Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik architektury krajobrazu
- Kwalifikacja: OGR.03 - Projektowanie, urządzanie i pielęgnacja roślinnych obiektów architektury krajobrazu
- Data rozpoczęcia: 30 marca 2025 08:57
- Data zakończenia: 30 marca 2025 09:13
Egzamin zdany!
Wynik: 25/40 punktów (62,5%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 3
Aby chronić system korzeniowy drzewa, które zostało częściowo odsłonięte w wyniku przeprowadzonych krótkotrwałych wykopów, należy wdrożyć
A. otoczenie kamieniami.
B. obłożenie deskom.
C. ekranowanie.
D. intensywne nawadnianie.
Obłożenie deskami, obfite podlewanie oraz obudowanie kamieniami to metody, które w praktyce mogą wydawać się atrakcyjne, ale nie zapewniają efektywnej ochrony dla systemu korzeniowego drzewa. Obłożenie deskami może wprowadzić dodatkowe obciążenie na korzenie, co w konsekwencji prowadzi do ich uszkodzenia. Drewno, mimo że jest materiałem organicznym, nie pozwala na swobodny przepływ powietrza oraz wody, co jest kluczowe dla zdrowia korzeni. Obfite podlewanie, chociaż może wydawać się korzystne, nie rozwiązuje problemów związanych z mechanicznymi uszkodzeniami systemu korzeniowego. W rzeczywistości nadmiar wody może prowadzić do przemoczenia gleby oraz rozwoju chorób grzybowych. Ostatecznie, obudowanie kamieniami może stworzyć barierę, która z kolei ogranicza przestrzeń dla korzeni do rozwoju, co prowadzi do ich osłabienia i potencjalnej degradacji drzewa. Podsumowując, podejścia te są często wynikiem błędnego zrozumienia, jak należy chronić rośliny podczas prac budowlanych, a ich stosowanie w praktyce przynosi więcej szkód niż korzyści, co jest sprzeczne z zasadami dobrej praktyki w arborystyce.
Pytanie 4
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 5
Nawadnianie grawitacyjne to proces polegający na
A. wykorzystaniu wody znajdującej się w rowach i kanałach.
B. dostarczaniu wody w formie kropli bezpośrednio do systemu korzeniowego.
C. rozprowadzaniu wody za pomocą systemu bruzd.
D. dostarczaniu wody w formie kropli na powierzchnię gleby oraz roślin.
Nawadnianie grawitacyjne to jedna z najstarszych metod, która naprawdę działa. Działa na zasadzie rozprowadzania wody przez bruzdy, co pozwala wodzie spływać w dół, dzięki naturalnemu spadkowi terenu. To jest super ważne, bo w ten sposób rośliny dostają wodę prosto do korzeni. Jak się to dobrze zaplanuje, to można zminimalizować straty wody, które mogą się zdarzyć przez parowanie albo infiltrację. W krajach jak Egipt czy Indie, ta metoda jest kluczowa dla rolnictwa, bo tam dostosowuje się gleby właśnie pod takie systemy. Co ciekawe, takie nawadnianie jest także przyjazne dla środowiska, bo pozwala oszczędzać wodę i ciut mniej zapłacić za nawadnianie. Myślę, że jeżeli chodzi o projektowanie bruzd, to warto zwrócić uwagę, żeby wszystko było zrobione z głową, bo to ma ogromne znaczenie dla efektywności tej techniki.
Pytanie 6
Cebule tulipanów powinny być sadzone
A. na głębokość równą jednokrotności ich wysokości
B. przykrywając je 10 cm warstwą ziemi
C. na głębokość wynoszącą 2-3 krotności ich wysokości
D. tuż pod powierzchnią gleby
Sadzenie cebul tulipanów tuż pod powierzchnią gleby jest niewłaściwą metodą, ponieważ nie zapewnia im odpowiedniej ochrony przed warunkami atmosferycznymi, zwłaszcza przed mrozem. Cebule mogą ulegać uszkodzeniom, a ich rozwój będzie osłabiony. Ponadto, cebule sadzone zbyt płytko mogą mieć trudności z rozwojem korzeni, co prowadzi do ich niestabilności oraz mniejszej odporności na choroby. Z kolei sadzenie cebul na głębokość równą jednokrotnej ich wysokości może również prowadzić do problemów, ponieważ brakuje im wystarczającej przestrzeni do wzrostu, co skutkuje ich osłabieniem i mniejszą odpornością na niekorzystne warunki środowiskowe. Ponadto, metoda polegająca na przykrywaniu cebul grubą warstwą ziemi, wynoszącą 10 cm, jest przesadna i może prowadzić do problemów z oddychaniem cebul oraz utrudniać ich wschodzenie. Prawidłowe sadzenie cebul tulipanów wymaga zrozumienia ich naturalnych warunków wzrostu oraz potrzeb, co jest kluczowe dla uzyskania zdrowych i pięknie kwitnących roślin. Wskazane jest zapoznanie się z najlepszymi praktykami ogrodniczymi oraz zasięgnięcie porady specjalistów, aby uniknąć powszechnych błędów w uprawie tych popularnych kwiatów.
Pytanie 7
Na czas zimowy, należy przykrywać
A. róże rabatowe
B. tawuły japońskie
C. piwonie ogrodowe
D. funkie ogrodowe
Sięgnij po róże rabatowe, bo to naprawdę wrażliwe kwiaty na zimowe trudy. Jak już wiadomo, stroisz z igliwia to świetny sposób, żeby je przed mrozem i wilgocią ochronić. W zimie te róże mogą mieć naprawdę pod górkę z przymrozkami i szkodnikami, dlatego ważne jest, żeby je przykryć tym stroiszem. Co ciekawe, to nie tylko chroni je przed zimnem, ale też zapobiega przemoczeniu, co może spowodować gnicie korzeni. Kiedy już chcesz je okryć, upewnij się, że ten stroisz nie jest za gruby, bo przecież roślinom też powietrze potrzebne! Fajnie jest też przyciąć róże przed nałożeniem stroisza, żeby zmniejszyć powierzchnię, która może parować wodę. I pamiętaj, żeby używać igliwia z roślin, które nie są toksyczne, bo to ważne dla bezpieczeństwa całego ogrodu. Jak dobrze je zabezpieczysz, to wiosną znów będą cieszyć oko swoimi pięknymi kwiatami.
Pytanie 8
Rośliny o intensywnych rozgałęzieniach, z cienkimi i łamliwymi pędami, powinny być pakowane na czas transportu
A. w układzie poziomym w warstwach na podłodze odkrytego środka transportu
B. w układzie pionowym na wózkach z półkami i załadunek do samochodu zakrytego z windą
C. w pozycji poziomej w warstwach do skrzyniopalet i transportowane do samochodu-chłodni
D. w pozycji pionowej w odkrytym pojeździe
Transport roślin o delikatnych i kruchych pędach w pozycji poziomej, niezależnie od wybranej opcji, niesie ze sobą wysokie ryzyko uszkodzeń. Gdy rośliny są układane warstwami na podłodze w odkrytym pojeździe, są narażone na działanie niekorzystnych warunków atmosferycznych, takich jak deszcz, wiatr czy silne promieniowanie słoneczne, co może prowadzić do ich osłabienia i obumarcia. Ponadto, w przypadku transportu w pozycji poziomej, rośliny są bardziej podatne na uszkodzenia mechaniczne, ponieważ nie mają odpowiedniego wsparcia, a ich pędy mogą ulegać złamaniom. Odpowiednie praktyki transportowe wymagają, aby rośliny były transportowane w pozycji, która zapewnia ich stabilność. Wybór transportu w odkrytym pojeździe dodatkowo zwiększa ryzyko, ponieważ nie ma ochrony przed czynnikami zewnętrznymi, co jest szczególnie istotne w przypadku roślin o wrażliwych częściach. Standardy branżowe, takie jak ISO 22000, podkreślają znaczenie zabezpieczenia transportowanych towarów, co w przypadku roślin obejmuje utrzymanie ich w odpowiedniej pozycji oraz ochronę przed szkodliwymi warunkami.
Pytanie 9
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 10
Aby odwrócić, rozdrobnić i wymieszać skiby, należy użyć
A. kultywatora
B. plug
C. aeratora
D. brony
Kultywator to narzędzie, które służy do spulchniania gleby, ale jego funkcja znacznie odbiega od zadania, które wymaga odwrócenia i wymieszania skiby. Choć kultywatory są użyteczne w późniejszych etapach uprawy, ich zastosowanie ogranicza się głównie do przygotowania gleby w okresie wzrostu roślin, a nie do głębokiej orki, jak ma to miejsce w przypadku pługa. Bronę wykorzystuje się do wykańczania gleby oraz do jej spulchniania, ale nie jest w stanie skutecznie odwrócić skiby w sposób, w jaki wykonuje to pług. Bronowanie to proces, który najczęściej odbywa się po orce i ma na celu wyrównanie i rozluźnienie gleby, co nie odpowiada na potrzeby głębokiego przygotowania podłoża. Aerator, z kolei, jest narzędziem przeznaczonym do napowietrzania gleby, co jest istotne dla zdrowego rozwoju roślin, ale nie ma zastosowania w kontekście łamania i mieszania skiby. Błędem w myśleniu jest założenie, że te narzędzia mogą zastąpić pługa, gdyż każde z nich ma swoje specyficzne zastosowanie i ograniczenia. Właściwe rozumienie funkcji poszczególnych narzędzi agrarnych jest kluczowe dla efektywnego zarządzania uprawami i uzyskiwania wysokich plonów. Dlatego też, aby skutecznie przygotować glebę do siewu, należy zawsze stosować pług, który jest dedykowany do głębokiej orki i zmiany struktury gleby.
Pytanie 11
Drzewo charakteryzujące się luźną koroną, cienkimi i elastycznymi pędami, bardzo cienkimi, miękkimi igłami o długości 5-5-12 cm, rozłożonymi luźno na pędzie, zebranymi w grupki po 5 sztuk, oraz wydłużonymi, zazwyczaj wygiętymi szyszkami o długości 10-5-15 cm, to
A. sosna czarna (Pinus nigra)
B. sosna limba (Pinus cembra)
C. sosna pospolita (Pinus sylvestris)
D. sosna wejmutka (Pinus strobus)
Sosna wejmutka, znana również jako Pinus strobus, to drzewo, które naprawdę wyróżnia się wśród innych sosnowych. Jej korony są dość luźne, a pędy cienkie i giętkie, co sprawia, że prezentuje się inaczej niż większość sosen, które pewnie znasz. Jeśli chodzi o igły, są one miękkie i mogą mieć od 5 do nawet 12 centymetrów długości. Ciekawostką jest, że rosną w wiązkach po pięć, co jest typowe dla tego gatunku. Co do szyszek, to sosna wejmutka ma dłuższe i często wygięte szyszki, które mierzą od 10 do 15 cm. Wiesz, używanie sosny wejmutki w ogrodnictwie i leśnictwie jest naprawdę szerokie. Drewno z tego drzewa świetnie nadaje się do produkcji mebli albo budowy. A poza tym, jest często stosowana w parkach ze względu na ładny wygląd i przydatność w tworzeniu naturalnych osłon. Moim zdaniem, sosna ta ma także sporo do zaoferowania, jeśli chodzi o poprawę jakości gleby i wspieranie bioróżnorodności, co jest super ważne dla ekosystemu.
Pytanie 12
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 13
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 14
W którym wierszu tabeli podano grupę roślin stosowanych do obsadzenia promenady?
| A. | wierzba biała Salix alba | oliwnik wąskolistny Elaeagnus angustifolia | hortensja drzewkowata Hydrangea arborescens |
| B. | cyprysik groszkowy Chamaecyparis pisifera | robinia biała Robinia pseudoacacia | rozchodnik okazały Sedum spectabile |
| C. | perukowiec podolski Cotinus coggygria | leszczyna pospolita „Contorta" Corylus avellana „Contorta" | kokornak wielkolistny Aristolochia macrophylla |
| D. | lipa srebrzysta Tilia tomentosa | jesion pensylwański Fraxinus pennsylvanica | kasztanowiec czerwony Aesculus x carnea |
A. D.
B. C.
C. A.
D. B.
Wybór odpowiedzi D jest poprawny, ponieważ wiersz ten zawiera rośliny, które są powszechnie stosowane do obsadzania promenad. Lipy srebrzyste (Tilia tomentosa) oraz jesiony pensylwańskie (Fraxinus pennsylvanica) to gatunki drzew, które charakteryzują się dużą odpornością na warunki miejskie, w tym zanieczyszczenia atmosferyczne i ograniczone przestrzenie korzeniowe. Drzewa te są również znane ze swojej estetyki, oferując cień w sezonie letnim i tworząc atrakcyjne aleje. W kontekście standardów krajobrazowych, takie jak normy ANSI Z60.1, podkreślają znaczenie wyboru odpowiednich gatunków roślin do obsadzeń miejskich, które powinny łączyć walory praktyczne z estetycznymi. Użycie tych drzew w projektach promenad nie tylko wspiera bioróżnorodność, ale również przyczynia się do poprawy jakości życia mieszkańców poprzez zmniejszenie hałasu i zanieczyszczeń. Warto również zauważyć, że rośliny te dobrze znoszą przycinanie oraz formowanie, co czyni je idealnym wyborem do przestrzeni publicznych.
Pytanie 15
Jak powinno się umiejscowić rośliny, aby osiągnąć efekt głębi przestrzennej?
A. Na pierwszym planie rośliny w zimnych kolorach, a w tle w ciepłych barwach
B. Na pierwszym planie rośliny o ciepłych kolorach, a w tle w zimnej kolorystyce
C. Rośliny średniej wysokości na pierwszym planie, a w tle niższe
D. Wyższe rośliny na pierwszym planie, a z tyłu niższe
Poprawna odpowiedź to umiejscowienie roślin o ciepłych barwach na pierwszym planie oraz roślin o zimnej kolorystyce w tle. To podejście wynika z zasad kompozycji przestrzennej, gdzie ciepłe kolory, takie jak czerwienie, pomarańcze czy żółcie, przyciągają uwagę i wydają się bliższe widzowi, podczas gdy zimne kolory, jak błękity czy zielenie, sprawiają wrażenie większej odległości. Przykładem może być ogród, w którym na pierwszym planie sadzimy kwiaty o intensywnych barwach, takie jak nasturcje, a w tle może być łan lawendy. Taki układ tworzy iluzję głębi, co sprawia, że przestrzeń wydaje się bardziej dynamiczna i atrakcyjna. Jest to zgodne z zasadami projektowania krajobrazu, które zalecają stosowanie kontrastów kolorystycznych, aby zwiększyć wizualne zainteresowanie. Dodatkowo, zastosowanie tej techniki w profesjonalnych projektach ogrodowych podkreśla wysoki standard estetyczny oraz dbałość o detale.
Pytanie 16
Krzewy róż bez bryły korzeniowej, które mają być sprzedane, powinny być pęczkowane po
A. 30 albo 35 sztuk i owijać sznurkiem
B. 5 albo 10 sztuk i wiązać w dwóch miejscach
C. 50 albo 55 sztuk i owijać folią
D. 20 albo 25 sztuk i wiązać w jednym miejscu
Wybór większych pęczków, jak 50 lub 55 sztuk, oraz owijanie folią prowadzi do niekorzystnych warunków dla roślin. Takie pakowanie ogranicza dostęp powietrza, co może prowadzić do przekrwienia roślin i sprzyja rozwojowi chorób grzybowych. Ponadto, owinięcie folią nie zapewnia odpowiedniej stabilności roślin, co zwiększa ryzyko ich uszkodzenia w trakcie transportu. Z kolei wiązanie w jednym miejscu, zwłaszcza dla dużych ilości roślin, może prowadzić do mechanicznych uszkodzeń, ponieważ większa siła nacisku na korzenie w jednym punkcie zwiększa prawdopodobieństwo ich złamania. Wybór 30 lub 35 sztuk w pęczku i owinięcie sznurkiem również nie jest optymalny, ponieważ sznurek może być zbyt mocno napięty, co z kolei prowadzi do uszkodzenia delikatnych pędów. W przypadku 5 lub 10 sztuk i wiązania w dwóch miejscach, mamy do czynienia z praktyką, która wspiera zdrowie roślin oraz ich estetykę, co jest kluczowe dla sukcesu w sprzedaży. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do strat finansowych oraz negatywnego wpływu na reputację sprzedawcy.
Pytanie 17
Szczególną ochroną przed suszą fizjologiczną powinny być objęte zwłaszcza rośliny
A. wodne
B. zimozielone
C. cebulowe
D. doniczkowe
Wybranie odpowiedzi o roślinach cebulowych, doniczkowych czy wodnych, jeśli chodzi o suszę, to raczej nietrafiony wybór. One mają zupełnie różne wymagania wodne i to, jak sobie radzą w trudnych warunkach, też się różni. Rośliny cebulowe są spoko, bo potrafią przetrwać bez wody przez jakiś czas, bo ich cebule mają zapasy. Rośliny doniczkowe to inna historia, bo ich potrzeby wodne są bardzo różne, w dużej mierze zależą od podłoża i tego, jak jest w pomieszczeniu. Jak jest gorąco i mało wilgoci, to ziemia przesycha szybciej, więc mogą mieć większe problemy niż rośliny zimozielone. A rośliny wodne, takie jak lilie, to już w ogóle inna kategoria, bo są przystosowane do życia w wodzie i nie mają z tym problemu. Trzeba to wszystko ogarnąć, żeby dobrze dbać o rośliny w warunkach suszy. Często ludzie mylą różne rośliny i myślą, że wszystkie dadzą rady w trudnych warunkach, a to prowadzi do złych praktyk w ogrodnictwie.
Pytanie 18
Zakładanie trawnika przy pomocy darni może być przeprowadzone
A. w porze wiosennej oraz jesiennej
B. jedynie w porze wiosennej
C. przez cały czas trwania sezonu wegetacyjnego
D. wyłącznie w porze jesiennej
Zakładanie trawników przy użyciu darni tylko w określonych porach roku, takich jak wiosna lub jesień, ogranicza możliwości i nie wykorzystuje pełnego potencjału wzrostu roślin. Stwierdzenie, że proces ten może być prowadzony jedynie w okresie jesiennym, jest nieporozumieniem, ponieważ w tym czasie trawa jest w fazie wzrostu, ale nie rozwija się tak intensywnie jak wiosną. Twierdzenie, że darń można układać tylko wiosną, również jest mylące, ponieważ chociaż wiosna to idealny czas na zakładanie trawnika, wiele rodzajów trawy może być skutecznie sadzonych jesienią, zwłaszcza w łagodniejszych klimatach. Tymczasowe ograniczenie do jednego sezonu może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania dostępnych zasobów, takich jak wilgotność gleby czy temperatury sprzyjające wzrostowi. W praktyce, zakup darni powinien odbywać się z uwzględnieniem lokalnych warunków klimatycznych oraz wymagań poszczególnych gatunków trawy. Dodatkowo, zakładanie darni w okresie letnim, chociaż niezalecane, w niektórych przypadkach może być korzystne, zwłaszcza przy zastosowaniu odpowiednich technik nawadniania i ochrony przed wysokimi temperaturami. Wnioskując, ograniczanie układania darni do wybranych pór roku może prowadzić do nieoptymalnych rezultatów, w tym zwiększonego ryzyka chorób i mniejszej odporności roślin na stres środowiskowy.
Pytanie 19
W późnym lecie nie powinno się stosować nawozów pod krzewy ozdobne
A. fosforowych
B. potasowych
C. wapniowych
D. azotowych
Stosowanie nawozów azotowych późnym latem jest niewłaściwe, ponieważ powyższe praktyki mogą prowadzić do nadmiernego wzrostu roślin, co zwiększa ich podatność na różne choroby i uszkodzenia w czasie zimy. Azot jest pierwiastkiem stymulującym wzrost wegetatywny, a jego aplikacja w okresie letnim powoduje intensyfikację wzrostu młodych pędów, które nie zdążą zdrewnieć przed nastaniem zimowych mrozów. Zbyt duża ilość azotu może również prowadzić do osłabienia roślin, a w skrajnych przypadkach do ich obumarcia. W praktyce ogrodniczej zaleca się stosowanie nawozów o niższej zawartości azotu, zwłaszcza w późnym sezonie, gdy rośliny powinny przygotowywać się do zimowania. Zamiast tego, lepszym wyborem są nawozy potasowe i fosforowe, które wspierają tworzenie systemu korzeniowego oraz poprawiają odporność roślin na niekorzystne warunki atmosferyczne.
Pytanie 20
Która z wymienionych roślin nie należy do rodziny sosnowatych?
A. modrzew europejski
B. cis pospolity
C. świerk pospolity
D. jodła jednobarwna
Cis pospolity (Taxus baccata) nie należy do rodziny sosnowatych (Pinaceae), co czyni go poprawną odpowiedzią na to pytanie. Cis jest przedstawicielem rodziny cisoowatych (Taxaceae). Roślina ta jest wiecznie zielona i charakteryzuje się m.in. iglastymi liśćmi, które są płaskie, wąskie i ciemnozielone. Cis pospolity może być stosowany jako roślina ozdobna w ogrodach, gdzie ze względu na swoje właściwości dekoracyjne oraz tolerancję na różne warunki glebowe i klimatyczne, często wykorzystuje się go do formowania żywopłotów. Warto również wspomnieć, że cis pospolity zawiera alkaloidy, które są toksyczne, co czyni go rośliną, z którą należy obchodzić się ostrożnie, szczególnie w obecności dzieci i zwierząt. W kontekście praktycznego zastosowania, cis jest często używany w architekturze krajobrazu, jako roślina osłonowa i do tworzenia kompozycji ogrodowych, co podkreśla jego znaczenie w ogrodnictwie oraz projektowaniu przestrzeni zielonych.
Pytanie 21
Jakie kształty korony drzew są zalecane do sadzenia wzdłuż wąskich dróg o dużym natężeniu ruchu samochodowego?
A. Nieregularne.
B. Wąskie, zwarte.
C. Zwisające.
D. Szeroko rozłożyste.
Drzewa o wąskim, zwartym pokroju korony są idealnym wyborem do sadzenia wzdłuż wąskich ulic o intensywnym ruchu kołowym, ponieważ ich struktura pozwala na minimalizację cienia i ograniczenie przeszkód w ruchu. Takie drzewa, jak np. klon zwyczajny czy lipa drobnolistna, charakteryzują się mniejszą szerokością korony, co pozwala na lepsze dostosowanie do ograniczonej przestrzeni miejskiej. Wąski pokrój korony sprzyja również lepszemu przewiewowi, co jest istotne w kontekście jakości powietrza w miastach. Dodatkowo, drzewa te są w stanie dobrze znosić warunki stresowe, takie jak zanieczyszczenie powietrza oraz ograniczoną przestrzeń dla ich systemu korzeniowego. W praktyce, sadząc je na ulicach, należy również pamiętać o odpowiednich odstępach między drzewami oraz o ich właściwej pielęgnacji, co w dłuższej perspektywie zapewni ich zdrowie i estetykę. Warto także zwrócić uwagę na aspekty ekologiczne, takie jak ich zdolność do poprawy bioróżnorodności i funkcji estetycznych w zurbanizowanym środowisku.
Pytanie 22
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 23
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 24
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 25
Który z wymienionych rodzajów terenów zielonych można wykorzystać na dziecięcym placu zabaw?
A. Skupinę z cisu pospolitego (Taxus baccata)
B. Żywopłot z róży dzikiej (Rosa canina)
C. Ważkę dwuramienną
D. Trylinkę
Ważka dwuramienna (Anax imperator) jest owadem wodnym, który znajduje się w obrębie ekosystemów i może być częścią naturalnych terenów zieleni, w tym placów zabaw. Jej obecność wskazuje na zdrowe środowisko, co jest istotne w kontekście tworzenia bezpiecznych i stymulujących przestrzeni dla dzieci. Wprowadzenie elementów naturalnych, takich jak stawiki czy zbiorniki wodne, w których mogą bytować ważki, przyczynia się do bioróżnorodności i edukacji ekologicznej dzieci. Dzieci mogą obserwować te owady w ich naturalnym środowisku, co sprzyja nauce o biologii i ekologii. Warto także zauważyć, że tworzenie takich przestrzeni zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju oraz standardami projektowania terenów zabaw sprzyja integracji różnych elementów środowiskowych, co jest kluczowe dla rozwoju dzieci. Dodatkowo, ważki nie są groźne dla ludzi, co czyni je bezpiecznym elementem ekosystemu na placu zabaw.
Pytanie 26
Jaką metodę nawadniania powinno się wdrożyć w przypadku uprawy roślin w wielodoniczkach?
A. Deszczownianą
B. Kroplową
C. Bruzdową
D. Zalewową
Nawadnianie zalewowe to naprawdę świetna metoda, szczególnie kiedy chodzi o produkcję roślin w wielodoniczkach. Dzięki niej można równomiernie nawodnić całe podłoże, co jest super ważne dla zdrowego wzrostu roślin. A w tej metodzie, doniczki po prostu się stawia w wodzie, co pozwala im wchłaniać wilgoć jak tylko chcą. To z kolei zmniejsza ryzyko przesuszenia korzeni i sprawia, że woda zawsze jest dostępna, co jest kluczowe dla młodych roślin, które rosną. Z mojego doświadczenia, jeśli chodzi o uprawy roślin jednorocznych czy warzyw, to ta metoda sprawdza się znakomicie, bo wymagają one dużo wody. Weźmy na przykład pomidory – mając je w wielodoniczkach, nawadnianie zalewowe naprawdę może poprawić ich kondycję i plony. Dobrze też, że ta technika pozwala na oszczędne wykorzystanie wody, co jest całkiem zgodne z ideą zrównoważonego rozwoju.
Pytanie 27
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 28
W ogólnej inwentaryzacji szaty roślinnej nie bierze się pod uwagę
A. rozstawów w metrach
B. liczby sztuk
C. wysokości w metrach
D. nazw łacińskich
Inwentaryzacja ogólna szaty roślinnej powinna uwzględniać wysokość roślin, co jest błędnym podejściem, ponieważ ta miara nie jest kluczowa w kontekście ogólnej analizy biodiwersytetu. Wysokość roślin jest szczególnie istotna w badaniach dotyczących struktury lasów czy analizach związanych z mikroklimatem, jednak w przypadku standardowej inwentaryzacji ekologicznej skupiamy się na ilości gatunków i ich rozmieszczeniu. Wprowadzenie wysokości do inwentaryzacji może prowadzić do nadmiernego skomplikowania procesu zbierania danych, co z kolei wpływa na efektywność i dokładność wyników. Kolejną mylną koncepcją jest idea, że rozstawy w metrach są równie istotne jak liczba sztuk. Rozstaw roślin jest istotny, ale tylko w kontekście analizy gęstości populacji oraz ich interakcji w ekosystemie. Wiele osób błędnie interpretuje, że pomiar rozstępu i liczby sztuk to tradycyjne metody inwentaryzacji, co prowadzi do niepełnego zrozumienia kompleksowości ekosystemów. Uwzględnianie nazw łacińskich roślin w inwentaryzacji jest z kolei praktyką uznawaną za standard, ponieważ pozwala na jednoznaczną identyfikację gatunków, co jest kluczowe w badaniach naukowych i ochronie środowiska. Kluczowym błędem jest zatem mylenie roli różnych parametrów w procesie inwentaryzacji oraz nieuznawanie ich złożoności w kontekście różnorodności biologicznej.
Pytanie 29
Jaką wysokość osiąga pryzma kompostowa?
A. 0,5 m
B. 2,0 m
C. 1,5 m
D. 1,0 m
Wysokości pryzmy kompostowej, takie jak 0,5 m lub 1,0 m, mogą wydawać się odpowiednie, jednak w praktyce prowadzą do wielu problemów. Pryzmy o wysokości 0,5 m są zbyt małe, aby skutecznie utrzymać odpowiednie warunki termiczne i wilgotnościowe, co znacząco wydłuża czas procesu kompostowania. W takich pryzmach, ciepło produkowane przez mikroorganizmy nie jest w stanie utrzymać się na wystarczającym poziomie, co prowadzi do stagnacji procesów rozkładania materii organicznej. Z kolei wysokość 1,0 m, chociaż nieco lepsza, nadal nie spełnia optymalnych warunków dla efektywnego kompostowania, co może skutkować słabszą jakością uzyskanego kompostu. Podejście do zbyt wysokich pryzm, jak 2,0 m, również jest problematyczne. W takich przypadkach mogą pojawiać się trudności z wentylacją, co prowadzi do gromadzenia się wilgoci i ryzyka wystąpienia nieprzyjemnych zapachów. Dodatkowo, nadmierna wysokość może przyczynić się do osiadania materiałów, co jeszcze bardziej utrudnia procesy biodegradacji. Właściwe podejście do budowy pryzmy powinno opierać się na zaleceniach specjalistów oraz sprawdzonych praktykach, które wskazują na wysokość 1,5 m jako optymalną dla efektywnego kompostowania.
Pytanie 30
Dodanie piasku do gleby
A. ulepsza żyzność
B. stabilizuje strukturę gruzełkowatą
C. podwyższa przepuszczalność
D. redukuje porowatość
Dodanie piasku do gleby ma kluczowe znaczenie dla poprawy jej przepuszczalności. Piasek, jako materiał o dużych cząstkach, tworzy większe przestrzenie między nimi, co ułatwia przepływ wody oraz powietrza. W praktyce oznacza to, że gleba staje się bardziej zdolna do odprowadzania nadmiaru wody, co jest szczególnie ważne w przypadku roślin, które nie tolerują nadmiaru wilgoci w korzeniach. Przepuszczalność gleby ma także wpływ na rozwój systemu korzeniowego roślin, ponieważ korzenie mogą swobodniej się rozwijać w dobrze napowietrzonym podłożu. Warto również zauważyć, że dodanie piasku jest szczególnie korzystne w przypadku gleb gliniastych, które mają tendencję do zbijania się i utrudniania przepływu wody. Stosowanie piasku jest zgodne z dobrymi praktykami w ogrodnictwie oraz rolnictwie, gdzie dąży się do optymalizacji warunków wzrostu roślin. Regularne badanie struktury gleby oraz dostosowywanie jej składu zgodnie z potrzebami upraw jest kluczowe dla osiągnięcia wysokiej jakości plonów.
Pytanie 31
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 32
Który z wymienionych przyrządów służy do wyznaczania w terenie kąta prostego?
A. Taśma miernicza
B. Węgielnica podwójna
C. Poziomnica
D. Niwelator optyczny
Taśma miernicza jest używana do mierzenia odległości, ale nie jest przeznaczona do wyznaczania kątów prostych. W praktyce, wykorzystanie taśmy w kontekście tyczenia kątów prostych może prowadzić do większych błędów, ponieważ taśma nie dostarcza informacji o kątach, a jedynie o długościach. Często pojawia się mylne przekonanie, że wystarczy zmierzyć długości boku trójkąta, aby uzyskać kąt prosty, co jest nieprawidłowe bez odpowiednich narzędzi do pomiaru kątów. Poziomnica, z kolei, służy do sprawdzania poziomu powierzchni, a nie do tyczenia kątów. Chociaż jest istotnym narzędziem w budownictwie, jej funkcjonalność koncentruje się na zapewnieniu odpowiedniej pionowości i poziomości, co jest zupełnie inną kwestią niż wyznaczanie kątów prostych. Niwelator optyczny to urządzenie służące do pomiaru różnic wysokości, a jego zastosowanie w kontekście tyczenia kątów prostych jest ograniczone. Niestety, wiele osób zaczyna korzystać z tych narzędzi bez zrozumienia ich specyfiki, co prowadzi do niewłaściwego ich użycia. W rezultacie, zamiast osiągnąć zamierzony efekt, użytkownicy narażają się na błędy pomiarowe, które mogą znacząco wpłynąć na jakość realizowanych projektów.
Pytanie 33
Ochrona warstwy urodzajnej gleby w obszarach, gdzie prowadzone są prace ziemne, polega na
A. przechowywaniu jej pod zadaszeniami
B. przechowywaniu jej w pryzmach
C. przykryciu gleby warstwą torfu
D. przykryciu gleby foliowymi płachtami
Odpowiedzi sugerujące magazynowanie gleby pod wiatami lub przykrywanie jej materiałami takimi jak folie czy torf, chociaż mogą wydawać się sensowne, zawierają istotne braki w kontekście praktycznego zarządzania urodzajną warstwą gleby. Magazynowanie pod wiatą, mimo że chroni glebę przed opadami i bezpośrednim działaniem promieni słonecznych, nie zapewnia odpowiedniej wentylacji. To może prowadzić do powstania warunków anaerobowych, które są szkodliwe dla mikroorganizmów glebowych, niezbędnych do zachowania zdrowia gleby. Przykrycie gleby płachtami foliowymi ogranicza dostęp powietrza, co może sprzyjać rozwojowi pleśni oraz innych patogenów, a także może prowadzić do degradacji właściwości gleb poprzez zatrzymywanie wody, co jest szczególnie niekorzystne w przypadku nadmiaru wilgoci. Użycie torfu, z kolei, pomimo iż jest to materiał organiczny, może nie być efektywnym rozwiązaniem, gdyż torf ma inne właściwości fizykochemiczne od gleby urodzajnej, co może prowadzić do zaburzeń w strukturze i składzie chemicznym zgromadzonej gleby. Zastosowanie tych nieodpowiednich metod może w rezultacie prowadzić do dalszej degradacji gleby, co jest sprzeczne z zasadami zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska. Właściwe praktyki wymagają więc przemyślanego i holistycznego podejścia do magazynowania gleby, które uwzględnia jej zdrowie i użyteczność w przyszłości.
Pytanie 34
W Katalogu Nakładów Rzeczowych nr 2-21, w tabeli 0324 nakłady robocizny na sadzenie 100 sztuk drzew bez zaprawy dołów o średnicy 0,5 m wynoszą 72,39 r-g. Jakie będą nakłady na posadzenie 20 sztuk takich drzew?
A. 14,478 r-g
B. 7 239,0 r-g
C. 0,7239 r-g
D. 1 447,8 r-g
Aby obliczyć nakład robocizny na posadzenie 20 sztuk drzew, należy skorzystać z proporcji. W Katalogu Nakładów Rzeczowych nr 2-21, w tablicy 0324, zapisano, że nakład robocizny na sadzenie 100 drzew wynosi 72,39 roboczogodzin. Zatem, aby obliczyć nakład na 20 drzew, możemy zastosować prostą regułę proporcji: (72,39 r-g / 100 drzew) * 20 drzew = 14,478 r-g. Tego rodzaju obliczenia są podstawowym elementem planowania prac w ogrodnictwie oraz leśnictwie, ponieważ pozwalają na optymalne zaplanowanie zasobów, a tym samym efektywne gospodarowanie czasem i kosztami. W praktyce, znajomość takich danych umożliwia lepsze przygotowanie się do realizacji zadań oraz minimalizację ryzyka przekroczenia budżetu na dany projekt. Warto również pamiętać, że podobne metody obliczeniowe są stosowane w innych dziedzinach, takich jak budownictwo czy inżynieria, co czyni je uniwersalnymi narzędziami w zarządzaniu projektami.
Pytanie 35
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 36
Zabiegi chemicznej ochrony roślin powinny być przeprowadzane w warunkach
A. wietrznych i deszczowych
B. bezwietrznych i lekko pochmurnych
C. wietrznych i upalnych
D. bezwietrznych i słonecznych
Wybór warunków atmosferycznych do wykonywania zabiegów chemicznej ochrony roślin jest kluczowy dla skuteczności tych działań. Odpowiedzi, które sugerują, że można przeprowadzać zabiegi wietrzne, są błędne, ponieważ silny wiatr powoduje, że substancje chemiczne mogą niespodziewanie przemieszczać się na inne obszary, co zwiększa ryzyko ich przedostania się do środowiska oraz może prowadzić do uszkodzenia innych roślin. Takie podejście jest niezgodne z zasadami odpowiedzialnego użytkowania środków ochrony roślin, które nakazują minimalizację wpływu na otoczenie. W przypadku słonecznej pogody, intensywne promieniowanie UV może prowadzić do fotodegradacji niektórych substancji czynnych, co obniża ich skuteczność. Warto zauważyć, że deszczowa pogoda również nie jest korzystna, ponieważ opady mogą spłukiwać środki chemiczne z powierzchni roślin, przez co ich działanie jest ograniczone, a dodatkowo mogą one przedostać się do wód gruntowych. Takie nieprzemyślane decyzje mogą prowadzić do nieefektywności zabiegów oraz szkód w środowisku, co podkreśla znaczenie wyboru odpowiednich warunków do przeprowadzania tych zabiegów. Kluczowe jest, aby zawsze brać pod uwagę prognozy pogody oraz specyfikę stosowanych środków chemicznych, aby zminimalizować ryzyko i zoptymalizować efekty zabiegów ochrony roślin.
Pytanie 37
Jaki sposób doboru kolorów roślin umożliwi wizualne pogłębienie projektowanej kompozycji?
A. Rośliny o zimnych kolorach jednocześnie na pierwszym planie oraz w tle kompozycji
B. Rośliny o ciepłych kolorach zarówno na pierwszym planie, jak i w tle kompozycji
C. Rośliny o ciepłych kolorach na pierwszym planie, a rośliny o zimnych kolorach w tle kompozycji
D. Rośliny o zimnych kolorach na pierwszym planie, a rośliny o ciepłych kolorach w tle kompozycji
Rośliny o barwach ciepłych, umieszczone na pierwszym planie kompozycji, mają zdolność do przyciągania wzroku, co sprawia, że stają się one dominującym elementem przestrzeni. Ciepłe kolory, takie jak czerwień, pomarańcz i żółć, są postrzegane jako bliższe widza, co w efekcie tworzy wrażenie głębi. W tle, z kolei rośliny o barwach zimnych, takich jak niebieski, zielony lub fioletowy, wydają się być bardziej odległe. Dzięki zastosowaniu tej techniki można osiągnąć wrażenie trójwymiarowości w projektowanej kompozycji, co jest kluczowe w projektowaniu ogrodów, przestrzeni publicznych czy wnętrz. Praktycznym przykładem może być projektowanie rabaty kwiatowej, gdzie na pierwszym planie umieszczamy intensywnie czerwone tulipany, a w tle, w większej odległości, delikatne niebieskie niezapominajki. Zgodnie z zasadami kompozycji, takie zestawienie kolorystyczne pozwala skutecznie podkreślić i uwypuklić charakter danej przestrzeni oraz nadać jej głębię, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w projektowaniu krajobrazu.
Pytanie 38
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 39
Najskuteczniejszą metodą nawadniania boisk trawnikowych jest
A. deszczowanie
B. mikrozraszanie
C. zamgławianie
D. zalewanie
Zalewanie trawnika jest mało efektywną metodą, ponieważ nadmiar wody może prowadzić do wypłukiwania składników odżywczych z gleby oraz sprzyjać rozwojowi chorób roślin. Używanie zalewania często skutkuje także powstawaniem kałuż, co negatywnie wpływa na strukturę gleby i może prowadzić do problemów z korzeniami. Zamgławianie, mimo iż może być atrakcyjne w kontekście nawadniania, nie jest odpowiednie dla trawników sportowych, ponieważ koncentruje się głównie na stosunkach wilgotności powietrza, a nie na bezpośrednim nawadnianiu gleby. Z kolei mikrozraszanie, choć jest skuteczną metodą w niektórych zastosowaniach ogrodniczych, może być niewystarczające dla większych obszarów trawników sportowych, gdzie wymagania dotyczące nawadniania są znacznie wyższe. W kontekście utrzymania nawierzchni sportowych, ważne jest, aby skupić się na metodach, które zapewniają równomierne i wystarczające nawodnienie, unikając jednocześnie problemów związanych z nadmiernym lub nierównomiernym nawadnianiem. Dlatego deszczowanie pozostaje najlepszym wyborem w kontekście profesjonalnego nawadniania trawników sportowych.
Pytanie 40
Przestrzeń, której ściany są otwarte w około 50 procentach, powinna być zaliczana do
A. konkretne
B. obiektywne
C. subiektywne
D. śladowe
Wybór odpowiedzi inne niż "obiektywne" opiera się na nieporozumieniach dotyczących podstawowych pojęć w architekturze i projektowaniu przestrzeni. Odpowiedź "subiektywne" sugeruje, że ocena wnętrza byłaby oparta na osobistych odczuciach i interpretacjach, co jest błędne w kontekście otwartych ścian. Subiektywność w projektowaniu odnosi się do indywidualnych preferencji estetycznych, które są trudne do zmierzenia. W praktyce, projektanci muszą opierać się na obiektywnych kryteriach, aby stworzyć funkcjonalne i ergonomiczne przestrzenie. Z kolei odpowiedź "śladowe" jest nieadekwatna, ponieważ nie odnosi się do żadnego konkretnego aspektu projektowania wnętrz. Terminy takie jak "śladowe" najczęściej używane są w kontekście chemii lub jakości powietrza, a nie w architekturze. Ostatnia odpowiedź, "konkretne", może być myląca, ponieważ dotyczy bardziej specyficznych detali lub elementów, ale nie odnosi się bezpośrednio do pojęcia otwartych ścian. W projektowaniu wnętrz, kluczowe jest, aby podejmować decyzje oparte na danych obiektywnych, zachowując równocześnie odpowiednią elastyczność w odniesieniu do subiektywnych preferencji, co prowadzi do lepszych rezultatów architektonicznych i zadowolenia użytkowników.