Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 8 czerwca 2025 22:51
Data zakończenia: 8 czerwca 2025 23:10

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W systemie Windows pamięć wirtualna ma na celu

A. Zapisanie stron internetowych w trybie offline

B. Obsługę maszyny wirtualnej

C. Długoterminowe przechowywanie plików

D. Powiększenie dostępnej pamięci RAM

Pamięć wirtualna w systemie Windows to mechanizm, który pozwala systemowi operacyjnemu na efektywne zarządzanie pamięcią i zwiększenie dostępnej pamięci RAM dla aplikacji. Umożliwia to uruchamianie większej liczby programów jednocześnie, nawet jeśli fizyczna pamięć RAM jest ograniczona. Pamięć wirtualna działa poprzez wykorzystanie przestrzeni na dysku twardym do emulacji dodatkowej pamięci. Gdy system wymaga więcej pamięci, mniej aktywne strony z pamięci RAM są zapisywane na dysku (do pliku stronicowania), a ich miejsce zajmują aktywne dane. Ten proces zwiększa elastyczność i wydajność pracy systemu. Przykładowo, gdy użytkownik otworzy kilka aplikacji, takich jak edytor tekstu, arkusz kalkulacyjny i przeglądarka, pamięć wirtualna pozwala na efektywne przełączanie się między nimi, nawet jeśli całkowita pamięć RAM jest niewystarczająca. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami wydajności komputerowej, ponieważ pozwala na lepsze wykorzystanie zasobów systemowych i poprawia ogólną wydajność systemu operacyjnego.

Pytanie 2

Kabel typu skrętka, w którym każda para żył jest umieszczona w oddzielnym ekranie z folii, a wszystkie przewody znajdują się w jednym ekranie, ma oznaczenie

A. F/FTP

B. F/UTP

C. S/UTP

D. S/FTP

Wybór odpowiedzi S/UTP, F/UTP oraz S/FTP wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące klasyfikacji kabli sieciowych. Oznaczenie S/UTP odnosi się do kabli, w których wszystkie przewody są skręcone w pary, ale nie mają dodatkowego ekranu. Takie kable są bardziej podatne na zakłócenia, co czyni je mniej odpowiednimi dla zastosowań w środowiskach o dużym zakłóceniu elektromagnetycznym. Z drugiej strony, F/UTP oznacza kabel, w którym pary przewodów są nieekranowane, ale ogólny ekran chroni przed zakłóceniami zewnętrznymi. Podobnie jak w przypadku S/UTP, nie zapewnia to wystarczającej ochrony w trudnych warunkach. Ostatnie oznaczenie S/FTP odnosi się do kabli, w których każda para przewodów jest ekranowana, ale nie ma zewnętrznego ekranu. Choć takie rozwiązanie poprawia odporność na crosstalk, nie spełnia wymagań dotyczących pełnej ekranowania, które jest konieczne w niektórych zastosowaniach. Stąd, wybierając między tymi opcjami, można dojść do błędnych wniosków, nie rozumiejąc dostatecznie różnicy w poziomie ochrony i zastosowaniu każdego z typów kabli. Świadomość tych różnic jest kluczowa dla skutecznego projektowania i wdrażania sieci komputerowych.

Pytanie 3

Do serwisu komputerowego przyniesiono laptopa, którego matryca wyświetla obraz w bardzo słabej jakości. Dodatkowo obraz jest znacząco ciemny i widoczny jedynie z niewielkiej odległości. Co może być przyczyną tej usterki?

A. uszkodzone łącze między procesorem a matrycą

B. uszkodzony inwerter

C. rozbita matryca

D. uszkodzone gniazdo HDMI

Uszkodzony inwerter jest najczęstszą przyczyną problemów z wyświetlaniem obrazu w laptopach, szczególnie gdy obraz jest ciemny i widoczny tylko z bliska. Inwerter jest odpowiedzialny za zasilanie podświetlenia matrycy, co w przypadku laptopów LCD odbywa się najczęściej poprzez zasilanie lampy CCFL. Kiedy inwerter ulega uszkodzeniu, nie dostarcza odpowiedniej mocy do podświetlenia, co efektywnie prowadzi do ciemności obrazu. W praktyce, użytkownicy mogą zauważyć, że obraz jest widoczny tylko przy dużym kontraście lub w jasnym otoczeniu, co wskazuje na problemy z oświetleniem. Naprawa lub wymiana uszkodzonego inwertera przywraca właściwe działanie matrycy, co jest zgodne z dobrymi praktykami w serwisie komputerowym. Zrozumienie działania inwertera oraz jego roli w systemie wyświetlania jest kluczowe dla efektywnej diagnostyki i naprawy problemów z wyświetlaniem w laptopach, co jest standardem w branży serwisowej.

Pytanie 4

Który port stosowany jest przez protokół FTP (File Transfer Protocol) do przesyłania danych?

A. 53

B. 20

C. 69

D. 25

Port 20 jest kluczowym portem używanym przez protokół FTP (File Transfer Protocol) do transmisji danych. FTP operuje w trybie klient-serwer i wykorzystuje dwa porty: port 21 do nawiązywania połączenia oraz port 20 do przesyłania danych. Gdy klient FTP wysyła żądanie pobrania lub wysłania pliku, dane są transmitowane przez port 20. Zastosowanie tego portu jest zgodne z normami IETF i RFC 959, które definiują specyfikację FTP. Przykładowo, w sytuacji, gdy użytkownik chce przesłać plik na serwer FTP, połączenie kontrolne nawiązywane jest na porcie 21, a dane przesyłane są na porcie 20. W praktyce, w kontekście automatyzacji procesów, port 20 jest także wykorzystywany w skryptach i aplikacjach, które wymagają transferu plików, co czyni go niezbędnym elementem infrastruktury sieciowej. Wiedza o tym, jak działa FTP i jego porty, jest niezbędna dla administratorów systemów oraz specjalistów ds. IT, którzy zajmują się zarządzaniem serwerami oraz transferem danych.

Pytanie 5

Skrypt o nazwie wykonaj w systemie Linux zawiera: echo -n "To jest pewien parametr " echo $? Wykonanie poleceń znajdujących się w pliku spowoduje wyświetlenie podanego tekstu oraz

A. stanu ostatniego wykonanego polecenia

B. numeru procesu aktualnie działającej powłoki

C. listy wszystkich parametrów

D. numeru procesu, który był ostatnio uruchomiony w tle

Wybór odpowiedzi, która odnosi się do numeru procesu ostatnio wykonywanego w tle, jest niepoprawny, ponieważ '$?' nie zwraca tej informacji. W systemie Linux, aby uzyskać identyfikator procesu (PID) ostatnio wykonywanego polecenia w tle, należałoby użyć '$!', które zwraca PID ostatniego procesu uruchomionego w tle. Podobnie, odpowiedź wskazująca na numer procesu aktualnie wykonywanej powłoki jest myląca, ponieważ powłoka nie zwraca swojego własnego PID przez '$?'. Również pojęcie listy wszystkich parametrów jest dalekie od rzeczywistości, gdyż '$?' nie ma związku z parametrami przekazywanymi do skryptu czy funkcji. Zrozumienie tych podstawowych różnic jest kluczowe, gdyż błędne użycie zmiennych powłokowych może prowadzić do nieefektywnych skryptów i trudności w ich debugowaniu. W kontekście pisania skryptów, ważne jest, aby precyzyjnie rozumieć, co dany symbol oznacza i jakie informacje można z jego użyciem uzyskać. Często programiści początkujący mylą te zmienne, co prowadzi do nieporozumień i błędów w logicznej konstrukcji skryptów. Warto również zapoznać się z dokumentacją, aby lepiej zrozumieć, jak działają polecenia w powłoce bash i jakie mają zastosowanie w praktyce.

Pytanie 6

Odmianą pamięci, która zapewnia tylko odczyt i może być usunięta przy użyciu światła ultrafioletowego, jest pamięć

A. EEPROM

B. EPROM

C. ROM

D. PROM

Wydaje mi się, że wybranie EEPROM, PROM czy ROM to niezbyt dobry wybór, bo te pamięci mają różne funkcje, które nie pasują do pytania. EEPROM, czyli Electrically Erasable Programmable Read-Only Memory, to pamięć, która też umożliwia kasowanie i zapis, ale dokonuje się to elektrycznie, a nie przez światło ultrafioletowe jak w EPROM. Łatwo się pomylić, bo wiele osób myśli, że obie mają podobne funkcje, ale różnice w kasowaniu mają znaczenie w praktyce. PROM to pamięć, którą można zaprogramować tylko raz, więc nie nadaje się do niczego, co wymagałoby zmiany po programowaniu. No a ROM to pamięć, której zawartość jest stała, więc nie można jej zmieniać po wyprodukowaniu. Dlatego te typy pamięci nie pasują do wymagań pytania. Może to wynikać z niezbyt pełnego zrozumienia zastosowań i różnic w zapisie, co jest ważne przy projektowaniu systemów elektronicznych. Dla inżynierów kluczowe jest, by dobrze dobierać pamięci do konkretnych potrzeb, bo ma to wpływ na koszty i efektywność systemu.

Pytanie 7

Liczby zapisane w systemie binarnym jako 10101010 oraz w systemie heksadecymalnym jako 2D odpowiadają następującym wartościom:

A. 196 i 16

B. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa

C. 170 i 65

D. 128 i 45

Jeśli wybrałeś jedną z pierwszych trzech odpowiedzi, to niestety coś poszło nie tak. Obliczenia konwersji między systemami liczbowymi były tu błędne. Wydaje mi się, że chodzi o to, że mylisz wartości binarne i heksadecymalne z tym, co one naprawdę oznaczają w systemie dziesiętnym. Zapis binarny 10101010 to nie 65, 128 ani 196, tylko 170. Co do heksadecymalnego 2D, to daje 45, a nie 16. Wiesz, często można popełnić ten klasyczny błąd, koncentrując się na pojedynczych cyfrach, a zapominając o ich pozycji. Kluczowe w systemach liczbowych jest to, jak są interpretowane. Warto zwrócić uwagę na zasady konwersji i jak je stosować w praktyce, bo to naprawdę ważne, by nie popełniać takich błędów w informatyce, bo mogą mieć poważne konsekwencje.

Pytanie 8

Na przedstawionym obrazku zaznaczone są strzałkami funkcje przycisków umieszczonych na obudowie projektora multimedialnego. Dzięki tym przyciskom można

A. przystosować odwzorowanie przestrzeni kolorów.

B. zmieniać źródła sygnału.

C. modyfikować poziom jasności obrazu.

D. regulować zniekształcony obraz.

Projektory multimedialne wyposażone są w przyciski pozwalające na regulację geometrii obrazu co jest kluczowe do uzyskania odpowiedniej jakości wyświetlania w różnych warunkach. Jednym z najczęstszych problemów jest zniekształcenie obrazu wynikające z projekcji pod kątem co jest korygowane za pomocą funkcji korekcji trapezowej. Korekcja trapezowa pozwala na dostosowanie kształtu obrazu aby był prostokątny nawet gdy projektor nie jest ustawiony idealnie na wprost ekranu. To rozwiązanie umożliwia elastyczność w ustawieniu projektora w salach o ograniczonej przestrzeni czy niestandardowych układach co jest często spotykane w środowiskach biznesowych i edukacyjnych. Dobre praktyki branżowe zalecają korzystanie z tej funkcji w celu zapewnienia optymalnej czytelności prezentacji oraz komfortu oglądania dla odbiorców. Przyciski regulacji tej funkcji są zwykle intuicyjnie oznaczone na obudowie projektora co ułatwia szybkie i precyzyjne dostosowanie ustawień bez potrzeby użycia dodatkowego sprzętu czy oprogramowania. Dzięki temu użytkownicy mogą szybko dostosować wyświetlany obraz do wymagań specyficznej lokalizacji i układu pomieszczenia co jest nieocenione w dynamicznych środowiskach pracy i prezentacji.

Pytanie 9

W sieciach bezprzewodowych typu Ad-Hoc IBSS (Independent Basic Service Set) wykorzystywana jest topologia fizyczna

A. magistrali

B. gwiazdy

C. siatki

D. pierścienia

Wybór topologii gwiazdy, pierścienia lub magistrali w kontekście sieci Ad-Hoc IBSS jest nieprawidłowy, ponieważ każda z tych struktur ma swoje specyficzne ograniczenia i nie pasuje do natury Ad-Hoc. Topologia gwiazdy opiera się na centralnym punkcie dostępowym, co jest sprzeczne z decentralizowanym charakterem Ad-Hoc, gdzie każde urządzenie może pełnić rolę zarówno nadawcy, jak i odbiorcy. W przypadku topologii pierścienia, w której dane przemieszczają się w jednym kierunku przez wszystkie urządzenia, łatwo o zakłócenia i problemy z wydajnością, co w sieciach Ad-Hoc jest niepożądane. Z kolei magistrala, w której wszystkie urządzenia są podłączone do jednego przewodu, jest również nieodpowiednia, ponieważ wymaga stabilnej struktury, co nie jest możliwe w dynamicznym środowisku Ad-Hoc. Typowym błędem myślowym jest mylenie pojmowania struktury sieci z typowymi, stałymi instalacjami, podczas gdy Ad-Hoc ma na celu umożliwienie szybkiej i elastycznej komunikacji w zmieniających się warunkach. Te nieprawidłowe odpowiedzi nie uwzględniają również praktycznych aspektów rozwoju sieci bezprzewodowych, które opierają się na standardach takich jak IEEE 802.11, które promują elastyczność i decentralizację.

Pytanie 10

Jakie urządzenie powinno być użyte do podłączenia komputerów, aby mogły działać w różnych domenach rozgłoszeniowych?

A. Koncentratora

B. Regeneratora

C. Rutera

D. Mostu

Ruter jest urządzeniem, które umożliwia komunikację między różnymi domenami rozgłoszeniowymi, co czyni go idealnym wyborem w przypadku potrzeby podłączenia komputerów pracujących w różnych segmentach sieci. Ruter działa na warstwie trzeciej modelu OSI, co oznacza, że operuje na adresach IP, a nie na adresach MAC, jak ma to miejsce w przypadku koncentratorów czy mostów. Dzięki temu ruter może efektywnie kierować ruch sieciowy pomiędzy różnymi sieciami, a także może realizować funkcje filtrowania, NAT (Network Address Translation) oraz zapory sieciowej. Przykładem zastosowania rutera może być sytuacja w firmie, gdzie różne działy (np. dział sprzedaży i dział IT) korzystają z odrębnych podsieci, a ruter zapewnia komunikację pomiędzy nimi, jednocześnie zapewniając bezpieczeństwo i kontrolę nad przesyłanymi danymi. W codziennej praktyce ruter pełni kluczową rolę w zarządzaniu ruchem oraz optymalizacji wydajności sieci, co jest zgodne z aktualnymi standardami w zakresie projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi.

Pytanie 11

Co otrzymujemy, gdy dodamy liczby 338) oraz 718)?

A. 1010101(2)

B. 1010100(2)

C. 1100101(2)

D. 1001100(2)

Wybór błędnych odpowiedzi często wynika z niepełnego zrozumienia koncepcji konwersji między systemami liczbowymi oraz procesu dodawania liczb. W przypadku odpowiedzi 1010101(2) charakteryzującej się wartością dziesiętną 85, można dostrzec typowy błąd myślowy związany z nieprawidłowym przeprowadzeniem operacji dodawania. Zamiast poprawnie dodać 338 i 718, odpowiedź ta sugeruje, że suma jest mniejsza niż wynikałoby to z realnej kalkulacji, co jest podstawowym błędem w arytmetyce. Kolejna odpowiedź, 1100101(2), odpowiada liczbie 101, co również nie jest zgodne z prawidłowym wynikiem dodawania liczb. Takie pomyłki mogą wynikać z nieuwagi lub niepoprawnego przeliczenia w systemie binarnym. Z kolei 1001100(2) reprezentuje wartość 76, co również jest wynikiem błędnym. Problemy te mogą być następstwem nieprawidłowych założeń dotyczących konwersji liczby dziesiętnej na binarną lub błędów w dodawaniu. Ważne jest, aby pamiętać, że każda konwersja wymaga precyzyjnego podejścia oraz zrozumienia, jak działają różne systemy liczbowe. W przypadku dodawania liczb w różnych systemach, kluczowe jest, aby zweryfikować każdy krok, aby upewnić się, że wyniki są zgodne z oczekiwaniami. Warto również stosować sprawdzone metody konwersji, takie jak algorytmy postępowania lub korzystać z narzędzi obliczeniowych, które automatyzują ten proces.

Pytanie 12

Jak najlepiej chronić zebrane dane przed dostępem w przypadku kradzieży komputera?

A. przygotować punkt przywracania systemu

B. ochronić konta za pomocą hasła

C. wdrożyć szyfrowanie partycji

D. ustawić atrybut ukryty dla wszystkich istotnych plików

Szyfrowanie partycji to jedna z najskuteczniejszych metod zabezpieczania danych na komputerze, szczególnie w kontekście kradzieży. Dzięki szyfrowaniu, nawet jeśli osoba nieuprawniona uzyska dostęp do fizycznego nośnika danych, nie będzie w stanie odczytać ani zrozumieć ich zawartości bez odpowiedniego klucza deszyfrującego. Przykładem jest wykorzystanie systemów szyfrowania takich jak BitLocker w systemach Windows czy FileVault w macOS, które pozwalają na pełne szyfrowanie dysków. W praktyce, przed rozpoczęciem szyfrowania zaleca się wykonanie kopii zapasowej danych, aby uniknąć ich utraty w przypadku błędów podczas procesu. Standardy branżowe, takie jak NIST SP 800-111, wskazują na szyfrowanie jako kluczowy element ochrony danych w organizacjach. Dodatkowo, szyfrowanie partycji powinno być częścią szerszej strategii zabezpieczeń, obejmującej regularne aktualizacje oprogramowania oraz stosowanie silnych haseł. To podejście skutecznie chroni wrażliwe informacje osobowe i korporacyjne przed nieautoryzowanym dostępem.

Pytanie 13

Wskaż właściwą formę maski podsieci?

A. 255.252.252.255

B. 0.0.0.0

C. 255.255.255.255

D. 255.255.0.128

Odpowiedź 255.255.255.255 to maska podsieci, która jest używana do wskazania adresu broadcast w danej sieci. Jest to maksymalna wartość dla maski podsieci, co oznacza, że wszystkie bity są ustawione na 1, a więc wszystkie adresy IP w danej podsieci są dostępne dla komunikacji. W praktyce oznacza to, że każda maszyna w sieci może komunikować się z innymi maszynami, a także wysyłać dane do wszystkich urządzeń jednocześnie. Maska 255.255.255.255 jest często używana w konfiguracjach sieciowych, aby zdefiniować adresy rozgłoszeniowe, co jest kluczowe w protokołach takich jak ARP (Address Resolution Protocol) i DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol), gdzie urządzenia muszą wysyłać pakiety do wszystkich innych urządzeń w sieci lokalnej. W przypadku sieci IPv4, stosowanie takich masek jest zgodne z zaleceniami organizacji IETF, która standardyzuje wiele aspektów działania sieci. W związku z tym, zrozumienie użycia maski 255.255.255.255 jest podstawowym elementem wiedzy o sieciach komputerowych.

Pytanie 14

Na przedstawionym schemacie wtyk (złącze męskie modularne) stanowi zakończenie kabla

A. koncentrycznego

B. światłowodowego

C. F/UTP

D. U/UTP

Złącza światłowodowe mają zupełnie inną konstrukcję niż wtyki RJ-45, które są stosowane do kabli miedzianych, a nie światłowodowych. Złącza światłowodowe, takie jak LC, SC czy ST, służą do przesyłania danych za pomocą światła, co wymaga innych materiałów i kształtu złącza. Złącze koncentryczne jest typowym zakończeniem dla kabli koncentrycznych, które są używane do przesyłania sygnałów telewizyjnych czy w sieciach kablowych. Mają one jeden centralny przewód otoczony izolacją i ekranem, co znacznie różni się od konstrukcji kabla skręconego i jego złącza. Kable U/UTP są nieekranowanymi parami skręconymi, co oznacza brak jakiejkolwiek formy ekranowania. Chociaż są podobne do F/UTP pod względem zastosowania, brak folii ekranowej sprawia, że są mniej odporne na zakłócenia elektromagnetyczne. U/UTP są zwykle stosowane w mniej wymagających środowiskach, gdzie zakłócenia nie są problemem, ale nadal różnią się od F/UTP, które mimo nieekranowanych par, mają dodatkową ochronę całego kabla. Pomyłka w rozróżnieniu tych typów kabli prowadzi do nieodpowiedniego doboru okablowania, co może skutkować problemami z jakością sygnału w bardziej wymagających środowiskach sieciowych. Dlatego ważne jest zrozumienie różnic w konstrukcji i zastosowaniach różnych typów kabli i ich złącz, aby zapewnić optymalne działanie sieci. Każdy typ kabla ma swoje specyficzne zastosowania, a ich właściwy dobór jest kluczowy w projektowaniu i utrzymaniu infrastruktury sieciowej.

Pytanie 15

Aby zablokować widoczność identyfikatora sieci Wi-Fi, konieczne jest dokonanie zmian w ustawieniach rutera w sekcji oznaczonej numerem

A. 1

B. 3

C. 2

D. 4

Aby ukryć identyfikator sieci bezprzewodowej SSID w ruterze, należy skonfigurować opcję zwaną „Ukryj SSID”. Jest to bardzo popularna funkcja, która pozwala na zwiększenie bezpieczeństwa sieci bezprzewodowej poprzez niewyświetlanie jej nazwy w dostępnych sieciach. Ruter przestaje wtedy ogłaszać swój SSID w eterze, co teoretycznie utrudnia osobom niepowołanym zidentyfikowanie sieci. W praktyce ukrycie SSID nie jest jednak pełnoprawną metodą zabezpieczeń i nie zastępuje silnego szyfrowania, takiego jak WPA2 lub WPA3. Ukrywanie SSID może być używane jako dodatkowa warstwa zabezpieczeń, ale nie należy na tym polegać jako na jedynej formie ochrony sieci. Zastosowanie tej funkcji wymaga ręcznego wpisania nazwy sieci na każdym urządzeniu, które ma się z nią łączyć. Funkcjonalność ta jest zgodna z większością standardów konfiguracji ruterów takich jak IEEE 802.11. Warto również pamiętać, że ukrycie SSID nie chroni przed zaawansowanymi atakami, ponieważ doświadczony napastnik może używać narzędzi do sniffingu, aby wykryć ruch sieciowy i namierzyć ukryty SSID. Dlatego zawsze należy stosować kompleksowe zabezpieczenia sieci, w tym silne hasła i aktualizacje oprogramowania sprzętowego.

Pytanie 16

Administrator Active Directory w domenie firma.local pragnie skonfigurować profil mobilny dla wszystkich użytkowników. Profil ma być zapisywany na serwerze serwer1, w folderze pliki, udostępnionym w sieci jako dane$. Który z parametrów w ustawieniach profilu użytkownika spełnia te wymagania?

A. firma.localdane\%username%

B. firma.localpliki\%username%

C. serwer1pliki\%username%

D. serwer1dane$\%username%

Wybór niepoprawnej ścieżki do profilu mobilnego może prowadzić do szeregu problemów związanych z dostępnością i organizacją danych użytkowników. Odpowiedzi, które nie zawierają znaku dolara '$', takie jak 'firma.localdane\%username%' oraz 'firma.localpliki\%username%', wskazują na lokalizację, która nie jest udostępniona w sieci, co w praktyce uniemożliwia użytkownikom zdalny dostęp do ich profili mobilnych. W Active Directory, aby zrealizować funkcjonalność profilów mobilnych, ścieżka musi prowadzić do folderu zdalnego, co jest fundamentalną zasadą w zarządzaniu danymi użytkowników. Dodatkowo, odpowiedź 'serwer1pliki\%username%' nie odnosi się do użycia folderu udostępnionego, co jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania profilu mobilnego. W kontekście zabezpieczeń, ukryte foldery, takie jak 'dane$', są preferowane, gdyż ograniczają przypadkowy dostęp do nich, co jest zgodne z zasadą minimalnych uprawnień. Osoby podejmujące decyzje o konfiguracji profili mobilnych powinny zrozumieć, że każda nieprawidłowo skonfigurowana ścieżka może prowadzić do utraty danych, nieprzewidzianych problemów z synchronizacją oraz frustracji użytkowników, co skutkuje obniżeniem wydajności pracy i problemami z dostępem do danych.

Pytanie 17

Przy pomocy testów statycznych okablowania można zidentyfikować

A. zjawisko tłumienia

B. przerwy w obwodzie

C. różnicę opóźnień

D. straty odbiciowe

Testy statyczne okablowania są kluczowym narzędziem w diagnostyce sieci telekomunikacyjnych, szczególnie w identyfikacji przerw w obwodzie. Przerwa w obwodzie oznacza, że sygnał nie może przejść przez dany segment kabla, co może prowadzić do całkowitej utraty komunikacji. W praktyce, testy takie jak pomiar rezystancji lub użycie reflektometru czasowego (OTDR) pozwalają na szybką identyfikację lokalizacji przerwy, co jest niezbędne dla utrzymania niezawodności sieci. Przykładem zastosowania może być sytuacja, w której po burzy sieci przestają działać, a za pomocą testów statycznych technicy mogą szybko określić, gdzie doszło do uszkodzenia. Standardy branżowe, takie jak ANSI/TIA-568, zalecają regularne testy okablowania, aby zapewnić jego wysoką jakość i bezpieczeństwo działania. Dodatkowo, testy te pomagają w utrzymaniu zgodności z normami, co jest istotne podczas audytów lub certyfikacji.

Pytanie 18

Najbardziej nieinwazyjnym, a zarazem efektywnym sposobem naprawy komputera zainfekowanego wirusem typu rootkit jest

A. zainstalowanie najskuteczniejszego oprogramowania antywirusowego i uruchomienie go w trybie monitorowania - z biegiem czasu wirus zostanie automatycznie wykryty

B. uruchomienie specjalnego programu do wykrywania rootkitów z zewnętrznego nośnika (np. LiveCD)

C. usunięcie podejrzanych procesów z Menedżera zadań

D. ponowne zainstalowanie systemu operacyjnego

Uruchomienie specjalnego programu wykrywającego rootkity z zewnętrznego nośnika, takiego jak LiveCD, jest najmniej inwazyjnym i skutecznym sposobem na zdiagnozowanie i usunięcie infekcji. Rootkity są zaawansowanymi wirusami, które potrafią ukrywać swoją obecność, a tradycyjne programy antywirusowe mogą nie być w stanie ich wykryć, zwłaszcza jeśli już działają w systemie. LiveCD działa w środowisku, które nie jest zainfekowane, co umożliwia skuteczne skanowanie i usuwanie złośliwego oprogramowania. Przykłady takich narzędzi to Kaspersky Rescue Disk czy AVG Rescue CD, które oferują pełne skanowanie systemu bez wpływania na zainfekowaną instalację. Standardy branżowe rekomendują stosowanie tego podejścia w sytuacjach zainfekowania systemów krytycznych oraz tam, gdzie bezpieczeństwo danych jest kluczowe. Korzystając z LiveCD, można również zminimalizować ryzyko dalszego rozprzestrzeniania się wirusa, co czyni tę metodę bardzo efektywną i preferowaną w profesjonalnych środowiskach IT.

Pytanie 19

Jak można skonfigurować sieć VLAN?

A. na przełączniku

B. na koncentratorze

C. na regeneratorze

D. na moście

Sieć VLAN (Virtual Local Area Network) można skonfigurować na przełącznikach, co jest jednym z kluczowych zastosowań tej technologii. Przełączniki umożliwiają segmentację ruchu sieciowego poprzez tworzenie różnych sieci wirtualnych, co zwiększa bezpieczeństwo oraz poprawia efektywność zarządzania ruchem. VLAN-y pozwalają na izolację ruchu pomiędzy różnymi grupami użytkowników i urządzeń w obrębie tej samej infrastruktury fizycznej. Przykładem zastosowania VLAN-ów może być przedsiębiorstwo, które chce oddzielić ruch pracowników działu sprzedaży od działu księgowości, aby zapewnić większą prywatność danych i zminimalizować ryzyko nieautoryzowanego dostępu. W praktyce, konfiguracja VLAN-ów na przełącznikach opiera się na standardzie IEEE 802.1Q, który definiuje sposób tagowania ramek Ethernet, co umożliwia odpowiednie zarządzanie ruchem w sieci. Zastosowanie VLAN-ów w dużych organizacjach jest zgodne z najlepszymi praktykami, co pozwala na lepszą kontrolę nad przepustowością i bezpieczeństwem sieci.

Pytanie 20

Podstawowym warunkiem archiwizacji danych jest

A. kompresja i kopiowanie danych z równoczesnym ich szyfrowaniem

B. kompresja oraz kopiowanie danych

C. kompresja danych

D. kopiowanie danych

Kompresja danych jest techniką związaną z redukcją rozmiaru plików, co może być użyteczne w kontekście archiwizacji, ale nie jest to warunek niezbędny do jej przeprowadzenia. Wiele osób myli archiwizację z optymalizacją przestrzeni dyskowej, co prowadzi do błędnego przekonania, że kompresja jest kluczowym elementem tego procesu. Mimo że kompresja może ułatwić przechowywanie większej ilości danych w ograniczonej przestrzeni, sama w sobie nie zabezpiecza danych ani nie umożliwia ich odtworzenia, co jest głównym celem archiwizacji. Również kopiowanie danych jest istotne, ale można archiwizować dane bez kompresji, co czyni tę odpowiedź niekompletną. W przypadku odpowiedzi, które łączą kompresję z kopiowaniem, należy zauważyć, że chociaż te elementy mogą być użyte w procesie archiwizacji, ich jednoczesne stosowanie nie jest konieczne dla zapewnienia skutecznej archiwizacji. Użytkownicy często mylą niezbędne kroki archiwizacji z dodatkowymi technikami, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Archiwizacja powinna koncentrować się na zabezpieczeniu danych poprzez ich kopiowanie w sposób umożliwiający ich późniejsze odzyskanie, bez względu na to, czy dane te zostaną skompresowane.

Pytanie 21

Topologia fizyczna, w której każdy węzeł łączy się z wszystkimi innymi węzłami, to topologia

A. pojedynczego pierścienia

B. gwiazdy rozszerzonej

C. siatki

D. hierarchiczna

Topologia siatki charakteryzuje się tym, że każdy węzeł jest bezpośrednio połączony z wszystkimi pozostałymi węzami, co zapewnia dużą niezawodność i elastyczność w komunikacji. W tej topologii, w przypadku awarii jednego z węzłów, pozostałe węzły nadal mogą się komunikować, ponieważ istnieje wiele alternatywnych ścieżek. Przykładem zastosowania topologii siatki może być środowisko obliczeniowe wysokiej wydajności, gdzie węzły współpracują przy wykonywaniu skomplikowanych obliczeń. Dodatkowo, topologia ta jest zgodna z najlepszymi praktykami w projektowaniu rozproszonych systemów, ponieważ pozwala na łatwe dodawanie nowych węzłów do sieci bez zakłócania działania istniejących połączeń. Siatka jest również wykorzystywana w sieciach lokalnych, które wymagają wysokiej przepustowości i niskiego opóźnienia, co czyni ją idealnym wyborem dla zaawansowanych aplikacji sieciowych.

Pytanie 22

Uruchomienie polecenia msconfig w systemie Windows

A. sekcja ustawień

B. zarządzanie zadaniami

C. zarządzanie plikami

D. narzędzie konfiguracji systemu

Polecenie msconfig w systemie Windows uruchamia narzędzie konfiguracji systemu, które pozwala użytkownikom na zarządzanie ustawieniami rozruchu oraz usługami systemowymi. Umożliwia ono wyłączenie lub włączenie różnych programów uruchamiających się podczas startu systemu, co może znacząco wpłynąć na szybkość i stabilność działania komputera. Przykładem zastosowania msconfig jest sytuacja, gdy użytkownik zauważy spowolnienie systemu z powodu zbyt wielu aplikacji uruchamiających się automatycznie. Używając tego narzędzia, można wyłączyć niepotrzebne programy, co pozwala na przyspieszenie rozruchu i optymalizację pracy systemu. Dobrą praktyką jest również korzystanie z msconfig w celu diagnozowania problemów z rozruchem, co może pomóc w zidentyfikowaniu usług lub sterowników powodujących konflikty. Narzędzie to stanowi kluczowy element w arsenale administratora systemu oraz użytkownika, który chce mieć większą kontrolę nad środowiskiem operacyjnym swojego komputera.

Pytanie 23

Jaki protokół warstwy aplikacji jest wykorzystywany do zarządzania urządzeniami sieciowymi poprzez sieć?

A. MIME

B. FTP

C. SNMP

D. NTP

Wybór innych protokołów, takich jak FTP, NTP i MIME, nie jest odpowiedni w kontekście zarządzania urządzeniami sieciowymi. Protokół FTP (File Transfer Protocol) służy przede wszystkim do transferu plików między komputerami w sieci, co oznacza, że jego główną funkcją jest wymiana danych, a nie zarządzanie urządzeniami. Z kolei NTP (Network Time Protocol) jest protokołem służącym do synchronizacji czasu w sieci komputerowej. Choć jest kluczowy dla utrzymania dokładności czasowej w systemach, nie ma on funkcji zarządzania samymi urządzeniami sieciowymi. Natomiast MIME (Multipurpose Internet Mail Extensions) to standard stosowany w przesyłaniu różnorodnych typów danych w wiadomościach e-mail, a jego zastosowanie również nie odnosi się do zarządzania infrastrukturą sieciową. Wybór tych protokołów może wynikać z błędnego zrozumienia ich funkcji i zastosowania. W praktyce ważne jest, aby znać różnice między różnymi protokołami i ich specyfiką, co pozwala na właściwe zarządzanie infrastrukturą sieciową oraz wykorzystanie odpowiednich narzędzi do monitorowania i zarządzania urządzeniami. Niezrozumienie ról poszczególnych protokołów może prowadzić do nieefektywnego zarządzania siecią oraz problemów z utrzymaniem jej sprawności.

Pytanie 24

Ikona z wykrzyknikiem, pokazana na ilustracji, która pojawia się obok nazwy sprzętu w Menedżerze urządzeń, wskazuje, że to urządzenie

A. nie działa poprawnie

B. zainstalowane na nim sterowniki są w nowszej wersji

C. zostało dezaktywowane

D. działa prawidłowo

Ikona z wykrzyknikiem przy nazwie urządzenia w Menedżerze urządzeń oznacza, że urządzenie to nie działa poprawnie. Oznaczenie to jest sygnałem, że system operacyjny wykrył problem z urządzeniem, który najczęściej wynika z nieprawidłowo zainstalowanych sterowników lub braku kompatybilności sprzętowej. W praktyce, aby rozwiązać ten problem, należy sprawdzić czy zainstalowane sterowniki są aktualne oraz zgodne z wersją systemu operacyjnego. Często pomocne jest pobranie najnowszych sterowników ze strony producenta urządzenia, które mogą zawierać poprawki błędów lub nowe funkcje poprawiające wydajność i stabilność sprzętu. Ważne jest również upewnienie się, że wszystkie podzespoły komputera są odpowiednio podłączone i spełniają wymagania systemowe. W kontekście dobrych praktyk branżowych, regularne monitorowanie i aktualizacja sterowników jest kluczowe dla utrzymania optymalnej wydajności i długowieczności sprzętu komputerowego. Zarządzanie sterownikami zgodnie z polityką bezpieczeństwa IT zapewnia nie tylko poprawną funkcjonalność urządzeń, ale również minimalizuje ryzyko podatności na ataki wynikające z luk w oprogramowaniu. Dlatego świadomość i umiejętność identyfikacji takich problemów jest fundamentalna dla każdego specjalisty IT.

Pytanie 25

Jakie polecenie w systemie operacyjnym Linux umożliwia sprawdzenie bieżącej konfiguracji interfejsu sieciowego na komputerze?

A. tracert

B. ping

C. ifconfig

D. ipconfig

Polecenie 'ifconfig' jest kluczowym narzędziem w systemie Linux, które pozwala na wyświetlenie aktualnej konfiguracji interfejsów sieciowych. Umożliwia ono administratorom i użytkownikom systemów operacyjnych monitorowanie i zarządzanie ustawieniami sieciowymi, takimi jak adresy IP, maski podsieci, adresy MAC oraz statystyki przesyłu danych. Przykładowo, wpisanie komendy 'ifconfig' w terminalu wyświetli listę wszystkich dostępnych interfejsów sieciowych oraz ich aktualne parametry, co jest nieocenione w diagnostyce problemów z połączeniem. Dodatkowo, 'ifconfig' może być używane do konfigurowania interfejsów, na przykład do przypisywania nowych adresów IP, co jest częstą praktyką w zarządzaniu serwerami i urządzeniami sieciowymi. Warto zaznaczyć, że w nowszych dystrybucjach Linuxa zaleca się korzystanie z narzędzia 'ip', które oferuje szersze możliwości zarządzania siecią, zwiększając elastyczność i efektywność konfiguracji.

Pytanie 26

Jakie funkcje pełni usługa katalogowa Active Directory w systemach Windows Server?

A. Umożliwia transfer plików pomiędzy odległymi komputerami przy użyciu protokołu komunikacyjnego

B. Centralnie kieruje adresami IP oraz związanymi informacjami i automatycznie udostępnia je klientom

C. Przechowuje dane o obiektach w sieci

D. Zarządza żądaniami protokołu komunikacyjnego

Usługa Active Directory nie obsługuje żądań protokołu komunikacyjnego w sensie bezpośredniego przetwarzania danych komunikacyjnych, co jest zadaniem odpowiednich protokołów i usług sieciowych, takich jak HTTP czy FTP. Active Directory służy do zarządzania obiektami w sieci, a nie do ich komunikacji. Z kolei przechowywanie i centralne zarządzanie adresami IP oraz automatyczne przydzielanie ich klientom należy do zadań systemu DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol). AD może współpracować z DHCP, ale nie wykonuje tych funkcji samodzielnie. Wspólnym błędem jest mylenie funkcji Active Directory z innymi technologiami sieciowymi, co prowadzi do nieporozumień. Przykładowo, odpowiedź sugerująca, że AD umożliwia wymianę plików z odległymi komputerami, jest również nieprawidłowa, ponieważ takie funkcje realizowane są przez protokoły plikowe, takie jak SMB (Server Message Block) czy NFS (Network File System). Różnice te są kluczowe do zrozumienia, jak złożony jest krajobraz technologii sieciowych, w którym każdy element pełni swoją unikalną rolę. Ważne jest, aby każdy, kto pracuje z sieciami komputerowymi, miał jasne pojęcie o funkcjonalności poszczególnych usług, aby skutecznie nimi zarządzać i wykorzystywać je w praktyce.

Pytanie 27

Jakie urządzenie sieciowe powinno zastąpić koncentrator, aby podzielić sieć LAN na cztery odrębne domeny kolizji?

A. Routerem

B. Switch'em

C. Regeneratorem

D. Wszystkie

Wybierając most, regenerator czy przełącznik, można napotkać fundamentalne nieporozumienia dotyczące funkcji tych urządzeń w kontekście segmentacji sieci. Mosty działają na poziomie warstwy drugiej modelu OSI i służą do łączenia dwóch lub więcej segmentów LAN, co pozwala na ich współpracę, ale nie rozdziela domen kolizji. Przełączniki, choć bardziej zaawansowane od mostów, działają na tym samym poziomie i również nie oddzielają domen kolizji, lecz jedynie minimalizują ich występowanie poprzez stworzenie dedykowanych kanałów komunikacji dla poszczególnych urządzeń w obrębie tej samej sieci. Regeneratory z kolei są używane do wzmocnienia sygnału w sieciach, co nie ma nic wspólnego z zarządzaniem domenami kolizji. Użytkownicy często mylą funkcje tych urządzeń, zakładając, że mogą one efektywnie podzielić sieć na mniejsze jednostki. Prawidłowe zrozumienie różnic między tymi technologiami jest kluczowe dla prawidłowego projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi. Rutery, w przeciwieństwie do tych urządzeń, operują na wyższym poziomie i są w stanie nie tylko podzielić sieć na różne domeny kolizji, ale także zarządzać ruchem między różnymi sieciami, co czyni je niezbędnym narzędziem w architekturze nowoczesnych sieci.

Pytanie 28

Kiedy adres IP komputera ma formę 176.16.50.10/26, to jakie będą adres rozgłoszeniowy oraz maksymalna liczba hostów w danej sieci?

A. 176.16.50.36; 6 hostów

B. 176.16.50.63; 62 hosty

C. 176.16.50.62; 63 hosty

D. 176.16.50.1; 26 hostów

Odpowiedź 176.16.50.63; 62 hosty jest jak najbardziej trafna. Żeby ogarnąć adres rozgłoszeniowy i maksymalną liczbę hostów w sieci, trzeba się przyjrzeć masce podsieci. W tym przypadku mamy maskę /26, co znaczy, że 26 bitów jest zajętych na identyfikację sieci, a 6 bitów zostaje dla hostów. Można to obliczyć tak: 2 do potęgi n, minus 2, gdzie n to liczba bitów dla hostów. Dla 6 bitów wychodzi 2^6 - 2, czyli 64 - 2, co daje nam 62 hosty. Adres rozgłoszeniowy uzyskujemy ustawiając wszystkie bity hostów na 1. Więc w naszej sieci, z adresem IP 176.16.50.10 i maską /26, mamy zakres od 176.16.50.0 do 176.16.50.63, co wskazuje, że adres rozgłoszeniowy to 176.16.50.63. Te obliczenia to podstawa w projektowaniu sieci komputerowych, więc dobrze, że się z tym zapoznałeś!

Pytanie 29

Jaką partycją w systemie Linux jest magazyn tymczasowych danych, gdy pamięć RAM jest niedostępna?

A. sys

B. var

C. swap

D. tmp

Wybór odpowiedzi nieprawidłowych może prowadzić do licznych nieporozumień dotyczących zarządzania pamięcią w systemie Linux. Partycja 'var' jest miejscem przechowywania plików danych zmiennych, takich jak logi systemowe czy tymczasowe pliki aplikacji. Nie ma ona jednak funkcji związanej z pamięcią wirtualną ani z zarządzaniem pamięcią, a jej głównym celem jest umożliwienie aplikacjom przechowywanie danych, które mogą się zmieniać w trakcie pracy systemu. Podobnie, 'sys' to interfejs systemowy, który dostarcza informacji o stanie systemu i umożliwia interakcję z jądrem systemu Linux, lecz nie ma związku z zarządzaniem pamięcią. Odpowiedź 'tmp' odnosi się do katalogu, w którym przechowywane są tymczasowe pliki, ale nie jest to partycja ani obszar pamięci, który służyłby jako pamięć wirtualna. Wiele osób myli funkcje tych katalogów i partycji, co prowadzi do przekonania, że mogą one zastąpić swap. Kluczowym błędem jest zrozumienie, że swap jest dedykowaną przestrzenią na dysku, która jest wykorzystywana wyłącznie w celu zarządzania pamięcią RAM, a inne partycje czy katalogi mają zupełnie inne przeznaczenia i funkcje w architekturze systemu operacyjnego. Właściwe zrozumienie tych zależności jest kluczowe dla efektywnego zarządzania zasobami w systemie Linux.

Pytanie 30

Interfejs graficzny systemu Windows, który wyróżnia się przezroczystością przypominającą szkło oraz delikatnymi animacjami okien, nazywa się

A. Royale

B. Luna

C. Gnome

D. Aero

Aero to interfejs wizualny zaprezentowany po raz pierwszy w systemie Windows Vista, który charakteryzuje się efektami przezroczystości oraz animacjami okien. Jego design przypomina wygląd szkła, co nie tylko wpływa na estetykę, ale także na użyteczność systemu. Aero wprowadza takie elementy jak przezroczyste tła, zaokrąglone rogi okien oraz subtelne efekty cieni. Dzięki tym cechom, użytkownicy mogą lepiej koncentrować się na zadaniach, ponieważ interfejs jest bardziej przyjazny dla oka. Przykładem zastosowania Aero jest możliwość zmiany wyglądu paska zadań oraz okien aplikacji, co pozwala na większą personalizację i dostosowanie środowiska pracy do indywidualnych preferencji. Z perspektywy dobrych praktyk, korzystanie z takich efektów jak przezroczystość powinno być stosowane z umiarem, aby nie wpływać negatywnie na wydajność systemu, szczególnie na starszych maszynach. Aero stał się standardem wizualnym, który został rozwinięty w późniejszych wersjach systemu Windows, ukazując dążenie do estetyki i funkcjonalności.

Pytanie 31

Administrator powinien podzielić sieć o adresie 193.115.95.0 z maską 255.255.255.0 na 8 równych podsieci. Jaką maskę sieci powinien wybrać administrator?

A. 255.255.255.224

B. 255.255.255.192

C. 255.255.255.248

D. 255.255.255.240

Odpowiedź 255.255.255.224 jest prawidłowa, ponieważ pozwala na podział sieci o adresie 193.115.95.0 na 8 równych podsieci. W przypadku maski 255.255.255.0, mamy do dyspozycji 256 adresów (od 0 do 255), z czego 2 są zarezerwowane (adres sieci i adres rozgłoszeniowy). Aby podzielić tę sieć na 8 podsieci, musimy wprowadzić dodatkowe bity do maski. Maska 255.255.255.224, co odpowiada binarnie 11111111.11111111.11111111.11111100, dodaje 3 bity do maski, co daje 2^3 = 8 podsieci. Każda z tych podsieci będzie miała 32 adresy (256/8), z czego 30 będzie użytecznych dla hostów. Przykładowo, pierwsza podsieć to 193.115.95.0/27, a ostatnia to 193.115.95.224/27. W praktyce, stosowanie podziału sieci na podsieci zwiększa efektywność zarządzania adresacją IP i poprawia bezpieczeństwo oraz wydajność sieci, co jest zgodne z zaleceniami organizacji takich jak IETF.

Pytanie 32

Jaką wartość liczbową ma BACA zapisaną w systemie heksadecymalnym?

A. 135316 (8)

B. 1100101010111010 (2)

C. 47821 (10)

D. 1011101011001010 (2)

Wybór odpowiedzi 47821 w systemie dziesiętnym wygląda na fajny, ale wygląda na to, że nie do końca zrozumiałeś, jak działają konwersje pomiędzy systemami liczbowymi. Liczby heksadecymalne są w systemie szesnastkowym, gdzie każda cyfra to wartość od 0 do 15. Tu przeliczenie heksadecymalnego BACA na dziesiętny dawałoby zupełnie inne wartości. No i konwersja binarna i heksadecymalna nie działa tak, że można po prostu skakać do systemu dziesiętnego bez odpowiednich obliczeń. Co do odpowiedzi 135316 w systemie ósemkowym, to też nie jest to to, co potrzebne. W systemie ósemkowym każda cyfra to wartości od 0 do 7. Gdybyś przeliczył BACA na ósemkowy, wynik byłby naprawdę inny. Często ludzie pomijają etap przeliczania między systemami, a to prowadzi do błędów. Ostatnia odpowiedź, 1100101010111010 w systemie binarnym, wydaje się na pierwszy rzut oka zbliżona, ale nie pasuje do BACA. Pamiętaj, że każda cyfra w konwersji ma swoje miejsce i wartość, więc warto zwracać na to uwagę. Te błędy w konwersji dotyczą głównie źle zrozumianych zasad reprezentacji w różnych systemach liczbowych, co jest istotne dla programistów i inżynierów zajmujących się obliczeniami.

Pytanie 33

Jakim interfejsem można osiągnąć przesył danych o maksymalnej przepustowości 6Gb/s?

A. USB 2.0

B. SATA 3

C. SATA 2

D. USB 3.0

USB 2.0, USB 3.0 oraz SATA 2 to interfejsy, które nie mogą zaspokoić wymogu przepustowości 6 Gb/s. USB 2.0, na przykład, ma maksymalną przepustowość wynoszącą 480 Mb/s, co znacząco ogranicza jego zastosowanie w kontekście nowoczesnych rozwiązań pamięci masowej. Podobnie, SATA 2 oferuje prędkości do 3 Gb/s, co również nie wystarcza w przypadku intensywnych operacji wymagających szybkiego transferu danych, na przykład przy pracy z dużymi plikami multimedialnymi. USB 3.0, mimo że zwiększa przepustowość do 5 Gb/s, nadal nie osiąga standardu SATA 3, co czyni go mniej preferowanym w kontekście bezpośrednich połączeń z dyskami twardymi, które mogą wymagać wyższej przepustowości. W praktyce, wybierając interfejs dla dysków SSD, powinno się kierować standardem SATA 3, aby uzyskać optymalną wydajność. Często błędne interpretacje wynikają z niewłaściwego porównania różnych standardów, a także z mylenia zastosowań interfejsów USB i SATA. Kluczowe jest zrozumienie, że SATA jest stworzony z myślą o pamięci masowej, podczas gdy USB służy głównie do połączeń urządzeń peryferyjnych, co sprawia, że ich porównywanie może prowadzić do nieporozumień.

Pytanie 34

Jaką fizyczną topologię sieci komputerowej przedstawiono na załączonym rysunku?

A. topologię magistrali

B. topologię hierarchiczną

C. topologię gwiazdy rozszerzonej

D. topologię gwiazdy

Topologia hierarchiczna, zwana również topologią drzewa, jest strukturą sieci, gdzie urządzenia są zorganizowane w sposób przypominający drzewo. Główna cecha tej topologii to hierarchiczne połączenie urządzeń, gdzie każde urządzenie może mieć wiele połączeń z urządzeniami niższego poziomu. W tej strukturze centralne urządzenia są połączone z urządzeniami podrzędnymi, co zapewnia skalowalność i łatwość zarządzania. Topologia hierarchiczna jest często stosowana w dużych sieciach korporacyjnych, gdzie wymagana jest infrastruktura, która może się łatwo rozwijać wraz z rosnącymi potrzebami firmy. Taka organizacja umożliwia efektywne zarządzanie ruchem sieciowym i łatwe lokalizowanie usterek. W przypadku awarii jednego elementu sieci, inne mogą nadal funkcjonować, co zwiększa niezawodność systemu. Przykładem praktycznego zastosowania topologii hierarchicznej jest struktura sieci w dużych organizacjach, gdzie są stosowane wielopoziomowe systemy przełączników i routerów, które łączą różne działy i oddziały firmy. Dzięki temu można skutecznie zarządzać ruchem danych i zapewnić odpowiednią przepustowość dla różnych aplikacji biznesowych.

Pytanie 35

Jakie urządzenie wskazujące działa w reakcji na zmiany pojemności elektrycznej?

A. trackpoint

B. touchpad

C. joystick

D. wskaźnik optyczny

Mysz, dżojstik i trackpoint to urządzenia wskazujące, które różnią się zasadą działania od touchpada. Mysz, na przykład, wykorzystuje technologię optyczną lub laserową do śledzenia ruchu na powierzchni, co polega na rejestrowaniu przemieszczenia się urządzenia w przestrzeni, a nie na zmianie pojemności elektrycznej. Dżojstik z kolei, często stosowany w grach komputerowych i symulatorach, reaguje na ruchy w kilku płaszczyznach, wykorzystując mechaniczne lub elektroniczne czujniki, ale nie działa na zasadzie pojemności elektrycznej. Trackpoint, czyli mały joystick umieszczony na klawiaturze, również nie opiera się na pojemności, lecz na mechanizmach, które rejestrują nacisk i kierunek ruchu. Błędne rozumienie zasad działania tych urządzeń często prowadzi do mylnego postrzegania ich funkcji. W praktyce oznacza to, że użytkownicy mogą nie docenić różnic w precyzji, komforcie użytkowania oraz w funkcjonalności, co jest kluczowe w wielu zastosowaniach, zwłaszcza w kontekście pracy biurowej czy gier komputerowych. Dlatego, aby w pełni wykorzystać możliwości urządzeń wejściowych, ważne jest zrozumienie ich różnorodności oraz specyfiki działania.

Pytanie 36

Wydanie komendy chmod 400 nazwa_pliku w systemie Linux spowoduje, że właściciel pliku

A. będzie miał możliwość jego odczytu

B. będzie miał możliwość jego uruchomienia

C. będzie miał możliwość usunięcia go

D. nie będzie mógł uzyskać do niego dostępu

Odpowiedzi sugerujące, że właściciel pliku będzie mógł go uruchomić, usunąć lub nie będzie miał do niego dostępu, wynikają z nieporozumienia dotyczącego systemu uprawnień w systemie Linux. Właściciel pliku posiada prawo do odczytu, co oznacza, że może zapoznać się z jego zawartością, ale nie może go uruchomić ani modyfikować. W przypadku uruchamiania pliku, konieczne jest posiadanie uprawnienia do wykonania (execute), które w przypadku chmod 400 nie jest przyznane. W kontekście usuwania pliku, uprawnienie do tego nie jest bezpośrednio związane z uprawnieniami odczytu czy zapisu pliku. Użytkownik może usunąć plik, jeśli ma odpowiednie uprawnienia do katalogu, w którym ten plik się znajduje. Z kolei odpowiedź sugerująca, że właściciel nie ma dostępu do pliku, kompletnie pomija fakt, że w przypadku uprawnień 400, właściciel ma możliwość odczytu, co oznacza, że dostęp teoretycznie istnieje, choć w ograniczonym zakresie. Te błędne koncepcje często wynikają z niepełnego zrozumienia modelu uprawnień w systemie Linux, w którym kluczowe jest rozróżnienie między różnymi typami uprawnień - odczytu, zapisu i wykonania - oraz ich wpływu na interakcję z plikami.

Pytanie 37

Na ilustracji karta rozszerzeń jest oznaczona numerem

A. 4

B. 1

C. 7

D. 6

Karta rozszerzeń jest oznaczona numerem 4 na rysunku co jest poprawne ponieważ karta rozszerzeń to komponent wewnętrzny komputera który pozwala na dodanie nowych funkcji lub zwiększenie możliwości systemu Najczęściej spotykane karty rozszerzeń to karty graficzne dźwiękowe sieciowe czy kontrolery dysków twardych W montażu kart rozszerzeń kluczowe jest zapewnienie zgodności z płytą główną oraz poprawne ich osadzenie w slotach PCI lub PCIe To umożliwia pełne wykorzystanie potencjału sprzętowego i zapewnia stabilność działania systemu W kontekście zastosowania karty rozszerzeń są nieodzowne w sytuacjach gdzie wymagana jest większa moc obliczeniowa na przykład w zaawansowanych graficznie aplikacjach czy obróbce wideo Zrozumienie funkcji i instalacji kart rozszerzeń jest istotne dla profesjonalistów IT co pozwala na efektywne zarządzanie i rozbudowę infrastruktury komputerowej Zastosowanie dobrych praktyk takich jak stosowanie śrub mocujących oraz zarządzanie kablami zwiększa zarówno wydajność jak i bezpieczeństwo systemu

Pytanie 38

Jakie narzędzie w systemie Windows służy do przeglądania informacji dotyczących problemów z systemem?

A. Foldery udostępnione

B. Zasady grupy

C. Harmonogram zadań

D. Podgląd zdarzeń

Podgląd zdarzeń to narzędzie w systemie Windows, które pozwala na monitorowanie i analizowanie różnych zdarzeń systemowych, co czyni je nieocenionym w procesie diagnozowania problemów. Dzięki temu narzędziu administratorzy mogą przeglądać logi systemowe, aplikacyjne i zabezpieczeń. Przykładowo, w przypadku awarii aplikacji, można w Podglądzie zdarzeń znaleźć szczegółowe informacje na temat błędów, które wystąpiły przed awarią, co pozwala na szybszą identyfikację przyczyny problemu. Dobre praktyki zalecają regularne przeglądanie logów, aby wcześnie wychwytywać potencjalne problemy i nieprawidłowości, co może znacząco poprawić stabilność i bezpieczeństwo systemu. W kontekście zarządzania IT, Podgląd zdarzeń jest kluczowym elementem zapewnienia ciągłości działania systemów, a jego wykorzystanie w codziennej pracy administracyjnej jest zgodne z najlepszymi standardami branżowymi.

Pytanie 39

Jakie kanały są najodpowiedniejsze dla trzech sieci WLAN 2,4 GHz, aby zminimalizować ich wzajemne interferencje?

A. 1, 3, 12

B. 1, 6, 11

C. 3, 6, 12

D. 2, 5, 7

Wybór kanałów 2, 5, 7, 3, 6, 12 oraz 1, 3, 12 wskazuje na niepełne zrozumienie zasad działania sieci WLAN w paśmie 2,4 GHz. Kluczowym aspektem jest fakt, że kanały w tym paśmie nakładają się na siebie, co prowadzi do interferencji. Na przykład, wybór kanałów 2 i 3 w bezpośrednim sąsiedztwie kanału 1 stwarza sytuację, w której sygnały z tych kanałów będą się wzajemnie zakłócać, co negatywnie wpływa na jakość połączenia. Również kanały 5 i 7, mimo że są oddalone od siebie, nadal pozostają w zasięgu interferencji, co może powodować problemy z przepustowością i stabilnością połączenia. Kolejnym typowym błędem jest wybór kanału 12, który może być mniej dostępny w niektórych regionach ze względu na regulacje dotyczące użycia pasma 2,4 GHz, co dodatkowo komplikuje sprawę. W kontekście projektowania sieci bezprzewodowych, kluczowe jest stosowanie się do zasad planowania, takich jak unikanie nakładających się kanałów oraz korzystanie z odpowiednich narzędzi do analizy widma radiowego, aby zapewnić optymalne warunki dla użytkowników końcowych.

Pytanie 40

Jakie narzędzie chroni komputer przed niechcianym oprogramowaniem pochodzącym z sieci?

A. Program sniffer

B. Protokół SSL

C. Program antywirusowy

D. Protokół HTTPS

Protokół HTTPS, będący rozszerzeniem protokołu HTTP, zapewnia bezpieczną komunikację w Internecie poprzez szyfrowanie danych przesyłanych między przeglądarką a serwerem. Chociaż jest to kluczowy element ochrony danych użytkowników podczas korzystania z Internetu, jego rola nie polega na ochronie systemu przed złośliwym oprogramowaniem. HTTPS nie zapobiega infekcjom wirusami ani innymi formami malware'u, lecz dba o poufność i integralność przesyłanych informacji. Protokół SSL, który jest poprzednikiem HTTPS, również koncentruje się na zabezpieczaniu komunikacji, ale nie ma wpływu na bezpieczeństwo samego systemu operacyjnego. Z drugiej strony, program sniffer, który służy do monitorowania i analizy ruchu sieciowego, może być stosowany w działaniach związanych z bezpieczeństwem, ale sam w sobie nie chroni przed zagrożeniami złośliwego oprogramowania. Właściwe zrozumienie różnych narzędzi i protokołów jest kluczowe w budowaniu efektywnego systemu zabezpieczeń. Użytkownicy często myślą, że zabezpieczenia komunikacji automatycznie chronią ich systemy, co jest błędnym założeniem. Zabezpieczenie komputera przed złośliwym oprogramowaniem wymaga zastosowania odpowiednich narzędzi ochronnych, takich jak programy antywirusowe, które są dedykowane do wykrywania i eliminowania zagrożeń. Ważne jest również wdrożenie procedur bezpieczeństwa, takich jak regularne aktualizacje oprogramowania oraz edukacja w zakresie bezpiecznego korzystania z zasobów Internetu, aby zminimalizować ryzyko ataków.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej