Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 29 maja 2025 21:23
Data zakończenia: 29 maja 2025 21:29

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Wskaż rysunek ilustrujący kondensator stały?

A. Rys. B

B. Rys. A

C. Rys. D

D. Rys. C

Kondensator stały to podstawowy element elektroniczny charakteryzujący się zdolnością gromadzenia ładunku elektrycznego. Rysunek D przedstawia kondensator stały, który zazwyczaj ma budowę cylindryczną lub prostokątną z dwoma wyprowadzeniami. Kondensatory stałe są szeroko stosowane w układach elektronicznych, w tym w filtrach, zasilaczach i układach sprzężenia sygnałowego. Ich zaletą jest stabilna pojemność i wysoka niezawodność, co czyni je idealnymi do zastosowań, gdzie istotna jest dokładność parametrów. W praktyce są wykorzystywane w stabilizacji napięcia, odfiltrowywaniu zakłóceń i w układach rezonansowych. Standardy branżowe określają różne typy kondensatorów stałych, takie jak ceramiczne, tantalowe czy elektrolityczne, które różnią się właściwościami i zastosowaniem. Znajomość ich specyfiki jest kluczowa dla prawidłowego projektowania układów elektronicznych i wyboru odpowiednich komponentów w zależności od wymagań aplikacji.

Pytanie 2

W systemie SI jednostką do mierzenia napięcia jest

A. amper

B. wat

C. herc

D. wolt

Wolt (V) jest jednostką miary napięcia w układzie SI, która mierzy różnicę potencjałów elektrycznych między dwoma punktami. Został zdefiniowany na podstawie pracy wykonywanej przez jednostkę ładunku elektrycznego, gdy przechodzi przez element obwodu. Na przykład, gdy napięcie wynosi 5 woltów, oznacza to, że pomiędzy dwoma punktami jest ustalona różnica potencjału, która pozwala na przepływ prądu. W praktyce, wolt jest kluczowym parametrem w elektrotechnice i elektronice, wpływając na projektowanie urządzeń elektrycznych, takich jak zasilacze, akumulatory, a także w systemach telekomunikacyjnych. Dobrą praktyką jest mierzenie napięcia w obwodach za pomocą multimetru, co pozwala na monitorowanie i diagnostykę układów elektronicznych. Przykłady zastosowania napięcia to różne urządzenia domowe, takie jak żarówki, które działają na napięciu 230 V, czy systemy fotowoltaiczne, w których napięcie generowane przez ogniwa słoneczne ma kluczowe znaczenie dla efektywności zbierania energii.

Pytanie 3

Częścią eksploatacyjną drukarki laserowej nie jest

A. głowica.

B. wałek grzewczy.

C. lampa czyszcząca.

D. bęben.

Głowica nie jest elementem eksploatacyjnym drukarki laserowej, ponieważ drukarki laserowe nie wykorzystują głowic w procesie drukowania. W przeciwieństwie do drukarek atramentowych, które polegają na precyzyjnym nanoszeniu tuszu za pomocą głowic, drukarki laserowe używają technologii lasera do naświetlania bębna, co pozwala na przeniesienie tonera na papier. Elementy eksploatacyjne w drukarkach laserowych to bęben, wałek grzewczy oraz lampa czyszcząca, które odgrywają kluczową rolę w cyklu druku. Na przykład, bęben jest odpowiedzialny za naświetlanie obrazu, a wałek grzewczy za utrwalenie tonera na papierze. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego użytkowania i konserwacji sprzętu drukującego, co przekłada się na dłuższą żywotność urządzenia oraz lepszą jakość wydruków.

Pytanie 4

W systemie Linux plik messages zawiera

A. komunikaty dotyczące uruchamiania systemu

B. informacje o uwierzytelnianiu

C. ogólne dane o zdarzeniach systemowych

D. systemowe kody błędów

Plik messages w systemie Linux jest kluczowym elementem zarządzania logami zdarzeń systemowych. Zawiera on ogólne informacje o różnych wydarzeniach, które miały miejsce w systemie, takich jak uruchamianie usług, błędy aplikacji czy zmiany w konfiguracji. Przykładowo, podczas uruchamiania systemu, informacje o załadowaniu poszczególnych modułów jądra czy uruchomieniu usług są rejestrowane w tym pliku. Dzięki temu administratorzy systemu mogą śledzić i analizować działania systemowe, co jest niezwykle pomocne w diagnozowaniu problemów oraz optymalizacji wydajności. W praktyce, regularne przeglądanie pliku messages pozwala na szybką identyfikację potencjalnych zagrożeń i nieprawidłowości w działaniu systemu. Warto również pamiętać o wykorzystaniu narzędzi do analizy logów, które mogą zautomatyzować ten proces i ułatwić zarządzanie danymi. W kontekście dobrych praktyk, ważne jest, aby regularnie archiwizować i rotować logi, co pomoże w ich zarządzaniu oraz w zachowaniu porządku w systemie.

Pytanie 5

Aby podnieść wydajność komputera w grach, karta graficzna Sapphire Radeon R9 FURY OC, 4GB HBM (4096 Bit), HDMI, DVI, 3xDP została wzbogacona o technologię

A. SLI

B. CrossFireX

C. Stream

D. CUDA

SLI (Scalable Link Interface) to technologia opracowana przez firmę NVIDIA, która pozwala na łączenie wielu kart graficznych w celu zwiększenia wydajności. Chociaż SLI jest podobne do CrossFireX, to jest specyficzne dla kart graficznych NVIDIA, co oznacza, że nie ma zastosowania w przypadku karty AMD, jak Sapphire Radeon R9 FURY OC. Stream to technologia wspierająca równoległe przetwarzanie danych, ale nie odnosi się bezpośrednio do wydajności gier. Wspiera ona procesory graficzne w wykonywaniu obliczeń, jednak nie jest dedykowana wielokartowym konfiguracjom jak CrossFireX. CUDA (Compute Unified Device Architecture) to również technologia stworzona przez NVIDIĘ, która pozwala deweloperom wykorzystywać moc obliczeniową kart graficznych NVIDIA do różnych zastosowań obliczeniowych, ale nie jest to technologie związana z wieloma kartami. Typowym błędem jest mylenie tych technologii, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków dotyczących ich zastosowania. Ważne jest, aby zrozumieć, że wybór technologii zależy od producenta karty graficznej i jej przeznaczenia, a ich funkcje są dostosowane do specyficznych potrzeb użytkowników. Aby osiągnąć optymalną wydajność, należy zatem wybierać technologie zgodne z posiadanymi komponentami sprzętowymi, a także monitorować ich wsparcie w grach oraz aplikacjach.

Pytanie 6

Systemy operacyjne należące do rodziny Linux są dystrybuowane na mocy licencji

A. shareware

B. GNU

C. komercyjnej

D. MOLP

Odpowiedź GNU jest prawidłowa, ponieważ systemy operacyjne z rodziny Linux są dystrybuowane głównie na podstawie licencji GNU General Public License (GPL). Ta licencja, stworzona przez fundację Free Software Foundation, ma na celu zapewnienie swobody użytkowania, modyfikacji i dystrybucji oprogramowania. Dzięki temu każda osoba ma prawo do korzystania z kodu źródłowego, co sprzyja innowacjom i współpracy w społeczności programistycznej. Przykładem jest dystrybucja Ubuntu, która jest jedną z najpopularniejszych wersji systemu Linux, dostarczająca użytkownikom łatwy dostęp do potężnych narzędzi, bez konieczności płacenia za licencję. W praktyce, licencje GNU przyczyniają się do tworzenia otwartych i bezpiecznych rozwiązań, które są stale rozwijane przez globalną społeczność. Systemy operacyjne oparte na tej licencji są wykorzystywane w wielu sektorach, od serwerów po urządzenia mobilne, co podkreśla ich znaczenie oraz elastyczność w zastosowaniach komercyjnych i prywatnych.

Pytanie 7

Program Mozilla Firefox jest udostępniany na zasadach licencji

A. Liteware

B. GNU MPL

C. OEM

D. MOLP

Jakieś odpowiedzi wskazujące na inne typy licencji jak OEM, MOLP czy Liteware, to dosyć duże nieporozumienia, jeśli chodzi o zasady licencjonowania oprogramowania. Licencja OEM, czyli Original Equipment Manufacturer, jest zazwyczaj oferowana razem z urządzeniami i raczej nie pozwala na korzystanie z oprogramowania niezależnie. Takie licencje często są spotykane w komercyjnych produktach i nie umożliwiają ludziom modyfikacji kodu źródłowego. Z kolei MOLP, czyli Microsoft Open License Program, dotyczy głównie produktów Microsoftu, a nie takich jak Firefox. A Liteware to termin dotyczący programów, które mają jakieś ograniczone funkcje za darmo, by przekonać użytkowników do zakupu pełnej wersji. Te odpowiedzi pokazują typowe błędy w myśleniu, bo mylą różne modele licencjonowania. Ważne jest, żeby zrozumieć te różnice, żeby nie popełniać błędów. Licencje open source jak GNU MPL wspierają współpracę i rozwój, podczas gdy inne modele mogą być bardziej restrykcyjne, co ogranicza możliwości dla użytkowników i programistów. W kontekście oprogramowania, które ma być podstawą dla innowacji i dostosowywania, takie ograniczenia mogą naprawdę hamować rozwój technologii.

Pytanie 8

Jakie są różnice pomiędzy poleceniem ps a poleceniem top w systemie Linux?

A. Polecenie top pozwala na pokazanie PID procesu, a ps nie ma takiej opcji

B. Polecenie top pokazuje aktualnie funkcjonujące procesy w systemie, regularnie aktualizując informacje, podczas gdy ps tego nie robi

C. Polecenie ps nie przedstawia stopnia wykorzystania CPU, natomiast polecenie top oferuje tę funkcjonalność

D. Polecenie ps umożliwia wyświetlenie uprawnień, z jakimi działa proces, co nie jest możliwe w przypadku top

Polecenie top jest narzędziem w systemie Linux, które umożliwia monitorowanie aktualnie działających procesów w czasie rzeczywistym, co oznacza, że informacje są regularnie odświeżane na ekranie. Dzięki temu użytkownicy mogą na bieżąco obserwować, jak różne procesy wykorzystują zasoby systemowe, takie jak CPU i pamięć. Zastosowanie polecenia top jest szczególnie przydatne podczas diagnozowania problemów ze wydajnością lub gdy zachodzi potrzeba identyfikacji procesów zajmujących zbyt dużo zasobów. W przeciwieństwie do tego, polecenie ps (process status) wyświetla statyczny stan procesów w momencie wywołania, co oznacza, że nie dostarcza informacji w czasie rzeczywistym. Użytkownicy mogą korzystać z ps do uzyskania szczegółowych informacji o procesach, ale muszą ponownie wywołać polecenie, aby uzyskać aktualne dane. W praktyce, administratorski sposób monitorowania aplikacji polega na używaniu top do ciągłego śledzenia, natomiast ps jest używane do analizowania konkretnych stanów procesów w chwili wykonania komendy.

Pytanie 9

Bez zgody właściciela praw autorskich do oprogramowania jego legalny użytkownik, zgodnie z ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych, co może zrobić?

A. może wykonać dowolną ilość kopii programu na swój użytek

B. nie ma możliwości wykonania żadnej kopii programu

C. może stworzyć jedną kopię, jeśli jest to konieczne do korzystania z programu

D. może dystrybuować program

Wybór odpowiedzi, że użytkownik może wykonać dowolną liczbę kopii programu na własny użytek, jest błędny, ponieważ narusza zasady prawa autorskiego. Zgodnie z ustawą o prawie autorskim, użytkownik ma prawo do wykonania jedynie jednej kopii programu w celu jego używania, a nie tworzenia wielokrotnych kopii, które mogłyby prowadzić do rozpowszechnienia programu. Wykonywanie dowolnej liczby kopii może prowadzić do nieautoryzowanego użytkowania, co jest sprzeczne z intencjami twórcy oprogramowania i narusza jego prawa do kontrolowania rozpowszechniania swojego dzieła. Po prostu posiadanie kopii na własny użytek nie zwalnia z obowiązku przestrzegania umowy licencyjnej, która zazwyczaj ogranicza liczbę dozwolonych kopii. Z kolei odpowiedź, że użytkownik może rozpowszechniać program, jest także mylna, ponieważ wymaga zezwolenia od posiadacza praw autorskich. Każde nieautoryzowane rozpowszechnianie może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych, w tym do odpowiedzialności cywilnej i karnej. Ponadto, stwierdzenie, że użytkownik nie może wykonać żadnej kopii programu, jest zbyt restrykcyjne i niezgodne z prawem, ponieważ użytkownik rzeczywiście ma prawo do wykonania jednej kopii, jeśli jest to niezbędne do korzystania z programu. Tego rodzaju nieporozumienia często wynikają z braku wiedzy na temat przepisów prawa autorskiego i zasad użytkowania oprogramowania, co może prowadzić do nieświadomego łamania prawa.

Pytanie 10

Jaką maskę podsieci należy wybrać dla sieci numer 1 oraz sieci numer 2, aby urządzenia z podanymi adresami mogły komunikować się w swoich podsieciach?

A. 255.255.128.0

B. 255.255.240.0

C. 255.255.255.128

D. 255.255.255.240

Maska 255.255.128.0 oznacza, że pierwsze 17 bitów adresu IP jest częścią identyfikatora sieci, a pozostałe 15 bitów jest używane do identyfikacji hostów w tej sieci. To pozwala na stworzenie stosunkowo dużej liczby hostów w jednej sieci, co jest przydatne w przypadku dużych organizacji. W kontekście podanych adresów IP dla sieci nr 1 i nr 2, zastosowanie tej maski sieciowej pozwala na przypisanie adresów IP, które mieszczą się w tej samej sieci. Przykładowo, dla adresu IP 10.12.0.12 i maski 255.255.128.0 sieć obejmuje zakres od 10.0.0.0 do 10.127.255.255, co oznacza, że wszystkie podane adresy IP jako przykłady mieszczą się w tej samej sieci. Maska ta jest zgodna z dobrymi praktykami w zarządzaniu dużymi sieciami IP, umożliwiając efektywne wykorzystanie dostępnej przestrzeni adresowej przy jednoczesnym zachowaniu elastyczności w podziale sieci. Jest to szczególnie istotne w dużych organizacjach, gdzie elastyczność i efektywne zarządzanie zasobami są kluczowe dla utrzymania wydajności i bezpieczeństwa sieci.

Pytanie 11

Jakie oznaczenie wskazuje adres witryny internetowej oraz przypisany do niej port?

A. 100.168.0.1-8080

B. 100.168.0.1:AH1

C. 100.168.0.1:8080

D. 100.168.0.1-AH1

Odpowiedź 100.168.0.1:8080 jest poprawna, ponieważ zgodnie z konwencją adresacji IP, oznaczenie portu realizowane jest poprzez użycie dwukropka. W tym przypadku, 100.168.0.1 to adres IPv4, który identyfikuje konkretne urządzenie w sieci, a 8080 to numer portu, który wskazuje na określony proces lub usługę działającą na tym urządzeniu. Porty są kluczowymi elementami komunikacji sieciowej, pozwalając na równoległe uruchamianie wielu usług na tym samym adresie IP. Na przykład, port 80 zazwyczaj odpowiada za HTTP, podczas gdy port 443 obsługuje HTTPS, a port 8080 bywa używany do aplikacji webowych lub serwerów proxy. Zrozumienie oznaczenia portów jest niezbędne do efektywnego zarządzania sieciami i jest podstawą wielu protokołów komunikacyjnych, takich jak TCP i UDP, zgodnie z standardem IETF (Internet Engineering Task Force).

Pytanie 12

Wskaż błędny sposób podziału dysku MBR na partycje

A. 2 partycje podstawowe i jedna rozszerzona

B. 1 partycja podstawowa oraz jedna rozszerzona

C. 3 partycje podstawowe oraz jedna rozszerzona

D. 1 partycja podstawowa i dwie rozszerzone

W przypadku systemu partycjonowania MBR (Master Boot Record), maksymalna liczba partycji podstawowych, które można utworzyć, wynosi cztery. Spośród nich można również stworzyć jedną partycję rozszerzoną, która może zawierać wiele partycji logicznych. Odpowiedź wskazująca na jedną partycję podstawową i dwie rozszerzone jest poprawna, ponieważ w MBR można mieć maksymalnie jedną rozszerzoną partycję. Przykładowo, jeśli chcesz podzielić dysk na partycje do instalacji różnych systemów operacyjnych lub dla organizacji danych, przestrzeganie tych zasad jest kluczowe. Zwróć uwagę, że partycjonowanie dysku powinno być zaplanowane zgodnie z wymaganiami i przeznaczeniem danych, dlatego warto przyjrzeć się, jakie systemy planujesz zainstalować i jakie dane przechowywać. Przykładem zastosowania może być podział dysku na partycje dla systemu Windows i Linux, gdzie każda z tych partycji ma swoje specyficzne potrzeby. Warto pamiętać, że w przypadku większych dysków lub bardziej złożonych konfiguracji, zaleca się korzystanie z systemu GPT (GUID Partition Table), który oferuje znacznie większą elastyczność w partycjonowaniu.

Pytanie 13

Który z podanych adresów IP należy do klasy A?

A. 119.0.0.1

B. 192.0.2.1

C. 169.255.2.1

D. 134.16.0.1

Adres IP 119.0.0.1 należy do klasy A, ponieważ pierwsza liczba w adresie (119) mieści się w zakresie od 1 do 126. Klasy adresów IP są klasyfikowane w oparciu o pierwsze bity ich wartości. Klasa A, która jest przeznaczona dla dużych sieci, posiada adresy, w których pierwszy bit jest ustawiony na 0, co oznacza, że możliwe wartości zaczynają się od 1. Adresy klasy A mogą obsługiwać ogromne ilości hostów, co czyni je idealnymi dla dużych organizacji lub dostawców usług internetowych. Przykładowe zastosowania adresów klasy A obejmują sieci korporacyjne, w których liczba urządzeń jest znacznie większa niż w typowych sieciach, a także w globalnych systemach zarządzania danymi. W praktyce, przydzielanie adresów IP klasy A powinno być zgodne z zasadami BGP i RFC 791, które regulują sposób rozdzielania i zarządzania przestrzenią adresową w Internecie. Dobrą praktyką jest również prowadzenie dokładnej dokumentacji przydzielonych adresów, co umożliwia ich efektywne wykorzystanie oraz uniknięcie kolizji.

Pytanie 14

Gniazdo LGA umieszczone na płycie głównej komputera stacjonarnego pozwala na zamontowanie procesora

A. Athlon 64 X2

B. Intel Pentium II Xeon

C. Intel Core i5

D. AMD Sempron

Odpowiedź 'Intel Core i5' jest poprawna, ponieważ procesory z tej serii są zaprojektowane z myślą o gniazdach LGA, które są standardem dla wielu współczesnych płyt głównych Intela. Gniazda LGA, w tym LGA 1151 i LGA 1200, obsługują różne generacje procesorów Intel Core, co pozwala na łatwą wymianę lub modernizację sprzętu. Przykładowo, użytkownicy, którzy chcą zwiększyć wydajność swoich komputerów do gier lub pracy z grafiką, mogą zainstalować procesor Intel Core i5, co zapewnia im odpowiednią moc obliczeniową oraz wsparcie dla technologii, takich jak Turbo Boost, co pozwala na automatyczne zwiększenie wydajności w zależności od obciążenia. To gniazdo jest również zgodne ze standardami branżowymi, co gwarantuje wysoką jakość i stabilność połączenia. W praktyce, wybór odpowiedniego procesora do gniazda LGA jest kluczowy dla zbudowania efektywnego systemu komputerowego, który spełnia wymagania użytkownika, zarówno w codziennych zastosowaniach, jak i w bardziej zaawansowanych scenariuszach.

Pytanie 15

W celu kontrolowania przepustowości sieci, administrator powinien zastosować aplikację typu

A. task manager

B. bandwidth manager

C. package manager

D. quality manager

Odpowiedź 'bandwidth manager' jest poprawna, ponieważ narzędzia tego typu są zaprojektowane specjalnie do zarządzania przepustowością sieci. Bandwidth manager pozwala administratorom monitorować i kontrolować ilość danych przesyłanych przez sieć w danym czasie, co jest kluczowe w środowiskach, gdzie istnieje wiele aplikacji i użytkowników korzystających z zasobów sieciowych. Przykłady zastosowania obejmują sytuacje, w których administratorzy muszą ograniczyć przepustowość dla mniej istotnych aplikacji lub użytkowników, aby zapewnić odpowiednie zasoby dla krytycznych procesów, takich jak VoIP czy transmisje wideo. Dobre praktyki sugerują stosowanie bandwidth managerów w celu uniknięcia problemów z opóźnieniem i przeciążeniem sieci, co ma bezpośredni wpływ na jakość usług w organizacji. Narzędzia te często oferują funkcje analityczne, które pomagają administratorom w podejmowaniu decyzji dotyczących priorytetyzacji ruchu w sieci, co jest zgodne z podejściem do zarządzania jakością usług (QoS).

Pytanie 16

Który system plików powinien być wybrany podczas instalacji Linuxa, aby umożliwić ustalanie uprawnień dla plików i katalogów?

A. FAT32

B. NTFS

C. ISO9660

D. EXT2

Wybór NTFS, FAT32 lub ISO9660 jako systemu plików do instalacji Linuxa w kontekście definiowania uprawnień do plików prowadzi do nieporozumień dotyczących ich podstawowych cech. NTFS, będący systemem plików używanym głównie w systemach Windows, oferuje pewne możliwości zarządzania uprawnieniami, jednak jego pełna funkcjonalność jest ograniczona w kontekście Linuxa. Oprogramowanie Linuxowe może interagować z NTFS poprzez specjalne sterowniki, ale pełne wsparcie dla uprawnień nie jest realizowane w sposób efektywny. FAT32 jest systemem plików przeznaczonym dla starszych systemów operacyjnych, który nie obsługuje rozbudowanych atrybutów uprawnień. W praktyce umożliwia on jedynie podstawowe operacje, co czyni go niewłaściwym wyborem dla nowoczesnych aplikacji wymagających ścisłej kontroli dostępu. ISO9660, używany głównie do zapisu obrazów płyt CD i DVD, nie jest systemem plików przeznaczonym do codziennego użytku na dyskach twardych, a jego struktura nie wspiera dynamiki zarządzania uprawnieniami w systemie plików. Użytkownicy często popełniają błąd, zakładając, że każdy system plików oferuje podobne możliwości, co prowadzi do wyboru niewłaściwego narzędzia do konkretnych zadań. Właściwe zrozumienie różnic między systemami plików jest kluczowe dla efektywnego zarządzania danymi i bezpieczeństwem w środowisku Linux.

Pytanie 17

Użytkownicy w sieci lokalnej mogą się komunikować między sobą, lecz nie mają dostępu do serwera WWW. Wynik polecenia ping z komputerów bramy jest pozytywny. Który komponent sieci NIE MOŻE być powodem problemu?

A. Router

B. Przełącznik

C. Kabel łączący router z serwerem WWW

D. Karta sieciowa serwera

Przełącznik jest urządzeniem warstwy drugiej modelu OSI, które służy do komunikacji w obrębie lokalnej sieci komputerowej. Jego zadaniem jest przekazywanie ramek danych pomiędzy komputerami podłączonymi do różnych portów. Jeśli użytkownicy sieci wewnętrznej mogą się ze sobą komunikować, oznacza to, że przełącznik działa poprawnie. W przypadku problemów z dostępem do serwera WWW, przyczyną może być problem z elementami poza przełącznikiem. Przełącznik nie wpływa na komunikację z elementami znajdującymi się poza lokalną siecią, ponieważ nie zajmuje się routingiem. Jeśli ping do bramy jest pozytywny, sygnalizuje, że droga do routera jest poprawna. Potencjalne problemy mogą leżeć poza lokalną siecią LAN, na przykład w konfiguracji routera, problemach z połączeniem z serwerem WWW lub kartą sieciową serwera. W praktyce oznacza to, że administratorzy sieci powinni najpierw sprawdzić elementy odpowiedzialne za routing oraz fizyczne połączenia pomiędzy routerem a serwerem WWW. Dobre praktyki zarządzania siecią obejmują regularne monitorowanie stanu urządzeń sieciowych oraz przemyślane projektowanie topologii sieci, aby minimalizować potencjalne punkty awarii.

Pytanie 18

Jaką usługę można wykorzystać do zdalnej pracy na komputerze z systemem Windows, korzystając z innego komputera z tym samym systemem, który jest podłączony do tej samej sieci lub do Internetu?

A. FTP

B. serwer plików

C. pulpit zdalny

D. DHCP

Pulpit zdalny to usługa, która umożliwia zdalny dostęp do komputera z systemem Windows z innego urządzenia, również działającego na tym samym systemie operacyjnym. Działa to na zasadzie przesyłania obrazu pulpitu komputerowego przez sieć, co pozwala użytkownikowi na interakcję z systemem tak, jakby był bezpośrednio przed nim. Przykładowo, wiele firm wykorzystuje pulpit zdalny, aby umożliwić pracownikom pracę zdalną, co zyskuje na znaczeniu w obliczu rosnącej popularności pracy hybrydowej i zdalnej. Z perspektywy technicznej, zdalny pulpit oparty jest na protokole RDP (Remote Desktop Protocol), który zapewnia szyfrowanie i autoryzację, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa IT. Umożliwia on również dostęp do lokalnych zasobów, takich jak drukarki czy pliki, co znacznie ułatwia zdalną pracę. Dodatkowo, pulpit zdalny może być konfigurowany w różnych wersjach systemu Windows, co daje elastyczność w zakresie dostępnych funkcji i zabezpieczeń.

Pytanie 19

Które z poniższych kont nie jest wbudowane w system Windows XP?

A. Asystent

B. Admin

C. Administrator

D. Użytkownik

Odpowiedź 'Admin' jest poprawna, ponieważ to konto nie jest wbudowane w system Windows XP. W systemie operacyjnym Windows XP istnieją konta takie jak 'Gość', 'Administrator' oraz 'Pomocnik', które mają określone funkcje i uprawnienia. Konto 'Administrator' jest domyślnym kontem z pełnymi uprawnieniami, umożliwiającym zarządzanie systemem i innymi kontami. Konto 'Gość' jest ograniczone i pozwala na korzystanie z systemu z minimalnymi uprawnieniami, co jest przydatne w sytuacjach, gdy osoby trzecie muszą uzyskać dostęp do komputera bez pełnej kontroli. Konto 'Pomocnik' jest również kontem wbudowanym, stworzonym w celu wsparcia użytkowników w rozwiązywaniu problemów. W przeciwieństwie do nich, 'Admin' jest terminem ogólnym, który nie odnosi się do konkretnego konta w systemie Windows XP, co czyni tę odpowiedź poprawną. W praktyce, zarządzanie kontami użytkowników i ich uprawnieniami jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa systemu, a także dla efektywnego wykorzystania zasobów komputerowych. Warto zaznaczyć, że przestrzeganie dobrych praktyk w zarządzaniu kontami użytkowników jest istotne w kontekście bezpieczeństwa i ochrony danych w systemie operacyjnym.

Pytanie 20

W którym miejscu w edytorze tekstu należy wprowadzić tekst lub ciąg znaków, który ma być widoczny na wszystkich stronach dokumentu?

A. W przypisach dolnych

B. W nagłówku lub stopce

C. W przypisach końcowych

D. W polu tekstowym

Wprowadzenie informacji lub ciągów znaków, które mają pojawiać się na wszystkich stronach dokumentu, odbywa się w nagłówku lub stopce. Nagłówek to obszar, który znajduje się na górze każdej strony, natomiast stopka znajduje się na dole. Umożliwia to umieszczanie takich elementów jak numer strony, tytuł dokumentu czy nazwisko autora w sposób automatyczny, co jest nie tylko estetyczne, ale również praktyczne. Przykładem zastosowania nagłówków i stopek może być wprowadzenie numeracji stron w długich dokumentach, takich jak raporty, prace dyplomowe czy publikacje. Używanie nagłówków i stopek jest zgodne z zasadami dobrego projektowania dokumentów, co sprawia, że są one bardziej czytelne i zorganizowane. Warto również zaznaczyć, że różne edytory tekstu, takie jak Microsoft Word czy Google Docs, oferują łatwe narzędzia do edytowania tych obszarów, co pozwala na łatwe dostosowanie treści do potrzeb użytkownika. Taka funkcjonalność jest kluczowa dla profesjonalnych dokumentów, gdzie spójność i estetyka mają ogromne znaczenie.

Pytanie 21

W dokumentacji technicznej wydajność głośnika połączonego z komputerem wyraża się w jednostce:

A. kHz

B. dB

C. W

D. J

Podane odpowiedzi, czyli W (wat), J (dżul) i kHz (kiloherc), w ogóle nie nadają się do pomiaru efektywności głośników. Wat to miara mocy elektrycznej, ona mówi, ile energii głośnik zużywa, ale nie mówi nic o tym, jak głośno gra. Dżul to jednostka energii, też nie wspomoże nas w ocenie głośności, więc odpada. Kiloherc z kolei mierzy częstotliwość dźwięku, więc też się nie nadaje do oceniania efektywności głośnika. Te odpowiedzi pokazują typowe błędy w rozumieniu pomiarów akustycznych. Często ludzie mylą moc z efektywnością, myśląc, że więcej mocy to więcej głośności, a w rzeczywistości, to zależy od efektywności głośnika, która jest wyrażana w dB. Ważne jest, żeby znać te różnice, szczególnie gdy się pracuje w audio, bo to pozwala lepiej ocenić sprzęt, a nie tylko patrzeć na jego moc nominalną.

Pytanie 22

Jaką długość w bitach ma adres logiczny IPv6?

A. 16

B. 128

C. 64

D. 32

Adres logiczny IPv6 składa się z 128 bitów, co pozwala na ogromną liczbę unikalnych adresów. W porównaniu do IPv4, który ma tylko 32 bity, IPv6 w znaczący sposób zwiększa przestrzeń adresową, co jest szczególnie istotne w kontekście rosnącej liczby urządzeń podłączonych do Internetu. Adresy IPv6 są zapisywane w postaci szesnastkowej i składają się z ośmiu grup po cztery cyfry szesnastkowe. Dzięki temu, w IPv6 możliwe jest przydzielenie około 340 undecylionów (3.4 x 10^38) unikalnych adresów. Ta właściwość jest kluczowa dla rozwoju nowoczesnych aplikacji internetowych oraz Internetu rzeczy (IoT), gdzie wiele urządzeń wymaga indywidualnych adresów IP. Warto również zauważyć, że IPv6 wspiera nowoczesne protokoły bezpieczeństwa i funkcje, takie jak automatyczna konfiguracja i lepsze wsparcie dla mobilności. Dlatego znajomość i zrozumienie struktury adresu IPv6 jest niezbędne dla specjalistów zajmujących się sieciami i inżynierią oprogramowania.

Pytanie 23

Dwie stacje robocze w tej samej sieci nie mają możliwości komunikacji. Która z poniższych okoliczności może być przyczyną tego problemu?

A. Inne systemy operacyjne stacji roboczych

B. Różne bramy domyślne dla stacji roboczych

C. Identyczne adresy IP stacji roboczych

D. Identyczne nazwy użytkowników

Koncepcje przedstawione w innych odpowiedziach nie wyjaśniają rzeczywistych przyczyn problemów z komunikacją między stacjami roboczymi. Posiadanie takich samych nazw użytkowników nie ma wpływu na zdolność urządzeń do komunikacji w sieci. Nazwy użytkowników są stosowane w kontekście logowania i autoryzacji, ale nie mają żadnego znaczenia dla adresowania i routingu pakietów w sieci. W przypadku różnych systemów operacyjnych, chociaż mogą występować różnice w ich implementacji protokołów sieciowych, to nie są one przyczyną braku komunikacji, ponieważ standardowe protokoły, takie jak TCP/IP, są uniwersalne i zgodne w większości systemów. Z kolei różne bramy domyślne mogą prowadzić do problemów z komunikacją z siecią zewnętrzną, ale jeśli stacje robocze są w tej samej lokalnej sieci, nie powinno to uniemożliwiać ich wzajemnej komunikacji. Typowym błędem myślowym jest przypisywanie winy problemom z siecią różnym czynnikom, które nie mają znaczącego wpływu na podstawowe zasady funkcjonowania sieci. Aby skutecznie zarządzać siecią, kluczowe jest rozumienie, że każdy węzeł musi być unikalnie adresowany, co jest fundamentem działania protokołów sieciowych.

Pytanie 24

Użytkownik drukarki samodzielnie i poprawnie napełnił pojemnik z tonerem. Po jego zamontowaniu drukarka nie podejmuje się próby drukowania. Co może być przyczyną tej usterki?

A. zabrudzony wałek magnetyczny

B. nieodpowiednia jakość użytego tonera do uzupełnienia pojemnika

C. niewymieniony chip zliczający, znajdujący się na pojemniku z tonerem

D. niewłaściwie dobrany toner

Strasznie łatwo jest pomylić się przy wyborze tonera, ale to nie do końca o to chodzi, gdy drukarka działa źle. Jakość tonera to istotna sprawa, ale najważniejszy przy napełnianiu pojemnika jest chip zliczający, a nie sam toner. Często można spotkać się z problemem, że wałek magnetyczny jest zabrudzony, ale to nie blokuje drukarki przed działaniem. Tak, zabrudzenia mogą zepsuć jakość wydruków, ale przecież drukarka wciąż działa. A jeżeli użyjesz tonera niskiej jakości, to mogą wychodzić smugi i kolory będą nie równe, ale drukarka powinna działać, o ile jest sprawna. Warto zwrócić uwagę na kluczowe części systemu druku, takie jak ten wspomniany chip, bo to on komunikuje się z drukarką. Wiele osób błędnie myśli, że problem leży tylko w tonerze, a przecież monitoring elektroniczny jest równie ważny. Pamiętajmy, że serwisowanie drukarek i napełnianie tonerów wymaga zwracania uwagi na te małe, ale istotne szczegóły, bo inaczej mogą nas zaskoczyć nieprzyjemne sytuacje.

Pytanie 25

Jeśli w ustawieniach karty graficznej zostanie wybrane odświeżanie obrazu przewyższające zalecane wartości, monitor CRT, który spełnia normy TCO 99

A. przejdzie w tryb uśpienia lub wyświetli okno z powiadomieniem

B. może ulec uszkodzeniu

C. nie wyłączy się, wyświetli czarny ekran

D. nie wyłączy się, jedynie wyświetli fragment obrazu

Użytkownicy często mylą skutki ustawienia nieodpowiedniego odświeżania z bardziej dramatycznymi konsekwencjami, takimi jak uszkodzenie sprzętu. W rzeczywistości, kiedy odświeżanie obrazu przewyższa możliwości monitora, sprzęt najczęściej nie wyłącza się, a zamiast tego nie jest w stanie zinterpretować sygnału, co prowadzi do utraty obrazu. Wyświetlanie części obrazu lub czarnego ekranu również nie jest typowe, ponieważ monitory CRT mają wbudowane mechanizmy ochronne, które zapobiegają uszkodzeniom. Pojawienie się czarnego obrazu nie oznacza, że monitor działa w sposób prawidłowy — to raczej symptom braku synchronizacji między urządzeniami. Użytkownicy mogą również zakładać, że monitor zgaśnie w momencie wykrycia problemu, jednak tak się nie dzieje. Ostatecznie, powód, dla którego monitory CRT przechodzą w stan uśpienia, jest związany z ich konstrukcją i systemami zabezpieczeń, które mają na celu ochronę przed trwałymi uszkodzeniami. Mylne przekonania co do działania sprzętu mogą prowadzić do niepotrzebnego strachu przed uszkodzeniem, co jest nieuzasadnione, gdyż odpowiednie monitorowanie i dostosowywanie ustawień zapewnia bezpieczne użytkowanie. Ważne jest, aby podczas konfiguracji sprzętu kierować się zaleceniami producentów i stosować się do standardów, co zminimalizuje ryzyko problemów z wyświetlaniem.

Pytanie 26

W systemach Windows, aby określić, w którym miejscu w sieci zatrzymał się pakiet, stosuje się komendę

A. nslookup

B. ping

C. tracert

D. ipconfig

Użycie komendy 'ping' do ustalenia, gdzie w sieci zatrzymał się pakiet, jest często mylnie interpretowane jako wystarczające rozwiązanie. 'Ping' jest narzędziem, które testuje dostępność hosta w sieci poprzez wysyłanie pakietów ICMP Echo Request i oczekiwanie na odpowiedzi. Choć pozwala to na sprawdzenie, czy dany adres IP jest osiągalny, nie dostarcza informacji o trasie, którą pakiety pokonują ani o ewentualnych punktach, w których mogą występować opóźnienia. Użycie 'ipconfig' również nie ma związku z monitorowaniem trasy pakietów. 'Ipconfig' jest narzędziem do wyświetlania informacji o konfiguracji interfejsów sieciowych na lokalnym komputerze, co może być przydatne w innych kontekstach, ale nie w śledzeniu ruchu sieciowego. Z kolei 'nslookup' służy do sprawdzania informacji o systemie nazw domen (DNS), co również nie jest odpowiednie do analizy trasy połączenia. Typowym błędem jest mylenie celów narzędzi – 'ping' czy 'ipconfig' są użyteczne w innych aspektach diagnostyki, ale nie w kontekście identyfikacji problemów z trasą pakietów. Właściwe zrozumienie funkcji każdego z tych narzędzi jest kluczowe dla efektywnego diagnozowania i rozwiązywania problemów w sieciach komputerowych.

Pytanie 27

Jakie oznaczenie na schematach sieci LAN przypisuje się punktom rozdzielczym dystrybucyjnym znajdującym się na różnych kondygnacjach budynku według normy PN-EN 50173?

A. MDF (Main Distribution Frame)

B. FD (Floor Distribution)

C. BD (BuildingDistributor)

D. CD (Campus Distribution)

Odpowiedź FD (Floor Distribution) jest prawidłowa, ponieważ oznaczenie to odnosi się do punktów rozdzielczych dystrybucyjnych znajdujących się na poszczególnych piętrach budynku zgodnie z normą PN-EN 50173. Norma ta definiuje różne poziomy dystrybucji w strukturze sieci LAN, a FD jest stosowane w kontekście infrastruktury lokalnej, gdzie zainstalowane są urządzenia aktywne i pasywne. W praktyce, punkty FD umożliwiają efektywne zarządzanie ruchem danych w obrębie piętra, co jest kluczowe w biurowcach, uczelniach czy innych obiektach wielokondygnacyjnych. Zastosowanie tego oznaczenia ułatwia identyfikację lokalizacji urządzeń sieciowych, co jest fundamentalne podczas prac serwisowych oraz w kontekście rozbudowy sieci. Dobrą praktyką jest także utrzymywanie dokumentacji, w której zaznaczone są wszystkie FD, co wspiera zarówno zarządzanie infrastrukturą, jak i ewentualne audyty związane z bezpieczeństwem i wydajnością sieci.

Pytanie 28

Aby umożliwić połączenie między urządzeniem mobilnym a komputerem za pomocą interfejsu Bluetooth, co należy zrobić?

A. skonfigurować urządzenie mobilne przez przeglądarkę

B. połączyć urządzenia kablem krosowym

C. wykonać parowanie urządzeń

D. utworzyć sieć WAN dla urządzeń

Parowanie urządzeń to naprawdę ważny krok, który pozwala na wygodne łączenie telefonu i komputera przez Bluetooth. Jak to działa? No, w skrócie chodzi o to, że oba urządzenia wymieniają między sobą informacje, dzięki czemu mogą się nawzajem uwierzytelnić i stworzyć bezpieczne połączenie. Zazwyczaj musisz włączyć Bluetooth na obu sprzętach i zacząć parowanie. Przykładowo, jeśli chcesz przenieść zdjęcia z telefonu na komputer, to właśnie to parowanie jest niezbędne. Jak już urządzenia się połączą, transfer plików staje się łatwy i nie potrzebujesz do tego kabli. Cały ten proces opiera się na standardach ustalonych przez Bluetooth Special Interest Group (SIG), które dbają o to, żeby było zarówno bezpiecznie, jak i sprawnie. Warto pamiętać o regularnych aktualizacjach oprogramowania i być świadomym zagrożeń, żeby chronić swoje urządzenia przed nieautoryzowanym dostępem.

Pytanie 29

Jaką szerokość ma magistrala pamięci DDR SDRAM?

A. 64 bity

B. 72 bity

C. 36 bitów

D. 32 bity

Jeśli wybrałeś inną szerokość magistrali, to warto zwrócić uwagę na kilka rzeczy. Szerokość magistrali jest kluczowa dla wydajności systemu. Wybierając 36 bitów, 32 bity czy 72 bity, możesz się trochę pogubić, bo te wartości wydają się logiczne tylko na pierwszy rzut oka. W rzeczywistości, 36 i 32 bity to za mało dla dzisiejszych standardów. Pamiętaj, że 32-bitowe systemy były w modzie w latach 90., ale teraz potrzebujemy szerszych magistrali, jak 64 bity. No a 72 bity się stosuje w specyficznych zastosowaniach, jak pamięci ECC, ale to nie jest typowy standard dla DDR SDRAM. Często można usłyszeć, że większa szerokość magistrali od razu oznacza lepszą wydajność. Ale w praktyce to zależy od wielu innych rzeczy, jak na przykład częstotliwość taktowania czy architektura pamięci. Ważne jest, żeby pamiętać, że szerokość magistrali to tylko jeden z wielu czynników, które wpływają na wydajność komputera.

Pytanie 30

Jakie urządzenie ma za zadanie utrwalenie tonera na papierze w trakcie drukowania z drukarki laserowej?

A. bęben światłoczuły

B. wałek grzewczy

C. elektroda ładująca

D. listwa czyszcząca

Wałek grzewczy odgrywa kluczową rolę w procesie druku laserowego, odpowiadając za trwałe utrwalenie tonera na papierze. Po nałożeniu toneru na bęben światłoczuły, który tworzy obraz w wyniku naświetlania, wałek grzewczy przyspiesza proces przyklejania tonera do papieru. Działa on na zasadzie wysokiej temperatury i ciśnienia, co powoduje, że cząsteczki tonera topnieją i wnikają w strukturę papieru. Przykładem zastosowania tego rozwiązania jest w standardowych drukarkach laserowych, które są powszechnie używane w biurach. Wałek grzewczy jest kluczowym elementem, którego poprawne działanie zapewnia wysoką jakość druku oraz trwałość wydruków, co jest zgodne z normami ISO dotyczącymi jakości druku. Ponadto, w kontekście dobrych praktyk, ważne jest regularne serwisowanie drukarek, co obejmuje również kontrolę stanu wałka grzewczego, aby zapobiec jego przegrzewaniu i wydłużyć jego żywotność.

Pytanie 31

Która z usług umożliwia rejestrowanie oraz identyfikowanie nazw NetBIOS jako adresów IP wykorzystywanych w sieci?

A. DHCP

B. WINS

C. WAS

D. HTTPS

Wybór nieprawidłowych odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego podstawowych funkcji oferowanych przez różne usługi sieciowe. WAS (Windows Process Activation Service) jest związany z aktywacją procesów w aplikacjach webowych, a więc nie ma związku z rozpoznawaniem nazw NetBIOS ani z przekształcaniem ich na adresy IP. Z kolei DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) jest protokołem odpowiedzialnym za dynamiczne przydzielanie adresów IP urządzeniom w sieci. Choć DHCP może również rejestrować nazwy hostów, jego głównym celem jest zarządzanie adresami IP, a nie ich rozpoznawanie w kontekście nazw NetBIOS. Ponadto, HTTPS (Hypertext Transfer Protocol Secure) to protokół zapewniający bezpieczną komunikację przez sieć, który dotyczy przesyłania danych, a nie zarządzania nazwami w sieci. Często błędem jest mylenie funkcji serwisów i protokołów, co prowadzi do nieporozumień. Kluczowe jest zrozumienie, jakie zadania pełnią te usługi oraz ich zastosowanie w praktyce. W sieciach złożonych, takich jak te stosowane w dużych organizacjach, istotne jest wdrożenie odpowiednich rozwiązań, które będą odpowiednio zarządzać komunikacją między urządzeniami, co w przypadku rozpoznawania nazw NetBIOS najlepiej realizuje właśnie WINS.

Pytanie 32

Wykorzystane kasety od drukarek powinny być

A. wyrzucone do pojemnika z odpadami komunalnymi

B. przekazane do wydziału ochrony środowiska

C. wyrzucone do pojemnika na plastik

D. przekazane firmie zajmującej się utylizacją tego typu odpadów

Przekazanie zużytych kaset od drukarek do firmy utylizującej odpady jest najodpowiedniejszym działaniem, ponieważ zapewnia, że materiały te zostaną poddane właściwej obróbce i recyklingowi. Kasety tonerowe zawierają substancje chemiczne i materiały, które mogą być szkodliwe dla środowiska, dlatego ich utylizacja w odpowiednich warunkach jest kluczowa. Firmy zajmujące się utylizacją mają odpowiednie technologie i procedury, które pozwalają na bezpieczne przetwarzanie tych odpadów. Dodatkowo, wiele z tych firm jest w stanie odzyskać surowce wtórne, co przyczynia się do ochrony zasobów naturalnych. Na przykład, części metalowe i plastikowe mogą być przetwarzane, co zmniejsza potrzebę wydobywania nowych surowców. Używanie usług profesjonalnych firm utylizacyjnych jest zgodne z międzynarodowymi standardami ochrony środowiska, takimi jak ISO 14001, które promują zrównoważony rozwój oraz zarządzanie wpływem na środowisko. Dlatego, aby spełnić normy ekologiczne i zminimalizować ślad węglowy, najlepiej jest wybierać tę ścieżkę utylizacji.

Pytanie 33

Ustawienie rutingu statycznego na ruterze polega na

A. określeniu adresu IP serwera DNS dostarczanego przez serwer DHCP

B. wskazaniu adresu sieci docelowej z odpowiednią maską oraz podaniu adresu lub interfejsu do przesłania danych do wyznaczonej sieci

C. przesyłaniu kopii informacji z wybranych portów rutera na określony port docelowy

D. zarządzaniu jakością usług przez definiowanie priorytetu przesyłu dla poszczególnych portów urządzenia

Konfiguracja rutingu statycznego na ruterze polega na precyzyjnym wskazaniu adresu sieci docelowej oraz jej maski, co jest kluczowe w procesie przesyłania pakietów danych. W przypadku rutingu statycznego administrator sieci ręcznie definiuje trasy, które ruter powinien wykorzystać do osiągnięcia określonych sieci. Przykładem może być sytuacja, gdy firma posiada różne lokalizacje i chce, aby dane z sieci lokalnej w biurze A były przesyłane do biura B. Administrator ustawia statyczny ruting, wskazując adres IP biura B i odpowiednią maskę. Dzięki temu ruter wie, gdzie przesyłać ruch, co zwiększa efektywność sieci i zmniejsza ryzyko błędów. W praktyce, dobre praktyki w zakresie rutingu statycznego zalecają dokumentację skonfigurowanych tras oraz ich regularne przeglądanie, aby upewnić się, że nadal odpowiadają potrzebom organizacji i bieżącej topologii sieci. To podejście jest zgodne z zasadami zarządzania siecią i zapewnia lepszą kontrolę nad ruchem danych.

Pytanie 34

Stacja robocza powinna znajdować się w tej samej podsieci co serwer o adresie IP 192.168.10.150 i masce 255.255.255.192. Który adres IP powinien być skonfigurowany w ustawieniach protokołu TCP/IP karty sieciowej stacji roboczej?

A. 192.168.10.1

B. 192.168.10.190

C. 192.168.11.130

D. 192.168.10.220

Adres IP 192.168.10.190 jest poprawny, ponieważ mieści się w tej samej podsieci co serwer o adresie IP 192.168.10.150 i masce podsieci 255.255.255.192. Najpierw należy obliczyć zakres adresów IP w tej podsieci. Maska 255.255.255.192 oznacza, że mamy 64 adresy na podsieć (2^(32-26)). Oznaczenie 192.168.10.128 będzie adresem sieci, a 192.168.10.191 adresem rozgłoszeniowym. Adresy IP od 192.168.10.129 do 192.168.10.190 są dostępne dla hostów, co oznacza, że adres 192.168.10.190 jest ważnym, dostępnym adresem. Przykładem zastosowania może być przydzielanie adresów IP stacjom roboczym w małej firmie, gdzie każda stacja robocza musi być w tej samej podsieci, aby mogła komunikować się z serwerem. Dobre praktyki sieciowe zalecają, aby każdy host w tej samej podsieci miał unikalny adres IP, co pozwala na prawidłowe funkcjonowanie sieci lokalnej.

Pytanie 35

Jaką minimalną rozdzielczość powinna wspierać karta graficzna, aby możliwe było odtwarzanie materiału wideo w trybie Full HD na 23-calowym monitorze?

A. 2048×1152

B. 2560×1440

C. 1600×900

D. 1920×1080

Odpowiedź 1920x1080 jest poprawna, ponieważ jest to standardowa rozdzielczość dla materiałów wideo w trybie Full HD, znana również jako 1080p. Oznacza to, że obraz wyświetlany na monitorze ma 1920 pikseli w poziomie i 1080 pikseli w pionie. Taka rozdzielczość zapewnia wysoką jakość obrazu, co jest szczególnie istotne podczas oglądania filmów, gier lub transmisji sportowych, gdzie detale są kluczowe. Wiele kart graficznych, zarówno z wyższej, jak i średniej półki, obsługuje tę rozdzielczość, co czyni ją powszechnie dostępną. Umożliwia to uzyskanie płynnego obrazu oraz dobrą widoczność szczegółów, co jest zgodne z wymaganiami większości treści multimedialnych dostępnych obecnie na rynku. Przykładowo, większość platform streamingowych, takich jak Netflix czy YouTube, udostępnia materiały wideo w standardzie Full HD, co czyni tę rozdzielczość kluczowym wymogiem dla użytkowników chcących cieszyć się wysoką jakością obrazu na monitorze.

Pytanie 36

Przydzielaniem adresów IP w sieci zajmuje się serwer

A. WINS

B. NMP

C. DNS

D. DHCP

Serwer DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) jest odpowiedzialny za automatyczne przydzielanie adresów IP oraz innych informacji konfiguracyjnych urządzeniom w sieci. Dzięki temu procesowi możliwe jest zarządzanie adresacją IP w sposób zautomatyzowany i efektywny, co jest niezbędne w dużych sieciach. DHCP działa w oparciu o mechanizm, w którym urządzenia klienckie wysyłają zapytania o adres IP, a serwer DHCP przydziela im dostępne adresy z puli. Przykładem zastosowania DHCP jest sytuacja w biurze, gdzie wiele komputerów, drukarek i innych urządzeń wymaga unikalnego adresu IP. W takim przypadku administracja siecią może skonfigurować serwer DHCP, aby automatycznie przydzielał adresy IP, co znacząco ułatwia zarządzanie siecią oraz minimalizuje ryzyko konfliktów adresowych. Dobre praktyki w używaniu DHCP obejmują rezerwacje adresów dla urządzeń, które wymagają stałego IP, jak serwery, co pozwala na zachowanie stabilności konfiguracji sieci. Współczesne standardy sieciowe uznają DHCP za kluczowy element infrastruktury sieciowej, umożliwiający dynamiczne zarządzanie zasobami IP.

Pytanie 37

Jaki protokół do obsługi poczty elektronicznej pozwala na przykład na przechowywanie odebranych e-maili na serwerze, zarządzanie różnymi folderami, usuwanie wiadomości oraz przenoszenie ich pomiędzy folderami?

A. Multipurpose Internet Mail Extensions (MIME)

B. Post Office Protocol (POP)

C. Simple Mail Transfer Protocol (SMTP)

D. Internet Message Access Protocol (IMAP)

Post Office Protocol (POP) jest to protokół pocztowy, który działa na zasadzie pobierania wiadomości e-mail z serwera na lokalne urządzenie użytkownika. Główną jego wadą jest to, że po pobraniu wiadomości są one zazwyczaj usuwane z serwera, co uniemożliwia ich późniejszy dostęp z innych urządzeń. Użytkownik, który korzysta z POP, może napotkać problemy związane z brakiem synchronizacji między różnymi urządzeniami, co w dzisiejszym zdalnym świecie staje się coraz bardziej problematyczne. Simple Mail Transfer Protocol (SMTP) to z kolei protokół, który służy do wysyłania wiadomości e-mail, a nie ich odbierania czy przechowywania. SMTP jest odpowiedzialny za przesyłanie wiadomości między serwerami, ale nie oferuje funkcjonalności związanej z zarządzaniem wiadomościami na serwerze. Z kolei Multipurpose Internet Mail Extensions (MIME) to zestaw standardów, który pozwala na przesyłanie różnorodnych formatów danych przez e-mail, jak obrazy czy pliki audio, ale nie jest protokołem pocztowym. Wszystkie te odpowiedzi prowadzą do typowych błędów myślowych, takich jak mylenie protokołów do wysyłania e-maili z tymi do ich zarządzania lub przechowywania. Kluczowe jest zrozumienie specyfiki każdego protokołu oraz ich zastosowania w kontekście dzisiejszej komunikacji internetowej.

Pytanie 38

Regulacje dotyczące konstrukcji systemu okablowania strukturalnego, parametry kabli oraz procedury testowania obowiązujące w Polsce są opisane w normach

A. PN-EN 50173

B. PN-EN 50310

C. EN 50167

D. EN 50169

Norma PN-EN 50173 odnosi się do systemów okablowania strukturalnego w budynkach i przestrzeniach biurowych. Określa ona zasady projektowania, instalacji oraz testowania okablowania, co jest fundamentalne dla zapewnienia wysokiej jakości infrastruktury telekomunikacyjnej. W ramach tej normy opisano różne klasy okablowania, jak również wymagania dotyczące parametrów kabli, takich jak pasmo przenoszenia, tłumienie sygnału czy odporność na zakłócenia. Dzięki zastosowaniu tych norm, inżynierowie mogą projektować sieci, które będą zgodne z aktualnymi standardami technicznymi, co przekłada się na ich niezawodność i wydajność. Przykładem zastosowania tej normy może być projektowanie systemu LAN w nowo powstającym biurowcu, gdzie odpowiednie kable są dobrane na podstawie specyfikacji z PN-EN 50173, co zapewnia ich optymalne działanie w przyszłości.

Pytanie 39

Drukarka ma przypisany stały adres IP 172.16.0.101 oraz maskę 255.255.255.0. Jaki adres IP powinien być ustawiony dla komputera, aby nawiązać komunikację z drukarką w lokalnej sieci?

A. 255.255.255.1

B. 173.16.0.101

C. 172.16.1.101

D. 172.16.0.100

Adres IP 172.16.0.100 jest prawidłowy do przypisania komputerowi w celu umożliwienia komunikacji z drukarką o stałym adresie IP 172.16.0.101. Oba urządzenia są w tej samej podsieci, co jest kluczowym aspektem dla komunikacji w sieci lokalnej. Przy masce 255.255.255.0, znanej również jako /24, oznacza to, że pierwsze trzy oktety (172.16.0) definiują adres podsieci, a ostatni oktet definiuje konkretne urządzenie. Adresy IP w tej samej podsieci muszą różnić się w ostatnim oktetcie przy użyciu wartości z zakresu 1 do 254 (0 i 255 są zarezerwowane). Adres 172.16.0.100 jest poprawny, ponieważ nie koliduje z adresem drukarki i znajduje się w tym samym zakresie, co umożliwia wysyłanie i odbieranie pakietów między tymi urządzeniami. W praktyce, przydzielając adres IP komputerowi, należy również rozważyć przypisanie dynamicznego adresu IP przez DHCP, aby uniknąć kolizji adresów, ale w przypadku stałych adresów, jak w tym przypadku, kluczowe jest, aby adresy były unikalne w danej sieci.

Pytanie 40

Menadżer rozruchu, który umożliwia wybór systemu operacyjnego Linux do załadowania, to

A. Ranish Partition Manager

B. Grub

C. Smart Boot Manager

D. Boot Magic

Wybór bootloadera jest istotnym aspektem konfiguracji systemu operacyjnego, a zrozumienie jego funkcji pozwala na lepsze zarządzanie systemem. Smart Boot Manager to narzędzie, które może wspierać uruchamianie systemu, jednak jego głównym celem jest umożliwienie uruchamiania systemów z różnych nośników, a nie zarządzanie ich wyborem na poziomie systemu operacyjnego, jak robi to Grub. Boot Magic jest oprogramowaniem, które również pozwala na wybór systemu operacyjnego, ale jest mniej popularne i nie tak wszechstronne jak Grub, co czyni je rozwiązaniem mniej efektywnym w kontekście nowoczesnych zastosowań. Ranish Partition Manager to narzędzie do zarządzania partycjami, które nie działa jako bootloader. Chociaż pozwala na tworzenie, usuwanie i modyfikację partycji, nie ma funkcji wybierania systemu operacyjnego do uruchomienia. Typowym błędem jest zrozumienie, że wszystkie te narzędzia mają podobną funkcjonalność – jednak każde z nich spełnia inną rolę w zarządzaniu systemem. Aby wybierać system operacyjny, potrzebny jest bootloader, który zarządza procesem uruchamiania, co w pełni realizuje Grub. Właściwe zrozumienie funkcji i różnic pomiędzy tymi narzędziami jest kluczowe dla skutecznej konfiguracji i zarządzania środowiskiem operacyjnym.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej