Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik farmaceutyczny
  • Kwalifikacja: MED.09 - Sporządzanie i wytwarzanie produktów leczniczych oraz prowadzenie obrotu produktami leczniczymi, wyrobami medycznymi, suplementami diety i środkami spożywczymi specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz innymi produktami dopuszczonymi do obrotu w aptece
  • Data rozpoczęcia: 13 kwietnia 2025 18:16
  • Data zakończenia: 13 kwietnia 2025 18:21

Egzamin niezdany

Wynik: 9/40 punktów (22,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Zgodnie z zaleceniami FP, jaka metoda pozyskiwania substancji leczniczych z Lini semen jest rekomendowana?

A. przygotowanie decoctum
B. przygotowanie infusum
C. perkolacja
D. maceracja
Sporządzanie decoctum, czyli wywar, polega na gotowaniu surowca roślinnego w wodzie przez określony czas. Choć jest to popularny sposób pozyskiwania substancji aktywnych, nie jest on idealny dla surowca Lini semen, który może tracić cenne składniki w wyniku wysokiej temperatury. W przypadku substancji wrażliwych na ciepło, jak np. niektóre oleje eteryczne, zastosowanie decoctum może prowadzić do degradacji i obniżenia efektywności terapeutycznej. Perkolacja to proces, w którym rozpuszczalnik przemieszcza się przez warstwy surowca, pozwalając na efektywniejsze wydobycie substancji czynnych. Ta metoda jednak najczęściej stosowana jest w przypadku surowców o dużej zawartości alkoholi lub substancji łatwo rozpuszczających się w cieczy. Sporządzanie infusum polega na zalewaniu surowca gorącą wodą, co również może być nieodpowiednie dla Lini semen, gdzie skuteczność może być obniżona w wyniku podgrzewania. Maceracja, w odróżnieniu od tych metod, zapewnia bardziej łagodne warunki, co sprzyja zachowaniu aktywnych składników, a błędne stosowanie wyżej wymienionych metod może prowadzić do utraty efektywności leku oraz potencjalnych skutków ubocznych.
Pytanie 2

Jak powinna wyglądać etykieta na leki zawarte w wykazie B?

A. biały tekst na czarnym tle z czerwoną obwódką
B. czerwony tekst na białym tle z czerwoną obwódką
C. biały tekst na czarnym tle z białą obwódką
D. czerwony tekst na czarnym tle z czerwoną obwódką
Wybór błędnych odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia zasad dotyczących etykietowania środków farmaceutycznych. Napis na czarnym tle z białą obwódką nie spełnia wymogów dotyczących widoczności i identyfikacji, co jest kluczowe w kontekście substancji z wykazu B. Czarny kolor tła może być mylący i nie zapewnia odpowiedniego kontrastu, co utrudnia szybkie rozpoznanie leku. Podobnie, biały napis na czarnym tle otoczony białą obwódką nie jest wystarczająco wyrazisty, żeby spełniać wymogi bezpieczeństwa, które nakładają regulacje dotyczące etykietowania. Dodatkowo, wybór czerwonego napisu na czarnym tle i czerwoną obwódką nie uwzględnia psychologicznych aspektów postrzegania kolorów; czerwony na czarnym może być trudny do odczytania przy pewnych warunkach oświetleniowych. Wzorce kolorystyczne są kluczowe dla efektywności komunikacji wizualnej produktów farmaceutycznych, a ich nieprawidłowe zastosowanie może prowadzić do poważnych konsekwencji w zakresie zdrowia publicznego. Dlatego ważne jest, aby znać zasady dotyczące etykietowania i być świadomym, jak istotne jest ich przestrzeganie w praktyce farmaceutycznej.
Pytanie 3

Zebrana próbka leku farmaceutycznego przez producenta

A. trzyma w magazynie leków farmaceutycznych
B. przechowuje w archiwum
C. wysyła do laboratorium
D. przekazuje do Inspekcji Nadzoru Farmaceutycznego
Pojęcie przesyłania próbki do laboratorium może sugerować, że każda próbka musi być badana zewnętrznie, co nie jest zgodne z rzeczywistością. W praktyce, laboratoria jakości często przeprowadzają analizy wewnętrzne dla produktów, które są częścią regularnego procesu produkcyjnego. Przechowywanie próbek w magazynie środków farmaceutycznych również nie jest odpowiednim rozwiązaniem, gdyż nie zapewnia odpowiednich warunków do ich długoterminowej konserwacji oraz nie spełnia wymogów prawnych związanych z archiwizacją. Przekazywanie próbek do Inspekcji Nadzoru Farmaceutycznego nie zawsze jest konieczne i zwykle dotyczy to tylko sytuacji, gdy występują istotne nieprawidłowości w jakości lub bezpieczeństwie produktu. Należy pamiętać, że proces archiwizacji jest integralnym elementem systemu zarządzania jakością, a nie tylko formalnością. Niewłaściwe podejście do archiwizacji próbek może prowadzić do utraty ważnych danych i obniżenia standardów jakości, co może mieć poważne konsekwencje dla bezpieczeństwa pacjentów oraz dla reputacji firmy. Społeczność farmaceutyczna jest zobowiązana do przestrzegania najwyższych standardów zarządzania jakością, aby zapewnić, że wszystkie produkty są bezpieczne i skuteczne.
Pytanie 4

Krople do oczu nie mogą zawierać substancji konserwujących, gdy są stosowane

A. w jaskrze.
B. w tzw. zespole suchego oka.
C. w uszkodzeniu rogówki.
D. w wirusowym zapaleniu spojówek.
Krople do oczu stosowane w uszkodzeniu rogówki nie mogą zawierać substancji konserwujących ze względu na potencjalnie szkodliwy wpływ tych substancji na już uszkodzone tkanki. Uszkodzenie rogówki może prowadzić do zwiększonej wrażliwości na różne składniki chemiczne, a substancje konserwujące, takie jak benzalkoniowy chlorek, mogą powodować dodatkowe podrażnienia, opóźniając proces gojenia. W praktyce, w takich przypadkach zaleca się stosowanie kropli jednorazowych, które nie zawierają konserwantów, aby zminimalizować ryzyko dalszych uszkodzeń. Właściwe postępowanie w przypadku uszkodzeń rogówki, takie jak unikanie konserwantów, jest zgodne z najlepszymi praktykami w okulistyce oraz z wytycznymi światowych organizacji zdrowotnych, które wskazują na konieczność ochrony delikatnych struktur oka. Dodatkowo, pacjenci powinni być poinformowani o konieczności monitorowania stanu uszkodzenia rogówki oraz o regularnych kontrolach u specjalisty.
Pytanie 5

Z jednej części roślinnego surowca o silnym działaniu, chyba że lekarz zaleci inaczej, sporządza się

A. 10 części odwaru
B. 20 części odwaru
C. 100 części odwaru
D. 50 części odwaru
Wybór innych proporcji, takich jak 20, 10 lub 50 części odwaru, wynika często z niepełnego zrozumienia zasady działania surowców roślinnych o silnym działaniu. Wiele osób może sądzić, że mniejsze stężenie substancji czynnych w odwarze może być bardziej bezpieczne, jednak w rzeczywistości może to prowadzić do nieefektywności terapeutycznej. W przypadku surowców o silnym działaniu, takich jak korzeń żeń-szenia czy liście miłorzębu japońskiego, zastosowanie zbyt małej ilości wody może skutkować niedostatecznym uwolnieniem kluczowych składników aktywnych. To z kolei może prowadzić do frustracji pacjentów, którzy nie odczuwają oczekiwanych efektów terapeutycznych. Ponadto, w kontekście standardów i dobrych praktyk w medycynie roślinnej, istotne jest, aby stosować się do uznanych proporcji, które bazują na tradycyjnych metodach wytwarzania preparatów roślinnych. Niezrozumienie tych zasad często prowadzi do błędnych wniosków i niemożności prawidłowego zastosowania roślinnych środków leczniczych. Efektywność leków roślinnych jest ściśle związana z ich przygotowaniem, stąd kluczowe jest trzymanie się sprawdzonych proporcji, aby zapewnić pacjentom optymalną dawkę substancji czynnych.
Pytanie 6

Skrót <i>trit.</i> w tłumaczeniu na język polski oznacza

A. nalewka.
B. tabletka.
C. roztarty.
D. trzy.
Skrót <i>trit.</i> pochodzi od łacińskiego "trituratio", co oznacza 'roztarcie'. W farmacji i naukach o zdrowiu termin ten odnosi się do procesu mechanicznego, w którym substancje stałe są redukowane do postaci proszku lub drobnych cząsteczek poprzez tarcie. Przykładowo, w przygotowywaniu niektórych leków, roztarcie składników aktywnych jest kluczowe dla poprawy ich biodostępności. Dobre praktyki farmaceutyczne wskazują, że prawidłowe rozdrobnienie substancji może zwiększyć ich rozpuszczalność, co jest istotne dla skuteczności terapii. Warto zwrócić uwagę na to, że proces ten powinien być przeprowadzany z zachowaniem odpowiednich norm, takich jak czystość narzędzi i środowiska pracy, aby uniknąć kontaminacji. Zrozumienie tego terminu jest niezbędne dla osób pracujących w branży farmaceutycznej, ponieważ precyzyjne przygotowanie leków ma kluczowe znaczenie dla ich skuteczności.
Pytanie 7

Jakie urządzenie, posiadające filtry HEPA, gwarantuje aseptyczne warunki?

A. suszarka z wymuszonym obiegiem powietrza
B. szafa Hansena
C. loża z laminarnym nawiewem jałowego powietrza
D. oczyszczacz powietrza
Wybór sterylizatora powietrznego jako odpowiedzi to niewłaściwe podejście, ponieważ urządzenia te niekoniecznie zapewniają stałe warunki aseptyczne. Sterylizatory powietrzne, choć skuteczne w dezynfekcji powietrza, często działają na zasadzie cyklicznego oczyszczania, co oznacza, że w danym momencie mogą nie gwarantować pełnej jałowości. Szafka Hansena, z kolei, to urządzenie przeznaczone do pracy z substancjami niebezpiecznymi, ale niekoniecznie oferuje laminarny przepływ powietrza ani filtrację HEPA. Dodatkowo, suszarka z wymuszonym obiegiem powietrza nie została zaprojektowana z myślą o aseptycznych warunkach – jej celem jest raczej przyspieszenie procesu suszenia niż zapewnienie czystości mikrobiologicznej. Błędne jest również myślenie, że jakiekolwiek urządzenie do obiegu powietrza może zastąpić lożę z laminarnym nawiewem, która jest zaprojektowana z myślą o zachowaniu najbardziej rygorystycznych standardów czystości. Aseptyka w laboratoriach i szpitalach to nie tylko kwestia filtracji, ale także odpowiedniego projektowania przestrzeni oraz ścisłego przestrzegania procedur, co podkreślają normy ISO oraz wytyczne WHO dotyczące zarządzania jakością w środowisku medycznym.
Pytanie 8

Przechowywanie w temperaturze od +2 °C do +8 °C dotyczy

A. podłoży maściowych
B. kropli do uszu
C. szczepionek i insulin
D. maści do oczu
Szczepionki i insuliny powinny być przechowywane w ściśle kontrolowanym zakresie temperatur od +2 °C do +8 °C, aby zapewnić ich skuteczność i bezpieczeństwo. W tym zakresie temperatury zachowane są właściwe właściwości farmakologiczne preparatów, co ma kluczowe znaczenie dla ich działania. Szczepionki, które są biopreparatami, mogą stracić swoje właściwości, jeśli zostaną wystawione na działanie temperatury poza tym zakresem, co prowadzi do ich inaktywacji lub zredukowanej immunogenności. Insuliny również wymagają odpowiednich warunków przechowywania, aby utrzymać stabilność ich składu chemicznego i farmakologicznego. W praktyce, placówki medyczne powinny stosować lodówki przystosowane do przechowywania leków, które są regularnie monitorowane pod kątem temperatury. Dzięki temu można uniknąć strat związanych z niewłaściwym przechowywaniem, co ma bezpośredni wpływ na zdrowie pacjentów i efektywność terapii.
Pytanie 9

Do dezynfekcji dłoni podczas sporządzania leków do oczu stosuje się

A. aldehyd glutarowy.
B. wodę utlenioną.
C. glukonian chlorheksydyny.
D. kwas nadoctowy.
Glukonian chlorheksydyny jest substancją o szerokim spektrum działania antyseptycznego, która jest szczególnie polecana do dezynfekcji rąk podczas przygotowywania leków do oczu. Jego skuteczność w eliminacji patogenów, w tym bakterii i wirusów, została potwierdzona w wielu badaniach klinicznych. W porównaniu do innych środków dezynfekcyjnych, glukonian chlorheksydyny cechuje się długotrwałym działaniem, co jest kluczowe w kontekście procedur farmaceutycznych, gdzie rygorystyczne standardy higieny są niezbędne. Przygotowując leki okulistyczne, należy unikać substancji, które mogą podrażnić oczy lub wprowadzić zanieczyszczenia. Glukonian chlorheksydyny jest dobrze tolerowany, co czyni go idealnym wyborem w tym kontekście. W praktyce, stosowanie tego środka powinno odbywać się zgodnie z wytycznymi instytucji zdrowia publicznego, takimi jak Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) oraz zaleceniami lokalnych przepisów dotyczących farmakologii. Przyzwyczajenie do używania glukonianu chlorheksydyny w warunkach aptecznych pomaga w utrzymaniu wysokich standardów bezpieczeństwa i jakości produktów medycznych.
Pytanie 10

Czy lekarz, który wystawia receptę dla siebie, ma możliwość umieszczenia w sekcji przeznaczonej na dane pacjenta adnotacji?

A. pro familia
B. ne repetalur
C. pro auctore
D. per se
Odpowiedź 'pro auctore' jest prawidłowa, ponieważ oznacza, że lekarz ma prawo wystawić receptę dla siebie. Zgodnie z przepisami prawa, lekarz może leczyć siebie oraz wystawiać sobie recepty, co jest uznawane za akceptowalną praktykę w medycynie, pod warunkiem, że nie prowadzi to do nadużyć. Użycie adnotacji 'pro auctore' na recepcie odnosi się bezpośrednio do tego rodzaju sytuacji, wskazując, że lekarz jest zarówno wystawcą, jak i pacjentem. Praktycznym przykładem może być sytuacja, w której lekarz samodzielnie diagnozuje u siebie stan wymagający leczenia i postanawia wystawić sobie receptę. Tego typu działanie powinno być jednak uzasadnione i nie może stwarzać konfliktu interesów. Warto również zauważyć, że lekarze powinni stosować się do zasad etyki zawodowej, co oznacza, że samoleczenie powinno być ostatecznością, a w przypadku poważnych schorzeń zaleca się konsultację z innym specjalistą.
Pytanie 11

Aby uniknąć powikłań po leczeniu antybiotykami, konieczne jest stosowanie u pacjentów preparatów podczas tego procesu

A. bogatych w błonnik
B. ubogoresztkowych
C. wysokoelektrolitowych
D. probiotycznych
Odpowiedź probioptyczne jest prawidłowa, ponieważ probiotyki są żywymi mikroorganizmami, które mają korzystny wpływ na zdrowie człowieka, szczególnie w kontekście antybiotykoterapii. Antybiotyki, działając na patogeny, mogą również zaburzać równowagę flory bakteryjnej jelit, prowadząc do rozwoju biegunek, infekcji grzybiczych oraz innych powikłań. Podawanie probiotyków w trakcie antybiotykoterapii wspomaga odbudowę naturalnej mikroflory jelitowej i może zmniejszać ryzyko wystąpienia powikłań. Przykładowo, szczepy Lactobacillus rhamnosus i Saccharomyces boulardii wykazały się skutecznością w redukcji ryzyka biegunki związanej z antybiotykami. W praktyce klinicznej zaleca się włączenie probiotyków w terapii pacjentów przyjmujących antybiotyki, co jest zgodne z wytycznymi wielu towarzystw medycznych, takich jak European Society of Clinical Microbiology and Infectious Diseases (ESCMID). Istotne jest również, aby wybierać preparaty o udowodnionej skuteczności i odpowiedniej liczbie jednostek formujących kolonie (CFU).
Pytanie 12

Jakie urządzenie jest wykorzystywane do pomiaru lepkości?

A. polarymetr
B. penetrometr
C. piknometr
D. wiskozymetr
Piknometr nie jest narzędziem przeznaczonym do pomiaru lepkości, lecz do określania gęstości cieczy. Jego działanie opiera się na pomiarze masy określonej objętości cieczy, co może być mylące, gdyż gęstość jest jednym z parametrów, które mogą wpływać na lepkość, ale nie jest to narzędzie do jej pomiaru. Polarymetr również nie jest odpowiedni do tego celu. Służy on do pomiaru kąta rotacji światła spolaryzowanego przechodzącego przez roztwór optycznie czynny, co jest istotne w chemii organicznej, ale nie ma związku z lepkością. Penetrometr to inny rodzaj urządzenia, które mierzy głębokość penetracji w ciecz, co może wiązać się z pomiarami lepkości, jednak nie jest bezpośrednio stosowany w tym celu. Często mylenie tych narzędzi wynika z braku zrozumienia podstawowych różnic w ich zastosowaniach i funkcjach. Aby uniknąć takich nieporozumień, warto zapoznać się z zasadami działania konkretnych urządzeń pomiarowych oraz ich zastosowaniami w praktyce, co jest kluczowe dla prawidłowej interpretacji wyników i ich zastosowania w przemyśle.
Pytanie 13

Zgodnie z przepisami prawa farmaceutycznego, technik farmaceutyczny nie jest uprawniony do samodzielnego

A. wykonywania czynności związanych z wprowadzaniem faktur zakupowych.
B. prowadzenia apteki.
C. prowadzenia sklepu zielarskiego i medycznego.
D. realizacji recept na substancje narkotyczne.
Technik farmaceutyczny nie może samodzielnie realizować recept na leki narkotyczne, ponieważ zgodnie z obowiązującym prawem farmaceutycznym, takie działania mogą podejmować wyłącznie farmaceuci lub aptekarze prowadzący. Realizacja recept na leki narkotyczne wiąże się z dużą odpowiedzialnością i wymaga specjalistycznej wiedzy oraz umiejętności oceny potrzeb pacjenta, co jest regulowane przez przepisy prawa. W praktyce oznacza to, że technik farmaceutyczny, pomimo posiadanych kwalifikacji, nie ma uprawnień do podejmowania decyzji dotyczących wydania tych leków w aptece. Zamiast tego, jego rola obejmuje wsparcie farmaceuty w procesach związanych z obiegiem dokumentacji, przygotowaniem leków oraz zapewnieniem odpowiednich warunków do ich przechowywania. Tego rodzaju podział obowiązków jest kluczowy dla zapewnienia bezpieczeństwa pacjentów oraz przestrzegania standardów jakości w obrocie farmaceutycznym.
Pytanie 14

Friabilator jest aparatem przeznaczonym do badania

A. zawartości olejków eterycznych.
B. temperatury topnienia.
C. kruchości i ścieralności tabletek.
D. lepkości cieczy.
Friabilator jest specjalistycznym urządzeniem stosowanym w przemyśle farmaceutycznym oraz kosmetycznym do badania kruchości i ścieralności tabletek. Kruchość tabletek jest istotnym parametrem, który wpływa na ich trwałość oraz skuteczność, dlatego przeprowadzenie testu na friabilatorze, polegającego na mechanicznym uderzaniu i tarciu tabletek, pozwala na ocenę ich odporności na uszkodzenia podczas transportu i przechowywania. Zgodnie z wytycznymi Farmakopei, testowanie friabilacji powinno być częścią procesu kontroli jakości, aby zapewnić, że tabletki spełniają wymagania dotyczące ich integralności. Dobrą praktyką jest również dokumentowanie wyników testów oraz ich analizowanie w kontekście formulacji i procesu produkcyjnego, co może pomóc w optymalizacji receptur i metod wytwarzania. Użycie friabilatora jest zatem kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości produktów farmaceutycznych.
Pytanie 15

W ramach leczenia początkowego reumatoidalnego zapalenia stawów wskazane jest zastosowanie w małej dawce

A. antybiotyków.
B. glikokortykosteroidów.
C. diuretyków.
D. fibratów.
Glikokortykosteroidy są kluczowymi lekami w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów, szczególnie w fazie początkowej. Działają one poprzez redukcję stanu zapalnego i łagodzenie objawów, co jest niezwykle istotne w kontekście zmniejszenia bólu i sztywności stawów. Przykładem zastosowania glikokortykosteroidów są prednizolon lub metyloprednizolon, które można stosować w niskich dawkach, aby zminimalizować ryzyko działań niepożądanych. W praktyce klinicznej, wprowadzenie glikokortykosteroidów może przyczynić się do szybszej poprawy stanu pacjenta, co pozwala na wczesne włączenie innych leków modyfikujących przebieg choroby, takich jak metotreksat. Ważne jest, aby leczenie było prowadzone pod ścisłą kontrolą lekarza, a dawki glikokortykosteroidów były dostosowywane do indywidualnych potrzeb pacjenta, co jest zgodne z wytycznymi towarzystw naukowych zajmujących się reumatologią. Zastosowanie glikokortykosteroidów w reumatoidalnym zapaleniu stawów opiera się na dowodach klinicznych oraz doświadczeniach praktycznych, co czyni je standardowym elementem terapii w tym schorzeniu.
Pytanie 16

Oblicz stężenie % (m/m) roztworu glukonianu chlorheksydyny, który powstał w wyniku połączenia 100,0 g 20% glukonianu chlorheksydyny z 400,0 g wody?

A. 4,0%
B. 6,0%
C. 8,0%
D. 2,0%
Odpowiedzi, które wskazują na inne wartości stężenia, często wynikają z błędnych obliczeń lub niepełnego zrozumienia definicji stężenia. Na przykład, niektórzy mogą błędnie pomyśleć, że stężenie można obliczyć na podstawie objętości roztworu lub tylko na podstawie masy substancji rozpuszczonej bez uwzględnienia całkowitej masy roztworu. Takie podejście prowadzi do nieprawidłowych wyników, ponieważ stężenie % (m/m) zawsze odnosi się do całkowitej masy roztworu, a nie tylko masy substancji czynnej. Ponadto, błędem może być zapomnienie o przeliczeniu masy substancji czynnej z procentów na gramy, co jest kluczowe w tym przypadku. Warto zwrócić uwagę na to, że w praktyce laboratoryjnej dokładne obliczenia stężenia mają ogromne znaczenie, ponieważ nawet drobne błędy mogą prowadzić do niepowodzeń w eksperymentach lub wytwarzaniu produktów. Dlatego znajomość właściwych zasad obliczeń oraz ich praktyczne zastosowanie są niezbędne w każdym laboratorium, a zrozumienie koncepcji stężenia przyczynia się do utrzymania wysokich standardów jakości i bezpieczeństwa w pracy.
Pytanie 17

Która z definicji najlepiej opisuje preparat galenowy znany pod łacińską nazwą extractum fluidum?

A. Gęsty preparat, wytwarzany przez macerację surowca farmaceutycznego lub poprzez rozpuszczenie wyciągu suchego
B. Płynny preparat, sporządzony na bazie alkoholu etylowego i wody, otrzymywany przez perkolację surowca farmaceutycznego
C. Płynny preparat, uzyskany na bazie alkoholu etylowego i wody, sporządzany przez macerację surowca farmaceutycznego
D. Gęsty preparat, wytwarzany przez perkolację surowca farmaceutycznego lub poprzez rozpuszczenie wyciągu suchego
Odpowiedzi, które opisują extractum fluidum jako gęsty preparat lub takie, które wskazują na proces maceracji, są nieprawidłowe. Gęste preparaty, w odróżnieniu od płynnych, często koncentrują składniki aktywne w postaci syropów lub wyciągów suchych, co nie odpowiada definicji extractum fluidum. Maceracja, która polega na długotrwałym namaczaniu surowca w rozpuszczalniku, jest metodą używaną do uzyskiwania innych typów ekstraktów, a nie płynnych wyciągów, które powstają głównie w wyniku perkolacji. Zrozumienie tych metod jest kluczowe w farmakognozji oraz w przemyśle farmaceutycznym, gdzie wybór odpowiedniej techniki ekstrakcji ma bezpośrednie znaczenie dla jakości finalnego produktu. Użytkownicy często mylnie utożsamiają różne techniki przygotowywania preparatów, co prowadzi do błędnych wniosków o ich właściwościach i zastosowaniach. W praktyce, obowiązujące przepisy i standardy definiują szczegółowo różnice między tymi kategoriami preparatów, co podkreśla wagę znajomości technologii produkcji w kontekście jakości i skuteczności produktów farmaceutycznych.
Pytanie 18

Tropikamid (Tropicamidum) to substancja czynna wykazująca działanie

A. cholinomimetyczne.
B. sympatykomimetyczne.
C. cholinolityczne.
D. sympatykolityczne.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Tropikamid (Tropicamidum) jest lekiem klasy cholinolityków, co oznacza, że działa jako antagonista receptorów cholinergicznych. Jego głównym zastosowaniem jest rozszerzenie źrenicy (mydriasis) oraz paraliż akomodacji, co jest szczególnie przydatne w diagnostyce okulistycznej, np. podczas badania dna oka. Tropikamid jest często stosowany w sytuacjach, gdzie niezbędne jest dokładne ocenienie stanu siatkówki oraz nerwu wzrokowego. W praktyce klinicznej, ze względu na szybki początek działania oraz krótki czas trwania efektu, jest preferowany w porównaniu do innych leków mydriatycznych. Dodatkowo, ze względu na zmniejszone ryzyko wywołania działań niepożądanych w postaci nadmiernej suchości, jest bardziej tolerowany przez pacjentów. Wykorzystanie tropikamidu w praktyce klinicznej jest zgodne z aktualnymi wytycznymi i standardami w dziedzinie okulistyki, co potwierdza jego bezpieczeństwo i skuteczność.
Pytanie 19

Metodą perkolacji otrzymuje się

A. syrop prawoślazowy.
B. nalewkę z kory chinowej.
C. wodę miętową.
D. krople anyżowe.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Metoda perkolacji jest techniką ekstrakcji, często stosowaną w farmacji i przygotowywaniu naparów z roślin. W przypadku kory chinowej, perkolacja polega na przepuszczaniu rozpuszczalnika, najczęściej alkoholu lub wody, przez materiał roślinny, co pozwala na efektywne wydobycie składników aktywnych, takich jak alkaloidy. Nalewka z kory chinowej, znana ze swoich właściwości przeciwmalarycznych oraz tonizujących, jest klasycznym przykładem zastosowania tej metody. W praktyce, proces ten wymaga precyzyjnego doboru parametrów, takich jak czas ekstrakcji i temperatura, co ma kluczowe znaczenie dla jakości finalnego produktu. Zgodnie z farmakopeą, nalewki powinny spełniać określone standardy jakości, co potwierdza ich skuteczność oraz bezpieczeństwo stosowania. Dobrą praktyką jest także użycie świeżych lub odpowiednio przetworzonych surowców, co zwiększa efektywność ekstrakcji oraz stabilność gotowego preparatu.
Pytanie 20

Stosując preparaty z Hyperici herba, czego należy unikać?

A. bezpośredniego wystawiania się na działanie promieni słonecznych
B. przyjmowania leków przeciwzapalnych
C. jedzenia tłustych potraw
D. spożywania kawy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Stosowanie produktów leczniczych z Hyperici herba, znanego również jako dziurawiec, wiąże się z ryzykiem zwiększonej wrażliwości na promieniowanie UV, co może prowadzić do poparzeń słonecznych lub innych reakcji skórnych. Dziurawiec zawiera substancje czynne, takie jak hiperforyna i hiperycyna, które mogą wpływać na metabolizm leków oraz zwiększać wrażliwość skóry na działanie słońca. Dlatego pacjenci stosujący preparaty z dziurawcem powinni unikać bezpośredniego wystawiania się na słońce oraz korzystania z solarium. W praktyce oznacza to stosowanie filtrów przeciwsłonecznych, noszenie odzieży ochronnej oraz unikanie opalania w godzinach szczytu. Warto zwrócić uwagę na te zalecenia, aby minimalizować ryzyko niepożądanych reakcji skórnych oraz uzyskać maksymalne korzyści terapeutyczne z leczenia. Dobrą praktyką jest także informowanie pacjentów o konieczności monitorowania reakcji organizmu podczas stosowania preparatów z dziurawcem, zwłaszcza w przypadku planowanej ekspozycji na słońce.
Pytanie 21

Która z substancji jest niewskazana do stosowania u kobiet w ciąży z powodu ryzyka szkodliwego wpływu na płód?

A. Olej z wiesiołka
B. Kwas hialuronowy
C. Alantoina
D. Retinol

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Retinol, będący formą witaminy A, jest substancją, która może mieć poważne konsekwencje dla rozwoju płodu, szczególnie w pierwszych trzech miesiącach ciąży. Badania wykazały, że nadmiar witaminy A, w tym w postaci retinolu, może prowadzić do wad wrodzonych, takich jak wady serca, malformacje kończyn oraz zaburzenia rozwojowe układu nerwowego. Z tego powodu stosowanie retinolu jest przeciwwskazane u kobiet w ciąży oraz w okresie karmienia piersią, co powinno być uwzględnione w praktykach dermatologicznych. W kontekście pielęgnacji skóry, lekarze i kosmetolodzy zalecają stosowanie alternatywnych składników, takich jak bakuchiol, który jest uznawany za bezpieczniejszą opcję. Zgodnie z wytycznymi Amerykańskiej Akademii Dermatologii, unikanie retinolu i jego pochodnych w ciąży jest kluczowe dla ochrony zdrowia przyszłych matek i ich dzieci.
Pytanie 22

Biotransformacja leku to:

A. przemiana substancji leczniczej w metabolity na skutek reakcji biochemicznych kontrolowanych enzymami
B. nieodwracalny proces uwalniania niezmienionej substancji leczniczej oraz jej metabolitów różnymi drogami
C. odwracalny proces przechodzenia leku z krwi do tkanek i z powrotem
D. przechodzenie leku z formy farmaceutycznej do naturalnych płynów ustrojowych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Biotransformacja substancji leczniczej odnosi się do procesu, w którym leki są metabolizowane w organizmie, przekształcane w różne metabolity przez enzymy, co jest kluczowe dla ich farmakokinetyki. Działania te są niezbędne do eliminacji substancji czynnych oraz modyfikacji ich aktywności. Metabolity mogą być aktywne, nieaktywne lub toksyczne, dlatego zrozumienie biotransformacji jest istotne w projektowaniu leków, aby zapewnić skuteczność terapii i minimalizować skutki uboczne. Na przykład, niektóre leki, takie jak kodeina, są metabolizowane do morfiny, co zwiększa ich działanie przeciwbólowe. Z kolei leki, które są nieaktywnymi prolekami, wymagają biotransformacji do formy aktywnej, aby mogły wywrzeć swoje działanie terapeutyczne. W farmakologii kluczowe jest również uwzględnienie interakcji leków, które mogą wpływać na enzymy metabolizujące, co może prowadzić do zwiększenia lub zmniejszenia skuteczności leków. Dobrą praktyką jest monitorowanie metabolizmu leków, szczególnie w grupach pacjentów z zaburzeniami metabolicznymi.
Pytanie 23

Składnikiem o działaniu przeczyszczającym w Species laxantes jest

A. Urticae folium.
B. Cichorii radix.
C. Frangulae cortex.
D. Tormentillae rhizoma.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Frangulae cortex, czyli kora kruszyny, jest składnikiem o działaniu przeczyszczającym, który jest szeroko stosowany w fitoterapii. Zawiera związki czynne, takie jak antrachinony, które wpływają na perystaltykę jelit, co prowadzi do zwiększenia wydalania stolca. Działanie przeczyszczające Frangulae cortex jest łagodne, co czyni go odpowiednim składnikiem preparatów stosowanych w leczeniu zaparć. Standardy stosowania ziół w medycynie naturalnej zalecają, aby nie stosować go długoterminowo, z uwagi na ryzyko uzależnienia od działania przeczyszczającego. Frangulae cortex znajduje zastosowanie w formie naparów, wyciągów oraz kapsułek, co ułatwia jego aplikację. Warto również wspomnieć, że kora kruszyny powinna być stosowana jako element szerszej terapii, uwzględniającej m.in. zmiany w diecie i stylu życia, co jest zgodne z dobrymi praktykami w medycynie komplementarnej.
Pytanie 24

Synergizm addycyjny można zauważyć po równoczesnym podaniu

A. ibuprofenu i paracetamolu
B. adrenaliny oraz propranololu
C. atropiny i adrenaliny
D. L-DOPA oraz chloropromazyny

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Ibuprofen i paracetamol to przykłady leków, które działają synergistycznie, co oznacza, że ich wspólne podanie może prowadzić do lepszego efektu terapeutycznego niż stosowanie każdego z nich osobno. Ibuprofen jest niesteroidowym lekiem przeciwzapalnym (NLPZ), który działa przez hamowanie enzymów cyklooksygenazy (COX), co zmniejsza produkcję prostaglandyn odpowiedzialnych za ból i stan zapalny. Paracetamol natomiast działa głównie w ośrodkowym układzie nerwowym, gdzie blokuje syntazę prostaglandyn, co wpływa na regulację odczuwania bólu. Połączenie tych dwóch leków pozwala na osiągnięcie silniejszego działania przeciwbólowego oraz przeciwgorączkowego, co jest szczególnie przydatne w leczeniu bólu o różnym podłożu, jak np. bóle głowy, bóle mięśni czy gorączka. W praktyce klinicznej, takie podejście jest często stosowane w celu zwiększenia efektywności terapii bólu, minimalizując jednocześnie ryzyko działań niepożądanych związanych z wyższymi dawkami jednego z leków. Zgodnie z wytycznymi wielu organizacji medycznych, łączenie tych leków jest bezpieczne i skuteczne, co czyni je popularnym wyborem w terapii.
Pytanie 25

Selegilina działa jako inhibitor

A. MAO-A
B. SSRI
C. MAO-B
D. COMT

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Selegilina, znana jako selektywny inhibitor monoaminooksydazy typu B (MAO-B), jest stosowana w leczeniu choroby Parkinsona. Jej działanie polega na hamowaniu enzymu MAO-B, który odpowiada za rozkład neuroprzekaźników, takich jak dopamina. W rezultacie selegilina zwiększa dostępność dopaminy w mózgu, co przyczynia się do poprawy nastroju i funkcji ruchowych pacjentów z chorobą Parkinsona. Przykładowo, w praktyce klinicznej, selegilina może być stosowana jako terapia wspomagająca w połączeniu z lekami dopaminergicznymi, takimi jak lewodopa, co pozwala na zmniejszenie dawki lewodopy oraz opóźnienie progresji objawów. Badania wykazują, że selegilina może także mieć korzystny wpływ na objawy depresyjne związane z chorobą Parkinsona, co czyni ją wszechstronnym lekiem w terapii tej choroby. Warto zauważyć, że selegilina wykazuje znacznie mniejsze ryzyko wystąpienia działań niepożądanych w porównaniu do nieselektywnych inhibitorów MAO, co czyni ją preferowanym wyborem w terapii.
Pytanie 26

Na kim spoczywa obowiązek przechowywania próbek archiwalnych leku?

A. wojewódzkim inspektorze farmaceutycznym
B. aptece lub punkcie aptecznym
C. hurtowni farmaceutycznej
D. wytwórcy produktu leczniczego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wytwórca produktu leczniczego jest zobowiązany do przechowywania próbki archiwalnej leku zgodnie z wymaganiami prawa farmaceutycznego. Przechowywanie próbek archiwalnych ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia jakości i bezpieczeństwa stosowania leków. W przypadku wystąpienia jakichkolwiek nieprawidłowości, takich jak działania niepożądane lub problemy z jakością, archiwalne próbki mogą być wykorzystane do przeprowadzenia analizy i identyfikacji potencjalnych przyczyn. Zgodnie z wytycznymi Europejskiej Agencji Leków (EMA) oraz krajowymi regulacjami, wytwórcy są zobowiązani do przechowywania próbek przez określony czas po zakończeniu serii produkcyjnej, co zazwyczaj wynosi co najmniej pięć lat. Dobre praktyki wytwarzania (GMP) wskazują na konieczność dokumentowania wszystkich działań związanych z próbami archiwalnymi, co zapewnia transparentność i możliwość audytów. Przechowywanie próbek archiwalnych jest również istotne w kontekście ewentualnych badań klinicznych oraz monitorowania skutków ubocznych, co podkreśla odpowiedzialność wytwórcy za jakość i bezpieczeństwo swoich produktów.
Pytanie 27

Jakie inne wyrażenie oznacza Argenti nitras?

A. ałun
B. lapis
C. lepinal
D. alusal

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Lapis, znany również jako lapis lazuli, jest minerałem, który w przeszłości był szeroko stosowany w rzemiośle artystycznym i jubilerskim. Synonim Argenti nitras, czyli azotanu srebra, odnosi się do tego samego związku chemicznego, który jest często wykorzystywany w fotografii, wytwarzaniu srebrnych powłok oraz w medycynie, zwłaszcza w postaci roztworu. W praktyce, azotan srebra ma zastosowanie w procesach takich jak selektywne trawienie powierzchni metali czy wytwarzanie niektórych rodzajów środków dezynfekujących. Dodatkowo, ze względu na swoje właściwości antybakteryjne, jest stosowany w medycynie do leczenia ran oraz w dermatologii. Zrozumienie i umiejętność identyfikacji takich substancji chemicznych jest kluczowe dla profesjonalistów w dziedzinach chemicznych, farmaceutycznych i medycznych, a ich zastosowanie w przemyśle wymaga znajomości zarówno właściwości chemicznych, jak i standardów bezpieczeństwa. Warto również zaznaczyć, że odpowiednia klasyfikacja i rozpoznawanie takich substancji jest niezbędne w kontekście regulacji dotyczących substancji chemicznych oraz ich wpływu na zdrowie i środowisko.
Pytanie 28

Do apteki zgłosił się pacjent z receptą na lek recepturowy, który należy wykonać

A. natychmiast - cito
B. w dniu wystawienia recepty
C. w czasie nie dłuższym niż 7 dni
D. w czasie nie dłuższym niż 48 godzin

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "w czasie nie dłuższym niż 48 godzin" jest jak najbardziej trafna. Z tego, co pamiętam, przepisy mówią, że leki recepturowe trzeba realizować maksymalnie do 48 godzin od wystawienia recepty. To ważne, bo pacjenci muszą mieć szybki dostęp do leków, a opóźnienia mogą być groźne. Na przykład, jak ktoś dostaje receptę na lek w nagłej sytuacji, to jego błyskawiczne zrealizowanie ma ogromne znaczenie dla skuteczności leczenia. Z drugiej strony, przy lekach na przewlekłe schorzenia, można je czasem zrealizować później, ale wciąż trzeba trzymać się zasad, które są określone w przepisach. W farmacji przestrzeganie tych reguł jest kluczowe, żeby pacjenci czuli się bezpiecznie i dostawali usługi na wysokim poziomie.
Pytanie 29

Jakie znaczenie ma łacińska nazwa Digitalis purpureae folium?

A. ziele jeżówki purpurowej
B. liść naparstnicy purpurowej
C. liść naparstnicy wełnistej
D. korzeń jeżówki purpurowej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź wskazująca na liść naparstnicy purpurowej (Digitalis purpurea) jest poprawna, ponieważ nazwa łacińska tej rośliny odnosi się do jej części używanej w medycynie. Digitalis purpurea jest źródłem glikozydów nasercowych, które są kluczowe w terapii chorób serca, takich jak niewydolność serca czy arytmia. Liście naparstnicy zawierają substancje czynne, takie jak digoksyna i digitoksyna, które wpływają na siłę skurczu serca oraz regulują jego rytm. W praktyce medycznej, preparaty z naparstnicy stosuje się w ściśle określonych dawkach, co wymaga znajomości właściwości tej rośliny oraz jej działania, aby uniknąć potencjalnych działań niepożądanych. Dodatkowo, znajomość botanicznych nazw roślin, takich jak Digitalis purpurea, jest niezbędna dla farmaceutów i lekarzy, aby skutecznie komunikować się w kontekście terapii roślinnych oraz korzystać z odpowiednich standardów i zasad farmakopealnych.
Pytanie 30

W ciągu ilu godzin od złożenia w aptece recepty, na której nie zapisano dodatkowych adnotacji, powinien być sporządzony lek recepturowy?

A. 24 godzin.
B. 4 godzin.
C. 48 godzin.
D. 8 godzin.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wiesz, odpowiedź, że lek recepturowy powinien być zrobiony w 48 godzin od dostarczenia recepty, to całkiem trafne. Właściwie to zgodnie z prawem i normami, które obowiązują w aptekach, ten czas ustalono po to, by leki były bezpieczne i skuteczne. Na przykład, maści czy roztwory, które potrzebują więcej czasu na przygotowanie, muszą być zrobione w tym terminie, żeby ich jakość nie spadła. Aptekarze muszą również brać pod uwagę czas, który potrzebny jest na sprawdzenie jakości składników i ich ważności. Pamiętaj, że przestrzeganie tego terminu jest bardzo ważne dla pacjentów, którzy oczekują, że ich leki będą działały tak, jak powinny. Apteki z kolei muszą dbać o swoje standardy i zaufanie klientów, więc to wszystko ma znaczenie.
Pytanie 31

Topiramat (marki: TOPAMAX, TOPIRAMAT) posiada właściwości

A. uspokajające
B. przeciwpadaczkowe
C. antydepresyjne
D. psychoaktywne

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Topiramat jest lekiem przeciwpadaczkowym, który wykazuje skuteczność w leczeniu różnych typów napadów padaczkowych, w tym napadów częściowych oraz toniczno-klonicznych. Jego mechanizm działania obejmuje blokowanie kanałów sodowych oraz modulację aktywności neuroprzekaźników, co przyczynia się do stabilizacji aktywności elektrycznej w mózgu. Topiramat jest również stosowany w profilaktyce migreny oraz w leczeniu otyłości. W praktyce klinicznej często jest wybierany ze względu na korzystny profil skutków ubocznych w porównaniu z innymi lekami przeciwpadaczkowymi. Lekarze zalecają monitorowanie pacjentów pod kątem ewentualnych skutków ubocznych, takich jak zmiany w masie ciała czy problemy z koncentracją, aby zapewnić bezpieczeństwo stosowania. Zgodnie z aktualnymi wytycznymi terapeutycznymi, topiramat powinien być stosowany jako część kompleksowego planu leczenia, uwzględniającego również inne metody terapeutyczne i wsparcie psychologiczne.
Pytanie 32

Lecytyna w emulsjach submikronowych odgrywa rolę

A. fazy wodnej
B. emulgatora
C. regulatora pH
D. fazy tłuszczowej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Lecytyna jest kluczowym składnikiem emulsji submikronowych, pełniącym rolę emulgatora. Emulgatory to substancje, które stabilizują emulsje poprzez obniżenie napięcia powierzchniowego pomiędzy fazą wodną a fazą lipidową, co zapobiega ich rozdzielaniu. Lecytyna, będąca fosfolipidem, jest często wykorzystywana w przemyśle spożywczym, farmaceutycznym i kosmetycznym. Przykładowo, w produkcji margaryny lecytyna umożliwia uzyskanie gładkiej konsystencji oraz poprawia trwałość produktu. W kosmetykach, takich jak emulsje nawilżające, lecytyna wspomaga wchłanianie składników aktywnych przez skórę. Stosowanie lecytyny zgodnie z dobrymi praktykami wytwarzania (GMP) zapewnia wysoką jakość i bezpieczeństwo produktów. Warto również zaznaczyć, że lecytyna ma właściwości biokompatybilne, co czyni ją szczególnie atrakcyjną w aplikacjach medycznych, na przykład w systemach dostarczania leków.
Pytanie 33

Nie można podawać dożylnie

A. roztworów na bazie wody
B. liposomów
C. roztworów na bazie oleju
D. emulsji wodno-olejowych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Roztwory olejowe nie są stosowane do podawania dożylnego z uwagi na ich fizykochemiczne właściwości, które mogą prowadzić do poważnych powikłań. Podawanie substancji olejowych intrawaskularnie może prowadzić do zatorów, ponieważ olej nie rozpuszcza się w wodzie i nie jest kompatybilny z krążącą krwią. Zamiast tego, do podania dożylnego stosuje się roztwory wodne, które są w stanie szybko i efektywnie dyfundować w organizmie. Przykładami są roztwory izotoniczne, takie jak sól fizjologiczna czy roztwory glukozy. W praktyce, standardy terapeutyczne, takie jak wytyczne dotyczące żywienia dożylnego, jasno określają, że wszelkie emulsje o/w (olej w wodzie) mogą być stosowane w określonych warunkach, ale roztwory olejowe muszą być zarezerwowane do innych form podania, takich jak infuzje dożołądkowe. Dobre praktyki kliniczne sugerują, aby unikać podawania substancji olejowych dożylnie ze względu na ryzyko powikłań związanych z ich obecnością w krążeniu krwi.
Pytanie 34

Wzrost częstości skurczów serca powyżej 100 uderzeń na minutę nazywany jest

A. tachykardią
B. tachyfilaksją
C. bradykardią
D. anafilaksją

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Tachykardia to stan, w którym częstość skurczów serca przekracza 100 uderzeń na minutę, co może być spowodowane różnorodnymi czynnikami, takimi jak stres, wysiłek fizyczny, gorączka lub choroby serca. W medycynie tachykardia klasyfikowana jest na podstawie jej etiologii, co pozwala na lepsze zrozumienie i leczenie pacjentów. Przykładowo, w przypadku tachykardii nadkomorowej, pobudzenia serca występuje w górnej części serca, podczas gdy tachykardia komorowa ma źródło w komorach. W praktyce klinicznej, monitorowanie częstości skurczów serca jest kluczowe, szczególnie u pacjentów z chorobami serca, a także w sytuacjach zagrożenia życia. Warto również zauważyć, że w przypadku tachykardii, istotne jest ustalenie jej przyczyny, aby wdrożyć odpowiednie leczenie, które może obejmować farmakoterapię czy interwencje kardiologiczne. Standardy postępowania zalecają stosowanie skali oceny tachykardii oraz odpowiednich protokołów diagnostycznych, takich jak EKG, aby dokładnie ocenić stan pacjenta i zastosować właściwą terapię.
Pytanie 35

Roztwór wodorowęglanu sodu do wlewu dożylnego stosuje się w

A. leczeniu kwasicy metabolicznej
B. odwodnieniu w okresie okołooperacyjnym
C. leczeniu zasadowicy matabolicznej
D. obrzękach pochodzenia sercowego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Roztwór wodorowęglanu sodu naprawdę ma szerokie zastosowanie w medycynie, szczególnie przy leczeniu kwasicy metabolicznej. Działa jak taki zasadowy środek, który pomaga unormować nadmiar kwasów w organizmie. Kwasica metaboliczna to dość poważny problem, bo wtedy pH krwi spada przez nadprodukcję kwasów lub przez to, że nerki nie są w stanie ich skutecznie usunąć. Podanie tego roztworu może pomóc przywrócić równowagę kwasowo-zasadową, co jest niezbędne dla pacjentów z tymi problemami. Przykład? Można to zobaczyć u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek, którzy często mają z tym kłopot. Ważne, żeby przy infuzji monitorować poziom elektrolitów i pH krwi, bo można wtedy uniknąć niechcianych komplikacji, jak na przykład alkaloza metaboliczna. Warto też mieć na uwadze, że wodorowęglan sodu może być stosowany przy przedawkowaniu niektórych leków, na przykład metanolu czy salicylanów. To pokazuje, jak uniwersalne jest jego działanie w praktyce klinicznej.
Pytanie 36

U pacjenta występują nadmierne krwawienia. Pacjent nie powinien stosować

A. kwasu traneksamowego (np. Exacyl).
B. warfaryny sodowej (np. Warfin).
C. etamsylatu (np. Cyclonamine).
D. fitomenadionu (np. Vitacon).

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Warfaryna sodowa to taki lek, który bierze się doustnie i działa jak antykoagulant. W skrócie, hamuje syntezę witaminy K w wątrobie, więc produkcja czynników krzepnięcia krwi jest mniejsza. Jak ktoś ma problem z krwawieniami, to warfaryna w ogóle nie jest dla niego, bo może tylko pogorszyć sytuację i zwiększyć ryzyko krwotoków. Jeżeli pacjent już ma tendencję do krwawienia, to dodatkowe działanie przeciwkrzepliwe może przynieść naprawdę poważne problemy zdrowotne. W takim przypadku może warto pomyśleć o innych sposobach na kontrolowanie krzepliwości, jak choćby etamsylan. Ten lek stabilizuje naczynia krwionośne i zmniejsza ich przepuszczalność, co może być lepszym wyjściem. Z mojego doświadczenia, pacjenci z przeszłością krwawień powinni być uważnie monitorowani, kiedy lekarze stosują warfarynę, a badania INR są do tego bardzo przydatne, żeby sprawdzić, jak wygląda krzepliwość krwi przed rozpoczęciem leczenia. Dobrze jest też unikać innych leków, które mogą wpływać na krzepliwość, żeby niepotrzebnie nie ryzykować.
Pytanie 37

Która z poniższych czynności nie jest przeprowadzana za każdym razem podczas uruchamiania wagi elektronicznej?

A. Legalizacja
B. Sprawdzenie wypoziomowania
C. Kalibracja
D. Ręczne zerowanie

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Legalizacja wagi elektronicznej jest procesem, który ma na celu zapewnienie, że urządzenie spełnia określone normy prawne i techniczne. Legalizacja jest procesem przeprowadzanym okresowo, zazwyczaj co kilka lat, i nie jest wymagane przy każdym uruchomieniu wagi. Przykładem może być legalizacja wagi w momencie zakupu czy po przeprowadzeniu istotnych zmian w jej konstrukcji. W praktyce, użytkownicy powinni skupić się na kalibracji i zerowaniu wagi przed każdym użyciem, co zapewnia precyzyjne pomiary. Kalibracja polega na dostosowaniu wskazań wagi do znanych wartości mas, co jest kluczowe dla utrzymania dokładności pomiarów. Zerowanie natomiast odnosi się do ustawienia wagi na wartość zerową przed pomiarem, co jest szczególnie istotne w przypadku pomiarów, gdzie nie ma dodatkowego obciążenia. Warto również zaznaczyć, że normy ISO oraz regulacje metrologiczne kładą duży nacisk na regularne przeprowadzanie legalizacji, co pomaga w utrzymaniu wysokich standardów jakości i bezpieczeństwa w pomiarach.
Pytanie 38

O ile nie zaznaczono inaczej, zapis solutio spirituosa oznacza, że do sporządzenia roztworu należy użyć alkoholu etylowego w stężeniu wyjściowym

A. 96% v/v
B. 40% v/v
C. 70% v/v
D. 50% v/v

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 96% v/v jest prawidłowa, ponieważ solutio spirituosa oznacza roztwór, w którym głównym składnikiem jest alkohol etylowy o wysokim stężeniu. W praktyce laboratoriami i farmaceutycznymi normami jest stosowanie alkoholu etylowego o stężeniu 96% v/v do sporządzania roztworów. Taki wybór zapewnia optymalne warunki do ekstrakcji substancji czynnych z roślin czy innych materiałów, a także skuteczność konserwacyjną. Na przykład, w procesie destylacji lub podczas sporządzania nalewek, wysoka zawartość alkoholu pozwala na efektywne wyciąganie składników aktywnych. Ponadto, stężenie 96% v/v jest zgodne z normami farmakopealnymi, co czyni go standardem w produkcji farmaceutyków. W praktyce, jeśli nie zaznaczone jest inaczej, zawsze przyjmuje się, że do sporządzenia solutio spirituosa należy użyć tego stężenia, co jest kluczowe dla uzyskania pożądanych właściwości roztworu. Zrozumienie tego zagadnienia jest ważne dla każdego profesjonalisty zajmującego się chemikaliami czy farmaceutykami.
Pytanie 39

Nipagina A stanowi synonim parahydroksybenzoesanu

A. amylu
B. metylu
C. etyliu
D. propylu

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Nipagina A, znana również jako parahydroksybenzoesan etylu, jest estrem kwasu p-hydroksybenzoesowego, który jest szeroko stosowany jako konserwant w przemyśle spożywczym i kosmetycznym. Tego typu związki chemiczne, w tym parahydroksybenzoesany, mają właściwości przeciwbakteryjne i grzybobójcze, co czyni je skutecznymi środkami przedłużającymi trwałość produktów. Przykładem zastosowania nipaginy A może być jej wykorzystanie w kosmetykach, gdzie chroni formuły przed zepsuciem, co jest zgodne z normami bezpieczeństwa i higieny obowiązującymi w branży kosmetycznej, takimi jak regulacje REACH. W praktyce, dodawanie nipaginy A do produktów pozwala na zachowanie ich jakości przez dłuższy czas, co jest kluczowe w kontekście ochrony zdrowia konsumentów i minimalizacji strat w przemyśle. Warto także zauważyć, że stosowanie nipaginy A jest regulowane przez odpowiednie instytucje, co zapewnia, że jej zastosowanie jest bezpieczne i efektywne w zakresie ochrony produktów.
Pytanie 40

Olej przeznaczony do kropli do oczu

A. powinien być wyjałowiony w autoklawie po przesączeniu przez bibułę na gorąco
B. musi spełniać standardy oleju do iniekcji
C. powinien być poddany sterylizacji w suszarce w temperaturze 45 °C po przesączeniu przez bibułę
D. nie wymaga spełniania specjalnych norm

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Olej do kropli do oczu powinien odpowiadać wymaganiom oleju do wstrzykiwań, co oznacza, że musi spełniać określone standardy czystości mikrobiologicznej oraz jakości fizykochemicznej. W kontekście stosowania w okulistyce, oleje powinny być odpowiednio przetworzone, aby zapewnić ich bezpieczeństwo oraz skuteczność przy aplikacji do oczu. Zgodnie z normami farmaceutycznymi, oleje te nie mogą zawierać zanieczyszczeń, a ich proces produkcji powinien zapewnić sterylność oraz stabilność. Przykładem zastosowania jest olej rycynowy, który jest często używany w preparatach do oczu, ponieważ jego właściwości mogą wspierać nawilżenie oraz ochronę powierzchni oka. Dobre praktyki wytwarzania tego rodzaju produktów powinny również obejmować testowanie stability oraz mikrobiologiczne, co jest kluczowe w zapewnieniu bezpieczeństwa pacjentów.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej