Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi
Data rozpoczęcia: 6 czerwca 2025 01:22
Data zakończenia: 6 czerwca 2025 01:57

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zysk energetyczny anteny definiuje się jako stosunek

A. maksymalnej wartości natężenia pola generowanego przez antenę do wartości minimalnej

B. minimalnej wartości natężenia pola generowanego przez antenę do wartości maksymalnej

C. gęstości mocy emitowanej przez antenę w danym kierunku do gęstości mocy emitowanej przez antenę izotropową, przy założeniu, że obie anteny otrzymują tę samą moc P

D. gęstości mocy emitowanej przez antenę izotropową w określonym kierunku do gęstości mocy emitowanej przez antenę, przy założeniu, że obie anteny otrzymują tę samą moc P

Wielu użytkowników myli pojęcia związane z zyskiem energetycznym anteny, co może prowadzić do nieporozumień w zakresie projektowania i analizy systemów komunikacyjnych. Odpowiedzi, które wskazują na stosunek wartości maksymalnej do minimalnej natężenia pola, pomijają istotny aspekt porównania z anteną izotropową, która jest standardowym odniesieniem w tej dziedzinie. Wskaźniki te mogą nie odzwierciedlać rzeczywistej efektywności anteny, ponieważ nie uwzględniają one warunków, w jakich antena jest testowana. Typowe błędy myślowe wynikają z niechęci do zrozumienia, że zysk energetyczny nie jest jedynie prostym porównaniem amplitudy sygnału, ale bardziej złożonym stosunkiem gęstości mocy w kontekście specyficznych kątów promieniowania. Ponadto, niewłaściwe zrozumienie tego zagadnienia może prowadzić do projektowania anten z błędnymi parametrami, co w rezultacie może obniżyć jakość sygnału oraz zwiększyć straty energochłonności. W praktyce, dobrym podejściem jest stosowanie symulacji komputerowych oraz pomiarów w rzeczywistych warunkach, aby uzyskać dokładniejsze dane na temat zysku energetycznego oraz możliwości anteny, co jest zgodne z najnowszymi standardami branżowymi.

Pytanie 2

Zainstalowanie usługi infolinii w centrali abonenckiej wymaga właściwej konfiguracji

A. funkcji DISA w tej centrali

B. funkcji automatycznej dystrybucji ruchu ACD

C. czasów realizacji upgrade karty SYS

D. karty PRA (30B+D) w tej centrali

Ustawienie usługi infolinii w centrali abonenckiej jest kluczowe dla zapewnienia efektywnej komunikacji z klientami. Funkcja DISA (Direct Inward System Access) umożliwia dzwoniącym na infolinię dostęp do wewnętrznych zasobów systemu telekomunikacyjnego bezpośrednio z zewnątrz. Dzięki tej funkcji abonenci mogą korzystać z wielu opcji, takich jak przekierowanie połączeń czy uzyskiwanie dostępu do odpowiednich działów. Przykładowo, klient dzwoniący na infolinię może wprowadzić swój numer PIN, aby uzyskać dostęp do swojego konta, co znacząco usprawnia proces obsługi. DISA jest stosowana w standardach telekomunikacyjnych, takich jak ISDN, a jej konfiguracja powinna być zgodna z dobrymi praktykami, aby zapewnić bezpieczeństwo oraz niezawodność systemu. Właściwe wdrożenie DISA nie tylko poprawia wrażenia użytkowników, ale również optymalizuje wewnętrzne procesy obsługi klienta.

Pytanie 3

Kabel, który nosi symbol HTKSH, jest kablem telefonicznym?

A. lokalnym

B. stacyjnym

C. instalacyjnym

D. końcowym

Rozważając inne typy kabli telefonicznych, warto zrozumieć, dlaczego niektóre z tych odpowiedzi wydają się atrakcyjne, ale są niepoprawne w kontekście kabla HTKSH. Kabel miejscowy sugeruje, że jest przeznaczony do lokalnych połączeń o niewielkim zasięgu. Jednak w przypadku kabli stacyjnych chodzi o bardziej zaawansowane połączenia w ramach systemu telekomunikacyjnego, które wymagają większego zasięgu i jakości przesyłanego sygnału. W kontekście kabli instalacyjnych można zauważyć, że są one używane w fazie instalacji, ale nie obejmują specyficznych wymagań, jakie posiada kabel stacyjny, który jest zaprojektowany do pracy w określonych warunkach w stacjach telefonicznych. Z kolei kabel zakończeniowy jest używany na ostatnim etapie połączeń, gdzie łączy konkretne urządzenia z siecią, jednak nie spełnia on roli kabli stacyjnych, które są kluczowe dla centralizacji połączeń w systemach telekomunikacyjnych. Typowe błędy myślowe prowadzące do zamiany tych terminów wynikają z niedostatecznego zrozumienia architektury systemów telekomunikacyjnych oraz różnorodności zastosowań poszczególnych typów kabli. Różnice te są istotne i mają kluczowe znaczenie dla efektywności i jakości systemów telekomunikacyjnych."

Pytanie 4

MPLS (Multiprotocol Label Switching) to technologia, która polega na

A. przełączaniu etykiet

B. przełączaniu łączy

C. trasowaniu ramek

D. kolejkowaniu pakietów

Wybór opcji dotyczących kolejkowania ramek, przełączania łączy czy trasowania pakietów może wynikać z niepełnego zrozumienia zasad działania technologii MPLS. Kolejkowanie ramek to proces zarządzania kolejnością wysyłania ramek w sieci, co ma na celu optymalizację wykorzystania pasma, ale nie odnosi się bezpośrednio do zasady działania MPLS. Przełączanie łączy również nie jest poprawnym określeniem dla MPLS. Ta technologia nie polega na bezpośrednim przełączaniu łączy, lecz na wykorzystywaniu etykiet do szybkiego i wydajnego przesyłania pakietów. Trasowanie pakietów, z drugiej strony, odnosi się do klasycznego sposobu przesyłania danych w sieciach opartych na protokole IP, gdzie każdy pakiet jest analizowany na podstawie jego adresu docelowego. W technologii MPLS jednak znaczenie mają etykiety, które są przypisywane pakietom w momencie ich wejścia do sieci. Wybierając te alternatywne odpowiedzi, można wpaść w pułapkę myślenia, że MPLS działa na zasadach znanych z tradycyjnych sieci IP, co jest mylące. Ważne jest, aby zrozumieć, że MPLS wprowadza nową warstwę abstrakcji w zarządzaniu ruchem sieciowym, co znacząco różni się od klasycznych metod, i to właśnie sprawia, że jest ono tak wydajne i elastyczne w zastosowaniu.

Pytanie 5

Złącze AGP na płycie głównej komputera jest przeznaczone do podłączenia

A. modemu dial-up

B. karty ethernetowej

C. karty graficznej

D. karty dźwiękowej

Wybierając inne opcje, można dostrzec szereg nieporozumień dotyczących funkcji złącza AGP. Karta muzyczna, której głównym zadaniem jest przetwarzanie dźwięku, wykorzystuje złącza PCI lub PCI Express, które są bardziej odpowiednie dla urządzeń o mniejszych wymaganiach dotyczących przepustowości. Podobnie, karta sieciowa również korzysta z tych samych złącz, ponieważ jej transfer danych jest znacząco mniejszy niż w przypadku kart graficznych. Modem, z kolei, nie wymaga żadnej zewnętrznej mocy obliczeniowej, co sprawia, że również jest podłączany przez standardowe złącza PCI. Te błędne odpowiedzi wynikają często z mylnego założenia, że każde złącze w komputerze może służyć do podłączenia dowolnego urządzenia. Ważne jest zrozumienie, że każde złącze ma określone przeznaczenie, które jest zoptymalizowane pod kątem specyficznych funkcji. AGP zostało zaprojektowane z myślą o dostarczeniu wysokiej przepustowości danych dla kart graficznych, co czyni je nieodpowiednim wyborem dla urządzeń, które nie wymagają takiej wydajności. Biorąc pod uwagę ewolucję technologii, należy również zauważyć, że obecnie AGP nie jest już standardem w nowoczesnych systemach komputerowych, a jego miejsce zajęły znacznie bardziej wydajne złącza, co także powinno być brane pod uwagę przy analizie architektury komputerów.

Pytanie 6

W badanym systemie transmisji, wartość stopy błędów wynosi 0,000001. Ile maksymalnie błędnych bitów może wystąpić podczas przesyłania danych z prędkością 2 Mb/s?

A. 20 bitów

B. 200 bitów

C. 2 bity

D. 22 bity

Podczas analizy błędnych odpowiedzi, kluczowe jest zrozumienie, że stopa błędów w transmisji jest wskaźnikiem, który określa prawdopodobieństwo wystąpienia błędów w przesyłanych danych. Popularnym błędem w myśleniu jest przypuszczenie, że liczba przesyłanych bitów jest bezpośrednio proporcjonalna do liczby błędów, co prowadzi do zawyżania tej wartości. Na przykład, niektórzy mogą pomyśleć, że przy tak wysokiej przepustowości, jak 2 Mb/s, liczba błędów musi być znacznie większa niż 2 bity. W rzeczywistości, niska stopa błędów oznacza, że proporcjonalnie mała część danych jest narażona na błędy. Ponadto, niektórzy mogą nie uwzględniać czasu trwania transmisji, co prowadzi do niewłaściwych obliczeń. Ważne jest, aby wziąć pod uwagę, że każda sekunda transmisji z tą samą stopą błędów i przepustowością będzie skutkować identyczną liczbą potencjalnych błędów. Wnioskując, prawidłowe zrozumienie działania systemów transmisyjnych oraz umiejętność przeprowadzania odpowiednich obliczeń są kluczowe w zapewnieniu efektywności i niezawodności w komunikacji danych.

Pytanie 7

Komutacja kanałów to proces polegający na

A. tworzeniu na życzenie połączenia pomiędzy dwiema lub większą liczbą stacji końcowych, które jest dostępne dla nich wyłącznie do momentu rozłączenia

B. przesyłaniu danych pomiędzy stacjami końcowymi, przy czym wiadomości te mogą być przez pewien czas przechowywane w węzłach sieci przed dalszym przesłaniem

C. wyznaczeniu jednolitej, wirtualnej trasy, która obowiązuje dla wszystkich pakietów w przesyłanej wiadomości

D. przesyłaniu informacji, gdzie trasa poszczególnych pakietów jest ustalana indywidualnie

Zrozumienie komutacji kanałów wymaga różnicowania od innych podejść do przesyłania informacji w sieciach telekomunikacyjnych. Wiele osób myli komutację kanałów z komutacją pakietów, która opiera się na przesyłaniu danych w małych fragmentach, zwanych pakietami, które mogą podróżować różnymi trasami w sieci. Ta metoda, zaprojektowana z myślą o elastyczności i wykorzystaniu dostępnych zasobów, nie zapewnia wyłączności na trasie dla danej komunikacji. To może prowadzić do opóźnień i zmienności w jakości połączenia, ponieważ każdy pakiet może przechodzić przez różne węzły w sieci, co jest typowe dla odpowiedzi dotyczącej przechowywania wiadomości w węzłach. Podobnie, wytyczenie jednolitej, wirtualnej trasy dla wszystkich pakietów nie oddaje istoty komutacji kanałów, gdzie fizyczne połączenie jest zestawiane na czas trwania rozmowy. Takie podejście jest bardziej typowe dla protokołów opartych na komutacji pakietów, jak IP, gdzie trasa przesyłania danych nie jest ustalana z góry. Komutacja kanałów jest bardziej odpowiednia w sytuacjach wymagających stabilności i przewidywalności, a nie w przypadkach, gdy możliwe są wielokrotne trasy dla różnych pakietów, co skutkuje większymi trudnościami przy zapewnieniu jakości usług w czasie rzeczywistym.

Pytanie 8

Jaki typ licencji przydziela oprogramowanie jedynie do jednego, określonego zestawu komputerowego?

A. OEM

B. GNU GPL

C. CPL

D. BOX

Licencja OEM (Original Equipment Manufacturer) jest typem licencji, która przyporządkowuje oprogramowanie do jednego, konkretnego zestawu komputerowego. Tego rodzaju licencja jest powszechnie stosowana przez producentów sprzętu komputerowego. Oprogramowanie OEM jest dostarczane razem z nowym komputerem i jest ściśle związane z danym urządzeniem, co oznacza, że nie może być przenoszone na inne komputery. Przykładem może być system operacyjny Windows, który często jest preinstalowany na nowych laptopach i komputerach stacjonarnych. W praktyce, oznacza to, że właściciel komputera posiada licencję wyłącznie na tym urządzeniu, co zabezpiecza producentów przed nieautoryzowanym kopiowaniem oprogramowania. Dobrą praktyką w branży jest przestrzeganie zasad licencjonowania, co ma na celu ochronę zarówno twórców oprogramowania, jak i użytkowników końcowych, zapewniając zgodność z prawem oraz wsparcie techniczne od producenta.

Pytanie 9

Jak nazywa się proces obserwacji oraz zapisywania identyfikatorów i haseł używanych podczas logowania do zabezpieczonych sieci w celu dostępu do systemów ochronnych?

A. Hacking

B. Spoofing

C. Sniffing

D. Cracking

Cracking, hacking i spoofing to pojęcia, które choć związane z bezpieczeństwem cyfrowym, nie opisują właściwie zjawiska sniffingu. Cracking odnosi się do łamania zabezpieczeń, takich jak hasła czy inne mechanizmy ochrony systemów informatycznych. Osoby zajmujące się crackingiem często próbują uzyskać dostęp do systemów poprzez omijanie zabezpieczeń, co jest nielegalne i etycznie wątpliwe. Hacking, w ogólnym sensie, obejmuje wszelkie działania związane z modyfikowaniem systemów komputerowych, również w sposób nieautoryzowany. W przeciwieństwie do sniffingu, hacking koncentruje się na włamaniach i naruszaniu integralności systemów. Spoofing to technika, która polega na podszywaniu się pod inne urządzenie lub użytkownika w celu wyłudzenia danych lub uzyskania dostępu do systemów. Chociaż spoofing może być wykorzystywany w połączeniu ze sniffingiem, samo w sobie nie odnosi się do monitorowania ruchu w sieci. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do pomylenia tych terminów, często wynikają z nieznajomości ich definicji oraz kontekstu, w jakim są stosowane. Każde z tych pojęć ma swoją specyfikę i związane z tym zagrożenia, dlatego zrozumienie ich różnic jest kluczowe dla skutecznego zarządzania bezpieczeństwem systemów informatycznych.

Pytanie 10

Która z technologii umożliwia przesyłanie od 4 do 16 sygnałów w jednym włóknie światłowodowym z odstępem 20 nm w zakresie 1270-1610 nm?

A. CWDM

B. DWDM

C. OFDM

D. UWDM

Odpowiedzi UWDM i DWDM to też technologie związane z długościami fal, ale są całkiem inne niż CWDM. UWDM, czyli Ultra Wavelength Division Multiplexing, to termin, który nie jest dobrze znany w branży, więc wprowadza w błąd, bo nie działa jako standardowa technologia. Z kolei DWDM, czyli Dense Wavelength Division Multiplexing, pozwala na przesyłanie znacznie większej liczby sygnałów, nawet 80-160, w węższych odstępach długości fal, często poniżej 1 nm. Jest to bardziej skomplikowana i kosztowna technologia, więc lepiej nadaje się do długodystansowych połączeń w sieciach szkieletowych. Nie odpowiada to na pytanie o 20 nm. OFDM, czyli Orthogonal Frequency Division Multiplexing, to jeszcze inna technika, która dotyczy głównie transmisji bezprzewodowej, a nie światłowodowej. Zajmuje się rozdzieleniem sygnału na wiele podnośnych, co różni się od CWDM. Czasami mylimy, że nowsze technologie, jak DWDM, są lepsze w każdej sytuacji, ale tak nie jest; wybór technologii zależy od potrzeb sieci, budżetu i wymagań dotyczących przepustowości.

Pytanie 11

Główną właściwością protokołów routingu wykorzystujących metrykę stanu łącza (ang. link state) jest

A. rutowanie najkrótszą trasą, określaną liczbą przeskoków

B. przesyłanie pakietów przez węzły ustalone przez administratora sieci

C. przesyłanie pakietów przez ścieżki o najmniejszym koszcie

D. rutowanie najdłuższą trasą, określaną liczbą przeskoków

Wybór trasowania najdłuższą drogą, mierzoną liczbą przeskoków, jest koncepcją, która stoi w sprzeczności z podstawami efektywnego routingu w sieciach komputerowych. Takie podejście prowadzi do nieefektywnego przesyłania pakietów, ponieważ dłuższe trasy zazwyczaj wiążą się z większymi opóźnieniami oraz większym ryzykiem utraty pakietów. W praktyce, sieci komputerowe dążą do minimalizacji czasu przesyłania danych oraz optymalizacji wykorzystania zasobów. Z kolei trasowanie najkrótszą drogą, mierzoną liczbą przeskoków, również jest ograniczone, ponieważ nie uwzględnia rzeczywistych warunków panujących w sieci, takich jak przepustowość łączy czy opóźnienia. W rzeczywistości, najkrótsza droga nie zawsze jest najlepsza z punktu widzenia efektywności przesyłania danych. Z kolei przesyłanie pakietów poprzez węzły wyznaczone przez administratora sieci, choć może mieć swoje zastosowanie w specyficznych przypadkach, nie wykorzystuje pełnych możliwości dynamiki i adaptacyjności, które oferują protokoły stanu łącza, a także nie reaguje na zmiany w topologii w czasie rzeczywistym. Współczesne standardy i praktyki w dziedzinie rutingu w sieciach komputerowych podkreślają znaczenie elastyczności i automatyzacji w podejmowaniu decyzji o trasach, co czyni wybór oparty na manualnym przypisaniu węzłów znacznie mniej efektywnym.

Pytanie 12

Jaką rolę odgrywa parametr boot file name w serwerze DHCP?

A. Określa nazwę pliku konfiguracyjnego serwera DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol)

B. Określa nazwę pliku na partycji rozruchowej komputera MBR (Master Boot Record)

C. Określa nazwę pliku, w którym mają być rejestrowane zdarzenia związane z uruchomieniem serwera DHCP

D. Określa nazwę pliku z oprogramowaniem do załadowania przez PXE (Preboot Execution Environment)

Parametr boot file name w kontekście serwera DHCP odgrywa kluczową rolę w procesie uruchamiania systemów operacyjnych w sieci. Jego głównym zadaniem jest wskazanie lokalizacji pliku, który ma być załadowany przez urządzenia korzystające z PXE (Preboot Execution Environment). PXE umożliwia automatyczne uruchamianie i pobieranie systemu operacyjnego bezpośrednio z serwera przez sieć, co jest szczególnie przydatne w środowiskach wirtualnych i w dużych organizacjach, gdzie zarządzanie wieloma stacjami roboczymi może być wyzwaniem. Przykładowo, w przypadku komputerów bez systemu operacyjnego, administrator może skonfigurować serwer DHCP, aby wskazywał na plik pxelinux.0, co pozwala na załadowanie środowiska startowego. Warto również zauważyć, że zgodnie z protokołem RFC 2131, serwery DHCP powinny obsługiwać ten parametr, aby zapewnić elastyczność w uruchamianiu systemów operacyjnych i umożliwić administrowanie stacjami roboczymi zdalnie, co wpisuje się w najlepsze praktyki zarządzania IT.

Pytanie 13

Jaką trasę należy ustawić, aby zapewnić najwyższą wiarygodność informacji o ścieżkach uzyskanych przez ruter?

A. Trasę statyczną

B. Trasę dynamiczną z protokołem OSPF

C. Trasę bezpośrednio podłączoną

D. Trasę dynamiczną z protokołem BGP

Wybór tras dynamicznych protokołów takich jak BGP czy OSPF, a także tras statycznych, może budzić wątpliwości pod względem wiarygodności. Trasę statyczną skonfigurować można ręcznie, co z jednej strony daje administratorowi pełną kontrolę nad trasami, jednak z drugiej, nie uwzględnia dynamicznych zmian w sieci. Statyczne trasy nie aktualizują się automatycznie, co czyni je mniej wiarygodnymi w środowiskach, gdzie zmiany mogą występować często. Trasę dynamiczną OSPF charakteryzuje bardziej złożony mechanizm pełen protokołów, który wymaga okresowych aktualizacji stanu sieci i może prowadzić do opóźnień w propagacji informacji. Choć OSPF jest protokołem wewnętrznym, który zapewnia szybką konwergencję, to jednak może generować większe obciążenie na routerach, co nie zawsze przekłada się na wyższą wiarygodność. BGP, z drugiej strony, to protokół zewnętrzny, który, mimo że jest niezwykle ważny dla routingu w Internecie, może być zbyt skomplikowany dla mniejszych sieci, a jego decyzje dotyczące wyboru tras mogą być oparte na politykach, a nie na rzeczywistej dostępności. W praktyce, wybór tras dynamicznych wiąże się z ryzykiem, że mogą one nie być zawsze najefektywniejsze, szczególnie w kontekście wiarygodności, gdyż polegają na wielu czynnikach zewnętrznych. W rezultacie, zrozumienie, jak działają te różne typy tras, jest kluczowe dla projektowania stabilnych i niezawodnych sieci.

Pytanie 14

Jaka licencja dotyczy oprogramowania, które umożliwia korzystanie w tym samym czasie przez liczbę użytkowników określoną w umowie?

A. Licencję bezpłatnego oprogramowania

B. Licencję dostępu jednoczesnego

C. Licencję na ograniczoną liczbę uruchomień

D. Licencję współpracy

Licencja dostępu jednoczesnego to model licencjonowania, który umożliwia korzystanie z oprogramowania przez określoną liczbę użytkowników w tym samym czasie. Tego typu licencje są często stosowane w przedsiębiorstwach, gdzie wiele osób musi mieć dostęp do tych samych zasobów, a jednocześnie nie da się przewidzieć, ile z nich korzysta jednocześnie. Przykładem może być oprogramowanie do zarządzania projektami, które jest wykorzystywane przez zespoły pracujące nad różnymi zadaniami. Taki model licencyjny jest zgodny z praktykami branżowymi, które dążą do elastyczności i efektywności w zarządzaniu zasobami IT. W kontekście przepisów dotyczących oprogramowania, licencje dostępu jednoczesnego powinny być jasno określone w umowach, aby uniknąć nieporozumień dotyczących liczby jednoczesnych użytkowników i potencjalnych kar za ich przekroczenie. Warto również zwrócić uwagę na różnice pomiędzy licencjami, które mogą oferować różne podejścia do zarządzania dostępem do oprogramowania, co wymaga od menedżerów IT znajomości tego tematu.

Pytanie 15

Czym jest kabel symetryczny?

A. kabel koncentryczny

B. kabel UTP Cat 5e

C. światłowód jednomodowy

D. światłowód wielomodowy

Kabel UTP Cat 5e to przykład kabla symetrycznego, co oznacza, że jego przewody są ułożone w pary, które mają przeciwny kierunek przesyłania sygnału. Takie rozwiązanie pozwala na zminimalizowanie zakłóceń elektromagnetycznych oraz crosstalk, co jest kluczowe w komunikacji sieciowej. Standard Cat 5e obsługuje prędkości do 1 Gbps oraz częstotliwości do 100 MHz, co czyni go odpowiednim do zastosowań w sieciach lokalnych. Użycie kabli symetrycznych, jak UTP, jest zgodne z zaleceniami organizacji takich jak TIA/EIA, które definiują standardy dla kabli miedzianych. W praktyce, kabel UTP Cat 5e jest często wykorzystywany w biurach i domach do podłączania komputerów, routerów oraz innych urządzeń sieciowych, co sprawia, że jest on powszechnie stosowanym rozwiązaniem w infrastrukturze sieciowej.

Pytanie 16

W jaki sposób generowany jest obraz na wyświetlaczu LCD?

A. Obraz jest nanoszony na bęben półprzewodnikowy przy pomocy lasera, który powoduje przeładowanie wybranych miejsc do dodatniego potencjału

B. Źródło światła generuje światło, które po odbiciu od powierzchni dociera do linii z elementami światłoczułymi

C. Pod wpływem przyłożonego pola elektrycznego do warstwy ciekłokrystalicznej zachodzi zmiana płaszczyzny polaryzacji światła przechodzącego przez tę warstwę

D. Działo elektronowe emituje strumień elektronów, który następnie jest kierowany w konkretne miejsce ekranu pokrytego luminoforem

Wiele osób myli zasady działania monitorów LCD z technologiami stosowanymi w innych typach wyświetlaczy, co prowadzi do nieporozumień. Na przykład systemy, w których obraz powstaje poprzez nanoszenie treści na bęben półprzewodnikowy światłem lasera, odnoszą się do technologii drukarskich lub laserowych projektorów, a nie do LCD. Działo elektronowe, które wyrzuca strumień elektronów, to zasada działania tradycyjnych telewizorów CRT, które są już praktycznie nieprodukowane w nowoczesnych urządzeniach. W technologii LCD nie ma potrzeby stosowania strumienia elektronów, ponieważ wykorzystuje się światło przechodzące przez warstwę ciekłokrystaliczną. Co więcej, koncepcja odbicia światła od powierzchni i kierowania go do elementów światłoczułych w kontekście LCD jest myląca, gdyż LCD operuje na zasadzie modulacji światła, a nie jego detekcji w taki sposób, jak ma to miejsce w kamerach czy skanerach. Typowe błędy myślowe w tych odpowiedziach wynikają z niewłaściwego łączenia różnych technologii wyświetlania zamiast zrozumienia specyfiki działania ekranów LCD, które opierają się na unikalnych właściwościach optycznych ciekłych kryształów.

Pytanie 17

Jakie polecenie kontrolujące w skrypcie wsadowym spowoduje wyłączenie widoczności realizowanych komend?

A. @pause

B. @rem

C. @echo on

D. @echo off

@echo off to polecenie, które wyłącza wyświetlanie wykonywanych instrukcji w plikach wsadowych (batch files) w systemie Windows. Dzięki jego zastosowaniu, podczas wykonywania skryptu nie będą wyświetlane poszczególne polecenia na ekranie, co znacznie poprawia przejrzystość wyników, szczególnie w przypadku długich i złożonych skryptów. Przykładowo, w pliku wsadowym, który wykonuje szereg operacji kopiowania i przenoszenia plików, zastosowanie @echo off umożliwia skoncentrowanie się na wynikach końcowych, zamiast na każdym pojedynczym poleceniu. W praktyce jest to istotne w przypadku automatyzacji zadań, gdyż użytkownik nie jest przytłaczany nadmiarem informacji i może skupić się na rezultatach. Warto również zaznaczyć, że stosowanie @echo off jest zgodne z najlepszymi praktykami programistycznymi, które zalecają minimalizowanie zbędnych informacji wyjściowych, co przyczynia się do lepszego zrozumienia działania skryptu oraz jego efektywności.

Pytanie 18

Który symbol reprezentuje sygnał w amerykańskiej strukturze PDH o przepływności wynoszącej 1,544 Mb/s?

A. E1

B. T2

C. E2

D. T1

Odpowiedź T1 jest poprawna, ponieważ symbol ten w amerykańskiej hierarchii PDH (Plesiochronous Digital Hierarchy) oznacza kanał o przepływności równej 1,544 Mb/s. T1 jest standardowym interfejsem wykorzystywanym głównie w telekomunikacji do przesyłania danych i sygnałów telefonicznych. W praktyce, T1 jest wykorzystywany w systemach telefonicznych w USA do transportu głosowych oraz danych, co czyni go kluczowym elementem infrastruktury telekomunikacyjnej. Standard T1 składa się z 24 kanałów 64 kb/s, co daje łącznie 1,544 Mb/s. Te kanały mogą być używane do przesyłania rozmów telefonicznych lub innych danych. Zastosowania T1 obejmują nie tylko tradycyjne usługi telefoniczne, ale również dostęp do Internetu, gdzie często wykorzystuje się go do oferowania stałego połączenia szerokopasmowego. Ważne jest, aby rozumieć różnice pomiędzy różnymi standardami, takimi jak E1, który jest bardziej popularny w Europie i ma nieco inną przepływność (2 Mb/s).

Pytanie 19

Jaką największą liczbę urządzeń można przypisać w sieci 36.239.30.0/23?

A. 1022 urządzenia

B. 510 urządzeń

C. 127 urządzeń

D. 254 urządzenia

Adresacja sieciowa w standardzie CIDR (Classless Inter-Domain Routing) pozwala na efektywne zarządzanie przestrzenią adresową. W przypadku sieci 36.239.30.0/23, maska /23 oznacza, że 23 bity są przeznaczone na część sieciową, a pozostałe 9 bitów na część hostów. Obliczamy liczbę możliwych adresów hostów, stosując wzór: 2^(liczba bitów hosta) - 2. W naszym przypadku mamy 2^9 - 2, co daje 512 - 2 = 510. Oduczamy 2 adresy, ponieważ jeden adres jest zarezerwowany dla identyfikacji samej sieci, a drugi dla rozgłoszenia (broadcast). W praktyce, liczba 510 adresów hostów pozwala na efektywne planowanie zasobów w sieci, co jest kluczowe w projektach informatycznych oraz w środowiskach korporacyjnych, gdzie liczba urządzeń może być znaczna. Tego typu obliczenia są również zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu infrastrukturą sieciową, co ułatwia przydzielanie i rozdzielanie adresów IP w organizacji.

Pytanie 20

Jakie rodzaje zakończeń sieciowych ISDN są oferowane przez operatora sieci?

A. ET i LT

B. TE2, TE1 oraz TA

C. LT, NT2

D. TE2, TE1 oraz ET

Niepoprawne odpowiedzi bazują na różnych pojęciach i terminach, które są mylone z rzeczywistymi zakończeniami sieciowymi ISDN. Odpowiedzi takie jak TE2, TE1 i TA sugerują błędne zrozumienie struktury ISDN. TE1 i TE2 to nieformalne określenia, które w kontekście ISDN nie odnoszą się do rzeczywistych zakończeń sieciowych, lecz do typów urządzeń terminalowych, które mogą być używane w sieciach ISDN. Typowe błędne myślenie polega na utożsamianiu tych pojęć z zakończeniami sieciowymi, co jest niezgodne z rzeczywistością. Ponadto, odpowiedzi zawierające NT2 są również mylące; NT2 to sieć terminalowa, która odnosi się do bardziej złożonych systemów telekomunikacyjnych, a nie do zakończenia sieciowego. Skupienie się na terminach technicznych bez zrozumienia ich definicji i zastosowania w kontekście ISDN może prowadzić do błędnych wniosków. Zrozumienie, że ISDN opiera się na standardach, które wyraźnie definiują typy zakończeń i ich funkcje, jest kluczowe, aby uniknąć takich pomyłek. Wiedza o tym, jak działają zakończenia ET i LT, oraz jakie są ich różnice w stosunku do innych terminów, jest podstawą dla każdego, kto pracuje w dziedzinie telekomunikacji.

Pytanie 21

Magistrala FSB w procesorze działa jako łącze komunikacyjne pomiędzy

A. procesorem a kontrolerem pamięci

B. dyskiem twardym komputera a kartą graficzną

C. BIOS-em a procesorem

D. kartą graficzną a procesorem

Magistrala FSB (Front Side Bus) jest kluczowym elementem architektury komputerowej, pełniącym rolę połączenia pomiędzy procesorem a kontrolerem pamięci. To właśnie dzięki magistrali FSB, procesor może wysyłać i odbierać dane z pamięci RAM, co jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania systemu. W praktyce, każdy dostęp procesora do danych pamięci wymaga użycia magistrali FSB. Warto zauważyć, że w nowoczesnych architekturach wiele funkcji kontrolera pamięci przeniesiono bezpośrednio do procesora, co skutkowało spadkiem znaczenia tradycyjnej magistrali FSB na rzecz bardziej zaawansowanych rozwiązań, takich jak HyperTransport czy QuickPath Interconnect. W kontekście praktycznym, zrozumienie roli magistrali FSB jest istotne dla optymalizacji wydajności systemów komputerowych, gdyż poprawne zarządzanie danymi w pamięci bezpośrednio wpływa na szybkość obliczeń. Ponadto, standardy branżowe, takie jak Intel's HyperTransport, wskazują na ciągły rozwój w tej dziedzinie, co podkreśla znaczenie tej tematyki dla przyszłych technologii obliczeniowych.

Pytanie 22

W jakich miarach określa się natężenie ruchu w sieciach telekomunikacyjnych?

A. Neperach

B. Decybelach

C. Erlangach

D. Gradusach

Natężenie ruchu w sieciach telekomunikacyjnych definiuje się w jednostkach zwanych Erlangami. Erlang jest miarą obciążenia linii telefonicznych, a także innych elementów systemu telekomunikacyjnego. Jedna jednostka Erlanga odpowiada ciągłemu zajęciu jednej linii przez jednego użytkownika. Dzięki tej jednostce, operatorzy sieci mogą oszacować zapotrzebowanie na zasoby sieci w danym okresie czasu. W praktyce, stosując Erlang, można przewidywać, kiedy i gdzie wystąpią potencjalne przeciążenia w sieci, co jest niezbędne do efektywnego planowania i zarządzania infrastrukturą telekomunikacyjną. Wykorzystanie Erlangów jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, w tym standardami ITU (Międzynarodowa Unia Telekomunikacyjna). Na przykład, w systemach telefonicznych, analiza obciążenia w Erlangach pozwala na optymalizację liczby linii telefonicznych w zależności od przewidywanego ruchu, co przyczynia się do zwiększenia efektywności operacyjnej.

Pytanie 23

Aby umożliwić użytkownikom sieci lokalnej przeglądanie stron internetowych z użyciem protokołów HTTP oraz HTTPS, konieczna jest konfiguracja zapory sieciowej. W związku z tym należy otworzyć porty

A. 80 oraz 443

B. 80 oraz 143

C. 20 oraz 443

D. 20 oraz 143

Odpowiedź 80 i 443 jest prawidłowa, ponieważ port 80 jest standardowym portem dla protokołu HTTP, a port 443 dla HTTPS, które są podstawowymi protokołami używanymi do przeglądania stron internetowych. Odblokowanie tych portów w firewallu umożliwia użytkownikom sieci lokalnej dostęp do zasobów internetowych, co jest kluczowe w dzisiejszym środowisku pracy. W praktyce, wiele rozwiązań sieciowych oraz aplikacji webowych wymaga dostępu do tych portów, aby przesyłać dane między serwerem a klientem. Na przykład, przy konfiguracji routera lub zapory ogniowej w biurze, administratorzy muszą upewnić się, że te porty są otwarte, aby użytkownicy mogli korzystać z przeglądarek internetowych bez komplikacji. Dodatkowo, stosowanie protokołu HTTPS, który wykorzystuje port 443, zapewnia szyfrowanie danych, co jest szczególnie ważne w kontekście ochrony prywatności i bezpieczeństwa informacji. Dobre praktyki branżowe zalecają regularne monitorowanie ruchu na tych portach oraz stosowanie dodatkowych zabezpieczeń, takich jak systemy wykrywania włamań (IDS).

Pytanie 24

Przyciśnięcie cyfry "6" aparatu telefonicznego z wybieraniem tonowym powoduje, zgodnie z zamieszczonym w tabeli kodem "2(1/4)", wytworzenie tonu powstałego z nałożenia na siebie dwóch sinusoidalnych fal o częstotliwościach

Częstotliwość	1209 Hz	1336 Hz	1477 Hz	1633 Hz
697 Hz	1	2	3	A
770 Hz	4	5	6	B
852 Hz	7	8	9	C
941 Hz	*	0	#	D

A. 770 Hz i 1477 Hz

B. 852 Hz i 1336 Hz

C. 941 Hz i 1209 Hz

D. 697 Hz i 1633 Hz

Jak to działa? No więc, gdy wciśniesz cyfrę '6' na telefonie z wybieraniem tonowym, generuje dwa dźwięki: jeden o częstotliwości 770 Hz, a drugi 1477 Hz. To wynika z systemu DTMF, czyli Dual-Tone Multi-Frequency. Każda cyfra w tym systemie ma swoją parę tonów, co pozwala telefonowi łatwo zrozumieć, co wybrałeś. Te dźwięki pojawiają się w automatycznych systemach, jak bankowość telefoniczna czy infolinie. Właściwie rozumienie jak to działa jest ważne, zwłaszcza kiedy korzystasz z systemów, które się opierają na tych tonach. Dzięki temu korzystanie z nowoczesnych technologii komunikacyjnych staje się łatwiejsze.

Pytanie 25

Który z poniższych adresów IPv4 można uznać za adres publiczny?

A. 192.168.1.2

B. 10.10.1.1

C. 172.31.255.251

D. 126.255.1.1

126.255.1.1 jest adresem publicznym, ponieważ znajduje się w zakresie adresów IPv4, który nie jest zarezerwowany do użytku prywatnego. Adresy IP przydzielane do użytku prywatnego obejmują zakresy 10.0.0.0 do 10.255.255.255, 172.16.0.0 do 172.31.255.255 oraz 192.168.0.0 do 192.168.255.255. Te adresy są używane w lokalnych sieciach i nie są routowalne w Internecie, co oznacza, że nie mogą być bezpośrednio osiągane z zewnątrz. Publiczne adresy IP, takie jak 126.255.1.1, są przydzielane przez organizację IANA (Internet Assigned Numbers Authority) i są dostępne w sieci globalnej. Przykładem zastosowania publicznego adresu IP może być adresacja serwera hostingowego, który jest dostępny dla użytkowników w Internecie. Umożliwia to komunikację z zewnętrznymi klientami oraz dostęp do zasobów, takich jak strony internetowe czy usługi online. Wiedza na temat różnych typów adresów IP jest kluczowa dla projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi, a także dla zapewnienia ich bezpieczeństwa. Zrozumienie, które adresy są publiczne, a które prywatne, jest fundamentalne w kontekście ochrony danych i konfiguracji zapór sieciowych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży IT.

Pytanie 26

Urządzenie końcowe w sieci ISDN powinno być przypisane do co najmniej jednego numeru telefonicznego znanego jako

A. DHCP

B. MAC

C. IP

D. MSN

MSN, czyli numer subskrybenta, to taki unikalny identyfikator, który przypisuje się urządzeniu w sieci ISDN. Głównie po to, żeby można było nawiązać połączenie telefoniczne i żeby zidentyfikować konkretnego abonenta. To trochę jak mieć swój własny numer, dzięki któremu wiadomo, z kim się rozmawia. Każdy numer MSN może przypisać jedno lub więcej urządzeń do jednego abonenta, co jest mega przydatne dla mniejszych firm, które mają kilka linii telefonicznych. Standard ISDN pozwala na przydzielenie nawet 100 numerów MSN do jednego łącza, co daje sporo elastyczności w zarządzaniu połączeniami. Moim zdaniem, zrozumienie tej kwestii jest naprawdę ważne dla efektywnej konfiguracji systemów telekomunikacyjnych. W końcu dobrze przypisane numery to klucz do płynnej komunikacji.

Pytanie 27

Funkcję ekranu absorbującego niekorzystne promieniowanie elektromagnetyczne wypełnia materiał wykorzystany w odzieży ochronnej

A. membrana poliuretanowa

B. kopolimer na bazie polichlorku winylu

C. elastyczna tkanina odporna na wysoką temperaturę

D. siateczka metalowa (miedziana lub srebrna)

Sprężysta tkanina, która jest odporna na wysokie temperatury, ma swoje miejsce w odzieży ochronnej, ale wcale nie chroni przed szkodliwym promieniowaniem elektromagnetycznym. Zazwyczaj takie tkaniny są projektowane, żeby chronić przed wysokimi temperaturami, a ich struktura nie odbija fal elektromagnetycznych. Z drugiej strony, kopolimer z polichlorku winylu może być używany w różnych zastosowaniach ochronnych, ale też nie działa na promieniowanie. Te tkaniny mogą dawać pewną ochronę przed chemikaliami czy uszkodzeniami mechanicznymi, ale to nic w porównaniu do promieniowania. Membrana poliuretanowa, podobnie jak te inne tkaniny, też nie chroni przed promieniowaniem elektromagnetycznym. Jej główna siła to wodoszczelność i oddychalność, co jest przydatne, ale nie w kontekście ochrony przed promieniowaniem. Wiele osób myli właściwości materiałów i ich zastosowania w odzieży ochronnej, nie rozumiejąc, jak działa promieniowanie elektromagnetyczne, które wymaga specyficznych materiałów do ekranowania. Dlatego warto zrozumieć, że ochrona przed promieniowaniem elektromagnetycznym wymaga materiałów, które są specjalnie zaprojektowane i przetestowane według odpowiednich norm, jak EN 50130-4, które pokazują, jak skutecznie ekranować przed tym promieniowaniem.

Pytanie 28

DTE {Data Terminal Equipment) to urządzenie

A. tworzącym połączenie elektryczne pomiędzy węzłami szkieletowymi sieci

B. dostępowym, ulokowanym poza szkieletową strukturą sieci, pełniącym rolę terminala do przesyłania danych

C. łączącym dwa lub więcej segmentów sieci lub różnych sieci

D. komunikacyjnym zakończeniem obwodu danych, które pozwala urządzeniom końcowym na dostęp do łączy telekomunikacyjnych

Zrozumienie pojęcia DTE wymaga jasnego oddzielenia jego funkcji od innych rodzajów urządzeń sieciowych. Koncepcje przedstawione w odpowiedziach niepoprawnych wskazują na pewne nieporozumienia związane z funkcjami i rolą urządzeń w sieci. Na przykład, stwierdzenie, że DTE stanowi połączenie elektryczne pomiędzy węzłami sieci, jest mylące, ponieważ DTE odpowiada za dostarczanie danych do użytkownika, a nie za transport sygnałów między węzłami. Takie połączenia realizują inne urządzenia, takie jak przełączniki czy routery, które działają w obrębie szkieletu sieci. Ponadto, określenie DTE jako komunikacyjnego zakończenia obwodu danych, które umożliwia dostęp do łączy telekomunikacyjnych, w pewnym sensie jest zrozumiałe, ale nie oddaje pełni roli DTE, które pełni funkcję interfejsu, a nie samego zakończenia. Również rozważanie DTE jako urządzenia łączącego różne sieci jest błędne, ponieważ takie funkcje są przypisane do routerów lub bram. DTE nie łączy segmentów sieci, lecz kończy proces transmisji danych dostarczając je do użytkownika, co jest kluczowe w kontekście architektury sieci. Właściwe zrozumienie tych ról pozwala na efektywniejsze projektowanie i zarządzanie sieciami telekomunikacyjnymi, a także unikanie typowych błędów w konfiguracji i diagnostyce problemów sieciowych.

Pytanie 29

Na tor o długości 20 km podano impuls elektryczny. Po jakim czasie impuls dotrze z powrotem po odbiciu od końca toru, gdy średnia prędkość impulsu w tym torze wynosi 20 cm/ns?

A. 100 mikrosekund

B. 2 mikrosekundy

C. 1 mikrosekunda

D. 200 mikrosekund

Czasem wybór złej odpowiedzi wynika z pomylenia jednostek czasu albo z niedobrego zrozumienia, jak działa czas propagacji sygnału. Na przykład, jak ktoś zaznacza 1 mikrosekundę, to może myśleć, że impuls pokonuje 20 km szybciej niż w rzeczywistości przy tej prędkości. Teoretycznie, przy prędkości 20 cm/ns, dotarcie do końca toru trwa 100 000 ns, co daje 100 mikrosekund w jedną stronę, a nie 1 mikrosekundę. Odpowiedzi takie jak 2 mikrosekundy czy 100 mikrosekund też nie biorą pod uwagę pełnej drogi, jaką musi pokonać impuls. Ludzie często mylą opóźnienie z czasem przejścia sygnału tylko w jedną stronę, co prowadzi do tego, że źle szacują całkowity czas. W praktyce, rozumienie odległości i prędkości jest kluczowe w projektowaniu systemów, gdzie czas reakcji ma znaczenie, na przykład w automatyce czy telekomunikacji. Te niepoprawne odpowiedzi pokazują, jak łatwo można zgubić się w liczbach, przez co warto być bardziej uważnym w obliczeniach i znać odpowiednie standardy.

Pytanie 30

Program cleanmgr.exe, który jest elementem systemów operacyjnych z rodziny Windows, służy do

A. oczyszczenia dysku twardego oraz pozbywania się niepotrzebnych plików

B. oczyszczenia pamięci RAM oraz identyfikacji uszkodzonych sektorów

C. usunięcia zbędnych programów zainstalowanych na dysku twardym

D. analizy danych sieciowych i wykrywania złośliwego oprogramowania

Cleanmgr.exe, czyli Oczyszczanie dysku, to takie fajne narzędzie w Windowsie, które pomaga nam pozbyć się niepotrzebnych plików i zwolnić miejsce na dysku. W skrócie, to coś, co możesz uruchomić, żeby usunąć pliki tymczasowe, różne rzeczy z kosza czy inne zbędne dane, które po prostu zajmują miejsce. Moim zdaniem, warto z tego korzystać, zwłaszcza przed instalacją nowych aplikacji czy aktualizacji systemu, bo można w ten sposób szybko zrobić trochę miejsca. Dodatkowo, regularne czyszczenie dysku wpływa na wydajność komputera, a to ważne, szczególnie jeśli mamy starszy sprzęt. I pamiętaj, że pozbywanie się zbędnych plików to też dobra praktyka związana z bezpieczeństwem – zmniejsza to szanse na atak złośliwego oprogramowania, bo mniej plików to mniej luk do wykorzystania. Także, ogólnie rzecz biorąc, Oczyszczanie dysku to przydatne narzędzie, które dobrze mieć w zanadrzu.

Pytanie 31

Jaka długość fali świetlnej jest odpowiednia dla II okna transmisyjnego w systemach światłowodowych?

A. 1310 nm

B. 1700 nm

C. 1550 nm

D. 850 nm

Odpowiedź 1310 nm jest poprawna, ponieważ w transmisji światłowodowej II okno transmisyjne obejmuje zakres długości fal od 1260 nm do 1330 nm, co czyni je optymalnym dla wielu zastosowań telekomunikacyjnych. Długość fali 1310 nm charakteryzuje się niskim tłumieniem w standardowych włóknach jedno- i wielomodowych, co przekłada się na efektywną transmisję sygnałów na dużych odległościach. W praktyce, zastosowanie fal o długości 1310 nm jest powszechne w sieciach LAN oraz w pierwszych warstwach infrastruktury sieciowej, np. w instalacjach FTTH (Fiber To The Home). Dodatkowo, standardy telekomunikacyjne, takie jak ITU-T G.652, zalecają użycie tej długości fali dla zastosowań w połączeniach optycznych, co podkreśla jej znaczenie w branży. Warto również zauważyć, że efektywność transmisji przy tej długości fali jest wspierana przez technologie detekcji sygnału, co zwiększa niezawodność i jakość przesyłu danych.

Pytanie 32

Jakie zastosowanie ma oprogramowanie CAD w procesie?

A. administracji relacyjnymi bazami danych

B. analizy wydajności podzespołów komputera

C. organizacji plików oraz folderów na dysku

D. projektowania wspomaganego komputerowo

Oprogramowanie CAD, czyli komputerowe wspomaganie projektowania, jest kluczowym narzędziem w procesach projektowych w różnych branżach, takich jak architektura, inżynieria mechaniczna czy projektowanie wnętrz. Głównym celem CAD jest ułatwienie tworzenia, modyfikacji, analizy i optymalizacji projektów. Narzędzia CAD umożliwiają inżynierom i projektantom wizualizację koncepcji w trzech wymiarach, co znacznie poprawia zrozumienie projektu. Przykłady zastosowania obejmują tworzenie modeli 3D budynków, konstrukcji maszyn, a także generowanie rysunków technicznych, które są niezbędne do produkcji. W praktyce stosuje się standardy takie jak ISO 128, które określają zasady rysunku technicznego oraz normy dotyczące wymiarowania i oznaczania elementów. Ponadto, oprogramowanie CAD często integruje się z systemami CAM (Computer Aided Manufacturing), co umożliwia automatyzację procesów produkcji na podstawie zaprojektowanych modeli. Warto również zauważyć, że umiejętność obsługi programów CAD stała się wymagana w wielu zawodach technicznych, co podkreśla ich znaczenie w nowoczesnym przemyśle.

Pytanie 33

Funkcja używana w cyfrowych centralach telefonicznych, która umożliwia dzwonienie bezpośrednio na numery wewnętrzne bez konieczności angażowania osoby pośredniczącej, oznaczana jest skrótem

A. DDI

B. AOC

C. ACT

D. MSN

ACT, MSN i AOC to terminy, które nie odnoszą się do funkcji bezpośredniego dzwonienia na numery wewnętrzne w cyfrowych centralach telefonicznych. ACT (Access Control Terminal) jest terminem związanym z zarządzaniem dostępem do zasobów systemu, a nie do komunikacji wewnętrznej. MSN (Multiple Subscriber Number) odnosi się do możliwości przypisywania wielu numerów do jednego użytkownika, co nie ma na celu uproszczenia procesu dzwonienia do pracowników w ramach organizacji. Tego typu rozwiązania mogą wprowadzać zamieszanie, ponieważ nie umożliwiają one bezpośredniego połączenia z poszczególnymi osobami, a raczej skupiają się na ogólnym zarządzaniu numerami. AOC (Advice of Charge) to usługa informująca o kosztach połączeń, która również nie ma związku z bezpośrednim dzwonieniem do wewnętrznych numerów. Poprawne zrozumienie tych terminów oraz ich zastosowań w praktyce jest kluczowe dla efektywnego zarządzania komunikacją w firmie. Często myląc te pojęcia, można stracić z oczu istotę systemów telekomunikacyjnych i ich prawidłowego wykorzystania w codziennych operacjach biznesowych.

Pytanie 34

Jak wiele razy przepływność jednostki transportowej STM-16 w systemie SDH (Synchronous Digital Hierarchy) przewyższa przepływność jednostki STM-4?

A. Cztery razy

B. Trzydzieści dwa razy

C. Dwa razy

D. Dwanaście razy

Odpowiedź cztery razy jest poprawna, ponieważ jednostka STM-16 w systemie SDH ma przepływność równą 2,488 Gbit/s, podczas gdy STM-4 ma przepływność 622 Mbit/s. Aby obliczyć, ile razy STM-16 jest większa od STM-4, dzielimy 2,488 Gbit/s przez 622 Mbit/s, co daje około 4. W praktyce, zrozumienie tych wartości jest kluczowe w projektowaniu i wdrażaniu systemów telekomunikacyjnych, które wymagają odpowiedniej przepływności dla obsługi różnych aplikacji, takich jak transmisja danych, głosu czy wideo. W standardach SDH, jednostki STM są zdefiniowane w sposób umożliwiający łatwą skalowalność i rozwój sieci telekomunikacyjnych. Przykładem zastosowania STM-16 może być integracja z sieciami optycznymi, gdzie wysoka przepływność jest niezbędna do obsługi dużych ilości danych w czasie rzeczywistym, co jest typowe dla zastosowań w obszarze multimediów oraz usług chmurowych.

Pytanie 35

Sygnał, który w każdym momencie jest określany zmienną losową posiadającą znane statystyki, jest sygnałem

A. harmonijnym

B. stochastycznym

C. deterministycznym

D. stacjonarnym

Sygnał harmoniczny to okresowy sygnał, który można wyrazić jako sumę funkcji sinusoidalnych. Chociaż sygnały harmoniczne mogą być łatwo analizowane i prognozowane, nie mają one charakterystyki zmienności losowej, co czyni je niewłaściwym wyborem w kontekście pytania. Z kolei sygnał stacjonarny charakteryzuje się tym, że jego statystyki nie zmieniają się w czasie, co również nie odnosi się do koncepcji sygnału stochastycznego, który zakłada pewną losowość i zmienność. Sygnał deterministyczny jest całkowicie przewidywalny i nie zawiera elementów losowości. Decydująca różnica między sygnałami deterministycznymi a stochastycznymi polega na tym, że w przypadku sygnałów deterministycznych możemy z góry określić ich kształt na podstawie równania matematycznego, co nie jest możliwe w przypadku sygnałów stochastycznych, gdzie zachowanie jest losowe i opisane rozkładem prawdopodobieństwa. Typowym błędem w myśleniu prowadzącym do wyboru niewłaściwej odpowiedzi jest pomylenie sygnałów deterministycznych z stochastycznymi. W praktyce, aby poprawnie klasyfikować sygnały w inżynierii, należy zrozumieć różnice pomiędzy tymi kategoriami oraz ich statystyczne właściwości, co jest zgodne z normami analizy sygnałów i teorii systemów.

Pytanie 36

Zakładka Advanced Chipset Features lub Chipset Features Setup w BIOS-ie umożliwia

A. konfigurację różnych opcji oszczędzania energii podczas przejścia komputera w stan wstrzymania

B. ustawienie daty, godziny, rodzaju stacji dyskietek oraz napędów ATA/IDE i SATA

C. określenie kolejności nośników, z których będzie uruchamiany system operacyjny

D. wprowadzenie zmian w konfiguracji ustawień pamięci operacyjnej, odświeżania pamięci DRAM lub pamięci karty graficznej

Odpowiedź, którą wybrałeś, jest całkiem trafna. Chodzi tu o ustawienia w BIOS-ie, które pozwalają na modyfikację konfiguracji pamięci operacyjnej, odświeżania DRAM i pamięci graficznej. Te parametry są naprawdę ważne dla wydajności naszego komputera, bo pamięć RAM ma kluczowe znaczenie w tym, jak przechowujemy i przetwarzamy dane. Warto zwrócić uwagę na takie rzeczy jak częstotliwość pracy pamięci czy opóźnienia — mają one duży wpływ na to, jak dobrze komputer działa, szczególnie w grach czy przy programach, które potrzebują większej mocy. Na przykład, jeżeli mamy możliwość podkręcania pamięci RAM, to zwiększenie jej częstotliwości może dać nam lepsze wyniki. Odpowiednie ustawienie timingów pamięci również jest istotne, bo to może zapewnić stabilność całego systemu. Moim zdaniem, warto zapoznać się z instrukcją producenta płyty głównej, żeby w pełni wykorzystać możliwości sprzętu. Zmiany w BIOS-ie mogą też pomóc rozwiązać problemy z kompatybilnością pamięci, co często zdarza się, gdy modernizujemy komputer.

Pytanie 37

Jakim protokołem zajmującym się weryfikacją prawidłowości połączeń w internecie jest?

A. ICMP (Internet Control Message Protocol)

B. UDP (User Datagram Protocol)

C. IP (Internet Protocol)

D. SNMP (Simple Network Management Protocol)

Wybór IP (Internet Protocol) jako odpowiedzi jest mylący, ponieważ chociaż IP jest kluczowym protokołem w łączeniu urządzeń w sieci, nie zajmuje się on bezpośrednio kontrolą poprawności połączeń. IP odpowiada za adresację i transport danych, ale nie dostarcza informacji o ewentualnych problemach w komunikacji. Użytkownicy często mylą rolę IP z protokołami odpowiedzialnymi za diagnostykę. Z kolei UDP (User Datagram Protocol) to protokół transportowy, który nie zapewnia kontroli błędów ani potwierdzenia dostarczenia pakietów. UDP jest używany w aplikacjach wymagających szybkiej transmisji danych, jak transmisje strumieniowe, lecz jego brak mechanizmów kontroli sprawia, że nie nadaje się do monitorowania poprawności połączeń. SNMP (Simple Network Management Protocol) także nie jest odpowiedni, gdyż jego głównym celem jest zarządzanie urządzeniami w sieci, a nie kontrola połączeń. Użytkownicy mogą błędnie postrzegać te protokoły jako narzędzia do diagnostyki sieci, co prowadzi do nieporozumień. Każdy z tych protokołów ma swoje unikalne zastosowania, lecz nie zastąpią one funkcji ICMP w zakresie monitorowania i diagnostyki połączeń w sieci.

Pytanie 38

W tabeli została zamieszczona specyfikacja techniczna

Ilość portów WAN	1
Konta SIP	8
Obsługiwane kodeki	- G.711 - alaw, ulaw - 64 Kbps - G.729 - G.729A - 8 Kbps, ramka10ms
Obsługiwane protokoły	- SIP - Session Initiation Protocol -SCCP - Skinny Client Control Protocol
Zarządzanie przez	- WWW - zarządzanie przez przeglądarkę internetową - TFTP - Trivial File Transfer Protocol - klawiatura telefonu

A. centrali telefonicznej cyfrowej.

B. przełącznika zarządzalnego.

C. aparatu telefonicznego analogowego.

D. aparatu telefonicznego VoIP.

Odpowiedź wskazująca na aparat telefoniczny VoIP jest poprawna, ponieważ specyfikacja techniczna zawiera kluczowe informacje dotyczące protokołu SIP (Session Initiation Protocol), który jest fundamentalny dla telefonii VoIP. SIP jest standardem używanym do inicjowania, zarządzania oraz kończenia połączeń głosowych i wideo w sieciach IP. Wspomniane kodeki G.711 i G.729 są powszechnie stosowane w systemach VoIP do kompresji i dekompresji dźwięku, co pozwala na efektywne przesyłanie sygnałów audio przez Internet. Dodatkowo, możliwość zarządzania urządzeniem przez interfejs WWW oraz TFTP (Trivial File Transfer Protocol) podkreśla, że urządzenie jest zintegrowane z siecią, co jest standardem dla nowoczesnych aparatów telefonicznych VoIP. W praktyce, zastosowanie technologii VoIP umożliwia oszczędności w kosztach połączeń, elastyczność w zarządzaniu komunikacją oraz łatwe skalowanie w miarę rozwoju firmy lub organizacji.

Pytanie 39

Jak wiele urządzeń można maksymalnie zaadresować w sieci 36.239.30.0/23?

A. 127 urządzeń

B. 510 urządzeń

C. 1022 urządzenia

D. 254 urządzenia

Wybór 510 urządzeń jako maksymalnej liczby adresów w sieci 36.239.30.0/23 jest prawidłowy ze względu na sposób obliczania dostępnych adresów IP w danej podsieci. W przypadku maski /23, oznacza to, że 23 bity są używane do identyfikacji części sieci, co pozostawia 9 bitów do identyfikacji urządzeń w tej podsieci (32 total - 23 maski = 9). Obliczając liczbę możliwych adresów IP, używamy wzoru 2^n - 2, gdzie n to liczba dostępnych bitów. W tym przypadku mamy 2^9 - 2, co daje 512 - 2 = 510. Odrzucamy 2 adresy, ponieważ jeden jest zarezerwowany dla adresu sieciowego, a drugi dla adresu rozgłoszeniowego. Wiedza ta jest kluczowa w kontekście projektowania sieci, gdzie ważne jest, aby odpowiednio dobierać maski podsieci, aby zaspokoić potrzeby liczby urządzeń oraz zapewnić efektywne wykorzystanie adresów IP. Tego typu analizy są niezbędne w praktycznych zastosowaniach, takich jak planowanie infrastruktury sieciowej czy optymalizacja wykorzystania adresów IP w organizacji.

Pytanie 40

Jakie znaczenie ma prefiks przeznaczony dla adresacji multicast w IPv6?

A. FE80::/10

B. ::1/128

C. FF00::/8

D. 2002::/24

Odpowiedzi zawierające adresy takie jak ::1/128, FE80::/10 oraz 2002::/24 są niepoprawne w kontekście pytania o adresację multicast w protokole IPv6. Adres ::1/128 to adres loopback, który służy do komunikacji lokalnej w danym urządzeniu, co wyklucza go z zastosowań w multicast. Adres FE80::/10 to z kolei adresy link-local, które są używane do komunikacji w ramach lokalnej sieci bez konieczności przechodzenia przez routery; ich zastosowanie również nie dotyczy multicast. Dodatkowo, adres 2002::/24 to adresy 6to4, które służą do przechodzenia między IPv4 a IPv6, a nie do multicastu. Typowe błędy w myśleniu, które prowadzą do takich odpowiedzi, obejmują nieścisłości w zrozumieniu podstawowych koncepcji adresacji IPv6 oraz ich zastosowań. Ważne jest, aby przy rozwiązywaniu takich pytań wyraźnie rozróżniać różne typy adresów i ich zastosowania w sieciach IP, co jest kluczowe dla poprawnego zarządzania i projektowania nowoczesnych infrastruktur sieciowych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej