Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 31 marca 2025 08:36
Data zakończenia: 31 marca 2025 08:48

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Podczas robienia czarno-białych fotografii górskiego krajobrazu, aby osiągnąć efekt podkreślenia chmur, przyciemnienia nieba i uzyskania burzowego klimatu, należy wykorzystać filtr

A. szary

B. czerwony

C. niebieski

D. zielony

Użycie filtru czerwonego w czarno-białych zdjęciach krajobrazów górskich ma kluczowe znaczenie dla uzyskania głębi oraz dramatyzmu w obrazie. Filtr czerwony blokuje niebieskie światło, co prowadzi do znacznego przyciemnienia nieba, a jednocześnie uwydatnia białe chmury, które stają się bardziej kontrastowe i wyraziste. Tego rodzaju technika jest szeroko stosowana w fotografii krajobrazowej, szczególnie gdy celem jest uchwycenie burzowego nastroju. Przykładowo, w sytuacjach, gdy fotografujemy górskie szczyty z dramatycznym niebem, czerwony filtr pozwala na uzyskanie efektu, który wydobywa szczegóły chmur, sprawiając, że zdjęcie zyskuje na emocjonalnej głębi. Warto również zauważyć, że stosując filtr czerwony, możemy wzbogacić naszą kompozycję o ciekawe zestawienia tonalne, co jest zgodne z zasadami kompozycji w fotografii. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują testowanie różnych ustawień ekspozycji w połączeniu z filtrem, aby uzyskać pożądany efekt wizualny.

Pytanie 2

Aby osiągnąć wyraźny pierwszy plan oraz rozmyte tło w fotografii, jakie ustawienie przysłony należy zastosować?

A. f/2

B. f/11

C. f/8

D. f/22

Ustawienie przysłony na f/2 pozwala na uzyskanie płytkiej głębi ostrości, co oznacza, że pierwszy plan będzie ostry, a tło będzie rozmyte. Taka wartość przysłony powoduje, że obiektyw zbiera więcej światła, co nie tylko ułatwia fotografowanie w słabszych warunkach oświetleniowych, ale również umożliwia artystyczne efekty. W praktyce, korzystając z f/2, można skupić uwagę widza na głównym obiekcie zdjęcia, co jest szczególnie przydatne w portrecie, gdzie twarz modela pozostaje wyraźna, a tło tworzy miękki bokeh. Dobrą praktyką jest eksperymentowanie z różnymi wartościami przysłony, aby zobaczyć, jak zmienia się wygląd zdjęcia. Używając obiektywów stałoogniskowych, które często oferują szerokie otwarcia przysłony, można uzyskać niezwykle ciekawe efekty wizualne.

Pytanie 3

Planowanie zdjęć krajobrazowych na barwnym materiale przy użyciu obiektywu ultraszerokokątnego wymaga wziąć pod uwagę filtr do przyciemnienia nieba

A. polaryzacyjny

B. połówkowy czerwony

C. połówkowy pomarańczowy

D. połówkowy szary

Filtr połówkowy szary jest kluczowym narzędziem w fotografii krajobrazowej, szczególnie gdy chcemy uzyskać zrównoważoną ekspozycję między jasnym niebem a ciemniejszym horyzontem. Działa on poprzez stopniowe przyciemnienie górnej części kadru, co pozwala na zredukowanie nadmiaru światła pochodzącego z nieba. Stosując ten filtr, fotograf może uzyskać lepszą równowagę tonalną, co przekłada się na bardziej efektowne zdjęcia, w których niebo nie jest prześwietlone, a szczegóły krajobrazu są odpowiednio uwydatnione. Praktycznym zastosowaniem tego filtra jest jego użycie podczas fotografowania o wschodzie lub zachodzie słońca, kiedy to niebo jest szczególnie jasne w porównaniu do ciemniejszych elementów krajobrazu. Dobrą praktyką jest także przeprowadzanie testów z różnymi ustawieniami filtra, aby znaleźć optymalne ustawienia dla konkretnego ujęcia, co może znacząco zwiększyć jakość uzyskanych zdjęć. Ponadto, stosowanie filtrów połówkowych jest zalecane w kontekście zachowania zakresu tonalnego w zdjęciach, co jest istotne w obróbce cyfrowej, gdyż pozwala na łatwiejsze dostosowanie kolorów i kontrastu.

Pytanie 4

Aby uzyskać na obrazie maksymalny kontrast kolorystyczny pomiędzy tłem a fotografowanym barwnym przedmiotem, do zdjęcia cytryny powinno się wykorzystać tło

A. czerwone

B. białe

C. zielone

D. niebieskie

Zastosowanie zielonego tła może prowadzić do problemów z kontrastem, ponieważ cytryna, mając intensywny żółty kolor, nie wyróżnia się wyraźnie na tle zielonym. Zielony i żółty znajdują się blisko siebie na kole barw, co powoduje, że obie barwy mogą zlewać się ze sobą, co skutkuje mniej wyrazistym obrazem. W fotografii, gdzie kontrast jest kluczowy, taki wybór tła nie spełnia podstawowych zasad dotyczących kolorów komplementarnych. Użycie czerwonego tła także nie jest optymalne, ponieważ czerwony i żółty, choć różne, mogą w pewnych warunkach wprowadzać pewną dozę harmonii, co również obniża kontrast. Ponadto, czerwony może dominować w kadrze, co prowadzi do rozpraszania uwagi od samego obiektu. Białe tło, choć neutralne, nie zapewnia odpowiedniego kontrastu w przypadku intensywnych kolorów takich jak żółty, co może prowadzić do braku głębi i tekstury w zdjęciach. W praktyce, wybór tła powinien być ściśle związany z teorią kolorów, a doboru należy dokonywać w oparciu o zasady kompozycji, aby uzyskać optymalne efekty wizualne. Przedstawione przykłady ilustrują typowe błędy w myśleniu o kontraście i doborze kolorów, które mogą znacząco wpłynąć na końcowy rezultat fotografii.

Pytanie 5

Aby zidentyfikować zanieczyszczenia na matrycy aparatu przed przeprowadzeniem jej czyszczenia, należy wykonać fotografię

A. przez filtr polaryzacyjny

B. czarnej kartki

C. jednolitej jasnej powierzchni

D. testu rozdzielczości

Wykonywanie zdjęcia jednolitej jasnej powierzchni jest najskuteczniejszą metodą lokalizacji zabrudzeń na matrycy aparatu fotograficznego. Jasny kolor powierzchni, na przykład biała kartka papieru lub jednolita niebieska ściana, umożliwia lepsze uwidocznienie wszelkich plam i zanieczyszczeń na matrycy. Dzięki wysokiemu kontrastowi między jasnym tłem a ewentualnymi zabrudzeniami, które mogą objawiać się jako ciemniejsze plamy lub smugi, łatwiej jest zidentyfikować problem. W praktyce, po zrobieniu zdjęcia w trybie manualnym, warto zastosować dużą wartość przysłony, co zwiększa głębię ostrości i pozwala na uzyskanie wyraźnego obrazu tła. Tego rodzaju zdjęcie stanowi punkt wyjścia do dalszych działań, takich jak czyszczenie matrycy. Zgodnie z zaleceniami producentów aparatów, regularne sprawdzanie stanu matrycy po każdym intensywnym użytkowaniu aparatu jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości zdjęć, zwłaszcza w trudnych warunkach oświetleniowych.

Pytanie 6

Światło oświetlające fotografowanego modela na wysokości twarzy, wpadające pod kątem około 45° do osi optycznej obiektywu, ma kierunek

A. boczno-boczny

B. dolno-boczny

C. przednio-boczny

D. górno-boczny

Odpowiedzi "dolno-boczny", "boczno-boczny" oraz "górno-boczny" są błędne, ponieważ nie oddają rzeczywistego kierunku, z którego pada światło w opisanej sytuacji. Dolno-boczny sugeruje, że światło pochodzi z dolnej części i z boku, co może prowadzić do niekorzystnych efektów, takich jak niewłaściwe modelowanie twarzy i nadmierne cienie, co jest szczególnie problematyczne w portretach. Boczno-boczny kąt oznacza, że światło pada tylko z boku, co może zniekształcić rysy twarzy i nie uwydatni ich w optymalny sposób. Z kolei górno-boczny kąt sugerowałby, że światło pada z góry i z boku, co również nie jest właściwe w kontekście fotografii portretowej, gdzie kluczowe jest, by światło podkreślało detale i zapewniało naturalny wygląd. Prawidłowe oświetlenie powinno być dostosowane do charakterystyki modela oraz celu fotografii, a odpowiednie kątowanie światła jest fundamentem efektywnej pracy fotografa. W praktyce, nie uwzględnienie tych zasad może prowadzić do zdjęć, które nie oddają zamierzonej estetyki i mogą wyglądać na amatorskie lub nieprofesjonalne.

Pytanie 7

Główne dane zawarte w każdym obiektywie to

A. stabilizacja obrazu oraz minimalna przysłona

B. ogniskowa i minimalna przysłona

C. liczba soczewek oraz typ autofokusa

D. liczba soczewek i stabilizacja obrazu

Podstawową informacją umieszczoną na każdym obiektywie fotograficznym jest ogniskowa oraz minimalna przysłona. Ogniskowa obiektywu, wyrażona w milimetrach, określa, jak daleko znajduje się punkt ogniskowy od soczewek obiektywu. Krótsza ogniskowa (np. 18 mm) oznacza szerszy kąt widzenia, idealny do fotografii krajobrazowej, natomiast dłuższa ogniskowa (np. 200 mm) pozwala na uzyskanie wąskiego kąta widzenia, co jest korzystne w fotografii portretowej czy przyrodniczej. Minimalna przysłona, z kolei, wskazuje na najszersze otwarcie przysłony, co wpływa na ilość światła wpadającego do aparatu oraz na głębię ostrości. Dobrze dobrana ogniskowa oraz przysłona są kluczowe w procesie tworzenia zdjęć o pożądanej estetyce. Standardy branżowe podkreślają znaczenie tych parametrów przy wyborze obiektywu, a ich zrozumienie jest podstawą umiejętności fotograficznych, które można rozwijać na przykład podczas warsztatów fotograficznych.

Pytanie 8

Jakiego środka należy użyć do oczyszczania przedniej soczewki obiektywu, aby zapobiec zarysowaniom powłoki przeciwodblaskowej?

A. Wilgotnej ściereczki

B. Irchy

C. Pędzelka

D. Sprężonego powietrza

Użycie sprężonego powietrza do czyszczenia powierzchni przedniej soczewki obiektywu jest zalecane, ponieważ pozwala na usunięcie drobnych cząstek kurzu i zanieczyszczeń bez kontaktu z delikatną powłoką soczewki. Metoda ta zmniejsza ryzyko zarysowania powłoki przeciwodblaskowej, która jest kluczowa dla zachowania jakości obrazu. Przy czyszczeniu obiektywów, zaleca się stosowanie sprężonego powietrza w dedykowanych pojemnikach z aplikatorami, które umożliwiają precyzyjne kierowanie strumienia powietrza. Warto pamiętać, aby unikać stosowania kompresorów, które mogą wprowadzać wilgoć do soczewki. Standardy branżowe, takie jak zalecenia od producentów sprzętu optycznego, podkreślają znaczenie stosowania odpowiednich metod czyszczenia, aby zapewnić długotrwałość urządzeń oraz ich optymalną funkcjonalność. Dobrą praktyką jest również regularne czyszczenie obiektywu w odpowiednich warunkach, co zapobiega osadzaniu się zanieczyszczeń, a tym samym minimalizuje potrzebę stosowania bardziej agresywnych metod czyszczących.

Pytanie 9

Na jaką temperaturę barwową powinno się ustawić balans bieli w cyfrowym aparacie fotograficznym podczas robienia zdjęć z użyciem lamp halogenowych?

A. 4000 ÷ 4400 K

B. 3200 ÷ 7500 K

C. 3200 ÷ 3500 K

D. 2000 ÷ 3000 K

Wybór temperatury barwowej spoza zakresu 3200 ÷ 3500 K do ustawienia balansu bieli podczas fotografowania z użyciem lamp halogenowych opiera się na nieporozumieniach dotyczących charakterystyki światła emitowanego przez te źródła. Odpowiedzi wskazujące na zakres 2000 ÷ 3000 K sugerują, że światło halogenowe ma chłodniejszy odcień, co jest sprzeczne z jego rzeczywistymi właściwościami. Lampy halogenowe emitują ciepłe, żółtawe światło, a ustawienie balansu bieli w tym zakresie prowadzi do znacznych zniekształceń kolorów, co jest niepożądane w fotografii. Podobnie, wybór zakresu 3200 ÷ 7500 K nie jest uzasadniony, ponieważ obejmuje zbyt szeroki zakres temperatur barwowych, co może skutkować trudnościami w osiągnięciu spójności kolorystycznej na zdjęciach. Odpowiedzi, które proponują 4000 ÷ 4400 K, również zignorują specyfikę światła halogenowego, co prowadzi do nienaturalnych odcieni, a tym samym do utraty jakości obrazu. Kluczowym błędem jest brak uwzględnienia praktycznych aspektów fotografowania w różnych warunkach oświetleniowych. Dobre praktyki wskazują na konieczność dostosowania balansu bieli do konkretnego źródła światła, aby uzyskać najdokładniejsze odwzorowanie kolorów, co jest fundamentalne w pracy każdej osoby zajmującej się fotografią.

Pytanie 10

Widoczny na zdjęciu sprzęt fotograficzny należy do grupy aparatów

A. typu lustrzanka.

B. wielkoformatowych.

C. średnioformatowych.

D. typu bezlusterkowiec.

Aparat fotograficzny wielkoformatowy, który widzimy na zdjęciu, stanowi doskonały przykład sprzętu, który pozwala na uzyskanie zdjęć o niezwykle wysokiej jakości. Jego charakterystyczna, duża budowa oraz obecność harmonijkowego bellow świadczą o możliwościach precyzyjnej manipulacji ostrością i perspektywą. Takie aparaty są często wykorzystywane w fotografii studyjnej, architektonicznej czy krajobrazowej, gdzie detale i jakość obrazu są kluczowe. Fotografia wielkoformatowa pozwala na uzyskanie szczegółowych odbitek o dużych rozmiarach, co jest szczególnie cenione w sztuce i dokumentacji architektonicznej. Warto również zauważyć, że aparaty te wymagają umiejętności i doświadczenia w zakresie kompozycji i technik fotograficznych, co czyni je bardziej wymagającym narzędziem w rękach fotografa. W kontekście standardów branżowych, wielkoformatowe aparaty fotograficzne często są stosowane w profesjonalnych studiach, a ich użycie wymaga znajomości zasad dotyczących głębi ostrości i perspektywy.

Pytanie 11

Na testowym zdjęciu zauważono, że zanieczyszczenia matrycy są widoczne w prawym górnym rogu obrazu. Podczas czyszczenia matrycy konieczne jest usunięcie zanieczyszczeń z tego rogu

A. lewego górnego

B. lewego dolnego

C. prawego dolnego

D. prawego górnego

Wybór innych lokalizacji do czyszczenia matrycy jest błędny, ponieważ nie uwzględnia precyzyjnego opisu miejsca, z którego należy usunąć zabrudzenia. Na przykład, wskazanie prawego dolnego rogu lub lewego dolnego rogu jako miejsc do czyszczenia nie rozwiązuje problemu, ponieważ nie odnosi się do rzeczywistej lokalizacji zabrudzenia. Zabrudzenia matrycy są specyficzne i ich usunięcie powinno następować bezpośrednio z miejsca, gdzie zostały zauważone. Często zdarza się, że osoby czyszczące matryce w niewłaściwy sposób zamiast zwrócić uwagę na dokładną lokalizację zabrudzeń, koncentrują się na ogólnym czyszczeniu całej powierzchni, co może prowadzić do niepożądanych efektów, takich jak dodatkowe zarysowania czy uszkodzenia. Ponadto, niektóre metody czyszczenia, takie jak używanie nieodpowiednich środków chemicznych, mogą zniszczyć powłokę matrycy, co z kolei wpływa na jakość zdjęć. Właściwe podejście do czyszczenia matrycy powinno zawsze bazować na dokładnej diagnozie lokalizacji zabrudzenia oraz zastosowaniu odpowiednich technik czyszczenia, które minimalizują ryzyko uszkodzeń. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla zachowania sprzętu w dobrym stanie i uzyskania najlepszych rezultatów fotograficznych.

Pytanie 12

Technikę oświetlenia konturowego przedmiotu fotografowanego osiąga się poprzez umiejscowienie głównego źródła światła

A. za obiektem, które świeci w kierunku tła

B. za obiektem, które świeci w kierunku obiektywu

C. przed obiektem, które świeci w kierunku obiektywu

D. przed obiektem, które świeci w kierunku tła

Technika oświetlenia konturowego, znana również jako oświetlenie konturowe, polega na umiejscowieniu źródła światła za fotografowanym obiektem, skierowanym w stronę obiektywu. Takie ustawienie światła umożliwia uzyskanie wyraźnych konturów oraz efektu trójwymiarowości, co jest szczególnie istotne w fotografii produktowej oraz portretowej. Użycie tej techniki pozwala na stworzenie dramatycznego kontrastu, gdyż światło przechodzące przez obiekt podkreśla jego krawędzie, a jednocześnie tło pozostaje w cieniu. Przykładem zastosowania oświetlenia konturowego może być fotografia biżuterii, gdzie refleksy świetlne na metalach i kamieniach szlachetnych są kluczowe dla uzyskania atrakcyjnego efektu wizualnego. Standardy branżowe zalecają również wykorzystanie różnych źródeł światła, takich jak lampy LED czy softboxy, by osiągnąć pożądany efekt. Dobrze zrealizowane oświetlenie konturowe znacząco podnosi jakość zdjęć i może być decydującym czynnikiem w procesie sprzedaży produktów.

Pytanie 13

Aby uzyskać srebrną kopię pozytywową w skali 4 : 1 w stosunku do negatywu, jakiego urządzenia należy użyć?

A. ploter

B. powiększalnik

C. kopiarka stykowa

D. drukarka

Zastosowanie plotera, drukarki lub kopiarki stykowej w kontekście uzyskiwania srebrowej kopii pozytywowej z negatywu w skali odwzorowania 4:1 jest błędnym podejściem. Ploter to urządzenie służące do rysowania lub drukowania na dużych arkuszach materiałów, ale nie jest przystosowane do odwzorowywania negatywów na podłożu fotograficznym w pożądanej jakości. Drukarka, chociaż może wydrukować obraz z pliku cyfrowego, nie jest odpowiednia dla uzyskania tradycyjnej srebrowej kopii, ponieważ nie wykorzystuje procesu chemicznego, który jest podstawą dla klasycznej fotografii. Kopiarka stykowa, z kolei, działa na zasadzie bezpośredniego kopiowania obrazu z jednego medium na drugie, co w przypadku wysokiej jakości reprodukcji z negatywów nie daje możliwości pełnej kontroli nad parametrami ekspozycji oraz optyki. Typowy błąd myślowy polega na zakładaniu, że każde urządzenie drukujące może pełnić funkcję powiększalnika. W rzeczywistości, każde z wymienionych urządzeń ma swoje specyficzne zastosowania, które nie pokrywają się z wymaganiami dla uzyskania wysokiej jakości srebrowej kopii pozytywowej.

Pytanie 14

Różnica między obrazem widzianym w celowniku a obrazem uzyskanym na fotografii nazywana jest

A. błąd otworowy

B. akomodacja

C. parabola

D. błąd paralaksy

Zwracając uwagę na błąd paralaksy, chodzi o to, jak inaczej widzimy położenie obiektów, gdy patrzymy na nie z różnych miejsc. To ma duże znaczenie, szczególnie przy celownikach optycznych i fotografii. Na przykład, kiedy fotografujemy coś przez celownik i nie ustawimy się w odpowiedniej odległości lub pod odpowiednim kątem, to co widzimy w celowniku może się różnić od tego, co zapiszemy na zdjęciu. Dobrze to widać, gdy mówimy o fotografii przyrodniczej, gdzie używa się teleobiektywów, które mogą wprowadzać właśnie ten błąd. Wiedza na temat tego zjawiska jest ważna nie tylko dla fotografów, ale i w takich dziedzinach jak inżynieria czy astronomia, gdzie precyzyjne pomiary są na wagę złota. Żeby tego uniknąć, warto korzystać z odpowiednich technik kalibracji i korzystać z sprzętu, który ma wbudowane mechanizmy poprawiające dokładność obrazu.

Pytanie 15

W programie Adobe Photoshop można skorygować błędy perspektywy wynikające z nachylenia aparatu przy użyciu filtra

A. korekcja obiektywu

B. eliminacja szumu

C. odkrywanie krawędzi

D. rozmycie w kierunku radialnym

Korekcja obiektywu w Photoshopie to naprawdę przydatne narzędzie. Umożliwia nam pozbycie się tych wszystkich dziwnych zniekształceń, które mogą się pojawić, zwłaszcza przy użyciu szerokokątnych obiektywów. Niekiedy obiekty przy krawędziach kadru wyglądają na zniekształcone lub nawet spłaszczone. Dzięki filtrze korekcji obiektywu możemy poprawić te geometryczne proporcje obrazu, co sprawia, że zdjęcia wyglądają znacznie bardziej naturalnie. Weźmy na przykład zdjęcia budynków – korekcja obiektywu pozwala na prostowanie linii pionowych i poziomych. To jest istotne, bo gdy robimy zdjęcia architektury, musimy dbać o realistyczną perspektywę. W praktyce często wykorzystuje się również różne techniki jak warstwowanie i maskowanie, żeby móc dokładnie kontrolować efekt końcowy. Moim zdaniem, warto również zwracać uwagę na to, żeby zdjęcie przed i po korekcji porównać, żeby mieć pewność, że wszystkie zniekształcenia zostały usunięte i obraz nadal wygląda autentycznie.

Pytanie 16

W jakim procesie chemicznym przetwarzania materiału fotograficznego następuje faza wywoływania czarno-białego?

A. E-6

B. RA-4

C. CN-16

D. C-41

Odpowiedź E-6 jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do procesu obróbki chemicznej materiałów fotograficznych czarno-białych. Proces E-6, będący stosunkowo skomplikowanym cyklem wywoływania, jest używany w przypadku filmów i materiałów do druku, które wymagają precyzyjnego wywołania w celu uzyskania pożądanych efektów tonalnych. Kluczowym etapem tego procesu jest wywoływanie, które umożliwia przejście od pozytywów do negatywów, a następnie ich dalsze przetwarzanie w celu uzyskania trwałych odbitek. W praktyce, techniki związane z procesem E-6 są często wykorzystywane w profesjonalnych laboratoriach fotograficznych oraz przez artystów zajmujących się fotografią analogową. Stosowanie odpowiednich chemikaliów w procesie E-6, takich jak wywoływacze, zatrzymacze i utrwalacze, odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu wysokiej jakości obrazu, co jest zgodne z normami branżowymi dotyczącymi obróbki filmów czarno-białych. Warto podkreślić, że dokładność i kontrola temperatury podczas obróbki w procesie E-6 mogą znacząco wpłynąć na ostateczny efekt wizualny zdjęcia.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

Jakiego rodzaju oświetlenie powinno być użyte, aby uwydatnić strukturę fotografowanego przedmiotu drewnianego?

A. Przednie

B. Górne

C. Tylnie

D. Górno-boczne

Odpowiedź górno-boczne jest prawidłowa, ponieważ takie oświetlenie pozwala na skuteczne podkreślenie faktury drewnianych przedmiotów. Umieszczając źródło światła pod kątem od góry i z boku, można uzyskać ciekawe cienie i kontrasty, które uwydatniają naturalne struktury drewna, takie jak słoje czy sęki. W praktyce, stosowanie górno-bocznego oświetlenia w fotografii produktowej pomaga w tworzeniu trójwymiarowego efektu, co przyciąga wzrok i zwiększa atrakcyjność przedmiotu. Używając tego typu oświetlenia, warto również zwrócić uwagę na rodzaj zastosowanego źródła światła. Światło miękkie, na przykład z użyciem softboxów, zapewni delikatniejsze przejścia i uniknie zbyt ostrych cieni, co może być korzystne w przypadku drewnianych przedmiotów. Dobrym praktycznym przykładem może być fotografowanie mebli drewnianych, gdzie górno-boczne oświetlenie zastosowane w połączeniu z odpowiednią kompozycją tła może znacząco wpłynąć na końcowy efekt zdjęcia.

Pytanie 19

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 20

Z jakiej odległości powinien ustawić się fotograf, aby oświetlić obiekt, korzystając z lampy błyskowej o LP=42, przy ustawieniu ISO 100 i przysłonie f/8?

A. Około 30 m

B. Około 1 m

C. Około 5 m

D. Około 15 m

Odpowiedź 'około 5 m' jest prawidłowa, ponieważ obliczenie odległości, z jakiej powinno być oświetlane fotografowane obiekt, opiera się na zastosowaniu zasady, że odległość do obiektu powinna odpowiadać wartości liczby przewodniej lampy błyskowej, liczby przesłony oraz ISO. W przypadku lampy o liczbie przewodniej LP=42, przy ISO 100 i przysłonie f/8, odległość można obliczyć przy pomocy wzoru: Odległość = LP / (f/stopień). Zatem, w tym wypadku odległość wynosi 42 / 8 = 5,25 m, co zaokrąglamy do około 5 m. W praktyce, prawidłowe ustawienie lampy w tej odległości zapewni odpowiednie naświetlenie obiektu, co jest kluczowe w fotografii portretowej czy produktowej. Użycie lampy błyskowej w tej odległości pozwala na uzyskanie naturalnych cieni oraz nieprzeciążenie ekspozycji, co jest szczególnie istotne w pracy z różnorodnymi materiałami i kolorami. Ponadto, zgodnie z dobrymi praktykami, warto zawsze stosować technikę testowania oświetlenia przed właściwą sesją, aby dostosować parametry do konkretnego scenariusza fotograficznego.

Pytanie 21

Pomiar intensywności światła wykonuje się za pomocą światłomierza ustawionego przed fotografowanym obiektem, skierowanym w stronę

A. tła

B. modela

C. aparatu

D. źródła światła

Błędne odpowiedzi na to pytanie często wynikają z nieporozumienia dotyczącego roli światłomierza i kierunku, w którym powinno się go umieszczać. Umieszczanie światłomierza skierowanego w stronę modela może prowadzić do nieprawidłowych pomiarów, ponieważ nie uwzględnia ono, jak światło wpływa na rejestrację przez aparat. Z kolei ukierunkowanie światłomierza na tło sprawia, że pomiar nie odzwierciedla rzeczywistych warunków oświetleniowych, które będą miały miejsce w kadrze. Taki sposób pomiaru może prowadzić do nienaturalnych efektów świetlnych na zdjęciach, a w rezultacie do niewłaściwej ekspozycji. Skierowanie światłomierza w stronę źródła światła również jest nieodpowiednie, ponieważ pomiar ten nie uwzględni, jak światło rzeczywiście oświetla fotografowany obiekt. Pomijanie kierunku do aparatu podczas pomiarów może skutkować błędnym oszacowaniem ilości światła, które dostaje się do sensora. Najlepszą praktyką w pomiarze światła jest uwzględnienie rzeczywistego ustawienia aparatu i obiektu, aby zapewnić, że pomiar odzwierciedla rzeczywiste warunki oświetleniowe, co jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości zdjęć. Są to elementarne błędy, które mogą zostać łatwo uniknięte poprzez stosowanie odpowiednich technik pomiarowych oraz zrozumienie zasad działania światłomierzy.

Pytanie 22

Aby otrzymać właściwy obraz przy użyciu techniki HDR, powinno się wykonać od 2 do 10 ujęć w formacie

A. RAW przy zastosowaniu bracketingu ostrości

B. JPEG przy zastosowaniu bracketingu ostrości

C. RAW przy zastosowaniu bracketingu ekspozycji

D. JPEG przy zastosowaniu bracketingu ekspozycji

Wybór formatu RAW oraz zastosowanie bracketingu ekspozycji jest kluczowe dla uzyskania prawidłowego obrazu techniką HDR (High Dynamic Range). Format RAW umożliwia rejestrowanie obrazu z maksymalną ilością informacji, co jest istotne przy późniejszej obróbce zdjęcia. W przypadku HDR, technika ta polega na uchwyceniu różnych ekspozycji tego samego ujęcia, co pozwala zbalansować jasne i ciemne partie obrazu. Bracketing ekspozycji polega na wykonaniu kilku zdjęć tego samego obiektu z różnymi ustawieniami ekspozycji. Przykładowo, można ustawić jedno zdjęcie na niską ekspozycję, aby uchwycić detale w jasnych obszarach, a inne na wysoką, by zarejestrować szczegóły w ciemniejszych częściach. Połączenie tych zdjęć w programie graficznym skutkuje szerokim zakresem dynamicznym, co jest celem HDR. Dodatkowo, korzystając z RAW, zachowujemy pełną jakość obrazu, co jest kluczowe dla dalszej edycji, takiej jak korekcja kolorów czy redukcja szumów. Techniki HDR są powszechnie stosowane w fotografii krajobrazowej, architektonicznej oraz w sytuacjach o dużym kontraście oświetleniowym.

Pytanie 23

Obrazek, który ma być umieszczony w galerii online, powinien być zapisany w rozdzielczości

A. 72 ppi

B. 36 ppi

C. 300 ppi

D. 150 ppi

Odpowiedź 72 ppi (pikseli na cal) jest poprawna, ponieważ jest to standardowa rozdzielczość stosowana w przypadku obrazów przeznaczonych do wyświetlania w internecie. Przy tej rozdzielczości obrazy mają odpowiednią jakość, ale ich rozmiar pliku jest na tyle mały, że ładowanie strony internetowej jest szybkie. W praktyce obrazy o rozdzielczości 72 ppi są dostosowane do ekranów komputerowych, które nie wymagają tak wysokiej gęstości pikseli jak drukowane materiały. Przykładowo, większość zdjęć zamieszczanych w galeriach internetowych, na portalach społecznościowych czy stronach blogowych jest przygotowywana w tej rozdzielczości, co zapewnia optymalny balans między jakością a czasem ładowania. Zgodnie z dobrą praktyką projektowania stron internetowych, dostosowanie rozdzielczości obrazów do ich przeznaczenia jest kluczowe dla zapewnienia pozytywnych doświadczeń użytkowników oraz wydajności witryny.

Pytanie 24

Aby uzyskać srebrzystą kopię pozytywową z czarno-białego negatywu w skali powiększenia 4:1, jakie urządzenie należy wykorzystać?

A. skaner płaski

B. naświetlarkę

C. kopiarkę stykową

D. powiększalnik

Naświetlarka, kopiarka stykowa i skaner płaski to urządzenia, które nie są odpowiednie do uzyskiwania srebrowych kopii pozytywowych z negatywów czarno-białych w skali 4:1. Naświetlarka, choć może być używana do tworzenia odbitek, nie oferuje możliwości regulacji powiększenia obrazu, co jest kluczowe w przypadku pracy z negatywami. Umożliwia ona jedynie naświetlenie papieru fotograficznego na podstawie wzoru, co ogranicza kontrolę nad jakością i szczegółowością odbitek. Kopiarka stykowa z kolei, mimo że dobrze sprawdza się przy reprodukcji obrazów w rzeczywistej wielkości, nie pozwala na osiągnięcie powiększenia, co jest istotne dla uzyskania detali w większej skali. Skaner płaski, choć przydatny w digitalizacji obrazów, nie jest przeznaczony do uzyskiwania tradycyjnych srebrowych kopii. Skanowanie obrazu wiąże się z przetwarzaniem cyfrowym, co nie jest tożsame z klasycznym procesem fotograficznym. Użytkownicy często mylą te urządzenia z powiększalnikami, myśląc, że mogą one zastąpić tradycyjne metody, podczas gdy każde z nich ma swoje specyficzne zastosowania, które nie obejmują procesu tworzenia powiększeń w technice srebrowej. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi narzędziami jest kluczowe w kontekście praktycznej fotografii i uzyskiwania wysokiej jakości odbitek.

Pytanie 25

Aby wykonać zdjęcie sylwetkowe w studiu, należy odpowiednio ustawić źródło światła

A. z boku obiektu, skierowanego na obiektyw

B. za obiektem, skierowanego na obiektyw

C. przed obiektem, skierowanego na obiektyw

D. przed obiektem, skierowanego na obiekt

Odpowiedź 'za obiektem, skierowanego na obiektyw' jest prawidłowa, ponieważ przy fotografii sylwetkowej kluczowe jest stworzenie efektu konturu, który podkreśli postać. Ustawienie źródła światła za obiektem pozwala na uzyskanie silnego kontrastu między tłem a sylwetką, co jest istotne dla wydobycia formy i kształtu modela. Tego rodzaju oświetlenie działa jako backlighting, co w praktyce może stworzyć efekt halo wokół postaci, nadając zdjęciu głębię i dramatyzm. Dobrym przykładem zastosowania tej techniki może być fotografia mody, gdzie często wykorzystuje się światło za modelką, aby wyeksponować jej sylwetkę na tle jasnego, jednolitego tła. Warto również zaznaczyć, że stosując technikę oświetlenia za obiektem, można eksperymentować z różnymi rodzajami źródeł światła, takimi jak lampy błyskowe, które mogą być użyte do uzyskania pożądanej intensywności i tonu światła, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii portretowej.

Pytanie 26

Jakie działania należy podjąć w celu konserwacji głowicy drukującej w drukarce atramentowej?

A. skorzystaniu z oprogramowania do zarządzania urządzeniami

B. użyciu chusteczek zwilżonych wodą

C. stworzeniu torów kalibracyjnych

D. wyczyszczeniu głowicy przy pomocy detergentu

Użycie oprogramowania do zarządzania urządzeniami w procesie konserwacji głowicy drukującej jest kluczowe, ponieważ takie oprogramowanie często zawiera funkcje automatycznego czyszczenia i konserwacji głowic. Dzięki tym funkcjom użytkownicy mogą łatwo czyścić głowicę drukującą z poziomu komputera, co jest bardziej efektywne niż manualne metody. Oprogramowanie to często jest dostarczane przez producentów drukarek i dostosowane do konkretnych modeli, co zapewnia optymalne rezultaty. Przykładowo, w wielu urządzeniach można ustawić harmonogram regularnego czyszczenia, co zapobiega zatykania się dysz atramentowych i zapewnia stałą jakość druku. Dobre praktyki wskazują, że regularne korzystanie z tych funkcji może znacząco wydłużyć żywotność głowicy drukującej oraz poprawić jakość wydruków. Warto również zaznaczyć, że w przypadku problemów z drukowaniem, oprogramowanie często dostarcza diagnostykę, która pozwala zidentyfikować przyczyny i podjąć odpowiednie kroki naprawcze, co czyni je nieocenionym narzędziem w zarządzaniu drukarką atramentową.

Pytanie 27

Jaką gradację papieru fotograficznego należy zastosować do kopiowania niedoświetlonego, mało kontrastowego negatywu czarno-białego?

A. Specjalną

B. Twardą

C. Normalną

D. Miękką

Wybór gradacji papieru fotograficznego jest kluczowym aspektem w procesie kopiowania negatywów, jednak niektóre odpowiedzi mogą prowadzić do nieprawidłowych wyników. Użycie miękkiej gradacji na przykład, może wydawać się kuszące, szczególnie dla początkujących fotografów, którzy chcą uzyskać delikatniejsze przejścia tonalne. Jednak miękka gradacja nie jest odpowiednia do kopiowania małokontrastowych negatywów, ponieważ nie generuje wystarczającego kontrastu, co może skutkować dalszym zatarciem detali. Podobnie, normalna gradacja, mimo że może wydawać się uniwersalnym rozwiązaniem, nie dostarcza wystarczającej mocy kontrastowej, aby sprostać wymaganiom negatywu, który już na etapie ekspozycji jest niedoświetlony. Istnieje także koncepcja specjalnej gradacji, która jest przeznaczona do specyficznych zastosowań, jednak nie jest to podejście, które można zastosować ogólnie. Pominięcie kluczowych właściwości twardej gradacji oraz specyfiki negatywu prowadzi do błędnych wniosków, które mogą negatywnie wpłynąć na jakość końcowego produktu. Ważne jest zrozumienie, że wybór gradacji powinien być ściśle uzależniony od charakterystyki materiału źródłowego oraz zamierzonych efektów, co jest podstawą profesjonalnych praktyk w dziedzinie fotografii.

Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 29

Jaki kierunek oświetlenia użyty w trakcie robienia portretu spowodował, że twarz modela na fotografii wydaje się spłaszczona?

A. Z boku

B. Z dołu

C. Z przodu

D. Z góry

Odpowiedź "z przodu" jest prawidłowa, ponieważ oświetlenie zastosowane w tej pozycji równomiernie oświetla twarz modela, co przyczynia się do spłaszczenia rysów. Taki efekt jest szczególnie widoczny w przypadku portretów, gdzie celem jest uzyskanie naturalnego wyglądu bez wyraźnych cieni. W praktyce, oświetlenie z przodu tworzy miękkie cienie wokół konturów twarzy, co sprawia, że rysy są mniej wyraźne, a twarz wydaje się bardziej harmonijna. W fotografii portretowej często stosuje się tę technikę w połączeniu z dyfuzorami lub softboxami, aby zmiękczyć światło i zminimalizować ostre cienie. Podczas sesji zdjęciowych, szczególnie w studio, oświetlenie z przodu jest standardowym podejściem, które zapewnia równowagę i estetykę portretu, zachowując jednocześnie detale skóry. Dodatkowo, warto pamiętać, że odpowiednia temperatura barwowa światła również wpływa na postrzeganie urody modela.

Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 31

W programie Adobe Photoshop malowanie po maskach przy pomocy kolorów czarnego i białego skutkuje następującymi efektami:

A. czarny zakrywa maskowaną warstwę

B. czarny zasłania warstwę, która znajduje się poniżej maskowanej warstwy

C. biały zasłania warstwę, która leży nad maskowaną warstwą

D. biały zasłania maskowaną warstwę

Wszystkie nieprawidłowe odpowiedzi opierają się na błędnym zrozumieniu działania masek w Adobe Photoshop. W przypadku stwierdzenia, że biały kolor zakrywa maskowaną warstwę, warto zauważyć, że biały kolor na masce nie zakrywa niczego. Wręcz przeciwnie, biały kolor pozwala na ujawnienie warstwy, która jest maskowana, co oznacza, że obszary pomalowane na biało stają się widoczne w finalnym obrazie. Wskazanie, że biały kolor zakrywa warstwę nad maskowaną warstwą, jest również błędne, ponieważ nie ma to miejsca w kontekście masek. Maski działają na zasadzie włączania lub wyłączania widoczności warstw, a nie na zasadzie zakrywania warstwy znajdującej się wyżej w hierarchii. Z kolei twierdzenie, że czarny kolor zakrywa maskowaną warstwę jest nieprecyzyjne, ponieważ czarny kolor nie zakrywa samej warstwy; on maskuje jej widoczność. To zrozumienie jest kluczowe dla efektywnej pracy z maskami, które są niezwykle potężnym narzędziem w Photoshopie. Kluczowe jest, aby zawsze pamiętać, jakie kolory są używane do malowania po maskach i jakie mają konsekwencje dla widoczności warstw w ostatecznym obrazie.

Pytanie 32

W trakcie kopiowania metodą subtraktywną barwnego negatywu na wzornik barwnego pozytywu uzyskano dominację purpurową. Aby zlikwidować tę dominację, konieczne jest użycie filtru

A. purpurowego o niższej gęstości optycznej

B. niebiesko-zielonego o wyższej gęstości optycznej

C. purpurowego o wyższej gęstości optycznej

D. żółtego o niższej gęstości optycznej

Wybór filtra purpurowego o mniejszej gęstości optycznej nie przyniesie oczekiwanych rezultatów, ponieważ jego zdolność do absorpcji światła będzie niewystarczająca. Filtry o niższej gęstości optycznej, choć mogą wprowadzać pewne zmiany w barwie, nie będą w stanie skutecznie zredukować intensywności dominującej purpury. W efekcie, barwa ta może pozostać nasycona lub nawet się nasilić, co jest sprzeczne z zamierzonym efektem. Zastosowanie filtra żółtego o mniejszej gęstości optycznej również nie jest odpowiednie, ponieważ mimo że żółty jest kolorem komplementarnym do purpury, jego niewystarczająca absorpcja nie zrównoważy dominacji purpurowej. Z kolei filtr purpurowy o większej gęstości optycznej, jako jedyny, jest w stanie skutecznie wchłonąć nadmiar purpury, co jest zgodne z zasadami modelu subtraktywnego, w którym kolory mieszają się poprzez absorpcję. Wreszcie, stosowanie niebiesko-zielonego filtra o większej gęstości optycznej w tym kontekście jest mylnym podejściem, ponieważ nie neutralizuje purpury efektywnie. Niebiesko-zielony nie jest kolorem komplementarnym do purpury, a jego użycie prowadzi do wprowadzenia dodatkowych zniekształceń kolorystycznych, co jest częstym błędem w praktyce fotograficznej i graficznej.

Pytanie 33

Wskaź typy aparatów, które nie mają opcji nagrywania wideo?

A. Wielkoformatowe

B. Wodoodporne kompaktowe

C. Bezlusterkowe

D. Kompaktowe

Aparaty wielkoformatowe to specjalistyczne urządzenia fotograficzne, które nie są zaprojektowane do nagrywania wideo. Ich głównym celem jest rejestracja obrazów o wysokiej rozdzielczości za pomocą dużych klisz filmowych lub matryc. Dzięki swojej konstrukcji, oferują one wyjątkową jakość obrazu i kontrolę nad głębią ostrości, co czyni je idealnym narzędziem dla profesjonalnych fotografów zajmujących się fotografią krajobrazową, architekturą czy portretami. W praktyce, fotografowie używają aparatów wielkoformatowych do tworzenia dzieł sztuki, które wymagają precyzyjnego odwzorowania detali. Warto zauważyć, że wiele nowoczesnych aparatów, takich jak bezlusterkowce czy kompakty, oferuje funkcje nagrywania wideo, dlatego wybór odpowiedniego typu aparatu zależy od zamierzonego zastosowania. W branży fotograficznej standardem jest, aby wybierać sprzęt zgodnie z wymaganiami projektu, a aparaty wielkoformatowe są synonimem jakości w statycznej fotografii.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

Ile odcieni można uzyskać, zapisując obrazek w 8-bitowej palecie kolorów?

A. 156

B. 256

C. 16

D. 18

Odpowiedź 256 jest prawidłowa, ponieważ 8-bitowa paleta barw oznacza, że każdy piksel obrazu może być reprezentowany przez 8 bitów informacji. To pozwala na uzyskanie 2^8 (czyli 256) różnych kombinacji kolorów. W kontekście użycia palety barw, każdy kolor jest reprezentowany przez unikalny indeks w tej palecie, co umożliwia oszczędność pamięci, ponieważ zamiast przechowywać pełne informacje o kolorze, zapisujemy jedynie jego indeks. Przykładem zastosowania 8-bitowej palety barw może być tworzenie grafiki komputerowej w programach takich jak Adobe Photoshop, gdzie użytkownicy mogą pracować z obrazami o ograniczonej liczbie kolorów, co jest szczególnie przydatne w przypadku gier retro lub projektów wymagających szybkiego renderowania. Dodatkowo, standardy takie jak GIF czy PNG (z limitowaną paletą) również korzystają z 8-bitowej głębi kolorów, co podkreśla powszechność tego podejścia w praktyce cyfrowej. Zrozumienie struktury 8-bitowej palety barw jest kluczowe w optymalizacji obrazów do użytku w sieci, gdzie czas ładowania jest istotnym czynnikiem.

Pytanie 36

Podaj temperaturę barwową światła słonecznego w godzinach południowych.

A. 5500 K

B. 3200 K

C. 2000 K

D. 2800 K

Temperatura barwowa źródeł światła słonecznego w południe wynosi około 5500 K, co oznacza, że światło to ma neutralną biel z lekkim odcieniem niebieskim. Jest to istotne w kontekście fotografii i projektowania, gdzie właściwe odwzorowanie kolorów jest kluczowe. Przy temperaturze 5500 K, światło dzienne jest postrzegane jako najbardziej naturalne, co jest podstawą dla kalibracji monitorów oraz aparatów fotograficznych. Użycie tego parametru pozwala uzyskać prawidłowe odwzorowanie kolorów w różnych aplikacjach graficznych oraz w druku. Standardy takie jak D65, które jest uznawane za standardowe źródło światła w wielu zastosowaniach, również opierają się na wartości zbliżonej do 5500 K. W praktyce, zrozumienie temperatury barwowej jest kluczowe dla artystów, projektantów i techników, którzy dążą do uzyskania spójnych efektów wizualnych w swoich pracach.

Pytanie 37

Aby uzyskać na fotografii efekt "zamrożenia ruchu" siatkarza podczas skoku, konieczne jest przede wszystkim ustawienie

A. krótkiego czasu otwarcia migawki

B. wysokiej wartości przysłony

C. długiego czasu otwarcia migawki

D. niskiej wartości przysłony

Krótki czas otwarcia migawki jest kluczowy do uzyskania efektu "zamrożenia ruchu", szczególnie w dynamicznych sportach jak siatkówka. Przy wyborze czasu migawki, który wynosi około 1/1000 sekundy lub krócej, można zarejestrować szybkie ruchy zawodników w akcji, minimalizując rozmycie spowodowane ich prędkością. Przykład praktyczny to fotografowanie skaczącego siatkarza – z wykorzystaniem krótkiego czasu ekspozycji uchwycisz moment wyskoku, co pozwoli na wyraźne przedstawienie detali, takich jak wyraz twarzy czy pozycja ciała. W standardowej praktyce fotograficznej, aby uzyskać ostre zdjęcia sportowe, fotografowie często stosują również technikę panningu, polegającą na śledzeniu obiektu w ruchu przy użyciu krótkiego czasu otwarcia migawki. Ponadto, istotne jest dostosowanie ISO i przysłony, aby uzyskać właściwą ekspozycję w warunkach o silnym świetle, co jest niezbędne do udanego uchwycenia akcji. Dobre praktyki nakazują także unikanie długich czasów otwarcia migawki, które zamiast zamrozić ruch, mogą spowodować rozmycie obrazu.

Pytanie 38

Podczas ręcznej obróbki filmu czarno-białego temperatura wywoływacza powinna wynosić 20°C. Jeśli temperatura jest wyższa, należy

A. dodać niewielką ilość utrwalacza do wywoływacza, kierując się zasadą: 1 łyżeczka utrwalacza na każdy stopień powyżej 20°C

B. wydłużyć czas wywoływania o 10% za każdy stopień Celsjusza powyżej 20°C

C. skrócić czas wywoływania o 10% na każdy stopień Celsjusza powyżej 20°C

D. zaniechać mieszania, aby spowolnić proces wywoływania

Odpowiedź, która mówi o skróceniu czasu wywoływania o 10% na każdy stopień Celsjusza powyżej 20°C, jest zgodna z podstawowymi zasadami chemii stosowanej w fotografii analogowej. Wysoka temperatura przyspiesza reakcje chemiczne, co oznacza, że wywoływacz działa intensywniej, gdy jego temperatura jest wyższa od zalecanej. Każdy stopień Celsjusza powyżej 20°C zwiększa tempo reakcji, co skutkuje nadmiernym wywołaniem filmu. Dlatego, aby uzyskać optymalne rezultaty, czas wywoływania powinien być odpowiednio skracany. W praktyce, jeśli wywołujesz film w temperaturze 22°C, to powinieneś skrócić czas wywoływania o 20% (2 stopnie Celsjusza powyżej 20°C). Dzięki temu unikniesz prześwietlenia negatywu, co jest kluczowe dla zachowania jakości obrazu. Warto również zaznaczyć, że standardowe wytyczne, takie jak te zawarte w instrukcjach producentów chemikaliów fotograficznych, potwierdzają tę zasadę, co czyni ją fundamentalną w procesie ręcznej obróbki filmów czarno-białych.

Pytanie 39

Ustalając warunki oświetlenia przy robieniu zdjęć użytkowych małego obiektu na wybitnie kontrastowym tle, powinno się zastosować pomiar światła

A. padającego przy fotografowanym obiekcie

B. odbitego przed obiektywem aparatu fotograficznego

C. padającego tuż przy lampach studyjnych

D. odbitego tuż przy fotografowanym obiekcie

Wybór pomiaru światła padającego przy fotografowanym obiekcie nie jest właściwy, ponieważ nie uwzględnia rzeczywistych efektów naświetlenia, które obiekt odbija. Pomiar światła padającego daje jedynie obraz intensywności światła, które pada na scenę, ale nie informuje nas o tym, jak to światło oddziałuje na obiekt. Może to prowadzić do sytuacji, w której obiekt będzie wydawał się zbyt jasny lub zbyt ciemny w gotowym zdjęciu. Z tego względu, stosowanie pomiaru światła odbitego, które lepiej odzwierciedla realne warunki ekspozycji, jest kluczowe. Odpowiedź dotycząca pomiaru odbitego przed obiektywem aparatu również jest błędna, ponieważ pomiar ten nie oddaje rzeczywistego wyglądu obiektu, a jedynie światło, które zostało przefiltrowane przez obiektyw, co może zniekształcić ostateczny obraz. Z kolei pomiar światła padającego tuż przy lampach studyjnych może prowadzić do znacznych różnic w naświetleniu, ponieważ nie uwzględnia wpływu światła na obiekt, który jest w trakcie fotografowania. Poprawne podejście do pomiaru światła w fotografii produktowej powinno koncentrować się na odbitym świetle z obiektów, co zapewnia najwierniejsze odwzorowanie ich kolorów i detali.

Pytanie 40

Trójpodział kadru w fotografii to podział

A. na plany ogólny, średni i zbliżony.

B. pozwalający na wyznaczenie mocnych elementów w obrazie.

C. zdjęcia na trzy części.

D. na plany pierwszy, drugi oraz trzeci.

Trójpodział kadru fotograficznego to zasada kompozycji, która polega na podzieleniu obrazu na dziewięć równych części, tworząc siatkę z dwóch poziomych i dwóch pionowych linii. Te linie oraz ich przecięcia są nazywane mocnymi punktami, a ich wykorzystanie w kadrze pozwala na bardziej zrównoważoną i interesującą kompozycję. Użycie trójpodziału nie tylko przyciąga wzrok widza do kluczowych elementów fotografii, ale również nadaje całości harmonijnego wyglądu. W praktyce fotograficznej, można na przykład umieścić główny obiekt w jednym z mocnych punktów, co sprawi, że zdjęcie będzie bardziej dynamiczne. Ta zasada jest często stosowana w różnych dziedzinach sztuki wizualnej i filmowej, gdzie kompozycja odgrywa kluczową rolę w odbiorze wizualnym. Dobrze skonstruowana kompozycja według trójpodziału pozwala na stworzenie zdjęć, które są nie tylko estetyczne, ale również przekazują zamierzony przekaz artystyczny.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej