Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik stylista
  • Kwalifikacja: MOD.03 - Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych
  • Data rozpoczęcia: 26 marca 2025 06:50
  • Data zakończenia: 26 marca 2025 07:22

Egzamin niezdany

Wynik: 12/40 punktów (30,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jaką metodę stopniowania powinno się wykorzystać do stworzenia szablonów spódnicy podstawowej w rozmiarach 164/64/88 oraz 164/72/96 na podstawie wzoru tej spódnicy w rozmiarze 164/68/92?

A. Proporcjonalno-obliczeniową według obwodów przy stałym wzroście
B. Grupową
C. Proporcjonalno-obliczeniową według wzrostów przy stałym obwodzie
D. Promieniową
Wybór metody promieniowej jest niewłaściwy w kontekście sporządzania szablonów spódnicy, ponieważ ta metoda koncentruje się na zmianach promieniowych w kształcie odzieży bez uwzględniania różnic w obwodach. Technika ta jest bardziej odpowiednia do projektowania elementów odzieży o bardziej złożonych kształtach, takich jak kołnierze czy rękawy, gdzie zmiany w rozmiarze są bardziej dynamiczne i nieproporcjonalne. W przypadku stopniowania szablonów spódnicy, aby dostosować je do różnych obwodów w talii i biodrach, niezbędne jest wykorzystanie podejścia zakładającego proporcjonalne zmiany obwodów, co pozwala na uzyskanie lepszego dopasowania. Metoda proporcjonalno-obliczeniowa według wzrostów przy stałym obwodzie także nie jest odpowiednia, ponieważ nie odpowiada na potrzebę dostosowania obwodów, co jest kluczowe dla komfortu noszenia. Użycie podejścia grupowego również nie przynosi oczekiwanych rezultatów, gdyż skupia się na tworzeniu odzieży dla grupy ludzi z określonymi średnimi wymiarami, co nie uwzględnia indywidualnych różnic i wymagań. Powszechny błąd to zakładanie, że zmiany w wymiarach wzrostu wystarczą do odpowiedniego dopasowania, podczas gdy obwody odgrywają kluczową rolę w ergonomii odzieży. Dlatego istotne jest zastosowanie metodologii odpowiedniej do konkretnego kontekstu, co pozwoli uniknąć problemów z niedopasowaniem i dyskomfortem noszenia.

Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 3

Długość odcinka konstrukcyjnego SP, który określa głębokość pachy w siatce konstrukcyjnej bluzki damskiej, oblicza się na podstawie danych antropometrycznych

A. ZWo i obt
B. RvRv i SyTy
C. SyTy i SvXp
D. ZWo i opx
Wybór odpowiedzi, który opiera się na wymiarach ZWo i obt, RvRv i SyTy oraz SyTy i SvXp, jest nieuzasadniony w kontekście obliczania długości odcinka konstrukcyjnego SP na siatce konstrukcyjnej bluzki damskiej. Każdy z tych wymiarów, mimo że ma swoje miejsce w procesie projektowania odzieży, nie odnosi się bezpośrednio do głębokości pachy. ZWo, jako wymiar klatki piersiowej, jest kluczowy, jednak obt, czyli 'obwód bioder', nie jest związany z głębokością pachy i nie wpływa na układanie się bluzki w górnej partii. RvRv, z kolei, oznacza 'rozstaw ramion', a SyTy oraz SvXp to miary, które również nie mają bezpośredniego zastosowania w kontekście obliczania długości odcinka SP. Typowym błędem myślowym jest skupienie się na wymiarach, które są istotne w innych aspektach konstrukcji odzieży, takich jak szerokość ramion czy bioder, ale nie dotyczące bezpośrednio głębokości pachy. Właściwe podejście do wymiarów, które powinny być brane pod uwagę przy projektowaniu bluzek, opiera się na umiejętności identyfikacji, które z nich mają kluczowe znaczenie dla konkretnego elementu odzieży. Stąd konieczność ścisłego określenia, które miary powinny być użyte do precyzyjnego obliczenia długości odcinka SP.

Pytanie 4

Aby naszyć skórzane łatki na dziecięcych dżinsach, które przetarły się na wysokości kolan, należy: brakujące elementy zastąpić skórzanymi.

A. wykończyć brzegi łatek overlockiem, nafastrygować i nastębnować łatki na przody nogawek
B. spruć obręby, rozpruć szwy wewnętrzne oraz zewnętrzne, nastębnować łatki, zszyć i wykończyć nogawki
C. rozpruć szwy wewnętrzne i zewnętrzne, wyciąć część nogawek przednich, uzupełnić
D. rozpruć kawałki szwów wewnętrznych, nałożyć i nastębnować łatki, zszyć oraz wykończyć szwy
Wiele podejść do naprawy odzieży opartych na błędnych odpowiedziach zakłada różne metody, które nie są zgodne z najlepszymi praktykami w branży szycia. Na przykład, wykończenie krawędzi łatek overlockiem, jak sugeruje jedna z opcji, może być niewłaściwe w kontekście aplikacji na dżinsowe spodnie. Overlock jest stosowany głównie do obrębiania tkanin, a nie do trwałego przyszywania elementów, co może skutkować osłabieniem struktury materiału podczas codziennego użytkowania. Rozprucie szwów w sposób, który nie uwzględnia ich ponownego zszycia, może prowadzić do dodatkowych uszkodzeń i trudności w eksploatacji odzieży. Z kolei sprucie obrębów to nieefektywna technika, gdyż obręby nie są bezpośrednio związane z miejscem przetarcia, a ich usunięcie może osłabić całą nogawkę. Ponadto, jeśli chodzi o zszywanie i wykończenie szwów, brak precyzyjnego zakończenia szwów może skutkować ich strzępieniem, co nie tylko wpływa na estetykę, ale również na trwałość spodni. Kluczowe w naprawie odzieży jest stosowanie metod, które nie tylko przywracają funkcjonalność, ale także zapewniają długotrwały efekt wizualny i strukturalny. Dlatego ważne jest stosowanie wzorców szycia oraz technik, które są uznawane za standardy w branży, aby naprawy były skuteczne i estetyczne.

Pytanie 5

Wskaż niezbędne pomiary krawieckie oznaczone symbolami do wykonania formy kamizelki damskiej.

A. ZWo, SyTy, SySvXp, SySvXpTp, RvNv, os, obt
B. ZWo, SyTy, SySvXp, SySvXpTp, opx, ot, os, obt
C. SyTy, SySvXp, ZWo, SySvXpTp, opx, ot, obt, ou
D. PcPl, XlXl, Zwo, ZUo, opx, ot, os, SySvXp, SyTy
Wybór niepoprawnych odpowiedzi wskazuje na brak zrozumienia kluczowych pomiarów niezbędnych do wykonania kamizelki damskiej. Wiele z wymienionych pomiarów w błędnych odpowiedziach, takich jak PcPl, XlXl, Zwo czy obt, nie jest powszechnie stosowanych w kontekście konstrukcji kamizelki. Przykładowo, PcPl to skrót, który nie odnosi się do standardowych pomiarów krawieckich, co może prowadzić do nieporozumień w procesie szycia. XlXl, podobnie, nie jest uznawanym pomiarem w branży. Z kolei nadmiar złożonych oznaczeń, jak SySvXpTp, może wprowadzać zamieszanie, jeśli nie są one prawidłowo zdefiniowane i zastosowane. Ważne jest, aby zrozumieć, że każdy pomiar ma swoją specyfikę i zastosowanie, a ich dobór powinien być przemyślany. Typowe błędy polegają na myleniu pomiarów lub ich niewłaściwej interpretacji, co prowadzi do źle dopasowanej odzieży. Rekomendowane jest, aby projektanci i krawcowe ściśle trzymali się standardowych pomiarów zatwierdzonych przez branżowe organizacje, co zapewnia wysoką jakość i zadowolenie klientów. Zrozumienie i umiejętność stosowania tych pomiarów jest kluczowa dla sukcesu w projektowaniu odzieży.

Pytanie 6

Całkowity koszt uszycia garsonki w punkcie usługowym wynosi 185,00 zł. Do jej produkcji wykorzystano 2,50 m wełny, której cena za metr to 30,00 zł. Jaką kwotę stanowią wydatki na dodatki krawieckie oraz wynagrodzenie za pracę?

A. 155,00 zł
B. 170,00 zł
C. 125,00 zł
D. 110,00 zł
Pojawiające się błędne odpowiedzi mogą wynikać z nieprecyzyjnych obliczeń lub pomylenia różnych elementów kosztowych. Koszt uszycia garsonki wynoszący 185,00 zł odnosi się do całkowitych wydatków, które obejmują zarówno materiały, jak i robociznę. Obliczenia powinny zaczynać się od ustalenia kosztu tkaniny, który wynika z ceny za metr oraz ilości potrzebnej do uszycia. Przy cenie 30,00 zł za metr i zużyciu 2,50 m, całkowity koszt tkaniny to 75,00 zł. Czynnikiem, który może prowadzić do błędu, jest nieuwzględnienie wszystkich kosztów, co skutkuje zawyżeniem lub zaniżeniem obliczeń. Na przykład, jeżeli ktoś błędnie przyjmie koszt tkaniny jako 100,00 zł, mogłoby to prowadzić do obliczeń w stylu 185,00 zł - 100,00 zł = 85,00 zł, co jest niewłaściwe. Ponadto, ważne jest, aby uwzględnić, że dodatki krawieckie oraz robocizna są nieodłącznymi elementami procesu produkcji odzieży, a ich koszt zawsze należy obliczać na podstawie rzeczywiście poniesionych wydatków. Kluczowa jest tu precyzja w rachunkowości i umiejętność analizy kosztów, co jest fundamentalne w działalności krawieckiej oraz w szeroko pojętym zarządzaniu kosztami w biznesie.

Pytanie 7

Schemat linii konstrukcyjnych, w którym odcinki pomiędzy punktami oznaczonymi symbolami wyznaczają rozmiar odzieży, to

A. siatka konstrukcyjna
B. kształt konstrukcyjny
C. budowa odzieży
D. norma konstrukcji
Wybór odpowiedzi jak 'standard konstrukcji' może wskazywać na nieporozumienie dotyczące terminologii używanej w branży odzieżowej. Standard konstrukcji odnosi się do zbioru zasad i wymagań dotyczących projektowania oraz produkcji odzieży, ale nie jest to termin, który opisuje konkretny układ linii konstrukcyjnych. Forma konstrukcyjna z kolei odnosi się do ogólnych kształtów i sylwetek, które odzież może przyjmować, co również nie odpowiada definicji układu punktów i linii precyzujących wymiary. Konstrukcja odzieży to szerszy termin, który obejmuje wszystkie aspekty tworzenia odzieży, od kroju po wybór materiałów, i również nie odnosi się bezpośrednio do specyficznego układu linii konstrukcyjnych. Te pomyłki mogą wynikać z mylenia pojęć oraz niewłaściwego zrozumienia ich znaczenia w kontekście projektowania odzieży. W praktyce, aby skutecznie projektować odzież, konieczne jest zrozumienie, jak te różne terminologie funkcjonują w branży, co pozwala na dokładne rozróżnienie funkcji poszczególnych elementów procesu projektowego. Dlatego kluczowe jest zwracanie uwagi na precyzyjne definicje oraz ich zastosowanie w praktyce, aby unikać nieporozumień i błędnych toku myślowego.

Pytanie 8

Aby przekształcić damskie spodnie o wąskich nogawkach w model typu "dzwony", konieczne jest dodanie klinów od linii

A. bioder
B. krocza
C. kolana
D. łydki
Przeróbka spodni damskich o wąskich nogawkach na spodnie typu "dzwony" wymaga wstawienia klinów od linii kolan. Wstawianie klinów w tym miejscu pozwala na uzyskanie charakterystycznego poszerzenia nogawki, co jest istotnym elementem stylu dzwonów. W praktyce, kliny należy dokładnie wymierzyć, aby uzyskać pożądany efekt, co wymaga precyzyjnego określenia szerokości i długości klinów. Standardowe podejście obejmuje dodanie klinów o odpowiedniej szerokości na rozstawie kolan do dolnej części nogawki, co zapewnia równomierne rozłożenie materiału. Dobrym rozwiązaniem jest skorzystanie z materiału o podobnej elastyczności i gramaturze, aby nie zaburzyć ogólnej estetyki spodni. Wstawienie klinów od kolan jest praktyką stosowaną przez wielu krawców, co potwierdzają standardy branżowe, które zalecają tę metodę dla uzyskania właściwego kształtu i komfortu noszenia spodni typu dzwony.

Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 11

Jaki układ szablonów powinien być użyty dla podszewki spódnicy damskiej w dwóch rozmiarach?

A. Wielokierunkowy
B. Pojedynczy
C. Jednokierunkowy
D. Dwukierunkowy
Wybór układu szablonów, który nie jest dwukierunkowy, prowadzi do kilku istotnych problemów w kontekście produkcji odzieży. Odpowiedzi takie jak "pojedynczy", "jednokierunkowy" czy "wielokierunkowy" mogą wydawać się atrakcyjne, lecz w rzeczywistości nie odpowiadają specyfice tworzenia podszewki dla spódnicy w dwóch rozmiarach. Układ pojedynczy sugeruje, że szablon będzie używany tylko raz, co w przypadku dwóch rozmiarów spódnicy byłoby nieefektywne i wymagałoby wykonania osobnych szablonów dla każdego rozmiaru, co zwiększa czas produkcji oraz koszty materiałów. Z kolei układ jednokierunkowy oznaczałby, że szablon mógłby działać jedynie w jednym kierunku, co ograniczałoby możliwości dopasowania podszewki do różnych rozmiarów. Układ wielokierunkowy, mimo że może brzmieć jako bardziej elastyczna opcja, w praktyce prowadzi do chaosu w produkcji oraz trudności w zachowaniu precyzyjnych wymiarów między różnymi elementami odzieży. Kluczowym błędem w myśleniu jest założenie, że bardziej złożony układ zawsze przynosi korzyści; w rzeczywistości, uproszczenie procesu przy pomocy układu dwukierunkowego przynosi znacznie lepsze rezultaty w zakresie efektywności oraz jakości końcowego produktu.

Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 14

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 16

Aby pozbyć się fałd poprzecznych z tyłu bluzki pod kołnierzem, należy odpruć kołnierz oraz

A. wszyć go, zwiększając szerokość szwu
B. ściąć tył wzdłuż linii podkroju szyi i barków
C. wszyć go, zmniejszając szerokość szwu
D. odciąć krawędź podkroju kołnierza
Odpowiedzi sugerujące ścięcie krawędzi podkroju kołnierza, wszycie go z większą lub mniejszą szerokością szwu, czy też ścięcie krawędzi tyłu bluzki w sposób inny niż wzdłuż linii podkroju szyi i barków, opierają się na niewłaściwym zrozumieniu konstrukcji odzieży oraz chybionych założeniach odnośnie do problemu fałd poprzecznych. W przypadku ścięcia krawędzi podkroju kołnierza, można doprowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń materiału, co w konsekwencji może powodować błędne dopasowanie bluzki w obrębie kołnierza. Z kolei wszycie kołnierza z większą szerokością szwu nie usuwa nadmiaru materiału w tylnej części bluzki, co może zwiększyć ryzyko wystąpienia fałd, a także wpłynąć negatywnie na estetykę i komfort noszenia. Zmniejszenie szerokości szwu również nie jest właściwym rozwiązaniem, ponieważ w przypadku nadmiaru materiału nie rozwiązuje to problemu, a jedynie może spowodować dodatkowe problemy z układem materiału. Te błędne koncepcje opierają się na braku zrozumienia mechaniki dopasowania odzieży oraz roli, jaką odgrywają linie cięcia i konstrukcyjne właściwości materiału. W praktyce, każda zmiana w konstrukcji odzieży powinna być przemyślana i oparta na dokładnych pomiarach oraz analizie proporcji, co jest kluczowe dla uzyskania właściwego dopasowania i komfortu noszenia.

Pytanie 17

Szablon pojedynczy, symetryczny, dwukierunkowy obejmuje

A. elementy zestawu szablonów odzieżowych w różnych rozmiarach
B. połowy komponentów zestawu szablonów odzieżowych rozmieszczone w dwóch kierunkach
C. szablony wszystkich elementów konstrukcji odzieżowej
D. połowy komponentów zestawu szablonów odzieżowych
Odpowiedź wskazująca na szablony wszystkich elementów konstrukcyjnych wyrobu odzieżowego jest prawidłowa, ponieważ układ szablonów pojedynczy, symetryczny, dwukierunkowy powinien obejmować pełną gamę komponentów niezbędnych do skonstruowania odzieży. Takie podejście zapewnia, że każdy element, od podstawowych detali po bardziej złożone struktury, jest uwzględniony w procesie projektowania. W praktyce oznacza to, że projektant ma dostęp do pełnej dokumentacji i może tworzyć wzory, które są spójne pod względem estetycznym i funkcjonalnym. Ta metoda jest zgodna z najlepszymi praktykami w branży odzieżowej, gdzie kompletny zestaw szablonów pozwala na optymalizację procesu produkcji oraz łatwiejszą adaptację do różnych rozmiarów. Przykładowo, w przypadku produkcji kolekcji odzieżowej, użycie pełnego kompletu szablonów umożliwia efektywne skalowanie produkcji oraz minimalizuje ryzyko błędów w montażu, co w rezultacie przekłada się na wyższą jakość finalnego produktu.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 19

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 20

Aby uniknąć zmniejszania się odzieży podczas obróbki oraz używania, materiał należy poddać

A. sprasowaniu
B. dekatyzowaniu
C. odprasowaniu
D. zaprasowaniu
Dekatyzowanie to proces, który ma na celu minimalizowanie kurczenia się tkanin, co jest kluczowe w produkcji odzieży. Podczas tego procesu tkaniny są poddawane działaniu wysokiej temperatury i wilgoci, co powoduje, że włókna materiału ulegają wstępnemu skurczeniu. Dzięki temu, gdy odzież jest później prana lub suszona, zmiany wymiarowe są znacznie ograniczone. Dekatyzowanie jest szczególnie istotne w przypadku tkanin naturalnych, takich jak bawełna czy wełna, które są bardziej podatne na kurczenie. W branży tekstylnej stosuje się różne metody dekatyzowania, w tym parowanie oraz chemiczne przetwarzanie, co również wpływa na poprawę jakości tkaniny. Przykładami zastosowania dekatyzowania są produkcja odzieży, pościeli oraz innych tekstyliów, gdzie stabilność wymiarowa jest kluczowa dla zadowolenia klienta. Warto również zauważyć, że zgodnie z normami jakości ISO, proces dekatyzowania jest zalecany jako standardowa praktyka w produkcji tekstyliów, co potwierdza jego znaczenie w branży.

Pytanie 21

Jaki splot należy zastosować w dzianinie przeznaczonej na ściągacze do sportowej bluzy?

A. Lewoprawy.
B. Trykotowy.
C. Atłasowy.
D. Dwuprawy.
Dzianina wykonana splotem dwuprawym jest idealnym rozwiązaniem do produkcji ściągaczy w bluzach sportowych. Splot ten charakteryzuje się dużą elastycznością i odpornością na rozciąganie, co jest kluczowe w przypadku odzieży przeznaczonej do aktywności fizycznej. Dwuprawy splot zapewnia lepsze dopasowanie do ciała, co zwiększa komfort użytkowania oraz zapobiega deformacjom materiału w trakcie użytkowania. Przykładowo, w produkcji odzieży sportowej stosuje się dzianiny dwuprawne z materiałów takich jak bawełna, poliester czy elastan, co pozwala na uzyskanie optymalnych właściwości, takich jak oddychalność, elastyczność oraz trwałość. Warto również zwrócić uwagę na standardy branżowe, takie jak ISO 20743, które dotyczą właściwości dzianin i ich zastosowania w odzieży sportowej, co podkreśla znaczenie wyboru odpowiedniego splotu dla zapewnienia funkcjonalności i estetyki produktu.

Pytanie 22

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 24

Jakie maszyny wykorzystuje się do przyszywania karczka do przodu bluzki?

A. Fastrygówkę oraz stębnówkę
B. Podszywarkę oraz stębnówkę
C. Stębnówkę i szczepiarkę
D. Stębnówkę i overlock
Stębnówka i overlock to maszyny kluczowe w procesie doszywania karczka do przodu bluzki. Stębnówka, jako maszyna do szycia, zapewnia solidne i estetyczne połączenie materiałów, co jest niezbędne w przypadku detali takich jak karczek. Umożliwia wykonywanie szwów prostych o odpowiedniej wytrzymałości, co jest szczególnie ważne w miejscach narażonych na naprężenia. Overlock, z kolei, spełnia funkcję zabezpieczenia krawędzi materiałów, co zapobiega strzępieniu się tkanin. Użycie overlocka w tym procesie pozwala na uzyskanie estetycznego wykończenia, które jest zgodne z nowoczesnymi standardami krawieckimi. W praktyce, po doszyciu karczka do przodu bluzki, overlock jest zazwyczaj używany do zabezpieczenia krawędzi, co znacząco poprawia trwałość odzieży. Takie połączenie maszyn jest zgodne z dobrymi praktykami w branży odzieżowej, gdzie dbałość o detale i jakość wykonania jest kluczowa dla satysfakcji klienta.

Pytanie 25

Podczas szycia męskich spodni typu dżinsy zastosowano ścieg zygzakowy do

A. przestębnowania brzegów kieszeni naszywanych
B. mocowania wsparć na pasku
C. wykończenia wewnętrznych szwów
D. łączenia szwu w rejonie siedzenia
Wybór innych odpowiedzi wskazuje na niepełne zrozumienie roli, jaką odgrywa ścieg zygzakowy w szyciu spodni dżinsowych. Na przykład, wykończenie szwów wewnętrznych najczęściej odbywa się poprzez zastosowanie ściegu overlock, który zapewnia estetyczne i trwałe zabezpieczenie krawędzi materiału przed strzępieniem. Ten rodzaj wykończenia jest kluczowy dla trwałości odzieży, ale nie jest właściwym zastosowaniem dla ściegu zygzakowego. Z kolei przestębnowanie obrębów kieszeni nakładanych zwykle wiąże się z użyciem ściegu prostego, który daje czysty i estetyczny wygląd. Ścieg zygzakowy, chociaż elastyczny, nie jest preferowany w tych obszarach, gdyż może nie dawać pożądanego efektu wizualnego. Ponadto, łączenie szwu siedzeniowego również wymaga dużej precyzji, gdzie lepszym rozwiązaniem są mocne ściegi proste, które zapewniają stabilność. W rezultacie, mylenie zastosowań różnych technik szycia prowadzi do niewłaściwego wyboru szwów, co może wpłynąć na ogólną jakość i trwałość wykonania odzieży. Kluczowym elementem w procesie szycia jest zrozumienie, które techniki najlepiej pasują do konkretnego miejsca i funkcji, co jest niezbędne dla uzyskania wysokiej jakości efektów końcowych.

Pytanie 26

W damskiej spódnicy o krótkim kroju wykonanej z grubej tkaniny wełnianej należy zastosować obręb

A. podwinięty jeden raz i przestębnowany
B. podwinięty dwa razy i podszyty kryto
C. wykończony overlockiem i przestębnowany
D. wykończony overlockiem i podszyty kryto
Wykończenie spódnicy damskiej uszytej z grubej tkaniny wełnianej za pomocą overlocka i podszewki krytej to najlepszy sposób na zapewnienie estetyki oraz trwałości. Overlock, stosowany w tym przypadku, umożliwia zabezpieczenie brzegu materiału przed strzępieniem, co jest szczególnie istotne w przypadku tkanin wełnianych, które mogą się łatwo mechacić. Wykończenie kryte, zastosowane w metodzie podszywania, zapewnia gładkie wykończenie wewnętrznej strony odzieży, co zwiększa komfort noszenia i estetykę produktu finalnego. Dodatkowo, takie podejście spełnia standardy branżowe dotyczące jakości szycia odzieży, co jest istotne dla profesjonalnych krawców. Praktyczne przykłady zastosowania tej techniki obejmują produkcję odzieży formalnej, gdzie szczególnie ważne jest, aby szwy były niewidoczne i nie powodowały dyskomfortu podczas noszenia. Taki sposób wykończenia jest powszechnie stosowany w branży mody, podkreślając dbałość o detale i jakość wykonania.

Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 28

Aby wykroić elementy z pojedynczych warstw materiału, należy zastosować

A. maszynę krojcza z nożem taśmowym
B. krajarkę z nożem okrągłym
C. elektryczne nożyce tarczowe
D. mechaniczny ciąg krojczy
Wybór nieodpowiednich narzędzi do cięcia materiałów może prowadzić do wielu problemów w produkcji. Mechaniczny ciąg krojczy, który jest jednym z wymienionych narzędzi, nie jest przeznaczony do cięcia pojedynczych warstw materiału, a jego działanie polega na przesuwaniu materiałów w procesie obróbczych. Zastosowanie tego typu urządzeń może prowadzić do nieprecyzyjnego wykroju oraz zwiększonego zużycia materiału. Z kolei maszyna krojcza z nożem taśmowym jest bardziej dostosowana do cięcia większych ilości materiału lub grubych warstw, co nie jest praktyczne w przypadku pojedynczych warstw. Takie maszyny wymagają przy tym większej siły i mogą generować dodatkowe napięcia w materiale. Krajarka z nożem okrągłym, choć bywa używana w niektórych zastosowaniach, również nie jest optymalnym rozwiązaniem do cięcia pojedynczych warstw, ponieważ może powodować zniekształcenia krawędzi. W efekcie, wybór niewłaściwego narzędzia do danego zadania nie tylko obniża jakość końcowego produktu, ale również zwiększa ryzyko strat materiałowych i podnosi koszty produkcji. Kluczowe jest zrozumienie, jakie narzędzie jest odpowiednie w danym kontekście, aby uniknąć tych problemów.

Pytanie 29

Możliwość identyfikacji składu surowcowego tkanin można uzyskać poprzez analizę koloru nici w krajce. Wełnę oraz włókna wełniane oznacza się przy pomocy nici w kolorze

A. czerwonym
B. niebieskim
C. zielonym
D. żółtym
Wybierając żółty, zielony lub czerwony jako kolory oznaczające wełnę, można napotkać kilka fundamentalnych nieporozumień dotyczących klasyfikacji materiałów tekstylnych. Przede wszystkim, każdy z tych kolorów nie został zatwierdzony przez odpowiednie standardy branżowe dotyczące identyfikacji włókien. W branży tekstylnej, kolory nitek zostały ustandaryzowane, aby zapewnić jednolitość i ułatwić komunikację między producentami i konsumentami. Żółty jest często mylony z innymi rodzajami włókien, a jego zastosowanie w kontekście wełny nie ma uzasadnienia. Zielony, chociaż używa się go do oznaczenia niektórych włókien syntetycznych, nie ma żadnego związku z naturalnymi włóknami, jakimi jest wełna. Czerwony może być używany w odniesieniu do innych rodzajów tkanin, jednak jego przypisanie do wełny jest całkowicie błędne. Przyczyną tych nieporozumień może być brak znajomości ogólnych zasad klasyfikacji włókien tekstylnych i ich właściwości. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe, ponieważ niewłaściwe oznaczenie materiałów prowadzi do nieporozumień w zakresie pielęgnacji, konserwacji oraz możliwości zastosowania. Dlatego niezwykle ważne jest, aby osoby pracujące w branży tekstylnej znały odpowiednie standardy oraz praktyki, które pomogą im unikać takich błędów.

Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 31

Podaj wymiary ciała, oznaczone symbolami, które są konieczne do stworzenia krótkich spodni damskich?

A. ZWo, ZTv, ZUo, obt, ot
B. ZWo, ZMv, TKo, obt, ou
C. ZTv, ZMv, TvHv obt, ok
D. ZTv, ZUo, ZKo, ou, ot
Wybór niewłaściwych wymiarów do produkcji krótkich spodni damskich może prowadzić do wielu problemów, zarówno w zakresie dopasowania, jak i komfortu użytkowania. Odpowiedzi, które nie uwzględniają ZWo, ZTv, ZUo, obt i ot, pomijają kluczowe aspekty, które wpływają na końcowy efekt odzieży. Na przykład, wybór ZMv (wymiary w biodrach) zamiast ZTv nie uwzględnia różnic w proporcjach ciała kobiety, co może skutkować niewłaściwym dopasowaniem w okolicy bioder. W podobny sposób, wymiary TKo (wymiary kolana) czy TvHv (długość nogawki) mogą mieć zastosowanie w przypadku długich spodni, lecz są zbędne przy projektowaniu krótkich spodni, gdzie kluczowe są bardziej szczegółowe pomiary ud i talii. Wiele osób popełnia błąd, koncentrując się na ogólnych wymiarach, zamiast na precyzyjnych danych, które odpowiadają indywidualnym cechom sylwetki. W branży odzieżowej, ignorowanie standardowych wymiarów ciała, które odpowiadają konkretnej odzieży, jest typowym błędem, który może prowadzić do niezadowolenia klienta oraz zwiększać ilość zwrotów. Właściwy proces pomiaru oraz zastosowanie uznawanych standardów jest niezwykle istotne dla uzyskania satysfakcjonującego efektu końcowego, który będzie zarówno estetyczny, jak i funkcjonalny.

Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 34

Jaki pomiar krawiecki wykonuje się z punktu ramiennego do bocznego punktu rylcowego?

A. Łuk długości pleców
B. Łuk szerokości barków
C. Łuk długości kończyny górnej
D. Łuk szerokości przodu przez piersi
Wybór odpowiedzi związanej z łukiem szerokości przodu przez piersi, łukiem szerokości barków czy łukiem długości pleców wskazuje na niedostateczne zrozumienie podstawowych pomiarów krawieckich. Łuk szerokości przodu przez piersi odnosi się do pomiaru na szerszej części klatki piersiowej, co jest istotne przy projektowaniu odzieży, ale nie związane jest z pomiarem długości rękawa. Ten pomiar jest kluczowy w kontekście dopasowania odzieży w okolicy piersi, ale nie ma zastosowania w kontekście długości kończyny górnej. Podobnie, łuk szerokości barków jest mierzony od jednego barku do drugiego, co służy do określenia szerokości górnej części odzieży, ale nie obejmuje pomiaru od ramienia do rylca bocznego. Z kolei łuk długości pleców dotyczy pomiaru od podstawy szyi do talii, co jest użyteczne przy projektowaniu pleców odzieży, ale także nie odnosi się do długości rękawów. Te nieprawidłowe odpowiedzi mogą wynikać z pomylenia różnych obszarów ciała oraz ich zastosowania w kontekście krawiectwa. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych pomiarów ma swoje specyficzne zastosowania, a pomiar długości kończyny górnej jest unikalny w kontekście dokładnego dopasowania rękawów. Właściwe rozróżnienie tych pomiarów jest fundamentalne dla osiągnięcia wysokiej jakości wykonania odzieży, co jest kluczowe w branży odzieżowej.

Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 36

Poduszka krawiecka to narzędzie pomocnicze, które służy do prasowania

A. materiałów o dużych powierzchniach
B. elementów o prostych liniach
C. ukształtowanych części odzieży
D. materiału z pokryciem włóknistym
Poduszka krawiecka to super przydatne narzędzie, które ułatwia prasowanie różnych elementów odzieży. W szczególności sprawdza się przy rękawach, kołnierzykach i innych kształtnych częściach, gdzie tradycyjne prasowanie może być ciężkie. Dzięki niej można idealnie wymodelować kształt, bez obaw, że materiał się zniekształci. Przykładowo, prasując rękawy koszul, można łatwo pozbyć się zagnieceń i uzyskać ładny efekt. W profesjonalnym krawiectwie to wręcz standard, żeby korzystać z poduszek krawieckich. Moim zdaniem, to naprawdę podnosi jakość pracy i finalnych efektów, co ma spore znaczenie w branży odzieżowej.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 38

Jaką maszynę można wykorzystać do tymczasowego łączenia wkładów nośnych w przednich częściach marynarek męskich?

A. Pikówkę
B. Zygzakówkę
C. Fastrygówkę
D. Ryglówkę
Fastrygówka to maszyna, która jest naprawdę przydatna w przemyśle odzieżowym. Używamy jej do tymczasowego łączenia różnych elementów odzieży, co daje nam możliwość dokładnego dopasowania i kontroli kształtu. Jak chodzi o przody marynarek męskich, to fastrygówka jest kluczowa, bo pozwala na delikatne zszycie tkanin. To ważne, bo zanim krawiec zdecyduje się na ostateczne zszycie, może precyzyjnie poprawić wszelkie niedociągnięcia. W praktyce często korzysta się z fastrygówki w miejscach, gdzie musimy zwrócić szczególną uwagę, jak klapy, ramiona czy guziki. Dobrze zrobiona fastryga zmniejsza ryzyko zniekształceń materiału i pozwala na lepsze wykończenie. W branży odzieżowej powszechnie uznaje się, że stosowanie fastrygówki na początku szycia naprawdę zwiększa jakość i efektywność produkcji.

Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 40

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.