Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik rachunkowości
Kwalifikacja: EKA.07 - Prowadzenie rachunkowości
Data rozpoczęcia: 13 stycznia 2025 21:30
Data zakończenia: 13 stycznia 2025 22:02

Egzamin zdany!

Wynik: 33/40 punktów (82,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W trakcie inwentaryzacji w przedsiębiorstwie zajmującym się handlem detalicznym wykryto brak gotówki w kasie spowodowany przez osobę odpowiedzialną materialnie, która nie wyraża zgody na uregulowanie powstałej różnicy. Sprawa została skierowana do sądu. Jak w takim przypadku ujmuje się rozliczenie stwierdzonego niedoboru gotówki w księgach rachunkowych?

A. Wn Pozostałe rozrachunki z pracownikami i Ma Należności dochodzone na drodze sądowej

B. Wn Pozostałe koszty operacyjne i Ma Rozliczenie niedoborów i szkód

C. Wn Rozliczenie niedoborów i szkód i Ma Pozostałe rozrachunki z pracownikami

D. Wn Należności dochodzone na drodze sądowej i Ma Rozliczenie niedoborów i szkód

Odpowiedź 'Wn Należności dochodzone na drodze sądowej i Ma Rozliczenie niedoborów i szkód' jest prawidłowa, ponieważ odzwierciedla rzeczywistość, w której jednostka handlowa stara się odzyskać utracone środki. W sytuacji, gdy niedobór gotówki w kasie został stwierdzony i skierowany na drogę postępowania sądowego, księgowania powinny uwzględniać fakt dochodzenia należności. Ujęcie w księgach rachunkowych na koncie 'Należności dochodzone na drodze sądowej' wskazuje na aktywa, które jednostka ma prawo ściągnąć poprzez postępowanie sądowe, co jest zgodne z zasadami rachunkowości i dobrymi praktykami. W tym przypadku straty są ujmowane na koncie 'Rozliczenie niedoborów i szkód', co oznacza, że jednostka przyznaje istnienie straty, ale jednocześnie podejmuje kroki w celu jej zminimalizowania. Taki zapis jest zgodny z zasadą ostrożności, a także z normami MSSF dotyczącymi rozliczeń z tytułu należności. Przykład: jeśli jednostka handlowa ma do czynienia z niedoborem, który wyniósł 10 000 zł, to zaksięgowanie tego niedoboru na koncie 'Należności dochodzone na drodze sądowej' pokazuje, że jednostka przewiduje możliwość odzyskania części lub całości tej kwoty.

Pytanie 2

W firmie produkowany jest jeden typ wyrobów gotowych. W określonym czasie jednostka wytworzyła 400 sztuk wyrobów gotowych oraz 200 sztuk wyrobów w fazie 50%, ponosząc koszty w wysokości 150 000 zł. Jak wysoki jest jednostkowy koszt produkcji wyrobu gotowego?

A. 200,00 zł/szt.

B. 300,00 zł/szt.

C. 375,00 zł/szt.

D. 250,00 zł/szt.

Jednostkowy koszt wytworzenia wyrobu gotowego obliczamy jako całkowity koszt produkcji podzielony przez liczbę wyprodukowanych wyrobów gotowych. W tym przypadku całkowity koszt produkcji wynosi 150 000 zł, a liczba wyprodukowanych wyrobów gotowych to 400 sztuk. Zatem jednostkowy koszt wytworzenia wynosi: 150 000 zł / 400 szt. = 375 zł/szt. Jednakże, należy uwzględnić również wyroby w trakcie produkcji, których wartość w tym przypadku wynosi 200 sztuk wytworzonych w 50%. Oznacza to, że te wyroby nie są jeszcze gotowe do sprzedaży, ale ich wartość powinna być zachowana w obliczeniach. Całkowity koszt produkcji w odniesieniu do gotowych wyrobów to 150 000 zł, a koszt jednostkowy dla gotowego wyrobu obliczamy, biorąc pod uwagę jedynie gotowe wyroby, co prowadzi do jednostkowego kosztu 300 zł/szt. Jest to zgodne z praktykami rachunkowości kosztów oraz metodą kalkulacji kosztów, która jest powszechnie stosowana w przemyśle.

Pytanie 3

Wartość nieumorzonej sprzedanej aktywów trwałych klasyfikuje się jako

A. przychody z podstawowej działalności operacyjnej

B. pozostałe koszty operacyjne

C. koszty podstawowej działalności operacyjnej

D. pozostałe przychody operacyjne

Nieumorzona wartość sprzedanego środka trwałego rzeczywiście zalicza się do pozostałych kosztów operacyjnych. Kiedy środek trwały jest sprzedawany, jego wartość księgowa, która pozostaje po odliczeniu umorzenia, jest uznawana za koszt, co wpływa na wynik finansowy przedsiębiorstwa. W praktyce, na przykład, jeśli firma sprzedaje maszynę, której nieumorzona wartość wynosi 10 000 zł, to ta kwota wpływa na obliczenia związane z kosztami operacyjnymi. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSRF), takie transakcje powinny być odpowiednio klasyfikowane, aby dokładnie odzwierciedlić wpływ na kondycję finansową firmy. Uwzględnienie nieumorzonej wartości w pozostałych kosztach operacyjnych pozwala na właściwe ujęcie tego kosztu w raportach finansowych, co jest zgodne z zasadą ostrożności oraz podnoszeniem przejrzystości finansowej. Ta praktyka jest kluczowa dla analizy rentowności oraz efektywności zarządzania aktywami trwałymi w firmie.

Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

Saldo końcowe w sekcji Ma konta <i>Rozliczenie zakupu materiałów</i> powinno być uwzględnione w bilansie jednostki?

A. w aktywach – zmniejszając wartość materiałów o wartość salda

B. w aktywach – zwiększając wartość materiałów o wartość salda

C. w pasywach – zwiększając wartość zobowiązań z tytułu dostaw i usług o wartość salda

D. w pasywach – zmniejszając wartość zobowiązań z tytułu dostaw i usług o wartość salda

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi na pytanie o ujęcie salda z "Rozliczenia zakupu materiałów" w bilansie sugeruje niezrozumienie podstawowych zasad rachunkowości. W przypadku, gdy saldo to miałoby być ujęte w aktywach poprzez pomniejszenie wartości materiałów, prowadziłoby to do mylnego wniosku, że materiały zostały już opłacone lub nie istnieją zobowiązania związane z ich zakupem, co jest niezgodne z rzeczywistością transakcyjną. Prawidłowe ujęcie zobowiązań jest kluczowe dla odzwierciedlenia stanu finansowego jednostki. Niezrozumienie tej zasady może prowadzić do fałszywego obrazu sytuacji finansowej, co w konsekwencji może wpłynąć na decyzje zarządzające oraz inwestycyjne. Ponadto, pomniejszanie wartości zobowiązań jest sprzeczne z zasadą ostrożności, która wymaga, aby wszelkie zobowiązania były w pełni ujawnione w bilansie. Ostatecznie, ujęcie salda w aktywach może zniekształcić analizę płynności finansowej jednostki, co jest niezbędne dla jej prawidłowego funkcjonowania na rynku. Warto również pamiętać, że zgodnie z zasadami rachunkowości, pasywa powinny odzwierciedlać wszystkie zobowiązania, a nie być pomniejszane w wyniku błędnych interpretacji. Rzetelna klasyfikacja i prezentacja danych finansowych stanowią fundament dobrych praktyk w księgowości oraz są zgodne z obowiązującymi regulacjami prawnymi.

Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 7

Umiejętność przedsiębiorstwa do terminowego spłacania krótkoterminowych zobowiązań definiuje wskaźnik

A. rentowności netto kapitału własnego

B. płynności bieżącej

C. rentowności netto sprzedaży

D. zadłużenia kapitału własnego

Wskaźnik płynności bieżącej mierzy zdolność firmy do regulowania swoich zobowiązań krótkoterminowych przy użyciu aktywów obrotowych. Wartość wskaźnika oblicza się, dzieląc aktywa obrotowe przez zobowiązania krótkoterminowe. Wysoka wartość wskaźnika płynności bieżącej, wynosząca powyżej 1, wskazuje, że firma ma wystarczające zasoby, aby pokryć swoje zobowiązania. Przykładowo, jeśli firma posiada aktywa obrotowe o wartości 500 000 zł i zobowiązania krótkoterminowe w wysokości 300 000 zł, jej płynność bieżąca wynosi 1,67, co jest pozytywnym sygnałem dla inwestorów i wierzycieli. W praktyce, monitorowanie tego wskaźnika pozwala menedżerom na szybkie zidentyfikowanie potencjalnych problemów z płynnością, co jest kluczowe dla utrzymania stabilności finansowej. Dobrym standardem w branży jest utrzymanie płynności bieżącej w granicach 1,2-2,0, co świadczy o zdrowej sytuacji finansowej przedsiębiorstwa oraz jego zdolności do radzenia sobie z zobowiązaniami w krótkim okresie.

Pytanie 8

Na kontach pozabilansowych zachodzi konieczność księgowania transakcji gospodarczych według zasady

A. podwójnego zapisu prostego

B. jednostronnego zapisu

C. powtarzanego zapisu

D. podwójnego zapisu złożonego

Odpowiedź "jednostronnego zapisu" jest prawidłowa, ponieważ konta pozabilansowe służą do rejestracji operacji gospodarczych, które nie wpływają bezpośrednio na bilans aktywów i pasywów. W praktyce oznacza to, że dla tego typu kont wystarcza zapis tylko po jednej stronie, co jest zgodne z zasadą jednostronnego księgowania. Przykładem zastosowania jednostronnego zapisu może być ewidencja zobowiązań warunkowych, takich jak gwarancje czy zabezpieczenia, gdzie dany podmiot ma obowiązki, ale nie występują one jako rzeczywiste zobowiązania w bilansie. Warto również zaznaczyć, że jednostronne zapisy stosuje się także w przypadkach, gdy operacje mają charakter informacyjny, co oznacza, że nie wpływają na rzeczywiste saldo finansowe. Zgodnie z dobrymi praktykami w rachunkowości, jednostronny zapis jest szczególnie pomocny w monitorowaniu ryzyk, jak i w analizie sytuacji finansowej bez zniekształcania bilansu. W związku z tym, zrozumienie zasady jednostronnego zapisu jest kluczowe dla prawidłowego prowadzenia dokumentacji pozabilansowej.

Pytanie 9

Konta wynikowe wyróżniają się tym, że

A. są otwierane przy pomocy sald początkowych.

B. są odzwierciedlane bezpośrednio w bilansie.

C. mają salda końcowe.

D. nie są zakładane saldami początkowymi.

Konta wynikowe, nazywane również kontami zamkniętymi, nie są otwierane saldami początkowymi, co oznacza, że ich bilans na początku okresu wynosi zero. Konta te są używane do rejestrowania przychodów i kosztów w danym okresie sprawozdawczym, a na koniec okresu ich salda są przenoszone do konta zysków i strat. Przykładem praktycznym może być konto przychodów ze sprzedaży, które rejestruje wszystkie przychody uzyskane w danym roku obrotowym. Po zakończeniu roku, saldo tego konta jest zerowane, a jego wartość jest przenoszona do konta zysków i strat, co pozwala na uzyskanie pełnego obrazu finansowego firmy. Na podstawie tego mechanizmu przedsiębiorstwa mogą skutecznie monitorować swoje wyniki finansowe oraz podejmować decyzje strategiczne na przyszłość, co jest zgodne z najlepszymi praktykami rachunkowości finansowej oraz standardami międzynarodowymi.

Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

Zasada ograniczonego zaufania stosowana w trakcie inwentaryzacji obejmuje

A. monitorowanie osób odpowiedzialnych materialnie, zwłaszcza tych z krótkim stażem pracy i brakiem doświadczenia w rozliczaniu powierzonego mienia

B. ujawnienie konkretnego składnika aktywów w dokumentacji inwentaryzacyjnej przez osobę upoważnioną

C. zapewnienie braku możliwości wprowadzenia zmian w stanie ewidencjonowanego przedmiotu podczas inwentaryzacji

D. dokładne określenie rzeczywistego stanu składników inwentaryzowanych poprzez identyfikację nazwy, symbolu, ceny i ilości w naturalnych jednostkach

Zasada ograniczonego zaufania jest kluczowym elementem w procesie inwentaryzacji, szczególnie w kontekście zarządzania ryzykiem związanym z utratą lub niewłaściwym zarządzaniem mieniem. Kontrolowanie osób materialnie odpowiedzialnych, zwłaszcza tych z krótkim stażem pracy i brakiem doświadczenia, ma na celu minimalizację ryzyka błędów i nadużyć w procesie inwentaryzacji. Przykładem praktycznym może być wdrożenie systemu mentorstwa, gdzie bardziej doświadczeni pracownicy szkolą nowicjuszy, aby zwiększyć ich kompetencje i zrozumienie procedur inwentaryzacyjnych. Ponadto, zgodnie z dobrymi praktykami, organizacje powinny wdrożyć polityki rotacji stanowisk oraz regularnych audytów, co pozwoli na zwiększenie transparentności procesów inwentaryzacyjnych oraz zredukowanie potencjalnych nieprawidłowości. Warto również przypomnieć, że zgodność z normami, takimi jak ISO 9001, podkreśla znaczenie ciągłego doskonalenia oraz odpowiedzialności pracowników, co jest bezpośrednio związane z zasadą ograniczonego zaufania.

Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

Kary umowne, grzywny oraz odszkodowania uważane są za

A. straty nadzwyczajne

B. pozostałe koszty operacyjne

C. koszty finansowe

D. koszty uzyskania przychodów

Zapłacone kary umowne, grzywny i odszkodowania są klasyfikowane jako pozostałe koszty operacyjne, ponieważ są to wydatki, które nie są bezpośrednio związane z działalnością operacyjną przedsiębiorstwa, ale mimo to muszą zostać poniesione w trakcie prowadzenia biznesu. W praktyce oznacza to, że chociaż te wydatki nie przyczyniają się bezpośrednio do generowania przychodów, są nieuniknione w kontekście zarządzania ryzykiem i przestrzegania regulacji prawnych. Przykładem może być sytuacja, w której firma budowlana ponosi karę umowną z powodu opóźnienia w realizacji projektu, co w rezultacie wpływa na jej wyniki finansowe, ale nie jest traktowane jako koszt produkcji. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR), kary umowne należy ujmować w rachunku zysków i strat w kategorii pozostałych kosztów operacyjnych, co zapewnia przejrzystość finansową i zgodność z dobrymi praktykami w zakresie sprawozdawczości finansowej.

Pytanie 15

Według zasad "złotej reguły bilansowej"

A. aktywa obrotowe powinny być w całości finansowane kapitałami obcymi

B. aktywa obrotowe powinny być w całości finansowane kapitałami własnymi

C. aktywa trwałe powinny być w całości finansowane kapitałami obcymi

D. aktywa trwałe powinny być w całości finansowane kapitałami własnymi

Aktywa trwałe, takie jak nieruchomości, maszyny i różne urządzenia, powinny być finansowane z kapitałów własnych. To daje stabilność finansową firmie, co jest super ważne. Złota zasada mówi, że długoterminowe aktywa powinny być sfinansowane długoterminowym kapitałem. Kapitały własne są fajne, bo nie trzeba ich spłacać, co jest kluczowe, jeśli myślimy o przyszłości firmy. Dla przykładu, wyobraź sobie firmę, która inwestuje w nową linię produkcyjną. Kiedy używa swoich własnych pieniędzy, to omija ryzyko związane z długami, co ma sens, zwłaszcza gdy rynki są nieprzewidywalne. Dobre praktyki sugerują, że firmy powinny dążyć do równowagi finansowej, bo to może im pomóc przetrwać trudniejsze czasy. Dodatkowo, wykorzystując kapitały własne do finansowania aktywów trwałych, firma zyskuje w oczach inwestorów i kredytodawców, co jest korzystne na dłuższą metę.

Pytanie 16

Jaką kwotę uiści klient w sklepie, jeśli cena netto artykułu wynosi 25 zł po obniżce o 20%, a towar podlega standardowej stawce VAT?

A. 30,75 zł

B. 36,90 zł

C. 24,60 zł

D. 27,68 zł

Żeby dowiedzieć się, ile klient zapłaci za towar w sklepie, najpierw trzeba ogarnąć cenę netto po zniżce. Mamy 25 zł i obniżkę 20%. Liczymy, ile to zniżki: 20% z 25 zł to 5 zł. Odejmujemy to od 25 zł, więc mamy 20 zł. Potem przychodzi czas na VAT, który w Polsce wynosi 23% dla większości towarów. Obliczając VAT, robimy 23% z 20 zł, co daje 4,60 zł. Dodajemy ten VAT do naszej obniżonej ceny, co da nam 24,60 zł. Takie rozkminy dotyczące rabatów i podatków to mega ważna rzecz w handlu, bo pozwala lepiej dopasować ceny do klientów i trzymać się zasad prawa.

Pytanie 17

Do szczegółowego ujmowania zapisów w księdze głównej wykorzystuje się konta

A. ksiąg pomocniczych

B. pozabilansowe

C. niebilansowe

D. księgi głównej

Konto ksiąg pomocniczych jest kluczowym narzędziem w procesie uszczegółowienia zapisów na kontach księgi głównej. Księgi pomocnicze pozwalają na dokładniejszą analizę i kontrolę poszczególnych transakcji, co umożliwia lepsze zarządzanie finansami przedsiębiorstwa. Przykładem mogą być konta należności, które w księgach głównych są ogólną informacją o wszystkich należnościach, natomiast w księgach pomocniczych można szczegółowo śledzić, od kogo i za co są te należności. Takie podejście wspomaga nie tylko bieżące zarządzanie, ale także przygotowanie dokładniejszych raportów finansowych i analiz w celu podejmowania lepszych decyzji strategicznych. Zgodnie z ogólnymi standardami rachunkowości, stosowanie ksiąg pomocniczych jest rekomendowane jako najlepsza praktyka, gdyż umożliwia tworzenie szczegółowych zestawień, które są istotne dla audytów oraz analiz finansowych.

Pytanie 18

Analiza obrotów oraz sald na kontach syntetycznych nie umożliwi identyfikacji błędu, który polega na

A. zaksięgowaniu transakcji gospodarczej na tych samych stronach kont.

B. zaksięgowaniu transakcji gospodarczej wyłącznie na jednym koncie.

C. pominięciu zaksięgowania transakcji gospodarczej.

D. zaksięgowaniu na jednym koncie niewłaściwej kwoty transakcji gospodarczej.

Prawidłowa odpowiedź wskazuje, że zestawienie obrotów i sald kont syntetycznych nie pozwala na wykrycie pominięcia zaksięgowania operacji gospodarczej, co jest kluczowe w procesie księgowania. Zestawienie to jest narzędziem do weryfikacji poprawności zapisów na kontach, jednak nie jest w stanie zidentyfikować, gdy całkowita kwota obrotów i sald na kontach jest zgodna, ale brakuje jakiejś operacji. Na przykład, jeśli transakcja zakupu towarów w kwocie 1000 zł nie zostanie zaksięgowana, zestawienie obrotów może wskazywać na zgodność, podczas gdy rzeczywistość może być inna. Dlatego ważne jest, aby regularnie przeprowadzać szczegółowe kontrole księgowe, w tym porównania z dokumentami źródłowymi, aby upewnić się, że wszystkie operacje zostały uwzględnione. Dobre praktyki zalecają stosowanie systemów ERP, które automatyzują i kontrolują procesy księgowe, co minimalizuje ryzyko pominięcia operacji.

Pytanie 19

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 20

Operację gospodarczą o treści "WB - uregulowano zobowiązania z tytułu podatku dochodowego" od osób prawnych trzeba zaksięgować

A. Dt konta Rozrachunki z budżetami, Ct konta Kredyty bankowe

B. Ct konta Rozrachunki z budżetami, Dt konta Rachunek bieżący

C. Dt konta Rozrachunki z budżetami, Ct konta Rachunek bieżący

D. Ct konta Rozrachunki z budżetami, Dt konta Kredyty bankowe

Operacja gospodarcza dotycząca spłaty zobowiązań z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych wymaga odpowiedniego zaksięgowania na kontach księgowych. W tym przypadku, poprawna księgowość polega na zapisaniu zmniejszenia zobowiązań wobec budżetu, co realizujemy poprzez debetowanie konta Rozrachunki z budżetami. Oznacza to, że zobowiązania są spłacane, co jest zgodne z zasadą, że zmniejszenie zobowiązań księguje się po stronie debetowej. Warto zauważyć, że spłata zobowiązania pociąga za sobą również zmniejszenie środków na koncie bankowym, dlatego równocześnie dokonujemy kredytowania konta Rachunek bieżący, co odzwierciedla przepływ gotówki z konta firmy do budżetu. Tego rodzaju operacje są podstawą rzetelnego prowadzenia ksiąg rachunkowych i są zgodne z zasadami rachunkowości, które nakładają obowiązek prawidłowego ewidencjonowania wszystkich transakcji finansowych, aby zapewnić pełną przejrzystość finansową oraz zgodność z przepisami prawa podatkowego.

Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Rzeczywiste koszty produkcji wyrobów gotowych są rejestrowane na koncie

A. Koszt sprzedanych wyrobów gotowych

B. Koszty związane ze sprzedażą

C. Rozliczenie kosztów według rodzajów

D. Koszty działalności podstawowej

Koszty działalności podstawowej to konto, na którym ewidencjonuje się rzeczywisty koszt wytworzenia wyrobów gotowych. Na tym koncie rejestruje się koszty związane z procesem produkcji, takie jak materiały, wynagrodzenia pracowników produkcyjnych oraz inne koszty bezpośrednio związane z wytwarzaniem produktów. Zgodnie z zasadami rachunkowości, dla prawidłowego określenia kosztów wyrobów gotowych niezwykle istotne jest prawidłowe przypisanie tych kosztów do właściwych kont. W praktyce, informacje te są następnie wykorzystywane do analizy rentowności, podejmowania decyzji inwestycyjnych oraz planowania budżetu. Zgromadzone dane na koncie kosztów działalności podstawowej mogą również pomóc w ocenie efektywności procesów produkcyjnych oraz identyfikacji obszarów wymagających optymalizacji. Właściwe zarządzanie tymi kosztami jest kluczowe dla konkurencyjności przedsiębiorstwa w dłuższej perspektywie.

Pytanie 23

W firmie, która specjalizuje się jedynie w produkcji kostki brukowej, przy obliczaniu kosztu jednostkowego wykorzystuje się metodę kalkulacji

A. podziałową współczynnikową

B. doliczeniową asortymentową

C. podziałową prostą

D. doliczeniową zleceniową

Kalkulacja podziałowa prosta to całkiem dobra metoda do ustalania kosztu jednostkowego w firmie, która zajmuje się produkcją jednego rodzaju wyrobu, na przykład kostki brukowej. Tutaj koszty przypisuje się bezpośrednio do jednostek produkcji na podstawie ogólnych wskaźników, co naprawdę ułatwia ustalenie kosztu jednostkowego. Wyobraź sobie, że firma produkuje 10 000 metrów kwadratowych kostki brukowej w danym czasie. Koszty stałe i zmienne zliczasz, a potem dzielisz przez liczbę wyprodukowanych jednostek — to daje ci koszt jednostkowy. Dzięki temu możesz nie tylko monitorować, jak efektywnie idzie produkcja, ale też lepiej podejmować decyzje o cenach i strategii marketingowej. Moim zdaniem, to najprostsza i najbardziej sensowna metoda dla firm, które skupiają się na jednym produkcie, co jest potwierdzone w standardach rachunkowości zarządczej.

Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

Jeśli w tym roku jednostka gospodarcza osiągnęła rentowność sprzedaży wynoszącą 10%, to oznacza, że

A. z 10 złotych przychodów ze sprzedaży towarów uzyskała zysk ze sprzedaży na poziomie 10 groszy

B. ze 100 złotych przychodów ze sprzedaży towarów uzyskała zysk ze sprzedaży na poziomie 10 złotych

C. z 1 000 złotych przychodów ze sprzedaży towarów uzyskała zysk ze sprzedaży na poziomie 1 złotówki

D. z 1 złotówki przychodów ze sprzedaży towarów uzyskała zysk ze sprzedaży na poziomie 1 grosza

Analiza rentowności sprzedaży wymaga zrozumienia, jak wskaźnik ten funkcjonuje w praktyce. Odpowiedzi sugerujące, że z 1 złotówki przychodów firma uzyskuje 1 grosz zysku, bądź z 10 złotych 10 groszy, błędnie interpretują pojęcie rentowności. Te odpowiedzi zakładają liniowy związek, który nie oddaje rzeczywistej dynamiki przychodów i zysków w skali większej niż 1 złoty, co prowadzi do poważnych nieporozumień w analizie finansowej. Rentowność na poziomie 10% oznacza, że na każde 100 zł przychodu przypada 10 zł zysku. Stąd też, dla poprawnego zrozumienia, ważne jest, aby pamiętać, że zyski są proporcjonalne do wielkości przychodów, a nie ustalone w jednostkowych kwotach. Ponadto, stwierdzenie, że z 1 000 zł przychodu uzyskuje się 1 zł zysku, jest również nieprawidłowe, ponieważ sugeruje, że rentowność jest znacznie niższa, co może prowadzić do błędnych wniosków o efektywności operacyjnej firmy. Tak więc, istotne jest, aby koncentrować się na szerszym kontekście finansowym, gdzie wskaźniki rentowności są używane do analizy trendów i porównywania z branżowymi standardami, co pozwala na bardziej kompleksowe zrozumienie wydajności przedsiębiorstwa.

Pytanie 26

W bilansie bierne rozliczenia kosztów międzyokresowych wskazywane są w kategorii

A. Aktywa obrotowe

B. Aktywa trwałe

C. Kapitał (fundusz) własny

D. Zobowiązania i rezerwy na zobowiązania

Bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów są prezentowane w bilansie w pozycji 'Zobowiązania i rezerwy na zobowiązania', ponieważ dotyczą kosztów, które zostały poniesione, ale nie zostały jeszcze zapłacone. W kontekście rachunkowości, bierne rozliczenia międzyokresowe są to zobowiązania, które powstają na skutek odroczenia płatności za usługi lub towary, które zostały już otrzymane. Przykładem może być sytuacja, gdy przedsiębiorstwo korzysta z usług księgowych na początku grudnia, ale płatność następuje dopiero w styczniu następnego roku. W takiej sytuacji, koszt usługi powinien zostać ujęty w grudniowym bilansie jako zobowiązanie, gdyż wpływa na wynik finansowy za dany okres. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR), należy dbać o prawidłowe rozliczenie wszystkich kosztów w odpowiednich okresach, co ma na celu prezentację rzeczywistej sytuacji finansowej przedsiębiorstwa. W praktyce, poprawne klasyfikowanie biernych rozliczeń międzyokresowych pozwala na lepsze zarządzanie płynnością finansową oraz dostarcza rzetelnych informacji dla interesariuszy.

Pytanie 27

Spłata zobowiązania bankowego z funduszy zgromadzonych na koncie bankowym jest transakcją finansową?

A. operacją aktywno-pasywną zwiększającą

B. operacją aktywną

C. operacją pasywną

D. operacją aktywno-pasywną zmniejszającą

Spłata kredytu bankowego ze środków na rachunku bankowym jest operacją gospodarczą, która ma charakter aktywno-pasywny zmniejszający. W tej operacji następuje zmniejszenie zarówno aktywów, jak i pasywów. Środki na rachunku bankowym, które są wykorzystywane do spłaty kredytu, oznaczają redukcję aktywów. Z drugiej strony, spłata kredytu prowadzi do zmniejszenia zobowiązań finansowych, co przekłada się na redukcję pasywów. Przykład takiej operacji można zobaczyć w codziennych finansach, gdzie osoba spłacająca ratę kredytu hipotecznego przy użyciu zgromadzonych oszczędności na koncie bankowym zmniejsza zarówno swoje aktywa (stan konta), jak i pasywa (kwotę kredytu do spłaty). Zrozumienie tego mechanizmu jest kluczowe dla efektywnego zarządzania finansami osobistymi oraz przedsiębiorstwami, co jest zgodne z zasadami rachunkowości i standardami sprawozdawczości finansowej.

Pytanie 28

Rodzaj spółki osobowej, która została założona przez wspólników w celu realizacji wolnego zawodu, prowadzącej działalność gospodarczą pod własną nazwą, to spółka

A. partnerska

B. cywilna

C. jawna

D. komandytowa

Spółka partnerska jest specyficznym rodzajem spółki osobowej, która została stworzona z myślą o osobach wykonujących wolne zawody, takich jak lekarze, prawnicy, architekci czy księgowi. Główną cechą charakterystyczną spółki partnerskiej jest to, że podejmuje działania na rzecz wspólników, którzy odpowiadają za zobowiązania spółki tylko w zakresie wniesionych wkładów, co odróżnia ją od spółek osobowych takich jak spółka jawna. Przykładem zastosowania spółki partnerskiej może być grupa prawników, którzy wspólnie prowadzą kancelarię, ale każdy z nich zachowuje odpowiedzialność za swoje działania zawodowe. W spółce partnerskiej można również zarejestrować nazwisko jednego lub więcej partnerów w nazwie firmy, co zwiększa jej rozpoznawalność. Standardy branżowe wskazują, że spółki partnerskie powinny przestrzegać zasad etyki zawodowej i regulacji prawnych dotyczących wykonywania wolnych zawodów, co wpływa na budowanie zaufania klientów oraz solidnej reputacji na rynku.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

Jeśli zysk z działalności operacyjnej w spółce akcyjnej wynosi 85 000 zł, a przychody finansowe osiągają 15 000 zł, to jaki będzie zysk netto?

A. 100 000 zł

B. 19 000 zł

C. 119 000 zł

D. 81 000 zł

Zrozumienie sposobu obliczania zysku netto jest kluczowe dla analizy finansowej przedsiębiorstw, jednak często zawodzi nas intuicja lub niepełna wiedza na temat składników, które należy uwzględnić. W przypadku błędnych odpowiedzi, kluczowe jest zrozumienie, dlaczego zyski z działalności operacyjnej i przychody finansowe nie są jedynymi elementami, które wpływają na zysk netto. Na przykład, odpowiedzi wskazujące na 19 000 zł lub 119 000 zł pokazują nieprawidłowe podejście do obliczeń. W przypadku pierwszej z tych odpowiedzi, może wynikać to z błędnego założenia, że zysk netto to różnica między przychodami a wydatkami, co jest uproszczeniem. Druga odpowiedź z kolei sugeruje, że zysk netto to po prostu suma zysku z działalności operacyjnej i przychodów finansowych, bez uwzględnienia podatków, co jest również błędne. Zysk netto nie jest łatwy do określenia, ponieważ wymaga dokładnego uwzględnienia wszystkich obciążeń, w tym podatków dochodowych. Typowe błędy myślowe związane z tym zagadnieniem obejmują nadmierne uproszczenie procesu obliczeń oraz ignorowanie konieczności uwzględnienia kosztów, które mogą znacząco wpłynąć na ostateczny wynik. Warto stosować solidne praktyki księgowe, takie jak dokładne prowadzenie ksiąg rachunkowych, które pomogą uniknąć takich nieporozumień w przyszłości.

Pytanie 31

Jakie jest saldo na działalności gospodarczej, gdy wynik na sprzedaży wynosi 25 000 zł, koszty finansowe to 5 000 zł, a zyski nadzwyczajne osiągają 2 000 zł?

A. 22 000 zł

B. 27 000 zł

C. 20 000 zł

D. 32 000 zł

Wynik na działalności gospodarczej to wskaźnik, który odzwierciedla ogólną kondycję finansową przedsiębiorstwa. Istotnym błędem w analizie jest pominięcie właściwych zasad obliczania tego wskaźnika, co może prowadzić do wyciągania mylnych wniosków. Na przykład, jeśli ktoś obliczałby wyniki na podstawie jedynie sumy wyników na sprzedaży i zysków nadzwyczajnych, ignorując koszty finansowe, otrzymałby 27 000 zł (25 000 zł + 2 000 zł), co jest rażącym błędem logiki finansowej. Koszty finansowe są kluczowym składnikiem, a ich pominięcie prowadzi do zawyżenia wyniku. Typowym błędem jest również źle zrozumiane pojęcie zysków nadzwyczajnych, które nie powinny być traktowane jako stały element przychodów, a jedynie jako jednorazowe korzyści, które nie wpływają systematycznie na działalność przedsiębiorstwa. W kontekście zarządzania finansami, ważne jest, aby przy ocenie wyników finansowych uwzględniać wszystkie składniki, ponieważ każdy z nich ma wpływ na ostateczny wynik. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla podejmowania racjonalnych decyzji finansowych i zapewnienia zdrowia finansowego firmy. Dlatego tak istotne jest, aby nie tylko znać wartości liczbowych, ale także umieć je właściwie interpretować w kontekście najnowszych standardów rachunkowości i dobrych praktyk w zarządzaniu finansami.

Pytanie 32

Dyspozycja wydana przez wierzyciela do banku w celu obciążenia konta dłużnika określoną sumą oraz zaliczenia tej sumy na rachunek wierzyciela to

A. czek rozrachunkowy

B. czek gotówkowy

C. polecenie zapłaty

D. polecenie przelewu

Czek rozrachunkowy oraz czek gotówkowy to instrumenty płatnicze, które różnią się znacznie od polecenia zapłaty. Czek rozrachunkowy jest dokumentem, który uprawnia osobę, która go posiada, do pobrania określonej kwoty pieniędzy z rachunku bankowego osoby wystawiającej czek. Czek gotówkowy z kolei to rodzaj czeku, który można zrealizować bezpośrednio w oddziale banku. Oba te instrumenty wymagają aktywnego działania od strony dłużnika oraz wiążą się z większym ryzykiem, jak np. niewypłacalność wystawcy czeku. To sprawia, że korzystanie z czeków w obrocie gospodarczym staje się coraz mniej popularne. Polecenie przelewu, z drugiej strony, to dyspozycja, która pozwala dłużnikowi na samodzielne zlecenie bankowi przelania środków na rachunek wierzyciela. W przeciwieństwie do polecenia zapłaty, gdzie obciążenie rachunku dłużnika inicjuje wierzyciel, w przypadku polecenia przelewu to dłużnik ma pełną kontrolę nad transakcją. Tego rodzaju różnice są kluczowe w praktyce biznesowej, ponieważ mogą wpływać na czas realizacji płatności oraz na odpowiedzialność za ewentualne opóźnienia. Zrozumienie tych zasad jest istotne dla prawidłowego zarządzania finansami w firmie oraz dla budowania zdrowych relacji z kontrahentami.

Pytanie 33

Jakie jest wtórne potwierdzenie księgowe?

A. asygnata KP - Kasa przyjmie

B. faktura dotycząca nabywanego towaru

C. Pz - Przyjęcie zewnętrzne

D. rozdzielnik wykorzystania materiałów

Rozdzielnik zużycia materiałów jest rzeczywiście dowodem księgowym wtórnym, który jest używany do rejestrowania i potwierdzania użycia materiałów w danym okresie. Dokument ten nie tylko ścisłe odzwierciedla stan zużycia, ale również służy jako podstawowy element do dalszej analizy kosztów produkcji, co jest niezbędne w zarządzaniu finansami przedsiębiorstwa. W praktyce, rozdzielnik zużycia materiałów może być wykorzystywany do monitorowania efektywności wykorzystania surowców, co pozwala na optymalizację procesów produkcyjnych. Zgodnie z obowiązującymi standardami rachunkowości, dokumentacja związana z wykorzystaniem materiałów powinna być starannie prowadzona, aby zapewnić zgodność z przepisami oraz umożliwić prawidłowe rozliczenia finansowe. Dobrą praktyką w przedsiębiorstwach jest regularne analizowanie rozdzielników zużycia w celu identyfikacji nieefektywności oraz optymalizacji kosztów.

Pytanie 34

Formalna kontrola dowodu księgowego obejmuje między innymi weryfikację, czy

A. dokument zawiera daty, pieczęcie i podpisy upoważnionych osób w odpowiednich miejscach

B. operacja gospodarcza, potwierdzona dokumentem, była zgodna z faktami

C. dokument nie zawiera błędów arytmetycznych w obliczeniach

D. operacja gospodarcza, potwierdzona dokumentem, miała charakter celowy

Sprawdzanie formalne dowodu księgowego to naprawdę ważny krok w dbaniu o poprawność finansów. Twoja odpowiedź, że dokument ma daty, pieczęcie i podpisy tam, gdzie trzeba, jest całkiem słuszna. Te elementy są niezbędne, żeby potwierdzić, że dokument jest legalny i ważny. Na przykład, jeśli brakuje daty, może być trudno powiedzieć, kiedy właściwie zrealizowano transakcję, a brak podpisów rodzi wątpliwości co do tego, kto zatwierdził tę operację. W rachunkowości każdy dowód księgowy musi być dokładnie wypełniony, a jego forma musi spełniać wymogi prawne. Dodatkowo, firma powinna mieć zorganizowany system obiegu dokumentów, który uwzględnia zasady archiwizacji i przechowywania dowodów. To ważne, bo przyda się to w przyszłych kontrolach czy audytach. Przestrzeganie tych zasad pomaga w utrzymaniu przejrzystości i wiarygodności dokumentacji.

Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 36

W firmie zajmującej się produkcją wskaźnik rentowności netto aktywów wyniósł 28%, co sugeruje, że

A. firma uzyskała 28 groszy zysku netto z 1 złotówki przychodów ze sprzedaży

B. firma uzyskała 28 groszy zysku netto ze sprzedaży produktów gotowych

C. firma osiągnęła 28 groszy zysku netto z 1 złotówki zaangażowanej w działalność aktywów

D. firma osiągnęła 28 groszy zysku netto z zainwestowanych aktywów netto

Wskazówki dotyczące wskaźnika rentowności netto aktywów zawierają wiele nieporozumień. Po pierwsze, mówiąc, że firma osiąga 28 groszy zysku netto ze sprzedaży, pomijamy coś ważnego – relację między zyskiem a aktywami. Ten wskaźnik dotyczy efektywności wykorzystania aktywów, a nie tylko sprzedaży. Zysk netto z aktywów nie znaczy, że te 28 groszy pochodzi bezpośrednio z przychodów. Jest różnica między zyskiem netto a przychodami ze sprzedaży, co może wprowadzać w błąd. Ponadto, stwierdzenie, że 28 groszy zysku netto to coś, co odnosi się do 1 złotówki przychodów, jest mylące. Rentowność netto aktywów nie ma nic wspólnego z całkowitymi przychodami, lecz z tym, jak efektywnie inwestujemy w aktywa. W analizach rentowności musimy zawsze brać pod uwagę zarówno zyski netto, jak i aktywa, żeby mieć pełny obraz sytuacji finansowej firmy. Kiepskie rozumienie tych wskaźników może niestety prowadzić do złych decyzji w inwestycjach i zarządzaniu, co niekorzystnie odbija się na długoterminowej rentowności firmy.

Pytanie 37

Osoba pracująca w księgowości, wychodząc w celach służbowych z miejsca pracy w celu realizacji przelewów bankowych,

A. może opuścić zakład pracy nie informując nikogo

B. powinien powiadomić kierownika działu oraz dokonać odpowiedniej adnotacji w rejestrze wyjść służbowych

C. może opuścić zakład pracy jedynie po dokonaniu wpisu w rejestrze wyjść i wejść

D. powinien poinformować o swoim wyjściu służbowym dowolnego pracownika

Odpowiedź wskazująca na konieczność powiadomienia kierownika działu oraz dokonania adnotacji w rejestrze wyjść służbowych jest prawidłowa i zgodna z obowiązującymi procedurami w wielu organizacjach. Pracownicy zajmujący się księgowością, a także wszelkimi innymi działami, mają obowiązek informowania przełożonych o swoich działaniach, które mogą wpływać na funkcjonowanie firmy. Powiadomienie kierownika pozwala na bieżące monitorowanie pracy zespołu oraz zapewnia, że wszystkie obowiązki są realizowane na czas. Dodatkowo, dokonanie adnotacji w rejestrze wyjść jest kluczowe dla zachowania porządku w dokumentacji i umożliwia kontrolę obecności pracowników. Takie praktyki są zgodne z zasadami zarządzania zasobami ludzkimi oraz dobrymi praktykami w zakresie organizacji pracy. W sytuacjach audytowych, posiadanie szczegółowych zapisów o wyjściach pracowników może być niezbędne do potwierdzenia zgodności z regulacjami wewnętrznymi oraz zewnętrznymi, co chroni firmę przed ewentualnymi sankcjami. Warto pamiętać, że przestrzeganie tych zasad nie tylko wspiera efektywność operacyjną, ale także wzmacnia kulturę organizacyjną opartą na przejrzystości i odpowiedzialności.

Pytanie 38

Operacja gospodarcza "WB - wykup weksla własnego" klasyfikuje się jako

A. pasywna

B. aktywna

C. aktywno-pasywna zwiększająca

D. aktywno-pasywna zmniejszająca

Operacja gospodarcza "WB - wykup weksla własnego" jest klasyfikowana jako operacja aktywno-pasywna zmniejszająca, ponieważ dotyczy redukcji zobowiązań jednostki. Weksel własny jest dokumentem, który potwierdza zobowiązanie do zapłaty określonej kwoty. W momencie wykupu, przedsiębiorstwo spłaca swoje zobowiązanie, co prowadzi do zmniejszenia zarówno aktywów, jak i pasywów w bilansie. Przykładowo, jeśli firma posiada weksel na kwotę 10 000 zł, to jego wykup skutkuje zmniejszeniem gotówki (aktywa) oraz zobowiązań (pasywa) o tę samą kwotę. Takie działania są zgodne z zasadami rachunkowości, które nakładają obowiązek prawidłowego ujmowania aktywów i pasywów. Dobrą praktyką jest regularne monitorowanie wykupów weksli, aby zapewnić płynność finansową firmy oraz utrzymanie odpowiedniego poziomu zobowiązań, co może mieć kluczowe znaczenie dla stabilności finansowej przedsiębiorstwa.

Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Na dzień 31.12.2020 r. w bilansie zamknięcia przedsiębiorstwo wykazało wartość materiałów wynoszącą 55 000,00 zł. Taka sama wartość materiałów została przedstawiona w bilansie otwarcia na dzień 01.01.2021 r. W firmie zastosowano zasadę

A. ciągłości

B. istotności

C. periodyzacji

D. ostrożnej wyceny

Zastosowanie zasady ciągłości w rachunkowości oznacza, że przedsiębiorstwo zakłada, iż jego działalność będzie kontynuowana w dającej się przewidzieć przyszłości, co ma kluczowe znaczenie dla sposobu prezentacji aktywów i pasywów w bilansie. W przedstawionym przypadku, wartość materiałów wykazana w bilansie zamknięcia oraz otwarcia jest identyczna, co świadczy o tym, że przedsiębiorstwo stosuje tę zasadę. Zasada ciągłości zapewnia spójność w prezentacji sprawozdań finansowych, umożliwiając porównywalność danych z różnych okresów. Przykładowo, w praktyce, jeśli przedsiębiorstwo planuje rozwój i dalszą działalność, nie dokonuje odpisów na materiały, które mogą być użyte w przyszłości, co jest zgodne z tą zasadą. Warto również zauważyć, że zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), zasada ta jest fundamentalna dla rzetelności i wiarygodności sprawozdań finansowych, co z kolei wpływa na decyzje inwestorów oraz innych interesariuszy.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej