Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik programista
Kwalifikacja: INF.03 - Tworzenie i administrowanie stronami i aplikacjami internetowymi oraz bazami danych
Data rozpoczęcia: 9 stycznia 2025 17:17
Data zakończenia: 9 stycznia 2025 17:33

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Etap, w którym identyfikuje się oraz eliminuje błędy w kodzie źródłowym programów, to

A. normalizacja

B. standaryzacja

C. kompilowanie

D. debugowanie

Debugowanie to proces identyfikacji, analizy i eliminacji błędów w kodzie źródłowym programów komputerowych. Jest to kluczowy etap w cyklu życia oprogramowania, który zapewnia, że aplikacje działają zgodnie z założeniami projektowymi. W praktyce debugowanie może obejmować różne techniki, takie jak stosowanie punktów przerwania, śledzenie wartości zmiennych czy analiza stosu wywołań. Przykładowo, programista może użyć narzędzi debugujących, takich jak GDB dla programów w C/C++ lub wbudowane debugery w IDE, takie jak Visual Studio czy Eclipse. Debugowanie jest również związane z dobrymi praktykami, jak testowanie jednostkowe i integracyjne, które pozwalają na wczesne wykrycie błędów. Zrozumienie i umiejętność efektywnego debugowania jest niezbędna dla każdego programisty, aby tworzyć wysokiej jakości, niezawodne i wydajne oprogramowanie. Warto również podkreślić znaczenie dokumentacji oraz korzystania z systemów kontroli wersji, takich jak Git, które pozwalają śledzić zmiany w kodzie i ułatwiają proces debugowania.

Pytanie 2

Wskaź złożony typ danych.

A. class

B. bool

C. char

D. float

Typy takie jak 'char', 'bool' i 'float' to prostsze typy, które mają na prawdę ograniczone możliwości w porównaniu do typów złożonych. 'char' to pojedynczy znak, więc może pomieścić na przykład 'A' albo '9', ale to wszystko. Używa się go czasami do przechowywania tekstu, ale jego funkcjonalność kończy się na prostych operacjach. Typ 'bool' to logiczny typ, który ma tylko dwie wartości - prawda (true) i fałsz (false). Jest istotny w podejmowaniu decyzji w programach, ale nie nadaje się do większych struktur danych. 'float' to typ liczbowy dla liczb zmiennoprzecinkowych, czyli takich z miejscami po przecinku. Jest przydatny w obliczeniach, ale jak widać, te wszystkie typy są dosyć ograniczone w porównaniu do złożonych typów, jak klasy, które pozwalają na tworzenie bardziej skomplikowanych struktur danych.

Pytanie 3

Która z metod komentowania kodu nie jest używana w PHP?

A. # komentarz

C. // komentarz

D. /* komentarz */

Pierwsze trzy odpowiedzi sugerują metody komentowania, które są rzeczywiście stosowane w PHP, co może prowadzić do zamieszania. Komentarz zaczynający się od znaku '#' jest często używany w innych językach programowania, takich jak Bash czy Python, ale nie jest dozwolony w PHP. Użycie '#' w PHP spowoduje błąd podczas wykonania skryptu, ponieważ interpreter PHP nie rozpoznaje tego znaku jako oznaczenia początku komentarza. Podobnie, komentarz oznaczony jako '//' dla jednoliniowych komentarzy oraz '/* ... */' dla wieloliniowych komentarzy są standardowo stosowane w PHP i pozwalają na tworzenie jasnych oraz zrozumiałych sekcji kodu. Dzięki nim programiści mogą łatwo wprowadzać objaśnienia lub wykluczać fragmenty kodu bez ich usuwania. Użycie dobrze ustrukturyzowanych komentarzy jest kluczowe dla wsparcia przyszłych zespołów developerskich w rozwoju projektów. Ponadto, niepoprawne podejście do komentowania kodu może prowadzić do błędów i nieporozumień w zespole. Komentarze pełnią funkcję dokumentacyjną i powinny jasno opisywać logikę kodu, co jest istotne w kontekście rozwoju oprogramowania, w szczególności w dużych projektach, gdzie wiele osób pracuje nad tym samym kodem. Dlatego ważne jest, aby stosować właściwe metody i unikać potencjalnych pułapek związanych z używaniem niepoprawnych składni komentarzy.

Pytanie 4

Podany poniżej kod źródłowy w języku C++ ma na celu wypisywanie dla wprowadzonych dowolnych liczb całkowitych różniących się od zera: ```int main() { int liczba; cin >> liczba; while (liczba != 0) { if ((liczba % 2) == 0) cout << liczba << endl; cin >> liczba; } return 0; }```

A. jedynie liczby parzyste

B. wszystkie liczby

C. liczby pierwsze

D. tylko liczby nieparzyste

Kod źródłowy napisany w języku C++ ma na celu wypisywanie tylko liczb parzystych. Funkcja main() wczytuje liczbę całkowitą za pomocą cin, a następnie wchodzi w pętlę while, która trwa tak długo, jak długo wczytana liczba nie jest równa zero. Wewnątrz pętli, zastosowano sprawdzenie warunku, który definiuje, czy liczba jest parzysta, poprzez operator modulo: (liczba % 2) == 0. Jeśli wynik tego działania jest równy zero, liczba jest parzysta i zostaje wypisana na ekranie. Wszelkie inne liczby (nieparzyste) nie są wyświetlane. Przykładem praktycznego zastosowania tego kodu może być program do analizy danych liczbowych, gdzie chcemy zebrać tylko liczby parzyste do dalszej obróbki, na przykład w statystyce lub w aplikacjach finansowych. Praktyczne podejście do programowania w C++ wymaga znajomości takich konstrukcji jak pętle i warunki, co jest zgodne z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi w branży oprogramowania.

Pytanie 5

Kolor wyrażony w modelu RGB(255, 0, 0) to

A. niebieski.

B. czerwony.

C. żółty.

D. zielony.

Barwa zapisana w modelu RGB(255, 0, 0) oznacza maksymalne natężenie kanału czerwonego, co wskazuje, że jest to czysta czerwień. Model RGB, czyli Red, Green, Blue, jest powszechnie stosowany w technologii cyfrowej, w tym w monitorach, telewizorach i urządzeniach mobilnych. W praktyce, wartości w zakresie od 0 do 255 określają intensywność poszczególnych kolorów, gdzie 0 oznacza brak koloru, a 255 jego maksymalną intensywność. Wartości dla zielonego i niebieskiego są zerowe, co oznacza, że nie wpływają na ostateczny kolor. Czerwień (RGB(255, 0, 0)) jest często wykorzystywana w projektowaniu graficznym, na przykład w tworzeniu logo, gdzie symbolizuje energię i pasję. W standardzie sRGB, który jest najczęściej stosowanym profilem kolorów w Internecie, barwy są definiowane w ten sposób, co gwarantuje ich spójność na różnych urządzeniach. Zrozumienie tego modelu kolorów jest kluczowe dla każdej osoby pracującej w dziedzinie grafiki komputerowej, projektowania UI/UX czy programowania webowego.

Pytanie 6

W języku HTML, aby połączyć w pionie dwie sąsiadujące komórki w kolumnie tabeli, należy użyć atrybutu

A. rowspan

B. cellpadding

C. cellspacing

D. colspan

W kontekście scalania komórek w pionie w HTML, inne proponowane atrybuty są nieodpowiednie. Atrybut colspan służy do scalania komórek w poziomie, co oznacza, że pozwala na połączenie kilku komórek w jednym wierszu, co jest zupełnie inną operacją niż scalanie w pionie. Używanie colspan byłoby nieodpowiednie w sytuacji, gdy celem jest połączenie komórek w kolumnie. Atrybut cellpadding dotyczy natomiast przestrzeni wewnętrznej, określającej odstęp pomiędzy zawartością komórki a jej krawędziami. Jego zastosowanie nie wpływa na scalanie komórek, a jedynie na ich wygląd, co sprawia, że jest to zupełnie inny aspekt formatowania tabeli. Podobnie atrybut cellspacing, który jest używany do definiowania odstępów między komórkami tabeli, również nie ma zastosowania w procesie scalania komórek. Obydwa te atrybuty mogą być użyte do poprawy estetyki tabeli, ale nie wpływają na strukturę danych w sposób, który byłby wymagany do osiągnięcia pionowego scalania komórek. Użycie ich zamiast rowspan jest błędne i prowadzi do niepoprawnego zrozumienia struktury HTML oraz sposobu, w jaki tabele powinny być zbudowane.

Pytanie 7

O obiekcie przedstawionym w JavaScript można powiedzieć, że posiada

var obiekt1 = {
     x: 0,
     y: 0,
     wsp: function() { [...] }
}

A. trzema właściwościami

B. dwoma właściwościami oraz jedną metodą

C. trzema metodami

D. dwoma metodami oraz jedną właściwością

Obiekt w języku JavaScript, taki jak przedstawiony na obrazku, składa się z par klucz-wartość zwanych właściwościami. W tym przypadku mamy dwie właściwości x i y, które są przypisane wartości 0. Właściwości te przechowują dane i mogą być dowolnego typu, jak liczby, ciągi znaków czy inne obiekty. Trzecim elementem obiektu jest wsp, który jest przypisany funkcji, co czyni go metodą obiektu. Metoda w JavaScript jest funkcją przypisaną jako wartość właściwości, która może być wywoływana na obiekcie. Tego rodzaju struktura pozwala na efektywne organizowanie kodu i jest często stosowana w programowaniu obiektowym w JavaScript. Dzięki metodom można dynamicznie manipulować danymi wewnątrz obiektu. Takie podejście jest zgodne z zasadami hermetyzacji, które są częścią paradygmatu programowania obiektowego, zwiększając czytelność i utrzymanie kodu. W praktyce, znajomość właściwości i metod obiektów JavaScript jest kluczowa dla tworzenia dynamicznych i interaktywnych aplikacji webowych.

Pytanie 8

Które z podanych formatów NIE JEST zapisane w języku CSS?

A. B

B. A

C. D

D. C

Odpowiedzi A, B i D przedstawiają metody formatowania za pomocą CSS, które są zgodne z nowoczesnymi standardami projektowania stron internetowych. W odpowiedzi A mamy do czynienia z osadzonym stylem CSS w elemencie style, co pozwala na definiowanie wyglądu elementów HTML bezpośrednio w znaczniku strony. Choć nie jest to najczęściej zalecana metoda, ma swoje zastosowanie w przypadku prostych stron lub pojedynczych dokumentów. Odpowiedź B przedstawia zewnętrzny plik CSS, co jest najlepszą praktyką w projektowaniu stron, ponieważ oddziela stylowanie od struktury, ułatwiając zarządzanie i zmiany w wyglądzie całej witryny. Odpowiedź D ukazuje użycie atrybutu style w elemencie HTML, co jest formą stylizacji inline. Ta metoda jest użyteczna w sytuacjach, gdy chcemy zastosować unikalny styl do pojedynczego elementu bez wpływu na resztę strony, choć nie jest zalecana do powszechnego użycia z powodu utrudnionego zarządzania i potencjalnych problemów z dostępnością. Wszystkie te metody wykorzystują CSS, co zapewnia spójność i elastyczność w zastosowaniu stylów, a także zgodność z najnowszymi standardami internetowymi. Główne nieporozumienie związane z odpowiedzią C wynika z faktu, że atrybut bgcolor pochodzi z HTML i nie jest częścią CSS, co czyni go przestarzałym w kontekście nowoczesnego projektowania stron internetowych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego wykorzystania CSS w projektach webowych.

Pytanie 9

W relacyjnych bazach danych, gdy dwie tabele są ze sobą powiązane przez ich klucze główne, mamy do czynienia z relacją

A. n .. 1

B. n .. n

C. 1 .. 1

D. 1 .. n

Odpowiedź 1 .. 1 jest prawidłowa, ponieważ opisuje relację, w której każdemu rekordowi w jednej tabeli odpowiada dokładnie jeden rekord w drugiej tabeli. Taka relacja jest często wykorzystywana w systemach baz danych, gdzie klucz główny jednej tabeli jest jednocześnie kluczem obcym w drugiej tabeli. Przykładem może być relacja między tabelą 'Użytkownicy' a tabelą 'Profile', gdzie każdy użytkownik ma dokładnie jeden profil, a każdy profil jest przypisany do jednego użytkownika. W kontekście standardów baz danych, relacje 1 .. 1 pomagają w eliminacji redundancji danych i zapewniają integralność danych. Dobrą praktyką jest stosowanie takich relacji w sytuacjach, gdy dane mogą być logicznie podzielone, ale nie powinny być powielane. Inne podejścia, jak relacje 1 .. n czy n .. n, mogą prowadzić do większej złożoności w modelowaniu danych oraz potencjalnych problemów z integralnością danych, dlatego stosowanie relacji 1 .. 1 jest korzystne dla przejrzystości i efektywności struktury bazy danych.

Pytanie 10

Zapis CSS w postaci: ```ul{ list-style-image:url('rys.gif');}``` spowoduje, że na stronie internetowej

A. rys.gif będzie służyć jako tło dla nienumerowanej listy

B. punktorem nienumerowanej listy stanie się rys.gif

C. rysunek rys.gif zostanie wyświetlony jako punkt listy nienumerowanej

D. każdy element listy zyska indywidualne tło pochodzące z grafiki rys.gif

Podane odpowiedzi, które sugerują alternatywne interpretacje, nie są zgodne z rzeczywistością techniczną CSS. Przede wszystkim, twierdzenie, że rys.gif będzie stanowił ramkę dla listy nienumerowanej, jest błędne, ponieważ właściwość 'list-style-image' nie ma wpływu na obramowanie listy, a jedynie na sposób, w jaki są wyświetlane punkty listy. CSS do definiowania obramowań używa innych właściwości, takich jak 'border'. Z kolei stwierdzenie o wyświetlaniu rysunku rys.gif jako tł listy nienumerowanej jest mylące; to nie jest tło całej listy, ale pojedyncze punkty, które zastępują tradycyjne znaczniki. Ostatnia niepoprawna odpowiedź sugeruje, że każdy punkt listy miałby osobne tło pobrane z grafiki rys.gif. Jest to błędne, ponieważ definicja tła w CSS dotyczy całego elementu, a nie poszczególnych znaczników. Aby uzyskać różne tła dla elementów listy, należałoby użyć oddzielnych właściwości CSS dla każdego z nich zamiast 'list-style-image'. Dlatego wszystkie te odpowiedzi nie uwzględniają zasadniczej funkcji właściwości CSS, jaką jest kontrolowanie wizualnych markerów listy.

Pytanie 11

Podstawowym celem korzystania z edytora WYSIWYG jest

A. wykrywanie błędów w bazie danych

B. automatyzacja odtwarzania plików multimedialnych

C. ściąganie z Internetu pełnych portali WWW

D. szybka wizualizacja tworzonej strony

Wskazanie innych odpowiedzi jako celów edytorów WYSIWYG sugeruje podstawowe nieporozumienia dotyczące ich funkcji i zastosowania. Wyszukiwanie błędów w bazie danych jest związane z procesami zarządzania danymi i programowaniem, nie zaś z edycją treści wizualnych. Edytory WYSIWYG nie służą do diagnozowania problemów z danymi, ale do tworzenia i edytowania treści, co jest zupełnie innym zadaniem. Pobieranie z Internetu kompletnych portali WWW również nie znajduje się w zakresie ich funkcji. Edytory te nie są narzędziami do pobierania, lecz do tworzenia treści, co oznacza, że ich głównym celem jest umożliwienie użytkownikom generowania zawartości, a nie przenoszenia istniejących portali. Zautomatyzowanie odtwarzania plików multimedialnych to kolejny aspekt, który nie jest bezpośrednio związany z edytorami WYSIWYG. Choć edytory mogą wspierać dodawanie multimediów, nie są one zaprojektowane do automatyzacji ich odtwarzania. Dlatego mylenie tych funkcji z celami edytorów WYSIWYG prowadzi do niewłaściwego zrozumienia ich roli w procesie tworzenia stron internetowych. Kluczowe jest zrozumienie, że WYSIWYG to narzędzia umożliwiające wizualny interfejs, a nie programy do zarządzania danymi czy automatyzacji poszczególnych procesów.

Pytanie 12

Który zapis CSS wprowadzi niebieskie tło dla bloku?

A. div {shadow: blue;}

B. div {color: blue;}

C. div {border-color: blue;}

D. div {background-color: blue;}

Odpowiedź div {background-color: blue;} jest poprawna, ponieważ wykorzystuje właściwość CSS 'background-color', która służy do definiowania koloru tła elementu. Wartość 'blue' jest jedną z predefiniowanych nazw kolorów w CSS, co sprawia, że zapis jest czytelny i łatwy do zrozumienia dla każdego, kto pracuje z tą technologią. Przykładowo, jeżeli chcemy zmienić tło sekcji na naszej stronie internetowej na niebieskie, możemy użyć tego zapisu w pliku CSS lub w sekcji stylów na stronie. Dobrym podejściem w projektowaniu stron jest korzystanie z jednoznacznych nazw kolorów, co poprawia czytelność kodu. Warto również zaznaczyć, że CSS pozwala na użycie różnych formatów kolorów, takich jak RGB, HEX czy HSL, co zwiększa elastyczność w doborze odcieni. Ważne jest, aby przestrzegać standardów dostępności, co oznacza, że kolor tła powinien kontrastować z kolorem tekstu, aby zapewnić dobrą widoczność i dostępność dla wszystkich użytkowników.

Pytanie 13

Który selektor stosuje formatowanie dla akapitów tekstu z klasą tekst oraz dla elementu blokowego o ID obrazki?

A. p.tekst, div#obrazki

B. p.tekst + div#obrazki

C. p#tekst + div.obrazki

D. p#tekst, div.obrazki

Odpowiedź 'p.tekst, div#obrazki' jest poprawna, ponieważ selektor 'p.tekst' odnosi się do elementów

z klasą 'tekst', a selektor 'div#obrazki' odnosi się do elementu

z identyfikatorem 'obrazki'. Oba selektory są zgodne z zasadami CSS, które pozwalają na stylizację elementów na podstawie ich klas i ID. Na przykład, jeśli chcemy zmienić kolor tekstu w akapitach oraz dodać ramkę do elementu div, możemy zastosować następujący kod: css p.tekst { color: blue; } div#obrazki { border: 1px solid black; } Praktyczne zastosowanie selektorów klas i ID w CSS pozwala na precyzyjne dostosowanie stylu poszczególnych elementów na stronie. Zgodność z najlepszymi praktykami oznacza, że stosujemy jednoznaczne i czytelne nazwy klas oraz ID, co ułatwia późniejszą konserwację kodu oraz współpracę z innymi deweloperami. Warto także pamiętać, że wyższej specyfiki selektory, takie jak ID, mają pierwszeństwo wobec klas, co może wpłynąć na końcowy wygląd elementów na stronie.

Pytanie 14

Przedstawiono kod tabeli 3×2.Której modyfikacji w jej drugim wierszu należy dokonać, aby tabela wyglądała jak na obrazie z niewidocznym wierszem?

<table>
  <tr>
    <td style="border: solid 1px;">Komórka 1</td>
    <td style="border: solid 1px;">Komórka 2</td>
  </tr>
  <tr>
    <td style="border: solid 1px;">Komórka 3</td>
    <td style="border: solid 1px;">Komórka 4</td>
  </tr>
  <tr>
    <td style="border: solid 1px;">Komórka 5</td>
    <td style="border: solid 1px;">Komórka 6</td>
  </tr>
</table>

Komórka 1	Komórka 2
Komórka 3	Komórka 4
Komórka 5	Komórka 6

Wybrana odpowiedź jest niepoprawna, ale nie martw się, to jest okazja do nauki. Jeśli chcesz ukryć element na stronie, ale zachować jego miejsce w układzie, powinieneś użyć właściwości CSS 'visibility: hidden'. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w tworzeniu stron internetowych. Inne opcje, takie jak 'display: none', 'display: table-cell' i 'clear: none' nie są odpowiednie w tym kontekście. 'display: none' całkowicie usuwa element z układu strony, co powoduje przesunięcie pozostałych elementów, aby zapełnić puste miejsce. 'display: table-cell' jest właściwością, która pozwala elementowi zachowywać się jak komórka tabeli, co nie ma tutaj zastosowania, gdyż chcemy ukryć cały wiersz, a nie pojedynczą komórkę. 'clear: none' jest właściwością używaną do kontroli przepływu elementów w stosunku do elementów z lewej lub prawej strony, ale nie ma wpływu na ukrywanie elementów. Dobra praktyka polega na zrozumieniu i właściwym stosowaniu różnych właściwości CSS, aby uzyskać zamierzony efekt na stronie.

Pytanie 15

W aplikacjach webowych tablice asocjacyjne to takie tablice, w jakich

A. elementy tablicy są zawsze indeksowane od 0

B. w każdej komórce tablicy znajduje się inna tablica

C. istnieją przynajmniej dwa wymiary

D. indeks jest ciągiem znaków

Indeksowanie elementów tablicy od zera jest charakterystyczne dla tradycyjnych tablic, w których liczby naturalne służą jako indeksy do dostępu do poszczególnych elementów. Koncepcja ta jest powszechnie stosowana w wielu językach programowania, jednak nie odnosi się do tablic asocjacyjnych. W przypadku tablic asocjacyjnych klucze mogą być dowolnymi łańcuchami znaków, co oznacza, że nie ograniczają się do prostego indeksowania numerycznego. Wartość, jaka znajduje się w każdej komórce takiej tablicy, nie musi być inną tablicą, ponieważ tablice asocjacyjne mogą przechowywać różne typy danych, od prostych wartości po złożone obiekty. W dodatku, tablice asocjacyjne nie wymagają istnienia przynajmniej dwóch wymiarów; mogą być jednowymiarowe, co oznacza, że nie wszystkie tablice muszą być wielowymiarowe, aby działały prawidłowo. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, obejmują nieporozumienie dotyczące definicji i właściwości różnych struktur danych oraz ich zastosowania w programowaniu. Ważne jest, aby zrozumieć, że różne typy tablic mają różne zastosowania i właściwości, co wpływa na sposób, w jaki mogą być używane w praktycznych scenariuszach programowania.

Pytanie 16

Dla dowolnego a z przedziału (0, 99) zadaniem funkcji zapisanej w języku JavaScript jest

function fun1(a)
{
    for (n = a; n <= 100; n++)
        document.write(n);
    return n;
}

A. wypisanie liczb z przedziału a .. 100 i zwrócenie wartości zmiennej n

B. wypisanie wartości zmiennej a oraz zwrócenie wartości zmiennej n

C. zwrócenie liczb z przedziału a .. 99

D. wypisanie liczb z przedziału a .. 99 i zwrócenie wartości 100

Wybrane przez Ciebie odpowiedzi są niepoprawne, gdyż nie odzwierciedlają w pełni działania pętli for w JavaScript. Pętla for jest używana do iterowania tyle razy, ile wynosi różnica między 100 a wartością argumentu a, wypisując każdą iterację. Następnie funkcja zwraca wartość o 1 większą niż warunek kończący pętlę (100), co wynosi 101. Błędem było zakładanie, że funkcja zwraca wartości w inny sposób. Przykładowo, jedna z nieprawidłowych odpowiedzi sugerowała, że funkcja zwraca liczby z przedziału a do 99 - jednakże zwracana jest liczba 101. Inna błędna odpowiedź sugerowała, że funkcja wypisuje wartość zmiennej a i zwraca wartość zmiennej n - jednakże wypisywane są liczby od a do 100, a zwracana jest wartość 101. Kolejnym błędem było zakładanie, że funkcja zwraca wartość 100 - co jest nieprawdą, gdyż funkcja zwraca wartość 101. Zrozumienie działania pętli for i funkcji zwracających wartości jest kluczowe dla programowania w JavaScript, dlatego warto poświęcić więcej czasu na praktykę i naukę tych konceptów.

Pytanie 17

W PHP typ float oznacza

A. typ łańcuchowy

B. typ logiczny

C. typ zmiennoprzecinkowy

D. typ całkowity

W języku PHP typ 'float' jest używany do reprezentacji liczb zmiennoprzecinkowych, co oznacza, że może on przechowywać liczby z częścią dziesiętną. Jest to kluczowy element programowania, ponieważ pozwala na bardziej precyzyjne obliczenia, które są niezbędne w wielu zastosowaniach, takich jak obliczenia finansowe czy analizy naukowe. Dzięki użyciu typu float, programiści mogą używać skomplikowanych algorytmów, które wymagają operacji na liczbach niecałkowitych. W praktyce, kiedy potrzebujemy obliczyć ceny z podatkiem lub odsetkami, użycie float pozwala na dokładniejsze wyniki niż w przypadku typów całkowitych. Należy również pamiętać, że przy pracy z typem float warto stosować funkcje takie jak round(), aby uniknąć problemów z precyzją wyników, które mogą wynikać z ograniczeń reprezentacji liczb zmiennoprzecinkowych w pamięci komputera. Warto także zaznaczyć, że zgodnie z dokumentacją PHP, float jest zgodny z standardem IEEE 754, co zapewnia jego szeroką kompatybilność z innymi systemami oraz językami programowania.

Pytanie 18

Znacznik w języku HTML jest używany do wskazania

A. tekstu, który został dodany

B. cytowanego fragmentu tekstu

C. tekstu o zmienionym formacie

D. tekstu, który został usunięty

Znacznik w języku HTML jest używany do oznaczania tekstu, który został dodany w stosunku do pierwotnej treści dokumentu. Został wprowadzony w standardzie HTML5, co umożliwia programistom i twórcom stron internetowych wyraźne zaznaczanie zmian w treści. Użycie tego znacznika jest szczególnie przydatne w kontekście dokumentów, które podlegają częstym aktualizacjom lub rewizjom, gdyż pozwala użytkownikom łatwo dostrzegać dodany tekst. Przykładem może być sytuacja, w której wprowadzasz poprawki do artykułu na blogu: tekst oznaczony jako może być wyświetlany z podkreśleniem, co wizualnie wskazuje na jego nowość. Warto także zwrócić uwagę, że znacznik może być używany w połączeniu z atrybutem 'cite', który wskazuje źródło zmiany, oraz atrybutem 'datetime', który określa datę i godzinę wprowadzenia zmian. Dzięki tym właściwościom, przyczynia się do lepszego zarządzania treścią w dokumentach HTML, spełniając wymagania dotyczące dostępności i przejrzystości informacji.

Pytanie 19

Aby móc edytować nakładające się na siebie pojedyncze fragmenty grafiki, przy zachowaniu niezmienności pozostałych elementów, powinno się zastosować

A. warstwy

B. kanał alfa

C. kadrowanie

D. histogram

Wykorzystanie warstw w edytorach graficznych, takich jak Adobe Photoshop czy GIMP, pozwala na wydajne zarządzanie i edytowanie poszczególnych fragmentów obrazu. Warstwy umożliwiają oddzielne manipulowanie elementami, co jest niezwykle istotne, gdy chcemy edytować część obrazu bez wpływania na jego pozostałe elementy. Przykładowo, podczas pracy nad projektem graficznym możemy na jednej warstwie umieścić tekst, na innej obrazek, a na trzeciej tło. Dzięki temu edytując jedną z warstw, pozostałe pozostają nietknięte. Istotnym aspektem pracy z warstwami jest ich hierarchia, która pozwala na ustalanie porządku wyświetlania – warstwy wyższe w hierarchii przykrywają te niższe. Warstwy są również wykorzystywane do tworzenia efektów takich jak przezroczystość czy cienie, co zwiększa głębię i atrakcyjność wizualną projektu. W branży graficznej stosowanie warstw stało się najlepszą praktyką, ponieważ zwiększa elastyczność pracy i ułatwia wprowadzanie poprawek bez ryzyka utraty danych oryginalnych.

Pytanie 20

Funkcja agregująca MIN w SQL ma na celu obliczenie

A. średniej wartości różnych pól w rekordzie zwróconym przez zapytanie

B. liczby wierszy, które zostały zwrócone przez kwerendę

C. wartości najmniejszej w kolumnie wynikowej kwerendy

D. długości tekstu w rekordach zwróconych przez kwerendę

Funkcja agregująca MIN w języku SQL służy do obliczania wartości minimalnej w kolumnie zwróconej przez kwerendę. Działa ona na zbiorze rekordów i zwraca najmniejszą wartość spośród wartości znalezionych w specyfikowanej kolumnie. Przykładowo, jeśli w naszej bazie danych mamy tabelę 'Pracownicy' z kolumną 'Wynagrodzenie', zapytanie SQL 'SELECT MIN(Wynagrodzenie) FROM Pracownicy;' zwróci najniższe wynagrodzenie wśród wszystkich pracowników. Funkcja ta jest niezwykle przydatna w analizie danych, gdzie często chcemy zidentyfikować najniższe wartości, na przykład w raportach finansowych czy w analizach jakości danych. Dobrze jest też pamiętać, że MIN może być używana w połączeniu z klauzulą GROUP BY, co pozwala na uzyskanie minimalnych wartości w podgrupach danych, co jest standardem w analityce danych w SQL.

Pytanie 21

Jakie polecenie wydane w terminalu systemu operacyjnego, które zawiera w swojej składni opcję --repair, pozwala na naprawę bazy danych?

A. create

B. mysqlcheck

C. mysqldump

D. truncate

Odpowiedź "mysqlcheck" jest prawidłowa, ponieważ polecenie to jest częścią systemu zarządzania bazą danych MySQL i służy do sprawdzania oraz naprawy tabel w bazach danych. Użycie opcji --repair pozwala na automatyczne naprawienie uszkodzonych tabel, co jest kluczowe w przypadku wystąpienia błędów spowodowanych awarią systemu czy błędami w aplikacjach. Przykładowe użycie polecenia: "mysqlcheck --repair --databases nazwa_bazy". Warto podkreślić, że regularne sprawdzanie i naprawa tabel są elementami dobrych praktyk zarządzania bazą danych, które pomagają w utrzymaniu integralności danych i dostępności systemu. Oprócz opcji naprawy, mysqlcheck oferuje także inne funkcje, takie jak optymalizacja tabel, co przyczynia się do poprawy wydajności bazy. W przypadku dużych baz danych, efektywne zarządzanie i konserwacja są kluczowe dla zapewnienia wysokiej dostępności oraz niezawodności systemu. Używanie mysqlcheck zgodnie z dokumentacją MySQL pozwala na skuteczne zajmowanie się problemami, które mogą się pojawić.

Pytanie 22

Które z tabel będą poddane weryfikacji zgodnie z przedstawionym poleceniem? ```CHECK TABLE pracownicy CHANGED;```

A. Wyłącznie tabele odnoszące się do innych

B. Tylko te tabele, które nie mogły być poprawnie zakończone

C. Tabele, które zmieniły się w obecnej sesji

D. Tabele, które uległy zmianie od ostatniej kontroli lub nie zostały poprawnie zamknięte

Wybór odpowiedzi dotyczącej jedynie tabel, które nie zostały poprawnie zamknięte, nie uwzględnia pełnego zakresu zastosowania polecenia CHECK TABLE. To podejście ignoruje ważny aspekt, jakim jest monitorowanie wszelkich zmian, które miały miejsce od ostatniej inspekcji. Tabele mogą być zmieniane przez różne operacje, zarówno podczas aktualizacji, jak i w wyniku nieprawidłowego zakończenia sesji, co czyni istotnym ich kontrolowanie w szerszym ujęciu. Z kolei odpowiedź sugerująca, że tylko tabele referujące do innych powinny być sprawdzane, jest myląca, ponieważ takie ograniczenie do współzależności między tabelami nie odzwierciedla rzeczywistej natury problemów z integralnością danych. W praktyce, wszystkie tabele w bazie danych mogą wpływać na siebie nawzajem, a problemy w jednej tabeli mogą prowadzić do błędów w innych. Takie myślenie może prowadzić do zaniedbania, które naraża system na uszkodzenia, a nawet utratę danych. Właściwe podejście do zarządzania bazami danych powinno opierać się na całościowym przeglądzie stanu tabel, a nie na selektywnym podejściu, co może przyczynić się do nieefektywności i ryzyka utraty danych. Dlatego też skupienie się tylko na jednym aspekcie, takim jak niewłaściwe zamknięcie, jest niewystarczające dla zapewnienia integralności systemu.

Pytanie 23

W przedstawionym kodzie PHP w miejscu kropek powinno znajdować się polecenie

A. mysqli_fetch_row($zapytanie);

B. mysqli_query($zapytanie);

C. mysqli_free_result($zapytanie);

D. mysqli_num_fields($zapytanie);

Funkcja mysqli_fetch_row jest prawidłowa w tym kontekście ponieważ służy do pobierania jednego wiersza wyników z zestawu wyników zapytań do bazy danych. Każde wywołanie tej funkcji zwraca tablicę indeksowaną numerycznie reprezentującą wiersz danych co doskonale pasuje do zaprezentowanego kodu PHP. W przedstawionym kodzie mamy do czynienia z pętlą for która iteruje po każdym wierszu zestawu wyników. W każdym kroku pętli echo wyprowadza wartości z wiersza. Użycie mysqli_fetch_row jest zgodne z najlepszymi praktykami ponieważ pozwala na kontrolowane przetwarzanie danych z bazy danych i jest bardziej efektywne przy pracy z dużymi zbiorami danych niż pobieranie wszystkich danych na raz. Dodatkowo taka metoda pozwala na lepsze zarządzanie pamięcią ponieważ przetwarzamy dane wiersz po wierszu co jest ważne przy dużych zbiorach danych. Warto pamiętać że mysqli_fetch_row zwraca null gdy nie ma więcej wierszy do pobrania co jest przydatne do wykrywania końca zestawu wyników. Jest to częsty wybór w wielu aplikacjach webowych do przetwarzania danych pobranych z bazy danych

Pytanie 24

Dostępna jest tabela zatytułowana wycieczki, zawierająca kolumny nazwa, cena oraz miejsca (jako liczba dostępnych miejsc). Aby wyświetlić jedynie nazwy wycieczek, których cena jest poniżej 2000 złotych oraz posiadają co najmniej cztery dostępne miejsca, należy zastosować zapytanie

A. SELECT nazwa FROM wycieczki WHERE cena < 2000 AND miejsca > 3

B. SELECT * FROM wycieczki WHERE cena < 2000 AND miejsca > 4

C. SELECT nazwa FROM wycieczki WHERE cena < 2000 OR miejsca > 4

D. SELECT * FROM wycieczki WHERE cena < 2000 OR miejsca > 3

Wybrana odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ wykorzystuje operator AND, który jest kluczowy dla spełnienia obu warunków jednocześnie: cena musi być niższa niż 2000 zł, a liczba wolnych miejsc musi być większa niż 3. Dzięki temu zapytanie działa zgodnie z zamierzeniem, wyświetlając tylko te wycieczki, które rzeczywiście spełniają oba kryteria. Dodatkowo, wybór kolumny 'nazwa' zamiast wszystkich kolumn (jak w przypadku użycia *) optymalizuje zapytanie, co jest dobrym podejściem w kontekście wydajności bazy danych. W przypadku większych zbiorów danych, ograniczenie liczby zwracanych kolumn do tych faktycznie potrzebnych jest zgodne z zasadami dobrych praktyk w zakresie projektowania zapytań SQL. Można to zaobserwować na przykład w aplikacjach rezerwacji, gdzie użytkownicy są zainteresowani tylko kluczowymi informacjami o dostępnych wycieczkach. W związku z tym, poprawna konstrukcja zapytania nie tylko spełnia wymogi funkcjonalne, ale także wpływa na wydajność i czytelność kodu.

Pytanie 25

Aby uzyskać dane z formularza HTML bez ich widoczności w adresie URL, powinno się użyć

A. metody POST

B. wyłącznie funkcji z biblioteki PDO

C. metody GET

D. samych kontrolek bez zastosowania formularza

Zastosowanie metody GET do przesyłania danych z formularza HTML wiąże się z istotnymi ograniczeniami, które mogą prowadzić do niepożądanych konsekwencji, zwłaszcza w kontekście bezpieczeństwa. Metoda GET przesyła dane jako część adresu URL, co oznacza, że wszystkie informacje są widoczne dla użytkowników oraz mogą być łatwo zapisane w historii przeglądarki. W rezultacie, w przypadku przesyłania wrażliwych danych, takich jak numery kart kredytowych, hasła czy dane osobowe, narażamy się na ryzyko ich wycieku i wykorzystania przez osoby trzecie. Ponadto, metoda GET ogranicza ilość danych, które mogą być przesyłane, co w praktyce może uniemożliwić przesłanie większych formularzy. Może to prowadzić do błędów w aplikacji lub konieczności wprowadzenia dodatkowych sztuczek, takich jak dzielenie danych na mniejsze części. Użycie samych kontrolek bez formularza również nie jest odpowiednie, ponieważ nie pozwala na strukturalne przesyłanie danych, a tym samym utrudnia zarządzanie danymi, które powinny być zorganizowane w sposób logiczny. Na koniec, ograniczenie się do korzystania z funkcji z biblioteki PDO nie ma związku z metodą przesyłania danych z formularzy HTML – PDO jest narzędziem do pracy z bazą danych, a nie do przesyłania danych z formularzy. Właściwe metody przesyłania danych powinny być zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które podkreślają znaczenie bezpieczeństwa i integralności danych.

Pytanie 26

W kodzie HTML przypisano pewne znaczniki do klasy o nazwie "nomargin". Jak można przeprowadzić operacje na tych znacznikach w języku JavaScript, korzystając z odpowiedniej funkcji?

A. getElement("nomargin")

B. getElementsByTagName("nomargin")

C. getElementById("nomargin")

D. getElementsByClassName("nomargin")

Odpowiedzi, takie jak 'getElement("nomargin")', 'getElementById("nomargin")' oraz 'getElementsByTagName("nomargin")', są niewłaściwe z różnych powodów, które warto szczegółowo przeanalizować. Pierwsza opcja, 'getElement("nomargin")', nie istnieje w standardzie JavaScript, co może prowadzić do błędów w kodzie. Właściwe metody umożliwiające selekcję elementów to bardziej specyficzne funkcje, jak getElementById, która z kolei wymaga unikalnego identyfikatora, a nie klasy. Przykład 'getElementById("nomargin")' działałby tylko wtedy, gdy 'nomargin' byłby przypisany jako identyfikator (id) jednego, unikalnego elementu. Jednak w HTML nie zaleca się stosowania tej metody do selekcji klas, co stwarza kolejne problemy. Ostatnia odpowiedź, 'getElementsByTagName("nomargin")', jest również błędna, ponieważ ta metoda służy do selekcji elementów na podstawie ich tagów HTML, a nie klas. Ponadto, brak zrozumienia różnic między tymi metodami może prowadzić do istotnych błędów w kodzie, które będą skutkować błędnym działaniem aplikacji webowych. Kluczowe jest, aby przy pracy z DOM stosować odpowiednie metody zgodnie z ich przeznaczeniem, co podnosi jakość kodu oraz jego czytelność.

Pytanie 27

W HTML informacje o autorze, streszczeniu oraz słowach kluczowych strony powinny być umieszczone

A. pomiędzy znacznikami i , w znaczniku

B. pomiędzy znacznikami i , w znaczniku

C. pomiędzy znacznikami i , w znaczniku. W ten sposób można szybko zmieniać styl elementów, co jest szczególnie przydatne w prototypowaniu i tworzeniu małych projektów, gdzie nie jest konieczne segregowanie stylów w osobnych plikach. Z punktu widzenia standardów W3C, umieszczanie CSS w sekcji