Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 9 stycznia 2025 21:10
Data zakończenia: 9 stycznia 2025 21:27

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Osoba korzystająca z systemu operacyjnego Linux pragnie przypisać adres IP 152.168.1.200 255.255.0.0 do interfejsu sieciowego. Jakie polecenie powinna wydać, mając uprawnienia administratora?

A. netsh interface IP 152.168.1.200 255.255.0.0 /add

B. ip addr add 152.168.1.200/16 dev eth1

C. ip addr add 152.168.1.200 255.255.0.0 dev eth1

D. netsh interface IP 152.168.1.200/16 /add

Polecenie 'ip addr add 152.168.1.200/16 dev eth1' jest poprawne, ponieważ wykorzystuje narzędzie 'ip', które jest nowoczesnym i zalecanym sposobem zarządzania adresami IP w systemach Linux. Użycie formatu CIDR (Classless Inter-Domain Routing) w postaci '/16' oznacza, że adres IP należy do podsieci z maską 255.255.0.0. To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w administracji sieci, ponieważ pozwala na elastyczne zarządzanie przestrzenią adresową i efektywne wykorzystanie zasobów. Przykładowo, można łatwo zmieniać maskę podsieci bez konieczności przestawiania całego adresu. Narzędzie 'ip' jest częścią pakietu iproute2, który zastąpił starsze narzędzia, takie jak 'ifconfig'. Dlatego korzystając z tego polecenia, administratorzy mogą zapewnić większą kontrolę nad konfiguracją interfejsów sieciowych oraz lepszą integrację z nowoczesnymi protokołami sieciowymi. W praktyce, polecenie to jest często używane w skryptach automatyzujących zarządzanie siecią, co znacznie przyspiesza i ułatwia procesy konfiguracyjne.

Pytanie 2

Jakie narzędzie jest używane do diagnozowania łączności między hostami w systemie Windows?

A. route

B. ipconfig

C. ping

D. traceroute

Odpowiedź 'ping' jest poprawna, ponieważ jest to narzędzie diagnostyczne stosowane w systemach operacyjnych Windows, które pozwala na sprawdzenie połączenia z innym hostem w sieci. Ping działa na zasadzie wysyłania pakietów ICMP (Internet Control Message Protocol) Echo Request do docelowego hosta, a jego celem jest uzyskanie odpowiedzi w postaci pakietów ICMP Echo Reply. Jeśli host odpowiada, oznacza to, że jest dostępny w sieci, a także daje informacje o czasie, jaki potrzebny był na przesłanie pakietu. Narzędzie to jest niezwykle pomocne w rozwiązywaniu problemów związanych z połączeniami sieciowymi, pozwalając na weryfikację, czy dany adres IP jest osiągalny oraz na pomiar opóźnień w komunikacji. W praktyce, administratorzy sieci często używają polecenia 'ping', aby szybko zdiagnozować problemy z dostępnością serwerów lub innych urządzeń w sieci. Dobrą praktyką jest także używanie dodatkowych opcji, takich jak '-t', co umożliwia ciągłe pingowanie, co może pomóc w monitorowaniu stabilności połączenia przez dłuższy czas.

Pytanie 3

Który z poniższych programów nie jest wykorzystywany do zdalnego administrowania komputerami w sieci?

A. Virtualbox

B. UltraVNC

C. Team Viewer

D. Rdesktop

VirtualBox to oprogramowanie służące do wirtualizacji, które pozwala na uruchamianie wielu systemów operacyjnych na jednym fizycznym komputerze. W odróżnieniu od programów do zdalnego zarządzania, takich jak TeamViewer, UltraVNC czy Rdesktop, które umożliwiają zdalny dostęp do już działających systemów, VirtualBox tworzy wirtualne maszyny. W praktyce oznacza to, że użytkownik może testować różne systemy operacyjne lub oprogramowanie w zamkniętym środowisku, co jest szczególnie przydatne w programowaniu, testowaniu oprogramowania, a także w edukacji, gdzie studenci mogą eksperymentować bez wpływu na główny system. Wirtualizacja staje się kluczowym elementem w infrastrukturze IT, pozwalając na efektywne wykorzystanie zasobów sprzętowych, zgodnie z zasadami zarządzania zasobami w środowiskach chmurowych. Warto zaznaczyć, że standardy takie jak ISO/IEC 27001 kładą nacisk na bezpieczeństwo i zarządzanie danymi, co w kontekście wirtualizacji również ma swoje znaczenie.

Pytanie 4

Jakie urządzenie powinno być użyte do połączenia sprzętu peryferyjnego, które posiada bezprzewodowy interfejs komunikujący się za pomocą fal świetlnych w podczerwieni, z laptopem, który nie dysponuje takim interfejsem, lecz ma port USB?

A. Rys. D

B. Rys. A

C. Rys. B

D. Rys. C

Opcja Rys. A ilustruje adapter Bluetooth który nie jest odpowiedni do komunikacji przez podczerwień ponieważ Bluetooth to inna technologia bezprzewodowa oparta na falach radiowych. Użycie adaptera Bluetooth jest typowym błędem w sytuacji gdy wymagana jest podczerwień ponieważ te technologie mimo że obie bezprzewodowe działają na innych zasadach oraz w innych pasmach częstotliwości. Urządzenia Bluetooth i IRDA nie są ze sobą kompatybilne i wymagają różnych interfejsów do komunikacji. Z kolei Rys. C przedstawia adapter USB-WiFi co także nie jest odpowiednim wyborem ponieważ WiFi to technologia służąca do łączenia się z sieciami bezprzewodowymi na większe odległości i nie obsługuje urządzeń opartych na podczerwieni. Adaptery WiFi są przeznaczone do innych zastosowań takich jak połączenie z internetem czy sieciami lokalnymi. Natomiast Rys. D ukazuje adapter USB-C który służy do konwersji portów i nie ma związku z komunikacją w standardzie IRDA. Wybór takiego adaptera byłby błędny w kontekście zadanej funkcji ponieważ nie zmienia on typu komunikacji a jedynie rodzaj portu fizycznego. Błędem w myśleniu może być założenie że wszystkie adaptery USB mają podobne funkcje podczas gdy każdy z nich jest zaprojektowany do specyficznego celu i użycie niewłaściwego skutkuje brakiem możliwości połączenia urządzeń które wymagają konkretnego standardu komunikacji co w tym przypadku jest IRDA.

Pytanie 5

Jakie są zasadnicze różnice pomiędzy poleceniem ps a poleceniem top w systemie Linux?

A. Polecenie ps nie przedstawia stopnia obciążenia CPU, natomiast polecenie top oferuje tę funkcjonalność

B. Polecenie ps pozwala na zobaczenie uprawnień, z jakimi działa proces, natomiast top tego nie umożliwia

C. Polecenie top umożliwia pokazanie PID procesu, podczas gdy ps tego nie robi

D. Polecenie top przedstawia aktualnie działające procesy w systemie, odświeżając informacje na bieżąco, co nie jest możliwe w przypadku ps

Polecenie 'top' jest narzędziem, które w czasie rzeczywistym wyświetla aktualnie działające procesy w systemie Linux, a jego informacje są regularnie odświeżane. Jest to niezwykle przydatne w monitorowaniu wydajności systemu, ponieważ możemy na bieżąco śledzić, które procesy zużywają najwięcej zasobów, takich jak CPU i pamięć. Użytkownicy mogą dostosować interfejs 'top', sortować procesy według różnych kryteriów, a także wyszukiwać konkretne procesy. W przeciwieństwie do tego, 'ps' daje statyczny widok procesów w momencie wywołania polecenia. Umożliwia użytkownikowi uzyskanie informacji o aktualnie działających procesach, ale nie aktualizuje tych informacji w czasie rzeczywistym. Dobrą praktyką jest używanie 'ps' do uzyskania szczegółowych informacji o konkretnych procesach, podczas gdy 'top' sprawdza się najlepiej w monitorowaniu ogólnej sytuacji w systemie. Zrozumienie różnic między tymi dwoma narzędziami jest kluczowe dla efektywnego zarządzania i optymalizacji systemów Linux.

Pytanie 6

Standard IEEE 802.11b dotyczy typu sieci

A. światłowodowych

B. przewodowych

C. telefonicznych

D. bezprzewodowych

Norma IEEE 802.11b to standard bezprzewodowych sieci lokalnych (WLAN), który umożliwia komunikację w paśmie 2,4 GHz z maksymalną przepustowością do 11 Mbps. Jest to jeden z pierwszych standardów, które zyskały popularność w zastosowaniach domowych i biurowych. Dzięki technologii radiowej, IEEE 802.11b pozwala na łączenie urządzeń bez użycia kabli, co znacząco zwiększa elastyczność i mobilność użytkowników. W praktyce, standard ten jest powszechnie stosowany w routerach Wi-Fi oraz w różnych urządzeniach mobilnych, takich jak laptopy i smartfony. Ważnym aspektem jest to, że 802.11b korzysta z technologii DSSS (Direct Sequence Spread Spectrum), co zapewnia większą odporność na zakłócenia. W obliczu rosnącego zapotrzebowania na szybkie i wydajne połączenia bezprzewodowe, nowsze standardy, takie jak 802.11g czy 802.11n, oferują wyższe prędkości i lepszą wydajność, jednak 802.11b wciąż pozostaje istotnym punktem odniesienia w rozwoju technologii WLAN.

Pytanie 7

Komputer jest podłączony do sieci Internet, a na jego pokładzie brak oprogramowania antywirusowego. Jak można sprawdzić, czy ten komputer jest zainfekowany wirusem, nie zmieniając ustawień systemowych?

A. wykorzystanie skanera on-line

B. zainstalowanie skanera pamięci

C. uruchomienie programu chkdsk

D. uruchomienie zapory sieciowej

Uruchomienie programu chkdsk jest narzędziem diagnostycznym, które służy do sprawdzania i naprawy błędów na dysku twardym, a nie do wykrywania wirusów. Chociaż chkdsk może pomóc w rozwiązaniu problemów z systemem plików, nie ma zdolności identyfikowania złośliwego oprogramowania. Wiele osób myli funkcje diagnostyczne z funkcjami zabezpieczającymi, co prowadzi do nieporozumień dotyczących rzeczywistych możliwości narzędzi systemowych. Podobnie, uruchomienie zapory sieciowej koncentruje się na kontroli ruchu sieciowego oraz ochronie przed nieautoryzowanym dostępem, a nie na analizie zainfekowanych plików czy programów. Zapory są niezbędne dla bezpieczeństwa sieci, ale nie zastępują skanera antywirusowego ani nie wykrywają wirusów już zainstalowanych na systemie. Zainstalowanie skanera pamięci jest również niewłaściwym podejściem, gdyż narzędzia te są typowo używane do wykrywania problemów z pamięcią RAM, a nie do analizy złośliwego oprogramowania. Tego typu błędy myślowe mogą wynikać z niepełnej wiedzy na temat funkcjonowania różnorodnych narzędzi dostępnych w systemie operacyjnym. Aby skutecznie chronić komputer przed wirusami, użytkownicy powinni opierać się na sprawdzonych metodach, takich jak wykorzystanie dedykowanych programów antywirusowych oraz skanerów on-line, które są przystosowane do identyfikacji zagrożeń.

Pytanie 8

Jakie polecenie w systemie Windows służy do analizowania ścieżki, jaką pokonują pakiety w sieci?

A. tracert

B. ipconfig

C. route

D. netstat

Odpowiedzi 'route', 'netstat' oraz 'ipconfig' są nieprawidłowe w kontekście śledzenia trasy pakietów w sieci. Polecenie 'route' jest używane do zarządzania tablicą routingu w systemie operacyjnym, co oznacza, że służy do dodawania, usuwania lub modyfikowania tras, ale nie do śledzenia ich w czasie rzeczywistym. Dlatego, chociaż pozwala na zarządzanie trasami, nie dostarcza informacji o aktualnej drodze przesyłania pakietów. 'Netstat' natomiast to narzędzie do monitorowania połączeń sieciowych oraz statystyk interfejsów, które pokazuje aktywne połączenia TCP/IP oraz inne statystyki, ale nie ma funkcjonalności do śledzenia trasy pakietów. Wreszcie, 'ipconfig' to narzędzie do wyświetlania i konfigurowania ustawień IP na lokalnym komputerze, a nie do analizy trasy pakietów. Zrozumienie różnicy między tymi poleceniami jest kluczowe dla skutecznego zarządzania i diagnostyki w sieciach, ponieważ każde z nich spełnia inną rolę. Często mylnie zakłada się, że każde polecenie związane z siecią może być użyte do identyfikacji ścieżek danych, dlatego ważne jest, aby znać ich specyfikę i zastosowanie w praktyce.

Pytanie 9

Cechą charakterystyczną transmisji w interfejsie równoległym synchronicznym jest to, że

A. w ustalonych momentach czasowych, które są wyznaczane sygnałem zegarowym CLK, dane są jednocześnie przesyłane wieloma przewodami

B. początek oraz koniec przesyłanych bit po bicie danych jest sygnalizowany przez bity startu i stopu

C. dane są przesyłane równocześnie całą szerokością magistrali, a początek oraz koniec transmisji oznaczają bity startu i stopu

D. dane są przesyłane bitami w wyznaczonych momentach czasowych, które są określane sygnałem zegarowym CLK

W przypadku niepoprawnych odpowiedzi występuje szereg mylnych koncepcji dotyczących sposobu przesyłania danych. Równoległa transmisja synchroniczna różni się od transmisji szeregowej, w której dane są przesyłane bit po bicie. Odpowiedzi sugerujące, że dane są przesyłane bit po bicie, są niedokładne, gdyż w przypadku interfejsów równoległych kilka bitów jest przesyłanych jednocześnie, co znacząco przyspiesza proces komunikacji. Dodatkowo, niektóre odpowiedzi mogą mylić pojęcia związane z sygnałami startu i stopu, które są typowe dla transmisji szeregowej. W transmitującym interfejsie równoległym nie stosuje się bitów startu i stopu, ponieważ sygnał zegarowy CLK reguluje moment przesyłania danych, eliminując potrzebę takich bitów. Tego rodzaju nieporozumienia mogą pochodzić z nieznajomości różnic między różnymi metodami transmisji danych oraz ich zastosowaniami w praktyce. Kluczowe w nauce o przesyłaniu danych jest zrozumienie podstawowych mechanizmów, które rządzą tym procesem oraz znajomość koncepcji synchronizacji, co jest niezbędne w projektowaniu nowoczesnych systemów komputerowych.

Pytanie 10

Na przedstawionym rysunku zaprezentowane jest złącze

A. D-SUB

B. DVI-D

C. HDMI

D. DVI-A

Złącze DVI-A jest rodzajem złącza używanego do przesyłania analogowego sygnału wideo. Rozwiązanie to jest częścią standardu Digital Visual Interface, który obsługuje zarówno sygnały cyfrowe jak i analogowe. DVI-A jest często stosowane do podłączania starszych monitorów CRT oraz niektórych projektorów. Jego kluczowym zastosowaniem jest kompatybilność z urządzeniami, które nie obsługują sygnałów cyfrowych. Złącze DVI-A jest fizycznie podobne do innych rodzajów DVI, ale różni się układem pinów, co pozwala na przesyłanie wyłącznie sygnałów analogowych. Pomimo rosnącej popularności sygnałów cyfrowych, DVI-A nadal znajduje zastosowanie w systemach, gdzie wymagane jest połączenie z urządzeniami analogowymi. Dbałość o odpowiedni dobór kabli i złączek jest istotna, aby uniknąć zakłóceń sygnału i zapewnić optymalną jakość obrazu. W kontekście praktycznych zastosowań, znajomość standardu DVI-A może być kluczowa dla specjalistów zajmujących się modernizacją i konserwacją starszych systemów wizyjnych, w których zastosowanie znajdują rozwiązania analogowe. Standardy takie jak DVI-A są przykładem na ciągłą potrzebę znajomości różnych technologii wideo w dynamicznie zmieniającym się świecie cyfrowym.

Pytanie 11

Wykonanie polecenia net localgroup w systemie Windows skutkuje

A. kompresowaniem wszystkich plików

B. prezentowaniem lokalnych grup użytkowników zdefiniowanych w systemie

C. defragmentowaniem plików

D. tworzeniem dowolnej grupy użytkowników

Polecenie 'net localgroup' w systemie Windows jest narzędziem wiersza poleceń, które pozwala na zarządzanie lokalnymi grupami użytkowników na danym urządzeniu. Używając tego polecenia, administratorzy mogą wyświetlać listę wszystkich zdefiniowanych w systemie lokalnych grup użytkowników, co jest istotne dla zarządzania dostępem do zasobów i zapewnienia bezpieczeństwa systemu. Przykładem zastosowania może być sytuacja, w której administrator chce zweryfikować, jakie grupy użytkowników istnieją w systemie przed dodaniem nowego użytkownika do odpowiedniej grupy. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania użytkownikami i grupami w systemach Windows, umożliwia kontrolę nad uprawnieniami i dostosowanie ustawień bezpieczeństwa. Zrozumienie działania polecenia 'net localgroup' pozwala również na lepsze planowanie i audyt polityki bezpieczeństwa w organizacji.

Pytanie 12

Komenda "mmc" w systemach Windows 2000 oraz Windows XP uruchamia aplikację do tworzenia, zapisywania i otwierania

A. zestawu narzędzi administracyjnych zwanych konsolami, służących do zarządzania sprzętem i oprogramowaniem

B. dziennika operacji dyskowych w systemie plików NTFS

C. katalogu oraz jego podkatalogów na partycji sformatowanej w systemie plików NTFS

D. plików multimedialnych, zawierających filmy

Polecenie "mmc" (Microsoft Management Console) w systemie Windows 2000 i Windows XP uruchamia platformę umożliwiającą zarządzanie różnymi aspektami systemu operacyjnego oraz zainstalowanych aplikacji. Konsola MMC jest narzędziem, które pozwala administrującym na tworzenie i organizowanie narzędzi zarządzania, zwanych 'snap-in'. Przykłady zastosowania obejmują dodawanie narzędzi takich jak Menedżer dysków, Usługi, Zasady grupy, a także wiele innych, co znacznie ułatwia centralne zarządzanie systemami. Dzięki elastyczności konsoli, administratorzy mogą dostosowywać swe środowisko pracy według własnych potrzeb, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania systemami IT. Umożliwia to efektywne monitorowanie, konfigurowanie i zarządzanie sprzętem oraz oprogramowaniem w środowisku Windows, co z kolei przekłada się na zwiększenie wydajności i bezpieczeństwa infrastruktury IT.

Pytanie 13

Jeżeli użytkownik zaznaczy opcję wskazaną za pomocą strzałki, będzie miał możliwość instalacji aktualizacji

A. dotyczące krytycznych luk w zabezpieczeniach

B. eliminujące krytyczną usterkę, niezwiązaną z bezpieczeństwem

C. związane ze sterownikami lub nowym oprogramowaniem od Microsoftu

D. prowadzące do uaktualnienia Windows 8.1 do wersji Windows 10

Opcjonalne aktualizacje wskazane strzałką w Windows Update mogą obejmować sterowniki oraz nowe oprogramowanie firmy Microsoft. Takie aktualizacje są często mniej krytyczne z punktu widzenia bezpieczeństwa systemu, ale mogą znacząco poprawić funkcjonalność i wydajność komputera. Przykładowo instalacja nowych sterowników może zwiększyć kompatybilność sprzętową, a także rozwiązać problemy z działaniem urządzeń peryferyjnych. Ponadto, opcjonalne aktualizacje mogą zawierać nowe wersje oprogramowania Microsoft, takie jak aplikacje biurowe czy narzędzia systemowe, które wprowadzają dodatkowe funkcje, poprawki błędów lub usprawnienia w interfejsie użytkownika. W praktyce, regularne korzystanie z tych aktualizacji jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania systemem IT, ponieważ pomaga utrzymać system w pełnej funkcjonalności i zgodności z najnowszymi standardami technologicznymi. Warto pamiętać, że opcjonalne aktualizacje, mimo iż nie są krytyczne, mogą znacząco wpłynąć na doświadczenie użytkownika oraz stabilność działania aplikacji, co ma szczególne znaczenie w środowisku komercyjnym, gdzie każdy element infrastruktury IT powinien funkcjonować optymalnie.

Pytanie 14

Jednym ze sposobów na ograniczenie dostępu do sieci bezprzewodowej dla nieuprawnionych osób jest

A. zmiana standardu szyfrowania z WPA na WEP

B. wyłączenie rozgłaszania SSID

C. dezaktywacja szyfrowania

D. zmiana częstotliwości nadawania sygnału

Wyłączenie szyfrowania sieci bezprzewodowej to jedno z najgorszych możliwych posunięć w kontekście bezpieczeństwa. Szyfrowanie jest fundamentalnym elementem ochrony danych przesyłanych przez sieci Wi-Fi. Bez szyfrowania, każdy może bez przeszkód podsłuchiwać ruch sieciowy, co naraża użytkowników na kradzież danych osobowych, haseł i innych wrażliwych informacji. Ponadto, zmiana kanału nadawania sygnału nie ma bezpośredniego wpływu na bezpieczeństwo sieci. Choć może pomóc w uniknięciu zakłóceń od innych sieci, nie stanowi realnej przeszkody dla intruzów. Dodatkowo, zmiana standardu szyfrowania z WPA na WEP to krok w tył. WEP jest przestarzałym protokołem, który stosunkowo łatwo można złamać, podczas gdy WPA i jego nowsza wersja WPA2 oferują znacznie wyższy poziom zabezpieczeń. Alternatywnie, pomijanie rozgłaszania SSID może wydawać się dobrym rozwiązaniem, ale nie chroni przed bardziej zaawansowanymi atakami, ponieważ doświadczeni hakerzy mogą zidentyfikować sieci nawet bez widocznego SSID. Dlatego kluczowe jest podejście wielowarstwowe obejmujące silne szyfrowanie, stosowanie silnych haseł oraz regularne aktualizacje zabezpieczeń.

Pytanie 15

Demon serwera Samba pozwala na udostępnianie plików oraz drukarek w sieci

A. grep

B. quota

C. smbd

D. mkfs

Odpowiedzi, takie jak "grep", "mkfs" oraz "quota", nie są związane z funkcjonalnością serwera Samba i demonem "smbd" w kontekście udostępniania plików i drukarek. "Grep" to narzędzie służące do wyszukiwania wzorców w plikach tekstowych, które nie ma żadnego związku z zarządzaniem zasobami sieciowymi. Użytkownicy mogą pomylić jego funkcję, myśląc, że odnosi się do manipulacji danymi, jednak jego zastosowanie ogranicza się do analizy zawartości plików. "Mkfs" to polecenie używane do formatowania systemu plików na dysku, co również nie ma związku z udostępnianiem zasobów w sieci. Użytkownicy mogą błędnie sądzić, że przygotowanie systemu plików jest związane z serwerem Samba, jednak te operacje są zazwyczaj realizowane na poziomie lokalnym, a nie w kontekście sieciowym. "Quota" natomiast odnosi się do zarządzania limitami przestrzeni dyskowej dla użytkowników lub grup w systemie operacyjnym. Choć ma swoje zastosowanie w kontekście zarządzania zasobami na serwerach, nie jest w żaden sposób związane z demonem "smbd" i protokołem SMB. Takie błędne koncepcje mogą wynikać z pomylenia funkcji poszczególnych narzędzi oraz ich zastosowania w różnorodnych procesach zarządzania systemami. Ważne jest, aby mieć świadomość do czego służy każde z narzędzi, aby nie mylić ich zastosowania w kontekście sieciowym.

Pytanie 16

Narzędziem służącym do tworzenia logicznych podziałów na dysku twardym w systemie GNU/Linux jest

A. truncate

B. convert

C. format

D. fdisk

Odpowiedzi 'format', 'convert' oraz 'truncate' są niewłaściwe w kontekście opisanego pytania, ponieważ każde z tych narzędzi ma inną funkcjonalność i nie służy do zarządzania partycjami dysku twardego. Narzędzie 'format' jest używane do przygotowania partycji do przechowywania danych, co oznacza, że tworzy system plików na partycji, ale nie pozwala na jej tworzenie czy modyfikację. W praktyce oznacza to, że można sformatować już istniejącą partycję, ale nie można nią zarządzać na poziomie partycjonowania. 'Convert' jest programem używanym do zmiany formatu plików, co jest całkowicie inną operacją niż zarządzanie partycjami. Narzędzie to służy raczej do konwersji danych między różnymi formatami plików, a nie do ich organizacji na dysku. Wreszcie, 'truncate' to polecenie, które zmienia rozmiar plików, a nie partycji. Użytkownicy mogą pomylić te narzędzia z fdisk z powodu ich związków z zarządzaniem danymi, jednak ważne jest, aby rozumieć, że każde z wymienionych narzędzi ma swoją specyfikę i zastosowanie, które nie obejmuje partycjonowania dysków. Kluczowe jest, aby przy zarządzaniu systemem operacyjnym korzystać z odpowiednich narzędzi w zależności od potrzeb, a dobór narzędzi powinien być oparty na ich funkcjach i celach, a nie tylko na podobieństwie nazw.

Pytanie 17

Wtyk przedstawiony na ilustracji powinien być użyty do zakończenia kabli kategorii

A. 5a

B. 5

C. 3

D. 6

Ten wtyk, co go widzisz na obrazku, to RJ-45 i stosuje się go do kabli sieciowych kategorii 6, znanych jako Cat 6. To jeden z najpopularniejszych standardów, zwłaszcza w lokalnych sieciach (LAN). Cat 6 daje lepsze osiągi niż starsze kategorie, jak Cat 5 czy 5e. Może przesyłać dane z prędkością do 10 Gbps na odległości do 55 metrów przy częstotliwości 250 MHz. Wtyki RJ-45 kategorii 6 są tak zaprojektowane, żeby zminimalizować zakłócenia i przesłuchy, co jest mega ważne, żeby sygnał był jak najlepszy. W praktyce, korzystając z takich wtyków, stawiasz na stabilne i szybkie połączenia sieciowe, co w dzisiejszych czasach jest koniecznością, zwłaszcza w biurach czy domach. Co istotne, Cat 6 działa też z kablami Cat 5 i 5e, ale żeby wykorzystać pełnię ich możliwości, lepiej trzymać się kabli Cat 6. W pracy, zwłaszcza w centrach danych czy biurach, poprawne zakończenie kabli wtykami to klucz do niezawodnej i wydajnej sieci, co podkreślają różne standardy, na przykład ANSI/TIA-568-C.

Pytanie 18

W dokumentacji technicznej procesora producent umieścił wyniki testu, który został wykonany przy użyciu programu CPU-Z. Z tych danych wynika, że procesor dysponuje

A. 6 rdzeni

B. 2 rdzenie

C. 5 rdzeni

D. 4 rdzenie

Procesor o 2 rdzeniach, jak wynika z opisu, jest odpowiedni dla podstawowych zastosowań, takich jak przeglądanie internetu, praca biurowa czy oglądanie multimediów. Takie procesory charakteryzują się mniejszym poborem mocy i niższą emisją ciepła, co jest korzystne dla dłuższej pracy na baterii w laptopach. W kontekście standardów i praktyk branżowych, procesory dwurdzeniowe są często stosowane w urządzeniach, które nie wymagają wysokiej wydajności, ale potrzebują niezawodności i stabilności pracy. Warto dodać, że technologie stosowane w nowoczesnych procesorach, takie jak Intel Hyper-Threading, mogą wirtualnie zwiększać liczbę rdzeni, co poprawia wydajność w aplikacjach wielowątkowych. Jednak fizycznie nadal mamy do czynienia z dwoma rdzeniami. Dla aplikacji zoptymalizowanych do pracy wielowątkowej, liczba rdzeni jest kluczowym parametrem, wpływającym na efektywność przetwarzania danych. Właściwy dobór procesora do konkretnych zadań jest istotny w branży IT, aby zapewnić optymalną wydajność przy jednoczesnym zachowaniu efektywności energetycznej.

Pytanie 19

Po przeprowadzeniu diagnostyki komputera stwierdzono, że temperatura pracy karty graficznej z wyjściami HDMI oraz D-SUB, umieszczonej w gnieździe PCI Express stacjonarnego komputera, wynosi 87°C. W takiej sytuacji serwisant powinien

A. wymienić dysk twardy na nowy o takiej samej pojemności i prędkości obrotowej

B. zmienić kabel sygnałowy D-SUB na HDMI

C. dodać nowy moduł pamięci RAM, aby odciążyć kartę

D. zweryfikować, czy wentylator działa prawidłowo i czy nie jest zabrudzony

Sprawdzenie, czy wentylator karty graficznej jest sprawny oraz czy nie jest zakurzony, jest kluczowym krokiem w diagnostyce problemów z temperaturą podzespołów komputerowych. Wysoka temperatura, jak 87°C, może wynikać z niewłaściwego chłodzenia, co może prowadzić do dotkliwego uszkodzenia karty graficznej. Wentylatory w kartach graficznych odpowiadają za odprowadzanie ciepła, a ich zablokowanie przez kurz lub inne zanieczyszczenia znacząco ogranicza ich efektywność. W praktyce, regularne czyszczenie wentylatorów oraz radiatorów powinno być standardową procedurą konserwacyjną w utrzymaniu sprzętu komputerowego. Ponadto, w sytuacji stwierdzenia usterki wentylatora, jego wymiana na nowy, odpowiedni model zapewni poprawne działanie karty graficznej oraz jej dłuższą żywotność. Warto również monitorować temperatury podzespołów za pomocą oprogramowania diagnostycznego, co pozwala na wczesne wykrycie problemów i zapobieganie poważniejszym uszkodzeniom.

Pytanie 20

Dezaktywacja automatycznych aktualizacji systemu Windows skutkuje

A. zablokowaniem samodzielnego pobierania uaktualnień przez system

B. automatycznym weryfikowaniem dostępności aktualizacji i informowaniem o tym użytkownika

C. uniemożliwieniem jakiejkolwiek formy pobierania aktualizacji systemu

D. automatycznym ściąganiem aktualizacji bez ich instalacji

Wybór odpowiedzi wskazującej na automatyczne pobieranie aktualizacji bez instalacji nie jest prawidłowy, ponieważ nie uwzględnia istoty wyłączenia automatycznych aktualizacji. Gdy automatyczne aktualizacje są wyłączone, system nie podejmuje żadnych działań w celu pobrania aktualizacji, co wyklucza automatyczne pobieranie, niezależnie od jego statusu instalacji. Również stwierdzenie, że wyłączenie automatycznych aktualizacji zablokowuje każdy sposób pobierania aktualizacji, jest błędne. Użytkownik ma wciąż możliwość ręcznego sprawdzenia dostępnych aktualizacji i ich pobrania, co sugeruje, że pewne formy aktualizacji są wciąż dostępne. Dodatkowo, zablokowanie samodzielnego pobierania uaktualnień przez system nie oznacza również, że użytkownik nie może być informowany o dostępności aktualizacji, co sugeruje kolejna błędna odpowiedź. Użytkownicy powinni wiedzieć, że wyłączenie automatycznych aktualizacji wiąże się z odpowiedzialnością za ręczne monitorowanie oraz zarządzanie aktualizacjami, co jest kluczowe dla utrzymania ogólnej sprawności i bezpieczeństwa systemu operacyjnego. Wysokiej jakości praktyka zarządzania aktualizacjami obejmuje zarówno automatyzację procesu, jak i odpowiednią kontrolę, aby minimalizować ryzyko związane z lukami w zabezpieczeniach.

Pytanie 21

Co oznacza dziedziczenie uprawnień?

A. przeniesieniu uprawnień z obiektu nadrzędnego na obiekt podrzędny

B. przeprowadzanie transferu uprawnień pomiędzy użytkownikami

C. przyznawanie uprawnień użytkownikowi przez admina

D. przekazanie uprawnień z obiektu podrzędnego do obiektu nadrzędnego

Dziedziczenie uprawnień jest kluczowym mechanizmem w zarządzaniu dostępem w systemach informatycznych, który polega na przeniesieniu uprawnień z obiektu nadrzędnego na obiekt podrzędny. Przykładem może być sytuacja w systemie plików, w którym folder (obiekt nadrzędny) ma przypisane określone uprawnienia do odczytu, zapisu i wykonania. Jeżeli stworzony zostaje podfolder (obiekt podrzędny), to domyślnie dziedziczy on te same uprawnienia. Dzięki temu zarządzanie bezpieczeństwem i dostępem staje się bardziej efektywne, ponieważ administratorzy mogą zdefiniować uprawnienia dla grupy zasobów, zamiast ustalać je indywidualnie dla każdego elementu. Dobre praktyki zarządzania systemami informatycznymi, takie jak stosowanie modelu RBAC (Role-Based Access Control), opierają się na koncepcji dziedziczenia uprawnień, co pozwala na uproszczenie administracji oraz zwiększenie bezpieczeństwa. To podejście jest istotne w kontekście zapewnienia, że użytkownicy mają dostęp tylko do tych zasobów, które są im niezbędne do wykonywania pracy, co minimalizuje ryzyko nieautoryzowanego dostępu.

Pytanie 22

Jaką wartość dziesiętną ma liczba 11110101(U2)?

A. -11

B. 11

C. -245

D. 245

Odpowiedzi -245, 11 oraz 245 nie są poprawne ze względu na zrozumienie systemu reprezentacji liczb w kodzie Uzupełnień do 2. W przypadku odpowiedzi -245, błędne jest założenie, że liczba binarna 11110101 mogłaby odpowiadać tak dużej wartości ujemnej. Przesunięcie w dół wartości liczbowej w systemie binarnym, a tym bardziej przyjęcie znaczenia liczb, które nie odpowiadają faktycznemu przeliczeniu U2, prowadzi do znaczących nieporozumień. Z kolei odpowiedzi 11 oraz 245 ignorują kluczowy element dotyczący znaku liczby. W systemie U2, gdy najbardziej znaczący bit jest równy 1, liczba jest ujemna; więc interpretacja tej liczby jako dodatniej jest błędna. Niezrozumienie, jak funkcjonuje reprezentacja znaków w systemie binarnym, często prowadzi do mylnych wniosków, co jest typowym błędem wśród osób uczących się podstaw informatyki. Ważne jest, aby pamiętać, że reprezentacja U2 jest powszechnie stosowana w architekturze komputerów, co czyni znajomość jej zasad kluczowym elementem w programowaniu oraz w tworzeniu algorytmów. Aby poprawnie konwertować liczby, użytkownicy powinni być świadomi, jak odczytywać bity w kontekście ich pozycji oraz znaczenia, ponieważ każda pomyłka może prowadzić do poważnych błędów w obliczeniach.

Pytanie 23

W technologii Ethernet protokół dostępu do medium CSMA/CD jest metodą z

A. przekazywaniem tokena

B. priorytetami zgłoszeń

C. zapobieganiem kolizjom

D. wykrywaniem kolizji

Wybór odpowiedzi dotyczącej unikaniu kolizji, priorytetów żądań lub przekazywaniem żetonu odzwierciedla błędne zrozumienie działania protokołu CSMA/CD oraz samej struktury sieci Ethernet. Unikanie kolizji sugerowałoby, że protokół jest w stanie w pełni zapobiec ich wystąpieniu, co nie jest zgodne z rzeczywistością. CSMA/CD nie eliminuje kolizji, lecz jedynie je wykrywa i stosuje mechanizm, który pozwala na ich rozwiązanie po wystąpieniu. Priorytety żądań odnoszą się raczej do bardziej zaawansowanych protokołów, takich jak token ring, gdzie urządzenia mają przypisane priorytety dostępu. Takie podejście nie obowiązuje w prostych sieciach Ethernet opartych na CSMA/CD, gdzie dostęp jest demokratyczny, a każda jednostka ma równe prawo do korzystania z medium. Przekazywanie żetonu również jest metodą stosowaną w innych typach sieci, ale nie w CSMA/CD. W rzeczywistości, myślenie o protokołach jako ścisłych metodach unikania kolizji prowadzi do nieprawidłowych wniosków dotyczących ich funkcji i zastosowania. CSMA/CD przekształca sieć lokalną w środowisko, w którym kolizje są nieuniknione, ale potrafi je szybko wykrywać i efektywnie obsługiwać, co jest kluczowe dla zapewnienia stabilności oraz wydajności komunikacji w sieci.

Pytanie 24

Na ilustracji przedstawiona jest konfiguracja

A. sieci bezprzewodowej

B. rezerwacji adresów MAC

C. wirtualnych sieci

D. przekierowania portów

Wybór odpowiedzi związanej z siecią bezprzewodową jest błędny ponieważ na rysunku nie ma nic co odnosiłoby się do elementów specyficznych dla sieci bezprzewodowych jak punkty dostępowe czy konfiguracje SSID. Sieci bezprzewodowe wykorzystują technologie takie jak Wi-Fi które opierają się na standardach IEEE 802.11. Przekierowanie portów odnosi się do translacji adresów sieciowych (NAT) co jest związane z mapowaniem portów zewnętrznych na wewnętrzne adresy IP i porty. Jednak w kontekście rysunku nie ma żadnych wskazówek dotyczących konfiguracji NAT. Rezerwacja adresów MAC sugerowałaby ustawienia związane z przypisywaniem konkretnych adresów MAC do interfejsów sieciowych aby zapewnić kontrolę dostępu do sieci. Choć jest to funkcjonalność użyteczna w zarządzaniu sieciami to również nie dotyczy przedstawionego rysunku który koncentruje się na konfiguracji VLAN. Typowym błędem jest mylenie tych pojęć z uwagi na ich zastosowanie w zarządzaniu siecią jednak każde z nich pełni odrębne funkcje i odnosi się do różnych aspektów administracji sieciowej. Poprawne rozpoznanie elementów VLAN jest kluczowe dla skutecznego zarządzania segmentacją sieci i jej bezpieczeństwem co ma fundamentalne znaczenie w nowoczesnych infrastrukturach IT

Pytanie 25

Aby zablokować widoczność identyfikatora sieci Wi-Fi, konieczne jest dokonanie zmian w ustawieniach rutera w sekcji oznaczonej numerem

A. 4

B. 3

C. 2

D. 1

Aby ukryć identyfikator sieci bezprzewodowej SSID w ruterze, należy skonfigurować opcję zwaną „Ukryj SSID”. Jest to bardzo popularna funkcja, która pozwala na zwiększenie bezpieczeństwa sieci bezprzewodowej poprzez niewyświetlanie jej nazwy w dostępnych sieciach. Ruter przestaje wtedy ogłaszać swój SSID w eterze, co teoretycznie utrudnia osobom niepowołanym zidentyfikowanie sieci. W praktyce ukrycie SSID nie jest jednak pełnoprawną metodą zabezpieczeń i nie zastępuje silnego szyfrowania, takiego jak WPA2 lub WPA3. Ukrywanie SSID może być używane jako dodatkowa warstwa zabezpieczeń, ale nie należy na tym polegać jako na jedynej formie ochrony sieci. Zastosowanie tej funkcji wymaga ręcznego wpisania nazwy sieci na każdym urządzeniu, które ma się z nią łączyć. Funkcjonalność ta jest zgodna z większością standardów konfiguracji ruterów takich jak IEEE 802.11. Warto również pamiętać, że ukrycie SSID nie chroni przed zaawansowanymi atakami, ponieważ doświadczony napastnik może używać narzędzi do sniffingu, aby wykryć ruch sieciowy i namierzyć ukryty SSID. Dlatego zawsze należy stosować kompleksowe zabezpieczenia sieci, w tym silne hasła i aktualizacje oprogramowania sprzętowego.

Pytanie 26

Co oznacza zapis 192.168.1/24 w kontekście maski podsieci?

A. 255.255.255.240

B. 255.255.255.0

C. 255.255.255.024

D. 255.255.240.0

Odpowiedzi 255.255.255.240, 255.255.240.0 i 255.255.255.024 są niepoprawne z różnych powodów. Maska 255.255.255.240 odpowiada zapisie CIDR /28, co oznacza, że używa ona 28 bitów do identyfikacji sieci, pozostawiając jedynie 4 bity na identyfikację hostów. Taki podział jest zbyt mały dla sieci opisanej przez 192.168.1/24, ponieważ pozwala jedynie na 16 adresów IP (14 dostępnych hostów po wykluczeniu adresu sieci i adresu rozgłoszeniowego). Maska 255.255.240.0 jest związana z zapisem CIDR /20, co oznacza, że 20 bitów jest wykorzystywanych do identyfikacji sieci, co daje znacznie większą ilość dostępnych adresów IP w pojedynczej sieci. Jednak w kontekście pytania, maska ta również nie odpowiada 192.168.1/24. Maska 255.255.255.024 jest błędnie zapisana, jako że nie istnieje oktet z wartością 024; w zapisie dziesiętnym każdy oktet musi mieścić się w zakresie 0-255. Te błędne odpowiedzi mogą wynikać z niewłaściwego zrozumienia pojęcia maski podsieci i jej związku z adresem IP. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że maska podsieci określa, która część adresu IP jest przeznaczona dla identyfikacji sieci, a która dla identyfikacji hostów. W praktyce, administratorzy muszą starannie dobierać maski podsieci, aby zapewnić odpowiednią liczbę adresów hostów dla danej sieci, zachowując przy tym zgodność ze standardami adresowania sieciowego.

Pytanie 27

Jaka liczba hostów może być podłączona w sieci o adresie 192.168.1.128/29?

A. 6 hostów

B. 12 hostów

C. 16 hostów

D. 8 hostów

Żeby dobrze zrozumieć liczbę hostów w sieci, trzeba znać zasady adresacji IP i maskowania podsieci. W przypadku 192.168.1.128/29 maksymalnie możesz mieć 8 adresów. Jeśli wybierasz 12, 16 czy nawet 8 hostów, to możesz źle rozumieć, jak się oblicza dostępne adresy. Często zapomina się o tym, że w każdej podsieci musisz zarezerwować jeden adres dla samej sieci, a drugi na rozgłoszenie. Jak wybierasz 8 hostów, to nie pamiętasz, że dwa adresy są zajęte, co tak naprawdę daje ci 6 dostępnych. A jak myślisz, że masz 12 czy 16 hostów, to tak, jakbyś widział więcej adresów, niż w ogóle możesz mieć przy tej masce, co nie jest możliwe. Ważne jest, by wiedzieć, że liczba hostów to 2^(liczba bitów hosta) - 2. To odejmowanie dwóch adresów jest kluczowe. Umiejętność prawidłowego obliczania liczby hostów jest super ważna w pracy sieciowca oraz w projektowaniu sieci, ma to spore znaczenie dla efektywności i bezpieczeństwa.

Pytanie 28

W przypadku sieci strukturalnej rekomendowane jest zainstalowanie jednego punktu abonenckiego na obszarze wynoszącym

A. 5m2

B. 10m2

C. 30m2

D. 20m2

Odpowiedź 10m2 jest prawidłowa, ponieważ w sieciach strukturalnych, zgodnie z wytycznymi branżowymi, zaleca się umieszczanie jednego punktu abonenckiego na powierzchni 10m2. Takie rozplanowanie zapewnia optymalną jakość sygnału oraz odpowiednią ilość pasma, co jest kluczowe dla efektywności działania sieci. Przykładem zastosowania tej zasady może być projektowanie sieci lokalnych w biurach, gdzie każde biurko lub strefa pracy powinna mieć dedykowany punkt abonencki, aby zapewnić stabilne połączenie z siecią. Utrzymanie tej proporcji przyczynia się do prawidłowego funkcjonowania usług, takich jak VoIP czy przesył danych, co jest istotne w kontekście ciągłego rozwoju technologii komunikacyjnych. W praktyce, stosowanie się do tego standardu pozwala również na łatwiejsze planowanie rozbudowy sieci w przyszłości, co jest ważne w kontekście zmieniających się potrzeb użytkowników i rosnącego zapotrzebowania na pasmo. Warto również wspomnieć, że wiele organizacji bazuje na normach takich jak ISO/IEC 11801, które określają wymagania dotyczące projektowania sieci strukturalnych.

Pytanie 29

Jak należy ustawić w systemie Windows Server 2008 parametry protokołu TCP/IP karty sieciowej, aby komputer mógł jednocześnie łączyć się z dwiema różnymi sieciami lokalnymi posiadającymi odrębne adresy IP?

A. Wprowadzić dwa adresy IP, korzystając z zakładki "Zaawansowane"

B. Wprowadzić dwa adresy serwerów DNS

C. Wprowadzić dwie bramy, korzystając z zakładki "Zaawansowane"

D. Wybrać opcję "Uzyskaj adres IP automatycznie"

Niepoprawne odpowiedzi bazują na pomyłkach związanych z funkcjonalnością protokołu TCP/IP w kontekście przypisywania adresów IP. Wpisanie dwóch adresów serwerów DNS nie ma nic wspólnego z dodawaniem wielu adresów IP do jednej karty sieciowej; DNS odpowiada za tłumaczenie nazw domenowych na adresy IP, a nie za bezpośrednie przypisywanie adresów sieciowych. Zaznaczenie opcji 'Uzyskaj adres IP automatycznie' również nie jest właściwe, gdyż ta funkcja dotyczy automatycznego przydzielania adresu IP przez serwer DHCP, co nie odpowiada potrzebie przypisania wielu statycznych adresów IP do jednego interfejsu. Ponadto, wpisanie dwóch adresów bramy jest niemożliwe, ponieważ każda karta sieciowa może mieć tylko jedną domyślną bramę. Dwie bramy w tej samej podsieci prowadzą do konfliktów, ponieważ protokół routingu nie wie, która brama powinna być używana do przesyłania danych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowej konfiguracji sieci, a nieznajomość zasad dotyczących adresacji IP i ról DNS może prowadzić do poważnych problemów z komunikacją w sieci.

Pytanie 30

W terminalu systemu operacyjnego wykonano polecenie nslookup. Jaką informację uzyskano?

A. Adres IP hosta

B. Adres serwera DHCP

C. Domyślną bramę

D. Adres serwera DNS

Polecenie nslookup jest narzędziem używanym do diagnostyki sieciowej, które pomaga w uzyskaniu informacji o domenach internetowych poprzez przekierowanie zapytań do serwerów DNS. Kiedy zostaje wydane polecenie nslookup bez dodatkowych parametrów, narzędzie to zwraca informacje o domyślnym serwerze DNS skonfigurowanym na komputerze użytkownika. W przypadku pokazanym na ekranie, polecenie nslookup ujawnia adres serwera DNS wraz z jego nazwą. Praktyczne zastosowanie polecenia nslookup obejmuje diagnozowanie problemów z rozwiązywaniem nazw, weryfikację konfiguracji DNS oraz analizę działania sieci. W środowiskach IT, gdzie nieprawidłowa konfiguracja DNS może prowadzić do problemów z łącznością, nslookup jest kluczowym narzędziem. Zgodnie z dobrymi praktykami, administratorzy IT często używają nslookup do weryfikacji dostępności i poprawności działania serwerów DNS. Pozwala to na szybkie zidentyfikowanie i rozwiązanie problemów związanych z DNS, które mogą wpływać na wydajność i bezpieczeństwo sieci. Rozumienie jak działa nslookup i jakie informacje zwraca jest podstawową umiejętnością w zarządzaniu sieciami komputerowymi.

Pytanie 31

Aby stworzyć partycję w systemie Windows, należy skorzystać z narzędzia

A. devmgmt.msc

B. diskmgmt.msc

C. dsa.msc

D. dfsgui.msc

Odpowiedź 'diskmgmt.msc' jest poprawna, ponieważ jest to narzędzie systemowe w systemie Windows, które umożliwia zarządzanie dyskami i partycjami. Użytkownicy mogą za jego pomocą tworzyć, usuwać, formatować i zmieniać rozmiar partycji, co jest kluczowe przy organizacji przestrzeni dyskowej. Przykładowo, jeśli użytkownik chce podzielić dysk twardy na kilka mniejszych jednostek, aby lepiej zarządzać danymi, może to zrobić przy użyciu tego narzędzia. Dobrą praktyką jest regularne sprawdzanie stanu dysków oraz optymalizacja ich struktury, co może przyczynić się do lepszej wydajności systemu. Ponadto, diskmgmt.msc pozwala na przypisywanie liter dysków, co ułatwia ich identyfikację przez system oraz użytkowników. Używając tego narzędzia, można również zarządzać wolnym miejscem na dysku, co jest istotne w kontekście zachowania integralności danych oraz efektywności operacyjnej całego systemu operacyjnego. Warto zaznaczyć, że dostęp do tego narzędzia można uzyskać, wpisując 'diskmgmt.msc' w oknie uruchamiania (Win + R), co czyni go łatwo dostępnym dla użytkowników.

Pytanie 32

Na zdjęciu przedstawiono

A. kartridż

B. toner

C. tusz

D. taśmę barwiącą

Tusz jest płynną substancją stosowaną głównie w drukarkach atramentowych gdzie dysze nanoszą go na papier w postaci mikroskopijnych kropli. W odróżnieniu od taśmy barwiącej tusz nie wymaga mechanicznego uderzania w papier i jest stosowany w urządzeniach które wymagają wysokiej jakości kolorowych druków. Z kolei toner to suche sproszkowane pigmenty używane w drukarkach laserowych które są przenoszone na papier za pomocą elektrostatycznego ładunku a następnie utrwalane przez rolki grzewcze. Toner cechuje się wysoką precyzją i jest idealny do druku dużych nakładów czarno-białych dokumentów. Kartridż w kontekście drukarek najczęściej odnosi się do pojemnika na tusz lub toner ale nie jest to odpowiednie określenie dla taśm barwiących które mają inną konstrukcję i zastosowanie. Typowym błędem jest mylenie tych komponentów ze względu na podobieństwo ich nazewnictwa i funkcji jako materiałów eksploatacyjnych. Wybór niewłaściwego elementu eksploatacyjnego może prowadzić do nieprawidłowego działania urządzenia i obniżenia jakości drukowanych materiałów. Ważne jest zrozumienie różnic w technologii druku aby prawidłowo identyfikować i stosować odpowiednie materiały.

Pytanie 33

Jak nazywa się protokół, który pozwala na ściąganie wiadomości e-mail z serwera?

A. FTP

B. SMTP

C. DNS

D. POP3

Protokół POP3 (Post Office Protocol version 3) jest standardem komunikacyjnym, który umożliwia pobieranie wiadomości e-mail z serwera pocztowego na lokalny komputer użytkownika. Używając POP3, użytkownicy mogą pobierać swoje wiadomości, które następnie są przechowywane lokalnie, co sprawia, że dostęp do nich jest możliwy także bez połączenia z internetem. Protokół ten działa w trybie 'pobierania', co oznacza, że po ściągnięciu wiadomości z serwera, są one zazwyczaj usuwane z serwera, co zmniejsza jego obciążenie. Praktyczna aplikacja POP3 jest szczególnie przydatna w przypadku użytkowników, którzy korzystają z jednego urządzenia do przeglądania poczty i nie potrzebują synchronizacji wiadomości między różnymi urządzeniami. W kontekście branżowych standardów, POP3 jest często używany w połączeniu z protokołami zabezpieczeń, takimi jak SSL/TLS, aby zapewnić bezpieczeństwo przesyłanych danych. Zrozumienie działania POP3 i jego zastosowania jest kluczowe dla każdej osoby zajmującej się administracją systemów pocztowych lub dla użytkowników, którzy pragną efektywnie zarządzać swoją korespondencją.

Pytanie 34

Jakie medium transmisyjne w sieciach LAN rekomenduje się do użycia w historycznych obiektach?

A. Kabel typu skrętka

B. Kabel koncentryczny

C. Fale radiowe

D. Światłowód

Fale radiowe stanowią zalecane medium transmisyjne w zabytkowych budynkach ze względu na minimalną ingerencję w infrastrukturę budynku. Instalacja kabli, takich jak skrętki, światłowody czy kable koncentryczne, może być trudna lub wręcz niemożliwa w obiektach historycznych, w których zachowanie oryginalnych elementów budowlanych jest kluczowe. Fale radiowe umożliwiają stworzenie lokalnej sieci bezprzewodowej, co eliminuje potrzebę kucia ścian czy naruszania struktury zabytku. Przykłady zastosowania to sieci Wi-Fi, które mogą być wdrożone w muzeach, galeriach sztuki czy innych zabytkowych obiektach. Zgodnie z normami IEEE 802.11, nowoczesne standardy bezprzewodowe oferują szybką transmisję danych oraz możliwość zabezpieczenia sieci, co czyni je odpowiednimi do użytku komercyjnego oraz prywatnego. Warto również dodać, że systemy bezprzewodowe można łatwo aktualizować, co jest istotne w kontekście przyszłych potrzeb technologicznych.

Pytanie 35

Adres fizyczny karty sieciowej AC-72-89-17-6E-B2 zapisany jest w formacie

A. szesnastkowej

B. dziesiętnej

C. binarnej

D. oktalnej

Adres MAC (Media Access Control) przedstawiony jako AC-72-89-17-6E-B2 zapisany jest w systemie szesnastkowym. W tym systemie każda para znaków reprezentuje 8 bitów, co odpowiada jednemu bajtowi. Zatem w przypadku adresu MAC, który składa się z 6 par, otrzymujemy łącznie 48 bitów. Adresy MAC są używane do identyfikacji urządzeń w sieciach lokalnych i są kluczowe dla funkcjonowania protokołów komunikacyjnych, takich jak Ethernet. Z perspektywy praktycznej, urządzenia sieciowe, takie jak routery czy przełączniki, korzystają z adresów MAC, aby kierować ruch do odpowiednich odbiorców w sieci. Standard IEEE 802 definiuje format adresów MAC, a ich poprawne wykorzystanie jest niezbędne dla zapewnienia efektywnej i bezpiecznej komunikacji w sieciach komputerowych. W kontekście programowania, operacje na adresach MAC, takie jak filtrowanie czy monitorowanie ruchu, są powszechnie stosowane w aplikacjach sieciowych i narzędziach do analizy ruchu. Zrozumienie formatu szesnastkowego jest zatem kluczowe dla specjalistów zajmujących się sieciami komputerowymi.

Pytanie 36

Administrator systemu Linux wyświetlił zawartość katalogu /home/szkoła w terminalu, uzyskując następujący rezultat -rwx –x r-x 1 admin admin 25 04-09 15:17 szkola.txt. Następnie wydał polecenie ```chmod ug=rw szkola.txt | Is``` Jaki będzie rezultat tego działania, pokazany w oknie terminala?

A. -rw- rw- r-x 1 admin admin 25 04-09 15:17 szkola.txt

B. -rw- rw- rw- 1 admin admin 25 04-09 15:17 szkola.txt

C. -rwx ~x rw- 1 admin admin 25 04-09 15:17 szkola.txt

D. -rwx r-x r-x 1 admin admin 25 04-09 15:17 szkola.txt

Wybór innej odpowiedzi opiera się na nieporozumieniu dotyczącym działania polecenia chmod. Wiele osób może błędnie zakładać, że użycie 'ug=rw' automatycznie przyznaje pełne uprawnienia wszystkim grupom, co jest nieprawdziwe. Na przykład, odpowiedź -rw- rw- rw- 1 admin admin 25 04-09 15:17 szkola.txt sugeruje, że wszyscy użytkownicy - w tym właściciel, grupa i inni - mają pełne uprawnienia do odczytu i zapisu, co nie jest poprawne w kontekście działania polecenia chmod. Kluczowe jest zrozumienie, że zmiana uprawnień odnosi się tylko do określonych kategorii użytkowników, a nie do wszystkich. Podobnie, odpowiedź -rwx ~x rw- 1 admin admin 25 04-09 15:17 szkola.txt wskazuje na nieprawidłowe modyfikacje w uprawnieniach, które również są niezgodne z działaniem chmod. Ponadto, -rwx r-x r-x 1 admin admin 25 04-09 15:17 szkola.txt nie uwzględnia zmian wprowadzonych przez polecenie, co prowadzi do błędnych wniosków o stanie pliku po zastosowaniu chmod. To ilustruje, jak istotne jest zrozumienie, jakie konkretne uprawnienia są przyznawane lub odbierane przez polecenia w systemie Linux. Ignorowanie tej zasady może prowadzić do problemów z bezpieczeństwem oraz zarządzaniem dostępem do plików.

Pytanie 37

Przy pomocy testów statycznych okablowania można zidentyfikować

A. zjawisko tłumienia

B. przerwy w obwodzie

C. różnicę opóźnień

D. straty odbiciowe

Testy statyczne okablowania są kluczowym narzędziem w diagnostyce sieci telekomunikacyjnych, szczególnie w identyfikacji przerw w obwodzie. Przerwa w obwodzie oznacza, że sygnał nie może przejść przez dany segment kabla, co może prowadzić do całkowitej utraty komunikacji. W praktyce, testy takie jak pomiar rezystancji lub użycie reflektometru czasowego (OTDR) pozwalają na szybką identyfikację lokalizacji przerwy, co jest niezbędne dla utrzymania niezawodności sieci. Przykładem zastosowania może być sytuacja, w której po burzy sieci przestają działać, a za pomocą testów statycznych technicy mogą szybko określić, gdzie doszło do uszkodzenia. Standardy branżowe, takie jak ANSI/TIA-568, zalecają regularne testy okablowania, aby zapewnić jego wysoką jakość i bezpieczeństwo działania. Dodatkowo, testy te pomagają w utrzymaniu zgodności z normami, co jest istotne podczas audytów lub certyfikacji.

Pytanie 38

W wierszu poleceń systemu Windows polecenie md jest używane do

A. zmiany nazwy pliku

B. tworzenia pliku

C. przechodzenia do katalogu nadrzędnego

D. tworzenia katalogu

Polecenie 'md' (make directory) w systemie Windows jest używane do tworzenia nowych katalogów. Działa ono w wierszu poleceń, co pozwala na szybkie i efektywne porządkowanie plików oraz struktury folderów w systemie. Przykładowo, aby utworzyć nowy katalog o nazwie 'projekty', należy wpisać 'md projekty', co skutkuje stworzeniem katalogu w bieżącej lokalizacji. Stosowanie polecenia 'md' jest istotne w kontekście organizacji pracy, zwłaszcza w sytuacjach, gdzie zarządzanie dużą ilością plików staje się kluczowe. W praktyce, programiści oraz administratorzy systemów często wykorzystują to polecenie jako część skryptów automatyzacyjnych, co pozwala na efektywne przygotowywanie środowiska roboczego. Dobre praktyki zakładają także stosowanie logicznych i zrozumiałych nazw katalogów, co ułatwia późniejsze odnajdywanie i zarządzanie danymi. Zapewnienie odpowiedniej struktury katalogów jest fundamentem organizacji danych w każdym systemie operacyjnym.

Pytanie 39

Na ilustracji przedstawiono sieć komputerową w danej topologii

A. pierścienia

B. mieszanej

C. magistrali

D. gwiazdy

Topologia pierścienia jest jednym z podstawowych rodzajów organizacji sieci komputerowych. Charakteryzuje się tym że każde urządzenie jest połączone z dwoma innymi tworząc zamknięty krąg. Dane przesyłane są w jednym kierunku co minimalizuje ryzyko kolizji pakietów. Ta topologia jest efektywna pod względem zarządzania ruchem sieciowym i pozwala na łatwe skalowanie. Dzięki temu można ją znaleźć w zastosowaniach wymagających wysokiej niezawodności takich jak przemysłowe sieci automatyki. W praktyce często stosuje się protokół Token Ring w którym dane przesyłane są za pomocą specjalnego tokena. Umożliwia to równomierne rozłożenie obciążenia sieciowego oraz zapobiega monopolizowaniu łącza przez jedno urządzenie. Choć topologia pierścienia może być bardziej skomplikowana w implementacji niż inne topologie jak gwiazda jej stabilność i przewidywalność działania czynią ją atrakcyjną w specyficznych zastosowaniach. Dodatkowo dzięki fizycznej strukturze pierścienia łatwo można identyfikować i izolować problemy w sieci co jest cenne w środowiskach wymagających ciągłości działania. Standardy ISO i IEEE opisują szczegółowe wytyczne dotyczące implementacji tego typu sieci co pozwala na zachowanie kompatybilności z innymi systemami oraz poprawę bezpieczeństwa i wydajności działania.

Pytanie 40

Jaką minimalną liczbę bitów potrzebujemy w systemie binarnym, aby zapisać liczbę heksadecymalną 110 (h)?

A. 3 bity

B. 4 bity

C. 9 bitów

D. 16 bitów

Aby zrozumieć, dlaczego do zapisania liczby heksadecymalnej 110 (h) potrzebne są 9 bity w systemie binarnym, należy najpierw przekształcić tę liczbę do postaci binarnej. Liczba heksadecymalna 110 (h) odpowiada wartości dziesiętnej 256. W systemie binarnym, liczby są zapisywane jako ciągi zer i jedynek, a każda cyfra binarna (bit) reprezentuje potęgę liczby 2. Aby obliczyć, ile bitów jest potrzebnych do zapisania liczby 256, musimy znaleźć najmniejszą potęgę liczby 2, która jest większa lub równa 256. Potęgi liczby 2 są: 1 (2^0), 2 (2^1), 4 (2^2), 8 (2^3), 16 (2^4), 32 (2^5), 64 (2^6), 128 (2^7), 256 (2^8). Widzimy, że 256 to 2^8, co oznacza, że potrzebujemy 9 bitów, aby uzyskać zakres od 0 do 255. Zatem mamy 9 możliwych kombinacji bitów do przedstawienia wszystkich wartości od 0 do 512. W praktyce, w kontekście komunikacji i przechowywania danych, znajomość konwersji między systemami liczbowymi jest kluczowa dla inżynierów oraz programistów i ma zastosowanie w wielu dziedzinach, takich jak projektowanie układów scalonych, programowanie oraz w analizie danych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej