Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik stylista
Kwalifikacja: MOD.03 - Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych
Data rozpoczęcia: 2 czerwca 2025 01:11
Data zakończenia: 2 czerwca 2025 01:35

Egzamin niezdany

Wynik: 13/40 punktów (32,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Powodem niewłaściwego łączenia ściegu maszynowego jest

A. nieodpowiednio ustawiony nacisk stopki.

B. uszkodzony otwór w płytce ściegowej.

C. niewłaściwe napięcie nici dolnej lub górnej

D. regulator długości ściegu ustawiony na minimum.

Problemy z wiązaniem ściegu maszynowego mogą wydawać się skomplikowane, jednak nie zawsze są wynikiem niewłaściwego napięcia nitki. Nieprawidłowo dobrany docisk stopki może wpływać na równomierne prowadzenie materiału podczas szycia, ale nie jest bezpośrednią przyczyną złego wiązania ściegu. Właściwy docisk jest istotny, zwłaszcza przy szyciu grubych lub warstwowych materiałów, gdzie zbyt duży docisk może prowadzić do trudności w przesuwaniu materiału. Z kolei wyszczerbiony otwór w płytce ściegowej może powodować zakleszczanie się nitki, ale również nie wpływa na napięcie nitki, które jest kluczowe dla powstawania ściegów. Ustawienie regulatora długości ściegu na zero z pewnością uniemożliwi przesuwanie materiału, jednak nie spowoduje to niewłaściwego wiązania ściegu w tradycyjnym rozumieniu. Typowe błędy podczas analizy problemów z wiązaniem ściegów często obejmują skupienie się na jednym aspekcie, zamiast rozważyć wszystkie elementy, które mogą wpływać na końcowy efekt szycia. Dlatego ważne jest, aby mieć świadomość wszystkich czynników, które mogą wpływać na jakość ściegów, aby skutecznie rozwiązywać problemy i uzyskiwać zadowalające rezultaty w szyciu.

Pytanie 2

W skład wyposażenia stębnówki nie wchodzi

A. zwijacz

B. linijka magnetyczna

C. podkładka teflonowa

D. lamownik

Wybór lamownika, zwijacza czy linijki magnetycznej jako elementów oprzyrządowania stębnówki może wynikać z niepełnego zrozumienia ich funkcji w procesie szycia. Lamownik jest niezbędnym narzędziem, które umożliwia estetyczne zabezpieczanie krawędzi materiału, co jest kluczowe w produkcji odzieży. To narzędzie pozwala na równomierne i precyzyjne wykończenie krawędzi, co wpływa na jakość końcowego produktu. Zwijacz, z kolei, jest używany do efektywnego zarządzania nitką, co jest istotne, aby uniknąć plątania się nici podczas szycia. W kontekście stębnówki, elementy te odgrywają zatem kluczową rolę w zapewnieniu wydajności i dokładności pracy. Linijka magnetyczna to narzędzie, które pomaga w prowadzeniu tkaniny wzdłuż określonej linii, co jest szczególnie przydatne w przypadku szycia prostych szwów. Wybór podkładki teflonowej jako elementu oprzyrządowania stębnówki jest mylny, ponieważ jej zastosowanie jest bardziej adekwatne w pracy z materiałami, które wymagają specjalnych warunków szycia, zamiast być integralną częścią stębnówki. Zrozumienie odpowiednich narzędzi i ich zastosowania to klucz do efektywnego i profesjonalnego szycia w każdym warsztacie rzemieślniczym.

Pytanie 3

Co może być przyczyną łamania igły w maszynie do szycia?

A. zbyt wysokie napięcie nici górnej

B. zbyt niskie napięcie nici dolnej

C. nieodpowiedni nacisk na zszywane warstwy materiału

D. uszkodzony otwór w płytce ściegowej

Wybór niewłaściwego docisku zszywanych warstw materiału, zbyt dużego naprężenia nici górnej oraz zbyt małego naprężenia nici dolnej to koncepcje, które nie prowadzą do zrozumienia rzeczywistych przyczyn łamania się igły. Niewłaściwy docisk materiałów może wpłynąć na jakość zszycia, ale nie jest bezpośrednią przyczyną uszkodzenia igły. W przypadku zbyt dużego naprężenia nici górnej, może to prowadzić do problemów z równym ściegiem lub nawet do zacięcia się materiału, jednak nie ma to bezpośredniego związku z łamaniem igły, które najczęściej jest efektem mechanicznych uszkodzeń, takich jak uszkodzony otwór w płytce ściegowej. Z kolei zbyt małe naprężenie nici dolnej może prowadzić do nieprawidłowego zszywania, ale nie wpływa na trwałość igły. Niezrozumienie charakterystyki mechanizmu szycia oraz niewłaściwe przypisywanie winy za uszkodzenia igły do nieprawidłowego napięcia nici może prowadzić do błędnych diagnoz i powtarzających się problemów. W praktyce, kluczowe jest, aby technicy zajmujący się serwisem maszyn szwalniczych odpowiednio diagnozowali źródło problemów i stosowali właściwe procedury konserwacyjne, co jest zgodne z zaleceniami producentów i normami branżowymi.

Pytanie 4

Jednym z powodów powstawania marszczeń na szwach, które mogą wystąpić podczas szycia maszyną szwalniczą, jest

A. nierównomierne przesuwanie tkaniny

B. wyłączony mechanizm posuwu materiału

C. niewłaściwie dobrana igła

D. źle dobrane nici

Kiedy szyjemy, ważne jest, żeby materiał przesuwał się równo, bo inaczej nasze szwy mogą być marszczone i to wygląda po prostu nieestetycznie. Na przykład, gdy pracujemy z grubymi tkaninami, to nierówny posuw może być spowodowany tym, że materiał stawia opór. Dlatego dobrze jest ustawić maszynę tak, żeby ząbki transportowe dobrze prowadziły materiał. Fajnie jest też używać odpowiednich stopek, bo to naprawdę może pomóc. I pamiętaj, nawet najlepsze nici i igły nie załatwią sprawy, jeśli materiał nie będzie przesuwany równomiernie. Żeby szycie było na poziomie, potrzebujemy nie tylko dobrego sprzętu, ale też umiejętności, żeby go dobrze wykorzystać. Regularne sprawdzanie mechanizmów posuwu to klucz do sukcesu, zwłaszcza kiedy mamy do czynienia z różnorodnymi materiałami.

Pytanie 5

Jakim symbolem określa się łuk długości kończyny górnej?

A. RvRv

B. RvNv

C. SyTy

D. SySvXp

Odpowiedź RvNv jest poprawna, ponieważ w kontekście anatomii i biomechaniki, symbol RvNv odnosi się do łuku długości kończyny górnej, który jest kluczowy w diagnostyce i ocenie funkcji ruchowych. W praktyce medycznej, zwłaszcza w ortopedii i rehabilitacji, zrozumienie i poprawne oznaczenie łuków długości kończyn jest niezbędne do analizy biomechaniki ruchu, co ma wpływ na planowanie terapii i interwencji. Długość kończyny górnej, zależna od rozwoju i proporcji ciała pacjenta, jest także istotna w kontekście ortopedii dziecięcej, gdzie ocena i ewentualne korekty mogą znacząco wpłynąć na dalszy rozwój pacjenta. Standardy takie jak te ustalane przez Międzynarodowe Towarzystwo Biomechaniki podkreślają znaczenie precyzyjnego pomiaru i analizy łuków ciała. Zdobyta wiedza może być zastosowana w terapeutycznych strategiach, takich jak programy rehabilitacyjne po urazach kończyn górnych, co pokazuje praktyczne zastosowanie tej wiedzy w codziennym życiu klinicznym.

Pytanie 6

Aby skrócić długie spodnie do linii kolan, konieczne jest pobranie miary

A. ZTv

B. ZWo

C. ZUo

D. ZKo

Wybór odpowiedzi poza ZKo często wynika z nieporozumienia dotyczącego technik pomiaru w krawiectwie. Wielu krawców, szczególnie początkujących, może myśleć, że ZWo, ZTv lub ZUo są odpowiednie, ponieważ wydają się logiczne w kontekście zmiany długości spodni. ZWo odnosi się do pomiaru z biodra, co w przypadku skracania nogawki może prowadzić do niewłaściwego dopasowania, ponieważ nie uwzględnia naturalnej linii kolana. ZTv, oznaczający pomiar z tyłu nogawki, może spowodować, że spodnie będą zbyt długie lub krótkie, a także zniekształcą proporcje spodni. ZUo, związany z pomiarem od podłoża, również nie jest adekwatny, ponieważ nie bierze pod uwagę, na jakiej wysokości nogawka powinna się kończyć. Kluczowym błędem jest ignorowanie, że różne rodzaje pomiarów odpowiadają różnym stylom i długościom odzieży, co może prowadzić do niesatysfakcjonującego efektu końcowego. Właściwe podejście do pomiarów w krawiectwie polega na dokładnym zrozumieniu anatomii ciała oraz proporcji, co jest fundamentem dla precyzyjnego szycia. Dlatego kluczowe jest stosowanie odpowiednich metod pomiarowych, które odpowiadają specyfice danego projektu, aby uniknąć błędów i nieporozumień w procesie krawieckim.

Pytanie 7

Miejsce, w którym przecinają się dwie linie konstrukcyjne elementu odzieży, to

A. punkt pomiarowy

B. punkt montażowy

C. węzeł konstrukcyjny

D. węzeł technologiczny

Węzeł konstrukcyjny to kluczowy element w procesie projektowania odzieży, który odnosi się do miejsca, w którym krzyżują się dwie linie konstrukcyjne. Linie te są zdefiniowane w dokumentacji technicznej i stanowią podstawową siatkę odniesienia dla dalszej pracy nad danym wyrobem. Przykładem zastosowania węzła konstrukcyjnego może być przysłowiowy 'początek' strefy, w której następuje łączenie różnych części odzieży, takich jak rękawy i korpus w bluzie. W praktyce projektanci często wykorzystują węzły konstrukcyjne do określenia miejsc, w których powinny nastąpić szwy, co ma kluczowe znaczenie dla funkcjonalności i estetyki odzieży. Zgodnie z normami branżowymi, odpowiednie określenie węzłów konstrukcyjnych w dokumentacji technicznej jest niezbędne dla zapewnienia wysokiej jakości procesu produkcyjnego oraz zgodności z wymaganiami klienta. Dobrze zdefiniowane węzły pozwalają również na łatwiejsze wprowadzanie zmian w projekcie, co jest nieocenione w dynamicznie zmieniających się trendach mody.

Pytanie 8

Tkanina wykonana z bawełny, tkaną na krosnach żakardowych w splotach atłasowym i satynowym, wykorzystywana do produkcji obrusów, to

A. madera

B. popelina

C. batyst

D. adamaszek

Odpowiedzi takie jak 'popelina', 'madera' czy 'batyst' są nie na miejscu, bo pewnie nie do końca rozumiesz, jak te tkaniny się różnią. Popelina to lekki materiał bawełniany, często wykorzystywany do odzieży. Jest gładka i ma prosty splot, więc nie nadaje się na eleganckie obrusy. Madera to z kolei grubsza tkanina, która może pasować do niektórych obrusów, ale nie ma takich wzorów jak adamaszek. Batyst to z kolei ultra lekki materiał, głównie do dziecięcej odzieży, ale ze względu na swoją delikatność nie sprawdzi się jako obrus, bo łatwo się brudzi i uszkadza. Te błędne odpowiedzi mogą wynikać z mylenia terminów w branży tekstylnej oraz małej wiedzy o specyfikacjach tkanin. Ważne, żeby zrozumieć, że różne tkaniny mają różne właściwości i zastosowania, co jest kluczowe w produkcji i wyborze materiałów.

Pytanie 9

Który z symboli używanych w pomiarach krawieckich został opisany błędnie?

A. RvNv—- łuk długości kończyny górnej

B. o0s— obwód szyi

C. opx — obwód klatki piersiowej

D. SyTy — łuk długości przodu do piersi

W odpowiedziach opublikowanych w teście pojawia się szereg nieścisłości, które mogą prowadzić do błędnych wniosków o pomiarach stosowanych w krawiectwie. Na przykład, interpretacja symbolu 'opx' jako obwodu klatki piersiowej, mimo że jest to popularny pomiar, nie jest do końca jednoznaczna. Obwód klatki piersiowej jest zazwyczaj oznaczany innymi symbolami, a 'opx' może odnosić się do innych specyfikacji w zależności od kontekstu. Z kolei 'RvNv — łuk długości kończyny górnej' jest również pomiarowym symbolem, który może być mylony z innymi, szczególnie w przypadku, gdy nie zostały dokładnie określone standardy dotyczące jego użycia. Wiele osób, próbując zrozumieć oznaczenia w krawiectwie, może popełniać błąd poprzez nieznajomość terminologii oraz standardowych skrótów, co prowadzi do nieporozumień. Ostatecznie, 'o0s — obwód szyi' jest pomiarem, który również występuje, jednak jego symbolika nie jest powszechnie używana. Błędy w przypisaniu oznaczeń do określonych miar mogą wynikać z braku wiedzy na temat przyjętych praktyk, co podkreśla konieczność dokładnego studiowania literatury oraz dokumentacji technicznej w tej dziedzinie. Praktyczne zrozumienie pomiarów krawieckich jest kluczowe dla każdego, kto chce tworzyć odzież wysokiej jakości, dlatego ważne jest, aby korzystać z uznawanych w branży symboli i terminologii.

Pytanie 10

Schemat instruktażowy, wykorzystywany w dokumentacji odzieżowej, ilustruje

A. sposób realizacji konstrukcji formy odzieżowej

B. metodę obróbki technologicznej odzieży lub jej elementu

C. wymiary gotowego wyrobu odzieżowego

D. kształty oraz wymiary składników wyrobu odzieżowego

Wybór odpowiedzi dotyczącej wymiarów wyrobu odzieżowego gotowego, sposobu wykonania konstrukcji form, czy kształtów i wymiarów elementów wyrobu odzieżowego, choć mogą wydawać się logiczne, nie oddaje istoty rysunku instruktażowego. Rysunki te są zdecydowanie bardziej skoncentrowane na procesach technologicznych, które mają na celu zapewnienie, że produkt końcowy będzie spełniał określone standardy jakości i funkcjonalności. Rysunki przedstawiające wymiary gotowego wyrobu mogą być częścią innej dokumentacji, ale nie oddają pełnego obrazu procesu produkcji. Podobnie, rysunki dotyczące konstrukcji form również nie skupiają się na bezpośrednim procesie obróbki, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiednich parametrów jakościowych w końcowym produkcie. Warto zauważyć, że często w pracy nad odzieżą stosuje się różne metody obróbcze, które wymagają szczegółowych instrukcji. Niezrozumienie tych procesów może prowadzić do zastosowania niewłaściwych technik, które mogą negatywnie wpłynąć na trwałość i estetykę wyrobu. Dlatego ważne jest, aby zwracać uwagę na kontekst dokumentacji technicznej i jej zastosowanie w praktyce produkcyjnej. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych rodzajów dokumentacji i ich funkcji w procesie produkcji odzieży, co może prowadzić do nieporozumień i obniżenia jakości końcowego produktu.

Pytanie 11

Koszt wykonania kobiecej sukienki w punkcie usługowym wynosi 148 zł. Do jej szycia wykorzystano 1,60 m materiału bawełnianego, którego cena to 30 zł za 1 m. Jaki jest koszt robocizny oraz dodatków krawieckich?

A. 128 zł

B. 100 zł

C. 110 zł

D. 118 zł

Wybór innej odpowiedzi wskazuje na nieprawidłowe zrozumienie składników kosztów oraz ich obliczenia. Często błędne odpowiedzi wynikają z pominięcia kluczowego elementu analizy kosztów, jakim jest dokładne rozdzielenie wydatków na materiały i robociznę. Na przykład, przy niektórych błędnych kalkulacjach mogło dojść do pomylenia całkowitych wydatków ze składnikami jednostkowymi. Osoby wybierające niewłaściwe odpowiedzi mogą również zakładać, że całkowity koszt wykonania sukienki to suma kosztów robocizny i materiałów, bez uwzględnienia, że część tej kwoty jest już zdefiniowana przez wydatki na materiały. Tego rodzaju błędy myślowe prowadzą do nieprawidłowych obliczeń, które są sprzeczne z podstawowymi zasadami rachunkowości i analizy kosztów. W praktyce, każda firma odzieżowa powinna prowadzić szczegółowe rejestry wydatków, aby móc precyzyjnie określić koszty produkcji, co z kolei jest niezbędne do podejmowania świadomych decyzji dotyczących cen oraz strategii marketingowych. Ważne jest, aby zrozumieć, że nie tylko materiał, ale także robocizna i dodatki mają kluczowe znaczenie dla ostatecznego kosztu produktu, co powinno być uwzględnione w każdej kalkulacji.

Pytanie 12

Wskaż niezbędne pomiary krawieckie oznaczone symbolami do wykonania formy kamizelki damskiej.

A. PcPl, XlXl, Zwo, ZUo, opx, ot, os, SySvXp, SyTy

B. ZWo, SyTy, SySvXp, SySvXpTp, opx, ot, os, obt

C. SyTy, SySvXp, ZWo, SySvXpTp, opx, ot, obt, ou

D. ZWo, SyTy, SySvXp, SySvXpTp, RvNv, os, obt

Wybór niepoprawnych odpowiedzi wskazuje na brak zrozumienia kluczowych pomiarów niezbędnych do wykonania kamizelki damskiej. Wiele z wymienionych pomiarów w błędnych odpowiedziach, takich jak PcPl, XlXl, Zwo czy obt, nie jest powszechnie stosowanych w kontekście konstrukcji kamizelki. Przykładowo, PcPl to skrót, który nie odnosi się do standardowych pomiarów krawieckich, co może prowadzić do nieporozumień w procesie szycia. XlXl, podobnie, nie jest uznawanym pomiarem w branży. Z kolei nadmiar złożonych oznaczeń, jak SySvXpTp, może wprowadzać zamieszanie, jeśli nie są one prawidłowo zdefiniowane i zastosowane. Ważne jest, aby zrozumieć, że każdy pomiar ma swoją specyfikę i zastosowanie, a ich dobór powinien być przemyślany. Typowe błędy polegają na myleniu pomiarów lub ich niewłaściwej interpretacji, co prowadzi do źle dopasowanej odzieży. Rekomendowane jest, aby projektanci i krawcowe ściśle trzymali się standardowych pomiarów zatwierdzonych przez branżowe organizacje, co zapewnia wysoką jakość i zadowolenie klientów. Zrozumienie i umiejętność stosowania tych pomiarów jest kluczowa dla sukcesu w projektowaniu odzieży.

Pytanie 13

Obwód klatki piersiowej przez piersi oznaczany jest symbolem

A. obt

B. opx

C. XlXl

D. XcXc

Odpowiedź 'opx' jest poprawna, ponieważ jest to właściwy symbol stosowany w medycynie i anatomii do oznaczania obwodu klatki piersiowej przez piersi. Przykładowo, w praktyce klinicznej obwód klatki piersiowej mierzy się w celu oceny stanu zdrowia pacjentów oraz monitorowania postępów w leczeniu chorób płuc i serca. Zrozumienie tego pomiaru jest kluczowe dla diagnostyki, ponieważ zmiany w obwodzie klatki mogą wskazywać na różne patologie, takie jak rozedma płuc czy nieprawidłowości w budowie klatki piersiowej. Ponadto, zgodnie z wytycznymi WHO, obwód klatki piersiowej jest jednym z elementów oceny ogólnego stanu zdrowia pacjenta i może wpływać na decyzje terapeutyczne. Warto pamiętać, że precyzyjny pomiar tego obwodu jest niezbędny w kontekście różnorodnych badań naukowych oraz podczas prowadzenia dokumentacji medycznej. W związku z tym, posługiwanie się właściwym symbolicznie oznaczeniem jest kluczowe dla komunikacji w środowisku medycznym.

Pytanie 14

Jakie oznaczenia definiują pomiary przeprowadzane od bazy do punktu pomiarowego obiektu?

A. SyTy, SySvXp

B. XlXl, XcXl

C. ZKo, ZTv

D. opx, ot

Odpowiedzi syTy, SySvXp, opx, ot oraz XlXl, XcXl są związane z różnymi systemami oznaczeń, ale nie wskazują na pomiary wykonywane od podstawy do punktu pomiarowego ciała. SyTy oraz SySvXp mogą sugerować inne zastosowania, ale ich kontekst nie odnosi się bezpośrednio do pomiarów antropometrycznych. Oznaczenia opx i ot są bardziej związane z innymi dziedzinami, a nie z określonymi pomiarami ciała. Z kolei XlXl oraz XcXl mogą być mylone z oznaczeniami, które odnoszą się do pomiarów w innych systemach, takich jak geometria czy mechanika, a nie antropometria. Prawidłowe rozumienie oznaczeń w kontekście pomiarów ciała jest kluczowe, aby uniknąć pomyłek w analizach czy projektach, które opierają się na tych danych. Wiele osób może błędnie interpretować oznaczenia, skupiając się na ich wyglądzie, a nie na ich znaczeniu i zastosowaniu w praktyce. Zrozumienie, jakie pomiary są wykonywane i jakie mają znaczenie, jest kluczowe w dziedzinach takich jak ergonomia czy medycyna, gdzie każdy błąd pomiarowy może prowadzić do niewłaściwych wniosków i decyzji. Dlatego ważne jest, aby dobrze poznać i stosować powszechnie uznawane standardy, takie jak normy ISO, które pomagają w poprawnym przeprowadzaniu pomiarów oraz interpretacji wyników.

Pytanie 15

Jednym z powodów, dla których maszyna stębnowa może nie działać poprawnie, jest zerwanie nitki dolnej. Jak można temu przeciwdziałać?

A. zwiększyć siłę docisku sprężynki regulacyjnej na bębenku

B. prawidłowo nawlec nić dolną

C. dobrać odpowiednią igłę

D. zmniejszyć napięcie nitki górnej

Prawidłowe nawleczenie nici dolnej jest kluczowym elementem zapewniającym stabilną i efektywną pracę maszyny stębnowej. Nieprawidłowe nawleczenie może prowadzić do zrywania się nitki dolnej, co skutkuje przerwaniem procesu szycia oraz obniżeniem jakości wykończenia szwów. Aby prawidłowo nawlec nić dolną, należy upewnić się, że jest ona umieszczona w odpowiedniej klamrze bębenka i że ma odpowiednie naprężenie. Warto także regularnie kontrolować, czy bębenek jest czysty oraz czy nie ma zanieczyszczeń, które mogą wpływać na działanie mechanizmu. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy jest stosowanie się do instrukcji producenta podczas nawlekania nici, oraz regularne przeprowadzanie konserwacji maszyny, co pozwala zminimalizować ryzyko zakłóceń w pracy maszyny. Rekomenduje się także korzystanie z wysokiej jakości nici, co również przyczynia się do lepszej wydajności i trwałości szwów.

Pytanie 16

Aby właściwie przygotować wykroje odzieżowe na tkaninie rodzaju sztruks, formy powinny być ułożone

A. w jednym kierunku, z dopuszczalnym odchyleniem od nitki osnowy, nie wprowadzać naddatków na szwy i podwinięcia

B. w jednym kierunku przy zachowaniu nitki prostej, dodać do form naddatki na szwy i podwinięcia

C. w dwóch kierunkach przy zachowaniu nitki prostej, nie wprowadzać naddatków na szwy i podwinięcia

D. w dwóch kierunkach, z dopuszczalnym odchyleniem od nitki osnowy, dodać do form naddatki na szwy i podwinięcia

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ układanie wykrojów odzieżowych na tkaninie typu sztruks w jednym kierunku z zachowaniem nitki prostej jest kluczowe dla utrzymania estetyki i funkcjonalności odzieży. Sztruks jest materiałem o specyficznej strukturze, w której kierunek włosia wpływa na wygląd i chropowatość tkaniny. Ułożenie form w jednym kierunku zapewnia spójność wizualną oraz poprawia komfort noszenia, eliminując ryzyko nierównomiernego zużycia materiału oraz deformacji odzieży. Naddatki na szwy i podwinięcia są niezbędne, ponieważ pozwalają na precyzyjne wykończenie krawędzi oraz umożliwiają dostosowanie odzieży do indywidualnych wymagań. Przykładowo, przy szyciu spodni z sztruksu, dodanie naddatków pozwala na ich łatwe skrócenie lub dostosowanie szerokości nogawki. Dobre praktyki w szyciu zalecają także regularne sprawdzanie kierunku ułożenia włosia, aby uniknąć wizualnych defektów, takich jak różnice w kolorze czy fakturze między poszczególnymi elementami odzieży.

Pytanie 17

Jaką ilość materiału o szerokości 140 cm trzeba przeznaczyć na wycięcie części klasycznej spódnicy damskiej o długości 50 cm dla klientki z obwodem bioder wynoszącym 96 cm?

A. 55 cm

B. 50 cm

C. 100 cm

D. 110 cm

Aby obliczyć ilość materiału potrzebnego na wykrojenie klasycznej spódnicy damskiej o długości 50 cm i obwodzie bioder 96 cm, należy uwzględnić szerokość tkaniny i technikę wykroju. Spódnica składa się z dwóch części: przodu i tyłu, co w praktyce oznacza, że potrzebujemy materiału o szerokości, która umożliwi swobodne ułożenie wykroju. W przypadku tkaniny o szerokości 140 cm, można wykroić elementy spódnicy obok siebie, co pozwala na efektywne wykorzystanie szerokości materiału. Długość 50 cm to wymagana długość spódnicy, ale uwzględniając zapasy na szwy oraz ewentualne podwinięcia, warto dodać kolejne 5 cm na wykończenie. Zatem całkowita długość wykroju wynosi 55 cm. W praktyce, przestrzeganie tych zasad jest kluczowe dla uzyskania estetycznego i funkcjonalnego produktu zgodnego z oczekiwaniami klientki. Dzięki takiemu podejściu można również zminimalizować odpady materiałowe, co jest zgodne z dobrą praktyką w branży odzieżowej.

Pytanie 18

Ile wynosi zużycie tkaniny w groszki o szerokości 90 cm, z której uszyto spódnicę podstawową dla klientki o wymiarach przedstawionych w tabeli?

obwód talii	74 cm
obwód bioder	104 cm
długość spódnicy	60 cm

A. 120 cm

B. 66 cm

C. 132 cm

D. 60 cm

Wybór odpowiedzi, który wskazuje na inne wartości zużycia tkaniny, często wynika z błędnego zrozumienia zasad konstrukcji odzieży. Na przykład, wybór 66 cm może sugerować, że osoba odpowiedzialna za pomiar nie uwzględniła, że spódnica wymaga pełnej szerokości tkaniny z powodu swojego fasonu. Spódnice są zazwyczaj szyte z dwóch odrębnych części, które łączą się w środkowej linii, co oznacza, że konieczne jest wykorzystanie materiału zarówno na przód, jak i na tył, a ich długości muszą być odpowiednio zaplanowane. Ponadto, wybór wartości takich jak 120 cm lub 60 cm nie uwzględnia standardowych zapasów na szwy i podwinięcia, które są kluczowe w każdym projekcie krawieckim. Bez dodania zapasu, istnieje ryzyko, że ostateczna długość spódnicy będzie niewystarczająca, co prowadzi do frustracji klientki oraz dodatkowych kosztów związanych z poprawkami. W praktyce, aby uniknąć takich nieporozumień, warto dokładnie przeanalizować wymiary klientki oraz przewidzieć, jaka ilość materiału będzie potrzebna, bazując na typowych zasadach kroju oraz konstrukcji odzieży. Współczesne standardy krawieckie sugerują, aby zawsze planować zużycie materiału z uwzględnieniem dodatkowych centymetrów na wszelkie korekty czy modyfikacje, co pozwala na uzyskanie jak najlepszego efektu końcowego.

Pytanie 19

Jaką tkaninę powinno się wybrać do uszycia damskiej spódnicy całorocznej podstawowej?

A. Flausz

B. Szyfon

C. Loden

D. Tenis

Tkanina tenisowa, będąca idealnym wyborem do uszycia całorocznej spódnicy damskiej, charakteryzuje się właściwościami, które zapewniają komfort oraz estetykę. Jest to materiał syntetyczny, często z dodatkiem elastanu, co pozwala na swobodne poruszanie się oraz dopasowanie do sylwetki. Dzięki swojej strukturze, tkanina tenisowa jest przewiewna, co sprawia, że spódnica dobrze sprawdzi się zarówno w cieplejsze, jak i chłodniejsze dni. Dodatkowo, tkanina ta jest odporna na zagniecenia i łatwa w pielęgnacji, co jest istotne w codziennym użytkowaniu. W praktyce, spódnice uszyte z tkaniny tenisowej można nosić na różne okazje, od codziennych po bardziej formalne, co czyni je wszechstronnym elementem garderoby. Zastosowanie tej tkaniny doskonale wpisuje się w aktualne standardy mody, które promują funkcjonalność i komfort użytkowania, a także estetykę, co czyni ją preferowanym wyborem wśród projektantów i krawców.

Pytanie 20

Wyznacz ilość materiału o szerokości 160 cm potrzebnego na produkcję spodni o długości 80 cm dla klienta z obwodem bioder równym 100 cm?

A. 80 cm

B. 88 cm

C. 100 cm

D. 108 cm

Odpowiedź 88 cm jest prawidłowa, ponieważ przy obliczaniu zużycia materiału na spodnie kluczowe jest uwzględnienie zarówno długości nogawki, jak i obwodu bioder. Przy szerokości materiału wynoszącej 160 cm, obliczenia można przeprowadzić w następujący sposób: dla obwodu bioder 100 cm potrzebujemy 1,5-2 krotności tego obwodu, aby zapewnić odpowiednią przestrzeń na szwy i dopasowanie. Ogólnie przyjmuje się, że na jedną nogawkę potrzeba około 0,5 obwodu bioder. Dlatego dla pary spodni, które mają długość 80 cm, łączna długość materiału wynosi 2 * 50 cm (co daje 100 cm) plus dodatkowe 8 cm na szwy i obszycia, co daje łącznie 88 cm. W branży mody i krawiectwa zawsze zaleca się dodanie zapasu na szwy, co jest zgodne z dobrymi praktykami produkcyjnymi. W związku z tym, użytkownicy muszą pamiętać, aby dostosować wymiary do indywidualnych potrzeb klienta, co również odzwierciedla standardy w przemyśle odzieżowym.

Pytanie 21

Który wymiar kontrolny powinien być pobrany z figury pochylonej, aby dostosować tylną część bluzki do sylwetki?

A. ZTv

B. SvTt

C. RvNv

D. PcPl

Odpowiedzi ZTv, PcPl oraz RvNv odnoszą się do innych wymiarów kontrolnych, które nie są kluczowe dla uzyskania odpowiedniego dopasowania formy tyłu bluzki. ZTv, czyli 'szerokość w biuście tył', jest istotna, ale nie wpływa bezpośrednio na formowanie linii talii, co czyni ją mniej użyteczną w kontekście tego pytania. Z kolei PcPl, oznaczający 'długość rękawa', jest wymiarem, który dotyczy innych części odzieży i nie ma związku z dopasowaniem formy bluzki do sylwetki w dolnej części. Błąd w wyborze tej odpowiedzi może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia hierarchii wymiarów w konstrukcji odzieży oraz ich wpływu na końcowy kształt wyrobu. Również RvNv, czyli 'szerokość ramion', jest wymiarem, który dotyczy górnej partii odzieży i nie jest kluczowy dla prawidłowego dopasowania w talii. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych odpowiedzi obejmują mylną interpretację wymiarów jako równoważnych, co w praktyce może prowadzić do poważnych problemów z dopasowaniem odzieży. Aby skutecznie projektować i szyć odzież, należy zrozumieć, jak różne wymiary wpływają na ostateczny wygląd i komfort noszenia, a także umieć je właściwie aplikować w kontekście całego procesu konstrukcji.

Pytanie 22

Jakie narzędzie wykorzystuje się do oznaczania zewnętrznych punktów montażowych na wykrojach zestawionych w nakładzie?

A. urządzenie do znakowania nicią

B. urządzenie krojcze

C. przyrząd z igłą wiertniczą

D. nożyce ręczne

Zastosowanie nożyc ręcznych do oznaczania punktów montażowych jest niewłaściwe, ponieważ nożyce te służą głównie do cięcia materiału, a nie do precyzyjnego oznaczania. Choć można próbować zaznaczać punkty montażowe za pomocą nożyc, to ich konstrukcja i przeznaczenie ograniczają dokładność oraz powtarzalność oznaczeń, co jest kluczowe w produkcji. Przyrząd z igłą wiertniczą, mimo że może być stosowany do tworzenia otworów w materiałach, nie jest optymalnym wyborem do oznaczania punktów montażowych, ponieważ jego działanie jest bardziej skomplikowane, a także może uszkodzić materiał, co wpłynie negatywnie na jakość produktów końcowych. Urządzenie do znakowania nicią również ma swoje ograniczenia; chociaż może być stosowane do oznaczania, to jednak wymaga dodatkowych przygotowań i nie zapewnia tej samej precyzji, co urządzenie krojcze. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich wniosków, obejmują mylenie funkcji narzędzi oraz niepełne zrozumienie ich zastosowań w kontekście produkcji. Właściwe oznaczanie punktów montażowych powinno być realizowane poprzez dedykowane urządzenia, które są zaprojektowane z myślą o tej specyficznej funkcji, co gwarantuje jakość i efektywność całego procesu produkcyjnego.

Pytanie 23

Która z podanych przyczyn nie prowadzi do złamania igły podczas szycia?

A. Zbyt cienka igła

B. Nieprawidłowe umiejscowienie bębenka w mechanizmie chwytacza

C. Zbyt wysokie napięcie nitki górnej

D. Niewłaściwe nawinięcie nitki dolnej na szpuleczkę bębenka

Zbyt mocne napięcie nitki górnej oraz źle założony bębenek to jedne z najczęstszych powodów, dla których igły łamią się podczas szycia. Gdy napięcie jest za wysokie, igła może być nadmiernie obciążona i to prowadzi do jej złamania, gdy przechodzi przez tkaninę. Lepiej regularnie sprawdzać napięcie, żeby dopasować je do materiału. Złe założenie bębenka też może powodować problemy z podawaniem nitki, co skutkuje zacięciami i jeszcze większym obciążeniem igły. Ważne jest, żeby trzymać się instrukcji producenta przy montażu bębenka i przeprowadzać przeglądy maszyny. Zbyt cienka igła przy grubych materiałach może nie wytrzymać i złamać się. Zrozumienie zasad działania maszyn oraz ich konserwacji to klucz do uniknięcia problemów z łamaniem igieł i zapewnienia długiej pracy sprzętu.

Pytanie 24

Jakie wzory tkanin mają największy wpływ na zwiększone normy zużycia materiału w produkcji odzieży miarowej i konfekcyjnej?

A. Kwiatowe o kompozycji bezkierunkowej

B. Kropki i groszki

C. Geometryczne o kompozycji bezkierunkowej

D. Kraty i pasy

Wzory tkanin mają znaczący wpływ na zużycie materiału w produkcji odzieży, a szczególnie kraty i pasy. Te wzory wymagają precyzyjnego dopasowania, co często prowadzi do większego wykorzystania materiału. W przypadku kraty, konieczność zachowania ciągłości wzoru przy cięciu materiału sprawia, że projektanci muszą zaplanować układ wykroju tak, aby jak najlepiej wykorzystać materiał, co często wiąże się z dodatkowymi marginesami. Pasy z kolei, ze względu na swoją orientację i potrzebę ich układania w sposób, który zapewni spójność wzoru, również zwiększają normy zużycia. Dobrze zaprojektowane wzory, które są zgodne z najlepszymi praktykami, mogą zminimalizować odpady materiałowe. W praktyce, w branży mody, projektanci często stosują techniki optymalizacji wykrojów, aby zredukować zużycie materiału, jednak wzory takie jak kraty i pasy wprowadzają dodatkowe wyzwania, które muszą być uwzględnione podczas produkcji. Przykładowo, przy projektowaniu garnituru z kratą, kluczowe jest zapewnienie, że wzór na klapie marynarki oraz spodniach jest zgodny, co wymaga starannie przemyślanej konstrukcji, często skutkującej większym zużyciem tkaniny.

Pytanie 25

Ocena jakości odzieży po dokonaniu przeróbki odbywa się w trakcie

A. pierwszej przymiarki

B. prasowania końcowego

C. odbioru wyrobu

D. drugiej przymiarki

Wybór odpowiedzi, która wskazuje na pierwszą przymiarkę, drugą przymiarkę lub prasowanie końcowe, jest błędny, gdyż te etapy nie są odpowiednie do oceny całkowitej jakości wyrobu odzieżowego. Pierwsza przymiarka ma na celu jedynie ocenę wstępnego dopasowania i komfortu noszenia, a nie pełnej analizy jakości. Na tym etapie mogą być zauważone jedynie ogólne niedoskonałości, a nie szczegółowe wady wykonania, które mogą ujawnić się dopiero przy dokładnej inspekcji. Druga przymiarka, choć również istotna, koncentruje się na wprowadzaniu poprawek i ewentualnym dostosowaniu produktu, a nie na finalnej ocenie jego jakości. Prasowanie końcowe natomiast służy do uzyskania estetycznego wyglądu odzieży, a nie do kontroli jakości w sensie technicznym. Ostateczny odbiór wyrobu powinien opierać się na skrupulatnym sprawdzeniu wszystkich parametrów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży. Wybierając inne etapy, można przeoczyć istotne kwestie jakościowe, co może prowadzić do niezadowolenia klientów i problemów z reklamacjami. Dlatego kluczowe jest, aby w procesie produkcji i przeróbki wprowadzić systematyczne kontrole na każdym etapie, z naciskiem na odbiór końcowy, który stanowi ostatnią linię obrony przed wprowadzeniem wadliwego produktu na rynek.

Pytanie 26

Wymień cechy charakterystyczne materiału stosowanego na podszewkę typu kolanówka?

A. O splocie atłasowym, barwnie tkana, przeważnie w szerokie białe oraz wąskie czarne paski

B. Gęsta, lekka, o splocie płóciennym, niskiej przesuwalności nitek oraz wysokiej wytrzymałości na wypychanie

C. O splocie skośnym łamanym lub wzmacnianym, charakteryzująca się dużą odpornością na ścieranie

D. Lekka, o gładkiej powierzchni, wysokiej odporności na abrasion oraz na pot i zgniatanie

Wszystkie inne odpowiedzi zawierają nieścisłości i błędne założenia dotyczące tkanin przeznaczonych na podszewki typu kolanówka. Opis tkaniny o splocie atłasowym jest mylący, ponieważ ten typ splotu, mimo że jest estetyczny, nie zapewnia wymaganej wytrzymałości i trwałości. Tkaniny atłasowe zazwyczaj mają gładką, połyskliwą powierzchnię, co czyni je niewłaściwymi do intensywnego użytkowania, gdzie odzież narażona jest na przetarcia i uszkodzenia. Ponadto, kolorowe paski mogą wpływać na funkcjonalność tkaniny, ponieważ mogą być mniej uniwersalne w zastosowaniach roboczych. Inna odpowiedź, mówiąca o tkaninie o dużej odporności na ścieranie, ale niezupełnie opisująca jej gęstość i rodzaj splotu, również jest niewłaściwa. Odporność to tylko jeden z aspektów, na który należy zwrócić uwagę; kluczowe jest, aby tkaniny były również lekkie i dobrze dopasowane do sylwetki. Tkaniny gęste, ale zbyt ciężkie, mogą ograniczać ruchy, co jest niepożądane. Wreszcie, błędne jest także twierdzenie, że tkaniny o splocie skośnym będą odpowiednie dla podszewki kolanówki, gdyż splot ten jest bardziej elastyczny i przeznaczony do innych zastosowań, takich jak odzież sportowa. Te nieporozumienia mogą prowadzić do niewłaściwego doboru materiałów w procesie produkcji odzieży, co w efekcie wpływa na komfort oraz trwałość wyrobów.

Pytanie 27

Rękawówka – specjalna podszewka używana do wykańczania rękawów, np. w męskich marynarkach, to materiał

A. z elany o splocie płóciennym tkaną w kratę

B. z jedwabiu wiskozowego o splocie atłasowym, tkaną w białe i czarne paski

C. bawełniana o splocie skośnym łamanym lub skośnym wzmacnianym

D. z jedwabiu wiskozowego o splocie płóciennym

Wybierając tkaniny do rękawów w męskich marynarkach, musisz wiedzieć, jak różne materiały się sprawdzają. Bawełna o splocie skośnym łamanym może być trwała, ale czasem jest zbyt gruba i sztywna, co ogranicza ruchy. W dodatku bawełna nie ma świetnych właściwości termicznych, jak wiskoza, więc nie jest najlepszym pomysłem na podszewkę w eleganckich ciuchach, które powinny być wygodne. Jedwab wiskozowy o splocie płóciennym też nie pasuje, bo chociaż jest mocny, brakuje mu gładkości atłasowego splotu, co bardzo wpływa na komfort noszenia. Na końcu, tkanina z elany w kratę, mimo że elastyczna, wcale nie nadaje się na podszewkę w marynarkach, bo oczekiwanie jest takie, że będzie bardziej formalny wygląd. Użycie niewłaściwych materiałów może negatywnie wpłynąć na odbiór ubrania, dlatego ważne jest, by wiedzieć, jakie tkaniny są odpowiednie w męskiej modzie.

Pytanie 28

Jakie pomiary krawieckie należy zrealizować, aby dostosować za duży żakiet do figury klientki?

A. SySvXp, opx, obt

B. XpXp, obt, ot

C. SyTy, os, ot

D. opx, ot, obt

Wybór odpowiedzi niepoprawnych jest często wynikiem nieporozumień dotyczących znaczenia i zastosowania poszczególnych pomiarów krawieckich. Pomiary takie jak SyTy, os, ot, SySvXp, XpXp, czy inne szczegóły nie są kluczowe w kontekście dopasowania żakietu dla klientki. Na przykład, SyTy i SySvXp są związane z obwodem szyi i długością ramienia, co w przypadku za dużego żakietu nie jest priorytetowe. Pomiary te mogą być istotne w procesie tworzenia nowego wzoru odzieżowego, ale w przypadku modyfikacji istniejącego elementu garderoby ich użycie nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Podobnie, pomiary takie jak os (obwód szyi) czy XpXp (obwód bioder) mogą nie oddawać istoty problemu, jakim jest za duży żakiet. Dobierając odpowiednie pomiary, warto skupić się na tych, które bezpośrednio wpływają na dopasowanie odzieży w rejonach problematycznych. Pominięcie kluczowych pomiarów, takich jak obwód klatki piersiowej, talii i długości rękawa, może prowadzić do niewłaściwego dopasowania, co w praktyce skutkuje nie tylko brakiem estetyki, ale również dyskomfortem podczas noszenia. Użytkownicy powinni być świadomi, że każdy element odzieży ma swoje specyficzne wymagania dotyczące pomiarów, które powinny być dokładnie przestrzegane, aby uniknąć błędów w dopasowaniu.

Pytanie 29

Zmiana bluzki ukazanej na ilustracji, mająca na celu dopasowanie jej do talii figury, wymaga odszycia zaszewek

A. od linii boku w przodzie

B. od linii ramienia w przodzie

C. pionowych w przodzie i w tyle

D. barkowych w tyle

Wybór zaszewek barkowych w tyle nie jest odpowiedni w przypadku, gdy celem jest dopasowanie bluzki w talii. Zaszewek barkowych używa się głównie do modelowania linii ramion i dekoltu, a nie do kształtowania talii. Odszycie takich zaszewek może wpłynąć na komfort noszenia, jednak nie ma wpływu na dopasowanie w dolnych partiach bluzki. Z kolei zaszewki od linii boku w przodzie są również niewłaściwe, ponieważ skupiają się na bocznych partiach odzieży, a nie na talji. Tego rodzaju zaszewki mogą pomóc w poprawie dopasowania w obszarze bioder, ale nie dostosują bluzki do sylwetki w talii. W przypadku zaszewek od linii ramienia w przodzie, ich zastosowanie ogranicza się do obszaru ramion, co również w żaden sposób nie wpływa na kształt talii. W praktyce, niewłaściwe odszycie zaszewek może prowadzić do nieestetycznych marszczeń i niedopasowania odzieży, co jest częstym błędem wśród początkujących krawców. Zrozumienie, gdzie i jak powinny być umiejscowione zaszewki, jest kluczowe dla osiągnięcia optymalnego dopasowania. Dlatego warto zwrócić uwagę na odpowiednie techniki krawieckie, aby uniknąć tych powszechnych pułapek.

Pytanie 30

Ocena ogólnej estetyki odzieży, właściwego rozmieszczenia dziurek oraz staranności prasowania to elementy weryfikacji

A. form i wykrojów

B. międzyoperacyjnej

C. gotowego wyrobu odzieżowego

D. wykonania elementów odzieży

Sprawdzanie ogólnej estetyki ubioru, prawidłowego rozmieszczenia dziurek oraz staranności prasowania to kluczowe elementy kontroli gotowego wyrobu odzieżowego. W kontekście produkcji odzieży, gotowy wyrób odnosi się do finalnych produktów, które są przeznaczone do sprzedaży. Kontrola jakości na tym etapie zapewnia, że wszystkie elementy, takie jak odpowiednie wykończenie szwów, symetria wzorów oraz ogólna estetyka, spełniają standardy branżowe. Przykładem może być analiza odzieży pod kątem zgodności z wymaganiami klientów dotyczącymi estetyki, co obejmuje zarówno techniczne aspekty wykonania, jak i wizualne wrażenia. Przykładowo, w wysokiej jakości odzieży formalnej, bardzo ważne jest, aby dziurki na guziki były precyzyjnie rozmieszczone, co wpływa na całościowy wygląd garnituru. W kontekście standardów, organizacje takie jak ISO (Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna) dostarczają wytycznych dotyczących kontroli jakości produktów odzieżowych, co pomaga w zapewnieniu, że gotowe wyroby są zgodne z oczekiwaniami rynku.

Pytanie 31

W jakiej temperaturze powinno się prasować suknię damską uszytą z naturalnego jedwabiu?

A. Na sucho, w temperaturze prasowania do 150°C

B. Lekko wilgotną, w temperaturze prasowania do 200°C

C. Na mokro, w temperaturze prasowania do 110°C

D. Przez mokrą zaparzaczkę, w temperaturze prasowania do 160°C

W przypadku prasowania jedwabiu, wiele osób może mieć błędne wyobrażenie na temat konieczności stosowania wysokiej temperatury lub wilgoci. Prasowanie na mokro lub w temperaturze powyżej 150°C może prowadzić do poważnych uszkodzeń tkaniny, takich jak przypalenie lub odbarwienie. Odpowiedzi sugerujące wyższe temperatury, takie jak 200°C, ignorują delikatność jedwabiu, który jest wrażliwy na wysoką temperaturę oraz parę. Użycie mokrej ściereczki czy prasowanie na mokro może powodować, że włókna tkaniny ulegną deformacji, co odbije się na estetyce sukienki. Ponadto, technika prasowania przez mokrą zaparzaczkę w temperaturze 160°C również jest niezalecana, ponieważ nadmierna para może zniszczyć strukturalne właściwości jedwabiu, prowadząc do jego osłabienia. W praktyce, najlepszym podejściem do prasowania jedwabiu jest dbałość o odpowiednią temperaturę oraz użycie metody na sucho, co jest zgodne z wytycznymi producentów odzieży i specjalistów w dziedzinie tekstyliów. Takie podejście nie tylko wpływa na estetykę, ale również na długowieczność odzieży, co jest istotne w kontekście odpowiedzialności ekologicznej i zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 32

Stanowisko do prasowania ręcznego, oprócz deski do prasowania i żelazka, ma jeszcze w wyposażeniu

A. manekin parowo-powietrzny oraz szczotkę do prasowania

B. prasę płytową oraz zaparzaczkę

C. rękawnik i poduszki do prasowania

D. prasulce, nożyczki i taśmę centymetrową

Rękawnik i poduszki do prasowania są kluczowymi akcesoriami w procesie prasowania ręcznego, które znacząco poprawiają komfort i efektywność pracy. Rękawnik umożliwia prasowanie rękawów, co jest szczególnie istotne w przypadku odzieży, która ma skomplikowane elementy, takie jak mankiety czy dolne części rękawów. Dzięki zastosowaniu rękawnika, można uzyskać precyzyjne i równe wykończenie, co jest niezbędne w branży odzieżowej oraz w usługach krawieckich. Poduszki do prasowania z kolei, dzięki swojej elastyczności, umożliwiają formowanie detali odzieży, co jest istotne w kontekście prasowania miejsc trudno dostępnych. Użycie tych akcesoriów jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie konfekcji, gdzie dąży się do perfekcyjnego wykończenia produktów. Warto również zaznaczyć, że profesjonalne zakłady krawieckie korzystają z tego rodzaju sprzętu, aby zapewnić najwyższą jakość swoich usług, co przekłada się na zadowolenie klientów oraz lepszy wizerunek marki.

Pytanie 33

Maszyna 1-igłowa 3-nitkowa, szyjąca ściegiem łańcuszkowym, służy do realizacji działań

A. łączenia wykrojów

B. doszywania dekoracji

C. obrzucania elementów odzieżowych

D. podszywania dolnych części odzieży

Wybranie opcji dotyczącej łączenia wykrojów może pokazuje, że mogłeś źle zrozumieć, jak działa maszyna 1-igłowa 3-nitkowa. Łączenie wykrojów zwykle robi się na maszynach, które szyją dwu- lub wielonitkowo, bo to daję lepszą stabilność. Ta maszyna bardziej nadaje się do obrzucania, a nie do łączenia. Dodatkowo, pomysł, że ta maszyna może efektywnie doszywać ozdoby, jest nie do końca trafiony, bo lepiej do tego użyć specjalnych maszyn do haftowania czy aplikacji. Kiedy mówimy o podszywaniu dołów odzieży, lepsze będą maszyny, które oferują mocniejsze i trwalsze szwy, żeby wytrzymały noszenie. Generalnie, brak rozróżnienia między rodzajami ściegów i ich zastosowaniami może prowadzić do błędnych wyborów. Dobrze jest zwrócić uwagę na specyfikę każdego rodzaju maszyny, co pomoże w uzyskaniu lepszej jakości produktów tekstylnych.

Pytanie 34

Jakiego rodzaju materiału odzieżowego powinno się użyć do szycia sportowej, wełnianej marynarki męskiej na zimę?

A. Szewiot

B. Tropik

C. Tweed

D. Gabardyna

Tweed to materiał o charakterystycznej, szorstkiej fakturze, który jest powszechnie stosowany do produkcji odzieży wierzchniej, w tym zimowych marynarek. Jest to tkanina wełniana, która ma doskonałe właściwości izolacyjne, co sprawia, że jest idealna na chłodne dni. Tweed jest również bardzo trwały i odporny na zużycie, co czyni go odpowiednim wyborem do marynarek o charakterze sportowym, które są narażone na intensywne użytkowanie. Warto zauważyć, że tweed występuje w różnych wariantach kolorystycznych i wzorach, co pozwala na uzyskanie unikalnego wyglądu marynarki. Przykładem zastosowania tweedu może być klasyczna marynarka sportowa, często noszona w casualowych stylizacjach, ale także jako element eleganckiego ubioru. W branży modowej tweed jest uważany za synonim klasy i tradycji, a jego historia sięga XIX wieku, co dodatkowo podnosi jego wartość estetyczną i użytkową.

Pytanie 35

Optymalna temperatura żelazka do prasowania tkanin wykonanych z naturalnego jedwabiu wynosi

A. 115÷140°C

B. 140÷160°C

C. 280÷300°C

D. 180÷220°C

Zgadywanie temperatury prasowania jedwabiu to trudna sprawa. Wyższe wartości, jak 180 czy nawet 280°C, to zupełna pomyłka. Jedwab jest niezwykle delikatny i reaguje na wysokie temperatury jak szalony. Prasowanie w takim cieple może trwale zniszczyć materiał, np. stopić włókna, co sprawi, że ubranie będzie wyglądać tragicznie. W przypadku 180°C jedwab już zaczyna tracić swoją strukturę i szybko się deformuje. Z kolei zbyt niska temperatura, jak 115°C, też nie jest super, bo czasem nie wystarcza do wyprasowania zagnieceń. Najlepiej trzymać się przedziału 140 do 160°C, tak jak to pokazują różne badania dotyczące prasowania. Wiesz, że znajomość tych zasad jest mega ważna, jeśli chcesz, żeby Twoje ubrania wyglądały dobrze i były trwałe.

Pytanie 36

Do wytwarzania odzieży nie nadaje się materiał

A. z nierównomierną barwą

B. z pojedynczą blizną

C. z uszkodzonym brzegiem

D. ze zniekształconą krajką

Tkaniny z uszkodzonym brzegiem, nierównomierną barwą oraz ze zniekształconą krajką również mogą być uznawane za wady, ale w różnych kontekstach mogą być mniej problematyczne niż blizny. Uszkodzenia brzegów mogą wskazywać na niewłaściwe cięcie lub przechowywanie materiału, co może wpływać na proces produkcji, ale nie zawsze uniemożliwi jego wykorzystanie. Nierównomierna barwa, chociaż estetycznie niepożądana, często może być rezultatem naturalnych procesów barwienia i w przypadku pewnych produktów można ją zaakceptować, zwłaszcza jeśli wpasowuje się w zamierzony efekt wizualny. W przypadku zniekształconej krajki, jeżeli te zniekształcenia są minimalne, materiał może być użyty, o ile nie wpływa to na funkcjonalność końcowego wyrobu. W branży odzieżowej istnieje wiele standardów dotyczących jakości materiałów, które pozwalają na pewną elastyczność przy akceptacji drobnych defektów, zwłaszcza w kontekście stylizacji, gdzie trendy mogą obejmować 'wady' jako element designu. Jednak blizny, będące dowodem na uszkodzenie, mogą prowadzić do poważniejszych problemów związanych z wytrzymałością w trakcie użytkowania, co czyni je zdecydowanie bardziej problematycznym defektem. Dlatego, w kontekście wybierania materiałów do produkcji odzieży, ważne jest, aby producent rozumiał różnice w wadach i ich potencjalny wpływ na jakość oraz bezpieczeństwo gotowego produktu.

Pytanie 37

Jakie jest przeznaczenie nacięć wykonanych w wskazanych miejscach na zewnętrznych krawędziach wykrojów przodu oraz tyłu spódnicy?

A. Oznaczenia dodatku konstrukcyjnego na przodzie i tyle

B. Prawidłowego połączenia przodu z tyłem

C. Wyznaczenia nitki osnowy w przodzie oraz tyle

D. Oznaczenia krawędzi oraz naroży na przodzie i tyle

Zaznaczenia krawędzi i naroży na przodzie i tyle spódnicy, oraz wyznaczenia nitki osnowy to pomysły, które mogą wydawać się sensowne, jednak w praktyce nie odpowiadają rzeczywistym potrzebom procesu konstrukcji odzieży. Zaznaczenia krawędzi i naroży mogą być przydatne w kontekście tworzenia wykroju, ale nie są głównym celem stosowania nacięć. Oznaczanie tych miejsc nie wpływa na jakość połączenia przodu z tyłem, co jest kluczowym elementem wpływającym na estetykę i funkcjonalność spódnicy. Z kolei wyznaczanie nitki osnowy, chociaż jest istotne w kontekście tkanin, nie jest bezpośrednio związane z nacięciami, które mają za zadanie ułatwić łączenie elementów. Prawidłowe połączenie przodu z tyłem wymaga precyzyjnego dopasowania, co nacięcia umożliwiają poprzez wskazanie dokładnych punktów, w których powinny się stykać krawędzie. Ostatnia koncepcja dotycząca zaznaczenia dodatku konstrukcyjnego jest myląca, ponieważ nie ma bezpośredniego związku między nacięciami a dodatkami konstrukcyjnymi. Dodatki te są niezbędne do właściwego dopasowania i komfortu noszenia, a ich zaznaczenie nie jest celem nacięć. W praktyce, brak zrozumienia celu tych nacięć może prowadzić do nieefektywnego procesu szycia i w efekcie do powstawania odzieży o słabej jakości, co jest sprzeczne z dobrymi praktykami w branży odzieżowej.

Pytanie 38

Jaką maszynę najczęściej wykorzystuje się w procesie pakowania T-shirtów zarówno damskich, jak i męskich?

A. Dwuigłową stębnówkę

B. 3-nitkowy overlock

C. Maszynę łańcuszkową

D. 4-nitkowy overlock

Stębnówka dwuigłowa, chociaż używana w wielu procesach szycia, nie jest najbardziej efektywnym narzędziem do konfekcjonowania T-shirtów. Jej główną zaletą jest możliwość tworzenia dekoracyjnych szwów z wykorzystaniem dwóch nitek, ale nie zapewnia ona takiego samego poziomu elastyczności i wykończenia krawędzi jak overlock 4-nitkowy. Szycie T-shirtów wymaga dużej elastyczności szwów, co jest trudne do osiągnięcia przy użyciu stębnówki. Kolejną opcją, overlock 3-nitkowy, również nie spełnia wszystkich wymagań, ponieważ nie zapewnia tak solidnego wykończenia krawędzi jak model 4-nitkowy, co może prowadzić do strzępienia materiału w trakcie noszenia. Maszyny łańcuszkowe z kolei, które są świetne do szycia dekoracyjnych szwów na odzieży, nie nadają się do łączenia dużych kawałków materiału, co jest niezbędne przy produkcji odzieży. W rezultacie, wybór odpowiedniej maszyny do szycia jest kluczowy dla jakości finalnego produktu, a zastosowanie niewłaściwych narzędzi może prowadzić do problemów z trwałością i estetyką odzieży. W branży odzieżowej istnieją określone standardy dotyczące szycia, które promują użycie maszyn overlockowych do konfekcjonowania T-shirtów, a ignorowanie tych norm może skutkować nie tylko problemami jakościowymi, ale także finansowymi.

Pytanie 39

Kostium damski uszyty z elanowełny, którego podszewka wymaga prasowania, powinien być prasowany

A. na mokro, żelazkiem o temperaturze 90°C

B. po lewej stronie przy lekko zwilżonym materiale, żelazkiem o temperaturze 200°C

C. na sucho, żelazkiem ustawionym na 110°C

D. po prawej stronie przy użyciu wilgotnej zaparzaczki, żelazkiem nagrzanym do 150°C

Prasowanie odzieży wykonanej z elanowełny wymaga szczególnej uwagi, a błędne metody mogą prowadzić do uszkodzeń materiału. Prasowanie na sucho, przy użyciu żelazka o temperaturze 110°C, może być niewystarczająco skuteczne, zwłaszcza przy tkaninach o właściwościach elastycznych. Wiele osób może myśleć, że niższa temperatura jest bezpieczniejsza, jednak nie daje ona wystarczającego efektu, co prowadzi do konieczności powtarzania procesu, a tym samym narażenia materiału na dodatkowe ciepło. Metoda na mokro z użyciem żelazka ustawionego na 90°C nie jest odpowiednia, ponieważ taka niska temperatura może nie przynieść pożądanych efektów, a także woda może wnikać w strukturę tkaniny, co może prowadzić do plam i odbarwień. Z kolei prasowanie po lewej stronie, lekko zwilżonym materiałem, z żelazkiem ustawionym na 200°C, stwarza ryzyko przypalenia tkaniny; wysoka temperatura jest niedopuszczalna dla syntetycznych włókien, jakimi są elanowełny, które mogą ulec stopieniu. Zrozumienie zachowań materiałów podczas prasowania jest kluczowe dla ich wystarczającej ochrony i długowieczności odzieży, dlatego ważne jest, aby przed przystąpieniem do prasowania zapoznać się z zaleceniami producenta oraz standardowymi technikami prasowania odpowiednimi dla danego rodzaju tkaniny.

Pytanie 40

Jaki splot należy zastosować w dzianinie przeznaczonej na ściągacze do sportowej bluzy?

A. Atłasowy.

B. Dwuprawy.

C. Lewoprawy.

D. Trykotowy.

Wybór niewłaściwego splotu do produkcji ściągaczy w bluzach sportowych może prowadzić do istotnych problemów z użytkowaniem odzieży. Splot lewoprawy, mimo że jest elastyczny, nie oferuje takiego samego stopnia trwałości i odporności na deformacje jak splot dwuprawy. W praktyce może to skutkować rozciągnięciem i utratą formy ściągaczy, co jest nieakceptowalne w odzieży sportowej, która musi poddawać się intensywnemu użytkowaniu. Z kolei splot trykotowy, chociaż również elastyczny, jest bardziej odpowiedni do wytwarzania materiałów o dużej powierzchni, takich jak koszulki, a nie do ściągaczy, które wymagają specyficznych właściwości napinających. Atłasowy splot, z kolei, jest przeznaczony głównie do produkcji odzieży eleganckiej, co sprawia, że nie spełnia wymagań technicznych dla odzieży sportowej, które obejmują wysoki poziom funkcjonalności i wytrzymałości. Wybierając niewłaściwy splot, można wprowadzać materiał do produkcji, który nie spełni oczekiwań związanych z elastycznością, kompresją i wygodą, co prowadzi do frustracji użytkowników i negatywnego wrażenia na temat jakości odzieży. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, które sploty najlepiej odpowiadają potrzebom funkcjonalnym konkretnego rodzaju odzieży, a także znajomość standardów branżowych, które określają wymagania dotyczące ich zastosowania.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej