Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 8 czerwca 2025 22:37
Data zakończenia: 8 czerwca 2025 22:52

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Wbudowane narzędzie dostępne w systemach Windows w edycji Enterprise lub Ultimate jest przeznaczone do

A. konsolidacji danych na dyskach

B. kompresji dysku

C. tworzenia kopii dysku

D. kryptograficznej ochrony danych na dyskach

Konsolidacja danych na dyskach zwykle odnosi się do procesu defragmentacji lub łączenia przestrzeni dyskowej, co w systemach Windows może być realizowane za pomocą narzędzi do zarządzania dyskami, ale nie jest to funkcjonalność BitLockera. Tworzenie kopii dysku z kolei dotyczy tworzenia pełnych kopii danych na innym nośniku w celu ich zabezpieczenia przed utratą. Proces ten, zwany również klonowaniem dysku lub tworzeniem kopii zapasowej, nie jest związany z kryptograficzną ochroną danych, a bardziej z zapewnieniem dostępności danych w przypadku awarii sprzętu. Kompresja dysku to proces zmniejszania rozmiaru plików na dysku w celu zaoszczędzenia przestrzeni dyskowej, co również nie jest rolą BitLockera. Typowym błędem myślowym jest mylenie szyfrowania z innymi formami zarządzania danymi na dysku, jak kompresja czy konsolidacja. Szyfrowanie, które oferuje BitLocker, polega na zastosowaniu algorytmów kryptograficznych do ochrony danych przed nieautoryzowanym dostępem, co znacząco różni się od wspomnianych operacji. BitLocker jest zaawansowanym narzędziem do zabezpieczania danych poprzez szyfrowanie i jest wykorzystywany głównie w organizacjach, gdzie ochrona danych jest krytyczna, spełniając tym samym wymogi branżowych standardów bezpieczeństwa. To źródło nieporozumień pokazuje, jak ważne jest zrozumienie specyfiki i celu różnych technologii zarządzania danymi dostępnych w systemach operacyjnych.

Pytanie 2

/dev/sda: Czas odczytu z pamięci podręcznej: 18100 MB w 2.00 sekundy = 9056.95 MB/sek. Przedstawiony wynik wykonania polecenia systemu Linux jest używany do diagnostyki

A. pamięci operacyjnej

B. dysku twardego

C. karty sieciowej

D. układu graficznego

Odpowiedź dotycząca diagnostyki dysku twardego jest prawidłowa, ponieważ wynik polecenia '/dev/sda: Timing cached reads' odnosi się do wydajności operacji odczytu na poziomie systemu plików. Wartość 18100 MB w 2 sekundy, co odpowiada 9056.95 MB/s, jest wskaźnikiem szybkości, z jaką system operacyjny może odczytać dane z pamięci podręcznej dysku twardego. Tego typu informacje są istotne dla administratorów systemów, którzy chcą monitorować i optymalizować wydajność pamięci masowej. W kontekście praktycznym, można wykorzystać tę diagnozę do identyfikacji problemów z wolnym dostępem do danych, co może wpływać na ogólną wydajność serwerów czy komputerów. Warto również zauważyć, że regularne monitorowanie tych parametrów oraz ich analiza w kontekście obciążenia systemu są zgodne z dobrą praktyką w zarządzaniu infrastrukturą IT.

Pytanie 3

Gdzie w dokumencie tekstowym Word umieszczony jest nagłówek oraz stopka?

A. Na stronach parzystych dokumentu

B. Nagłówek występuje na początku dokumentu, a stopka na końcu dokumentu

C. Nagłówek znajduje się na górnym marginesie, a stopka na dolnym marginesie

D. Nagłówek jest umieszczony na dolnym marginesie, a stopka na górnym marginesie

Nagłówek i stopka w dokumencie tekstowym Word odgrywają kluczową rolę w organizacji treści oraz w estetyce dokumentów. Nagłówek, umieszczany na górnym marginesie, pozwala na umieszczenie istotnych informacji, takich jak tytuł dokumentu, nazwa autora czy numer strony. Dzięki temu czytelnik ma łatwy dostęp do kontekstu całego dokumentu, co jest szczególnie przydatne w dłuższych publikacjach, takich jak raporty czy prace naukowe. Z kolei stopka, umieszczana na dolnym marginesie, często zawiera dane kontaktowe, numery stron lub jakiekolwiek dodatkowe notatki, które mogą być istotne dla odbiorcy. Ważne jest, aby dobrze zorganizować te elementy zgodnie z zasadami typografii i dostosować je do stylu dokumentu, co zwiększa jego profesjonalny wygląd oraz czytelność. Dobrą praktyką jest również stosowanie odpowiednich formatów i rozmiarów czcionek, a także unikanie nadmiaru informacji, co może prowadzić do chaosu wizualnego.

Pytanie 4

Na diagramie blokowym karty dźwiękowej komponent odpowiedzialny za konwersję sygnału analogowego na cyfrowy jest oznaczony numerem

A. 4

B. 2

C. 5

D. 3

Na schemacie blokowym karty dźwiękowej, każda z cyfr oznacza różne elementy, które pełnią specyficzne funkcje. Cyfra 2 odnosi się do procesora sygnałowego DSP, który zajmuje się obróbką sygnałów audio. DSP jest stosowany do wykonywania operacji takich jak filtracja, korekcja dźwięku czy zastosowanie efektów dźwiękowych. Mimo że DSP jest sercem wielu operacji na sygnale, kluczowym elementem konwersji sygnału z analogu na cyfrowy jest przetwornik A/C, oznaczony cyfrą 4. Cyfra 5 oznacza przetwornik cyfrowo-analogowy C/A, który realizuje odwrotny proces do A/C, konwertując sygnały cyfrowe na analogowe, co jest niezbędne do odtwarzania dźwięku przez głośniki. Cyfra 3 oznacza syntezator FM, który generuje dźwięki za pomocą modulacji częstotliwości, co było częstym rozwiązaniem w starszych kartach dźwiękowych do generowania dźwięków muzycznych. Typowe błędy w interpretacji schematów wynikają z braku zrozumienia roli poszczególnych komponentów i ich symboli. W kontekście przetwarzania sygnałów audio, kluczowe jest rozpoznawanie komponentów odpowiedzialnych za określone etapy przetwarzania sygnału, co pozwala na właściwe diagnozowanie i rozwiązywanie problemów w systemach dźwiękowych.

Pytanie 5

ACPI to akronim, który oznacza

A. zaawansowany interfejs zarządzania konfiguracją i energią

B. program, który umożliwia znalezienie rekordu rozruchowego systemu

C. test weryfikacji funkcjonowania podstawowych komponentów

D. zestaw połączeń łączących równocześnie kilka elementów z możliwością komunikacji

ACPI, czyli Advanced Configuration and Power Interface, to taki standard, który pomaga w zarządzaniu energią i konfiguracją w komputerach. Dzięki niemu systemy operacyjne mogą lepiej radzić sobie z oszczędzaniem energii, co fajnie wpływa na to, jak długo działają nasze urządzenia. Na przykład, kiedy komputer 'widzi', że nic się nie dzieje, może przejść w stan uśpienia, co naprawdę zmniejsza zużycie energii. To jest super ważne, zwłaszcza w laptopach czy innych mobilnych sprzętach. ACPI też pozwala na dynamiczne zarządzanie zasobami, co znaczy, że system może dostosować, ile energii i zasobów potrzebuje w danym momencie. Można powiedzieć, że ACPI stało się standardem w branży, bo jest używane w większości nowoczesnych systemów operacyjnych, takich jak Windows, Linux czy macOS. To świadczy o jego dużym znaczeniu w kontekście efektywności energetycznej oraz zarządzania sprzętem. A tak na marginesie, używanie ACPI ułatwia też współpracę z innymi standardami, na przykład Plug and Play, co sprawia, że konfiguracja urządzeń w systemie jest prostsza.

Pytanie 6

Aby podłączyć drukarkę z portem równoległym do komputera, który dysponuje jedynie złączami USB, konieczne jest zainstalowanie adaptera

A. USB na RS-232

B. USB na PS/2

C. USB na LPT

D. USB na COM

Adapter USB na LPT (Line Print Terminal) jest kluczowym rozwiązaniem, gdy chcemy podłączyć drukarkę z interfejsem równoległym do komputera z portami USB. Złącze LPT, popularne w starszych modelach drukarek, wymaga odpowiedniego adaptera, który konwertuje sygnał USB na sygnał równoległy. Tego rodzaju adaptery są szeroko dostępne i pozwalają na bezproblemowe połączenie, umożliwiając korzystanie z drukarek, które w przeciwnym razie byłyby niekompatybilne z nowoczesnymi komputerami. Przykładem zastosowania może być sytuacja w biurze, gdzie starsze drukarki są wciąż używane, a komputery zostały zaktualizowane do nowszych modeli bez portów równoległych. W takich przypadkach, zastosowanie adaptera USB na LPT pozwala na dalsze korzystanie z posiadanych zasobów, co jest zgodne z zasadą ekoinnowacji i maksymalizacji efektywności kosztowej. Warto również dodać, że wiele adapterów USB na LPT obsługuje standardy Plug and Play, co oznacza, że nie wymagają one skomplikowanej instalacji oprogramowania, co znacznie upraszcza proces konfiguracji.

Pytanie 7

Który z poniższych zapisów stanowi właściwy adres w wersji IPv6?

A. 2001:DB8::BAF:FE94

B. 2001-DB8-BAF-FE94

C. 2001.DB8.BAF.FE94

D. 2001:DB8::BAF::FE94

Adres IPv6, który wybrałeś, 2001:DB8::BAF:FE94, jest poprawnym zapisem, ponieważ spełnia wszystkie normy określone w standardzie RFC 4291. Adresy IPv6 są reprezentowane jako osiem bloków szesnastkowych oddzielonych dwukropkami, przy czym każdy blok może mieć od 1 do 4 cyfr szesnastkowych. W tym przypadku użycie podwójnego dwukropka (::) do reprezentowania sekwencji zer jest poprawne, co pozwala na skrócenie adresu i uczynienie go bardziej zwięzłym. Warto zauważyć, że adresy IPv6 są kluczowe w kontekście rosnącej liczby urządzeń podłączonych do Internetu, gdzie adresacja IPv4 staje się niewystarczająca. Użycie poprawnych adresów IPv6 jest istotne dla prawidłowej komunikacji w sieci i zgodności z nowoczesnymi standardami sieciowymi, co jest szczególnie ważne w kontekście rozwoju Internetu rzeczy (IoT) oraz zastosowań w chmurze. Przykładem zastosowania adresów IPv6 są usługi hostingowe, które wymagają unikalnych adresów IP dla każdego z hostów, co pozwala na efektywne zarządzanie i kierowanie ruchem w sieci.

Pytanie 8

Jakie polecenie pozwala na przeprowadzenie aktualizacji do nowszej wersji systemu Ubuntu Linux?

A. sudo apt-get dist-upgrade

B. apt-get sudo su update

C. install source update

D. upgrade install dist high

Polecenie 'sudo apt-get dist-upgrade' jest kluczowym narzędziem w zarządzaniu systemem Ubuntu Linux, umożliwiającym aktualizację systemu do najnowszej wersji. 'sudo' oznacza, że wykonujemy polecenie z uprawnieniami administratora, co jest niezbędne do przeprowadzania operacji wymagających podwyższonych uprawnień. 'apt-get' to program do zarządzania pakietami, który obsługuje instalację, aktualizację i usuwanie oprogramowania. 'dist-upgrade' natomiast, różni się od standardowego 'upgrade', ponieważ nie tylko aktualizuje zainstalowane pakiety, ale także zajmuje się instalacją nowych pakietów oraz usuwaniem tych, które są niezbędne do poprawnego funkcjonowania systemu. Przykład praktyczny to sytuacja, w której po wydaniu nowej wersji Ubuntu, użytkownik może zaktualizować system do najnowszej wersji, aby zapewnić sobie dostęp do nowych funkcji oraz poprawek bezpieczeństwa, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie utrzymywania systemu operacyjnego. Ponadto, regularne aktualizacje pomagają w minimalizacji ryzyka związane z lukami zabezpieczeń, co jest istotne w kontekście bezpieczeństwa IT.

Pytanie 9

Ile wyniesie całkowity koszt wymiany karty sieciowej w komputerze, jeżeli cena karty to 40 zł, czas pracy serwisanta wyniesie 90 minut, a koszt każdej rozpoczętej roboczogodziny to 60 zł?

A. 160 zł

B. 40 zł

C. 130 zł

D. 200 zł

Koszt wymiany karty sieciowej można pomylić, gdyż nie uwzględnia się wszystkich elementów składających się na ostateczną cenę. Odpowiedzi, które oscylują wokół kwot 40 zł, 130 zł czy 200 zł, nie przywiązują odpowiedniej wagi do kalkulacji czasu pracy technika oraz jego wpływu na całkowity koszt usługi. Na przykład, wybierając 40 zł, można pomylić się, sądząc, że wystarczy tylko zakupić nową kartę. W rzeczywistości jednak usługa wymiany wymaga czasu, co powinno być wzięte pod uwagę. W przypadku odpowiedzi 130 zł, błąd polega na niewłaściwym oszacowaniu czasu robocizny, gdzie nie uwzględniono pełnych dwóch godzin pracy technika, co jest standardem przy takich operacjach. Wreszcie, odpowiedź 200 zł wynika z nadmiernego zaokrąglenia lub błędnego policzenia czasu pracy, co jest typowym błędem w ocenie kosztów. Doświadczeni technicy serwisowi zawsze podchodzą do wyceny w sposób systematyczny, uwzględniając zarówno koszty materiałów, jak i czasu pracy, co jest kluczowe dla rzetelnego zarządzania finansami w obszarze IT.

Pytanie 10

Główną czynnością serwisową w drukarce igłowej jest zmiana pojemnika

A. z tonerem

B. z atramentem

C. z fluidem

D. z taśmą

Wybór odpowiedzi związanych z atramentem, tonerem czy fluidem jest błędny, ponieważ nie odpowiadają one podstawowemu mechanizmowi pracy drukarek igłowych. Drukarki atramentowe używają wkładów z atramentem, które nanoszą kolor za pomocą mikroskopijnych dysz. W przypadku tonerów, są one stosowane w drukarkach laserowych, gdzie obraz jest tworzony na zasadzie elektrostatycznej. Wykorzystywanie fluidów jest bardziej typowe w kontekście niektórych urządzeń do druku sublimacyjnego czy specjalistycznych procesów druku, które są całkowicie różne od technologii igłowej. Typowym błędem myślowym jest mylenie technologii drukowania z różnymi rodzajami drukarek. Każda technologia ma swoje charakterystyczne cechy i zastosowania, a zrozumienie ich różnic jest kluczowe dla prawidłowego doboru sprzętu do zadania. W praktyce, dla osób pracujących z drukarkami, ważne jest, aby znały one rodzaj posiadanego sprzętu i odpowiednie materiały eksploatacyjne, co pozwala uniknąć nieporozumień i zapewnić efektywność pracy. Dlatego fundamentalne jest prawidłowe rozumienie, że igły w drukarkach igłowych nie współpracują z atramentem ani tonerami, lecz z taśmami barwiącymi.

Pytanie 11

Jak należy postąpić z wiadomością e-mail od nieznanej osoby, która zawiera podejrzany załącznik?

A. Otworzyć załącznik i zapisać go na dysku, a następnie przeskanować plik programem antywirusowym

B. Otworzyć załącznik, a jeśli znajduje się w nim wirus, natychmiast go zamknąć

C. Nie otwierać wiadomości, od razu ją usunąć

D. Otworzyć wiadomość i odpowiedzieć, pytając o zawartość załącznika

Usuwanie wiadomości od nieznanych nadawców, zwłaszcza tych, które zawierają niepewne załączniki, to kluczowy element w utrzymaniu bezpieczeństwa w sieci. Wiele złośliwego oprogramowania jest rozprzestrzenianych poprzez phishing, gdzie cyberprzestępcy podszywają się pod znane źródła w celu wyłudzenia danych osobowych lub zainstalowania wirusów na komputerach użytkowników. Kluczową zasadą bezpieczeństwa jest unikanie interakcji z wiadomościami, które budzą wątpliwości co do ich autentyczności. Na przykład, jeśli otrzymasz e-mail od nieznanego nadawcy z załącznikiem, który nie został wcześniej zapowiedziany, najlepiej jest go natychmiast usunąć. Standardy bezpieczeństwa IT, takie jak te określone przez NIST (National Institute of Standards and Technology), podkreślają znaczenie weryfikacji źródła wiadomości oraz unikania podejrzanych linków i plików. Działania te pomagają minimalizować ryzyko infekcji złośliwym oprogramowaniem i utratą danych. Warto również zainwestować w oprogramowanie antywirusowe oraz edukację na temat rozpoznawania zagrożeń. Przyjmowanie proaktywnego podejścia do bezpieczeństwa informacji jest niezbędne w dzisiejszym, technologicznym świecie.

Pytanie 12

Czym jest VOIP?

A. protokół służący do tworzenia połączenia VPN

B. protokół przeznaczony do przesyłania materiałów wideo przez Internet

C. protokół do dynamicznego routingu

D. protokół przeznaczony do przesyłania dźwięku w sieci IP

VOIP, czyli Voice over Internet Protocol, to technologia umożliwiająca przesyłanie głosu za pomocą protokołów internetowych. Dzięki VOIP możliwe jest prowadzenie rozmów telefonicznych przez Internet, co często wiąże się z niższymi kosztami w porównaniu do tradycyjnych linii telefonicznych. Przykłady zastosowania VOIP obejmują usługi takie jak Skype, Zoom, czy Google Meet, które umożliwiają zarówno rozmowy głosowe, jak i wideo. VOIP korzysta z różnych protokołów, takich jak SIP (Session Initiation Protocol) i RTP (Real-time Transport Protocol), które są standardami branżowymi zapewniającymi jakość i niezawodność połączeń. W praktyce, aby zapewnić wysoką jakość usług VOIP, ważne jest posiadanie odpowiednich zasobów sieciowych, takich jak odpowiednia przepustowość łącza oraz niskie opóźnienia, co jest kluczowe dla jakości dźwięku. W miarę jak technologia VOIP staje się coraz bardziej powszechna, jej zastosowanie w biznesie i komunikacji osobistej będzie się jeszcze bardziej rozwijać.

Pytanie 13

Komunikat, który pojawia się po uruchomieniu narzędzia do naprawy systemu Windows, może sugerować

A. konieczność zrobienia kopii zapasowej systemu

B. uszkodzenie plików startowych systemu

C. wykrycie błędnej adresacji IP

D. uszkodzenie sterowników

Komunikat wskazujący na użycie narzędzia do naprawy systemu Windows, często oznacza problem z plikami startowymi systemu. Pliki te są niezbędne do uruchomienia systemu operacyjnego, a ich uszkodzenie może prowadzić do sytuacji, gdzie system nie jest w stanie się poprawnie uruchomić. Narzędzie Startup Repair jest zaprojektowane do automatycznego wykrywania i naprawiania takich problemów. Jest ono częścią środowiska odzyskiwania systemu Windows, które pomaga przywrócić funkcjonalność systemu bez konieczności instalacji od nowa, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie utrzymania systemów IT. Przyczyn uszkodzenia plików startowych może być wiele, w tym nagłe wyłączenia prądu, ataki złośliwego oprogramowania lub błędy w systemie plików. Regularne wykonywanie kopii zapasowych i korzystanie z narzędzi ochronnych może zminimalizować ryzyko takich problemów. Wiedza o tym jak działa i kiedy używać narzędzia Startup Repair jest kluczowa dla każdego specjalisty IT, umożliwiając szybkie przywracanie działania systemów komputerowych i minimalizowanie przestojów.

Pytanie 14

Wymogi działalności przedsiębiorstwa nakładają konieczność używania systemów plików, które zapewniają wysoki poziom zabezpieczeń oraz umożliwiają szyfrowanie informacji. W związku z tym należy wybrać system operacyjny Windows

A. NTSC

B. Server

C. NC

D. 2000/7/XP

Wybór odpowiedzi, które nie obejmują systemów 2000, 7 lub XP, jest błędny z kilku powodów. Odpowiedź NC praktycznie nie odnosi się do znanego systemu operacyjnego, co może wprowadzać w błąd co do dostępnych opcji. Z kolei 'Server' może być interpretowane jako Windows Server, ale nie podano konkretnej wersji tego systemu, co czyni tę odpowiedź nieprecyzyjną. Systemy serwerowe Windows są zaprojektowane głównie do zarządzania zasobami w sieci i chociaż mogą oferować funkcje zabezpieczeń, to nie są one standardowo przeznaczone do użytku na stacjach roboczych. Na koniec, termin NTSC odnosi się do standardu telewizyjnego, a nie systemu operacyjnego, co czyni tę odpowiedź całkowicie nieadekwatną. Takie nieporozumienia mogą wynikać z braku znajomości różnic między systemami operacyjnymi a innymi terminami technologicznymi. Kluczowe jest, aby przed podjęciem decyzji zapoznać się z rzeczywistymi funkcjami i zastosowaniami poszczególnych wersji systemów operacyjnych, co pozwoli na lepsze zrozumienie ich możliwości w kontekście bezpieczeństwa i zarządzania danymi.

Pytanie 15

Aby w systemie Windows XP stworzyć nowego użytkownika o nazwisku egzamin z hasłem qwerty, powinno się zastosować polecenie

A. adduser egzamin qwerty /add

B. useradd egzamin qwerty /add

C. user net egzamin qwerty /add

D. net user egzamin qwerty /add

Wszystkie inne odpowiedzi są niepoprawne z kilku powodów. Po pierwsze, w odpowiedziach, które zawierają błędne kolejności słów, jak 'user net' lub 'adduser', nie wykorzystuje się poprawnej składni wymaganej przez system Windows. W przypadku systemu Windows, komenda 'net user' jest jedynym prawidłowym poleceniem dla zarządzania użytkownikami. Kolejnym błędem jest użycie komendy 'useradd', która jest znana z systemów Unix/Linux, a nie z Windows. Użytkownicy często mylą polecenia pomiędzy różnymi systemami operacyjnymi, co prowadzi do nieporozumień i błędnych prób zarządzania kontami. Istotne jest, aby zrozumieć, że różne systemy operacyjne mają swoje własne, unikalne podejścia do zarządzania użytkownikami. Takie zrozumienie jest kluczowe dla efektywnej administracji i pracy w różnych środowiskach IT. Ponadto, korzystanie z błędnych komend może prowadzić do niezamierzonych skutków, takich jak brak możliwości utworzenia konta lub błędne przypisanie uprawnień, co w konsekwencji może zagrozić bezpieczeństwu systemu. Dlatego tak ważne jest zapoznanie się z dokumentacją oraz praktyczne ćwiczenie w środowisku, aby unikać typowych błędów i zapewnić, że operacje administracyjne są przeprowadzane zgodnie z najlepszymi praktykami.

Pytanie 16

Zasady dotyczące filtracji ruchu w firewallu są ustalane w postaci

A. serwisów

B. kontroli pasma zajętości

C. plików CLI

D. reguł

Filtracja ruchu sieciowego za pomocą plików CLI, serwisów lub kontroli pasma zajętości jest podejściem, które w praktyce nie oddaje pełnego zakresu funkcjonalności firewalli. Pliki CLI to narzędzia do zarządzania konfiguracją urządzeń sieciowych, ale nie definiują one zasad filtracji samego w sobie. Nie wystarczają one do określania, jakie połączenia mogą być dozwolone lub zablokowane, ponieważ nie są logicznymi warunkami działania firewalla. Serwisy, takie jak usługi lub protokoły, mogą być częścią reguł, ale same w sobie nie stanowią podstawy do definiowania polityki bezpieczeństwa. Kontrola pasma zajętości, chociaż istotna w kontekście zarządzania zasobami sieciowymi, nie jest bezpośrednio powiązana z zasadami filtrowania, które są kluczowe dla zabezpieczenia sieci przed nieautoryzowanym dostępem. Zrozumienie różnicy między tymi pojęciami jest fundamentalne, ponieważ mogą prowadzić do nieefektywnego zarządzania bezpieczeństwem sieci. Typowe błędy myślowe związane z tymi odpowiedziami często obejmują mylenie zarządzania ruchem z bezpieczeństwem sieci, co może prowadzić do niewłaściwych decyzji w zakresie ochrony aktywów informacyjnych.

Pytanie 17

Tester strukturalnego okablowania umożliwia weryfikację

A. liczby komputerów w sieci

B. mapy połączeń

C. ilości przełączników w sieci

D. obciążenia ruchu w sieci

Podane odpowiedzi o liczbie przełączników, komputerów i obciążeniu ruchu sieciowego są nie na miejscu, bo nie dotyczą roli testera okablowania strukturalnego. On nie monitoruje elementów sieci, jak przełączniki czy komputery. Ilość przełączników to statystyka, którą zajmują się bardziej zarządcy sieci, a nie tester. Liczba komputerów też nie ma nic wspólnego z fizycznym okablowaniem, a obciążenie to już zupełnie inna historia, którą badają inne narzędzia, nie testery. Tester skupia się na tym, co fizyczne, a nie na tym, jak to wszystko działa logicznie. Dlatego tak ważne jest, żeby zrozumieć, że dobrze zrobione okablowanie to podstawa działania całej sieci, a ignorowanie tych kwestii może prowadzić do problemów z komunikacją.

Pytanie 18

Który z poniższych interfejsów powinien być wybrany do podłączenia dysku SSD do płyty głównej komputera stacjonarnego, aby uzyskać najwyższą szybkość zapisu oraz odczytu danych?

A. mSATA

B. PCI Express

C. ATA

D. SATA Express

Wybór interfejsu PCI Express do podłączenia dysku SSD jest najlepszym rozwiązaniem, gdyż oferuje on najwyższą prędkość transferu danych w porównaniu do innych interfejsów. Standard PCI Express (PCIe) pozwala na wielokanałowy transfer danych, co oznacza, że może obsługiwać wiele linii danych jednocześnie, co znacząco zwiększa przepustowość. W przypadku SSD, które potrafią osiągać prędkości rzędu kilku gigabajtów na sekundę, interfejs PCIe 3.0 czy 4.0 staje się kluczowy dla uzyskania optymalnej wydajności. Przykładowo, dyski NVMe (Non-Volatile Memory Express) korzystające z PCIe mogą z łatwością przewyższać prędkości SATA, które są ograniczone do około 600 MB/s. W praktyce, wybór PCIe dla SSD jest standardem w nowoczesnych komputerach stacjonarnych i laptopach, co zapewnia użytkownikom nie tylko lepszą wydajność, ale także przyszłościowe możliwości rozbudowy i aktualizacji systemu. Firmy zajmujące się produkcją komputerów oraz komponentów zawsze rekomendują korzystanie z interfejsu PCIe dla uzyskania maksymalnej wydajności, co potwierdzają liczne testy i analizy rynkowe.

Pytanie 19

Narzędzie przedstawione do nadzorowania sieci LAN to

A. konfigurator sieci

B. zapora sieciowa

C. konfigurator IP

D. skaner portów

Żaden z wymienionych elementów, poza skanerem portów, nie pełni funkcji monitorowania otwartych portów w sieci LAN. Konfigurator IP jest narzędziem służącym do ustawiania adresów IP na urządzeniach sieciowych i nie dostarcza informacji na temat stanu portów czy usług działających na hostach. Jego podstawowa rola to zarządzanie adresacją IP, co jest kluczowe dla poprawnego działania sieci, ale nie dotyczy monitorowania ruchu czy identyfikacji otwartych portów. Zapora sieciowa, inaczej firewall, jest z kolei mechanizmem zabezpieczającym, który kontroluje i filtruje ruch sieciowy w oparciu o zdefiniowane reguły. Choć rzeczywiście ma zdolność do blokowania lub zezwalania na dostęp do portów, jej głównym zadaniem jest ochrona przed nieautoryzowanym dostępem do sieci, a nie monitorowanie portów. Z kolei konfigurator sieci odnosi się do narzędzi umożliwiających ustawienia sieciowe urządzeń, zarządzanie topologią sieci oraz jej segmentacją, ale nie dostarcza wglądu w usługi czy porty na urządzeniach. Wybór nieodpowiednich narzędzi do monitorowania otwartych portów w sieci LAN może prowadzić do błędnych założeń dotyczących bezpieczeństwa i stanu sieci. Dlatego ważne jest, aby dokładnie rozumieć specyfikę i zakres działania poszczególnych narzędzi, co pozwala na ich właściwe zastosowanie w praktyce administracji sieciowej.

Pytanie 20

Jaką topologię fizyczną sieci komputerowej przedstawia rysunek?

A. Podwójnego pierścienia

B. Gwiazdy rozszerzonej

C. Magistrali

D. Siatki

Topologia podwójnego pierścienia jest zaawansowaną formą sieci pierścieniowej w której dwa pierścienie pozwalają na redundancję i większą niezawodność przesyłania danych. W tej topologii każde urządzenie jest połączone z dwoma sąsiadującymi, co zapewnia alternatywną ścieżkę w przypadku awarii jednego z połączeń. Stosowana jest w środowiskach krytycznych gdzie nieprzerwana komunikacja ma kluczowe znaczenie na przykład w systemach komunikacyjnych miast lub dużych przedsiębiorstwach. Jest to zgodne ze standardami takimi jak SONET i FDDI które zapewniają wysoką przepustowość i bezpieczeństwo danych. W praktyce topologia ta minimalizuje ryzyko przestojów i utraty danych dzięki czemu jest idealnym rozwiązaniem dla infrastruktury IT gdzie niezawodność jest priorytetem. Dzięki podwójnej ścieżce możliwe jest szybkie przełączenie w razie awarii co czyni ją efektywną opcją dla rozległych sieci korporacyjnych i przemysłowych.

Pytanie 21

Rejestry przedstawione na diagramie procesora mają zadanie

A. przechowywania argumentów obliczeń

B. zapamiętywania adresu do kolejnej instrukcji programu

C. przeprowadzania operacji arytmetycznych

D. kontrolowania realizowanego programu

Rejestry w procesorze nie służą do sterowania wykonywanym programem ani do przechowywania adresu do następnej instrukcji programu. Te funkcje są związane z innymi elementami architektury procesora. Sterowanie wykonywanym programem odbywa się poprzez jednostkę sterującą która dekoduje instrukcje i zarządza ich wykonaniem. Rejestry natomiast są dedykowane do przechowywania danych które są bezpośrednio wykorzystywane przez jednostkę arytmetyczno-logiczną. Nie przechowują one adresu do następnej instrukcji programu co jest zadaniem licznika rozkazów i dekodera rozkazów. Licznik rozkazów śledzi bieżący adres instrukcji a dekoder rozkazów interpretuje ją i przesyła odpowiednie sygnały do innych części procesora. Pomylenie tych funkcji jest typowym błędem wynikającym z niezrozumienia złożonej organizacji wewnętrznej procesora. Warto pamiętać że rejestry są miejscem gdzie dane są przechowywane na krótki czas niezbędny do ich przetworzenia co znacząco przyspiesza działanie procesora. Ich fizyczne rozmieszczenie blisko jednostki arytmetycznej umożliwia szybki dostęp do danych niemożliwy do osiągnięcia przy korzystaniu z pamięci RAM. W ten sposób rejestry stanowią kluczowy element w realizacji szybkich obliczeń przez procesor.

Pytanie 22

Na diagramie mikroprocesora blok wskazany strzałką pełni rolę

A. wykonywania operacji arytmetycznych i logicznych na liczbach

B. przechowywania aktualnie przetwarzanej instrukcji

C. zapisywania kolejnych adresów pamięci zawierających rozkazy

D. przetwarzania wskaźnika do następnej instrukcji programu

W mikroprocesorze blok ALU (Arithmetic Logic Unit) jest odpowiedzialny za wykonywanie operacji arytmetycznych i logicznych na liczbach. Jest to kluczowy element jednostki wykonawczej procesora, który umożliwia realizację podstawowych działań matematycznych, takich jak dodawanie, odejmowanie, mnożenie i dzielenie. Oprócz operacji arytmetycznych ALU wykonuje także operacje logiczne, takie jak AND, OR, NOT oraz XOR, które są fundamentalne w procesach decyzyjnych i manipulacji danymi w systemie binarnym. Współczesne procesory mogą zawierać zaawansowane jednostki ALU, które pozwalają na równoległe przetwarzanie danych, co zwiększa ich wydajność i efektywność w realizacji złożonych algorytmów. Zastosowanie ALU obejmuje szeroko pojętą informatykę i przemysł technologiczny, od prostych kalkulacji w aplikacjach biurowych po skomplikowane obliczenia w symulacjach naukowych i grach komputerowych. W projektowaniu mikroprocesorów ALU jest projektowane z uwzględnieniem standardów takich jak IEEE dla operacji zmiennoprzecinkowych co gwarantuje dokładność i spójność obliczeń w różnych systemach komputerowych.

Pytanie 23

W układzie SI jednostką, która mierzy napięcie, jest

A. herc

B. wat

C. wolt

D. amper

Wolt (symbol: V) jest jednostką miary napięcia elektrycznego w układzie SI. Napięcie, często nazywane różnicą potencjałów, jest miarą energii elektrycznej potrzebnej do przesunięcia ładunku elektrycznego między dwoma punktami. W praktyce, wolt jest kluczowy w wielu zastosowaniach, takich jak obwody elektryczne, systemy zasilania i elektronika. Na przykład, standardowe baterie AA mają napięcie rzędu 1,5 V, co oznacza, że mogą zasilać urządzenia wymagające napięcia w tym zakresie. Zrozumienie pojęcia napięcia jest fundamentalne w inżynierii elektrycznej, a także w codziennych zastosowaniach, takich jak ładowanie urządzeń mobilnych czy zasilanie sprzętu elektronicznego. Przy projektowaniu układów elektronicznych inżynierowie muszą brać pod uwagę napięcia, aby zapewnić, że elementy układu będą działać w bezpiecznych i efektywnych warunkach, zgodnych z normami europejskimi i międzynarodowymi, takimi jak IEC.

Pytanie 24

W systemie Linux, polecenie usermod -s dla danego użytkownika umożliwia

A. zmianę jego powłoki systemowej

B. blokadę jego konta

C. przypisanie go do innej grupy

D. zmianę jego katalogu domowego

Polecenie usermod -s w systemie Linux jest używane do zmiany powłoki systemowej (shell) dla określonego użytkownika. Powłoka systemowa to program, który interpretuje polecenia wprowadzane przez użytkownika, a jej zmiana ma duże znaczenie w kontekście zarządzania użytkownikami oraz bezpieczeństwa. Przykładem zastosowania może być sytuacja, gdy administrator chce, aby użytkownik korzystał z innej powłoki, takiej jak /bin/bash zamiast domyślnej powłoki. Zmiana powłoki może wpływać na dostęp do różnych narzędzi czy skryptów, które są specyficzne dla danej powłoki. Dobre praktyki w zarządzaniu kontami użytkowników zalecają, aby powłoka była odpowiednia do zadań, jakie użytkownik ma wykonywać. Warto również zauważyć, że zmiana powłoki może wymagać ponownego zalogowania się użytkownika, aby zmiany mogły być w pełni zastosowane, co jest istotne w kontekście użytkowania systemu. Przykład użycia polecenia: 'usermod -s /bin/bash username', gdzie 'username' to nazwa konta użytkownika, którego powłokę chcemy zmienić.

Pytanie 25

Czym jest kopia różnicowa?

A. polega na kopiowaniu jedynie plików, które zostały zmodyfikowane od chwili utworzenia ostatniej kopii pełnej

B. polega na kopiowaniu jedynie tej części plików, która została dodana od czasu utworzenia ostatniej kopii pełnej

C. polega na kopiowaniu jedynie plików, które zostały stworzone od momentu ostatniej kopii pełnej

D. polega na kopiowaniu jedynie plików, które zostały stworzone lub zmienione od momentu utworzenia ostatniej kopii pełnej

Kopia różnicowa to technika backupu, która polega na kopiowaniu wyłącznie tych plików, które zostały utworzone lub zmienione od momentu ostatniej pełnej kopii zapasowej. To podejście jest korzystne, ponieważ znacznie zmniejsza czas potrzebny na wykonanie kopii oraz ilość zajmowanego miejsca na nośniku. Przykładem zastosowania kopii różnicowej jest sytuacja, w której użytkownik wykonuje pełną kopię zapasową w każdy poniedziałek, a następnie różnicowe kopie w pozostałe dni. Dzięki temu, w przypadku awarii systemu, wystarczy przywrócić pełną kopię z poniedziałku oraz najnowszą różnicową, co jest szybszym i bardziej efektywnym procesem niż przywracanie wielu pełnych kopii. Warto zauważyć, że standardy branżowe, takie jak ITIL czy COBIT, podkreślają znaczenie regularnych kopii zapasowych i ich różnorodności w kontekście zarządzania ryzykiem i bezpieczeństwem danych.

Pytanie 26

Jak wygląda sekwencja w złączu RJ-45 według normy TIA/EIA-568 dla zakończenia typu T568B?

A. Biało-niebieski, niebieski, biało-brązowy, brązowy, biało-zielony, zielony, biało-pomarańczowy, pomarańczowy

B. Biało-brązowy, brązowy, biało-pomarańczowy, pomarańczowy, biało-zielony, niebieski, biało-niebieski, zielony

C. Biało-zielony, zielony, biało-pomarańczowy, pomarańczowy, niebieski, biało-niebieski, biało-brązowy, brązowy

D. Biało-pomarańczowy, pomarańczowy, biało-zielony, niebieski, biało-niebieski, zielony, biało-brązowy, brązowy

Odpowiedź jest zgodna z normą TIA/EIA-568, która definiuje standardy okablowania sieciowego, w tym kolejność przewodów dla zakończenia typu T568B. W tej konfiguracji sekwencja przewodów zaczyna się od biało-pomarańczowego, następnie pomarańczowy, a potem biało-zielony, niebieski, biało-niebieski, zielony, biało-brązowy i na końcu brązowy. Zastosowanie właściwej kolejności przewodów jest kluczowe dla zapewnienia poprawnej komunikacji w sieciach Ethernet. Każdy przewód odpowiada za przesyłanie sygnałów w określony sposób, a ich niewłaściwe ułożenie może prowadzić do problemów z transmisją danych, takich jak zakłócenia, utrata pakietów czy zmniejszenie prędkości połączenia. W praktyce, prawidłowe zakończenie kabli RJ-45 według T568B jest standardem w wielu instalacjach sieciowych, co zapewnia interoperacyjność urządzeń oraz ułatwia przyszłe modyfikacje i konserwację sieci. Dodatkowo, znajomość tej normy jest istotna dla specjalistów zajmujących się projektowaniem i wdrażaniem infrastruktury sieciowej, co czyni ją niezbędnym elementem ich kompetencji zawodowych.

Pytanie 27

Który z podanych adresów IP jest adresem publicznym?

A. 172.18.0.16

B. 172.168.0.16

C. 10.99.15.16

D. 192.168.168.16

Adres IP 172.168.0.16 jest adresem publicznym, ponieważ nie należy do zarezerwowanych zakresów adresów prywatnych, które są definiowane w standardzie RFC 1918. Przypomnę, że adresy prywatne to 10.0.0.0 do 10.255.255.255, 172.16.0.0 do 172.31.255.255 oraz 192.168.0.0 do 192.168.255.255. Adres 172.168.0.16 znajduje się poza tym zakresem i jest dostępny w Internecie. Publiczne adresy IP są używane do identyfikacji urządzeń w sieci globalnej i są niezbędne w przypadku, gdy urządzenie musi być dostępne z zewnątrz, na przykład serwery internetowe, które wymagają unikalnego adresu w Internecie. W praktyce, organizacje często muszą zarezerwować publiczne adresy IP od dostawców usług internetowych (ISP), aby umożliwić dostęp do ich zasobów. Warto również zauważyć, że użycie publicznych adresów IP wiąże się z dodatkowymi obowiązkami, takimi jak odpowiednia konfiguracja zabezpieczeń, aby chronić urządzenia przed nieautoryzowanym dostępem.

Pytanie 28

Funkcja znana jako: "Pulpit zdalny" standardowo operuje na porcie

A. 3390

B. 3369

C. 3389

D. 3379

Odpowiedzi 3390, 3369 oraz 3379 są niepoprawne i wynikają z nieporozumień dotyczących standardowych ustawień serwerów oraz protokołów komunikacyjnych. Port 3390, choć może być używany w różnych aplikacjach, nie jest portem domyślnym dla RDP, co może prowadzić do błędnych konfiguracji w środowiskach zdalnych. Takie podejście może skutkować nieprawidłowym działaniem aplikacji RDP oraz problemami z dostępem do systemów. Z kolei 3369 i 3379 to porty, które nie są standardowo przypisane do żadnych powszechnie używanych protokołów zdalnego dostępu i mogą być mylone z innymi usługami, co dodatkowo utrudnia rozwiązywanie problemów w obszarze IT. Typowym błędem jest zakładanie, że porty mogą być dowolnie zmieniane lub przypisywane bez uwzględnienia ich pierwotnego przeznaczenia. Właściwe zrozumienie przypisania portów oraz ich zastosowania ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa i efektywności systemów IT. Błędne założenia mogą prowadzić do luk w zabezpieczeniach oraz problemów z dostępem, co jest szczególnie problematyczne w kontekście rozwoju technologii i wzrastającego znaczenia pracy zdalnej. Dlatego znajomość standardowych ustawień oraz ich konsekwencji jest niezbędna dla każdego specjalisty IT.

Pytanie 29

Na ilustracji zaprezentowano graficzny symbol

A. regeneratora

B. rutera

C. koncentratora

D. mostu

Symbol graficzny przedstawiony na rysunku to typowe oznaczenie rutera urządzenia sieciowego odpowiedzialnego za trasowanie pakietów danych między różnymi sieciami. Rutery wykorzystują tabele routingu i protokoły takie jak OSPF BGP czy EIGRP do określania najefektywniejszej ścieżki dla przesyłanych danych. W praktyce ruter znajduje zastosowanie w każdym zastosowaniu gdzie konieczne jest połączenie różnych segmentów sieci lokalnych LAN z siecią rozległą WAN lub Internetem. Działanie rutera opiera się na analizie adresów IP nadchodzących pakietów i decydowaniu o ich dalszym kierunku. W odróżnieniu od przełączników które operują w ramach jednej sieci lokalnej rutery umożliwiają komunikację między różnymi podsieciami. Ważnym aspektem konfiguracji ruterów jest zabezpieczenie przed nieautoryzowanym dostępem oraz efektywne zarządzanie ruchem sieciowym aby zapewnić optymalną wydajność i bezpieczeństwo. Rutery są kluczowe dla utrzymania spójności i niezawodności infrastruktury sieciowej zgodnie z najlepszymi praktykami sieciowymi co czyni je niezbędnymi w nowoczesnych rozwiązaniach IT.

Pytanie 30

Rodzaj systemu plików, który w systemie Windows pozwala na kompresję danych oraz przydzielanie uprawnień do plików i folderów, to

A. FAT32

B. NTFS

C. FAT

D. EXT

FAT (File Allocation Table) i jego rozszerzenia, takie jak FAT32, to starsze systemy plików, które nie oferują zaawansowanych funkcji dostępnych w NTFS. FAT32, na przykład, ma ograniczenia związane z maksymalnym rozmiarem pojedynczego pliku (do 4 GB) oraz całkowitą pojemnością partycji, co czyni go mniej odpowiednim do nowoczesnych zastosowań z dużymi plikami, jak multimedia czy aplikacje wymagające dużej przestrzeni dyskowej. W porównaniu do NTFS, FAT32 nie obsługuje kompresji danych, co jest istotną wadą w kontekście oszczędności miejsca na dysku. Ponadto, systemy plików FAT nie oferują zaawansowanego zarządzania uprawnieniami, co ogranicza możliwości kontroli dostępu do danych. W praktyce, użytkownicy mogą natknąć się na problemy związane z bezpieczeństwem danych w przypadku korzystania z FAT, ponieważ nie ma możliwości przypisania szczegółowych uprawnień do plików i folderów. EXT (Extended File System) z kolei jest systemem plików używanym głównie w systemach Linux i nie jest zgodny z systemami Windows, co jeszcze bardziej podkreśla niemożność zastosowania go w kontekście pytania. Decyzja o wyborze systemu plików powinna być oparta na specyficznych wymaganiach projektu oraz standardach branżowych, które często wskazują na NTFS jako najlepszą opcję dla systemów Windows ze względu na jego funkcjonalność i bezpieczeństwo.

Pytanie 31

Na rysunku ukazano diagram

A. przetwornika DAC

B. przełącznika kopułkowego

C. karty graficznej

D. zasilacza impulsowego

Schemat przedstawia zasilacz impulsowy, który jest kluczowym elementem współczesnych urządzeń elektronicznych. Zasilacz impulsowy przekształca napięcie zmienne na napięcie stałe i charakteryzuje się wysoką sprawnością energetyczną dzięki wykorzystaniu przetworników kluczujących. W przedstawionym schemacie widzimy mostek prostowniczy, który zamienia prąd zmienny na stały, oraz tranzystor kluczujący, który steruje przepływem energii w transformatorze. Transformator ten ma za zadanie izolować obwody i dostosowywać napięcie wyjściowe. Następnie energia przepływa przez diody prostownicze i kondensatory filtrujące, które wygładzają napięcie wyjściowe. Zasilacze impulsowe są powszechnie stosowane w komputerach, telewizorach i ładowarkach z uwagi na ich efektywność i kompaktowy rozmiar. Standardy branżowe, takie jak IEC 60950, określają wymagania dotyczące bezpieczeństwa zasilaczy, a dobre praktyki obejmują odpowiednią filtrację zakłóceń i zabezpieczenie przed przepięciami, co poprawia niezawodność i trwałość urządzeń.

Pytanie 32

Jakie rozszerzenia mają pliki instalacyjne systemu operacyjnego Linux?

A. ini, dll

B. rpm, deb

C. zip, exe

D. tgz, dmg

Wybór innych opcji jako odpowiedzi na to pytanie może prowadzić do zrozumienia błędnych koncepcji dotyczących zarządzania oprogramowaniem w systemach Linux. Rozszerzenia ini i dll są typowe dla systemu Windows, gdzie pliki ini są używane do przechowywania konfiguracji aplikacji, a pliki dll (dynamic link library) zawierają funkcje, które mogą być współdzielone przez różne aplikacje. Ich obecność w kontekście Linuxa jest myląca, ponieważ nie są one stosowane do instalacji oprogramowania w tym systemie. Odpowiedzi zip i exe także wprowadzają w błąd; format zip to kompresja plików, a exe to format pliku wykonywalnego w Windows, który nie jest kompatybilny z systemami Linux. Odpowiedź tgz, dmg również nie jest właściwa; tgz to skompresowany archiwum (tar.gz) używane w Linuxie, ale nie jest to pakiet instalacyjny, a dmg to format obrazu dysku specyficzny dla macOS. Rozumienie tych różnic jest kluczowe, gdyż nieprawidłowe podejście do instalacji oprogramowania może prowadzić do problemów z kompatybilnością i bezpieczeństwem systemu. W praktyce, administratorzy systemów muszą być świadomi tych formatów, aby efektywnie zarządzać oprogramowaniem i unikać typowych pułapek związanych z nieodpowiednim doborem narzędzi.

Pytanie 33

Nierówne wydruki lub bladości w druku podczas korzystania z drukarki laserowej mogą sugerować

A. uszkodzenia kabla łączącego drukarkę z komputerem

B. niedobór tonera

C. zagięcie kartki papieru w urządzeniu

D. nieprawidłową instalację sterowników drukarki

Wyczerpywanie się tonera jest jednym z najczęstszych powodów występowania problemów z jakością wydruków w drukarkach laserowych. Toner jest proszkiem, który podczas drukowania jest nanoszony na papier, a jego niewystarczająca ilość może prowadzić do bladego lub nierównomiernego wydruku. Kiedy toner jest na wyczerpaniu, jego cząsteczki mogą nie być w stanie równomiernie pokryć powierzchni kartki, co objawia się w postaci słabo widocznego tekstu lub braku wydruku w niektórych obszarach. Zgodnie z zaleceniami producentów, regularne monitorowanie poziomu tonera oraz jego wymiana po osiągnięciu określonego poziomu to podstawowe praktyki, które pomagają utrzymać jakość wydruków. Dodatkowo, stosowanie tonerów oryginalnych lub certyfikowanych jest zalecane, aby uniknąć problemów z jakością, a także zapewnić długotrwałą wydajność drukarki. Warto również zauważyć, że stan tonera może wpływać na inne aspekty drukowania, w tym na prędkość wydruku oraz żywotność sprzętu.

Pytanie 34

Płyta główna z gniazdem G2 będzie kompatybilna z procesorem

A. AMD Trinity

B. Intel Pentium 4 EE

C. AMD Opteron

D. Intel Core i7

Podejmując decyzję o wyborze procesora do płyty głównej z gniazdem G2, ważne jest zrozumienie, że nie wszystkie procesory są ze sobą kompatybilne. W przypadku AMD Trinity oraz AMD Opteron, oba te procesory są zaprojektowane do współpracy z innymi gniazdami, odpowiednio FM1 i Socket G34. Właściwa architektura i standardy gniazd są kluczowe dla zapewnienia prawidłowego działania systemu. Często spotykanym błędem w procesie wyboru procesora jest założenie, że wystarczy tylko dopasować nazwę modelu, a nie uwzględnić specyfikacji gniazda. Ponadto, Intel Pentium 4 EE jest przestarzałym procesorem, który korzysta z gniazda LGA 775, co sprawia, że również nie będzie współpracował z płytą główną G2. Osoby, które nieznajomość standardów gniazd i architektury procesorów mogą prowadzić do nieprawidłowych założeń i, w efekcie, wyboru niewłaściwych komponentów. Aby uniknąć takich błędów, warto przed zakupem dokładnie sprawdzić specyfikacje płyty głównej oraz procesora, korzystając z zasobów internetowych oraz dokumentacji producentów. Rozumienie różnic w gniazdach oraz architekturze procesorów jest kluczowe dla budowy wydajnego i stabilnego komputera.

Pytanie 35

W dokumentacji technicznej procesora producent umieścił wyniki testu, który został wykonany przy użyciu programu CPU-Z. Z tych danych wynika, że procesor dysponuje

A. 6 rdzeni

B. 5 rdzeni

C. 2 rdzenie

D. 4 rdzenie

Procesor o 2 rdzeniach, jak wynika z opisu, jest odpowiedni dla podstawowych zastosowań, takich jak przeglądanie internetu, praca biurowa czy oglądanie multimediów. Takie procesory charakteryzują się mniejszym poborem mocy i niższą emisją ciepła, co jest korzystne dla dłuższej pracy na baterii w laptopach. W kontekście standardów i praktyk branżowych, procesory dwurdzeniowe są często stosowane w urządzeniach, które nie wymagają wysokiej wydajności, ale potrzebują niezawodności i stabilności pracy. Warto dodać, że technologie stosowane w nowoczesnych procesorach, takie jak Intel Hyper-Threading, mogą wirtualnie zwiększać liczbę rdzeni, co poprawia wydajność w aplikacjach wielowątkowych. Jednak fizycznie nadal mamy do czynienia z dwoma rdzeniami. Dla aplikacji zoptymalizowanych do pracy wielowątkowej, liczba rdzeni jest kluczowym parametrem, wpływającym na efektywność przetwarzania danych. Właściwy dobór procesora do konkretnych zadań jest istotny w branży IT, aby zapewnić optymalną wydajność przy jednoczesnym zachowaniu efektywności energetycznej.

Pytanie 36

Domyślnie dostęp anonimowy do zasobów serwera FTP umożliwia

A. uprawnienia do odczytu oraz zapisu

B. jedynie prawo do odczytu

C. pełne uprawnienia dostępu

D. tylko prawo do zapisu

Odpowiedź 'tylko prawo do odczytu' jest prawidłowa, ponieważ domyślnie w przypadku serwera FTP z włączonym anonimowym dostępem użytkownicy mogą przeglądać zgromadzone pliki, ale nie mają możliwości ich modyfikacji ani usuwania. Odczyt z zasobów serwera jest kluczowym elementem w praktyce zarządzania dostępem, zwłaszcza w kontekście ochrony danych oraz bezpieczeństwa. Dobrą praktyką w administracji serwerami FTP jest umieszczanie publicznie dostępnych plików w dedykowanym katalogu z ograniczonymi prawami dostępu. W ten sposób, organizacje mogą udostępniać materiały, takie jak dokumentacja, aktualizacje czy zasoby do pobrania, bez ryzyka ich nieautoryzowanej edycji. Dodatkowo, w kontekście standardów bezpieczeństwa, takich jak OWASP, kluczowe jest ograniczenie uprawnień użytkowników do niezbędnego minimum, co w przypadku anonimowego dostępu do serwera FTP kończy się na prawie do odczytu, co minimalizuje ryzyko potencjalnych zagrożeń dla integralności danych.

Pytanie 37

Jak nazywa się serwer Windows, na którym zainstalowano usługę Active Directory?

A. serwerem plików

B. serwerem WWW

C. kontrolerem domeny

D. serwerem DHCP

Serwer Windows z zainstalowaną usługą Active Directory nazywa się kontrolerem domeny, ponieważ pełni kluczową rolę w zarządzaniu infrastrukturą informatyczną w organizacjach. Kontroler domeny jest odpowiedzialny za przechowywanie obiektów, takich jak konta użytkowników, komputery oraz zasoby sieciowe, a także za autoryzację i uwierzytelnianie użytkowników, co zapewnia bezpieczeństwo i kontrolę dostępu do zasobów. Korzystając z Active Directory, administratorzy mogą centralnie zarządzać politykami bezpieczeństwa, przypisywać uprawnienia oraz konfigurować zasady grupowe, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania systemami informatycznymi. Przykładem zastosowania kontrolera domeny może być organizacja, w której pracownicy logują się do swoich komputerów za pomocą tych samych poświadczeń, co umożliwia im dostęp do wspólnych zasobów i aplikacji w sposób bezpieczny i efektywny. Warto zaznaczyć, że kontrolery domeny mogą być zreplikowane w środowisku, co zwiększa niezawodność i dostępność usług.

Pytanie 38

Która z poniższych topologii sieciowych charakteryzuje się centralnym węzłem, do którego podłączone są wszystkie inne urządzenia?

A. Gwiazda

B. Drzewo

C. Siatka

D. Pierścień

Topologia gwiazdy to jedna z najczęściej stosowanych struktur w sieciach komputerowych. W tej topologii wszystkie urządzenia są podłączone do jednego centralnego węzła, którym może być na przykład switch lub hub. Dzięki temu każde urządzenie komunikuje się bezpośrednio z centralnym punktem, co upraszcza zarządzanie siecią i diagnozowanie problemów. Główną zaletą takiej topologii jest to, że awaria jednego z urządzeń nie wpływa na działanie pozostałych, a uszkodzenie jednego kabla nie powoduje odłączania całej sieci. Jest to również elastyczne rozwiązanie, które pozwala na łatwe dodawanie nowych urządzeń bez zakłócania pracy sieci. Dodatkowo, centralizacja zarządzania przepływem danych umożliwia efektywne monitorowanie ruchu sieciowego i implementację polityk bezpieczeństwa. Praktyczne zastosowanie topologii gwiazdy można znaleźć w wielu nowoczesnych biurach i domach, gdzie centralny router lub switch łączy wszystkie urządzenia sieciowe, zapewniając im dostęp do internetu i umożliwiając łatwą komunikację między nimi. To wszystko razem sprawia, że topologia gwiazdy jest bardzo popularna i powszechnie stosowana w praktyce.

Pytanie 39

Na przedstawionym zrzucie panelu ustawień rutera można zauważyć, że serwer DHCP

A. może przydzielać maksymalnie 10 adresów IP

B. może przydzielać maksymalnie 154 adresy IP

C. przydziela adresy IP z zakresu 192.168.1.1 - 192.168.1.100

D. przydziela adresy IP z zakresu 192.168.1.1 - 192.168.1.10

Serwer DHCP skonfigurowany na routerze może przydzielić maksymalnie 10 adresów IP, ponieważ w polu 'Maximum Number of DHCP Users' ustawiono wartość 10. Oznacza to, że serwer DHCP może obsłużyć tylko 10 różnych urządzeń jednocześnie, przypisując im adresy IP z dostępnego zakresu. Jest to często stosowana konfiguracja w małych sieciach, gdzie liczba urządzeń jest ograniczona i nie ma potrzeby alokacji większej liczby adresów. Przydzielanie adresów IP przez DHCP ułatwia zarządzanie siecią, ponieważ eliminuje potrzebę ręcznego konfigurowania każdego urządzenia. Podczas konfiguracji DHCP ważne jest, aby zwrócić uwagę na zakres adresów dostępnych dla użytkowników, co może być ograniczone przez maskę podsieci. Dobrą praktyką jest ustawienie odpowiedniej liczby użytkowników DHCP, aby uniknąć sytuacji, w której zabraknie dostępnych adresów IP dla nowych urządzeń. W przypadku większych sieci warto rozważyć segmentację sieci i zastosowanie większego zakresu adresacji. Stosowanie DHCP wspiera automatyzację i elastyczność w zarządzaniu dynamicznie zmieniającą się infrastrukturą IT.

Pytanie 40

Postcardware to typ

A. wirusa komputerowego

B. karty sieciowej

C. usługi poczty elektronicznej

D. licencji oprogramowania

Postcardware to specyficzny rodzaj licencji oprogramowania, który wprowadza unikalny model dystrybucji. W przeciwieństwie do tradycyjnych licencji, które często wymagają zakupu, postcardware umożliwia użytkownikom korzystanie z oprogramowania za darmo, pod warunkiem, że w zamian wyślą autorowi pocztówkę lub inny rodzaj wiadomości. Taki model promuje interakcję między twórcami a użytkownikami, a także zwiększa świadomość na temat oprogramowania. Przykłady zastosowania postcardware można znaleźć w przypadku projektów open source, gdzie autorzy zachęcają do kontaktu z nimi w celu wyrażenia uznania za ich pracę. Dzięki temu, postcardware przyczynia się do budowania społeczności wokół oprogramowania oraz wzmacnia więź między twórcą a użytkownikiem. Jest to również forma marketingu, która podkreśla wartość osobistego kontaktu, co może prowadzić do większej lojalności użytkowników. Taki model dystrybucji jest zgodny z duchem współpracy i otwartości, które są fundamentem wielu inicjatyw technologicznych i wspiera rozwój innowacyjnych rozwiązań.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej