Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik stylista
Kwalifikacja: MOD.03 - Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych
Data rozpoczęcia: 4 marca 2025 10:39
Data zakończenia: 4 marca 2025 10:55

Egzamin niezdany

Wynik: 7/40 punktów (17,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby ręcznie wykonać dziurki w bawełnianej bluzce dla dziewczynki, należy użyć ściegu

A. zakopiański

B. dziergany

C. stębnowy

D. pętelkowy

Odpowiedzi zakopiański, stębnowy oraz pętelkowy nie są odpowiednie do odszycia dziurek w bawełnianej bluzce dziewczęcej, ponieważ każda z tych technik ma swoje specyficzne zastosowanie, które nie zgadza się z wymaganiami tego zadania. Ścieg zakopiański, znany głównie z haftu, jest bardziej dekoracyjny i nie jest przeznaczony do tworzenia dziurek, które muszą być funkcjonalne oraz wytrzymałe. Użycie tego ściegu do dziurek mogłoby prowadzić do ich niestrukturalności oraz łatwego uszkodzenia. Ścieg stębnowy jest z kolei techniką wykorzystywaną do szycia szwów, ale nie ma on odpowiednich właściwości elastycznych, co czyni go niewłaściwym wyborem do odszycia dziurek, które wymagają pewnej swobody ruchu, aby umożliwić łatwe wciąganie guzika. Z kolei ścieg pętelkowy, mimo że używany w niektórych technikach szycia, również nie nadaje się do tego celu, ponieważ nie zapewnia odpowiedniej struktury ani wytrzymałości, które są niezbędne w przypadku dziurek. Powszechnym błędem jest mylenie funkcji estetycznej i funkcjonalnej podczas wyboru ściegu, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Kluczowe jest zrozumienie, że dziurki powinny być zarówno praktyczne, jak i estetyczne, a odpowiedni ścieg, jak dziergany, spełnia te wymagania.

Pytanie 2

Jakie jest zapotrzebowanie na tkaninę gładką poliestrową o szerokości 1,50 m, potrzebną do uszycia podstawowej spódnicy o długości 50 cm, dla klientki o wymiarach ot = 68 cm i obt = 92 cm?

A. 1,15 m

B. 0,55 m

C. 0,60 m

D. 1,10 m

Odpowiedzi, które proponują większe zużycie tkaniny, takie jak 1,10 m, 0,60 m czy 1,15 m, wynikają z nieprawidłowych założeń dotyczących obliczeń potrzebnych do uszycia spódnicy. Często zdarza się, że osoby zajmujące się szyciem nie uwzględniają w swoich kalkulacjach właściwego podziału materiału oraz zapasów na szwy. Na przykład, zbyt duża ilość materiału może sugerować niepotrzebne dodawanie zapasu. Obliczając normę zużycia, kluczowe jest również zrozumienie proporcji wzrostu i wymiarów ciała klientki. Obwody talii i bioder powinny być prawidłowo interpretowane, a ich wartości powinny wpływać na strategię krojenia, aby uniknąć marnotrawstwa. Przykładem typowego błędu jest mylenie długości spódnicy z ilością tkaniny potrzebnej na zakładki, co prowadzi do przeszacowania zapotrzebowania na materiał. Standardy w branży odzieżowej wyraźnie określają, że istotne jest nie tylko obliczenie długości, ale również uwzględnienie parametrów konstrukcyjnych, co zwiększa efektywność produkcji. W praktyce, wiedza o optymalizacji zużycia tkanin ma kluczowe znaczenie dla rentowności projektów odzieżowych, a prawidłowe podejście do obliczeń może znacząco wpłynąć na jakość końcowego produktu.

Pytanie 3

Szablon różni się od formy tym, że uwzględnia

A. dodatki na szwy i podwinięcia

B. linie pomocnicze oraz konturowe

C. dodatki konstrukcyjne oraz technologiczne

D. punkty konstrukcyjne i montażowe

Odpowiedzi, które odnoszą się do linii pomocniczych, dodatków konstrukcyjnych czy punktów montażowych, mogą wydawać się logiczne na pierwszy rzut oka, ale w rzeczywistości nie odpowiadają na pytanie dotyczące różnicy między szablonem a formą. Linie pomocnicze i konturowe są zazwyczaj wykorzystywane w fazie projektowania, aby ułatwić rysowanie i cięcie materiału, ale nie mają one bezpośredniego związku z dodatkami niezbędnymi do wykończenia szycia. Takie podejście może prowadzić do błędnych wniosków, gdyż koncentrując się na etapie projektowania, zapominamy o kluczowym aspekcie, jakim jest finalizacja produktu. Podobnie, dodatki konstrukcyjne i technologiczne są istotne w kontekście budowy odzieży, jednak nie dotyczą one wykończenia krawędzi szwów i podwinięć, co jest kluczowe dla szablonu. W praktyce, nieprawidłowe zrozumienie funkcji każdego z tych elementów może prowadzić do problemów w produkcji, takich jak niedopasowanie tkanin, co w efekcie obniża jakość gotowego produktu. Brak uwzględnienia dodatków na szwy skutkuje również obniżeniem trwałości odzieży, co jest niezgodne z dobrymi praktykami branżowymi i może prowadzić do dużych kosztów w przypadku reklamacji i zwrotów. W rezultacie, istotne jest, aby w procesie produkcji odzieży nie tylko projektować, ale również zrozumieć praktyczne aspekty dotyczące konstrukcji i wykończenia wyrobów.

Pytanie 4

Jakiej technologicznej operacji nie można przeprowadzić na maszynie specjalistycznej, posiadającej mechanizm zygzakowy?

A. Zamocowania kieszeni naszywanej

B. Wykończenia krawędzi produktu

C. Przyszycia zamka błyskawicznego

D. Naszycia aplikacji na elemencie odzieżowym

Zamocowanie kieszeni nakładanej, wykończenie brzegu wyrobu oraz naszycie aplikacji na elemencie odzieży to operacje, które mogą być zrealizowane z powodzeniem na maszynach specjalnych z mechanizmem zygzakowym. Kluczowym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie operacje krawieckie wymagają tego samego rodzaju maszyny. W rzeczywistości, maszyny z mechanizmem zygzakowym są zaprojektowane do wykonywania bardziej uniwersalnych zadań, takich jak zamocowanie kieszeni, gdzie elastyczność ściegu jest zaletą, ponieważ pozwala na lepsze dopasowanie materiału do formy kieszeni. Wykończenie brzegu wyrobu również korzysta z właściwości zygzakowego ściegu, który zapobiega strzępieniu się materiału, co jest szczególnie istotne w przypadku tkanin, które mogą się łatwo przerzedzać. Naszycie aplikacji wymaga precyzyjnego manewrowania materiałem, co również można zrealizować na maszynie z mechanizmem zygzakowym. Właściwe dobieranie maszyn do rodzaju wykonywanych operacji ma kluczowe znaczenie. Zrozumienie specyfiki każdej z operacji oraz możliwości dostępnych maszyn jest niezbędne dla uzyskania jak najlepszych efektów w procesie szycia. Dlatego ważne jest, aby unikać uogólnień i dostosowywać wybór maszyny do specyficznych potrzeb produkcyjnych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży odzieżowej.

Pytanie 5

Symbol pomiaru krawieckiego "łuk długości pleców" to

A. SyTy

B. PcPl

C. RvNv

D. XcXc

Odpowiedź 'SyTy' jest prawidłowa, ponieważ oznacza pomiar krawiecki nazywany 'łuk długości pleców'. W praktyce krawieckiej, pomiar ten jest kluczowy dla uzyskania idealnego dopasowania odzieży, zwłaszcza w przypadku odzieży dopasowanej do sylwetki. Łuk długości pleców określa odległość od najwyższego punktu na plecach (w okolicy szyi) do miejsca, w którym kończy się wykrój pleców. Prawidłowe zmierzenie tego parametru ma istotne znaczenie dla wygody noszenia oraz estetyki odzieży. W standardowych wymiarach stosowanych w szyciu, łuk ten jest podstawowym elementem, który pozwala krawcowi na odpowiednie dostosowanie formy do naturalnych krzywizn ciała. W praktyce, nieprzestrzeganie tego pomiaru może skutkować niewłaściwym układem odzieży, co wpływa na jej funkcjonalność i komfort użytkowania.

Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 7

Klientka zleciła uszycie sukni, do której wykorzystano 1,50 m aksamitu. Cena za 1,00 m materiału wynosi 24,00 zł, a koszt robocizny to 40,00 zł. Jaka będzie całkowita cena za tę usługę?

A. 76,00 zł

B. 88,00 zł

C. 64,00 zł

D. 52,00 zł

Aby obliczyć całkowity koszt uszycia sukni, należy uwzględnić zarówno cenę materiału, jak i koszt robocizny. W tym przypadku zużyto 1,50 m aksamitu, a cena 1,00 m wynosi 24,00 zł. Dlatego koszt materiału wynosi: 1,50 m x 24,00 zł/m = 36,00 zł. Dodatkowo, koszt robocizny wynosi 40,00 zł. Zatem całkowity koszt usługi to: 36,00 zł (materiał) + 40,00 zł (robocizna) = 76,00 zł. W praktyce, przy planowaniu kosztów usług krawieckich, ważne jest dokładne oszacowanie zarówno materiałów, jak i pracy, aby zapewnić rentowność oraz konkurencyjność w branży. Umiejętność precyzyjnego kalkulowania kosztów jest kluczowa, zwłaszcza w małych przedsiębiorstwach, gdzie każdy element wpływa na wynik finansowy.

Pytanie 8

Aby obliczyć normę zużycia materiału o szerokości 0,90 m potrzebnego do uszycia płaszcza damskiego typu dyplomatka dla klientki o wymiarach 174/86/112, co powinno być uwzględnione?

A. dwie długości rękawa, dwie długości płaszcza, 20% dodatku na szwy oraz podwinięcia

B. długość rękawa, długość płaszcza, 10% dodatku na szwy oraz podwinięcia

C. dwie długości rękawa, dwie długości płaszcza, 10% dodatku na szwy oraz podwinięcia

D. długość rękawa, dwie długości płaszcza, 20% dodatku na szwy oraz podwinięcia

W przypadku błędnych odpowiedzi występuje kilka kluczowych nieścisłości, które mogą prowadzić do nieprawidłowego wyliczenia normy zużycia materiału. Niektóre odpowiedzi sugerują, że wystarczy uwzględnić jedną długość rękawa lub jedną długość płaszcza, co jest niewłaściwe, ponieważ odpowiedni krój płaszcza wymaga zazwyczaj dwóch długości rękawa oraz dwóch długości płaszcza, aby uzyskać właściwy wygląd i proporcje. Użycie tylko jednej długości rękawa może skutkować brakiem symetrii oraz niewłaściwym dopasowaniem do ciała. Dodatkowo, 10% na szwy i podwinięcia jest standardem w branży, jednak niektóre odpowiedzi sugerują 20% dodatek, co jest zbyt dużą wartością w kontekście klasycznego szycia płaszczy, gdzie 10% jest wystarczające, a większy procent może prowadzić do nadmiernego zużycia materiału oraz zwiększenia kosztów produkcji. Zbyt wysoki dodatek na szwy i podwinięcia prowadzi również do marnotrawstwa materiału, co jest nieefektywne z perspektywy zarządzania zasobami w procesie produkcji odzieży. W branży krawieckiej istotne jest ścisłe przestrzeganie standardów dotyczących obliczania normy zużycia, aby zapewnić optymalne wykorzystanie materiałów oraz zminimalizować odpady. Właściwe wyliczenia są kluczowe dla efektywności procesu produkcyjnego oraz jakości końcowego produktu.

Pytanie 9

Do uszycia żakietu z wełny powinno się użyć nici

A. jedwabne — greżę

B. bawełniane

C. jedwabne — żyłkę

D. poliestrowe

Wybór nici do szycia żakietów z wełny trzeba dobrze przemyśleć, bo to ważne, by pasowały do materiału i były praktyczne. Nici jedwabne są ładne, ale nie są najlepsze, bo jedwab jest delikatny i może się łatwo uszkodzić, co nie jest super, jak chodzi o długotrwałe noszenie. Bawełna z kolei jest naturalna i oddychająca, ale ma swoje ograniczenia. Może się kurczyć po praniu, więc szwy mogą się deformować, a to wygląda słabo. Nici jedwabne z żyłką mogą z kolei sprawiać problemy, bo szwy mogą być za sztywne, co nie pasuje do eleganckich żakietów. W modzie pragmatyzm i trwałość są kluczowe. Dlatego moim zdaniem nici poliestrowe powinny być normą w szyciu żakietów, bo łączą estetykę z wytrzymałością – co jest mega ważne w ubraniach, które nosimy na co dzień.

Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

Szablon podstawowy to model, w którym uwzględniono elementy dodatkowe?

A. konstrukcyjne

B. na wielowarstwowość

C. na szwy i podwinięcia

D. technologiczne

Wybór odpowiedzi dotyczącej dodatków konstrukcyjnych, na wielowarstwowość lub technologicznych to częsty błąd interpretacyjny. Dodatki konstrukcyjne odnoszą się do elementów, które wpływają na strukturę i nośność odzieży, ale nie uwzględniają one specyfiki wykończeń szwów. Dodatki na wielowarstwowość są również istotne w kontekście projektowania, jednak dotyczą one głównie wyboru materiałów oraz sposobu ich łączenia, a nie wykończenia krawędzi. Odpowiedzi te mogą wprowadzać w błąd, ponieważ skupiają się na aspekcie technologicznym i materiałowym, a nie na praktycznych detalach szycia, takich jak podwijenia czy szwy. Właściwe zrozumienie, że szablon podstawowy ma na celu przygotowanie podstawy do szycia, w tym określenie, ile materiału potrzeba na szwy, jest kluczowe dla każdego projektanta. Stosowanie dobrych praktyk, takich jak te opisane w standardach branżowych, pozwala unikać typowych błędów, takich jak niedoszacowanie ilości materiału potrzebnego na wykończenie, co może prowadzić do nieodpowiedniego dopasowania odzieży. Właściwe uwzględnienie dodatków na szwy i podwinięcia w szablonach bazowych jest nie tylko istotne dla estetyki, ale także funkcjonalności wyprodukowanej odzieży.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

Aby uniknąć zmniejszania się odzieży podczas obróbki oraz używania, materiał należy poddać

A. zaprasowaniu

B. dekatyzowaniu

C. sprasowaniu

D. odprasowaniu

Sprasowanie, zaprasowanie oraz odprasowanie to procesy, które w kontekście obróbki tkanin mają swoje specyficzne funkcje, jednak nie są skutecznymi metodami zapobiegania kurczeniu się odzieży. Sprasowanie tkaniny polega na usunięciu zagnieceń poprzez działanie wysokiej temperatury i ciśnienia, co ma na celu poprawę estetyki i wyglądu odzieży. Chociaż ten proces może chwilowo wygładzić materiał, nie wpływa na jego właściwości strukturalne ani na zapobieganie kurczeniu się w przyszłości. Z kolei zaprasowanie to technika, która ma na celu nadanie tkaninie pożądanych kształtów i linii, co również nie rozwiązuje problemu kurczenia. Odprasowanie, jak sama nazwa wskazuje, służy do usuwania zagnieceń po praniu, ale również nie jest w stanie zminimalizować przyszłych zmian wymiarowych. W praktyce, wiele osób może mylić te procesy z dekatyzowaniem, co prowadzi do błędnych wniosków. Podstawowym błędem myślowym jest przekonanie, że jedynie estetyka tkaniny ma znaczenie, podczas gdy właściwości fizyczne materiałów są kluczowe dla ich funkcjonalności i trwałości. Niezrozumienie różnicy pomiędzy tymi procesami może skutkować nieodpowiednim przygotowaniem tkanin do dalszej obróbki i użytkowania.

Pytanie 15

Zbyt niski nacisk stopki skutkuje nieprawidłowościami występującymi podczas szycia, które polegają na

A. zrywaniu nici górnej

B. zrywaniu nitki dolnej

C. łamaniu igły

D. nieprawidłowym przesuwie materiału

Zrywanie nitki dolnej albo górnej czy łamanie igły to problemy, które czasem się zdarzają podczas szycia, ale one nie mają bezpośredniego związku z tym, że stopka nie dociska wystarczająco. Zrywanie nitki dolnej najczęściej wynika z błędnego nawleczenia maszyny lub znapinacza, który jest zbyt luźny. To prowadzi do zatorów i przerywania nici. Natomiast zrywanie nici górnej może pochodzić z nieodpowiedniego ustawienia napięcia, a także z użycia złych igieł czy nici. Łamanie igły też nie jest bezpośrednio związane z dociskiem stopki, tylko często z niewłaściwym doborem igły do materiału lub szyciem przez zbyt grubą warstwę. To nie jest dobre myślenie, żeby wszystkie problemy z szyciem przypisywać tylko jednemu czynnikowi, jakim jest docisk. Ważne jest, żeby rozumieć, jak te wszystkie rzeczy ze sobą współpracują i pamiętać o regularnej kontroli maszyny. To naprawdę dobra praktyka, żeby maszyna zawsze działała jak należy.

Pytanie 16

Oczka dzianin są podatne na prucie, dlatego w trakcie konfekcjonowania wyrobów dziewiarskich powinno się między innymi

A. poddawać stablizacji termicznej gotowe wyroby

B. zastosować operacje obróbki parowo-cieplnej

C. starannie zszywać oraz obrzucać brzegi szwów

D. używać maszyn szyjących z nieelastycznymi ściegami

Wybór innych opcji, jak np. stabilizacja termiczna, obróbka parowo-cieplna czy stosowanie nieelastycznych ściegów, tak naprawdę nie rozwiązuje problemu prucia się oczek w dzianinie. Stabilizacja może pomóc w odporności na deformacje, ale nie załatwia problemu prucia, które zazwyczaj wynika z kiepskiego wykończenia szwów. Z kolei obróbka parowo-cieplna głównie ustawia kształt materiału, ale nie chroni krawędzi przed strzępieniem. Właściwe szycie krawędzi i ich obrzucanie to dużo lepsze sposoby na zapewnienie trwałości. Chociaż użycie nieelastycznych ściegów może wzmocnić szwy, to dla dzianin, które są elastyczne, może to prowadzić do nieprzyjemnej sztywności i ograniczenia ruchu, co negatywnie wpływa na komfort noszenia. Kluczem jest zrozumienie właściwości materiałów i podejście do szycia i obróbki krawędzi, żeby zapewnić, że produkty tekstylne będą trwałe.

Pytanie 17

Kołnierz, którego budowa opiera się na wykreślonym kącie prostym, to kołnierz

A. marynarski

B. koszulowy na stójce

C. szalowy

D. okrągły be-be

Kołnierze okrągłe be-be, marynarskie oraz szalowe nie są oparte na konstrukcji kąta prostego, co czyni je nieodpowiednimi w kontekście tego pytania. Kołnierz okrągły be-be ma zaokrąglony kształt, co sprawia, że jego krawędzie nie są ustawione prostopadle do siebie. Tego typu kołnierz często stosuje się w odzieży casualowej i nieformalnej, co nie odpowiada wymaganiom formalnych okazji. Kołnierz marynarski z kolei, mimo że może być uznawany za elegancki, również nie opiera się na kącie prostym, a jego charakterystyczny kształt i sposób noszenia są bardziej związane z odzieżą żeglarską i casualową. Warto zwrócić uwagę na to, że marynarski kołnierz ma tendencję do rozchodzenia się na boki, co nie sprzyja formalności. Kołnierz szalowy, będący bardziej swobodnym stylem, charakteryzuje się brakiem klasycznych krawędzi, co także wyklucza go z kontekstu kołnierza opartego na kącie prostym. Te błędne koncepcje wynikają często z braku zrozumienia technicznych aspektów konstrukcji odzieżowej oraz norm obowiązujących w modzie formalnej. W praktyce, nieodpowiedni dobór kołnierza może prowadzić do nieefektywnego wizerunku oraz braku spójności w stylizacji, co jest szczególnie istotne w kontekście profesjonalnych sytuacji.

Pytanie 18

Jakim symbolem oznaczony jest punkt pomiarowy znajdujący się na brzegu kości promieniowej po stronie bocznej?

A. Nv

B. Hv

C. Rv

D. Bv

Wybór odpowiedzi Hv, Bv lub Rv jest niepoprawny, ponieważ żaden z tych symboli nie odnosi się do brzegu kości promieniowej od strony bocznej. Odpowiedzi te mogą wynikać z nieporozumień dotyczących oznaczenia punktów pomiarowych w anatomii. W przypadku oznaczeń symbolicznych, każda litera ma przypisane konkretne znaczenie i odnosi się do ściśle określonych lokalizacji anatomicznych. Na przykład, odpowiedź Hv mogłaby sugerować inną lokalizację, być może odwołując się do kości łokciowej lub innego obszaru ciała, co byłoby całkowicie mylne w kontekście zadania. Bv i Rv również mogą być mylnie interpretowane, jednak ich zastosowanie jest ograniczone i nie odnosi się bezpośrednio do kości promieniowej. Często błędy te wynikają z niezrozumienia anatomii kończyny górnej oraz jej struktur, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Kluczowe jest, aby w takich sytuacjach odwoływać się do schematów anatomicznych oraz literatury fachowej, aby precyzyjnie zrozumieć, które symbole są odpowiednie w kontekście danej kości. Zrozumienie tych aspektów jest niezbędne dla właściwej interpretacji danych i skutecznego zastosowania wiedzy w praktyce klinicznej.

Pytanie 19

Jaka jest najwyższa temperatura, w jakiej można prasować sukienkę wykonaną z jedwabiu?

A. 150°C

B. 200°C

C. 110°C

D. 130°C

Wybór zbyt wysokich temperatur prasowania, takich jak 130°C, 150°C czy 200°C, wynika z błędnych założeń na temat właściwości materiałów i ich odporności na ciepło. Wiele osób myli wytrzymałość jedwabiu z innymi tkaninami, co może prowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń. Przykładowo, wybór 130°C może wydawać się rozsądny, jednak jest to temperatura, która zaczyna wchodzić w strefę ryzykowną dla delikatnych włókien jedwabiu, które zaczynają się topnieć w temperaturze powyżej 110°C. Jeszcze gorsze jest podejście związane z temperaturami 150°C i 200°C, które są zdecydowanie zbyt wysokie dla tego typu tkaniny. Użycie tak wysokiej temperatury często prowadzi do zniszczenia struktury włókien, co objawia się nie tylko przypaleniem, ale również nieodwracalnym odbarwieniem i utratą elastyczności materiału. Takie błędne podejścia do prasowania wynikają z braku wiedzy na temat odpowiednich praktyk pielęgnacyjnych. Kluczowe jest również, aby zrozumieć, że różne tkaniny wymagają różnego podejścia w obróbce, co jest podstawą skutecznego prasowania i dbałości o odzież. Zachowanie odpowiednich temperatur i metod prasowania jest istotne, aby przedłużyć żywotność odzieży wykonanej z delikatnych materiałów.

Pytanie 20

Górna nić łamie się przy szyciu na maszynie stębnowej, ponieważ

A. nić górna tworzy pętelki pod zszywaną warstwą materiałów

B. docisk stopki na płytce jest zbyt mały

C. bębenek jest źle nawleczony

D. naprężenie górnej nici jest zbyt duże

Zarządzanie parametrami maszyny do szycia wymaga zrozumienia różnych przyczyn problemów, które mogą występować podczas szycia. Nawlekanie bębenka w sposób niewłaściwy może rzeczywiście prowadzić do problemów, jednak nie jest to bezpośrednia przyczyna zrywania nici górnej. W przypadku niewłaściwego nawlekania, można spodziewać się, że nić górna będzie się plątać lub nie przechodzić prawidłowo przez system prowadzenia nici, co może skutkować innymi problemami, ale niekoniecznie zerwaniem nici z powodu zbyt dużego naprężenia. Docisk stopki do płytki również odgrywa ważną rolę w jakości szycia, jednak zbyt mały docisk nie spowoduje zerwania nici górnej, lecz może prowadzić do przesuwania się materiału, co z kolei może wpłynąć na równomierność szwu. Pętelkowanie nici górnej pod zszywaną warstwą materiałów to jeszcze inna kwestia, która dotyczy nieprawidłowego ustawienia naprężenia lub nieodpowiedniego typu materiału. Kluczowe jest zrozumienie, że aby uniknąć problemów z zerwaniem nici, należy przede wszystkim skupić się na precyzyjnym ustawieniu naprężenia nici górnej, dostosowanego do rodzaju materiału oraz warunków szycia. W praktyce, nieprawidłowa analiza objawów może prowadzić do błędnych konkluzji, dlatego tak istotne jest, by każdy z parametrów maszyny był właściwie skonfigurowany i przetestowany przed rozpoczęciem szycia.

Pytanie 21

Która z poniższych przyczyn nie przyczynia się do łamania igły podczas szycia?

A. Niewłaściwe umiejscowienie bębenka w mechanizmie chwytacza

B. Zbyt cienka igła

C. Zbyt wysokie napięcie górnej nitki

D. Niewłaściwe nawinięcie dolnej nitki na szpuleczkę bębenka

Zbyt duże napięcie nitki górnej, niewłaściwe założenie bębenka w mechanizmie chwytacza oraz zbyt cienka igła to powszechne przyczyny, które mogą prowadzić do łamania się igły. Napięcie nitki górnej jest kluczowym czynnikiem w procesie szycia, ponieważ zbyt mocne napięcie powoduje, że igła jest narażona na nadmierne obciążenie podczas wbijania się w materiał. Może to skutkować nie tylko złamaniem igły, ale również uszkodzeniem materiału. Właściwe ustawienie bębenka jest równie istotne, ponieważ niewłaściwe umiejscowienie bębenka prowadzi do nierównomiernego przesuwania się nitki, co powoduje, że igła nie porusza się płynnie, co zwiększa ryzyko jej złamania. Zbyt cienka igła również nie jest przystosowana do dużego obciążenia, jakie może wystąpić podczas szycia grubych materiałów, co również może przyczynić się do jej pęknięcia. W praktyce, aby minimalizować ryzyko łamania igieł, niezbędne jest regularne sprawdzanie napięcia oraz dobieranie odpowiednich rodzajów igieł do materiałów, co jest zalecane w standardach branżowych.

Pytanie 22

Uzyskiwanie modelowych form odzieży przez przypinanie materiału na właściwie przygotowanym manekinie lub sylwetce ludzkiej nazywa się modelowaniem

A. według siatki konstrukcyjnej

B. w oparciu o formę konstrukcyjną

C. technologicznym

D. przestrzennym

Niepoprawne odpowiedzi na to pytanie wiążą się z nieprecyzyjnym rozumieniem pojęć związanych z modelowaniem odzieży. Podejście oparte na siatce konstrukcyjnej odnosi się do klasycznego rysowania wzorów na płasko, które później są przenoszone na tkaninę. Chociaż ten proces jest kluczowy w konstrukcji odzieży, nie uwzględnia on przestrzennego aspektu formowania materiału. Technologiczne modelowanie z kolei skupia się na aspektach produkcji i technologii wytwarzania ubrań, a nie na kształtowaniu materiału na manekinie, co jest podstawą modelowania przestrzennego. Odpowiedź dotycząca formy konstrukcyjnej wskazuje na wytyczne dotyczące tworzenia wzorów, jednak również nie odnosi się do praktyki bezpośredniego kształtowania tkaniny na figurze. Typowym błędem jest mylenie tych różnych metod, co prowadzi do nieprecyzyjnych wniosków. W rzeczywistości, modelowanie przestrzenne jest wyjątkowym procesem, który integruje zarówno umiejętności manualne, jak i techniczne, skutkując odzieżą, która nie tylko dobrze wygląda, ale również doskonale pasuje do sylwetki. W praktyce, projektanci mody muszą być świadomi różnic między tymi pojęciami, aby skutecznie tworzyć nowe kolekcje oraz dostosowywać je do indywidualnych potrzeb klientów.

Pytanie 23

Fartuch medyczny wykonany z bawełnianego perkalu powinien być prasowany w temperaturze

A. 110°C bez użycia pary

B. 150°C bez użycia pary

C. 180°C z użyciem pary

D. 200°C z użyciem pary

Prasowanie fartucha lekarskiego w temperaturze 180°C z użyciem pary może wydawać się właściwym wyborem, jednak w rzeczywistości jest to niewystarczająca temperatura do skutecznego usunięcia zagnieceń i zapewnienia higieny. W przypadku materiału, jakim jest bawełniany perkal, 180°C może nie pozwolić na efektywne działanie pary, co prowadzi do niedostatecznego wygładzenia tkaniny. Z kolei temperatura 150°C bez użycia pary jest zdecydowanie zbyt niska, aby uzyskać zadowalający efekt prasowania, co może skutkować utrzymującymi się zagnieceniami oraz problemami z estetyką fartucha. Prasowanie w temperaturze 110°C bez użycia pary jest wręcz nieakceptowalne w kontekście odzieży medycznej, ponieważ taka temperatura nie tylko nie jest wystarczająca do skutecznego prasowania, ale również może prowadzić do zagniecenia tkaniny oraz braku sterylności, co jest kluczowe w środowisku medycznym. Warto zwrócić uwagę na istotne różnice pomiędzy metodami prasowania i ich wpływem na jakość odzieży. W kontekście pracy w placówkach zdrowotnych, przestrzeganie standardów prasowania jest niezwykle ważne, aby zapewnić nie tylko schludny wygląd, ale przede wszystkim odpowiednią higienę i komfort użytkowania, co jest kluczowe w codziennej pracy personelu medycznego.

Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 26

Podczas modelowania kroju sukni damskiej w stylu princeska, gdzie powinna być przeniesiona zaszewka piersiowa?

A. podkroju pachy

B. podkroju szyi

C. ramienia

D. boku

Przeniesienie zaszewki piersiowej w modelowaniu sukni damskiej typu princeska na inne linie, takie jak bok, podkrój pachy czy podkrój szyi, wiąże się z fundamentalnymi błędami w projektowaniu. Ustanowione standardy w modzie wskazują, że zaszewki powinny być umiejscowione w strategicznych punktach, które odpowiadają anatomicznemu kształtowi ciała. Umieszczając zaszewkę na boku, ryzykujemy, że dekolt straci swój kształt, co prowadzi do nieestetycznego wyglądu górnej części sukni. Dodatkowo, zaszewka na podkroju pachy może powodować dyskomfort, ograniczając ruchomość oraz wpływając negatywnie na ogólną ergonomię odzieży, co jest sprzeczne z zasadami dobrego projektowania. Z kolei przeniesienie zaszewki na podkrój szyi jest nieefektywne, gdyż nie zapewnia odpowiedniego podparcia dla biustu, co jest kluczowe w sukni princesce, gdzie priorytetem jest elegancki kształt i dobre dopasowanie. Takie podejścia mogą być wynikiem błędnych założeń projektowych, które nie uwzględniają proporcji ciała oraz wymagań dotyczących odzieży. Dlatego ważne jest, aby w procesie modelowania korzystać z narzędzi oraz technik, które zgodne są z najlepszymi praktykami branżowymi, zapewniając wygodę i estetykę stworzonych wyrobów.

Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

Do wykonania spódnicy damskiej w warsztacie krawieckim wykorzystano
0,80 m gabardyny w cenie 50,00 zł za 1 mb
0,50 m podszewki w kosztach 10,00 zł za 1 mb
1 zamek w cenie 5,00 zł za 1 szt.
Całkowity koszt szycia spódnicy na podszewce wynosi 100 zł.
Jaka jest wartość kosztów bezpośrednich, która obejmuje wydatki na materiały, akcesoria krawieckie oraz koszt robocizny dla tej usługi?

A. 140,00 zł

B. 150,00 zł

C. 145,00 zł

D. 165,00 zł

Wybór niewłaściwych odpowiedzi może wynikać z kilku pomyłek w obliczeniach lub niepełnego zrozumienia, jak oblicza się koszty bezpośrednie w procesie produkcji odzieży. Koszt spódnicy składa się z różnych elementów, które należy uwzględnić, aby uzyskać dokładną wartość. Na przykład, jeśli ktoś pomylił ceny materiałów, może dojść do błędnych wniosków, co do całkowitych kosztów. Kluczowym aspektem jest zrozumienie, że każdy element materiału, jaki wykorzystujemy, ma swoją cenę za jednostkę metra lub sztukę. Również, jeśli ktoś zignoruje koszty robocizny, to może znacznie zaniżyć całkowity koszt usługi. W branży odzieżowej, gdzie precyzyjne kalkulacje finansowe wpływają na konkurencyjność, ważne jest, aby mieć jasność co do wszystkich kosztów, jakie ponosimy przy realizacji zlecenia. Przykładowo, zaniżenie kosztów materiałów lub robocizny może prowadzić do podejmowania decyzji, które nie są oparte na rzeczywistych danych, co w dalszej perspektywie może skutkować problemami finansowymi dla przedsiębiorstwa. Właściwa kalkulacja kosztów jest niezbędna do efektywnego zarządzania finansami i zapewnienia opłacalności działalności.

Pytanie 29

Fałdy występują w spódnicy, gdy podkrój na linii talii z przodu jest zbyt mały lub gdy spódnica jest za wąska w biodrach?

A. ukośne skierowane w stronę linii środka z tyłu

B. poziome z tyłu

C. ukośne skierowane w stronę linii środka z przodu

D. poziome z przodu

Wybór niewłaściwych odpowiedzi, takich jak "poziome w tyle" czy "ukośne zwrócone w kierunku linii środka tyłu lub przodu", pokazuje niezrozumienie zasad krawiectwa i anatomii sylwetki. Poziome fałdy w tyle spódnicy mogą być skutkiem innych problemów, np. niewłaściwego kroju w okolicach pośladków, ale nie są one bezpośrednio związane z wąskością spódnicy w biodrach czy niskim podkrojem w talii z przodu. Fałdy ukośne natomiast mogą powstawać w przypadku, gdy spódnica jest źle dopasowana w okolicach ud lub kolan. Zrozumienie, że fałdy powstają w wyniku niewłaściwego układu materiału na sylwetce, jest kluczowe dla projektantów odzieży. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków to brak analizy konstrukcji ubrania oraz jego interakcji z ciałem. W projektowaniu odzieży istotne jest uwzględnienie proporcji ciała oraz jego ruchów, co wymaga od projektanta znajomości zasad ergonomii oraz technik krawieckich. Zastosowanie dobrych praktyk, takich jak prototypowanie, testowanie kroju oraz dostosowywanie rozmiarów, jest kluczowe do unikania takich błędów w przyszłości.

Pytanie 30

Kołnierz typu be-be jest projektowany na podstawie

A. formy tyłu

B. form przodu i tyłu

C. formy przodu

D. wykreślnego kąta prostego

Wiele osób może pomyśleć, że kołnierz leżący be-be można modelować na podstawie wykreślnego kąta prostego, co może prowadzić do błędnych wyobrażeń o jego konstrukcji. W rzeczywistości, ten kąt prosty nie uwzględnia złożoności kształtów ludzkiego ciała i wymagań ergonomicznych. Ponadto, modelowanie kołnierza tylko na podstawie formy przodu lub tyłu może prowadzić do braku harmonii w sylwetce oraz ograniczenia swobody ruchów. Na przykład, formy przodu często mają inny kształt niż forma tyłu, co oznacza, że tylko jeden z tych elementów nie może dostarczyć pełnego obrazowania wymagań konstrukcyjnych. Typowym błędem jest również pomijanie wpływu materiału na sposób, w jaki kołnierz się układa; różne tkaniny mają różne właściwości, które wpływają na ostateczny kształt kołnierza. Niedostosowanie się do tych zasad prowadzi często do niewłaściwego dopasowania kołnierza, co nie tylko wpływa na estetykę, ale także na komfort użytkownika. W rezultacie kluczowym aspektem projektowania kołnierzy jest ich odpowiednie modelowanie w oparciu o kompleksowe zrozumienie zarówno formy przodu, jak i tyłu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży odzieżowej.

Pytanie 31

Poduszka krawiecka to narzędzie pomocnicze, które służy do prasowania

A. ukształtowanych części odzieży

B. materiału z pokryciem włóknistym

C. elementów o prostych liniach

D. materiałów o dużych powierzchniach

Poduszka krawiecka to super przydatne narzędzie, które ułatwia prasowanie różnych elementów odzieży. W szczególności sprawdza się przy rękawach, kołnierzykach i innych kształtnych częściach, gdzie tradycyjne prasowanie może być ciężkie. Dzięki niej można idealnie wymodelować kształt, bez obaw, że materiał się zniekształci. Przykładowo, prasując rękawy koszul, można łatwo pozbyć się zagnieceń i uzyskać ładny efekt. W profesjonalnym krawiectwie to wręcz standard, żeby korzystać z poduszek krawieckich. Moim zdaniem, to naprawdę podnosi jakość pracy i finalnych efektów, co ma spore znaczenie w branży odzieżowej.

Pytanie 32

Do cięcia na sekcje materiału o wysokości 300 mm należy użyć krajarki z ostrzem

A. tarcowym

B. taśmowym

C. pionowym

D. wielokątnym

Wybór krajarki taśmowej, wielokątnej lub tarczowej do rozkroju na sekcje o wysokości 300 mm nie jest optymalny z kilku powodów. Krajarki taśmowe, choć znane z dużej szybkości cięcia i zdolności do cięcia długich, cienkich materiałów, mogą nie zapewnić wymaganej precyzji w przypadku grubszych surowców, co prowadzi do nierównych krawędzi i marnotrawstwa materiału. Z kolei krajarki wielokątne, przeznaczone głównie do cięcia w nietypowe kształty, nie nadają się do standardowego rozkroju, gdzie istotna jest jednolitość i prostota cięcia. Natomiast krajarki tarczowe, mimo że są skuteczne w cięciu wzdłużnym, mają ograniczenia przy cięciu na wysokość, szczególnie przy materiałach o dużej grubości, co może skutkować niską jakością cięcia oraz zwiększonym ryzykiem uszkodzenia materiału. Wybierając odpowiednie narzędzie do cięcia, należy kierować się nie tylko jego parametrami technicznymi, ale także charakterystyką przetwarzanego materiału oraz wymogami produkcyjnymi. Zastosowanie niewłaściwego sprzętu może prowadzić do wysokich kosztów produkcji, a także problemów z jakością końcowego produktu, co z kolei może wpłynąć na satysfakcję klienta oraz reputację firmy.

Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 34

Wymień cechy charakterystyczne materiału stosowanego na podszewkę typu kolanówka?

A. O splocie atłasowym, barwnie tkana, przeważnie w szerokie białe oraz wąskie czarne paski

B. Lekka, o gładkiej powierzchni, wysokiej odporności na abrasion oraz na pot i zgniatanie

C. O splocie skośnym łamanym lub wzmacnianym, charakteryzująca się dużą odpornością na ścieranie

D. Gęsta, lekka, o splocie płóciennym, niskiej przesuwalności nitek oraz wysokiej wytrzymałości na wypychanie

Wszystkie inne odpowiedzi zawierają nieścisłości i błędne założenia dotyczące tkanin przeznaczonych na podszewki typu kolanówka. Opis tkaniny o splocie atłasowym jest mylący, ponieważ ten typ splotu, mimo że jest estetyczny, nie zapewnia wymaganej wytrzymałości i trwałości. Tkaniny atłasowe zazwyczaj mają gładką, połyskliwą powierzchnię, co czyni je niewłaściwymi do intensywnego użytkowania, gdzie odzież narażona jest na przetarcia i uszkodzenia. Ponadto, kolorowe paski mogą wpływać na funkcjonalność tkaniny, ponieważ mogą być mniej uniwersalne w zastosowaniach roboczych. Inna odpowiedź, mówiąca o tkaninie o dużej odporności na ścieranie, ale niezupełnie opisująca jej gęstość i rodzaj splotu, również jest niewłaściwa. Odporność to tylko jeden z aspektów, na który należy zwrócić uwagę; kluczowe jest, aby tkaniny były również lekkie i dobrze dopasowane do sylwetki. Tkaniny gęste, ale zbyt ciężkie, mogą ograniczać ruchy, co jest niepożądane. Wreszcie, błędne jest także twierdzenie, że tkaniny o splocie skośnym będą odpowiednie dla podszewki kolanówki, gdyż splot ten jest bardziej elastyczny i przeznaczony do innych zastosowań, takich jak odzież sportowa. Te nieporozumienia mogą prowadzić do niewłaściwego doboru materiałów w procesie produkcji odzieży, co w efekcie wpływa na komfort oraz trwałość wyrobów.

Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 36

W przemyśle produkcja wykrojów odzieżowych odbywa się na podstawie

A. rysunków modelowych wyrobów

B. wymagań technicznych, jakie muszą spełnić wyroby

C. rysunków układów szablonów

D. wymagań, jakie powinny spełniać użyte materiały

Produkcja wykrojów elementów odzieży w warunkach przemysłowych opiera się na rysunkach układów szablonów, które są kluczowym narzędziem w procesie tworzenia odzieży. Układ szablonów to zestaw precyzyjnych rysunków, które przedstawiają kształt i rozmieszczenie poszczególnych elementów odzieży na materiale. Dzięki nim możliwe jest efektywne wykorzystanie tkaniny oraz zwiększenie wydajności produkcji. W praktyce, poprawne zaprojektowanie układu szablonów ma na celu minimalizację odpadów materiałowych, co jest istotne zarówno z punktu widzenia kosztów, jak i zrównoważonego rozwoju. Przykładem zastosowania układów szablonów mogą być różne techniki krojenia, takie jak krojenie na ploterze, które wymaga precyzyjnych rysunków szablonów, aby osiągnąć optymalne rezultaty. W branży odzieżowej przestrzeganie standardów technicznych, takich jak ISO 13936 dotyczący wykrojów, jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości produktów oraz zadowolenia klientów.

Pytanie 37

Jaką operację technologiczną da się zrealizować przy pomocy maszyny szyjącej, używając ściegu łańcuszkowego prostego, jednonitkowego?

A. Wykonanie otworów na guziki

B. Przyszycie guzików

C. Zabezpieczenie krawędzi wykrojów

D. Fastrygowanie części odzieży

Obrzucenie krawędzi wykrojów, wykonanie dziurek odzieżowych oraz przyszycie guzików to operacje, które wymagają odmiennych technik szycia, a nie ściegu łańcuszkowego prostego, jednonitkowego. Obrzucenie krawędzi wykrojów zazwyczaj wymaga zastosowania ściegów overlockowych, które oferują wykończenie krawędzi materiału w sposób zabezpieczający przed strzępieniem oraz dający estetyczny wygląd. Te ściegi, wykonane na maszynach overlockowych, są przystosowane do pracy z wieloma nitkami, co zwiększa ich trwałość. W przypadku dziurek odzieżowych, konieczne jest użycie odpowiednich maszyn do dziurek, które wykonują ścieg z użyciem dwóch lub więcej nici, aby zapewnić trwałość i estetykę wykończenia. Przyszycie guzików również wymaga techniki, która zapewnia solidne połączenie, dlatego najczęściej stosuje się ścieg krzyżowy lub inne bardziej wytrzymałe ściegi, a nie ścieg łańcuszkowy, który może być niewystarczający pod względem wytrzymałości. Typowe błędy myślowe polegają na myleniu różnych zastosowań ściegów i niedocenianiu ich specyficznych właściwości, co prowadzi do wyboru niewłaściwej metody szycia.

Pytanie 38

W procesie modelowania formy przodu bluzki podstawowej, konstrukcyjną zaszewkę piersiową można umiejscowić w dowolnym punkcie na liniach konturowych, co zależy od

A. zdobień i detali

B. modelu, fasonu bluzki

C. szkicu bluzki

D. charakterystyki materiału

Przeniesienie zaszewki piersiowej w bluzce to ważna decyzja, bo to, jak bluzka będzie wyglądać i leżeć, zależy od fasonu. Na przykład, jeśli bluzka jest luźniejsza, to zaszewka może być gdzie indziej niż w bluzce dopasowanej, która ma za zadanie lepiej podkreślić biust. Zaszewka nie tylko sprawia, że materiał lepiej się układa, ale też wpływa na to, jak komfortowo coś się nosi. Moim zdaniem, dobrze dobrana zaszewka to klucz do ładnego kroju, który będzie fajnie wyglądać w różnych sytuacjach. Dlatego warto mieć na uwadze, że jak zmienia się model bluzki, to czasem trzeba też przesunąć zaszewkę, żeby wszystko wyglądało w porządku.

Pytanie 39

Aby poprawnie przygotować układ kroju na tkaninie z okrywą włosową, szablony powinny być umieszczone

A. w jednym kierunku; dozwolone są odchylenia od nitki prostej

B. w dwóch kierunkach, zaznaczona na szablonach nitka prosta musi być ustawiona równolegle do nitek osnowy

C. w dwóch kierunkach; dozwolone są odchylenia od nitki prostej

D. w jednym kierunku; zaznaczona na szablonach nitka prosta musi być ustawiona równolegle do nitek osnowy

Odpowiedź dotycząca ułożenia szablonów w jednym kierunku jest prawidłowa, ponieważ przy tkaninach z okrywą włosową kluczowe jest właściwe dopasowanie szablonów do kierunku nitek osnowy. Włosy tkaniny naturalnej, takie jak wełna, mają określony kierunek, w którym tkanina jest bardziej elastyczna i przyjemniejsza w dotyku. Ułożenie nitki prostej równolegle do nitek osnowy zapewnia, że szwy będą miały optymalną wytrzymałość, a obróbka tkaniny będzie łatwiejsza, co pozwala na uniknięcie problemów podczas szycia, jak rozciąganie czy deformacje. W praktyce, szczególnie w przypadku odzieży, nieprawidłowe ułożenie może prowadzić do wizualnych niedoskonałości, takich jak nierównomierne układanie się kroju. Dobre praktyki wskazują na konieczność starannego oznaczenia kierunku nitek na szablonach oraz jego przestrzegania podczas wykrawania. W przypadku odzieży, gdzie estetyka ma istotne znaczenie, takie podejście jest niezastąpione oraz zgodne z regulacjami technicznymi w branży odzieżowej.

Pytanie 40

Wskaż niezbędne pomiary krawieckie oznaczone symbolami do wykonania formy kamizelki damskiej.

A. ZWo, SyTy, SySvXp, SySvXpTp, RvNv, os, obt

B. ZWo, SyTy, SySvXp, SySvXpTp, opx, ot, os, obt

C. PcPl, XlXl, Zwo, ZUo, opx, ot, os, SySvXp, SyTy

D. SyTy, SySvXp, ZWo, SySvXpTp, opx, ot, obt, ou

Wybór niepoprawnych odpowiedzi wskazuje na brak zrozumienia kluczowych pomiarów niezbędnych do wykonania kamizelki damskiej. Wiele z wymienionych pomiarów w błędnych odpowiedziach, takich jak PcPl, XlXl, Zwo czy obt, nie jest powszechnie stosowanych w kontekście konstrukcji kamizelki. Przykładowo, PcPl to skrót, który nie odnosi się do standardowych pomiarów krawieckich, co może prowadzić do nieporozumień w procesie szycia. XlXl, podobnie, nie jest uznawanym pomiarem w branży. Z kolei nadmiar złożonych oznaczeń, jak SySvXpTp, może wprowadzać zamieszanie, jeśli nie są one prawidłowo zdefiniowane i zastosowane. Ważne jest, aby zrozumieć, że każdy pomiar ma swoją specyfikę i zastosowanie, a ich dobór powinien być przemyślany. Typowe błędy polegają na myleniu pomiarów lub ich niewłaściwej interpretacji, co prowadzi do źle dopasowanej odzieży. Rekomendowane jest, aby projektanci i krawcowe ściśle trzymali się standardowych pomiarów zatwierdzonych przez branżowe organizacje, co zapewnia wysoką jakość i zadowolenie klientów. Zrozumienie i umiejętność stosowania tych pomiarów jest kluczowa dla sukcesu w projektowaniu odzieży.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej