Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik optyk
Kwalifikacja: MEP.02 - Montaż i naprawa elementów i układów optycznych
Data rozpoczęcia: 3 czerwca 2025 18:29
Data zakończenia: 3 czerwca 2025 18:38

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Podczas montażu układu optycznego, jakie jest główne zastosowanie kalibracji optycznej?

A. Poprawa estetyki urządzenia

B. Zapewnienie precyzyjnego ustawienia elementów optycznych

C. Ochrona elementów przed uszkodzeniem

D. Zmniejszenie kosztów produkcji

Kalibracja optyczna jest kluczowym etapem w procesie montażu układów optycznych. Jej głównym celem jest zapewnienie precyzyjnego ustawienia elementów optycznych, co jest niezbędne dla prawidłowego działania całego układu. Każdy element, jak soczewki, lustra czy pryzmaty, musi być dokładnie ustawiony pod odpowiednim kątem i w odpowiednim miejscu, aby uzyskać optymalne parametry optyczne, takie jak ostrość, zasięg czy minimalizację zniekształceń obrazu. Precyzyjna kalibracja wpływa również na efektywność energetyczną układu oraz na jakość obrazu. Stosowane w branży standardy optyki, jak ISO 10110, podkreślają wagę dokładności w ustawieniach elementów optycznych, co ma bezpośredni wpływ na końcową jakość produktu. Kalibracja optyczna jest nie tylko wymogiem technicznym, ale i normą branżową, która zapewnia, że urządzenia optyczne działają zgodnie z ich specyfikacją techniczną i projektową.

Pytanie 2

Co oznacza symbol ΔN w dokumentacji technicznej dotyczącej wypolerowanej powierzchni szkła?

A. pęcherzowatość

B. czystość powierzchni

C. odchyłkę od promienia

D. błąd owalizacji

Odpowiedź "błąd owalizacji" jest prawidłowa, ponieważ symbol ΔN odnosi się do odchyleń kształtu płaskiej powierzchni szkła, które mogą wpływać na jego właściwości optyczne i mechaniczne. Błąd owalizacji oznacza, że kształt powierzchni nie jest idealnie okrągły lub płaski, co może prowadzić do zniekształceń obrazu, odbić światła i innych problemów w zastosowaniach wymagających precyzyjnych parametrów optycznych, takich jak optyka precyzyjna czy przemysł motoryzacyjny. W standardach takich jak ISO 1101, które definiują zasady tolerancji geometricalnej, pojęcie owalizacji jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniej jakości produkcji. Praktyczne przykłady zastosowania tego pojęcia można znaleźć w produkcji soczewek do okularów, gdzie precyzyjne kształty są niezbędne dla komfortu i jakości widzenia. Wykrywanie i analiza błędów owalizacji często odbywa się za pomocą technik takich jak pomiary współrzędnościowe lub skanowanie laserowe, co pozwala na zapewnienie wysokiej jakości produktów końcowych.

Pytanie 3

W mikroskopowych systemach mikro-makro ruchu pionowego stolika zapewniają przekładnie

A. cięgnowe

B. zębate

C. cierne

D. hydrostatyczne

Cierne przekładnie, choć mogą wydawać się atrakcyjnym rozwiązaniem, nie są w stanie zapewnić wymaganej precyzji ruchu w kontekście regulacji pozycji stolika mikroskopowego. Mechanizmy te polegają na wykorzystaniu tarcia pomiędzy elementami, co prowadzi do znacznych strat energii oraz zmniejsza stabilność ruchu, co jest niedopuszczalne w mikroskopii, gdzie dokładność jest kluczowa. W przypadku cięgnowych przekładni, choć oferują pewną elastyczność w ruchu, ich zastosowanie w mikroskopach jest ograniczone ze względu na brak precyzyjnej kontroli nad ruchem. Z perspektywy technicznej, cięgna mogą się rozciągać, co prowadzi do niepożądanych drgań i błędów w pozycjonowaniu. Z kolei hydrostatyczne mechanizmy, mimo że oferują płynność ruchu, w kontekście mikroskopów mogą być zbyt skomplikowane i kosztowne w zastosowaniach, gdzie wymagana jest prosta, ale skuteczna regulacja. Wnioskując, wybór odpowiedniego typu przekładni w mikroskopii ma ogromne znaczenie dla jakości uzyskiwanych wyników. Użytkownicy powinni być świadomi ograniczeń poszczególnych rozwiązań, aby unikać typowych błędów w doborze technologii, które mogą prowadzić do obniżenia jakości obserwacji.

Pytanie 4

W mechanizmach precyzyjnych oraz przyrządach drobnych prowadnice zazwyczaj produkuje się

A. z aluminium

B. z bakelitu

C. z mosiądzu

D. ze stali

Wybór materiałów do produkcji prowadnic w mechanizmach drobnych oraz przyrządach precyzyjnych jest kluczowy dla zapewnienia ich funkcjonalności i trwałości. Aluminium, mimo swojej niskiej wagi i odporności na korozję, nie jest najlepszym wyborem do zastosowań wymagających wysokiej precyzji, ponieważ ma tendencję do odkształcania się pod wpływem obciążeń. W mechanizmach, gdzie dokładne dopasowanie jest istotne, takie właściwości mogą prowadzić do zjawiska luzów, co wpływa na dokładność działania całego systemu. Bakelit, będący tworzywem sztucznym, wykazuje ograniczoną odporność na wysokie temperatury i nie jest materiałem stosowanym w zastosowaniach mechanicznych o dużych wymaganiach. Jego właściwości sprawiają, że jest bardziej odpowiedni w elektryce niż w precyzyjnych mechanizmach, co prowadzi do jego niewłaściwego zastosowania w tym kontekście. Stal, chociaż mocna i trwała, może rdzewieć, co w przypadku prowadnic naraża na dodatkowe utraty jakości i precyzji. Wyjątkowość mosiądzu polega na jego zbalansowanej kombinacji twardości, odporności na korozję oraz łatwości obróbczej, co czyni go bardziej odpowiednim materiałem w kontekście zaawansowanych technologii. Zrozumienie tych różnic i właściwości materiałowych jest kluczowe dla wyboru odpowiednich komponentów w produkcji precyzyjnych urządzeń.

Pytanie 5

Jakiego materiału nie należy stosować jako powłoki ochronnej na soczewkach optycznych?

A. Krystalicznego kwarcu

B. Żelaza

C. Aluminium

D. Tytanu

W kontekście optyki, wybór odpowiednich materiałów na powłoki ochronne soczewek jest kluczowy dla zapewnienia ich funkcjonalności i trwałości. Żelazo nie jest używane jako powłoka ochronna na soczewkach optycznych głównie ze względu na jego właściwości. Jest to metal, który łatwo ulega korozji, co może prowadzić do uszkodzenia powierzchni soczewki. Ponadto, żelazo charakteryzuje się wysoką absorpcją światła, co wpływa negatywnie na właściwości optyczne soczewek, redukując ich przejrzystość i zwiększając straty świetlne. W zastosowaniach optycznych szczególnie istotne jest, aby powłoki były cienkie, twarde, odporne na ścieranie i miały niski współczynnik absorpcji światła, czego żelazo nie jest w stanie zapewnić. Dlatego też, w przemyśle optycznym preferuje się używanie powłok z materiałów takich jak tlenki metali (np. tlenek glinu), które spełniają te wymagania. Stosowanie żelaza jako powłoki byłoby zaprzeczeniem dobrych praktyk i standardów w tej dziedzinie.

Pytanie 6

W przypadku pomiarów porównawczych zewnętrznych wymiarów nie wykorzystuje się

A. transametru

B. mikroskopu warsztatowego

C. optimetru

D. czujnika zegarowego

Wybór czujnika zegarowego, transametru lub optimetru do pomiarów porównawczych wymiarów zewnętrznych wynika z ich specyficznych funkcji i zastosowań w praktyce inżynierskiej. Czujnik zegarowy, dzięki swojej wysokiej dokładności i możliwości pomiarów różnicowych, jest powszechnie używany w precyzyjnych pomiarach mechanicznych. Pozwala na szybkie i efektywne wykrywanie odchyleń wymiarów, co jest niezbędne w branżach zajmujących się obróbką metali. Transametr z kolei jest narzędziem, które łączy w sobie funkcje pomiarowe oraz analizujące, umożliwiając uzyskanie szerokiego zakresu danych dotyczących wymiarów oraz kształtów obiektów. Optymetr jest dedykowanym urządzeniem do pomiarów długości, w tym długości wewnętrznych i zewnętrznych, co czyni go nieocenionym w procesach kontroli jakości. Dlatego błędne jest myślenie, że mikroskop warsztatowy, który jest skupi się na analizie detali w mikroskali, może być użyty w kontekście pomiarów porównawczych. Takie podejście może prowadzić do nieprecyzyjnych wyników oraz kosztownych błędów w procesach produkcyjnych, co w dłuższej perspektywie może wpływać na jakość finalnych produktów. Zrozumienie specyfiki narzędzi pomiarowych i ich prawidłowego zastosowania jest kluczowe, aby unikać takich nieporozumień.

Pytanie 7

Soczewki do mikroskopowych okularów Huygensa produkuje się ze szkła

A. kronowego i flintowego

B. jedynie kronowego

C. wyłącznie flintowego

D. flintowego i neodymowego

Odpowiedź 'tylko kronowego' jest prawidłowa, ponieważ soczewki do okularów mikroskopowych typu Huygensa są zazwyczaj wykonywane ze szkła kronowego. Szkło kronowe charakteryzuje się niskim współczynnikiem załamania światła oraz dobrą przezroczystością w zakresie widzialnym, co sprawia, że jest szczególnie cenione w optyce precyzyjnej. Użycie szkła kronowego pozwala na uzyskanie wyraźnych i ostrych obrazów, co jest niezbędne w pracy mikroskopowej. Dodatkowo, szkło to wykazuje odpowiednią odporność na zmiany temperatury i wilgotności, co jest kluczowe w różnych warunkach laboratoryjnych. Dzięki tym właściwościom, soczewki wykonane ze szkła kronowego spełniają normy jakościowe i wydajnościowe, które są kluczowe dla użytkowania w zastosowaniach naukowych oraz przemysłowych, takich jak analizy biologiczne oraz w obszarze materiałoznawstwa. W praktyce, zastosowanie szkła kronowego w mikroskopach Huygensa umożliwia uzyskiwanie obrazów o wysokiej rozdzielczości, co ma istotne znaczenie w badaniach mikroskopowych.

Pytanie 8

W jaki sposób dokonuje się kontroli naprężeń w soczewkach?

A. polarymetrem

B. polaryskopem

C. goniometrem

D. interferometrem

Odpowiedź "polaryskopem" jest poprawna, ponieważ polaryskop jest specjalistycznym narzędziem używanym do analizy naprężeń w materiałach optycznych, takich jak soczewki. Wykorzystuje on zjawisko polaryzacji światła, aby ujawnić wewnętrzne naprężenia, które mogą wpływać na jakość i wydajność optyczną soczewek. Polaryskopy działają na zasadzie analizy zmian w polaryzacji światła przechodzącego przez materiał, co pozwala na identyfikację obszarów z różnymi poziomami naprężeń. Przykładowo, w przemyśle optycznym, polaryskop jest używany do kontroli jakości soczewek okularowych, co jest kluczowe dla zapewnienia ich właściwej funkcjonalności i komfortu noszenia. W ten sposób, polaryskopy przyczyniają się do spełnienia standardów branżowych dotyczących jakości produktów optycznych oraz zapewniają, że soczewki będą miały odpowiednią wytrzymałość i będą bezpieczne w użyciu.

Pytanie 9

W przypadku materiałów używanych w elementach optycznych, symbol litery νd odnosi się do

A. współczynnika załamania

B. dyspersji średniej

C. dyspersji kątowej

D. współczynnika dyspersji

Wybranie odpowiedzi, która nie odnosi się do współczynnika dyspersji, może prowadzić do nieporozumień w zrozumieniu podstawowych zasad optyki. Dyspersja kątowa odnosi się do zjawiska, w którym różne długości fal światła są rozpraszane pod różnymi kątami, co jest skutkiem dyspersji, ale nie jest tym samym co współczynnik dyspersji. Z kolei współczynnik załamania, chociaż zwiąże się z zachowaniem światła w materiałach, nie zawiera informacji o tym, jak zmienia się załamanie w zależności od długości fali. Dyspersja średnia natomiast, pomimo swego nazewnictwa, nie jest standardową terminologią w optyce i nie ma bezpośredniego odniesienia do konkretnego współczynnika. Generalnie, wybór odpowiedzi nieprawidłowej może wynikać z pomieszania pojęć lub niedostatecznej znajomości podstawowych terminów optycznych. Ważne jest, aby zrozumieć, że w optyce precyzyjne definiowanie i różnicowanie terminów jest kluczowe dla skutecznego projektowania i analizy materiałów optycznych. Błędy w tym zakresie mogą prowadzić do nieefektywnych rozwiązań, a tym samym do nieprawidłowego działania całych systemów optycznych, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami w tej dziedzinie.

Pytanie 10

Który element mikroskopu biologicznego jest odpowiedzialny za paracentryczność oraz parafokalność?

A. Rewolwerowy zmieniacz obiektywów

B. Stolik krzyżowy

C. Nasadka dwuokularowa

D. Zespół ruchu mikro-makro

Rewolwerowy zmieniacz obiektywów jest kluczowym elementem mikroskopu biologicznego, który umożliwia użytkownikowi łatwą zmianę obiektywów optycznych. Jego konstrukcja pozwala na jednoczesne zamontowanie kilku obiektywów o różnych powiększeniach, co znacząco zwiększa wygodę pracy i efektywność badań. Paracentryczność odnosi się do zdolności mikroskopu do utrzymywania punktu centralnego obserwacji niezależnie od zmiany obiektywów, co zapewnia, że obiekty pozostają w polu widzenia podczas zmiany powiększenia. Parafokalność oznacza, że po zmianie obiektywu obraz pozostaje ostry, co oszczędza czas i minimalizuje potrzebę ponownego ustawiania ostrości. W praktyce, w laboratoriach biologicznych i medycznych, te cechy są nieocenione, ponieważ pozwalają na szybsze i bardziej precyzyjne obserwacje komórek, tkanek czy mikroorganizmów. Użycie rewolwerowego zmieniacza obiektywów zgodnie z zaleceniami producentów mikroskopów jest standardem w pracy badawczej i edukacyjnej, co czyni go niezastąpionym narzędziem w biologii.

Pytanie 11

Który z wymiarów nie znajduje się w granicach tolerancji dla wymiaru 10+0,05?

A. 10,05

B. 10,005

C. 9,95

D. 10,00

Odpowiedź 9,95 jest prawidłowa, ponieważ znajduje się poza zakresem tolerancji wymiaru 10+0,05. Tolerancja ta oznacza, że akceptowalne wymiary dla danego elementu wynoszą od 10,00 do 10,05 mm. W związku z tym, wymiar 9,95 mm jest niższy niż minimalna wartość tolerancji, co czyni go niezgodnym z wymaganiami. W praktyce, wymiary muszą być ściśle kontrolowane, aby zapewnić prawidłowe dopasowanie elementów i ich funkcjonowanie w danym zastosowaniu. Przykładowo, w przemyśle motoryzacyjnym, elementy muszą spełniać określone tolerancje, aby zapewnić bezpieczeństwo i efektywność pojazdów. Przy projektowaniu i wytwarzaniu komponentów, inżynierowie często korzystają z norm ISO, które definiują zasady pomiarów oraz tolerancji, co pozwala na utrzymanie wysokiej jakości produktów, a także ich kompatybilności w procesach montażowych.

Pytanie 12

W przypadku połączeń stałych oraz ruchomych przyrządów precyzyjnych nie powinno się używać uszczelek z

A. filcu

B. silikonu

C. gumy

D. teflonu

Stosowanie gumy, filcu czy teflonu jako materiałów uszczelniających w połączeniach stałych i ruchowych może wydawać się na pierwszy rzut oka rozsądnym rozwiązaniem, jednak każdy z tych materiałów ma swoje ograniczenia, które mogą wpływać na ogólną funkcjonalność i niezawodność przyrządów precyzyjnych. Guma, mimo że jest elastyczna i dobrze tłumi drgania, może z czasem tracić swoje właściwości fizyczne. W wysokich temperaturach i w obecności niektórych chemikaliów, guma staje się krucha i łamliwa, co prowadzi do nieszczelności. Filc z kolei, ze względu na swoją porowatą strukturę, może gromadzić zanieczyszczenia i wilgoć, co nie tylko osłabia uszczelnienie, ale także może prowadzić do awarii mechanicznych w urządzeniach wrażliwych na zanieczyszczenia. Teflon, chociaż jest odporny na wiele chemikaliów i ma doskonałe właściwości ślizgowe, może być zbyt cienki w niektórych zastosowaniach, co również podważa jego skuteczność jako materiału uszczelniającego. W kontekście precyzyjnych urządzeń, kluczowe jest zrozumienie, że wybór materiału uszczelniającego powinien być oparty na analizie specyficznych warunków pracy oraz wymagań technicznych. W praktyce inżynierskiej niewłaściwy wybór materiału może prowadzić do katastrofalnych skutków, takich jak awarie sprzętu, błędne wyniki pomiarów czy nawet zagrożenie dla bezpieczeństwa użytkowników.

Pytanie 13

Jakie ziarna ścierne należy wykorzystać do szlifowania (zgrubnie) wykańczającego szkła?

A. 75 ÷ 100 µm

B. 200 ÷ 250 µm

C. 150 ÷ 180 µm

D. 63 ÷ 75 µm

Odpowiedź 63 ÷ 75 µm jest prawidłowa, ponieważ w procesie szlifowania zgrubnego szkła stosuje się odpowiednie ścierniwa, aby uzyskać pożądane właściwości powierzchni. Ścierniwa o tej wielkości ziaren są optymalne do efektywnego usuwania materiału, co pozwala na uzyskanie większej gładkości i lepszej jakości wykończenia. W praktyce, przy szlifowaniu szkła, istotne jest, aby nie tylko dążyć do zgrubnego usunięcia materiału, ale także przygotować powierzchnię do dalszych procesów, takich jak polerowanie. Użycie ziarna o wielkości 63 ÷ 75 µm umożliwia uzyskanie odpowiedniej równowagi między szybkością szlifowania a jakością końcowego wykończenia. Dobre praktyki w branży szklarskiej zalecają stosowanie tego zakresu ziaren, co znajduje potwierdzenie w standardach ISO dotyczących obróbki szkła, gdzie precyzja i jakość powierzchni są kluczowe dla finalnego produktu. W odpowiednich zastosowaniach, takich jak produkcja szkła optycznego czy dekoracyjnego, dobór właściwego ścierniwa ma bezpośredni wpływ na jakość finalnego wyrobu.

Pytanie 14

Paracentrycznością w mikroskopach optycznych określa się stałość

A. położenia centralnego punktu pola widzenia przy wymianie okularu

B. ostrości widzenia preparatu przy wymianie okularu

C. ostrości widzenia preparatu przy wymianie obiektywu

D. położenia centralnego punktu pola widzenia przy wymianie obiektywu

Wszystkie niepoprawne odpowiedzi na pytanie dotyczące paracentryczności w mikroskopach optycznych odzwierciedlają pewne nieporozumienia dotyczące działania układów optycznych. Twierdzenie, że paracentryczność odnosi się do ostrości widzenia preparatu przy zmianie obiektywu lub okularu, opiera się na błędnym założeniu, że ostrość i położenie centralnego punktu pola widzenia są tożsame. W rzeczywistości ostrość widzenia jest wynikiem odpowiedniego ustawienia dioptrii oraz jakości soczewek, a nie samego mechanizmu paracentryczności. Ponadto, zmiana okularu nie ma wpływu na położenie centralnego punktu pola widzenia, co czyni tę koncepcję błędną. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie zmian w powiększeniu z koniecznością zmiany ostrości, co jest nieporozumieniem. Paracentryczność ma na celu utrzymanie, a nie modyfikację, punktu obserwacji, co ułatwia badania i analizy w różnych powiększeniach. W praktyce, mikroskopy, które nie są paracentryczne, mogą wprowadzać dodatkowe trudności w pracy, ponieważ użytkownik będzie musiał ciągle dostosowywać położenie próbki w celu utrzymania obserwacji w centrum, co jest czasochłonne i może prowadzić do błędów w analizie. Zrozumienie paracentryczności jest zatem kluczowe dla efektywnego wykorzystania mikroskopii optycznej.

Pytanie 15

W przypadku mocowania prostokątnych elementów optycznych w ramach nie wykorzystuje się

A. zatapiania

B. zawijania

C. klejenia

D. obtryskiwania

Zawijanie nie jest praktyką stosowaną w mocowaniu płaskich elementów optycznych w oprawach, ponieważ nie zapewnia odpowiedniej stabilności ani precyzyjnego ułożenia tych elementów. Zamiast tego, techniki takie jak wklejanie, zatapianie czy obtryskiwanie są powszechnie stosowane w branży optycznej. Wklejanie gwarantuje trwałe i szczelne połączenie, a jego zastosowanie wymaga użycia odpowiednich klejów o wysokiej przezroczystości, co jest kluczowe dla zachowania jakości optycznej. Zatapianie, polegające na umieszczaniu elementów optycznych w formach wypełnionych materiałem, pozwala na uzyskanie doskonałej precyzji oraz ochrony przed wpływem czynników zewnętrznych. Obtryskiwanie, jako technika formowania wtryskowego, również znajduje zastosowanie w produkcji opraw, gdzie szybkość i efektywność są kluczowe. W praktyce, stosowanie tych metod jest zgodne z normami ISO dotyczącymi jakości w przemyśle optycznym, co zapewnia wysoką funkcjonalność oraz trwałość produktów.

Pytanie 16

Sprawdzanie kąta prostego w pryzmatach po ich szlifowaniu można zrealizować przy użyciu

A. szklanych sprawdzianów interferencyjnych

B. kątowników nastawnych

C. goniometru

D. czujników autokolimacyjnych

Goniometr, chociaż użyteczny w pomiarach kątów, nie jest odpowiedni do kontroli kąta prostego w pryzmatach. Jego główną funkcją jest pomiar kątów w zakresie od 0 do 360 stopni, co sprawia, że jest bardziej skomplikowanym narzędziem w zastosowaniach wymagających precyzyjnego sprawdzenia prostokątności kątów. W kontekście szlifowania pryzmatów, kluczowe jest uzyskanie idealnego kąta prostego, a goniometr nie dostarcza wystarczająco jednoznacznych wyników potrzebnych do tego typu zadań. Z kolei szklane sprawdziany interferencyjne, choć pozwalają na pomiar grubości i jakości szlifów, nie są przeznaczone do bezpośredniej oceny prostokątności kątów. Ich zastosowanie koncentruje się na analizie fal świetlnych, co czyni je bardziej złożonymi w kontekście prostych pomiarów geometrycznych. Czujniki autokolimacyjne, mimo że są nowoczesnym rozwiązaniem w obszarze pomiarów kątowych, wymagają skomplikowanej kalibracji i odpowiednich warunków do działania, co może być niepraktyczne w codziennej kontroli jakości. Ogólnie rzecz biorąc, podejścia te nie spełniają wymagań stawianych narzędziom do precyzyjnej kontroli kątów prostych, co może prowadzić do błędów w produkcji oraz obniżenia jakości wyrobów końcowych.

Pytanie 17

Który z poniższych materiałów należy wykorzystać do mocowania pryzmatów w oprawach?

A. Staliwo

B. Brąz

C. Stal

D. Żeliwo

Stal to naprawdę fajny materiał. Ma super wytrzymałość na rozciąganie i dobrze znosi różne zniekształcenia, co sprawia, że idealnie nadaje się do mocowania pryzmatów w oprawach. Dzięki swojej sztywności, stal daje stabilne połączenia, a to jest kluczowe w zastosowaniach optycznych. Kiedy mocujemy pryzmaty, trzeba pamiętać, że nie tylko siła materiału się liczy, ale też to, żeby był gładki, bo to zmniejsza ryzyko uszkodzenia powierzchni pryzmatów. W branży często używa się stali nierdzewnej, bo jest odporna na korozję, a to ważne w miejscach, gdzie mamy do czynienia z wilgocią. Poza tym stal jest wykorzystywana w różnych częściach optycznych, jak klamry czy ramki, co pokazuje, jak wszechstronny jest to materiał. Wybór odpowiedniego materiału ma ogromne znaczenie, żeby wszystko działało sprawnie i bezpiecznie, więc stal rzeczywiście jest najlepszym wyborem do mocowania pryzmatów.

Pytanie 18

Jakie powiększenie ma lupa o ogniskowej wynoszącej 20 mm?

A. 2,5x

B. 12,5x

C. 10x

D. 5x

Powiększenie lupy, które oblicza się na podstawie jej ogniskowej, jest istotnym parametrem przy wyborze i zastosowaniu urządzeń optycznych. W przypadku lupy o ogniskowej 20 mm, aby obliczyć powiększenie, stosuje się wzór: powiększenie (M) = 250 mm / ogniskowa (f). Przy podstawieniu wartości, otrzymujemy: M = 250 mm / 20 mm = 12,5x. Oznacza to, że obiekt obserwowany przez lupę jest widoczny 12,5 razy większy niż w rzeczywistości. Takie powiększenie jest szczególnie przydatne w różnych dziedzinach, jak numizmatyka, botanika, czy mikroskopia, gdzie precyzyjne detale są kluczowe. Dobrze dobrana lupa z odpowiednim powiększeniem pozwala na dokładne badanie struktury materiałów, co jest niezbędne w pracy naukowej oraz w różnych zastosowaniach przemysłowych, takich jak kontrola jakości. Zarówno naukowcy, jak i hobbyści korzystają z tych narzędzi, aby uzyskać lepszy wgląd w szczegóły, które są niewidoczne gołym okiem.

Pytanie 19

Jakie oznaczenie katalogowe przypisuje się ciężkiemu kronowi?

A. SK16

B. LaF2

C. SF11

D. BK7

Oznaczenie katalogowe SK16 odnosi się do ciężkiego kronu, który jest rodzajem szkła optycznego charakteryzującego się wysoką wartością współczynnika załamania. Ciężkie krony, takie jak SK16, są wykorzystywane w produkcji soczewek o dużej mocy optycznej, gdzie kluczowym wymaganiem jest minimalizacja aberracji chromatycznych. Dzięki wysokiemu współczynnikowi załamania, soczewki wykonane z SK16 mogą być cieńsze i lżejsze w porównaniu do soczewek wykonanych z innych materiałów, co ma istotne znaczenie w kontekście komfortu użytkowania. W praktycznych zastosowaniach, ciężkie krony są powszechnie stosowane w optyce fotograficznej, teleskopach, a także w soczewkach okularowych dla osób z wysoką wadą wzroku. W branży optycznej, wybór odpowiedniego materiału szkła jest kluczowy, aby zapewnić wysoką jakość obrazu oraz zminimalizować zniekształcenia. SK16 jest odzwierciedleniem standardów jakości, które dominują w produkcji wysokowydajnych soczewek.

Pytanie 20

Do smarowania powierzchni współdziałających w mechanizmach precyzyjnych oraz drobnych urządzeniach należy wykorzystać smar

A. miedziany

B. grafitowy

C. litowy

D. silikonowy

Smar litowy to naprawdę dobry wybór do smarowania różnych mechanizmów drobnych i precyzyjnych przyrządów. Ma świetne właściwości, które sprawiają, że smarowanie jest długotrwałe, a elementy są dobrze chronione przed zużyciem. Te smary są bardzo stabilne w różnych temperaturach i dobrze znoszą wysokie ciśnienie. W precyzyjnych mechanizmach, gdzie wszystko musi działać dokładnie, smar litowy nie tylko zmniejsza tarcie, ale też ogranicza hałas i wibracje, co jest mega ważne dla precyzyjności działania. Przykład? Łożyska w narzędziach takich jak wiertarki czy maszyny CNC korzystają z tych smarów. Warto pamiętać, żeby regularnie wymieniać smar, bo to zapobiega jego degradacji i zapewnia, że wszystko działa jak należy.

Pytanie 21

Jakie są właściwe etapy procesu klejenia soczewek balsamem jodłowym?

A. Czyszczenie, nałożenie i usunięcie nadmiaru kleju, centrowanie, odprężanie

B. Podgrzewanie, czyszczenie, klejenie, odprężanie, kontrola precyzji sklejania

C. Czyszczenie, podgrzewanie, nałożenie i usunięcie nadmiaru kleju, centrowanie, odprężanie

D. Wybór, podgrzewanie, czyszczenie, klejenie, centrowanie, kontrola precyzji sklejania

Kolejność czynności podczas klejenia soczewek balsamem jodłowym, określona w poprawnej odpowiedzi, jest kluczowa dla uzyskania trwałego i precyzyjnego połączenia. Proces zaczyna się od mycia soczewek, co ma na celu usunięcie wszelkich zanieczyszczeń, które mogą wpłynąć na jakość klejenia. Następnie nagrzewanie soczewek jest istotnym krokiem, ponieważ poprawia lepkość kleju oraz ułatwia jego równomierne rozprowadzenie. Po nagrzaniu, na soczewki nakłada się klej, a następnie wyciska się nadmiar, co pozwala na uniknięcie tworzenia się pęcherzyków powietrza. Centrowanie soczewek jest niezbędne, aby zapewnić właściwe ich ustawienie względem siebie, co ma wpływ na funkcjonalność oraz estetykę gotowego produktu. Ostatnim krokiem jest odprężanie, które pozwala na pełne utwardzenie kleju w odpowiednich warunkach. Te etapy są zgodne z najlepszymi praktykami w branży optycznej, które gwarantują wysoką jakość wykonania oraz długowieczność sklejonego elementu.

Pytanie 22

Która metoda pomiaru jest stosowana do określania indeksu refrakcyjnego materiałów optycznych?

A. Fotometria

B. Spektroskopia

C. Interferometria

D. Refraktometria

Interferometria, choć ważna w optyce, nie służy bezpośrednio do pomiaru indeksu refrakcyjnego, ale bardziej do badania właściwości fal świetlnych, takich jak długość czy spójność. Wykorzystuje się ją głównie do precyzyjnych pomiarów odległości i kształtów. Fotometria z kolei odnosi się do pomiaru intensywności światła, co jest przydatne w analizach spektralnych i badaniach luminancji, ale nie w kontekście określania indeksu refrakcyjnego. Spektroskopia, choć użyteczna w analizie struktury materiałów, skupia się na pomiarze widm absorpcyjnych i emisyjnych, co daje wgląd w skład chemiczny i strukturę atomową, ale nie bezpośrednio w indeks refrakcyjny. Błędne przypisanie tych metod do pomiaru indeksu refrakcyjnego wynika często z niejasności co do ich przeznaczenia i zakresu zastosowań. Wybór niewłaściwej techniki może prowadzić do niepoprawnych wniosków podczas analizy materiałów optycznych. Wszystkie te metody są wartościowe w optyce, ale każda ma swoje specyficzne zastosowanie i zakres pomiarowy, który należy zrozumieć, aby efektywnie wykorzystać w praktyce.

Pytanie 23

Jakim symbolem określa się akceptowalną odchyłkę od średniej dyspersji?

A. Δ(nf – nc)

B. Δ(δF – δC)

C. Δnd

D. ΔN

Odpowiedź Δ(nf – nc) jest prawidłowa, ponieważ symbol ten oznacza dopuszczalną odchyłkę dyspersji średniej, która jest kluczowym parametrem w statystyce i inżynierii. Dyspersja średnia odnosi się do rozrzutu wartości w zbiorze danych wokół średniej, a jej odchyłka jest istotna przy ocenie jakości danych i ich stabilności. W praktyce, np. w przemyśle produkcyjnym, analiza dyspersji jest niezbędna do zapewnienia, że procesy produkcyjne są zgodne z wymaganymi normami jakości. W przypadku, gdy wartość odchyłki jest zbyt duża, może to wskazywać na problemy w procesie, wymagające dodatkowego nadzoru lub korekcji. W kontekście standardów branżowych, takich jak ISO 9001, kontrola jakości i ciągłe doskonalenie procesów opierają się na dokładnej analizie dyspersji, co podkreśla znaczenie tego parametru w zapewnieniu wysokiej jakości produktów i usług.

Pytanie 24

W dioptromierze przesuw znaczników jest realizowany dzięki prowadnicom

A. drucikowym

B. ślizgowym walcowym

C. o kształcie jaskółczego ogona

D. na nitkach

Odpowiedź 'ślizgowe walcowe' jest poprawna, ponieważ w dioptromierzach, które służą do precyzyjnego pomiaru i ustawiania optyki w urządzeniach takich jak mikroskopy czy teleskopy, stosuje się prowadnice ślizgowe walcowe, które zapewniają płynny ruch znaczników. Te prowadnice umożliwiają precyzyjne przesuwanie znaczników wzdłuż osi, co jest kluczowe dla osiągnięcia dokładnych pomiarów. Dzięki temu użytkownik może łatwo dostosować położenie soczewek czy innych elementów optycznych, co jest niezbędne w pracach laboratoryjnych oraz w aplikacjach przemysłowych. W praktyce, zastosowanie prowadnic ślizgowych walcowych zmniejsza tarcie i zużycie elementów mechanicznych, co przekłada się na dłuższą żywotność urządzenia. W kontekście standardów branżowych, takie rozwiązania są zgodne z normami jakości ISO, które kładą nacisk na precyzję i niezawodność w pomiarach optycznych.

Pytanie 25

Jakie zjawisko optyczne zastosowano przy projektowaniu światłowodów?

A. Zagięcia.

B. Częściowego odbicia podczas załamania.

C. Rozdzielenia.

D. Całkowitego wewnętrznego odbicia.

Załamanie światła to zjawisko, które występuje, gdy fale świetlne przechodzą z jednego medium do innego o innej gęstości optycznej. Choć jest to istotny proces w wielu zastosowaniach optycznych, nie jest to mechanizm wykorzystywany w budowie światłowodów, ponieważ załamanie prowadzi do strat energii i rozproszenia sygnału, co czyni je mniej efektywnym w kontekście przesyłania informacji. Rozszczepienie światła to zjawisko związane z rozdzieleniem różnych długości fal światła, co nie jest zastosowaniem w światłowodach, a raczej w pryzmatach do analizy spektralnej. Częściowe odbicie przy załamaniu dotyczy sytuacji, w której część światła jest odbijana, a część przechodzi przez granicę medium. Ta koncepcja również nie jest kluczowa w kontekście światłowodów, ponieważ nie zapewnia pełnej kontroli nad sygnałem optycznym. W przypadku światłowodów, celem jest maksymalizacja przekazywanego sygnału i minimalizacja strat, co osiąga się poprzez zastosowanie całkowitego wewnętrznego odbicia. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do pomyłek, polegają na pomyleniu załamania z całkowitym wewnętrznym odbiciem, co występuje w kontekście niepełnosprawności w zrozumieniu podstawowych zasad optyki. Warto zatem zwracać uwagę na różnice między tymi zjawiskami, aby lepiej zrozumieć zasady działania nowoczesnych systemów optycznych.

Pytanie 26

Fasety w soczewkach po wstępnym szlifowaniu powinny być realizowane przy użyciu czasz do szlifowania wstępnego wykonanych

A. z żeliwa

B. z mosiądzu

C. z aluminium

D. z brązu

Odpowiedź 'z żeliwa' jest prawidłowa, ponieważ żeliwo charakteryzuje się odpowiednią twardością oraz odpornością na zużycie, co czyni je idealnym materiałem do produkcji czasz do szlifowania wstępnego. W procesie obróbki soczewek, precyzja i jakość wykonania są kluczowe, a czasze wykonane z żeliwa zapewniają stabilne i efektywne szlifowanie. Żeliwo ma również doskonałe właściwości odprowadzania ciepła, co jest istotne podczas intensywnej obróbki materiału. Przykładowo, w branży optycznej, czasze żeliwne są powszechnie stosowane w maszynach szlifierskich do uzyskania wysokiej jakości powierzchni soczewek, co poprawia ich właściwości optyczne. W standardach ISO dotyczących obróbki optycznej podkreśla się znaczenie właściwego doboru materiałów narzędziowych, co czyni żeliwo preferowanym wyborem w tej dziedzinie. Dobre praktyki zalecają również regularne sprawdzanie stanu technicznego czasz, aby zapewnić ich długowieczność i wydajność.

Pytanie 27

Aby obliczyć powiększenie lunety, konieczne jest przeprowadzenie pomiaru

A. średnicy źrenicy wejściowej i wyjściowej

B. ogniskowej obiektywu oraz średnicy źrenicy wejściowej

C. średnicy okularu oraz średnicy źrenicy wyjściowej

D. ogniskowej i średnicy soczewki obiektywu

Aby wyznaczyć powiększenie lunety, kluczowe jest zmierzenie średnicy źrenicy wejściowej oraz wyjściowej. Źrenica wejściowa to średnica otworu w obiektywie, przez który wpada światło, a źrenica wyjściowa to średnica okularu, przez który obserwator patrzy na obraz. Powiększenie lunety definiowane jest jako stosunek ogniskowej obiektywu do ogniskowej okularu, jednak w praktyce uwzględnia się również wielkość źrenic. Zrozumienie tych parametrów jest kluczowe dla optymalizacji jakości obrazu. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest dobór odpowiednich okularów do teleskopu amatorskiego, co pozwala na osiągnięcie lepszych wyników podczas obserwacji astronomicznych. Warto również zauważyć, że standardy branżowe, takie jak normy ISO dotyczące optyki, podkreślają znaczenie dokładnych pomiarów źrenic jako niezbędnych do optymalizacji widzenia i komfortu podczas długotrwałych obserwacji.

Pytanie 28

Który rodzaj zniekształcenia obrazu jest skutkiem aberracji sferycznej?

A. Podwójne kontury

B. Rozmycie krawędzi obrazu

C. Zmiana kolorów na krawędziach

D. Zakłócenia w kształcie obrazu

Aberracje optyczne to złożony temat w inżynierii optycznej. Zmiana kolorów na krawędziach obrazu, często mylona z aberracją sferyczną, jest w rzeczywistości efektem aberracji chromatycznej. Ta aberracja powstaje, gdy soczewka nie ogniskuje wszystkich kolorów światła w tym samym miejscu, co prowadzi do kolorowych obwódek wokół obiektów. Jest to szczególnie widoczne w obiektywach o dużych otworach względnych i może być zminimalizowane przez stosowanie soczewek achromatycznych, które łączą różne materiały o odmiennych właściwościach dyspersji. Zakłócenia w kształcie obrazu mogą być efektem dystorsji, gdzie obrazy są zniekształcane w sposób beczkowaty lub poduszkowaty. Dystorsja jest często widoczna w szerokokątnych obiektywach i jest korygowana za pomocą specjalnych algorytmów w oprogramowaniu lub poprzez użycie precyzyjnej optyki. Podwójne kontury są efektem mniej znanym, związanym z problemami technicznymi, takimi jak odbicia wewnętrzne lub nieprawidłowe ustawienie soczewek. Może występować w sytuacjach, gdy światło przechodzi przez wiele elementów optycznych, a nie jest to bezpośrednie konsekwencją aberracji sferycznej. Każdy z tych problemów podkreśla znaczenie dokładnego projektowania i testowania systemów optycznych oraz świadomego wyboru odpowiednich komponentów, aby zapewnić najwyższą jakość obrazowania.

Pytanie 29

W celu smarowania elementów ruchomych w mechanizmie poprzecznym nasadki krzyżowej mikroskopu, należy użyć smaru

A. miedzianego

B. litowego

C. grafitowego

D. silikonowego

Smar litowy jest idealnym wyborem do smarowania powierzchni współpracujących w zespole ruchu poprzecznego nasadki krzyżowej stolika mikroskopowego, ponieważ charakteryzuje się doskonałymi właściwościami smarnymi, odpornością na wysokie temperatury oraz długotrwałym działaniem. Smary litowe, wytwarzane na bazie mydeł litowych, oferują wyjątkową stabilność mechaniczno-chemiczną oraz niską skłonność do wypłukiwania, co jest niezwykle ważne w kontekście precyzyjnych instrumentów optycznych, jakimi są mikroskopy. Przykłady zastosowania smaru litowego można znaleźć w wielu aplikacjach przemysłowych, a także w precyzyjnych mechanizmach laboratoryjnych. W standardach branżowych, takich jak ISO 6743-9, smary litowe są często rekomendowane dla urządzeń pracujących w trudnych warunkach, co podkreśla ich niezawodność i długowieczność. Ponadto, smar litowy ogranicza ryzyko korozji elementów metalowych, co jest kluczowe dla zachowania integralności mechanicznej mikroskopu. W związku z powyższym, zastosowanie smaru litowego w tej aplikacji jest zgodne z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi oraz wymaganiami producentów sprzętu.

Pytanie 30

Symbol S235JR wskazuje na rodzaj stali

A. konstrukcyjnej

B. automatowej

C. żaroodpornej

D. szybkotnącej

Próbując przypisać oznaczenie S235JR do stali żaroodpornej, szybkotnącej czy automatycznej, można wpaść w pewne nieporozumienia. Stal żaroodporna jest stworzona do pracy w wysokotemperaturowych warunkach, gdzie liczy się odporność na utlenianie oraz stabilność mechaniczna. S235JR nie spełnia tych norm, bo jej właściwości termiczne nie są odpowiednie do takich ekstremalnych temperatur. Z kolei stal szybkotnąca, zazwyczaj używana w narzędziach skrawających, ma wysoką twardość i odporność na ścieranie, co zupełnie różni się od S235JR, która jest materiałem konstrukcyjnym. A stal automatyczna to kategoria, która dotyczy stali przeznaczonych do obróbki automatycznej i często ma większą zawartość siarki i fosforu, co też nie odnosi się do S235JR. Takie problemy z klasyfikacją mogą prowadzić do złych wyborów materiałowych, co w efekcie wpływa na bezpieczeństwo i efektywność projektów budowlanych. Dlatego warto zwracać uwagę na właściwe oznaczenia i normy, żeby uniknąć dobierania złej stali do danego zastosowania.

Pytanie 31

Który z podanych materiałów jest stosowany w tworzeniu pierścieni dystansowych do okularów mikroskopowych?

A. Aluminium

B. Miedź

C. Żeliwo

D. Stal

Aluminium jest materiałem powszechnie stosowanym do produkcji pierścieni dystansowych w okularach mikroskopowych z kilku kluczowych powodów. Po pierwsze, aluminium charakteryzuje się niską wagą, co jest istotne, aby nie obciążać układu optycznego mikroskopu. Dodatkowo, jego dobre właściwości mechaniczne sprawiają, że pierścienie dystansowe wykonane z aluminium są wystarczająco wytrzymałe, aby wytrzymać różne warunki pracy. Aluminium ma także korzystne właściwości termiczne, co oznacza, że w porównaniu do innych materiałów, takich jak stal, jest mniej podatne na rozszerzalność cieplną, co jest ważne w kontekście precyzyjnych pomiarów. W praktyce, pierścienie dystansowe z aluminium są również odporne na korozję, co zwiększa ich trwałość i niezawodność. W branży optycznej istnieją określone standardy, które sugerują stosowanie aluminium w takich zastosowaniach, aby zapewnić wysoką jakość i długowieczność produktów. Dlatego aluminium jest materiałem pierwszego wyboru w produkcji pierścieni dystansowych w okularach mikroskopowych, łącząc w sobie lekkość, wytrzymałość i odporność na niekorzystne warunki środowiskowe.

Pytanie 32

Mierzenie głębokości otworu z precyzją ±0,1 mm umożliwia

A. suwmiarka

B. przymiar prosty

C. mikrometr

D. sprawdzian dwugraniczny

Suwmiarka to narzędzie pomiarowe, które umożliwia dokładny pomiar głębokości, długości oraz średnicy obiektów z precyzją do ±0,1 mm. Wykonana z materiałów odpornych na uszkodzenia, suwmiarka jest szeroko stosowana w warsztatach, laboratoriach i w przemyśle. Dzięki skali na ramieniu oraz dodatkowej skali głębokości, suwmiarka oferuje wysoką dokładność pomiarów, co jest kluczowe w wielu zastosowaniach inżynieryjnych i produkcyjnych. Przykładowo, przy pomiarze otworów w elementach maszynowych, precyzyjny pomiar głębokości przy użyciu suwmiarki zapewnia, że każdy komponent pasuje idealnie, co wpływa na funkcjonowanie całego systemu. Zgodnie z normami ISO, stosowanie narzędzi takich jak suwmiarka powinno być standardem w każdym projekcie inżynieryjnym, aby zapewnić wysoką jakość i powtarzalność wyników. Dzięki możliwości odczytu wartości w jednostkach metrycznych oraz calowych, suwmiarka jest uniwersalnym narzędziem, które można stosować w różnych branżach.

Pytanie 33

Która z podanych aberracji w systemach optycznych skutkuje zamazaniem obrazu na ekranie w formie przesuniętych okręgów?

A. Astygmatyzm

B. Koma

C. Dystorsja

D. Sferyczna

Dystorsja to zjawisko, które prowadzi do zniekształcenia obrazu, jednak nie jest odpowiedzialna za rozmycie w postaci przesuniętych kół. Zamiast tego powoduje niezrównoważone proporcje obiektów, co jest zjawiskiem wyraźnie różnym od komy. Przy odpowiednich parametrach soczewek, dystorsja może być korygowana, ale nie wpływa na ostrość obrazu w kontekście aberracji sferycznych. Astygmatyzm natomiast odnosi się do zdolności optycznej soczewek, gdzie promienie świetlne w różnych płaszczyznach ogniskują się w różnych punktach, co prowadzi do rozmycia obrazu. Z kolei aberracja sferyczna wpływa na to, jak promienie świetlne przechodzą przez soczewki o kształcie sferycznym, co prowadzi do ogólnego rozmycia obrazu, ale nie w formie przesuniętych kół. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, zwłaszcza w kontekście projektowania systemów optycznych, aby można było odpowiednio dostosować soczewki i zapewnić wysoką jakość obrazu. Kwestie związane z aberracjami są istotne w wielu dziedzinach, od fotografii po systemy wykrywania i analizy obrazów, gdzie precyzyjne odwzorowanie detali jest kluczowe dla uzyskania pożądanych rezultatów.

Pytanie 34

Jaką substancję należy wykorzystać do czyszczenia powierzchni optycznych pokrytych fluorkiem magnezu?

A. aceton

B. spirytus

C. benzynę lakową

D. benzynę ekstrakcyjną

Wybieranie innych substancji do czyszczenia powierzchni optycznych z fluorkiem magnezu to nie jest najlepszy pomysł. Na przykład, benzyna ekstrakcyjna, mimo że często używana do różnych rzeczy, ma składniki, które mogą źle wpływać na powłokę optyczną, niszcząc ją. To może prowadzić do zmatowienia lub zarysowania, a to jest spory problem, jeśli chodzi o sprzęt optyczny. Aceton jest bardzo silnym rozpuszczalnikiem i choć sprząta zanieczyszczenia, to działa tak agresywnie, że może uszkodzić delikatne powłoki, takie jak fluorek magnezu. Zdarza się, że kontakt acetonu z tymi powłokami powoduje ich całkowite zniszczenie. Nawet benzyna lakowa, która jest trochę łagodniejsza, nie jest idealna, bo może mieć dodatki szkodliwe dla optyki. Ludzie często myślą, że wszystkie rozpuszczalniki radzą sobie ze sprzątaniem, ale przy powierzchniach optycznych to nie wystarczy. Zły wybór środka czyszczącego może naprawdę drogo kosztować, bo wiąże się z naprawą lub wymianą sprzętu, a to wpływa na jakość obrazów, które te urządzenia generują.

Pytanie 35

Na oprawy obiektywów fotograficznych nie wprowadza się trwale danych odnoszących się do

A. współczynnika dyspersji

B. maksymalnej liczby otworowej

C. podziałek otworów względnych

D. podziałki głębi ostrości obrazu

Podziałki otworów względnych, maksymalna liczba otworowa oraz podziałka głębi ostrości obrazu to istotne informacje, które są najczęściej naniesione na oprawy obiektywów fotograficznych. W praktyce fotografowie muszą brać pod uwagę te parametry, aby efektywnie zarządzać ekspozycją oraz uzyskać pożądany efekt aranżacyjny w swoich zdjęciach. Podziałki otworów względnych pozwalają określić, jak dużo światła wpada do obiektywu, co jest kluczowe dla ustawienia odpowiedniej ekspozycji. Maksymalna liczba otworowa informuje o największym możliwym otworze przysłony, co ma ogromne znaczenie dla uzyskiwania płytkiej głębi ostrości i efektu bokeh. Z kolei podziałka głębi ostrości obrazu umożliwia fotografom przewidywanie, które elementy zdjęcia będą ostre, a które rozmyte, co jest istotne w kontekście kompozycji. Wiele osób może błędnie sądzić, że współczynnik dyspersji, dotyczący rozpraszania światła przez różne materiały optyczne, również powinien być umieszczany na obiektywie. Jednak ten parametr dotyczy bardziej jakości obrazu i charakterystyki użytych soczewek, aniżeli bezpośrednich ustawień, które wpływają na ekspozycję czy głębię ostrości. Ta nieścisłość w zrozumieniu zastosowania tych parametrów może prowadzić do wyboru obiektywów, które nie spełniają oczekiwań użytkownika w kontekście praktycznych potrzeb fotograficznych.

Pytanie 36

Ciecze immersyjne są wykorzystywane

A. w celu chłodzenia powierzchni szlifowanego szkła

B. jako roztwór w procesie aplikacji powłok metodą CVD

C. do polepszenia zdolności rozdzielczej w mikroskopii

D. do nanoszenia powłoki na szkło metodą zanurzeniową

Ciecze immersyjne to naprawdę ważny element w mikroskopii, zwłaszcza w optycznej. Na przykład, olej immersyjny zwiększa zdolność rozdzielczą mikroskopu, bo zmniejsza różne błędy optyczne, które mogą się zdarzać na granicy powietrze-szkło. Wiesz, że olej immersyjny ma współczynnik załamania światła bliski szkłu? Dzięki temu lepiej zbiera światło przez obiektyw mikroskopu. A to oznacza, że obrazy próbek są dużo wyraźniejsze i z większą ilością szczegółów. Takie ciecze są mega przydatne w badaniach biologicznych i materiałowych, gdzie widoczność detali jest kluczowa. Z perspektywy najlepszych praktyk w mikroskopii, ich użycie jest wskazane, zwłaszcza przy obiektywach o wysokim powiększeniu, na przykład 100x, co pozwala badać komórki, bakterie czy różne struktury materiałowe na poziomie mikroskalowym.

Pytanie 37

Luneta Keplera ma długość równą 120 mm. Jeżeli ogniskowa obiektywu wynosi 75 mm, to jaka jest ogniskowa okularu?

A. 75 mm

B. 15 mm

C. 45 mm

D. 60 mm

Odpowiedź 45 mm jest poprawna, ponieważ ogniskowa okularu w lunecie Keplera może być obliczona z wykorzystaniem wzoru: f = F - f_o, gdzie f to ogniskowa okularu, F to długość lunety, a f_o to ogniskowa obiektywu. W tym przypadku długość lunety wynosi 120 mm, a ogniskowa obiektywu to 75 mm. Podstawiając te wartości do wzoru, otrzymujemy: f = 120 mm - 75 mm = 45 mm. Ogniskowa okularu jest kluczowym parametrem, który wpływa na powiększenie lunety. W praktyce, odpowiednia dobór ogniskowej okularu pozwala na uzyskanie wyraźniejszego i bardziej szczegółowego obrazu obserwowanego obiektu. Dobrą praktyką jest również dostosowywanie ogniskowej okularu do charakterystyki obiektywu, co pozwala na uzyskanie optymalnego powiększenia w zależności od zastosowania, na przykład do obserwacji astronomicznych czy przyrodniczych.

Pytanie 38

Możliwość pomiaru współczynnika załamania szkła optycznego można uzyskać przy użyciu

A. fotometru

B. spektroskopu

C. refraktometru

D. frontofokometru

Spektroskop, choć użyteczny w analizie widmowej, nie jest odpowiednim narzędziem do bezpośredniego pomiaru współczynnika załamania światła. Jego główną funkcją jest rozdzielanie światła na jego składowe długości fal, co może być użyteczne w identyfikacji substancji, ale nie dostarcza informacji o załamaniu światła w danym materiale. Frontofokometr, z kolei, jest urządzeniem stosowanym w optyce do pomiaru mocy soczewek, ale również nie mierzy współczynnika załamania. Jego zastosowanie polega na ocenie optycznych właściwości soczewek, co jest zupełnie inną dziedziną niż pomiar współczynnika załamania. Fotometr jest narzędziem do pomiaru natężenia światła, nie ma więc zastosowania w kontekście pomiarów optycznych dotyczących załamania. Wybierając niewłaściwe urządzenia, można wprowadzić się w błąd co do właściwości materiałów optycznych. Kluczowe jest, aby rozumieć specyfikę każdego z urządzeń oraz ich zastosowanie w kontekście różnych pomiarów optycznych. Często spotykanym błędem jest pomylenie funkcji urządzeń, co może prowadzić do niewłaściwych wniosków i badań, a tym samym wpływać na jakość i efektywność zastosowanych materiałów w praktyce.

Pytanie 39

Co oznacza symbol KF 515-55 w kontekście szkła optycznego?

A. kron.

B. szkło specjalne.

C. flint.

D. kron flint.

Odpowiedź "kron flint" jest poprawna, ponieważ symbol KF 515-55 wskazuje na szkło optyczne, które jest mieszanką dwóch typów szkła: szkła kronowego i szkła flintowego. Szkło kronowe, znane ze swojej wysokiej przezroczystości i niskiego współczynnika absorpcji, jest często stosowane w soczewkach, które wymagają dużej jasności obrazu. Natomiast szkło flintowe, charakteryzujące się wysokim współczynniku załamania światła oraz wyższą dyspersją, jest kluczowe w produkcji soczewek, które muszą skutecznie rozdzielać różne kolory światła. Połączenie tych dwóch typów szkła pozwala na uzyskanie optymalnych właściwości optycznych, co jest niezwykle istotne w aplikacjach takich jak systemy optyczne w aparatach fotograficznych czy teleskopach. Zastosowanie szkła kron flint w takich urządzeniach przyczynia się do uzyskania wyraźniejszego i bardziej szczegółowego obrazu, co jest zgodne z wymogami przemysłowymi oraz standardami jakości w produkcji optyki.

Pytanie 40

Jaki typ frezu powinien być użyty do wiercenia otworów w szkle metodą trepanacyjną?

A. Tarcza

B. Trzpieniowy

C. Walcowy

D. Rurkowy

Frez rurkowy to chyba najlepszy wybór do wiercenia otworów w szkle. Jego konstrukcja naprawdę pomaga w precyzyjnym usuwaniu materiału, co jest dodatkowo ważne, gdy pracujemy z takim kruchym materiałem jak szkło. Te rurki mają otwartą końcówkę, co sprawia, że możemy robić większe otwory bez strachu, że coś pęknie. Widzę, że jest to narzędzie popularne w szklarskich zakładach czy w rzemiośle artystycznym, bo precyzja to klucz. Przy użyciu freza rurkowego da się też zrobić różne rodzaje otworów, zarówno dekoracyjnych, jak i tych, przez które coś ma przechodzić. No i warto dodać, że podczas pracy z tym narzędziem używa się wody jako chłodziwa, dzięki czemu nie dochodzi do przegrzewania. To wszystko sprawia, że frezy rurkowe są naprawdę niezastąpione w obróbce szkła.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej