Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik archiwista
Kwalifikacja: EKA.03 - Opracowywanie materiałów archiwalnych
Data rozpoczęcia: 4 czerwca 2025 02:10
Data zakończenia: 4 czerwca 2025 02:25

Egzamin zdany!

Wynik: 34/40 punktów (85,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką czynność należy przeprowadzić w archiwum państwowym po otrzymaniu prawidłowo uporządkowanego i zewidencjonowanego zbioru fotografii?

A. Brakowanie

B. Skontrum

C. Kwalifikacja

D. Uporządkowanie

Skontrum to kluczowa czynność w zarządzaniu archiwami, polegająca na weryfikacji stanu ewidencji zbiorów. Po przejęciu dobrze uporządkowanego i zewidencjonowanego zespołu fotografii, przeprowadzenie skontrum pozwala na potwierdzenie, że wszystkie elementy zbioru są zgodne z ewidencją oraz na identyfikację ewentualnych braków czy niezgodności. W praktyce skontrum polega na fizycznym porównaniu stanu zbioru z dokumentacją, co jest zgodne z zasadami dobrej praktyki archiwalnej, które zalecają regularne kontrole stanu zbiorów w celu zapewnienia ich integralności oraz bezpieczeństwa. Ważnym elementem skontrum jest również dokumentowanie wyników kontroli, co pozwala na dalsze zarządzanie zbiorami oraz podejmowanie decyzji dotyczących ich przechowywania i konserwacji. Przykładowo, w archiwum państwowym po przeprowadzeniu skontrum można zauważyć, które fotografie wymagają dodatkowej ochrony lub digitalizacji, co jest kluczowe w kontekście zachowania dziedzictwa kulturowego. Skontrum powinno być regularnie wykonywane, aby zapewnić, że zasoby archiwalne są w dobrym stanie oraz dostępne dla przyszłych pokoleń.

Pytanie 2

Nazwy instytucji, firm, organizacji oraz innych podmiotów prawnych powinny być uwzględniane w spisach

A. rzeczowych

B. podmiotowych

C. osobowych

D. instytucjonalnych

Zaznaczenie odpowiedzi "rzeczowych" to dobry wybór! To dlatego, że indeksy rzeczowe są właśnie po to, żeby klasyfikować i porządkować różne info o rzeczach, zjawiskach i pojęciach, a więc też o urzędach, firmach, organizacjach czy osobach prawnych. Taki indeks ułatwia ludziom dotarcie do danych związanych z konkretnym tematem. Na przykład, gdy robimy katalogi czy bibliografie, to używanie indeksów rzeczowych jest standardem. Dzięki temu łatwiej wyszukać odpowiednie materiały. W bibliotece akademickiej możesz trafić na kategorie jak 'uczelnie' czy 'organizacje non-profit', co mega ułatwia szukać tego, czego się potrzebuje. Stosowanie standardów jak RDA czy ISBD również pokazuje, jak ważne są te indeksy w organizacji informacji, co jest kluczowe przy zarządzaniu wiedzą dziś.

Pytanie 3

Jakie jest podstawowe zadanie archiwisty przy opracowywaniu materiałów?

A. Utworzenie wystaw z wybranych archiwaliów

B. Tworzenie kopii zapasowych dokumentacji

C. Klasyfikacja i opis materiałów archiwalnych

D. Digitalizacja wszystkich dokumentów

Podstawowym zadaniem archiwisty przy opracowywaniu materiałów archiwalnych jest ich klasyfikacja i opis. Klasyfikacja polega na przyporządkowaniu dokumentów do odpowiednich kategorii tematycznych, co ułatwia ich późniejsze odnajdywanie i zarządzanie nimi. Dzięki temu archiwista może tworzyć logiczną strukturę zasobów, co jest niezbędne dla efektywnego funkcjonowania archiwum. Opis materiałów natomiast polega na sporządzaniu szczegółowych informacji o dokumentach, takich jak ich treść, autor, data powstania, kontekst historyczny i fizyczny stan dokumentu. Opisanie materiałów jest kluczowe dla zrozumienia ich wartości historycznej i użytkowej. W praktyce archiwista stosuje standardy opisu archiwalnego, takie jak ISAD(G) - Międzynarodowy Standard Opisu Archiwalnego, co pozwala na utrzymanie spójności i ułatwia wymianę informacji. Dobrze opracowane materiały archiwalne są podstawą do dalszych prac, takich jak digitalizacja czy udostępnianie zasobów naukowcom i społeczeństwu.

Pytanie 4

Co nie jest przykładem elektronicznego nośnika danych?

A. CD-ROM

B. dysk blu-ray

C. dyskietka 3,5 cala

D. kaseta VHS

Kaseta VHS jest przykładem analogowego nośnika danych, który został zaprojektowany do przechowywania i odtwarzania sygnału wideo. Zdecydowanie różni się od nośników elektronicznych, takich jak CD-ROM, dyskietki 3,5 cala czy dyski Blu-ray, które wykorzystują cyfrowe formy zapisu danych. Kasety VHS zapisywały obraz i dźwięk przy użyciu technologii magnetycznej, co oznacza, że dane były przechowywane w formie fali elektromagnetycznej na taśmie. Ta technologia, choć popularna w latach 80. i 90. XX wieku, nie oferuje takiej wydajności i pojemności, jak nowoczesne nośniki elektroniczne. Na przykład, standardowy CD-ROM może pomieścić do 700 MB danych, co znacznie przewyższa możliwości kasety VHS, która jest ograniczona przez długość taśmy. W kontekście obecnych standardów, nośniki cyfrowe są preferowane z uwagi na szybkość transferu, trwałość oraz łatwość w przechowywaniu i archiwizacji danych.

Pytanie 5

Zasada uznawania związku archiwów z obszarem, na którym powstały to zasada

A. geograficzna

B. prowieniencji

C. pertynencji

D. zespołowa

Odpowiedź 'pertynencji' jest poprawna, gdyż zasada poszanowania związku zespołów archiwalnych z terytorium, na którym powstały, odnosi się do koncepcji, że archiwa nie mogą być oddzielone od kontekstu geograficznego i kulturowego, w którym zostały stworzone. Pertynecja, według definicji archiwalnej, oznacza konieczność uwzględnienia lokalizacji, z której pochodzą dokumenty, co wpływa na ich interpretację, znaczenie i wartość historyczną. Przykładem może być archiwum dokumentujące historię regionu, które ze względu na swoje pochodzenie geograficzne staje się kluczowe dla badań nad lokalnymi tradycjami czy wydarzeniami. W praktyce archiwalnej przestrzeganie zasady pertynencji prowadzi do lepszego zrozumienia zjawisk społecznych oraz ich kontekstu przestrzennego, co jest zgodne z zaleceniami międzynarodowych standardów, takich jak ISAD(G) czy ISO 15489. W związku z tym, uwzględnienie tej zasady w zarządzaniu archiwami jest niezbędne dla zapewnienia autentyczności i rzetelności przechowywanych zbiorów.

Pytanie 6

Jednostką ewidencyjną dla materiałów audiowizualnych jest

A. jeden wspólny autor dla grupy nagrań, niezależnie od liczby nośników

B. jeden nośnik, bez względu na to, czy nagranie jest kompletne

C. jedno opakowanie zawierające nośniki, niezależnie od ich ilości

D. jedno nagranie, niezależnie od liczby nośników

Jednostką inwentarzową dla dokumentacji audiowizualnej jest jedno nagranie bez względu na liczbę nośników, co oznacza, że klasyfikacja i ewidencjonowanie materiałów audiowizualnych opiera się na treści nagrania, a nie na fizycznym nośniku. W praktyce oznacza to, że niezależnie od tego, czy nagranie znajduje się na jednym nośniku, czy jest rozdzielone na kilka różnych nośników, traktujemy je jako jedną jednostkę inwentarzową. Takie podejście jest zgodne z normami archiwalnymi oraz dobrymi praktykami w zarządzaniu zasobami informacyjnymi, które kładą nacisk na treść jako kluczowy element dokumentacji. W przypadku dokumentacji multimedialnej, istotne jest, aby w ewidencji skupić się na archiwizacji treści, co ułatwia przyszłe wyszukiwanie i zarządzanie tymi zasobami. Przykładowo, jeśli mamy film podzielony na kilka odcinków, które są przechowywane na różnych nośnikach, ewidencja powinna odnosić się do całego filmu jako jednego dzieła, co pozwala na lepsze zrozumienie jego kontekstu oraz łatwiejsze zarządzanie materiałem.

Pytanie 7

Zapis dźwięku w formie mechanicznej na analogowym nośniku lub w postaci elektronicznej na cyfrowym nośniku to rodzaj dokumentacji

A. aktowa

B. technologiczna

C. dźwiękowa

D. elektroniczna

Odpowiedź "dźwiękowa" jest właściwa, ponieważ dokumentacja dźwiękowa odnosi się do wszelkiego rodzaju zapisów dźwięku, zarówno na nośnikach analogowych, jak i cyfrowych. Mechaniczny zapis dźwięku, na przykład na płytach winylowych, oraz elektroniczny zapis dźwięku na cyfrowych nośnikach, takich jak pliki WAV czy MP3, są formami dokumentacji dźwiękowej. W praktyce, dokumentacja dźwiękowa jest niezbędna w wielu dziedzinach, jak archiwizacja, produkcja muzyczna, czy badania naukowe. Zgodnie z międzynarodowymi standardami archiwizacji, dokumentacja dźwiękowa powinna być tworzona z zachowaniem wysokiej jakości próbkowania i bit rate, co zapewnia odpowiednią jakość reprodukcji dźwięku. Przykładem zastosowania dokumentacji dźwiękowej może być archiwizacja koncertów, gdzie audio jest nagrywane i przechowywane dla przyszłych pokoleń. Również w branży mediów, dokumentacja dźwiękowa jest kluczowa dla produkcji radiowych i telewizyjnych, zapewniając, że nagrania są właściwie zarchiwizowane i dostępne w odpowiednich formatach.

Pytanie 8

Jakiego rodzaju dokumentację reprezentują mikrofilmy z rysunkami konstrukcyjnymi samochodu osobowego "Syrena"?

A. Aktową

B. Obrazową-elektroniczną

C. Obrazową-techniczna

D. Cyfrową

Mikrofilmy z planami konstrukcyjnymi samochodu osobowego 'Syrena' należy zakwalifikować do dokumentacji obrazowej-technicznej, ponieważ zawierają one szczegółowe informacje na temat konstrukcji, parametrów technicznych oraz specyfikacji pojazdu. Dokumentacja techniczna odgrywa kluczową rolę w procesie projektowania, produkcji oraz konserwacji pojazdów, a jej format obrazowy umożliwia przechowywanie złożonych rysunków i schematów w skompresowanej formie. W praktyce, mikrofilmy mogą być używane w archiwach do udostępnienia informacji projektowych dla inżynierów oraz techników, co jest zgodne z normą ISO 15489 dotyczącą zarządzania dokumentacją. Przykładem zastosowania takiej dokumentacji są opracowania umożliwiające modernizacje i naprawy pojazdów, które bazują na istniejących planach konstrukcyjnych. Współczesne podejście do zarządzania informacją techniczną wymaga stosowania właściwych formatów, co czyni dokumentację obrazową-technicznej kluczowym elementem w życiu cyklu pojazdu.

Pytanie 9

Określ typ dokumentu, którego opis zewnętrzny powinien być uzupełniony o wskazanie nośnika informacji?

A. Elektroniczny

B. Pergaminowy

C. Papierowy

D. Audiowizualny

Wybranie odpowiedzi dotyczącej dokumentów elektronicznych, papierowych lub audiowizualnych pokazuje, że można się pogubić w tym, jak klasyfikujemy różne dokumenty i nośniki. Dokumenty elektroniczne są w formie cyfrowej, przechowywane na różnych nośnikach, jak dyski twarde czy chmury, co sprawia, że są łatwe do przechowywania i szybkiego dostępu. Ale ich opis nie jest taki sam jak w przypadku pergaminu, który jest materiałem fizycznym. Z kolei dokumenty papierowe są generalnie mniej trwałe od pergaminowych i mogą szybciej ulegać zniszczeniu przez warunki atmosferyczne czy chemiczne. A dokumenty audiowizualne, takie jak filmy czy nagrania dźwiękowe, mają jeszcze inną charakterystykę i też wymagają określenia technologii zapisu. Problemy w tej odpowiedzi wynikają z mylenia różnych typów nośników i ich właściwości, co prowadzi do błędnych wniosków. Ważne jest, żeby zrozumieć, że każdy typ dokumentu ma swoje unikalne cechy, co wpływa na sposób zapisu i przechowywania.

Pytanie 10

Mikrofilm, który jest negatywem lub pozytywem i przeznaczony do długoterminowego przechowywania w archiwum, to mikrofilm

A. przezroczysty

B. uzupełniający

C. użytkowy

D. archiwalny

Odpowiedź 'archiwalny' jest poprawna, ponieważ mikrofilmy archiwalne są projektowane z myślą o długoterminowym przechowywaniu informacji, zapewniając ich trwałość i czytelność przez wiele lat. Tego rodzaju mikrofilmy są produkowane z materiałów o wysokiej jakości, które spełniają rygorystyczne standardy, takie jak normy ISO 9706 dotyczące długoterminowego przechowywania dokumentów. Przykładem zastosowania mikrofilmów archiwalnych jest ich wykorzystanie w instytucjach państwowych oraz bibliotekach, gdzie przechowuje się cenne dokumenty, takie jak akta sądowe, dokumenty historyczne czy inne ważne materiały. Dzięki odpowiednim technikom archiwizacji, mikrofilmy umożliwiają efektywne zarządzanie informacjami oraz ich łatwe odnajdywanie w przyszłości, co jest kluczowe w procesach administracyjnych. Dodatkowo, mikrofilmy archiwalne są odporne na wiele czynników zewnętrznych, co czyni je bardziej niezawodnym medium w porównaniu do tradycyjnych nośników papierowych.

Pytanie 11

Badanie oznaczeń pochodziących od twórcy archiwum, takich jak odciski pieczęci, to

A. ocena stanu zachowania zbioru (zespołu)

B. selekcja

C. identyfikacja przynależności zespołowej

D. organizacja

Odpowiedź "rozpoznanie przynależności zespołowej" jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do procesu identyfikacji i klasyfikacji dokumentów w archiwum na podstawie ich źródła pochodzenia, co jest kluczowe dla zarządzania zasobami archiwalnymi. Identyfikacja przynależności zespołowej polega na ustaleniu, z jakiej instytucji lub osoby pochodzi dany zbiór dokumentów, co ma fundamentalne znaczenie dla zapewnienia ich właściwego kontekstu i wartości informacyjnej. Przykładem może być analiza odcisków pieczęci, które mogą dostarczyć informacji o autorze dokumentu, jego statusie prawnym oraz czasie powstania. Zgodnie z zasadami archiwistyki, takie rozpoznanie jest niezbędne do skutecznego systematyzowania zasobów oraz ich późniejszego udostępniania. W praktyce archiwalnej, stosowanie takich metod pozwala na utrzymanie porządku w zbiorach, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami, jak ISAD(G) czy ISAAR(CPF), które podkreślają znaczenie kontekstu w dokumentacji archiwalnej.

Pytanie 12

W skład archiwalnego skorowidza nie wchodzi

A. sumariusz

B. repertorium

C. inwentarz

D. indeks

Inwentarz to narzędzie wykorzystywane w archiwistyce, które ma na celu szczegółowe opisanie zbiorów znajdujących się w archiwum. W przeciwieństwie do skorowidza, inwentarz nie jest zbiorem skrótowych informacji, lecz pełnym, systematycznym spisem zawierającym szczegółowe dane o dokumentach. Należy zaznaczyć, że inwentarz jest kluczowym elementem w zarządzaniu dokumentacją, umożliwiającym efektywne prowadzenie kwerend oraz ułatwiającym dostęp do materiałów archiwalnych. Jego stworzenie wiąże się z klasyfikacją i porządkowaniem dokumentów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami archiwalnymi, takimi jak standardy ISAD(G) dotyczące opisu zasobów archiwalnych. Dzięki inwentarzowi użytkownik może szybko zorientować się, jakie zbiory są dostępne, co przyspiesza proces badań naukowych i administracyjnych.

Pytanie 13

Którą z podanych metod powinno się wykorzystać do organizacji nagrań?

A. Chronologiczną

B. Strukturalną

C. Alfabetyczną

D. Rzeczową

Metoda rzeczowa jest kluczowym podejściem podczas porządkowania nagrań, ponieważ skupia się na grupowaniu materiałów według ich tematyki lub zawartości. Dzięki temu, użytkownicy mogą łatwiej znaleźć i klasyfikować materiały w kontekście ich zastosowania. Przykładem zastosowania metody rzeczowej może być organizowanie nagrań szkoleń według tematów, takich jak "Bezpieczeństwo Pracy" czy "Zarządzanie Projektem". Tego rodzaju systematyzacja jest zgodna z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania wiedzą, które zalecają, aby materiały były łatwo dostępne i intuicyjnie zorganizowane. W kontekście archiwizacji nagrań, metoda rzeczowa wspiera także procesy wyszukiwania oraz umożliwia szybsze odnajdywanie potrzebnych informacji, co jest nieocenione w pracy w zespole. Ostatecznie, zastosowanie tej metody wpływa również na efektywność pracy i oszczędność czasu, co jest szczególnie istotne w dynamicznych środowiskach biznesowych.

Pytanie 14

Dokumentacja aktowa uporządkowana zgodnie z systemem dziennikowym jest właściwa

A. z chronologią.

B. z numerami dziennika podawczego.

C. z klasami jednolitego wykazu akt.

D. z alfabetem.

Dokumentacja aktowa uporządkowana według systemu dziennikowego z numerami dziennika podawczego jest zgodna z powszechnie stosowanymi standardami zarządzania dokumentacją. System dziennikowy polega na rejestrowaniu dokumentów w sposób umożliwiający ich łatwe odnalezienie i identyfikację. Numer dziennika podawczego jest unikalnym identyfikatorem przypisanym do każdego dokumentu, co pozwala na śledzenie jego historii oraz statusu. W praktyce, każdy dokument, który trafia do jednostki organizacyjnej, jest rejestrowany w dzienniku, co ułatwia zarządzanie obiegiem dokumentów i zapewnia ich integralność. Zastosowanie numerów dziennika podawczego zwiększa efektywność pracy w biurze, ponieważ umożliwia szybkie odnajdywanie informacji oraz wspomaga archiwizację. W kontekście dobrych praktyk branżowych, efektywne zarządzanie dokumentacją zgodne z systemem dziennikowym jest kluczowym elementem utrzymania porządku oraz transparentności w działalności instytucji.

Pytanie 15

W dokumentacji kartograficznej dodatkowa mapa boczna, powiązana z mapą główną i umieszczona w obrębie arkusza mapy, lecz nie będąca samodzielną jednostką archiwalną, określana jest jako

A. plan sytuacyjny

B. karton

C. atlas

D. operat ewidencyjny

Karton to termin używany w kartografii, który odnosi się do mapy bocznej, umieszczonej w obrębie arkusza mapy głównej, ale nie stanowiącej odrębnej jednostki archiwalnej. W praktyce oznacza to, że karton może zawierać dodatkowe informacje, takie jak szczegółowe dane dotyczące terenów, które nie są bezpośrednio przedstawione na mapie głównej, ale są istotne dla jej interpretacji. Przykładem zastosowania kartonu mogą być mapy tematyczne przedstawiające dodatkowe dane, jak na przykład gęstość zaludnienia, które są umieszczane w obrębie mapy głównej, aby dostarczyć użytkownikowi szerszy kontekst. W kontekście standardów kartograficznych, karton odgrywa ważną rolę w zapewnieniu, że mapy są nie tylko informacyjne, ale także użyteczne w różnych zastosowaniach, takich jak planowanie przestrzenne czy zarządzanie zasobami. Dobre praktyki kartograficzne sugerują, aby takie dodatki były jasno oznaczone i opatrzone legendą, co ułatwia ich interpretację przez użytkowników.

Pytanie 16

Mapy używane w planowaniu przestrzennym powinny być najpierw uporządkowane według jednostek

A. rzeczowych

B. obszarowych

C. alfabetycznych

D. tematycznych

Mapy dotyczące planowania przestrzennego powinny być w pierwszej kolejności segregowane według jednostek obszarowych, ponieważ to właśnie obszar stanowi podstawowy kontekst dla wszelkich działań związanych z planowaniem przestrzennym. Jednostki obszarowe, takie jak gminy, powiaty czy regiony, są kluczowe dla analizy i podejmowania decyzji, ponieważ różne obszary mogą mieć odmienną charakterystykę, potrzeby oraz plany rozwoju. Dobrą praktyką jest, aby w procesie planowania przestrzennego uwzględniać mapy, które jasno przedstawiają granice jednostek obszarowych, co ułatwia identyfikację zasobów, analizę zagrożeń oraz efektywne zarządzanie przestrzenią. Na przykład, w planowaniu terenów pod zabudowę, istotne jest zwrócenie uwagi na lokalne warunki, takie jak ukształtowanie terenu, infrastrukturę oraz istniejące plany zagospodarowania przestrzennego, które często różnią się w zależności od jednostki obszarowej. Rekomendowane normy, takie jak wytyczne Ministerstwa Infrastruktury oraz lokalne strategie rozwoju, podkreślają znaczenie planowania obszarowego jako podstawa do skutecznego zarządzania przestrzenią.

Pytanie 17

Ile egzemplarzy powinno się przygotować przewodnik kartkowy dotyczący zbioru akt?

A. W pięciu egzemplarzach

B. W trzech egzemplarzach

C. W czterech egzemplarzach

D. W dwóch egzemplarzach

Wybór innej liczby egzemplarzy przewodnika kartkowego po zasobie akt, niż trzy, może wynikać z niepełnego zrozumienia roli tego dokumentu w systemie zarządzania informacją. Sporządzanie przewodnika w dwóch egzemplarzach może wydawać się wystarczające, jednak może prowadzić do sytuacji, w której jeden z egzemplarzy zostanie uszkodzony lub zgubiony, co uniemożliwi dostęp do kluczowych informacji. Z kolei pięć lub cztery egzemplarze, mimo że mogą wydawać się bardziej zabezpieczające, w rzeczywistości mogą wprowadzać zbędne komplikacje w zarządzaniu dokumentacją, takie jak trudności w koordynacji aktualizacji czy nadmiarowa biurokracja. W praktyce, zbyt duża liczba egzemplarzy zwiększa ryzyko rozbieżności w informacjach, co może prowadzić do nieporozumień oraz błędów w dalszym zarządzaniu zasobami. Kluczowe jest również zrozumienie, że przygotowanie przewodnika musi być zgodne z określonymi normami i standardami, które nakładają na archiwistów obowiązek efektywnego zarządzania dokumentacją. Niewłaściwe podejście do liczby egzemplarzy pociąga za sobą nie tylko proceduralne niedociągnięcia, ale także potencjalne problemy z dostępnością i przejrzystością informacji, które są fundamentem skutecznego archiwizowania.

Pytanie 18

Jaką metodę powinno się zastosować do organizacji dokumentacji technicznej?

A. Schematyczno-rzeczową

B. Kancelaryjną

C. Chronologiczną

D. Strukturalno-organizacyjną

Układanie dokumentacji według metody chronologicznej to średni pomysł, bo skupia się na datach, a nie na tym, co jest w środku. To, co naprawdę się liczy, to dostępność do informacji, które powinny być uporządkowane według tematów. Metoda kancelaryjna też nie jest najlepsza, bo ona raczej klasyfikuje dokumenty według procedur biurowych, co może być nudne i utrudnia dostęp do ważnych info. Strukturalno-organizacyjna metoda niby też jest bliska schematyczno-rzeczowej, ale może wprowadzać zamieszanie, bo bardziej patrzy na organizację firmy niż na treść dokumentów. Dobra organizacja dokumentów powinna przede wszystkim ułatwiać zrozumienie i szybkie znalezienie potrzebnych rzeczy. Często ludzie myślą, że chronologiczne ułożenie dokumentów wystarczy, ale w praktyce może to przynieść więcej problemów, zwłaszcza w skomplikowanych projektach, gdzie kluczowy jest szybki dostęp do specyfikacji czy instrukcji.

Pytanie 19

Z czego nie korzysta się jako z archiwalnego materiału dla dokumentacji?

A. spis tematyczny

B. indeks

C. karta udostępniania

D. zestawienie

Wszystkie inne odpowiedzi, jak katalog tematyczny, sumariusz czy skorowidz, to na pewno pomocne narzędzia w archiwizacji. Katalog tematyczny to coś, co grupuje dokumenty według tematów, więc wyszukiwanie staje się prostsze. W praktyce, jeśli masz dobrze zorganizowany katalog, to czas znalezienia konkretnego dokumentu znacznie się skraca, co jest zgodne z zasadami efektywnego zarządzania dokumentami. Sumariusz podsumowuje najważniejsze informacje, co pozwala szybko zapoznać się z treścią dokumentów. Skorowidz natomiast to jakby indeks dokumentów, który także ułatwia systematyzowanie archiwum. Często jednak użytkownicy mylą karty udostępniania z innymi narzędziami, co prowadzi do nieporozumień. Karta udostępniania, która rejestruje, kto i kiedy miał dostęp, nie jest archiwalna, bo nie podaje informacji o samej treści, ani nie pomaga w klasyfikacji. Ważne, żeby zrozumieć różnicę między tymi narzędziami, bo to klucz do prawidłowego zarządzania dokumentacją w każdej organizacji.

Pytanie 20

Zespół archiwalny, który otrzymuje materiały archiwalne od swojego aktywnego twórcy, to zespół

A. szczątkowy

B. otwarty

C. prosty

D. złożony

Zespół archiwalny, do którego dopływają materiały archiwalne od jego czynnego twórcy, nazywamy zespołem otwartym. W praktyce oznacza to, że dokumenty i inne materiały mogą być systematycznie dodawane do tego zespołu w miarę ich produkcji przez twórcę. To podejście jest szczególnie ważne w kontekście archiwizacji dokumentacji, która nie jest zamknięta i wciąż ewoluuje. Standardy archiwalne, takie jak ISAD(G) czy Dublin Core, wskazują na konieczność zarządzania informacjami w sposób, który umożliwia ich łatwe aktualizowanie oraz dostęp do bieżących danych. Przykładem zespołu otwartego mogą być archiwa instytucji kultury, które regularnie przyjmują nowe eksponaty i dokumenty, co pozwala na ich bieżące udostępnianie oraz ochronę przed utratą. Dzięki temu użytkownicy mają nieustanny dostęp do aktualnych i wartościowych informacji, a archiwum pozostaje aktualne i użyteczne.

Pytanie 21

Jakiej informacji nie powinno się umieszczać na karcie inwentarzowej nagrania?

A. Nazwa instytucji, która dostarczyła nagranie

B. Data realizacji nagrania

C. Data wpisania do księgi nabytków

D. Imię i nazwisko artysty

Daty wpisu do księgi nabytków nie należy zamieszczać na karcie inwentarzowej nagrania, ponieważ karta ta ma na celu dostarczenie kluczowych informacji dotyczących samego nagrania, a nie jego administracji. Karta inwentarzowa powinna zawierać takie dane jak daty wykonania nagrania, imię i nazwisko wykonawcy oraz nazwę instytucji, która przekazała nagranie. Te informacje są istotne dla identyfikacji oraz kontekstu nagrania, a także dla jego właściwego zarządzania w zbiorach. Na przykład, data wykonania nagrania może mieć kluczowe znaczenie dla oceny jego wartości historycznej, a informacje o wykonawcy są niezbędne w przypadku archiwizacji i przyszłych badań. Zgodnie z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania zasobami audio-wizualnymi, karty inwentarzowe powinny być zwięzłe i zgodne z przyjętymi standardami, aby zapewnić spójność i łatwość w dostępie do informacji.

Pytanie 22

Negatyw na szklanym podłożu ukazujący widok Kopca Kościuszki w Krakowie z lat 20-tych XX wieku stanowi przykład dokumentacji

A. audiowizualnej

B. technicznej

C. elektronicznej

D. aktowej

Negatyw na szklanym podłożu przedstawiający widok Kopca Kościuszki w Krakowie z lat 20-tych XX wieku jest klasyfikowany jako dokumentacja audiowizualna, ponieważ dokumenty tego rodzaju łączą w sobie cechy zarówno obrazu, jak i dźwięku, co służy do zachowania i prezentacji informacji wizualnych. W kontekście archiwizacji i muzealnictwa, dokumentacja audiowizualna jest kluczowa dla utrzymania dziedzictwa kulturowego. Przykłady zastosowania obejmują archiwa filmowe, które wykorzystują takie materiały do tworzenia wystaw, badań historycznych oraz edukacji. W standardach archiwalnych, takich jak ISO 15489, podkreśla się znaczenie zachowania kontekstu i formy dokumentów audiowizualnych, co umożliwia ich późniejsze wykorzystanie w badaniach oraz popularyzacji wiedzy o historii i kulturze. Dobrze opracowana dokumentacja audiowizualna zapewnia dostępność materiałów dla przyszłych pokoleń oraz przyczynia się do lepszego zrozumienia przeszłości.

Pytanie 23

Jakie zasady obowiązują przy porządkowaniu elektronicznych akt spraw w jednostce korzystającej z systemu EZD?

A. Jednolity rzeczowy wykaz akt

B. Regulamin organizacyjny

C. Instrukcję obsługi systemu EZD

D. Instrukcję archiwalną

Regulamin organizacyjny, instrukcja archiwalna oraz instrukcja obsługi systemu EZD to ważne dokumenty w kontekście zarządzania dokumentami, jednak nie pełnią one roli, która jest przypisana Jednolitemu rzeczowemu wykazowi akt. Regulamin organizacyjny określa zasady funkcjonowania jednostki, ale nie dostarcza szczegółowych wytycznych dotyczących klasyfikacji dokumentów. Jego rola jest bardziej ogólna, związana z organizacją pracy, a nie z konkretnym porządkiem akt. Z kolei instrukcja archiwalna ma na celu regulację procesu archiwizacji i przechowywania dokumentów, ale również nie precyzuje systematyki ich klasyfikacji. W praktyce często prowadzi to do błędów w organizacji dokumentacji, ponieważ użytkownicy mogą mylić ogólne zasady archiwizacji z konkretnymi wymaganiami dotyczącymi klasyfikacji. Instrukcja obsługi systemu EZD, mimo że jest przydatna, koncentruje się na aspektach technicznych korzystania z systemu, a nie na klasyfikacji czy porządkowaniu akt. Dlatego, opierając się tylko na tych dokumentach, można napotkać trudności w skutecznym zarządzaniu dokumentacją. Właściwe zrozumienie roli JRWA w procesie porządkowania akt jest kluczowe, aby uniknąć chaosu informacyjnego i zapewnić zgodność z wymogami prawa oraz standardami archiwizacji. To prowadzi do typowych błędów myślowych, jak brak konsekwencji w klasyfikowaniu dokumentów czy ich niewłaściwe archiwizowanie, co może prowadzić do problemów w przyszłości.

Pytanie 24

Proces, który polega na ocenie stanu zbioru map, zalicza się do

A. klasyfikacji

B. inwentaryzacji

C. sporządzania opisu techniki wykonania

D. porządkowania wstępnego

Porządkowanie wstępne to kluczowy etap w zarządzaniu zbiorami map, który obejmuje weryfikację ich stanu oraz organizację w sposób umożliwiający dalsze użytkowanie i archiwizację. W ramach tego procesu sprawdzany jest zarówno fizyczny stan map, jak i ich kompletność, co jest niezbędne do zapewnienia integralności zbioru. Przykładem zastosowania porządkowania wstępnego może być sytuacja, w której biblioteka czy archiwum otrzymuje nowy zbiór map. Proces ten obejmowałby przegląd wszystkich map pod kątem uszkodzeń, braków oraz ich zgodności z dokumentacją. W standardach zarządzania dokumentacją, takich jak ISO 15489, podkreślono znaczenie tego etapu w kontekście zapewnienia wysokiej jakości archiwizacji i udostępniania informacji. Dobre praktyki w zakresie porządkowania wstępnego obejmują również systematyczne etykietowanie i katalogowanie, co ułatwia późniejsze odnajdywanie i dostęp do map, a także korzystanie z odpowiednich narzędzi, takich jak bazy danych i oprogramowanie do zarządzania zasobami.

Pytanie 25

Przydzielanie jednostkom archiwalnym zestawu archiwalnego układu kancelaryjnego (registraturalnego) to

A. kwalifikacja dokumentacji

B. inwentaryzacja dokumentacji

C. segregacja dokumentacji

D. systematyzacja dokumentacji

Kwalifikacja dokumentacji, chociaż istotna, odnosi się do procesu oceny wartości dokumentów i decyzji o ich dalszym przechowywaniu lub zniszczeniu, a nie do samego porządkowania. Z kolei inwentaryzacja dokumentacji to proces, który dotyczy spisywania i zliczania posiadanych materiałów archiwalnych, a więc również nie obejmuje działań związanych z ich systematyzowaniem. Segregacja dokumentacji może sugerować podział na różne grupy, lecz brakuje w niej strukturalnego podejścia charakterystycznego dla systematyzacji. Błędem myślowym jest mylenie tych terminów; systematyzacja wymaga bowiem bardziej zaawansowanego podejścia, które obejmuje organizację w kontekście przepływu informacji oraz ich użyteczności. W praktyce, każdy z tych procesów ma swoje miejsce, ale należy jasno rozróżniać ich cele i metody. Niewłaściwe przyporządkowanie może prowadzić do chaosu w archiwum oraz trudności w dostępie do potrzebnych informacji, co jest sprzeczne z zasadami efektywnego zarządzania dokumentacją w instytucjach archiwalnych.

Pytanie 26

Przypisanie dokumentacji twórcy zespołu do odpowiednich kategorii archiwalnych to

A. inwentaryzacja

B. kwalifikacja

C. indeksacja

D. klasyfikacja

Kwalifikacja to proces, który polega na przypisaniu dokumentów do odpowiednich kategorii archiwalnych, co jest kluczowe dla efektywnego zarządzania dokumentacją. Kwalifikacja pozwala na określenie wartości archiwalnej dokumentów, co jest istotnym krokiem w utrzymaniu porządku w archiwach. Przykładem praktycznego zastosowania kwalifikacji może być klasyfikacja dokumentów w instytucjach publicznych, gdzie dokumenty są dzielone na te, które należy przechowywać przez dłuższy czas, oraz na te, które mogą być zniszczone po upływie określonego okresu. W zgodzie z dobrymi praktykami archiwalnymi, kwalifikacja powinna być dokonywana na podstawie ustalonych kryteriów oraz wytycznych, takich jak przepisy prawne lub wewnętrzne regulacje instytucji, co zapewnia zgodność z normami archiwalnymi, a także ułatwia późniejsze odzyskiwanie informacji. Dobrze przeprowadzona kwalifikacja przyczynia się do lepszego porządku w dokumentacji oraz umożliwia optymalne zarządzanie zasobami informacyjnymi.

Pytanie 27

Podczas skanowania dokumentu (w formacie A4 do A3) minimalna wartość rozdzielczości powinna wynosić

A. 200 dpi

B. 100 dpi

C. 250 dpi

D. 150 dpi

Wybór rozdzielczości 200 dpi (punktów na cal) jest zalecany przy skanowaniu rękopisów w formacie A4 do A3, ponieważ zapewnia odpowiednią jakość obrazu, umożliwiając jednocześnie zachowanie detali oraz klarowności tekstu. Przy tej rozdzielczości możliwe jest uzyskanie wyraźnych i czytelnych skanów, które są istotne w kontekście archiwizacji dokumentów oraz ich późniejszego wykorzystania, np. w publikacjach elektronicznych czy w druku. Standardowe praktyki w dziedzinie digitalizacji wskazują, że 200 dpi jest minimalną wartością dla dokumentów tekstowych, ponieważ niższe rozdzielczości, takie jak 150 dpi czy 100 dpi, mogą prowadzić do utraty detali, takich jak drobne czcionki czy skomplikowane ilustracje. To z kolei może wpływać na jakość reprodukcji i użyteczność dokumentu w przyszłości, przede wszystkim w kontekście jego analizy czy przetwarzania. Warto również zauważyć, że przy skanowaniu materiałów historycznych lub delikatnych rękopisów, wyższe rozdzielczości, takie jak 300 dpi, mogą być stosowane, aby zapewnić jeszcze większą precyzję, jednak dla standardowych zastosowań 200 dpi jest uważane za optymalne rozwiązanie.

Pytanie 28

Co stanowi zwięzłe podsumowanie dokumentu?

A. kapitularz

B. indeks

C. sumariusz

D. regest

Regest to zwięzłe streszczenie dokumentu, które zazwyczaj zawiera kluczowe informacje dotyczące jego treści, takie jak autor, tytuł, daty, oraz główne tematy. Umożliwia to szybkie zrozumienie zawartości dokumentu bez konieczności jego pełnego przeglądania. W praktyce, regesty są szczególnie pomocne w archiwach, bibliotekach oraz w kontekście badań naukowych, gdzie czasami dostępnych jest wiele dokumentów, a kluczowe jest szybkie odnalezienie istotnych informacji. Stosując regesty, można efektywniej zarządzać informacjami i lepiej organizować prace badawcze. Regesty są zgodne z dobrymi praktykami w archiwistyce i zarządzaniu dokumentacją, gdzie ich wykorzystanie pomaga w systematyzacji zasobów oraz zwiększa ich dostępność. Warto pamiętać, że regest powinien być zgodny z określonymi standardami, takimi jak ISAD(G) w kontekście archiwizacji, które określają, jakie elementy powinien zawierać taki dokument, aby był w pełni użyteczny dla użytkowników.

Pytanie 29

Ostatnim krokiem w procesie tworzenia archiwalnego zbioru filmów jest

A. przygotowanie nowych opisów

B. brakowanie

C. sporządzenie inwentarza archiwalnego

D. przegranie na inny nośnik

Sporządzenie inwentarza archiwalnego to kluczowy etap w zarządzaniu archiwalnymi zasobami filmowymi. To proces, który pozwala na systematyczne zorganizowanie i udokumentowanie wszystkich materiałów archiwalnych, co ma fundamentalne znaczenie dla ich późniejszego wyszukiwania, przetwarzania i udostępniania. Inwentarz archiwalny zawiera szczegółowe informacje o każdym filmie, w tym tytuł, datę produkcji, czas trwania, tematykę, a także techniczne parametry nośnika. Dzięki temu archiwistom i badaczom łatwiej jest zorientować się w zasobach oraz ocenić ich wartość kulturową i historyczną. Ponadto, sporządzanie inwentarza jest zgodne z międzynarodowymi standardami archiwalnymi, takimi jak ISAD(G) (International Standard Archival Description), które zalecają szczegółowe dokumentowanie zasobów archiwalnych. Przykładem zastosowania dobrych praktyk może być wykorzystanie cyfrowych systemów zarządzania archiwami, które automatyzują proces inwentaryzacji, co zwiększa efektywność i precyzję pracy archiwistów.

Pytanie 30

Zestaw zdjęć połączony wspólnym motywem tworzy

A. obwolutę

B. temat

C. obraz

D. fascykuł

Temat to kluczowy element w organizacji i przedstawieniu fotografii, który łączy różne obrazy w jedną spójną narrację. W kontekście fotografii, temat może odnosić się do określonej idei, wydarzenia, miejsca lub emocji, które są eksplorowane przez zestaw zdjęć. Przykładem może być seria zdjęć ukazujących życie miejskie, gdzie każda fotografia przedstawia różne aspekty codziennego życia w mieście, ale wszystkie są związane wspólnym wątkiem. W praktyce, zrozumienie tematu pozwala fotografom i kuratorom na stworzenie ekspozycji lub publikacji, które nie tylko przyciągają wzrok, ale również opowiadają historię i angażują odbiorcę. Stosując takie podejście, fotografie stają się bardziej than tylko pojedynczymi obrazami, ale tworzą narrację, która może być interpretowana i analizowana przez widzów. Warto zauważyć, że w profesjonalnych publikacjach fotograficznych temat jest często kluczowym elementem strategii marketingowej, który wpływa na percepcję i odbiór prac artysty.

Pytanie 31

W jakim celu przeprowadza się konserwację materiałów archiwalnych?

A. Dla estetycznej prezentacji w archiwum

B. W celu zwiększenia wartości historycznej dokumentów

C. Aby poprawić czytelność dokumentów

D. W celu zabezpieczenia dokumentów przed dalszym niszczeniem

Konserwacja materiałów archiwalnych jest niezwykle ważna. Podstawowym celem jest zabezpieczenie dokumentów przed dalszym niszczeniem. Materiały archiwalne są narażone na wiele czynników, które mogą przyspieszyć ich degradację, takich jak wilgoć, światło czy zanieczyszczenia. Proces konserwacji obejmuje różne techniki i metody, które mają na celu ochronę dokumentów na dłuższą metę. W praktyce oznacza to stosowanie odpowiednich opakowań, kontrolę warunków przechowywania oraz czasami naprawę uszkodzeń. Konserwacja jest kluczowa dla zachowania oryginalnych dokumentów dla przyszłych pokoleń. Dzięki temu archiwiści mogą mieć pewność, że materiały, które przechowują, będą dostępne dla naukowców, badaczy i ogółu społeczeństwa przez długie lata. Istnieją również określone standardy i dobre praktyki w zakresie konserwacji, które są stosowane na całym świecie, aby zapewnić spójność i skuteczność działań konserwatorskich.

Pytanie 32

Aby zabezpieczyć dokumentację filmową przechowywaną na nośniku cyfrowym (płycie CD), należy

A. wykonać wydruk zawartości nośnika

B. przekopiować dane z płyty CD na serwer

C. co 20 lat przeprowadzać kontrolę poprawności działania nośnika

D. co dekadę weryfikować poprawność działania nośnika

Przekopiowanie zawartości płyty CD na serwer jest kluczowym krokiem w procesie zabezpieczania dokumentacji filmowej. Nośniki optyczne, takie jak płyty CD, są podatne na degradację w czasie, co może prowadzić do utraty danych. Przekopiowanie danych na serwer, który zapewnia odpowiednie środki ochrony, takie jak redundantne kopie zapasowe i systemy RAID, znacznie zwiększa bezpieczeństwo przechowywanych informacji. Dodatkowo, serwery często oferują lepsze warunki przechowywania danych, a także umożliwiają łatwiejszy dostęp i zarządzanie danymi, co jest istotne w kontekście archiwizacji. Praktyki takie jak regularne tworzenie kopii zapasowych oraz zabezpieczanie danych przed nieautoryzowanym dostępem są zgodne z zasadami zarządzania danymi, które są powszechnie stosowane w branży filmowej i medialnej. Warto również rozważyć wykorzystanie systemów chmurowych, które oferują dodatkowe usługi zabezpieczeń oraz automatyczne aktualizacje, co jeszcze bardziej minimalizuje ryzyko utraty danych.

Pytanie 33

Jaką rozdzielczość należy zastosować przy tworzeniu cyfrowego odwzorowania mapy?

A. 300 dpi

B. 350 dpi

C. 200 dpi

D. 250 dpi

Odpowiedź 200 dpi jest prawidłowa, ponieważ ta rozdzielczość jest często wystarczająca do uzyskania wysokiej jakości odwzorowania cyfrowego mapy, zwłaszcza w kontekście publikacji i druku. Rozdzielczość 200 dpi pozwala na zachowanie szczegółowości, co jest kluczowe dla map, gdzie detale topograficzne i tekstowe są istotne. Zastosowanie tej rozdzielczości jest zgodne z ogólnie przyjętymi standardami w branży kartograficznej oraz wydawniczej, które zalecają użycie od 150 do 300 dpi w zależności od docelowego medium. Na przykład, w przypadku map drukowanych, 200 dpi zapewnia dobrą jakość przy zachowaniu rozsądnych rozmiarów plików, co jest ważne dla efektywnego zarządzania danymi. Ponadto, w projektach wymagających interaktywności, jak aplikacje mobilne, 200 dpi może okazać się wystarczające do zapewnienia czytelności i estetyki wizualnej. Kluczowym aspektem jest umiejętność dostosowania rozdzielczości do rodzaju odbiorcy i medium, w którym mapa ma być wykorzystana.

Pytanie 34

Inwentarz rzeczywisty zespołu zawiera dane

A. o tytule, datach oraz uwagach dotyczących jednostek archiwalnych danego zespołu

B. o wszystkich jednostkach archiwalnych danego zespołu przechowywanych w określonym archiwum

C. o wszystkich jednostkach archiwalnych zespołu, w tym także tych w innych archiwach

D. o treści poszczególnych jednostek archiwalnych

Inwentarz realny zespołu archiwalnego to coś jak spis rzeczy w Twoim pokoju, ale bardziej skomplikowane. Umożliwia nam ogarnięcie dokumentów w archiwum, co jest mega ważne. Odpowiedź, która dotyczy wszystkich archiwalnych jednostek w danym archiwum, jest jak najbardziej trafna, bo inwentarz realny to narzędzie, które pomaga w śledzeniu i ochronie tych zasobów. Działa to świetnie, zwłaszcza przy badaniach genealogicznych lub historycznych, gdy szukamy konkretnych dokumentów. Standardy takie jak ISAD(G) mówią, że musimy dokładnie opisywać jednostki archiwalne, żeby wszystko było jasne i zrozumiałe, a to przecież klucz do skutecznego zarządzania dokumentami w lokalnym archiwum.

Pytanie 35

Aby osiągnąć ostateczny układ zbioru fotografii, wykonuje się

A. indeksację

B. klasyfikację

C. kwalifikację

D. systematyzację

Systematyzacja to proces organizowania i porządkowania danych, który ma na celu nadanie im logicznego i uporządkowanego układu. W kontekście fotografii, systematyzacja polega na klasyfikacji obrazów w taki sposób, aby ułatwić ich późniejsze wyszukiwanie i wykorzystanie. Przykładowo, w archiwach fotograficznych często stosuje się systematyzację według różnych kryteriów, takich jak data, miejsce wykonania zdjęcia, tematyka czy autor. Dobrze zorganizowana baza zdjęć pozwala na efektywne zarządzanie zasobami wizualnymi, co jest kluczowe w branżach takich jak marketing, dziennikarstwo czy sztuka. Warto również odwołać się do standardów archiwizacji i katalogowania, takich jak Metadane EXIF czy IPTC, które wspierają systematyzację zasobów wizualnych poprzez dostarczanie dodatkowych informacji o zdjęciach, co z kolei podnosi ich wartość użytkową i ułatwia pracę z archiwami. Dlatego wybór systematyzacji jako metody nadawania ostatecznego układu fotografiom jest uzasadniony i zgodny z najlepszymi praktykami w tej dziedzinie.

Pytanie 36

Jedną lub więcej fotografii, które są ze sobą związane tematycznie, osobą lub zdarzeniem, zrobionych w jednym miejscu i czasie, nazywamy

A. tematem

B. zespołem

C. grupą

D. zbiorem

Wybierając odpowiedź "temat", trafiłeś w sedno. W fotografii to pojęcie odnosi się do zestawu zdjęć, które łączy wspólna treść, osoba, wydarzenie, a nawet konkretne miejsce i czas, w którym zostały zrobione. Na przykład, seria zdjęć z festiwalu muzycznego, gdzie widać zarówno występy artystów, jak i reakcje publiczności, świetnie pokazuje, jak temat może koncentrować się na konkretnym wydarzeniu. Temat jest naprawdę istotny, gdy chcesz, by twoje zdjęcia miały jakiś przekaz czy emocje. To dlatego wiele wystaw czy galerii stara się grupować prace wokół wyraźnych tematów. Z mojej perspektywy, zrozumienie, jak ważny jest temat w fotografii, może naprawdę pomóc w lepszym wyrażaniu swoich pomysłów przez obrazy.

Pytanie 37

Jakie urządzenie powinno być użyte do otwierania dokumentacji zapisanej na płytach CD?

A. Skaner

B. Ploter

C. Kserokopiarka

D. Komputer

Aby odtwarzać dokumentację przechowywaną na płytach CD, najodpowiedniejszym urządzeniem jest komputer. Komputery są wyposażone w napędy CD, które umożliwiają odczyt danych oraz ich interpretację przez odpowiednie oprogramowanie. Dzięki temu użytkownicy mogą przeglądać, edytować oraz zarządzać dokumentami zapisanymi na płytach. Komputery obsługują różne formaty plików, co czyni je uniwersalnym narzędziem do pracy z dokumentacją. Na przykład, korzystając z systemów operacyjnych takich jak Windows czy macOS, wystarczy umieścić płytę w napędzie, a system automatycznie rozpozna zawartość, umożliwiając jej łatwy dostęp. Dodatkowo, komputery pozwalają na zapisanie danych z płyt CD na dysku twardym, co ułatwia organizację dokumentów oraz ich późniejsze archiwizowanie. W związku z tym, wykorzystanie komputera w kontekście odtwarzania dokumentacji z płyt CD jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu informacją.

Pytanie 38

Mapy związane z planowaniem przestrzennym powinny być najpierw uporządkowane według

A. symboli klasyfikacyjnych

B. oznakowań ewidencyjnych

C. kryterium rzeczowego

D. jednostek obszarowych

Mapy do planowania przestrzennego są naprawdę ważne, jeśli chodzi o to, jak zarządzamy terenem. Jak dla mnie, uporządkowanie ich według jednostek obszarowych to najlepszy pomysł, bo wtedy łatwiej analizować dane w kontekście konkretnych miejsc. Na przykład, jak analizujemy działki budowlane, to każda gmina czy powiat ma swoje specyficzne potrzeby i zasady. W dobrych praktykach mówi się, że mapy trzeba tworzyć z uwzględnieniem lokalnych realiów, co naprawdę pomaga w lepszym rozumieniu i wykorzystaniu tych danych. Poza tym, jeśli uporządkujemy mapy według jednostek obszarowych, to łatwiej zintegrować je z innymi systemami geoinformacyjnymi, a to jest szczególnie istotne, gdy myślimy o zrównoważonym rozwoju i odpowiedzialnym zarządzaniu zasobami.

Pytanie 39

Jaki rodzaj dokumentacji jest zbierany na elektronicznych nośnikach danych?

A. Pozytywowa odbitka fotografii barwnej

B. Druk ścisłego zarachowania

C. Płyta winylowa

D. Prezentacja multimedialna na płycie CD

Prezentacja multimedialna na płycie CD jest właściwym przykładem dokumentacji gromadzonej w składzie elektronicznych nośników danych. W dobie cyfryzacji, nośniki takie jak płyty CD, DVD czy Blu-ray są powszechnie wykorzystywane do przechowywania różnorodnych materiałów multimedialnych, które mogą obejmować teksty, grafiki, dźwięk oraz wideo. Przykładem zastosowania prezentacji multimedialnej może być szkolenie pracowników, w którym informacje są przedstawiane w interaktywnej formie, co zwiększa ich przyswajalność. W kontekście standardów, organizacje takie jak ISO 9660 definiują systemy plików dla CD, co zapewnia ich kompatybilność z różnorodnymi systemami operacyjnymi. W obszarze archiwizacji i zarządzania danymi, ważne jest, aby tego typu nośniki były odpowiednio zabezpieczone, co można osiągnąć poprzez zastosowanie systemów zarządzania dokumentami, które umożliwiają nie tylko archiwizację, ale także łatwe odnajdywanie i dostęp do zgromadzonych materiałów.

Pytanie 40

Jakie znaczenie ma dla jednostki archiwalnej określenie: stan fizyczny zachowania: dobry?

A. Jednostka może być udostępniana

B. Wymagana jest zgoda dyrektora na udostępnianie

C. Jednostka nie może być udostępniana

D. Dozwolone jest ostrożne udostępnianie

Zaznaczenie odpowiedzi 'Jednostka może być udostępniana' jest jak najbardziej w porządku. Kiedy mamy do czynienia z określeniem 'stan fizyczny zachowania: dobry', to oznacza, że te materiały archiwalne nie mają żadnych uszkodzeń ani degradacji. Takie jednostki można spokojnie udostępniać użytkownikom. Moim zdaniem, to dobrze, że zasady ochrony i konserwacji zbiorów archiwalnych pozwalają na maksymalizację dostępu do zasobów, o ile to nie zagraża ich integralności. Przykład? Dokumenty prawne w dobrym stanie mogą być używane w badaniach naukowych lub edukacyjnych. Przy tym wszystkim ważne, żeby były odpowiednio przechowywane, np. w kontrolowanej temperaturze i wilgotności, co pomoże im przetrwać długie lata.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej