przekonania, że większe numery oznaczają większe formaty, co jest nieprawidłowe w kontekście klasyfikacji ISO 216. Dla osób pracujących w branżach związanych z drukiem i projektowaniem, zrozumienie właściwego oznaczenia formatów jest kluczowe dla skutecznego planowania i realizacji projektów. Niezrozumienie tych zasad może prowadzić do nieefektywnego zarządzania zasobami, a w konsekwencji do wyższych kosztów produkcji.

Pytanie 7

W pliku PDF składającym się z wielu warstw dla projektów z kolorowym tłem należy uwzględnić marginesy drukarskie o wartości

A. 2,0-5,0 mm

B. 10,0-12,0 mm

C. 6,0-7,5 mm

D. 0,5-1,5 mm

Odpowiedź 2,0-5,0 mm jest spoko, bo spady drukarskie to coś mega ważnego przy robieniu projektów graficznych do druku. Zwłaszcza jak masz kolorowe tło. Spady w tym zakresie pomagają w uniknięciu tych białych krawędzi, które potrafią wyglądać naprawdę źle na gotowym produkcie. To jest istotne, jak masz intensywne kolory albo skomplikowane grafiki. W takich przypadkach, np. przy projektach ulotek czy plakatów, to ja zawsze robię spady, żeby mieć pewność, że nie będzie problemów z cięciem. W branży poligraficznej większość drukarni poleca spady od 3 do 5 mm, więc zgadza się to z Twoją odpowiedzią nr 2. Warto pamiętać, że przestrzeganie tych norm ma wpływ na jakość wydruku, co jest kluczowe dla finalnego efektu.

Pytanie 8

W trakcie łamania tekstu nie jest pomyłką

A. wyróżnienie słowa poprzez pogrubienie lub kursywę

B. zmiana odstępu między wierszami w obrębie akapitu

C. zachowanie "korytarza" w tekście

D. pozostawienie "wdowy" lub "bękarta"

Wyróżnienie wyrazu pogrubieniem lub kursywą jest techniką stosowaną w redakcji tekstu, która ma na celu podkreślenie istotnych elementów treści. Użycie pogrubienia lub kursywy zwiększa czytelność oraz ułatwia odbiór informacji przez czytelnika. Na przykład, w przypadku dokumentów technicznych, kluczowe terminy czy definicje często są wyróżniane, co pozwala na szybkie zrozumienie istoty tekstu. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi dobrych praktyk w typografii, stosowanie wyróżnień powinno być jednak zrównoważone, aby nie zakłócać naturalnego przepływu tekstu. Pamiętajmy, że nadmierne korzystanie z wyróżnień może prowadzić do efektu odwrotnego i wprowadzać chaos. W profesjonalnych dokumentach, takich jak raporty czy artykuły naukowe, wyróżnienia są stosowane w celu zwrócenia uwagi na kluczowe koncepcje, co niewątpliwie podnosi jakość i czytelność tekstu.

Pytanie 9

Najlepszym programem do przygotowania 1000-stronicowego leksykonu do druku jest

A. Adobe InDesign

B. Corel Draw

C. Microsoft Publisher

D. Adobe Acrobat

Adobe InDesign jest uznawanym standardem w branży graficznej do przygotowywania publikacji drukowanych, w tym leksykonów, książek i czasopism. Program ten oferuje zaawansowane narzędzia do układania tekstu oraz grafiki, co pozwala na uzyskanie profesjonalnej jakości wydania. Dzięki możliwościom pracy z wieloma stronami, stylami tekstu oraz precyzyjnym zarządzaniem typografią, InDesign umożliwia efektywne przygotowanie dużych dokumentów, takich jak 1000-stronicowy leksykon. W praktyce, projektowanie w InDesign pozwala na zastosowanie szablonów, co znacznie przyspiesza proces produkcji. Ponadto, program współpracuje z innymi aplikacjami Adobe, co ułatwia integrację z grafikami stworzonymi w Photoshopie czy Illustratorze. Dobre praktyki w zakresie projektowania publikacji obejmują również tworzenie spisów treści czy indeksów, co jest kluczowe w przypadku leksykonów. Dzięki InDesign, użytkownicy mają pełną kontrolę nad formatowaniem, co jest niezbędne dla uzyskania spójnego i estetycznego efektu końcowego.

Pytanie 10

Która barwa przedstawiona na ilustracji odpowiada składowi kolorystycznemu: C0 M30 Y100 K0?

A. C.

B. B.

C. A.

D. D.

Odpowiedź D jest prawidłowa, ponieważ odpowiada składowi kolorystycznemu C0 M30 Y100 K0, co w praktyce oznacza, że kolor ten będzie odzwierciedlał odcień pomarańczowy. W systemie kolorów CMYK, który jest powszechnie stosowany w druku, składowe oznaczają kolejno: Cyan (C), Magenta (M), Yellow (Y) i Black (K). W tym przypadku, brak składowej Cyan (C0) i Black (K0) wskazuje, że kolor nie ma wpływów niebieskich ani czarnych. Wysoka wartość Yellow (Y100) sugeruje dominację koloru żółtego, a umiarkowana wartość Magenta (M30) daje możliwość uzyskania ciepłego, pomarańczowego odcienia. W praktyce, ten rodzaj koloru jest często stosowany w projektach graficznych związanych z reklamą oraz marketingiem, gdzie przyciągające uwagę barwy są kluczowe. Zrozumienie składu kolorystycznego pozwala na lepsze dobieranie palet kolorystycznych, co jest esencjonalne w pracy z materiałami drukowanymi oraz cyfrowymi, zgodnie z zasadami dobrych praktyk w projektowaniu graficznym.

Pytanie 11

Oblicz koszt produkcji form drukarskich CtP, które są niezbędne do zadrukowania arkusza w kolorystyce 4 + 2, jeśli cena wykonania jednej formy wynosi 32 zł?

A. 144 zł

B. 192 zł

C. 160 zł

D. 128 zł

Aby policzyć, ile będą kosztować formy drukowe dla zadrukowania arkusza w kolorach 4 + 2, trzeba najpierw ogarnąć, o co chodzi z tymi liczbami. 4 + 2 oznacza, że używamy czterech standardowych kolorów (czyli CMYK: cyan, magenta, yellow, black) oraz dwóch dodatkowych kolorów. W sumie daje to sześć form, które musimy przygotować. Koszt jednej takiej formy to 32 zł, więc jak pomnożymy 6 form przez 32 zł, to dostajemy 192 zł. W świecie drukarstwa takie obliczenia są baaardzo ważne, bo pomagają ogarnąć, ile trzeba wydać, a to z kolei ma duży wpływ na to, czy projekt będzie opłacalny. Przykład? Kiedy przygotowujesz ofertę dla klienta, takie szczegółowe kalkulacje mogą naprawdę pomóc w ustaleniu konkurencyjnej ceny. Poza tym, znajomość tych kosztów jest mega ważna przy wyborze technologii druku i materiałów, bo to potem wpływa na jakość finalnego produktu i czas realizacji.

Pytanie 12

Jakie połączenie należy zastosować do złączenia wkładu z okładką w zeszycie?

A. wiskozą

B. drutem

C. nićmi

D. taśmą

Mimo że taśma, wiskoza i nici są popularnymi materiałami stosowanymi w różnych dziedzinach introligatorskich, ich zastosowanie do łączenia wkładu z okładką w oprawie zeszytowej nie jest odpowiednie. Taśma, chociaż łatwa w użyciu, nie zapewnia wystarczającej trwałości i elastyczności, co może prowadzić do szybkiego uszkodzenia. W przypadku zeszytów intensywnie użytkowanych, takich jak te używane w szkołach, taśma może się odkleić, co skutkuje odpadaniem kartek. Kierowanie się praktycznością i funkcjonalnością w oprawie zeszytowej, taśma jest niewystarczającym rozwiązaniem. Podobnie wiskoza, która jest materiałem stosowanym w szyciu, nie jest najlepszym rozwiązaniem do łączenia papieru z okładką. Może nie utrzymywać odpowiedniego napięcia, co prowadzi do deformacji zeszytu. Z kolei nić, mimo że może być używana w niektórych technikach introligatorskich, wymaga znacznie więcej czasu i umiejętności, by uzyskać trwałe połączenie. W praktyce użycie nici do łączenia wkładów w zeszytach jest bardziej skomplikowane, co czyni je mniej efektywnym rozwiązaniem w porównaniu do drutu. W związku z tym, niezrozumienie tych różnic może prowadzić do wyboru mniej trwałych i funkcjonalnych metod łączenia, co negatywnie wpływa na jakość końcowego produktu.

Pytanie 13

Skrót dpi odnosi się do jednostki miary związanej z

A. zapisem danych dotyczących impozycji

B. zapisem grafiki wektorowej

C. rozdzielczością przy naświetlaniu i skanowaniu

D. liniaturą rastra autotypowego

Skrót dpi (dots per inch) odnosi się do rozdzielczości obrazu, określając liczbę punktów na cal, które są używane do analizy i rejestracji szczegółów w obrazie. W kontekście skanowania i naświetlania, wyższa wartość dpi oznacza większą ilość szczegółów i wyższą jakość obrazu. Przykładowo, podczas skanowania dokumentów czy zdjęć w wysokiej rozdzielczości, wartości dpi mogą sięgać 300 lub nawet 600, co pozwala na uchwycenie drobnych detali. W drukarstwie, z kolei, standardowa wartość dpi dla druku kolorowego to zazwyczaj 300, co zapewnia optymalną jakość wydruku. Używając odpowiednich ustawień dpi, profesjonaliści mogą dostosować jakość do potrzeb projektu, co jest zgodne z branżowymi standardami jakości. Dlatego znajomość i umiejętność zarządzania ustawieniami dpi jest kluczowa w procesach związanych z grafiką, drukiem oraz publikacją cyfrową.

Pytanie 14

Jakiego formatu używa się jako podstawowego w programie Adobe Photoshop?

A. DOC

B. A1

C. PDF

D. PSD

Odpowiedź 'PSD' jest prawidłowa, ponieważ PSD (Photoshop Document) jest natywnym formatem plików używanym przez program Adobe Photoshop do zapisywania projektów graficznych. Format ten obsługuje wiele warstw, efektów, masek oraz ustawień specyficznych dla Photoshopa, co czyni go idealnym dla procesu edycji i retuszu zdjęć. Przykładem zastosowania formatu PSD jest praca nad skomplikowanymi projektami graficznymi, gdzie każda warstwa może być edytowana niezależnie, umożliwiając projektantom podejmowanie poprawek w dowolnym momencie. Ponadto, format PSD zachowuje pełną jakość obrazu oraz metadane, co jest kluczowe w profesjonalnym środowisku projektowania graficznego. Warto również zaznaczyć, że wiele innych programów graficznych oraz aplikacji ma możliwość otwierania plików PSD, co czyni ten format istotnym w branży kreatywnej. W kontekście standardów branżowych, korzystanie z natywnego formatu programu zapewnia najwyższą jakość i elastyczność w pracy twórczej.

Pytanie 15

Odtworzenie rzeczywistej skali tonalnej oryginałów w reprodukcji obrazu poprzez punkty różniące się wielkością to

A. nasycenie

B. interferencja

C. chromatyczność

D. rastrowanie

Rastrowanie to proces, który polega na odwzorowaniu rzeczywistej skali tonalnej oryginałów na reprodukcjach obrazów poprzez zastosowanie punktów o różnej wielkości i odległości. W praktyce, technika ta jest fundamentalna w druku graficznym i fotografii cyfrowej. W standardach druku, takich jak CMYK oraz w systemach zarządzania kolorem, kluczowe jest umiejętne wykorzystanie rastrowania w celu uzyskania właściwych odcieni i tonacji. Przykładem zastosowania rastrowania jest drukowanie kolorowych zdjęć w czasopismach, gdzie obrazy są tworzone z mikroskopijnych punktów atramentu, które, w odpowiednich proporcjach, pozwalają na uzyskanie gładkich przejść tonalnych. Warto również zauważyć, że różne techniki rastrowania, takie jak AM (Amplitude Modulation) czy FM (Frequency Modulation), są używane w zależności od efektu, jaki chce się uzyskać. Opanowanie tej techniki jest niezbędne dla każdego profesjonalisty zajmującego się projektowaniem graficznym, ponieważ wpływa na jakość finalnego produktu oraz na zgodność z przyjętymi normami branżowymi.

Pytanie 16

Liczba wskazująca porządek stron w publikacji to

A. interlinia

B. pagina

C. sygnatura

D. ligatura

Odpowiedź 'pagina' jest poprawna, ponieważ termin ten odnosi się do numeracji stron w publikacji, co jest kluczowym elementem w organizacji i nawigacji w dokumentach drukowanych i cyfrowych. W kontekście publikacji, pagina to jednostka, która pozwala czytelnikowi orientować się w strukturze tekstu, umożliwiając odnalezienie konkretnych informacji z łatwością. Praktyczne zastosowanie numeracji stron można zaobserwować w książkach, czasopismach oraz raportach, gdzie numery stron są niezbędne do efektywnego posługiwania się dokumentem. Współczesne standardy edytorskie oraz zasady typograficzne podkreślają znaczenie paginacji, sugerując, że każdy dokument powinien być jasny i przejrzysty dla użytkownika, co także wpływa na profesjonalny wygląd publikacji. Dobrą praktyką jest umieszczanie numerów stron w stałych miejscach, takich jak nagłówek lub stopka, co dodatkowo ułatwia ich odnajdywanie. Ponadto, w dokumentach elektronicznych, takich jak PDF, paginacja staje się integralną częścią nawigacji, co sprawia, że użytkownicy mogą szybko przechodzić do interesujących ich sekcji.

Pytanie 17

Ile separacji kolorów należy stworzyć do wykonania form drukarskich offsetowych w technologii CtF dla druku z kolorystyką 4+0?

A. 5

B. 4

C. 8

D. 1

W technologii druku offsetowego, szczególnie w procesie CtF (Computer-to-Film), przygotowanie form drukowych dla kolorystyki 4+0 wymaga czterech separacji barwnych. Te cztery kolory to standardowe barwy CMYK: cyjan, magenta, żółty i czarny. Separacja barwna polega na oddzieleniu poszczególnych składowych kolorów, które następnie są drukowane na materiale w odpowiednich warstwach. Zastosowanie technologii CtF pozwala na precyzyjne odwzorowanie kolorów, co jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości druku. W praktyce, każda separacja barwna jest tworzona na osobnym filmie, co umożliwia zachowanie dokładnych proporcji kolorów podczas druku. Dobrze przeprowadzony proces separacji oraz wykorzystanie standardów takich jak ISO 12647-2, które definiują wymagania dla druku offsetowego, przyczyniają się do uzyskania powtarzalnych i przewidywalnych efektów, co jest niezbędne w profesjonalnym druku. Zrozumienie i prawidłowe korzystanie z czterech separacji barwnych jest kluczowe dla sukcesu każdego projektu graficznego.

Pytanie 18

Podczas przygotowywania projektu ulotki do druku klient wymaga, aby wszystkie elementy graficzne wychodziły poza krawędź cięcia arkusza. Jak należy poprawnie przygotować plik do produkcji poligraficznej?

A. Ustawić marginesy wewnętrzne na 0 mm

B. Zmienić paletę kolorów na RGB

C. Zwiększyć rozdzielczość do 600 dpi

D. Dodać spady wokół formatu netto

Poprawne przygotowanie pliku do druku, gdy elementy graficzne mają wychodzić poza krawędź cięcia, wymaga zastosowania tzw. spadów. Spad, czyli margines zewnętrzny poza formatem netto, to obszar, o który powiększa się projekt względem ostatecznego formatu. Najczęściej dodaje się 2–5 mm z każdej strony. Elementy tła, grafiki czy kolory, które mają „wychodzić poza krawędź”, muszą zostać poprowadzone aż do końca spadu. Dzięki temu podczas cięcia na gilotynie, nawet drobne przesunięcia maszyny nie spowodują powstania białych pasków na krawędziach wydruku. To absolutny standard w branży poligraficznej, uznawany zarówno w małych drukarniach, jak i w dużych zakładach produkcyjnych. W praktyce, jeśli projekt nie ma spadów, drukarnia zwykle odrzuca plik lub prosi o poprawki. Spady to podstawa profesjonalnych przygotowań do druku – od wizytówek po plakaty i katalogi. Z mojego doświadczenia, niedodanie spadów to jeden z najczęstszych błędów na etapie prepress, a jego skutki bywają naprawdę kosztowne. Warto zawsze sprawdzać, czy są ustawione i czy wszystkie grafiki oraz tła sięgają do końca tego obszaru.

Pytanie 19

W jakim celu stosuje się proof cyfrowy w przygotowywaniu publikacji?

A. Aby obniżyć koszty produkcji

B. Aby uzyskać większą liczbę odbitek

C. Aby zwiększyć rozdzielczość obrazu

D. Aby sprawdzić zgodność kolorystyczną przed drukiem

Istnieje kilka błędnych przekonań związanych z wykorzystaniem proofów cyfrowych. Po pierwsze, proof cyfrowy nie ma na celu zwiększenia rozdzielczości obrazu. Rozdzielczość jest zdefiniowana w plikach źródłowych i odpowiada za jakość wydruku, ale proofing skupia się na kolorystyce, a nie na jakości technicznej obrazu. Przekonanie, że proof cyfrowy obniża koszty produkcji, również jest mylne. Choć proofy mogą pomóc w uniknięciu błędów i związanych z nimi kosztów, same w sobie są dodatkowym etapem w procesie produkcji, który generuje koszty, ale jest inwestycją mającą na celu poprawienie jakości końcowego produktu. Ostatecznie, proof cyfrowy nie jest używany do uzyskiwania większej liczby odbitek. Jego funkcją nie jest masowe powielanie, ale dokładna weryfikacja. Zwiększenie liczby odbitek to zadanie dla druku offsetowego lub cyfrowego. Mylnie zakłada się, że proof może pełnić funkcje drukarskie na skalę produkcyjną, podczas gdy jego rola jest bardziej związana z kontrolą jakości i dokładnością kolorystyczną przed rozpoczęciem masowej produkcji.

Pytanie 20

Podczas drukowania materiałów reklamowych o wysokiej jakości w technologii offsetowej, jaka powinna być liniatura rastra?

A. 600 lpi

B. 150 lpi

C. 300 lpi

D. 115 lpi

Przy wyborze liniatury rastra do druku offsetowego, kluczowe jest zrozumienie, jak różne wartości wpływają na jakość końcowego produktu. Liniatura 600 lpi jest zazwyczaj stosowana w druku wysokiej jakości, jednak wymaga to wyjątkowo precyzyjnych maszyn i materiałów, co czyni ją niepraktyczną dla typowych materiałów reklamowych. Zbyt wysoka liniatura może prowadzić do problemów z wyrazistością i detali, ponieważ w przypadku standardowych mediów, takich jak papier powlekany, nie ma wystarczającej zdolności do rejestrowania tak drobnych detali. Odpowiedź 300 lpi, choć teoretycznie pozwala na lepszą jakość, w praktyce jest zbędna i nieekonomiczna dla większości zastosowań marketingowych. Z kolei 115 lpi, chociaż może być użyteczne w specyficznych przypadkach, takich jak druki z dużymi plamami koloru, nie oferuje wystarczającej jakości dla bardziej złożonych projektów, gdzie detale są istotne. Niezrozumienie tych różnic może prowadzić do wyboru niewłaściwej liniatury, co z kolei wpływa na estetykę i funkcjonalność materiałów reklamowych. Ponieważ każda linia i detal mają znaczenie w druku, ważne jest, aby dostosować liniaturę do specyficznych wymagań projektu, co powinno być zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają stosowanie 150 lpi jako optymalnego rozwiązania dla standardowych materiałów reklamowych.

Pytanie 21

Podczas tworzenia projektu graficznego, który ma być użyty do naświetlania form drukowych offsetowych, stosuje się nadruk elementów

A. przeznaczonych do lakierowania wybiórczego

B. o co najmniej dwóch składowych kolorystycznych

C. koloru czarnego

D. wszystkich barw o nasyceniu koloru powyżej 50

Wybór odpowiedzi dotyczącej elementów przeznaczonych do lakierowania wybiórczego, wszystkich barw o nasyceniu koloru powyżej 50% lub o co najmniej dwóch składowych kolorystycznych nie jest zgodny z zasadami dotyczących przygotowania projektów do druku offsetowego. Lakierowanie wybiórcze to technika, która polega na nałożeniu lakieru tylko na wybrane obszary druku, co nie ma bezpośredniego związku z kolorami, które powinny być użyte w nadruku. W rzeczywistości, w projekcie do druku offsetowego, kluczowe jest, aby wszystkie elementy, które mają zostać naświetlone, były dobrze przemyślane pod kątem ich kolorystyki oraz krycia, a nie po prostu spełniały wymogi dotyczące nasycenia. Użycie barw o nasyceniu powyżej 50% może wprowadzać w błąd, ponieważ nie uwzględnia podstawowego faktu, że kolor czarny jest nie tylko najważniejszym kolorem do naświetlania, ale również kolorem, który łączy w sobie inne barwy. Dodatkowo, elementy o co najmniej dwóch składowych kolorystycznych mogą prowadzić do problemów z odwzorowaniem kolorów na etapie druku, co często skutkuje niespójnościami w finalnym produkcie. W praktyce, preparacja plików do druku wymaga dokładności i zrozumienia, jak różne kolory będą się ze sobą komponować w procesie druku, co podkreśla znaczenie użycia koloru czarnego jako podstawowego w projektowaniu graficznym.

Pytanie 22

Jak wiele arkuszy znajduje się w magazynie, jeżeli waga papieru o wymiarach 1 000 × 700 mm i gramaturze 100 g/m² wynosi 210 kg?

A. 3 000 arkuszy

B. 2 500 arkuszy

C. 2 700 arkuszy

D. 2 900 arkuszy

Obliczenie liczby arkuszy na podstawie podanej masy papieru wymaga starannego przeliczenia, które często bywa mylone. Wiele osób może błędnie zakładać, że gramatura i powierzchnia arkuszy są wystarczające do obliczenia liczby jednostek w magazynie bez uwzględnienia ich rzeczywistej masy. Na przykład, odpowiedzi takie jak 2 700 arkuszy czy 2 500 arkuszy mogą wynikać z niewłaściwego założenia co do masy jednego arkusza. Jeśli przyjmiemy, że każdy arkusz waży 80 g, co jest typowe dla papieru o niższej gramaturze, liczba arkuszy obliczona z 210 kg mogłaby być nieadekwatna, prowadząc do zaniżenia wyników. Często błędne obliczenia wynikają z nieprawidłowych założeń dotyczących rozmiarów lub gramatury, co jest powszechnym błędem wśród osób niezaznajomionych z technikami obliczeniowymi w tej branży. Znajomość standardów przeliczeń oraz umiejętność analizy wymagań dotyczących masy papieru są kluczowe dla efektywnego zarządzania zasobami w różnych sektorach, w tym w druku cyfrowym i wielkoformatowym. Właściwe podejście do obliczeń ma ogromne znaczenie, ponieważ pomaga unikać strat materiałowych oraz minimalizuje koszty, co jest szczególnie istotne w kontekście zrównoważonego rozwoju w branży drukarskiej. Dlatego też, zaleca się dokładne przeliczanie wartości masy i wymiarów, aby otrzymać precyzyjne i efektywne wyniki.

Pytanie 23

Który z podanych programów używany jest do automatycznej impozycji?

A. Corel Draw

B. Puzzle Flow

C. Adobe Photoshop

D. Adobe Illustrator

Adobe Illustrator, Corel Draw oraz Adobe Photoshop to popularne narzędzia graficzne, ale każde z nich ma swoje specyficzne przeznaczenie, które nie obejmuje funkcji automatycznej impozycji. Illustrator i Corel Draw są przede wszystkim programami do tworzenia i edytowania grafiki wektorowej, co czyni je doskonałymi do projektowania logotypów, ilustracji oraz typografii. W przypadku projektów przygotowywanych do druku, choć można je wykorzystywać do układania elementów na stronie, ich zdolności do automatycznej impozycji są ograniczone, a ręczne rozplanowanie może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania materiałów. Adobe Photoshop natomiast, będąc programem do obróbki rastrowej, skupia się na edycji zdjęć i grafiki bitmapowej. Nie jest on zaprojektowany z myślą o procesie impozycji, co oznacza, że nie ma funkcji automatyzujących układanie elementów w sposób, który byłby optymalny dla produkcji. W branży często występują mylne przekonania, że któreś z tych narzędzi mogą zastąpić dedykowane oprogramowanie do impozycji, co prowadzi do marnotrawstwa materiałów oraz czasu. Aby uniknąć takich błędów, ważne jest zrozumienie, że każde z tych narzędzi ma swoje unikalne funkcje, a ich umiejętne wykorzystanie powinno być dostosowane do konkretnych potrzeb projektu.

Pytanie 24

Którego modelu kolorów powinno się używać w materiałach przeznaczonych do druku offsetowego?

A. HSB

B. CMYK

C. LAB

D. RGB

Model barw CMYK jest standardem stosowanym w druku offsetowym, co wynika z jego zdolności do oddawania rzeczywistych kolorów przy pomocy czterech podstawowych atramentów: cyjanowego (C), magentowego (M), żółtego (Y) oraz czarnego (K). Druk offsetowy, który jest jedną z najpopularniejszych metod produkcji materiałów drukowanych, polega na nanoszeniu atramentu na papier w procesie, który wymaga precyzyjnej kontroli kolorów. Użycie modelu CMYK zapewnia, że kolory będą wyglądały tak, jak zaplanowano w projektach graficznych. Na przykład, przy projektowaniu broszur czy plakatów, ważne jest, aby kolory na papierze były spójne z tymi widocznymi na ekranie, dlatego przekształcanie modeli RGB do CMYK podczas przygotowywania plików do druku jest kluczowe. Warto także zaznaczyć, że różne programy graficzne, takie jak Adobe Photoshop czy Illustrator, umożliwiają konwersję kolorów i dobieranie ich w modelu CMYK, co jest niezbędnym krokiem w przygotowaniach do druku.

Pytanie 25

Aby przygotować 2 000 plakatów o wymiarach 500 x 700 mm w kolorystyce 4 + 0, należy skorzystać z

A. cyfrowej maszyny drukarskiej o formacie SRA3.

B. solwentowego plotera drukującego o szerokości zadruku 1,8 m.

C. szerokowstęgowej, 8-kolorowej maszyny fleksograficznej.

D. półformatowej, 4-kolorowej maszyny offsetowej.

Wybór maszyny cyfrowej o formacie SRA3 do druku 2000 plakatów nie jest optymalny, ponieważ technologia druku cyfrowego, choć elastyczna i szybka w realizacji zleceń, nie oferuje takiej efektywności kosztowej przy dużych nakładach, jak druk offsetowy. Z kolei zastosowanie szerokowstęgowej maszyny fleksograficznej, mimo że idealnej do druku na materiałach elastycznych, jest niewłaściwe w przypadku plakatów papierowych. Fleksografia jest bardziej odpowiednia do produkcji opakowań, etykiet lub materiałów, które wymagają dużej prędkości druku na rolkach. Zastosowanie solwentowego plotera drukującego, chociaż pozwala na drukowanie szerokich formatów, również nie jest odpowiednie dla tej sytuacji, ponieważ plakat wymaga wysokiej jakości druku oraz precyzyjnej reprodukcji kolorów. Warto zauważyć, że maszyny solwentowe są bardziej narażone na efekt blaknięcia kolorów w dłuższym okresie czasu, co czyni je mniej odpowiednimi dla projektów, które mają służyć jako materiały reklamowe. Typowe błędy w rozumieniu wyboru technologii druku polegają na tym, że użytkownicy często koncentrują się na nowoczesności technologii, a nie na jej dostosowaniu do specyficznych wymagań projektu, co może prowadzić do nieoptymalnych wyników oraz wyższych kosztów produkcji.

Pytanie 26

Jaką liczbę arkuszy papieru w formacie SRA3 należy wykorzystać do wydrukowania 100 kalendarzy planszowych formatu A4, przy uwzględnieniu 20% naddatku technologicznego?

A. 100 arkuszy

B. 50 arkuszy

C. 60 arkuszy

D. 120 arkuszy

Wybór błędnych odpowiedzi często opiera się na nieprawidłowych założeniach dotyczących wymagań powierzchniowych oraz naddatku technologicznego. Na przykład, odpowiedzi takie jak 50, 120 czy 100 arkuszy nie uwzględniają rzeczywistego zapotrzebowania na papier, które jest oparte na precyzyjnych obliczeniach powierzchni. Przy 100 kalendarzach formatu A4, całkowita powierzchnia to 6,237 m², a po dodaniu 20% naddatku technologicznego otrzymujemy 7,4844 m². Niepoprawne odpowiedzi mogą wynikać z błędnego obliczenia naddatku lub niewłaściwego zrozumienia wymiarów arkuszy SRA3. Na przykład, jeśli ktoś zignoruje naddatek technologiczny i obliczy jedynie powierzchnię potrzebną do produkcji bez uwzględnienia strat materiałowych, może dojść do wniosku, że 50 arkuszy wystarczy, co jest niezgodne z rzeczywistością. Również rozważanie 120 lub 100 arkuszy, które mogą wydawać się nadmiarowe, wskazuje na brak zrozumienia, jak efektywnie wykorzystać papier w procesie druku. W praktyce, dobrą praktyką jest zawsze zaokrąglanie do pełnych arkuszy, dlatego obliczenia powinny uwzględniać zarówno wymagania produkcyjne, jak i optymalizację kosztów. Niewłaściwe podejście do obliczeń powierzchni oraz naddatku technologicznego prowadzi do nieefektywnego wykorzystania materiałów, co jest kluczowe w branży poligraficznej, gdzie oszczędność surowców zwiększa rentowność produkcji.

Pytanie 27

Wkład skomponowany metodą "składka w składkę" oraz zszyty drutem z okładką, to oprawa

A. zeszytowa

B. specjalna

C. zakrywająca

D. złożona

Oprawa zakrywająca, chociaż może nawiązywać do metod stosowanych w poligrafii, nie jest zgodna z opisanym procesem. Tego typu oprawa zazwyczaj odnosi się do książek, które mają okładkę zakrywającą, co nie jest tożsame z oprawą zeszytową. W przypadku oprawy specjalnej, termin ten wskazuje na niezwykłe lub nietypowe metody oprawy, które nie są powszechnie stosowane, co nie pasuje do opisanego procesu zszywania drutem. Z kolei oprawa złożona to termin, który w poligrafii odnosi się do bardziej skomplikowanych metod łączenia materiałów, często wymagających użycia bardziej zaawansowanych technologii i materiałów. Zastosowanie tego terminu w kontekście prostego zszywania drutem jest mylące. Podejście do wyboru odpowiedniej metody oprawy często opiera się na rozpoznaniu, jakie potrzeby ma dany produkt, co w przypadku oprawy zeszytowej jest kluczowe. Błędne odpowiedzi mogą wynikać z nieporozumień związanych z terminologią lub z braku znajomości praktycznych zastosowań poszczególnych metod oprawy. Wiedza na temat różnych typów opraw i ich zastosowań jest niezbędna w branży poligraficznej, by podejmować świadome decyzje podczas wyboru odpowiednich rozwiązań dla projektów. Ważne jest, aby unikać mylnych skojarzeń i dokładnie rozumieć, na czym polegają poszczególne metody oprawy, ich praktyczne zastosowanie oraz charakterystyki.

Pytanie 28

Broszura to publikacja nieperiodyczna, która zawiera ilość stron

A. od 2 do 128

B. od 4 do 48

C. od 4 do 64

D. od 8 do 68

Broszura jest klasyfikowana jako wydawnictwo nieperiodyczne, co oznacza, że nie jest publikowana cyklicznie, jak magazyny czy gazety. Definicja broszury wskazuje, że jej objętość powinna wynosić od 4 do 48 stron. Taki zakres jest zgodny z powszechnie akceptowanymi standardami w branży wydawniczej. Broszury są często używane do celów marketingowych, edukacyjnych lub informacyjnych, aby dostarczyć skondensowane informacje na temat produktu, usługi lub wydarzenia. Przykładowo, broszury mogą być bezużyteczne w kampaniach promocyjnych, gdzie kluczowe jest przedstawienie najważniejszych informacji w przystępnej formie. W kontekście dobrych praktyk, projektowanie broszur powinno uwzględniać atrakcyjną szatę graficzną, jasne komunikaty oraz odpowiednią ilość treści, aby nie przytłoczyć odbiorcy nadmiarem informacji. Oprócz tego, broszury mogą spełniać rolę materiałów pomocniczych w szkoleniach lub jako elementy wspierające sprzedaż, co podkreśla ich wartość w praktyce biznesowej.

Pytanie 29

Boczek, nagłówek, okno, drabinka to cechy charakterystyczne dla układu

A. tekstów wprowadzających

B. wzorów matematycznych

C. czworaków tytułowych

D. tabel formularzowych

Boczek, główka, okienko oraz drabinka to kluczowe elementy, które są charakterystyczne dla tabel formularzowych. Tabele formularzowe to struktury, które umożliwiają organizację danych w przejrzysty sposób, co jest niezwykle istotne w kontekście zbierania i przetwarzania informacji. Boczek to część tabeli, która może zawierać nagłówki kolumn, a główka odnosi się do nagłówka samej tabeli, który zazwyczaj wskazuje ogólny temat lub cel danych. Okienko to z kolei obszar przeznaczony do wpisywania danych, podczas gdy drabinka często odnosi się do sposobu prezentacji złożonych danych w formie wielopoziomowej. W praktyce, tabele formularzowe są szeroko stosowane w aplikacjach do zarządzania danymi, takich jak arkusze kalkulacyjne czy bazy danych, umożliwiając użytkownikom łatwe wprowadzanie, edytowanie oraz analizowanie danych. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, dobrze zaprojektowane tabele powinny być intuicyjne i estetyczne, co zwiększa ich użyteczność oraz efektywność w codziennym użytkowaniu.

Pytanie 30

Podczas obliczania wydatków na druk 1 000 egzemplarzy plakatów metodą offsetową, stwierdzono, że cena druku pojedynczego plakatu wynosi 5 zł. Jeśli liczba zamawianych egzemplarzy wzrośnie do 2 000, to koszt wyprodukowania jednego plakatu

A. wzrośnie

B. spadnie z powodu podziału kosztów formy drukowej oraz czasu pracy maszyny na większy nakład

C. zostanie niezmieniony

D. zmniejszy się z racji mniejszej liczby form drukowych

Dobra robota! Zwiększenie nakładu plakatów z 1 000 do 2 000 rzeczywiście prowadzi do obniżenia kosztów jednostkowych. To dlatego, że w druku offsetowym mamy pewne stałe koszty, takie jak przygotowanie formy czy praca maszyny, które nie zmieniają się z wielkością zamówienia. Jak zwiększamy nakład, to te koszty rozkładają się na więcej egzemplarzy, więc koszt jednostkowy spada. Weźmy na przykład ten koszt przygotowania formy, powiedzmy 1 000 zł — przy nakładzie 1 000 plakatów to wyjdzie 1 zł za sztukę, a przy 2 000 plakatów już tylko 0,50 zł. Generalnie, dla ludzi zajmujących się drukiem, większe zamówienia są korzystniejsze, bo to jest w sumie zasada ekonomii skali. Trzeba też pamiętać, że zarządzanie kosztami produkcji to kluczowy temat w poligrafii, bo każda firma chce być jak najwydajniejsza i jak najtańsza.

Pytanie 31

Ile kilogramów papieru o formacie B1 (700 x 1000 mm) i gramaturze 200 g/m² jest potrzebne do zrealizowania 16 000 wydruków w formacie B5?

A. 100

B. 140

C. 80

D. 120

Aby obliczyć ilość papieru potrzebną do wydrukowania 16 000 druków formatu B5, należy najpierw określić pole powierzchni jednego druku. Format B5 ma wymiary 176 x 250 mm, co daje pole 0,044 m². Przy 16 000 drukach, całkowita powierzchnia wynosi 16 000 x 0,044 m² = 704 m². Znamy także gramaturę papieru, która wynosi 200 g/m², co oznacza, że każdy m² papieru waży 200 gramów. Żeby obliczyć całkową wagę potrzebnego papieru, mnożymy pole powierzchni przez gramaturę: 704 m² x 200 g/m² = 140 800 g, co daje 140,8 kg, zaokrąglając do 140 kg. W kontekście branżowym, zrozumienie gramatury papieru jest kluczowe przy planowaniu produkcji oraz obliczaniu kosztów druku. Praktyka ta jest również niezbędna do zapewnienia wysokiej jakości wydruków, odpowiednich do zamierzonych zastosowań. Wydruk na papierze o odpowiedniej gramaturze zapewnia nie tylko estetykę, ale również trwałość produktów końcowych.

Pytanie 32

Jakie są wymiary brutto afisza o formacie netto A3, jeśli zastosowane spady wynoszą 5 mm z każdej strony?

A. 297 x 420 mm

B. 310 x 440 mm

C. 307 x 430 mm

D. 297 x 430 mm

Wymiar brutto afisza o rozmiarze netto A3 (297 x 420 mm) z zastosowaniem spadów wynosi 307 x 430 mm. Spady to dodatkowy margines, który jest dodawany do projektu graficznego, aby zapewnić, że tło lub elementy graficzne sięgają aż do krawędzi po przycięciu. W tym przypadku, przy dodaniu 5 mm spadu z każdej strony, do wymiaru netto 297 mm w szerokości dodajemy 10 mm (5 mm z każdej strony), co daje 307 mm. Podobnie, do wysokości 420 mm również dodajemy 10 mm, co daje 430 mm. Stosowanie spadów to standard w druku, ponieważ eliminuje ryzyko białych krawędzi, które mogą wystąpić w wyniku niewielkich błędów w procesie cięcia. W praktyce, projektanci graficzni i drukarnie zawsze zalecają uwzględnienie spadów, szczególnie w materiałach reklamowych, plakatach czy afiszach, aby finalny produkt był estetyczny i profesjonalny.

Pytanie 33

Ulotka w formacie netto A4 ma jakie wymiary brutto, jeśli zastosowano spady o długości 5 mm?

A. 220 x 307 mm

B. 220 x 297 mm

C. 210 x 307 mm

D. 210 x 297 mm

Format netto A4 wynosi 210 x 297 mm. Zastosowanie spadów, czyli dodatkowego obszaru, który jest drukowany poza krawędzią dokumentu, jest standardową praktyką w druku, aby uniknąć białych marginesów po przycięciu. W przypadku zastosowania spadów wynoszących 5 mm z każdej strony, należy dodać 10 mm do szerokości i 10 mm do wysokości. W efekcie otrzymujemy format brutto 220 mm (210 mm + 10 mm) na 307 mm (297 mm + 10 mm). Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy jest przygotowanie materiałów reklamowych, takich jak ulotki, gdzie spady są kluczowe, aby zapewnić estetyczny wygląd końcowego produktu. W branży poligraficznej powszechnie stosuje się spady, a ich właściwe uwzględnienie w projekcie graficznym jest niezbędne do uzyskania poprawnego wyniku druku. Warto także pamiętać, że różne typy dokumentów mogą mieć różne wymagania dotyczące spadów, w zależności od technologii druku i finalnego zastosowania.

Pytanie 34

Wektorowy logotyp, którego rozmiar można zmieniać bez utraty jakości, powinien być zapisany w formacie pliku z rozszerzeniem

A. AI

B. JPEG

C. PHP

D. PSD

Odpowiedź AI jest poprawna, ponieważ pliki z tym rozszerzeniem są tworzone w programie Adobe Illustrator, który jest standardowym narzędziem do projektowania grafiki wektorowej. Grafika wektorowa jest oparta na matematycznych równaniach, co pozwala na skalowanie bez utraty jakości, w przeciwieństwie do grafiki rastrowej, która w przypadku powiększenia traci na ostrości. Przykładowo, logotypy, które mają być używane w różnorodnych formatach, od wizytówek po ogromne banery, powinny być zapisane w formacie wektorowym, aby zapewnić ich doskonałą jakość w każdym zastosowaniu. Dodatkowo, pliki AI mogą być łatwo eksportowane do innych formatów, takich jak PDF czy SVG, co zwiększa ich wszechstronność w różnych projektach graficznych oraz aplikacjach webowych. W branży designu, korzystanie z odpowiednich formatów plików jest kluczowe dla zachowania jakości i efektywności pracy. Warto również pamiętać, że wiele programów graficznych obsługuje pliki AI, co czyni je szeroko akceptowanymi w profesjonalnych środowiskach.

Pytanie 35

Ile separacji kolorów trzeba przygotować do stworzenia offsetowych form drukarskich dla druku w kolorystyce 2+2?

A. 1 separację

B. 8 separacji

C. 4 separacje

D. 3 separacje

Druk offsetowy w kolorystyce 2+2 oznacza, że na każdej stronie będą wykorzystywane dwie separacje kolorów na przód i dwie na tył. W praktyce oznacza to, że dla każdej strony przygotowujemy oddzielne separacje, które są następnie używane do nałożenia kolorów na papier. W tym przypadku mówimy o separacjach w standardzie CMYK, gdzie K oznacza czarny, a kolory C (cyjan), M (magenta), Y (żółty) są wykorzystywane do uzyskania pełnej palety barw. Przy pracy na drukarkach offsetowych, dobrym zwyczajem jest również stosowanie separacji, które pozwalają na precyzyjne odwzorowanie kolorów i detali w druku. Zastosowanie 4 separacji w przypadku drukowania 2+2 jest także zgodne z praktykami branżowymi, które zalecają przygotowanie osobnych form dla każdego koloru, co z kolei poprawia jakość i dokładność druku. Warto pamiętać, że przygotowanie odpowiednich separacji jest kluczowym etapem w procesie prepress, który wpływa na ostateczny efekt wizualny. Dobrze wykonane separacje to krok w kierunku uzyskania profesjonalnych efektów w druku offsetowym.

Pytanie 36

Kolorystykę zaproszenia w odcieniu zielononiebieskim (C) oraz czarnym (K) z jednej strony, a czarnym (K) z drugiej strony, technicznie definiuje się symbolem

A. 4 + 2

B. 2 + 1

C. 4 + 1

D. 2 + 2

Odpowiedź 2 + 1 jest na pewno dobrze dobrana, bo świetnie oddaje kolorystykę zaproszenia w technice CMYK. Zielononiebieski kolor, który tu mamy, składa się z zielonego (C) i niebieskiego, więc mamy łącznie dwa kolory na jednej stronie. Na drugiej stronie jest czarny (K), co daje nam jeszcze jeden kolor. Więc wychodzi 2 na pierwszej stronie i 1 na drugiej, czyli 2 + 1. Jak się projektuje zaproszenia, to warto pamiętać o tym modelu kolorów, żeby efekt wizualny był taki, jak planowaliśmy. W poligrafii często korzysta się z różnych kombinacji kolorów, i to powinno być zgodne z normami prepress, żeby końcowy produkt wyglądał tak, jak w projekcie. Na przykład, przy druku offsetowym, istotne jest, żeby rozumieć, jak kolory będą ze sobą współgrać - to klucz do ładnego i funkcjonalnego efektu.

Pytanie 37

Jakie podłoże powinno być wykorzystane do druku kart lojalnościowych?

A. Papier samoprzylepny 120 g/m

B. Karton powlekany 280 g/m2

C. Karton lity 450 g/m2

D. Papier offsetowy 60 g/m2

Karton powlekany 280 g/m2 jest najlepszym wyborem do produkcji kart lojalnościowych ze względu na swoje właściwości fizyczne i estetyczne. Ten typ podłoża charakteryzuje się wysoką gramaturą, co zapewnia wytrzymałość i odporność na uszkodzenia mechaniczne, co jest kluczowe w przypadku produktów, które są często używane i noszone w portfelach. Powłoka zastosowana na kartonie może dodatkowo zwiększać jego odporność na wilgoć oraz zabrudzenia, co sprawia, że karty lojalnościowe zachowują atrakcyjny wygląd przez dłuższy czas. Ponadto, karton powlekany doskonale współpracuje z technikami druku, takimi jak offset czy cyfrowy, co pozwala na uzyskanie wysokiej jakości wydruków z wyrazistymi kolorami i detalami. W praktyce, wiele firm korzysta z kartonów powlekanych do produkcji kart lojalnościowych, co potwierdzają standardy branżowe, takie jak ISO 12647, które dotyczą jakości druku. Karty wykonane z tego materiału mogą być również łatwo laminowane, co dodaje im dodatkowej warstwy ochrony i elegancji.

Pytanie 38

Jakie będą koszty składu tomiku wierszy liczącego 30 stron, w którym ilustracje zajmują 15 stron, jeśli cena składu jednej strony bez ilustracji to 40 zł, a strona z ilustracją jest droższa o 20%?

A. 1 160 zł

B. 1 000 zł

C. 1 480 zł

D. 1 320 zł

Wiele osób może błędnie obliczyć całkowity koszt składu tomiku, co prowadzi do nieporozumień w zakresie planowania budżetu na publikację. Przykładowo, niektórzy mogą pomyśleć, że koszt wszystkich stron jest taki sam, ignorując różnice w cenie między stronami z i bez ilustracji. Inna nieprawidłowość to obliczanie kosztu składania wszystkich stron jako takiego samego, co wprowadza w błąd, gdyż pomija kluczowy element, jakim jest wyższy koszt strony z ilustracją. Ważne jest, aby przyjąć właściwe podejście do kalkulacji, biorąc pod uwagę różne stawki za różne typy stron. Dodatkowo, niektórzy mogą zignorować fakt, że ilustracje w publikacji nie tylko zwiększają koszty składu, ale także wpływają na postrzeganą wartość publikacji. Dlatego prawidłowe zrozumienie kosztów składu jest kluczowe dla efektywnego zarządzania projektem wydawniczym. Umożliwia to nie tylko oszacowanie kosztów, ale także lepsze planowanie i podejmowanie decyzji, które mogą wpłynąć na ostateczną jakość i sukces publikacji. Ostatecznie, dokładne obliczenia kosztów składu stanowią fundament dla każdej publikacji, co podkreśla znaczenie właściwego podejścia do kalkulacji i budżetowania w branży wydawniczej.

Pytanie 39

Jaką rozdzielczość skanowania dla oryginału wielokolorowego trzeba zastosować, gdy jego powiększenie w trakcie drukowania wyniesie 2 razy?

A. 600 ppi

B. 2 400 ppi

C. 300 ppi

D. 1 200 ppi

Wybór niewłaściwej rozdzielczości skanowania, takiej jak 300 ppi, 2400 ppi czy 1200 ppi, może prowadzić do istotnych problemów w procesie druku, szczególnie gdy materiał jest powiększany. W przypadku wyboru 300 ppi, uzyskujemy zbyt niską rozdzielczość dla powiększonego obrazu, co skutkuje utratą szczegółów i jakości, zwłaszcza przy dużych formatach druku. W praktyce, brak odpowiedniej rozdzielczości przed drukiem może skutkować niewyraźnymi krawędziami, rozmyciem oraz ogólnym brakiem ostrości, co jest nieakceptowalne w profesjonalnych projektach. Z kolei wybór 2400 ppi jest nie tylko zbędny, ale również niepraktyczny, ponieważ nie przynosi wymiernych korzyści, a prowadzi do wydłużenia czasu skanowania oraz zwiększenia rozmiaru pliku bez realnej poprawy jakości. Zbyt wysoka rozdzielczość może również wpływać na efektywność procesów roboczych, takich jak obróbka graficzna czy transfer danych. W przypadku 1200 ppi sytuacja jest podobna; to również może być zbyt wysoka wartość, która nie jest proporcjonalna do wymagań druku, a koszt jej użycia może przewyższać korzyści. W każdym przypadku ważne jest, aby rozumieć, że dobór rozdzielczości skanowania powinien być ściśle związany z planowanym zastosowaniem końcowym, co oznacza, że należy zawsze uwzględniać faktory takie jak wielkość powiększenia, przeznaczenie druku oraz standardy branżowe.

Pytanie 40

W programie Adobe Photoshop do czego służy „Magiczną różdżkę”?

A. rozmywania obrazu

B. wybierania obrazu

C. smyczenia obrazu

D. deformacji obrazu

Magiczną różdżkę w programie Adobe Photoshop wykorzystuje się do zaznaczania obszarów obrazu o podobnej kolorystyce. Narzędzie to działa na zasadzie detekcji kolorów, co umożliwia szybkie wyodrębnienie fragmentów obrazu, które mają zbliżony odcień i nasycenie. Przykładowo, jeśli chcesz zaznaczyć niebo na zdjęciu, wystarczy kliknąć w jego fragment, a Photoshop automatycznie zaznaczy całą powierzchnię o podobnym kolorze. Użycie tego narzędzia jest szczególnie przydatne przy edytowaniu zdjęć, gdzie precyzyjne zaznaczanie określonych obszarów jest kluczowe dla dalszych działań, takich jak zastosowanie filtrów, zmiana kolorów lub retusz. Praktyka pokazuje, że efektywność Magicznej różdżki wzrasta w przypadku obrazów o wyraźnych kontrastach kolorystycznych. Warto również zaznaczyć, że standardy pracy w dziedzinie edycji graficznej zalecają używanie narzędzi do zaznaczania jako fundamenty skutecznej obróbki, co czyni Magiczną różdżkę istotnym narzędziem w arsenale każdego grafika.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej