Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 10 czerwca 2025 11:45
Data zakończenia: 10 czerwca 2025 12:09

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na podstawie przedstawionej instrukcji producenta zaprawy murarskiej oblicz, ile wody należy użyć do wymieszania 200 kg suchej mieszanki.

Instrukcja producenta zaprawy murarskiej (fragment)
Gęstość nasypowa (suchej mieszanki)	ok. 1,5 kg/dm³
Gęstość w stanie suchym (po związaniu)	ok. 2,0 kg/dm³
Proporcje mieszania woda/sucha mieszanka	3,5 l/25 kg
Min./max. grubość warstwy zaprawy	6 mm/40 mm
Czas gotowości zaprawy do pracy	ok. 4 godzin

A. 21 litrów.

B. 14 litrów.

C. 35 litrów.

D. 28 litrów.

Odpowiedź 28 litrów jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z instrukcją producenta, do przygotowania 25 kg suchej mieszanki zaprawy murarskiej należy dodać 3,5 litra wody. Aby obliczyć odpowiednią ilość wody dla 200 kg suchej mieszanki, można zastosować proporcję. 200 kg to 8 razy więcej niż 25 kg, dlatego też 3,5 litra wody należy pomnożyć przez 8, co daje 28 litrów. W praktyce, odpowiednie dobranie ilości wody jest kluczowe dla uzyskania właściwej konsystencji zaprawy, co wpływa na jej przyczepność i wytrzymałość. W branży budowlanej stosowanie się do instrukcji producentów materiałów budowlanych jest niezbędne, aby zapewnić trwałość konstrukcji oraz maksymalną efektywność materiałów. Pamiętaj, że zbyt mała ilość wody może prowadzić do trudności w aplikacji zaprawy, podczas gdy nadmiar wody może osłabić jej właściwości mechaniczne.

Pytanie 2

Aby przygotować zaprawę cementowo-wapienną, użyto 50 kg wapna. Jaką ilość cementu trzeba zastosować do tej zaprawy, jeśli proporcja objętościowa składników wynosi 1:2:4?

A. 25 kg

B. 100 kg

C. 150 kg

D. 50 kg

Wykorzystanie niewłaściwego podejścia do obliczeń może prowadzić do poważnych błędów w proporcjach zaprawy. Odpowiedzi sugerujące użycie 50 kg cementu mogą wynikać z błędnej interpretacji proporcji. W rzeczywistości, w przypadku podanego stosunku 1:2:4, stosunek cementu do wapna wynosi 1:2. Oznacza to, że w każdej jednostce cementu powinny być dwa razy większe ilości wapna, co w praktyce oznacza, że jeżeli ilość wapna wynosi 50 kg, ilość cementu musi być proporcjonalnie mniejsza, a nie większa. Co więcej, odpowiedzi w postaci 100 kg czy 150 kg cementu nie tylko naruszają zasady proporcji, ale również mogą prowadzić do nadmiernego obciążenia strukturalnego zaprawy, co może skutkować pęknięciami i osłabieniem trwałości. Takie błędne podejście do obliczeń może być spowodowane brakiem zrozumienia właściwych relacji między składnikami zaprawy. Dla uzyskania odpowiednich właściwości mechanicznych, fundamentalne jest przestrzeganie proporcji objętościowych, co w praktyce budowlanej można osiągnąć przez stosowanie gotowych mieszanek, które są starannie przygotowane i przetestowane pod kątem jakości. Dlatego ważne jest, aby przy pracy z materiałami budowlanymi nie tylko znać zasady, ale również umieć je stosować w praktyce, aby uniknąć nieodwracalnych skutków dla konstrukcji.

Pytanie 3

Zadaniem jest zbudowanie ścianki działowej z cegły pełnej o grubości ½ cegły. Jeśli zużycie zaprawy na 1 m² tej ścianki wynosi 0,030 m³, to ile zaprawy będzie potrzebne do zrealizowania 25 m²?

A. 0,625 m3

B. 0,75 m3

C. 0,375 m3

D. 0,50 m3

Aby obliczyć ilość zaprawy potrzebnej do wykonania 25 m² ściany działowej z cegły pełnej, należy pomnożyć zapotrzebowanie na zaprawę na 1 m² przez całkowitą powierzchnię ściany. W tym przypadku, zużycie zaprawy wynosi 0,030 m³ na 1 m². Zatem, dla 25 m² zaprawa wynosi: 0,030 m³/m² * 25 m² = 0,75 m³. W praktyce, znajomość takich obliczeń jest niezbędna dla odpowiedniego planowania materiałów budowlanych i kosztorysowania. Pozwala to na uniknięcie sytuacji, w której zabraknie materiału w trakcie budowy, co może prowadzić do opóźnień. W branży budowlanej obowiązują normy, które zalecają uwzględnianie nie tylko podstawowego zapotrzebowania, ale również ewentualnych strat podczas transportu i aplikacji materiałów. Dobrą praktyką jest również zawsze uwzględniać dodatkowy procent materiału na ewentualne poprawki lub błędy, co zwiększa efektywność wykorzystania surowców.

Pytanie 4

Obrzutkę na stropie z cegły wykonuje się z

A. rzadkiej zaprawy wapiennej

B. gęstej zaprawy wapiennej

C. rzadkiej zaprawy cementowej

D. gęstej zaprawy cementowej

Wybór gęstej zaprawy cementowej lub wapiennej do wykonania obrzutki na stropie ceglanym oparty jest na pewnych błędnych założeniach. Gęsta zaprawa cementowa charakteryzuje się zbyt dużą lepkością, co sprawia, że nie przylega ona prawidłowo do chropowatej powierzchni cegły. W wyniku tego mogą pojawić się odspojenia, co doprowadzi do osłabienia całej konstrukcji. Z kolei gęsta zaprawa wapienna, pomimo że ma swoje zalety, nie zapewnia odpowiedniej przyczepności oraz elastyczności, które są kluczowe w przypadku stropów narażonych na zmienne obciążenia. Rzadka zaprawa wapienna, podobnie jak gęsta, nie dostarcza wymaganej twardości i odporności na działanie wilgoci, co również negatywnie wpływa na trwałość stropu. Typowym błędem, który prowadzi do takich niepoprawnych wniosków, jest niedostateczne zrozumienie roli, jaką zaprawa odgrywa w przenoszeniu obciążeń oraz jak jej właściwa konsystencja może wpływać na stabilność całej konstrukcji. Warto zaznaczyć, że zgodnie z zasadami budownictwa, obrzutka powinna być wykonana z materiałów o właściwościach dostosowanych do specyfiki zastosowania, co w przypadku stropów ceglanych oznacza użycie rzadkiej zaprawy cementowej.

Pytanie 5

Zgodnie z zaleceniami producenta, aby przygotować 25 kg gotowej zaprawy murarskiej, potrzeba 4 dm3 wody. Jaką ilość wody należy wykorzystać do przygotowania 100 kg zaprawy?

A. 16 litrów

B. 4 litry

C. 25 litrów

D. 100 litrów

Aby obliczyć ilość wody potrzebnej do rozrobienia 100 kg zaprawy, można skorzystać z proporcji. Producent podaje, że do 25 kg zaprawy potrzeba 4 dm3 wody, co odpowiada 4 litrom. Zatem, do rozrobienia 100 kg, co jest czterokrotnością 25 kg, proporcjonalnie potrzebujemy czterokrotności wody, czyli 4 dm3 x 4 = 16 dm3, co również odpowiada 16 litrom. W praktyce, dokładne odmierzanie wody jest kluczowe, ponieważ zbyt mała ilość wody może prowadzić do zbyt twardej i nieelastycznej zaprawy, natomiast zbyt duża ilość wody osłabi strukturę, co może skutkować pęknięciami lub innymi uszkodzeniami. W branży budowlanej, zgodnie z normami dotyczącymi przygotowania zapraw, ważne jest także, aby używać wody czystej, wolnej od zanieczyszczeń chemicznych, które mogłyby wpływać na jakość zaprawy. Warto również pamiętać, aby woda była w temperaturze pokojowej, co sprzyja lepszemu połączeniu składników.

Pytanie 6

Aby zbudować murowane ścianki działowe o grubości do 12 cm i jak najmniejszym ciężarze objętościowym, należy zastosować cegłę

A. silikatową pełną

B. klinkierową

C. ceramicznej pełnej

D. dziurawki

Dziurawka, czyli cegła ceramiczna z otworami, jest doskonałym materiałem do budowy murowanych ścianek działowych o grubości do 12 cm z uwagi na swoje właściwości izolacyjne oraz niski ciężar objętościowy. Dzięki otworom w cegłach, ich masa jest znacznie niższa, co przyczynia się do zmniejszenia obciążenia konstrukcyjnego budynku. Dziurawki charakteryzują się również dobrą izolacyjnością akustyczną, co sprawia, że są idealnym materiałem do budowy ścianek działowych w biurach i mieszkaniach, gdzie istotne jest oddzielenie pomieszczeń. W normach budowlanych, takich jak PN-EN 771-1, określono wymagania dotyczące właściwości materiałów budowlanych, a cegły dziurawki spełniają te standardy, oferując wysoką jakość i trwałość. Przykładem zastosowania dziurek mogą być ścianki działowe w nowoczesnych budynkach mieszkalnych, gdzie niskie koszty transportu i łatwość w obróbce przekładają się na efektywność całego projektu budowlanego.

Pytanie 7

Narzut tynku cementowo-wapiennego kategorii III powinien być nałożony na

A. zwilżonej obrzutce

B. związanej gładzi

C. suchej obrzutce

D. zwilżonej gładzi

Wybór zwilżonej gładzi jako podłoża do nałożenia tynku pospolitego cementowo-wapiennego kategorii III jest niewłaściwy, ponieważ gładź, niezależnie od stanu wilgotności, nie zapewnia odpowiedniej struktury dla aplikacji tynku. Gładkie powierzchnie mają tendencję do obniżenia przyczepności, co może prowadzić do nieodpowiedniego wiązania materiału tynkarskiego z podłożem. W przypadku suchej obrzutki, brak wilgoci może skutkować zbyt szybkim wchłanianiem wody przez tynk, co może prowadzić do jego kruszenia się oraz powstawania pęknięć. Ponadto, wybór związanej gładzi jako podłoża również jest błędny, ponieważ takie podłoże nie oferuje wymaganej porowatości, co jest istotne dla prawidłowego wchłaniania i wiązania tynku. Podczas stosowania tynków cementowych ważne jest, aby przestrzegać zasad przygotowania podłoża, które powinno być z jednej strony odpowiednio zwilżone, a z drugiej strony charakteryzować się teksturą sprzyjającą przyczepności. Nieprzestrzeganie tych zasad prowadzi do typowych błędów budowlanych, które mogą skutkować koniecznością wykonania kosztownych napraw w przyszłości.

Pytanie 8

Jakie materiały należy wykorzystać do wykonania lekkiej pionowej izolacji przeciwwilgociowej na ścianie w podziemiu?

A. dwóch warstw lepiku asfaltowego

B. jednej warstwy folii polietylenowej

C. dwóch warstw papy na lepiku asfaltowym

D. jednej warstwy emulsji asfaltowej

Jedna warstwa folii polietylenowej jest niewystarczająca do zabezpieczenia ścian podziemia przed wilgocią. Choć folia polietylenowa jest popularnym materiałem izolacyjnym, jej zastosowanie w pojedynczej warstwie nie zapewnia odpowiedniego poziomu ochrony. Folia może ulegać uszkodzeniom mechanicznym i łatwo przerywać się w wyniku ruchów podłoża, co prowadzi do powstawania mostków wilgotnościowych. Z kolei jedna warstwa emulsji asfaltowej, mimo iż jest to produkt wodochronny, również nie jest wystarczająca. Emulsje asfaltowe są stosowane zazwyczaj jako podkład lub preparat gruntujący, ale ich jednowarstwowe nałożenie nie oferuje odpowiedniej barierowości, ponieważ są bardziej podatne na uszkodzenia i mogą łatwiej ulegać degradacji na skutek działania wody i zmiennych warunków atmosferycznych. Dwie warstwy lepiku asfaltowego zapewniają lepszą szczelność oraz trwałość, gdyż ich struktura jest bardziej odporna na działanie ciśnienia hydrostatycznego oraz zmiany temperatury. Podczas wykonywania izolacji budynków warto kierować się zaleceniami producentów oraz normami budowlanymi, aby uniknąć powszechnych błędów, które mogą prowadzić do poważnych problemów związanych z wilgocią i degradacją budynku. Wykonywanie izolacji w sposób niewłaściwy może skutkować nie tylko uszkodzeniem konstrukcji, ale także wystąpieniem pleśni i grzybów, które negatywnie wpływają na zdrowie mieszkańców.

Pytanie 9

Na niewielkiej budowie do przygotowania betonu zastosowano dozowanie objętościowe składników. Murarz miał stworzyć beton zwykły w proporcjach 1 : 2 : 4. Oznacza to, że odmierzył

A. 1 wiadro żwiru, 2 wiadra cementu, 4 wiadra piasku

B. 1 wiadro cementu, 2 wiadra piasku, 4 wiadra żwiru

C. 1 wiadro cementu, 2 wiadra żwiru, 4 wiadra piasku

D. 1 wiadro piasku, 2 wiadra żwiru, 4 wiadra cementu

Niepoprawne odpowiedzi przedstawiają różne błędne interpretacje proporcji składników betonu. W przypadku każdej z tych opcji występuje pomylenie podstawowych komponentów: cementu, piasku i żwiru. Kluczowym błędem jest nieprawidłowe zrozumienie zasady dozowania objętościowego, co prowadzi do nieodpowiednich proporcji, które mogą wpłynąć na właściwości końcowego produktu, jakim jest beton. Na przykład, w odpowiedzi, która wskazuje na 1 wiadro piasku, 2 wiadra żwiru i 4 wiadra cementu, kolejność składników jest całkowicie odwrotna, co prowadzi do mieszanki zbyt bogatej w cement, co może skutkować nadmierną sztywnością i kruchością betonu. Inna odpowiedź, sugerująca użycie żwiru jako pierwszego składnika, również wprowadza w błąd, ponieważ zmienia proporcje, co z kolei może prowadzić do osłabienia struktury betonu. W kontekście projektowania mieszanek betonowych, niezwykle istotne jest przestrzeganie ustalonych proporcji, które zapewniają równowagę pomiędzy wytrzymałością a plastycznością. Mieszanki betonowe muszą być projektowane zgodnie ze standardem PN-EN 206, który określa wymogi techniczne dotyczące betonu, w tym odpowiednie proporcje składników, aby zapewnić ich odpowiednie właściwości użytkowe.

Pytanie 10

Zalecana ilość domieszki napowietrzającej wynosi 0,5 kg na 1 m³ mieszanki betonowej. Jaką ilość domieszki trzeba dodać do 750 dm³ mieszanki betonowej?

A. 0,550 kg

B. 0,375 kg

C. 0,250 kg

D. 0,750 kg

Odpowiedź 0,375 kg jest w porządku, bo zużycie tej domieszki napowietrzającej to 0,5 kg na każdy metr sześcienny mieszanki betonu. Jak przeliczymy jednostki, to 750 dm³ wychodzi nam 0,75 m³ (bo 1 m³ to 1000 dm³). Żeby obliczyć potrzebną ilość domieszki, mnożymy objętość mieszanki przez to, co jest zalecane: 0,75 m³ razy 0,5 kg/m³ daje nam 0,375 kg. To podejście jest zgodne z tym, co stosuje się w budownictwie, gdzie dokładne dozowanie materiałów jest super ważne dla jakości betonu. Warto pamiętać, że te domieszki poprawiają też cechy betonu, takie jak odporność na mróz czy wodoszczelność, co jest istotne, szczególnie w naszym zmiennym klimacie. Dlatego ważne jest, żeby stosować odpowiednie dawki, bo to zapewnia lepszą wydajność i trwałość mieszanki. Ostatecznie wpływa to nie tylko na właściwości mechaniczne betonu, ale też na jego długowieczność i odporność na różne warunki atmosferyczne.

Pytanie 11

Do wykonywania prac na elewacjach wysokich budynków powinny być stosowane rusztowania

A. ruchome

B. kozłowe

C. samojezdne

D. wiszące

Rusztowania wiszące są specjalistycznymi konstrukcjami, które są szczególnie przydatne w robótkach elewacyjnych na budynkach wysokich. Umożliwiają one pracownikom swobodne poruszanie się wzdłuż elewacji, a ich konstrukcja pozwala na łatwe dostosowanie się do kształtów oraz wymagań budynku. Dzięki swoim właściwościom, rusztowania te minimalizują potrzebę zajmowania przestrzeni na gruncie, co jest istotne w gęsto zabudowanych obszarach miejskich. W praktyce, rusztowania wiszące są często wykorzystywane podczas malowania, czyszczenia elewacji, a także przy przeprowadzaniu prac remontowych, co pozwala na zwiększenie efektywności i bezpieczeństwa pracy. Warto również zwrócić uwagę, że zgodnie z normami PN-EN 12810 oraz PN-EN 12811, rusztowania muszą być odpowiednio zaprojektowane i użytkowane, aby zapewnić ich stabilność i bezpieczeństwo. Dobrze zaplanowane rusztowanie wiszące, z zastosowaniem odpowiednich mechanizmów blokujących, jest kluczowym elementem w zapewnieniu bezpieczeństwa pracowników na wysokości.

Pytanie 12

Korzystając z Warunków Technicznych Wykonania i Odbioru Robót Tynkarskich wskaż, dla której kategorii tynku niedopuszczalne są widoczne miejscowe nierówności powierzchni, pochodzące od zacierania packą.

Warunki Techniczne Wykonania i Odbioru Robót Tynkarskich (fragment)
Dla wszystkich odmian tynku niedopuszczalne są: - wykwity w postaci nalotu wykrystalizowanych na powierzchni tynku roztworów soli przenikających z podłoża, pleśń itp. - zacieki w postaci trwałych śladów na powierzchni tynków, - odstawanie, odparzenia, pęcherze spowodowane niedostateczną przyczepnością tynku do podłoża. Pęknięcia na powierzchni tynków są niedopuszczalne z wyjątkiem tynków surowych, w których dopuszcza się włoskowate rysy skurczowe. Wypryski i spęcznienia powstające na skutek obecności niezgaszonych cząstek wapna, gliny itp. są niedopuszczalne dla tynków pocienionych, pospolitych, doborowych i wypalonych, natomiast dla tynków surowych są niedopuszczalne w liczbie do 5 sztuk na 10 m² tynku. Widoczne miejscowe nierówności powierzchni otynkowanych wynikające z technik wykonania tynku (np. ślady wygładzania kielnią lub zacierania packą) są niedopuszczalne dla tynków doborowych, a dla tynków pospolitych dopuszczalne są o szerokości i głębokości do 1 mm oraz długości do 5 cm w liczbie 3 sztuk na 10 m² powierzchni otynkowanej.

Warunki Techniczne Wykonania i Odbioru Robót Tynkarskich (fragment)

Dla wszystkich odmian tynku niedopuszczalne są:
- wykwity w postaci nalotu wykrystalizowanych na powierzchni tynku roztworów soli przenikających z podłoża, pleśń itp.
- zacieki w postaci trwałych śladów na powierzchni tynków,
- odstawanie, odparzenia, pęcherze spowodowane niedostateczną przyczepnością tynku do podłoża.
Pęknięcia na powierzchni tynków są niedopuszczalne z wyjątkiem tynków surowych, w których dopuszcza się włoskowate rysy skurczowe. Wypryski i spęcznienia powstające na skutek obecności niezgaszonych cząstek wapna, gliny itp. są niedopuszczalne dla tynków pocienionych, pospolitych, doborowych i wypalonych, natomiast dla tynków surowych są niedopuszczalne w liczbie do 5 sztuk na 10 m² tynku.
Widoczne miejscowe nierówności powierzchni otynkowanych wynikające z technik wykonania tynku (np. ślady wygładzania kielnią lub zacierania packą) są niedopuszczalne dla tynków doborowych, a dla tynków pospolitych dopuszczalne są o szerokości i głębokości do 1 mm oraz długości do 5 cm w liczbie 3 sztuk na 10 m² powierzchni otynkowanej.

A. Dla tynku kategorii I

B. Dla tynku kategorii II

C. Dla tynku kategorii III

D. Dla tynku kategorii IV

Wybór niewłaściwej kategorii tynku świadczy o braku zrozumienia norm i zasad jakościowych dotyczących robót tynkarskich. Tynki kategorii I, II oraz III mają zróżnicowane wymagania dotyczące estetyki, które jednak nie mogą być mylone z wymaganiami dla tynków doborowych. Kategoria I to tynki, które mogą być stosowane w obszarach, gdzie estetyka nie jest kluczowym czynnikiem, a ich wykończenie może być mniej staranne. Tynki kategorii II i III również dopuszczają pewne niedoskonałości, co oznacza, że widoczne nierówności mogą być akceptowane w określonych warunkach. Niezrozumienie tych różnic prowadzi do wnioskowania, że dopuszczalne są widoczne ślady technik wykonawczych, co jest absolutnie błędne w kontekście tynków doborowych. W praktyce, każda z tych kategorii tynków ma swoje zastosowania w zależności od funkcji budynku i oczekiwań inwestora. Wybór niewłaściwej kategorii może skutkować nie tylko estetycznymi niedociągnięciami, ale również obniżeniem wartości rynkowej obiektu. Warto zwrócić szczególną uwagę na dokumentację techniczną i standardy branżowe, aby uniknąć takich pomyłek w przyszłości.

Pytanie 13

Jaką cegłę należy zastosować do budowy murowanych ścianek działowych o grubości do 12 cm, aby uzyskać jak najniższy ciężar objętościowy?

A. klinkierową

B. ceramiczną pełną

C. wapienno-piaskową pełną

D. dziurawki

Dziurawki, czyli cegły ceramiczne o dużej liczbie otworów, charakteryzują się niskim ciężarem objętościowym, co czyni je idealnym materiałem do budowy ścianek działowych o grubości do 12 cm. Dzięki swojej strukturze, dziurawki nie tylko obniżają całkowity ciężar konstrukcji, ale również zapewniają dobrą izolacyjność akustyczną i termiczną. W praktyce, zastosowanie dziurek w budownictwie pozwala na optymalizację kosztów transportu oraz ułatwia prace murarskie, ponieważ są one lżejsze od cegły pełnej. Zgodnie z normami budowlanymi, cegły te powinny być używane tam, gdzie priorytetem jest redukcja masy konstrukcyjnej, a jednocześnie zachowanie wymagań dotyczących wytrzymałości i izolacji. Przykłady zastosowania obejmują budowę ścianek działowych w biurach, domach mieszkalnych oraz innych obiektach, gdzie ograniczenie ciężaru konstrukcji jest kluczowe.

Pytanie 14

Na podstawie informacji zamieszczonych w tabeli określ maksymalną dopuszczalną grubość tynku pospolitego dwuwarstwowego na siatce stalowej.

Rodzaj tynku	Grubość tynku [mm]	Dopuszczalne odchyłki grubości [mm]
pospolity dwuwarstwowy na podłożu z prefabrykowanych płyt betonowych	5	+3
pospolity dwuwarstwowy na stalowej siatce	20	±3
pospolity trójwarstwowy na podłożu gipsowym	12	-4 +2
pospolity trójwarstwowy na podłożu betonowym	18	-4 +2

A. 20 mm

B. 17 mm

C. 22 mm

D. 23 mm

Maksymalna dopuszczalna grubość tynku pospolitego dwuwarstwowego na siatce stalowej wynosi 23 mm. Ta wartość została ustalona jako suma podstawowej grubości tynku, która wynosi 20 mm, oraz maksymalnego dodatniego odchyłu, równym 3 mm. Tynki dwuwarstwowe są szeroko stosowane w budownictwie ze względu na ich właściwości termoizolacyjne i estetyczne. W praktyce, przestrzeganie norm dotyczących grubości tynku ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia trwałości i bezpieczeństwa konstrukcji. Zbyt gruby tynk może prowadzić do odspajania się warstw, co wpływa na integralność całej ściany. Zalecenia dotyczące grubości tynku są określone w normach budowlanych, takich jak PN-EN 998-1, które wskazują na optymalne parametry dla różnych rodzajów tynków. Dlatego ważne jest, aby projektanci i wykonawcy tynków dokładnie przestrzegali tych norm, aby zapewnić odpowiednią jakość i długowieczność wykończenia budynku.

Pytanie 15

Jaką powierzchnię tynku mozaikowego nałożono na cokole o wysokości 50 cm wokół budynku o wymiarach w rzucie 15 x 10 m?

A. 75 m2

B. 25 m2

C. 95 m2

D. 45 m2

W przypadku odpowiedzi, które wskazują na inne wartości powierzchni tynku mozaikowego, można zauważyć kilka typowych błędów myślowych. Na przykład, odpowiedzi takie jak 45 m2 czy 75 m2 mogą wynikać z błędnego wyliczenia obwodu budynku. Użytkownicy mogą pomylić się, dodając dodatkowe metry lub pomijając niektóre części konstrukcji, co prowadzi do znacznych rozbieżności w końcowym wyniku. Inna możliwość błędu dotyczy pomiaru wysokości cokołu – jeśli ktoś zastosuje wysokość 1 m zamiast 0,5 m, otrzyma niepoprawny wynik, który będzie dwukrotnie większy niż właściwy. Ważne jest zrozumienie, że każdy element w obliczeniach ma znaczenie i wpływa na końcowy wynik. W przypadku odpowiedzi 95 m2, błąd mógł wynikać ze pomyłkowego obliczenia powierzchni całkowitej ścian budynku, co jest błędnym podejściem, ponieważ obliczamy jedynie powierzchnię cokołu. W praktyce, takie nieporozumienia mogą prowadzić do niewłaściwego zlecania ilości materiałów, co przekłada się na nieefektywność kosztową i czasową w realizacji projektu budowlanego. Dlatego kluczowe jest dokładne i staranne podejście do obliczeń oraz znajomość podstawowych zasad dotyczących obliczania powierzchni w budownictwie.

Pytanie 16

W trakcie murowania ścian w zimowych warunkach należy podgrzać

A. tylko wodę i piasek

B. wszystkie składniki zaprawy przed ich połączeniem

C. zaprawę po połączeniu wszystkich składników

D. jedynie piasek

Odpowiedzi wskazujące na podgrzewanie wszystkich składników zaprawy lub tylko piasku bazują na nieporozumieniu dotyczących właściwego procesu przygotowania zaprawy w zimie. Podgrzewanie wszystkich składników przed wymieszaniem, mimo że teoretycznie mogłoby wydawać się sensowne, może prowadzić do problemów z kontrolą temperatury oraz niejednorodnością mieszanki. W rzeczywistości kluczowe jest, aby podgrzać tylko wodę oraz piasek, ponieważ to właśnie te składniki mają największy wpływ na szybkość wiązania i jakość zaprawy. Podgrzewanie zaprawy po wymieszaniu wszystkich składników jest również niewłaściwym podejściem, ponieważ nie można w ten sposób efektywnie kontrolować temperatury i jednorodności mieszanki, co może prowadzić do powstawania pęknięć i osłabienia muru. Ogrzewanie tylko piasku nie zapewnia odpowiedniej temperatury dla wody, która jest kluczowym składnikiem zaprawy. W przypadku niskiej temperatury, zmniejszenie ilości ciepła w mieszance może skutkować opóźnieniami w procesie wiązania i zwiększeniem ryzyka uszkodzeń, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami budowlanymi. Dlatego ważne jest, aby rozumieć zasady zachowania ciepła i optymalizacji procesu murowania, aby uniknąć błędów, które mogą prowadzić do poważnych konsekwencji w późniejszym okresie eksploatacji budowli.

Pytanie 17

Korzystając z danych zawartych w tabeli wskaż najmniejszą dopuszczalną grubość tynku z izolacją termiczną.

Grubości tynków	Średnia grubość w [mm]	Dopuszczalna najmniejsza grubość w [mm]
dla tynków zewnętrznych	20	15
dla tynków wewnętrznych	15	10
dla jednowarstwowych tynków wewnętrznych z fabrycznie suchej zaprawy	10	5
dla jednowarstwowych tynków chroniących przed wodą z fabrycznie suchej zaprawy	15	10
dla tynków z izolacją termiczną	zależnie od wymagań	20

A. 15 mm

B. 10 mm

C. 20 mm

D. 5 mm

Wybierając odpowiedź 20 mm, wskazujesz na zgodność z wymaganiami dotyczącymi tynków z izolacją termiczną. Zgodnie z danymi zawartymi w tabeli, ta wartość jest najmniejszą dopuszczalną grubością, co jest kluczowe dla zapewnienia odpowiednich właściwości izolacyjnych. Tynki o grubości 20 mm są zgodne z normami budowlanymi, które określają minimalne parametry dla zapewnienia efektywności energetycznej budynków. Przykładowo, w budownictwie pasywnym, odpowiednia grubość izolacji jest niezbędna do osiągnięcia niskiego zapotrzebowania na energię do ogrzewania. Warto także zwrócić uwagę na to, że zbyt cienkie warstwy tynku mogą prowadzić do mostków termicznych, co skutkuje stratami ciepła oraz zwiększonymi kosztami ogrzewania. Dlatego też, stosowanie tynków o grubości 20 mm jest zasadne z perspektywy zarówno efektywności energetycznej, jak i długoterminowej trwałości budynku.

Pytanie 18

Który z rodzajów tynków można zaklasyfikować jako trójwarstwowy zwykły kat. IV, charakteryzujący się równą i gładką, bardzo starannie wygładzoną powierzchnią uzyskaną przy użyciu packi?

A. Pospolity

B. Surowy

C. Wypalany

D. Doborowy

Tynk doborowy jest klasyfikowany jako tynk trójwarstwowy zwykły kat. IV, co oznacza, że spełnia określone wymagania techniczne dotyczące trwałości i estetyki. Jego powierzchnia jest bardzo starannie wygładzona packą, co zapewnia gładkość i równość, co jest kluczowe w wielu zastosowaniach budowlanych. Tynki doborowe są często stosowane w budownictwie mieszkalnym oraz komercyjnym, gdzie estetyka i wytrzymałość są równie ważne. W praktyce, tynk doborowy można z powodzeniem stosować w pomieszczeniach wewnętrznych oraz na zewnętrznych elewacjach, a jego właściwości pozwalają na osiągnięcie wysokiej jakości wykończeń. Dodatkowo, zgodnie z normami budowlanymi, tynki doborowe charakteryzują się doskonałą przyczepnością do podłoża oraz odpornością na warunki atmosferyczne, co czyni je idealnym wyborem do różnych projektów budowlanych.

Pytanie 19

Kiedy wykonuje się poziomą izolację przeciwwilgociową na ścianie fundamentowej?

A. z folii paroizolacyjnej

B. z polistyrenu ekstrudowanego

C. z papy asfaltowej

D. ze styropianu

Izolacja przeciwwilgociowa ściany fundamentowej jest niezbędna dla ochrony konstrukcji przed działaniem wody, jednak zastosowanie materiałów innych niż papa asfaltowa może być nieodpowiednie. Styropian, mimo że jest materiałem o dobrych właściwościach termoizolacyjnych, nie zapewnia wystarczającej ochrony przed wilgocią. Jego struktura jest porowata, co może prowadzić do absorpcji wody, a w efekcie do uszkodzeń fundamentów oraz osłabienia całej konstrukcji. Polistyren ekstrudowany, chociaż lepszy od styropianu pod względem trwałości i odporności na wilgoć, nie jest przeznaczony do stosowania jako materiał izolacyjny w bezpośrednim kontakcie z wodą gruntową. Użycie folii paroizolacyjnej w tym kontekście również jest niewłaściwe, ponieważ folia ma inne przeznaczenie – jej główną funkcją jest ochrona przed migracją pary wodnej, a nie wody gruntowej. Izolacja fundamentów musi być wykonana z materiałów odpornych na długotrwałe działanie wody, co wyklucza stosowanie nieodpowiednich produktów. Niewłaściwy dobór materiałów do izolacji fundamentów może prowadzić do poważnych problemów, takich jak infiltracja wilgoci, co z kolei może prowadzić do powstawania pleśni, rozwoju grzybów oraz uszkodzeń strukturalnych budynku. Dlatego kluczowe jest, aby zawsze stosować się do rekomendacji branżowych i standardów budowlanych przy wyborze materiałów do izolacji przeciwwilgociowej.

Pytanie 20

Ile worków z 25 kg suchej zaprawy murarskiej jest potrzebnych do wybudowania ściany o powierzchni 15 m² i grubości ½ cegły, jeśli jej zużycie na mur o takiej grubości wynosi 75 kg/m²?

A. 45 worków

B. 25 worków

C. 75 worków

D. 15 worków

Aby obliczyć liczbę worków suchej zaprawy murarskiej potrzebnej do wymurowania ściany o powierzchni 15 m² i grubości ½ cegły, należy najpierw zrozumieć, jakie są wymagania materiałowe. Ponieważ zużycie zaprawy wynosi 75 kg/m², obliczamy całkowite zapotrzebowanie na materiał, mnożąc powierzchnię ściany przez zużycie: 15 m² * 75 kg/m² = 1125 kg. Następnie, aby określić liczbę worków, które są dostępne po 25 kg każdy, dzielimy całkowitą wagę przez wagę jednego worka: 1125 kg / 25 kg/work = 45 worków. Taki sposób obliczeń jest zgodny z dobrymi praktykami w budownictwie, gdzie precyzyjne obliczenia materiałowe są kluczowe dla optymalizacji kosztów i uniknięcia niedoborów podczas pracy. Zastosowanie tej metody zapewnia efektywność i zgodność z normami budowlanymi.

Pytanie 21

Jakie składniki mieszanki betonowej można podgrzać w trakcie jej przygotowywania w temperaturze poniżej +5 °C?

A. Cement oraz wodę

B. Cement i wapno

C. Wapno oraz piasek

D. Piasek i wodę

Wybór składników, takich jak cement i wodę, wapno i piasek, czy cement i wapno, nie jest właściwy w kontekście podgrzewania mieszanki betonowej w niskich temperaturach. Cement, będący kluczowym składnikiem mieszanki, nie powinien być podgrzewany, ponieważ wysoka temperatura może zmienić jego właściwości fizykochemiczne, co może prowadzić do osłabienia struktury betonu oraz zmniejszenia jego wytrzymałości. W przypadku zastosowania wapna, podobnie jak w przypadku cementu, jego podgrzewanie może prowadzić do niepożądanych reakcji, które wpływają na długoterminową stabilność materiału. Wiele osób myśli, że podgrzewanie cementu lub wapna pomoże w uzyskaniu lepszej jakości betonu, jednak w rzeczywistości nie jest to praktyka zalecana w branży budowlanej. Zamiast tego, kluczowe jest podgrzewanie piasku i wody, co pomaga utrzymać odpowiednią temperaturę mieszanki i umożliwia prawidłowy proces hydratacji. Niezrozumienie tych zasad prowadzi do typowych błędów, takich jak niewłaściwe przygotowanie mieszanki betonowej w trudnych warunkach atmosferycznych, co może skutkować słabszą jakością finalnych konstrukcji. Dlatego tak ważne jest, aby stosować się do zaleceń dotyczących temperatury i rodzaju podgrzewanych składników, aby uniknąć problemów z jakością i trwałością betonu.

Pytanie 22

Podczas budowy ścian z małych bloczków z betonu komórkowego z użyciem zaprawy o właściwościach ciepłochronnych, wskazane jest stosowanie cienkowarstwowych spoin o szerokości

A. od 3,5 do 5,0 mm

B. od 1,0 do 3,0 mm

C. do 0,5 mm

D. od 5,5 do 6,5 mm

Odpowiedź 'od 1,0 do 3,0 mm' jest prawidłowa, ponieważ podczas wznoszenia murów z drobnowymiarowych bloczków z betonu komórkowego z zastosowaniem zaprawy ciepłochronnej zaleca się stosowanie cienkich spoin, które zapewniają lepsze właściwości izolacyjne. Cienkie spoiny minimalizują mostki termiczne, co jest kluczowe w konstrukcjach energetycznych. Zastosowanie zaprawy ciepłochronnej w połączeniu z odpowiednią grubością spoin pozwala na osiągnięcie optymalnych parametrów cieplnych budynku, redukując straty energii. W praktyce, przy takiej grubości spoiny, można zastosować odpowiednie techniki murowania, które zapewnią równomierne rozłożenie zaprawy oraz jej optymalne związanie z bloczkami. Warto również wspomnieć, że przy budowie murów należy przestrzegać standardów lokalnych oraz norm budowlanych, takich jak PN-B-03002, które określają wymagania dotyczące jakości materiałów i wykonania. Przykładem zastosowania tej zasady może być budowa domów jednorodzinnych, gdzie kluczowe jest osiągnięcie niskiego współczynnika przenikania ciepła, co wpływa na komfort i oszczędności energetyczne w użytkowaniu budynku.

Pytanie 23

Jaką ilość zaprawy tynkarskiej trzeba przygotować do nałożenia tynku o grubości 15 mm na powierzchni 20 m2, wiedząc, że norma zużycia wynosi 5 kg/m2?

A. 15 kg

B. 100 kg

C. 30 kg

D. 50 kg

Aby obliczyć ilość zaprawy tynkarskiej potrzebnej do wykonania tynku o grubości 15 mm na powierzchni 20 m2, należy zastosować normę zużycia, która wynosi 5 kg/m2. Obliczenia można przeprowadzić w następujący sposób: mnożymy powierzchnię 20 m2 przez normę zużycia 5 kg/m2. To daje nam 20 m2 * 5 kg/m2 = 100 kg. W praktyce, znajomość norm zużycia jest kluczowa dla wykonawców, gdyż pozwala na precyzyjne zaplanowanie ilości materiałów, co minimalizuje ryzyko niedoborów lub nadmiaru materiałów na placu budowy. Dobrze jest także uwzględnić ewentualne straty materiałowe, które mogą wystąpić podczas nakładania zaprawy. Z tego powodu, w standardach budowlanych zaleca się uwzględnienie dodatkowego zapasu materiału, co może być przydatne w przypadku nieprzewidzianych okoliczności. Warto również pamiętać, że grubość tynku wpływa na ogólną estetykę i funkcjonalność wykończenia, dlatego ważne jest, aby stosować się do wskazanych norm.

Pytanie 24

Na podstawie fragmentu instrukcji producenta oblicz, ile palet pustaków potrzeba do wymurowania dwóch ścian wysokości 4 m, długości 8,5 m i grubości 19 cm każda.

Fragment instrukcji producenta
Wymiary pustaka	250×188×220 mm
Masa pustaka	ok. 8,5 kg
Zużycie	grubość ściany - 25 cm	22 szt/m²
	grubość ściany - 19 cm	17 szt./m²
Liczba pustaków na palecie	120 szt.

A. 13 palet

B. 9 palet

C. 12 palet

D. 10 palet

Analizując inne odpowiedzi, można zauważyć typowe błędy związane z obliczaniem potrzebnej ilości pustaków. Często błędne podejście polega na nieuwzględnieniu pełnej powierzchni ścian lub niepoprawnym obliczeniu ilości pustaków na metr kwadratowy. Na przykład, jeżeli ktoś obliczał jedynie powierzchnię jednej ściany, mógłby dojść do błędnego wniosku, że potrzebuje mniej palet. Inne możliwe pomyłki obejmują zaokrąglanie wyniku przed dokonaniem podziału lub błędne przyjęcie liczby pustaków na paletę. Kluczowym elementem w takich obliczeniach jest również zrozumienie, że w budownictwie nie tylko sama liczba pustaków, ale i ich właściwe rozmieszczenie oraz przygotowanie podłoża mają ogromne znaczenie. W praktyce, błędne obliczenia mogą prowadzić do nie tylko do nadmiaru materiałów, ale również do opóźnień w realizacji budowy, co w rezultacie generuje dodatkowe koszty. Właściwe podejście do obliczeń materiałowych powinno być zgodne z normami budowlanymi i standardami stosowanymi w branży, które zalecają dokładne planowanie i przewidywanie potrzeb materiałowych przed rozpoczęciem prac budowlanych.

Pytanie 25

W murarskich mieszankach, które są narażone na działanie wilgoci, powinno się używać wapna

A. hydrauliczne

B. hydratyzowane

C. palone

D. gaszone

Wapno hydrauliczne jest materiałem budowlanym, który zyskuje swoje właściwości wiążące pod wpływem wody, co czyni je idealnym składnikiem zapraw murarskich narażonych na działanie wilgoci. W przeciwieństwie do wapna palonego i gaszonego, które mogą nie zapewniać odpowiedniej wytrzymałości w warunkach wilgotnych, wapno hydrauliczne reaguje z wodą, tworząc trwałe i mocne wiązania. W praktyce, użycie wapna hydraulicznego w zaprawach murarskich jest zgodne z normami budowlanymi, które wskazują na jego zalety w kontekście ochrony przed wilgocią i poprawy szczelności murów. Zaprawy z wapnem hydraulicznym są stosowane w konstrukcjach narażonych na działanie wilgoci, takich jak fundamenty, piwnice oraz obiekty budowlane w klimacie wilgotnym. Dzięki swojej odporności na działanie wody, zaprawy te poprawiają trwałość i stabilność budowli, co jest kluczowe w kontekście długoterminowego użytkowania.

Pytanie 26

Jakie składniki należy podgrzać podczas przygotowywania zaprawy murarskiej w chłodnych miesiącach, gdy temperatura otoczenia spada poniżej +5°C?

A. Wodę i piasek po ich wymieszaniu

B. Piasek i cement przed ich wymieszaniem

C. Wodę i cement po ich wymieszaniu

D. Piasek i wodę przed ich wymieszaniem

Dobra robota z odpowiedzią! Podgrzanie piasku i wody przed wymieszaniem to naprawdę ważna zasada, zwłaszcza w zimie. Jak temperatura spada poniżej +5°C, istnieje duże ryzyko, że woda w zaprawie zamarznie. A to nie byłoby dobre, bo osłabia strukturę muru. Podgrzewając wodę do przynajmniej +20°C i używając ciepłego piasku, poprawiamy plastyczność mieszanki i adhezję składników. Dzięki temu zaprawa jest bardziej jednorodna. Warto też pomyśleć o różnych dodatkach przeciwmroźnych, które mogą jeszcze bardziej zwiększyć odporność zaprawy na zimno. Dlatego naprawdę warto stosować te sprawdzone metody w budownictwie, żeby zapewnić solidność konstrukcji.

Pytanie 27

Jaką ilość zaprawy należy nabyć do zbudowania ścian o grubości ½ cegły oraz powierzchni 28 m², przy założeniu, że zużycie wskazane przez producenta wynosi 35 kg zaprawy na 1 m² ściany tej grubości?

A. 490 kg

B. 980 m2

C. 490 m2

D. 980 kg

Aby obliczyć, ile zaprawy potrzebujemy do wymurowania ścian o powierzchni 28 m² i grubości ½ cegły, musimy pomnożyć zużycie zaprawy przez powierzchnię. Producent podaje, że na 1 m² ściany o tej grubości potrzebne jest 35 kg zaprawy. Zatem, dla 28 m² obliczenia będą wyglądać następująco: 28 m² * 35 kg/m² = 980 kg. To oznacza, że do wykonania tego zadania musimy zakupić 980 kg zaprawy. W praktyce, znajomość zużycia materiałów budowlanych na jednostkę powierzchni jest kluczowa dla prawidłowego planowania budowy. Umożliwia to nie tylko skuteczne zarządzanie kosztami, ale także minimalizowanie odpadów materiałowych. Dobrą praktyką jest zawsze uwzględnienie dodatkowego zapasu zaprawy, aby pokryć ewentualne straty podczas transportu oraz nieprzewidziane okoliczności na budowie, takie jak błędy w obliczeniach lub zmiany w planie budowy.

Pytanie 28

Jakie narzędzia są przeznaczone do demontażu ścian?

A. Kilof, oskard, młot pneumatyczny

B. Strug, szpachla, wiertarka o niskich obrotach

C. Paca, młotek z gumowym zakończeniem

D. Przecinak, kielnia, młotek do murowania

Kilof, oskard i młot pneumatyczny to jakby must-have w rozbiórce ścian, zwłaszcza jak robisz coś w budowlance czy remoncie. Kilof to takie mocne narzędzie, które świetnie sobie radzi z twardymi materiałami jak beton czy cegła. Z kolei oskard ma szersze ostrze i jest super do zdzierania tynku albo rozdzielania konstrukcji. Młot pneumatyczny to już technologia, bo używa sprężonego powietrza, żeby zrobić duże uderzenie i to naprawdę przyspiesza rozbiórkę, zwłaszcza jak mamy do czynienia z grubymi ściankami. Ważne jest, żeby używać tych narzędzi mądrze, czyli dbać o bezpieczeństwo, zakładać odpowiednią odzież ochronną i ogólnie trzymać porządek w miejscu pracy. Dobrze zaplanowana rozbiórka, z właściwymi narzędziami w ręku, może znacznie zmniejszyć ryzyko uszkodzeń i sprawi, że wszystko pójdzie sprawniej.

Pytanie 29

Tynk klasy IV wykonuje się

A. trójwarstwowo, wygładzając packą obłożoną filcem

B. dwuwarstwowo, wygładzając packą na ostro

C. trójwarstwowo, wygładzając packą na gładko

D. dwuwarstwowo, wygładzając packą styropianową

Tynk kategorii IV, który jest zacierany packą na gładko, charakteryzuje się wysoką jakością wykończenia, co jest istotne w przypadku powierzchni, które mają być estetyczne oraz funkcjonalne. Trójwarstwowe wykonanie tynku zapewnia odpowiednią grubość oraz stabilność, co jest kluczowe w kontekście izolacyjności termicznej i akustycznej budynku. Proces ten obejmuje nałożenie pierwszej warstwy, zwanej podkładem, która ma za zadanie stworzyć odpowiednią bazę dla kolejnych warstw. Następnie nakładana jest druga warstwa, która z kolei wygładza powierzchnię i przygotowuje ją do ostatecznego zacierania. Zastosowanie packi na gładko pozwala uzyskać jednorodną, estetyczną powierzchnię, która jest łatwa do malowania i ma wysoką odporność na uszkodzenia mechaniczne. Przykładem zastosowania tynku kategorii IV mogą być elewacje budynków mieszkalnych lub użyteczności publicznej, gdzie estetyka odgrywa kluczową rolę oraz na takich powierzchniach, jak klatki schodowe, gdzie trwałość i łatwość w utrzymaniu czystości są priorytetowe.

Pytanie 30

Oblicz, ile cegieł dziurawek trzeba przygotować do budowy dwóch ścianek działowych o wymiarach 2,4×6,0 m i grubości 25 cm każda, jeśli norma zużycia tych cegieł to 93,40 szt./m²?

A. 2690 sztuk

B. 1345 sztuk

C. 2801 sztuk

D. 1401 sztuk

Aby obliczyć liczbę cegieł dziurawek potrzebnych do wykonania dwóch ścianek działowych o wymiarach 2,4 × 6,0 m, musimy najpierw policzyć powierzchnię jednej ścianki. Powierzchnia jednej ścianki wynosi 2,4 m × 6,0 m = 14,4 m². Skoro mamy dwie ścianki, całkowita powierzchnia wynosi 2 × 14,4 m² = 28,8 m². Następnie, korzystając z normy zużycia cegieł wynoszącej 93,40 szt./m², obliczamy potrzebną liczbę cegieł: 28,8 m² × 93,40 szt./m² ≈ 2690 sztuk. Taki sposób kalkulacji jest zgodny z dobrymi praktykami w budownictwie, które zalecają dokładne obliczenia materiałowe, aby uniknąć niepotrzebnych opóźnień i kosztów związanych z niedoborem materiałów. Warto również zwrócić uwagę na dokładność pomiarów, ponieważ każdy błąd w wymiarowaniu może prowadzić do znacznych różnic w ilości materiałów, co jest kluczowe w planowaniu budowy.

Pytanie 31

Która z poniższych cech jest typowa dla nowo przygotowanej zaprawy?

A. Mrozoodporność

B. Wytrzymałość na ściskanie

C. Urabialność

D. Podatność na ścieranie

Mrozoodporność jest cechą, która odnosi się do zdolności materiału do przetrwania cykli zamarzania i rozmrażania bez utraty właściwości mechanicznych. Jest to ważny parametr, jednak nie ma bezpośredniego związku z świeżo zarobioną zaprawą, ponieważ mrozoodporność dotyczy przede wszystkim gotowego produktu, który musi spełniać określone normy, takie jak PN-EN 998-1. W przypadku zapraw, mrozoodporność jest wynikiem odpowiedniego doboru składników oraz ich proporcji, a nie cechą świeżo zarobionego materiału. Podatność na ścieranie jest również niewłaściwym wyborem, gdyż dotyczy głównie trwałości zaprawy po wyschnięciu oraz jej odporności na mechaniczne uszkodzenia. Wytrzymałość na ściskanie, choć istotna w kontekście późniejszego użytkowania zaprawy, również nie jest charakterystyczna dla świeżo zarobionej mieszanki, ponieważ ta cecha rozwija się dopiero w miarę schnięcia i utwardzania zaprawy. Typowym błędem jest mylenie właściwości materiałów w różnych etapach ich zastosowania; świeżo zarobiona zaprawa ma inne kryteria oceny, które nie powinny być mylone z właściwościami gotowego produktu. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że urabialność determinuje skuteczność aplikacji zaprawy, a inne właściwości nabierają znaczenia w późniejszych fazach użytkowania.

Pytanie 32

Remont odspojonego tynku należy przeprowadzić w poniższej kolejności:

A. odkurzyć podłoże, zwilżyć podłoże wodą, skuć odspojony tynk, otynkować ścianę

B. odkurzyć podłoże, skuć odspojony tynk, zwilżyć podłoże wodą, otynkować ścianę

C. skuć odspojony tynk, odkurzyć podłoże, zwilżyć podłoże wodą, otynkować ścianę

D. skuć odspojony tynk, zwilżyć podłoże wodą, odkurzyć podłoże, otynkować ścianę

Odpowiedź wskazująca na kolejność: skuć odspojony tynk, odkurzyć podłoże, zwilżyć podłoże wodą, otynkować ścianę jest prawidłowa, ponieważ odzwierciedla właściwy proces naprawy odspojonego tynku. Pierwszym krokiem jest skuśnięcie odspojonego tynku, co pozwala na usunięcie luźnych fragmentów, które mogłyby wpłynąć na jakość nowej warstwy. Następnie, przed dalszymi pracami, kluczowe jest odkurzenie podłoża, co eliminuje wszelkie zanieczyszczenia oraz pył, które mogą osłabić przyczepność nowego tynku. Zwilżenie podłoża wodą jest kolejnym istotnym krokiem, ponieważ wilgoć na podłożu pomaga w poprawnej adhezji materiału tynkarskiego. Na koniec, otynkowanie ściany tworzy nową, stabilną powierzchnię ochronną, która jest dobrze przylegająca do podłoża. Taki sposób działania jest zgodny z najlepszymi praktykami w budownictwie oraz standardami jakości, co zapewnia trwałość i estetykę wykonania. Warto również pamiętać, że staranność na każdym etapie procesu jest kluczowa dla uzyskania zadowalającego efektu końcowego.

Pytanie 33

Na podstawie informacji zawartych w tabeli określ, która ilość składników odpowiada proporcji wagowej stosowanej przy wykonaniu zaprawy cementowej klasy M7.

Skład i marka zapraw cementowych w zależności od klasy cementu
Klasa cementu	Skład wagowy przy marce zaprawy
Klasa cementu	M4	M7	M12	M15
32,5	1 : 5,5	1 : 4,5	1 : 3,5	1 : 3

A. 100 kg cementu i 900 kg piasku.

B. 200 kg cementu i 900 kg piasku.

C. 100 kg piasku i 450 kg cementu.

D. 200 kg piasku i 900 kg cementu.

Odpowiedź "200 kg cementu i 900 kg piasku" jest poprawna, ponieważ odpowiada proporcji wagowej 1:4,5, którą zastosowano przy wykonaniu zaprawy cementowej klasy M7. Zgodnie z tą proporcją, na każdą jednostkę cementu przypada 4,5 jednostki piasku. W tym przypadku, 200 kg cementu wymaga 900 kg piasku, co w pełni spełnia wymagania dotyczące tej mieszanki. Takie proporcje są kluczowe, ponieważ wpływają na właściwości mechaniczne zaprawy, takie jak wytrzymałość na ściskanie i trwałość. W praktyce, stosując te proporcje, uzyskujemy dobrze zharmonizowaną zaprawę, która zapewnia odpowiednią przyczepność i stabilność. Warto również pamiętać, że stosowanie właściwych proporcji jest zgodne z normami budowlanymi, co przekłada się na bezpieczeństwo i jakość realizowanych prac budowlanych.

Pytanie 34

Do wykonania murów z bloczków systemu Ytong na cienkie spoiny trzeba przygotować

A. zaprawę klejową

B. zaprawę cementowo-wapienną

C. zaprawę wapienną

D. zaprawę cementową

Wybór zaprawy wapiennej do murowania bloczków Ytong jest niewłaściwy, ponieważ ten rodzaj zaprawy nie zapewnia odpowiedniej przyczepności i nie jest przystosowany do cienkowarstwowych technik murowania. Zaprawa wapienna, choć ma swoje zastosowanie w tradycyjnym budownictwie, jest zbyt elastyczna i może powodować osiadanie murów, co jest szczególnie niepożądane w przypadku lekkich bloczków Ytong. Z kolei zaprawa cementowo-wapienna, choć lepsza od czystej zaprawy wapiennej, nie jest idealnym rozwiązaniem, gdyż jej skład nie pozwala na uzyskanie wymaganego stopnia szczelności i izolacyjności. Ostatecznie, zaprawa cementowa, stosowana bezpośrednio w systemach Ytong, może prowadzić do powstania zbyt grubych spoin, co negatywnie wpływa na właściwości termoizolacyjne budynku. Typowym błędem jest myślenie, że zaprawy oparte na cemencie są uniwersalnym rozwiązaniem, jednak ich zastosowanie w cienkowarstwowych systemach murowania często prowadzi do nieodpowiednich efektów. Dlatego tak ważne jest, aby wybierać materiały budowlane, które są dostosowane do specyfiki używanych bloczków, co w przypadku Ytong oznacza konieczność stosowania zaprawy klejowej, a nie innych typów zapraw.

Pytanie 35

Jakiego spoiwa powinno się użyć do realizacji tynku zewnętrznego w obszarach narażonych na wilgoć?

A. Wapna pokarbidowego

B. Gipsu szpachlowego

C. Wapna hydraulicznego

D. Gipsu budowlanego

Wybór wapna hydraulicznego do wykonania tynku zewnętrznego w miejscach narażonych na działanie wilgoci jest uzasadniony jego właściwościami. Wapno hydrauliczne jest spoiwem, które w przeciwieństwie do wapna gaszonego, może twardnieć zarówno na powietrzu, jak i pod wodą, co czyni je idealnym do zastosowań na zewnątrz budynków. Działa to na korzyść trwałości tynku, który musi znosić zmienne warunki atmosferyczne, w tym deszcz i wilgoć. Przykładem zastosowania wapna hydraulicznego może być tynkowanie fundamentów budynków oraz murów piwnicznych, gdzie narażenie na wodę gruntową jest intensywne. W obiektach zabytkowych, gdzie zachowanie tradycyjnych metod budowlanych jest niezwykle istotne, wapno hydrauliczne jest również preferowane ze względu na swoje właściwości paroprzepuszczalne, co pozwala na odprowadzanie wilgoci bez uszkadzania struktury budynku. Warto również wspomnieć, że zgodnie z normami budowlanymi, stosowanie wapna hydraulicznego spełnia wymogi dotyczące ochrony przed wilgocią, co potwierdzają odpowiednie badania i certyfikaty. Dlatego wapno hydrauliczne stanowi najlepszy wybór do tynków w trudnych warunkach atmosferycznych.

Pytanie 36

Jakie jest spoiwo mineralne powietrzne?

A. gips budowlany

B. wapno hydrauliczne

C. cement portlandzki

D. cement hutniczy

Cement hutniczy, gips budowlany, cement portlandzki oraz wapno hydrauliczne to materiały budowlane, które różnią się nie tylko składem chemicznym, ale również właściwościami oraz zastosowaniem w budownictwie. Cement hutniczy, znany również jako cement blastyczny, to materiał, który uzyskuje się w wyniku przetwarzania klinkieru cementowego z dodatkiem żużla. Jego główną cechą jest znacznie niższa zawartość wapnia w porównaniu do cementu portlandzkiego, co wpływa na jego właściwości wiążące i czas twardnienia. To spoiwo hydrauliczne, więc zachowuje swoje właściwości w kontakcie z wodą, co sprawia, że nie jest odpowiednie jako spoiwo mineralne powietrzne. Cement portlandzki, będący najczęściej stosowanym rodzajem cementu w budownictwie, również charakteryzuje się działaniem hydraulicznym. Jego wiązanie zachodzi w wyniku reakcji z wodą, co czyni go nieodpowiednim przykładem spoiwa mineralnego powietrznego. Wapno hydrauliczne jest spoiwem, które również twardnieje w obecności wody, a jego zastosowanie ogranicza się do określonych rodzajów budowli, w których wymagane są specyficzne właściwości chemiczne i fizyczne. W przypadku tych materiałów, typowe błędy myślowe polegają na myleniu ich funkcji i właściwości, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków o możliwości ich zastosowania jako spoiw mineralnych powietrznych. Warto zwrócić uwagę na znaczenie dokładnego rozumienia klasyfikacji materiałów budowlanych, aby właściwie dobrać je do zastosowań w budownictwie.

Pytanie 37

Tynk dwu warstwowy składa się z jakich elementów?

A. gruntownika i narzutu

B. obrzutki i narzutu

C. obrzutki i gładzi

D. narzutu i gładzi

Wybór odpowiedzi wskazujących na inne kombinacje warstw tynku dwuwarstwowego, takie jak gruntownik oraz narzut, obrzutka i gładź, czy narzut i gładź, wynika z nieporozumienia co do terminologii i zastosowania tych materiałów. Gruntownik jest produktem używanym w przygotowaniu podłoża, ale nie stanowi samodzielnej warstwy w tynku dwuwarstwowym. Z kolei gładź, będąca materiałem wykończeniowym, jest stosowana głównie w celu uzyskania idealnie gładkiej powierzchni, ale nie pełni roli w systemie tynku dwuwarstwowego, który wymaga konkretnego układu warstw dla zapewnienia właściwej trwałości i estetyki. Obrzutka i gładź to połączenie, które może prowadzić do błędnego zrozumienia funkcji tych materiałów. Obrzutka ma bowiem za zadanie odpowiednie przygotowanie podłoża i jego zgrubnienie, podczas gdy gładź służy wyłącznie do estetycznych wykończeń. W praktyce, stosowanie niewłaściwych warstw może skutkować problemami, takimi jak złe przyczepności tynku do podłoża, co może prowadzić do jego odspajania czy pękania. W kontekście branżowych standardów, ważne jest, aby stosować się do określonych norm dotyczących aplikacji tynku, co zapewnia nie tylko estetykę, ale przede wszystkim funkcjonalność i trwałość konstrukcji.

Pytanie 38

Koszt robocizny związany z wykonaniem 1 m² tynku mozaikowego wynosi 20,00 zł. Oblicz całkowity wydatek na wykonanie (materiał i robocizna) tego tynku na ścianach o powierzchni 200 m², jeżeli opakowanie (25 kg) tynku drobnoziarnistego kosztuje 150,00 zł, a jego zużycie to 3 kg/m².

A. 3 600,00 zł

B. 4 000,00 zł

C. 3 800,00 zł

D. 7 600,00 zł

Aby obliczyć całkowity koszt wykonania tynku mozaikowego na ścianach o powierzchni 200 m², należy wziąć pod uwagę zarówno koszty materiałów, jak i robocizny. Koszt robocizny wynosi 20,00 zł za 1 m², co przy 200 m² daje łącznie 4 000,00 zł. Ponadto, do wykonania tynku potrzeba 3 kg tynku na 1 m², co oznacza, że na 200 m² zużyjemy 600 kg tynku. Ponieważ opakowanie tynku ma masę 25 kg, potrzebujemy 24 opakowań (600 kg / 25 kg). Koszt jednego opakowania to 150,00 zł, więc całkowity koszt materiału wynosi 3 600,00 zł (24 opakowania x 150,00 zł). Suma kosztów robocizny i materiałów wynosi 7 600,00 zł (4 000,00 zł + 3 600,00 zł). Takie obliczenia są zgodne z praktykami branżowymi, gdzie precyzyjne oszacowanie kosztów jest kluczowe dla budżetowania projektów budowlanych.

Pytanie 39

Rozbiórkę ręczną stropu trzeba zacząć od

A. podstemplowania stropu

B. wycięcia belek wzdłuż ścian

C. skucia wypełnienia stropu

D. skucia tynku z sufitu

Podstemplowanie stropu jest kluczowym etapem w procesie rozbiórki, ale nie powinno być pierwszym krokiem. Jego celem jest zapewnienie wsparcia dla konstrukcji podczas usuwania elementów stropu, jednak bez wcześniejszego usunięcia tynku, ocena stanu belek oraz innych elementów nośnych może być utrudniona. Wycięcie belek przy ścianach przed skuciem tynku jest również niewłaściwe, ponieważ może prowadzić do niekontrolowanego osunięcia się stropu, co zagraża bezpieczeństwu osób pracujących. W przypadku skucia wypełnienia stropu, podobnie jak w przypadku belek, najpierw konieczne jest przygotowanie konstrukcji przez usunięcie tynku, co pozwoli na dokładną ocenę stanu technicznego oraz ewentualnych uszkodzeń. Nieprzemyślane działania mogą prowadzić do poważnych wypadków oraz zwiększają ryzyko uszkodzenia sąsiednich elementów budowlanych. W branży budowlanej kluczowe jest przestrzeganie zasad bezpieczeństwa oraz stosowanie się do wytycznych dotyczących prac rozbiórkowych, aby uniknąć sytuacji niebezpiecznych i nieprzewidzianych, które mogą wpłynąć na bezpieczeństwo zarówno pracowników, jak i użytkowników budynku.

Pytanie 40

Jakiego typu tynkiem jest tynk kategorii 0 nazywany "rapowany"?

A. Wyborowym

B. Surowym

C. Zwykłym

D. Specjalistycznym

Tynk surowy, znany również jako tynk rapowany, jest tynkiem kategorii 0, który charakteryzuje się minimalnym przetworzeniem i brakiem dodatkowych dodatków chemicznych, co sprawia, że jest przyjazny dla środowiska. Tynki surowe są stosowane głównie w obiektach, gdzie estetyka powierzchni nie jest kluczowa, a głównym celem jest ochrona konstrukcji budynku przed wpływem wilgoci oraz innych czynników atmosferycznych. Dzięki swojej naturalnej strukturze, tynki te pozwalają na swobodne oddychanie murów, co z kolei przyczynia się do regulacji wilgotności w pomieszczeniach. W praktyce, tynk surowy jest często stosowany w budownictwie ekologicznym oraz w renowacji obiektów zabytkowych, gdzie zachowanie oryginalnych materiałów i technik budowlanych jest szczególnie ważne. Ponadto, tynk rapowany zapewnia dobrą przyczepność do późniejszych warstw wykończeniowych, co czyni go wszechstronnym rozwiązaniem w pracach budowlanych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej